Τσιγκούνηδες Δήμαρχοι των 50 τ.μ. για Δημοτικούς λαχανόκηπους.

Όσο ένα παρτέρι, ή ένας τάφος !

Διαβάστε περισσότερα »

ΣΥΡΙΑ

ΣΥΡΙΑ: Οι χριστιανοί στηρίζουν τον Μπασάρ Αλ-Άσσαντ

Τα υψωμένα σε προσευχή χέρια νικούν πιο πολλούς εχθρούς, από τα χέρια που πυροβολούν.

Ο εθνικός ύμνος που κινδυνεύουμε να ξεχάσουμε

Ηρωϊκοί παππούδες και γιαγιάδες, κρατάνε ακόμα αυτή τη χώρα – Δύο συγκλονιστικές αληθινές ιστορίες στην Ελλάδα της κρίσης

Μεγάλου Ἀθανασίου
18 Ἰανουαρίου

Ο ΜΕΓΑΣ ΑΘΑΝΑΣΙΟΣ

(ἀγῶνες καὶ περιπέτειες γιὰ τὴν ἀκρίβεια τῆς Ὀρθοδοξίας)

ΤΟΥ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΟΥ ΦΛΩΡΙΝΗΣ π. ΑΥΓΟΥΣΤΙΝΟΥ

ΝΑ τοῦ πλέξουμε ἐγκώμια; Εἴμεθα πολὺ μικροί. Ἐκεῖνος εἶνε γίγαντας καὶ τὸ ὕψος του προκαλεῖ δέος. Ὅποιος διαβάζει τὸ βίο του αἰσθάνεται ρῖγος και ἴλιγγο μπροστὰ στὴ φυσιογνωμία του. Ἐν τούτοις θὰ ψελλίσουμε κ᾿ ἐμεῖς λίγες λέξεις πρὸς τιμήν του.

ΓΙΑΤΙ ΟΝΟΜΑΣΘΗ ΜΕΓΑΣ;

Ὁ ἅγιος Ἀθανάσιος ὠνομάσθη μέγας ὄχι για τοὺς ἴδιους λόγους ποὺ ὀνομάζονται τὰ κοσμικὰ πρόσωπα. Ὁ τίτλος αὐτὸς ἀπεδόθη καὶ σ᾿ ἄλλα πρόσωπα στὴν παγκόσμιον ἱστορίαν. Ὅπως ἐπὶ παραδείγματι μέγας ὠνομάσθη ὁ Ἀλέξανδρος ὁ βασιλεὺς τῆς Μακεδονίας, ποὺ ξεκίνησε ἀπὸ ᾿δῶ ἀπὸ τὴ Μακεδονία, πέρασε τὸν Ἑλλήσποντο, ἔφτασε μέχρι τὴ Μικρὰ Ἀσία καὶ τὸν Γάγγη ποταμό, καὶ συνέτριψε στὸ πέρασμά του λαοὺς καὶ ἔθνη καὶ ἵδρυσε τὴν αὐτοκρατορία του. Μεγάλοι ἐπίσης ὠνομάζονται καὶ ἄλλοι; ὁ Μέγας Ναπολέων, ὁ Μέγας…, στρατηγοὶ ἔνδοξοι καὶ αὐτοκράτορες. Αὐτοὶ ὅλοι εἶχαν στὴν διάθεσίν τους λεγεῶνας καὶ φάλαγγας, εἶχαν στρατούς, καὶ διὰ τῆς βίας ὑπέταξαν τὰ ἔθνη. Τοὺς ὠνόμασε μεγάλους ἡ ἱστορία. Ἀλλ᾿ ἂν ἀφαιρέσῃς τὰ στέμματα καὶ τὶς κορῶνες ποὺ φορᾶνε, ἂν ἀφαιρέσῃς τὰ σπαθιὰ καὶ τὰ στρατεύματα ποὺ εἶχαν, τί μένει ἀπ᾿ αὐτοὺς τοὺς μεγάλους; Θὰ μείνουν σὰν κοκόρια ποὺ τὰ μάδησες.  Ἔξω ἀπὸ τ᾿ ἀξιώματα, ἔξω ἀπὸ τὰ σπαθιά, ἔξω ἀπὸ τὴν βία, δὲν μένει τίποτε ἄλλο… Ἂν διαβάσῃς τὸν βίο τους, θὰ δῇς, ὅτι ἔχουν σκιὰς καὶ ἐλαττώματα καὶ πάθη φοβερά. Εἶνε μεγάλοι λόγῳ δυνάμεως καὶ ἰσχύος, ἀλλ᾿ ὄχι λόγῳ ἀρετῆς καὶ ἀξίας πνευματικῆς.
Ὁ Μέγας Ἀθανάσιος γιατί ὠνομάσθη μέγας; Ὠνομάσθη μέγας ὄχι στὴν γλῶσσα τὴν κοσμική, ἀλλὰ στὴν γλῶσσα τὴν θρησκευτικὴ καὶ ἠθικήν.
Ἔχει καὶ ἡ Ἐκκλησία τοὺς μεγάλους της, ὅπως εἶνε ἐπὶ παραδείγματι ὁ Μέγας Βασίλειος, ὁ Μέγας Ἀντώνιος, ὁ Μέγας Γρηγόριος ὁ θαυματουργός. Οἱ ἅγιοι αὐτοὶ διακρίθηκαν, ὁ ἕνας ἐξ αὐτῶν γιὰ τὴν μεγάλη του φιλανθρωπικὴ δρᾶσι, ὁ ἄλλος διὰ τοὺς σκληροὺς ἀγῶνας του ἐναντίον τοῦ δαίμονος εἰς τὴν ἔρημον, καὶ ὁ τρίτος γιὰ τὰ θαύματα ποὺ ἔκανε.
Ὁ Μέγας Ἀθανάσιος δὲν ἔκτισε γηροκομειὰ καὶ φιλανθρωπικὰ ἰδρύματα. Δὲν τοῦ ἔμεινε καιρός. Ὁ Μέγας Ἀθανάσιος δὲν ἔμεινε στὴν ἔρημο, ὅπως ὁ Μέγας Ἀντώνιος. Ὅλα τὰ χρόνια τῆς ζωῆς του τὰ ἔζησε μέσα στὴν κοινωνία· μέσα στὸν κόσμο ἔζησε ὁ Μέγας Ἀθανάσιος. Συνεπῶς δὲν μποροῦμε νὰ ποῦμε, ὅτι ἔχει ἀγῶνας, ὅπως ὁ Μέγας Ἀντώνιος, ἐναντίον τοῦ δαίμονος ποὺ ἦταν στὴν ἔρημο. Ὁ Μέγας Ἀθανάσιος δὲν ἔκανε θαύματα. Δὲν βλέπουμε οὔτε ἕνα θαῦμα στὸν βίον του.
Ἑπομένως ὁ Μέγας Ἀθανάσιος δὲν ἔκτισε γηροκομειά, δὲν ἔκτισε φιλανθρωπικὰ ἱδρύματα, δὲν πάλεψε στὰς ἐρήμους μὲ τὸν δαίμονα, δὲν ἔκανε θαύματα· ἦταν ὅμως ἅγιος μεγάλης ὁλκῆς. Ἔκανε ἕνα θαῦμα, τὸ μεγαλύτερο θαῦμα, πάνω στὸ ὁποῖο στηρίζεται ὁλόκληρος ἡ Ἐκκλησία.
Ὅλα τὰ θαύματα ποὺ κάνουν οἱ ἅγιοι, τὰ κάνουν ἐν ὀνόματι Ἰησοῦ τοῦ Ναζωραίου, τοῦ Σωτῆρος καὶ Θεοῦ ἡμῶν. Καὶ ὁ Μέγας Ἁθανάσιος ἐπολέμησε γιὰ τὴν ὀρθόδοξον πίστι. Καὶ συνεπῶς, τὸ θαῦμα ποὺ βλέπουμε στὸν βίο τοῦ Μεγάλου Ἀθανασίου, ὅταν ἕνας καὶ μόνος ἠγωνίσθη γιὰ νὰ κρατήσῃ τὴν ὀρθόδοξον πίστιν, εἶνε τὸ ἀνώτερο ὅλων τῶν θαυμάτων, καὶ ἀξίζει γι᾿ αὐτὸ νὰ ὀνομασθῇ μέγας ἐν ἐννοίᾳ θρησκευτικῇ καὶ πνευματικῇ.

ΣΚΛΗΡΟΙ ΑΓΩΝΕΣ ΤΟΥ ΜΕΓΑΛΟΥ ΑΘΑΝΑΣΙΟΥ ΓΙΑ ΤΗΝ ΟΡΘΟΔΟΞΗ ΠΙΣΤΗ

«Νῦν καὶ ἀεὶ καὶ εἰς τοὺς αἰῶνας τῶν αἰώνων»

Στὴν ἐποχή του ἐκινδύνευσε ἡ πίστις ἡ ὀρθόδοξος. Παρουσιάσθηκε, ὅπως ξέρετε ὅλοι, τὴν ἐποχὴ ἐκείνη μία αἵρεσις, ἡ αἴρεσις τοῦ Αρείου.

