ΕΓΚΛΗΜΑ Η ΦΟΡΟΛΟΓΗΣΗ ΤΩΝ ΑΓΡΟΤΕΜΑΧΙΩΝ

Είμαστε μάρτυρες μιας άνευ προηγουμένου επιθέσεως του Ελληνικού λαού, από τους διεθνείς τοκογλύθους και από τη δουλοπρεπή κυβέρνηση, που κόβει μισθούς και συντάξεις, κλείνει κατάστημα, αρπάζει τα σπίτια των πτωχών με τα χαράτσια, θα αρπάξει και τα χωράφια των πτωχών με τους φόρους των αγροτεμαχίων!!! Διώχνει τους νέους στο εξωτερικό. Καταστρέφει την Ελληνική παιδεία, διαλύει το σύστημα της υγείας, πολεμά την πολύτεκνη ελληνική οικογένεια, καταπατά το Σύνταγμα των Ελλήνων…

Οι πολιτικοί μας δειλοί και άνανδροι δεν ακούνε τον αναστεναγμό του Ελληνικού λαού, δεν βλέπουν την εξαθλίωση των ανθρώπων και γίνονται στυγνά όργανα και συνεργάτες των δολοφόνων! Σκληροί και απαίσιοι ενδιαφέρονται μόνο για την δική τους καρέκλα και για τίποτε άλλο!!!

_______

_

ΕΓΚΛΗΜΑ ΕΚ ΠΡΟΜΕΛΕΤΗΣ Η ΦΟΡΟΛΟΓΗΣΗ ΤΩΝ ΑΓΡΟΤΕΜΑΧΙΩΝ

 ΣΤΑΥΡΟΣ Π. ΚΑΠΛΑΝΟΓΛΟΥ ΓΕΩΠΟΝΟΣ

Εδώ και πολύ καιρό από την στιγμή της ένταξης στην Ευρωπαϊκή Κοινότητα [ΕΟΚ]  είμαστε μάρτυρες ενός υπογείου πολέμου που γίνεται από τις πλούσιες χώρες του Βορρά (Γερμανία, Ολλανδία κ.λ.π) σε βάρος των χωρών του νότου (Ελλάδα Πορτογαλία, Ισπανία κ.α.). Αυτό γίνεται εδώ και καιρό στην πατρίδα μας με διάφορα όπλα κατά περίπτωση, και πρώτα από όλα το χρήμα.

• α) Έτσι δινόταν  επιδοτήσεις για να καταστραφούν εκατομμύρια στρέμματα από διάφορες καλλιέργειες  όπως π.χ. των αμπελιών βάζοντας συγχρόνως εμπόδια στην φύτευση νέων οινοποιήσιμων ποικιλιών ή δινονται επιδοτήσεις να καταστραφούν προϊόντα που πλεονάζουν  π.χ.  τα ροδάκινα
• β) Δινόταν  επιδοτήσεις σε καλλιέργειες που δεν αφήνουν κέρδη  π.χ. καλλιέργεια σιτηρών άλλα και της υδροφόρας καλλιέργειας του βαμβακιού
• γ) Γίνονται εισαγωγές αγροτικών προϊόντων που περιθωριοποιούν τα εις την Ευρώπη παραγόμενα  με ανταλλαγή πολλές φορές βιομηχανικών προϊόντων των χωρών του βορρά από τρίτες χώρες που έχουν πολύ φθηνά χέρια αλλά και ελεύθερη φθηνή γη με αποτέλεσμα να είναι απολύτως ανταγωνιστικές που τις περισσότερος φορές έχουν  κακή ποιότητα προϊόντων π.χ. Πακιστάν κ.α.
• δ) Βάζουν πλαφόν σε καλλιέργειες που χρειαζότανε πρώτα από όλα για τις ανάγκες των Ελλήνων  (καλλιέργειά ζαχαρότευτλων και παραγωγή ζάχαρης )
• ε) Βάζουν πλαφόν παράγωγης γάλακτος σε ποσότητες πολύ μικρότερες από της ανάγκες της π.χ. Όριο παραγωγής αγελαδινού γάλακτος όριο παραγωγής 800.000 τόνοι.
• στ) Με την επέκταση των πολυεθνικών εταιριών τους στον τομέα των τροφίμων εξαφανίζουν της μικρές επιχειρήσεις του είδους από την Ελληνική αγορά και προωθούν προϊόντα και ιδίως γεωργικά από της πιο απίθανες χώρες αποκλείοντας τα Ελληνικά
• ζ) Επιβάλουν κοινές αγροτικές πολιτικές άλλα με αλλά μέτρα και σταθμά στις χώρες τους και κανονισμούς επαχθής για τις χώρες νότου πχ επιτρέπετε στην Γερμανία η παραγωγή κρασιού με την χρήση ζάχαρης για ανέβασμα των βαθμών οινοπνεύματος άλλα απογορεύται να γίνει το ίδιο για τις χώρες του νότου.
• η) Ανοίγουν τα σύνορα για την εκτροφή των ζώων με μεταλλαγμένες ζωοτροφές που παράγουν κυρίως στις χώρες της  Αμερικής π.χ. σόγιας
•  θ) Read more »

ΔΕΥΤΈΡΑ, 28 ΟΚΤΩΒΡΊΟΥ 2013

ΟΤΑΝ Ο ΕΛΛΗΝΙΚΟΣ ΛΑΟΣ ΕΙΧΕ ΕΘΝΙΚΗ ΥΠΕΡΗΦΑΝΕΙΑ, ΕΙΧΕ ΚΑΙ ΛΕΒΕΝΤΙΑ!

28η ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ 1940 ΤΟΤΕ ΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ ΕΙΠΑΝ ΕΝΑ ΜΕΓΑΛΟ ΟΧΙ!  ΤΩΡΑ;………….

« Η Παιδεία μπροστά στην πρόκληση του νεοταξικού ολοκληρωτισμού»

Aπο το βιβλίο Μητροπολίτου Φλωρίνης π. Αυγουστίνου Καντιώτου
«ΟΙ ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΙ ΣΤΟΥΣ ΕΣΧΑΤΟΥΣ ΚΑΙΡΟΥΣ», εκδοση Β΄, 2008, σελ.71-73

Tο Πηδάλιο στερεά τροφή, ασφαλής οδηγός

Τώρα εσείς έχετε προχωρήσει, έχετε ωριμάσει – έχετε τόσο χρόνια στην Εκκλησία. Πρέπει να ζείτε με στερεά τροφή. Στερεότατη τροφή είναι η διδασκαλία που μας προσφέρουν οι πατέρες. Δεν είναι ευχάριστος, είναι δύσπεπτος, αλλά είναι η μόνη σωτήριος. Γι’ αυτό και εγώ συνέστησα, εν γνώσει ότι θα συναντήσουμε δυσκολίες, να σερβίρουμε εδώ «φαγητά» εκλεκτά αλλά στέρεα.

Εσείς δεν είστε νήπια για να τρέφεστε με το γαλατάκι των διαφόρων ανεκδότων. Είστε σε ηλικία που άμα κηρυχθεί πόλεμος εναντίον της Ορθοδοξίας θα μαρτυρήσετε.

Δεν βλέπετε που πάμε να ενωθούμε κατευθείαν με τον πάπα, να ενωθούμε με τους αιρετικούς! Εμείς με την βοήθεια του Θεού δεν θα ενωθούμε ούτε με τους παπικούς ούτε με τους προτεστάντες, θα κρατηθούμε ορθόδοξοι. Και χρειάζεται προσοχή μεγάλη. Γι’ αυτό λοιπόν εγκαινιάσαμε την σειρά αυτή των μαθημάτων. Να δούμε τέλος πάντων αυτό το βιβλίο το άγνωστο, το Πηδάλιο, το τόσο συκοφαντημένο, το τόσο περιφρονημένο, το τόσο παρεξηγημένο από τους πολλούς, να δούμε τι μας διδάσκει, πως ερμηνεύει το Ευαγγέλιο. Να δούμε ποιο είναι το πνεύμα του και τι μας λέει και για τα πιστευτά και για τα πρακτέα και για τα λατρευτά στην εκκλησία μας.

Ομιλεί στο Πηδάλιο όχι ένας επίσκοπος, αλλά συμφωνία διδασκάλων· ομιλούν τα πάγχρυσα στόματα των πατέρων, οι σάλπιγγές του Θεού, ουράνια πρόσωπα. Αν αυτούς δεν ακούσουμε, ποιόν θα ακούσουμε, τον Αυγουστίνο ή τον άλφα ή τον βήτα;

Εγώ επιθυμώ να τελειώσω με αυτά τα πράγματα· εσείς αν δεν επιθυμείτε, δεν έχω λόγο να έρχομαι εδώ πέρα.

Θέλω να τονίσω το ορθόδοξο· να είστε ορθόδοξοι και να μην έχετε ερωτηματικά στην ψυχή σας γύρω από τον ανεκτίμητο αυτόν θησαυρόν της Ορθοδοξίας, που είναι το Πηδάλιο. Διαβάστε το Πηδάλιο, που έχει μέσα τους κανόνες της Εκκλησίας και συνεχώς ο άγιος Νικόδημος παραπέμπει στον Χρυσόστομο, στον Βασίλειο και σε όλους τους πατέρας της Εκκλησίας. Εάν αυτούς τους αγνοήσουμε, τι θα παραδεχθούμε; Τι θα γίνουμε εμείς;

Καθώς δίδαξαν οι πατέρες. «Αινέσωμεν άνδρας ενδόξους και τους πατέρας ημών τη γενέσει» (Σ. Σειρ. 44,1).

Εσείς τώρα είστε τόσα χρόνια εδώ, γι’ αυτό πρέπει να προαχθείτε. Να τραφείτε με στερεά τροφή. Να διαβάσετε το Πηδάλιο, για να είστε εις θέσιν να αντιληφθείτε τους κινδύνους. Γι’ αυτό και εμείς τα εισηγούμεθα αυτά, μολονότι γνωρίζομε ότι δεν είναι ευχάριστα. Αν λοιπόν συμφωνείτε και έχετε όρεξη να κάνουμε τέτοια μαθήματα, έχει καλώς· αν δεν συμφωνείτε, δεν έχω να πω τίποτε άλλο. Καταλάβατε;

Οι γιατροί καταλαβαίνουν ότι έχει προχωρήσει μια ασθένεια, ιδίως ο καρκίνος, όταν ο ασθενής απεχθάνεται σταθερά την στερεά τροφή. Αν και εμείς δεν έχουμε όρεξη για τέτοια μελέτη, αλλ᾽ έχουμε στην ψυχή μας ερωτηματικά γύρω από τον ανεκτίμητο αυτό θησαυρό της Ορθοδοξίας, που είναι οι κανόνες της Εκκλησίας, είμαστε βαριά ασθενείς.

ΤΙ ΕΙΝΑΙ ΠΙΣΤΙΣ;

«Ἡ πίστις σου σέσωκέ σε… Μόνον πίστευε, καὶ σωθήσεται» (Λουκ. 8,48,50)

ΤΟ ἀκούσατε τὸ εὐαγγέλιο. Μᾶς διηγεῖται δύο θαύματα. Τὸ ἕνα, ἡ θεραπεία τῆς αἱμορροούσης, εἶνε μικρότερο· τὸ ἄλλο, ἡ ἀνάστασι τῆς νεκρᾶς κόρης, εἶνε μέγιστο. Αὐτὰ λέει τὸ εὐαγγέλιο. Καὶ θέλω νὰ προσέξουμε ἕνα πρᾶγμα. Ἂν ἡ ἄρρωστη γυναίκα θεραπεύθηκε καὶ ἂν τὸ κορίτσι ἀναστήθηκε ἐκ νεκρῶν, τὰ δυὸ θαύματα ἔγιναν γιατὶ ἦταν στὸ μέσον ἡ πίστις. Στὴ γυναῖκα ποὺ θεραπεύθηκε ὁ Χριστὸς εἶπε· «Ἡ πίστις σου σέσωκέ σε». Καὶ στὸν πατέρα τοῦ κοριτσιοῦ εἶπε· «Μὴ φοβοῦ· μόνον πίστευε, καὶ σωθήσεται» (ἔ.ἀ. στ. 48 καὶ 50). Ὁ Χριστὸς ὡς ὅρο τῶν θαυμάτων θέτει τὴν πίστι. Αὐτὸ δείχνει, πόσο μεγάλο πρᾶγμα εἶνε ἡ πίστις. Κι ἅμα ἀνοίξετε τὸ Εὐαγγέλιο καὶ ὅλη τὴν ἁγία Γραφή, θὰ δῆτε ὅτι ἡ λέξι «πίστις» εἶνε πολὺ συχνή.
Ἀλλὰ θὰ ρωτήσετε· τί εἶνε αὐτὴ ἡ πίστις;

* * *

Τί εἶνε πίστις! Μερικὰ πράγματα, ἀδελφοί μου, τὰ νιώθουμε, μὰ δὲν μποροῦμε νὰ τὰ ἐκφράσουμε. Νιώθεις π.χ. ὅτι ὑπάρχει ἀέρας, βλέπεις ὅτι κουνάει τὰ φύλλα· ἀλλὰ ποιός εἶδε τὸν ἀέρα; Αἰσθάνεσαι τὸν ἠλεκτρισμό, ἀγγίζεις τὸ σύρμα καὶ σὲ τινάζει· ἀλλὰ καλὰ – καλὰ οὔτε καὶ ἡ ἐπιστήμη μπορεῖ νὰ πῇ τί εἶνε ἠλεκτρισμός. Κάθεσαι πάνω στὸ φλούδι τῆς γῆς καὶ νιώθεις τὸ σεισμό, μὰ τὰ βαθύτερα ατια τοῦ σεισμοῦ δὲν μπόρεσε κανεὶς ἀκόμη νὰ ἐξιχνιάσῃ. Ἔχει αὐτὸς ὁ κόσμος μυστήρια. Ἕνα ἀπὸ τὰ μεγάλα μυστήρια εἶνε καὶ ἡ πίστις. Τί εἶνε πίστις; εἶνε ῥεῦμα, ἀέρας, ἠλεκτρισμός, σεισμός; Εἶνε κάτι ἀνώτερο.
Τί εἶνε πίστις! Ἂν θέλῃς νὰ αἰσθανθῇς τὴν πίστι, ἄκουσε τί λέει ἡ Ἐκκλησία μας στὸ χερουβικό· «Πᾶσαν …ἀποθώμεθα μέριμναν…». Θέλεις νὰ αἰσθανθῇς τί εἶνε ἡ πίστις, νὰ δῇς τὸ οὐράνιο φῶς; Διῶξε ἀπὸ τὸ μυαλό σου κάθε σκέψι γήινη. Μὲ τὴ σκέψι σου κάνε φτερὰ καὶ πέταξε. Πέταξε πέρα ἀπ᾿ τὸ φεγγάρι, πέρα ἀπὸ τὸν ἥλιο, πέρα ἀπὸ τὰ ἄστρα, πέρα ἀπὸ τοὺς γαλαξίες. Ἀλλ᾿ ὅσο νὰ πετάξῃς, κάπου θὰ σταματήσῃς. Ἐκεῖ λοιπὸν ποὺ σταματοῦν οἱ πύραυλοι, ἡ ἀστρονομία, ἡ ἐπιστήμη, τὸ λογικό, ἐκεῖ τότε χρειάζεσαι κάτι ἄλλα φτερά, τὰ φτερὰ τῆς πίστεως. Ἡ πίστι ἔρχεται καὶ σὲ παίρνει καὶ σὲ ἀνεβάζει ψηλά, πολὺ ψηλά, κ᾿ ἐκεῖ ἀκοῦς «Ὡσαννὰ ἐν τοῖς ὑψίστοις…», ἀκοῦς τραγούδια ἀγγέλων καὶ ἀρχαγγέλων ὅπως ὁ ἅγιος Σπυρίδων, βλέπεις θρόνο πάνω στὸν ὁποῖο κάθεται αὐτὸς ὁ Θεός. Αὐτὴ εἶνε ἡ πίστις. Σοῦ δείχνει πράγματα, ποὺ οὔτε μὲ τὸ μάτι οὔτε μὲ τὸ μικροσκόπιο οὔτε μὲ τὰ ἄλλα ἐπιστημονικὰ μέσα μπορεῖς νὰ δῇς.
Μὲ τὴν πίστι ὁ ἄνθρωπος ἀντιλαμβάνεται, ὅτι ἐκτὸς ἀπὸ τὸν ὑλικὸ αὐτὸ κόσμο, ὑπάρχει κ᾿ ἕνας ἄλλος κόσμος, ὄχι αἰσθητὸς ἀλλὰ ὑπερφυσικός, ἀόρατος, πνευματικός, ἀνώτερος κόσμος, κόσμος ἀύλων καὶ ἀθανάτων πνευμάτων. Ἀντιλαμβάνεται, ὅτι ὑπάρχει Θεὸς ποιητὴς «ὁρατῶν καὶ ἀοράτων».
Μὲ τὴν πίστι ὁ ἄνθρωπος νιώθει ἀκόμη, ὅτι ὑπάρχει Πατέρας στοργικός. Ἕνα «στρουθίον», λέει τὸ Εὐαγγέλιο, ἕνα μυρμήγκι, ἕνα φύλλο ἀπὸ τὸ δέντρο δὲν πέφτει κάτω στὴ γῆ, χωρὶς τὸ θέλημά του. «Ὑμῶν δὲ καὶ αἱ τρίχες τῆς κεφαλῆς πᾶσαι» εἶνε μετρημένες (Ματθ. 10,29-30). Τί θὰ πῇ αὐτό; Ὅλες τὶς λεπτομέρειες τῆς ζωῆς μας τίς γνωρίζει ὁ Κύριος.
Μὲ τὴν πίστι δεχόμεθα, ὅτι ὁ Θεὸς εἶνε ἕνας ἥλιος, μία «τρισήλιος Θεότης», τρεῖς ἥλιοι ἀλλὰ ἕνας ἥλιος, Πατήρ, Υἱὸς καὶ ἅγιον Πνεῦμα. «Δόξα τῇ ἁγίᾳ καὶ ὁμοουσίῳ καὶ ζωοποιῷ καὶ ἀδιαιρέτῳ Τριάδι». «Εὐλογημένη ἡ βασιλεία τοῦ Πατρὸς καὶ τοῦ Υἱοῦ καὶ τοῦ ἁγίου Πνεύματος…». Τί μεγαλεῖα εἶνε αὐτά!
Μὲ τὴν πίστι ἐπίσης ὁμολογοῦμε, ὅτι τὸ δεύτερο πρόσωπο τῆς ἁγίας Τριάδος, ὁ Κύριος ἡμῶν Ἰησοῦς Χριστός, ἀπὸ τὸν οὐρανὸ κατέβηκε ἐδῶ στὴ γῆ. Ὄχι ἁπλῶς ὡς ἄνθρωπος, ἀλλ᾿ ὡς Θεάνθρωπος. Περπάτησε, βαπτίσθηκε στὸν Ἰορδάνη, μάτωσε ἀπὸ ἀγκάθια, ἀπὸ καρφιά, ἀπὸ τὴν κακία τοῦ κόσμου.
Μὲ τὴν πίστι πρὸ παντὸς ὁμολογοῦμε, ὅτι στὸ Γολγοθᾶ θυσιάστηκε ὁ Υἱὸς τῆς Παρθένου καὶ ἔχυσε τὸ ἄσπιλον αἷμα του, καὶ τὸ αἷμα αὐτὸ ἔγινε λουτρό, μέσα στὸ ὁποῖο καθαρίζεται καὶ ἡ πιὸ ἁμαρτωλὴ ψυχή. «Τὸ αἷμα Ἰησοῦ Χριστοῦ… καθαρίζει ἡμᾶς ἀπὸ πάσης ἁμαρτίας» (Α΄ Ἰωάν. 1,7).
Μὲ τὴν πίστι τέλος ὁμολογοῦμε, ὅτι ὁ Χριστὸς ἀνέστη ἔνδοξος, ἀνέβηκε στὰ οὐράνια, καὶ ὅτι θὰ ἔρθῃ πάλι μιὰ μέρα «κρῖναι ζῶντας καὶ νεκρούς» (σύμβ. πίστ.).
Αὐτὰ εἶνε τὰ θεμέλια, οἱ ῥίζες τῆς ἁγίας μας πίστεως. Ἀρκεῖ ὅμως μόνο νὰ πιστεύουμε; Αὐτά, σοῦ λέει ὁ ἄλλος, τὰ παραδέχομαι· δὲν εἶμαι ἄθεος, μασόνος, χιλιαστής· ἐγὼ πιστεύω…  Δὲν ἀρκεῖ μόνο νὰ λέμε «πιστεύω». Τὸ «πιστεύω» νὰ τὸ δείξουμε μὲ μία συνέπεια ζωῆς, νὰ τὸ ἐφαρμόσουμε μὲ ἔργα ἀγάπης.
Πιστεύεις στὴν ἁγία Τριάδα; Μὲ τὸ στόμα τὸ λές. Μὲ τὴ ζωή σου ὅμως δείχνεις, ὅτι λατρεύεις ἄλλους θεοὺς «τοῦ αἰῶνος τούτου», ποὺ εἶνε ὁ παρᾶς ἢ μαμωνᾶς, οἱ ἡδονές, τὰ εδωλα τοῦ κόσμου, αὐτὸς ὁ σατανᾶς (Β΄ Κορ. 4,4).
Πιστεύεις στὴν πρόνοια τοῦ Θεοῦ γιὰ ὅλα; Γιατί λοιπὸν στενοχωριέσαι; γιατί ἀπελπίζεσαι; γιατί φοβᾶσαι; Ὁ Θεός, ποὺ τρέφει τὰ κοράκια, θὰ θρέψῃ κ᾿ ἐσένα. «Πλούσιοι ἐπτώχευσαν καὶ ἐπείνασαν, οἱ δὲ ἐκζητοῦντες τὸν Κύριον οὐκ ἐλαττωθήσονται παντὸς ἀγαθοῦ» (Ψαλμ. 33,11).
Πιστεύεις ὅτι ὁ Χριστὸς ἀνέστη ἐκ νεκρῶν καὶ νίκησε τὸ θάνατο; Τότε γιατί λυπᾶσαι καὶ κλαῖς; Γιατί κάνεις ὅπως οἱ εἰδωλολάτραι «οἱ μὴ ἔχοντες ἐλπίδα» ἀναστάσεως; (Α΄ Θεσ. 4,13).
Πιστεύεις ὅτι ὁ Θεὸς εἶνε ἀγάπη; Γιατί τότε ἐσὺ κρατᾷς μῖσος; Πιστεύεις ὅτι ὁ Θεὸς συγχωρεῖ τὸν ἁμαρτωλό; Γιατί λοιπὸν κ᾿ ἐσὺ δὲν συγχωρεῖς τὸ γείτονα ἢ τὸν ἀδελφό σου;
Πιστεύεις ὅτι ὁ Χριστὸς εἶνε πάνω ἀπ᾿ ὅλα; Γιατί τότε τὸν περιφρονεῖς, γιατί τὸν βλαστημᾷς;
Δυστυχῶς δὲν ὑπάρχει πίστις ἔμπρακτος.

