ΕΥΕΡΓΕΤΕΣ ΤΗΣ ΚΟΖΑΝΗΣ (AΠΟ ΕΚΠΟΜΠΗ ΠΡΟΓΟΝΙΚΕΣ ΕΣΤΙΕΣ)
ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΗΣ ΚΟΖΑΝΗΣ
ΚΑΙ ΟΙ ΕΥΕΡΓΕΤΕΣ ΤΗΣ
(Νο25)
_______
_____
_______
_____
Καλά για χαϊβάνια, που τρώνε κουτόχορτο περνούν τους Έλληνες; Μήπως γι’ αυτό αφήσαν με τέτοιο προκλητικό τρόπο τον Χριστόδουλο Ξηρό να φύγει από την φυλακή και κουβαλούν τώρα τον ξένο επικίδυνο στρατό για να φυλάγει την ανίκανη κυβέρνηση; Οι βουλευται και της ΝΔ που έχουν μέσα τους λιγο πατριωτισμό, ακόμα στηρίζουν τους προδότες του Ελληνικού εθνους; Ο παχυλός μόνο μισθός τους ενδιαφέρει; Δεν μας φτάνει η οικονομική υποδούλωση και εξαθλίωση του Ελληνικού λαού, τώρα κουβαλούν με διάφορες δικαιολογίες και ξένο μισθοφορικό στρατό για να μας υποδουλώσει ολοκληρωτικά;
ΑΥΤΟΙ ΠΟΥ ΑΦΗΣΑΝ ΤΟΝ ΞΗΡΟ ΝΑ ΦΥΓΕΙ ΞΕΡΟΥΝ ΚΑΙ ΠΟΥ ΒΡΙΣΚΕΤΑΙ
Οι μυστικές υπηρεσίες της Αμερικής θα ξέρουν που βρίσκεται. Σ’ όλα τα κράτη που μπήκαν οι Αμερικάνοι και οι σύμμαχοί τους, για να κυνηγήσουν δήθεν τρομοκράτες, τα έκαναν γης Μαδιάμ. Αυτό θα κάνουν και στην Ελλάδα. Ειναι επικίνδυνοι οι άνθρωποι.
Ερχονται για να κυνηγήσουν την Χρυσή Αυγή ως τρομοκράτες και να ερεθίσουν το Συριζα και την αριστερά ως το άλλο άκρο, για να δημιουργήσουν νέο εμφύλιο πόλεμο στην Ελλάδα. Αυτό δείχνουν οι μέχρι τώρα δολοφονίες· ενος μέλους της αριστεράς και δυο μελών της Χρυσής Αυγής.
ΘΕΛΟΥΝ ΝΑ ΦΑΓΩΘΟΥΜΕ, ΑΛΛΑ ΜΕΧΡΙ ΣΤΙΓΜΗΣ ΔΕΝ ΤΟΥΣ ΒΓΑΙΝΕΙ ΚΑΙ ΒΙΑΖΟΝΤΑΙ
ΓΙ’ ΑΥΤΟ ΑΦΗΣΑΝ ΕΛΕΥΘΕΡΟ ΚΑΙ ΤΟΝ ΞΗΡΟ
Ο Μητροπολίτης Φλωρίνης π. Αυγουστινος Καντιώτης ερμηνεύοντας σε Κύκλο της Αγίας Γραφής ανδρών το 1976, την Β΄ Θεσσαλονικής κεφ. 2, έλεγε·
ΑΝΑΡΧΙΑ
ΜΕ ΤΗΝ ΔΙΚΑΙΟΛΟΓΙΑ ΟΤΙ ΚΥΝΗΓΟΥΝ ΤΗΝ ΤΡΟΜΟΚΡΑΤΙΑ, ΒΑΖΟΥΝ ΦΩΤΙΑ ΣΤΑ ΕΘΝΗ,
ΔΗΜΙΟΥΡΓΟΥΝ ΕΜΦΥΛΙΟΥΣ ΣΠΑΡΑΓΜΟΥΣ
ΚΑΙ ΕΤΟΙΜΑΖΟΥΝ ΤΟΝ 3 ΠΑΓΚΟΣΜΙΟ ΠΟΛΕΜΟ, ΠΟΥ ΟΙ ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ ΟΝΟΜΑΖΕΙ ΑΡΜΑΓΕΔΩΝ
Τα Αμερικανικά καθάρματα (όχι ο ευγενής Αμερικανικός λαό) και οι σύμμαχοι τους διέλυσαν την Σερβία το 1999 με τους βομβαρδισμούς. Έδωσαν στους Αλβανους το Κόσοβο, διώχνοντας τον αγωνιστή δεσπότη Αρτέμιο απο την περιοχή. Δημιούργησαν μικρά κρατίδια στα βόρεια σύνορα της Ελλάδος, το Κόσοβο και τα Σκόπια. Το Κόσοβο το έδωσαν στους Αλβανους, που φιλοξενούνταν στα νότια μέρη της Σερβίας και τα Σκόπια που το έκαναν προτεκτοράτο τους, το έδωσαν στους Σκοπιανούς, που στην πλειοψηφία τους είναι πάλι Αλβανοι· υπάρχουν και Σέρβοι, και Βούλγαροι και Έλληνες,.. Είναι δηλαδη ένα μικρό καρατίδιο με ένα μωσαϊκό ανθρώπων. Για να έχουν ιστορία τους έδωσαν και το όνομα της Ελληνικής Μακεδονίας!!!
Μπήκαν στο Ιράκ στις 20 Μαρτίου του 2003, για να καταστρέψουν δήθεν τα όπλα μαζικής καταστροφής και διέλυσαν το κράτος. Αφησαν συντρίμια πίσω τους και έναν λαό να αλληλοσπαράσσεται.
Αναψαν φωτιές στην Παλαιστίνη, στην Αίγυπτο, στην Λιβυή, στην Συρία….Κυνηγούσαν δήθεν την τρομοκρατία μετά την πτώση των Δίδυμων πύργων και εκείνους που κατεδίωκαν τωρα στη Συρία τους προμηθεύουν με όπλα και με χρήμα!
Σφάζουν τους χριστιανούς, οι ισλαμισταί τρομοκράται στη Συρία και οι διεθνείς προστάτες=τρομοκράτες των λαών τους ενισχύουν και τους υποστηρίζουν με κάθε τρόπο!
Δέκα χρόνια κράτησε η αναζήτηση του Μπιν Λάντεν, μηπως και στην Ελλάδα τόσα χρόνια θα κρατήσει το παραμύθι με την έρευνα του Ξηρού; Οι μυστικές υπηρεσίες που τον άφησαν ελεύθερο, θα ξέρουν ασφαλώς που κρύβεται και θα «τον συλλάβουν» όταν τελειώσει η δουλεά τους, αφού ανάψουν πυρκαγιά και στην Ελλάδα!
Κουβαλούν στην πατρίδα μας ξένη αστυνομία εν ονόματι του Χριστόδουλου Ξηρού και εν ονόματι της προεδρίας για την Ευρωπαϊκή Ενωση. Ερχονται δήθεν να ψάξουν τον Ξηρό, αλλά άλλους σκοπούς έχουν. Και κάποιοι ανόητοι υποκινούμενοι έλληνες υπηρετούν τα σχέδιά τους με κάποιες «αντιφασιστικές» συγκεντρώσεις, λές και λύσαν τα μεγάλα προβλήματα της Ελλάδος! Ευτυχώς οι Χρυσαυγίτες ποιο λογικά σκέφτονται και δεν κάνουν «φασιστικές» συγκεντρώσεις, για να τους δώσουν τροφή.
ΠΟΥ ΕΚΑΝΕ ΤΟΝ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗ ΦΛΩΡΙΝΗΣ π. ΑΥΓΟΥΣΤΙΝΟΥ ΚΑΝΤΙΩΤΗ ΝΑ ΦΡΙΞΕΙ
ΙΣΩΣ ΝΑ ΕΞΗΓΕΙ ΤΑ ΒΑΘΥΤΕΡΑ ΑΙΤΙΑ ΤΗΣ ΑΛΛΑΓΗΣ ΠΟΡΕΙΑΣ ΚΑΠΟΙΩΝ ΠΑΙΔΙΩΝ ΤΗΣ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑΣ ΞΗΡΟΥ
Ήταν καλοκαίρι Read more »
Τοῦ Μ. Φωτίου πατριάρχου Κων/λεως
6 Φεβρουαρίου
Μητροπολιτου Φλωρίνης π. Αυγουστίνου Καντιώτου
Σήμερα, ἀγαπητοί μου, ἡ ἁγία μας Ἀνατολικὴ Ἐκκλησία ἑορτάζει τὴν ἐπέτειο τῆς ἐκδημίας πρὸς Κύριον τοῦ ἱεροῦ Φωτίου πατριάρχου Κωνσταντινουπόλεως (820-893 μ.Χ.).
Εἶπαν, ὅτι ἡ ἱστορία εἶνε μιὰ πινακοθήκη, στὴν ὁποία ὁ χρόνος ἀναρτᾷ ἑκάστοτε εἰκόνες μεγάλων μορφῶν. Καὶ στὴν χριστιανικὴ ἱστορία ὑπάρχουν μεγάλες μορφές, ποὺ συνετέλεσαν στὴν ἐξάπλωσι καὶ ἑδραίωσι τῆς ἁγίας μας πίστεως. Μετὰ τὴν ἄχραντη εἰκόνα τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ ὑπάρχουν ἄλλες μορφές. Ἀπὸ πλευρᾶς ἀγώνων γιὰ τὴν διατήρησι τῆς παρακαταθήκης τῆς Ὀρθοδοξίας, ἀγώνων νὰ κρατηθῇ ἁγνὸ τὸ εὐαγγέλιο, ξεχωρίζουν τρεῖς μορφές· πρῶτος ὁ ἀπόστολος Παῦλος, δεύτερος ὁ Μέγας Ἀθανάσιος, καὶ τρίτος ὁ σημερινὸς ἅγιος.
Ὁ ἀπόστολος Παῦλος ἀγωνίστηκε ἐναντίον τῆς τάσεως ἰουδαϊκῶν κύκλων νὰ νοθεύσουν τὸν χριστιανισμὸ ὥστε νὰ παρουσιασθῇ ὡς μία παραφυάδα τοῦ ἰουδαϊσμοῦ. Ἀντιστάθηκε σ᾽ αὐτοὺς ἀλλὰ καὶ στὸν ἀπόστολο Πέτρο, ὁ ὁποῖος εἶχε βέβαια τὸ ἴδιο φρόνημα μὲ τὸν ἀπόστολο Παῦλο ἀλλ᾽ ὡς πρὸς τὸ σημεῖο αὐτὸ φάνηκε γιὰ λίγο κάπως ὑποχωρητικός. Ὁ Παῦλος διακήρυξε, ὅτι στὴ νέα πίστι, τὴν πίστι τῆς χάριτος, δὲν ἰσχύουν πλέον οἱ τύποι, ἡ ἰουδαϊκὴ λατρεία, οἱ θυσίες καὶ ἡ περιτομή, ἀλλὰ «καινὴ κτίσις» (Γαλ. 6,15). Στὸν Παῦλο ὀφείλουμε τὸν διαχωρισμὸ τοῦ χριστιανισμοῦ ἀπὸ τὸν ἰουδαϊσμὸ καὶ τὴν αὐτοτέλεια τῆς χριστιανικῆς μας Ἐκκλησίας.
