ΓΛΩΣΣΑ ΕΧΕΤΕ;

ΑΥΤΑ ΠΟΥ ΣΑΣ ΕΙΠΑ, ΝΑ ΤΑ ΠΕΙΤΕ ΠΑΝΤΟΥ…

____

_____

Τέλος ομιλίας (διαρκεια 1,46 λεπτά) Μητροπολίτου Φλωρίνης π. Αυγουστίνου Καντιώτου. Εγινε στη Θεσσαλονίκη στις 16.4.1989

«…και σύντομο είναι το τέλος της ζωής μου και θα απέλθω εκ του κόσμου τούτου, για να συναντήσω…

Σήμερα μνημόνευσα τον φίλτατο Αθανάσιο Φραγκόπουλο. Μαζί πηγαίναμε στο πανεπιστήμιο. Φτωχαδάκι, 17 χρονών ήτανε, από το Αϊβαλί. Σώθηκε ως εκ θαύματος. Τον έσωσε ο επίσκοπος Αϊδινίου Γρηγόριος.
Του είπε· παιδί μου φύγε στην Ελλάδα, σε χρειάζεται η πατρίς. Και την επομένη μέρα θάψαν ζωντανό τον επίσκοπο (οι τούρκοι).
Πνευματικό παιδί του επισκόπου Αϊδινίου ήτανε ο Φραγκόπουλος. Ήρθε στην Ελλάδα και εκοπίασε και εμόχθησε. Και εδω, στη Θεσσαλονίκη έδρασε. Θεολόγος σπουδαίος και ικανός ήταν…
Δεν ζητώ κάτι δύσκολο από σας· ΓΛΩΣΣΑ ΕΧΕΤΕ; ΑΥΤΑ ΠΟΥ ΣΑΣ ΕΙΠΑ ΝΑ ΤΑ ΠΕΙΤΕ ΠΑΝΤΟΥ…. Ανοίξτε τα στόματά σας. Επίστευσα διο έλάλησα. Αυτά που σας είπα, πέστε τα παντού στα πέρατα του κόσμου, για να αυξηθεί η μάντρα του Χριστού, και να κυβερνήσουμε την Ελλάδα εν Χριστώ Ιησού, ων παίδες Ελλήνων υμνείτε και υπερυψούτε εις πάντας τους αιώνας αμήν».

(Στο τέλος ο μεγάλος αγωνιστής της Ορθοδόξου Εκκλησίας και του Ελληνικού Εθνους  σηκώνει και τα χέρια του και ευλογεί όλους τους χριστιανούς και η ευλογία του φτάνει μέχρι των ημερών μας. Όσοι διαδίδουν τον λόγο του Θεού, έχουν την ευλογία του)

_

ΠΑΤΕΙΣΤΕ ΣΤΑ ΕΙΚΟΝΙΔΙΑ

ΓΙΑ ΝΑ ΑΚΟΥΣΕΤΕ ΤΙΣ ΟΜΙΛΙΕΣ ΤΟΥ ΓΕΡΟΝΤΑ ΚΑΙ ΝΑ ΤΙΣ ΔΙΑΔΩΣΕΤΕ

1. 

   “Η αιωνιότης“

   Ομιλία του Μητροπολίτου Φλωρίνης π. Αυγουστίνου Καντιώτου.

   Εκφωνήθηκε στη Φλώρινα, στις 1 .1. 1975

   ___________________________________________________________________________

1. 

          “ΜΕΓΑΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΗΣ“

   ΟΜΙΛΙΑ ΤΟΥ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΟΥ ΦΛΩΡΙΝΗΣ π. ΑΥΓΟΥΣΤΙΝΟΥ ΚΑΝΤΙΩΤΟΥ

   (οπτικό· απο εξόδιο)

   _________________________________________________________________________

2. 

   “ΟΣΟΙ ΠΙΣΤΟΙ, ΟΣΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ ΣΤΑΘΩΜΕΝ…“

   Μικρό απόσπασμα ομιλίας του Μητροπολίτου Φλωρίνης π. Αυγουστίνου

   –

Κυριακὴ μετὰ τὴν Χριστοῦ Γέννησιν (Ματθ. 2,13-23)

Περι παιδοκτονων, παλαιων και συγχρονων

«…Καὶ ἀποστείλας ἀνεῖλε πάντας τοὺς παῖδας τοὺς ἐν Βηθλεὲμ…»

Ομιλία του Μητροπολίτου Φλωρίνης π. Αυγουστίνου Καντιώτου

ΑΚΟΥΣΑΤΕ, ἀγαπητοί μου, τὸ ἱερὸ εὐαγγέλιο. Εἶνε τὸ ίδιο μὲ τὸ εὐαγγέλιο τῆς δευτέρας ἡμέρας τῶν Χριστουγέννων. Γιὰ ποιό πρᾶγμα μιλάει; Γιὰ ἕνα ἔγκλημα, ποὺ ἔγινε στὴν ἐποχὴ τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ. Καὶ τὸ ἔγκλημα αὐτό, δυστυχῶς, γίνεται καὶ στὶς μέρες μας.