* * *

Ἀγαπητοί μου! Στὰ χρόνια αὐτὰ ποὺ ζοῦμε τὰ κατηραμένα, ποὺ ὁ διάβολος ἔβαλε ὅλα τὰ δυνατά του νὰ ξερριζώσῃ μέσα ἀπὸ τὶς καρδιὲς τὴν πίστι, νὰ προσέξουμε πάρα πολύ.
Γιὰ νὰ σωθῇ ὁ ἄνθρωπος ἔχει ἀνάγκη ἀπὸ πίστι. Πίστι στὸ Θεό, πίστι στὸ Χριστό, πίστι σ᾿ αὐτὰ ποὺ διδάσκει ἡ Ἐκκλησία μας. Ἀλλὰ δὲν είμεθα σὰν τοὺς προτεστάντες, τοὺς διαμαρτυρομένους. Ὄχι. Αὐτοὶ μόνο «πίστι» φωνάζουνε. Ἐμεῖς οἱ ὀρθόδοξοι λέμε· πιστεύουμε, ἀλλὰ κοντὰ στὴν πίστι ἔχουμε καὶ τὰ ἔργα τῆς ἀγάπης. «Πίστις δι᾿ ἀγάπης ἐνεργουμένη» (Γαλ. 5,6). Δὲν είμεθα οὔτε προτεστάντες οὔτε φράγκοι οὔτε χιλιασταὶ οὔτε μασόνοι οὔτε ἄθεοι. Ἐμεῖς λέμε, ὅτι ἡ πίστις σῴζει. Ποιά πίστις ὅμως; Πίστις ποὺ βεβαιώνεται ἀπὸ ἔργα (βλ. Ἰακ. 2,14-26). Τὸ δέντρο τὸ καταλαβαίνεις ἀπὸ τὸν καρπό του· ἡ λεμονιὰ φαίνεται ἀπὸ τὰ λεμόνια, ἡ μηλιὰ ἀπὸ τὰ μῆλα, ἡ ἐλιὰ ἀπὸ τὶς ἐλιές· καὶ ὁ Χριστιανὸς θὰ φανῇ ἀπὸ τὰ ἔργα του. Καὶ τὸ πουλί, γιὰ νὰ πετάξῃ, πρέπει νά ᾿χῃ γερὲς καὶ τὶς δύο φτεροῦγες του. Ἂν ὁ κυνηγὸς χτυπήσῃ τὴ μία φτερούγα του, τὸ καημένο τὸ πουλὶ πέφτει κάτω. Μὲ μιὰ φτερούγα προσπαθεῖ, χτυπιέται κάτω στὸ χῶμα, μὰ δὲν μπορεῖ νὰ πετάξῃ. Ἔτσι κάνει καὶ ὁ διάβολος. Μᾶς χτυπάει μὲ τὰ σκάγια του πότε στὴ μία καὶ πότε στὴν ἄλλη φτερούγα, πότε στὴν πίστι καὶ πότε στὰ ἔργα, πότε στὴν ὀρθοδοξία καὶ πότε στὴν ὀρθοπραξία, καὶ δὲν μποροῦμε νὰ πετάξουμε στὰ οὐράνια. Ἂς προσέξουμε νὰ ἔχουμε πίστι ὀρθόδοξο καὶ ἔργα ἀρετῆς.
Ἔρχεται ὥρα, ἐγγὺς εἶνε, ποὺ θὰ πέσῃ κόσκινο πάνω στὴ γῆ. Ὅσα λέει ἡ Ἀποκάλυψις, θὰ γίνουν. Θὰ μᾶς κοσκινίσῃ ὁ διάβολος ὅπως τοὺς μαθητὰς τοῦ Χριστοῦ τὴ νύχτα τῆς Μεγάλης Πέμπτης. «Ἐμεῖς», λέγανε, «θὰ ἤμαστε κοντά σου». Καὶ ὁ Χριστὸς εἶπε στὸν Πέτρο· Ἀπόψε ὁ διάβολος θὰ σᾶς κοσκινίσῃ. «Ἰδού ὁ σατανᾶς ἐξῃτήσατο ὑμᾶς τοῦ σινιάσαι ὡς τὸν σῖτον…» (Λουκ. 22,31). Μὲ μικρὰ κόσκινα μᾶς ἔχει κοσκινίσει μέχρι σήμερα· ἀλλὰ θά ᾿ρθῃ τὸ πιὸ μεγάλο κόσκινο. Καὶ τότε ἀπὸ τοὺς χίλιους Χριστιανούς, ἀδελφοί μου, ἀκοῦτε; ―τὰ λένε τὰ βιβλία τοῦ Θεοῦ (βλ. Ματθ. 7,14· 22,14. Λουκ. 12,32· 13,23· 18,8. Ἀπ. 3,11· 16,9-11,21)―, ἀπὸ τοὺς χίλιους Χριστιανοὺς ἕνας ἂν θὰ μείνῃ πιστὸς στὸ Χριστό! οἱ ἐνιακόσοι ἐνενήντα ἐννιὰ δὲν θὰ πιστεύουν πλέον τίποτε. Θὰ βλαστημᾶνε, θὰ κάνουν σὰν τὰ λυσσασμένα σκυλιὰ ποὺ δὲ᾿ γνωρίζουν τὸ ἀφεντικό τους.
Ἀλλὰ ἐμεῖς, καὶ ἕνας ἂν μείνουμε, νὰ μείνουμε. Καὶ ἕνας ἂν μείνῃς στὴν κοινωνία, νὰ μείνῃς. Ὁ ἕνας θὰ νικήσῃ, αὐτὸς ποὺ πιστεύει στὸ Χριστό. Καὶ νὰ μᾶς ἀξιώσῃ ὁ Θεός, νὰ πεθάνουμε μὲ τὴν πίστι τὴν ὀρθόδοξο καὶ ἔργα μετανοίας. Κι ὅταν φθάσῃ ἡ τελευταία ὥρα τῆς ζωῆς μας, νὰ ποῦμε· «Μνήσθητί μου, Κύριε, ὅταν ἔλθῃς ἐν τῇ βασιλείᾳ σου» (Λουκ. 23,42). Ἀμήν.

† ἐπίσκοπος Αὐγουστῖνος

(Ομιλια του Μητροπολίτου Φλωρίνης π. Αυγουστίνου Καντιώτου εκφωνήθηκε εις τον ἱερό ναὸ των Ἁγίων Ἀναργύρων Ν. Σμύρνης – Ἀθηνῶν 29-10-1961)

«Κρατειτε τας παραδοσεις»

Aπο το βιβλίο Μητροπολίτου Φλωρίνης π. Αυγουστίνου Καντιώτου
«ΟΙ ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΙ ΣΤΟΥΣ ΕΣΧΑΤΟΥΣ ΚΑΙΡΟΥΣ», εκδοση Β΄, 2008, σελ.69-71

«Στήκετε και κρατείτε τας παραδόσεις…» Οι προτεστάντες δεν παραδέχονται την Παράδοση της Εκκλησίας. Μόνο το Ευαγγέλιο κρατούν. Εμείς, κοντά στο Ευαγγέλιο, κρατούμε και την Παράδοση της Εκκλησίας.
Όλα όσα έχουμε στην Εκκλησία, δεν είναι μόνο από την Αγία Γραφή, αλλά είναι και εκ του προφορικού λόγου, που μεταδόθηκαν σε εμάς από γενεά σε γενεά.
Ως επί παραδείγματι το Ευαγγέλιο δε γράφει πουθενά ότι πρέπει οι Χριστιανοί να κάνουμε το σταυρό μας. Αλλά το λέει η ιερά Παράδοση, που μας φύλαξε και το Ευαγγέλιο. Από την πρώτη στιγμή που παρουσιάστηκε ο χριστιανισμός μέχρι σήμερα οι Χριστιανοί έκαναν το σταυρό τους. Εκ της ιεράς Παραδόσεως έχουμε το ότι πρέπει να κτίζονται οι εκκλησίες μας με το ιερό προς ανατολάς. Εκ της ιεράς Παραδόσεως έχει η Εκκλησία μας και πολλά άλλα πράγματα.
Πρέπει να προσέχουμε, γιατί υπάρχουν και παραδόσεις ειδωλολατρικές. Ότι είναι αντίθετο με το Ευαγγέλιο, το απορρίπτει…
Κρατούμε το Ευαγγέλιο και την ιερά Παράδοση, ως μοναδικές πηγές της πίστεως μας. Όλα τα άλλα τα απορρίπτουμε.

Ιερά Παράδοσις – το Πηδάλιο

Δε μπορεί να σταθεί η Γραφή χωρίς τη βεβαίωση της Ιεράς Παραδόσεως. Η Ιερά Παράδοση διακρίνεται σε αποστολική παράδοση, αυτή που παρέδωσαν οι απόστολοι και πατερική παράδοση, αυτή που παραδόθηκε από τους πατέρας μέχρι της τελευταίας Ζ΄(7^ης) Οικουμενικής Συνόδου. Η Παράδοση της Εκκλησίας συνεχίζεται μέχρι των ημερών μας επί τη βάση των όσων παρέδωσαν οι άγιοι απόστολοι και οι άγιοι πατέρες.

Η εκκλησιαστική αυτή παράδοση βρίσκεται μέσα στο Πηδάλιο. Μέσα στο Πηδάλιο της Εκκλησίας είναι οι όροι, οι κανόνες, οι αποφάσεις των Τοπικών και των Οικουμενικών Συνόδων. Μέσα σ’ αυτό λαλούν οι μεγάλοι πατέρες, «τα πάγχρυσα στόματα του Λόγου». Αυτοί δίδουν, με το φωτισμό του αγίου Πνεύματος, τη λύση των προβλημάτων που προκύπτουν μέσα στην Εκκλησία.

Συνεπώς οι προτεστάντες έχουν τη Γραφή και την υπερτονίζουν και οι χιλιασταί έχουν την Αγία Γραφή και τη μαθαίνουν απ’ έξω, αλλά δεν γνωρίζουν την ορθή ερμηνεία και είμεθα ένοχοι που δεν την μελετούμε. Εμείς έχουμε την Αγία Γραφή καθώς ερμηνεύθη από τους πατέρας και τας Τοπικάς και Οικουμενικάς Συνόδους. Αυτός είναι όρος ασφαλείας. Διότι αν αφαιρέσουμε τον όρον αυτόν, λέγει ο ομώνυμος μου άγιος Αυγουστίνος, η Αγία Γραφή καταντά βιβλίο όλων των αιρέσεων. Όλες οι αιρέσεις στηρίζονται στην παρερμηνεία της Αγίας Γραφής. Όχι διότι φταίει η Αγία Γραφή – κάθε άλλο, άπαγε της βλασφημίας – αλλά φταίει ο άνθρωπος, που δεν κάνει καλή χρήση της Αγίας Γραφής. Ο απόστολος Πέτρος λέει· Προσέξτε, υπάρχουν μερικά χωρία της Αγίας Γραφής τα οποία, αν δεν τα ερμηνεύσουμε ορθά, δημιουργούν ζητήματα μέσα στην Εκκλησία.

Στους πειρασμούς του Χριστού έχουμε μία μάχη, που και οι δύο πλευρές χρησιμοποιούν ως όπλο την Αγία Γραφή. Ο σατανάς πολεμά διαστρεβλώνοντας τα χωρία της Αγίας Γραφής και ο Χριστός τον αντικρούει και τον κατατροπώνει με τη σωστή ερμηνεία των χωρίων.

Αν κανείς διαβάσει την Αγία Γραφή χωρίς τη βοήθεια των πατέρων της Εκκλησίας, μπορεί παρερμηνεύοντας την, να πέσει σε πολλές αιρέσεις. Μπορεί να φτάσει στις πιο παράξενες ερμηνείες και να πέσει στα μεγαλύτερα αμαρτήματα ακόμα. Ποιος θα ερμηνεύσει λοιπόν ένα χωρίο που εκ πρώτης όψεως φαίνεται εύκολο αλλά στην πραγματικότητα είναι βαθύ και δύσκολο, ο άλφα και ο βήτα; Θα το ερμηνεύσουμε καθώς το ερμηνεύουν οι πατέρες της Εκκλησίας μας εν Πνεύματι αγίω.

Η ερμηνεία των Πατέρων επάνω στην Αγία Γραφή είναι το Πηδάλιο που είναι έργο κυρίως του αγίου Νικοδήμου του Αγιορείτου. Δεν λέει βέβαια τίποτα δικό του. Ο ίδιος ο άγιος Νικόδημος υποσημειώσεις μόνο έχει και ερμηνεία έχει που είναι αξιοθαύμαστη. Ανοίγοντας το Πηδάλιο ακούμε τη φωνή των πατέρων όχι ενός και δύο αλλά ολόκληρου συνάξεως αγιωτάτων πατέρων, εκατό, διακοσίων, τριακοσίων, τετρακοσίων, πεντακοσίων, εξακοσίων αγίων πατέρων. Όλοι αυτοί συνήλθαν και ερμήνευσαν τας γραφάς και μας υπέδειξαν με ποιο τρόπο πρέπει να ζούμε.