Ὁ Μέγας Ἀθανάσιος ἀγωνίστηκε ἐναντίον τῶν τάσεων τῆς ἑλληνικῆς φιλοσοφίας, ἐναντίον δηλαδὴ ἐκείνων ποὺ ἤθελαν νὰ ποῦν ὅτι, ὅπως οἱ ἀρχαῖοι εἶχαν τοὺς ἡμιθέους, ἔτσι στὴ νέα πίστι ὁ Χριστὸς εἶνε ἕνα εἶδος ἡμιθέου, ποὺ ποτέ δὲν μπορεῖ νὰ φτάσῃ τὸν Θεὸ Πατέρα. Ἐναντίον αὐτῆς τῆς τάσεως ὑπεστήριξε, ὅτι ὁ Κύριος ἡμῶν Ἰησοῦς Χριστὸς εἶνε τὸ ἕνα ἀπὸ τὰ τρία πρόσωπα τῆς τρισηλίου Θεότητος, τῆς ἁγίας Τριάδος.
Καὶ ὁ ἱερὸς Φώτιος, ποὺ ἑορτάζουμε σήμερα, ἀγωνίστηκε πολὺ σὲ ἕνα ἄλλο σπουδαιότατο ἀγῶνα, ἐναντίον τῶν ἐπεμβάσεων τοῦ κράτους στὴν ἐκκλησία· ὑποστήριξε ἐκεῖνο ποὺ εἶπε ὁ Κύριος· «Ἀπόδοτε τὰ καίσαρος καίσαρι καὶ τὰ τοῦ Θεοῦ τῷ Θεῷ» (Ματθ. 22,21). Ἀγωνίστηκε ἐναντίον τῆς τάσεως τοῦ παπισμοῦ νὰ ὑποτάξῃ ὑπὸ τὴν ἐξουσία του τὴν Ὀρθοδοξία. Ἀγωνίστηκε ἐναντίον τοῦ πρωτείου τοῦ πάπα, ποὺ ἔκανε τότε τὴν ἐμφάνισί του μὲ ἀξιώσεις ἐπὶ τῆς Ἀνατολικῆς Ἐκκλησίας. Ἀγωνίστηκε κυρίως –καὶ αὐτὸ εἶνε τὸ σπουδαιότερο– ἐναντίον τῶν καινοτομιῶν, ποὺ ἔρχονταν νὰ ἀλλοιώσουν τὸ περιεχόμενο τῆς ὀρθοδόξου πίστεως, ἐναντίον τῆς «ἀθέου» προσθήκης στὸ ἱερὸ Σύμβολο τῆς πίστεως τοῦ λεγομένου Φιλιόκβε (Filioque), μὲ τὸ ὁποῖο καταλύεται τὸ τριαδικὸ δόγμα, τὸ ἁγιώτερο καὶ μυστηριωδέστερο δόγμα τῆς πίστεώς μας. Καὶ οἱ τρεῖς ὑπέστησαν πολλὲς δοκιμασίες γιὰ τοὺς ἀγῶνες τους.
Ὁ ἱερὸς Φώτιος ὑπέστη Read more »
Ὑπαπαντὴ τοῦ Κυρίου
2 Φεβρουαρίου
Μητροπολίτου Φλωρίνης π. Αυγουστίνου Καντιώτου
ΤΗΝ πρώτη (1η) Ἰανουαρίου ἦταν τοῦ ἁγίου Βασιλείου. Χθὲς πρώτη (1η) Φεβρουαρίου ἦταν τοῦ ἁγίου Τρύφωνος. Καὶ σήμερα; Σήμερα δὲν ἑορτάζει ἅγιος. Ἑορτάζει ὁ βασιλεὺς τῶν ἁγίων, ὁ ἀρχηγὸς τῆς πίστεώς μας, ὁ Κύριος ἡμῶν Ἰησοῦς Χριστός. Εἶνε δεσποτικὴ ἑορτή, ἡ ἑορτὴ τῆς Ὑπαπαντῆς. Τί εἶνε ἡ ῾Yπαπαντή; Μὲ ἁπλᾶ λόγια θὰ τὸ ἐξηγήσουμε.
Ὁ Χριστὸς δὲν ἦταν μόνο ἄνθρωπος, ἦταν καὶ Θεός. Καὶ ὡς Θεὸς δὲν ὑπάρχει στιγμὴ τοῦ χρόνου ποὺ νὰ μὴν ὑπάρχῃ. Ὑπάρχει πάντοτε. Εἶνε αὐτὸ ποὺ λέμε «νῦν καὶ ἀεί». Ἐμεῖς εἴμεθα στὸ «νῦν», τώρα, ἐνῷ ὁ Χριστὸς εἶνε καὶ στὸ «ἀεί», πάντοτε· «…νῦν καὶ ἀεὶ καὶ εἰς τοὺς αἰῶνας τῶν αἰώνων». Ὡς Θεὸς λοιπὸν εἶνε αἰώνιος, ὡς ἄνθρωπος ὅμως, ποὺ ἐφόρεσε σάρκα, μπῆκε στὴν ἱστορία, στὸ χρόνο. Γεννήθηκε σὲ ὡρισμένο χρόνο καὶ τόπο, σὲ ἕνα μικρὸ χωριό. Γεννήθηκε σὰν ἕνα φτωχὸ νήπιο. Ἡ Mάνα του δὲν εἶχε ποῦ νὰ τὸν βάλῃ, καὶ τὸν ἔβαλε στὸ παχνὶ τῶν ζῴων. Γεννήθηκε σὲ μιὰ σπηλιά, σ᾿ ἕνα σταῦλο. Ποιός θὰ φανταζόταν, ὅτι τὸ νήπιο ἐκεῖνο εἶνε ὁ βασιλεὺς τοῦ κόσμου;
Πέρασαν ἀπὸ τὴ Γέννησι σαράντα ἡμέρες. Τὴν τεσσαρακοστὴ ἡμέρα εἶχαν τότε συνήθεια, ὅπως καὶ τώρα, νὰ πηγαίνουν τὸ βρέφος στὸ ναό. Τὸ πήγαιναν γιὰ νὰ τὸ ἁγιάσουν, νὰ τὸ καθαρίσουν, νὰ σαραντίσῃ ἡ μάνα. Σήμερα δυστυχῶς ἄρχισαν νὰ μὴν τὰ προσέχουν αὐτά. ᾿Αμελοῦν. Θυμηθῆτε ὅμως τὰ λόγια μου· παιδί, ποὺ ἡ μάνα δὲν τὸ σαραντίζει, θὰ γίνῃ τέρας. Θὰ γεμίσῃ ὁ κόσμος ἀπὸ κακούργους.
Συνήθιζαν, λοιπόν, οἱ Ἑβραῖοι στὶς σαράντα ἡμέρες νὰ φέρνουν τὸ παιδὶ στὸ ναό, καὶ συγχρόνως νὰ προσφέρουν δῶρα. Ἂν ἦταν πλούσιοι, πήγαιναν ἕνα βόδι, ἕνα δαμαλάκι· ἂν ἦταν φτωχοί, πήγαιναν ἕνa ζευγάρι τρυγόνια ἢ δυὸ μικρὰ περιστέρια. Γιατί; Γιὰ νὰ εὐχαριστήσουν τὸ Θεό, ποὺ ἔδωσε τὸ παιδί. Διότι τὸ παιδὶ εἶνε ὁ μπουναμᾶς τοῦ οὐρανοῦ, τὸ πιὸ μεγάλο δῶρο. Δὲν πά᾿ νά ᾿χῃ τὸ σπίτι ῥαδιόφωνα τηλεοράσεις κι ὅ,τι ἄλλο θέ᾿ς· ἂν μέσα σ᾿ αὐτὸ δὲν ἀκούγεται κλάμα παιδιοῦ, κάτι λείπει. Γι᾿ αὐτὸ οἱ γονεῖς νὰ εὐχαριστοῦν τὸ Θεό. Διότι τὸ παιδὶ δὲν τὸ ἔκανες ἐσύ – λάθος ἔχεις. Ἅμα ὁ Θεὸς δὲν εὐλογήση τὰ δένδρα, καρπὸ δὲν πιάνουν· κι ἅμα ὁ Θεὸς δὲν εὐλογήσῃ τὴ γῆ, σπαρτὰ δὲν θερίζεις. Κι ἅμα ὁ Θεὸς δὲν εὐλογήσῃ τὴν κοιλιὰ τῆς γυναίκας, ἂς πάῃ σ᾿ ὅλους τοὺς γιατρούς, παιδὶ δὲν κάνει. Τὰ παιδιὰ τὰ δίνει ὁ Θεός. Γι᾿ αὐτὸ οἱ μανάδες πρέπει νὰ φέρνουν τὰ παιδιά τους στὴν ἐκκλησιὰ ὅταν γίνωνται σαράντα ἡμερῶν, νὰ τὰ σαραντίζουν καὶ νὰ εὐλογοῦνται. Αὐτὸ ἔκανε ἡ Παναγία, αὐτὸ νὰ κάνουμε κ᾿ ἐμεῖς.
Ἡ Παναγία πῆρε στὴν ἀγκαλιά της τὸ Χριστὸ καὶ μαζὶ μὲ τὸν δίκαιο Ἰωσὴφ τὸν προστάτη πῆγαν στὸ ναὸ τοῦ Σολομῶντος. Μαζί της πήγανε κι ἄλλες γυναῖκες πλούσιες. Τὰ μάτια τῶν ἀνθρώπων εἶνε στοὺς πλουσίους. Ἐκείνη ἦταν φτωχιὰ καὶ κανείς δὲν τὴν πρόσεχε. Ἀλλὰ τί λέω; Κάποιος τὴν πρόσεξε. Ποιός; Read more »
(ΕΚΤΑΚΤΟΣ ΕΚΔΟΣΙΣ)ΕΤΟΣ ΙΑ ΚΟΖΑΝΗ – ΙΟΥΝΙΟΣ 1955, αρ. φυλ. 171
ΕΛΛΗΝΙΚΕ ΛΑΕ,
ΨΗΦΙΣΜΑ
Παρὰ τὰς ἐντόνους διαμαρτυρίας τὸ κρεοπωλεῖον τῆς ὁδοῦ Τσῶρτσιλ ἀριθ. 29 ἐξακολουθεῖ νὰ μένη ἀνοικτόν. Ἡ ἔκθεσις γυμνῶν σαρκῶν Ἑλληνίδων συνεχίζεται. Τὰ καλλιστεῖα, ποὺ ἀνέλαβε νὰ φέρη εἰς πέρας ἀπογευματικὴ ἐφημερίς, ἐτοιμάζονται μὲ συμμετοχὴν Ἀκαδημαϊκῶν καὶ καθηγητῶν καὶ κυριῶν τῆς Ἀθηναϊκῆς ἀριστοκρατίας(!) ὡς μελῶν Ἑλλανοδίκου ἐπιτροπῆς νὰ γίνουν μεγαλοπρεπῶς. Μία δοκιμὴ ἔγινε τὴν ἑορτὴν τῆς Ἀναλήψεως… Ἡ σύμβασις, βλέπετε, μετὰ ξένων ἐμπορικῶν ἐταιρειῶν, ὡς εἶνε ἡ κινηματογραφικὴ ἐταιρεία «Οὐνιβερσὰλ» καὶ ἡ ἐταιρεία μαγιὼ «Καταλίνα» δὲν εἶνε δυνατὸν νʼ ἀκυρωθῆ. Ὑπεράνω ὅλων τὰ οἰκονομικὰ συμφέροντα. Δυστυχισμένη Ἑλλάς!
