ΣΚΛΗΡΗ ΑΠΑΝΤΗΣΗ

ΤΟΥ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΟΥ ΦΛΩΡΙΝΗΣ ΑΥΓΟΥΣΤΙΝΟΥ ΚΑΝΤΙΩΤΟΥ

ΣΤΟΥΣ ΔΙΕΘΝΙΣΤΑΣ ΚΑΙ ΚΟΥΛΤΟΥΡΙΑΡΗΔΕΣ

__

__

1. Τραγούδι για τη Μακεδονία· «ΥΠΑΡΧΕΙ ΜΙΑ ΠΕΡΙΟΧΗ…»

2. ΑΠΟΣΠΑΣΜΑ ΟΜΙΛΙΑΣ ΤΟΥ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΟΥ ΦΛΩΡΙΝΗΣ π. ΑΥΓΟΥΣΤΙΝΟΥ ΚΑΝΤΙΩΤΟΥ
«…Οι κουλτουριάρηδες θα πουν· «ο δεσπότης είναι ρατσιστής!» Μάθανε και τον όρο, που αν τους ρωτήσεις· τί θα πει ρατσιστής; Δεν ξέρουν να απαντήσουν…
Άμα τονίσετε την πατρίδα, αμέσως σκοτεινά πρόσωπα, άγρια προπαγάνδα γίνεται. Μας θέλουν απάτριδες, για να πέσουμε ευκόλως στα χέρια εκείνων που τονίζουν την πατρίδα τους….» (Ποιους ζωγραφίζει εδώ ο σεβάσμιος Γέροντας; όλοι τους ξέρουμε).

Ένα τραγούδι που δονούσε τις καρδιές των μαθητριών, στις Εκκλησιαστικές Κατασκηνώσεις στη Φλώρινα. Ο Μητροπολίτης Φλωρίνης π. Αυγουστίνος Καντιώτης καλλιεργούσε τα μεγάλα ιδανικά των παιδιών

1. Υπάρχει μία περιοχή απ’ άκρη σ’ άκρη Ελληνική κι οι πέτρες θα το φωνάξουνε εάν εμείς σιωπήσουμε.
   Είναι η γη των πατέρων μας, η χώρα των Μακεδόνων, η ρίζα της Ελλάδας μας, το καύχημα των αιώνων.
   Μην παραχαράσσετε την ιστορία η Μακεδονία είναι μία λάμπει από Ελλάδα κι Ορθοδοξία η Μακεδονία είναι μία.
   Μην παραχαράσσετε την ιστορία η Μακεδονία είναι μία λάμπει από Ελλάδα κι Ορθοδοξία η Μακεδονία είναι Ελληνική.
   Στα χρόνια αυτά που πάλι οι εχθροί διεκδικούν τη μάνα μας γη λόχο ιερό θα αναστήσουμε σε ίχνη ηρώων θα βαδίσουμε.
   Έτσι η γη τωνπατέρων μας η χώρα των Μακεδόνων θα’ ναι Ορθόδοξη και Ελληνική μέσα στο διάβα των χρόνων.
   Μην παραχαράσσετε την ιστορία…..

Δυστυχισμένη Πατρίδα!

•   «…Αλλοίμονον! Χρήματα γίνονται καπνὸς καὶ καίονται. Ποῦ; Εἰς ἕνα κράτος ποὺ συντηρεῖται μὲ τὴν ἐπαιτείαν τῶν ξένων! Ποῦ; Εἰς μίαν πόλιν ποὺ διέρχεται οἰκονομικὴν κρίσιν! Ποῦ; Εἰς μίαν πόλιν μὲ στρατιὰν ἀπόρων τῆς ὁποίας οἱ ἄποροι φυματικοὶ δημοσιεύουν δραματικὰς ἐκκλήσεις καὶ ζητοῦν χρηματικὴν βοήθειαν διὰ ἀγορὰν φαρμάκων! Εἰς αὐτὴν λοιπὸν τὴν πόλιν γίνεται ὁ Καρνάβαλος καὶ μαζὺ μὲ αὐτὸν διωργανώνονται καὶ χοροεσπερίδες μυθώδεις, ὡς ἐκείνη ἡ τοῦ Λαδοπούλου. Δυστυχισμένη Πατρίδα! Χρήματα δὲν ὑπάρχουν διὰ γάλα, διὰ κρέας, διὰ φάρμακα, διὰ μίαν… πενικελλίνην ποὺ ζητεῖ ἡ χήρα καὶ τὸ ὀρφανὸ τῶν τελευταίων μας ἀγώνων. Ὑπάρχουν ὅμως χρήματα διὰ μάσκες, διὰ ἐνδυμασίας Κινέζων καὶ Ἰαπώνων, διὰ χαρτοπόλεμον, διὰ σοκολάτες ποὺ ἐκσφενδονίζουν εἰς τὰ μπαλκόνια οἱ νεαροὶ=δανδῆδες. Μὲ τὰ ποσὰ αὐτὰ τὰ ὁποία ἐξώδευσαν ἀσώτως οἱ υἱοὶ καὶ αἱ θυγατέρες τοῦ αἰῶνος τούτου, πόση κοινωνικὴ ἀνακούφισις θὰ ἠδύνατο νὰ γίνη κατὰ τὰς ἡμέρας τῶν Ἀποκρέω;…»(Χριστιανικη Σπίθα, 1952, Μητροπολίτου Φλωρίνης π. Αυγουστίνου Καντιώτου  www.augoustinos-kantiotis.gr/?p=32805)

http://katanixis.blogspot.gr/2014/02/2014_27.html

https://www.youtube.com/watch?v=beTU2V3slW4§

TA KAΡΝΑΒΑΛΙΑ ΟΙ ΦΩΤΙΕΣ ΚΑΙ ΤΑ ΟΡΓΙΑ

ΓΙΟΡΤΕΣ ΤΗΣ ΑΡΧΑΙΑΣ ΕΙΔΟΛΩΛΑΤΡΙΑΣ

Έρευνα του Σταύρου Καπλάνογλου

-Από το υπό έκδοση βιβλίο “Τύρισσα: Η αρχαία Κοζάνη και Τυρρηνία: Η προ’ι’στορική Δυτ. Μακεδονία”-
Στα πλαίσια της εκπομπής “Προγονικές εστίες” ,στο FLASH TV της Κοζάνης, δώσαμε πληροφορίες για την ύπαρξη αρχαίας πόλης, στην θέση, που σήμερα βρίσκεται η Κοζάνη και συγχρόνως την δική μας εκδοχή για το πιθανό όνομα- ΤΥΡΙΣΣΑ. Προσδιορίσαμε, ακόμη τη διάρκεια ζωής της, που ξεκινούσε πολύ πριν το 1600 π. Χ. και χάθηκε τον 4ο αιώνα μ. Χ. με βάση τα αρχαιολογικά ευρήματα. Η πόλη έδωσε σημεία ζωής ξανά από το 1100 μ. Χ., με ύπαρξη μικρών οικισμών, στο Σιόπατο -΄Αγ. Αθανάσιο και Τρίδενδρο και μετά το 1392 μ. Χ. και λίγο πιο οργανωμένα, με την έλευση των πρώτων προσφύγων από την Β. Ήπειρο εγκαταστάθηκαν στην Σκρκα.
Έχοντας σαν οδηγό τον Θουκυδίδη, αλλά και τον Στ. Βυζάντιο, ο οποίος μιλώντας για την ίδρυση της Ελίμειας, το 1150 π. Χ. περίπου από τον Έλυμο τον βασιλιά των Τυρρηννών, που κατοικούσε στην προϊστορική πόλη Τύρισσα, θελήσαμε να βρούμε την ιστορία τόσο της πόλης όσο και της γύρω περιοχής που με βάση αυτήν την εκδοχή, πρέπει να λεγόταν Τυρρηνία.
Φθάνοντας την έρευνα μέχρι το 3000 π. Χ. διαπιστώσαμε την παρουσία των Πελασγών. Στη συνέχεια μέρος από αυτούς που κατοικούσαν στην σημερινή Δ. Μακεδονία ονομάσθηκαν Τυρρηνοί (Πελασγό-τυρρινοί) -όπως τους αποκαλεί ο καθηγητής Ανδριώτης,σε ομιλία του το 1953- και με την πάροδο του χρόνο με την αποχώρηση από την περιοχή διάφορων φύλλων από το 2000 π.Χ. έως το 1200 π. Χ. (Ιωνες- Αχαιοί- Αρκάδες- Αιολείς-Δωρειείς) ονομάσθηκαν Ελιμιώτες.

Πολύ πιο μπροστά από αυτούς έφυγαν οι Φρύγες ή Βρύγες, από την περιοχή των Πρεσπών και πήγαν στην νότια πλευρά των Δαρδανελλίων, στην περιοχή της Τροίας, περίπου το 2000 π. Χ. Αργότερα, περί το 550 π. Χ., οι Μακεδόνες από την περιοχή της Ορεστίδος δημιουργούν το νέο βασίλειο των ΑΙΓΩΝ της Μεγάλης Μακεδονίας που έμελλε να μεγαλουργήσει.
Φυσικά, στην αναζήτηση έπρεπε να προσδιορίσουμε και την εθνικότητα αυτών των κατοίκων, μιας και εδώ και αρκετό καιρό εμφανίσθηκαν πολλές αμφισβητήσεις για την περιοχή μας. Για να προσδιορίσουμε, λοιπόν την εθνικότητά τους, αναζητήσαμε τα στοιχεία που την καταδεικνύουν, όπως είναι η κοινή γλώσσα, η θρησκεία, οι πολιτιστικές παραδόσεις, η ιστορία και άλλα πολλά αν και η απουσία κάποιων εκ των προαναφερθέντων δεν αποκλείει την πιθανότητα να είναι μέλη του ίδιου έθνους.
Όπως θα διαπιστώσει κανείς διαβάζοντας το βιβλίο πέρα από όποια αμφιβολία οι κάτοικοι της περιοχής ήταν Έλληνες και μάλιστα η περιοχή ήταν η χύτρα στην οποία δημιουργήθηκε το Ελληνικό έθνος και διαμορφώθηκε η γλώσσα του.
Αναζητώντας στοιχεία για την θρησκεία εκείνης της εποχής, τους θεούς που πίστευαν και τις θρησκευτικές παραδόσεις, διαπίστώσαμε ότι σε δυο τουλάχιστον θεούς, τη Θεά Κυβέλη ή Ρέα και τον Διόνυσο, αλλά και σε τρεις σχετικά άγνωστους μικρούς θεούς, τους Κάβειρους, παιδιά του Ηφαίστου. Υπήρχαν εκδηλώσεις λατρείας Βασικό στοιχείο το άναμμα της φωτιάς, οι χοροί γύρω της, η αθυροστομία που σχετίζεται με τη γενετήσια πράξη, με βασικό στόχο τη γονιμότητα και την ευγονία, τόσο σε ανθρώπους, όσο και σε φυτά αλλά και σε ζώα.
Η γονιμότητα αποτελούσε έναν από τους κύριους στόχους της λατρευτικής πρακτικής στην Αρχαία Ελληνική Θρησκεία. Read more »

Η ΝΗΣΤΕΙΑ

Ομιλία του Μητροπολίτου Φλωρίνης π. Αυγουστίνου Καντιώτου
απο τον ραδιοφωνικο Σταθμό των Ενόπλων Δυνάμεων
Συμπεριελήφθη στο βιβλίο «ΕΚ ΤΟΥ ΑΝΕΣΠΕΡΟΥ ΦΩΤΟΣ», εκδοση 1950

Ἀπὸ αὔριον, ἀγαπητοί μου ἀκροαταί, ἀρχίζει ἡ Ἁγία καὶ Μεγάλη Τεσσαρακοστή, περίοδος πνευματικῆς ἀσκήσεως, κατὰ τὴν ὁποίαν ἡ ἁγία ἡμῶν Ὀρθόδοξος Ἐκκλησία καλεῖ τοὺς πάντας εἰς ἕνα συναγερμὸν τοῦ πνεύματος, εἰς μίαν ψυχικὴν ἀνάτασιν πρὸς τὰ ἄνω, κατὰ τὸ «… τὰ ἄνω ζητεῖτε, τὰ ἄνω φρονεῖτε, μὴ τὰ ἐπὶ τῆς γῆς (Κολ. γ΄ 1,2).

Ναί! Πρὸς τὰ ἄνω. Δὲν εἶνε μόνον ἡ γῆ μὲ τὰς ὡραίας πεδιάδας, τοὺς ποταμοὺς κααι τοὺς ὠκεανούς της, μὲ τὰ πλούτη καὶ τοὺς θησαυρούς της, μὲ τὰς κατοικίας καὶ τοὺς οὐρανοξύστας, μὲ τὰς μεγάλας καὶ ποικίλας ἐφευρέσεις τῆς ἐπιστήμης ποὺ πρέπει αὐτὴ καὶ μόνον νὰ ἑλκύῃ τὸ ἐνδιαφέρον μας. Διότι τὶ εἶνε ἐπιτέλους αὐτὴ ἡ γῆ; Ἐν σχέσει μὲ τὸ Σύμπαν δὲν εἶνε τίποτε ἄλλο παρ’ ἕνας κόκκος ἄμμου. Αὐτὸ ἀπαντᾶ ἡ Ἐπιστήμη. Καὶ ὅμως διὰ τὸν κόκκον αὐτὸν τῆς ἄμμου τόσα ἐγκλήματα, τόσοι πόλεμοι, τόσα αἵματα. Διατί; Διότι εμεθα ὅλοι προσκεκολλημένοι εἰς τὴν ὕλην. Διότι ἐπιστεύσαμεν ὅτι οἱ θησαυροὶ τῆς γῆς εἶνε οἱ μόνοι θησαυροί. Διότι οὐδέποτε ὑψώσαμεν τὸ βλέμμα πρὸς τὰ ἄνω. Καὶ ὁμοιάζομεν μὲ τὰ βοσκηματώδη ἐκεῖνα ζῷα― τοὺς χοίρους ― οἱ ὁποῖοι εἰσέρχονται κατ’ ἀγέλας εἰς τὰ ὡραῖα δάση, ποὺ ἀποτελοῦνται ἀπὸ βελανιδιές, σκύβουν πρὸς τὰ κάτω, τὰ ρύγχη των ἐγγίζουν διαρκῶς τὴν γῆν καὶ τρώγουν μὲ λαιμαργίαν τοὺς καρποὺς τῶν δένδρων, ἀλλὰ κανένα ἀπὸ τὰ ζῷα αὐτά, δὲν βλέπετε νὰ ὑψώνῃ τὴν κεφαλήν του πρὸς τὰ ἄνω διὰ νὰ δῃ μίαν στιγμὴν τὰ πανύψηλα δένδρα ποὺ τοῖς παρέχουν τὴν τροφήν.
Εἰς μίαν τοιαύτην κατάστασιν εὑρίσκεται σήμερον καὶ ὁ ἄνθρωπος τοῦ 20οῦ αἰῶνος. Ἀπολαμβάνει τὰ διάφορα ἀγαθά, τὰ ὁποῖα ἐν τῇ ἐσχάτῃ ἀναλύσει ἔχουν πηγὴν προελεύσεως τὸν Πάνσοφον καὶ Πανάγαθον Θεόν, ἀλλὰ δυστυχῶς ἀπορροφημένος ἀπὸ τὴν ὕλην, ἀπὸ τὴν μανίαν τῆς κατακτήσεως τῆς ὕλης δὲν εὐκαιρεῖ, δὲν θέλει νὰ εὐκαιρήσῃ οὔτε ἕνα δευτερόλεπτον, διὰ νὰ ὑψώσῃ τὴν κεφαλήν του πρὸς τὰ ἄνω καὶ νὰ είπῃ πρὸς τὸν Δημιουργὸν ἕνα εὐχαριστῶ.
Ἀλλ’ ἰδοὺ ἐν μέσῳ τῆς ἀποκτηνώσεως, εἰς τὴν ὁποίαν ὁδηγοῦν τὸν ἄνθρωπον αἱ ὑλιστικαὶ ἀντιλήψεις περὶ τῆς ζωῆς, ἀκούεται σήμερον ἡ φωνὴ τοῦ Πνεύματος, ἡ φωνὴ τῆς Ἐκκλησίας, ἡμῶν. Καὶ ἡ φωνὴ αὐτὴ λέγει: Ἄνθρωποι! Ἕως πότε εἰς τὰ τέλματα; Ἕως πότε εἰς τὴν ὕλην; Ἀπογειωθεῖτε. Δὲν εἶνε μόνον ἡ γῆ, δὲν εἶνε μόνον ἡ ὕλη ὁ μόνος κόσμος ποὺ πρέπει ν’ ἀπορροφᾷ ὅλην τὴν ζωτικότητα καὶ δραστηριότητα τοῦ πνεύματός σας. Πέραν τῶν μορίων τῆς ὕλης ἁπλοῦται ἕνας ἄλλος κόσμος, κόσμος ἀπείρως ὡραιότερος τοῦ ὑλικοῦ κόσμου τὸν ὁποῖον βλέπομεν καὶ ἐγγίζομεν μὲ τὰς αἰσθήσεις μας. Εἶνε ὁ κόσμος τοῦ πνεύματος. Εἶνε ὁ κόσμος τῶν ἰδεῶν. Εἶνε ὁ κόσμος τῶν αὔλων, τῶν ἀθανάτων πραγμάτων, τὰ ὁποῖα οὐδεὶς χρόνος δύναται νὰ ἀλλοιώσῃ καὶ ἐξαλείψῃ. Εἶνε ὁ κόσμος, εἰς τὸν ὁποῖον ἡ ψυχὴ εὑρίσκει τὸ ὀξυγόνον της καὶ ἀναπνέει καὶ ζῇ τὴν ζωὴν ἐκείνην, ἡ ὁποία μόνη ἀξίζει νὰ λέγεται ζωή.
Ἀπογείωσις! Ὡραῖον εἶνε, ἀγαπητέ, ν’ ἀναβῇς Read more »