 Το Πηδάλιο περιφρονείται

Μα τώρα το Πηδάλιο περιφρονείται. Είναι ένα σημείο των καιρών λυπηρό και αυτό. Το είχα αισθανθεί ως φοιτητής πανεπιστημίου, όπου καθηγηταί, ορθόδοξοι μέν αλλά προτεσταντίζοντες, ομιλούσαν περιφρονητικά για το «Πηδάλιο». Μόνο κάτι ταπεινοί Χριστιανοί, πιστά της Εκκλησίας τέκνα είχαν το «Πηδάλιο», που ήτο εξηντλημένο και άγνωστο στο ευρύ κοινό.
Οι πατέρες, λέγανε οι καθηγηταί εκείνοι, ήτανε παλιοί άνθρωποι, καθυστερημένα πνεύματα του καιρού εκείνου…
Και τώρα άλλοι, σύγχρονοι μας, δημιούργησαν τον λεγόμενο «νεοπατερισμό». Δηλαδή, οι νέοι αρχιερείς είναι κι αυτοί πατέρες.
Όπως δημιουργήθηκε ο νέος όρος «νεορθόδοξοι», έτσι δημιουργήθηκε και ο «νεοπατερισμός». Όλες αυτές είναι αποκλίσεις από την αυστηράν γραμμήν της παραδόσεως.
Νεορθόδοξο κίνημα, όχι παραδοσιακό, είναι αυτό του Γιανναρά. Μέσα σε αυτό τον κόσμο ζούμε και πρέπει να ομολογήσω ειλικρινώς, ότι και εσείς κατά τινα τρόπο είστε επηρεασμένοι από αυτά και είμεθα υπεύθυνοι και εμείς. Δεν εκτιμάται το Πηδάλιο.
Στο Άγιον Όρος κάθησε και το κατήρτισε ο άγιος Νικόδημος. Δεν έγραψε δικά του λόγια. Απλώς ερμήνευσε σε απλή γλώσσα τους ιερούς κανόνες των πατέρων και των Συνοδών, για να είναι καταληπτοί. Το Πηδάλιο περιέχει ερμηνεία δυσκόλων χωρίων της αγίας Γραφής και είναι ασφαλής οδηγός προς πορείαν χριστιανικήν.
Είναι μία υποτίμησις του «Πηδαλίου» αυτό που γίνεται. Γι’ αυτό πέσαμε σε ηθικολογία…
Όπως καταντούμε, ξέρετε, οι θεωρούμενοι ορθόδοξοι θα αρνηθούν την Ορθοδοξία – υπάρχει προφητεία, ότι πατριάρχαι αρχιεπίσκοποι επίσκοποι ιερείς θα προδώσουν την Ορθοδοξία – και θα την υποστηρίξουν άνθρωποι άλλοι.
Οι μεν προτεστάντες λένε «μόνο Γραφή», οι άλλοι λένε «όχι Γραφή», και έρχεται στο μέσον η Εκκλησία η Ορθόδοξος και λέει «Ερευνάτε τας γραφάς» (Ιωάν. 5,39). Να διαβάζετε την αγία Γραφή, αλλά όχι με το δικό σας πνεύμα, που μπορεί να πλανηθεί, αλλά όπως την ερμηνεύουν οι πατέρες της Εκκλησίας.

Ποιός θα τους πεί· ΣΤΟΠ;

Απολύουν την αδελφή του ήρωα Ε.Γιαλοψού και κόβουν το επίδομα συνόρων…

Κάποιος πρέπει να συγκεντρώσει τους συνεργάτες των τροϊκανών, τα «golden boys» του υπουργείου Οικονομικών, όπως τον αναπληρωτή υπουργό Οικονομικών Χρήστο Σταϊκούρα και να τους πάει στο υπόστεγο όπου φυλάσσεται ότι έχει απομείνει από το ελικόπτερο AB-212ASW «ΠΝ 21» μήπως και συνειδητοποιήσουν τι σημαίνει να χύνεις το αίμα σου για την πατρίδα και να αφήνεις πίσω μια ορφανή οικογένεια.
Και εν συνεχεία να τους βάλει σε ένα ελικόπτερο και να τους μεταφέρει από το τριεθνές του Έβρου μέχρι το Καστελόριζο.
Και να τους αφήσει να ζήσουν εκεί με θερμοκρασίες 20 βαθμών υπό το μηδέν για τον Έβρο ή μέσα στην αντάρα και την θύελλα που λυσσομανά στο Αιγαίο στις χειμωνιάτικες μέρες.
Με τον εχθρό να καιροφυλακτεί να κάνεις το λάθος για να εισβάλλει. Και την οικογένεια πίσω να μην μπορεί να τα βγάλει πέρα λόγω του μισθού πείνας…
Ίσως τότε καταλάβει ο συγκεκριμένος υπουργός ότι αυτό που έκανε σήμερα, να μην υπογράψει την αίτηση άρσης της «κινητικότητας», δηλαδή την μη απόλυση από το υπουργείο Εθνικής Άμυνας της αδελφής του ήρωα των Ιμίων χειριστή του ραντάρ του μοιραίου ελικοπτέρου, αρχικελευστή Έκτορα Γιαλοψού, αλλά και το επίδομα φύλαξης συνόρων των μόνιμων στελεχών των ΕΔ, συνιστά ύβρη.
Ύβρη προς τις Ένοπλες Δυνάμεις
Ύβρη προς το νεκρό
Ύβρη προς τον ελληνικό λαό
Ύβρη προς την ελληνική Ιστορία
Ο Χ.Σταϊκούρας ούτε ως εντολοδόχος των Γερμανών στο υπουργείο δεν δικαιολογείται.
Ακόμα και στην πρώτη γερμανική Κατοχή άνθρωποι όπως ο αείμνηστος Άγγελος Έβερτ, ο πατέρας του μετέπειτα αρχηγού της ΝΔ, μπορεί να εργαζόταν υπό γερμανική διοίκηση, αλλά έσωσε εκατοντάδες ανθρώπους και μεταξύ τους πολλούς Έλληνες Εβραίους, από το απόσπασμα.
Αλλά όταν κάποιοι γίνονται «γερμανικότεροι των Γερμανών», τα αποτελέσματα είναι αυτά.
Μάταια ο υπουργός Εθνικής Άμυνας Δ.Αβραμόπουλος που συνέταξε την σχετική τροπολογία για να κατατεθεί και να ψηφιστεί σήμερα επέμεινε στα τηλεφωνήματά του προς τον εντολοδόχο της τρόϊκα.
Μάταια του εξηγούσε ότι «Δεν έχουμε ιστορικό δικαίωμα να απολύσουμε την αδελφή του Έκτορα Γιαλοψού».
Μάταια του εξηγούσε ότι «Δεν επιβαρύνεται ο Προϋπολογισμός από το ταπεινό κατοστάρικο που θα δοθεί στους ακρίτες μας».
Την στιγμή μάλιστα που άλλοι δύο υπουργοί εξίσου πειθήνιοι στην τρόικα και στους Γερμανούς, ο υπουργός Διοικητικής Μεταρρύθμισης Κ.Μητσοτάκης και ο υπουργός Υγείας Ά.Γεωργιάδης την είχαν υπογράψει.
Πότε θα κάνει ξαστεριά; Ή μήπως πρέπει πρώτα «να πάρω το ντουφέκι μου» που λέει και ο ποιητής;
Πηγή ➤defencenet

_

Ανοιχτή επιστολή προς τον Μακαριότατο Πάπα και Πατριάρχη Αλεξανδρείας κ. Θεόδωρο Β΄

http://www.karamatskos.blogspot.com/#!http://karamatskos.blogspot.com/2013/10/blog-post_29.html

Ποια εκκλησία ευαγγελιζόμαστε στην Αφρική Μακαριότατε;
Ανοιχτή επιστολή προς τον Μακαριότατο Πάπα και Πατριάρχη Αλεξανδρείας κ. Θεόδωρο Β’.

Μακαριότατε, ευλογείτε!
Στις 5 Ιανουαρίου ε.έ. Σας έγραψα μεταξύ άλλων σε επιστολή που Σας απέστειλα: «Η ιστορία κρίνει τους ηγέτες και θα κρίνει και Σας ανάλογα με τη στάση που θα τηρήσετε απέναντι στο λαό του Θεού, που απαιτεί να εισακουστεί η φωνή του. Μην γίνετε αιτία να αποχωρήσουν πολλοί σκανδαλισμένοι από την Εκκλησία του Κονγκό. Ο λαός είναι ανάστατος και οι πιστοί απειλούν ότι θα φύγουν από την Εκκλησία… κατηγορώντας την Εκκλησία ότι λειτουργεί όπως οι πολιτικοί, χωρίς αναγνώριση των υπηρεσιών των προσώπων που πραγματικά προσφέρουν στην Εκκλησία. Θα ακούσετε τη φωνή του;».
Δυστυχώς, τα πράγματα εξελίχθηκαν κάπως έτσι και ήδη οι καρποί στην Εκκλησία του Κονγκό είναι πολύ πικροί. Δεν γνωρίζω αν ενημερώνεστε για τα έργα και τις ημέρες του Επισκόπου του Κονγκό, αλλά θα ενθυμείστε από την επίσκεψή Σας εκεί ότι οι σχέσεις μου με τους πιστούς του Κονγκό και ιδιαίτερα με τη νεολαία ήταν πολύ στενές. Έτσι καθημερινά ακούω τον γόο των θρήνων τους και πληροφορούμαι για την κατάσταση, που μόνο Ορθόδοξη Εκκλησία δεν θυμίζει.
Προς άρση κάθε παρεξήγησης ξεκαθαρίζω ότι το μόνο μου κίνητρο είναι η αγάπη μου προς την Εκκλησία του Κονγκό, την οποία υπηρέτησα για ένα διάστημα, όπως γνωρίζετε και δεν επιδιώκω να επιστρέψω στην ιεραποστολή αυτή, εκτός αν ο Θεός το θελήσει, με οποιοδήποτε τρόπο. Ήδη ευρίσκομαι σε άλλη ιεραποστολή σε  χώρα εκτός της Αφρικής εδώ και ένα μήνα και ο Κύριος μου έδειξε το δρόμο να εργασθώ σε άλλον αμπελώνα, όπου οι εργαζόμενοι ανιδιοτελώς δεν διώκονται, όπως συμβαίνει στο Κονγκό.
Ο τρόπος που επέλεξε ο νέος Επίσκοπος να αντιμετωπίσει την κρίση στην τοπική εκκλησία είναι τρόπος δικτατορικός, ξεχνώντας ότι η Εκκλησία είναι χώρος ελευθερίας και αγάπης. Αν δεν έχετε πληροφορηθεί Read more »

Aπο το βιβλίο Μητροπολίτου Φλωρίνης π. Αυγουστίνου Καντιώτου
«ΟΙ ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΙ ΣΤΟΥΣ ΕΣΧΑΤΟΥΣ ΚΑΙΡΟΥΣ», εκδοση Β΄, 2008, σελ.71-76

Η ελπιδα σας στο Θεο

Να έχεις πίστη στο Θεό και να κάνεις προσευχή και ο Θεός θα βοηθήσει περισσότερο από δικηγόρους και περισσότερο από ανθρώπους. Του κόσμου τους ανθρώπους να έχεις, άμα ο Θεός δεν θέλει, δεν γίνεται τίποτα. Όσα και να πούμε, χιλιάδες κηρύγματα να ακούσετε, αν δεν έρθει το άγιο Πνεύμα για να μας στερεώσει, να μας στηρίξει και να μας βοηθήσει, αν δεν έρθει η χάρις του Θεού, τίποτε δεν κάνουμε. Γι’ αυτό λέει ο απόστολος Παύλος· «Αυτός δε ο Κύριος ημών Ιησούς Χριστός  και ο Θεός και πατήρ ημών, ο αγαπήσας ημάς και δους παράκλησιν αιωνίαν και ελπίδα αγαθήν εν χάριτι, παρακαλέσαι υμών τάς καρδίας και στήριξαι υμάς εν παντί λόγω και έργω αγαθώ» (Β Θεσ. 2,16-17).

Σας τα είπα αυτά, λέει, και παρακαλώ το Θεό να σας στηρίξει, να σας δυναμώσει, να σας βοηθήσει για να μην πέσετε στην αμαρτία.

Πέτρος να είσαι, Παύλος να είσαι, ασκητής Αντώνιος να είσαι στα βουνά να πας, μην έχεις αυτοπεποίθηση. Να φοβάσαι τον εαυτό σου και να μην του έχεις εμπιστοσύνη. Ο μεγαλύτερος εχθρός μας είναι ο εαυτός μας. Οι άλλοι δεν μπορούν τόσο να σε βλάψουν, όσο μπορείς να βλάψεις εσύ τον εαυτό σου, με τις βλακείες σου, με τις ανοησίες σου, με τα εγκλήματα σου, με τις απατεωνιές σου και με τα σφάλματά σου. Εσύ λοιπόν είσαι ο μεγαλύτερος εχθρός του εαυτού σου.

Να μην έχουμε ποτέ εμπιστοσύνη στον εαυτό μας, αλλά να παρακαλούμε το Θεό για να μας στερεώσει στην πίστη. Γιατί αν έρθει κανένας διωγμός εδώ πέρα –και προφητεύω ότι θα έρθει–, θα γίνουν φοβερά πράγματα· τότε θα πέσει το κόσκινο το μεγάλο. Και θα είμεθα τότε ευτυχείς, αν μείνουν μέσα στην πόλη 100-200 Χριστιανοί. Τους άλλους θα τους πάρει το ρεύμα. Θα τους σηκώσει ως άχυρο, που το φυσά το σηκώνει και το πετά ο άνεμος. Έτσι θα τους σηκώσει όλους αυτή η θύελλα του διαβόλου, αυτός ο άνεμος. Και θα μείνουν μόνο τα βράχια. Όσοι είναι σταθεροί, μόνο αυτοί θα μείνουν κοντά στο Θεό. Τους άλλους θα τους πάρει το ρεύμα του ποταμού και θα τους καταστρέψει και θα τους διαλύσει.

Η προσευχή πανίσχυρο όπλο 

Τι πρέπει να κάνουμε, ευρισκόμενοι σ’ αυτό τον αιώνα, σ’ αυτή τη γη, για να μείνουμε με το Χριστό; Ιδού τι μας συμβουλεύει ο απόστολος Παύλος. Ένα όπλο πανίσχυρο, που πρέπει πάντοτε να έχουμε μαζί μας οι Χριστιανοί, είναι η προσευχή. Να μην είμαστε άοπλοι σ’ αυτή την σκληρά μάχη.

«Το λοιπόν προσεύχεσθε, αδελφοί, περί ημών» (Β Θεσ. 3,1). Σ’ αυτά τα χρόνια που ζούμε, σας παρακαλώ πολύ, λέει ο απόστολος, προσεύχεσθε για μένα. Ένας Παύλος παρακαλούσε τους Χριστιανούς της Θεσσαλονίκης να προσεύχονται γι’ αυτόν! Το σκεφτήκατε αυτό; Αν ο Παύλος είχε ανάγκη από τις προσευχές των Χριστιανών, πόσο μάλλον εμείς;

Αλλά εμείς αυτή την προσευχή, που είναι όπλο ισχυρό – πανίσχυρο για όλες μας τις ανάγκες, υλικές και πνευματικές, την αμελούμε.

Έχουμε μεγάλο και σκληρό αγώνα. Πρέπει να νικηθούν οι δαίμονες. Και πρέπει να νικήσει ο χριστιανισμός. Βοηθήστε και εσείς οι Χριστιανοί. Και σήμερα, αν δεν έχουν επιτυχία οι επίσκοποι και οι ιεροκήρυκες, αιτία είναι ότι δεν προσεύχονται γι’ αυτούς οι Χριστιανοί. Αν πίσω από κάθε επίσκοπο, πίσω από κάθε κήρυκα του ευαγγελίου, υπήρχαν δέκα άνθρωποι να προσεύχονται, για να τους δυναμώνει ο Θεός και να τους φωτίζει, θαύματα θα γίνονταν. Τώρα εμείς είμαστε θεομπαίκτες. Βλέπεις τον κήρυκα του ευαγγελίου να ανεβαίνει στον άμβωνα; Παρακάλεσε το Θεό να τον φωτίσει, για να πει πέντε λόγια σωστά. Βλέπεις τον ιερέα; Παρακάλεσε το Θεό να τον δυναμώσει στον σκληρό αυτό αγώνα που έχουμε.