Καὶ ἐνῶ ἡ αἰσχρὰ αὐτὴ σύμβασις μετὰ ξένων ἐταιρειῶν, ποὺ ἐμπορεύονται τὰς σάρκας τῶν πτωχῶν Ἑλληνίδων δὲν ἀκυροῦται, μία ἄλλη σύμβασις καθαρῶς Ἑλληνικοῦ χαρακτήρος, σύμβασις ἱερὰ, σύμβασις, ἡ ὁποία ἐγράφη μὲ τὸ αἷμα μυριάδων Ἑλλήνων, καταπατεῖται δημοσία. Ἐν τῆ ἱερὰ ταύτη συμβάσει συμβαλλόμεναι δὲν εἶνε ξένη τις ἐταιρεία καὶ πορνογραφικὴ τις ἐφημερὶς τῶν Ἀθηνῶν, ἀλλὰ ἡ ΠΙΣΤΙΣ καὶ ἡ ΠΑΤΡΙΣ, ἡ Ὀρθόδοξος Ἐκκλησία καὶ ἡ Ἑλληνικὴ Πολιτεία. Ἡ δευτέρα μόλις ἐξῆλθεν ἐκ τοῦ ἀγῶνος τοῦ 1821 καὶ ἀνέπνευσεν, ἐστράφη πρὸς τὴν πρώτην καὶ εἶπε: ΟΡΘΟΔΟΞΟΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑ. Ἀναγνωρίζω τὸ μεγαλεῖον, τὴν ὑπεροχήν σου, τὰς ἀνεκτιμήτους ὑπηρεσίας σου εἰς τὸν ὑπὲρ ἐλευθερίας ἀγῶνα. Ἐλευθέρα τώρα θέλω νὰ συνδεθῶ στενότερον μαζύ σου, νὰ γίνωμεν ἕν. Ἡ ζωή σου ζωή μου. Τὰ ἰδανικά σου ἰδανικά μου. Ὁ Τίμιος Σταυρὸς ἐθνικόν μου σύμβολον. Οἱ ἱεροὶ Κανόνες, ποὺ ρυθμίζουν εἰσαγγελικῶς τὰ ἤθη εἶνε καὶ ἰδικοί μου Νόμοι, εἰς τὴν κορυφὴν τῶν Καρατικῶν μου Νόμων ἀναλλοίωτοι. Οἱ παραβάται αὐτῶν θὰ τιμωροῦνται. Σοῦ δίδω ἐπίσημον ὑπόσχεσιν, ὅτι πᾶν ὅ,τι κατὰ τὸν ὑπεύθυνον κρίσιν σου προσβάλλει τὴν Χριστιανικὴν ἠθικήν, θὰ τὸ ἀπαγορεύω ἀπολύτως… Ἡ πρώτη, ἡ ἐπίσημος Ἐκκλησία τῆς Ἑλλάδος, ἐπίστευσε δυστυχῶς εἰς τὴν εἰλικρίνειαν τῶν ὑποσχέσεων τῆς Πολιτείας καὶ ἐδέχθη νὰ συνταχθῆ τὸ συμβόλαιον καὶ Read more »
Οι ισλαμιστες που δολοφονούν με άγριο τρόπο τους χριστιανούς δεν ειναι εγκληματίες πολέμου; Βουβαμάρα έπιασε στους προστάτες των δολοφόνων, Ευρωπαίους και Αμερικάνους μασόνους;
Βρυξέλλες, Πορφύρης Δ /Σταφυλά Π
Νέοι αποκεφαλισμοί στη Zara της Συρίας. Το WΑΝnews δημοσίευσε στις 29/01/14 φωτογραφίες που απεικονίζουν νεοτζιχαντιστές να κραδαίνουν τις αποτμηθείσες κεφαλές δύο υπερασπιστών της πόλης.Eπίσης συνεχίζονται με αμείωτο ρυθμό οι θυσίες των χριστιανών προς υπεράσπιση του τόπου τους.Οι μάρτυρες Hossam και Τοny θάφτηκαν με τιμές μαρτύρων από ελληνορθόδοξους ιερείς (29-1-2014)
Νέες πληροφορίες…Περισσότερα
__
Τα Ηνωμένα Έθνη κάλεσαν σήμερα το Βατικανό να «απομακρύνει άμεσα» όλους τους ιερείς που έχουν κατηγορηθεί ή κατηγορούνται για περιστατικά παιδικής κακοποίησης. Το Παρατηρητήριο των Ηνωμένων Εθνών για τα Δικαιώματα…Περισσότερα
Από σπίτι σε σπίτι, από στάνη σέ στάνη μέσα στό κρύο καί στά χιόνια για να μοιράσει τήν αλληλογραφία, να δώσει τήν επιταγή, νά μεταφέρει ένα καλό ή κι΄ ένα άσχημο νέο…
___________________
http://elladapoyantisteketai.blogspot.gr/2014/02/c-130-63-1991.html
_
Κλείνουν την «Φωνή της Ελλάδος»
radiopeiratis.blogspot.gr/2013/09/blog-post.html
«Αν δεν σ’ αρέσει η Ελλάδα, σήκω και φύγε»!
Αφιέρωμα στην προβληματική Ρεπούση
_
Κυριακὴ ΙΖ΄ (Β΄ Κορ. 6,16 – 7,1)
ΚΥΡΙΑΚΗ ΧΑΝΑΝΑΙΑΣ
ΑΠΟΣΤΟΛΙΚΟ ΚΗΡΥΓΜΑ
ΤΟΥ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΟΥ ΦΛΩΡΙΝΗΣ π. ΑΥΟΥΣΤΙΝΟΥ
ΘΑ ΜΙΛΗΣΟΥΜΕ, ἀγαπητοί μου, ἐπάνω στὸν ἀπόστολο ποὺ ἀκούσατε. Εἶνε μία θαυμασία περικοπὴ ἀπὸ τὴν Δευτέρα πρὸς Κορινθίους ἐπιστολή. Ἐδῶ ὁ ἀπόστολος Παῦλος ὁμιλεῖ γιὰ ναό.
Τί εἶνε ναός; Τριῶν εἰδῶν ναοὶ ὑπάρχουν.
Τὸ πρῶτο. Ναὸς εἶνε ἕνας χῶρος ἱερός, ποὺ διακρίνεται ἀπὸ τοὺς ἄλλους χώρους διότι προορίζεται γιὰ τὴ λατρεία τοῦ Θεοῦ.
Ἀπὸ ἀρχαιοτάτης ἐποχῆς, ἅμα ἄνθρωπος ἅμα ναός. Ὁ Πλούταρχος, ἱστορικὸς καὶ φιλόσοφος, ἔλεγε· «Θὰ μποροῦσες περιοδεύοντας νὰ συναντήσῃς πόλεις ἀνοχύρωτες, ἀγράμματες, χωρὶς ἀρχηγό, χωρὶς κατοίκους, χωρὶς χρήματα, ποὺ νὰ μὴ χρησιμοποιοῦν νόμισμα, ποὺ νὰ μὴν ἔχουν θέατρα καὶ σχολεῖα καὶ γυμναστήρια· πόλι ὅμως χωρὶς θεοὺς καὶ ναούς, ποὺ νὰ μὴ χρησιμοποιῇ προσευχές, ὅρκους, μαντεῖες, θυσίες γιὰ νὰ ἑλκύσῃ τὰ καλὰ καὶ ξόρκια ν᾿ ἀποτρέψῃ τὰ κακά, οὔτε εἶδε οὔτε θὰ δῇ κανείς» (πρὸς Κολ. ΧΧΧΙ,4).
Παντοῦ οἱ ἄνθρωποι αἰσθάνονται τὴν ἀνάγκη νὰ χτίζουν ναούς. Κι ἂν ὑπάρχῃ ἕνα ἕθνος ποὺ ἰδιαιτέρως εἶχε ναούς, αὐτὸ εἶνε ἡ μικρὰ ἀλλὰ ἔνδοξος πατρίδα μας ἡ Ἑλλάς. Ἔχτισε ναούς. Ὁ λαμπρότερος ναὸς τοῦ προχριστιανικοῦ κόσμου εἶνε ὁ Παρθενὼν ἐπάνω στὴν Ἀκρόπολι τῶν Ἀθηνῶν, ποὺ μέχρι σήμερα σὰν μαγνήτης ἑλκύει χιλιάδες ἀνθρώπους ἀπὸ κάθε μέρος γιὰ νὰ θαυμάσουν τὸ ἀριστούργημα αὐτὸ τῆς ἀρχιτεκτονικῆς τῆς ἐποχῆς τοῦ Περικλέους. Ἀλλὰ καὶ στὴν περίοδο τοῦ Βυζαντίου οἱ πρόγονοί μας ἔκτισαν τὸν ὡραιότατο ναὸ τῆς Ἁγίας Σοφίας Κωνσταντινουπόλεως. Σ᾿ αὐτὸν τὴν ἡμέρα τῆς ἁλώσεως διεκόπη ἡ θεία λειτουργία· ἀλλ᾿ ἐγὼ ἐλπίζω, ὅτι «πάλι μὲ χρόνια μὲ καιρούς, πάλι δικά μας θά ᾿νε» καὶ ἡ λειτουργία θὰ συνεχιστῇ.
Στὸ ναὸ ἐρχόμεθα ὄχι ἁπλῶς ὡς ἄτομα ἀλλὰ ὡς σύνολο, γιὰ νὰ κάνουμε τὴν προσευχή μας, γιὰ νὰ ποῦμε κ᾿ ἐμεῖς αὐτὸ ποὺ εἶπε ἡ Χαναναία. Σύντομη ἦταν ἡ προσευχή της, ἀλλ᾿ ἔφερε ἀποτέλεσμα. Μέσα ἀπ᾿ τὴν καρδιά της ἔβγαινε πύρινο τὸ «Ἐλέησόν με, Κύριε…» (Ματθ. 15,22). Κι αὐτὸ τὸ «Κύριε ἐλέησον» τὸ ἐπίμονο νίκησε τὸν ἀήττητο καὶ ὁ Χριστὸς τῆς εἶπε· «Ὦ γύναι, μεγάλη σου ἡ πίστις!…» (ἔ.ἀ. 15,28)· θαύμασε τὴν πίστι της.
Ἔλα λοιπὸν κ᾿ ἐσὺ στὸ ναὸ νὰ πῇς ἀπὸ τὰ βάθη τῆς καρδιᾶς σου τὸ «Κύριε ἐλέησον» τῆς Χαναναίας, τὸ «Ἱλάσθητί μοι τῷ ἁμαρτωλῷ» τοῦ τελώνου (Λουκ. 18,13), τὸ «Ἥμαρτον εἰς τὸν οὐρανὸν καὶ ἐνώπιόν σου…» τοῦ ἀσώτου (ἔ.ἀ. 15,18,21), τὸ «Μνήσθητί μου, Κύριε, ὅταν ἔλθῃς ἐν τῇ βασιλείᾳ σου» (ἔ.ἀ. 23,42) τοῦ λῃστοῦ, τὸ «Δόξα σοι, ὁ Θεός».
Μᾶς καλεῖ ὁ Θεὸς στὸ ναό. Καὶ πρέπει νὰ μπαίνουμε μὲ εὐλάβεια. Διότι βλέπεις ἡ Ἐκκλησία μας δὲν εὔχεται γιὰ ὅλους ὅσους μπαίνουν στὸ ναό, ἀλλὰ «ὑπὲρ …τῶν μετὰ πίστεως, εὐλαβείας καὶ Read more »
ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΤΟΥ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΟΥ ΦΛΩΡΙΝΗΣ
π. ΑΥΓΟΥΣΤΙΝΟΥ ΚΑΝΤΙΩΤΟΥ ΣΤΟΥΣ ΝΕΟΥΣ
Ἀγαπητά μου παιδιά, ὁ γέροντας ἐπίσκοπος, ποὺ ὑπηρετῶ ἐπὶ 60 καὶ πλέον χρόνια τὴν Ἐκκλησία καὶ τὸ γένος μας, βρίσκω τὴν εὐκαιρία νὰ σᾶς ἀπευθύνω λίγες λέξεις.