Α΄ Στάσις τῶν Χαιρετισμῶν
Παρασκευὴ 7 Μαρτίου 2014
Του Μητροπολίτου Φλωρίνης π. Αυγουστίνου Καντιώτου,

Θελεις τη χαρα;

«Χαῖρε, δι᾿ ἧς ἡ χαρὰ ἐκλάμψει» (Ἀκαθ. ὕμν. Α1α΄)

Ὑπάρχουν, ἀγαπητοί μου, ἐχθροί, ποὺ κατηγοροῦν τὴν Ἐκκλησία μας, ὅτι μισεῖ τὴ χαρὰ καὶ καλλιεργεῖ τὴ λύπη καὶ τὴ μελαγχολία. Τί ἔχουμε ν᾿ ἀπαντήσουμε;

Ἡ Ὀρθόδοξος Ἐκκλησία εἶνε ἡ πηγὴ τῆς χαρᾶς. Ναί, τῆς χαρᾶς. Ποιές ἀποδείξεις ἔ­χου­με; Ἀφήνουμε ὅλες τὶς ἄλλες· ἂς πάρουμε μό­νο τὸν Ἀκάθιστο ὕμνο. Εἶνε ὅλο χαρά. Καὶ τὸ πρῶτο «χαῖρε», ποὺ ἀκούσαμε ἀπόψε, ἀρ­χίζει μὲ τὴ χαρά· «Χαῖρε, δι᾿ ἧς ἡ χαρὰ ἐκλάμψει»· Χαῖρε, Παναγία, ποὺ ἔφερες στὸν κόσμο τὴ χαρά (Ἀκαθ. ὕμν. Α1α΄).

* * *

Τὸ ἱερὸ βιβλίο ποὺ περιγράφει τὴ ζωὴ καὶ τὰ θαύματα τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ ὀνομάζεται Εὐαγγέλιο. Γιατί Εὐαγγέλιο; Τί ση­μαίνει εὐαγγέλιο; Εἴδησις. Τί εἴδησις; Εὐ­χάριστη εἴδησις. Ποιά εἶνε αὐτὴ ἡ εὐχάριστη εἴδησι, ποὺ σκορπάει χαρά;

Πολλὲς εὐχάριστες εἰδήσεις ὑπάρχουν. Εὐχάριστες εἰδήσεις εἶνε γιὰ ἕνα χρεωμένο παραδείγματος χάριν ν᾿ ἀκούσῃ, ὅτι τοῦ χαρί­­στηκαν τὰ χρέη· γιὰ ἕνα φυλακισμένο καὶ κατάδικο, ὅτι ὑπεγράφη γι᾿ αὐτὸν διάταγμα χάριτος καὶ εἶνε πλέον ἐλεύθερος· γιὰ ἕναν ἄρ­ρωστο, ὅτι ἀνακαλύφθηκε τὸ φάρμακο ποὺ θὰ τὸν θεραπεύσῃ· γιὰ ἕναν ποὺ ἑτοιμάζεται γιὰ ταξίδι μακρινὸ νὰ συναντήσῃ τοὺς δικούς του, ὅτι ἐκδόθηκε τὸ διαβατήριό του· γιὰ ἕνα πάμπτωχο, ὅτι κέρδισε τὸν πρῶτο ἀριθμὸ στὸ λαχεῖο…

Εὐχάριστες εἰδήσεις αὐτές. Ἀλλὰ παραπάνω ἀπ᾿ ὅλες, ποιά εἶνε ἡ πιὸ μεγάλη στὸν κόσμο; Ἂν τὴν αἰσθανθοῦμε, καλῶς· διαφορετικά, δὲν θὰ καταλάβουμε τὴ χαρὰ ποὺ χαρίζει τὸ Εὐαγγέλιο. Ποιά εἶνε ἡ εἴδησις αὐτή; Ὅ­τι ἦρθε – ποιός ἦρθε; ἡ μάνα, ὁ πατέρας, ὁ συγγενής μας; Ἦρθε – ποιός ἦρθε; Τὸ νιώσα­με; Εἶνε γεγονός – ἦρθε ὁ Χριστός! Καὶ γιατί ἦρθε; Ἦρθε νὰ σφουγγίσῃ τὰ δάκρυα τῆς ἀν­θρωπότητος καὶ νὰ μᾶς πῇ Μὴν κλαῖτε, ὅπως εἶπε κάποτε στὴ χήρα τῆς Ναῒν «Μὴ κλαῖε» (Λουκ. 7,14). Ἦρθε ὁ Χριστὸς γιὰ νὰ πῇ στὸν ἄνθρωπο, ποὺ ἀναστενάζει κάτω ἀπὸ τὸ βάρος τῶν ἁ­μαρτημάτων του· «Τέκνον, ἀφέωνταί σοι αἱ ἁ­μαρτίαι σου» (Ματθ. 9,2. Μᾶρκ. 2,5). Ἦρθε νὰ πῇ γιὰ τὴν ἁ­μαρτωλὴ γυναῖκα, ποὺ ὅλοι τὴν περιφρονοῦ­σαν· «Ἀφέωνται αἱ ἁμαρτίαι αὐτῆς αἱ πολλαί, ὅτι ἠγάπησε πολύ» (Λουκ 7,47). Ἦρθε νὰ πῇ στὰ ὀρ­φανά, ὅτι ἔχουν πατέρα· στὴ χήρα, ὅτι ἔχει προστάτη· στὸν ἀπελπισμένο, ὅτι ὑπάρχει ἐλ­πίδα· σ᾿ αὐτοὺς ποὺ κλαῖνε πάνω στὰ μνήματα, ὅτι ὑπάρχει ζωὴ αἰώνιος, Ἐγὼ εἶμαι «ἡ ἀ­νάστασις καὶ ἡ ζωή» (Ἰω. 11,25).

Αὐτὴ εἶνε ἡ χαρὰ ποὺ ἔφερε ὁ Χριστός. Κι ὅτι αὐτὰ δὲν εἶνε λόγια ἀλλὰ μιὰ πραγματικότης, ὅτι ὁ Χριστὸς εἶνε ὄντως ἡ χαρὰ τοῦ κόσμου, ἡ παγκόσμιος χαρά, καὶ ἡ «τῶν ἀγγέλων χαρμονή» (ε΄ ᾠδ., β΄ τροπ. καν. Ἀκαθ.), ὑπάρχουν πολλὲς μαρτυρίες. Ἕνα παράδειγμα θ᾿ ἀναφέρω.

Τὴν ἐποχὴ τοῦ Χριστοῦ Read more »

Καθαρὰ Δευτέρα βράδυ

3 Mαρτίου 2014

ΠΕΡΙ ΜΕΤΑΝΟΙΑΣ

«Πάντες ἐξέκλιναν, ἅμα ἠχρειώθησαν· οὐκ ἔστι ποιῶν χρηστότητα, οὐκ ἔστιν ἕως ἑνός» (Ψαλμ. 13,3 = ῾Ρωμ. 3,12)

Σήμερα, ἀγαπητοί μου, εἶνε ἡ ἀρχὴ τῆς Μεγάλης Σαρακοστῆς. Ἐὰν προσέξουμε τὶς ἀ­κολουθίες ποὺ τελοῦνται τώρα, θὰ δοῦμε ὅ­τι τὴν περίοδο αὐτὴ ἐπαναλαμβάνονται συχνὰ δυὸ λέξεις· ἁμαρτία – μετάνοια. Ἡ ἁμαρτία εἶ­νε ἡ ἀσθένεια τῆς ψυχῆς καὶ ἡ μετάνοια τὸ φάρμακο. Ἰατρὸς εἶνε ὁ Κύριος ἡμῶν Ἰησοῦς Χριστός, ἰατρεῖο καὶ νοσοκομεῖο εἶνε ἡ Ἐκκλη­σία. Αὐτὴ μὲ λίγα λόγια εἶνε ἡ οὐσία τῆς Μεγάλης Σαρακοστῆς. Ἐπαναλαμβάνω· ἡ ἁμαρτία εἶνε ἡ ἀσθένεια, ἡ μετάνοια τὸ φάρμακο.

Περὶ τῆς μετανοίας λοιπὸν θὰ εἶνε ὁ λόγος. Τί εἶνε ἡ μετάνοια;

* * *

Ἡ μετάνοια εἶνε σύνθεσις πολλῶν στοιχείων. Ὅπως τὸ μύρο, μὲ τὸ ὁποῖο μυρωνόμεθα μετὰ τὸ βάπτισμα (κατασκευάζεται στὸ Πατρι­αρχεῖο τὴ Μεγάλη Πέμπτη), δὲν εἶνε μία οὐ­σία, ἀλλὰ εἶνε μεῖγμα πολλῶν εὐωδῶν οὐ­σιῶν καὶ ἀρωμάτων, ἔτσι καὶ ἡ μετάνοια εἶνε σύνθεσις πολλῶν θείων πραγμάτων.

⃝ Ἡ μετάνοια εἶνε πίστις. Πίστις, ὅτι ὑπάρχει Θεός, ὅτι ὁ Θεὸς εἶνε δίκαιος, ὅτι τιμωρεῖ τὸ κακὸ καὶ ἀμείβει τὸ καλό. Ὅποιος δὲν ἔχει πίστι δὲν μετανοεῖ· δὲν ἔχει ῥίζα νὰ στηρίξῃ τὴ μετάνοιά του. Σ᾿ αὐτοὺς ποὺ πιστεύουν «ἔδω­κεν ὁ Θεὸς τὴν μετάνοιαν εἰς ζωήν» (Πράξ. 11,18).

⃝ Ἡ μετάνοια ἀκόμη εἶνε ἐλπίδα. Τί ἐλπίδα; Ὅ­τι ὁ Θεὸς εἶνε πατέρας γεμᾶτος στοργή, πο­λυέλεος καὶ πολυεύσπλαχνος, ὅτι δέχεται κ᾿ ἐ­μᾶς μὲ ἀνοικτὲς ἀγκάλες ὅπως τὸν ἄσωτο υἱό.

⃝ Ἡ μετάνοια εἶνε καὶ γνῶσις. Ὄχι γνῶσις ἐ­πιστημονική, τῶν ἀστέρων καὶ τοῦ ὑλικοῦ σύμ­παντος, ἀλλὰ γνῶσις τοῦ ἑαυτοῦ μας, τὸ «γνῶ­θι σαυτὸν» ποὺ ζητοῦσαν οἱ πρόγονοί μας. Ὁ ἰατροφιλόσοφος Καρρὲλ στὸ βιβλίο του «Ὁ ἄνθρωπος, αὐτὸς ὁ ἄγνωστος» λέει ὅτι ὁ ἄν­θρωπος, παρ᾿ ὅλη τὴν πρόοδο, παραμένει ὁ ἄ­γνωστος «Χῖ»· τὸν ἀγνοοῦμε στὸ βάθος του. Ἡ μετάνοια, ποὺ προϋποθέτει γνῶσι τῶν ἁ­μαρτημάτων μας, βοηθεῖ νὰ γνωρίσουμε τὸν ἑαυτό μας.

⃝ Μετάνοια ὅμως εἶνε κάτι περισσότερο ἀπὸ γνῶσι. Εἶνε συναίσθησι καὶ αὐτομεμψία. Πολλοὶ διηγοῦνται μὲ ἀναίδεια τὰ βρωμερὰ «κατορθώματά» τους καὶ γελᾶνε οἱ ἀσυναίσθητοι. Ὄχι ἔτσι· αὐτὸ εἶνε σατανικὴ ἐξομολόγη­σι. Ἡ μετάνοια ἔχει συντριβὴ καὶ πένθος.

⃝ Νὰ προχωρήσω; Μετάνοια εἶνε τὰ δάκρυα, ποὺ ῥέουν ἀπὸ τὰ μάτια τοῦ μετανοοῦντος.

⃝ Μετάνοια κυρίως εἶνε ἡ ἐξομολόγησι στὸν πνευματικὸ πατέρα, καὶ μετὰ τὴν ἐξομολόγη­σι ἡ ἀλλαγὴ βίου, τρόπου ζωῆς· ἡ παῦσις τοῦ κακοῦ καὶ ἡ ἔναρξις τοῦ καλοῦ.

⃝ Ἡ μετάνοια, τέλος, βεβαιώνεται ἀπὸ τοὺς καρποὺς τοῦ ἁγίου Πνεύματος, ὅπως τοὺς περιγράφει ὁ ἀπόστολος Παῦλος (βλ. Γαλ. 5,22).

Ἰδού, ἀγαπητοί μου, ποιά εἶνε ἡ «σύνθεσι» τοῦ οὐρανίου μύρου τῆς μετανοίας. Ἀπὸ αὐ­τὰ ἕνα στοιχεῖο θὰ τονίσω· Read more »

Κυριακὴ τῆς Τυροφάγου (Ματθ. 6,14-21)

2 Μαρτίου 2014

MHTΡΟΠΟΛΙΤΟΥ ΦΛΩΡΙΝΗΣ π. ΑΥΓΟΥΣΤΙΝΟΥ ΚΑΝΤΙΩΤΟΥ

ΔΕΝ ΣΥΓΧΩΡΕΙΣ;  ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΣ ΔΕΝ ΕΙΣΑΙ!