Κάντε προσευχή και θα δείτε θαύματα

Το πρωί που σηκώνεστε κάνετε προσευχή; Διαβάζετε Γραφή; Ψάλλετε το Θεό; Προσευχή, παιδιά· «αδιαλείπτως προσεύχεσθε» (Α Θεσ. 5,17). Θα δούμε θαύματα – θα δείτε θαύματα, παιδιά, στη ζωή σας.
Τώρα στα γηρατειά μου, κάθομαι καμιά φορά και θυμούμαι τα θαύματα που έκανε ο Θεός στη ζωή μου και δακρύζω. Θαύματα· μικρό παιδί πως εσώθηκα!
Είχαμε ένα κήπο μικρό εκεί στο σπιτάκι και ήταν τότε τα πηγάδια ανοιχτά. Και εγώ μικρός ήμουν πολύ ζωηρός. Ξαφνικά, εκεί που έτρεχα, γλιστρώ και πέφτω κάτω στο στόμιο του πηγαδιού. Το σώμα μου το μισό σχεδόν κοιτούσε μέσα στο πηγάδι, ευτυχώς η ισορροπία του σώματος μου ήταν προς τα έξω. Λίγο τι και θα έπεφτα μέσα. Αφού έβλεπα σαν καθρέπτη το νερό. Μόλις κατόρθωσα και γλίτωσα. Αν έπεφτα μέσα, θα είχα πνιγεί.
Κάποια προσευχή με έσωσε. Έχω κι άλλες πολλές περιπτώσεις, μεγάλες. Βλέπει ο άνθρωπος θαύματα στην προσευχή.
Λοιπόν έτσι να κάνετε και εσείς και ο Κύριος θα σας σώσει και από σωματικούς κινδύνους και από πνευματικούς κινδύνους· μεγάλα και θαυμαστά θα ποιήσει ο Κύριος. Μεγάλα εν Χριστώ. Όχι εμείς οι μικροί και ανάξιοι, αλλά η δύναμη του Κυρίου, «η Θεία χάρις η πάντοτε τα ασθενή θεραπεύουσα και τα ελλειπόντα αναπληρούσα» (ακολ. χειροτ.).
Ο Θεός θα δώσει τη χάρη, όταν υπάρχει ταπείνωση, αγάπη, συναίσθηση ότι είμεθα ένα μηδενικό. Και τα μηδενικά αξιοποιούνται. Διαβάστε το βιβλίο «Ακολούθει μοι». Εκεί στο τέλος γράφει· Τα μηδενικά αξιοποιούνται, όταν υπάρχει μπροστά η μονάδα. Αν έχεις ένα μηδενικό, γίνεται δέκα· αν έχεις δύο μηδενικά, γίνεται εκατό· αν έχεις τρία μηδενικά γίνεται χίλια… Η συναίσθηση της μηδαμινότητος μας όταν έχουμε μπροστά τον Ένα. «Έν τω Θεώ ποιήσομεν δύναμιν» (Ψαλμ. 59,14).
Θα τα δούμε αυτά. Δεν είναι μύθος ο χριστιανισμός, αλλά είναι μία πραγματικότης την οποία την αισθανόμεθα και καθένας Χριστιανός είναι ένας μικρός Χριστός. Διαβάστε το βιβλίο που συνέστησα και στους ιερείς «Η ζωή Του ζωή μου».
Λοιπόν είμεθα σύμφωνοι; Πνευματικοί άνθρωποι να είστε, να προσεύχεστε και για μας και για την Εκκλησία ολόκληρον. Άντε στο καλό, στην ευχή του Χριστού· και δεν πειράζει, παιδάκι μου, θα τραβήξομε εμείς το δρόμο μας. Ο Χριστός «Λοιδορούμενος ούκ αντελοιδόρει» (Α΄ Πετρ. 2,23) και οι απόστολοι έλεγαν «λοιδορούμενοι ευλογούμεν» (Α ΄ Κορ. 4,12).

 Του αγίου Δημητρίου

ΔΥΟ ΘΑΥΜΑΤΑ

ΣHMEPA, αγαπητοί μου, εορτάζει o μεγαλομάρτυς γιος Δημήτριος. Ὁ ἅγιος Δημήτριος εῖνε δημοφιλής· πολλοί ναοί ἀλλά καί πολλοί Xριστιανοί, ἄντρες καί γυναῖκες, φέρουν το όνομά του. H μνήμη του μᾶς συγκινεῖ καὶ ὡς Xριστιανούς καί ὡς Eλληνας.

Διηγηθήκαμε ἄλλοτε τον βίο, τη δρᾶσι, τη διδασκαλία καὶ τὸ μαρτύριό του, καθῶς καὶ τὸ μαρτύριο του μαθητοῦ του, τοῦ ἁγίου Nέστορος ποὺ κατέβαλε τὸν γίγαντα Λυαῖο. Eπειδὴ ὅμως ὁ ἁγιος Δημήτριος ἔκανε καὶ κάνει πολλὰ θαύματα, θὰ σᾶς διηγηθῶ τώρα δύο ἀπό τὰ θαύματά του.

* * *

Tὸ πρῶτο θαῦμα. H Θεσσαλονίκη καὶ ὁλόκληρη ἡ Mακεδονία μας ἦταν σκλάβα. Πόσα χρόνια; Mετρῆστε· ἕνα δύο τρία τέσσερα πέντε δέκα χρόνια; σαράντα χρόνια; πενήντα χρόνια; ἑκατό χρόνια; διακόσα χρόνια; Πεντακόσα χρόνια ἦταν σκλαβωμένη ἡ Mακεδονία μας! Mετὰ ἀπό πεντακόσα χρόνια σκλαβιας ὅλοι νόμιζαν, ὅτι ποτέ πια ἡ Mακεδονία δὲν θὰ ἐλευθερωθῇ. Aλλὰ ἦρθε ἡ ἁγία ἡμέρα τῆς 26ης Oκτωβρίου 1912. Mόνο ἄνθρωποι μεγάλοι στὴν ἡλικία μπορεῖ νὰ τὰ θυμοῦνται αὐτά. Iσως ζοῦν ἀκόμη σὲ διάφορα μέρη γέροντες ἀσπρομάλληδες, ποὺ ἔζησαν τὸ μέγα ἐκεῖνο γεγονός. Tὰ παιδιa τῆς Eλλάδος, ἀξιωματικοὶ καὶ στρατιῶτες, πέρασαν πάνω ἀπό τὴ Λάρισα καὶ τὸν Oλυμπο καὶ σαν ἀετοὶ πέταξαν στὰ ψηλὰ βουνὰ τῆς Mακεδονίας. Πέρασαν τὸν Aλιάκμονα, τὸν Aξιό, πέρασαν ὅλα αὐτὰ τὰ μέρη. Eτσι, στὶς 25 Oκτωβρίου ὁ Eλληνικός στρατὸς ἦταν ἔξω ἀπὸ τὴ Θεσσαλονίκη· καὶ τὴν ἡμέρα τοῦ ἁγίου Δημητρίου, ἀκριβῶς τὴν ἡμέρα τοῦ ἁγίου Δημητρίου, 26 Oκτωβρίου τοῦ 1912, τὰ ἑλληνικὰ στρατεύματα μπῆκαν μέσα στὴν πόλι! H συγκίνησις ὅλων δὲν περιγράφεται. Ἔψαλαν τὸ ἀπολυτίκιο τοῦ ἁγίου Δημητρίου, τὸ «Tῷ Ὑπερμάχῳ στρατηγῷ τὰ νικητήρια…», τὸ «Xριστὸς ἀνέστη…», καὶ ἀντηχοῦσαν δρόμοι καὶ πλατεῖες, βουνὰ καὶ λαγκάδια. Πάνω στὸ Λευκὸ Πύργο ὑψωσαν τὴν Ἐλληνικὴ σημαία· καὶ πῆγαν ἀμέσως στρατιῶτες στὸν Aγιο Δημήτριο, γονάτισαν καὶ προσευχήθηκαν στὸ Θεό.

Aὐτὸ εἶνε τὸ ἕνα θαῦμα, πού, τὴν ἡμέρα τῆς ἑορτῆς του, ὁ ἁγιος Δημήτριος βοήθησε κ’ ἐλευθερώθηκε ἡ Θεσσαλονίκη, ἡ ὡραία πρωτεύουσα τῆς Bορείου Eλλάδος.

Tὸ ἄλλο θαῦμα ποὺ ἔκανε ποιό εἶνε; Διαβάστε τὰ βιβλία. Tί λέει τὸ Mηναῖο; Σήμερα, λέει, τὴν ἡμέρα τῆς μνήμης του, ὁ ἅγιος Δημήτριος ἔσωσε τὴν πόλι. Ποιά πόλι; Tὴ μεγάλη πόλι, τὴν Kωνσταντινούπολι. Ἀπὸ τί τὴν ἔσωσε, ἀπὸ βαρβάρους ἐπιδρομεῖς; Ὄχι· τὴν ἔσωσε ἀπὸ σεισμό.

Kίνδυνος εἶνε καὶ οἱ βάρβαροι ἐχθροί, διότι μπορεῖ ν᾽ ἀφαιρέσουν τὴν ἐλευθερία καὶ νὰ φέρουν τὴ σκλαβιά. Ἀλλ᾽ ὑπάρχει καὶ ἄλλο πιο μεγάλο κακό, ὁ σεισμός, ποὺ μπορεῖ ἀμέσως ὄχι πλέον νὰ σκλαβώσῃ ἀλλὰ νὰ καταστρέψῃ καὶ ν᾽ ἀφανίσῃ μιὰ πόλι. Πέντε δευτερόλεπτα νὰ βαστάξῃ, δε᾽ μένει τίποτα όρθιο.

Δὲν ξέρω ἐσεῖς πῶς αἰσθάνεσθε. Ἐγῶ ἕνα βράδυ, στὶς δύο ἡ ωρα τὴ νύχτα, ξύπνησα ἔντρομος· σείστηκε ὅλη ἡ γῆ. Eσεῖς ὅταν γίνεται σεισμὸς τί νιώθετε; Mοῦ `ρχεται νὰ κλάψω, γιατὶ κ᾽ ἐγω εἶμαι ἁμαρτωλός καὶ δὲν εἶμαι ἄξιος νὰ φιλήσω τὰ πόδια σας· ἀλλa αἰσθάνομαι καὶ προφητεύω καὶ λέγω, ὅτι ὁ σεισμὸς εἶνε προοίμιο τῆς μεγάλης τιμωρίας. Προοίμιο· διότι φύγαμε ἀπὸ τὸ Θεό. Mικροὶ καὶ μεγάλοι, νέοι καὶ ἀσπρομάλληδες γέροντες, λαϊκοὶ καὶ κληρικοί, ἱερεῖς καὶ ἐπίσκοποι, γραμματισμένοι καὶ ἀγράμματοι, ἄντρες γυναῖκες καὶ παιδιά, ὅλοι ἀνεξαιρέτως, φύγαμε ἀπὸ τὸ Θεό. Kαὶ ὁ Θεός, ποὺ κυβερνάει τὸ σύμπαν, σείει τη γῆ.

O σεισμὸς δὲν εἶνε, ὅπως λένε, φυσικὸ φαινόμενο· τὰ φυσικὰ φαινόμενα τὰ ἐξουσιάζει «ὁ ἐπιβλέπων ἐπὶ τὴν γῆν καὶ ποιῶν αὐτὴν τρέμειν, ὁ ἀπτόμενος τῶν ορέων καὶ καπνίζονται» (Ψαλμ. 103,32). Aιτία τῶν σεισμῶν, ὅπως λέει ὁ ἱερὸς Xρυσόστομος, εἶνε ἡ ὀργὴ τοῦ Θεοῦ· αἰτία δὲ τῆς οργῆς τοῦ Θεοῦ εἶνε τὰ αμαρτήματά μας. Kι ἀν δὲν ὑπῆρχαν μερικὰ νήπια, μικρὰ παιδάκια, ἀθῶα ἀγγελούδια ποὺ τὰ κρατοῦν στὴν ἀγκαλιά, κι ἀν δὲν ὑπῆρχαν κάτι ἀσκηταὶ ἐπάνω στὸ Aγιον Oρος, κι ἀν δὲν ὑπῆρχαν ἀνθρωποι δίκαιοι, λίγοι ἄνθρωποι, ἡ γῆ θὰ κατεστρέφετο ἐξ ὁλοκλήρου. Λίγα δευτερόλεπτα καὶ δε᾽ μένει ορθιο τίποτα. Aντε, ἄνθρωπε! χτίζε σπίτια καὶ πολυκατοικίες· σὲ μιὰ στιγμὴ ὅλα ἐρείπια.

O σεισμὸς εἶνε ὀργὴ Θεοῦ. Kαὶ ἔρχεται σεισμὸς μεγάλος, λέει τὸ Eὐαγγέλιο καὶ ἡ Ἀποκάλυψις, ποὺ θὰ γκρεμιστῇ τὸ ἕνα δέκατο τῶν σπιτιῶν (βλ. Ἀπ. 11,13), καὶ θἀ ἀνοίξουν τὰ μνήματα καὶ οἱ τάφοι· θὰ γίνουν μεγάλα πράγματα. Oἱ ἄπιστοι δὲν πιστεύουν· ἐμεῖς πιστεύουμε στὴ Γραφή, πιστεύουμε στὸ Eὐαγγέλιο, πιστεύουμε στοὺς προφήτας καὶ στὰ ἱερὰ βιβλία τῆς πίστεώς μας, καὶ λέμε αὐτὸ ποὺ εἶπε ὁ Xριστός· θὰ γίνουν σεισμοί (βλ. Mατθ. 24,7· Mαρκ. 13,8), μεγάλοι σεισμοί (Λουκ. 21,11). Ὄχι μικροὶ ποὺ διαρκοῦν κλάσμα τοῦ λεπτοῦ, ἀλλὰ σεισμοὶ παγκόσμιοι, ποὺ θὰ ταράξουν τὴν ὑδρόγειο σφαῖρα. Oἱ μικροὶ λοιπὸν σεισμοί, ποὺ κάθε τόσο τρομάζουν τοὺς ἀνθρώπους, εἶνε προοίμιο ὅτι «ἔρχεται ἡ ὀργὴ τοῦ Θεοῦ» (Eφ. 5,6· Kολ. 3,6).

Ἕνας τέτοιος σεισμός, φρικώδης σεισμός, ἔγινε στὴν Kωνσταντινούπολι στὰ παλιὰ τὰ χρόνια, ἐπὶ Λέοντος τοῦ Σοφοῦ· ταράχτηκε ἡ πόλις, γκρέμισαν τὰ σπίτια, τὰ παλάτια, οἱ ἐκκλησίες. Kαὶ σώθηκαν τότε μὲ τὴν προσευχὴ καὶ τὶς πρεσβεῖες τοῦ ἁγίου Δημητρίου.

Ἔτσι σήμερα γιορτάζομε δύο γεγονότα, δύο θαύματα· τὸ ἕνα ὅτι ὁ ἁγιος Δημήτριος ἐλευθέρωσε τὴ Θεσσαλονίκη ἀπὸ τοὺς κατακτητάς, καὶ τὸ ἄλλο ὅτι ἔσωσε τὴν Kωνσταντινούπολι ἀπὸ τὸ φρικτὸ σεισμό.

* * *

Σήμερα ε­ίμεθα άραγε ἄξιοι νέων θαυμαστῶν ἐπεμβάσεων τῶν ἁγίων; E­ἴμεθα ἄξιοι βοηθείας καὶ σωτηρίας ἀπὸ τὶς ἀπειλὲς ε­ἴτε τῶν νεοβαρβάρων τῆς Δύσεως καὶ τῆς Ἀνατολῆς ε­ἴτε ἀπὸ θεομηνίες ποὺ μᾶς ἐπισκέπτονται γιὰ νὰ μᾶς συνετίσουν; Ἀμάρταναν καὶ οἱ παλαιοί, ἀλλ᾽ ἐκεῖνοι μετανοοῦσαν καὶ ἐπέστρεφαν στὸ Θεό. Ἐμεῖς μένουμε στὶς ἁμαρτίες ἀμετανόητοι, ἀσεβεῖς καὶ ἄπιστοι.

Φύγαμε, ἀγαπητοί μου, ἀπὸ τὸ Θεό· δυστυχῶς φύγαμε. Mαζὶ τρῶμε, μαζὶ πίνουμε, μαζὶ διασκεδάζουμε, μαζὶ βλέπουμε τηλεόρασι, μαζὶ ἁμαρτάνουμε, παντοῦ μαζί. Ἀλλα δεῖξτε μου κ᾽ ἕνα σπίτι ―νὰ πέσω νὰ τὸ προσκυνήσω― ποὺ μαζὶ ὁ πατέρας καὶ ἡ μάνα μὲ τὰ παιδάκια τὰ εὐλογημένα κάθονται καὶ προσεύχονται καὶ παρακαλοῦν τὸ Θεό. Ὑπάρχει τέτοια οικογένεια; Γι᾽ αὐτὸ εἶπα ὅτι φύγαμε, ἀδέρφια μου, μικροὶ καὶ μεγάλοι ἀπὸ τὸ Θεό. Kαὶ γι᾽ αὐτὸ σεισμὸς μεγάλος θὰ σείσῃ τὴν ἀνθρωπότητα καὶ δὲ᾽ θὰ μείνῃ σπίτι όρθιο· διότι τὰ σπίτια αὐτa εἶνε χτισμένα μὲ κλοπές, ἀδικίες, κομπῖνες, διάφορα ἁμαρτωλὰ τεχνάσματα.

Mὲ πόνο καὶ δάκρυα λέω σὲ ὅλους· νὰ μιμηθοῦμε τὸν ἅγιο Δημήτριο. Nὰ ξυπνήσουμε ἀπὸ τὸν ὕπνο τῆς ἁμαρτίας· νὰ κοιτάξουμε τὴν πίστι μας, τὴν πίστι τῶν πατέρων μας. Γιατὶ θὰ γίνουν πολλὰ στὸν κόσμο. Kαὶ σπίτια θὰ χαθοῦν, καὶ ἄνθρωποι, καὶ ψυχές· καὶ τὰ χρήματα θὰ χάσουν τὴν ἀξία τους – θὰ γίνουν πλατανόφυλλα, καὶ πεῖνα καὶ δυστυχία μεγάλη θὰ πέσῃ, ποὺ δὲν τη φαντάζεστε. Γιατὶ ὅλοι ἀφήσαμε τὸ Θεὸ καὶ φύγαμε μακριά του.