______

_

Στὴν ἐποχὴ τοῦ Χριστοῦ ζοῦσε ἕνα θηρίο. Θηρίο; δὲ᾿ λέμε τίποτα. Ζοῦσε κάποιος, ποὺ εἶχε μορφὴ ἀνθρώπου ἀλλὰ διάθεσι θηρίου. Γιατὶ οἱ περισσότεροι ἄνθρωποι δὲν ἀξίζουν αὐτὴ τὴ μορφὴ ποὺ ἔχουμε· ἔπρεπε νὰ ἔχουν κάποια ἄλλη μορφή, μορφὴ ἀγρίων θηρίων – ζούγκλα ἔγινε ἡ σημερινὴ κοινωνία. Ὅπως ἔλεγαν καὶ οἱ ἀρχαῖοι πρόγονοί μας, τὸ ἀγριώτερο θηρίο ἀπὸ ὅλα, κι ἀπὸ τὴν τίγρι, κι ἀπὸ τὸ λιοντάρι, ἀπὸ ὅλα, εἶνε ὁ ἄνθρωπος. Ποιός ἄνθρωπος; Αὐτὸς ποὺ εἶνε μακριὰ ἀπὸ τὸ Θεό, αὐτὸς ποὺ καταπατεῖ τὶς ἐντολὲς τοῦ Κυρίου καὶ τὸν ἔχουν κυριεύσει τὰ πάθη. Ποιά εἶνε τὰ πάθη; Τρία εἶνε τὰ μεγαλύτερα. Τὸ ἕνα πάθος εἶνε ἡ φιληδονία καὶ κυρίως τὸ σέξ, ποὺ κατέκτησε τώρα τὸν κόσμο. Τὸ δεύτερο εἶνε ἡ φιλοδοξία· ὁ καθένας προσπαθεῖ ν᾿ ἀνατρέψῃ τὸν ἄλλο καὶ ν᾿ ἀνεβῇ πιὸ ψηλὰ στὶς διάφορες θέσεις καὶ ἀξιώματα. Καὶ τὸ τρίτο, τὸ χειρότερο, εἶνε – ποιό; τὰ τριάκοντα ἀργύρια τοῦ Ἰούδα, ἡ φιλαργυρία· δὲν ὑπάρχει ἄλλο ἁμάρτημα φοβερώτερο ἀπὸ αὐτήν, ἀφοῦ τὰ τριάκοντα ἀργύρια πρόδωσαν τὸ Χριστό. Ὁ ἄνθρωπος λοιπὸν ποὺ κατακτᾶται είτε ἀπὸ τὴ φιληδονία ετε ἀπὸ τὴν κενοδοξία είτε ἀπὸ τὴ φιλαργυρία, ἀπομακρύνεται ἀπὸ τὸ Θεὸ καὶ εἶνε πλέον θηρίο μὲ μορφὴ ἀνθρώπου.
Ἕνα τέτοιο θηρίο, αἱμοσταγές, ζοῦσε στὴν ἐποχὴ τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ. Τὸ ὄνομά του; Ἡρῴδης. Τί ἤτανε; Βασιλιᾶς. Κατεῖχε τὴ βασιλικὴ ἐξουσία ἐν συνεργασίᾳ μὲ τοὺς κατακτητάς, τοὺς Ῥωμαίους αὐτοκράτορας. Αὐτὸς εἶχε ἔνστικτα κακούργου. Σκότωσε τὴ γυναῖκα του, σκότωσε τὸν πεθερό του, σκότωσε τὰ τρία παιδιά του, σκότωσε πλῆθος ἀνθρώπους. Καὶ τώρα ἑτοιμάζεται νὰ κάνῃ τὸ πιὸ μεγάλο ἔγκλημα, ποὺ φρίττει ἡ ἀνθρωπότης. Ποιό εἶνε τὸ ἔγκλημα αὐτό;
Ἐπὶ τῶν ἡμέρῶν του κυκλοφόρησε στὰ Ἰεροσόλυμα μιὰ είδησις. Τότε δὲν ὑπῆρχαν ἐφημερίδες οὔτε ῥαδιόφωνα καὶ τηλεοράσεις. Ἀπὸ στόμα σὲ στόμα ἔφθαναν τὰ νέα· ἡ πρώτη ἐφημερίδα εἶνε τὸ στόμα τοῦ ἀνθρώπου. Ἀκούστηκε λοιπόν, ὅτι γεννήθηκε ὁ βασιλιᾶς τοῦ κόσμου· ἕνα παιδὶ βασιλιᾶς τοῦ κόσμου!
Ὅλοι χάρηκαν, αὐτὸς λυπήθηκε. Πίκρα, δηλητήριο, φαρμάκι μέσ᾿ στὴν καρδιά του. Μόλις τ᾿ ἄκουσε φοβήθηκε, ὅτι ὁ νεογέννητος θὰ τοῦ πάρῃ τὴ βασιλεία. Ἀλλὰ μάταιος ὁ φόβος του· ἀνόητος ἤτανε νὰ φοβηθῇ. Γιατί ἦταν ἀνόητος; Τὰ πάθη κάνουν τὸν ἄνθρωπο ἀνόητο. Διότι, πρῶτον μέν, αὐτὸς ἦταν γέρος πιά, καὶ ὥσπου νὰ μεγαλώσῃ τὸ νεογέννητο νήπιο, αὐτὸς θὰ εἶχε πεθάνει. Ἀνόητος, δεύτερον, διότι ἡ βασιλεία τοῦ Χριστοῦ δὲν εἶνε σὰν τὶς βασιλεῖες τοῦ κόσμου. Ὅλα τὰ κράτη τοῦ κόσμου στηρίζονται στὴ βία, στὰ ὅπλα· στοὺς στρατοὺς καὶ τοὺς στόλους, στὰ ἀεροπλάνα καὶ τὰ ὑποβρύχια καὶ τὶς ἀτομικὲς βόμβες. Ἀφαίρεσε τὰ ὅπλα, καὶ κανένα κράτος δὲν στέκει· οὔτε βασιλεία, οὔτε δημοκρατία, οὔτε σοσιαλισμός, οὔτε κομμουνισμός… Ἀλλὰ ἡ βασιλεία τοῦ Θεοῦ, ποὺ ἵδρυσε ὁ Χριστός, δὲν στηρίζεται σ᾿ αὐτά. Στηρίζεται – ποῦ; Στὴν ἀγάπη, στὴν ἐλευθερία, στὴ δικαιοσύνη. Καὶ γι᾿ αὐτὸ εἶνε αἰωνία. Καὶ «τῆς βασιλείας αὐτοῦ οὐκ ἔσται τέλος», δὲν ὑπάρχει τέλος τῆς βασιλείας τοῦ Χριστοῦ (Λουκ. 1,33). Ἀνόητος λοιπόν, διότι ἦταν γέρος καὶ θὰ πέθαινε· ἀνόητος, διότι ἄλλη εἶνε ἡ βασιλεία τοῦ Χριστοῦ. Ἀνόητος ἀκόμα διότι, ἂν ἦταν θέλημα Θεοῦ νὰ βασιλεύσῃ ὁ Χριστός, ἦταν δυνατὸν αὐτὸς νὰ ματαιώσῃ τὸ σχέδιο τοῦ Θεοῦ; Ἤθελε νὰ γίνῃ θεομάχος;
Ταράχθηκε λοιπὸν ὁ Ἡρῴδης. Καὶ κάλεσε τοὺς μάγους, γιὰ νὰ μάθῃ ἀπὸ αὐτοὺς ποῦ γεννήθηκε ὁ Χριστός. Ἦταν πονηρὸ τὸ σχέδιό του. Ἤθελε, λέει, νὰ πάῃ νὰ τὸν προσκυνήσῃ· στὴν πραγματικότητα ἤθελε νὰ τὸν ἐξοντώσῃ. Ἀλλὰ ἀνετράπησαν τὰ σχέδιά του. Οἱ μάγοι, εἰδοποιημένοι ἀπὸ τὸν οὐρανό, «δι᾿ ἄλλης ὁδοῦ ἀνεχώρησαν» γιὰ τὴν πατρίδα τους (Ματθ. 2,12), καὶ δὲν τοῦ ἔδωσαν καμμία πληροφορία γιὰ τὸν γεννηθέντα βασιλέα.
Τότε αὐτὸς ὠργίστηκε πολύ. Καὶ πάνω στὸ θυμό του τί διατάζει; Νὰ πᾶνε οἱ στρατιῶτες του στὴν περιφέρεια τῆς Βηθλεὲμ καὶ νὰ σκοτώσουν ὅλα τὰ ἀγόρια ποὺ εἶχαν ἡλικία κάτω τῶν δύο ἐτῶν. Καὶ πῆγαν. Μπῆκαν στὰ σπίτια. Καὶ ἅρπαζαν ἀπὸ τὶς ἀγκάλες τὰ μικρὰ παιδιὰ καὶ τὰ ἔσφαζαν ὅπως ὁ χασάπης σφάζει τὰ ἀρνιά. Καὶ σφάξανε – πόσα παρακαλῶ; 14.000 ἀθῷα παιδάκια! Καὶ ἔγινε «κλαυθμὸς πολύς» (Ματθ. 2,18). Μανάδες ἔκλαιγαν κι ἀναστέναζαν μέσα στὸ μεγάλο θρῆνο γιὰ τὴ σφαγή.
14.000 δυστυχισμένα παιδάκια. Τί εἶπα, δυστυχισμένα; Δυστυχισμένα τὰ λέτε κ᾿ ἐσεῖς; Λάθος κάνουμε. Ὄχι δυστυχισμένα· εὐτυχισμένα παιδάκια. Ἕνας ἅγιος λέει· Μακάρι νὰ ἤμουν κ᾿ ἐγὼ ἀνάμεσα στὰ παιδάκια αὐτά. Γιατὶ ―ἂν πιστεύουμε― αὐτὰ εἶνε οἱ πρῶτοι μάρτυρες, ποὺ σὰν ἄγγελοι ψάλλουν τώρα στὸν οὐρανὸ τὸ «Δόξα ἐν ὑψίστοις Θεῷ…» (Λουκ. 2,14). Εὐτυχισμένα λοιπόν.
Ὦ ἐσεῖς μανάδες, ποὺ κλαῖτε τὰ παιδάκια ὅταν πεθαίνουν μικρά· αὐτὰ εἶνε ἀγγελούδια. Μὴν κλαῖτε αὐτὰ τὰ παιδιά. Κλάψτε τοὺς μεγάλους, ποὺ ἔχουν φάει τὴν ἁμαρτία μὲ τὴν κουτάλα καὶ μέχρι σήμερα οὔτε μετανόησαν οὔτε πῆγαν νὰ ἐξομολογηθοῦν, οὔτε ἔχυσαν ἕνα δάκρυ συναισθήσεως. Ρεμαλοειδῶς, κτηνωδῶς ζοῦνε. Αὐτούς κλάψτε λοιπόν, ποὺ προχωροῦν τὰ χρόνια κι ἀσπρίζουν τὰ μαλλιὰ καὶ πλησιάζουν στὸν τάφο, κι ὅμως ἔχουν 20, 30, 40 χρόνια νὰ ἐξομολογηθοῦν καὶ νὰ κοινωνήσουν τὰ ἄχραντα μυστήρια· αὐτούς νὰ κλαῖτε.
Ρωτᾶτε τώρα καὶ ποιό εἶνε τὸ τέλος τοῦ Ἡρῴδου; Τὸ τέλος του ἦταν οἰκτρό. Τὸ λέει ἡ ἱστορία. Ἀρρώστησε κ᾿ ἔπεσε στὸ κρεβάτι. Τὸ κορμί του γέμισε πληγές, ποὺ ἔτρεχαν αἷμα καὶ πύον. Βρώμισε, σκουλήκιασε, δὲ᾿ μποροῦσε νὰ τὸν πλησιάσῃ κανένας. Ἀλλὰ καὶ πεθαίνοντας τί ἔκανε· φυλάκισε χίλιους ἀνθρώπους, ἄρχοντες τοῦ Ἰσραήλ, καὶ ἄφησε διαταγή. Ὅταν, λέει, θὰ ξεψυχῶ, νὰ τοὺς σφάξετε ὅλους!… Τέτοιος κακοῦργος, τέτοια φοβερὰ φυσιογνωμία ἤτανε ὁ Ἡρῴδης, γιὰ τὸν ὁποῖον ὁμιλεῖ σήμερα τὸ εὐαγγέλιο.

* * *

Πέρασαν ἀπὸ τότε τόσοι αἰῶνες. Ἀλλὰ τὸ ἔγκλημα τοῦ Ἡρῴδη ἐξακολουθεῖ νὰ Read more »

ΜΕΛΕΤΗ ΑΓΙΑΣ ΓΡΑΦΗΣ ΑΝΔΡΩΝ

ΑΠΟ ΤΟΝ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗ ΦΛΩΡΙΝΗΣ π. ΑΥΓΟΥΣΤΙΝΟ ΚΑΝΤΙΩΤΗ

ΠΑΡΗΓΟΡΗΤΙΚΗ ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ ΤΟΥΣ ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΥΣ

ΙΔΙΑΙΤΕΡΑ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΠΕΝΘΟΥΝΤΑΣ

Στην αίθουσα του υπογείου της Μητροπόλεως Φλωρίνης, στις 9.4.1975

«Ἀδελφοί, οὐ θέλω ὑμᾶς ἀγνοεῖν περὶ τῶν κεκοιμημένων, ἵνα μὴ λυπῆσθε καθὼς καὶ οἱ λοιποὶ οἱ μή ἔχοντες ἐλπίδα…»

(Α΄ Θεσσαλονικής α, 13)

_____

_____

Περιτομὴ τοῦ Κυρίου
1 Ἰανουαρίου

ΠΙΣΤΙ ΧΩΡΙΣ  «ΕΑΝ»

«Βλέπετε μή τις ὑμᾶς ἔσται ὁ συλαγωγῶν διὰ τῆς φιλοσοφίας καὶ κενῆς ἀπάτης» (Κολ. 2,8)

ΤΡΙΠΛΗ εἶνε σήμερα ἡ ἑορτή. Ἑορτάζουμε πρῶτον τὴν περιτομὴ τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ. Ἑορτάζουμε δεύτερον τὴν ἑορτὴ τοῦ Μεγάλου Βασιλείου. Καὶ τρίτον ἑορτάζουμε τὴν πρώτη τοῦ ἔτους.  
Τώρα λοιπόν, ποὺ βρισκόμαστε στὸ κατώφλι τοῦ νέου ἔτους, ἂς μὴ σᾶς διδάξω οὔτε ἐγὼ οὔτε κανένας ἄλλος. Διδάσκαλός μας ἂς εἶνε ὁ ἀπόστολος Παῦλος, τοῦ ὁποίου θαυμασία περικοπὴ ἀνεγνώσθη σήμερα. Τί λέει ὁ ἀπόστολος Παῦλος;