«Ἐὰν ἀφῆτε τοῖς ἀνθρώποις τὰ παραπτώματα αὐτῶν, ἀφήσει καὶ ὑμῖν ὁ πατὴρ ὑμῶν ὁ οὐράνιος» (Ματθ. 6,14)

Εἶνε, ἀγαπητοί μου, σήμερα Κυριακὴ τῆς Τυρινῆς. Αὔριο ἀρχίζει μία νέα περίοδος στὴ ζωὴ τῆς Ἐκ­κλησίας ποὺ ὀνομάζεται Μεγάλη Τεσσαρα­κοστή. Τί εἶνε ἡ Μεγάλη Τεσσαρακοστή;

⃝ Εἶνε διάστημα 40 ἡμερῶν. Ὅσοι πιστεύουν, αἰσθάνονται χαρὰ ποὺ ἔφτασε ὁ καιρὸς αὐτός. Εἶνε μία ἐξαιρετικὴ περίοδος τοῦ ἔτους.
⃝ Πιὸ ἁπλᾶ, Μεγάλη Τεσσαρακοστὴ εἶνε μιὰ προ­θεσμία. Ὅσοι εἶνε ἔμποροι καὶ συν­αλλάσσον­ται, καταλαβαίνουν. Εἶνε προθεσμία, ἴσως ἡ τελευταία ποὺ μᾶς δίνει ὁ Μεγαλοδύναμος, γιὰ νὰ ἐξοφλήσουμε τὰ χρέη μας. Τὸ δὲ μεγαλύτε­ρο χρέος εἶνε τὰ ἁμαρτήματά μας. Μεγάλη Σαρακοστὴ προθεσμία γιὰ ἐξόφλησι ἁμαρτιῶν.
⃝ Τί ἄλλο εἶνε ἡ Μεγάλη Τεσσαρακοστή; Εἶνε ἀγώνας. Ἔφτασε ἡ ὥρα, ἀνοίγει τὸ στά­διο, γιὰ νὰ λάβουμε μέρος ὅλοι σὲ πνευματικὸ ἀγῶνα. Ὄχι νὰ κλωτσᾶμε μπάλλες, ἀλλὰ νὰ πολεμήσουμε τοὺς τρεῖς μεγάλους ἐ­χθρούς μας. Κι αὐτοὶ εἶνε· ὁ διεφθαρμένος ἑ­αυτός μας, ὁ κόσμος ποὺ μᾶς περιβάλλει μὲ τὰ θέλγητρα καὶ ὅλη τὴ γοητεία του, καὶ ὁ σατανᾶς ἢ ἑωσφόρος. Καλούμεθα λοιπὸν νὰ ἀγωνιστοῦμε ἐναν­τίον αὐτῶν, νὰ νι­κήσουμε, καὶ νικηταὶ νὰ φθάσουμε στὴν Κυριακὴ τῶν Βαΐων, νὰ κρατή­σουμε στὰ χέρια τὰ βάϊα, νὰ προσκυνήσουμε τὸ Χριστὸ καὶ νὰ ποῦμε κ᾽ ἐμεῖς «Ὡσαννά, εὐλογη­μένος ὁ ἐρχόμενος ἐν ὀνόματι Κυρίου» (Μᾶρκ. 11,9).
⃝ Μεγάλη Τεσσαρακοστὴ τί ἄλλο εἶνε; Εἶνε μιὰ σκάλα μὲ 40 σκαλοπάτια. Τὸ πρῶτο σκα­λοπάτι εἶνε αὔριο, μὲ τὴν προσ­ευχὴ τῆς Ἐκκλησίας μας ποὺ λέει «Κύριε, τῶν δυνάμεων μεθ᾿ ἡμῶν γενοῦ…» (Μέγ. Ἀπόδ.), καὶ τὸ τελευταῖο σκαλο­πάτι εἶ­νε τὸ Μέγα Σάββατο ποὺ φωνάζουμε «Ἀ­νά­στα, ὁ Θεός, κρῖνον τὴν γῆν…» (Ψαλμ. 81,8· Τριῴδ. Μ. Σάβ. ἑσπ.).
Μεγάλη Σαρακοστή· χαρὰ τῶν ἀγγέλων, τραῦ­μα τῶν δαιμόνων, ἀγαλλίασις τῶν ὀρθοδόξων. Τὴν περίοδο αὐτὴ ἔχουμε ἱερὰ χρέη. Ἀπ᾿ ὅλα τὰ χρέη, ποὺ πρέπει νὰ ἐκτελέσουμε, θέλω νὰ ὑπενθυμίσω στὴν ἀγάπη σας ἕνα, ποὺ δυστυχῶς τὸ παρα­μελοῦμε. Ποιό εἶν᾽ αὐτό; Μεγάλη Τεσσαρακοστὴ ἴσον – τί; ἱερὰ ἐξομολόγησις.

* * *

Ἱερὰ ἐξομολόγησις, ἀγαπητοί μου! Καταλα­βαίνετε; Πῶς νὰ σᾶς τὸ ἐξηγήσω; Ἂν θέλῃ καν­εὶς νὰ καταλάβῃ τί εἶνε ἡ ἐξομολόγησις, νὰ πάῃ στὸ σπίτι του, νὰ πάρῃ τὸ συναξάρι –μὴν κοροϊδεύουμε· τὰ συναξάρια εἶνε γεμᾶτα σοφία, στάζουν οὐράνιο νάμα– καὶ νὰ διαβάσῃ τὸν βίο τῆς ὁσίας Μαρίας τῆς Αἰ­γυ­­πτίας. Νὰ δῆτε ἐκεῖ πῶς ἐξωμολογήθηκε αὐτὴ ἡ ἁγία στὸν Ζωσιμᾶ τὸν πνευματικό της πατέρα καὶ εἶπε μὲ δάκρυα ὅλα τὰ ἁμαρτήματα ποὺ εἶχε διαπράξει.

Ἐξομολόγησις εἶνε, ν᾽ ἀνοίξῃς τὴν καρδιά σου καὶ νὰ πῇς τὰ ἁμαρτήματά σου· νὰ τὰ πῇς μὲ εἰλικρίνεια, μὲ κατάνυξι, μὲ δάκρυα. Νὰ τὰ πῇς μὲ πίστι. Ποιά πίστι; Ὅτι γιὰ τὴ σωτηρία χρειάζονται δύο σταγόνες. Ἡ μία εἶνε τὸ δάκρυ τῆς μετανοίας· κάθε δάκρυ ποὺ πέ­φτει ἀπ᾽ τὰ μάτια τοῦ ἁμαρτωλοῦ γίνεται – τί; ἕνας Ἰορδάνης, ποὺ πλένει ὅλα τὰ ἁμαρτήμα­τά του, καὶ τὰ μεγαλύτερα ἀκόμη. Καὶ ἡ ἄλλη σταγόνα ποὺ λυτρώνει τὸν ἁμαρτωλὸ εἶνε τὸ αἷμα τοῦ Χριστοῦ. Ὅλη ἡ Ἐκκλησία ἐκεῖ στηρί­ζεται. Ὅλη ἡ ζωή μας δυὸ δάκρυα εἶνε· ἅμα δὲν τά ᾿χῃς αὐτά, τὰ ἄλλα τί νὰ τὰ κάνῃς; Ἂν πιστεύῃς στὴ θυσία – στὸ αἷμα τοῦ Χριστοῦ καὶ στὴ δύναμι τῆς ἐξομολογήσεως – στὸ δάκρυ τῆς μετανοίας, νά ἡ πραγματικὴ χαρὰ καὶ εὐτυχία.

Νὰ ἐξομολογηθοῦμε λοιπὸν στὸν πνευματικό. Οἱ καλοὶ πνευματικοὶ εἶνε σπάνιοι καὶ γιὰ νὰ τοὺς βρῇς πρέπει νὰ ψά­ξῃς. Βρῆκες πνευματικὸ πατέρα σεβάσμιο ν᾿ ἀνοίξῃς τὴν καρδιά σου νὰ πῇς τὰ μυστικά σου; Ὁ πνευματικὸς εἶ­νε ὁ ἀντιπρόσωπος τοῦ Χριστοῦ, ὁ ὁποῖος εἶπε στοὺς ἁγίους ἀποστόλους καὶ διὰ τῶν ἀποστόλων ἡ φωνή του φτάνει στοὺς σημερινοὺς κληρικοὺς καὶ λέει· «Ἄν τινων ἀ­φῆτε τὰς ἁμαρτί­ας, ἀφίενται αὐτοῖς»· σὲ ὅσους δηλαδὴ συγχωρήσετε ἐσεῖς τὶς ἁμαρτίες, εἶνε συγχωρημένες (Ἰω. 20,23). Ὁ πνευματικὸς δίνει τὴ συγχώρη­σι, ἀλλὰ ἡ ῥίζα τῆς ἐξομολογήσεως εἶνε ὁ ἴδιος ὁ Χριστός.

Μαζὶ μὲ τὴ συγχώρησι ὁ πνευματικὸς δίνει καὶ συμβουλὲς – ὑποδείξεις, καὶ μαζὶ μ᾽ αὐτὲς δίνει καὶ φάρμακα. Ὅπως Read more »

_

_

ΦΙΛΑΝΘΡΩΠΙΑ ΤΟΥ «ΔΙΟΡΘΟΔΟΞΟΥ ΣΥΝΔΕΣΜΟΥ Ο ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ ΠΑΥΛΟΣ»

ΚΑΙ ΤΟΥ «ΙΔΡΥΜΑΤΟΣ ΠΡΟΑΣΠΙΣΕΩΣ ΗΘΙΚΩΝ ΚΑΙ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΩΝ ΑΞΙΩΝ»

ΑΝΤΙΚΡΟΥΣΙΣ ΑΙΣΧΡΟΤΑΤΩΝ ΔΙΑΒΟΛΩΝ ΚΑΙ ΛΑΣΠΟΛΟΓΙΩΝ

     28.2.2014

Επειδή διάφοροι δημοσιογράφοι, όπως π.χ. ο κ. Πρετεντέρης (τηλεοπτική εκπομπή «ΑΝΑΤΡΟΠΗ»-MEGA CHANNEL 24.2.2014), είναι ημιμαθείς ή κακοήθεις και ενδιαφέρονται μόνο για θεαματικότητα, παίρνοντας, προφανώς, ποσοστά, κακοποιώντας βάναυσα την αλήθεια, και σπιλώνουν την αξιοπρέπεια, την εντιμότητα, την αρίστη φήμη ανιδιοτελών ιδεολόγων που πασχίζουν να υπάρχει απόλυτη διαφάνεια και να αξιοποιείται και η τελευταία δεκάρα – ο οβολός της χήρας για τους δεινοπαθούντες συνανθρώπους μας, προς δόξα Θεού,
αναγκαζόμαστε να παρουσιάσουμε την όλη αλήθεια και να καταρρίψουμε τις αισχρότατες διαστρεβλώσεις αυτών των δοκησίσοφων διαβολέων μας.
Προσπαθήσαμε να συνοψίσουμε την όλη ιστορία για να την μελετήσουν οι αγαθοπροαίρετοι και να μη κλονίζωνται από τις σατανικές αυτές διαδόσεις.
 
Παρακαλούμε διαδώστε την ιστοσελίδα μας www.fotgrammi.gr παντού, για να διαφωτισθούν ακόμη και οι παρασυρθέντες και να συμβάλλουν εμμέσως να αποκατασταθούν οι άριστες φήμες των φορέων μας «Διορθόδοξος Σύνδεσμος Ο Απόστολος Παύλος» «Σωματείο Οι Φίλοι του Τάματος του Έθνους» και «Ιδρυμα Προασπίσεως Ηθικών και Πνευματικών Αξιών»
  
http://www.fotgrammi.gr/index.php?option=com_content&view=article&id=820:21214—l—-r&catid=30:2009-07-31-01-43-04

Περιοδικόν «Φωτεινή Γραμμή»
Μουσών 14 – 15452 Ψυχικόν
Τηλ.:210.3254321-2, Τηλεομοιότυπον:210.3236978
e-mail: fot_gram@otenet.gr ιστοσελίς: http://www.fotgrammi.gr 

ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ
ΙΕΡΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΣ ΠΕΙΡΑΙΩΣ
Ἀκτὴ Θεμιστοκλέους 190, 185 39 ΠΕΙΡΑΙΕΥΣ, Τηλ. +30 210 4514833 (19), Fax +30 210 4518476e-mail: impireos@hotmail.com

Πειραιεύς 28 Φεβρουαρίου 2014

Α Ν Α Κ Ο Ι Ν Ω Θ Ε Ν

ΚΟΥΜΟΥΤΣΑΚΟΣ

Ἡ ἐπιλογή τοῦ κ. Γ. Κουμουτσάκου σάν ὑποψηφίου Περιφεριάρχη Ἀττικῆς ἀπό τό κόμμα τῆς Νέας Δημοκρατίας ἀποτελεῖ μία σοβαρή πρόκληση γιά τόν εὐσεβῆ Ὀρθόδοξο Ἑλληνικό λαό διότι γιά τόν ἀξιότιμο κ. Κουμουτσάκο ἔχουν ἤδη ἀκουσθεῖ τά τρία ρήματα τοῦ Θείου λόγου «ἐμετρήθης, ἐζυγίσθης ἀπερρίφθης» κατόπιν τῆς τραγικῆς ψήφου του στό Εὐρωκοινοβούλιο γιά τήν θεσμοθέτηση τῆς ἀνατροπῆς τῆς ἀνθρώπινης ὀντολογίας καί φυσιολογίας μέ τό ἀποτρόπαιο ψήφισμα ὑπό τόν τίτλο: «Χάρτης πορείας τῆς Εὐρωπαϊκῆς Ἕνωσης κατά τῆς ὁμοφοβίας καί τῶν διακρίσεων λόγῳ σεξουαλικοῦ προσανατολισμοῦ καί ταυτότητας φύλου». Γιά νά περάσει στήν Εὐρώπη ὡς φυσική καί φυσιολογική ἡ εἰδεχθής συμπεριφορά καί πρακτική τῆς παραχρήσεως τοῦ ἀνθρωπίνου ὀργανισμοῦ καί τοῦ μεγαλειώδους δώρου τοῦ Θεοῦ πού εἶναι ἡ ἀθρώπινη σεξουαλικότητα, πού ἀποτελεῖ τό ἐφαλτήριο γιά τήν συνδημιουργία μέ τόν πάνσοφο καί ἀπερινόητο Δημιουργό τῆς ζωῆς. Τό ἐπαίσχυντο ψήφισμα μέ τίς σκοταδιστικές ἀπαγορεύσεις καί τό αἴτημα γιά ποινικοποίηση τῆς ἄποψης σέ βάρος τῆς ἔκπτωσης τῆς ἀνθρώπινης σεξουαλικότητος καί τῆς παθογένειας τῆς ψυχοσωματικῆς ὑγιείας φέρει τήν σύμφωνη ψῆφο τοῦ κ. Γ. Κουμουτσάκου πού διεχώρησε τή θέση του ἀπό τό Εὐρωπαϊκό Λαϊκό κόμμα στό ὁποῖο ἀνῆκε μαζί μέ ἄλλους τέσσερις Εὐρωβουλευτές τῆς Νέας Δημοκρατίας. Τό Εὐρωπαϊκό Λαϊκό Κόμμα ἐτάχθη κατά τοῦ ψηφίσματος μέ τίς εὔλογες θέσεις ὅτι τά ἀνθρώπινα δικαιώματα ἀφοροῦν σέ ὅλους τούς πολίτες καί δέν μποροῦν νά διασπῶνται στίς διάφορες ὁμάδες καί τίς ἰδιαιτερότητες τῆς κάθε μιᾶς καί ὅτι τά θέματα τῆς ἀνθρώπινης σεξουαλικότητος ἀφοροῦν στά ἐθνικά κράτη καί δέν μποροῦν νά ἀντιμετωπίζονται σέ Εὐρωπαϊκό ἐπίπεδο. Ὑπέρ τοῦ ψηφίσματος μαζί μέ τόν κ. Κουμουτσάκο τάχθηκαν ὡς ὁμοϊδεάτες τό Εὐρωπαϊκό σοσιαλιστικό κόμμα, ἡ Ἀριστερά, οἱ Πράσινοι καί οἱ Φιλελεύθεροι καί ἀπό Ἑλληνικῆς πλευρᾶς 6 ἀπό τούς Εὐρωβουλευτές τοῦ ΠΑΣΟΚ, ὁ κ. Ν. Χουντῆς τοῦ ΣΥΡΙΖΑ καί ἡ κ. Νίκη Τζαβέλα ἀπό τούς 2 Εὐρωβουλευτές τοῦ ΛΑΟΣ. Ὁ Πρόεδρος τῆς Εὐρωπαϊκῆς Χριστιανικῆς Πολιτικῆς Κίνησης Λέο βάν Ντόεσμπρουγκ δήλωσε ὅτι τό ὅλο ψήφισμα στηρίζεται στήν ἰδεοληψία τοῦ λόμπυ τῶν ὁμοφιλοφύλων καί δέν ἔχει καμμία ἐπιστημονική ἤ ἠθική βάση καί ὁ Πρόεδρος τῆς Ὁμοσπονδίας τῶν ἑνώσεων Χριστιανικῶν οἰκογενειῶν στήν Εὐρώπη Ἀνουάν Ρενάρ τόνισε τήν ἀξία τῆς οἰκογένειας ὡς θεμελίου γιά τήν ψυχική ἰσορροπία καί τήν φυσιολογική ἀνάπτυξη τοῦ ἀνθρώπου καί κατεδίκασε τήν κατασκευή τῆς ἰδεολογίας τοῦ φύλου πού ἐπιδιώκει νά ὑποκαταστήσει τήν φυσική ἀνθρώπινη ὀντολογία καί τήν ἀναντίρρητη πραγματικότητα.