Ἐκλεκτά μας παιδιά! Βρίσκεσθε στὴν πιὸ ὡραία ἀλλὰ καὶ πιὸ ἐπικίνδυνη ἡλικία τῆς ἀνθρώπινης ζωῆς. Ὡραία εἶνε ἡ περίοδος τῆς νεότητος. Τὸ σῶμα εἶνε ὅλο δύναμι. Ὁ νοῦς διαυγής. Οἱ πόροι ἀνοικτοὶ νὰ ρουφήξουν τὴ γνῶσι, ὅπως τὸ σφουγγάρι ρουφάει τὸ νερό. Ἡ μνήμη στερεά. Ἡ φαντασία ζωηρή. Ἡ ὁρμὴ γιὰ δρᾶσι ἰσχυρή. Τὰ φτερὰ ἕτοιμα νὰ πετάξουν στοὺς μακρινοὺς ὁρίζοντες. Τὸ μέλλον φαντάζει μὲ φῶς ἐκθαμβωτικό. Ὅλα φαίνονται ὡραῖα, ἑλκυστικά, μαγευτικά. Κανένα σύννεφο δὲν σκιάζει τὸν οὐρανὸ τῆς ψυχῆς τοῦ νέου. Ὁ νέος ρεμβάζει, πλάθει ὄνειρα σχεδιάζει,…
Ὡραία ἡ περίοδος τῆς νεότητος. Ἀλλὰ καὶ ἐπικίνδυνη. Γιατὶ κάθε νέος βρίσκεται σὲ μιὰ στροφή. Ἐμπρός του δυὸ δρόμοι παρουσιάζονται Κρίνω σκόπιμο νὰ σᾶς ὑπενθυμίσω ἕνα γνωστό σας ἔφηβο τοῦ ἀρχαίου κόσμου τῆς πατρίδος μας· εἶνε ὁ Ἡρακλῆς. Ἡ ἀρχαία μυθολογία, στὴν ὁποία πρέπει νὰ ποῦμε ὅτι ὑπάρχουν καὶ στοιχεῖα ἐποικοδομητικά, λέει γι᾿ αὐτὸν ὅτι, ὅταν ἦρθε στὴν ἐφηβικὴ ἡλικία (16 – 18 ἐτῶν), βγῆκε ἀπὸ τὴν πόλι σ᾿ ἕνα ἔρημο μέρος, κ᾿ ἐκεῖ ἄρχισε νὰ συλλογίζεται τί πρέπει νὰ πράξῃ. Ξαφνικὰ παρουσιάζονται μπροστά του δυὸ γυναῖκες. Ἡ μιὰ παχύσαρκη καὶ στολισμένη μὲ φανταχτερὰ φορέματα, ἡ ἄλλη σοβαρὴ καὶ ντυμένη μὲ σεμνὴ ἐνδυμασία. Ἡ πρώτη πλησίασε τὸν Ἡρακλῆ καὶ τοῦ λέει·
―Ἂν μ᾿ ἀκούσῃς, θὰ ζήσῃς εὐτυχισμένος. Δὲν θὰ κουράζεσαι. Δὲν θὰ δουλεύῃς. Θὰ τρῶς ὅσο θέλεις. Θὰ κοιμᾶσαι ὅσο θέλεις. Θὰ διασκεδάζῃς ὅσο θέλεις. Ἄλλοι θὰ δουλεύουν καὶ θὰ σὲ τρέφουν…
Τὰ λόγια αὐτὰ φάνηκαν ὡραῖα στὸν Ἡρακλῆ καὶ τὴ ρώτησε·
―Ποιό εἶνε τ᾿ ὄνομά σου;
Κ᾿ ἐκείνη ἀπάντησε·
―Οἱ ἐχθροί μου μὲ λένε Κακία, οἱ φίλοι μου μου ὅμως μὲ λένε Εὐδαιμονία.
Ἔπειτα τὸν πλησίασε ἡ ἄλλη.
―Νέε μου, τοῦ εἶπε· ἐγὼ δὲν πρόκειται νὰ σὲ κολακεύσω καὶ νὰ σοῦ προτείνω εὔκολα πράγματα. Σοῦ λέω, ὅτι τὰ ἀγαθὰ ἀποκτῶνται μὲ κόπους. Ἂν εἶσαι γεωργός, πρέπει νὰ σκάβῃς βαθειὰ τὴ γῆ, γιὰ νὰ σοῦ ἀποδώσῃ τοὺς καρπούς της. Ἂν εἶσαι βοσκός, πρέπει νὰ σηκώνεσαι πρωὶ καὶ νὰ ὁδηγῇς τὰ πρόβατα σὲ χλοερὰ λιβάδια, νὰ τὰ ποτίζῃς μὲ δροσερὸ νερό, καὶ τὴ νύχτα νὰ τὰ φυλᾷς ἀπὸ τοὺς κλέφτες καὶ τὰ ἄγρια θηρία. Ἂν εἶσαι ψαρᾶς, πρέπει νὰ ξενυχτᾷς ρίχνοντας τὰ δίχτυα σου στὴ θάλασσα. Ἂν εἶσαι ναύτης, πρέπει νὰ ταξιδεύῃς καὶ ν᾿ ἀντιμετωπίζῃς τὰ ἄγρια κύματα ποὺ θὰ ὁρμοῦν νὰ καταποντίσουν τὸ πλοῖο. Ἂν θέλης νὰ σ᾿ ἀγαπᾷ ὅλη ἡ πόλι, πρέπει νὰ κάνῃς καλὸ σ᾿ ὅλη τὴν πόλι. Ἂν θέλης νὰ σ᾿ ἀγαπᾷ ὅλη ἡ Ἑλλάδα, πρέπει νὰ κάνῃς καλὸ σ᾿ ὅλη τὴν Ἑλλάδα.
―Ποιό εἶνε τὸ ὄνομά σου; τὴν ἐρωτᾶ.
Κ᾿ ἐκείνη ἀπαντᾶ· Read more »
Kυριακή Tελώνου & Φαρισαίου (B΄ Tιμ. 3,10-15)
ΑΠΟΣΤΟΛΙΚΟ
ΣΗΜΕΡΑ ἀρχίζει τὸ Τριῴδιο, ὅπως λέει ὁ λαός μας. Τί θὰ πῇ Τριῴδιο; Τριῴδιο εἶνε μία περίοδος τοῦ ἐκκλησιαστικοῦ ἔτους ποὺ διαρκεῖ ἑβδομήντα (70) ἡμέρες. Ἀρχίζει σήμερα καὶ τελειώνει τὸ Μέγα Σάββατο· τότε ὁ ἱερεὺς ποὺ λειτουργεῖ κρατεῖ ἕνα κάνιστρο, πανέρι, γεμᾶτο ἀπὸ φύλλα δάφνης (σύμφωνα μὲ τὴν παράδοσι αὐτὰ εἶνε σύμβολα νίκης καὶ θριάμβου) καὶ ψάλλει· «Ἀνάστα, ὁ Θεός, κρῖνον τὴν γῆν…» (Ψαλμ. 81,8).
Σήμερα εἶνε ἡ πρώτη Κυριακὴ τοῦ Τριῳδίου, ἡ Κυριακὴ τοῦ Τελώνου καὶ τοῦ Φαρισαίου, καὶ μέσα ἀπ᾿ τὴν καρδιά μας πρέπει νὰ ποῦμε κ᾿ ἐμεῖς· «Ὁ Θεός, ἱλάσθητί μοι τῷ ἁμαρτωλῷ» (Λουκ. 18,13). Αὐτὸ εἶνε τὸ θεμέλιο, ἡ ἀρχὴ τῆς πνευματικῆς ζωῆς. Χωρὶς συναίσθησι καὶ μετάνοια εἶνε ἀδύνατον νὰ σωθοῦμε.
Μοιάζει τὸ Τριῴδιο, γιὰ νὰ ἐκφρασθῶ συμβολικά, μὲ τὴν κλίμακα ποὺ εἶδε ὁ Ἰακώβ. Ἦταν μιὰ σκάλα, ποὺ ἄρχιζε ἀπὸ τὴ γῆ καὶ ἔφτανε μέχρι τὸν οὐρανό, καὶ ἄγγελοι ἀνέβαιναν καὶ κατέβαιναν. Καὶ τότε ἔμφοβος ὁ Ἰακὼβ εἶπε· «Οὐκ ἔστι τοῦτο ἀλλ᾿ ἢ οἶκος Θεοῦ», δὲν εἶνε ἄλλο αὐτὸ παρὰ ὁ οἶκος τοῦ Θεοῦ, «καὶ αὕτη ἡ πύλη τοῦ οὐρανοῦ» (Γέν. 28,17). Ἑβδομήντα μέρες, ἑβδομήντα σκαλοπάτια ν᾿ ἀνεβοῦμε· καὶ ἂς μᾶς κρατήσῃ ὁ Θεὸς σὲ ἀγάπη, ταπείνωσι καὶ μετάνοια.