Τί θὰ πῆ αἵρεσις; Θὰ πῇ· μία διδασκαλία ποὺ εἶνε ἔξω ἀπὸ τὴν Ἐκκλησία μας καὶ δὲν τὴν παραδέχεται ἡ Ἐκκλησία μας. Τί ἔλεγε ἡ αἵρεσις αὐτή; Ἔλεγε τὸ ἑξῆς (Προσέξετε ἀπόψε, θὰ σᾶς ὁμιλήσω λίγο δογματικά. Θὰ σᾶς κουράσω λίγο, ἀλλὰ προσέξετε· εἶνε καὶ αὐτὰ ἐνδιαφέροντα θέματα. Δὲν εἶνε μόνο τὰ κοινωνικὰ θέματα, τὰ ὁποῖα σᾶς συγκινοῦν, ἀλλὰ εἶνε καὶ τὰ θρησκευτικὰ θέματα ἄξια λόγου, καὶ πρέπει νὰ τὰ προσέχουμε). Λέει λοιπὸν ἡ αἵρεσις μία πρότασι γιὰ τὸ Χριστό· ὅτι «ἦν ποτε ὅτε οὐκ ἦν»· ὑπῆρχε, λέει, κάποτε ἐποχὴ ποὺ δὲν ἤτανε. Ποιό εἶνε ἀληθές. Αὐτὸ τὸ «ἦν ποτε ὅτε οὐκ ἦν», ὅτι ὑπῆρχε ἐποχὴ ποὺ δὲν ὑπῆρχε, εἶνε ἀληθὲς καὶ μποροῦμε νὰ τὸ ποῦμε διὰ ὅλους, διὰ ὅλες καὶ διὰ ὅλα. Σεῖς ἐδῶ πέρα, ποὺ εἶστε ὄρθιοι ἐδῶ μέσα ποὺ εὑρίσκεσθε, «ἦν ποτε» ἐποχὴ ποὺ δὲν ὑπήρχατε. Πρὸ ἑκατὸ ἐτῶν ποιός ἀπὸ ἐμᾶς ὑπῆρχε; Κανένας. Θὰ ζήσουμε σὲ μία μικρὰν χρονικὴν περίοδο. Ὑπῆρχε ἐποχὴ ποὺ δὲν ὑπῆρχε ἥλιος. Γεγονὸς αὐτό. Ξαφνικὰ παρουσιάζεται τὸ φοβερὸ θέαμα. Λοιπὸν «ἦν» ἐποχὴ ποὺ δὲν ὑπῆρχε φεγγάρι, «ἦν» ἐποχὴ ποὺ δὲν ὑπῆρχαν ἄστρα, ὁλόκληρο αὐτὸ τὸ σύμπαν, τὰ ἑκατομμύρια, τὰ δισεκατομμύρια τῶν ἀστέρων, δὲν ὑπῆρχαν. Εἶνε καὶ ἐπιστημονικῶς ἀποδεδειγμένο· δὲν ὑπῆρχε τίποτε, παρὰ μία νύχτα, μία σκιὰ, ἕνα χάος. Ἦταν ἐποχὴ ποὺ δὲν ὑπῆρχε Γῆ, τίποτα δὲν ὑπῆρχε. Ἤτανε ἐποχὴ ποὺ δὲν ὑπῆρχε θάλασσα. Ἦταν ἐποχὴ ποὺ δὲν ὑπῆρχαν δένδρα. Ἦταν ἐποχὴ ποὺ δὲν ὑπήρχανε πτηνά, πουλιά. Ἦταν ἐποχὴ ποὺ δὲν ὑπήρχανε ζῷα. Ἦταν ἐποχὴ ποὺ δὲν ὑπῆρχε ἄνθρωπος. Ὁ ἄνθρωπος δὲν εἶνε αἰώνιος. Ὁ ἄνθρωπος κάποτε παρουσιάστηκε.
Ἦταν ἐποχὴ ποὺ δὲν ὑπῆρχαν ἄγγελοι, ἦταν ἐποχὴ ποὺ δὲν ὑπῆρχαν ἀρχάγγελοι, ἀλλὰ δὲν ὑπῆρχε ποτέ ποτέ ἐποχὴ ποὺ δὲν ὑπῆρχε ὁ Χριστός. Ἄναρχος, αἰώνιος, ὑπεραιώνιος. Θάλασσα, πέλαγος, ὠκεανός!
Ἐμεῖς τί εἴμεθα; Σὰν νὰ πάρῃ ἕνα πουλάκι ἐπάνω ἀπὸ τὴ θάλασσα μία σταγόνα. Ἐμεῖς εἴμεθα μία σταγόνα, εἴμεθα τὸ «νῦν», αὐτὸ ποὺ λένε οἱ παπᾶδες «Καὶ νῦν καὶ ἀεί…».
Βρέ, ποῦ κατάντησε ἡ ἐκκλησία! Αὐτὸ τὸ «νῦν καὶ ἀεὶ» ἂν καταλάβετε, θὰ σᾶς πιάσῃ ῥῖγος. Εἶνε μία σταγόνα ἀπὸ τὸν ὠκεανό. Ἔτσι εἴμεθα, μία σταγόνα ἀπὸ τὴ θάλασσα. Εἴμεθα τὸ «νῦν». Τώρα τὸ «ἀεί»;  Κάποιος ποιητής, γιὰ νὰ δώσῃ αὐτὴ τὴν ἰδέα τοῦ αἰωνίου Θεοῦ, τοῦ αἰωνίου Χριστοῦ, εἶπε τὸ ἑξῆς. Φανταστῆτε μία θάλασσα ἀπέραντο, καὶ ἕνα πουλάκι νὰ ἔρχεται, ὄχι κάθε χρόνο ἀλλὰ κάθε χίλια χρόνια, καὶ νὰ παίρνῃ μία σταγόνα·  νὰ πετάῃ ἐπάνω στὰ πελάγη καὶ νὰ παίρνῃ μία σταγόνα μὲ τὸ ῥάμφος του. Ἔ λοιπόν, θὰ ᾿ρθῇ ἐποχὴ ποὺ τὸ πουλὶ αὐτό, σὲ ἐκατομμύρια – δισεκατομμύρια χρόνια ὑπελόγισαν, θὰ πάρῃ τὴν τελευταία σταγόνα. Ἐνῷ ὁ Θεὸς εἶνε ἀτελεύτητος. Ἄρα ποτέ δὲν ὑπάρχει ἐποχὴ ποὺ θὰ σταματήσῃ… Αἰώνιος, αἰώνιος! Τὸ «νῦν» θὰ σταματήσῃ· τὸ ἄλλο, τὸ «ἀεί» («Νῦν καὶ ἀεὶ καὶ εἰς τοὺς αἰῶνας τῶν αἰώνων»), δὲν θὰ σταματήσῃ. Μέσα εἰς τὰ βάθη τῶν αἰώνων, ὑπάρχει ὁ Χριστός.
Λοιπὸν ποτέ ποτέ δὲν ὑπῆρξε χρόνος ποὺ δὲν ὑπῆρχε ὁ Χριστός. Ἐνῷ ὁ Ἄρειος τί ἔλεγε; Αὐτὴ ἦταν ἡ βλάσφημος θεωρία του· ὅτι ἦταν ἑποχὴ ποὺ δὲν ὑπῆρχε ὁ Χριστός. Αὐτὴ ἦταν βλάσφημος ἰδέα ἐναντίον τῆς θεότητος τοῦ Λόγου τοῦ Θεοῦ καὶ τῆς αἰωνιότητος τοῦ Θεοῦ. Διότι γιὰ ὅλους ἐμᾶς ἐπάνω στὸν τάφο μας θὰ γράψουν· Ἔζησε, ἔζησε, ἔζησε. Γιὰ τὸ Χριστὸ δὲν μποροῦν νὰ γράψουν αὐτό. Διότι ὁ Χριστὸς ζῇ, Read more »

Ο ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ ΦΛΩΡΙΝΗΣ π. ΑΥΓΟΥΣΤΙΝΟΣ ΚΑΝΤΙΩΤΗΣ

ΜΙΛΑΕΙ ΣΤΟΥΣ ΣΥΓΧΩΡΙΑΝΟΥΣ ΤΟΥ

________

__________

ΕΝΑ ΘΛΙΒΕΡΟ ΓΕΓΟΝΟΣ, ΣΤΙΣ ΚΑΤΑΣΚΗΝΩΣΕΙΣ ΤΗΣ Ι. ΜΗΤΡΟΠΟΛΕΩΣ ΦΛΩΡΙΝΗΣ

ΠΟΥ ΕΚΑΝΕ ΤΟΝ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗ ΦΛΩΡΙΝΗΣ π. ΑΥΓΟΥΣΤΙΝΟΥ ΚΑΝΤΙΩΤΗ ΝΑ ΦΡΙΞΕΙ

 ΙΣΩΣ ΝΑ ΕΞΗΓΕΙ ΤΑ ΒΑΘΥΤΕΡΑ ΑΙΤΙΑ ΤΗΣ ΑΛΛΑΓΗΣ ΠΟΡΕΙΑΣ ΚΑΠΟΙΩΝ ΠΑΙΔΙΩΝ ΤΗΣ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑΣ ΞΗΡΟΥ

Ήταν καλοκαίρι και οι εκκλησιαστικές κατασκηνώσεις της Πρώτης του Μητροπολίτου Φλωρίνης π. Αυγουστίνου Καντιώτου έσφυζαν από ζωή. Κάθε καλοκαίρι στις 8 περιόδους κατασκηνωτών φιλοξενούνταν πάνω από 3.000 παιδιά, απ᾽ όλη την Ελλάδα. Υπήρξε κατασκηνωτική περίοδο  που έφτασε στον απίστευτο αριθμό των 600 μαθητριών. Τα παιδιά της Μητροπόλεως είχαν τον πρώτο λόγο. Ομως και κανένα παιδί που έρχονταν στην κατασκήνωση απρόσκλητο από την Ελλάδα και από το εξωτερικό, δεν έμενε παραπονεμένο. Στηνόταν πρόχειρες σκηνές κάτω από τα δένδρα και έμπαινα κρεβάτια ακόμα και στους διαδρόμους των σκηνών.

Τα παιδια καλλιεργούνταν σε βάθος, με το πλούσιο διδακτικό και ψυχαγωγικό πρόγραμμα. Η παρουσία του καλού ποιμένα και επισκόπου π. Αυγουστίνου Καντιώτου ήταν η χαρά των παιδιών. Γινόταν τέτοια μεγάλη αλλαγή στα παιδια, που γύριζαν αγνώριστα στα σπίτια τους. Τα ίδια φεύγαν κλαίγοντας και περίμεναν ποτε να έρθη το επόμενο  καλοκαίρι, για να επιστρέψουν στην κατασκήνωση. Αλλά και οι γονείς τα ξαναέστελναν με πολύ χαρά.

Ενω έφταναν παιδιά στην κατασκήνωση απ᾽ όλη την Ελλάδα, μια μάνα δεν άφηνε το κορίτσι της να πάει ούτε και ως επισκέπτρια στην Κατασκήνωση και αυτή ήταν πρεσβυτέρα!!! Το ένα κορίτσι της απλό και ταπεινό, σπούδασε μαθηματικός και αφιερώθηκε στο Θεό. Η πρεσβυτέρα πήρε φόβο, μήπως και το άλλο κορίτσι της, που έκλεινε προς τον Θεό τραβήξει τον ίδιο δρόμο και δεν τo άφηνε ούτε να συναντήσει τα κορίτσια της Κατασκηνώσεως.

Θυμάμαι το μαρτύριο της Ελένης, που λαχταρούσε έστω και για λίγα λεπτά, κρυφά από την μητέρα της, να βρεθεί στην κατασκήνωση. Ετσι ένα πρωϊνο χωρις να πει τίποτε, πήρε ταξί και βρέθηκε με την Καινή της Διαθήκη στην Κατασκήνωση, στο πρωινό ανάγνωσμα.

Η μητέρα της δεν την είδε στο σπίτι και κατάλαβε ότι η κόρη της πήγε στην κατασκήνωση. Πήρε και αυτή ταξί και έφτασε με κακες διαθέσεις στην κατασκήνωση. Η κόρη της πάγωσε όταν την είδε και έφυγε αμέσως από το μάθημα, κρατώντας την Καινή Διαθήκη στα χέρια της. Ετρεξε κοντά της για να την καθησυχάση, αλλά εκείνη σε κατάσταση υστερίας δεν καταλάβαινε τίποτε. Άρπαξε από τα χέρια της την Καινή Διαθήκη, την έσχισε μπροστά στα έκπληκτα μάτια όλων των κατασκηνωτριών και φωνάζε και χτυπιόταν. Οι ομαδάρχισσες απομάκρυναν τα παιδιά, αλλά πρόλαβαν και είδαν τον διαμελισμό της Καινής Διαθήκης από την πρεσβυτέρα! Όταν πληροφορήθηκε ο επίσκοπος για την συμπεριφορά της παπαδιάς έφριξε!

Η κόρη παρέμεινε καλό παιδί και όταν μεγάλωσε, παντρεύτηκε έναν καλό νέο, που έγινε ευλαβείς ιερέας στη Φλώρινα. Έκανε πολλά παιδιά, έγινε πολύτεκνη καλή μάνα, αν και έμεινε νωρίς χηρα.

Γράφω το παραπάνω περιστατικό, αναζητώντας τα αίτια που οδήγησαν κάποια παιδια του παπαΤριαντάφυλλου Ξηρου στον δρόμο της 17 Ν. Καλά παιδιά ήταν κάποτε, αλλά κάποιος τ’ άλλαξε.

Αθεοι που χύνετε κορκοδείλια δάκρυα για την τρομοκρατία, εσείς καταστρέφετε τα παιδιά της Ελλάδος και τα οδηγείτε  στα ναρκωτικά, στην αναρχία και την τρομοκρατία, γιατί τα ξεριζώνετε από μέσα τους τα μεγάλα ιδανικά και την πίστη τους στο Θεό.

Γονείς που τρέμετε όταν δείτε ένα παιδί σας να πλησιάζει το Θεό και παρεκτρέπεστε, προσέξτε, μήπως πληρώσετε με τόκο και επιτόκιο την ασέβειά σας.

Ο ΑΓΩΝΙΣΤΗΣ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ ΦΛΩΡΙΝΗΣ  π. ΑΥΓΟΥΣΤΙΝΟΣ ΚΑΝΤΙΩΤΗΣ

ΜΙΛΑ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΕΠΙΣΚΟΠΟΥΣ ΤΗΣ ΕΠΟΧΗΣ ΜΑΣ ΚΑΙ ΠΡΟΤΡΕΠΕΙ ΤΟΝ ΛΑΟ ΓΙΑ ΑΓΩΝΑ

_

«Δυστυχώς, οι ολίγοι καλοί επίσκοποι που υπάρχουν
είνε δειλοί, δεν έχουν σθένος να αγωνισθούν!
Τρέμουν, φοβούνται να μη καθαιρεθούν!»