Ἄς ἀκούσουμε τὸν ἅγιο Kοσμᾶ τὸν Aἰτωλό, ποὺ μᾶς συμβουλεύει καὶ λέει· Παιδιά μου καὶ ἐγγόνια μου, θά ᾽ρθουν χρόνια δύσκολα. Mὴ φοβηθῆτε ὅμως. ῞Oλα νὰ τὰ χάσετε, μὴ λυπηθῆτε. Ἕνα νὰ κρατήσετε. Ποιό; Tὸ διαμάντι· τ᾽ ἄλλα εἶνε χαλίκια. Tὰ δε χαλίκια εἶνε ὅλα τὰ ἐγκόσμια. Διαμάντι εἶνε ἡ πίστις μας ἡ ορθόδοξος. Aμαρτωλοὶ ε­ἴμεθα, ἀσεβεῖς νὰ μὴ γίνουμε. Ἁμαρτάνουμε· ἀλλὰ νὰ μὴ φθάσουμε στὸ σημεῖο νὰ λέμε, πως δὲν ὑπάρχει Θεός, ὅπως διδάσκουν τώρα τὰ μικρὰ παιδιὰ δάσκαλοι κουλτουριάρηδες καὶ ἄθεοι ποὺ σκορπίστηκαν σ᾽ ὅλη τὴν πατρίδα μας. Aμαρτωλοὶ ε­ἴμεθα, ἀλλά ἀσεβεῖς νὰ μὴν ε­ἴμεθα. Nὰ πιστεύουμε. Ὅλα νὰ τὰ χάσουμε, ἡ πίστις νὰ μείνῃ, νὰ ὑπάρχῃ. Δυὸ πράγματα μᾶς χρειάζονται, λέει ὁ ἅγιος Kοσμᾶς· Xριστὸς καὶ ψυχή! Aὐτὰ τὰ δύο, ὅλος ὁ κόσμος νὰ πέσῃ ἐπάνω μας, δε᾽ μπορεῖ νὰ μᾶς τὰ πάρῃ.

Ἐσεῖς, παιδιὰ τοῦ μαρτυρικοῦ μας ἔθνους, παιδιὰ τῆς Eλλάδος, παιδιὰ τῆς Mακεδονίας, τοῦ Πόντου, τῆς Mικρᾶς Aσίας, κλεῖστε τ᾽ αὐτιά σας, μὴν ἀκοῦτε τοὺς ἀπίστους καὶ ἀθέους. Kρατῆστε τὴν πίστι τῶν πατέρων σας.

Γι᾽ αὐτό πρέπει νὰ ἐργασθῇ καὶ ὁ ἱερός κλῆρος. Oἱ παπαδες μας νὰ διδάσκουν τὸ λαό μας, ὅπως ἔκανε ὁ ἅγιος Δημήτριος· νὰ τὸν ἐπισκέπτωνται καὶ νὰ καλλιεργοῦν τὴν πίστι ἀπό σπίτι σὲ σπίτι. Γιατὶ ἄν ὁ λαός μας ἀπομακρυνθῇ καὶ φύγῃ, ὑπεύθυνοι θὰ ε­ἴμαστε ἐμεῖς οἱ ἱερεῖς καὶ οἱ ἀρχιερεῖς τοῦ Ὑψίστου.

† ἐπίσκοπος Aὐγουστῖνος

(Ομιλια του Μητροπολίτου Φλωρίνης π. Αυγουστίνου Καντιώτου εκφωνήθηκε εις τον ἱερό ναὸ του Ἁγίου  Δημητρίου Kαρυοχωρίου – ^Eορδαίας 26-10-1982)

Τοῦ ἁγίου Δημητρίου
26 Ὀκτωβρίου

Θεε του Δημητριου, βοηθει μας!

«Θεὲ τοῦ Δημητρίου, βοήθει» ἡμῖν τοῖς ἁμαρτωλοῖς.

–
Σήμερα εἶνε ἑορτὴ τοῦ ἁγίου Δημητρίου καὶ χιλιάδες κόσμος ἑορτάζει. Ἑορτάζουν πολλὰ χωριὰ καὶ πόλεις, γιατὶ τὸ ὄνομα τοῦ ἁγίου Δημητρίου εἶνε ἕνα ἀπὸ τὰ πιὸ προσφιλῆ καὶ ἀγαπητὰ ὀνόματα μέσα στὴν Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία.
«Ο ἅγιος Δημήτριος τιμαται σ᾿ ὅλα τὰ μέρη ὅπου ὑπάρχουν ὀρθόδοξοι. Στὴ Σερβία, ἂν πᾶμε, θὰ συναντήσουμε τὸ ὄνομα τοῦ ἁγίου Δημητρίου καὶ στὴ Βουλγαρία καὶ στὴ Ῥουμανία καὶ σ᾿ αὐτὴν ἀκόμα τὴ Ῥωσία, τὸ ὄνομα τοῦ ἁγίου Δημητρίου ἀγαπᾶται, τιμᾶται καὶ λατρεύεται.

* * *

Τί ἦταν ὁ ἅγιος Δημήτριος; Καλόγερος; Σηκώθηκε καὶ ἔφυγε ἀπὸ τὸ σπίτι του καὶ πῆγε μέσα στὰ βουνὰ καὶ τὰ λαγκάδια καὶ ἀσκήτευε; Ὄχι. Τί ἤτανε; Παπᾶς καὶ δεσπότης; Ὄχι. Λαϊκὸς ἦταν. Ἤτανε στρατιώτης. Καὶ ὅμως ἁγίασε. Αὐτὸ τί σημαίνει; Ὅτι κανένα ἐπάγγελμα δὲν ἐμποδίζει ὥστε νὰ γίνῃ κανεὶς Χριστιανὸς καὶ ν᾿ ἁγιάσῃ. Καὶ ὁ γεωργὸς ποὺ σκάβει τὴ γῆ, καὶ ὁ τσομπάνος ποὺ βόσκει τὰ πρόβατα, καὶ ὁ τεχνίτης ποὺ μαστορεύει, καὶ ὁ δάσκαλος, καὶ ὁ καθηγητής, καὶ ὁ στρατιώτης, καὶ ὁ ἀξιωματικός, καὶ ὁ μικρὸς καὶ ὁ μεγάλος, ὅλοι μποροῦν νὰ γίνουν ἅγιοι. Βλέπουμε δηλαδή, ὅτι οἱ ἅγιοι εἶνε ἀπ᾿ ὅλα τὰ ἐπαγγέλματα.
Ἅγιος λοιπὸν ἤτανε ὁ Δημήτριος. Μὰ τί θὰ πῇ ἅγιος; Ἅγιος θὰ πῇ ἥρωας. Ὄχι με τὴ μικρή καὶ ταπεινὴ ἔννοια, ποὺ δίνει ὁ κόσμος. Ἥρωα λέει ὁ κόσμος ἕναν, ποὺ πῆρε τὰ ὅπλα, ἀνέβηκε στὰ βουνά, πολέμησε καὶ σκότωσε. Αὐτοὺς θεωρεῖ ἥρωες καὶ τιμᾷ ὁ κόσμος. Ἀλλὰ παραπάνω ἀπὸ τοὺς ἥρωες αὐτούς, ποὺ νικοῦν στὰ πεδία τῶν μαχῶν, ὑπάρχουν ἄλλοι ἥρωες, ποὺ εἶνε σπάνιον εἶδος ἥρωος.
Ὁ Μέγας Ἀλέξανδρος λ.χ., ποὺ ἐνίκησε τὸν κόσμον ὅλο, παρεπονεῖτο καὶ ἔλεγε ὅτι· Ἐγώ, ποὺ νίκησα τὸν κόσμον ὅλον, νικήθηκα ἀπὸ τὰ πάθη μου. Γι᾿ αὐτὸ ἔλεγαν οἱ ἀρχαῖοι πρόγονοί μας, ὅτι «τὸ νὰ νικᾷ κανεὶς τὸν ἑαυτό του, αὐτό εἶνε ἡ ὑψίστη νίκη». Μπορεῖ κάποιος νὰ ὑποτάξῃ τὸν κόσμο ὅλο, ὅπως ὁ Μέγας Ἀλέξανδρος, καὶ ὅμως νὰ εἶνε δοῦλος τῶν παθῶν του. Ἥρωας λοιπὸν εἶνε αὐτὸς ποὺ νικάει τὰ ἐλαττώματά του, νικάει τὰ πάθη του, τὶς κακίες, τὸν ἁμαρτωλὸ κόσμο ποὺ ἔχει μέσα στὴν καρδιά του. Ἥρωας εἶνε αὐτὸς ποὺ νικάει, ὅπως λένε οἱ πατέρες, «κόσμον, σάρκα καὶ διάβολον». Αὐτὸ εἶνε τὸ ἀνώτερο εἶδος ἡρωϊσμοῦ.
Ἀπ᾿ αὐτὴ τὴν ἄποψι ἦταν ἥρωας ὁ ἅγιος Δημήτριος. Καὶ ἦταν ἅγιος γιατί; Πρῶτα – πρῶτα πίστευε στὸ Χριστό. Καὶ τὴν πίστι του αὐτὴ δὲν τὴν ἔκρυβε· δὲν ἦταν κρυπτοχριστιανός. Ὅποιος ἔχει ἕνα τέτοιο βαθὺ ασθημα, δὲν τὸ κρύβει, ἀλλὰ τὸ φανερώνει, τὸ ἐκδηλώνει, τὸ κηρύττει. Αὐτὸ ἔκανε καὶ ὁ ἅγιος Δημήτριος. Δὲν ἔκρυβε μόνο μέσα στὴν καρδιά του τὸ ὄνομα τοῦ Χριστοῦ, ἀλλὰ τὸ φανέρωνε, τὸ κήρυττε παντοῦ, ὅπου καὶ νὰ εὑρίσκετο.
Μέσα στὴν πόλι τῆς Θεσσαλονίκης προσπαθοῦσε καὶ ἄλλους ἀνθρώπους νὰ κάνῃ Χριστιανούς. Δὲν ἡσύχαζε, ἂν δὲν ἔκανε τοὺς εἰδωλολάτρες Χριστιανούς. Ἰδιαίτερα εἶχε στρέψει τὴν προσοχή του στὰ παιδιὰ καὶ στοὺς νέους. Αὐτοὺς προσπαθοῦσε νὰ κερδίσῃ γιὰ τὸ Χριστὸ καὶ σ᾿ αὐτοὺς ἐκήρυττε τακτικὰ τὸ Χριστό. Ὅπως σήμερα ἕνας κατηχητὴς χτυπᾷ τὴν καμπάνα καὶ μαζεύει τὰ παιδιὰ καὶ κάνει κατηχητικὸ σχολεῖο, ἔτσι μποροῦμε νὰ ποῦμε ὅτι ἔκανε καὶ ὁ ἅγιος Δημήτριος. Ἦταν ἕνας λαμπρὸς κατηχητής, ἕνας λαμπρὸς κήρυκας τῆς ἀληθείας. Μέσα στὴ Θεσσαλονίκη εἶχε μαζέψει παιδιὰ καὶ ἐφήβους καὶ νέους, ποὺ τοὺς κατηχοῦσε. Μιὰ ἱερὰ φάλαγγα εἶχε κοντά του ὁ ἅγιος Δημήτριος. Ἐκτὸς ἀπὸ τοὺς στρατιῶτες, ποὺ ἐκπαίδευε σὰν ἀξιωματικὸς στὰ στρατόπεδα, εἶχε καὶ ἕναν ἄλλο στρατό, εἰρηνικό, πειθαρχικὸ στὸ ὄνομα τοῦ Χριστοῦ· καὶ αὐτὸς ἦταν τὰ παιδιὰ ποὺ κατηχοῦσε.
Γι᾿ αὐτὴ τὴ χριστιανικὴ δρᾶσι, ποὺ ἀνέπτυσσε ὁ ἅγιος Δημήτριος, ξεσήκωσε τὴν ἀντιπάθεια τῶν εἰδωλολατρῶν. Τὸν κατηγόρησαν, τὸν συνέλαβαν, τὸν καθῄρεσαν ἀπὸ τὸ ἀξίωμά του, καὶ τὸν ἔρριξαν στὴ φυλακή.
Μεταξὺ ἐκείνων ποὺ κατηχοῦσε ὁ ἅγιος Δημήτριος, τὸ λαμπρότερο καὶ ἡρωϊκώτερο παιδὶ ἦταν ὁ Νέστωρ. Τὶς ἡμέρες δὲ ἐκεῖνες στὸ μεγάλο στάδιο τῆς Θεσσαλονίκης θὰ ἐγίνοντο ἀγῶνες. Καὶ γιὰ νὰ δῇ τοὺς ἀγῶνες εἶχε μαζευτῆ χιλιάδες κόσμος. Ἐκεῖ ἦταν καὶ οἱ βασιλιᾶδες καὶ οἱ ἄρχοντες καὶ οἱ στρατιωτικοί. Τότε παρουσιάστηκε ὁ Λυαῖος, ἕνας ἄντρας πελώριος, ὕψος τρία μέτρα, γίγαντας γυμνασμένος. Ἦταν θηρίο, μὲ δύναμι τεραστία, καὶ ἀπειλοῦσε τὸν κόσμο ὅλο. Αὐτὸς ὁ βάρβαρος βλαστημοῦσε τὸ Χριστό, καὶ κανείς δὲν τολμοῦσε νὰ τὸν πειράξῃ. Ὅπως τὸ λιοντάρι, ὅταν ξεφύγῃ ἀπὸ τὸ κλουβί του, τὸ τρέμουν ὅλοι καὶ κρύβονται ἀπὸ τὸ φόβο, ἔτσι καὶ ὅταν παρουσιάστηκε ὁ Λυαῖος τρομοκράτησε ὅλους τοὺς ἀθλητὰς καὶ δὲν τολμοῦσε κανένας νὰ ξεμυτίσῃ καὶ νὰ βγῇ μπροστά του.
Ὁ Νέστορας ὅμως, παιδὶ 17 χρονῶν, εἶπε· Ἐγὼ θὰ πολεμήσω τὸ Λυαῖο, καὶ θὰ τὸ νικήσω! Ματαίως τοῦ λέγανε· Τί κάνεις; τὸ θάνατό σου θέλεις; αὐτὸς εἶνε λιοντάρι ὁλόκληρο· ποιός μπορεῖ νὰ τὰ βάλῃ μαζί του;… Ὁ Νέστορας πῆγε στὸ κελλὶ τοῦ δασκάλου του, τοῦ ἁγίου Δημητρίου, ποὺ ἦταν δεμένος μέσα στὴ φυλακὴ γιὰ τὴν πίστι τοῦ Χριστοῦ, καὶ γονάτισε μπροστά του. Ζήτησε τὴν προσευχή του. Ὁ ἅγιος Δημήτριος τὸν ἐσταύρωσε, εἰς τὸ ὄνομα τοῦ Πατρὸς καὶ τοῦ Υἱοῦ καὶ τοῦ ἁγίου Πνεύματος, καὶ τοῦ εἶπε τὰ ἑξῆς περίφημα λόγια. «Καὶ Λυαῖον νικήσεις καὶ ὑπὲρ Χριστοῦ μαρτυρήσεις». Παιδί μου, τοῦ λέει, καὶ τὸ Λυαῖο θὰ νικήσῃς καὶ γιὰ τὸ Χριστὸ θὰ μαρτυρήσῃς.
Πράγματι ὁ Νέστωρ πῆγε στὸ στάδιο καὶ ἄρχισε ἡ μάχη. Ὅταν τὸν εἶδε ὁ Λυαῖος γέλασε… Ἀλλὰ ὁ Νέστωρ, γεμᾶτος θάρρος, ἔκανε τὸ σημεῖο τοῦ σταυροῦ καὶ φώναξε· «Θεὲ τοῦ Δημητρίου, βοήθει μοι». Ἀστραπιαίως ἔπεσε πάνω στὸ γίγαντα, τὸν ἔρριξε κάτω, καὶ τὸν ἐνίκησε. Ὁ βασιλιᾶς Μαξιμιανὸς ὠργίστηκε πολὺ γιὰ τὴν ἧττα τοῦ Λυαίου. Δὲν θέλησε νὰ παραδεχθῇ τὸ θαυμαστὸ ἀποτέλεσμα. Διέταξε νὰ θανατώσουν τὸ Νέστορα. Ἔτσι ὁ Νέστωρ μαρτύρησε γιὰ τὸ Χριστό.
Καὶ ὁ ἅγιος Δημήτριος; Τὸ τέλος του ἦταν ἐπίσης μαρτυρικό. Ὅπως μαρτύρησε ὁ Νέστωρ, μαρτύρησε καὶ αὐτός. Ὄχι μόνο μὲ τὸ στόμα του, ἀλλὰ καὶ μὲ τὸ αἷμα του. Αὐτὸ τὸ «Πιστεύω…», ποὺ ἀκοῦμε στὴ θεία λειτουργία, δὲν εἶνε γραμμένο μὲ μελάνι καὶ μὲ πέννα. Αὐτὸ τὸ «Πιστεύω…» εἶνε, ἀδελφοί μου, γραμμένο μὲ τὸ αἷμα τῶν μαρτύρων. Αὐτὸ τὸ «Πιστεύω…» τὸ ὑπέγραψε καὶ ὁ ἅγιος Δημήτριος μὲ τὸ αἷμα του.
Πῆγαν στὴ φυλακή, ποὺ βρισκόταν, βγάλανε τὰ σπαθιὰ οἱ στρατιῶτες, καὶ ὅπως τὸ Χριστὸ τὸν κέντησαν καὶ ἀπὸ τὴν ἄχραντο ἐκείνη πλευρὰ βγῆκε αἷμα καὶ ὕδωρ, ἔτσι κέντησαν καὶ αὐτόν, καὶ ἀπὸ τὴν πλευρὰ τοῦ Δημητρίου βγῆκε μύρο, μύρο ἀθάνατο.

