«ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΗ ΣΠΙΘΑ»
αρ. φυλ. 135, έτος Η΄ ΚΟΖΑΝΗ – ΟΚΤΩΒΡΙΟΣ 1952

ΣΥΝΤΑΚΤΗΣ· Αρχιμ. ΑΥΓΟΥΣΤΙΝΟΣ ΚΑΝΤΙΩΤΗΣ

Η ΝΥΜΦΗ ΤΟΥ ΘΕΡΜΑΪΚΟΥ

«(Πόλις) ἀκάθαρτος ἡ ὀνομαστὴ καὶ
πολλὴ ἐν ταῖς ἀνομίαις»
(Ἰεζεκ. 52, 5)

Σημεῖα τῶν καιρῶν

Τὸ παρελθόν, αγαπητοί μας ἀναγνῶσται, τὸ ἐγγὺς παρελθὸν μᾶς ὑπενθύμισαν αἱ ἐθνικαὶ ἑορταὶ τοῦ τελευταίου δεκαημέρου τοῦ Ὀκτωβρίου. Τὸ ΟΧΙ, τὸ νεώτερον «μολὼν λαβέ» τῆς 28ης Ὀκτωβρίου 1940 καὶ τῆς 26ης Ὀκτωβρίου 1912.

26 Ὀκτωβρίου 1912. Ἡμέρα ἱστορική, ἀλησμόνητος. Μία εἴδησις μετέδωκε ρίγη συγκινήσεως εἰς τὸν Ἑλληνισμόν. Αἱ καμπάνες ὅλων τῶν ἱερῶν ναῶν ἐκρούοντο χαρμοσύνως. Τὰ μάτια τῶν Ἑλλήνων ἐβούρκωνον ἀπὸ δάκρυα, δάκρυα χαρᾶς καὶ ἱερᾶς συγκινήσεως. Ἐκ βάθους τῶν καρδιῶν ἐξήρχετο ὁλόθερμος πρὸς τὸν Θεὸν εὐχαριστία διὰ τὸ γεγονός. Ποῖον τὸ γεγονός; Θαῦμα. Ἀνάστασις νεκροῦ. Ἡ Θεσσαλονίκη, ἡ πρωτεῦουσα τῆς Μακεδονίας, ἡ ὡραία νύμφη τοῦ Θερμαϊκοῦ, ἡ πόλις ἡ ὀνομαστὴ ὕστερα ἀπὸ 472 ὁλόκληρα ἔτη σκλαβιᾶς ἠλευθερώνετο ἀπὸ τὸν Τουρκικὸν ζυγόν. Ἡ ἡμισέληνος ἔπιπτεν. Ὁ Σταυρὸς ὑψώνετο. Ἡ γαλανόλευκος ἐκυμάτιζεν εἰς τὴν κορυφὴν τοῦ Λευκοῦ Πύργου. Οἱ στρατιῶται τῆς μικρᾶς ἀλλὰ ἡνωμένης τότε Πατρίδος εἰσήρχοντο εἰς τὴν πόλιν. Εἰσήρχοντο οἱ στρατιῶται τῆς Ι Μεραρχίας ὑπὸ τὸν θρυλικὸν Καλλάρην. Εἰσήρχοντο τὴν ἠμέραν τῆς ἑορτῆς τοῦ Ἁγίου Δημητρίου. Καὶ ἡ σύμπτωσις αὐτὴ δὲν ἐθεωρήθη τυχαῖα. Δὲν ὑπάρχει τυχαῖον, οὔτε ἐν τῆ φύσει, οὔτε ἐν τῆ ἱστορία τῶν ἀτόμων καὶ τῶν λαῶν. Ὁ μελετῶν προσεκτικῶς τὴν ἱστορίαν τῶν ἡμερῶν ἐκείνων τῶν Βαλκανικῶν πολέμων πείθεται, ὅτι ἧτο θέλημα τοῦ Παντοδυνάμου νὰ δοθῆ εἰς τὴν Ἑλλάδα ἡ περιμάχητος πόλις. Ὀλίγων ὡρῶν καθυστέρησις θὰ ἤρκει, ἴνα ἡ πόλις περιέλθη εἰς ἄλλων τὰς χεῖρας. Πόσον τὴν ἐπόθουν καὶ τὴν ποθοῦν… Ἀλλὰ προέλαβον οἱ Ἕλληνες σταυραετοί. Ὁ Κύριος ὁ ταπεινῶν καὶ ὀ ὑψῶν, ὁ ἐν ριπῆ ὀφθαλμοῦ διαλύων αὐτοκρατορίας, ὁ ἀνιστῶν ἐκ τοῦ τάφου δουλείας λαοὺς ὑποδούλους, ὁ ὀρίζων, κατὰ τὸν Παῦλον τὸν Ἀπόστολον «τὰς ὁροθεσίας τῆς κατοικίας αὐτῶν» ὁ Κύριος διὰ τῶν γεγονότων ἐκείνων ἐλάλησε καὶ εἴπεν: ἡ Θεσσαλονίκη εἰς τὴν Ἑλλάδα.

Εἰς τὴν Ἑλλάδα ἡ Θεσσαλονίκη. Καὶ ἧτο τοῦτο δίκαιον. Τὰ πολυάριθμα μνημεῖα τῆς πόλεως, οἱ Βυζαντινοὶ ναοί, οἱ σταυροί, τὰ μνήματα, αἱ ἐπιγραφαί, τὰ ἤθη καὶ τὰ ἔθιμα, ὅλα φωνάζουν Ἑλλάδα.

Εἰς τὴν Ἑλλάδα ἡ Θεσσαλονίκη. Δωρεά, εὐεργεσία Θεοῦ. Ἀλλὰ γεννᾶται τὸ ἐρώτημα˙ ἡ Ἑλλὰς ἐφάνη ἀξία τῆς δωρεᾶς αὐτῆς; Ὑπὸ τὴν σκέπην τῆς Ἑλλάδος ἡ Θεσσαλονίκη εὖρεν ὅ,τι ἐζήτει ἐπὶ αἰῶνας, ἀνεπαύθη τὸ πνεῦμα της, ἐπραγματοποιήθησαν ὅλαι αἱ ἐλπίδες καὶ τὰ ὄνειρά της; Τὸ Κράτος θὰ μᾶς ἀπαντήση ναί! Καὶ πρὸς ἀπόδειξιν θὰ μᾶς παρουσιάση δύο φωτογραφίας. Ἡ μία εἶνε ἡ φωτογραφία τῆς πόλεως πρὸ τοῦ 1912, ὁποία ἧτο ἐπὶ Τουρκοκρατίας καὶ ἡ ἄλλη εἶνε ὅπως ἐμφανίζεται σήμερον. Ὁποία τεραστία διαφορά. Τῶ 1912 ἧτο μία ἀθλία πόλις τῆς Ἀνατολῆς. Σὲ ἔπνιγεν ἡ δυσοσμία. Τὰ πάντα ἀκάθαρτα. Ἐνῶ τώρα μία ὡραία πόλις προβάλλει ἐνώπιον τῶν ὀφθαλμῶν σας. Ἡ πυρκαϊὰ τοῦ 1917 ἐκαθάρισε τὸ κεντρικὸν τμῆμα τῆς πόλεως. Ἐπὶ τῶν ἐρειπίων νέοι δρόμοι, νέαι πλατεῖαι, νέα κτίρια, πολυόροφα μέγαρα ἀνηγέρθησαν. Νέα μορφὴ ἐδόθη εἰς τὴν πόλιν. Ἔγινεν ἀγνώριστος. Ἀπὸ ἀπόψεως κτιρίων εἶνε μία ἀπὸ τὰς ὡραιοτέρας πόλεις τῆς Νοτιο-Ἀνατολικῆς Εὐρώπης. Σπουδαιότατος λιμὴν τῶν Βαλκανίων ἐλκύει ζηλότυπα τὰ βλέμματα τῶν ἐθνῶν. Ἐνθυμεῖσθε τὸν Χίτλερ; Τὴν ἔβλεπεν εἰς τὸ ὄνειρόν του. Διὰ νὰ τὴν κάμη ἰδικήν του ἐμηχανεύετο νὰ ἑνώση Θεσσαλονίκην καὶ Ἀμβοῦργον μὲ… ὑδάτινην ὁδόν, διαρρυθμίζων καταλλήλως τὰ ὕδατα τῶν ποταμῶν.

Ὡραία πόλις ἡ Θεσσαλονίκη. Ὡραία ἀπὸ ἀπὸψεως κτιρίων. Σύμφωνοι. Ἀλλὰ πρέπει νʼ ἀρκεσθῶμεν εἰς τὴν ὡραιότητα αὐτήν; Ὁ Ἱ. Χρυσόστομος ἀπαντᾶ. Δίδει τὸ μέτρον τῆς πραγματικῆς ὡραιότητος. Μία πόλις – κηρύττει – εἶνε ὡραία ὄχι ἀπὸ τὰς πλατείας καὶ τὰς ὁδούς, ὄχι ἀπὸ τοὺς κήπους καὶ τὰς δεξαμενάς, ὄχι ἀπὸ τὰ μέγαρα καὶ τʼ ἀνάκτορα ὄχι ἀπὸ τὸ ἄψυχον, ἀλλὰ τὸ ἔμψυχον περιεχόμενον αὐτῆς ἀπὸ τοὺς ἀνθρώπους ποὺ κατοικοῦν. Ὑπάρχουν εἰς τὴν πόλιν εὐγενεῖς ψυχαί; Ὑπάρχουν ἄνθρωποι πρὸς τὰ ἄνω βλέποντες, τὸν Θεὸν ποθοῦντες, τὴν ἀλήθειαν λαλοῦντες, τὴν ἀρετὴν ἀσκοῦντες; Τότε ἡ πόλις εἶνε ὡραία ἐν ὀφθαλμοῖς ἀγγέλων. Εἰνε «ἡ καλλονὴ τοῦ Ἰακώβ, ἥν ἡγάπησεν» ὁ Κύριος κατὰ τὸ ψαλμικὸν (ψαλμ. 46, 4). Δὲν ὑπάρχουν; Ἔ! Τότε… Καὶ τὰ ὡραιότερα κτίρια κινδυνεύουν διὰ τοῦς κατοικοῦντας ἐν αὐτοῖς, διὰ τὰς ἀσχημίας τῆς ἠθικῆς ζωῆς των. Δὲν θὰ μείνη λίθος ἐπὶ λίθον. Ἀπιστεῖτε; Ἔχετε Εὐαγγέλιον; Ἀνοίξατε καὶ ἴδετε Ματθ. 24, 2.

Ὁ ἄνθρωπος, ὁ κλείων εἰς τὸ στῆθος του οὐρανόν, αὐτὸς εἶνε ἐκεῖνος ποὺ δίδει ὡραιότητα εἰς τὴν πόλιν. Καὶ οὐδέποτε ἄλλοτε ἡ πόλις τῆς Θεσσαλονίκης ἧτο ὡραιοτέρα ἤ κατὰ τὴν ἡμέραν ἐκείνην, κατὰ τὴν ὁποίαν ἐφιλοξένει διʼ ὁλίγας ἑβδομάδας Παῦλον τὸν Ἀπόστολον, τὸν ἐκ Ταρσοῦ.

Ὁ ἄνθρωπος ἀξιοποιεῖ, ὡραιοποιεῖ τὴν πόλιν. Καὶ ὁ ἄνθρωπος δὲν εἶναι μόνον κοιλία καὶ στόμαχος, δὲν εἶναι μόνον ἀγορά, ἐμπόριον, χρηματιστήριον, σωρὸς χρυσῶν νομισμάτων, ξηρὰ τις καὶ ἄκαρπος ἐπιστήμη ἀλλὰ κυρίως εἶνε ὄν ἠθικόν, κοινωνικόν, θρησκευτικόν. Ἀπὸ τῆς πλευρᾶς αὐτῆς, ἡ ὁποία καὶ συνιστᾶ τὸν ἀληθινὸν πολιτισμόν, ἐξεταζομένη ἡ ζωὴ τῆς Θεσσαλονίκης τὶ ἔχει νὰ μᾶς παρουσιάση; Ὄχι κτίρια, ἀλλʼ ἄνθρωποι χριστιανοὶ ὀρθόδοξοι ζητοῦνται. Ὑπάρχουν 1000, 500, 200, 100, 50, 10; Ἤ πρέπει νʼ ἀντισταθῆ ὁ ἀρχαῖος Διογένης διὰ νὰ ἐρευνήση ἐπιμελῶς τὴν πόλιν ἀπὸ ἄκρον εἰς ἄκρον μὲ τὸν ἱστορικὸν φανόν του λέγων «ἄνθρωπον ζητῶ»;

Ἄς ρίψωμεν ἕνα βλέμμα καὶ ἴδωμεν.