Ἀκούσατε σήμερα καὶ τὸ εὐαγγέλιο καὶ τὸν ἀπόστολο. Ἀπ᾿ ὅλα αὐτὰ θέλω νὰ προσέξετε ἕνα λόγο, μιὰ προφητεία, τοῦ ἀποστόλου Παύλου. Ποῦ βρισκόταν ὅταν τὰ ἔγραφε αὐτά; Read more »
«ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΗ ΣΠΙΘΑ»
ΤΟΥ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΟΥ ΦΛΩΡΙΝΗΣ π. ΑΥΓΟΥΣΤΙΝΟΥ
ΑΥΓΟΥΣΤΟ 1954, αρ.φυλ. 161
EVANSTON
«Αἱρετικὸν ἄνθρωπον μετὰ μίαν καὶ δευτέραν
νουθεσίαν παραιτοῦ, εἰδώς, ὅτι ἐξέστραπται
ὁ τοιοῦτος καὶ ἁμαρτάνει ὤν αὐτοκατάκριτος»
(Παῦλος -πρὸς Τίτον 3, 10)
Ἐκκλησιαστικὰ
Ἄξια πένθους, δακρύων πολλῶν τὰ καθʼ ἡμᾶς, ἀγαπητοί μας ἀναγνῶσται. «Ἡ ΜΙΑ Ἁγία, Καθολικὴ καὶ Ἀποστολικὴ Ἐκκλησία» ἐν τοῖς ἐσχάτοις τούτοις καιροῖς χειμάζεται δεινῶς. Ἡ Ὀρθοδοξία ΚΙΝΔΥΝΕΥΕΙ. Δὲν εἶνε ἐκφραστικὸν σχῆμα, ἀλλὰ σκληρὰ πραγματικότης. Ὁ Ὀρθόδοξος λαὸς τῆς Ἀνατολῆς, ἀλλὰ ἰδιατέρως τῆς Ἑλλάδος ἔγινε στόχος ἀγρίας πρωτοφανοῦς ἐπιθέσεως. Ἐχθροὶ τῆς Ὀρθοδόξου πίστεως ὐλισταί, ἄπιστοι, ἄθεοι, ἀλλὰ καὶ αἱρετικοὶ παλαιότεροι καὶ νεώτεροι, ποικιλώνυμοι, πτερωτοὶ δράκοντες τῆς Ἀποκαλύψεως, βαρεῖς λύκοι καλυπτόμενοι μὲ τὴν δορὰν τοῦ προβάτου ἔχουν ἐπιδράμει εἰς τὸν δυστυχισμένον μας λαόν. Ἀποτελοῦν μακρὰν οὐράν; Οὐνῖται, Παπισταί, Ἐπισκοπιανοί, Πρεσβυτεριανοί, Πεντηκοστιανοί, Ἀβδεντισταὶ (Σαββατισταὶ) Πλημμούθιοι, Christian Science (Χριστιανικῆς Ἐπιστῆμης ὀπαδοί), Μεταλληνοῦ τινος ὀπαδοί, καὶ οἱ πάντων αἱρετικῶν αἱρετικώτεροι περιβόητοι Χιλιασταὶ (μάρτυρες τοῦ Ἰεχωβᾶ) ὅλα τὰ εἴδη τῶν αἱρέσεων εὑρίσκονται καὶ δροῦν παρʼ ἡμῖν. Ἡ Ἑλλὰς διεθνὴς ἔκθεσις αἱρέσεων. Οἱ αἱρετικοὶ περιάγουν θάλασσαν καὶ ξηρὰν διὰ νὰ προσελκύσουν ἕνα προσήλυτον καὶ ὅταν μὲ ποικίλα μέσα τὸν κερδίσουν τὸν μεταβάλλουν εἰς «υἱὸν γεένης διπλότερων αὐτῶν», φανατικὸν τῆς Ὀρθοδοξίας κατήγορον καὶ λυσσαλέον ἐχθρόν. Περὶ τῆς δράσεώς των θλιβερὰ καταφθάνουν μηνύματα. Καθημερινῶς 5, 10, 15… Ὀρθόδοξοι ἐγκαταλείπουν διὰ παντὸς τὴν Ἐκκλησίαν. Εἰς τινα μάλιστα διαμερίσματα τῆς Πατρίδος εἶνε τὀσον ἀλματικὴ ἡ πρόοδος τῶν αἱρετικῶν, ὥστε ἐντὸς ὀλίγου ὄχι μόνον ἀτόμων καὶ οἰκογενειῶν, ἀλλὰ χωρίων καὶ κωμοπόλεων καὶ πόλεων τὴν ἀπώλειαν, τὴν ἀποστασίαν ἐκ τῆς Ὀρθοδοξίας θὰ θρηνήσωμεν. Αἱ Δημοσίαι Ἀρχαὶ τοῦ τόπου ἀνησυχοῦν. Ἀλλὰ τὶ νὰ κάμουν αὐταί; Νὰ μεταχειρισθοῦν κατὰ τῶν αἱρετικῶν τὸ ξίφος; Δὲν ζῶμεν εἰς ἐποχήν, κατὰ τὴν ὁποίαν οἰ αἱρετικοὶ κατεδιώκοντο ὑπὸ τῆς Πολιτείας καὶ ἐκαίοντο ἐπὶ τῆς πυρᾶς. Ἠ ἐποχὴ ἐκείνη παρῆλθε. Σήμερον οἰ διδάσκαλοί μας καὶ οἱ καθηγηταὶ δὲν τολμοῦν νὰ πιάσουν τὸ αὐτὶ ἑνὸς χιλιαστοῦ μαθητοῦ ποὺ ἐντὸς τῆς αὐλῆς τοῦ Σχολείου διακωμωδεῖ τοὺς Ὀρθοδόξους συμμαθητάς του, διότι ἐκ τινος σύρματος θʼ ἀκουσθῆ ἔντονος καὶ ἐπιβλητικὴ ἡ φωνὴ τῶν «ἰσχυρῶν φίλων μας» ἐπιτάσσουσα καὶ λέγουσα: «Ἄλτ! Δὲν σᾶς ἐπιτρέπομεν νὰ πιέζητε τὴν θρησκευτικὴν συνείδησιν τῶν ἀνθρώπων. Ἀφήσατέ τους νὰ ἔχουν οἰανδήποτε θρησκείαν καὶ ἐὰν θελήσουν, ὅπως καὶ ἡμεῖς εἰς τὴν χώραν μας… Τοὺς μόνους ποὺ μπορεῖτε μέχρι ἐξοντώσεως εἶνε… οἱ ἰδικοί σας παλαιοημερολογῖται. Αὐτῶν τὰς ἐκκλησίας δύνασθε νὰ κλείσητε κai νὰ σφραγίσητε, ἀλλʼ ὄχι τῶν Πλημμούθιων, τῶν Σαββατιστῶν, τῶν Πεντηκοστιανῶν. Διότι ἄλλως θὰ δημιουργηθῆ διπλωματικὸν ζήτημα».
Ἡ Ἑλληνικὴ Πολιτεία, ὡς ἔχον σήμερον τὰ πράγματα, ἀδυνατεῖ νὰ λάβη μέτρα κατὰ τῶν αἱρετικῶν, οἱ ὁποῖοι ἀσύδοτοι μένοντες ἀλωνίζουν τὴν Ἑλλάδα. Ἀλλὰ καὶ ἐὰν ἠδύνατο ἡ Πολιτεία νὰ κινηθῆ κατʼ αὐτῶν, δὲν θὰ ἧτο ἡ διὰ ξίφους καταπολέμησις τῶν αἱρέσεων ἡ ἐνδεδιεγμένη ὁδός. Ὅπως κηρύττει ὁ ἀθάνατος Χρυσόστομος ἡ πλάνη δὲν καταστρέφεται διὰ τῆς βίας, ἀλλὰ διὰ μέσων καὶ ὅπλων πνευματικῶν, τὰ ὁποῖα ταχέως καὶ δραστηρίως, καὶ ἐπιστημόνως πρέπει νὰ θέση εἰς κίνησιν ἡ διοικοῦσα καὶ διδάσκουσα Ἐκκλησία. Οἱ ἐπίσκοποι, ἰδοὺ οἱ κατʼ ἐξοχὴν φρουροὶ τοῦ Ὀρθόδοξου λαοῦ, οἱ ὁποῖοι φρικτὰς ἀνέλαβον εὐθύνας κατὰ τὴν ὥραν τῆς χειροτονίας των, νὰ πέσουν ἀγωνιζόμενοι ὑπὲρ τῶν Ὀρθοδόξων δογμάτων. Ἀλλοι βλέποντες ὅτι τὸ ποίμνιον καθημερινῶς ἐλαττώνεται ἀπὸ τὴν κακοποιὸν δρᾶσιν τῶν αἱρέσεων, θὰ ἔπρεπε ὅλοι νὰ συγκεντρωθοῦν εἰς τὴν πρωτεύουσαν τῆς Ἑλληνικῆς Πατρίδος καὶ, τῶν κωδώνων τοῦ Μητροπολιτικοῦ Ναοῦ τῶν Ἀθηνῶν κρουόμενων πενθίμως διὰ τὴν κατὰ τὴν τελευταίαν δεκαετίαν ἁρπαγὴν χιλιάδων τέκνων ἐκ τῶν ἀγκάλων τῆς Ὀρθοδοξίας, ὑπὸ τὴν Προεδρίαν τοῦ Μ. Ἀρχιεπισκόπου Ἀθηνῶν νὰ συνέλθουν εἰς ἱστορικὴν συνεδρίαν, νὰ μελετήσουν ἐπισταμένως τὸ θέμα τῶν αἱρέσεων, νὰ ἐκδώσουν ἐγκύκλιον, νὰ εἰδοποιήσουν μὲ φωνὴν σάλπιγγος Ἀποκαλύψεως τὸν Ἑλληνικὸν λαὸν περὶ τοῦ κινδύνου, τὸν ὁποῖον διατρέχει οὖτος νὰ χάση τὸν ἀδάμαντά του, τὴν Ὀρθόδοξον πίστιν, νὰ λάβουν συγκεκριμένην θέσιν, νὰ σταθεροποιήσουν τὸ μέτωπον, ἀνανεώνοντες τὰς ἀποφάσεις τῶν Ἁγίων Οἰκουμενικῶν Συνόδων διὰ τῶν ὁποίων ἐπὶ ἀπειλῆ καθαιρέσεως καὶ ἀφορισμοῦ ἀπαγορεύεται ἡ πνευματικὴ ἐπικοινωνία τῶν Ὀρθοδόξων μετὰ τῶν αἱρετικῶν. Τὶς διὰ τοιαύτας ἐνεργείας θὰ ἠδύνατο νὰ κατηγορήση τὴν Ὀρθόδοξον Ἱεραρχίαν; Οὕτω ἐνεργοῦσα θὰ ἐκινεῖτο ἐντὸς τοῦ κύκλου τῶν ἱερῶν καθηκόντων της. Θὰ ἀπήχει τὸ αὐστηρὸν τῆς Ὀρθοδοξίας πνεῦμα, τὸ πνεῦμα τῆς Κ. Διαθήκης, ὅπερ διὰ τοῦ στόματος τοῦ κορυφαίου Ἀποστόλου Παύλου διατάσσει: «αἱρετικὸν ἄνθρωπον μετὰ μίαν καὶ δευτέραν νουθεσίαν παραιτοῦ, εἰδῶς, ὅτι ἐξέστραπται ὁ τοιοῦτος καὶ ἁμαρτάνει ὁ αὐτοκατάκριτος». Θὰ ἧτο σύμφωνος μὲ τὸ πνεῦμα τῆς διδασκαλίας τῶν μεγάλων Πατέρων καὶ Διδασκάλων τῆς Ἐκκλησίας. Θὰ ἧτο σύμφωνος μὲ τὸ πνεῦμα τοῦ ἥρωος, τοῦ προμάχου τῆς Ὀρθοδοξίας, τοῦ Μάρκου Εὐγενικοῦ ὅστις ἐκ τῆς νήσου Λήμνου, ὅπου ἧτο ἐξόριστος διὰ τὴν πίστιν, ἔγραφε: «Ἅπαντες οἱ τῆς Ἐκκλησίας διδάσκαλοι, πᾶσαι αἱ σύνοδοι καὶ πᾶσαι αἱ θεῖαι Γραφαὶ φεύγειν τοὺς ἑτερόφρονας παραινοῦσι καὶ τῆς αὐτῶν κοινωνίας διίστασθαι». Θὰ ἧτο τέλος σύμφωνος μὲ τὴν ἐγκύκλιον ἐπιστολὴν τοῦ Πατριάρχου Κων)λεως Ἱερεμίου τοῦ Γ’ τὴν ἐν ἔτει 1724 ἐκδοθεῖσαν ἐν τῆ ὁποία γράφεται ὅτι οἱ αἱρετικοὶ τελοῦν ὑπὸ τὸ ἀνάθεμα πολλῶν οἰκουμενικῶν Συνόδων, «ὅπου ἀναθεματίζουσι τοὺς ἀθετοῦντας τὰ δόγματα τῆς Ἀνατολικῆς Ἐκκλησίας, τὴν ὁποίαν αὐτοὶ οὐδὲ διὰ Ἐκκλησίαν δὲν τὴν λογίζουν… καὶ ἐπειδὴ ἐξεχώρησαν ἀπὸ τὴν ἀνατολικὴν Ἐκκλησίαν καὶ ἔκαμαν ἄλλην ἰδικήν της τερατώδη ἀνομοίαν καὶ παντάπασι ξεχωρισμένην ἀπὸ τὴν Ἀνατολικὴν Ἐκκλησίαν, ἀναντίρρητον ἐστίν, ὅτι αἱρετικοὶ εἶναι καὶ ἀνυπολόγητο καὶ καμμίαν συγκοινωνίαν μὲ ἡμᾶς δὲν ἔχουσι, ὅτι τὰ ἡνωμένα δὲ εἶνε διηρημένα, τὰ δὲ διηρημένα δὲν εἶνε ἡνωμένα καὶ ἄς ματαιολογοῦσιν ὅσα θέλουσιν».
Ἀλλʼ ἀντὶ τούτων τί βλέπομεν! τί ἀκούομεν; Μίαν χαλάρωσιν τῆς αὐστηρότητος, μίαν χλιαρότητα τῆς πίστεως ἀπερίγραπτον. Ἡ λέξις «αἱρετικὸς» δὲν ἐμποιεῖ πλέον τὴν φρίκην τῶν προηγουμένων γενεῶν τῆς Ὀρθοδοξίας. Συναναστροφὴ ὀρθοδόξων μετὰ τῶν προδοτῶν τῆς πίστεως γίνεται ἄνευ φόβου. Ποιμένες καὶ διδάσκαλοι τῆς Ὀρθοδοξίας ἐρωτοτροποῦν μὲ τοὺς ἐκπροσώπους τῶν ξένων «ἐκκλησιῶν». Τοὺς ὑποδέχονται. Τοὺς προσφωνοῦν. Τοὺς θαυμάζουν. Ποῖοι; Οἱ διάδοχοι τῶν ἀειμνήστων ἐκεῖνων Ποιμένων καὶ Διδακάλων τῆς Ἐκκλησίας, εἰς ἐκ τῶν ὁποίων εἰς ἐρώτησιν αἱρετικοῦ «μὲ γνωρίζεις;» ἀπήντησε˙ «ναὶ Σὲ γνωρίζω ὡς πρωτότοκον υἱὸν τοῦ Σατανᾶ».