* * *

«Ἀδελφοί, βλέπετε μή τις ὑμᾶς ἔσται ὁ συλαγωγῶν διὰ τῆς φιλοσοφίας καὶ κενῆς ἀπάτης» (Κολ. 2,8). Προσέχετε, λέει, ἀδελφοί! Τὰ μάτια σας ὀρθάνοιχτα.
Τί νὰ προσέχουμε; Ποιός εἶνε ὁ κίνδυνος; Σωματικός; Ὄχι· δὲν εἶνε μόνο σωματικὸς ὁ κίνδυνος. Θὰ εἶσαι ὅπως τὸ ζῷο, ἂν αἰσθάνεσαι μόνο τὸν σωματικὸ κίνδυνο. Ἐὰν ὅμως εἶσαι καὶ πνευματικὴ ὕπαρξι, θὰ αἰσθάνεσαι καὶ τοὺς πνευματικοὺς κινδύνους.
Καὶ ποιός εἶνε ὁ πνευματικὸς κίνδυνος; Προσέχετε, λέει, μήπως κάποιος σᾶς κλέψῃ. Αὐτὴ τὴ σημασία ἔχει ἡ λέξι «συλαγωγῶν»· ἀπ᾿ ἐκεῖ βγαίνει καὶ τὸ ἱερόσυλος. Προσέξτε, λέει, νὰ μὴ σᾶς κλέψῃ κανεὶς τὸ θησαυρό.
Καὶ ποιός εἶνε ὁ θησαυρός; Δὲν εἶνε ὑλικός· εἶνε πνευματικός, ἀνεκτιμήτου ἀξίας ὁ θησαυρός. Καὶ ὁ θησαυρὸς αὐτὸς εἶνε ἡ πίστις.
Ἀλλὰ ποιά πίστι; Ὅλοι ἔχουν πίστι· καὶ οἱ ἑβραῖοι καὶ οἱ μουσουλμᾶνοι καὶ οἱ κινέζοι καὶ οἱ ἰνδιάνοι καὶ ὅπου νὰ μεταβοῦμε, θὰ βροῦμε κάποια πίστι. Καὶ ὅποιος δὲν πιστεύει στὸ Θεό, θὰ πιστεύῃ στὸν διάβολο. Τέτοιο μεταφυσικὸ κενὸ δὲν μπορεῖ νὰ ὑπάρξῃ μέσα στὴν ψυχὴ τοῦ ἀνθρώπου. Ἡ πίστις εἶνε ἔμφυτη στὸν ἄνθρωπο καὶ εἶνε παγκόσμιος.
Καὶ ποιά εἶνε αὐτὴ ἡ πίστι; Μία ἐννοοῦμε πίστι, τὴν ὀρθόδοξο πίστι, ποὺ ὁ Θεὸς μᾶς ἀπεκάλυψε. Ἀπ᾿ ὅλες τὶς πίστεις ποὺ ὑπάρχουν στὸν κόσμο, μιὰ εἶνε ἀληθινὴ καὶ γνησία· ἡ Ὀρθοδοξία. Ξέρετε πῶς μοιάζει; Σὰν τὸ χρυσάφι ποὺ εἶνε καθαρὸ ἀπὸ ξένα στοιχεῖα. Χρυσάφι ποὺ βγῆκε ἀπὸ τὸ καμίνι, χρυσάφι εἰκοσιτεσσάρων καρατίων, εἶνε ἡ ὀρθόδοξος πίστις.
Τί εἶνε αὐτὴ ἡ πίστις; Read more »

ΠΩΣ ΕΟΡΤΑΖΟΜΕ ΤΑ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ;

ΜΕ ΧΡΙΣΤΟ ή ΧΩΡΙΣ ΧΡΙΣΤΟ;

Απόσπασμα ομιλίας του Μητροπολίτου Φλωρίνης π. Αυγουστίνου Καντιώτου
Εγινε στην Αθήνα στις 25-12-1966, στο ιερό Ναο της Γεννήσεως Χριστού, στη συνοικία του Ψυρή

________

________

Ειναι η ζωή μας μια οδηπορία. Και πάνω στην οδηπορία αυτή, κάτω από τους κόπους κατω από τους μόχθους, κάτω από τις αγωνίες και τις μεριμνες έχουμε ανάγκη ως άτομα και οικογένειες έχουμε ανάγκη από κάποιους σταθμούς τους οποίους πρέπει  ν’ αναπαύεται το πνεύμά μας· γι’ αυτό έλεγαν οι αρχαίοι πρόγονοί μας ότι· «Βίος ανεόρταστος, μακρά οδός απανδόκευτος», είναι σαν ένας δρόμος μακρύς που δεν έχει πουθενά χάνι, για να καθήσεις να ξεκουραστείς..
Είναι λοιπόν η εορτή μια ανάγκη. Εορτάζουν οι άνθρωποι από αρχαιοτάτης εποχής· από την στιγμή που εμφανίστηκε ο άνθρωπος στη γη, μέχρις ότου να τελειώση αυτή η σφαίρα -δεν ξέρω πως θα τελειώση αυτή η σφαίρα, και μήπως βρισκόμαστε στις ημέρες τις διαλύσεως της σφαίρας αυτής, όχι εκ Θεού, αλλά από τις κακίες του ανθρώπου-.  
Από την ώρα που παρουσιάστηκε ο άνθρωπος στη γη μέχρι την ώρα που θα να τελειώση αυτή η σφαίρα, και θα γίνει σκόνη μέσα στο άπειρο, μέχρι τότε θα υπάρχουν οι εορτές.

Εορτάζουν οι κινέζοι, εορτάζουν οι γιαπωνέζοι, εορτάζουν οι μαύροι, εορτάζουν οι κίτρινοι, εορτάζουν και οι άθεοι.
Αυτές τις άγιες ημέρες οι άθεοι υλισταί –δεν ανακατεύομαι στα οικονομικά και στα κόματα, αλλά όπου υπάρχουν άθεα καθεστώτα δεν εορτάζουν  τας  χριστιανικάς εορτάς. Σήμερα (η ομιλία είναι του 1966) μέσα στην Μόσχα δεν χτυπάν καμπάνες… Πήραν την γομολάστιχα και έσβησαν την γιορτή αυτή και επισήμως δεν εορτάζουν…
Δεν εορτάζουν επισήμως, αλλά ανεπισήμως ο ρωσικός λαός γιορτάζει και ίσως μέσα στον πόνο του και μέσα στο δάκρυ του και μέσα στη συναίσθησή του να εορτάζει καλύτερα…. εορτάζει όπως άλλοτε εορταζαν υπό διωγμό οι χριστιανοί…
Αλλά και αυτοί σήμερα οι άθεοι αναγκάζονται να έχουν εορτές. Δεν τους αρέσει η εορτή του Χριστού, αλλά σε λίγες μέρες θα γιορτάσουν την εορτή του  χειμώνα μεγαλοπρεπέστατα… Θα στήσουν μέσα στη Μόσχα ένα πελώριο δένδρο και θα το στολίσου και επάνω στην κορυφή δεν θα υπάρχει το αστέρι της Βηθλεέμ, αλλά ο δικός τους αστέρας….
ΝΑ ΔΟΥΜΕ ΜΕΣΑ ΣΤΟΥΣ ΑΙΩΝΑΣ  ΠΟΙΟΣ ΑΣΤΕΡΑΣ ΘΑ ΚΑΤΑΙΣΧΥΣΕΙ, ο αστέρας της Βηθλεέμ ή ο δικός τους αστήρ;
 

• (Όταν έγινε η ομιλία αυτή ο αστέρας του κομμουνισμού ήταν σ’ όλο του το μεγαλείο, αλλά μετά από τρεις δεκαετίες έπεσε και άφησε συντρίμμια πίσω του. Ο  αστέρας της Βηθλεέμ νίκησε και καταισχύθη η αθεία. Ο ρωσικός λαός γιορτάζει και πάλι επισήμως, μ’ όλη τη μεγαλοπρέπεια τας χριστιανικάς του εορτάς. Σήμερα κάποια υπολείμματα αθέων έμειναν στην πατρίδα μας και έχουν το θράσος να διεκδικούν την ψήφο του Ελληνικού λαού, για να τον αποτελειώσουν.

Την ομιλία ακούστέ την από το στόμα του ίδιου του Γέροντα, έχει και πολλά άλλα φωτισμένα λόγια να σας πει

_

Βασιλείου τοῦ Μεγάλου
1 Ἰανουαρίου

Πολυτεκνια και ιερωσυνη

ΣΗΜΕΡΑ, ἀγαπητοί μου, πρώτη τοῦ ἔτους, ἑορτάζουμε καὶ τὴ μνήμη τοῦ ἐν ἁγίοις πατρὸς ἡμῶν καὶ οἰκουμενικοῦ διδασκάλου τῆς Ἐκ­κλησίας μας Βασιλείου τοῦ Μεγάλου. Δὲν θὰ μιλήσουμε διεξοδικῶς γι᾽ αὐτόν. Θέλω μόνο νὰ συγκεντρώσω τὴν προσοχή σας κυρίως σὲ δύο σημεῖα τοῦ βίου του.