Ἴδωμεν ἐν πρώτοις τὴν πόλιν ἠθικῶς. Ἀκτινοβολεῖ ἐν αὐτῆ ἡ ἠθική; Διατηροῦνται τὰ ἤθη καθαρά; Ἀλλοίμονον. Ἡ ἀρετὴ ἧτο ἄλλοτε καθαρὰ ὡς ὁ χρυσός. Ἀλλὰ ὁ χρυσός, τὰ ἀγνὰ ἑλληνικὰ ἤθη τῆς Ὀρθοδόξου Πατρίδος μας, ἀνεμείχθησαν μὲ χαλκὸν καὶ σίδηρον καὶ κασσίτερον καὶ μόλυβδον, δηλαδὴ μὲ τὰ ἔκφυλα ἤθη τῶν ἐθνῶν τῆς Δύσεως. Ἠλλοιώθημεν. Ὑπάρχουν κηλίδες, ὑπάρχουν σημεῖα ποὺ Read more »

Απο το βιβλίο «ΕΚ ΤΟΥ ΑΝΕΣΠΕΡΟΥ ΦΩΤΟΣ»
του Μητροπολίτου Φλωρίνης π. Αυγουστίνου Καντιώτου

Ο ΕΠΑΙΝΟΣ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ

• «Ὑμῖν ἐχαρίσθη τὸ ὑπὲρ Χριστοῦ, οὐ μό-
  νον τὸ εἰς αὐτὸν πιστεύειν, ἀλλὰ καὶ τὸ ὑ-
  πὲρ αὐτοῦ πάσχειν». (Φιλιπ. 1,29)

Ἀσφαλῶς ἡ ἁγιότης δὲν εἶνε μονοπώλιον ἑνὸς ἔθνους. Ἡ ἁγιότης εἶνε οὐράνιον φυτὸν ποὺ δύναται νὰ ἐγκλιματισθῇ καὶ νὰ εὐδοκιμήσῃ εἰς ὅλα τὰ μήκη καὶ τὰ πλάτη τοῦ πλανήτου. Ὅπου ἐξηπλώθη ὁ Χριστιανισμός, ἔχει νὰ μᾶς παρουσιάσῃ ἁγίους, τοὺς ὁποῖους ἔπλασεν ἀπ’ ὅλας τὰς φυλὰς καὶ τὰ ἔθνη καὶ ἀπ’ ὅλα τὰ στρώματα τῆς κοινωνίας. Καννίβαλοι ποὺ ἔσφαζον ἀνθρώπους καὶ ἔθραυον κρανία διὰ νὰ φάγουν τὸν μυελόν, ὅταν ἤκουσαν τὸ κήρυγμα τοῦ Εὐαγγελίου καὶ ἐκατηχήθησαν ὑπὸ τῶν ἱεραποστόλων μετεβλήθησαν ριζικῶς καὶ οἱ βράχοι, οἰ ὁποῖοι εἶχον βαφῆ κόκκινοι μὲ τὸ αἷμα τῶν θυμάτων, ἐλαξεύθησαν καὶ ἔγιναν κολυμβῆθραι μέσα εἰς τὰς ὁποίας ἐβαπτίσθησαν οἱ ἄγριοι.
Οἱ ἅγιοι δὲν θὰ ἐκλείψουν ποτέ. Ὑπῆρξαν καὶ ὑπάρχουν παντοῦ καὶ ὁ ἀριθμὸς αὐτῶν εἶνε γνωστὸς εἰς τὸν Κύριον, ὅστις, ὡς καλὸς ποιμήν, γνωρίζει τὰ πρόβατά Του, τοὺς πιστοὺς ἐκείνους οἰ ὀποῖοι ἔργῳ καὶ λόγῳ ὁπουδήποτε καὶ ἐὰν εὑρίσκωνται, ἀγωνίονται διὰ νὰ ἐξαπλωθῆ ἡ Βασιλεία Του ἐπὶ τῆς γῆς. Ἀλλ’ ἐὰν ὑπάρχη μία χώρα εἰς τὴν ὁποίαν περισσότερον πάσης ἄλλης ὁ Χριστιανισμὸς ἔρριψε βαθείας ρίζας, ἤνθησε καὶ ἐκαρποφόρησε καρπὸν πολύν, πλήθος ἁγίων, εἶνε ἡ Ἑλλάς.
«Π ό σ ο ν  λ α μ π ρ ὰ  ε ἶ ν ε  ἡ  Ἑ λ λ ὰ ς  ἐ κ  τ ο ῦ  π λ ή θ ο υ ς  τ ῶ ν  ἁ γ ί ω ν  τ η ς» ἀναφωνεῖ ὁ ἱερὸς Χρυσόστομος.
Τὴν Ἑλλάδα ἐπεσκέφθη πρῶτος ὁ κορυφαῖος τῶν Ἀποστόλων, ὁ Παῦλος, καὶ ἵδρυσε τὰς πρώτας Ἐκκλησίας τῆς Εὐρώπης, τὴν Ἐκκλησίαν τῶν Φιλίππων (ἀρχαίας πόλεως παρὰ τὴν σημερινὴν πόλιν τῆς Καβάλλας), τήν Ἐκκλησίαν τῆς Θεσσαλονίκης, τῆς Βερροίας, τῶν Ἀθηνῶν, τῆς Κορίνθου καὶ τῆς Κρήτης. Τὴν Ἑλλάδα ἐπεσκέφθη ἐπίσης ὀ Ἀπόστολος Ανδρέας μαρτυρήσας ἐν Πάτραις. Εἰς τὴν νῆσον Πάτμον ἔγραψε τὴν ἀποκάλυψίν Του  ὁ Εὐαγγελιστῆς Ἰωάννης.
Ὁ σπόρος τὸν ὁποῖον ἔσπειραν οἱ Ἀπόστολοι καὶ οἱ συνεργάται αὐτῶν εἰς τοὺς προγόνους μας δὲν ἀπωλέσθη. Εὗρε  γῆν ἀγαθὴν εἰς τὰς ψυχὰς τῶν προγόνων μας καὶ ἐκαρποφόρησεν. Ἐκ τῆς βαθείας νυκτὸς τῆς εἰδωλολατρείας ἡ Ἑλλὰς ἐβάδισε πρὸς τὸ φῶς τὸ ἀνέσπερον. Οἱ Ναοὶ τῶν Ὀλυμπίων θεῶν ἠρημώθησαν. Τὰ εἴδωλα συνετρίβησαν, καὶ μεταξὺ Παξοῦ καὶ Ἀντιπάξου ἠκούσθησαν οἱ ἀναστεναγμοὶ τῶν πονηρῶν πνευμάτων, ὅτι ἡ εἰδωλολατρεία ἐν Ἑλλάδι ἀπέθανεν! Ἡ Ἑλλὰς ἔζη καὶ ἀνέπνεε τὸν Χριστόν. Ἀνέδειξε διδασκάλους καὶ κήρυκας καὶ ἀπολογητάς. Μετέδωκε τὴν φλόγα τῆς πίστεως εἰς τοὺς γειτονικοὺς λαοὺς καὶ ἔφτασε Εὐαγγελιζομένη τὸν Χριστὸν μέχρι τῶν Οὐραλίων Ὀρέων καὶ τῶν πηγῶν τοῦ Γάγγου. Ἔκτισε ναοὺς μεγαλοπρεπεῖς καὶ ἐδημιούργησε περίφημα πνευματικὰ κέντρα εἰς τὸ Σινᾶ, τὸν Ἄθω, τὴν Κύπρον, τὸν Πόντον καὶ πανταχοῦ τῆς Ἑλληνικῆς Χερσονήσου. Ἐν καιρῷ δὲ τῶν διωγμῶν τὸ περισσότερον αἷμα ποὺ ἔχύθη διὰ τὴν στερέωσιν τῆς Ὀρθοδόξου πίστεως ἦτο Ἑλληνικόν. Τὰ μαρτυρολόγια ἀναφέρουν πλῆθος μαρτύρων, τῶν ὁποίων ἡ ἐπίγειος πατρὶς ἦτο ἡ Ἑλλάς.
Ἡ  Ἑ λ λ ὰ ς!  Ἐ κ λ ε κ τ ὸ ς  κ ῆ π ο ς  τ ο ῦ  Χ ρ ι σ τ ο ῦ!  Χ ώ ρ α  ἁ γ ί ω ν  κ α ὶ  μ α ρ τ ύ ρ ω ν!  Ρίψατε ἕνα βλέμμα εἰς τὸν ἁ γ ι ο γ ρ α φ ι κ ὸ ν  χ ά ρ τ η ν ποὺ δημοσιεύομεν εἰς τὴν πρώτην σελίδα τοῦ παρόντος φύλλου. Βεβαίως δὲν εἶνε τέλειος ὁ χάρτης αὐτός. Δὲν σημειώνει ὅλα τὰ ὀνόματα τῶν ἁγίων, οἱ ὁποῖοι κατὰ διαφόρους καιροὺς ἐνεφανίσθησαν εἰς διάφορα σημεῖα τῆς Ἑλληνικῆς γῆς καὶ ἐκαμαν νὰ λάμψῃ ὁ οὐρανὸς τῆς Ἑλλάδος ἀπὸ μυρίους ἀστέρας τῆς ἀρετῆς καὶ τῆς πίστεως. Ἀλλὰ πάντως ὁ χάρτης αὐτὸς δίδει μίαν ζωηρὰν εἰκόνα τῆς αἴγλης, τὴν ὁποίαν προσδίδει εἰς τὸ πρόσωπον τῆς Ἑλλάδος τὸ πλῆθος τῶν ἁγίων, τῶν μαρτύρων, τῶν  ἡρώων τοῦ Χριστιανισμοῦ.
Διὰ νὰ κρατήσῃ τὴν Ὀρθόδοξον πίστιν της ἡ Ἑλλὰς ἔχυσε ποταμοὺς αἱμάτων. Ἐκτὸς τῶν παλαιῶν μαρτύρων τῶν πρώτων αἰώνων ἔχομεν καὶ τοὺς νεομάρτυρας, ἐκείνους δηλαδὴ οἱ ὁποῖοι ἐμαρτύρησαν κατὰ τὸ διάστημα τῆς Τουρκοκρατίας. Εἰς ἕνα βιβλίον « ο ἱ  ν ε ο μ ά ρ τ υ ρ ε ς» ποὺ ἐξέδωκεν ὁ μακαρίτης ἀρχιεπίσκοπος Ἀθηνῶν Χρυσόστομος ἀναφέρει τὰ ὀνόματα τῶν νεομαρτύρων, ἐκ τῶν ὁποίων μεταφέρομεν ἐδῶ: Ἀγγελῆς ἐξ Ἄργους, Ἀθανάσιος ἐκ Ναυπλίου, Γεώργιος ἐκ Μυτιλήνης, Γεώργιος ἐκ Κύπρου, Γεώργιος ἐξ Ἰωαννίνων, Δημήτριος ἐκ Σαμαρίνης, Ζαχαρίας ἐξ Ἠπείρου, θεόφιλος ἐκ Ζακύνθο, Ἰωάννης ἐκ Θάσου, Ἰωάννης ἐκ Τραπεζοῦντος, Κοσμᾶς Αἰτωλός, Κωνσταντῖνος ἐκ Ρόδου, Μᾶρκος ἐκ Κρήτης, Νικόλαος ἐκ Μετσόβου, Νικόλαος ἐκ Καρπενησίου, Παῦλος ἐκ Καλαβρύτων, Σεραφείμ Φαναρίου, Φιλοθέη ἐξ Ἀθηνῶν, Ζαχαρίας ἐκ Κορίνθου, Κωνσταντῖνος ἐξ Ὕδρας, Πέτρος ἐκ Τριπολιτζᾶς Πελοποννήσου, Ρωμανὸς ἐκ Καρπενησίου, Ρωμανὸς ὁ Λακεδαίμων(ἐκ Δημινίτζης) Θεόδωρος ἐκ Μυτιλήνης.

Ἀλλὰ πλὴν τῶν γνωστῶν νεομαρτύρων πόσοι εἶνε οἱ ἀνώνυμοι, οἱ ἄγνωστοι ἐκεῖνοι ἥρωες τοῦ Χριστιανιμσοῦ, οἱ ὁποῖοι ἐν σπηλαίοις καὶ ὀπαῖς τῆς γῆς κατὰ τὰς ζοφερὰς τοῦ ἔθνους ἡμῶν περιπετείας ἡγίασαν καὶ παρέδωκαν τὴν ψυχήν των ἁγνὴν εἰς τὸν Κύριον!
Ε ἰ ς  τ ο ὺ ς  Δ υ τ ι κ ο ύ ς, ποὺ κατηγόρουν τὴν Ἑλλάδα διὰ τὴν ἔλλειψιν μορφώσεως κατὰ τοὺς χρόνους τῆς τουρκοκρατίας, ἕνας ἐκ τῶν ἡρωϊκωτέρων Ἱεραρχῶν της, ὁ Κ ύ ρ ι λ λ ο ς ὁ Λ ο ύ κ α ρ ι ς, ἀπαντᾷ τὰ ἑξῆς: « Ἄς σκεφθοῦν οἱ κατήγοροί μας ὅτι, ἄν δὲν ἔχωμεν σοφίαν ἐξωτέραν, ἔχομεν χάριτι Χριστοῦ σοφίαν ἐσωτέραν καὶ πνευματικήν, ἡ ὀποία στολίζει τὴν Ὀρθόδοξον πίστιν, καὶ εἰς τοῦτο πάντοτε εἴμεθα ἀνώτεροι ἀπὸ τοὺς Φράγκους εἰς τοὺς κόπους, εἰς τὰς σκληραγωγίας καὶ εἰς τὸ νὰ σηκώνωμεν τὸν σταυρόν μας καὶ νὰ χύνωμεν τὸ αἱμα μας διὰ τὴν πίστιν καὶ ἀγάπην πρὸς τὸν Κύριον ἡμῶν Ἰησοῦν Χριστόν. Ἄν  εἶχε  βασιλεύσῃ ὁ Τοῦρκος εἰς τὴν  Φ ρ α γ κ ι ὰ  δέκα  χρόνους,  Χ ρ ι σ τ ι α ν ο ὺ ς  ἐκεῖ  δὲν  θὰ  εὕρισκες. Καὶ εἰς τὴν Ἑλλάδα τώρα τριακόσιους χρόνους εὐρίσκονται καὶ κακοπαθοῦν οἱ ἄνθρωποι καὶ βασανίζονται διὰ νὰ στέκουν εἰς τὴν πίστιν των καὶ λάμπει ἡ πίστις τοῦ Χριστοῦ καὶ τὸ μυστήριο τῆς εὐσεβείας καὶ ἐσεῖς μοῦ λέγετε ὅτι δὲν ἔχομεν σοφίαν; Τὴν σοφίαν σου δὲν θέλω ἐμπρὸς εἰς τὸν σταυρὸ τοῦ Χριστοῦ. Κάλλιο ἦτο νὰ ἔχῃ τινας καὶ τὰ δύο. Δὲν τὸ ἀρνοῦμαι. Π λ ὴ ν  ἀ π ὸ  τ ὰ  δ ύ ο  τ ὸ Σ τ α υ ρ ὸ  τοῦ  Χ ρ ι σ τ ο ῦ  π ρ ο τ ι μ ῶ».
Ὅλη ἡ Ἑλλὰς εὐωδίαζε τότε ἀπὸ τὸ ἄρωμα τῆς ἁγιότητος. Οἱ βίοι τῶν ἁγίων ἦτο τὸ ἀλφαβητάριον, τὸ ὁποῖον ἐκράτουν εἰς τὰς χεῖράς των οἱ Χριστιανοὶ Ἕλληνες καὶ μὲ τὰς διηγήσεις τῶν πνευματικῶν κατορθωμάτων ἤναπτεν εἰς τὰς καρδίας των ὁ ἔρως πρὸς τὸν Θεόν.