Συμπέρασμα. Ὁ κ. Γ. Κουμουτσάκος ἔχει πλέον μέ τήν μεταφυσική τῶν πράξεων ὡς προσωπική του περιουσία ἀδιαπτώτως τήν συμπόρευσή του μέ τήν ἀνατροπή τῆς ἀνθρώπινης ὀντολογίας καί τόν εὐτελισμό καί τήν γελοιοποίηση τοῦ ἀνθρωπίνου προσώπου καί τῆς θεοσδότου ἀνθρωπίνης σεξουαλικότητος.

Ἐρωτῶνται οἱ εὐσεβεῖς Ὀρθόδοξοι Ἕλληνες τοῦ λεκανοπεδίου τέτοιον Περιφερειάρχη ἐπιθυμοῦν. Ἡ ἀπάντησις θά δοθεῖ στίς κάλπες προσεχῶς…

Ο ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ

+ ὁ Πειραιῶς ΣΕΡΑΦΕΙΜ

Χονδροειδής προβοκάτσια στη Ρόδο

με σκίσιμο Κορανίου και … προκηρύξεις ΧΑ

Α΄ στάσις Ἀκαθίστου ὕμνου
Ομιλία του Μητροπολίτου Φλωρίνης π. Αυγουστίνου Καντιώτου

ΠΟΥ ΥΠΑΡΧΕΙ Η ΧΑΡΑ;

«Χαῖρε, δι᾿ ἧς ἡ χαρὰ ἐκλάμψει» (Ἀκάθ. ὕμν. Α1α΄)

Ο Ἀκάθιστος ὕμνος, ἀγαπητοί μου, εἶνε ἕνα ποίημα τῆς ἐνδόξου περιόδου τοῦ Βυζαντίου, ποίημα ποὺ γιὰ πρώτη φορὰ ἀκούστηκε στὸν ἱστορικὸ ναὸ τῶν Βλαχερνῶν τῆς βασιλίδος τῶν πόλεων, ὅταν ἡ Πόλις κινδύνευε ἀπὸ τὴν ἐπιδρομὴ τῶν Ἀβάρων.
Ὅπως λέει ἡ ἱστορία, Ἄβαροι καὶ Πέρσες ἀπειλοῦσαν τοὺς Χριστιανούς καὶ ὁ κίνδυνος ἦταν μεγάλος. Ἰταμοὶ οἱ βάρβαροι, διεμήνυαν στοὺς Βυζαντινούς, πὼς μόνο ἂν γίνουν ψάρια καὶ κολυμπήσουν ἢ πουλιὰ καὶ πετάξουν θὰ σωθοῦν. Καὶ ὅμως ἡ ὑπεραγία Θεοτόκος ἔσωσε τὴν Πόλι μὲ τρόπο θαυμαστό. Τότε οἱ πιστοὶ συναθροίσθηκαν στὸ ναὸ καὶ μὲ εὐγνωμοσύνη τὴν ὕμνησαν ὄρθιοι ὅλη τὴ νύχτα.
Ὁ ὕμνος αὐτὸς εἶνε ἕνα πνευματικὸ ἀρχιτεκτόνημα, ἕνας Παρθενὼν τοῦ πνεύματος. Κι ὅπως ὁ Παρθενὼν ἀποτελεῖται ἀπὸ πολλοὺς κίονες – κολῶνες, καὶ ἡ κάθε κολώνα ἀπὸ σπονδύλους, ἔτσι καὶ ὁ Ἀκάθιστος ὕμνος ἀποτελεῖται ―κατὰ τὸ ἑλληνικὸ ἀλφάβητο ―ἀπὸ 24 ποιητικὲς κολῶνες ποὺ λέγονται οἶκοι, καὶ κάθε οἶκος – κολώνα ἀπὸ 14 σπονδύλους ποὺ εἶνε τὰ «χαῖρε», συνολικῶς 144.
Θὰ μοῦ ἐπιτρέψετε νὰ πῶ λίγα λόγια ἐπάνω στὸν πρῶτο χαιρετισμό, τὸ «Χαῖρε, δι᾿ ἧς ἡ χαρὰ ἐκλάμψει» (Ἀκάθ. ὕμν. Α 1 α΄).

* * *

«Χαῖρε». Ὁμιλεῖ γιὰ τὴ χαρά. Ποιά χαρά; Ὑπάρχουν πολλὲς χαρές. Χαίρουν οἱ ἄγγελοι· χαίρουν οἱ ἄνθρωποι· χαίρει καὶ ὁ σατανᾶς. Κ᾿ ἐπειδὴ αὐτὸ τὸ τελευταῖο φαίνεται παράδοξο, ἂς ἀρχίσω ἀπὸ ᾿κεῖ.
  Ὁ σατανᾶς, τὸ πονηρὸ πνεῦμα, χαίρει. Πότε χαίρει; Ὅταν κάνῃ κακό· ὅταν ἐνσπείρῃ ζιζάνια (μίση, ἔριδες, φιλονικίες), ὅταν διαλύῃ οἰκογένειες, ὅταν σκορπᾷ καταστροφές. Τότε ἔχει χαρὰ ὁ σατανᾶς. Στὴν Ἀποκάλυψι ὀνομάζεται «Ἀπολλύων», ὁ καταστροφεύς (Ἀπ. 9,11). Κι ἂν ἦταν ἐλεύθερος, θ᾿ ἀφάνιζε τὴν ἀνθρωπότητα, θ᾿ ἀνέτρεπε τὸ σύμπαν. Ἀλλ᾿, ὅπως λέγουν αἱ Γραφαί, ἡ κακοποιὸς δύναμίς του περιορίζεται ἀπὸ τὸν παντοκράτορα Κύριον.
  Μιὰ εἰκόνα τῆς ἀγρίας χαρᾶς ποὺ ἔχει ὁ σατανᾶς καταστρέφοντας βρίσκουμε καὶ στὴ φύσι· τὰ ἄγρια θηρία ἀναπαριστάνουν τὴν κακία του. Δὲν ἦταν βέβαια τὰ θηρία ἐξ ἀρχῆς ἔτσι· μετὰ τὸ προπατορικὸ ἁμάρτημα τοῦ ἀνθρώπου ἀγρίεψε ἡ φύσις καὶ τὰ θηρία. Ἡ ἀγριότης αὐτὴ προκαλεῖ φρίκη καὶ ἀποτροπιασμό. Ἡ τίγρις λόγου χάριν χαίρεται ὅταν κατασπαράζῃ τὴν ἀντιλόπη, ὁ λύκος ὅταν τρώῃ τὸ ἀρνί, τὸ γεράκι ὅταν πέφτῃ σὰν κεραυνὸς ἐπάνω στὸ θήραμά του, ἡ ἀλεποῦ ὅταν πνίγῃ τὶς ὄρνιθες… Αὐτὴ εἶνε μιὰ χαρὰ σαδιστική.
Ὅμοιοι ὅμως μὲ τὰ θηρία γίνονται καὶ ὡρισμένοι σατανικοὶ ἄνθρωποι. Κι αὐτοὶ μία χαρὰ ἔχουν, νὰ κάνουν κακό. Γιὰ νὰ φέρω μερικὰ παραδείγματα, Read more »

ΤΟ ΤΕΡΑΣ ΤΟΥ ΚΑΡΝΑΒΑΛΟΥ

__________

 
_______

ΤΡΙΩΔΙΟ

ΑΛΗΘΙΝΗ ΚΑΙ ΨΕΥΤΙΚΗ ΧΑΡΑ

ΟΜΙΛΙΑ ΤΟΥ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΟΥ ΦΛΩΡΙΝΗΣ π. ΑΥΓΟΥΣΤΙΝΟΥ ΚΑΝΤΙΩΤΟΥ

Λεγόμαστε, ἀγαπητοί μου, Χριστιανοὶ ὀρ­θό­δοξοι. Ὁ μεγάλος αὐτὸς τίτλος ἐπιβεβαιώ­νεται ἆραγε ἀπὸ τὴ ζωή μας, ἢ μένει μόνο ἕνας τύπος γραμμένος στὴν ταυτότητα;
Ἐνῷ ὁ Θεὸς μᾶς θέλει ἀγγέλους, τὰ ἔργα μας μαρτυροῦν ὅτι οὔτε Χριστιανοὶ οὔτε κἂν ἄνθρωποι λογικοὶ εἴμαστε. Κατεβήκαμε ἀκόμη πιὸ κάτω· σ᾽ ἐμᾶς ἁρμόζει ἐκεῖνο ποὺ εἶπε ὁ Δαυΐδ, «Ἄνθρωπος ἐν τιμῇ ὢν οὐ συνῆκε, πα­ρασυν­εβλήθη τοῖς κτήνεσι τοῖς ἀνοήτοις καὶ ὡμοιώ­θη αὐτοῖς» (Ψαλμ. 48,13,21). Γίναμε σὰν τὰ ζῷα καὶ χειρότερα. Αὐτὸ δείχνουν τὰ ὅσα λέγον­ται καὶ γίνονται, ἰδίως τὶς ἡμέρες αὐτές.
Οἱ πρῶτες ἑβδομάδες τοῦ Τριῳδίου εἶνε πε­ρίοδος προκαθάρσεως, ὅπως λέει σήμερα ὁ ἀ­πόστολος· «Δο­ξά­σατε δὴ τὸν Θεὸν ἐν τῷ σώματι ὑμῶν καὶ ἐν τῷ πνεύμα­τι ὑμῶν, ἅτινά ἐ­στι τοῦ Θεοῦ» (Α΄ Κορ. 6,20). Μὲ τὸ κορμί σου καὶ μὲ τὴν ψυχή σου νὰ δο­ξά­σῃς τὸ Θεό. Ἐμεῖς μ᾽ αὐτὰ ποὺ κάνουμε τὸν δοξάζουμε; Ἐνῷ οἱ ἅγιες αὐτὲς ἡμέρες ἔ­χουν ὁρισθῆ ἀπὸ τὸ Πνεῦμα τὸ ἅγιο, ἀπὸ τοπι­κὲς καὶ οἰ­κουμενικὲς Συνόδους, νὰ εἶνε ἡμέ­ρες καθαρι­ότητος, τώρα ὁ διά­βο­λος μὲ τὸ φτυάρι κοπρίζει τὴ ζωή μας. Οἱ μέρες αὐτὲς κατήντησαν μέρες ἀκαθαρσίας.
Ἀλλ᾽ ἀκούω ἀντίρρησι· ―Τί θέλεις; νὰ μᾶς κάνῃς καλογέρους, νὰ κρατᾶμε κομποσχοί­νια καὶ νὰ λέμε γονατιστοὶ ὅλη νύχτα «Πά­τερ ἡ­μῶν»; Ἄφησέ μας, Χριστιανέ μου· ἄ­σε τὸν κόσμο στὰ βάσανά του, ἄσ᾽ τον λίγο νὰ ξεσκάσῃ. Ἐμεῖς θέλουμε χαρά… Τί ν᾽ ἀπαντήσουμε;

* * *

Μᾶς παρεξηγεῖτε, κύριοι. Δὲν εἴμαστε ἐναν­τίον τῆς χαρᾶς. Ἡ θρησκεία μας εἶνε θρησκεία χαρᾶς. Ὁ ἄγγελος στοὺς ποι­μένες τὴ νύχτα τῆς Γεννήσεως εἶπε· «Ἰδού εὐ­αγγελίζομαι ὑμῖν χαρὰν μεγάλην, ἥτις ἔσται παν­τὶ τῷ λαῷ» (Λουκ. 2,10). Σᾶς φέρνω ἀπ᾽ τὰ οὐράνια χα­ρὰ μεγάλη. Καὶ ἡ λέξις εὐαγγέλιον τί θὰ πῇ· «εὐχάριστο μήνυμα». Οἱ ἅγιοι ἀπόστολοι, καὶ φυλακισμένοι ἀκόμη στοὺς Φιλίππους, «ὑμνοῦ­σαν τὸ Θεό, καὶ τοὺς ἄκουγαν οἱ κρατούμενοι» (Πράξ. 16,25). Κι ὅταν ὁ Νέρων ἔκλεισε τὸν ἀπόστολο Παῦλο στὰ μπου­ντρούμια τῆς ῾Ρώμης κ᾽ ἐπρό­κειτο νὰ τὸν ἐκτε­λέσουν, ἔγραφε· «Χαίρετε ἐν Κυρίῳ πάντοτε· πάλιν ἐρῶ, χαίρετε» (Φιλ. 4,4). Γεμᾶτος χαρὰ ἦταν.
Ἡ χαρὰ καὶ ἡ εὐθυμία εἶνε θεῖο στοιχεῖο τῆς ζω­ῆς, δῶρο Θεοῦ. Ἀπόδειξις ὅτι ὁ Θεὸς μᾶς ἔ­πλασε γιὰ τὴ χαρὰ εἶνε ὅτι, ὅταν δημιούργησε τὸν ἄνθρωπο, ποῦ τὸν ἔβαλε; στὸν παράδεισο.
Ἁμάρτησε βέβαια ὁ ἄνθρωπος καὶ ἐξωρίσθηκε ἐδῶ στὴ γῆ, κι ἀπὸ τότε δοκιμάζει θλίψεις καὶ πόνους. Παρ᾽ ὅλα αὐτὰ ἡ χαρὰ δὲν ἔ­λειψε ἐντελῶς. Ἐὰν ὑπῆρχε ἕνα χαρόμετρο καὶ μετροῦσε τὴ χαρά, πρὸ τῆς ἁμαρτίας θὰ ἔ­δειχνε στὸν παράδεισο τὸ βαθμὸ 1000. Με­τὰ τὴν ἁμαρτία τὸ χαρόμετρο ἔπεσε· πῆγε 900, 800, 500, 400, …50. Ἔμεινε πάντως ἕνα ποσο­στὸ χαρᾶς στὸν κόσμο. Ἀλλοίμονο ἂν δὲν ἔμενε.
Ὅσο οἱ ἐπιστῆμες προχωροῦν, ἀποδεικνύ­εται ὅτι αὐτὴ ἡ γῆ εἶνε ἕνα ἀνεκτίμητο δῶρο. Θὰ φτάσουν στὰ ἄστρα, θὰ πᾶνε στὸν Ἄρη, δὲ θὰ βροῦνε ἄνθρωπο. Ἐδῶ εἶνε ἡ κατοικία τοῦ ἀνθρώπου, μὲ τὸν ἀέρα καὶ τὸ νερό, μὲ τὰ δέν­τρα καὶ τὰ φυτά, μὲ τὰ ζῷα καὶ τὰ πουλιά, μὲ τὰ πολύτιμα μέταλλα καὶ ὀρυκτά. Εἶνε ἕνας μικρὸς παράδεισος. Ἄνθρωπε ἀχάριστε, δὲν χάθηκε τελείως ὁ παράδεισος, μέσ᾽ στὸν παράδεισο τῶν ἀστέρων εἶσαι. Ἡ σελήνη εἶνε σὰν τόπος ἐξορίας. Ἐδῶ στὴ γῆ ὑπάρχουν χα­ρές, πολλὲς χαρές. Νὰ μετρήσω; Ὁρίστε.
⃝ Πρώτη χαρὰ Read more »

ΕΠΙΚΑΙΡΟ ΟΣΟ ΠΟΤΕ

AΛΛΑ ΣΗΜΕΡA EXOYME ΤΕΤΟΙΟΥΣ ΗΓΕΤΑΣ;