* * *

Αὐτός εἶνε μὲ λίγα λόγια, ἀγαπητοί μου, ὁ βίος τοῦ ἁγίου Δημητρίου, ποὺ ὅλες οἱ χῶρες καὶ πολιτεῖες, ἀπὸ τὸ Δούναβι μέχρι τὴν Κρήτη κι ἀπὸ τὴν Κέρκυρα μέχρι τὴν Κύπρο, καὶ πέρα στὴν Αὐστραλία καὶ τὴν Ἀμερική, παντοῦ, τιμοῦν τὸ ὄνομά του. Μεγάλος ἅγιος.
Ἐκεῖ ποὺ θάψανε τὸν ἅγιο Δημήτριο στὴ Θεσσαλονίκη ―δὲν εἶνε παραμύθι― χιλιάδες κόσμος πήγαινε στὸν τάφο του, γυναῖκες καὶ ἄντρες, χῆρες καὶ ὀρφανά, φτωχοὶ καὶ ἄρρωστοι, ἄνθρωποι ποὺ τοὺς εἶχαν ἀπελπίσει οἱ γιατροὶ καὶ τὰ φάρμακα τοῦ κόσμου τούτου. Καὶ ὅλοι ἐγίνοντο καλά. Χιλιάδες θαύματα ἔκανε καὶ ἐξακολουθεῖ νὰ κάνῃ ὁ ἅγιος Δημήτριος. Ἀλλὰ τὸ πιὸ μεγάλο θαῦμα ἔγινε στὶς ἡμέρες μας.
Πόσα χρόνια τώρα πέρασαν; Στὴν ἐκκλησία του τὴν ἁγία εἶχαν μπῆ οἱ Τοῦρκοι καὶ τὴν εἶχαν κάνει τζαμί. Ὁ χότζας ἀνέβαινε καὶ ἔλεγε «Ἀλλάχ ἀλλάχ». Πεντακόσα χρόνια ἦταν ἐκεῖ οἱ Τοῦρκοι. Ἀλλὰ τὸ 1912, τέτοια ἅγια μέρα, τὴν ἡμέρα ποὺ ἑώρταζε ὁ ἅγιος, ἔφυγαν οἱ Τοῦρκοι, καὶ ἀντὶ γιὰ τὸ μισοφέγγαρο, ποὺ εἶχαν στὸ τζαμί, ὑψώθηκε ἡ γαλανὴ σημαία, ἡ σημαία τοῦ σταυροῦ.
Τέτοια ἅγια μέρα ἡ Τουρκιὰ δὲν εἶχε πιὰ θέσι στὴν πόλι τὴν ἁγία, στὴ Θεσσαλονίκη. Τέτοια ἅγια μέρα τὰ παιδιὰ τῆς πατρίδος μας, μὲ τὴ φωνὴ τοῦ Νέστορα «Θεὲ τοῦ Δημητρίου, βοήθει μας», οἱ νέοι Νέστορες ποὺ πίστευαν στὸ Θεό, νίκησαν τὸ Λυαῖο τῆς Ἀνατολῆς. Γιατὶ Λυαῖος ἦταν ὁ Τοῦρκος, καὶ ἐξακολουθεῖ νὰ εἶνε.
Καὶ σήμερα στὰ Βαλκάνια, ὁ Λυαῖος πάλι βγῆκε. Καὶ τὸν ὑποστηρίζουν δυστυχῶς οἱ μεγάλοι. Κ᾿ ἐμεῖς; Ὦ Θεὲ τοῦ Δημητρίου, βοήθει ἡμῖν! Είμαστε μικροὶ καὶ ἀσήμαντοι, περιφρονημένοι Νέστορες. Ἀλλ᾿ αὐτοὶ οἱ μικροὶ καὶ ἀσήμαντοι, ἂν είμεθα ἄνθρωποι τοῦ Θεοῦ, ἄνθρωποι πιστοί, θὰ δώσῃ πάλι ὁ Θεὸς νὰ νικήσουμε τὸ σύγχρονο Λυαῖο, γιὰ μιὰ ἀκόμη φορά. Καὶ τότε καὶ τὰ βουνὰ καὶ τὰ λαγκάδια μας καὶ οἱ νεκροί μας καὶ οἱ τάφοι τῶν προγόνων μας θὰ φωνάξουν· «Καὶ Λυαῖον νικήσεις καὶ ὑπὲρ Χριστοῦ μαρτυρήσεις». Ἀμήν.

† ἐπίσκοπος Αὐγουστῖνος

(Ομιλια του Μητροπολίτου Φλωρίνης π. Αυγουστίνου Καντιώτου εκφωνήθηκε εις τον ἱερό ναὸ του Ἁγίου Δημητρίου Κ. Καλλινίκης – Φλωρίνης 26-10-1976)

ΑΡΝΗΣΗ ΤΗΣ ΜΟΝΗΣ ΚΩΝΣΤΑΜΟΝΙΤΟΥ ΝΑ ΥΠΟΔΕΧΘΕΙ ΤΟΝ ΠΑΤΡΙΑΡΧΗ

Ρεπορτάζ-Σχόλιο-Απόσπασμα βιντεοσκοπημένης συζήτησης του Ηγουμένου της Ι. Μονής π. Αγάθωνος   (2008). Σ’ αυτή ο Ηγούμενος αποκαλύπτει ότι ο γέρων Εφραίμ Φιλοθεΐτης της Αμερικής του είχε πει ότι δεν είναι ακόμα καιρός, να περιμένει νάρθει ο εχθρός πιό κοντά.
Άρα  ο  καιρός  ήρθε; Εδραιώθηκε η πεποίθησή του ότι «δεν πάει άλλο»; Ή θα δωθούν και πάλι ψεύτικες   διαβεβαιώσεις  από  το  Φανάρι  περί πιστότητας στην Ορθοδοξία και θα υποχωρήσει;    

ΑΝΑΣΤΑΤΟ ΤΟ ΑΓΙΟ ΟΡΟΣ ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΡΝΗΣΗ ΤΗΣ ΜΟΝΗΣ

ΚΩΝΣΤΑΜΟΝΙΤΟΥ ΝΑ ΥΠΟΔΕΧΘΕΙ ΤΟΝ ΟΙΚΟΥΜ. ΠΑΤΡΙΑΡΧΗ

Πηγή: agioritikovima

Τοῦ ἁγίου Ἰακώβου τοῦ ἀδελφοθέου
23 Ὀκτωβρίου

ΠΙΚΡΟΣ ΘΑΝΑΤΟΣ

«Ὑπὲρ τοῦ ῥυσθῆναι ἡμᾶς ἀπὸ πάσης θλίψεως, ὀργῆς, κινδύνου, ἀνάγκης καὶ πικροῦ θανάτου τοῦ Κυρίου  δεηθῶμεν» (θ. Λειτ. Ἰακ.)

ΕΟΡΤΗ, ἀγαπητοί μου, ἑορτὴ τοῦ ἁγίου Ἰακώβου. Ἀλλ᾿ ἐὰν ἀνοίξουμε τὰ βιβλία τῆς Ἐκκλησίας μας, τὸ Ὡρολόγιο καὶ τὰ Μηναῖα, θὰ δοῦμε, ὅτι τὸ ὄνομα Ἰάκωβος τὸ ἔχουν πολλοί. Πόσοι νομίζετε; Δεκαοκτὼ Ἰάκωβοι εἶνε! Ἄλλοι εἶνε ἐπίσκοποι, ἄλλοι ἀσκηταί, ἄλλοι μάρτυρες, ἄλλοι νεομάρτυρες, ἄλλοι ποιμένες, ἄλλοι κήρυκες τοῦ εὐαγγελίου, ἄλλοι ἱεραπόστολοι. Κάθε Ἰάκωβος εἶνε κ᾿ ἕνα ἀστέρι, ποὺ σελαγίζει στὸν οὐρανὸ τῆς Ἐκκλησίας μας. Μεταξὺ αὐτῶν ἕνα ἀπὸ τὰ πιὸ λαμπρὰ εἶνε ὁ ἅγιος ποὺ ἑορτάζουμε σήμερα καὶ ὁ ὁποῖος πρὸς διάκρισιν ἀπὸ τοὺς ἄλλους ὀνομάζεται Ἰάκωβος ὁ ἀδελφόθεος.
Ἀκούγοντας κανεὶς τὴ λέξι ἀδελφόθεος μπορεῖ νὰ σκανδαλισθῇ καὶ νὰ πῇ· πῶς λέγεται ἀδελφόθεος; εἶνε ἀδελφὸς τοῦ Θεοῦ, τοῦ Θεανθρώπου Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ κατὰ σάρκα; Ὄχι βέβαια. Αὐτὸ εἶνε βλασφημία ἀκόμη καὶ νὰ τὸ σκεφτοῦμε· διότι ὁ Κύριος ἡμῶν Ἰησοῦς Χριστὸς γεννήθηκε, ὅπως γνωρίζουμε, ὑπερφυσικῶς, ἐκ Πνεύματος ἁγίου καὶ ἀπὸ τὰ πάναγνα αἵματα τῆς ὑπεραγίας Θεοτόκου. Καὶ ἡ Θεοτόκος, ἡ Παναγία μας, εἶνε παρθένος. Παρθένος πρὸ τοῦ τόκου, προτοῦ νὰ γεννήσῃ· παρθένος κατὰ τὸν τόκον, ὅταν γεννοῦσε· παρθένος καὶ μετὰ τὸν τόκον, μετὰ τὴ γέννησι. Αὐτὸ εἶνε ἕνα ἀπὸ τὰ μυστήρια τῆς ἁγίας μας Ἐκκλησίας. Οἱ πατέρες λένε, ὅτι ὅπως ὁ ἥλιος περνάει τὸ τζάμι καὶ φωτίζει τὸ δωμάτιο ἀλλὰ τὸ τζάμι δὲν σπάει, ἔτσι καὶ τὸ Πνεῦμα τὸ ἅγιο πέρασε ἀπὸ τὸ πάναγνο σῶμα τῆς ὑπεραγίας Θεοτόκου, τὸ ὁποῖο ἦταν κρύσταλλος ἁγνότητος, καὶ δὲν ἔφερε καμμία ζημία στὴν παρθενία της. Παρθένος, ἐπαναλαμβάνω, πρὸ τοῦ τόκου, κατὰ τὸν τόκον, καὶ μετὰ τὸν τόκον, δηλαδὴ ἀειπάρθενος. Αὐτὸ σημαίνει, ὅτι ἀπὸ τὴν ἡμέρα τῆς γεννήσεώς της μέχρι τὴν ἡμέρα τῆς ἁγίας κοιμήσεώς της ὑπῆρξε παρθένος. Μοναδικὸ ὑπόδειγμα καὶ πρότυπο παρθενικῆς ζωῆς. Αὐτὸ κηρύττει ἡ Ἐκκλησία μας, ἡ ὁποία ἐγκωμιάζει τὴν Θεοτόκο Μαρία, στηλιτεύει δὲ καὶ ἀφορίζει ὅλους τοὺς αἱρετικοὺς ποὺ δὲν παραδέχονται τὴν ἀειπαρθενία της.
Τότε γιατί ὁ Ἰάκωβος ὀνομάζεται ἀδελφόθεος; Ὀνομάζεται ἀδελφόθεος, διότι κατὰ τὴν παράδοσι τῆς Ἐκκλησίας μας ὁ δίκαιος Ἰωσήφ, ὁ μνηστὴρ τῆς ὑπεραγίας Θεοτόκου, ἀπὸ προηγούμενο γάμο εἶχε ἀποκτήσει τέσσερα ἀγόρια, καὶ ἕνα ἀπὸ αὐτὰ εἶνε ὁ Ἰάκωβος. Καὶ ἐπειδὴ κατὰ τὸ Μωσαϊκὸ νόμο ὁ ἀρραβωνιαστικὸς ἐθεωρεῖτο ἄνδρας τῆς μνηστευμένης, γι᾿ αὐτὸ ὁ υἱός του Ἰάκωβος, ὡς ἀδελφὸς κατὰ τὸ νόμο τοῦ Θεανθρώπου Ἰησοῦ Χριστοῦ, ὀνομάζεται καταχρηστικῶς ἀδελφόθεος.

* * *

Ὁ ἅγιος Ἰάκωβος ἦταν Read more »

ΜΙΑ ΑΠΟ ΤΑ ΙΔΙΑ Η ΠΡΟΣΦΑΤΗ ΣΥΝΟΔΟΣ ΤΗΣ ΙΕΡΑΡΧΙΑΣ!

Για μία ακόμη φορά ολοκληρώθηκαν οι εργασίες της Ιεραρχίας χωρίς οι ιεράρχες μας να αγγίξουν τις «καυτές πατάτες», του οικουμενισμού, του μασσωνισμού, των αιρέσεων, μεταξύ των οποίων σπουδαία θέση κατέχουν ο παπισμός και οι πολυάριθμες προτεσταντικές παραφυάδες, της ελληνολατρείας και αρχαιολατρείας, των μεταμοσχεύσεων διά της ομοφώνου συνοδικής διακηρύξεως της προβληματικότητος της εννοίας του λεγομένου «εγκεφαλικού θανάτου», του μαθήματος των Θρησκευτικών, της ποικίλης εκκοσμικεύσεως του εκκλησιαστικού βίου, του ευτελισμού και της διακωμωδήσεως των ιερών μυστηρίων, του νεονικολαιτισμού, της μεταπατερικής-πατρομάχου-αντιπατερικής (ψευτο)θεολογίας, του εκσυγχρονισμού της μεσαιωνικής εκκλησιαστικής δικαιοσύνης, της επί τα βελτίω αλλαγής του τρόπου εκλογής μητροπολιτών, του Νοσοκομείου των Κληρικών, της επαναφοράς της Εκκλησιαστικής Εκπαιδεύσεως στο φυσικό της φορέα, τουτέστιν στην Εκκλησία της Ελλάδος όπως συνέβη επί της αρχιεπισκοπείας του μακαριστού Ιερωνύμου του Α’ και πολλών άλλων ακανθωδών θεμάτων. Ασχολήθηκαν και με το ζωτικότατο ζήτημα της οικογένειας οι μητροπολίτες μας αλλά καθώς φαίνεται μόνο θεωρητικά. ΓΙΑΤΙ ΟΙ ΕΠΙΣΚΟΠΟΙ ΚΑΙ ΠΟΙΜΕΝΕΣ ΔΕΝ ΠΡΟΕΒΗΣΑΝ ΣΕ ΑΝΑΝΕΩΣΗ ΤΗΣ ΠΕΡΙ ΤΕΚΝΟΓΟΝΙΑΣ ΕΓΚΥΚΛΙΟΥ ΤΟΥ 1978; Δε θεωρούν αναγκαία από ποιμαντικής πλευράς την εν λόγω ανανέωση ή μήπως δίνουν εξετάσεις στους ψευτοπροοδευτικούς και θολοκουλτουριάρικους, νεοορθόδοξους-γιανναρικούς και γιανναρίζοντες, συναξιακούς και καιρίτικους κύκλους, απ τους οποίους έχει βραχυκυκλωθεί ο αρχιεπίσκοπος Αθηνών; Γεγονός πάντως είναι ότι οι ποιμένες μας, μας απογοήτευσαν για μία ακόμη φορά! Και φέτος μία από τα ίδια! Ψυχές θα απόλλυνται, συνεπεία του νεονικολαιτισμού και της υπό τινων πνευματικών αμνηστεύσεως των προγαμιαίων σχέσεων, η σατανικής εμπνεύσεως αποφυγή της τεκνογονίας θα συνεχισθεί με αμείωτη ένταση, οι μασσώνοι και οι αιρετικοί και οι οικουμενιστές θα ενδυναμώνονται και αποθρασύνονται, το ποίμνιο θα παραμένει αδιαφώτιστο, απροβλημάτιστο και ευπρόσβλητο στην υιοθέτηση θεωριών και πρακτικών ήκιστα εκκλησιαστικών και πνευματικών! Και οι ιεράρχες μας θα συνευωχούνται σε συλλείτουργα βεβαίως-βεβαίως!

Λ.Ν.

ΠΩΣ ΟΙ ΑΓΙΟΡΕΙΤΕΣ ΠΑΤΕΡΕΣ

ΥΠΟΔΕΧΟΝΤΑΙ ΕΝΑ ΑΙΡΕΤΙΚΟ ΠΑΤΡΙΑΡΧΗ;

Πού είναι τα μεγάλα αναστήματα των Πατέρων της Εκκλησίας μας, που έπαιζαν κορώνα γράμματα την ζωή τους για να διαφυλάξουν τον θησαυρό της Ορθόδοξου πίστεως;

ΟΙ ΗΓΟΥΜΕΝΟΙ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΟΡΟΥΣ, ΑΛΛΟΙ ΑΠΟ ΔΕΙΛΙΑ ΚΑΙ ΑΛΛΟΙ ΑΠΟ ΣΚΟΠΙΜΟΤΗΤΕΣ ΥΠΟΔΕΧΟΝΤΑΙ ΤΟΝ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΤΗ ΠΑΤΡΙΑΡΧΗ ΒΑΡΘΟΛΟΜΑΙΟ!  Η ΣΥΝΕΙΔΗΣΗ ΤΟΥΣ ΔΕΝ ΤΟΥΣ ΕΛΕΓΧΕΙ;;; Ο ΠΙΣΤΟΣ ΕΛΛΗΝΙΚΟΣ ΛΑΟΣ ΑΠΟΔΕΙΚΝΥΕΤΑΙ ΑΝΩΤΕΡΟΣ ΤΟΥΣ. ΑΠΟΔΕΙΞΗ Η ΥΠΟΔΟΧΗ ΣΤΟ ΠΡΩΤΑΤΟ. Κάποιος προσκυνητής του Αγίου Όρους, που ευρίσκετο τυχαία εκεί, είπε: «Οι αστυνομικοί ήταν περισσότεροι από τον λαό και τους απλούς καλογήρους»! Γι’ αυτό και ο πατριάρχης διάλεξε την εορτή του αγίου Δημητρίου πολιούχου της Θεσσαλονίκης, για να έχει κόσμο!

Διαβάσαμε ότι ο Μπουτάρης κάλεσε τον πατριαρχη στη Θεσσαλονίκη! Αυτή είναι η αξία του;

Ο ΕΞΟΥΝΤΙΤΙΣΜΟΣ ΤΟΥ ΑΓ. ΟΡΟΥΣ!

Η  ΑΠΟΣΤΑΣΙΑ   ΚΑΙ  ΟΙ  19  «ΝΑΝΟΙ»!

Δημητρίου Ἰ. Κάτσουρα
Θεολόγου-Τραπεζικοῦ

Αὐτές τίς ἡμέρες ἐπισκέπτεται τό Ἅγιον Ὄρος ὁ Ἐπίσκοπός του, ὁ Οἰκουμενικός Πατριάρχης Κωνσταντινουπόλεως, ἐξ ἀφορμῆς τοῦ ἐπισήμου ἑορτασμοῦ τῆς συμπληρώσεως ἑκατό (100) ἐτῶν ἀπό τήν ἐνσωμάτωσι τοῦ Ἁγίου Ὄρους στό Ἑλληνικό Κράτος, τοῦ ὁποίου ἀποτελεῖ ἀναπόσπαστο πλήν αὐτοδιοίκητο τμῆμα. Ἐπιφυλάσσεται ἐπίσημη ὑποδοχή καί ἀπόδοση μεγάλων τιμῶν στόν ὑψηλό ἐπισκέπτη.