_

ΕΝΑΣ ΑΞΙΟΣ ΙΕΡΕΥΣ ΣΕ ΔΥΣΚΟΛΑ ΧΡΟΝΙΑ

ΑΣ ΤΟΝ ΜΙΜΗΘΕΙ ΚΑΠΟΙΟΣ ΝΕΩΤΕΡΟΣ

• ΣΤΑ AΣΧΗΜΑ ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΥ ΒΡΙΣΚΟΜΑΣΤΕ ΔΕΝ ΒΛΕΠΟΥΜΕ ΟΥΤΕ ΘΡΗΣΚΕΥΤΙΚΟΥΣ ΟΥΤΕ ΠΟΛΙΤΙΚΟΥΣ ΕΘΝΕΓΕΡΤΑΣ, ΓΙ᾽ ΑΥΤΟ ΑΝΑΠΟΛΟΥΜΕ ΤΑ ΠΕΡΑΣΜΕΝΑ ΚΑΙ ΠΑΡΑΚΑΛΟΥΜΕ ΤΟ ΘΕΟ, ΝΑ ΕΜΦΑΝΙΣΕΙ ΑΛΗΘΙΝΟΥΣ ΗΓΕΤΑΣ ΚΑΙ ΝΑ ΣΩΣΕΙ ΤΗΝ ΠΑΤΡΙΔΑ ΜΑΣ ΑΠΟ ΤΑ ΑΝΘΡΩΠΑΚΙΑ ΤΗΣ ΠΟΛΙΤΙΚΗΣ ΚΑΙ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣΤΙΚΗΣ ΗΓΕΣΙΑΣ

Ο ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ ΦΛΩΡΙΝΗΣ π. ΑΥΓΟΥΣΤΙΝΟΣ ΚΑΝΤΙΩΤΗΣ

ΣΤΗ ΦΛΩΡΙΝΑ ΤΟ 1948 (ΠΡΙΝ ΑΠΟ 66 ΧΡΟΝΙΑ)

Παλαιά δημοσιεύματα ἀπὸ τὴν ημερήσια Εφημερίδα «ΕΜΠΡΟΣ», διαβάστε τα·

ΕΜΠΡΟΣ

ΗΜΕΡΗΣΙΑ ΕΘΝΙΚΗ  ΕΦΗΜΕΡΙΣ

ΤΡΙΤΗ 11 ΜΑΪΟΥ 1948

Ο ΙΕΡΟΚΗΡΥΞ ΚΑΝΤΙΩΤΗΣ ΕΙΣ ΦΛΩΡΙΝΑ

ΦΛΩΡΙΝΑ 10. -«Τῇ ἀδεία τοῦ Μητροπολίτου Φλωρίνης ὁ παρευρισκόμενος ἱεροκήρυξ Αὐγουστίνος Καντιώτης ἐκήρυξε τὸν θεῖο λόγο εἰς τὸν ἱερὸ ναό τοῦ Ἁγίου Γεωργίου συναρπάσας τὰ πλήθη τῶν πιστῶν, τὰ ὁποῖα κατέκλυζαν τὸν ναὸν καὶ τὸν πέριξ αὐτοῦ χῶρον. Ὁ εὐλαβὴς λαό τῆς Φλώρινης παρακαλεῖ τὴν δίμηνον ἐνταῦθα παραμονὴν τοῦ ἀνωτέρω ἱεροκήρυκος ἵνα οὕτος κηρύξῃ τὸν θεῖον λόγον πρὸς ἀναβίωσιν τῆς Ἑλληνοχριστιανικῆς κοινωνίας εἰς τὸν προμαχῶνα τοῦτον τῆς Ἑλλάδος».

(Ἔπονται ὑπογραφαὶ κατοίκων τῆς Φλώρινας)

ΕΜΠΡΟΣ

ΗΜΕΡΗΣΙΑ ΕΘΝΙΚΗ  ΕΦΗΜΕΡΙΣ

ΣΑΒΒΑΤΟ 22 ΜΑΪΟΥ 1948

ΕΝΑΣ ΑΞΙΟΣ ΙΕΡΕΥΣ

   Καθὼς μᾶς πληροφοροῦν ἀπὸ τὴν Φλώρινα, ἀληθινὴν θύελλαν τοῦ ἐθνικοῦ αἰσθήματος ἤγειρεν ἡ ἐκεί παρουσία τοῦ ἱεροκήρυκος Αὐγουστίνου Καντιώτη. Ὁμιλεί εἰς ὁλους τοὺς ναούς, εὐρίσκεται εἰς πᾶσαν συγκέντρωσιν, περιοδεύει εἰς ὅλα τὰ χωρία, κηρύσσει τὸν ἐθνικὸν λόγον καὶ γενικὰ ἔχει μεταβληθῆ εἰς ἐθνεγέρτην.

Σπανίως τὸ ράσον ἐνεφανίσθη κατὰ τοὺς τελευταίους καιροὺς εἰς τόσον ὕψος συναισθήσεως τῆς ἀποστολῆς του.

Ὁ Αὐγουστῖνος εἶναι, σημειωττέον, ὁ ἀρχιμανδρίτης τὸν ὁποῖον ἔθεσεν ὑπὸ διωγμὸν ἡ διοίκησις τῆς Ἐκκλησίας.

–

–

ΕΜΠΡΟΣ

ΗΜΕΡΗΣΙΑ ΕΘΝΙΚΗ  ΕΦΗΜΕΡΙΣ

ΚΥΡΙΑΚΗ 15 ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΥ 1948

ΕΙΣ ΤΟ Β.Σ.Σ.

   Ἐλάβομεν τὴν ἐφημερίδα «Χριστιανὸς Στρατιώτης» τὴν ὁποίαν ἐκδίδει ὁ Ἀρχιμανδρίτης καὶ ἔφεδρος ἱεροκῆρυξ Αὐγουστῖνος Καντιώτης, μερίμνη τοῦ Β´Σώματος Στρατοῦ. Ἡ προσπάθεια εἶνε ὁμολογουμένως ἀξιαίπαινος. Διὰ τῆς ἐκδόσεως τοῦ «Χριστιανοῦ Στρατιώτη» δίδεται ἕνα πρώτης τάξεως παράδειγμα εἰς τοὺς ἱεράρχας, οἱ ὁποῖοι εἰς περιστάσεις ὡς αἱ σημεριναὶ θὰ ἔπρεπε ἤδη νὰ ἔχουν καὶ αὐτοὶ μιμηθῆ τὸ παράδειγμα τοῦ Ἀρχιμανδρίτου Καντιώτη, κατευθύνοντες τὸ ἐπιστρατευμένον των ποίμνιον. Αἱ στῆλαι τοῦ «Χριστιανοῦ Στρατιώτη» κυριολεκτικῶς φλέγονται ἀπὸ πατριωτικὸ πῦρ. Καὶ δὲν περιορίζεται ἐκεῖ ὁ λαμπρὸς κληρικός. Πανταχοῦ παρών, διαρκῶς ἀναμέσον τῶν λόχων καὶ τῶν διμοιριῶν, ἐμπνέω, κρατύνων, βοηθῶν, ἔχει γίνει τὸ ἠθικὸ στήριγμα, τὸ σάλπισμα, ἡ παρηγορία, ὁ ἀδελφὸς διὰ τὸ ἀγωνιζόμενον χακί. Ἔτσι μάλιστα.

ΕΙΜΑΙ Ο ΙΔΙΟΣ, ΔΕΝ ΑΛΛΑΞΑ

 Aπο το βιβλίο του Μητροπολίτου Φλωρίνης π. Αυγουστίνου Καντιώτου
«ΟΙ ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΙ ΣΤΟΥΣ ΕΣΧΑΤΟΥΣ ΚΑΙΡΟΥΣ», εκδοση Β΄, 2008, σελ.106

   Μα εγώ είμαι ο ίδιος, δεν αλλάζω. Επί επαναστάσεως είπα το «όχι», διαμαρτυρήθηκα. Πέρσυ – πρόπερσι, που φτειάσανε αυτοί το αυτόματο διαζύγιο, δεν υπέγραψα, και ήθελαν να με δικάσουν στο Ρούφ, στο στρατοδικείο. Και πάλι σηκωθήκατε και διαμαρτυρηθήκατε, και με τις υπογραφές σας και με τούτο και μ’ εκείνο ματαιώθηκε η δίκη: αναγκάστηκαν να βγάλουν βούλευμα απαλλακτικό. Εγώ ήθελα να δικαστώ, να καθίσω στο εδώλιο του κατηγορουμένου και ν’ απολογηθώ, για τα ιερά και τα όσια της πατρίδος μας. Δεν είχα την χάριν αυτήν. Λοιπόν, και πάλι εσείς με υποστηρίξατε: Συνεπώς, κάνατε κάποιον αγώνα. Και τώρα κάτω στην Αθήνα υπάρχουν μερικοί οι οποίοι πνέουν μένεα εναντίον του Αυγουστίνου, ενώ βλέπουν ότι κρατώ την ίδια πάντοτε γραμμή.

  Όπως λοιπόν τότε, στην επανάσταση της 21η Απριλίου – πως τη λένε αυτή, διαμαρτυρήθηκα, όπως κατόπιν, επί Νέας Δημοκρατίας, διαμαρτυρήθηκα, έτσι και τώρα διαμαρτύρομαι. Δεν άλλαξα εγώ. Κρατώ αταλάντευτον γραμμήν. Κρατώ τη γραμμή την οποίαν εχάραξε το Ευαγγέλιο, εχάραξαν οι πατέρες. Παρόλη την ατέλεια και αμαρτωλότητα μου, αυτή τη γραμμή ακολουθώ και είμαι έτοιμος και τη ζωή μου να θυσιάσω.

Και εγώ μέν θυσιάζω και το θρόνο και τη ζωή μου, εσείς τι θα θυσιάσετε; Δεν είναι μόνο ο δεσπότης να κάνει θυσίες, αλλά και εσείς πρέπει κάτι να θυσιάσετε.

Δεν ζητώ να σηκώσετε στις πλάτες σας τον Όλυμπο και το Καϊμακτσαλάν, δεν ζητώ τέτοια δύσκολα πράγματα. Κάτι ελάχιστο ζητώ να είστε ζωντανοί και έτοιμοι για αγώνες. Και πάλι σας ρωτώ, είστε σύμφωνοι;

Δεν θα σωθείτε

  Ας κοινωνάτε, ας εξομολογείστε, δε θα σωθείτε εάν δεν ανοίγετε και το στόμα σας για το Χριστό. Ο χριστιανισμός έφθασε μέχρι σε εμάς δια της διαδόσεως του Ευαγγελίου, η οποία είναι ιερά υποχρέωσις παντός Χριστιανού. Και είναι ψευτοχριστιανός αυτός ο οποίος δεν ανοίγει το στόμα του να μιλήσει για το Χριστό.

ΔΙΟΡΘΟΔΟΞΟΣ ΣΥΝΔΕΣΜΟΣ
«Ο ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ ΠΑΥΛΟΣ»
INTERORTHODOX ASSOCIATION «ST. PAUL THE APOSTLE»
Δι’ ἀλληλογραφίαν : ΜΟΥΣΩΝ 14, 15452 ΨΥΧΙΚΟΝ
Ἕδρα:  Ἀπόλλωνος 23 Β, ΑΘΗΝΑΣ 10557
Τηλ. 0030 2103254321-2, fax 3236978, e-mail: fot_gram@otenet.gr, ἱστοσελίς: www.fotgrammi.grΑΦΜ 090208446 ΣΤ΄ ΔΟΥ ΑΘΗΝΩΝ

ΤΡΙΤΗ 18 ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΥ ΩΡΑ 11 Π.Μ. (Δ’ ΑΜΦΙΘΕΑΤΡΟ)

OΜΙΛΗΤΕΣ: 

ΠΑΡΕΝΕΒΗΣΑΝ ΚΑΙ ΜΙΛΗΣΑΝ ΟΙ:
ΑΡΧΙΜ. ΑΘΑΝΑΣΙΟΥ ΑΝΑΣΤΑΣΙΟΥ (ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΟΥ ΙΕΡΑΣ ΜΟΝΗΣ ΜΕΓΑΛΟΥ ΜΕΤΕΩΡΟΥ)
ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ ΝΑΤΣΙΟΣ (ΔΑΣΚΑΛΟΣ-ΘΕΟΛΟΓΟΣ),
ΝΙΚΟΣ ΧΕΙΛΑΔΑΚΗΣ (ΤΟΥΡΚΟΛΟΓΟΣ)

http://katanixis.blogspot.gr/2014/02/mp3-2014_20.html

__

H ΠΕΘ θέτει τον Αρχιεπίσκοπο και τους Ιεράρχες προ των ευθυνών τους για το Μάθημα των Θρησκευτικών

ΠΑΝΕΛΛΗΝΙΟΣ ΕΝΩΣΙΣ ΘΕΟΛΟΓΩΝ

Xαλκοκονδύλη 37 – 104 32 AΘHNA
Tηλ. 21052 24 180 FAX 21052 24 420
e-mail: 1. panenthe@otenet.gr. 2. petheol@gmail.comἹστοχῶρος: www.petheol.gr