Μιὰ τοιαύτη γλῶσσα, ἱκανὴ νὰ προφυλάξη τὰ τέκνα τῆς Ὀρθοδοξίας, καὶ νὰ φέρη εἰς συναίσθησιν τοὺς ἀποστάτας, σήμερον ἔχει ἐγκαταλειφθῆ ὡς γλῶσσα ἀγροίκων ἀνθρώπων. Σήμερον οἱ… εὐγενεῖς μας θεολόγοι φοροῦν μαλακὰ χειρόκτια καὶ λαλοῦν ἄλλην γλῶσσα, γλῶσσαν μελιστάλακτον. Ἀναλύονται ὡς στήλαι ἐκ ζακχάρεως πρὸ τῶν αἱρετικῶν. Νέαι σχέσεις ἐγκληματικῆς ἀβρότητος μετὰ κλεπτῶν καὶ ληστῶν τοῦ Ὀρθοδόξου ποιμνίου ἐνεκαινιάσθησαν ἐν Κων)πόλει καὶ Ἀθήναις. Τῶν τρυφερῶν δὲ τούτων σχέσεων σῆμα κατατεθέν: Μία λέξις, τὴν ὁποίαν τὰς ἡμέρας αὐτὰς τοῦ μηνὸς Αὐγούστου ἐπαναλαμβάνουν οἱ ραδιοφωνικοὶ σταθμοὶ τῆς ὑφηλίου καὶ ὁ παγκόσμιος τύπος, ἡ λέξις Evanston.
Ἀλλὰ τὶ ἐστὶ Evanston; Read more »
Τοῦ ἁγίου Μάρκου τοῦ Εὐγενικοῦ
19 Ἰανουαρίου
Του Μητροπολίτου Φλωρίνης π. Αυγουστίνου
ΣΗΜΕΡΑ, ἀγαπητοί μου, ἑορτάζει ὁ ἅγιος Μᾶρκος Ἐφέσου ὁ Εὐγενικός. Στὰ ἐκκλησιαστικὰ βιβλία ὑπάρχουν καὶ ἄλλοι Μᾶρκοι. Ἕνας εἶνε ὁ εὐαγγελιστής, ποὺ ἔγραψε τὸ δεύτερο Εὐαγγέλιο. Ἄλλος Μᾶρκος εἶνε ὁ ἀσκητὴς ποὺ ἔζησε στὴν ἔρημο. Ὁ σημερινὸς λέγεται Μᾶρκος ὁ Εὐγενικός, καὶ ἦταν μητροπολίτης Ἐφέσου.
Πότε ἔζησε; Λίγο προτοῦ νὰ πέσῃ ἡ Πόλις. Ἡ Πόλις ἔπεσε 29 Μαΐου 1453, ἡμέρα Τρίτη. Μερικὰ χρόνια πρὶν ἔζησε καὶ ἔδρασε ὁ ἅγιος Μᾶρκος. Ἦταν χρόνια δύσκολα γιὰ τὸ γένος μας. Οἱ Τοῦρκοι εἶχαν κατορθώσει νὰ κυριεύσουν ὅλη τὴ Μικρὰ Ἀσία. Κάψανε σπίτια, ἀτιμάσανε γυναῖκες… Περάσανε τὰ Δαρδανέλλια, ἦρθαν στὴ Θρᾴκη, φτάσανε μέχρι τὴν Κω᾿σταντινούπολι, καὶ τὴν πολιόρκησαν. Κινδύνευσε ἡ Πόλις νὰ πέσῃ στὰ χέρια τους.
Αὐτοκράτωρ ἦταν τότε ἕνας ἀδελφὸς τοῦ Κω᾿σταντίνου τοῦ Παλαιολόγου, ὁ Ἰωάννης Παλαιολόγος. Αὐτὸς συνεκάλεσε στὸ παλάτι σύσκεψι. Μαζευτήκανε στρατηγοί, ναύαρχοι, ὅλοι οἱ μεγάλοι, καὶ ἐσκέπτοντο πῶς θὰ σωθοῦνε ἀπὸ τὸν κίνδυνο τῶν Τούρκων. Ὅλοι εἶπαν· Μόνοι μας δὲ᾿ μποροῦμε· πρέπει νὰ ζητήσουμε τὴ βοήθεια τῶν Εὐρωπαίων. Ἀλλὰ οἱ Εὐρωπαῖοι (Ἰταλοί, Γάλλοι, Ἱσπανοί, Γερμανοί…) δὲν εἶνε ὀρθόδοξοι. Πιστεύουν στὸν πάπα, καὶ αὐτὸν προσκυνοῦνε. Ἦταν καὶ τότε ὁ πάπας πανίσχυρος, γιατὶ ἐξουσίαζε ὄχι μόνο θρησκευτικῶς, ἀλλὰ καὶ πολιτικῶς. Ὅ,τι ἤθελε ἔκανε. Ἂν ἔλεγε «πόλεμος», πόλεμος γινόταν· ἂν ἔλεγε «εἰρήνη», εἰρήνη. Ἔπρεπε λοιπὸν νὰ πᾶνε στὸν πάπα καὶ νὰ τὸν παρακαλέσουν νὰ στείλῃ βοήθεια. Σχηματίσθηκε λοιπὸν μιὰ ἐπιτροπή. Ἐκκλησιαστικὰ μέλη τῆς ἐπιτροπῆς ἦταν ὁ πατριάρχης, ὡρισμένοι μητροπολῖται, καὶ μεταξὺ αὐτῶν ὁ ἅγιος Μᾶρκος μητροπολίτης Ἐφέσου.
Ἂν πάρετε ἕνα χάρτη, θὰ δῆτε ὅτι ἡ Ἔφεσος εἶνε στὴ Μικρὰ Ἀσία, ἀπέναντι ἀπὸ τὴ Σάμο. Ἦταν μία ἀπὸ τὶς ὡραιότερες πόλεις, μὲ 30 – 40 χιλιάδες Χριστιανούς, μὲ ὡραῖες ἐκκλησίες καὶ μοναστήρια, ποὺ ὑπῆρχαν ἐκεῖ μέχρι τὸ 1922. Τώρα δὲν ὑπάρχει τίποτα. Οἱ Τοῦρκοι τὶς ἐκκλησίες τὶς κάνανε σταύλους καὶ κινηματογράφους… Τότε λοιπὸν μητροπολίτης Ἐφέσου ἦταν ὁ ἅγιος Μᾶρκος.
Τὸν πῆραν μαζί τους στὴν ἐπιτροπή, γιατὶ ἦταν πολὺ μορφωμένος. Ἤξερε τὴν ἁγία Γραφὴ ἀπέξω, ἤξερε τοὺς πατέρες, ἤξερε φιλοσοφία· ἦταν ὁ πιὸ κατάλληλος νὰ κάνῃ συζήτησι μὲ τοὺς δυτικούς.
Μπῆκαν σὲ καράβι γιὰ νὰ πᾶνε. Τώρα ἀπὸ τὴν Πόλι φθάνεις στὴ Ῥώμη μὲ τὸ ἀεροπλάνο σὲ δυὸ ὧρες. Τότε ὅμως ἤθελαν μῆνες· νὰ περάσουν τὰ Δαρδανέλλια, τὸ Αἰγαῖο, κάτω ἀπὸ τὴν Πελοπόννησο, γιὰ νὰ φθάσουν ἐκεῖ. Τὰ καράβια ἦταν ἱστιοφόρα. Ξεκίνησαν λοιπὸν καὶ ὕστερα ἀπὸ τέσσερις μῆνες φθάσανε στὴν Ἰταλία.
Μόλις βγήκανε ἔξω, ὁ πάπας εἶχε τὴν ἀξίωσι, ὅλη ἡ ἐπιτροπὴ τῶν ἐκλεκτῶν Βυζαντινῶν μὲ ἐπὶ κεφαλῆς τὸν αὐτοκράτορα νὰ περάσουν νὰ τὸν προσκυνήσουν, νὰ πέσουν στὰ πόδια του καὶ νὰ φιλήσουν τὴν παντόφλα του. Αὐτοὶ τί ἀπήντησαν· Ἐμεῖς ἄνθρωπο δὲν προσκυνᾶμε· τὸ Θεό προσκυνᾶμε. Καὶ δὲν ἀσπάσθηκαν τὴν παντόφλα του. Μέχρι καὶ Read more »
Δημοσίευμα σε εφημερίδα: «Σάλος με 2 μητροπολίτες με καταθέσεις δεκάδων εκατομμυρίων ευρώ» πηγή |
Αληθινό παλικάρι ο π.Αυγουστίνος με πεντακάθαρη ψυχή και γι αυτό τα έβαζε με όλους:
όπως και όταν απαίτησαν να κάνουν πολιτικά κηρύγματα εντός του ναού, μάλιστα τον κάλεσαν να τον δικάσουν στο στρατοδικείο Ρουφ, διαβάστε σχετικά εδώ)
Τις «ΣΠΙΘΕΣ» του π.Αυγουστίνου θυμάμαι όταν κατά καιρούς πέφτουν στα χέρια μου περιοδικά και προσφάτως και ιστοσελίδες μητροπόλεων.
Οἱ ματαιόδοξοι Ἀρχιερεῖς ἔχουν ἐπιστρατεύσει καὶ εἰδικοὺς κληρικούς, οἱ ὁποῖοι τοὺς συνοδεύουν σὲ κάθε δημόσια ἐμφάνισή τους καὶ ἀποθανατίζουν τὸ βηματισμό τους, τὶς κινήσεις τους, τὰ λόγια τῆς καθημερινότητας, τοὺς κατὰ συνθήκην χαιρετισμούς, τὶς εὐλογίες τους, ἀλλὰ καὶ τὶς λειτουργίες τους, ποὺ τελοῦνται «πρὸς τὸ θεαθῆναι» συνήθως. Θέλουν νὰ μὴ χαθεῖ τίποτα ἀπὸ τὰ ἀρχεῖο τους. Κάθε τί ποὺ τροφοδοτεῖ τὸν ἐγωϊσμό τους καὶ τὸ κοσμικὸ φρόνημα, ποὺ τοὺς ἔχει αἰχμαλωτίσει, τὸ διαφυλάσσουν.
Θυμίζουμε σχετικές αναρτήσεις:
Αναρτήθηκε από Μαχητής Θεσσαλονίκης στις 20.1.14
(ἀνέκδοτα ἀπὸ τὴ ζωή του)
Ἡ ὀρθόδοξος Ἐκκλησία μας, ἑορτάζει ἕναν ἀστέρα, ἕναν ἀπὸ τοὺς μεγάλους ἀστέρας τῆς Ἐκκλησίας μας. Ἑορτάζει τὸν ἅγιο Ἀντώνιο. Για τὸν Μεγά Ἀντώνιο θὰ μιλήσουμε σήμερα. Θα ποῦμε μερικὲς μόνο λεπτομερείας ἀπὸ τὴν ζωή του, ποὺ εἶνε πολὺ διδακτικὲς καὶ γιὰ τὴν σύγχρονον ἀκόμη ἐποχή μας.