EΠΙΣΤΟΛΗ ΣΥΜΠΑΡΑΣΤΑΣΕΩΣ ΕΙΣ ΤΟΝ ΔΙΩΚΟΜΕΝΟ
ΑΓΩΝΙΣΤΗ ΙΕΡΟΚΗΡΥΚΑ π. ΑΥΓΟΥΣΤΙΝΟ ΚΑΝΤΙΩΤΗ

ΕΜΠΡΟΣ

ΗΜΕΡΗΣΙΑ ΕΘΝΙΚΗ  ΕΦΗΜΕΡΙΣ
ΚΥΡΙΑΚΗ 16 ΜΑΙΟΥ 1948

Ο ΑΥΓΟΥΣΤΙΝΟΣ ΚΑΝΤΙΩΤΗΣ

Κύριε Διευθυντά,

Εἶναι καιρὸς πλέον νὰ ἀφυπνησθῶμεν καὶ νὰ ἐπιστρατευθῇ κάθε πατριώτης, κάθε ἱκανὸς ἱεροκήρυξ, ἱερατικὸς ἢ πολιτικός, δια νὰ ἐπαναφέρωμεν τοὺς πεπλανημένους ἐν τῷ σκότει,  εἰς ὁδὸν τῆς ἀρετῆς, εἰς τὸν δρόμον ποὺ μᾶς ἐχάραξεν ὁ Κύριος ἡμῶν Ἰησοῦς Χριστός.
Εἰς τὸ ἄρθρο σας· «Μία λιποταξία», διὰ  τὸ ὁποῖον σᾶς συγχαίρομεν, ὁ γράφων ἀσχολεῖται μὲ τὸν ἱεροκήρυκα π. Αὐγουστῖνο Καντιώτη, ὁ ὁποῖος πιστεύει εἰς τῆν ἀποστολἠν του, δὲν παύει ἀπὸ τοῦ νὰ ἐμψυχώνη τοὺς πάντας, στρατιωτικούς τε καὶ πολιτικούς, νὰ ἐνθαρρύνη τοὺς ἀποθαρρυνομένους καὶ νὰ χύνη βάλσαμον παρηγοριας εἰς  τοὺς τεθλιμμένους.
Ὅλα αὐτὰ ὅμως ἀποτελοῦσι ἕνα μυριοστὸν τῆς ὅλης του δράσεως. Θὰ ἐχρειάζοντο τόμοι ὁλόκληροι διὰ νὰ ἐξιστορήσθῇ ἡ ἀγαθοποιὸς δρᾶσις τοῦ ἱεροκήρυκος κ. Αυγουστίνου Καντιώτη.
Ἔχει τόσην χριστιανικὴν θέρμην, ἔχει τόσην φλόγα, ποὺ παρασύρει στὸ πέρασμα του καὶ τὸν πιὸ ἄθεο. Πειστικὸς, πειστικώτατος, μεταβάλλει τὸν πλέον /αθεον εἰς χριστιανόν, τὸν πιὸ ἄσπλαχνο εἰς φιλεύσπλαγχνο καὶ ἐλεήμονα καὶ τὸν πιὸ κακοῦργον εἰς φιλήσυχον καὶ εἰρηνικὸν ἄνθρωπον.
Ἀκούραστος, ἀεικίνητος, διαρκῶς ὁδεύει. Πότε στὰ σύνορα γιὰ νὰ ἐμψυχώση τοὺςφρουροὺς τῶν συνόρων μας καὶ νὰ παρηγορήση, πότε ἐδῶ, πότε ἐκεῖ, διὰ νὰ κηρύξη τὸν θεῖον λόγον.
Ἀπὸ ὅπου καὶ ἄν ἐπέρασε, ἀπὸ Θεσσαλονίκης μέχρις Ἰωαννίνων καὶ ἀπὸ Λαρίσης μέχρι Πρέσπας ἡ δρᾶσις τοῦ ἱεροκήρυκος αὐτοῦ ἄφησεν ἐποχήν.
Κατὰ τὴν ἐποχὴν τῆς μαύρης σκλαβιᾶς τῆς πείνας καὶ τῆς μεγάλης δυστυχίας, ποὺ οὔτε  αὐτὸ τὸ δύσμοιρο κράτος ἠδύνατο νὰ φανῇ ἀρωγὸν στοὺς  πεινῶντας, ὁ ἱεροκῆρυξ π. Αὐγουστῖνος Καντιώτης διὰ τῶν φλογερῶν κηρυγμάτων του ηδυνήθη να μαλάξῃ τὰς καρδίας καὶ αὐτῶν ἀκόμη τῶν φιλοχρημάτων καὶ νὰ σπεύσουσι νὰ προσφέρωσι οἱ  μὲν πλούσιοι ἐκ περισσεύματός των, οἱ δὲ πτωχοὶ ἐκ τοῦ ὑστερήματὸς των, διὰ νὰ σχηματισθῇ ἡ Ἑστία Καντιώτη, ἡ ὁποία περιέθαλπε καὶ ἐτροφοδότει 8.500 ψυχάς, γέρους, νέους καὶ παιδιά.

Τέτοιο θαῦμα δὲν φανταζόμεθα νὰ  ἔχῃ γίνει οὐδαμοῦ  τῆς Ἑλλάδος. Λέγομεν θαῦμα, διότι δὲν ἦτο δυνατὸν «Ἑστία» μὲ συσσιτοῦντας 8.500 καθ᾽ἡμέραν νὰ  λειτουργήσῃ ἐπὶ δύο καὶ πλέον ἔτη ἄνευ ἀρωγῆς τινος, παρὰ μόνον διὰ τῶν ἐκ τῶν θείων κηρυγμάτων γινομένων  προσφορῶν καὶ δωρεῶν εἰς τρόφιμα παντὸς εἴδους.

Εἰς τὴν «Ἑστίαν» Καντιώτη εὖρον σανίδα σωτηρίας οἱ εἰς τὰς  φυλακὰς κρατούμενοι ἐπὶ τε τῆς ἐποχῆς τῆς γερμανοκρατίας ἀλλὰ καὶ ἐπὶ τῆς τῶν ἐαμιτῶν.

Ποῖος θᾶ ἐφρόντιζε διὰ τοὺς ταλαίπώρους αὐτοὺς κρατουμένους, οἱ ὁποῖοι δὲν εἶχον ποῦ τὴν κεφαλὴν κλῖναι; Ποῖος θὰ τοὺς ἔδιδε ἕνα κομμάτι ξερὸ ψωμί; Κανείς…

Εὐρέθη ὅμως ἡ «Ἑστία» Καντιώτη ἡ ὁποία καθ᾽ἡμέραν ἐφρόντιζε δι᾽ αὐτούς, στέλλουσα τὴν μερίδα των καὶ τὴν θείαν παρηγορίαν.

Ἐκ παραλλήλου δὲν  ἔπαυε νὰ κηρύσσῃ καὶ νὰ τονώσῃ τὸ ἐθνικὸν αἴσθημα. Εἰς ἐποχὴν δὲ τῆς πιὸ στυγνῆς τρομοκρατίας δὲν ἔπαυε νὰ  στηλιτεύῃ, νὰ καυτηριάζῃ τοὺς  ἀντεθνικῶς δρῶντας, μὲ  κίνδυνον τῆς ζωῆς του.

Δι᾽ ὅλην αὐτὴν τὴν ἐξαιρετικὴν δρᾶσιν τοῦ ἱεροκήρυκος, ἐπαίνους καὶ συγχαρητήρια ἀνέμενε  τὸ κοινὸν ν’ ἀκούσῃ καὶ οὐχὶ διωγμούς. Μὰ μήπως δὲν κατεδιώχθη καὶ ὁ Θεάνθρωπος Ἰησοῦς Χριστός, διότι ἤλεγχε, ἐκαυτηρίαζε καὶ ἐξέπεμπε διὰ τοῦ φραγγελίου τοὺς ἀσεβεῖς; Τὸ ἴδιο συμβαίνει καὶ μὲ τὸν ἱεροκήρυκά μας κ. Αὐγουστῖνον Καντιώτην, ὁ ὁποῖος  καταδιώκεταιι, διότι δὲν παύει νὰ λέγῃ  τὴν ἀλήθεια ν ἀδιαφορῶν ποῖος εἶναι ὁ θιγόμενος. Πικρὰ ὅμως ἡ ἀλήθεια… Δὲν ἀνεχόμεθα τὸν ἔλεγχον, δὲν ἀνεχόμεθα συστάσεις… Θέλομεν ἀσυδοσίαν καὶ μόνον ἀσυδοσίαν…

Μὰ τί εἴδους ἱεροκήρυξ θὰ ἦτο, ὁποιοσδήποτε, ἂν ἐκώφευεν ἢ ἐθελοτυφλοῦσε διὰ νὰ φανῇ ἀρεστός; Δὲν θὰ τὸν ἀποκαλούσαμε Φαρισαῖον καὶ ὑποκριτήν;

Ἡμεῖς διαπιστοῦμεν μετὰ βαθυτάτης ὀδύνης μας ὅτι αἰτία εἶναι ὁ φθόνος. Ναί, μόνον ὁ φθόνος καὶ ὁ ἔλεγχος ὅστις γίνεται διὰ κάθε ἐκτριχιασμόν ὁποιουδήποτε ἀπὸ τὸν Θεῖον Λόγον, ἀπὸ τὸν δρόμον τοῦ Θεοῦ, ἀπὸ τὸν Νόμον τοῦ Χριστοῦ μας.

Πρέπει νὰ ἀφεθῇ ἐλεύθερος ὁ ἱεροκήρυξ κ. Αὐγουστῖνος Καντιώτης νὰ συνεχίσῃ τὸ ἔργον του καὶ νὰ μὴ ἀνακόπτουσι τὸν ζῆλον του οὔτε δὲ νὰ προσπαθῶσι νὰ σβέσωσι τὴν θείαν του φλόγα, ποὺ τοῦ ἐχάρισεν ὁ Χριστός μας, διὰ νὰ καθοδηγῇ ὡς φωτεινὸς φάρος τοὺς πλανωμένους ἐν τῷ σκότει.

Εἴμεθα βέβαιοι ὅτι ἡ Ἱερὰ Σύνοδος, θὰ κωφεύσῃ εἰς τὰς  κακοβούλους εἰσηγήσεις καὶ θὰ ἀπαλλάσσουσα τοῦτον πάσης κατηγορίας θὰ ἀφήσῃ ἐλεύθερον νὰ κηρύσσῃ τὸν Θεῖον Λόγον, ὁπουδήποτε καὶ χωρὶς φίμωτρα. Διότι ὁ Χριστός μας δὲν θέλει ἀντιπροσώπους του ὑποκριτὰς ἀλλὰ τοιούτους λέγοντας τὴν ἀλήθειαν καὶ μόνον τὴν ἀλήθειαν.

Κοζάνη, 10 Μαΐου 1948

Μετὰ πλείστης τιμῆς

Γ. Παναγιωτίδης, Κ. Κεχαγιάς, Α. Γεωργιάδης, Χαρ. Βλιακόφτης, Ζήνων Κοζανας, Θ. Λολας, Γεωγριος Παφίλης, Γεώργιος Πλιάκης, Ἱωάννης Μελλάς, Ι. Χιονίδης, Ι. Κοζανας, Ναούμ Σκαρκαλάς, Κωνστ. Κούκης, Χ. Χαραλαμπίδης, Εὐάγ. Παναγιωτίδης, Κ. Τζιγερίδης, Κ. Κλώνταρης, Ν. Μάστορας, Μ. Καραδήμος, Η. Βαμβακάς.

 Καὶ ἐκ Γρεβενῶν ἐλάβομεν ἀντίγραφον ὑπομνήματος ἀπευθυνομένου πρὸς τὴν Ἱεραὰν Σύνοδον τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἐλλάδος καὶ ὑπογραφομενου παρὰ τῶν ἐκπροσώπων διαφόρων σωματείων μεταξύ τῶν ὁποίων τῆς  Κατηχητικῆς Σχολῆς Γρεβενῶν ὁ Αἰμιλιανὸς, τῆς Χ.Ε.Ν. τῆς Χ.Μ.Θ., Χ.Ε.Ε.Ν Καὶ Ε.Κ.Σ. Δι’ αυτῆς παρακαλοῦνται  οἱ ἅγιοι πατέρες τῆς Ἐκκλησίας ὅπως ἀκυροῦντες προγενεστέραν ἀπόφασιν ἀποδώσουν εἰς τὸν ἄμβωνα τὸν ἱεροκήρυκα Αὐγουστῖνον Καντιώτη.

Η ΠΡΟΣΠΑΘΕΙΑ ΤΗΣ ΔΙΚΤΑΤΑΤΟΡΙΑΣ ΝΑ ΕΞΟΝΤΩΣΕΙ

ΤΟ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗ ΦΛΩΡΙΝΗΣ π. ΑΥΓΟΥΣΤΙΝΟ ΚΑΝΤΙΩΤΗ, ΣΤΙΣ 6-4-1968

ΣΤΕΛΝΟΝΤΑΣ 3 ΨΥΧΙΑΤΡΟΥΣ ΓΙΑ ΝΑ ΤΟΝ ΒΓΑΛΟΥΝ  ΤΡΕΛΛΟ, ΑΠΕΤΥΧΕ

Aπο το βιβλίο του Μητροπολίτου Φλωρίνης π. Αυγουστίνου Καντιώτου
«ΟΙ ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΙ ΣΤΟΥΣ ΕΣΧΑΤΟΥΣ ΚΑΙΡΟΥΣ», εκδοση Β΄, 2008, σελ.99-105

• (Τα αποσπάσματα των ομιλιών που ακολουθούν απηυθυνε ο θαρραλέως Μητροπολίτης π. Αυγουστίνος στο ποίμνιό του, ενώ ήτο υπο παρακολούθηση. Ο πιστός λαός της Φλώρινας και της Πτολεμαϊδος  ξεσηκώθηκε. Με χειροκροτήματα και επεφωνήματα την ώρα της ομιλίας και με τηλεγραφήματα συμπαραστάσεως στη συνέχεια εδωσε μάχη).