Ἀθήνα 14 Φεβρουαρίου 2014
Ἀριθμ. Πρώτ.: 34

Πρὸς
τὸν Μακαριώτατον Ἀρχιεπίσκοπον Ἀθηνῶν καὶ Πάσης Ἑλλάδος
κ.κ. Ἱερώνυμον, Πρόεδρον καὶ ἅπαντας τούς Ἱεράρχες τῆς Ἱερᾶς Συνόδου τῆς Ἱεραρχίας τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος

Μακαριώτατε,
Ἅγιοι Ἀρχιερεῖς,

Ἡ Πανελλήνιος Ἕνωσις Θεολόγων, ἔχει ἐπανειλημμένως παρακαλέσει νὰ συμπεριληφθεῖ μεταξὺ τῶν θεμάτων τῆς Ἱερᾶς Συνόδου τῆς Ἱεραρχίας καὶ τὸ ζήτημα τοῦ Μαθήματος τῶν Θρησκευτικῶν. Γιὰ μία ἀκόμη φορά σᾶς ἐπαναλαμβάνουμε τὸ αἴτημά μας, διότι οἱ ἐξελίξεις γύρω ἀπὸ τὴ θρησκευτικὴ ἀγωγὴ τῶν νέων μας εἶναι  δυσμενέστατες καὶ ἡ εὐθύνη ὅλων μας εἶναι μεγάλη γιὰ ὅσα πράττουμε ἢ δὲν πράττουμε, ἀλλὰ καὶ γιὰ ὅσα ἐπιτρέπουμε νὰ συμβαίνουν σὲ θέματα τῆς δικῆς μας εὐθύνης.
Ὡς γνωστόν, ἐφέτος γιὰ τρίτη χρονιά, ἐφαρμόζεται πιλοτικὰ σὲ μικρὸ ἀριθμὸ σχολείων τὸ περίφημο νέο Πρόγραμμα Σπουδῶν γιὰ τὰ Θρησκευτικὰ Δημοτικοῦ καὶ Γυμνασίου.  Τὸ Πρόγραμμα αὐτὸ ἀλλοιώνει ριζικὰ τὸν Ὀρθόδοξο θεολογικὸ χαρακτήρα τοῦ Μαθήματος, διότι τὸ μετατρέπει σὲ ἕνα Μάθημα ποὺ διδάσκει σὲ κάθε τάξη ἀπὸ τὴν Γ΄ Δημοτικοῦ ἕως τὴν Γ΄ Γυμνασίου καὶ σχεδὸν σὲ κάθε ἑνότητά του ἐννέα (9) θρησκεῖες, μία ἀπὸ τὶς ὁποῖες εἶναι καὶ ἡ Ὀρθόδοξη Πίστη. Μεταβάλλει ἀκόμη, τοὺς θεολογικοὺς καὶ παιδαγωγικοὺς στόχους τοῦ Μαθήματός μας, σὲ στόχους πολιτικοὺς καὶ κοινωνικούς, μὲ τὴν ἐπιβολὴ μίας νέας ἐκκοσμικευμένης καὶ ἄγνωστης στὴν ὀρθόδοξη πίστη «πολυθρησκευτικὴς θεολογίας», τὴ θεολογία, τῆς πολυπολιτισμικότητας.
Ἐμεῖς οἱ θεολόγοι, δὲν ἀρνηθήκαμε ποτὲ νὰ Read more »

Τοῦ Μεγάλου Φωτίου
6 Φεβρουαρίου

ΟΧΙ ΣΤΟΝ ΠΑΠΑ!

ΤΟΝ περασμένο μῆνα (19 Ἰανουαρίου) ἑωρτάσαμε τὸν ἅγιο Μᾶρκο ἐπίσκοπο Ἐφέσου τὸν Εὐγενικό, ποὺ εἶπε ἕνα «ὄχι» στὸν πάπα. Σήμερα ἀκούγεται πάλι ἕνα «ὄχι» στὸν πάπα. Τὸ εἶπε κάποιος ἄλλος ἅγιος, μεγάλος διδάσκαλος καὶ πατέρας τῆς Ἐκκλησίας, ὁ ἱερὸς Φώτιος. Γι᾿ αὐτὸν θὰ ποῦμε λίγες λέξεις.

* * *

Ὁ μέγας Φώτιος γεννήθηκε στὴν πρωτεύουσα τῆς Βυζαντινῆς αὐτοκρατορίας, στὴν Πόλι, γύρω στὸ 810. Ἔζησε καὶ ἔδρασε τὸν 9ο αἰῶνα – πᾶνε δηλαδὴ ἀπὸ τότε χίλια χρόνια καὶ παραπάνω. Ἀνετράφη σὲ καλὸ οἰκογενειακὸ περιβάλλον.
Ἡ οἰκογένεια παίζει σπουδαῖο ῥόλο. Ἂν ἀνοίξουμε τοὺς βίους τῶν ἁγίων, θὰ δοῦμε ὅτι ὅλοι αὐτοὶ ποὺ ἑορτάζουμε (Βασίλειος, Γρηγόριος, Χρυσόστομος, Φώτιος…), ὅλοι βγῆκαν ἀπὸ σπίτια χριστιανικά. Τότε στὰ σπίτια ἐκεῖνα ἔκαναν προσευχή, ἀγρυπνοῦσαν· τὸ σπίτι γινόταν ἐκκλησία. Ἀπὸ τέτοια ἁγιασμένα σπίτια βγῆκαν οἱ πατέρες. Τότε ἀπὸ τὰ σπίτια ἔβγαιναν ἄγγελοι· σήμερα βγαίνουν δαίμονες. Ἀπὸ ποῦ νὰ βγοῦν τώρα πατέρες καὶ διδάσκαλοι; Μεγάλη εὐθύνη ἔχετε σεῖς οἱ γονεῖς, οἱ ὁποῖοι ―τὸ εἶπα χίλιες φορές, θὰ πεθάνω μὲ τὸν καημό― τὰ παιδάκια σας τὰ κάνετε δασκάλους, καθηγητάς, ἀξιωματικούς, δικηγόρους, γιατρούς· παπᾶς, κληρικός, ἱεραπόστολος ποῦ ν᾿ ἀφοσιωθῇ κανείς! Καὶ ἐνῷ οἱ Ἄγγλοι, οἱ Γάλλοι, οἱ Ἰταλοὶ ἔχουν στείλει κάτω στὴν Ἀφρική, στὰ ἄγρια μέρη, τὰ καλύτερα παιδιά τους, ἐμεῖς τίποτε.
Καὶ ὁ ἱερὸς Φώτιος, λοιπόν, βγῆκε μέσα ἀπὸ σπίτι χριστιανικό· ὁ πατέρας εὐσεβής, ἡ μητέρα εὐσεβής. Ἦταν καὶ εὐγενεῖς κατὰ κόσμον. Τί θὰ πῇ εὐγενεῖς; Ὄχι ὅτι εἶχαν πλούτη καὶ ἀξιώματα. Ἡ μεγαλυτέρα εὐγένεια εἶνε ἡ ἀρετή. Ἦταν λοιπὸν ἐνάρετοι καὶ εὐσεβεῖς ἄνθρωποι. Κι ὅπως ἔλεγαν καὶ οἱ πρόγονοί μας, «πᾶς ὅ τ᾿ ἐπὶ γῆς καὶ ὑπὸ γῆς χρυσὸς ἀρετῆς οὐκ ἀντάξιος» (Πλάτ., Νόμ. 5,728Α)· ὅσο ἀξίζει ἡ ἀρετή, δὲν ἀξίζει ὅλο τὸ χρυσάφι τοῦ κόσμου. Μέσα ἀπὸ τέτοιο σπίτι βγῆκε ὁ ἱερὸς Φώτιος. Ἡ μητέρα του Εἰρήνη καὶ ὁ πατέρας του Σέργιος ἦταν μάρτυρες τῆς περιόδου τῆς εἰκονομαχίας.
Ὁ Φώτιος Read more »

ΤΟ ΡΑΣΟ ΜΟΥ ΠΕΤΑEI TΡΙΦΑΣΙΚΟ ΡΕΥΜΑ

Ομιλία του Μητροπολίτου Γορτυνος Ιερεμία

__

_

ΠΡΟΣΟΧΗ ΣΤΗΝ ΨΗΦΟ

Του Μητροπολίτου Φλωρίνης π. Αυγουστίνου Καντιώτου

Ὡς Ἕλληνες πολῖτες ἔχουμε καθῆκον ἀπέναντι στὴν πατρίδα. Ὡς ὀρθόδοξοι Χριστιανοί, ποὺ πάνω ἀπὸ ἐπίγειες πατρίδες θέτουμε τὴν πίστι, δὲν ἐπιτρέπεται νὰ δώσουμε τὴν ψῆφο μας στὸν τυχόντα. Καὶ ὡς κληρικοὶ δὲν ἐπιτρέπεται ν᾽ ἀφήσουμε ἀδιαφώτιστο τὸν εὐσεβῆ λαὸ στὸ φλέγον τοῦτο ζήτημα τῶν ἡμερῶν. Μὲ ὅσα πάντως θὰ γράψουμε γι᾽ αὐτὸ δὲν πρόκειται ἐμεῖς νὰ ὑποδείξουμε νὰ ἐκλεγοῦν ὡρισμένα πρόσωπα τῆς ἀρεσκείας μας· θὰ ὑποδείξουμε τὸ μέτρο τῆς ἐκλογῆς, θὰ διατυπώσουμε δηλαδὴ καὶ θὰ ὑπογραμμίσουμε ὡρισμένες ἰδέες καὶ ἀρχές, βάσει τῶν ὁποίων κάθε ὀρθόδοξος Χριστιανὸς Ἕλληνας πρέπει νὰ κρίνῃ καὶ νὰ δίνῃ τὴν ψῆφο του…..

Ἕλληνα ψηφοφόρε, πρόσεξε κατὰ τὴν ἐκλογή. Διότι, ἐὰν ἐκλέξῃς ὡς πολιτικούς σου ἡγέτες κάποιους κακούς, θὰ ἔχῃς κ᾽ ἐσὺ τὸ μερίδιο τῆς εὐθύνης γιὰ ὅλες ἐκεῖνες τὶς συμφορὲς ποὺ θὰ προέλθουν ἀπὸ τὴ φαύλη κυβέρνησι. Πρόσεχε τὴν ψῆφο σου! Σὲ ποιούς θὰ τὴ δώσῃς; Κάνοντας κακὴ ἐκλογή, ὁδηγεῖς σὲ βάραθρα τὴν Ἑλλάδα, καὶ ματαίως κατόπιν θὰ καταριέσαι τὴν ἡμέρα ποὺ τελείως ἄκριτα καὶ ἐπιπόλαια ἔδωσες τὴν ψῆφο σου….

Σὲ κάθε πιστὸ πρέπει νὰ τονισθῇ, ὅτι τὸ νὰ δίνῃ τὴν ψῆφο του ἄκριτα καὶ ἐπιπόλαια, κι ἀπὸ τὴν ψῆφο αὐτὴ νὰ βγαίνῃ μία λεγεώνα δαιμόνια ποὺ θὰ βασανίσουν τὸν ταλαίπωρο λαό μας, εἶνε θανάσιμο ἁμάρτημα. Καὶ πρέπει νὰ βρεθῇ τρόπος, ἡ φωνὴ τῶν δικαίων τῆς εὐσεβοῦς μερίδος τοῦ Ἑλληνικοῦ λαοῦ ν᾽ ἀκούγεται σθεναρὰ καὶ μέσα στὴ Βουλὴ τῶν Ἑλλήνων. Διαφορετικά, ἀδιαφορώντας καὶ δίνοντας τὴν ψῆφο μας σὲ ὑλιστάς, βλασφήμους, μασόνους καὶ ἀθέους, θὰ πληρώσουμε μὲ τόκο κ᾽ ἐπιτόκιο αὐτὴ τὴν ἁμαρτία μας. Ἀπὸ τέτοιους ἀνθρώπους, ποὺ τοὺς πιστεύουμε ὡς ἀνορθωτὰς καὶ σωτῆρες τοῦ ἔθνους, θὰ προέλθουν μεγάλες, ἀνυπολόγιστες συμφορὲς γιὰ ὅλο τὸ λαὸ καὶ θὰ ἐφαρμοσθῇ τὸ χωρίο «Γενεὰ σκολιὰ καὶ διεστραμμένη, ταῦτα Κυρίῳ ἀνταποδίδοτε; οὕτω λαὸς μωρὸς καὶ οὐχὶ σοφός;… ἔθνος ἀπολωλεκὸς βουλήν ἐστι, καὶ οὐκ ἔστιν ἐν αὐτοῖς ἐπιστήμη», δηλαδή· Γενιὰ ἀνώμαλη καὶ ἀφύσικη, αὐτὰ ἀνταποδίδετε στὸν Κύριο; ἔτσι ἀνόητος λαὸς εἶστε κι ὄχι σοφός;… εἶνε ἔθνος ποὺ ἔχει χάσει τὴ συνετὴ ἀπόφασι, καὶ δὲν ὑπάρχει σ᾽ αὐτοὺς γνῶσι (Δευτ. 32,5-6,28)…».