Διαβάστε περισσότερα »

Πρωτοπρ. Νικόλαος Μανώλης·

Οικουμενιστικά αίσχη Ορθοδόξων στη Ρώμη και Ο αετός στο κοτέτσι (ποίημα) [ΒΙΝΤΕΟ-2013]

“ρακος αποκαθημενης”….

Πριν κάποια χρόνια. Συνταξιδεύαμε με λεωφορείο από Αθήνα για  Αγρίνιο. Και, σαν με είδε παπά, άρχισε να απαγγέλλει τον «Ύμνο της Αγάπης» του Αποστόλου Παύλου.
-Είστε εκπαιδευτικός; τον ρώτησα. Μια και έμοιαζε με παραδοσιακό δάσκαλο, απ’ αυτούς, που συνηθίζουν, στα χωριά, να κάνουν και τους ιεροψάλτες.
–Όχι, μου αποκρίθηκε, είμαι εισαγγελέας!
–«Στον ουρανό σε ζήταγα και στη γη σε βρήκα»! του είπα.
-Και πώς έτσι; με ρώτησε αιφνιδιασμένος. Μήπως έχεις προηγούμενα με κάποιον εισαγγελέα;
–Όχι! Απλά θα ήθελα, αν έχετε την καλοσύνη, να  συζητήσουμε κάποιες απορίες, που έχω, σχετικά με τους δικαστικούς λειτουργούς.
-Ευχαρίστως, μου αποκρίθηκε, αν και δεν έδειχνε να νιώθει και τόσο ευχαριστημένος.
-Πρώτα-πρώτα δεν μπορώ, του είπα, να καταλάβω, ποια μπορεί να είναι η σχέση σας με τη δικαιοσύνη.
-Μα είμαστε ακριβώς αυτοί, που υπηρετούμε τη δικαιοσύνη!
–Κι όμως φοβούμαι μήπως ισχύει και στην περίπτωσή σας το «πάσα η δικαιοσύνη υμών ως ράκος αποκαθημένης(= όλη σας η δικαιοσύνη είναι ένα κουρελόπανο)», όπως λέει ο προφήτης Ησαΐας, σχετικά με την ανθρώπινη δικαιοσύνη.
-Δεν σας καταλαβαίνω.
-Πρώτα-πρώτα οι νόμοι, με βάση τους οποίους δικάζετε, είναι, σε ένα μεγάλο ποσοστό, άδικοι. «Κατ’ εικόνα και ομοίωση» της εκάστοτε άρχουσας τάξης: Οι βασιλιάδες νομοθετούσαν σύμφωνα με τα συμφέροντά τους. Οι φεουδάρχες ομοίως. Και οι τωρινοί τσιφλικάδες, οι βουλευτάδες με την λοιπή άρχουσα αναρχία νομοθετούν κι αυτοί σύμφωνα με τα συμφέροντά τους. Και είναι και το άλλο: Την ηγεσία των λειτουργών της Δικαιοσύνης την επιβάλλει η εκάστοτε εκτελεστική εξουσία. Που ασφαλώς επιλέγει τους «ημέτερους». Και ακόμη είναι και το σκάνδαλο της προνομιακής σας μισθοδοσίας. Το οποίο σας καθιστά εκ προϋποθέσεως άδικους απέναντι στο κοινωνικό σύνολο. Συνεπώς, για ποια δικαιοσύνη να μιλάμε;
-Σχετικά με τα δύο πρώτα-τη νομοθεσία, δηλαδή, και την ηγεσία της Δικαιοσύνης-συμφωνώ μαζί σας, είπε ο εισαγγελέας. Όμως  γι’ αυτά δεν ευθυνόμαστε εμείς, αλλά η νομοθετική και η εκτελεστική εξουσία, που μας τα επιβάλλει. Θα διαφωνήσω όμως σχετικά με την προνομιακή μισθοδοσία. Η οποία έχει σκοπό να καθιστά τους δικαστικούς λειτουργούς απρόσβλητους από δωροδοκίες.
-Κι όμως, του είπα, στην πραγματικότητα η προνομιακή μισθοδοσία κάνει το ακριβώς αντίθετο απ’ αυτό, που φαίνεται ότι θέλει να αποτρέψει. Γιατί, σε τελική ανάλυση, δωροδοκεί, με την προνομιακή μισθοδοσία, για λογαριασμό της, τους δικαστικούς λειτουργούς. Και γι’ αυτό παρατηρούμε ότι κάθε φορά, που οι εξουσιαστές είναι αντιμέτωποι με το προλεταριάτο, οι δικαστικοί λειτουργοί αλληθωρίζουν, κατά κανόνα, προς την πλευρά της άρχουσας αναρχίας.
Και, όσο κι αν φαίνεται παράδοξο, ο εισαγγελέας συμφώνησε μαζί μου.
Βέβαια την εποχή εκείνη δεν ήταν τόσο διαφανής ο ρόλος του εφιαλτοκρατικού και κλεπτοκρατικού τόξου, που ρημάζει τη χώρα μας. Και που, στις μέρες μας, προσπαθεί να μασκαρευτεί με την προβιά του συνταγματικού και δημοκρατικού τόξου, προκειμένου να αποκρύψει απ’  το λαό το ειδεχθές φασιστικό και εγκληματικό του πρόσωπο.
 Ούτε ήταν τόσο απροκάλυπτη η πολύτροπη διαπλοκή της νομοθετικής και εκτελεστικής εξουσίας με την τέταρτη εξουσία των ΜΜΕ. Πάνω απ’ τα τανκς της οποίας κάποια ντόπερμαν της δημοσιοκαφρίλας βρυχώνται και ουρλιάζουν, προκειμένου να τρομοκρατήσουν όχι μόνο το λαό, αλλά ακόμη και οποιονδήποτε άλλον διανοηθεί να διαφωνήσει με το ολοκληρωτικό τους καθεστώς. Φαινόμενο, που ζούμε τώρα, σε όλη την αποκρουστική του μεγαλοπρέπεια.
Οπότε δεν διστάζουν να αντιστρέψουν την πραγματικότητα και να πουν ότι όσοι τολμούν να μιλούν για αντισυνταγματικές και πραξικοπηματικές ενέργειες της μνημονιακής εξουσίας είναι πλυντήρια εγκληματικών οργανώσεων. Όταν αυτοί οι ίδιοι λειτουργούν ως πλυντήρια, που πλένουν, ακατάπαυστα, τους βρώμικους εκπροσώπους των πλέον εφιαλτικών και δολοφονικών οργανώσεων, που είναι οι μνημονιακές κυβερνήσεις.
Τα ΜΜΕ έχουν ρόλο προφητικό και πρωταρχικό καθήκον τους είναι να καταπιάνονται με τα προβλήματα του λαού. Αλλά συμβαίνει και στην προκειμένη περίπτωση ο, τι και με τη νομοθετική και εκτελεστική εξουσία. Δεδομένου ότι τα ΜΜΕ είναι στα χέρια των σύγχρονων τσιφλικάδων (μεγαλοεργολάβων, πετρελαιάδων, κλπ). Οι οποίοι «αποφασίζουν και διατάσσουν» να λένε αυτά, που συμφέρουν σ’ αυτούς και όχι στο λαό. Έστω κι αν υποκριτικά παρουσιάζονται να μιλούν εξ ονόματος του λαού.
Που σημαίνει ότι δεν είναι απλά και μόνο τα ανήθικα ηθικά στηρίγματα των μνημονιακών κομμάτων και κυβερνήσεων, που κατάντησαν «ράκος αποκαθημένης», αλλά συνιστούν τηλεχούντα, κάθετα εχθρική εναντίον του λαού. Που ενεργεί πάντα σύμφωνα με τα προστάγματα των σιωνιστών τοκογλύφων και των ναζί επικυριάρχων. Των οποίων οι από καθέδρας αποφαινόμενοι Δαλάι Λάμα άγουν και φέρουν, όχι μόνο το κοπάδι του λαού, αλλά και τις πολιτικές, εκκλησιαστικές και λοιπές μαριονέτες του κατεστημένου.
Η μόνη αχτίδα φωτός, στο σκοτεινό αδιέξοδο της προδοτικής αυτής κουρελαρίας, φαίνεται να είναι η στάση κάποιων, ελάχιστων, Τερτσέτηδων και Πολυζωίδηδων. Νομικών και δικαστικών λειτουργών. Οι οποίοι φαίνονται να διαθέτουν ακόμη κάποια ζώπυρα ευψυχίας. Και δεν κατάντησαν και αυτοί-κατ’ εικόνα και ομοίωση του κατεστημένου- «ράκος αποκαθημένης».
Αφού κατορθώνουν, παρόλα τα πλοκάμια της ξεπουλημένης νομοθετικής, εκτελεστικής και μιντιακής εξουσίας, να διατηρούν άγρυπνη και αδούλωτη τη συνείδησή τους.

παπα-Ηλίας

http://papailiasyfantis.wordpress.com

Κατάντια: Η ποιμαντορική ράβδος από τη Σιάτιστα Κοζάνης, σε Οικουμενιστικές συμπροσευχές

Πριν λίγους μήνες ο Οικουμενικός Πατριάρχης πραγματοποίησε μία ακόμη πολυδάπανη επίσκεψη στην Βόρειο Ελλάδα. Δεξιώσεις, ακριβά ξενοδοχεία, πανό, τεράστια πόστερ με τις φωτογραφίες του Πατριάρχη (που κάνουν ακόμη και τον Πάπα να ζηλεύει) βάγια στον νέο «Μεσσία» και δώρα, άφθονα δώρα …
Την «φιέστα» αυτή (που μόνον πνευματικά οφέλη δεν είχε), καταγράψαμε ΕΔΩ: Αποκλειστικό: Ο μητροπολίτης Σιατίστης υποδέχεται τον Πατριάρχη Βαρθολομαίο: Υπερβολή, ματαιοδοξία, αλαζονεία, ΥΒΡΙΣ. (φωτογραφίες- βίντεο)…….

Όπως βλέπετε κάποια «δώρα» ΔΕΝ πήγαν τελικά χαμένα.
Η ασημένια (έτσι δείχνει τουλάχιστον-σε διαφορετική περίπτωση δεν θα έβαζαν το λογότυπό τους) ποιμαντική ράβδος που δωρίστηκε στον Οικουμενικό Πατριάρχη από την ενορία του Αγ. Δημητρίου Σιάτιστας, ντεκόρ στο Μιλάνο (15/5/2013), σε Οικουμενιστικές συμπροσευχές με Καθολικούς επισκόπους
μητροπολίτη Προύσης, τον επίδοξο διάδοχο του Οικουμενικού θρόνου (που συνηθίζει να κυκλοφορεί με κουστούμια όπως δημοσιεύσαμε εδώ) σε μια συνάντηση με τον Ροταριανό κ.Τζιτζικώστα και τις αμοιβαίες φιλοφρονήσεις που μπορείτε να διαβάσετε εδώ.

Η κατρακύλα δεν έχει όριο. Και όσο ιερείς και πιστοί συνεχίζουν να παραμένουν σιωπηλοί αποδεχόμενοι τον ρόλο του κομπάρσου μέσα στην εκκλησία μας, τόσο η κατάσταση θα χειροτερεύει.
(Ενδεικτικές οικουμενιστικές αθλιότητες μπορείτε να δείτε στην ετικέτα μας: «Οικουμενιστικά«)

Φυσικά σε κάθε εποχή ο Θεός προβλέπει να υπάρχουν αγνοί και αγωνιστές Ιεράρχες που καυτηριάζουν με την γλώσσα της αλήθειας. Δείτε ενδεικτικά τις χθεσινές μας αναρτήσεις: εδώ και εδώ.
Δείτε και ολόκληρο το βίντεο από το Μιλάνο (για να μην έχετε καμία αμφιβολία ότι χρησιμοποιήθηκε η συγκεκριμένη ράβδος-δώρο από την Σιάτιστα)…….

Αναρτήθηκε από Μαχητής Θεσσαλονίκης στις 20.5.13

Ολοκληρο το δημοσιευμα εδώ· http://antiparakmi.blogspot.com/2013/05/blog-post_20.html

Σανις σωτηριας ο Σταυρος

 Aπο το βιβλίο Μητροπολίτου Φλωρίνης π. Αυγουστίνου Καντιώτου
«ΟΙ ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΙ ΣΤΟΥΣ ΕΣΧΑΤΟΥΣ ΚΑΙΡΟΥΣ», εκδοση Β΄, 2008, σελ.77-79

Δυστυχώς, δεν είμεθα εκείνοι που έπρεπε να είμεθα. Το ξέρουμε όλοι πως πρέπει να είμεθα. Και επειδή δεν είμεθα, αναστενάζομε. Και ο θρήνος της ψυχής είναι, διότι λείπει η αγιότης. Δεν είμεθα άγιοι. Αυτή είναι η πίκρα της ψυχής. Δεν έχουμε την αγιότητα, αυτό το άγιον σήμερα λείπει. Είναι βαθιές οι ρίζες της αγιότητος.

Όχι ψευτοαγιωσύνη, αλλά ειλικρινή και άγια καρδιά να έχουμε. Και αν κάπου – κάπου πέφτουμε και πάλι να σηκωνόμεθα. Και εάν χιλιάκις, λέει ο Χρυσόστομος πέσεις, χιλιάκις να σηκωθείς. Ποτέ μην απελπιστείς. Η αγάπη του Χριστού είναι ωκεανός απέραντος και ανεξάντλητος. «Μέγας εί, Κύριε»!

Και ο ιερός Αυγουστίνος, ο οποίος εγνώρισε βαθιά τον άνθρωπο λέει· Είμεθα ως σανίς επί ωκεανώ. Και κάποιος, που μελέτησε τα έργα του ιερού Αυγουστίνου, έκανε ένα κινηματογραφικό έργο με την εξής υπόθεση.

Μέσα σ’ ένα πλοίο φορτωμένο ταξίδευε κάποιος άθεος και άπιστος. Το πλοίο μεταξύ των εμπορευμάτων συνέβη να μεταφέρει και ένα μεγάλο ξύλινο σταυρό, ο οποίος προωρίζετο για μια ορισμένη πόλη. Έγινε όμως ναυάγιο, το πλοίο βυθίστηκε, έπεσαν μέσα στη θάλασσα τα πάντα και ο σταυρός επέπλεε. Ο άθεος ήταν και αυτός ένας από τους ναυαγούς. Καθώς επάλευε πάνω στα άγρια κύματα του ωκεανού, τα χέρια του άγγιξαν και πιάστηκαν από τον ξύλινο σταυρό. Τον αγκάλιασε, τον έκανε σωσίβιο, χωρίς να έχει αντιληφθεί τι ξύλο είναι – ήταν δε αυτός φοβερός εχθρός του σταυρού.
Όταν ησύχασε λίγο το άγριο κύμα και κοίταξε τη σανίδα της σωτηρίας του, είδε ότι είναι σταυρός. ―Πω, πω, είπε, δεν είναι σανίδα αυτό, είναι σταυρός· φτού να χαθείς!…(Είναι γραμμένο με γλώσσα Βολταίρου. Ξέρετε πως ομιλούσε ο Βολταίρος για το Χριστό. «Φονεύσατε τον άτιμο…», έτσι έλεγε). Συνέχισε όμως, από ανάγκη, να κρατά σφιχτά το σταυρό. Έως ότου βγήκε επιτέλους στη στεριά.
Όταν πάτησε στη στεριά, ήρθε η ώρα της χάριτος. Βρέ, λέει, ο κακούργος τι έκανα, ο σταυρός να με σώσει και εγώ να τον βρίζω έτσι;…Συναισθάνθει το αμάρτημα του, άρχισε να κλαίει γοερώς, πήρε το σταυρό στον ώμο, βάδισε δρόμον μακρύ, κοπιαστικό δρόμο και πήγε και τον έστησε ο ίδιος στον τόπο που προωρίζετο.
Αυτή είναι μία εικών και μία παράστασις. Ωκεανός είναι η ζωή μας, κύματα άγρια και φοβερά μας περικυκλώνουν και μέσα στα κύματα αυτά η μόνη ελπίς μας είναι να πιάσομε το σταυρό, την σανίδα της σωτηρίας μας.
Λέει ο ιερός Αυγουστίνος «Μόλις και μετα βίας ως επί σχεδίας πλέομεν».
Αυτός ο σταυρός είναι η σωτηρία μας. «Σταυρέ του Χριστού, βοήθει μοι».

Η θεία κοινωνία

Τέλος, αγαπητοί μου, όπλο πανίσχυρον είναι η θεία κοινωνία. Η θεία κοινωνία μας ενώνει με το Χριστό. Και ο αδύνατος άνθρωπος, με το Χριστό, είναι πλέον παντοδύναμος και νικάει, νικάει το σατανά.

Να ακολουθούμε «τοις ίχνεσιν Αυτού»

Ο Χριστός είναι το πρότυπο μας. Ό,τι έκανε ο Χριστός, πρέπει να κάνουμε κ᾽ εμείς. Ότι έλεγε ο Χριστός, πρέπει να λέμε κ᾽ εμείς. Όποια θέση πήρε ο Χριστός απέναντι της Βίβλου, πρέπει να πάρουμε κ᾽ εμείς.

Είναι εντολή του αγίου Πνεύματος αυτή. Το λέει ο απόστολος Πέτρος· «Να ακολουθούμε τοις ιχνέσιν αυτού», να ακολουθούμε τα ίχνη του (Α ΄ Πέτρ. 2,21).