«Εκείνοι που έχουνε μέσα τους μια μικρά ευλάβεια, που πιστεύουν στο Θεό, ακούνε επισκοπικό αξίωμα και τρέμει η ψυχή τους! […]     Γι’ αυτό και τους άρπαζε δια της βίας ο λαός και τους έκανε επισκόπους!    Άρπαξε τον Μέγα Βασίλειο δια της βίας, άρπαξε τον Χρυσόστομο δια της βίας, άρπαξε τον Αθανάσιο δια της βίας… Τώρα αρπάζουν αυτοί δια της βίας το επισκοπικό αξίωμα !  Ιδού η μεγάλη διαφορά […]  Και σας ερωτώ: Από τέτοιους δεσποτάδες, που μπήκαν όχι από την πόρτα αλλά από τα παράθυρα κι από τα κεραμίδια, μπορείς να περιμένης κάτι καλό; Διότι για να γίνη κανείς δεσπότης πρέπει να είναι η θεόκλητος η δημόκλητος.  Αυτούς ούτε ο Θεός τους κάλεσε, ούτε ο λαός τους διάλεξε !  Και εν γένει σήμερα τους δεσποτάδες στην Εκκλησία μας ούτε ο Θεός τους καλεί, ούτε ο λαός τους διαλέγει […]

Ο Χριστόφορος ο Καλύβας, ένας επιστήθιος φίλος μου, σπουδαία   φυσιογνωμία, μου έλεγε προ ετών που συζητούσαμε:  “Ρε Αυγουστίνε, δεν κατάλαβες τι θα γίνη;  Ο σατανάς μετεχειρίσθη όλα τα μέσα για να διάλυση την Εκκλησία.  Θα μεταχειριστεί εις τους εσχάτους καιρούς και ένα τελευταίο όπλο:  Θα ντύσει παπάδες και δεσποτάδες πρόσωπα της εξουσίας του· θα τους φορέση εγκόλπια και θα τους δώση πατερίτσες !  Και δια μέσου αυτών των αρχιερέων θα διάλυση την Εκκλησία” […]
Αλωνίζουν εδώ στην Ελλάδα οι αιρετικοί, αλωνίζουν οι άθεοι, αλωνίζουν οι πάντες, διότι δεν έχουμε Εκκλησία ζώσα και ελευθέρα, διότι δεν έχουμε επισκόπους που να ζούνε και να  πεθαίνουν για την Πίστι μας· δεν υπάρχουν !  […]
Δυστυχώς δεν υπάρχει σήμερα Χρυσόστομος, δεν υπάρχει σήμερα Βασίλειος, δεν υπάρχει Γρηγόριος ο Ναζιανζηνός.  Δυστυχώς, οι ολίγοι καλοί επίσκοποι που υπάρχουν είνε δειλοί, δεν έχουν σθένος να αγωνισθούν ! Τρέμουν τους κακούς, φοβούνται να μη καθαιρεθούν· και είνε εις θέσιν να τους καθαιρέσουν. Και ξεχνούν οι καλοί επίσκοποι, ότι μία καθαίρεσις είνε τίτλος τιμής, δι’ εκείνον ο οποίος καθαιρείται  !  [λόγω προσηλώσεως στην Πίστη].  Καθηρημένος απέθανε ο Χρυσόστομος, αλλά η δόξα του είνε αιωνία μέσα στην Εκκλησία!   Χίλιες φορές να καθαιρεθώ, από τοιούτους επισκόπους, και να πάω στην έρημον να κλαίω τ’ αμαρτήματά μου!
Ηγωνίσθησαν, λοιπόν, όλοι αυτοί οι άγιοι Πατέρες.  Σήμερα αγών δεν γίνεται.  Κληρικοί δεν αγωνίζονται.  Δεν υπάρχει αγωνιστικό πνεύμα.  Τι μέλλει γενέσθαι ;  Ο αγώνας πέφτει στον λαό.  Όπως, δυστυχώς, όλα τα βάρη, τα οικονομικά, οι φόροι, η στράτευσις, τα αίματα, τα μαρτύρια, τα πάντα πέφτουν στο λαό μας, έτσι και το βάρος αυτού του αγώνος, του εκκλησιαστικού, πέφτει στον λαό.   […]
Όσοι πιστοί, όσοι  Έλληνες σταθώμεν!  Ημείς είμεθα οι Θερμοπύλαι!  Δεν θα περάση ο Παπισμός, δεν θα περά-σουν οι αιρέσεις· η Ελλάς η αιωνία θα ζήση!    […]
Το κατ’ εμέ, δεν γνωρίζω τι με περιμένει· είτε έρημος, είτε εξορία, είτε θάνατος, εγώ τουλάχιστον τα όπλα δεν τα παραδίδω.  Θα αγωνισθώ μέχρι τέλους, δια να ίδω μίαν Εκκλησίαν υψηλήν και αγίαν, όπως την εδίδαξαν οι Πατέρες ημών, εις μνημόσυνον αιώνιον.»

ΑΠΟΣΠΑΣΜΑΤΑ ΑΠΟ ΟΜΙΛΙΕΣ ΕΠΙΣΚΟΠΟΥ ΦΛΩΡΙΝΗΣ ΑΥΓΟΥΣΤΙΝΟΥ ΚΑΝΤΙΩΤΗ
( ΑΠΟ ΤΑ ΒΙΒΛΙΑ «ΟΙ ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΙ ΣΤΟΥΣ ΕΣΧΑΤΟΥΣ ΧΡΟΝΟΥΣ» ΚΑΙ «ΠΡΟΔΟΣΙΑ ΤΗΣ ΟΡΘΟΔΟΞΟΥ ΠΙΣΤΕΩΣ» – ΚΟΖΑΝΗ 2007)

__________

_

Κυριακὴ ΙΒ΄ Λουκᾶ (Λουκ. 17,12-19)

ΤΟ ΠΑΡΑΠΟΝΟ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ

OMIΛIA MHTΡΟΠOΛITOY ΦΛΩΡINHS p. AYΓOYΣTINOY

«Ἀποκριθεὶς δὲ ὁ Ἰησοῦς εἶπεν· Οὐχὶ οἱ δέκα ἐκαθαρίσθησαν; οἱ δὲ ἐννέα ποῦ;» (Λουκ. 17,17)

Ο ΔΕΣΠΟΤΗΣ ἦρθε σήμερα στὸ ναό σας νὰ κάνῃ ἕνα παράπονο. Ποιός δεσπότης; Ὁ Κύριος ἡμῶν Ἰησοῦς Χριστός. Αὐτὸς εἶν᾿ ὁ ἀφέντης μας, στὰ χέρια του εἶνε ὅλα. Καὶ τί παράπονο ἔχει ὁ Χριστὸς μ᾿ ἐμᾶς; θὰ πῆτε. Ἐμένα ρωτᾶτε; Ἀκούσατε τὸ εὐαγγέλιο. Τὸ παράπονο τοῦ Χριστοῦ ἀκούγεται σήμερα ἐκεῖ. Γιὰ σᾶς μιλάει, δὲ᾿ μιλάει γιὰ ἄλλον. Τί λέει λοιπὸν τὸ εὐαγγέλιο; Ποιό εἶνε τὸ παράπονο τοῦ Χριστοῦ;

* * *

Λέει, ὅτι σὲ κάποιο μέρος ἔξω ἀπὸ ἕνα χωριό, μέσα σὲ μιὰ σπηλιά, χειμῶνα – καλοκαίρι ζοῦσαν δέκα δυστυχισμένοι ἄνθρωποι. Ἦταν ἄρρωστοι. Μόλις εἶδαν τὸ Χριστὸ νὰ περνάῃ, ἄρχισαν ἀπὸ μακριὰ νὰ φωνάζουν, νὰ ζητοῦν τὴ βοήθειά του. Γιατί ἀπὸ μακριά; Διότι ἡ ἀρρώστια τους ἦταν ἄσχημη, κολλητική, ἐπικίνδυνη καὶ τὴν ἐποχὴ ἐκείνη ἀθεράπευτη (μόνο τὰ νεώτερα χρόνια βρέθηκε φάρμακο καὶ θεραπεύεται). Εἶχαν λέπρα. Τὸ κορμί τους γέμιζε σπυριὰ καὶ πληγές, κάτι σὰν τὰ λέπια τοῦ ψαριοῦ, σὰν τὴν ψώρα. Ὅλη νύχτα δὲ᾿ μποροῦσαν νὰ κοιμηθοῦν. Ἔπαιρναν κεραμίδια καὶ πέτρες κ᾿ ἔξυναν τὸ δέρμα. Σάπιζαν οἱ μύτες καὶ τ᾿ αὐτιά, ἔπεφταν οἱ σάρκες. Κάτι φοβερό.
Ἕνας λεπρὸς ἔφτανε νὰ μολύνῃ ὁλόκληρο χωριό. Γι᾿ αὐτὸ τοὺς λεπροὺς τοὺς ἀπομάκραιναν ἀπὸ τὸν κόσμο καὶ τοὺς μάζευαν ὅλους σ᾿ ἕνα μέρος. Τέτοιος τόπος ἦταν ἡ Σπιναλόγγα, ἕνα ἐρημονήσι στὰ βόρεια τῆς Κρήτης, ὅπου δὲν ἐπιτρεπόταν κανεὶς νὰ πλησιάσῃ. Ἔτσι καὶ στὴν ἐποχὴ τοῦ Χριστοῦ. Τοὺς κρατοῦσαν μακριά, τοὺς κρεμοῦσαν καὶ κουδούνια στὸ λαιμό, ὅπως στὰ ζῷα, γιὰ ν᾿ ἀκοῦνε οἱ ἄλλοι καὶ νὰ φεύγουν. Οὔτε ἡ γυναίκα τους οὔτε τὸ παιδί τους οὔτε ἄλλος τοὺς πλησίαζε. Ζοῦσαν σὰν τ᾿ ἀγρίμια μέσ᾿ στὰ βουνὰ καὶ τὰ λαγκάδια.
Ἀπελπισμένοι λοιπὸν οἱ δέκα λεπροὶ ἀπ᾿ τοὺς ἀνθρώπους, ὅταν εἶδαν τὸ Χριστὸ μὲ τοὺς μαθητάς του, ἄρχισαν νὰ φωνάζουν μὲ ὅλη τὴ δύναμί τους· «Ἐπιστάτα», ἀφέντη, σῶσε μας (Λουκ. 17,13). Εἶχαν ἀκούσει γιὰ τὰ θαύματά του καὶ πίστευαν ὅτι μπορεῖ νὰ κάνῃ κι αὐτοὺς καλά. Καὶ ὁ Χριστός; Τοὺς θεράπευσε ἀμέσως; Ὄχι. Τοὺς εἶπε· «Πορευθέντες ἐπιδείξατε ἑαυτοὺς τοῖς ἱερεῦσι» (ἔ.ἀ. 17,14). Θέλετε νὰ γίνετε καλά; πηγαίνετε στοὺς παπᾶδες. Ἀκοῦτε; Κάτι καφφενόβιοι ποὺ παίζουν πρέφα ἀκοῦς καὶ λένε· «Ἄλλο ὁ Χριστός, ἄλλο οἱ παπᾶδες· ἐγὼ πιστεύω τὸ Χριστό, μὲ παπᾶδες ὅμως δὲν ἔχω σχέσι». Εἶνε ἀνώτεροι αὐτοὶ ἀπὸ τὸ Χριστό; Ἐδῶ ὅμως ὁ Χριστός, ὅταν τοῦ ζήτησαν βοήθεια οἱ λεπροί, δὲν τοὺς θεραπεύει ἀμέσως, ἀλλὰ τοὺς λέει νὰ πᾶνε στοὺς ἱερεῖς.
Γιατί τὸ εἶπε αὐτὸ ὁ Χριστός; Γιὰ τρεῖς λόγους. Πρῶτον Read more »

Μικρά αποσπάσματα ομιλίας Μητροπολίτου Φλωρίνης π. Αυγουστίνου Καντιώτου, στην συντονιστική επιτροπή αγώνος 21 χριστιανικών σωματείων της Θεσσαλονίκης, στις 16-4-1989)

1. «Η ΑΘΕΪΑ ΘΑ ΧΑΡΑΚΤΗΡΙΣΘΗ ΩΣ ΘΡΗΣΚΕΥΤΙΚΟ ΜΑΘΗΜΑ»!!!

______

_

Ο Γέροντας Μητροπολίτης Φλωρίνης μιλά στην συντονιστική επιτροπή του αγώνος 21 χριστιανικών σωματείων Θεσσαλονίκης το 1989, για την θεολογία του θανάτου και λέει ότι· η αθεϊα θα χαρακτηρισθή αργότερα ως θρησκευτικό μάθημα.
Μήπως τα φοβερά αυτά λόγια του π. Αυγουστίνου πραγματοποιούνται στις μέρες μας, που καταργούν το μάθημα των θρησκευτικών από τα σχολεία μας και το μετατρέπουν σε θρησκεολογία; Ο πατριάρχης Βαρθολομαίος, ο αρχιεπίσκοπος Ιερώνυμος και οι περισσότεροι δεσποτάδες μας μήπως δουλεύουν γι’ αυτή την πανθρησκεία, γι’ αυτό δεν μιλούν;
-Στη συνέχεια ο πρόεδρος της συντονιστικής επιτροπής μιλά για τον αγωνιστή ιεράρχη π. Αυγουστίνο που κινείται, εργάζεται και συντονίζει τον αγώνα σαν νέος 18 ετών και τον παρακαλεί να διαθέσει μια ακόμη ημέρα, για να μιλήσει στα νειάτα της Θεσσαλονίκης.
-«Θα είμαι στην διάθεσίν σας», απαντά ο σεβάσμιος Γέροντας των 82 ετών, «και ότι νομίζετε ότι μπορώ να σας προσφέρω, θα το προσφέρω με όλη μου την προθυμία…»
(Ο Μητροπολίτης Θεσσαλονίκης Παντελεήμων, είπε στον αγωνιστή ιεράρχη π. Αυγουστίνο· Να θεωρεί τη Μητρόπολη Θεσσαλονίκης σαν προέκταση της δικής του Μητροπόλεως»)

_________

«ΕΚΓΥΜΝΑΖΕΤΑΙ ΤΑΞΙΑΡΧΙΑ ΤΡΟΜΟΚΡΑΤΩΝ ΓΙΑ ΝΑ ΔΡΑΣΕΙ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ…»

«Είναι καιρός αγώνων. Τώρα είναι η ώρα του Παύλου του Μελά…»

_____

Κυριακὴ ΙΒ΄ Λουκᾶ (Λουκ. 17,12-19)
19 Ἰανουαρίου

ΤΟ ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ ΕΙΝΑΙ ΑΓΝΩΣΤΟ…

(Τῶν 10 Λεπρῶν)