(Ολοκληρη η ομιλία εδω· ΠΟΙΟΥΣ ΨΗΦΙΖΟΥΜΕ ΣΤΙΣ ΕΚΛΟΓΕΣ; (http://www.augoustinos-kantiotis.gr/?p=38959)

Κυριακὴ τοῦ Ἀσώτου (Λουκ. 15,11-32)

H AMAΡΤΙΑ ΕΙΝΑΙ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΗ ΧΡΕΩΚΟΠΙΑ

«Καὶ ἐκεῖ διεσκόρπισε τὴν οὐσίαν αὐτοῦ ζῶν ἀσώτως» (Λουκ. 15,13)

ΤΟΥ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΟΥ ΦΛΩΡΙΝΗΣ π. ΑΥΓΟΥΣΤΙΝΟΥ ΚΑΝΤΙΩΤΟΥ

ΣΗΜΕΡΑ, ἀγαπητοί μου Χριστιανοί, σήμερα εἶνε ἡ ἑορτή μας. Σήμερα εἶνε ἡ ἑορτὴ τοῦ Ἀσώτου· κ᾿ ἐπειδὴ ὅλοι εμεθα ἄσωτοι, γι’ αὐτὸ λέω, ὅτι ὅλοι ἑορτάζουμε. Καὶ εθε νὰ ἑορτάζουμε. Γιατὶ δὲν πρέπει νὰ μιμηθοῦμε μέχρι ἑνὸς σημείου τὸν Ἄσωτο, ἀλλὰ πρέπει νὰ τὸν μιμηθοῦμε μέχρι τέλους.
Ὁ Ἄσωτος βάδιζε τὸ δρόμο τὸν κακό, κι ὅταν πλέον ἔφθασε στὸν τελευταῖο γκρεμὸ κ᾿ ἦταν ἕτοιμος νὰ πέσῃ στὸ χάος τοῦ ᾅδου, μιὰ σκέψι τὸν ἔσωσε. Τί ἀξίζει κόσμο μιὰ σκέψι! Ἀπὸ τὴ σκέψι προέρχονται ὅλα, τὰ ἐγκλήματα ἀλλὰ καὶ τὰ θαύματα τῆς ἀρετῆς. Λοιπὸν μιὰ σκέψι ἔφθασε, σὰν ἀστραπή, καὶ τὴν τελευταία στιγμὴ ἔκανε στροφὴ σωτήριο, ἄλλαξε κατεύθυνσι, ἄλλαξε δρόμο, κ’ ἐκεῖ ποὺ πήγαινε γιὰ τὸν ᾅδη, πῆγε πιὰ στὸν οὐρανό.
Τὸ θέμα τῆς παραβολῆς τοῦ Ἀσώτου εἶνε ἀπέραντο. Μᾶς παρουσιάζει δύο δυνάμεις· ἡ μία δύναμις εἶνε ἡ ἁμαρτία, καὶ ἡ ἄλλη εἶνε ὁ κραταιὸς βραχίων τοῦ Κυρίου, ποὺ πιάνει τὸν ἁμαρτωλὸ καὶ τὸν ὑψώνει καὶ τὸν κάνει παιδὶ τοῦ Θεοῦ καὶ κληρονόμο τῆς βασιλείας του.
Ἀπ’ ὅλη τὴ θαυμασία αὐτὴ παραβολὴ ἕνα σημεῖο μόνο θέλω νὰ προσέξετε.

* * *

Ἡ ἁμαρτία, ἀδελφοί μου, δὲν εἶνε παιχνίδι· εἶνε φωτιά, ποὺ καίει καὶ καταστρέφει. Δὲν ἔχει συνέπειες μόνο γιὰ τὴ ζωὴ ποὺ ἀρχίζει μετὰ τὸν τάφο, ἀλλ᾿ ἔχει συνέπειες ἀκόμα κ᾿ ἐδῶ, σ᾿ αὐτὴ τὴ ζωή· συνέπειες, ποὺ πρέπει νὰ τὶς προσέξῃ κάθε ἄνθρωπος.
Ἡ ἁμαρτία εἶνε καὶ χρεωκοπία οἰκονομική. Διαλύει οἰκομονικὰ τὸ ἄτομο, τὴν οἰκογένεια καὶ τὰ ἔθνη. Αὐτὸ τὸ σημεῖο μπορεῖ νὰ τὸ προσέξῃ καὶ ὁ ἄθεος ἀκόμη. Αὐτὸ τονίζει ἡ παραβολὴ ὅταν λέει, ὅτι ὁ ἄσωτος «διεσκόρπισε τὴν οὐσίαν (=περιουσίαν) αὐτοῦ ζῶν ἀσώτως» (Λουκ. 15,13).
   Ἡ ἁμαρτία εἶνε οἰκονομικὴ χρεωκοπία. Ἀπόδειξις πρῶτα – πρῶτα εἶνε ὁ ἄσωτος. Τί ἦταν πρῶτα; Φτωχαδάκι; Ὄχι. Ἐπῆρε μερίδιο ἀπὸ τεραστία κληρονομιά, τὸ ἔκανε ῥευστὸ καὶ γέμισε τὸ πουγγί του. Καὶ τί τὰ ἔκανε, ποῦ τὰ ξώδεψε; Τὸ λέει τὸ Εὐαγγέλιο· ἔμπλεξε μὲ κακὲς παρέες. Ἄρχισε νὰ ξοδεύῃ τὴν περιουσία του στὶς διασκεδάσεις, στὰ γλέντια, στὰ γύναια τὰ ἁμαρτωλά, στὰ κέντρα τῆς διαφθορᾶς. Ξώδευε χίλιες καὶ δὲν εἰσέπραττε οὔτε μία. Τὸ τέλος ποιό ἦτο; Ἦρθε στιγμή, ποὺ κατήντησε ψωμοζήτης. Ζήτησε θέσι χοιροβοσκοῦ καὶ ἔκλεβε τὰ χαρούπια. Βλέπουμε ἐδῶ, ὅτι ἡ ἁμαρτία εἶνε χρεωκοπία οἰκονομική. Ὁ ἄσωτος χρεωκόπησε μέσα στὴν ἁμαρτία.
   Ἀκριβῶς τὸ ίδιο συμβαίνει καὶ σήμερα, ἀδελφοί μου. Πιστὸ ἀντίγραφο τοῦ ἀσώτου εἶνε οἱ σημερινοὶ πλούσιοι. Ναί. Δὲν τοὺς βλέπετε; Ἔχουν καὶ σπίτια καὶ ἐπαύλεις καὶ πλοῖα καὶ καταθέσεις καὶ ῥάβδους χρυσοῦ κ.λπ.. Κι αὐτὰ τί τὰ κάνουν; Είδατε κανένα ἀπὸ αὐτοὺς νὰ κτίζῃ σχολειό, ἐκκλησία, νὰ προικίζῃ ἄπορα κορίτσια, νὰ βοηθάῃ τοὺς φτωχούς, νὰ σκορπάῃ τὰ χρήματά του σὰν βροχή; Ἂν σκορποῦσαν τ᾿ ἀγαθά τους οἱ πλούσιοι, θὰ δρόσιζαν τὴν κατάξηρη γῆ. Αὐτοὶ ὅμως τί τὰ κάνουν; Ὁ ἕνας ἐφοπλιστὴς ἔκτισε μιὰ φωλιὰ ἀπὸ τὰ καλύτερα μάρμαρα σ’ ἕνα βουνὸ τῆς Βαυαρίας κ᾿ ἐκεῖ ἀνεβαίνει μὲ ἑλικόπτερο γιὰ ν᾿ ἀπολαμβάνῃ τὰ κάλλη τῆς φύσεως. Ὁ ἄλλος ἔχει ἐπίπλωσι πολυτελείας ποὺ κοστίζει ἀμύθητα ποσά. Πάνω στὰ τραπέζια ἔχει σταχτοθῆκες στολισμένες μὲ διαμάντια, ποὺ τὴ νύχτα τὴν κάνουν ἡμέρα. Ὁ ἄλλος κατασκευάζει θαλαμηγό, γιὰ νὰ γυρίζῃ τὴ Μεσόγειο καὶ νὰ γλεντοκοπᾷ μὲ τὶς πόρνες. Μὲ συγχωρεῖτε γιὰ τὴ φράσι, ὅτι καὶ τὰ ἀποχωρητήρια ἀκόμη αὐτῆς τῆς θαλαμηγοῦ θὰ εἶνε φτειαγμένα ἀπὸ χρωματιστὰ μάρμαρα!
Ὅλοι αὐτοὶ οἱ σημερινοὶ πλούσιοι «ζοῦν ἀσώτως» (ἔ.ἀ.). Καὶ τὰ χρήματα αὐτά, ποὺ θὰ μποροῦσαν νὰ σώσουν κόσμο, αὐτοὶ τὰ σπαταλοῦν στὸ διάβολο. «Διεσκόρπισαν τὴν περιουσία τους ζῶντες ἀσώτως».
   Φτωχαδάκια ἐσεῖς, μὲ εὐχαρίστησι ἀκοῦτε τὸ τροπάριο αὐτὸ ποὺ ψάλλει ὁ ἱεροκήρυκας ἐναντίον τῶν πλουσίων. Δυστυχῶς ὅμως, ἀγαπητοί μου, μιὰ βαθυτέρα ἔρευνα τῆς κοινωνίας ἀποδεικνύει, ὅτι ἄσωτοι δὲν εἶνε μόνο οἱ πρίγκιπες τοῦ πλούτου. Πρέπει νὰ ποῦμε τὴν ἀλήθεια, ὅτι  ἄσωτοι εἶνε ἀκόμη καὶ οἱ ἐργάτες. Μάλιστα.
Τὸν βλέπεις αὐτὸν τὸν ἐργάτη, ποὺ ἔχει ῥόζους στὰ χέρια, ποὺ εἶνε μουντζουρωμένος ἀπὸ τὸ ἐργοστάσιο; Εἶνε ἄξιος τιμῆς. Ἀλλὰ τί κάνει; Τὸ Σάββατο πληρώνεται, παίρνει τὰ χρήματά του τὰ ἱερὰ ποὺ στάζουν ἱδρῶτα. Ἀντὶ ὅμως μ᾿ αὐτὰ ν’ ἀγοράσῃ ἕνα φουστάνι τῆς γυναίκας του, ἀντὶ νὰ πάρῃ μερικὰ τετράδια καὶ βιβλία τοῦ παιδιοῦ του, ἀντὶ ν᾿ ἀγοράσῃ λίγο γάλα, αὐτὸς τὸ βράδι θὰ πάῃ στὸ ἁμαρτωλὸ κέντρο, στὴν ταβέρνα, στὸν κινηματογράφο, στὰ ἱπποδρόμια, στὴ μπάλλα. Τώρα τελευταῖα ὁ διάβολος βρῆκε ἕνα μηχάνημα, ποὺ ξαφρίζει τὰ πορτοφόλια μικρῶν καὶ μεγάλων καὶ ἰδίως τῶν ἐργατικῶν τάξεων, κι αὐτὸ τὸ μηχάνημα εἶνε τὰ τυχερὰ παιχνίδια, τὰ χαρτιά, τὰ λαχεῖα, τὸ προ-πὸ καὶ τὰ ἄλλα παρόμοια παιχνίδια.
Ὥστε δὲν ζοῦν ἄσωτα μόνο οἱ πλούσιοι· ζοῦν ἄσωτα καὶ φτωχοὶ ἐργάτες. Δὲν εἶνε μόνο ἡ ἀδικία, δὲν εἶνε μόνο ἡ φτώχεια· εἶνε καὶ ἡ ἀσωτία. Δῶσε στὸν ἕνα ἐργάτη 100 καὶ 200 καὶ 300 χιλιάδες δραχμές. Ἂν εἶνε ἄσωτος, δὲν θὰ μείνῃ μιὰ δραχμή. Ἐνῷ ὁ ἄλλος ἐργάτης κάνει οἰκονομία, καὶ κατορθώνει καὶ κτίζει μὲ τὰ χέρια του τὸ σπιτάκι του.
   Ἡ ἁμαρτία εἶνε χρεωκοπία· χρεωκοπία πλουσίων, φτωχῶν, τοῦ κόσμου ὁλοκλήρου. Θέλετε παράδειγμα; Πάρτε τὰ κράτη.
Ἀνοῖξτε τὸν προϋπολογισμό, γιὰ νὰ δῆτε τί κάνει ἡ ἁμαρτία. Ἀστρονομικὰ ποσά. Καὶ ποῦ πᾶνε; Ποῦ πάει τὸ μεγαλύτερο ποσοστὸ τῶν προϋπολογισμῶν τῶν κρατῶν; Στὰ γεφύρια, στὰ σχολεῖα, σὲ ἔργα ὠφέλιμα; Ὄχι. Τὰ ξοδεύουν στὰ φοβερὰ ἐργοστάσιά των, γιὰ ἀεροπλάνα, γιὰ πολεμικὰ πλοῖα, γιὰ πυρηνικὲς βόμβες, γιὰ τὸν διάβολο. Γιὰ σκεφθῆτε, αὐτὰ τὰ ἑκατομμύρια δολλάρια ἢ ῥούβλια ἢ λίρες τὰ ἄσωτα κράτη νὰ μὴ τὰ ξοδεύουν πλέον γιὰ τὴν καταστροφή. Νὰ σβήσουμε τὴ λέξι «πόλεμος» ἀπὸ τὸ λεξικό. Γιὰ φαντασθῆτε,  αὐτὰ νὰ ξοδεύωνται γιὰ τὴν εἰρήνη! Ὤ, τί εὐτυχία! Καὶ τὰ βράχια θὰ τινάξουν ῥόδα, καὶ ἡ Σαχάρα θὰ γινόταν μπαξές. Ὦ Εὐαγγέλιο, ἄν σ᾿ ἐφήρμοζαν οἱ ἄσωτοι ἄνθρωποι!
«…Καὶ ἐκεῖ διεσκόρπισεν ἡ ἀνθρωπότης τὴν οὐσίαν αὐτῆς ζῶσα ἀσώτως».