* * *

 Ποιά ἦταν ἡ πατρίδα τοῦ Μεγάλου Βασιλείου, ὁ ὁποῖος τιμᾶται παντοῦ στὴν Ὀρθοδοξία; Εἶνε ἡ χώρα ἐκείνη ποὺ γέννησε τοὺς περισσο­τέρους καὶ μεγαλυτέρους μάρτυρες καὶ ὁ­μολογητὰς τῆς πίστεως, ἡ γῆ τῆς Μικρᾶς Ἀ­σίας. Δὲν μεροληπτοῦμε· ἡ ἱστορία βεβαιώνει, ὅτι Μικρὰ Ἀσία καὶ Πόντος ὑπῆρξαν τὰ εὐ­γενέ­στερα μέρη τοῦ χριστιανισμοῦ. Γεννήθη­κε στὴν Καισάρεια τῆς Καππαδοκίας τὸ 330 μ.Χ.. Ἐὰν πᾶμε στὰ μέρη αὐτά, ὅπου νὰ σκαλίσουμε τὰ χώματα, θὰ βροῦμε ὀστᾶ ἁ­γί­ων, ἡρώων καὶ μαρτύρων. Ἐ­κεῖ τάφοι, ἐκεῖ ἱερὰ λείψανα, ἐ­κεῖ μοναστήρια, ἐκεῖ ἀσκηταί, ἐκεῖ πατέρες καὶ διδάσκαλοι, ἐκεῖ οἱ Βασίλειοι καὶ οἱ Γρηγόριοι, ἐκεῖ τὸ ἄνθος καὶ ἡ εὐωδία τῆς πίστεως· ἕνας παράδεισος τοῦ Θεοῦ.
Ὁ παράδεισος αὐτὸς κράτησε πολλὰ χρόνια, ἕως ὅτου ἦρθε ἡ ἀποφράδα ἐκείνη ἡμέρα τοῦ 1922 καὶ ὅλος ἐκεῖνος ὁ χριστι­ανισμὸς ξερριζώθηκε. Τώρα ἐκεῖ ποὺ λειτουργοῦσε ὁ Μέγας Βασίλειος ἀκούγονται χοτζάδες· τὶς ἐκκλησιὲς καὶ τὰ μοναστήρια τῆς Καππαδοκίας, τῆς εὐλογημένης χώρας, τὶς κατέλαβαν οἱ μουσουλμᾶνοι καὶ τὶς ἔκαναν τζαμιά, ἀπο­θῆ­κες καὶ κινηματογράφους. Ὤ συμφορά, ποὺ ὅποιος δὲν τὴν αἰσθάνεται δὲν εἶνε Ἕλ­ληνας, δὲν εἶνε Χριστιανός!
Εἴμαστε ἁμαρτωλοὶ καὶ μᾶς τιμωρεῖ ὁ Θεός. Γι᾽ αὐτὸ μᾶς ξερρίζωσαν ἀπὸ τὴ Μικρὰ Ἀσία, ἀπὸ τὰ ἅ­για μέρη ὅπου ἔζησαν καὶ ἔδρασαν οἱ πρόγο­νοί μας. Τώρα ἐμεῖς εἴμαστε ἀνάξιοι γι᾽ αὐτά. Ἀλλὰ σημειώσατέ το, τὰ παιδιὰ καὶ τὰ ἐγγόνια σας —τὸ πιστεύω ἀκραδάντως— θὰ ᾿ρθῇ ἅγια μέρα ποὺ θὰ πᾶνε στὴν Καππαδοκία, στὴν Καισαρεία, στὸ Ἰκόνιο, στὴν Ἄγκυρα, ἐκεῖ ὅπου μᾶς περιμένει νέφος μαρτύρων!
Στὴν Καισάρεια λοιπόν, τὴ δοξασμένη πόλι, γεννήθηκε ὁ Μέγας Βασίλειος. Οἱ γονεῖς του εὐσεβεῖς. Τὰ ὀνόματά τους· Βασίλειος ὁ πατέρας —τὸ ἴδιο ὄνομα μὲ τὸν υἱό—, καὶ ἡ μητέρα Ἐμμέλεια. Καὶ πόσα παιδιὰ εἶχαν; Μὴ γελάσετε! ἐὰν ἀκούῃ τὰ λόγια μου αὐτὰ κάποιος μοντέρνος, ἄνθρωπος τοῦ νέου καιροῦ, ἂς μὴ γελάσῃ. Τὸ λέω αὐτό, διότι σήμερα οἱ πολλοὶ δὲ γεννοῦν παιδιά, κ᾽ ἐπὶ πλέον ἐμπαίζουν ἐκείνους ποὺ ζοῦν φυσιολογικά. Ἡ οἰκογένεια τοῦ Μεγάλου Βασιλείου λοιπὸν εἶχε δέ­κα παιδιά, τόσα γέννησε ἡ μητέρα του.
Δέκα παιδιά! ἀκοῦτε; Δέκα παιδιά. Ὁ Μέγας Βασίλειος ἦταν ὁ δεύτερος. Μέσα στὸ σπίτι ὑπῆρχε μιὰ σπουδαία ψυχή, ἡ γιαγιά· ἦταν ἡ γιαγιά του ἡ Μακρίνα, μιὰ ἁγία γυναίκα. Ὅ­ταν μεγάλωσε ὁ Βασίλειος κ᾽ ἔγινε σπουδαῖ­ος, ἐπίσκοπος – ἀρχιεπίσκοπος μὲ φήμη με­γάλη, ὅποτε θυμόταν τὴ γιαγιά του ἔκλαιγε. Συνεκινεῖτο, διότι αὐτὴ ἡ γιαγιὰ ἦταν ἄνθρωπος τοῦ Θεοῦ καὶ φύτευσε στὴν καρδιὰ τοῦ μικροῦ Βασιλείου τὴν εὐσέβεια.
Ἀπὸ τὰ δέκα ἀδέρφια ὁ δεύτερος αὐτὸς ­σπούδασε κατ᾽ ἀρχὴν στὴν Καισάρεια καὶ κατόπιν στὴν Ἀθήνα. Μετὰ τὶς σπουδές του ἐπέ­στρεψε στὴν πατρίδα καὶ γιὰ λίγο ἔγινε δικηγόρος, ὁ καλύτερος δικηγόρος τῆς πόλε­ως. Ἐγκατέλειψε ὅμως τὸ δικηγορικὸ ἐπάγγελμα, πῆγε στὸν Πόντο, κ᾽ ἐκεῖ ἀσκήτευσε, προσ­ευχήθηκε, μελέτησε τὰς Γραφάς. Τέλος ἔγινε ἐπίσκοπος, διαπρεπὴς ἐπίσκοπος, ὁ ὁ­ποῖ­ος ἐργάστηκε γιὰ τὴ δόξα τοῦ Θεοῦ.
Ἀπὸ τὸ σπίτι – τὴν οἰκογένεια τοῦ Μεγάλου Βασιλείου βγῆκαν τρεῖς κληρικοί, τρεῖς ἐπίσκοποι· ὁ Μέγας Βασίλειος ἀρχιεπίσκοπος Καισαρείας, ὁ Γρηγόριος ἐπίσκοπος Νύσσης, καὶ ὁ Πέτρος ἐπίσκοπος Σεβαστείας.

* * *

Αὐτὸς εἶνε, ἀγαπητοί μου, μὲ μεγάλη συν­τομία, ὁ βίος καὶ ἡ δρᾶσις τοῦ Μεγάλου Βασιλείου. Δύο πράγματα ἂς προσέξουμε.
⃝ Τὸ ἕνα εἶνε ὅτι ὁ Μέγας Βασίλειος βγῆκε ἀ­πὸ πολύτεκνη οἰκογένεια. Τὸ τονίζω καὶ δὲν θὰ παύσω νὰ τὸ τονίζω αὐτό· ὁ Θεὸς εὐλογεῖ τὶς οἰκογένειες τῶν πολυτέκνων, αὐτὸ εἶνε γε­γονός. Ὅποιος εἶνε πολύτεκνος, βλέπει μέσ᾿ στὸ σπίτι του θαύματα. Θαύματα ζητοῦμε, ἀλ­λὰ τὰ θαύματα εἶνε στοὺς πολυτέκνους. Συνάν­τησα πρὸ καιροῦ ἕνα πολύτεκνο μὲ 12 παι­διὰ καὶ μοῦ ἔλεγε· Read more »

ΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ ΕΝΟΣ ΘΑΥΜΑΤΟΣ ΑΠΟ ΤΗΝ ΖΩΗ

ΤΟΥ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΟΥ ΦΛΩΡΙΝΗΣ ΑΥΓΟΥΣΤΙΝΟΥ ΚΑΝΤΙΩΤΟΥ

______

______

ΤΙ ΑΝΤΑΠΟΔΩΣΩΜΕ ΤΩ ΚΥΡΙΩ ΠΕΡΙ ΠΑΝΤΩΝ ΩΝ ΑΝΤΑΠΕΔΩΚΕΝ ΗΜΙΝ;

Το θαύμα έγινε στο Νοσοκομείο Ευαγγελισμός. Λίγες ώρες μετά το θαύμα, στις 7-10-1964, μίλησε στο ναό του Νοσοκομείο. Ιερεύς του νοσοκομείου ήτο ο π Ηλίας. Θέμα της ομιλίας ήτο· ΤΙ ΑΝΤΑΠΟΔΩΣΩΜΕ ΤΩ ΚΥΡΙΩ ΠΕΡΙ ΠΑΝΤΩΝ ΩΝ ΑΝΤΑΠΕΔΩΚΕΝ ΗΜΙΝ; Η ομιλία διασώθη, ακούστέ την· Το θαύμα θα το θυμούνται ακόμα,  όχι μόνο ευλαβείς χριστιανοί, που είναι άνω των 60 ετών, αλλά και κάποιοι σημερινοί επίσκοποι που παρακολουθούσαν τότε τα κηρύγματά του και συμμετείχαν στους αγώνες του.