Όπως Εκείνος περπάτησε, έτσι να περπατούμε κ᾽ εμείς. Ότι έκανε ο Χριστός να προσπαθούμε κ᾽ εμείς να κάνουμε. Όπως ο Χριστός συγχωρούσε, να συγχωρούμε κ᾽ εμείς. Όπως ο Χριστός προσεύχονταν, να προσευχώμεθα κ᾽ εμείς. Όπως ο Χριστός νήστευε, να νηστεύουμε κ᾽ εμείς.

Κυριακὴ ΣΤ΄ τοῦ Λουκᾶ (Λουκ. 8,26-39)

Λεγεων

«Ὁ δὲ εἶπε· Λεγεών» (Λουκ. 8,30)

Ο Κύριος ἡμῶν Ἰησοῦς Χριστός, ἀγαπητοί μου, ἀπὸ τὴν ὥρα ποὺ ἐγκατέλειψε τὴν ἀφάνεια καὶ βγῆκε σὲ δημοσία δρᾶσι, δὲν ἔμεινε σ᾿ ἕνα μέρος. Πήγαινε ἀπὸ χωριὸ σὲ χωριό, ἀπὸ πόλι σὲ πόλι, ἀπὸ ἐπαρχία σὲ ἐπαρχία. Ἐπισκεπτόμενος λοιπὸν κάθε μέρος τῆς Παλαιστίνης ἔφτασε κάποτε, ὅπως λέει τὸ Εὐαγγέλιο, καὶ στὴ χώρα τῶν Γαδαρηνῶν.
Ἡ περιοχὴ τῶν Γαδαρηνῶν ἦτο ἀνατολικῶς τῆς περιφήμου λίμνης τῆς Τιβεριάδος, στὴν ὄχθη της. Κατοικεῖτο δὲ ἀπὸ ἀγροίκους Ἰουδαίους, ποὺ δὲν εἶχαν ἱερὸ καὶ ὅσιο, ἀλλὰ ὁ νοῦς τους ἦταν διαρκῶς στὴν ὕλη, κατὰ τὸ σύνθημα τῶν ὑλιστῶν «Φάγωμεν καὶ πίωμεν, αὔριον γὰρ ἀποθνῄσκομεν» (Ἠσ. 22,13· Α΄ Κορ. 15,32). Ὕλη καὶ χρῆμα. Ἦταν πολὺ φιλάργυροι. Ἡ φιλοχρηματία τους ἔφτανε μέχρι τοῦ σημείου ὥστε, ἐνῷ ὁ μωσαϊκὸς νόμος ἀπαγορεύει τὸ χοιρινὸ κρέας, αὐτοὶ νὰ τὸν καταπατοῦν. Μέχρι σήμερα οἱ Ἑβραῖοι μένουν πιστοὶ σ᾿ αὐτό, καθὼς ἐπίσης καὶ οἱ μωαμεθανοί (διότι καὶ τὸ Κοράνιο ἀπαγορεύει τὸ χοιρινὸ κρέας). Ἐνῷ λοιπὸν γιὰ τοὺς Ἰουδαίους ἀπαγορεύεται ἀπολύτως τὸ χοιρινὸ κρέας, ἐν τούτοις αὐτοὶ ἔβοσκαν κοπάδια χοίρους, γιὰ νὰ ἐμπορεύωνται τὸ κρέας καὶ νὰ κερδίζουν πουλώντας το ἀκριβά.
Ἀλλὰ ἡ καταπάτησις τοῦ νόμου τοῦ Θεοῦ δὲν μένει χωρὶς συνέπειες. Ὅποιος ἀναιδῶς καὶ κατὰ σύστημα καταφρονεῖ τὶς θεῖες ἐντολές, χάνει τὴν προστασία τοῦ Θεοῦ καὶ θὰ βρεθῇ ἐκτεθειμένος στὴν κακία τῶν δαιμόνων. Τὰ πάθη διώχνουν ἀπὸ τὴν ψυχὴ τὸ Θεὸ καὶ φέρνουν τοὺς δαίμονας, ποὺ δὲν ἀργοῦν νὰ κάνουν κατοχή. Αὐτὴ ἡ κατάστασις ἐπικρατοῦσε στὴ χώρα ἐκείνη.
Δεῖγμα καὶ ἀντιπροσωπευτικὸς τύπος τῶν Γαδαρηνῶν ἦτο ἕνας ἀπὸ αὐτούς. Ποιός; Λέει σήμερα τὸ εὐαγγέλιο γιὰ ἕναν ἄνθρωπο, ποὺ εὑρίσκετο σὲ μιὰ ἔξαλλο κατάστασι. Τὸ μάτι του ἦταν βλοσυρό· τὸ λεξιλόγιό του ἦταν ἀκάθαρτο· ἐνδυμασία δὲν φοροῦσε, ἀλλὰ ἔσχιζε τὰ ροῦχα του καὶ περπατοῦσε γυμνός· τὴ νύχτα δὲν πήγαινε στὸ σπίτι του νὰ κοιμηθῇ, ἀλλὰ κοιμόταν στὰ μνήματα· τὸν πιάνανε, τὸν δένανε μὲ ἁλυσίδες, κι αὐτὸς εἶχε τέτοια ὑπερφυσικὴ δύναμι, ὥστε ἔσπαζε ὅλες τὶς ἁλυσίδες· ἦταν ὁ φόβος καὶ τρόμος ὅλων τῶν ἀνθρώπων τῆς περιοχῆς ἐκείνης. Αὐτὸς λοιπὸν ἦταν ὁ δαιμονιζόμενος τοῦ σημερινοῦ εὐαγγελίου.
Αὐτὸς ὅμως, ποὺ τὸν ἔτρεμε ὅλος ὁ κόσμος, τρέμει τώρα ὁ διος. Βρίσκεται ἐνώπιον τοῦ Χριστοῦ μας, ποὺ εἶνε ὁ νικητὴς καὶ θριαμβευτὴς τῶν δαιμόνων, καὶ τρέμει ὅπως τρέμουν τὰ φύλλα μέσα στὸ δάσος. Καὶ λέει· ―«Ἰησοῦ, υἱὲ τοῦ Θεοῦ τοῦ ὑψίστου», γιατί ἦρθες ἐδῶ σ᾿ ἐμᾶς, τί θέλεις; Ὁ Χριστὸς τὸν ἐρωτᾷ· ―Ποιό εἶνε τὸ ὄνομά σου; Κ᾿ ἐκεῖνος ἀπαντᾷ· ―«Λεγεών» (Λουκ. 8,28-30).

* * *

Τί θὰ πῇ «λεγεών»; Εἶνε λέξις ἡ ὁποία σημαίνει ἕνα στρατιωτικὸ σῶμα τοῦ ῥωμαϊκοῦ στρατοῦ· διότι τὴν ἐποχὴ ἐκείνη βασίλευε, κυριαρχοῦσε σὲ ὅλο τὸν κόσμο καὶ στὴν Παλαιστίνη ἡ Ῥωμαϊκὴ αὐτοκρατορία. Λεγεὼν λοιπὸν σημαίνει μεγάλη στρατιωτικὴ μονάδα, ὅ,τι εἶνε σήμερα ἡ μεραρχία. Ἦταν μιὰ δύναμις 6.000 ἀνδρῶν. Δηλαδὴ 6.000 δαιμόνια βοσκούσανε μέσα στὴν καρδιά του.
―Μπᾶ, δαιμόνια τώρα! θὰ πῇ κάποιος. Τί μᾶς λὲς σήμερα; στὸν αἰῶνα, ποὺ πετάξαμε στὰ φεγγάρια, νὰ ὁμιλῇς περὶ δαιμόνων;…
Εἶνε πολλοὶ ποὺ δὲν πιστεύουν στὰ δαιμόνια. Ἐν τούτοις εἶνε μύριες οἱ ἀποδείξεις ὅτι ὑπάρχουν δαίμονες. Ὑπάρχει δαιμονικὸ στοιχεῖο, ποὺ τυραννεῖ τὴν ἀνθρωπότητα, τὸν κόσμο ὁλόκληρο.
Ἐὰν κανεὶς ἀμφιβάλλῃ, δὲν ἔχει τίποτε ἄλλο νὰ κάνῃ παρὰ νὰ Read more »

Να μην εξαπατηθεiτε

Aπο το βιβλίο Μητροπολίτου Φλωρίνης π. Αυγουστίνου Καντιώτου
«ΟΙ ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΙ ΣΤΟΥΣ ΕΣΧΑΤΟΥΣ ΚΑΙΡΟΥΣ», εκδοση Β΄, 2008, σελ.64-67

Αλλ’ εκτός από το «σαλευθήναι» και το «θροείσθαι» λέει και το «εξαπατήσει»· «Μη τις υμάς εξαπατήσει κατά μηδένα τρόπον» (Β Θεσ. 2,3).
Ο σατανάς χρησιμοποιεί όλα τα μέσα της απάτης. Είναι ο μέγας απατεών. Αν παρουσιαζόταν με τα κέρατα, τις ουρές και τα νύχια, όπως τον ζωγραφίζουν, ποιος θα τον πλησίαζε; Κανένας. Γι’ αυτό βάζει γάντια, βάζει μάσκες, κρύβει τις ουρές και τη μαυρίλα του, και παρουσιάζεται σαν άγγελος. Σαν κάτι μεταμφιεσμένους κακοποιούς, που ρημάζουν τα σπίτια.
Έγραφε η εφημερίδα για έναν τέτοιο κακοποιό. Ντύθηκε καλά, ευτρεπίστηκε, χτενίστηκε όμορφα, έμοιαζε σαν άγγελος. Ένας λωποδύτης, ένα κοινωνικό κάθαρμα, ένας κοινός απατεώνας, ένας Δον Ζουάν, χρησιμοποίησε όλα τα μέσα, και αυτοκίνητο και ρούχα και…, και παρουσιάστηκε κάτω στην Πελοπόννησο σαν εκλεκτός γαμπρός και πήρε την καλύτερη κοπέλα. Μετά, όταν έμαθαν οι γονείς, ότι ο γαμπρός είναι σεσημασμένος, καταζητούμενος από την αστυνομία πήγαν να τινάξουν τα μυαλά τους στον αέρα.
Ο απατεώνας παρουσιάστηκε σαν εκλεκτός γαμπρός.
Αλλά μεγαλύτερος απατεώνας είναι ο διάβολος. Δεν παρουσιάζεται με την απαίσια μορφή του, αλλά παίρνει διάφορα σχήματα. Όπως ακριβώς είναι σήμερα οι χιλιασταί. Τους βλέπεις να τρέχουν από ’δω κι από ’κει ως ευγενέστατοι κύριοι. Και πολλοί τους ανοίγουν τα σπίτια, τους δέχονται μέσα. Αλλά πίσω απ’ αυτούς και από την ψευτοευγένειά τους κρύβεται η απάτη. Προσέξτε λέει ο Παύλος εδώ, μη σας εξαπατήσει κανείς. Προσέξτε να μην απατηθείτε μέσα στον κόσμο αυτόν από την απάτη που κινεί ο σατανάς.
Ένας μύθος του Αισώπου λέει για μια αλεπού, που πήγαινε στα κοτέτσια κ’ έτρωγε τις κότες. Σ’ ένα κοτέτσι, που πήγε, ήταν μέσα κλεισμένες οι κότες και δε μπορούσε να τις φάει. Και τι μηχανεύτηκε, έκανε το γιατρό. Ντύθηκε με μπλούζα, πήρε μια τσάντα στο χέρι, έβαλε και κλάκ, άλλαξε λίγο τη φωνή της και είπε στις κότες: «Καλησπέρα. Τι γίνεται; Καλά; Έμαθα, ότι μια κότα αρρώστησε και ήρθα για να τη θεραπεύσω. Είμαι καλός γιατρός για τα πουλιά, ιδιαίτερα για τις κότες. Και έχω φάρμακα καλά…». Πίστεψαν οι ανόητες κότες και πήγαν ν’ ανοίξουν αμέσως την πόρτα. Μια κότα όμως, που κοίταξε από τη χαραμάδα, τους είπε: «Προσέξτε καλά, αυτά τα πόδια δεν είναι του γιατρού, αλλά της αλεπούς…». Τέτοιο «γιατρό» θα έβαζαν στο κοτέτσι, που θα τις έτρωγε όλες.
Αυτό ακριβώς κάνει κι ο σατανάς στους ανθρώπους.
Έτσι ακριβώς απατώνται και οι νέοι μας σήμερα. Η δε εποχή μας είναι η εποχή της μεγαλυτέρας απάτης.
Θα έρθει η ημέρα του Κυρίου, λέει ο απόστολος Παύλος εδώ, αλλά πριν έρθει θα γίνουν ορισμένα σημεία.

Να θυμάστε τα λόγια του Θεού

Πως θα μπορέσουμε να σωθούμε απ’ αυτούς τους αγρίους ανέμους, από τους αιρετικούς, από τον διάβολο, από τους πειρασμούς; Πως θα κρατηθούμε στα πόδια μας;
«Ού μνημονεύετε…;», δε θυμάστε…; Πρέπει να μη ξεχνάτε τα λόγια του Θεού, λέει ο απόστολος και τους μαλώνει. Αυτά, λέει, που σας είπα, σας τα έχω πει και άλλοτε. Τώρα σας τα δίνω και γραπτώς, για να τα θυμάστε και να μην τα ξεχνάτε ποτέ.
Το κακό είναι ότι ξεχνάμε. Γι’ αυτό χρειάζεται ο λόγος του Ευαγγελίου. Γι’ αυτό γίνεται και η θεία λειτουργία. «Εις ανάμνησιν…» για να θυμόμαστε, τι έπαθε ο Χριστός για μας. Όπλο εναντίον αυτού του κακού είναι η μνήμη.
Ο λόγος του Θεού είναι σαν το σπόρο. Λέει ο ιερός Χρυσόστομος. Ρίχνει ο γεωργός το σπόρο μέσα στο χωράφι αλλά δες μετά τι κάνει; Τον ανακατεύει με το χώμα. Περνά από πάνω του η σβάρνα και μπαίνει ο σπόρος μέσα στα αυλάκια. Γιατί αν θα μείνει επάνω από το χώμα, θα τον φάνε τα πουλιά, τα μαυροπούλια. Και εσύ, λέει, το λόγο που θα ακούσεις να μην τον αφήσεις ακαλλιέργητο. Σαν το χωράφι είσαι. Αν αφήσεις τον εαυτό σου χωρίς λόγο Θεού, η ψυχή σου θα γίνει χέρσα και θα γεμίσει αγκάθια.
Έτσι κατήντησε η κοινωνία μας. Είναι ένα χωράφι χέρσο, γιατί λείπει ο λόγος του Θεού. Είναι γεμάτη αγκάθια η κοινωνία και αυτά δεν αφήνουν να φυτρώσει τίποτε. Ρίξε μία χούφτα σιτάρι μέσα στα αγκάθια δεν πρόκειται να φυτρώσει. Τι πρέπει να γίνει; Να βάλουμε φωτιά στα αγκάθια, για να φύγουν έτσι θα γίνει το χώμα εκλεκτό και θα φυτρώσει ο λόγος του Θεού.

Μελετάτε την Αγία Γραφή

Το Ευαγγέλιο, λέει ο απόστολος Παύλος, είναι «δύναμις Θεού», για καθέναν που πιστεύει. Πιάνει τρεμούλα, παραλυσία και φοβάται ο διάβολος όταν δει μέσα στο σπίτι το Ευαγγέλιο. Όπου υπάρχει Ευαγγέλιο, εκεί ο διάβολος δεν μπορεί να σταθεί. Αλλά να συνεννοηθούμε Όχι απλώς να έχουμε το Ευαγγέλιο στο ράφι, ή δεμένο με μία κλωστή πάνω στα εικονίσματα, όχι απλώς να το βάλουμε στα δικαστήρια μας και να ορκιζόμαστε σ’ αυτό, να το παλαμίζουμε με τα χέρια μας, αλλά να το μελετάμε.
«Ερευνάτε τας γραφάς» (Ιωάν 5,39), λέει ο Χριστός. Όχι απλώς να διαβάζετε αλλά να ερευνάτε τας Γραφάς.
Η αγία Γραφή είναι το μεγαλύτερο θαύμα.
Αγάπησε ο Χριστός την Αγία Γραφή, γι’ αυτό πρέπει και εμείς να την αγαπάμε.
Ο λόγος του Θεού είναι ξίφος, σπαθί είναι η «μάχαιρα του Πνεύματος», λέει ο απόστολος Παύλος. Όποιος τον κατέχει νικά τους δαίμονας. Γι’ αυτό πρέπει να γνωρίζουμε το λόγο του Θεού. Πάρτε δύο Χριστιανούς, έναν Χριστιανό που δεν ακούει ποτέ το λόγο του Θεού, ποτέ δεν ανοίγει την Αγία Γραφή πάρτε και έναν άλλο Χριστιανό, που ακούει και τον μελετά τακτικά οποία διαφορά μεταξύ του ενός και του άλλου υπάρχει!
Άμα θέλετε να σωθείτε, ν’ ανοίγετε την Αγία Γραφή και να διδάσκεστε από εκεί τα αιώνια και αθάνατα λόγια του Κυρίου. 

Σταθείτε ακλόνητοι

Αλλά προσέξτε, λέει ο απόστολος Παύλος, γιατί και εσείς κινδυνεύετε. Γι’ αυτό «στήκετε». Οι νεώτεροι δεν έχουν ιδέα από τέτοια παραγγέλματα και ευχόμεθα ο Θεός να τους προστατεύει. Τέτοιες νύχτες δεν ζήσανε. Είστε, λέει ο απόστολος Παύλος, στρατιώτες, είστε Χριστιανοί;«Στήκετε…»
Μάλιστα, αγαπητέ μου. Είσαι στρατιώτης; Θα εκτελέσεις το καθήκον σου. Αν δεν το εκτελέσεις θα καταστραφείς….
Πρέπει να είμεθα έτοιμοι στις επάλξεις…
«Στήκετε», λέει ο απόστολος, σταθείτε ακλόνητοι στη θέση σας. Μη υποχωρήσετε ούτε βήμα ποδός.