* * *

Ἰδού, ἀγαπητοί μου, ὅτι ἡ ἁμαρτία ἔχει συνέπειες καὶ σ’ αὐτὴ τὴ ζωή. «Τὰ ὀψώνια τῆς ἁμαρτίας θάνατος» (Ῥωμ. 6,23). Ναί.
Ὅλο τὸ χρόνο εἶνε ἡμέρες ἀσωτίας. Ἀλλὰ ἂν ὑπάρχῃ μιὰ περίοδος ποὺ εἶνε κατ’ ἐξοχὴν περίοδος ἀσωτίας, εἶνε ἡ περίοδος αὐτὴ τοῦ Τριῳδίου, ποὺ μᾶς καλεῖ ἡ Ἐκκλησία γιὰ νὰ μᾶς διδάξῃ τὰ οὐράνια μαθήματά της. Αὐτὲς τὶς μέρες τὶς ἅγιες, ποὺ πρέπει νὰ προετοιμασθοῦμε ὅλοι γιὰ νὰ ὑποδεχθοῦμε σὲ λίγο τὸν βασιλέα τῶν ὅλων, τὸ Νυμφίο τῆς Ἐκκλησίας, τὸν Κύριον ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστό, αὐτὲς τὶς μέρες ποὺ πρέπει νὰ εμεθα ὅλοι ἕτοιμοι γιὰ νὰ εἰσέλθουμε στὸ στάδιο τῆς ἁγίας Τεσσαρακοστῆς, ὁ διάβολος κρατάει φτυάρι καὶ λιχνίζει τὸ χρῆμα ποὺ ξοδεύουν οἱ ἄνθρωποι στὴν ἁμαρτία. Ἀπόκριες σον γλέντι, χοροὶ καὶ διασκεδάσεις, παιχνίδια καὶ ἀσωτία.
Ἀλλ᾿ ὄχι, ἀδελφοί μου. Ἂν κατεβῇ ἄγγελος καὶ μᾶς κοσκινίσῃ ὅλους καὶ ψάξῃ ἀπὸ τὰ παλάτια μέχρι τὶς καλύβες, θὰ βρῇ ἆραγε ἕναν ἄνθρωπο ποὺ ἀπὸ τὸ στόμα του ν᾿ ἀκούσῃ τό· «Ἥμαρτον» (Λουκ. 15,21) τοῦ ἀσώτου;
«Ἥμαρτον»! Νὰ τὸ πῇ καὶ ὁ πλούσιος καὶ ὁ φτωχὸς ἐργάτης, καὶ ὁ δεξιὸς καὶ ὁ ἀριστερός, καὶ ἡ γυναίκα καὶ ὁ ἄνδρας, καὶ ὁ ἀγράμματος καὶ ὁ ἐπιστήμων, καὶ ὁ νέος καὶ ὁ γέρος ὁ ἀσπρομάλλης. Ἂν ποῦμε τὸ «Ἥμαρτον», φτερὰ ἀγγέλων θὰ μᾶς σηκώσουν ψηλά, μέχρι τὸν οὐρανό. Διότι «χαρὰ γίνεται ἐνώπιον τῶν ἀγγέλων τοῦ Θεοῦ ἐπὶ ἑνὶ ἁμαρτωλῷ μετανοοῦντι» (Λουκ. 15, 10).
Ἂς τὰ αἰσθανθοῦμε αὐτά, ἁγαπητοί μου, καὶ ἂς τὰ βάλουμε ὡς ἀρχὲς στὴ ζωή μας. Ἂς σταματήσουμε τὴν ἁμαρτία. Ἂς ποῦμε Ἄλτ στὸν διάβολο. Ἀρκετά, διάβολε. Ἀπ᾿ ἐδῶ κ᾿ ἐμπρὸς μὲ τὸ Χριστό, μὲ τὸ οὐρανό· ἀπ᾿ ἐδῶ κ’ ἐμπρὸς μὲ τοὺς ἁγίους ἀγγέλους καὶ ἀρχαγγέλους, γιὰ ν᾿ ἀξιωθοῦμε τῆς βασιλείας αὐτοῦ. Γένοιτο.

† ἐπίσκοπος Αὐγουστῖνος

(Ομιλία του Μητροπολίτου Φλωρίνης π. Αυγουστίνου Καντιωτου στον ἱερο ναὸ του Ἁγίου Γεωργίου Ν.Ἰωνίας, 5-2-1961)

___________

ΣΕΡΒΙΚΑ

___________

Ιλαροτραγωδία, Ο Πρωθυπουργός στο Άγιο Όρος …για να δηλώσει την …ευσέβειά του!

«Βλέπουμε να χρησιμοποιείται, ανοικτά και χωρίς τσίπα η Ορθοδοξία σαν εμπόρευμα των πολιτικών κερδοσκόπων…»!!!

Πηγή: ΚΛΑΣΣΙΚΟΠΕΡΙΠΤΩΣΗ

«Οὐαὶ δὲ ὑμῖν, γραμματεῖς καὶ Φαρισαῖοι ὑποκριταί, ὅτι κατεσθίετε τὰς οἰκίας τῶν χηρῶν καὶ προφάσει μακρὰ προσευχόμενοι· διὰ τοῦτο λήψεσθε περισσότερον κρῖμα…Οὐαὶ ὑμῖν, γραμματεῖς καὶ Φαρισαῖοι ὑποκριταί, ὅτι καθαρίζετε τὸ ἔξωθεν τοῦ ποτηρίου καὶ τῆς παροψίδος, ἔσωθεν δὲ γέμουσιν ἐξ ἁρπαγῆς καὶ ἀδικίας.  26 Φαρισαῖε τυφλέ, καθάρισον πρῶτον τὸ ἐντὸς τοῦ ποτηρίου καὶ τῆς παροψίδος, ἵνα γένηται καὶ τὸ ἐκτὸς αὐτῶν καθαρόν.  27 Οὐαὶ ὑμῖν, γραμματεῖς καὶ Φαρισαῖοι ὑποκριταί, ὅτι παρομοιάζετε τάφοις κεκονιαμένοις, οἵτινες ἔξωθεν μὲν φαίνονται ὡραῖοι, ἔσωθεν δὲ γέμουσιν ὀστέων νεκρῶν καὶ πάσης ἀκαθαρσίας.  28 οὕτω καὶ ὑμεῖς ἔξωθεν μὲν φαίνεσθε τοῖς ἀνθρώποις δίκαιοι, ἔσωθεν δὲ μεστοί ἐστε ὑποκρίσεως καὶ ἀνομίας…»

Κατα Ματθαίον Κεφ. 23

  Γράφει ο Θύμιος Παπανικολάου,  «Ρεσάλτο»
 
Στην Ελλάδα τείνει να γίνει καθεστώς το προσκύνημα του Αγίου Όρους από τα πρωθυπουργικά ανδρείκελα: Τους πρωθυπουργούς και πολιτικούς που έχουν πουλήσει στο «διάβολο» (στο φασισμό της Νέας Τάξης) την ψυχή τους…
Μετά το διαβόητο ΓΑΠ, τώρα και ο Σαμαράς σπεύδει στο Άγιον Όρος!!!
Οι εκτελεστές «συμβολαίων θανάτου» των μαφιόζων του χρήματος, τόσο αμετανόητοι και ποτισμένοι με δωσιλογισμό που εμφανίζουν τον όλεθρο που έσπειραν και σπέρνουν, σαν καρπό «σωτηρίας» δεν ξεχνούν και την «ευσέβεια» (την εμπορία της Ορθοδοξίας): τρέχουν στο Άγιον Όρος να τη διαλαλήσουν την «πίστη» τους, να την κάνουν και πολιτικό θέαμα, εκλογική κερδοσκοπία…
Φυσικά αυτό το εμπόριο της Ορθόδοξης Πίστης είναι σήμερα ΓΕΝΙΚΕΥΜΕΝΟ σε όλο το φάσμα των πολιτικών απατεώνων: Κάθε πολιτικός έμπορας κερδοσκοπεί στο θρησκευτικό φρόνημα, ιδιαίτερα παραμονές εκλογών…
Κερδοσκοπούν και πολλοί διαχειριστές της Ορθοδοξίας: Από την κορυφή της ιεραρχίας μέχρι τα ανώτατα στελέχη της εκκλησιαστικής γραφειοκρατίας…
Τη συνταγή την εφαρμόζει με επιτυχία και ο «αριστερός» αρχηγός της Αντιπολίτευσης, ο Τσίπρας. Και αυτός «ασπάζεται» τις κορυφές. Άλλη προκλητική υποκρισία και από την πλευρά του Τσίπρα και από την πλευρά των εκκλησιαστικών κορυφών: Φυσικά μικρότερων διαστάσεων γιατί οι κορυφές της Εκκλησίας και ο Τσίπρας δεν κρύβουν την προσήλωσή τους στα ιδεώδη της Νέας Τάξης…
Αυτό, όμως, το εμπορικό, τελετουργικό παιχνιδάκι αρχίζει να γίνεται αφόρητο και σκανδαλώδες. Να βλέπουμε να χρησιμοποιείται, ανοικτά και χωρίς τσίπα η Ορθοδοξία σαν εμπόρευμα των πολιτικών κερδοσκόπων…
Να μπαίνουν σ’ αυτό το άθλιο παιχνίδι και πολλοί «μοναχοί» που βγάζουν πολιτικά μανιφέστα για την «αθεΐα» των αντιπάλων της δωσίλογης κυβέρνησης…
Διαβάστε ΕΔΩ:
http://www.resaltomag.gr/forum/viewtopic.php?p=32338#32338
Και εδώ:
http://www.resaltomag.gr/forum/viewtopic.php?t=8326
ΤΩΡΑ, με στρωμένο το έδαφος για το «ευσεβές» πρόσωπο του πρωθυπουργού της αποτέφρωσης και της δολοφονίας της Ελλάδας, πετάει, παραμονές εκλογών, αυτός ο πρωθυπουργός στο Άγιον Όρος, για να δηλώσει την …ευσέβειά του…

Αναρτήθηκε από Πατερική Παράδοση

_

«Δινοντας την ψηφο μας

σὲ ὑλιστάς, βλασφήμους, μασόνους καὶ ἀθέους, θὰ πληρώσουμε μὲ τόκο κ᾽ ἐπιτόκιο αὐτὴ τὴν ἁμαρτία μας»

(Ο σοφός Γέροντας προφήτευε ή  με την απλή λογική έβλεπε, πριν από 53 χρόνια, που θα οδηγούσαν την πατρίδα μας οι μασώνοι και άθεοι πολιτικοί που ψηφίζαμε! Σήμερα πληρώνει ο Ελληνικός λαός αυτή την κακή του εκλογή. Αραγε θα βάλουμε μυαλό ή θα συνεχίσουμε να ψηφίζουμε αθέους και μασώνους; Θα ακούσουμε την συμβουλή του  ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΟΥ ΦΛΩΡΙΝΗΣ π. ΑΥΓΟΥΣΤΙΝΟΥ ΚΑΝΤΙΩΤΟΥ έστω και την τελευταία στιγμή;)

«…Ὄχι ἀδιάφοροι. Ὕστερα ἀπὸ λίγες μέρες… θὰ γίνουν ἐκλογές. Ὁ Ἑλληνικὸς λαὸς θὰ κληθῇ ν᾽ ἀναδείξῃ μὲ τὴν ψῆφο του κυβέρνησι. Ὡς Ἕλληνες πολῖτες δὲν μποροῦμε νὰ μείνουμε ἀπαθεῖς θεαταὶ τοῦ ἐκλογικοῦ σάλου, ποὺ τ᾽ ἀφρισμένα κύματά του προξενοῦν μεγάλη ζάλη καὶ ναυτία στοὺς πολλούς· δὲν μποροῦμε νὰ προσπεράσουμε τὸ γεγονὸς τελείως ἀδιάφοροι, σὰν νὰ ἐπρόκειτο γιὰ ἐκλογὴ ποὺ θὰ γινόταν σὲ κάποια ἀπομακρυσμένη γωνία τῆς ὑφηλίου, π.χ. στὴ Γροιλανδία. Ὡς Ἕλληνες πολῖτες ἔχουμε καθῆκον ἀπέναντι στὴν πατρίδα. Ὡς ὀρθόδοξοι Χριστιανοί, ποὺ πάνω ἀπὸ ἐπίγειες πατρίδες θέτουμε τὴν πίστι, δὲν ἐπιτρέπεται νὰ δώσουμε τὴν ψῆφο μας στὸν τυχόντα. Καὶ ὡς κληρικοὶ δὲν ἐπιτρέπεται ν᾽ ἀφήσουμε ἀδιαφώτιστο τὸν εὐσεβῆ λαὸ στὸ φλέγον τοῦτο ζήτημα τῶν ἡμερῶν. Μὲ ὅσα πάντως θὰ γράψουμε γι᾽ αὐτὸ δὲν πρόκειται ἐμεῖς νὰ ὑποδείξουμε νὰ ἐκλεγοῦν ὡρισμένα πρόσωπα τῆς ἀρεσκείας μας· θὰ ὑποδείξουμε τὸ μέτρο τῆς ἐκλογῆς, θὰ διατυπώσουμε δηλαδὴ καὶ θὰ ὑπογραμμίσουμε ὡρισμένες ἰδέες καὶ ἀρχές, βάσει τῶν ὁποίων κάθε ὀρθόδοξος Χριστιανὸς Ἕλληνας πρέπει νὰ κρίνῃ καὶ νὰ δίνῃ τὴν ψῆφο του.
Ποιό εἶνε τὸ μέτρο τῆς ἐκλογῆς; Ἂς μιλήσουμε μὲ ἕνα παράδειγμα.