Ὁ ἅγιος Ἀντώνιος γεννήθηκε τὸν τρίτο αἰῶνα μετὰ Χριστόν, τὴν ἐποχὴ τοῦ Μεγάλου Κωνσταντίνου, στὴν Ἀλεξάνδρεια τῆς Αἰγύπτου, στὴ μεγάλη αὐτὴ πόλιν τοῦ ἑλληνισμοῦ, ποὺ ἔχτισε ὁ Μέγας Ἀλέξανδρος. Ἡ οἰκογένειά του ἦταν πλούσια. Νωρὶς ὅμως ἔμεινε ὀρφανὸς ἀπὸ πατέρα καὶ μητέρα, καὶ κληρόμησε μία σημαντικὴ περιουσία. Δὲν ἐμιμήθη τὸ παράδειγμα νέων οἱ ὁποῖοι, ὅταν κληρονομήσουν μεγάλην περιουσίαν, εἶνε σπάταλοι καὶ ἄσωτοι, ἀλλὰ αὐτὸς ἦταν τακτικὸς στὴν ἐκκλησία.
Δὲν ἔμαθε ὅμως γράμματα, γιατί τὰ σχολεῖα ἦταν εἰδωλολατρικὰ καὶ κινδύνευε νὰ μολυνθῇ ἀπὸ τὸ μίασμα τῆς πλάνης. Ἔμεινε ἀγράμματος, ἀλλὰ τί μὲ τοῦτο; Ὅ,τι ἄκουγε στὴν ἐκκλησία, τὸ τύπωνε βαθειὰ στὸ νοῦ του. Ἔτσι, θυμόταν ὅλα τὰ ἀναγνώσματα τῆς λατρείας καὶ γνώριζε, αὐτὸς ὁ ἀγράμματος, τὴν ἁγία Γραφὴ ἀπ᾽ ἔξω.
Πήγαινε στὴν ἐκκλησία, μὲ τὸ αἴσθημα τῆς παρουσίας τοῦ Θεοῦ. Μιὰ Κυριακὴ ἄκουσε στὸ εὐαγγέλιο νὰ λέῃ ὁ Χριστὸς στὸν πλούσιο ἐκεῖνο νέο ποὺ ζητοῦσε τὴν τελειότητα· «Εἰ θέλεις τέλειος εἶναι, ὕπαγε πώλησόν σου τὰ ὑπάρχοτα καὶ δὸς πτωχοῖς» (Ματθ. 19,21). Νὰ πουλήσῃ δηλαδὴ τὰ ὑπάρχοντά του καὶ νὰ τὰ δώσῃ στοὺς φτωχούς. Ἀκούγεται καὶ σήμερα τὸ «Πώλησόν σου τὰ ὑπάρχοντα»· ποιός τὸ ἐφαρμόζει; Ἡ πατρίδα μας ὡς σύνολο εἶνε φτωχή, ἀλλὰ εἶνε γεγονὸς ὅτι ἔχει μερικοὺς ἀπὸ τοὺς μεγαλυτέρους πλουσίους. Μερικὲς οἰκογένειες κολυμποῦν στὸ χρῆμα καὶ πήχτωσαν τὴ θάλασσα μὲ τὰ καράβια τους. Ἀπ᾽ αὐτοὺς ποιός ἀκούει τὰ λόγια αὐτά; Ὄχι ὅλα, ὄχι τὰ μισά, ὄχι τὸ ἕνα τέταρτο· οὔτε τὸ ἕνα χιλιοστὸ δὲν δίνουν, τὰ θέλουν ὅλα γιὰ τὸν ἑαυτό τους. Ἐνῷ ὁ ἅγιος Ἀντώνιος, ἔφτασε στὸ ὕψος τῆς εὐαγγελικῆς τελειότητος, τα ἔδωσε ὅλα γιὰ τὸν πλησίον!
Κ᾿ ἐμεῖς τὸ ἔχουμε ἀκούσει αὐτὸ πολλὲς φορές, ἀλλὰ δὲ᾿ μᾶς κάνει τόση ἐντύπωσι. Ἐκεῖνος τ᾿ ἄκουσε γιὰ πρώτη φορά, καὶ δὲ᾿ χρειάστηκε νὰ τὸ ξανακούσῃ. Ἀμέσως εἶπε· «Αὐτὸς ὁ λόγος εἶναι γιὰ μένα». Καὶ μόλις βγῆκε ἀπὸ τὸν ναόν, εἶχε πάρει τὴν ἡρωϊκὴ ἀπόφασι καὶ προχώρησε· πούλησε ὅλα ὅσα κληρονόμησε, τριακόσια ἐκλεκτὰ χωράφια, ἔδωσε τὰ χρήματα στοὺς φτωχούς, κι ἀφοῦ φρόντισε γιὰ τὴν ὀρφανὴ μικρὴ ἀδελφή του ἀνεχώρησε καὶ βγῆκε ἔξω ἀπὸ τὴν πόλι, στὴν ἔρημο. Ἐκεῖ ἔζησε πολλὰ χρόνια, ὀγδονταπέντε καὶ πλέον. Ποιός μπορεῖ νὰ μιμηθῇ τὸ σκληρὸ ἀγῶνα του ἐκεῖ ἐναντίον τῶν δαιμόνων;
Στὴν Ἀλεξάνδρεια ὑπῆρχαν σοφοί, ποὺ διάβαζαν βιβλία πολλά. Αὐτοὶ ἄκουσαν τὴ φήμη του κι ἀποροῦσαν, πῶς ἕνας ἀγράμματος κατώρθωσε νὰ φτάσῃ σὲ τέτοια ἐπίπεδα. Πῆγαν λοιπὸν καὶ τὸν βρῆκαν στὴν ἔρημο. Τὸν ρωτᾶνε πειρακτικά· ―Διαβάζεις κανένα βιβλίο; ―Ἔχω ἕνα βιβλίο, ἀπήντησε, ποὺ ἐσεῖς δὲν τὸ ξέρετε. ―Ἐμεῖς στὴν Ἀλεξάνδρεια, τοῦ εἶπαν, ἔχουμε τὴν πιὸ σπουδαία βιβλιοθήκη τοῦ κόσμου, μὲ πλῆθος βιβλία. Ἐσὺ ἀγράμματος, καὶ ἐδῶ στὴν ἔρημο, τί βιβλίο ἔχεις; ―Τὸ βιβλίο ποὺ ἔχω καὶ διαβάζω ἔχει ἀμέτρητες σελίδες· χίλια χρόνια νὰ ζήσῃ κανείς, οὔτε τὴν ἀρχή του δὲν μαθαίνει. ―Μὰ μᾶς κοροϊδεύεις; Ποιό εἶνε ἐπὶ τέλους τὸ βιβλίο σου; Τότε ἐκεῖνος ἔδειξε τὰ δέντρα, τὰ φυτά, τὰ ζῷα, τὴ θάλασσα, τὰ ποτάμια, τὶς λίμνες, ὅ,τι ὡραῖο ἔχει ἡ γῆ· ἔδειξε καὶ τὸν ἀπέραντο οὐρανό, μὲ τὸν ἥλιο, τὸ φεγγάρι, τὰ ἄστρα. Αὐτὸ εἶνε, εἶπε, τὸ βιβλίο τοῦ Θεοῦ εἶνε μπροστά μας. Εἶνε ὁ ἥλιος ποὺ μᾶς φωτίζει, μᾶς θερμαίνει, μᾶς ζωογονεῖ· τὸ πρῶτο βιβλίο τοῦ Θεοῦ.
Καὶ πράγματι μέχρι σήμερον ἡ ἐπιστήμη δὲν ἔχει πεῖ τὴν τελευταία λέξι διὰ τὸν ἥλιο. Πῶς καίει; Μιὰ ΔΕΗ στέλνει λίγο φῶς τὸ ὁποῖο πληρώνουμε. Ὁ ἥλιος δωρεάν! Ἑκατομμύρια, δισεκατομμύρια κιλοβάτ, ποὺ λένε οἱ ἐπιστήμονες ὅτι ὅλες οἱ ΔΕΗ τοῦ πλανήτου μας δὲν φτάνουν νὰ φωτίσουν τὴ γῆ οὔτε μιὰ ἡμέρα. Κύριε, δόξα σοι. «Μέγας εἶσαι, Κύριε, καὶ θαυμαστὰ τὰ ἔργα σου».
―Βιβλίον λοιπόν, λέγει, ὁ Μ. Ἀντώνιος εἶνε ὁ ἥλιος ποὺ μᾶς φωτίζει. «Δόξα σοι τῷ δείξαντι τὸ φῶς…». Βιβλίο εἶνε ἡ σελήνη ποὺ στέλνει τὸ μελιχρό της φῶς, τὸ τόσο κατανυκτικό της φῶς, τὴ νύκτα. Βιβλίο εἶνε ἡ γῆ, ὁ πλανήτης τὸν ὁποῖον κατοικοῦμε. Βιβλίον εἶνε ἡ θάλασσα, ἡ ἀπέραντος ἡ μεγάλη. Βιβλίον εἶνε οἱ ποταμοὶ καὶ οἱ θάλασσες. Βιβλίον εἶνε τὰ δένδρα, τὰ καρποφόρα δένδρα. Βιβλία εἶνε τὰ πουλιὰ ποὺ κελαϊδοῦνε μέσα στὰ πυκνὰ τὰ δάση. Βιβλίο εἶνε τὰ πάντα, ὅλα αὐτά, ἀπὸ τὰ μικρότερα ἕως τὰ μεγαλύτερα.
Καὶ ἰσχύει αὐτὸ μέχρι σήμερον. Βιβλίον εἶνε ἡ φύσις. Λέγει κάποιος σοφός, ὁ ὁποῖος πολλὰ χρόνια μελετοῦσε τὴ μέλισσα καὶ ἔγραψε βιβλίον σπουδαῖον περὶ μελίσσης, μεταφρασμένο σὲ πολλὲς γλῶσσες· καὶ τί λέει; Τὸ μελετοῦσα· τὸ μόνο ποὺ μελετοῦσα, λέει. Ἀλλὰ καὶ ἐθαύμαζα, καὶ θαυμάζω καὶ ἀπορῶ μέχρι σήμερον, πῶς ἡ μέλισσα ῥουφάει τὴν γῦρι, ῥουφάει τὸν ἀνθό, τὸ χόρτο, καὶ τὸ κάνει μέλι. Πῶς; Μπρός ἀπαντῆστε! Θαυμάζουν μερικοὶ καὶ ἀποροῦν καὶ λένε· Μὰ πῶς εἶνε δυνατὸν τὸ ψωμὶ νὰ γίνῃ σῶμα Χριστοῦ; καὶ πῶς εἶνε δυνατὸν τὸ κρασὶ νὰ γίνῃ αἷμα Χριστοῦ; Μεταβολή γίνεται! Ἀλλὰ ὁ κόσμος εἶνε μεταστοιχείωσις, ὅπως λένε οἱ ἐπιστήμονες, εἶνε μιὰ σειρὰ μεταστοιχειώσεων. Ἐγὼ σᾶς ἐρωτῶ· Πῶς ἡ μέλισσα κατορθώνει καὶ τὸ κάνει τὸ χόρτο μέλι, γλυκύτατον μέλι; Πῶς ἀκόμα ἕνας μικρὸς σωληνίσκος, κοῖλος σωληνίσκος, εἶνε γεμᾶτος μέσα δηλητήριον (τὸ κεντρὶ τῆς μελίσσης); Ποὺ τὸ σημειώνει ὁ Μέγας Βασίλειος· ὅταν κεντήσῃ ἡ μέλισσα, πεθαίνει. Δὲ᾿ ζῇ ἡ μέλισσα. Δίδαγμα, ὅτι κ᾿ ἐμεῖς τὸ κακὸ δὲν πρέπει νὰ τὸ κάνωμεν. Μέλισσα! Πῶς ἡ μέλισσα ἔμαθε, τὸ ἀκόμα σπουδαιότερον, σὲ ποιά σχολὴ ἢ πανεπιστήμιο ἐφοίτησε, ὥστε ἀπ᾿ ὅλα τὰ γεωμετρικὰ σχήματα νὰ ἐκλέξῃ τὸ ἑξάγωνον; διότι ἑξάγωνον κάνει μέσα στὴν κηρήθρα. Σοφία Θεοῦ. Μέσα στὴν κυψέλη εἶνε ἡ σοφία.