Στο ναό του Αγίου Παντελεήμονος Φλωρίνης 6-4-1968

Σήμερα προ μίας ώρας, ήρθαν στη μητρόπολη τρεις ψυχίατροι καθηγητές πανεπιστημίου, για να με εξετάσουν αν έχω καλώς τας φρένας. Χριστέ μου σε ευχαριστώ, γιατί με αξίωσες, να ακούσω και εγώ την κατηγορία που άκουσες εσύ στον κόσμο αυτό τον αμαρτωλό. Aλλ’ αφού θέλουν έτσι, θα μου επιτρέψετε, Χριστιανοί μου, να τους απαντήσω, ότι οι φρένες μου είναι σώες, σωότατες… Άς διαβάσουν τα βιβλία μου, για να δούνε που είναι τα σπέρματα της αναρχίας των σκέψεών μου. Και όμως ετόλμησαν να θέσουν υπό αμφισβήτηση και τον νου μου και να με πιάσουν κ’ εμένα να με κλείσουν μέσα στο φρενοκομείο. Ως Έλλην ιεράρχης απήντησα και η χωροφυλακή απ’ έξω έλαβε τα πόστα. Φοβηθήκανε μήπως εγώ κτυπήσω τους καθηγητάς. Μπήκαν μέσα στη μητρόπολη. Έδωσα εντολή να τους κεράσουν, και τους έστειλα μήνυμα: Ο επίσκοπος, που δέχεται και τον τελευταίο κουρελιάρη και κάθεται ώρες ολόκληρες μ’ αυτόν, υπό τοιαύτας συνθήκας δεν θα σας δεχθεί…
Είπαν κάποιοι: «Έχει μίσος ο δεσπότης». Όχι μέσα στην καρδιά μου βρίσκονται όλοι, εχθροί και φίλοι και πάνω από το σταυρό θα λέω: «Πάτερ, άφες αυτοίς ου γαρ οίδασι τι πιούσι». Δεν αισθάνομαι μίσος εναντίον ουδενός. Μίσος αισθάνομαι εναντίον του διαβόλου, εναντίον της αμαρτίας. Μ’ αυτούς έχω πόλεμον άσπονδο, ανένδοτο. Δεν θα υποχωρήσω απέναντι του διαβόλου και απέναντι της αμαρτίας. Μέχρι τελευταίας μου πνοής θ’ αγωνισθώ υπέρ των ωραίων ιδανικών της πατρίδος.
Αδελφοί, σεις μεν θα απέλθετε εις τα σπίτια σας, εγώ δε στη μητρόπολή μου ζω ημέρας τραγικάς και δραματικάς. Δι’ εμένα έφτασε η Μεγάλη Παρασκευή. Δόξα σοι, ο Θεός! Δεν ξέρω πόσες ημέρες θα είμαι επίσκοπος εδώ στη Φλώρινα αλλά και μιαν ημέρα να είμαι επίσκοπος θα εκτελέσω το καθήκον μου απέναντι της πατρίδος…
Αν δεν επίστευα στο Ευαγγέλιο, θα προτιμούσα να είμαι λούστρος, να γυαλίζω παπούτσια στους δρόμους της πόλεως. Πιστεύω στο Ευαγγέλιο, πιστεύω στην Ορθοδοξία, και παίζω κορώνα – γράμματα τη ζωή μου για την Ελλάδα…
Εδώ δίδεται μια μάχη, η μάχη του Χριστού κατά του σατανά. Πρέπει να νικήσει ο Χριστός, και μόνον ο Χριστός.
Μου είπαν οι αρχιερείς, «Πάτερ μου, συμβιβασμό».
Είμαι έτοιμος για κάθε συμβιβασμό. Αντέστε στο νομάρχη. Και αν ο νομάρχης θέλει να συμμορφωθεί με το αιώνιον Ευαγγέλιο, και αν υποταχθούν οι άρχοντες στο αιώνιον Ευαγγέλιο, εγώ θα τους αγκαλιάσω εδώ μέσα στην εκκλησία.
Εάν όμως δεν θέλουν, εγώ είμαι ασυμβίβαστος. Δεν υποχωρώ ούτε ένα γιώτα από το Ευαγγέλιο του Χριστού.
Αυτά τα χειροκροτήματα θα τα πληρώσετε.
Αν και γνωρίζω, μέσα στο ναό δεν είστε μόνο πνευματικά μου τέκνα αν και γνωρίζω, ότι εδώ υπάρχουν και κατάσκοποι αν και γνωρίζω, ότι υπάρχουν και Ιουδαίοι που θα σπεύσουν να μεταφέρουν τα λόγια μου… Θεέ μου, συγχώρεσε τους εχθρούς μου, οι οποίοι έφθασαν μέχρι τοιούτου σημείου ώστε να μου φορέσουν ζουρλομανδύα για να με κλείσουν στο Δρομοκαϊτειο. συγχώρεσε τους.
Σείς δε, ευλογημένα μικρά παιδιά, αρνάκια του Χριστού μου, γονατίστε απόψε μπροστά στον Εσταυρωμένο, για να φυλάει τη γλυκειά μας πατρίδα, να φυλάει και τον επίσκοπο σας.
Δεν ξέρω πόσες ημέρες θα μείνω στη Φλώρινα ίσως και να μη με ξανακούσετε. Εσείς δε, αγαπητοί μου, μείνετε πιστοί στην πατρίδα μας, μείνετε πιστοί στα ιδεώδη μας, μείνετε πιστοί είς την μνήμη των πατέρων μας. Εκάθησα οχτώ μήνες στη μητρόπολη και έκανα ότι δεν έκαναν άλλοι σε σαράντα χρόνια…
Ο λόγος μου ήταν ειρηνικός και κατευναστικός. Θα τηλεγραφήσουν τώρα κάτω στην Αθήνα και θα πουν, για να με εξοντώσουν, ότι ο Αυγουστίνος εκήρυξε επανάσταση. Δεν κήρυξα επανάσταση αλλά ειρήνη, συνδιαλλαγή και αγάπην προς όλον τον λαό. Θέλω ο λαός μας, από τον νομάρχη μέχρι τον τελευταίο πολίτη και από τον διοικητή του Σώματος μέχρι τον τελευταίο στρατιώτη, θέλω τον λαό μου να είναι κάτω από την ευλογία Ιησού του Ναζωραίου όν, παίδες, ευλογείτε και υπερυψούτε είς πάντας τους αιώνας.
Αν νομίζετε ότι είμαι αναγκαίος και χρήσιμος στην πόλη, να είστε θαρραλέοι. Να είστε θαρραλέοι, διότι και ο πρωθυπουργός της χώρας είπε στους αγρότες να είναι θαρραλέοι. Λοιπόν μη φοβείσθε κανέναν. Να τηλεγραφήσετε στην Ιεράν Σύνοδον, ότι θέλουμε τον επίσκοπον μας είς την έδραν του (αποσπάσματα ομιλίας).

Αγωνίστηκα, δεν υποχώρησα

(Πτολεμαϊδα 7-4-1968)

Δεν θέλω να ταράξω τα πνεύματα. Βλέπετε, ότι λησμόνησα τα κατ’ εμέ και ομιλώ ως κήρυξ του ευαγγελίου. Δεν αποκλείεται, το κήρυγμά μου αυτό να είναι το τελευταίο σ’ ολόκληρη την επαρχία μου. Δεν αποκλείεται για τελευταία φορά να εμφανίζομαι ως επίσκοπος ενώπιον σας.
Δεν είμαι εξ’ εκείνων των ανδρών οι οποίοι, όπως είπα στον ενθρονιστήριο λόγον μου, θυσιάζουν τας αρχάς χάριν του θρόνου. Επίσκοπος δεν ήθελα να γίνω ήθελα να πεθάνω ως «πάτερ Αυγουστίνος». Με επεστράτευσε η πατρίς και εδέχθην στα εξήντα μου χρόνια. Με επεστράτευσαν, αλλά τους εδήλωσα σαφώς και κατηγορηματικώς ότι δεν θα θυσιάσω τας αρχάς μου χάριν του θρόνου, αλλά θα θυσιάσω χίλιους θρόνους για την αλήθεια, για τον Χριστό και την πατρίδα.
Οι άσπονδοι εχθροί μου τώρα μεν φορούν γαλάζιο σκουφί αλλά αύριο – μη γένοιτο πατρίς, μη γένοιτο Ελλάς – άμα συμβεί κάτι, το γαλάζιο σκουφί τους θα το κάνουν κόκκινο μα ο Αυγουστίνος το καλυμμαύχι του θα το αφήσει πάντα χριστιανικό και πάντα ελληνικό.
Δεν είμαι χθεσινός 35 χρόνια υπηρετώ το λαό. Τα καλντερίμια της Κοζάνης και τα ψηλά βουνά με γνωρίζουν ως άνδρα ο οποίος υπηρέτησα την πατρίδα με όλη μου την αγάπη και με αυτοθυσία.
Τώρα οι αδίστακτοι εχθροί μου έχουν την αξίωσιν, ο επίσκοπος των 62 ετών να κάθεται κλαρίνο ενώπιον των οιωνδήποτε και ραδιουργούν εναντίον μου.
Σέβομαι τάς αρχάς και τας εξουσίας αλλά υπεράνω όλων έχω την αλήθεια και τον Θεό.
Ένα τσουβάλι κατηγορίες εκτόξευσαν εναντίον μου. Σαν τους ψαράδες «εψάρευαν» τον κήρυκα του ευαγγελίου. Ενώ χιλιάδες κόσμος με ακολουθεί αυτοί οι χαφιέδες «ψάρευαν» τις λέξεις μου, τις φράσεις μου, την αγνή μου την καρδιά. Για να τα κάνουν ξίφη εναντίον μου.
Το εδήλωσα καλά είς τα ανώτερα κλιμάκια της πατρίδος μου. Όπως είχα το θάρρος είς ημέρας σκληράς να ομολογήσω την αλήθεια και να πάω στα στρατόπεδα και να κινδυνεύσω, εδήλωσα και τώρα στους πολιτικούς παράγοντες και είπα, Εξετάσατε τον βίον μου εάν ενήργησα εναντίον του έθνους μου, να με παραπέμψετε σε στρατοδικείο και να με εκτελέσετε.
Είπα και στους εκκλησιαστικούς παράγοντες, Εξετάστε το βίον μου, πάρτε κόσκινο και κοσκινίσατε με, αν βρείτε ότι παρέβηκα τους κανόνας της Εκκλησίας, να με καθαιρέσετε.
Και αφού δεν μπόρεσαν να βρουν στοιχεία ούτε για στρατοδικείο ούτε για Ιερά Σύνοδο, οι κατήγοροι μου οι αδίσταχτοι, από πέτρα σε πέτρα, από άβυσσο είς άβυσσο, από συκοφαντία σε συκοφαντία, από έγκλημα είς έγκλημα, έφτασαν σε ένα σημείο αδελφοί μου απίστευτο.
Χθες το βράδυ, η ώρα 6, μία μαύρη λιμουζίνα με τρεις ψυχιάτρους, καθηγητάς πανεπιστημίου ήρθαν για να εξετάσουν εάν έχω σώας τας φρένας μου.
Δεν τους εδέχθηκα, ως Έλλην ιεράρχης. Τους εδίδαξα, ότι παράφρων δεν είμαι, ότι έχω σώας τας φρένας της διάνοιας μου.
Επιτρέψτε μου και την ώραν αυτή να σας πω την αλήθεια από μικράς ηλικίας στο δημοτικό σχολείο είχα άριστα, στο γυμνάσιο είχα άριστα, στο σχολαρχείο άριστα, στο πανεπιστήμιο άριστα. Στη δημοσιογραφία και στα περιοδικά άριστα. Έχω συγγράψει 20 βιβλία με 10.000 σελίδες ας εξετάσουν, αν βρουν στα συγγράμματα μου ένα μόριο παραφροσύνης.
Ζητούν να μου φορέσουν τον ζουρλομανδύα, για να με κλείσουν στο φρενοκομείο, οι αδίσταχτοι εχθροί μου.
Εγώ πιστεύω, ναι πιστεύω στο Ευαγγέλιο, που κρατώ στα χέρια μου. Πατώ τον κόσμο όλον αλλά το Ευαγγέλιο δεν το πατώ. Αν αυτό είναι ψέμα, να το κάψομε και να πάμε με τους άθεους, να γκρεμίσουμε τις εκκλησίες, να κάψομε τους παπάδες. Μα δεν είναι ψέμα. Μπορεί ψέμα να είναι τα άστρα, ψέμα να είναι ο ήλιος, ψέμα τα ποτάμια, μα ποτέ το Ευαγγέλιο. Δεν είναι ψέμα, είναι η αλήθεια του κόσμου.
Βαίνω προς το τέρμα μου, βαίνω προς το Άγιο Όρος, βαίνω σε εξορία. Οπουδήποτε και αν υπάγω, ατιμίες δεν έκανα στον βίον μου. Το ράσο μου το έχω καθαρό. Μόνο, μόνο – και ζυγίζω τις φράσεις μου μία προς μία -, μόνο σε ολοκληρωτικά καθεστώτα της στέπας εξοντώνονται οι άνθρωποι με τοιαύτα ανέντιμα μες στην Ελλάδα μας, στην πατρίδα μας, όχι.
Μία μόνο ελπίς υπάρχει – και έπρεπε ο συνταγματάρχης να καθίσει για να τα’ ακούσει αυτό και όχι να φύγει. Αφού η κυβέρνηση διακηρύττει το «Ελλάς Ελλήνων Χριστιανών», λέω Γεώργιε Παπαδόπουλε, προτού να υπογράψετε την άτιμον αυτήν πράξη, έπρεπε να το σκεφθείτε. Να ξέρετε ότι εγώ δεν θα ζημιωθώ. Αλλά λυπούμαι το έθνος μου, που θα σειστεί ολόκληρο, από Κέρκυρας μέχρις Έβρου θα αγανακτήσει κάθε ελληνική καρδιά, όταν μάθει ότι ο Αυγουστίνος Καντιώτης, που υπηρέτησε 35 χρόνια την πατρίδα, για να εξοντωθεί, παρουσιάζεται ως παράφρων, επειδή το θέλουν πέντε – δέκα στη Φλώρινα.
Αλλά παραπάνω από τους άρχοντας είναι Άλλος. Έχω πικράν πείρα της ζωής. «Μη πεποίθατε επ’ άρχοντας, επί υιούς ανθρώπων, οίς ούκ έστι σωτηρία». Δεν έχω ελπίδα σε κανέναν ελπίδα μου είναι ο Θεός.
Θα βαδίσω αντρίκια, θα βαδίσω παλικαρίσια, θα βαδίσω ως επίσκοπος εν μέσω του χάους και θα λαλήσω την αλήθεια, είτε μέσα είς τα στρατόπεδα είτε εις τα φυλακάς. Έως ότου υπάρχει η αναπνοή μου, θα κηρύττω την αλήθεια και μόνο την αλήθεια.
Είπαν και διέβαλαν ότι Τι έχει ο Καντιώτης; Μία χούφτα ανθρώπων έχει… Δεν είναι μία χούφτα ανθρώπων, αλλά είναι ολόκληρος ο λαός μας.
Εστέ γενναίοι και θαρραλέοι. Πόντιοι, Μικρασιάτες, εκλεκτά παιδιά της Μακεδονίας μας, εστέ θαρραλέοι. Εάν πιστεύετε ότι έχω έργο για να εκτελέσω, νά τα τηλεγραφεία. Βεβαιώσατε ότι ο επίσκοπος σας δεν είναι παράφρων αλλά είναι ανήρ εθνικός και πνευματικός άνθρωπος.
Από σας εξαρτάται αν μείνω και από τον Θεό.
Σας παρακαλώ, απόψε, να πέσετε στα γόνατα και να παρακαλέσετε τον Θεό, για να δώσει ειρηνικό τέλος στην υπόθεση αυτή και ο επίσκοπος σας να βρεθεί πάλι ανάμεσα στο ποίμνιο του (2ο απόσπασμα ομιλίας στην Αγία Τριάδα Πτολεμαϊδας).

Έτσι έμεινα επίσκοπος σας

Δεν είναι κανένα παραμύθι. Ήρθε μέσα στο ναό ο αξιωματικός, κι απ’ έξω με περιεκυκλώσανε. Και ευτυχώς την ημέρα εκείνη τους εφώτισε ο Θεός, γιατί είχανε σκοπό να πυροβολήσουν. Άν τολμούσαμε να κάνομε μια ζωηροτέρα εκδήλωση, να βγούμε προς τα έξω, θα μας πυροβολούσαν, θα μας σκότωναν.
Έτσι έμεινα επίσκοπός σας. Εάν είχαμε κιοτέψει, εάν είχαμε απογοητευθεί, δεν θα ήμουνα τώρα εδώ επίσκοπος, θα ήταν κάποιος άλλος. Έγραψε και είπε τότε ο Παττακός: «Κυριαρχούμε σ’ όλη την Ελλάδα, πλην του νομού Φλωρίνης και Πτολεμαΐδας, όπου κυριαρχεί πνευματικά ο Καντιώτης».
Και τώρα κάτω στην Αθήνα – θα σας το πω αυτό το μυστικό, σας εξομολογούμαι κάτω στην Αθήνα υπάρχουν μερικοί που δεν έχουν τίποτε άλλο μπροστά τους παρά τον Αυγουστίνο: «Γιατί ο Αυγουστίνος μιλάει, γιατί ο Αυγουστίνος ελέγχει;».

• ΒΛΕΠΟΥΜΕ ΟΙ ΜΕΓΑΛΟΙ ΚΑΚΟΥΡΓΟΙ ΝΑ ΠΕΡΠΑΤΟΥΝ ΕΛΕΥΘΕΡΟΙ ΚΑΙ ΝΑ ΟΡΓΙΑΖΟΥΝ. Ἡ ἀνθρώπινη δικαιοσύνη εἶνε ἀραχνόπανο, ποὺ πιάνει μόνο τὰ μυιγάκια, ἐνῷ οἱ μεγάλες σφῆκες τρυποῦν τὸ ἀραχνόπανο καὶ φεύγουν· ἔτσι τὰ φτωχαδάκια εἶνε στὶς φυλακές, ἐνῷ οἱ μεγάλοι καὶ ἰσχυροὶ μένουν ἀσύλληπτοι. Δὲν ὑπάρχει δικαιοσύνη ἐπὶ τῆς γῆς. ΑΛΛΑ ΠΕΡΙΜΕΝΕΤΕ·
• Σήμερα μᾶς στέλνει κλῆσι γιὰ δικαστήριο ὁ Χριστός. Απο το Θείο Δικαστήριο δεν μπορεί να ξεφύγει κανείς, πολύ περισσότερο οι διεθνείς εγκληματίες που αιματοκυλίζουν την γη.