• Ὑποθέστε, ὅτι κάποιος κρατάει στὰ χέρια του ἕνα σπαθί. Πολλοὶ τοῦ τὸ ζητᾶνε. Σὲ ποιόν θὰ τὸ δώσῃ; Ἂν δώσῃ τὸ σπαθὶ σ᾽ ἕνα μικρὸ παιδί, ποὺ τὸ ζητάει ἐπίμονα, τὸ παιδί, ποὺ δὲν ξέρει πῶς τὸ χρησιμοποιοῦν, θὰ τὸ κάνῃ παιχνίδι, θὰ παίζῃ μ᾽ αὐτό, καὶ στὸ τέλος θὰ κόψῃ τὰ χέρια του καὶ αἱμόφυρτο θὰ κλαίῃ γοερά. Ἀνόητε, σ᾽ ἕνα παιδάκι ἐμπιστεύθηκες τὸ σπαθί;… Ἂν πάλι ἀφήσῃ καὶ τὸ σπαθὶ ἔρθῃ στὰ χέρια ἑνὸς τρελλοῦ, ὁ τρελλὸς θὰ τὸ χρησιμοποιήσῃ γιὰ καταστροφὴ καὶ τοῦ ἑαυτοῦ του καὶ τῶν ἄλλων. Ἕνας τρελλός, ποὺ θὰ βρεθῇ ὡπλισμένος μὲ σπαθιὰ καὶ ὅπλα, εἶνε κάτι τρομερό… Ἀλλὰ καὶ ἀπ᾽ τὴν περίπτωσι αὐτὴ ὑπάρχει μιὰ ἄλλη τρομερώτερη· τὸ σπαθὶ νὰ παραδοθῇ στὰ χέρια κάποιου μὲ ἀποδεδειγμένα κακοῦργα καὶ φονικὰ αἰσθήματα, ἑνὸς ἀνθρώπου ποὺ διψάει γιὰ αἷμα καὶ ἐγκλήματα. Τὸ σπαθὶ στὴν περίπτωσι αὐτὴ θὰ γίνῃ λαιμητόμος ποὺ θὰ κόβῃ κεφάλια ἀνθρώπων ἢ κάτι χειρότερο· θὰ γίνῃ ἡ λόγχη τοῦ ἀγροίκου ἐκείνου ῾Ρωμαίου στρατιώτη, μὲ τὴν ὁποία κεντήθηκε ἡ πλευρὰ τοῦ Ἰησοῦ. Ἀνόητε, σὲ χέρια τρελλῶν καὶ ἐγκληματιῶν ἐμπιστεύθηκες τὸ σπαθί;… Ἀλλ᾽ ἐὰν τὸ σπαθὶ ποὺ κρατᾷς τὸ δώσῃς σὲ ἕναν ἔμπειρο γιατρό, ὁ γιατρὸς θὰ μετατρέψῃ τὴ λεπίδα του σὲ χειρουργικὸ μαχαίρι καὶ μ᾽ αὐτὸ θὰ κάνῃ ἐγχειρήσεις, θ᾽ ἀποκόψῃ σαπισμένα κρέατα καὶ θὰ σώσῃ ἀνθρώπους. Ἔτσι στὰ χέρια τοῦ γιατροῦ τὸ φονικὸ σίδερο θὰ γίνῃ ὄργανο σωτηρίας.

Προσοχὴ στὴν ψῆφο! Καταλάβατε τί θέλω νὰ πῶ, ἀγαπητοί μου; Παραβολικὰ εἶνε αὐτὰ ποὺ εἴπαμε, συμβολικὴ εἶνε ἡ εἰκόνα ποὺ σᾶς παρουσιάζω. Τὸ σπαθὶ εἶνε ἡ πολιτικὴ ἐξουσία. Αὐτὸς ποὺ κρατάει τὸ σπαθὶ εἶνε ὁ Ἑλληνικὸς λαός, εἶνε ὁ κάθε Ἕλληνας πολίτης πού, σύμφωνα μὲ τὸ κοινοβουλευτικὸ πολίτευμα τῆς χώρας μας, μὲ τὴν ψῆφο του ἀναδεικνύει τοὺς ἀντιπροσώπους του καὶ τοὺς ἀνεβάζει στὰ ὑψηλότερα πολιτικὰ ἀξιώματα. Καὶ ἐὰν μὲν αὐτοὶ ποὺ ἐκλέγει εἶνε ἄξιοι, τότε θὰ κάνουν καλὴ χρῆσι τῆς ἐξουσίας καὶ ἡ Ἑλλάδα θὰ εὐτυχήσῃ· ἂν ὅμως τὰ πρόσωπα τῆς προτιμήσεώς του εἶνε ἀνάξια, τότε θὰ κάνουν κακὴ χρῆσι τῆς ἐξουσίας, ὅπως κάνει κακὴ χρῆσι τοῦ σπαθιοῦ τὸ παιδάκι ἢ ὁ τρελλὸς ἢ ὁ κακοῦργος, καὶ ἡ Ἑλλάδα θὰ δυστυχήσῃ· καὶ ὑπεύθυνος γιὰ τὴ δυστυχία της θὰ εἶσαι κ᾽ ἐσὺ ποὺ ἐκλέγεις, ὁ ὁποῖος μὲ τὴν ψῆφο σου ὥπλισες τοὺς κακοὺς καὶ πονηροὺς μὲ τεράστια δύναμι, γιὰ νὰ κάνουν τὸ κακὸ ὄχι σὲ λίγους ἀνθρώπους, ὅπως ὅταν εἶνε ἐκτὸς τῆς ἐξουσίας, ἀλλὰ γιὰ νὰ κάνουν τὸ κακὸ σὲ ὁλόκληρο τὸ ἔνθος. Ἰσχύει καὶ στὴν προκειμένη περίπτωσι τῆς ἐκλογῆς τῶν πολιτικῶν ἀρχόντων ὅ,τι ἔγραψε ὁ κορυφαῖος ἀπόστολος τῶν ἐθνῶν, ὁ θεόπνευστος Παῦλος, στὸ μαθητή του Τιμόθεο γιὰ τὴν ἐκλογὴ τῶν ἐκκλησιαστικῶν ποιμένων· «Χεῖρας ταχέως μηδενὶ ἐπιτίθει, μηδὲ κοινώνει ἁμαρτίαις ἀλλοτρίαις» (Α΄ Τιμ. 5,22). Πρόσεξε –λέει ὁ ἀπόστολος–, πρόσεξε, Τιμόθεε, ποιόν θὰ ἐκλέξῃς ὡς ποιμένα τῆς Ἐκκλησίας· γιατὶ ἂν ἐκλέξῃς κάποιον κακό, θὰ φέρῃς τὴν εὐθύνη κ᾽ ἐσὺ γιὰ ὅσα ἄτοπα καὶ ἐγκληματικὰ καὶ σατανικὰ θὰ διαπράξῃ ἐκεῖνος εἰς βάρος τοῦ ποιμνίου· γιατὶ ἐσὺ τοῦ ἔδωσες τὴ δύναμι νὰ κακοποιῇ. Ἀλλὰ κ᾽ ἐσύ, Ἕλληνα ψηφοφόρε, πρόσεξε κατὰ τὴν ἐκλογή. Διότι, ἐὰν ἐκλέξῃς ὡς πολιτικούς σου ἡγέτες κάποιους κακούς, θὰ ἔχῃς κ᾽ ἐσὺ τὸ μερίδιο τῆς εὐθύνης γιὰ ὅλες ἐκεῖνες τὶς συμφορὲς ποὺ θὰ προέλθουν ἀπὸ τὴ φαύλη κυβέρνησι. Πρόσεχε τὴν ψῆφο σου! Σὲ ποιούς θὰ τὴ δώσῃς; Κάνοντας κακὴ ἐκλογή, ὁδηγεῖς σὲ βάραθρα τὴν Ἑλλάδα, καὶ ματαίως κατόπιν θὰ καταριέσαι τὴν ἡμέρα ποὺ τελείως ἄκριτα καὶ ἐπιπόλαια ἔδωσες τὴν ψῆφο σου.

Μέτρο ὀρθῆς κρίσεως. Ἀλλὰ γιά λέγε μου, θὰ ρωτήσῃ ὁ Ἕλληνας ψηφοφόρος, πῶς θὰ διακρίνω τοὺς καλοὺς ἀπὸ τοὺς κακούς; «Ἀπὸ τῶν καρπῶν αὐτῶν ἐπιγνώσεσθε αὐτούς» ἀπαν­τᾷ ὁ Κύριος (Ματθ. 7,16), δίνοντας ἔτσι τὸ ἀσφαλὲς μέτρο γιὰ νὰ κρίνουμε ὅλους ἐκείνους ποὺ παρουσιάζονται ἐνώπιον τοῦ λαοῦ μὲ ἀξιώσεις νὰ τὸν κυβερνήσουν θρησκευτικὰ ἢ πολιτικά. Τὰ δέντρα διακρίνον­ται ἀπὸ τοὺς καρπούς τους· ἡ λεμονιὰ παράγει λεμόνια, ἡ πορτοκαλιὰ πορτοκάλια, ἡ μηλιὰ μῆλα… Καὶ οἱ ἄνθρωποι, παρ᾽ ὅλη τὴν ὑποκριτικὴ καὶ προσποιητή τους ζωή, δὲν εἶνε δυνατὸν παρὰ νὰ ἐκδηλωθοῦν καὶ ἐξωτερικά, καὶ ἀπὸ τὶς ἐξωτερικές τους ἐκδηλώσεις μὲ λόγια καὶ ἔργα μπορεῖς νὰ τοὺς διακρίνῃς, ἂν εἶνε μέσα στὸν ἀγρὸ τῆς Ἑλλάδος δέντρα καρποφόρα ἢ δέντρα ἄκαρπα, βάτα καὶ ἀγκαθιές.
Καὶ γιὰ νὰ μιλήσουμε πιὸ συγκεκριμένα. Ἄνθρωποι ποὺ δὲν κατώρθωσαν νὰ κυβερνήσουν τὸν ἑαυτό τους, ἀλλὰ γίνονται ἕρμαια τῶν πιὸ ἐλεεινῶν καὶ αἰσχρῶν παθῶν (τῆς μέθης, τῆς χαρτοπαιξίας, τῆς ἀνηθικότητος…)· ἄνθρωποι ποὺ καταπάτησαν τὶς ἱερὲς συμφωνίες τοῦ γάμου, ἀτίμασαν τὰ στέφανά τους, διέλυσαν τὶς οἰκογένειές τους καὶ ἐλεεινὰ ῥάκη συμφύρονται μὲ πόρνες καὶ παλλακίδες· ἄνθρωποι, ποὺ εἶνε τακτικοὶ θαμῶνες τῶν κοσμικῶν σαλονιῶν καὶ χορεύουν τοὺς πιὸ ἀνήθικους χοροὺς καὶ σὲ ἡμέρες ἀκόμη ποὺ ἡ χριστιανοσύνη ἔχει πένθος· ἄνθρωποι ποὺ δὲν γνώρισαν τὸ μόχθο τῆς ἐργασίας, ἀλλὰ πλούτισαν καὶ θησαύρισαν εἰς βάρος τοῦ λαοῦ· ἄνθρωποι ποὺ μυκτηρίζουν ὅλες τὶς θρησκευτικὲς πεποιθήσεις τῶν εὐσεβῶν καὶ εἶνε ἄγνωστοι τελείως στὸν ἱερέα τῆς ἐνορίας τους· ἄνθρωποι ποὺ σπεύδουν ν᾽ ἀποστείλουν τηλεγραφήματα συγχαίροντας τοὺς χυδαιότερους ὑβριστὰς τοῦ Θεανθρώπου, τοὺς ὁποίους καὶ ἡ Ἱερὰ Σύνοδος κατεδίκασε, καὶ ὑπὲρ αὐτῶν τῶν ὑβριστῶν ὑψώνουν στὴ Βουλὴ τῶν Ἑλλήνων φωνὴ διαμαρτυρίας· ἄνθρωποι ποὺ παλαιότερα καὶ τώρα τελευταῖα φρόντισαν καὶ ἐκδόθηκαν διατάγματα, μὲ τὰ ὁποῖα ἡ ἀντιχριστιανικὴ ὀργάνωσι τῶν μασόνων περιβάλλεται νομοθετικὰ μὲ δύναμι γιὰ νὰ ξαπλώσῃ τὸ ἀπαίσιο τοῦτο καρκίνωμα τὰ πλοκάμια του σὲ ὅλες τὶς πόλεις τῆς πατρίδας μας· ἄνθρωποι ποὺ μέσα στὰ δημόσια γραφεῖα βλαστημοῦν χυδαιότατα τὰ θεῖα καὶ τὰ ἱερά· τέτοιοι ἄνθρωποι, σὲ ὁποιαδήποτε πολιτικὴ παράταξι καὶ ἂν ἀνήκουν, εἶνε ἀνάξιοι νὰ κυβερνήσουν τὴν Ἑλλάδα. Οἱ Ἕλληνες, ὅσοι πιστεύουν σὲ Χριστὸ καὶ θέλουν νὰ ζοῦν καὶ νὰ πολιτεύωνται κατὰ τὸ ἱερὸ Εὐαγγέλιο, εἶνε ὑποχρεωμένοι πρὶν δώσουν τὴν ψῆφο τους νὰ ἐρευνήσουν ἐπιμελῶς τὸ ἦθος τοῦ καθενὸς ὑποψηφίου ἀντιπροσώπου τους· νὰ τὸ ἐρευνήσουν μὲ ὅση τοὐλάχιστον ἐπιμέλεια ἐρευνοῦν τὸ ἦθος ἐκείνων ποὺ παρουσιάζονται ὡς ὑποψήφιοι γαμπροὶ γιὰ τὴν ἀγαπημένη κόρη τους. Ἕλληνες! τὴν κόρη σας δὲν τὴν παραδίδετε στὸν τυχόντα· καὶ τὴν Ἑλλάδα, τὴ θυγατέρα τοῦ οὐρανοῦ, θὰ τὴν παραδώσετε στοὺς ὑλιστάς, αὐτοὺς ποὺ ζοῦν χωρὶς ἠθικὴ καὶ θρησκεία, τοὺς βλαστήμους, τοὺς μασόνους καὶ ἀθέους;