ΑΚΟΥΣΑΤΕ, ἀγαπητοί μου, τὸ ἱερὸ καὶ ἅγιο εὐαγγέλιο. Τί εἶνε τὸ Εὐαγγέλιο; Τὸ ὡραιότερο βιβλίο. Δὲν ὑπάρχει ἄλλο σὰν αὐτό. Τὰ παλιὰ τὰ χρόνια τὸ ἄκουγαν νὰ τὸ διαβάζῃ ὁ παπᾶς καὶ δάκρυζαν. Προσπαθοῦσαν νὰ τὸ ἐφαρμόζουν, καὶ ζοῦσαν εὐτυχισμένοι.
Τώρα ποῦ φθάσαμε; Μιὰ προφητεία ἔλεγε, ὅτι θά ᾿ρθῃ μέρα ποὺ οἱ ἄνθρωποι θὰ κλείσουν τ᾿ αὐτιά τους στὸ Θεὸ καὶ θὰ τ᾿ ἀνοίξουν στὸ διάβολο. Σήμερα αὐτὸ γίνεται. Στὴν ἐκκλησία στενοχωριοῦνται ἂν καθήσουν μισὴ ὥρα· κάθε βράδυ ὅμως, ὣς τὰ μεσάνυχτα κι ὣς τὰ χαράματα, ἔχουν τὰ μάτια στὴν τηλεόρασι καὶ τ᾿ αὐτιὰ στὰ ῥαδιόφωνα. Ἡ προφητεία ἐκπληρώθηκε.
Θὰ προσπαθήσω νὰ σᾶς μιλήσω ἁπλᾶ, γιὰ νὰ μὲ καταλάβετε ὅλοι. Καὶ θὰ παρακαλέσω, νὰ συζητᾶτε μεταξύ σας αὐτὰ ποὺ θὰ ποῦμε, γιὰ νὰ διαδίδεται ὁ λόγος τοῦ Θεοῦ.

* * *

Τί λέει τὸ εὐαγγέλιο; Διηγεῖται ἕνα θαῦμα τοῦ Χριστοῦ. Ποιό θαῦμα; Ὁ Χριστός, βαδίζοντας μαζὶ μὲ τοὺς μαθητάς του ἔφθασε ἔξω ἀπὸ ἕνα χωριό. Ἐκεῖ ἀκούστηκε μιὰ δυνατὴ φωνή. Γυρίζει καὶ τί βλέπει· ἡ φωνὴ ἔβγαινε ἀπὸ τὰ λαρύγγια ἀνθρώπων πονεμένων. Τί ἦταν αὐτοί, τί ζητοῦσαν; λεφτὰ ἤθελαν; Τί νὰ τὰ κάνῃς τὰ λεφτά; Παραπάνω ἀπ᾿ τὰ λεφτὰ εἶνε – τί ; Ἡ ὑγεία. Εὐτυχὴς ὅποιος ἔχει τὴν ὑγειά του. Λένε γιὰ τὸν πιὸ πλούσιο τῆς Ἑλλάδος, ποὺ ἡ θάλασσα πήχτωσε ἀπ᾿ τὰ καράβια του, ὅτι ὅταν ἀρρώστησε καὶ τὸν πῆγαν στὸ Παρίσι, εἶπε· Γιατρέ, σοῦ δίνω ὅ,τι θέλεις, ἀρκεῖ νὰ μοῦ δώσῃς τὴν ὑγεία μου… Ἐμεῖς ἔχουμε τὴν ὑγεία καὶ δὲν εὐχαριστοῦμε τὸ Θεό.
Αὐτοὶ λοιπὸν ἦταν ἄῤῥωστοι. Ἔπασχαν ―Θεὸς φυλάξοι― ἀπὸ λέπρα, μιὰ ἀῤῥώστια ποὺ τότε δὲν ἐθεραπεύετο (τώρα θεραπεύεται). Ἡ λέπρα γεμίζει τὸ δέρμα τοῦ ἀνθρώπου μὲ σπυριά, τὰ σπυριὰ γίνονται πληγές, οἱ πληγὲς σαπίζουν· καταστρέφονται τὰ χείλη, ἡ μύτη, τὰ μάγουλα, τὰ δάχτυλα… Καὶ ἡ πιὸ ὡραία γυναίκα γίνεται ἡ πιὸ ἄσχημη, καὶ ὁ πιὸ ὡραῖος ἄντρας παραμορφώνεται καὶ ἀκρωτηριάζεται. Ὑποφέρουν, δὲν μποροῦν νὰ κοιμηθοῦν, θέλουν συνεχῶς νὰ ξύνωνται, σὰν τὸν Ἰώβ. Βασανισμένη ζωή. Καὶ τὸ χειρότερο, ἡ λέπρα ἦταν κολλητική. Γι᾿ αὐτὸ τοὺς λεπροὺς τοὺς ἔδιωχναν μακριὰ ἀπὸ τὶς πόλεις. Πήγαιναν οἱ ταλαίπωροι σὲ ἔρημα μέρη, μέσα σὲ σπηλιές. Τοὺς φοροῦσαν σάβανο. Κι ὅπως στὰ γίδια κρεμᾶνε κουδούνια, ἔτσι σὲ κάθε λεπρὸ κρεμοῦσαν ἕνα κουδούνι, γιὰ νὰ χτυπάῃ ν᾿ ἀκοῦνε οἱ ἄλλοι καὶ νὰ φεύγουν μακριά…
Κι αὐτοὶ λοιπὸν ἦταν σὲ μιὰ σπηλιά· μακριὰ ἀπὸ τὴ μάνα καὶ τὸν πατέρα τους, μακριὰ ἀπὸ τὴ γυναῖκα καὶ τὰ παιδιά τους, μακριὰ ἀπ᾿ τὴν κοινωνία. Καὶ τώρα, ὅταν εἶδαν τὸ Χριστό, πῆραν θάρρος καὶ φώναξαν· «Ἰησοῦ ἐπιστάτα, ἐλέησον ἡμᾶς» (Λουκ. 17,13). Εἶπαν δηλαδὴ τὸ «Κύριε, ἐλέησον», ποὺ λέμε κ᾿ ἐμεῖς σήμερα. Ἀλλὰ πῶς τὸ λέμε ἐμεῖς! Ἐκεῖνοι τὸ εἶπαν μὲ ὅλη τὴν καρδιά τους. Ἂν πῇς τὸ «Κύριε, ἐλέησον» ἔτσι, τὰ ἄστρα κατεβάζεις ἀπὸ τὸν οὐρανό.
Ζήτησαν λοιπὸν τὸ ἔλεος τοῦ Ἰησοῦ. Καὶ ὁ Χριστός; Τοὺς ἔκανε καλά. Πῶς; μὲ φάρμακα, μὲ συνταγές; Μόνο μὲ τὸ λόγο του· εἶπε καὶ θεραπεύθηκαν. Μετὰ τοὺς ἔστειλε στοὺς ἱερεῖς (ἔ.ἀ. 17,14)· κι ἀπὸ ᾿δῶ βλέπουμε, ὅτι ὁ Χριστὸς δὲν κατήργησε τὸ ἱερατεῖο. Νὰ πᾶτε στοὺς ἱερεῖς, εἶπε. Γιατί; Διότι αὐτοί, σύμφωνα μὲ τὸ μωσαϊκὸ νόμο, ἦταν τότε καὶ οἱ γιατροί.
Πῆγαν λοιπὸν στοὺς ἰατροὺς-ἱερεῖς. Καὶ ἐνῷ πήγαιναν, στὸ δρόμο ―ὤ τῶν θαυμάτων σου, Χριστέ!― θεραπεύθηκαν. Ὅπως ἡ νοικοκυρὰ καθαρίζει τὸ ψάρι ἀπὸ τὰ λέπια, ἔτσι οἱ πληγές τους καθαρίστηκαν· τὸ δέρμα τους ἔγινε σὰν τοῦ νεογέννητου παιδιοῦ.
Θαῦμα μεγάλο. Κι αὐτοὶ ἦταν δέκα. Τί ἔπρεπε νὰ κάνουν; Ἔπρεπε νὰ γυρίσουν πίσω, νὰ ποῦνε στὸ Χριστὸ Σ᾿ εὐχαριστοῦμε. Γύρισαν; Μπᾶ, τίποτα! Πήγανε στὰ σπιτάκια τους, στὴ μάνα τους, στὴ γυναῖκα καὶ στὰ παιδιά τους. Τὸ Χριστὸ τὸν ἀφήσανε. Ἕνας μόνο ἀπ᾿ αὐτοὺς γύρισε πίσω, ἔπεσε στὰ πόδια τοῦ Χριστοῦ καὶ εἶπε· ―Σ᾿ εὐχαριστῶ. Καὶ ὁ Χριστὸς εἶπε τὸ παράπονό του· ―Ἐγὼ δέκα ἐκαθάρισα· ποῦ εἶνε οἱ ἄλλοι ἐννέα;…

* * *

Μεγάλο τὸ παράπονο αὐτὸ τοῦ Χριστοῦ. Καὶ τὸ εὐαγγέλιο αὐτὸ ταιριάζει πολὺ καὶ σ᾿ ἐμᾶς. Διότι δυστυχῶς δὲ᾿ μοιάζουμε μὲ τὸν ἕνα, ποὺ εἶχε στὸ στόμα τὸ εὐχαριστῶ, ἀλλὰ μὲ τοὺς ἐννιά. Ἐνῷ μέρα – νύχτα ὁ Θεὸς μᾶς εὐεργετεῖ, δὲν ἀκούει ἕνα εὐχαριστῶ. Οὔτε τὴν Κυριακὴ τρέχουμε στὴν ἐκκλησία. Ἂν παρατηρήσετε, μέσ᾿ στοὺς δέκα ἕνας ἐκκλησιάζεται – ἀκριβῶς τὸ ίδιο ποσοστό. Ἂν ἕνα Read more »

Κυριακὴ ΙΕ΄ Λουκᾶ (Λουκ. 19,1-10)

ΖΑΚΧΑΙΟΙ, ΞΥΠΝΗΣΤΕ!

ΟΤΑΝ ὁ Κύριος, ἀγαπητοί μου, ἐκήρυττε στὰ παράλια τῆς Τιβεριάδος, στὰ χωριὰ καὶ στὶς πόλεις τῆς Παλαιστίνης, στὸ βουνὸ ἢ στὴ συναγωγή, πλήθη ἄκουγαν. Πόσοι ὅμως τὸν ἄκουγαν καὶ μὲ τὰ αὐτιὰ τῆς ψυχῆς; Πόσοι ἐδέχοντο τὸ φῶς του στὴν καρδιά τους καὶ ἐδονοῦντο ψυχικά; Πόσοι ἄλλαζαν; Ὤ, λίγοι ἦταν οἱ θαυμασταὶ τοῦ κηρύγματος ποὺ δὲν ἔμεναν ἁπλῶς στὸ θαυμασμὸ ἀλλὰ ἔκαναν πρᾶξι καὶ ζωὴ τὰ λόγια του. Γιατί οἱ περισσότεροι ἔφευγαν χωρὶς μεταβολή, χωρὶς ψυχικὸ συγκλονισμό; Τὴν ἀπάντησι στὸ τρομακτικὸ αὐτὸ ἐρώτημα δίδει σήμερα τὸ εὐαγγέλιο. Τί λέει τὸ σημερινὸ εὐαγγέλιο; Τὸ προσέξατε;