Τῆς Ἀπόκρεω (Ματθ. 25,31-46)

Ομιλία του Μητροπολίτου Φλωρίνης π. Αυγουστινου Καντιώτου

ΤΟ ΘΕΙΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ

«Τότε καθίσει ἐπὶ θρόνου δόξης αὐτοῦ»(Ματθ. 25,31)

Η ΣΗΜΕΡΙΝΗ εὐαγγελικὴ περικοπή, ποὺ ἀστράφτει καὶ βροντᾷ, μᾶς λέει, ὅτι θὰ ἔρθῃ ὁ Χριστός. Θὰ ἔρθῃ μὲ κάθε δόξα καὶ μεγαλοπρέπεια. Θὰ τὸν συνοδεύουν οἱ ἅγιοι ἄγγελοι. Ὅπως οἱ βασιλεῖς στὶς κοσμικὲς ἐμφανίσεις τους παρουσιάζονται μὲ στρατεύματα καὶ μὲ δόξα ἐπίγειο, ἔτσι καὶ ὁ Βασιλεὺς τῶν ἀγγέλων καὶ ἀρχαγγέλων θὰ ἔρθῃ μὲ ὅλη τὴ δόξα τῆς μεγαλοπρεπείας του. Σάλπιγξ ἀρχαγγελικὴ θὰ σαλπίσῃ καὶ θ᾿ ἀκουστῇ σὲ κάθε γωνία τῆς γῆς, καὶ οἱ τάφοι τῶν κεκοιμημένων θὰ ἀνοιχθοῦν. Ἑκατομμύρια καὶ δισεκατομμύρια ἄνθρωποι θὰ παρουσιασθοῦν ἐνώπιον τοῦ φοβεροῦ βήματός του, γιὰ νὰ κριθοῦν.
Εἶνε παραμύθι αὐτά; Ἂν τὰ θεωρῆτε παραμύθι, διαγράψτε τὸν ἑαυτό σας ἀπὸ τὸν χριστιανισμό. Ἐὰν ὅμως εἶνε ἀλήθεια; Καὶ εἶνε ἀλήθεια! Εἶνε τόσο ἀλήθεια, ὅσο ἀλήθεια εἶνε ὅτι ὑπάρχει ἥλιος, ὅτι ὑπάρχουν ἄστρα, ὅτι ὑπάρχεις ἐσύ, ὅτι αὕριο ξημερώνει Δευτέρα, ὅτι εὑρισκόμεθα ἐδῶ καὶ ὄχι σὲ κάποια ἄλλη πόλι. Ὅπως δύο καὶ δύο κάνουν τέσσερα, ἔτσι μέσα στὴν καρδιὰ τοῦ Χριστιανοῦ πρέπει νὰ ὑπάρχῃ πίστις ἀπόλυτος, ὅτι θὰ ἔρθῃ ὁ Χριστός.
Ἦρθε μιὰ φορά. Καὶ θὰ ξαναέρθῃ, γιὰ νὰ κρίνῃ ἐμένα ποὺ σᾶς μιλῶ τὴν ὥρα αὐτή, κ᾿ ἐσᾶς ποὺ μὲ ἀκοῦτε, καὶ τὸν κόσμο ὁλόκληρο.

* * *

Θὰ ἔρθῃ ὁ Χριστός. Καὶ τί θὰ κάνῃ; Θὰ χωρίσῃ τὸν κόσμο. Ὁμιλεῖ μὲ ἁπλῆ γλῶσσα στὴν παραβολὴ ὁ Κύριος. Ὅπως ὁ τσοπάνος τὸ βράδι στὴ στάνη, προτοῦ νὰ βάλῃ τὰ πρόβατα μέσα στὸ μαντρί, χωρίζει τὰ πρόβατα ἀπὸ τὰ γίδια· ὅπως ὁ γεωργὸς στὸ ἁλώνι χωρίζει τὸ σιτάρι ἀπὸ τὸ ἄχυρο, καὶ τὸ μὲν ἄχυρο τὸ ῥίχνει στὸ καμίνι, τὸ δὲ σιτάρι τὸ φυλάει στὶς ἀποθῆκες· καὶ ὅπως ὁ ψαρᾶς, ὅταν βγοῦν τὰ δίχτυα, ξεχωρίζει τὰ καλὰ ψάρια καὶ πετάει τὰ ἄχρηστα καὶ περιττά· κατὰ παρόμοιο τρόπο καὶ ὁ μέγας Ψαρᾶς καὶ ὁ μέγας Γεωργὸς καὶ ὁ μέγας Ποιμὴν τῆς ἀνθρωπότητος, ὁ Χριστός, θὰ χωρίσῃ, θὰ κάνῃ χωρισμό.
Γιατί θὰ κάνῃ χωρισμό; Γιατὶ ἐδῶ είμεθα ἀνακατεμένοι. Εἶνε ἀνακατεμένος ὁ κόσμος. Δὲν μπορεῖς νὰ ξέρῃς, ποιός εἶνε ὁ ἅγιος καὶ ποιός ὁ ἁμαρτωλός. Ἐκεῖνος ποὺ φαίνεται ἅγιος, δὲν ἀποκλείεται μέσ᾿ στὰ βάθη τῆς ψυχῆς του νὰ ἔχῃ τὴ διαφθορά· κ᾿ ἐκεῖνος ποὺ φαίνεται ἁμαρτωλός, μπορεῖ νὰ εἶνε ἅγιος. Εἶνε σκοτεινὰ τὰ πράγματα ἐδῶ. Κακοῦργοι εἶνε ἐλεύθεροι, καὶ οἱ ἀθῷοι εἶνε στὶς φυλακές. Ἡ ἀνθρώπινη δικαιοσύνη εἶνε ἀραχνόπανο, ποὺ πιάνει μόνο τὰ μυιγάκια, ἐνῷ οἱ μεγάλες σφῆκες τρυποῦν τὸ ἀραχνόπανο καὶ φεύγουν· ἔτσι τὰ φτωχαδάκια εἶνε στὶς φυλακές, ἐνῷ οἱ μεγάλοι καὶ ἰσχυροὶ μένουν ἀσύλληπτοι.
Σήμερα δὲν ὑπάρχει δικαιοσύνη ἐπὶ τῆς γῆς· σκιὰ μόνο δικαιοσύνης ἔχουμε. Ὄχι διότι δὲν ὑπάρχουν δικασταί, ἀλλὰ διότι δὲν ὑπάρχουν μάρτυρες. Ἀπὸ τοὺς ἑκατὸ μάρτυρες οἱ ἐνενηνταεννέα λένε ψέματα. Παλαμίζουν τὸ Εὐαγγέλιο, καὶ ἔτσι ὁ Βαραββᾶς ἐλευθερώνεται καὶ ὁ Χριστὸς σταυρώνεται ἐκ νέου. Δὲν ὑπάρχει δικαιοσύνη. «Δικαιοσύνην μάθετε, οἱ ἐνοικοῦντες ἐπὶ τῆς γῆς» (Ἠσ. 26,9).
Ἀκριβῶς λοιπὸν διότι δὲν ὑπάρχει δικαιοσύνη, καὶ οἱ κακοῦργοι περπατοῦν ἐλεύθεροι καὶ στεγάζονται στὰ μέγαρά τους καὶ ἔχουν καταθέσεις καὶ ὀργιάζουν, ἀκριβῶς γι᾿ αὐτὸ εἶνε ἀνάγκη, ἀφοῦ ὑπάρχει Θεός, νὰ ὁρίσῃ μιὰ μέρα κατὰ τὴν ὁποία θὰ τιμωρηθοῦν οἱ ἔνοχοι καὶ θὰ βραβευθοῦν οἱ ἀθῷοι.
Ναί, θὰ ἔρθῃ ὁ Χριστός, γιὰ νὰ κάνῃ τὸ χωρισμό. Διότι, ὅπως εἶπα, ὁ κόσμος εἶνε ἀνακατεμένος. Μέσα στὸ διο σπίτι ὁ Χριστὸς καὶ ὑμνεῖται καὶ βλασφημεῖται. Μέσα στὸ ίδιο σπίτι ὁ ἄνδρας εἶνε ἄπιστος καὶ ἄθεος, ἡ γυναίκα εἶνε πιστὴ καὶ ἀφωσιωμένη· ὁ πατέρας πιστεύει, τὰ παιδιὰ δὲν πιστεύουν. Μέσα στὸ ίδιο σπίτι ἁγιότης καὶ διαφθορά, φῶς καὶ σκότος. Ἀνακατεμένος ὁ κόσμος.
Πῶς θ᾿ ἀντιμετωπίσουμε αὐτὴ τὴν κατάστασι, μὲ τὸ διαζύγιο; Ὄχι. Νὰ πᾶμε στὰ βουνὰ καὶ τὰ λαγκάδια; Ὄχι. Ἀνακατεμένοι θὰ είμεθα, δίκαιοι καὶ ἁμαρτωλοί, πιστοὶ καὶ ἄπιστοι, βλάσφημοι καὶ εὐλαβεῖς. Ἀλλὰ κάποτε θὰ πέσῃ κόσκινο, κόσκινο μεγάλο. Θὰ κοσκινιστῇ ὁ κόσμος. Καὶ κόσκινο εἶνε ἡ μέλλουσα κρίσις καὶ ἀνταπόδοσις.
Θὰ σᾶς φέρω ἄλλο ἕνα παράδειγμα. Τώρα τὸ χειμῶνα τὸ χιόνι τὰ σκεπάζει ὅλα. Σκεπάζει καὶ πρασινάδες καὶ βόθρους, καὶ λουλούδια καὶ ἀγκάθια, καὶ βουνὰ καὶ λαγκάδια· ὅλα φαίνονται ἄσπρα. Ἔτσι εἶνε καὶ ὁ κόσμος αὐτός. Ἀλλὰ ὅταν βγῇ ὁ ἥλιος, ὅταν θερμάνουν οἱ ἀκτῖνες του καὶ λειώσῃ τὸ χιόνι, τότε τὰ λουλούδια φαίνονται· καὶ ἡ κοπριά, ποὺ φαινόταν ἀπ᾿ ἔξω καθαρά, ξεσκεπάζεται. Ἔτσι ὅταν ἔρθῃ ὁ Χριστός, ὁ ἥλιος τῆς δικαιοσύνης, θὰ ῥίξῃ τὶς θερμαντικές του ἀκτῖνες, θὰ διαλυθοῦν τὰ χιόνια καὶ θὰ παρουσιασθῇ ὁ καθένας ὅπως εἶνε· ἡ κοπριὰ κοπριά, καὶ τὰ λουλούδια λουλούδια. Τότε θὰ λάμψῃ ἡ ἀλήθεια.
Θὰ ἔρθῃ ὁ Χριστός! Ἐγώ, ἀγαπητοί μου, τρέμω τὴν κόλασι. Ἐσεῖς θὰ εἶσθε δίκαιοι καὶ δὲν φοβᾶστε. Ἐγὼ εἶμαι ἁμαρτωλός, καὶ γι᾿ αὐτὸ δὲν θὰ ἤθελα νὰ ὑπάρχῃ κόλασι. Ὑπάρχει ὅμως. Ὅπως εἶνε βέβαιο ὅτι ὑπάρχει σκοτάδι, ἔτσι ὑπάρχει καὶ κόλασι. Ὦ ἀδελφοί μου, δὲν τρέμετε;
―Καὶ πότε θὰ γίνῃ ἡ μέλλουσα κρίσις;
Πότε θὰ γίνῃ; Ἐμένα ρωτᾶτε; Μόνο οἱ χιλιασταὶ ὁρίζουν κάθε φορὰ ἡμερομηνίες. Πέντε φορὲς ἔχουν ὁρίσει μέχρι τώρα τὸ μέρος τὸ μῆνα καὶ τὴν ὥρα ποὺ θὰ ἔρθῃ ὁ Χριστός, καὶ πέντε φορὲς διαψεύσθηκαν. Ἡ ἡμέρα τῆς δευτέρας παρουσίας εἶνε ἄγνωστη, ὅπως ἄγνωστη εἶνε καὶ ἡ ὥρα ποὺ θὰ πεθάνουμε. Ὅπως ὁ κλέφτης δὲν ὁρίζει ἡμέρα καὶ ὥρα ποὺ θὰ μπῇ στὸ ξένο σπίτι, κατὰ παρόμοιο τρόπο, «ὡς κλέπτης ἐν νυκτί» (Α΄ Θεσ. 5,2), θὰ ἔρθῃ ὁ Κύριος καὶ θὰ κρίνῃ τὴν οἰκουμένη.

* * *

Ἀγαπητοί μου! Ἐὰν ὑποθέσουμε, ὅτι σᾶς καλοῦν νὰ δικασθῆτε, κι ἀπὸ τὴ δίκη αὐτὴ ἐξαρτῶνται ὕψιστα συμφέροντά σας, ἡ ζωὴ ἢ ὁ θάνατός σας, τί θὰ κάνετε; Θὰ μείνετε ἀδιάφοροι; Ποτέ. Θὰ προετοιμασθῆτε. Θὰ φροντίσετε νὰ βρῆτε τὸν καλύτερο δικηγόρο, θὰ τὸν πληρώσετε ἀκριβὰ γιὰ νὰ ὑπερασπίσῃ τὴν ὑπόθεσί σας, θὰ βρῆτε καὶ μάρτυρες ὑπερασπίσεως.
Σήμερα λοιπὸν μᾶς στέλνει κλῆσι γιὰ δικαστήριο ὁ Χριστός. Πολλὲς φορὲς μᾶς τὴν ἔστειλε. Τόσες, ὅσα εἶνε καὶ τὰ χρόνια τῆς ζωῆς μας. Καὶ μᾶς λέει· Θὰ ἔρθῃ μέρα ποὺ θὰ δικασθῆτε, καὶ θὰ σᾶς δικάσῃ ὁ Ἐσταυρωμένος… Ἐμεῖς ὅμως ἀδιαφοροῦμε. Ἂς φροντίσουμε λοιπὸν ἀπὸ τώρα νὰ βροῦμε δικηγόρο. Ὄχι δικηγόρο τῆς γῆς. Νὰ βροῦμε μάρτυρες ὑπερασπίσεως γιὰ τὴν φοβερὰ ἡμέρα τῆς δίκης. Καὶ μάρτυρες ὑπερασπίσεως, ἀγαπητοί μου, εἶνε τὰ καλὰ ἔργα.
Ποιά εἶνε τὰ καλὰ ἔργα; Μᾶς τὰ εἶπε ὁ Κύριος. Ἐκείνη τὴν ἡμέρα θὰ δικάσῃ μὲ βάσι μία μόνο ἐντολή, τὴν κορυφαία ἐντολὴ τῆς ἀγάπης, ἡ ὁποία περιλαμβάνει ὅλες τὶς ἄλλες ἐντολές, μικρὲς καὶ μεγάλες. Θὰ πῇ· «Πείνασα καὶ μοῦ δώσατε νὰ φάω, δίψασα καὶ μοῦ δώσατε νὰ πιῶ, στὴ φυλακὴ ἤμουν καὶ μὲ ἐπισκεφθήκατε, γυμνὸς ἤμουν καὶ μὲ ντύσατε, ἄρρωστος ἤμουν καὶ ἤρθατε νὰ μὲ δῆτε» (Ματθ. 25,35-36). Αὐτὰ θὰ πῇ ὁ Κύριος.
Λοιπόν, ἂς ποῦμε κ᾿ ἐμεῖς σήμερα μέσα ἀπὸ τὴν ψυχή μας ἕνα ἡρωϊκὸ ἄλτ! στὴν ἁμαρτία. Ἄλτ στὴν πορνεία, ἄλτ στὴ μοιχεία, ἄλτ στὴ βλασφημία, ἄλτ σὲ κάθε κακό. Καὶ μὲ τὰ ὅπλα τῆς πίστεως καὶ τῆς προσευχῆς νὰ προσπαθήσουμε ἀπ᾿ ἐδῶ κ᾿ ἐμπρὸς νὰ κάνουμε τὸ καλὸ καὶ μόνο τὸ καλό. Διότι μόνο τὰ καλὰ ἔργα θὰ εἶνε οἱ μάρτυρες ὑπερασπίσεως κατὰ τὴν φοβερὰ ἐκείνη ἡμέρα τῆς κρίσεως.
Εὔχομαι, ἀδελφοί μου, οὔτε μικρὸ παιδί, οὔτε ἀσπρομάλλης γέρος, οὔτε ἀγράμματος, οὔτε ἐπιστήμων, κανείς ἀπὸ σᾶς νὰ μὴν ἀκούσῃ τὴν φοβερὰ φωνὴ τοῦ δικαίου Κριτοῦ «Πορεύεσθε ἀπὸ ἐμοῦ οἱ κατηραμένοι εἰς τὸ πῦρ τὸ αἰώνιον τὸ ἡτοιμασμένον τῷ διαβόλῳ καὶ τοῖς ἀγγέλοις αὐτοῦ» (ἔ.ἀ. 25,41). Ἀλλὰ ὅλοι μας, διὰ πρεσβειῶν τῆς ὑπεραγίας Θεοτόκου καὶ πάντων τῶν ἁγίων, νὰ ἀκούσουμε τὴν γλυκυτάτη φωνή του νὰ μᾶς καλῆ· «Δεῦτε οἱ εὐλογημένοι τοῦ πατρός μου, κληρονομήσατε τὴν ἡτοιμασμένην ὑμῖν βασιλείαν ἀπὸ καταβολῆς κόσμου» (ἔ.ἀ. 25,34). Ἀμήν.