Καὶ στὴ Βουλή. Ἡ πατρίδα μας, ἀγαπητοί μου, ἀφ᾽ ὅτου ἀπελευθερώθηκε ἀπὸ τὴν τουρκικὴ δουλεία, δὲν κυβερνήθηκε κατὰ τὸ Εὐαγγέλιο, χριστιανικά. Καὶ ἀπόδειξις ἡ νομοθεσία της, ἡ ὁποία ἔχει πολλὲς ἀντιχριστιανικὲς διατάξεις ποὺ καταργοῦν τὸ Εὐαγγέλιο καὶ εὐνοοῦν τὴν ἀκολασία καὶ τὴ διαφθορά. Καὶ μέσα σ᾽ ἕνα κράτος ποὺ νομοθετεῖ ἀντίθετα μὲ τὸν αἰώνιο νομοθέτη Χριστό, σὰν εἰρωνεία καὶ ἐμπαιγμὸς στέκει πλέον ἡ ἐπικεφαλίδα τοῦ Ἑλληνικοῦ Συντάγματος «Εἰς τὸ ὄνομα τῆς Ἁγίας καὶ Ὁμοουσίου καὶ Ἀδιαιρέτου Τριάδος». Ἡ ἁγία Τριὰς μέσα στὴ σκέψι καὶ τὴν καθημερινὴ ζωὴ τῶν περισσοτέρων μνηστήρων τῆς ἐξουσίας ἔχει ἀντικατασταθῆ ἀπὸ κάποια ἄλλη τριάδα, –τί λέω τριάδα;– ἀπὸ πλῆθος ψευδοθεούς, νέα εἴδωλα, αἰσχρὰ πάθη, στὰ ὁποῖα πιστεύουν καὶ «θυσιάζουν» τὶς «ἑκατόμβες» τους.
Εἶνε θλιβερὸ κι ἀξιοδάκρυτο τὸ γεγονός, ὅτι χιλιάδες ψῆφοι θρησκευομένων Ἑλλήνων, ποὺ ἀποτελοῦν τὸ μικρὸ ποίμνιο τοῦ Κυρίου, θὰ ῥιχτοῦν καὶ πάλι στὶς κάλπες καὶ θὰ ἐνισχύσουν ἀνθρώπους πού, ἀφοῦ ἐκλεγοῦν ἀντιπρόσωποι τοῦ λαοῦ καὶ παραλάβουν τὴν ἐξουσία, θὰ ἐξακολουθήσουν νὰ παίζουν τὸ κερδοφόρο τους παιχνίδι εἰς βάρος τῶν ὑψίστων συμφερόντων τοῦ εὐσεβοῦς λαοῦ. Ἡ εὐθύνη τῶν θρησκευτικῶν καὶ πνευματικῶν ὁδηγῶν τῆς πατρίδος, ὅλων τῶν χριστιανικῶν σωματείων, εἶνε πολὺ μεγάλη. Ὁ εὐσεβὴς λαὸς πρέπει καὶ στὸν τομέα αὐτὸ νὰ διαφωτισθῇ γιὰ τὰ καθήκοντά του· πρέπει νὰ διδαχθῇ, ὥστε ν᾽ ἀποκτήσῃ τὴ δύναμι νὰ διακρίνῃ ἀνάμεσα στὸ φῶς καὶ στὸ σκοτάδι. Σὲ κάθε πιστὸ πρέπει νὰ τονισθῇ, ὅτι τὸ νὰ δίνῃ τὴν ψῆφο του ἄκριτα καὶ ἐπιπόλαια, κι ἀπὸ τὴν ψῆφο αὐτὴ νὰ βγαίνῃ μία λεγεώνα δαιμόνια ποὺ θὰ βασανίσουν τὸν ταλαίπωρο λαό μας, εἶνε θανάσιμο ἁμάρτημα. Καὶ πρέπει νὰ βρεθῇ τρόπος, ἡ φωνὴ τῶν δικαίων τῆς εὐσεβοῦς μερίδος τοῦ Ἑλληνικοῦ λαοῦ ν᾽ ἀκούγεται σθεναρὰ καὶ μέσα στὴ Βουλὴ τῶν Ἑλλήνων. Διαφορετικά, ἀδιαφορώντας καὶ δίνοντας τὴν ψῆφο μας σὲ ὑλιστάς, βλασφήμους, μασόνους καὶ ἀθέους, θὰ πληρώσουμε μὲ τόκο κ᾽ ἐπιτόκιο αὐτὴ τὴν ἁμαρτία μας. Ἀπὸ τέτοιους ἀνθρώπους, ποὺ τοὺς πιστεύουμε ὡς ἀνορθωτὰς καὶ σωτῆρες τοῦ ἔθνους, θὰ προέλθουν μεγάλες, ἀνυπολόγιστες συμφορὲς γιὰ ὅλο τὸ λαὸ καὶ θὰ ἐφαρμοσθῇ τὸ χωρίο «Γενεὰ σκολιὰ καὶ διεστραμμένη, ταῦτα Κυρίῳ ἀνταποδίδοτε; οὕτω λαὸς μωρὸς καὶ οὐχὶ σοφός;… ἔθνος ἀπολωλεκὸς βουλήν ἐστι, καὶ οὐκ ἔστιν ἐν αὐτοῖς ἐπιστήμη», δηλαδή· Γενιὰ ἀνώμαλη καὶ ἀφύσικη, αὐτὰ ἀνταποδίδετε στὸν Κύριο; ἔτσι ἀνόητος λαὸς εἶστε κι ὄχι σοφός;… εἶνε ἔθνος ποὺ ἔχει χάσει τὴ συνετὴ ἀπόφασι, καὶ δὲν ὑπάρχει σ᾽ αὐτοὺς γνῶσι (Δευτ. 32,5-6,28)…».

(ἀπὸ τὸ βιβλίο Ἐθνικὰ προβλήματα, μέρος Ζ΄ – Τὸ πολίτευμα, Ἀθῆναι 1961, σσ. 256-262, μτγλ.)

Κυριακὴ Τελώνου & Φαρισαίου (Λουκ. 18,10-14)

ΦΑΡΙΣΑΙΟΙ, ΤΑΠΕΙΝΩΘΗΤΕ

ΕΑΝ, ἀγαπητοί μου, ῥίξουμε μιὰ ματιὰ γύρω στὴ φύσι, θὰ δοῦμε κάτι ἐκπληκτικό· ὅτι ὅλα τὰ δημιουργήματα προσεύχονται, καθένα μὲ τὸν τρόπο του. Ἡ θάλασσα εὐχαριστεῖ τὸ Θεὸ μὲ τὸ φλοῖσβο τῶν κυμάτων της, τὸ ῥυάκι μὲ τὸ κελάρυσμά του, τὰ δέντρα μὲ τὸ θρόϊσμα τῶν φύλλων τους, τὰ πουλιὰ μὲ τὴ μελῳδία τους, τὰ ἄστρα μὲ τὸ φῶς τους ποὺ τρεμοσβήνει… Εδατε καὶ τὴν ὄρνιθα ὅταν πίνῃ νερό; σὲ κάθε γουλιὰ σηκώνει τὸ κεφάλι ψηλά, σὰ᾿ νὰ λέῃ «Θεέ μου, σ᾿ εὐχαριστῶ».
Ἀπὸ τὸ ἱερὸ αὐτὸ προσκλητήριο μποροῦσε ν᾿ ἀπουσιάζῃ ὁ ἄνθρωπος; Καὶ ὁ ἄνθρωπος προσεύχεται. Ἀπὸ τὰ παιδικά μας χρόνια ἡ καλὴ μητέρα μᾶς ἔμαθε νὰ σταυρώνουμε τὰ χεράκια μπροστὰ στὸ εἰκόνισμα τῆς Παναγιᾶς καὶ νὰ ψελλίζουμε μιὰ ἁπλῆ προσευχὴ στὸν οὐράνιο Πατέρα – ἀλησμόνητες στιγμές. Ἀργότερα μάθαμε κοντὰ στ᾿ ἄλλα παιδιὰ νὰ ἀπαγγέλλουμε στὴν ἐκκλησία τὸ «Πάτερ ἡμῶν» καὶ τὸ «Πιστεύω» καὶ μαζὶ μὲ ὅλο τὸ ἐκκλησίασμα νὰ παρακαλοῦμε τὸν Κύριό μας.
Ἡ εὐγενεστέρα ἐκδήλωσι τῆς ἀνθρωπίνης καρδίας εἶνε ἡ ὥρα τῆς προσευχῆς. Τὸ κτίσμα ἐπικοινωνεῖ μὲ τὸ Δημιουργό του. Εἶνε ἡ στιγμὴ ποὺ ὁ ἄνθρωπος αἰσθάνεται τὴν ἀνάγκη νὰ εὐχαριστήσῃ γιὰ τὶς τόσες εὐεργεσίες, ἀλλὰ καὶ ἡ στιγμὴ πού, γεμᾶτος θλῖψι καὶ μὴ ἔχοντας ἐλπίδα βοηθείας, καταφεύγει στὴν παντοδυναμία του καὶ ζητάει βοήθεια καὶ προστασία.
Ἀλλά, ἀδελφοί μου, τί βλέπω, τί ἀκούω; Ὁ ἄνθρωπος καὶ τὴν ὥρα αὐτὴ τὴ βεβηλώνει· τὴν ὥρα τῆς προσευχῆς ἁμαρτάνει. Μὰ πῶς; Τὴν ἀπάντησι μᾶς δίδει ὁ Χριστὸς μὲ τὴ σημερινὴ παραβολὴ τοῦ τελώνου καὶ τοῦ φαρισαίου.

* * *

Ὁ Κύριος μᾶς μεταφέρει στὸ ναὸ τοῦ Σολομῶντος ἐν ὥρᾳ προσευχῆς τῶν Ἰουδαίων. Ὁ ἄνθρωπος ἐκεῖ ἔνιωθε τὴν παρουσία τοῦ Θεοῦ, ὅτι ὁ Θεὸς κατεβαίνει σ᾿ αὐτὸν καὶ αὐτὸς ἀνυψώνεται στὸ Θεό. Πλήθη, λοιπόν, μπαίνουν στὸ ναὸ μὲ εὐλάβεια, γιὰ νὰ προσευχηθοῦν. Οἱ κινήσεις καὶ ἡ στάσι τους εἶνε ἀθόρυβες.
Τὴν ἱερότητα ὅμως αὐτὴ διαταράσσει κάποιος. Εἶνε ὁ φαρισαῖος. Τί κάνει αὐτός; Read more »

ΤΩΡΑ ΠΟΥ Η ΠΑΤΡΙΔΑ ΜΑΣ ΓΕΜΙΣΕ ΑΠΟ ΠΟΛΙΤΙΚΟΥΣ ΠΡΟΔΟΤΕΣ,
ΘΑ ΕΙΝΑΙ ΚΑΛΑ ΝΑ ΑΚΟΥΓΟΝΤΑΙ ΤΑ ΣΟΦΑ ΠΑΤΡΙΩΤΙΚΑ ΛΟΓΙΑ
ΤΟΥ ΓΕΡΟΝΤΑ π. ΑΥΓΟΥΣΤΙΝΟΥ ΚΑΝΤΙΩΤΟΥ

Τελευταίο απόσπασμα της ομιλίας του Μητροπολίτου Φλωρίνης π. Αυγουστίνου Καντιώτου,
στη γιορτή λήξης της κατασκηνωτικής περιόδου αρρένων Γυμνασίου, 13 -7 -1990

ΑΠΕΙΛΗ ΣΚΟΠΙΑΝΩΝ

Ευχόμεθα από σας να βγει μια Ελλάδα πολύ ωραιότερη, πολύ καλύτερη απ’ ό,τι άφησαν οι πρόγονοί μας. Και του χρόνου θα είμαι ευτυχής, εάν ζήσω να είμαι μαζί σας. Εάν δε ζήσω, καλά μου παιδιά, καλή αντάμωση στην αιωνιότητα!

Τώρα θα σας πω και ένα μυστικό, που θα συγκινηθείτε. Όπως είπε και ο νομάρχης, ευρισκόμεθα στα άκρα εδώ της Ελλάδος, ευρισκόμεθα εις τα σύνορα και πολλοί εχθροί μας περικυκλώνουν και θέλουν να καταστρέψουν την αγαπητή μας πατρίδα και σας λέγω κάτι να το ξέρετε πολύ καλά.

Υπάρχουν οι λεγόμενοι Σκοπιανοί, οι οποίοι προσπαθούν να πάρουν τη Μακεδονία μας και να την κάνουν δική τους και γράφουν γράμματα. Δε σας το λέω αυτό για τίποτε άλλο, το λέω σε σας εξομολογούμενος, μου γράφουν γράμματα κάτω από την Αυστραλία˙ «Ρε, τράγε» λέγουν «θα έρθουμε να σε σκοτώσουμε. Δε γλιτώνεις!». Με μισούν θανάσιμα, διότι αγαπώ την αγαπητή μου πατρίδα.

 Μέσα στην καρδιά μου έχω Χριστό και Ελλάδα. Και αυτά μέχρι τέλους της ζωής μου θα τα κρατήσω. Μακάρι να έρθει η ώρα αυτή, όχι για υστεροφημία, που δεν πιστεύω στην υστεροφημία, αλλά πιστεύω πραγματικώς ότι είναι ιερά ώρα να πεθάνει κανείς για τα μεγάλα ιδανικά, για την Ελλάδα, την αγαπητή μας πατρίδα.

Και όπως έλεγε ένας δικός μας ποιητής, ο Μαβίλης, που σκοτώθηκε επάνω στο Δρίσκο της Ηπείρου, όταν εξέπνεε ο εθελοντής Μαβίλης, μου έλεγε ο πνευματικός του πατέρας, ο ιερεύς, συγκινήθηκε και είπε˙ «Σε λίγο δε θα υπάρχω στη ζωή». Και είπε κάτι λόγια αλησμόνητα, κάτι λόγια που ζυγίζουν πολύ, είπε˙ «Ω, πατρίδα! Πολλές τιμές μου έδωκες. Η πιο μεγάλη τιμή είναι τώρα που πεθαίνω για σένα!»