* * *

Περνοῦσε ὁ Χριστὸς μέσ᾿ ἀπὸ μιὰ ὡραία πόλι, τὴν Ἰεριχώ. Στὸ ἄκουσμα ὅτι ἔρχεται ὁ Ἰησοῦς, γιὰ τὸν ὁποῖο τόσα διεδίδοντο, οἱ κάτοικοι ἄφησαν τὰ σπίτια τους καὶ πετάχτηκαν ἔξω. Ἀπ᾿ ὅλον αὐτὸ τὸν συρφετὸ ἔνιωσε ἆραγε κανεὶς τὸ Χριστό; αἰσθάνθηκε στὴν καρδιά του τὸ θεϊκὸ ῥεῦμα τῆς ἀγάπης του, συγκλονίστηκε ἡ ψυχή του, ἦρθαν στὸ μυαλό του νέες σκέψεις; Ὤ, κλεισμένες οἱ καρδιὲς τῶν κατοίκων τῆς Ἰεριχοῦς· μπετὸν ἀρμέ! Δὲν ἄνοιξαν μπροστὰ στὸ φῶς τοῦ Χριστοῦ· τὰ πάθη δὲν παραμέρισαν διόλου. Μία περιέργεια νὰ δοῦν τοὺς τράβηξε στὸ δρόμο, τίποτε περισσότερο. Λοιπὸν ἔτσι ἄκαρπη θὰ ἔμενε αὐτὴ ἡ ὁδοιπορία τοῦ Χριστοῦ στὴν ὄμορφη αὐτὴ πόλι; Ὄχι.
Μέσα στὸν κόσμο ποὺ κατέκλυσε τοὺς δρόμους καὶ μῆλο νὰ ἔρριχνες δὲν ἔπεφτε, κάποιος ἔνιωσε τὸ Χριστό· μιὰ καρδιὰ δέχθηκε τὸ φῶς του, τὴν διαπέρασε τὸ ἠλεκτρικὸ ῥεῦμα τῆς ἀγάπης του. Αὐτὸς μόνο κατάλαβε τὸ Χριστὸ ᾿κείνη τὴ μέρα. Ποιός ἦταν;
Ἦταν, ἀγαπητοί μου, ἕνας μεγάλος κλέφτης. Ὄχι ἀπ᾿ τοὺς κλέφτες ποὺ ζοῦν στὰ βουνά, ἀλλ᾿ ἀπ᾿ αὐτοὺς ποὺ ζοῦν στὶς πόλεις καὶ κλέβουν καὶ λῃστεύουν μὲ τὸ γάντι. Τέτοιος κλέφτης ἦταν ὁ Ζακχαῖος τοῦ σημερινοῦ εὐαγγελίου. Ἦταν «ἀρχιτελώνης» (Λουκ. 19,2), δηλαδὴ γενικὸς εἰσπράκτωρ τῶν φόρων. Καὶ σὰν τέτοιος, διεφθάρη ἀπὸ τὸ χρῆμα. Ἔκλεψε, λῄστευσε, ἅρπαξε οἰκονομίες φτωχῶν, πάτησε ἐπὶ πτωμάτων, καὶ ἔτσι πλούτισε.
Ἀλλὰ ἦρθε ἡ ὥρα τοῦ ἐλέγχου τῆς συνειδήσεως. Ἡ φωνούλα αὐτή, ποὺ ἔβαλε μέσα μας ὁ Θεός, ἐλέγχει τοὺς ἐνόχους. Ἐλέγχει τὸν κλέφτη, τὸ φονιᾶ, τὸ διεφθαρμένο. Αὐτὴ ἡ φωνὴ ἤλεγξε τὸν Ἀδὰμ καὶ τὴν Εὔα, τὸν Κάϊν, τὸν Ἰούδα, τὸν Ἀνανία καὶ τὴ Σαπφείρα. Αὐτὴ τώρα ἐλέγχει καὶ τὸ Ζακχαῖο. «Ζακχαῖε,» τοῦ λέει, «εἶσαι ἕνας κλέφτης, ἕνας λῃστής· ἔκανες νὰ πεινάσουν ὀρφανά, νὰ κλάψῃ ἡ χήρα μάνα, νὰ πονέσῃ ὁ τίμιος ἐργάτης, νὰ κλέψῃ ὁ μικρὸς βιοπαλαιστὴς γιὰ νὰ ζήσῃ. Ζακχαῖε, εἶσαι ἔνοχος, εἶσαι ἁμαρτωλός». Ἡ συνείδησι λοιπὸν τὸν ἔκανε νὰ ξυπνήσῃ, νὰ νιώσῃ τὴ θέσι του, νὰ πεταχτῇ στὸ δρόμο, νὰ ζητῇ πάσῃ θυσίᾳ νὰ δῇ τὸν Ἰησοῦ· ἐκεῖνον ποὺ γαληνεύει τὶς συνειδήσεις, ἐκεῖνον ποὺ σῴζει.
Καὶ τὸν εἶδε τὸν Ἰησοῦ. Μὰ πῶς τὸν εἶδε, ἀφοῦ ἦταν κοντὸς καὶ τόσοι ἄνθρωποι εἶχαν κάνει τοῖχο μπροστά του; Ὤ! ὅταν θέλῃς νὰ πλησιάσῃς τὸ Χριστό, τὰ ἐμπόδια ὑπερπηδοῦνται. Καὶ ὁ Ζακχαῖος ὑπερπήδησε τὰ ἐμπόδια τοῦ ἀναστήματος. Ἀνέβηκε σ᾿ ἕνα δέντρο, σὲ μιὰ συκομορέα, κι ἀπὸ ᾿κεῖ ἀντίκρυσε τὸ μεγαλεῖο τῆς Θεότητος τοῦ Ἰησοῦ. Γιὰ νὰ δῇς ἕνα πανόραμα, τὴ θάλασσα λ.χ. μὲ τὶς ἀκτές της, τὰ χωριουδάκια μὲ τὰ κάτασπρα σπιτάκια ἢ τὶς πολιτεῖες μὲ τὶς καμινάδες τῶν ἐργοστασίων, πρέπει ν᾿ ἀνεβῇς κάπου ψηλά, στὸ βουνό· καὶ γιὰ νὰ δῇς τὸ μεγαλεῖο τοῦ Χριστοῦ, νὰ αἰσθανθῇς τὴ θεϊκή του δύναμι, πρέπει νὰ ὑψωθῇς πάνω ἀπ᾿ τὸ χῶμα, πάνω ἀπ᾿ τὴν ὕλη, πάνω ἀπ᾿ τὸν κόσμο τῆς φθορᾶς, ἡ σκέψι σου νὰ πετάξῃ ψηλότερα, νὰ ἐγγίσῃ τὰ ἄστρα, νὰ κατοπτεύσῃ τὴν αἰωνιότητα. Τότε θὰ νιώσῃς ἐντός σου τὸ μεγαλεῖο τὴς Θεότητος. Ὁ Ζακχαῖος, λοιπόν, στὴ συκομορέα, μετέωρος μεταξὺ οὐρανοῦ καὶ γῆς. Καὶ ἡ συκομορέα εἶνε ἕνας τύπος, γιὰ νὰ καταλάβουμε, ὅτι ἐκείνη τὴ στιγμὴ ἡ σκέψι του ἀνέβηκε ὑψηλότερα.
Ἀντίκρυσε τὸ μεγαλεῖο τοῦ Χριστοῦ, εἶδε τὸ ὕψος Του. Ἦταν ὁ προστάτης τῶν ὀρφανῶν καὶ τῶν χηρῶν, ἐκεῖνος ποὺ διήρχετο «εὐεργετῶν καὶ ἰώμενος» τοὺς ἀνθρώπους (Πράξ. 10,38), ποὺ δὲν εἶχε μιὰ δραχμὴ στὴν τσέπη, ποὺ δὲν εἶχε «ποῦ τὴν κεφαλὴν κλίνῃ» (Ματθ. 8,20· Λουκ. 9,58), καὶ αὐτὴ ἡ ἰδανικὴ ζωή του τὸν ἠλέκτρισε. Ἀπὸ Read more »

ΟΠΩΣ ΦΑΙΝΕΤΑΙ ΟΥΤΕ ΟΙ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣΤIΚΕΣ ΑΡΧΕΣ ΟΥΤΕ Η ΠΟΛΙΤΙΚΕΣ

ΘΕΛΟΥΝ ΤΗΝ ΑΝΑΠΤΥΞΗ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ!!!

• Χρονοτριβούν και φέρνουν εμπόδια για να μη πραγματοποιηθεί το ΤΑΜΑ ΤΟΥ ΕΘΝΟΥΣ, γνωρίζοντας ότι η ανοικοδόμηση του ναού θα δώσει πολλές θέσεις εργασίας χωρίς ούτε η πολιτεία, ουτε η εκκλησιαστική ηγεσία να ξοδεύσει ευρώ.
• Γιατί αδρανούν; Γιατί φέρνουν εμπόδια; Τι περιμένουν; Να κουρέψουν τις καταθέσεις οι τράπεζες και να χαθούν τα χρήματα που οι ευλαβείς δωρητές έχουν συγκεντρώση γι’ αυτό το σκοπό;

• Ντροπή στα καθάρματα, όποια και εάν είναι αυτά.

• ΓΙΑ ΤΟ ΤΖΑΜΙ ΣΤΟ ΒΟΤΑΝΙΚΟ ΛΥΣΑΞΕ Η ΠΟΛΙΤΕΙΑ ΝΑ ΤΟ ΚΑΝΕΙ, με τα χαράτσια και τους φόρους, που ξετίναξε τον Ελληνικό λαό. Υπήρχαν και δεσποτάδες μασόνοι και άθεοι, που απορούσαν γιατί αργεί να γίνει το τζαμι!!! Το ΤΑΜΑ του ΕΘΝΟΥΣ που θα δώσει θέσεις εργασίας χωρίς να επιβαρυνθεί κανένα ταμείο γιατί φέρνουν εμπόδια;

 «Ο ΔΕ ΠΑΡΑΝΟΜΟΣ ΙΟΥΔΑΣ ΟΥΚ ΗΒΟΥΛΗΘΗ ΣΥΝΙΕΝΑΙ»

 «ΕΛΛΗΣΙ ΚΑΙ ΒΑΡΒΑΡΟΙΣ, ΣΟΦΟΙΣ ΤΕ ΚΑΙ ΑΝΟΗΤΟΙΣ ΟΦΕΙΛΕΤΗΣ ΕΙΜΙ» (Ρωμ. Α, 14),
τὸ ὁποῖο ἐδημοσιεύσαμε καὶ εἰς τὸ τεῦχος 57 τῆς Φωτεινῆς Γραμμῆς σελ. 1-13.
Εὐελπιστοῦμε καὶ τὴν Πανηγυρικὴν Ἔκδοσιν νὰ τὴν ἀναρτήσωμε στὴν ἱστοσελίδα μας www.fotgrammi.gr τὶς προσεχεῖς ἡμέρες.
2. Ἐπανερχόμαστε, ὅμως, ἐπειδὴ μερικοὶ συνεχίζουν νὰ ἐθελοτυφλοῦν ἢ φανατίζονται ἀπὸ ἰδιοτελεῖς καὶ κάπηλους τοῦ ἀνεπανάληπτου Ἐθνάρχου καὶ Κυβερνήτου Ἰωάννου Καποδίστρια, τὸν ὁποῖο ἐδολοφόνησαν φανατικοὶ καὶ ἀνεγκέφαλοι Ἕλληνες μὲ τὴν ὑποκίνησι τῶν καταχθονίων σκοτεινῶν δυνάμεων, διότι ὄχι μόνον ὁ ἴδιος δὲν ἦταν μέλος τῶν σιωνιστῶν καὶ τῶν μασώνων, ἀλλ᾿ ἀπεναντίας εἶχε ἐκδόσει καὶ ἐγκύκλιο, ὅπου ἐτόνιζε ὅτι ὅποιος ἀνήκει καὶ ὑπηρετεῖ τὶς σκοτεινὲς δυνάμεις, δὲν ἐπιτρέπεται νὰ εἶναι δημόσιος ὑπάλληλος…

Α. Τὴν 8 Ἰουνίου 2012 ἡ Δ.Ι.Σ. ἀπεφάσισε νὰ πραγματοποιηθῇ τὸ Τάμα τοῦ Ἔθνους καὶ τὴν 25^ην Μαρτίου 2021 νὰ λάβουν χώρα τὰ ἐγκαίνια. Ἄριστη ἡ ἀπόφασι, ποὺ πράγματι ἔλαβε ὑπ᾿ ὄψιν της 100% τὴν εἰσήγησί μας, ποὺ ἀναπτύξαμε προφορικὰ καὶ γραπτὰ ἐπανειλημμένως, χρόνια ὁλόκληρα.
Β. Μέσα Ἰουλίου 2012 ἡ Δ.Ι.Σ. ὥρισε 9μελῆ ἐπιτροπὴ νὰ ἐπαγρυπνᾶ καὶ νὰ ἐπισπεύδῃ τὴν πραγματοποίησι τοῦ Τάματος τοῦ Ἔθνους. Ὅμως οὔτε κἄν συνῆλθε ἅπαξ. Καὶ ἡ λαϊκὴ παροιμία λέγει: «ἅμα θέλει κανεὶς νὰ καταποντίσῃ κάποια ὑπόθεσι, ἄς τὴν ἀναθέσει σὲ Ἐπιτροπή.
Ἔκτοτε παρῆλθαν ἄνω τῶν 530 ἡμερῶν ἄπρακτες καὶ ὁ χρόνος, ποὺ ἀπομένει, εἶναι μόλις 6 ἔτη.
Γιὰ ἕνα μεγαλεπήβολο καὶ κολοσσιαῖο ἔργο, ὡς τὸ μνημεῖο εὐχαριστίας, δοξολογίας, εὐγνωμοσύνης καὶ λατρείας στὸν Ἐλευθερωτὴ Σωτῆρα Χριστὸ μετὰ τῶν ἀναμνηστικῶν στηλῶν πρὸς τιμὴ τῶν ἐθνομαρτύρων τῆς Ἐθνικῆς μας Παλιγγενεσίας καὶ διὰ τοὺς πεσόντες φιλέλληνες στὰ πεδία τῶν ἑλληνικῶν μαχῶν, εἶναι πὰρα πολύ μικρὸς ὁ χρόνος ποὺ ἀπέμεινε.
Δυστυχῶς καθημερινὰ οἱ ἄπρακτες ἡμέρες αὐξάνονται καὶ οἱ ὠφέλιμες μειώνονται.