Ο π. Αυγουστίνος Καντιώτης το 1964 ήτο ιεροκήρυκας της Αρχιεπισκοπής Αθηνών. Είχε γίνει  ο φόβος και ο τρόμος των κακών επισκόπων και των κακών αρχόντων με τους αγώνες του.
Στις αρχές Αυγούστου το 1964 μπήκε επειγόντως στο Νοσοκομείο του Ευαγγελισμού για μια απλή επέμβαση. Έπαθε μόλυνση κατά την εγχείρηση και έμεινε 65 ημέρες στον Ευαγγελισμό με υψηλό πυρετό, που έφτανε στους 40 βαθμούς κελσίου. Έπαθε σηψαιμία. Στα σημεία που του έκαναν ενέσεις, για να πέσει ο πυρετός, μάζευαν πύον και άνοιγαν μεγάλες ουλές. Τα σημάδια των ουλών, όπως έλεγε, τα έφερε στο σώμα του ως το βαθύ του γήρας. Κάποια μέρα διηγούμενος το θαύμα αυτό του Θεού, που έγινε χάρη στις προσευχές των πιστών, μας έλεγε:
«Οι γιατροί του Ευαγγελισμού έκαναν ότι μπορούσαν, αλλά ο πυρετός δεν έπεφτε. Σήκωσαν τα χέρια τους ψηλά και όρισαν την ημέρα και την ώρα ακόμη του θανάτου μου· μάλιστα κάποιος, -να σας πει ο π. Ιερόθεος ποιός-, (ο θεολόγος Κ. Κούρκουλας), ετοίμασε και τον επικήδειο μου. Ο Διευθυντής της κλινικής κ. Απόστολος Δεληβελιώτης έστειλε στο θάλαμο έναν νεαρό γιατρό, για να βρίσκεται δίπλα μου, τις τελευταίες στιγμές της ζωής μου και να μου κλείσει τα μάτια.
Εγώ, τον έβλεπα και παραξενευόμουν που δεν έφευγε. Άρχισα να του μιλώ για την άλλη ζωή και την αιωνιότητα. Εκείνος με κοίταζε περίεργα, δεν καταλάβαινα το γιατί. Της 12 η ώρα τα μεσάνυχτα, που οι γιατροί όρισαν ως ώρα του θανάτου μου, μ’ έπιασε δυνατό ρίγος. Ο νεαρός γιατρός σηκώθηκε και με κρατούσε. Όταν συνήλθα έβαλε θερμόμετρο και είδε ότι ο πυρετός έπεσε απότομα. Τηλεφώνησε τον διευθυντή του κ. Δεληβελιώτη και εκείνος δεν το πίστευε. Του είπε να ξαναβάλει το θερμόμετρο. Υπήκουσε. Ο πυρετός έπεσε και ο οργανισμός ήταν στην φυσιολογηκή του θερμοκρασία.
Ο διευθυντής δεν μπορούσε να το πιστέψει. Ήρθε στο νοσοκομείο εκείνη την ώρα τα μεσάνυκτα, για να βάλλει ο ίδιος θερμόμετρο. Τότε φώναξε: Εδώ έχουμε 100% θαύμα!
Βγάλτε του τους ορούς, δεν χρειάζεται καμιά βοήθεια από εμάς.
 
Ο κ. Απόστολος Δεληβελιώτης ανήγγειλε στον π. Αυγουστίνο την θαυμαστή θεραπεία και του είπε· ότι μετά από 65 μέρες θα έβγαινε  το πρωϊ από το Νοσοκομείο υγειής. Ο π. Αυγουστίνος κατά την έξοδό του πήγε στον ναό, για να λειτουργηθεί και να ευχαριστήσει το Θεό. Στο τέλος της θείας λειτουργίας έκανε κήρυγμα στο προσωπικό του νοσοκομείου και στους πιστούς, που βρίσκονταν εκείνη την ώρα στο ναό.
Την ιστορική αυτή ομιλία ακούτε σ’ αυτό το ηχητικό βίντεο.
Μετά από εκείνο το θαύμα, ο γιατρός κ. Απόστολος Δελβελιώτης με την συνοδεία του, πήγε στο Άγιον Όρος. Κάποιος φωτισμένος μοναχός από τα Καρούλια τους είδε και με αγωνία ρωτούσε να μάθει για την υγεία του φλογερού ιεροκήρυκα π. Αυγουστίνου. Τους διηγήθηκε ένα όραμα που είδε, και είχε σχέση με τον π. Αυγουστίνο. Ακούστέ το, όπως μας το διηγήθηκαν κάποιοι αδελφοί.
Ο π. Αυγουστίνος ήτο νεκρός στο έδαφος και κάποιος άγγελος του έπιασε το χέρι λέγοντας· Σήκω, δεν αφήνουν οι προσευχές των πιστών για να σε πάρω. Ήταν το βράδυ που έπεσε ο πυρετός.
Η θαυμαστή αυτή θεραπεία είναι ένα από τα πολλά θαύματα που υπάρχουν στην ζωή του Μητροπολίτου Φλωρίνης π. Αυγουστίνου.
Τα γράφουμε αυτά για να δυναμώσουμε την πίστη των χριστιανών και για να μη ξεχαστεί το θαύμα. Δεν μας ενδιαφέρει η αναγνώριση και αγιοποίηση του π. Αυγουστίνου από έναν πατριάρχη αρχιοικουμενιστή και μασόνο ούτε από μια σύνοδο του οικουμενικού Πατριαρχείου μαριονέτα, που συμπορεύεται με τα αιρετικά ανοίγματα του πατριάρχη Βαρθολομαίου.

Αυτοί οι οικουμενισταί, οι προδότες της Ορθοδόξου πίστεως ας το ακούσουν· Δεν ξεμπέρδεψαν ακόμα με τον Μητροπολίτη Φλωρίνης π. Αυγουστίνο Καντιώτη. Τό είπε ο ίδιος· «Εγώ θα φύγω. Πού θα πάω; “Οπου και αν πάω, αν δώ ότι η ΟΡΘΟΔΟΞΙΑ κινδυνεύει, θα κάνω επανάσταση θα χτυπήσω συναγερμό. Δεν θα αφήσω την Εκκλησία του Χριστού ούτε στους αθέους ούτε στους μασόνους ούτε στους οικουμενιστάς…».

Ο φλογερός εργάτης του Ευαγγελίου έχει αφήσει τέτοιο υλικό στα χέρια των αγωνιζομένων χριστιανών, που και από τα ουράνια θα τους βομβαρδίζει και θα συμπαραστέκεται στους πιστούς που αγωνίζονται.

Όσο για την αγιοποίησή του, χαμογελώντας έλεγε· Ευτυχώς, θυμώνω και φωνάζω και δεν διατρέχω τον κίνδυνο να αγιοποιηθώ.

Σύντομα θα επανέλθουμε για να δημοσιεύσουμε και άλλα θαύματα, που έκανε ο Θεός στον πιστό του δούλο, τον γενναίο μαχητή της Ορθοδόξου πίστεως, τον Μητροπολίτη Φλωρίνης π. Αυγουστίνο Καντιώτη.

__

Θα παρακαλούσα τα ιστολόγια που βάζουν σαν σημαία κείμενα ανθρώπων που δεν είναι και τόσο καθαρή η ζωή τους, να είναι προσεκτικά, γιατί κάνουν κακό στον αγνό αγώνα του π. Ευθυμίου Τρικαμηνά.

Επείγουσα ανακοίνωση για θέμα ιδιότυπης δίωξης και πρωτάκουστο

ΕΚΤΑΚΤΩΣ: Την Παρασκευή 3-1-2014, στις 7.00 μμ,

ο π. Νικόλαος Μανώλης θα ομιλήσει στη σύναξη νέων (και μεγαλυτέρων), στον Ι.Βυζ.Ν. Προφ. Ηλιού Θεσ/νίκης

http://katanixis.blogspot.gr/2014/01/3-1-2014-700.html

Θα αναφερθούμε στα εξής θέματα:
α) στις νέες διοικητικές εξελίξεις της ενορίας μας,
β) στις νέες αρμοδιότητες των ιερέων του Ναού,
γ) στην καταλυτική παρέμβαση της Ι.Μ. Θεσσαλονίκης στο θέμα του πνευματικού κέντρου της ενορίας (περί απειλών κλεισίματος για τις Ομιλίες και εκδηλώσεις του π. Νικολάου Μανώλη),
δ) στη διευθέτηση του προβλήματος για την συνέχιση ή όχι, του Κηρυκτικού έργου του π. Νικολάου Μανώλη και
ε) ενημέρωση για το θέμα της αυθαίρετης και πρωτοφανούς  καταργήσεως των εφημεριών των ιερέων του Ναού μας

http://katanixis.blogspot.gr/2014/01/3-1-2014-700.html

ΤΡΙΤΗ ΕΠΙΣΤΟΛΗ, ΔΙΑΜΑΡΤΥΡΙΑΣ,

ΠΡΩΗΝ ΑΡΧΙΓΡΑΜΜΑΤΕΩΣ Ι. ΚΟΙΝΟΤΗΤΟΣ ΔΑΜΑΣΚΗΝΟΥ ΑΓΙΟΡΕΙΤΟΥ ΙΕΡΟΜΟΝΑΧΟΥ

Πρός τον Μακαριώτατο Αρχιεπίσκοπο Αθηνών κ.κ. Ιερώνυμο Β΄

και την Αγία και Ιερά Σύνοδο

Μετά τη δημοσίευση στο Ιστολόγιο Κατάνυξις, των δύο πρώτων, υπ΄ αριθμ. 39 και 41 επιστολών του οσιολογιωτάτου Ιερομονάχου Δαμασκηνού Αγιορείτου, πρώην Αρχιγραμματέως της Ιεράς Κοινότητος του Αγίου Όρους (1977-78 και 1982-1992) προς τον Προκαθήμενο της Αγιωτάτης Εκκλησίας της Ελλάδος και την Αγία και Ιερά της Σύνοδο, δημοσιεύουμε και την τρίτη, πλέον πρόσφατη επιστολή του.

Αυτή αποτελεί απάντηση στην απαντητική επιστολή 2937/2013 του Αρχιεπισκόπου Αθηνών και πάσης Ελλάδος. Ο οσιολογιώτατος π. Δαμασκηνός επισημαίνει στην τρίτη αυτή επιστολή του, αφ΄ ενός την εκ μέρους του Αρχιεπισκόπου παράκαμψη της ΙΣΙ και της ΔΙΣ στην απάντηση του υπομνήματός του, αφ’ ετέρου δε τη μεγίστη προσωπική ευθύνη του Αρχιεπισκόπου τόσο για την κάλυψη, υποστήριξη και εκκλησιαστική ενσωμάτωση των καινοτόμων θεολόγων του θρησκειολογικής κατεύθυνσης Μαθήματος των Θρησκευτικών (της «εναγούς συμμορίας» κατά τον Γέροντα Δαμασκηνόν), όσο και για τη συμπόρευση με τους πολιτικούς που καταστρέφουν την Ελλάδα, αρχής γενομένης από τον προ-προηγούμενο Πρωθυπουργό.