† ἐπίσκοπος Αὐγουστῖνος

(Ἡ ἡμέρα τῆς Κρίσεως εις τον ἱ. ναὸ της Ἁγίας Παρασκευῆς πόλεως Φλωρίνης 13-2-1977)

 ΚΑΙ Η ΗΡΩΪΚΗ ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΟΥ ΑΛΗΘΙΝΟΥ ΕΛΛΗΝΟΣ ΟΡΘΟΔΟΞΟΥ ΚΛΗΡΙΚΟΥ

ΟΙ ΓΕΡΜΑΝΟΙ ΑΠΟΦΑΣΙΖΟΥΝ ΤΗΝ ΕΚΤΕΛΕΣΗ ΤΟΥ π. ΑΥΓΟΥΣΤΙΝΟΥ ΚΑΝΤΙΩΤΟΥ

Η μαρτυρία είναι του αειμνήστου μητροπολίτου Ναυπάκτου Χριστοφόρου και την διέσωσε ο αρχιμανδρίτης π. Επιφάνιος Θεοδωρόπουλος, ποὺ ήτο πνευματικὸ παιδί του αγωνιστού ιεράρχου Φλωρίνης π. Αυγουστίνου:

• «Ήτο κατοχή. Ήμην τότε Μέγας Πρωτοσύγκελος της Ι. Αρχιεπισκοπής Αθηνών. Είχον μεταβεί κάποιαν ημέραν εις το Υπουργείον Παιδείας. Εκει εύρον τον Γερμανόν Διοικητήν, όστις συνωμίλει μετά του Υπουργού. Η συνομιλία εγίνετο Γερμανιστί. Αντελήφθην όμως ότι θέμα της συνομιλίας ήτο ο πατήρ Αυγουστίνος, ο όποιος υπηρετούσε τότε εις την Μακεδονίαν και ότι αι διαθέσεις του Γερμανού κάθε άλλο παρά αγαθαί ήσαν δια τον πατέρα Αυγουστίνον. Παρενέβην και παρεκάλεσα τον Υπουργόν να με συστήσει και να ειπεί εις τον Διοικητήν να ζήτηση παρ” εμού πληροφορίας περί του πατρός Αυγουστίνου…
  Μετ” ολίγας ημέρας ήλθεν αυτοπροσώπως ο Διοικητής εις το Γραφείον μου εν τη Αρχιεπισκοπή με διερμηνέα, καθώς και με τρεις άλλους, ας τους είπω στενογράφους. Ετοποθέτησε τον ένα εδώ, τον άλλο πάρα κάτω και τον άλλο πιο πέρα. Και τότε ήρχισεν αμέσως ένα καταιγισμόν ερωτημάτων προς εμέ. Όταν ετελειώσαμεν, μου είπεν:
  –»Έχει αποφασισθεί η εκτέλεσις του Αυγουστίνου Καντιώτου. Μετά τα όσα μου είπατε, διστάζω να προχωρήσω, θα διαταξω να ανασταλεί. Ταυτοχρόνως όμως θα διαταξω να γίνει πλέον άγρυπνος και πλέον συστηματική η παρακολούθησίς του. Με το παραμικρόν που θα προκύψει εις βάρος του, θα εκτελεσθεί, αλλά θα έχετε και σεις ευθύνας. Νομίζω ότι κάποια καταχθόνια μηχανή υπάρχει εις την Εκκλησίαν, η οποία τεκταίνεται κακά εις βάρος του στρατού κατοχής… »
  Όταν έφυγε, επήρα αμέσως την πέννα και εχάραξα λίγες γραμμές εις τον πατέρα Αυγουστίνον: «Πάτερ Αυγουστίνε, συνέβη αυτό και αυτό. Η ζωή σου κρέμεται σε μια κλωστή, θα σε παρακολουθούν συνέχεια. Πρόσεχε κάθε σου βήμα. Πρόσεχε, πρόσεχε, πρόσεχε…».
  Λαμβάνω, αγαπητοί μου, ένα γράμμα, που θα έπρεπε και εγώ που είμαι επίσκοπος και σεις που είσθε λαϊκοί, να το έχομεν επάνω από το κρεββάτι μας και να το διαβάζωμεν κάθε ημέραν: «Αγαπητέ μου πάτερ Χριστόφορε, έλαβα το γράμμα σου και σ” ευχαριστώ διά την αγάπην σου. Σ΄ ευχαριστώ και διά τις συμβουλές σου, τις οποίες όμως δεν πρόκειται να τηρήσω. Η ζωή μου δεν αξίζει μία δεκάρα. Αν δεν με σκοτώσουν οι Γερμανοί, κάποια αρκούδα των μακεδονικών δασών θα με φάγη. Ας πέσω λοιπόν υπηρετών και υπερασπιζόμενος τον μαρτυρικόν και εγκαταλελειμμένον απ΄ όλους λαόν μας. Εάν δεν σε επανίδω, καλήν αντάμωσιν εις την Αιωνιότητα.

Με αγάπην Χριστού

Αυγουστίνος»

•   Αυτὸς ήταν και πρέπει να είναι ο ιερὸς κλήρος της Ορθόδοξης Εκκλησίας, όλοι οι άλλοι οι πορωμένοι και αθεόθοβοι, που μπαίνουν στον ιερό κλήρο, προς τιμωρία μας και τρέμουν για την ζωή τους, δεν έχουν καμία σχέση με τον Χριστό και την Ορθόδοξη Εκκλησία. Είναι λύκοι βαρείς μη φειδόμενοι του Ποιμνίου και ας είναι δεσποτάδες και πατριάρχες.

Απο το βιβλίο «ΕΚ ΤΟΥ ΑΝΕΣΠΕΡΟΥ ΦΩΤΟΣ»
του Μητροπολίτου Φλωρίνης
π. Αυγουστίνου Καντιώτου, εκδοση 1950, σελ.28-29

ΤΟ ΧΡΕΟΣ ΤΗΣ ΣΗΜΕΡΙΝΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ

«Τοσοῦτον ἔχοντες  περικείμενον ἡμῖν νέφος
μαρτύρων, ὄγκον ἀποθέμενοι πάντα καὶ  τὴν
εὐπερίστατον ἁμαρτίαν, δι’ ὑπομονῆς τρέχω-
μεν τὸν προκείμενον ἡμῖν ἀγῶνα, ἀφορῶντες
εἰς τὸν τῆς πίστεως Ἀρχηγὸν καὶ Τελειωτὴν
Ἰησοῦν» (‘Εβρ. 12,1)

Χ ώ ρ α  ἁ γ ί ω ν  ἦ τ ο  ἡ Ἑ λ λ ά ς! Ἀλλὰ δυστυχῶς, ὡς περιγράφει εἰς τὰ ἀπομνημονεύματά του ὁ ἁγνὸς ἀγωνιστὴς τοῦ 1821, ὁ στρατηγὸς Μακρυγοάννης, μετὰ τὴν ἀπελευθέρωσιν τῆς Ἑλλάδος ἐκ τοῦ Τουρκικοῦ ζυγοῦ διάφορα πνεύματα ἀπιστίας ἐκ Δύσεως ἤρχισαν νὰ πνέουν καὶ νὰ ἐπηρεάζουν τὴν ψυχὴν τῆς Ἑλλάδος. Ὁ Ἑωσφόρος μὲ τὰ ὄργανά του εἰργάσθη πολύ. Παντοῦ ἐξήπλωσε τὰς προπαγάνδας του. Ἐδίδαξε τὴν ἀπιστίαν καὶ τὴν ἀνηθικότητα. Καὶ οἰ καρποί: Φρικταὶ βλασφημίαι τῶν θείων, μέθαι, πορνεῖαι, μοιχεῖαι ψευδορκίαι, ἀδικίαι καὶ ἐκμεταλλεύσεις, φόνοι, ληστεῖαι, ἐγκλήματα ἀπαίσια, τρομερά, πρωτάκουστα ποὺ δὲν ἀναφέρει ἡ τρισχιλιετὴς ἱστορία μας, ἔκαμνον τὴν ἐμφάνισίν των. Οἱ υἱοὶ τοῦ σκότους ὠργίασαν. Ἀλλοίμονον! Ἡ χώρα τῶν ἁγίων καὶ μαρτύρων ὑπὸ τὴν ἐπίδρασιν τῶν ἀκαθάρτων πνευμάτων ἐφαίνετο ὅτι μετεβλήθη εἰς χώραν ἀγρίων ἀνθρώπων, λύκων αἱμοβόρων καὶ αἱμοδιψῶν. Καὶ τὰ ἔθνη ποὺ ἐθαύμαζαν τὴν Ἑλλάδα ἠπόρουν καὶ διηρωτῶντο: Α ὐ τ ὴ  ε ἶ ν ε  ἡ Ἑ λ λ ά ς;
Ἀλλὰ δόξα τῷ Θεῷ! Παρ’ ὅλον τὸ τεράστιον κῦμα τῆς κολάσεως ποὺ κατέκλυσε τὴν προσφιλῆ μας Πατρίδα ἡ πίστις εἰς τὸν Χριστὸν δὲν ἀπεσβέσθη ὁλοτελῶς. Ὑπάρχει ὁ σπινθὴρ τοῦ πνεύματος κρυμμένος κάτω ἀπὸ τὴν στάκτην τῆς καταστροφῆς. Ὑπάρχει ἡ ζύμη ποὺ δύναται νὰ ζυμώση καὶ ἀναπλάση ὅλον τὸ φύραμα. Εἰς ὅλην μαρτυρικὴν Πατρίδα ἀπὸ τὴς Κρήτης μέχρι Ἕβρου καὶ Πρέσπας, ΚΕρκύρας καὶ Δωδεκανήσων ὑπάρχουν ψυχαὶ ποὺ πιστεύουν εἰς τον Χριστὸν καὶ ποθοῦν νὰ ἴδουν τὴν Ἑλλάδα μας καὶ πάλιν χώραν Χριστιανικήν.
Ὅλαι αὐταὶ αἱ ψυχαὶ ποὺ ἠλεκτρίζονται ἀπὸ τὸ ὅραμα αὐτὸ πρέπει νὰ συσπειρωθοῦν γύρω ἀπὸ τὸ λάβαρον τοῦ Χριστοῦ καὶ νὰ ἀγωνισθοῦν τὸν δυσκολώτερον, ἀλλὰ καὶ σπουδαιότερον ἀγῶνα τῆς φυλῆς: ν ὰ  κ ε ρ δ ί σ ο υ ν  τὴν  ψ υ χ ὴ ν  τ ῆ ς  Ἑ λ λ ά δ ο ς  ὑ π ὲ ρ  τ ο ῦ  Χ ρ ι σ τ ο ῦ. Αἱ ψυχαὶ αὐταὶ ἄς εἶνε ὀλίγαι. 12 ἦσαν οἰ Ἀποστολοι καὶ ἀνέπλασαν τὴν οἰκουμένην. Τὸ ἴδιον θαῦμα θὰ ἐπαναληφθῇ καὶ σήμερον. Ἐὰν ἐκεῖνοι ποὺ πιστεύουν εἰς τὸν Χριστὸν ἐργασθοῦν μὲ τὴν θείαν πνοὴν τῶν Χριστιανῶν τῶν πρώτων αἰώων, ἡ πνευματικὴ νίκη θὰ εἶνε βεβαία. Ἡ  Ἑ λ  λ ὰ ς  θὰ  ζευχθῇ εἰς τὸν χρηστὸν  ζ υ γ ὸ ν  τ ο ῦ  Χ ρ ι σ τ ο ῦ,  τὸ δὲ  δ ο υ λ ε ύ ε ι ν  καὶ  ὑ π η ρ ε τ ε ῖ ν  τὸν  Χ ρ ι σ τ ὸ ν  εἶνε  ἡ  ἰ δ ε ώ δ η ς,  ἡ  π ρ α γ μ α τ ι κ ὴ  ἐ λ ε υ θ ε ρ ί α  π ο ὺ  ν ο σ τ α λ γ ε ῖ  ἡ  ἀ ν θ ρ ω π ί ν η  ψ υ χ ή.
Γενναῖοι ἀξιωματικοὶ καὶ στρατιῶται τῆς Ἑλληνικῆς Πατρίδος! Στῶμεν καλῶς! Στῶμεν μετὰ φόβου! Ὡς φοβερὸς ὁ τόπος οὗτος! Ἡ γῆ τὴν ὁποίαν πατοῦμε εἶνε γῆ ἁγία. Ἐποτίσθη μὲ τὰ δάκρυα καὶ τὰ αἵματα τῶν ἁγίων, παλαιῶν καὶ νέων, οἱ ὁποῖοι φθάνουν μέχρι τῆς γενεᾶς μας. Ποία ἐπαρχία, ποία νῆσος, ποία πόλις καὶ  χωρίον τῆς Ἑλλάδος δὲν ἔχει νὰ παρουσιάσῃ τὸν μάρτυρά της, τὸν ἅγιόν της; Κάθε βράχος τῆς γῆς αὐτῆς ἔχει νὰ μᾶς διηγηθῇ καὶ ἕν μαρτύριον. Ἀντιλαλοῦν ἀκόμη τὰ βουνὰ καὶ αἱ χαράδραι ἀπὸ τὴν φωνήν των, ἡ ὁποία μυριάκις ἐπανελήφθη: «Ἐγῶ Χριστιανὸς ἐγεννήθηκα! Χριστιανὸς καὶ θὰ ἀποθάνω. Τύραννοι δὲν σᾶς φοβοῦμαι. Ὁ Χριστὸς ζῆ, νικᾶ καὶ βασιλεύει εἰς τοὺς αἰῶνας».

• Κύριε Ἰησοῦ Χριστέ! Σὺ ὅστις ἠσθάνθης ἰδιαιτέραν χαράν, ὅταν κατὰ τὰς παραμονὰς τοῦ Θεϊκοῦ Σου πάθους εἶδες τοὺς Ἕλληνας ἐρχομένους πρὸς Σὲ καὶ εἶπες τὸν περίφημον ἐκεῖνον λόγον:« Νῦν ἐλήλυθεν ἡ ὥρα ἵνα δοξασθῇ ὁ υἱὸς τοῦ ἀνθρώπου», μὴ μᾶς ἀπορρίψῃς ἀπὸ τοῦ προσώπου Σου. Ἡμάρτομεν καὶ ἠνομήσαμεν πολύ. Δός μας μετάνοιαν εἰλικρινῆ καὶ βαθεῖαν. Ἀξίωσέ μας νὰ βαδίσωμεν ἐπὶ τὰ ἴχνη τὰ ἰδικά Σου. Ἄναψε εἰς τὰς καρδίας ὅλων τὸν πόθον νὰ σὲ ὑπηρετώμεν, ὅπως Σὲ ὑπηρέτησαν μυριάδες Ἑλλήνων, οἱ ὁποῖοι τὰ πάντα ἐθυσίασαν διὰ νὰ ἐξαπλωθῇ ἡ Βασιλεία Σου ἐπὶ τῆς γῆς. Ὦ Κύριε! «Ἀγιασθήτω τὸ ὄνομά Σου· ἐλθέτω ἡ Βασιλεία Σου» ἐν μέσῳ τῆς νεωτέρας γενεᾶς τῶν Ἑλλήνων διὰ νὰ γίνῃ καὶ πάλιν ἡ γωνία αὐτὴ τοῦ κόσμου ΧΩΡΑ ΑΓΙΩΝ.