Ζητοῦμε κατεπειγόντως ἔδαφος κατάλληλο εἰς Ἀθήνα (λίαν περίοπτη καὶ δεσπόζουσα θέσι), γιὰ νὰ ἀρχίσῃ ἡ τελικὴ ἀρχιτεκτονικὴ μελέτη, οἱ ἐγκρίσεις καὶ τὰ ἔργα…

Την συνεχεια διαβάστε στην ιστοσελιδα· www.fotgrammi.g

__

π. Βασίλειος Βολουδάκης : ΤΟ ΠΡΟΠΑΤΟΡΙΚΟ ΑΜΑΡΤΗΜΑ ΕΙΝΑΙ ΠΡΟΣΩΠΙΚΟ ΑΜΑΡΤΗΜΑ

http://www.youtube.com/watch?v=JZoqT9mtn1g

 ΛΕΒΕΝΤΙΣΣΑ ΕΛΛΗΝΙΔΑ ΞΕΥΤΕΛΙΖΕΙ ΤΟΝ ΒΑΡΘΟΛΟΜΑΙΟ!

http://attikanea.blogspot.gr/2014/01/blog-post_7266.html

ΜΑΣ ΔΟΥΛΕΥΕΤΕ ΑΓΙΟΙ ΠΑΤΕΡΕΣ ;;;

ΤΙ ΔΟΥΛΕΙΑ ΕΧΕΙ Ο ΔΗΛΩΜΕΝΟΣ ΑΘΕΟΣ Κ.ΤΣΙΠΡΑΣ ΣΤΗΝ ΑΘΩΝΙΚΗ ΠΟΛΙΤΕΙΑ

Διαβάστε περισσότερα »_

Νίκος Καζαντζάκης:

Η συμβολή των ιδεών του στο «κοινωνικό ολοκαύτωμα»

που συντελείται στην σύγχρονη Ελλάδα

http://thriskeftika.blogspot.gr

και τον χαρακτηρίζει ως «οικουμενικό λογοτέχνη» και ως «πιο επίκαιρο από ποτέ»· πληροφορεί δε το ευρύτερο κοινό ότι, το φύλλο της Κυριακής 2.12.2013 συνοδεύεται από το βιβλίο του «Ταξιδεύοντας–Αγγλία»ⁱⁱⁱ.

AΓIOΣ NIKOΛAOΣ ΠΛANAΣ

XΡΙΣΤΟΦΟΡΟΣ ΠΑΠΟΥΛΑΚΟΣ

–

ΓΑΛΛΙΑ: Το σχολείο προωθεί τις διαστροφές

του Ευάγγελου Νιανιού

www.antibaro.gr   

Ουδέποτε άλλοτε τα λόγια του Χριστού «Αφετε τα παιδία ελθείν προς με» ήταν τόσο τραγικά επίκαιρα όσο είναι σήμερα. Η ανθρωπότητα βρίσκεται ενώπιον ενός νέου «παιδομαζώματος». Μόνο που σήμερα τη θέση του τυράννου Σουλτάνου, Λένιν ή Χίτλερ έχει πάρει η «δημοκρατικά» εκλεγμένη κυβέρνηση. Δεν πρόκειται για μια ακόμη θεωρία συνωμοσίας ενός ευφάνταστου και γραφικού δημοσιογράφου αλλά για επίσημη κρατική πολιτική: με βούλα και υπογραφή. Ο καινούργιος κόσμος που προωθούν θα κτισθεί πάνω στα ερείπια ψυχών και σωμάτων της νεολαίας μας. Είναι καιρός οι γονείς να καταλάβουν ότι έξω από την Εκκλησία καιροφυλακτούν οι πάσης φύσεως έμποροι για να τους αποσπάσουν ό,τι πολυτιμότερο έχουν: τα παιδιά τους. Και τώρα στο προκείμενο: Όπως πληροφορούμαστε από τη γαλλική εφημερίδα Le Monde … ΓΙΑ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ ΠΑΤΗΣΤΕ ΕΔΩ

______

Η ΧΩΡΑ ΜΟΥ, Η ΠΑΤΡΙΔΑ ΜΟΥ, ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΠΡΟΣ ΠΩΛΗΣΗ!

ΟΜΟΛΟΓΙΕΣ ΑΠΟ ΤΟ ΣΤΟΜΑ ΑΛΛΟΕΘΝΩΝ ΚΑΙ ΑΘΕΩΝ!

________________Σας παρουσιάζουμε σήμερα ένα σπουδαίο κείμενο, που προέρχεται από την γραφίδα μιάς γνωστής Ιταλίδος δημοσιογράφου, η οποία αναφέρεται στο πρόβλημα των μεταναστών, που πλήττει την Ιταλία, όπως και τη Χώρα μας άλλωστε, κυρίως Μουσουλμάνων, καί έχει ως κεντρικό νόημα, ότι μέ τόν τρόπο αυτό η Ιταλία αλλοτριώνεται και ξεπουλιέται! » Δεν μπορούμε να αντέξουμε ένα κύμα μεταναστών, που δεν έχουν καμμιά σχέση μ΄εμάς…» γράφει. Και καταλήγει: «Θα ήταν σαν να ξεπουλούσα τη Χώρα μου. Κι η Χώρα μου , η Πατρίδα μου, δεν είναι πρός πώληση»!!! Η ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΕΔΩ

___

Συντάκτης Αρχιμ. ΑΥΓΟΥΣΤΙΝΟΣ Ν. ΚΑΝΤΙΩΤΗΣ

ΘΑ ΠΕΣΗ

Σύγχρονος εἰδωλολατρία

Ἐκήρυττε, ἀγαπητοί μας ἀναγνῶσται, ἐκήρυττε σφοδρῶς κατὰ τῆς πλάνης καὶ τῆς ἁμαρτίας τῶν ἡμερῶν του ὁ Ἱερὸς Χρυσόστομος. Ἐκήρυττε κατὰ τῶν χορῶν, κατὰ τῶν ἱπποδρομιῶν, κατὰ τῶν αἰσχρῶν θεαμάτων. Ἀλλὰ ταύτα δὲν διεκόπτοντο. Ἐξηκολούθουν τὸ φθοροποιόν των ἔργον. Ὁ κόσμος συνέρρεε καὶ πάλιν εἰς τὰ ἱπποδρόμια καὶ τὰ θέατρα. Καὶ μέχρι τοῦ ναοῦ, ἔνθα ἐτελεῖτο ἡ ἱερὰ λειτουργία καὶ ἐγένετο τὸ κήρυγμα, ἔφθανον αἱ φωναὶ καὶ οἱ ἀλαλαγμοὶ τοῦ πλήθους ἐπιστρέφοντος ἀπὸ τὰς θεατρικὰς παραστάσεις καὶ τὰς ἐπιδείξεις τῶν ἵππων. «Τὶ κηρύττεις; Τὶ ματαιοπονεῖς; τοῦ ἐφώναζον οἱ πολλοί. Ἡ ἀνθρωπότης δὲν διορθώνεται». Ἀλλὰ ὁ Ἱ. Χρυσόστομος δὲν ἧτο ἀπὸ τοὺς χαρακτῆρες ἐκείνους, οἱ ὁποῖοι κάμπτονται εὐκόλως. Δὲν ἐπηρεάζετο ἀπὸ τὰς ἐπικρίσεις τῶν ψυχρῶν, τῶν ἀδιαφόρων, τῶν ἀπαισιοδόξων. Δὲν ἀπεγοητεύετο ἀπὸ τὰ δυσμενῆ σχόλια καὶ τὰ πενιχρᾶ τυχὸν ἀποτελέσματα τῶν ἱερῶν προσπαθειῶν του, ἀλλὰ μὲ ζῆλον ἀπαραμείωτον συνέχιζε τὰ πύρινα κηρύγματά του. «Ἀναμένοντες, ἀγαπητοί, τὴν διʼ ἑνὸς καὶ μόνον κηρύγματος ἀναμόρφωσιν τῆς ὅλης κοινωνίας, ἀποδεικνύεσθε ὅτι ἔχετε ἐσφαλμένην ἰδέαν περὶ τῆς δυνάμεως καὶ τῆς ἐπεκτάσεως τοῦ κακοῦ ἐν τῶ κόσμω, ἀπαντα ἀπὸ τοῦ ἄμβωνος ὁ ἀθάνατος ρήτωρ τῆς Χριστιανοσύνης». Καὶ συνεχίζων τὴν ἱερὰν διδασκαλίαν του ἔλεγεν, ὅτι τὸ κακὸν ὁμοιάζει μὲ δένδρον ἄκαρπον, τὸ ὁποῖον ὅμως ἐπρόλαβε καὶ ἔρριψε ρίζας βαθείας. Τὸ δένδρον αὐτὸ δὲν πίπτει μὲ μίαν καὶ μόνον «τσεκουριὰν», μὲ ἕνα καὶ μόνον κτύπημα τοῦ ξυλοκόπου. Ὁ πέλεκυς πρέπει νὰ ὑψωθῆ κατʼ ἐπανάληψιν κατʼ αὐτοῦ καὶ τότε τὸ δένδρον θὰ πέση. Οὕτω καὶ τὸ κακόν. Διὰ νὰ συντριβῆ ἡ βασιλεῖα τοῦ Σατανᾶ δὲν ἀρκεῖ μίαν καὶ μόνον φορὰν νὰ κηρύξωμεν καὶ κατόπιν νὰ ἐφησυχάσωμεν νομίζοντες, ὅτι ἡ πλάνη ἐξηλείφθη, τὸ κακὸν ἐξοντώθη, ἡ ἀλήθεια καὶ ἡ ἀρετὴ ἐθριάβευσαν. Ὄχι! Ἀλλὰ χρειάζεται συνεχές, ἀδιάλειπτον, σφοδρόν νʼ ἀκούεται τὸ κατὰ τοῦ ἠθικοῦ κακοῦ κήρυγμα. Διότι τὸ κήρυγμα, τὸ Ἀποστολικὸν κήρυγμα, εἶνε ὡς τὸ φλέγον πῦρ, ὡς ὁ πέλεκυς περὶ τοῦ ὁποίου ἐν τῶ 23ω καφαλαίω ὁμιλεῖ ὁ Προφήτης Ἰερεμίας λέγων: «Τὶ τὸ ἄχυρον πρὸς τὸν σῖτον; οὕτως οἱ λόγοι μου, λέγει ὁ Κύριος. Οὐκ ἰδοὺ οἱ λόγοι μου, ὥσπερ πῦρ φλέγον, λέγει Κύριος καὶ ὡς πέλυξ κόπτων πέτραν;».

* * *

Συμφώνως μὲ τὴν εἰκόνα τοῦ Ἱ. Χρυσοστόμου δένδρον ξηρόν, ἄκαρπον εἶνε καὶ τὰ αἰσχρὰ κινηματογραφικὰ καλλιστεῖα τῶν ἡμερῶν μας. Δὲν προέρχεται ἀπὸ τὸν φωτεινὸν Οὐρανόν, ἀλλὰ ἀπὸ τὸν σκοτεινὸν Ἄδην. Δὲν τὸ ἐφύτευσαν ἄγγελοι, ἀλλὰ δαίμονες. Χεῖρες σαρκολατρῶν, χεῖρες Ἑβραίων καὶ μασόνων, χεῖρες ἀποστατῶν τῆς πίστεως καὶ τῆς ἠθικῆς, ὀργάνων τοῦ Ἑωσφόρου, νέων σταυρωτῶν τοῦ Ναζωραίου, αὐταὶ τὸ ἐφύτευσαν. Αἱ ρίζαι του ἀπλώνονται εἰς τὰ βορβορώδη ὑποστρώματα τῆς κοινωνίας τοῦ Χόλλυγουντ. Ποτίζεται δὲ καὶ τρέφεται ἀπὸ τὴν μωροφιλοδοξίαν μυριάδων γυναικῶν, αἱ ὁποῖαι ἐλκύονται καὶ ἀπορροφῶνται ὑπʼ αὐτοῦ, καὶ ἐν τῶ σημεῖω τούτω τὰ καλλιστεῖα ὁμοιάζουν μὲ τὸ ἄγριον ἐκεῖνο δένδρον τῆς Ἄπω Ἀνατολῆς, περὶ τοῦ ὁποίου λέγεται, ὅτι οἱ κλάδοι του περιτυλίσσουν τὰ θύματα καὶ ἀπομυζοῦν τὸ αἷμα καὶ καταβροχθίζουν τὰς σάρκας τῶν ἐντόμων καὶ ζώων καὶ ἐπιφέρουν τὸν θάνατον καὶ εἰς τοὺς ἀνθρώπους ἀκόμη, οἱ ὁποῖοι ἀγνοοῦντες τὰς καταστρεπτικὰς ἰδιότητες τοῦ δένδρου θὰ ἐζήτουν τὴν ἀνάπαυσιν κάτω ἀπὸ τὴν σκιάν του. Τοιοῦτον σαρκοβόρον δένδρον εἶνε καὶ τὰ αἰσχρὰ κινηματογραφικὰ καλλιστεῖα. Τρέφονται μὲ τὰς σάρκας δυστυχισμένων γυναικῶν. Δυστυχῶς τὸ σαρκοβόρον καὶ θανατηφόρον τοῦτο δένδρον μετεφυτεύθη καὶ εἰς τὸ ἑλληνικὸν ἔδαφος. Ἀνάξιοι Ἕλληνες ἕνεκεν αἰσχροῦ κέρδους ἐδέχθησαν νὰ γίνουν αἱ διαφημισταί του καὶ τὸ δένδρον τοῦτο τοῦ θανάτου νὰ τὸ παρουσιάζουν ὡς δένδρον μὲ εὐχύμους καὶ γλυκεῖς καρπούς. Καὶ αἱ νεώτεραι ἄφρονες Εὖαι αἱ ὑποψήφιοι μὶς πίπτουν θύματα τῆς ἀπάτης ὡς Read more »

ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΤΑΙ ΗΜΕΙΣ! ΑΥΤΟΙ ΔΕ ΤΙ;

ΑΠΟΛΟΓΙΑ

(Εἰς τὰς 23 Μαΐου 1954, ἐγένετο πολυπληθὴς συγκέντρωσις τοῦ λαοῦ εἰς τὴν μεγάλην αἴθουσαν τοῦ Ὀρθοδόξου Συλλόγου «Τρεῖς Ἱεράρχαι». Θέμα ὁμιλίας: Ἡ ευθύνη ὅλων μας διὰ τὴν ἠθικὴν καὶ κοινωνικὴν ἐξαχρείωσιν, ἡ ὀποία βαίνει πρὸς τὸ ζενίθ… Ἕν ἐκ τῶν πολλῶν δεῖγμα τῆς ἐξαχριώσεως˙ τὰ περιβόητα καλλιστεῖα, ὁ εὔσχημος αὐτὸς τρόπος τῆς ἐμπορίας λευκῆς σαρκός, τὸν ὁποῖον κατεδίκασε Διεθνὲς Δικαστήριον. Ἀδελφοὶ καὶ Πατέρες, ἀδελφαὶ καὶ μητέρες – ἀνεφωνήσαμεν εἰς τὸ τέλος. Ὁ ἐχθρὸς πρὸ τῶν πυλῶν. «Ἀντίστητε τῶ διαβόλω καὶ φεύξεται ἀφʼ ὑμῶν» ἀκούεται πλέον εὐκρινῶς ἡ φωνὴ τῆς Θείας Σάλπιγγος (Ἰακ. 4, 7). Μὴ ἀναβάλλωμεν οὐδὲ ἐπὶ στιγμήν. Ὀργανώσαμεν ἐπιτελικῶς τὴν ἄμυναν. Ἐπιτεθώμεν σφοδρῶς κατὰ τοῦ κακοῦ. Ἀποδοκιμάσωμεν ἰσχυρῶς τὰ αἰσχρὰ καλλιστεῖα. Ἀγωνισθῶμεν ἀνδρείως κάτω ἀπὸ τὰ τετμημένα λάβαρα τῆς Ὀρθοδοξίας. Οὐδεὶς δισταγμός. Οὐδεμία δειλία. Ὅσοι πιστοί! Θὰ νικήσωμεν. Νικητὴς τῶν αἰώνων ὁ Χριστός!

Τὴν ἐπομένην, 24 Μαΐου, ἡμέραν Δευτέραν περὶ μεσημβρίαν ἡ πρωτεύουσα εἶδεν ἔξοχον θέαμα: Ἄνω τῶν 1000 ἀτόμων, οἱ πλεῖστοι τῶν ὁποίων νέοι καὶ νέαι, ἐγκαταλείψαντες πᾶν εἶδος ἐργασίας καὶ ἀσχολίας μὲ τὸ σύνθημα: «Ἐν τούτω Νίκα» εὐρέθησαν αἰφνιδίως εἰς τὸν πρὸ τῶν Παλαιῶν Ἀνακτόρων τῆς Πλατείας τοῦ Συντάγματος χῶρον καὶ διὰ ἐπιτροπῆς ἐπέδωκαν ψήφισμα εἰς τὸν Ὑπουργὸν τῆς Προεδρίας τῆς Κυβερνήσεως καὶ τὸν Ὑπουργὸν τῆς Δημοσίας Ἀσφαλείας.

Ὁ Λαὸς διεμαρτυρήθη ἐντόνως. Ἡ Κυβέρνησις ἄς ἐκτελέση τὸ καθῆκον της. Οἱ νόμοι οἱ ἀπαγορεύοντες τὰ θεάματα τὰ προσβάλλοντα τὴν δημοσίαν αἰδὼ εἶνε σαφεῖς, σαφέστατοι. Ὑπολείπεται ἡ ἐφαρμογή των. Ἀλλὰ πρὸς τοῦτο, χρειάζεται πνοὴ ζωῆς, ἵνα ἐκ τοῦ τάφου οἱ Νόμοι ἀναστηθοῦν.

Τὴν μεθεπομένην 26 Μαΐου ἡ καλλιστειακὴ ἐφημερὶς τῶν Ἀθηνῶν ἐξῆλθε τῆς κρύπτης. Ἀντελαμβάνετο πλέον, ὅτι τὸ ἔδαφός της ἐσείετο, ἡ ὑπόθεσις ἐχάνετο, τὸ εἴδωλον ποὺ ἔστησε διὰ νὰ προσελκύση πελατείαν θὰ ἐκονιορτοποιεῖτο καὶ θὰ ἐξέλιπον ἡ ἐργασία, ἡ ἐλπὶς τοῦ κέρδους ἐκ τῆς δημοσίας ἐκθέσεως τῶν γυμνῶν κρεάτων. Τὸ εἴδωλον τῆς αἰσχρότητος θὰ ἔπιπτε, τὸ κρεοπωλεῖον θὰ ἔκλειεν. Καὶ ὁ νέος «ἀργυροκόπος Δημήτριος» ἐταράχθη (ἰδὲ ἐν Καινῆ Διαθήκη, Πραξ. 19, 23-40). Ὁ Διευθυντὴς τῆς ἐφημερίδος ἐπετέθη καθʼ ἡμῶν. Θεέ μου! Ὁποία κακία ὑπάρχει εἰς τὸν κόσμον! «Σῶσον με ἐκ συκοφαντίας ἀνθρώπων καὶ φυλάξω τὰς ἐντολάς σου σφόδρα». Τὸ ἡφαίστειον τῆς ἐμπαθοῦς καρδίας του ἤνοιξε καὶ ἐπὶ σειρὰν ἡμερῶν διὰ τῶν στηλῶν τῆς ἐφημερίδος ἐκπέμπει καπνόν, ἀσβόλην, μύδρους και ἡ δημοσιογραφική του τέφρα φθάνει μέχρι τῆς τελευταίας γωνίας τοῦ Ἑλληνισμοῦ. Ὁ ἔνοχος διὰ τὴν ἐξώθησιν εἰς τὴν αἰσχρὰν γυμνότητα ἑκατοντάδων ἑλληνίδων, ζητεῖ ἐκ τοῦ ἐδωλίου τοῦ κατηγορουμένου νὰ μεταπηδήση εἰς τὴν ἔδραν τοῦ Εἰσαγγελέως καὶ νʼ ἀπαγγείλη τὸ κατηγορῶ. Καὶ ποῖον τὸ κατηγορητήριόν του; Ἀκούσετε! Ἀυτὸς ὁ ἱεροκήρυξ! Αὐτὸς ὁ Σύλλογος «Μέγας Ἀθανάσιος», ποὺ μὲ κατηγορεῖ δὲν εἶνε Χριστιανικός. Αὐτοὶ ποὺ τὸν διοικοῦν εἶνε ὕποπτοι. Εἶνε ἀναρχικοί. Εἶνε διαφθορεῖς τῆς Ἑλληνικῆς νεολαίας. Εἶνε κρυπτοκομμουνισταί. Εἶνε… πράκτορες τῆς Ρωσικῆς Πρεσβείας, ὄργανα τοῦ Ρώσσου πρεσβευτοῦ Σεργκέγιεφ. Ἀστυνόμοι, δικασταί. Τί κάθεσθε; Συλλάβετέ τους διὰ νὰ ἡσυχάσωμεν…

Κομμουνισταί. Αὐτὴ εἶνε ἡ κατηγορία, τὸ κέντρον πέριξ τοῦ ὁποίου περιστρέφονται ὅλα τὰ ἄρθρα τῆς «Ἀπογευματινῆς». Αὐτὴ εἶνε ἡ «ρετσινιὰ» ποὺ εὔκολα πιάνει εἰς τὴν πλήρη συγχύσεως ἐποχὴν μας καὶ αὐτὴν θέλουν νὰ κολλήσουν τώρα εἰς τὴν Μάχην τοῦ ἱεροκήρυκος καὶ τῶν μελῶν τοῦ Συλλόγου. Εὔκολος τρόπος ἐξοντώσεως ἀντιπάλων, ὁποίους δὲν δύνανται νὰ καταβάλουν μὲ ἄλλον τρόπον.

Ἀπέναντι τῆς πρωτοφανοῦς εἰς τὰ ἐκκλησιαστικὰ χρονικὰ τῶν νεωτέρων χρόνων τῆ Πατρίδος ἐπιθέσεως καθημερινῆς ἐφημερίδος κατὰ Χριστιανικοῦ Σωματείου, ὁ ἡμέτερος Σύλλογος δὲν ἧτο δυνατὸν νὰ μείνη ἀδιάφορος. Καὶ ἔλαβε καὶ λαμβάνει τὰ μέτρα πρὸς διαφώτισιν τῆς Κοινῆς Γνώμης, ἡ ὁποία τὰς πρώτας ἰδίως ἡμέρας εἶχε ταραχθῆ. Ἐν πρώτοις ὁ Σύλλογος συνέταξε καὶ ἀπέστειλεν εἰς τὴν «Ἀπογευματινὴν» ἀπάντησιν, τῆς ὁποίας ἀκριβὲς ἀντίγραφον δημοσιεύομεν καὶ ἐδῶ εἰς τὸ φύλλον τοῦτο τῆς «Σπίθας», ὡς συγκατηγορουμένης καὶ ταύτης μαζύ μὲ τὸν «Μέγαν Ἀθανάσιον»).

………………………………………………………………………………………………………………………….

ΑΠΑΝΤΗΣΙΣ ΤΟΥ ΣΥΛΛΟΓΟΥ “ΜΕΓΑΣ ΑΘΑΝΑΣΙΟΣ„

Πρὸς τὴν Διεύθυνσιν τῆς ἐφημερίδος «ΑΠΟΓΕΥΜΑΤΙΝΗ»

Εἰς τὸ χθεσινόν σας φύλλον τῆς 26-5-1954 οἱ ἀναγνῶσται σας μετὰ καταπλήξεως εἶδον, ὅτι διεθέσετε ὁλόκληρον τὴν πρώτην σελίδα καὶ μὲ τὰ μεγαλύτερα στοιχεῖα, μὲ φωτοτυπίας, μὲ παραθέσεις κειμένων καὶ εἰκόνων ἐπιτίθεσθε κατὰ τοῦ ἡμετέρου Συλλόγου. Εἰκασίαι, ὑπόνιαι, φαντασιώσεις, σπερμολογίαι τῶν τριόδων, παραποιήσεις καὶ διαστρεβλώσεις νοημάτων καὶ κηρυγμάτων, ὕβρεις, δυσφημήσεις, ἀσύστολα ψεύδη Read more »

Κυριακὴ μετὰ τὰ Φῶτα (Ματθ. 4,12-17)

TO ΣΩΤΗΡΙΟ ΦΑΡΜΑΚΟ

«Μετανοεῖτε· ἤγγικε γὰρ ἡ βασιλεία τῶν οὐρανῶν»
(Ματθ. 4,17)