Την συνέχεια εδώ· http://www.pentapostagma.gr/2013/12

Από την ανεξιθρησκεία του Διατάγματος των Μεδιολάνων

στην ανεξιθρησκεία της εποχής μας

Του Γιώργου Ν. Παπαθανασόπουλου

http://www.katanixis.blogspot.gr/2013/12/blog-post_24.html

ΑΠΑΝΤΗΣΙΣ ΣΤΟΝ ΣΕΒ.ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗ ΔΗΜΗΤΡΙΑΔΟΣ

Κατ΄ ανάγκην λοιπόν αναγκάζομαι να προβώ στην εξής Δήλωση: mkka.blogspot.com

ΠΑΝΕΛΛΗΝΙΟ ΠΡΟΣΚΥΝΗΜΑ ΤΟΥ ΤΑΜΑΤΟΣ ΤΟΥ ΕΘΝΟΥΣ

ΑΝΤΙΚΡΟΥΟΝΤΑΙ ΟΛΟΙ ΟΙ ΕΝΑΝΤΙΟ

ΓΙΑ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ ΤΗΝ ΠΙΣΤΗ ΤΗΝ ΑΓΙΑ ΚΑΙ ΤΗΣ ΠΑΤΡΙΔΟΣ ΚΑΙ ΤΗΝ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ

ΠΑΝΕΛΛΗΝΙΟ ΠΡΟΣΚΥΝΗΜΑ ΤΟΥ ΤΑΜΑΤΟΣ ΤΟΥ ΕΘΝΟΥΣ

ΛΑΜΠΑΔΕΣ ΠΡΟΣΦΟΡΑΣ ΑΠΟ ΤΟ ΠΑΝΕΛΛΗΝΙΟ

ΠΑΡΑ ΤΟΥΣ ΣΑΘΡΟΥΣ ΜΥΘΟΥΣ

ΠΟΥ ΞΕΦΥΤΡΩΝΟΥΝ ΑΚΑΙΡΩΣ ΚΑΙ ΠΟΝΗΡΑ

ΟΛΟΙ ΟΙ ΥΓΙΩΣ, ΟΡΘΟΔΟΞΑ ΚΑΙ ΕΘΝΙΚΑ, ΣΚΕΠΤΟΜΕΝΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ

ΤΑΣΣΟΝΤΑΙ ΑΝΑΦΑΝΔΟΝ ΥΠΕΡ ΤΟΥ

ΠΑΝΕΛΛΗΝΙΟΥ ΠΡΟΣΚΥΝΗΜΑΤΟΣ ΤΟΥ ΤΑΜΑΤΟΣ ΤΟΥ ΕΘΝΟΥΣ

ΚΑΙ ΕΝΑΝΤΙΟΝ ΤΩΝ ΜΩΑΜΕΘΑΝΙΚΩΝ ΤΕΜΕΝΩΝ,

ΠΟΥ ΣΤΗΝ ΟΥΣΙΑ ΕΙΝΑΙ ΒΙΟΜΗΧΑΝΙΕΣ ,,ΚΑΜΙΚΑΖΙ,,.

ΤΗΝ ΙΔΙΑ ΣΤΙΓΜΗ ΜΕΡΙΚΟΙ ΑΝΙΣΤΟΡΗΤΟΙ «ΙΣΤΟΡΙΚΟΙ» Η ΙΔΙΟΤΕΛΕΙΣ Η ΚΑΚΟΗΘΕΙΣ

ΕΝΟΡΧΗΣΤΡΩΝΟΝΤΑΙ ΓΙΑ ΝΑ ΠΟΛΕΜΗΣΟΥΝ

ΤΟ ΤΑΜΑ ΤΩΝ ΠΡΟΓΟΝΩΝ ΜΑΣ.

ΕΛΛΗΝΕΣ ΠΑΤΡΙΩΤΕΣ ΚΑΙ ΕΝΣΥΝΕΙΔΗΤΟΙ ΟΡΘΟΔΟΞΟΙ ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΙ, ΕΝΩΘΗΤΕ ΚΑΙ ΠΡΟΣΕΥΧΗΘΗΤΕ

ΝΑ ΠΑΥΣΟΥΝ ΤΑ ΣΑΤΑΝΙΚΑ ΠΑΡΑΜΥΘΙΑ ΤΟΥΣ, ΔΙΟΤΙ ΕΙΝΑΙ ΠΟΛΥ ΦΟΒΕΡΟ ΝΑ ΔΙΑΣΤΡΕΥΛΩΝΟΥΝ ΤΗΝ ΑΛΗΘΕΙΑ

–

ΕΛΛΗΣΙΝ ΚΑΙ ΒΑΡΒΑΡΟΙΣ, ΣΟΦΟΙΣ ΤΕ ΚΑΙ ΑΝΟΗΤΟΙΣ ΟΦΕΙΛΕΤΗΣ ΕΙΜΙ (Ρωμ. Α, 14)

www.fotgrammi.gr

Παρ᾿ ὅλον ὅτι σὲ δεκάδες τεύχη τοῦ περιοδικοῦ μας «Φωτεινὴ Γραμμή», σὲ δεκάδες ἄρθρα μας στὴν ἱστοσελίδα μας www.fotgrammi.gr, σὲ πληθώρα ὁμιλιῶν μας στὸν Φιλολογικὸ Σύλλογο ὁ Παρνασσός, τὸ Πολεμικὸ Μουσεῖο, τὴν Ἑταιρεία Φίλων τοῦ Λαοῦ, τὸ Στάδιο Σπόρτινγκ καὶ στὸν Ἅγιο Παῦλο Ἀροανίας, καθὼς καὶ σὲ πληθώρα συνεντεύξεών μας σὲ ἔγκυρα καὶ ἔγκριτα περιοδικὰ καὶ ἱστοσελίδες, ὡς π.χ. Ἐφημερίδες «Πρῶτο Θέμα», «Δημοκρατία», «Real News», «Παραπολιτικά», «Μεσσηνιακὸς Λόγος» καὶ λοιπὰ ἔντυπα, καθὼς καὶ στοὺς Τηλεοπτικοὺς Σταθμοὺς Blue Sky, Kontra Channel καὶ Epsilon, ἔχουμε κατὰ κόρον ἀναπτύξει λεπτομερέστατα τὶς θέσεις μας καὶ ἔχουμε ἀποσαφηνίσει τὰ πάντα, ἐν τούτοις δυστυχῶς εἴμεθα ὑποχρεωμένοι νὰ ἐπαναλάβωμε τινὰ ἐξ αὐτῶν, διότι εἶναι πάρα πολλοί, οἱ ὁποῖοι ὄχι μόνο εἶναι ἀδαεῖς ἢ παραπληροφορημένοι ἢ ἀνιστόρητοι ἀλλὰ καὶ ἔχουν παρανοήσει καὶ παρεξηγήσει τὴν ἀλήθεια, ὄχι μόνον γιὰ τὸν περίλαμπρο καὶ δεσπόζοντα Ναό, ἀλλὰ γιὰ τὰ προβλεφθέντα ἀναπόσπαστα συνοδά, μνημεῖα-στῆλες  Ἑλλήνων ἡρώων τῆς ἐθνικῆς μας παλιγγενεσίας καὶ Φιλελλήνων, οἱ ὁποῖοι ἔπεσαν εἰς τὶς μάχες γιὰ ἀποτίναξιν τοῦ μωαμεθανικοῦ ζυγοῦ, ὅπως ἡ κειμένη νομοθεσία ὁρίζει.    

      1. Διότι «σουπιὲς τοῦ πνεύματος» διαχέουν τὴν πνευματικὴ μελάνη καὶ θολώνουν τὰ ὕδατα καὶ τοιουτοτρόπως ἀποπροσανατολίζουν τοὺς ἀγαθοπροαιρέτους. Γιὰ τοῦτο θεωροῦμε καθῆκο μας νὰ ἀποσαφηνίσωμε καὶ πάλι τὰ διάφορα ζητήματα καὶ νὰ ὑπερασπισθῶμε τὴν ἀλήθεια. Πρὸς τοῦτο ζητοῦμε συγνώμη ἀπὸ ὅλους τοὺς καλοπροαιρέτους, ὑγιῶς, ὀρθόδοξα καὶ ἐθνικὰ σκεπτομένους, διότι ὑποχρεωνόμεθα νὰ ἐπανέλθωμε.

2. Ἐὰν παρ᾿ ὅλα ταῦτα κάποιοι ἀπὸ Read more »

ΤΩΡΑ ΕΙΝΑΙ Η ΩΡΑ ΤΟΥ ΠΑΥΛΟΥ ΤΟΥ ΜΕΛΑ

ΟΙ ΚΑΙΡΟΙ ΕΙΝΑΙ ΔΥΣΚΟΛΟΙ ΚΑΙ ΔΕΝ ΕΧΟΥΜΕ ΗΓΕΤΑΣ

Μικρό απόσπασμα ομιλίας του Μητροπολίτου Φλωρίνης π. Αυγουστίνου Καντιώτου που απηύθυνε στην συντονιστική επιτροπή αγώνος 21 χριστιανικών σωματείων της Θεσσαλονίκης, στις 16-4-1989.
Ο μπαρουτοκαπνισμένος Γέροντας είναι στην ηλικία των 82 ετών.
Ο μεγάλος αγωνιστής της Ορθοδόξου Εκκλησίας και του Ελληνικού έθνους βλέπει τον κίνδυνο που έρχεται στην πατρίδα μας και δίνει βαρυσήμαντες συβουλές. Τα λόγια του σήμερα,  περισσότερο από κάθε άλλη φορά έχουν ισχύει, γι’ αυτό πρέπει κάθε Έλληνας να τ’ ακούσει και να τα βάλλει καλά στο μυαλό του.

_

_

«ΚΑΙ ΕΚΑΛΕΣΕ ΤΟ ΟΝΟΜΑ ΑΥΤΟΥ ΙΗΣΟΥΝ»

Ομιλία του Μητροπολίτου Φλωρίνης π. Αυγουστίνο Καντιώτη.