―Αὐτὰ εἶνε τὰ βίβλια, λέει ὁ Μέγας Ἀντώνιος, ποὺ διαβάζω καὶ μελετῶ. Καὶ θαυμάζω καὶ λέγω καὶ ἐγώ· «Τίς Θεὸς μέγας ὡς ὁ Θεὸς ἡμῶν; σὺ εἶ ὁ Θεὸς ὁ ποιῶν θαυμάσια μόνος» (Ψαλμ. 76,14-15).
Καὶ εἶχε δίκαιον, ὅτι πράγματι καὶ ἕνα λουλούδι ἀκόμα κ᾽ ἕνα μυρμήγκι καὶ μία μέλισσα κ᾽ ἕνα μόριον τῆς ὕλης, διδάσκει ὅτι ὑπάρχει Θεός. Τὸ βιβλίον αὐτὸ σήμερον εἶνε ἀμελέτητο. Ὅπως εἶπα καὶ ἄλλοτε, εἶνε ἀπορίας ἄξιο πῶς ὑπάρχουν ἄπιστοι. Διότι καὶ τὸ μικρότερο δημιούργημα τοῦ Θεοῦ ὁμιλεῖ διὰ τὸν Θεόν.
Τά ᾿χασαν αὐτοὶ καὶ ἔφυγαν ντροπιασμένοι.
Ἡ φήμη τοῦ ἁγίου εἶχε φθάσει στὰ πέρατα τῆς γῆς· ἔφθασε καὶ στὴν Κωνσταντινούπολι, μέχρι τὰ ἀνάκτορα ὅπου ἦταν ὁ Μέγας Κωνσταντῖνος. Τότε ὁ βασιλεὺς ἔγραψε μία ἐπιστολὴ στὸν ἅγιο ἀσκητὴ καὶ τὴν ἔστειλε στὸ ἀσκητήριό του, ἐκεῖ στὴν ἔρημο, μὲ βασιλικὸ ταχυδρόμο. Οἱ μοναχοὶ θαύμαζαν γιὰ τὴν τιμὴ πρὸς τὸν πνευματικό τους πατέρα, καὶ ἀνυπομονοῦσαν νὰ μάθουν τί λέει τὸ γράμμα. Ὁ ἅγιος Ἀντώνιος ὅμως δὲν ἔδωσε σημασία· δὲν ἄνοιξε τὴν ἐπιστολή, ὅπως θὰ κάναμε ἐμεῖς.
Κάλεσε τοὺς μοναχοὺς καὶ τοὺς εἶπε· Θαυμάζετε, διότι ἕνας αὐτοκράτορας μᾶς ἔστειλε ἐπιστολή; Ἐγὼ δὲν θαυμάζω αὐτό, θαυμάζω κάτι ἄλλο· ὅτι «ὁ βασιλεὺς τῶν βασιλευόντων καὶ κύριος τῶν κυριευόντων» (Α΄ Τιμ. 6,15), ἐνώπιον τοῦ ὁποίου ὅλοι μαζὶ οἱ ἄρχοντες τῆς γῆς εἶνε ἕνα πελώριο μηδενικό, μᾶς ἔστειλε γράμμα. Ποιό γράμμα; Τὴν ἁγία Γραφή. Ἔχουμε τὸ ἐνδιαφέρον νὰ διαβάζουμε την ἀγία Γραφή; Αὐτό εἶνε τὸ γράμμα τοῦ Θεοῦ. Σοῦ γράφει γράμμα ὁ Θεός. Καὶ ὅπως διαβάζεις μὲ ἐνδιαφέρον ὅ,τι σοῦ γράφουν τ᾽ ἀγαπημένα σου πρόσωπα, ἔτσι καὶ μὲ πολὺ μεγαλύτερο ἐνδιαφέρον νὰ διαβάζῃς τὴν ἁγία Γραφή.
Ὡς στρατιωτικὸς ἱερεύς, πῆγα κάποτε σὲ ἕνα προκεχωρημένο φυλάκιο καὶ ἐκεῖ εἶδα Read more »
Τῶν Τριῶν Ἱεραρχῶν
30 Ἰανουαρίου
Δυο ομιλίαι του Μητροπολίτου Φλωρίνης π. Αυγουστίνου Καντιώτου ( 30.1.1960 & 1966)
30-1-1966
_
Κῆπος πνευματικὸς εἶνε ἡ Ὀρθόδοξος Ἐκκλησία μας. Μέσα σ᾿ αὐτὸν ἀναπνέομε τὸ ἄρωμα τῆς Ὀρθοδοξίας. Στὸν ἀνθῶνα αὐτὸν τὸν πνευματικὸν ὑπάρχουν τρία λουλούδια ποὺ ἔχουν εὐωδίαν ἀθάνατον. Λουλούδια πνευματικά, λουλούδια πίστεως καὶ ἀρετῆς, λουλούδια ἀθάνατα, λουλούδια ποὺ δὲν θὰ τὰ μαράνῃ ὁ χρόνος. Καὶ τὰ λουλούδια αὐτὰ εἶνε οἱ Τρεῖς Ἱεράρχαι. Τὸ ἕνα λουλούδι εἶνε ὁ ἅγιος Βασίλειος, τὸ ἄλλο λουλούδι εἶνε ὁ Γρηγόριος ὁ Θεολόγος, τὸ τρίτο λουλούδι εἶνε ὁ Ἰωάννης ὁ Χρυσόστομος.
Οἱ Τρεῖς Ἱεράρχαι ἔχουν γίνει θέμα ὁμιλιῶν. Ἐκ διαφόρων ἐπόψεων ἐξετάζουν τὸν βίον τῶν Τριῶν Ἱεραρχῶν. Ἄλλοι τοὺς παρουσιάζουν ὡς ῥήτορας. Καὶ εἶνε πράγματι ῥήτορες. Ἂν διαβάσῃς τὸ Χρυσόστομο, δὲν σοῦ κάνει καρδιὰ νὰ διαβάσῃς τὸν Δημοσθένη. Ἄλλοι τοὺς παρουσιάζουν ὡς φιλοσόφους. Καὶ εἶνε φιλόσοφοι. Ἂν διαβάσῃς τὸν Γρηγόριον τὸν Ναζιανζηνό, δὲν σοῦ κάνει καρδιὰ νὰ διαβάσῃς Πλάτωνα. Ἄλλοι τοὺς παρουσιάζουν ὡς κοινωνιολόγους, ἄλλοι ὡς προστάτας τῶν γραμμάτων καὶ ἐπιστημῶν. Ἄλλοι τοὺς παρουσιάζουν ὡς συνδυαστάς· ὅτι συνεδύασαν τὰ δύο μεγάλα ῥεύματα, τὸν χριστιανισμὸν καὶ τὸν ἑλληνισμόν, καὶ ἐδημιούργησαν τὴν ἑλληνοχριστιανικὴν ἀγωγὴν καὶ πολιτείαν. Καὶ ἄλλοι κατ᾿ ἄλλους τρόπους ἐξετάζουν τοὺς ἁγίους.
Ἀλλ᾿ ἐγὼ δὲν θὰ τοὺς πάρω τοὺς ἁγίους οὔτε ὡς ῥήτορας, οὔτε ὡς φιλοσόφους, οὔτε ὡς κοινωνιολόγους, οὔτε ὡς συνδυαστὰς τῶν δύο ῥευμάτων τοῦ ἑλληνισμοῦ καὶ τοῦ χριστιανισμοῦ, ἀλλὰ θὰ τοὺς πάρω ὡς ἀγωνιστάς. Διότι πιστεύω ὅτι ἡ ζωὴ αὐτή, ἡ ζωὴ ἡ χριστιανική, δὲν εἶνε ἁπλῶς ῥητορεία, δὲν εἶνε φιλολογία, δὲν εἶνε λογοτεχνία, δὲν εἶνε κοινωνιολογία, δὲν εἶνε ἀνάκλιντρα φιλοσοφικά, ἀλλὰ ἡ ζωὴ αὐτὴ εἶνε ἀγών, μάχη καὶ πόλεμος. Οἱ Τρεῖς Ἱεράρχαι ὑπῆρξαν ἀγωνισταί, πρότυπα ἀγωνιστῶν.
Ἐπικρατεῖ μιὰ ἰδέα, ὅτι ἡ ἐποχὴ τῶν Τριῶν Ἱεραρχῶν ἦταν μιὰ χρυσῆ ἐποχή· ἐπικρατεῖ μιὰ ἰδέα, ὅτι ὅπως ἦταν οἱ Τρεῖς Ἱεράρχαι ἦταν καὶ ὅλοι οἱ ἄλλοι ἄνθρωποι τῆς ἐποχῆς. Λάθος. Καὶ ἡ ἐποχὴ τῶν Τριῶν Ἱεραρχῶν ἦταν μιὰ κοινωνία ποὺ παρουσίαζε ἐλαττώματα, κακίες, πάθη, ἐγκλήματα, σκάνδαλα, πλάνας, αἱρέσεις φοβεράς. Μέσα σ᾿ αὐτὴν τὴν ἐποχὴν ἔζησαν οἱ Τρεῖς Ἱεράρχαι. Δὲν παρεσύρθησαν ἀπὸ τὰ ῥεύματα τῆς ἐποχῆς. Ἐδῶ εἶνε τὸ μεγαλεῖον τῶν Τριῶν Ἱεραρχῶν. Δὲν παρεσύρθησαν ἀπὸ τὰ σύγχρονα ῥεύματα. Ἀλλὰ ἀντεστάθησαν ἐναντίον τοῦ ῥεύματος τῆς ἐποχῆς των. Ἐπολέμησαν ἀνδρείως καὶ γενναίως, καὶ εἶνε πλέον τὰ πρότυπα τῶν ἀγωνιστῶν τῆς χριστιανικῆς παρατάξεως.
Ἀπὸ τὴν ζωὴν τῶν ἁγίων αὐτῶν ἀγωνιστῶν θὰ κάνω μία ἀνθολογία. Θὰ παρουσιάσω μερικὰ στιγμιότυπα τῆς ἁγίας των ζωῆς ὡς ἀγωνιστῶν, ὡς τιμίων στρατιωτῶν τῆς Ἐκκλησίας τοῦ Χριστοῦ μας, τὰ ὁποῖα θὰ προβάλω ἐνώπιόν σας ὡς παραδείγματα, διὰ νὰ μιμηθοῦμε καὶ ἡμεῖς ἀναλόγως τὴν ζωὴν τῶν τριῶν τούτων ἀγωνιστῶν.
Δάκρυα μᾶς ἔρχονται στὰ μάτια ἂν σκεφτοῦμε, ποῦ ἐγεννήθη ὁ Μέγας Βασίλειος. Καὶ μόνον ἡ πατρίδα του μᾶς φέρει τὸ δάκρυ. Ὁ Μέγας Βασίλειος ἐγεννήθη στὴν Καισάρεια τῆς Καππαδοκίας.
Καισάρεια! Πόλις ἑλληνική. Ἕνα ἀπὸ τὰ μεγαλύτερα κέντρα τοῦ ἑλληνισμοῦ. Πόλις τῶν μαρτύρων καὶ τῶν ἡρώων. Ὅσοι Read more »
________________
____________
Tελευταία λόγια του μητροπολίτου Φλωρίνης π. Αυγουστίνου Καντιώτου, πριν από το «δι’ ευχών»,
στον ιερό ναό της Αχειροποιήτου Θεσσαλονίκης, στις 16.4.1989