ΘΕΤΩ, ἀγαπητοί μου, τὸ ἐρώτημα· Πῶς πάει σήμερα ὁ κόσμος;
Ὕστερα ἀπὸ τὶς συμφορὲς καὶ τὰ δεινὰ δύο παγκοσμίων πολέμων, θὰ περίμενε κανεὶς ὅτι ἡ ἀνθρωπότης ἔχει πλέον σωφρονισθῆ καὶ ἡ εἰρήνη εἶνε πλέον σταθερά. Ἀλλὰ δυστυχῶς τὰ παθήματα δὲν ἔγιναν μαθήματα. Ὅπως εἶπε κάποιος πολιτικὸς καὶ φιλόσοφος, ἀπ᾿ ὅλα τὰ ζῷα ἐκεῖνο ποὺ δυσκολώτερα διδάσκεται εἶνε ὁ ἄνθρωπος. Περίεργο, καὶ ὅμως ἀληθινό. Τὸ γαϊδουράκι, ἂν γλιστρήσῃ καὶ πέσῃ σ᾿ ἕνα λάκκο, στὸ ἑξῆς σημαδεύει τὸ μέρος καὶ ἂν ξαναπεράσῃ δὲν πέφτει πλέον. Προσέχει. Τὸ πάθημα τοῦ γίνεται μάθημα. Ἡ ἀνθρωπότης ὅμως, μὲ ὅλα τὰ σχολεῖα καὶ τὰ πανεπιστήμιά της, μὲ τοὺς πυραύλους καὶ τὰ ἄλλα ἐπιτεύγματά της, εἶνε χειρότερη ἀπὸ τὸ ζῷο αὐτό. Γλίστρησε καὶ ἔπεσε μία φορὰ στὸ λάκκο, στὸν πρῶτο παγκόσμιο πόλεμο, καὶ γέμισε ὁ λάκκος ἀπὸ αἵματα καὶ κόκκαλα. Δὲν πέρασαν 20-30 χρόνια καὶ προτοῦ νὰ ἐπουλωθοῦν τὰ τραύματά της ἡ ἀνθρωπότης πέφτει πάλι στὸ λάκκο, στὸν δεύτερο παγκόσμιο πόλεμο, μὲ νέα θύματα. Ἀλλ᾿ οὔτε αὐτὸ τὴν σωφρόνισε. Καὶ σήμερα πάλι ὅλα τὰ ἔθνη, ἐνῷ μιλοῦν περὶ εἰρήνης, ἑτοιμάζονται γιὰ πόλεμο. Ὅπως εἶπε ὁ ἅγιος Κοσμᾶς ὁ Αἰτωλός, ἡ εἰρήνη τῆς ἀνθρωπότητος κρέμεται ἀπὸ μιὰ τρίχα ἀλόγου. Μπορεῖ νὰ γίνῃ τρίτος παγκόσμιος πόλεμος, ὁ ὁποῖος στὴν Ἀποκάλυψι ὀνομάζεται «Ἁρμαγεδών» (Ἀπ. 16,16).

* * *

Ποιός φταίει; Ἐμένα ρωτᾶτε ποιός φταίει;
Πολλοὶ λένε, ὅτι φταίει ἡ Ἐκκλησία, φταίει ὁ χριστιανισμός. Γιατὶ ὑποσχέθηκε νὰ φέρῃ εἰρήνη στὸν κόσμο καὶ εὔχεται διαρκῶς «ὑπὲρ τῆς εἰρήνης τοῦ σύμπαντος κόσμου», καὶ ὅμως δὲν κατώρθωσε νὰ καταργήσῃ τοὺς πολέμους. Ὁ χριστιανισμὸς ἀπέτυχε, λένε, νὰ ἐγκαθιδρύσῃ τὸ βασίλειο τῆς εἰρήνης.
Τί θ᾿ ἀπαντήσουμε σ᾿ αὐτοὺς τοὺς ἀθέους καὶ ἀπίστους; Θ᾿ ἀπαντήσουμε μὲ ἕνα παράδειγμα. Ἐὰν ἕνας ἄρρωστος κινδυνεύῃ καὶ ὁ γιατρὸς τοῦ δίνῃ φάρμακο, ἀλλ᾿ αὐτὸς δὲν θέλῃ νὰ τὸ πάρῃ, καὶ πεθάνῃ, σᾶς ἐρωτῶ, ποιός φταίει; Φταίει ὁ γιατρός; Φταίει ὁ ἀσθενὴς ἀσφαλῶς. Κάτι παρόμοιο συμβαίνει κ’ ἐδῶ. Ὑπάρχει ὁ γιατρός, ὑπάρχει καὶ τὸ φάρμακο. Ἀλλὰ ὁ ἀσθενὴς δὲν δέχεται τὸ φάρμακο.
Ἀσθενὴς εἶνε ἡ ἀνθρωπότης, ὁ κόσμος ὅλος. Ἀσθενεῖ πνευματικῶς, ἠθικῶς, κοινωνικῶς, ἀπὸ πάσης ἀπόψεως. Στὸ προσκέφαλο τῆς ἀσθενοῦς ἀνθρωπότητος μαζεύτηκαν πολλοὶ «γιατροί»· φιλόσοφοι, διπλωμάτες, πολιτικοί, στρατηγοί, κοινωνιολόγοι, οἰκονομολόγοι, διάφοροι ἐπιστήμονες. Εἶνε οἱ κοσμοδιορθωταί, ποὺ ὑπόσχονται, ὅτι θὰ δώσουν τέλος στὰ δεινὰ καὶ θὰ ἔρθῃ εἰρήνη στὴν ἀνθρωπότητα. Τί κατώρθωσαν ὅμως; Ἀπέτυχαν· ἡ ἱστορία τὸ ὁμολογεῖ. Τὰ φάρμακά τους εἶνε σὰν τὶς ἀσπιρίνες. Παίρνεις μιὰ ἀσπιρίνη καὶ νομίζεις ὅτι θεραπεύθηκες. Πέφτει πράγματι ὁ πυρετός, ἀλλὰ προσωρινῶς. Μετὰ ἀπὸ λίγο ἐπανέρχεται. Διότι τὸ κακὸ εἶνε βαθύτερο μέσα στὸν ἀνθρώπινο ὀργανισμό.
Ἐὰν ὁ κόσμος μποροῦσε νὰ σωθῇ μὲ ὅλους αὐτούς, ―προσέξτε τί θὰ πῶ― δὲν θὰ κατέβαινε ὁ Θεὸς ἀπὸ τὸν οὐρανό! Δὲν διορθώνεται ὁ κόσμος μὲ τὶς δικές του δυνάμεις. Γι᾿ αὐτὸ χρειάστηκε νὰ κλίνῃ οὐρανοὺς καὶ νὰ κατέβῃ ἐδῶ κάτω ὁ Υἱὸς τῆς Παρθένου, γιὰ νὰ προσφέρῃ τὰ φάρμακά του. Ἕνας εἶνε ὁ Σωτήρας τοῦ κόσμου, Read more »

ΕΠΑΝΟΔΟ ΣΤΗΝ ΠΙΣΤΗ

Mητροπολιτου Φλωρίνης Αυγουστίνου

Ἀγαπητοί μου! Τὰ παραδείγματα ἀειμνήστων ἀνδρῶν, τῶν ἡρῴων τοῦ 1821, εἶνε δείγματα τῆς πίστεώς των· μιᾶς πίστεως ἡ ὁποία, θερμὴ ὡς «κόκκος σινάπεως» κατὰ τὸ λόγο τοῦ Κυρίου, εἶχε τὴ δύναμι νὰ μετακινῇ βουνὰ ἀπὸ ἐμπόδια (Ματθ. 17,20. βλ. καὶ Λουκ. 17,6), νὰ θαυματουργῇ καὶ νὰ προκαλῇ τὸν παγκόσμιο θαυμασμό. Ἔκτοτε διέρρευσαν δύο περίπου αἰῶνες.

Γεννᾶται τὸ ἐρώτημα· ἡ πίστις, ὄχι ὁποιαδήποτε πίστις ἀλλὰ ἡ Ὀρθόδοξος πίστις, ἡ ὁποία σὰν ἥλιος θέρμαινε καὶ ζωογονοῦσε τὰ τέκνα ἐκεῖνα τῆς Ἐκκλησίας, ἡ πίστις αὐτὴ διατηρεῖται σήμερα μέσα στὴν ἐλεύθερη πατρίδα στὴ ζέσι καὶ τὴ θερμότητα ποὺ εἶχε κατὰ τὴν ἡρωικὴ ἐκείνη ἐποχή, ὅπως καὶ πρὶν ἀπὸ αὐτήν, τὴν ἐποχὴ τῆς Τουρκοκρατίας; Μερικοί, ποὺ κρίνουν ἐπιπόλαια τὴ θρησκευτική μας ζωή, ὑποστηρίζουν ὅτι ἡ πίστι στὶς ἡμέρες μας ἀκμάζει· καὶ μύριες ἀποδείξεις, λένε, ἀποτελοῦν τὰ θρησκευτικὰ περιοδικά, τὰ βιβλία, οἱ χιλιάδες νέοι καὶ νέες ποὺ συγκλονίζονται κυριολεκτικὰ ἀπὸ τὰ χριστιανικὰ ἰδεώδη… Ἐμεῖς, χωρὶς νὰ εἴμαστε ἀπαισιόδοξοι, διαφωνοῦμε μὲ τὴν κρίσι αὐτὴ καὶ λέμε, ὅτι τὸ θρησκευτικὸ συναίσθημα σήμερα στὴν πατρίδα μας περνάει κρίσι ἄνευ προηγουμένου. Τὰ αἴτια; Δὲν εἶνε τοῦ παρόντος ἡ λεπτομερὴς ἔρευνα τοῦ προβλήματος αὐτοῦ. Ἕνα μόνο ἐδῶ τονίζουμε· ὅτι ἡ πίστις τῶν μὲν λεγομένων θρησκευτικῶν ἀτόμων εἶνε χλιαρὴ ὅσο ποτέ ἄλλοτε, τῶν δὲ ὑπολοίπων οἱ συνειδήσεις κυμαίνονται μεταξὺ πίστεως καὶ ἀπιστίας. Θρησκευτικὴ κοινωνία μὲ ὅλο τὸ βάθος τῆς ἐννοίας στὴν Ἑλλάδα δὲν ὑπάρχει. Αἰσχροὶ βλάσφημοι τῶν θείων, στελέχη μασονικῶν στοῶν, κράχτες ἀπιστίας καὶ ἀθεΐας, ἀλειτούργητοι ἐκλέγονται ὡς βουλευταὶ μὲ τὶς ψήφους τῶν ὀρθοδόξων, γιὰ νὰ πλήξουν μὲ τὸ ἐγχειρίδιο τῆς ἐξουσίας τὴν Ὀρθόδοξο Ἐκκλησία.

Ποῦ εἶνε σήμερα τὸ ἀγωνιστικὸ πνεῦμα τῶν ὀρθοδόξων τῶν παλαιοτέρων χρόνων, ποὺ ἔκαναν καὶ κυβερνῆτες ἀδιάφορους νὰ σκέπτωνται σοβαρὰ ἐπάνω στὰ προβλήματα τῆς πίστεως; Ἀλλοίμονο! Ἡ χλιαρότης καὶ ἡ ἀδιαφορία τῆς μεγάλης πλειοψηφίας τοῦ λαοῦ μας εἶνε τόσο μεγάλη, ὥστε, ἂν δὲν ληφθοῦν γενναῖα καὶ ῥιζοσπαστικὰ μέτρα γιὰ τὴν ἀναζωπύρωσι τῆς ἱερῆς φλόγας, τὸ ὄνομα τῆς Ὀρθοδοξίας στὶς ἡμέρες μας θὰ γίνῃ ὄνομα κενό, ὅλοι οἱ ὀρθόδοξοι θὰ καταντήσουν ἄνθη ἄοσμα καὶ ἄχρωμα, ποὺ δὲν θὰ μπορῇ ἕνας ξένος ἐπισκέπτης νὰ διακρίνῃ ἂν αὐτοὶ οἱ ἄνθρωποι ἀνήκουν στὴν Ὀρθόδοξο Ἐκκλησία, μιὰ Ἐκκλησία ποὺ ἄλλοτε ἐπὶ Τουρκοκαρτίας συγκροτοῦσε γνησία θρησκευτικὴ κοινωνία, ἀληθινὸ «βασίλειον ἱεράτευμα» (Ἔξ. 19,6 = Α΄ Πέτρ. 2,9), καὶ μὲ τὸ ἄδολο γάλα τῆς Ὀρθοδοξίας γαλούχησε κ᾽ ἐξέθρεψε γενεὲς γενεῶν ἡρώων καὶ μαρτύρων.

Ἀδελφοὶ καὶ πατέρες! Ἑορτάζοντας καὶ πανηγυρίζοντας τὴν ἐπέτειο τῆς ἐθνικῆς μας ἑορτῆς, ἕνα εἶνε τὸ ἄριστο μνημόσυνο ποὺ ἔχουμε νὰ κάνουμε· νὰ ἐπανέλθουμε τὸ συντομώτερο στὴν πίστι τῶν πατέρων μας καὶ νὰ τὴ ζήσουμε μὲ συνέπεια σὲ ὅλες τὶς ἐκδηλώσεις τῆς ἀτομικῆς καὶ ἐθνικῆς μας ζωῆς.

(ἀπὸ τὸ βιβλίο “Ἐθνικὰ προβλήματα“ του Μητροπολίτου Φλωρίνης π. Αυγουστίνου Καντιώτου, Τὸ ἰδανικὸν τοῦ ἔθνους, Ἀθῆναι 1961, σσ. 328-329, μτγλ.)