Εγινε στην Αθήνα στις 24.12.1966

___

_

ΟΙ ΣΥΓΧΡΟΝΟΙ ΗΡΩΔΑΙ

_

_

Η ΠΑΡΟΥΣΙΑ ΤΟΥ ΘΕΟΥ ΣΤΟ ΗΛΙΑΚΟ ΣΥΣΤΗΜΑ

ομιλία 5η
___

 
_

Κυρ. πρὸ Χρ. Γεννήσεως (Ἑβρ. 11,9-10,32-40)
Ομιλία του Μητροπολίτου Φλωρίνης π. Αυγουστινου Καντιώτου

Η ΠΙΣΤΙ ΤΟΥ ΑΒΡΑΑΜ

«Πίστει παρῴκησεν Ἀβραὰμ εἰς τὴν γῆν τῆς ἐπαγγελίας ὡς ἀλλοτρίαν, ἐν σκηναῖς κατοικήσας μετὰ Ἰσαὰκ καὶ Ἰακὼβ τῶν συγκληρονόμων τῆς ἐπαγγελίας τῆς αὐτῆς» (Ἑβρ. 11,9)

Ἡ σημερινὴ Κυριακή, ἀγαπητοί μου, εἶνε ἡ Κυριακὴ πρὸ τῆς Χριστοῦ Γεννήσεως. Οἱ ἅγιοι πατέρες τῆς Ἐκκλησίας «οἱ τὰ πάντα κα­λῶς διαταξάμενοι» ὥρισαν, ὁ ἀπόστολος καὶ τὸ εὐαγγέλιο σήμερα νὰ εἶνε σχετικὰ μὲ τὸ θέμα τῆς με­γάλης ἑορτῆς. Καὶ τὰ δύο ἀναγνώσμα­­­­τα περιέχουν πολλὰ ἑβραϊκὰ ὀνόματα (πατρι­αρχῶν, προφητῶν, κριτῶν, βασιλέων, στρατη­γῶν, ἀνδρῶν καὶ γυναικῶν). Ἀποτελοῦν μία ἁ­λυ­σίδα μὲ πρῶτο κρίκο τὸν Ἀδὰμ καὶ τελευταῖο τὸν δίκαιο Ἰωσήφ, μία ἱστο­ρία χιλιετιῶν. Στὸ μακρὸ αὐτὸ διά­στημα οἱ ἄνθρωποι ζοῦσαν ὑπὸ τὸ κράτος τῆς ἁμαρτίας καὶ τοῦ θανάτου καὶ λαχταροῦ­σαν πότε θὰ γεννηθῇ ὁ Σωτήρας.
Κάθε ὄνομα ποὺ ἀκούσαμε ἔχει μία ἱστορία. Θὰ χρειαζόταν ὥρα πολλὴ γιὰ νὰ ἐξιστορή­σουμε τὴν ἱστορία ὅλων αὐτῶν τῶν προσώπων. «Ἐ­πιλείψει με ὁ χρόνος διηγούμενον» (Ἑβρ. 11,32) τὰ ἡ­ρωικὰ κατορθώματα τῶν ἐνδόξων αὐτῶν μορ­φῶν τῆς παλαιᾶς διαθήκης. Γι᾽ αὐτὸ θὰ πάρου­­με ἕνα μόνο ὄνομα, τὸ ὄνομα τοῦ Ἀβραάμ.

* * *

Ἀβραάμ! ἕνας κόσμος ὁλόκληρος, ἀστέρι πρώτου μεγέθους. Κύριο γνώρισμα τῆς μεγά­λης αὐτῆς φυσιογνωμίας τῆς παλαιᾶς διαθήκης εἶνε ἡ πίστι, ἡ πίστι στὸν ἀληθινὸ Θεό.
Πίστευε ὁ Ἀβραάμ. Κ᾽ ἐμεῖς πιστεύου­με, θὰ πῆτε. Ἀσφαλῶς. Ἀλλὰ πίστι ἀπὸ πίστι διαφέρει. Ἄλλο πίστι τοῦ Ἀβραὰμ καὶ ἄλλο πίστι δική μας· διαφέρει ὅσο ἕνας νεκρὸς ἀπὸ ἕνα ζων­τανό. Ἡ πίστι τοῦ Ἀβραὰμ δὲν ἦταν νεκρή· ἦ­ταν πίστι ζωντανή, θερμουργός, ἐνεργής. «Πι­στεύεις;» – δὲν ἐρωτῶ ἐγώ, ἐρωτᾷ ὁ ἅγιος Ἰ­άκωβος ὁ ἀδελφόθεος. Ἐὰν πιστεύῃς, τὴν πί­στι σου δὲν θὰ τὴ δείξῃς οὔτε μὲ τοὺς πολλοὺς σταυροὺς οὔτε μὲ τὰ πολλὰ κεριὰ οὔτε μὲ τὰ λόγια ποὺ λὲς ἢ τὰ βιβλία καὶ περιοδικὰ ποὺ διαβάζεις. Καλὰ καὶ ἅγια αὐτά, ἀλλὰ δὲν ἀρ­κοῦν. Πιστεύεις; «δεῖξόν μοι τὴν πίστιν σου ἐκ τῶν ἔργων σου», δεῖξε μου τὴν πίστι σου ἀπὸ τὰ ἔργα σου (Ἰακ. 2,18), ποὺ πρέπει νὰ ἔχουν ὅλα τὴ σφραγῖδα τῆς ἀρετῆς, τῆς τελειότητος, τοῦ ἁ­γίου Πνεύματος. Ἔτσι ἔδειξε ὁ Ἀβραὰμ τὴν πί­στι του, «ἐκ τῶν ἔργων» του. Ἂς θεωρήσου­με, ἀγαπητοί μου, τὸν Ἀβραὰμ σὰν ἕνα λαμ­πρὸ ἀ­στέρι ποὺ ἀκτινοβολοῦσε μέσα στὸ σκοτάδι καὶ ἂς δοῦμε μερικὲς ἀκτῖνες του.
⃝ Ἡ πίστι τοῦ Ἀβραὰμ φάνηκε ἀπὸ τὴν τελεία ὑπακοὴ στὸ Θεό. Ἔζησε δύο χιλιάδες χρόνια προτοῦ ν᾽ ἀνατείλῃ τὸ ἄστρο τῆς Βηθλεὲμ καὶ πατρίδα του ἦταν ἡ Μεσοποταμία. Μεγάλωσε σὲ περιβάλλον ἑκατὸ τοῖς ἑκατὸ εἰδωλολατρι­κό· ὁ πατέρας, ἡ μητέρα, τ᾽ ἀδέρφια, οἱ συγγε­­νεῖς του ἦταν ὅλοι εἰδωλολάτρες, λάτρευαν τὰ εἴδωλα. Καὶ μιὰ μέρα ἄκουσε φωνὴ μεγά­λη ποὺ τοῦ ἔλεγε· Ἀβραάμ, «ἔξελθε ἐκ τῆς γῆς σου…», νὰ φύγῃς ἀπὸ τὸν τόπο ποὺ γεννήθη­κες, «καὶ δεῦρο εἰς γῆν, ἣν ἄν σοι δείξω», ἔλα ἐκεῖ ποὺ θὰ σοῦ πῶ (Γέν. 12,1). Τὸν διέταζε ὁ Θεὸς νὰ ἐγκαταλείψῃ τὸ πάτριο ἔδαφος καὶ τὸ περιβάλλον του, καὶ νὰ πάῃ σὲ μιὰ χώρα μακρινὴ ποὺ ἀπεῖχε πεντακόσα καὶ πλέον χιλιόμετρα. Διαταγὴ τοῦ Θεοῦ. Ἡ ἐντολὴ αὐτὴ ἦταν εὔκο­λη; Ἐμεῖς σήμερα ἔχουμε δίπλα μας τὴν ἐκ­κλησιά, δὲν ἀπέχει παρὰ λίγα βήματα, καὶ ὅ­μως οἱ πολλοὶ δὲν ἐννοοῦν νὰ διανύσουν τὸ μικρὸ αὐτὸ διάστημα· ὁ Ἀβραὰμ διήνυσε τὴν ἐ­ποχὴ ἐκείνη πεντακόσα χιλιόμετρα, γιατὶ πίστευε στὸ Θεό. Ἦταν εὔκολο αὐτό; Εἶνε εὔκο­λο ν᾽ ἀφήσῃ κανεὶς τὸ σπίτι του, τὴν οἰκογένειά του, τοὺς συγγενεῖς καὶ φίλους του, τὰ ἤ­θη καὶ ἔθιμα τοῦ τόπου του; Ὁ Ἀβραὰμ ὅ­μως ὅλα αὐτὰ τὰ ἐγκατέλειψε. Ὑπήκουσε στὴ διαταγὴ τοῦ Θεοῦ. Ἐμεῖς, ἀδελφοί, ὑπακούουμε ἔτσι στὶς ἐντολὲς τοῦ Κυρίου;…
⃝ Ἡ πίστις τοῦ Ἀβραὰμ φάνηκε ἀκόμη ἀπὸ τὴν ἀπόλυτη ἐμπιστοσύνη ποὺ ἔδειξε στὸ Θεό. Ἦταν Read more »

Aπο το βιβλίο του Μητροπολίτου Φλωρίνης π. Αυγουστίνου Καντιώτου
«ΟΙ ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΙ ΣΤΟΥΣ ΕΣΧΑΤΟΥΣ ΚΑΙΡΟΥΣ», εκδοση Β΄, 2008, σελ.95-98

Εχετε αγωνιστικη διαθεση;

Σας ερωτώ. Αν μου πείτε ναι, καλώς. Αν μου πείτε όχι, ελεύθεροι είστε. Δε σας κάλεσα εδώ, για να περάσουμε ένα ευχάριστο απογευματινό. Θέλω να ξέρω αν έχετε αγωνιστικό πνεύμα. Δεν απευθύνομαι στους άλλους, που δεν εξομολογούνται και δεν κοινωνούν, αλλά σ’ εσάς. Στον αιώνα που ζούμε πρέπει να είστε αγωνισταί. Να πολεμήτε με τα όπλα του φωτός. Εάν εσείς έχετε διάθεση να αγωνιστείτε, τότε υπάρχει ελπίς να νικήσουμε, εάν δεν έχετε διάθεση, θα μας σαρώσει το κύμα της απιστίας, της αθεΐας και όλων των αιρέσεων.

Σας ερωτώ λοιπόν έχετε διάθεση να γίνετε αγωνιστικοί Χριστιανοί;

Μπορουμε να υπολογισουμε στην αγαπη σας;

Εάν λ.χ. παρουσιαστεί σατανάς κάποια νύχτα και χρειαστεί έκτακτος επιστράτευση, θα είστε από κείνους που θα δώσουν το παρών; Νύχτα προδώσανε το Χριστό, «…ήν δε νύξ», λέει το Ευαγγέλιο. Τα παιδιά του σκότους τη νύχτα κυρίως δρουν και τρέχουν παντού, δεξιά και αριστερά.
Μπορεί να χρειαστεί νύχτα αλλά και την ημέρα, να γίνει κάποιο προσκλητήριο. Αν λοιπόν υποθέσουμε ότι παρουσιάζεται η άλφα ή η βήτα ή η γάμμα περίπτωση, μπορούμε να υπολογίσουμε στην αγάπη σας; Μπορούμε δηλαδή να σας πάρουμε ένα τηλέφωνο και να σας πούμε «Ελάτε εδώ στη μητρόπολη, ελάτε στο επισκοπείο, σας χρειαζόμεθα».

(-Μάλιστα)
Λέτε «μάλιστα», αλλά εγώ έχω τα ερωτηματικά μου. Σας ξέρω και σας γνωρίζω καλά. Δεν φταίτε εσείς, αλλά φταίνε διάφορα αίτια, που διαμορφώσατε έναν τέτοιο αδιάφορο θρησκευτικό χαρακτήρα. «Δε μ’ ενδιαφέρει…, δε με μέλει…», λέτε. Υπάρχουν και πολλοί πνευματικοί πατέρες που βοηθούν για την διαμόρφωση αυτού του χαρακτήρα. Κάτω στην Αθήνα υπάρχει μεγάλη αμαρτία, αλλά εκεί υπάρχει και μεγάλη αγιότης. «Όπου επλεόνασεν η αμαρτία, υπερεπερίσσευσεν η χάρις». Εκεί λοιπόν, είχαμε Χριστιανούς, οργανωμένους σε φάλαγγα, που έφτασαν μέχρι την «Αρζεντίνα» στα καλλιστεία φτάσανε μέχρι εκεί, που τα κορμιά των Ελληνίδων ήταν κρεμασμένα στα «τσιγκέλια», όπως ο κρεοπώλης κρεμά τα κρέατα του.
Μαζεύτηκαν εκεί 2.οοο αστυνομικοί και φρουρούσαν. Και όμως κατορθώσαμε να διαλύσουμε τα καλλιστεία. Με πήγαν μέσα σκίσανε τα ράσα μας, τα καλυμμαύχια μας, τα πάντα. Εμείς δεν χρησιμοποιήσαμε τίποτα, και όμως κατορθώσαμε μια ωραία νίκη του ευαγγελίου.
Αλλά τέτοιους μαχητικούς Χριστιανούς δεν έχουμε πολλούς.

Να ειστε μαχιμοι και γενναιοι Χριστιανοι  

Σε κάποια άλλη πόλη, που δεν θέλω να την ονομάσω κάναμε έναν αγώνα σκληρό. Και ήταν οι Χριστιανοί μέσα στην εκκλησία, τους πήρε ο ενθουσιασμός και φώναζαν
– Μαζί σου πατέρα, μαζί σου! Προχώρα, προχώρα πατέρα…!
– Τώρα είμαστε μέσα στο ναό, τους λέω και δεν πρέπει να φωνάζουμε και διαμαρτυρώμεθα αλλά αύριο στο τάδε μέρος στην πόλη, για να φύγει ο διάβολος.
–  Μάλιστα, μάλιστα, μάλιστα! Φώναζαν.
Κάποιοι Πόντιοι μάλιστα κάθισαν κοντά στην πόρτα σε στάση προσοχής, ως σωματοφύλακες. Και εγώ ενθουσιάστηκα και είπα, «Μπράβο, αύριο θα έχουμε ωραία νίκη».
Την άλλη μέρα πήγα στον τόπο που ορίσαμε και ήμουν έτοιμος να ομιλήσω όπως στην Κοζάνη. Δεν ήταν όμως ούτε ένας. «Μυστήριο πράγμα», λέω, «κανείς δε είναι…;». Μόνο μια γυναίκα άνοιξε ένα παράθυρο και μου έκανε νόημα με τα χέρια να φύγω.
Τι είχε συμβεί; Προ 2-3 ημερών είχαν κρεμάσει σαν σταφύλια οι Γερμανοί κάτι νέους και τους έπιασε φόβος γιατί διέδωσαν στην πόλη, ότι  «όπως πάει, θα κρεμάσουν και τον Αυγουστίνο στο δέντρο». Έπιασε η διάδοση αυτή γι’ αυτό δεν παρουσιάστηκε κανένας.
Μοιάζουμε και εμείς με ένα παράδειγμα του Αλβανικού πολέμου, το εξής: Read more »

Τα εγκληματα των πνευματικων

Aπο το βιβλίο του Μητροπολίτου Φλωρίνης π. Αυγουστίνου Καντιώτου
«ΟΙ ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΙ ΣΤΟΥΣ ΕΣΧΑΤΟΥΣ ΚΑΙΡΟΥΣ», εκδοση Β΄, 2008, σελ.103

Ακούτε, τώρα τα εγκλήματα των πνευματικών.
Στην Αθήνα κάτω, παιδιά σπουδαία, που διαμαρτυρηθήκανε για τα αίσχη και μπήκαν στην φυλακή και κακοποιηθήκανε, πήγαν στους πνευματικούς των – δεν θέλω να αναφέρω ονόματα – και εξομολογήθηκαν τις αμαρτίες των. Μετά ρωτούσε να μάθει ο πνευματικός, αν κάνανε τίποτε άλλο.
-Να. Λένε τα λεβέντικα παιδιά, πήγαμε εκεί κάτω με τον Καντιώτη και φωνάξαμε «αίσχος».
-Τι κάνατε; Τι είναι αυτά τα πράγματα, που κάνατε! Δεν τα θέλει αυτά ο Θεός!… και τους έβαλε ένα χρόνο μακριά από τη θεία κοινωνία.
Λοιπόν σας ειδοποιώ, να μην επηρεάζεστε από τέτοιες θεωρίες, αλλά να δίνετε το παρών σε όλα τα προσκλητήρια, που με σάλπιγγα Χριστού θα σας καλέσει ο επίσκοπος.

(3) ΑΠΑΤΗ ΛΕΙΨΑΝΩΝ ΤΟΥ ΒΑΤΙΚΑΝΟΥ

ομιλια Μητροπολιτου Φλωρινης Αυγουστινου Καντιωτου 

Episkopos Episkopos_

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΑΠΟ www.kivotoshelp.gr

4. Ιερά λείψανα αμφίβολης γνησιότητας ;

5. Πάνε  να βγάλουνε  καί  τό  Ευαγγέλιο εκτός Νόμου !

6. Μέ 10 χρόνια κάθειρξη οί ανώμαλοι στήν Ινδία !

_

Η ΕΣΤΙΑ

Γραπτο κηρυγμα Κατοχής 1944, του Μητροπολίτου Φλωρίνης π. Αυγουστίνου

Η ΜΟΝΗ ΣΩΤΗΡΙΑ

Ο κόσμος όλος είναι μέσα εις ένα χάος. Χάος κοινωνικό, οικονομικό, ηθικό προ παντός. Από το χάος αυτό ένας μόνον ημπορεί να βγάλει την ανθρωπότητα, ο ΧΡΙΣΤΟΣ! Ένα διάταγμα αρκεί να ειρηνεύσει τον κόσμον, το «ΑΓΑΠΑΤΕ ΑΛΛΗΛΟΥΣ». Ένας νόμος δύναται να ρυθμίσει κατά τον πλέον δίκαιον τρόπον τας σχέσεις μας προς τον πλησίον, ο νόμος που ονομάσθη «Χρυσούς Κανών της συμπεριφοράς»: «Καθώς θέλετε ίνα ποιώσιν υμίν οι άνθρωποι, και υμείς ποιείτε αυτοίς ομοίως». (Δηλαδή: Κάμνετε εις τους άλλους ό,τι επιθυμείτε να σας κάνουν εκείνοι). Αυτά είναι τα θεμέλια μιας πράγματι ελεύθερης, ευτυχισμένης ζωής. Γρήγορα ή αργά όλοι μας θα εννοήσωμεν ότι το άστρον της Βηθλεέμ είναι ο φάρος της ευτυχίας μας. Προς το άστρον ας προσανατολισθώμεν όλοι.

.

ΘΕΙΟΝ ΚΗΡΥΓΜΑ

Αύριον Κυριακήν (17 Δεκεμβρίου 1944) κατά την θείαν Λειτουργίαν (ώρα 9 π. μ. ) εν τω Ι. Ναώ του Αγίου ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥ θα ομιλήσει ο ιεροκήρυξ αρχιμ. Αυγουστίνος Ν. Καντιώτης και θα ψάλει η παιδική χορωδία.

(«ΜΙΑ ΖΩΝΤΑΝΗ ΙΣΤΟΡΙΑ, ο π. Αυγουστίνος Καντιώτης στην Κοζάνη» Νο1, μέρος β΄, σελ. 146, Κοζάνη 2003, Ανδρονίκης Π. Καπλάνογλου)

Το χαρτί που χρησιμοποίησε την δύσκολη εκείνη περίοδο της Γερμανικής Κατοχής ο εφευρετικός ιεροκήρυκας είναι το πίσω μέρος από τις παλαιές αποδείξεις του Δήμου Κοζάνης.