Πατέρων Α΄ Οἰκ. Συνόδου  (Ἰω. 17,1-13)

ΤΟΥ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΟΥ ΦΛΩΡΙΝΗΣ π. ΑΥΓΟΥΣΤΙΝΟΥ ΚΑΝΤΙΩΤΟΥ

ΠΕΡΙ ΕΝΟΤΗΤΟΣ

«Ἵνα ὦσιν ἓν καθὼς ἡμεῖς» (Ἰωάν. 17,11)

            Η σημερινὴ ἡμέρα, ἀγαπητοί μου, ὀνομάζεται «ἑβδόμη Κυριακὴ ἀπὸ τοῦ Πάσχα». Τί σημαίνει Κυριακή; Ὅπως δηλώνει τὸ ὄνομα, ἀνήκει στὸν Κύριο ἡμῶν Ἰησοῦν Χριστόν, ποὺ δημιούργησε καὶ συντηρεῖ καὶ προνοεῖ γιὰ ὅλα. Γι᾿ αὐτὸ πρέπει νὰ τιμοῦμε τὴν ἡμέρα αὐτή· νὰ ἐκκλησιαζώμεθα, νὰ δοξολογοῦμε, νὰ εὐχαριστοῦμε, καὶ νὰ παρακαλοῦμε τὸν Κύριο. Εἶνε ἀπαραίτητος ὁ ἐκκλησιασμός.
Ἀλλὰ ἡ σημερινὴ Κυριακὴ ὀνομάζεται εἰδικῶς Κυριακὴ τῶν πατέρων. Γιὰ ποιό λόγο; Πατέρες λέγονται ἐκεῖνοι ποὺ σύμφωνα μὲ τὸ νόμο τοῦ Θεοῦ ἔρχονται σὲ κανονικὸ ἐκκλησιαστικὸ γάμο καὶ φέρνουν στὸν κόσμο παιδιά. Παραπάνω ὅμως ἀπὸ τοὺς φυσικοὺς αὐτοὺς πατέρες εἶνε οἱ πνευματικοὶ πατέρες, δηλαδὴ οἱ διδάσκαλοι, οἱ καθηγηταί, οἱ θεολόγοι, οἱ ἱεροκήρυκες, καὶ προπαντὸς οἱ ἱερεῖς καὶ οἱ ἐπίσκοποι. Αὐτοὶ μὲ τὸ λόγο τους ἀναγεννοῦν ψυχές. Ὁ λόγος τοῦ Θεοῦ γεννᾷ πνευματικὰ τέκνα, ποὺ ἔχουν πνευματικὸ πατέρα τὸν κήρυκα, τὸν κληρικό. Γι᾿ αὐτὸ οἱ πνευματικοὶ πατέρες πρέπει νὰ τυγχάνουν τιμῆς καὶ σεβασμοῦ περισσότερο ἀπὸ τοὺς φυσικοὺς πατέρας.
Σήμερα συγκεκριμένως ἑορτάζουν οἱ τριακόσιοι δεκαοκτὼ πατέρες ποὺ συνεκρότησαν τὸ 325 μ.Χ. τὴν Α΄ (πρώτη) Οἰκουμενικὴ Σύνοδο στὴ Νίκαια τῆς Μικρᾶς Ἀσίας. Τὴν ἐποχὴ ἐκείνη παρουσιάστηκε λύκος φοβερός, ὁ Ἄρειος, ποὺ ἐδίδασκε ἀντίθετα ἀπ᾿ ὅ,τι διδάσκει ἡ Ἐκκλησία μας. Θεμελιώδης ἀλήθεια τῆς πίστεώς μας εἶνε, ὅτι ὁ Χριστὸς εἶνε Θεός. Αὐτὸ τὸ ἠρνεῖτο ὁ Ἄρειος. Γι᾿ αὐτὸ συνῆλθαν ἐκεῖ ἐπὶ βασιλείας τοῦ Μεγάλου Κωνσταντίνου οἱ πατέρες. Νὰ τοὺς παρουσιάσουμε ἕναν – ἕνα; Θὰ ἦταν μακρὸς ὁ λόγος· μεταξὺ αὐτῶν ἦταν ὁ ἅγιος Νικόλαος, ὁ ἅγιος Σπυρίδων ὁ θαυματουργός, ὁ ἅγιος Ἀχίλλιος, ὁ ἅγιος Ἀλέξανδρος ἀρχιεπίσκοπος Ἀλεξανδρείας… Ἀλλὰ μεγαλύτερος ἀπ᾿ ὅλους ἦταν ὁ ἅγιος Ἀθανάσιος. Αὐτοὶ λοιπόν, ἐν Πνεύματι ἁγίῳ, κατεδίκασαν τὴ διδασκαλία τοῦ Ἀρείου καὶ συνέταξαν τὸ Σύμβολο τῆς πίστεως, τὸ «Πιστεύω», ποὺ ἀκούγεται κάθε φορὰ ποὺ γίνεται θεία λειτουργία.
Μετὰ ἀπὸ αὐτὰ ἂς ἔλθουμε τώρα νὰ ῥίξουμε ἕνα βλέμμα στὸ εὐαγγέλιο ποὺ διαβάζεται σήμερα. Ὄχι ἕνα ἀλλὰ ἑκατὸ κηρύγματα νὰ κάνουμε, δὲ᾿ θὰ μπορέσουμε νὰ ἐξαντλήσουμε τὸ περιεχόμενό του. Ἡ περικοπὴ αὐτὴ περιέχει τὴ θαυμασία προσευχὴ τοῦ Χριστοῦ. Πότε τὴν ἔκανε ὁ Κύριος; Τὴν τελευταία νύχτα τῆς ἐπιγείου ζωῆς του, νύχτα ποτισμένη μὲ δάκρυα, τὴ νύχτα τῆς Μεγάλης Πέμπτης. Τότε ἐτέλεσε τὸ μυστήριο τῆς θείας εὐχαριστίας καὶ κάλεσε τοὺς μαθητὰς νὰ κοινωνήσουν τὰ ἄχραντα μυστήρια. Μετὰ τοὺς ἀπηύθυνε μία μεγάλη σπουδαιοτάτη ὁμιλία. Καὶ τέλος τί ἔκανε; προσευχήθηκε. Προτοῦ ν᾿ ἀναχωρήσῃ γιὰ τὸν κῆπο τῆς Γεθσημανῆ, ὅπου θὰ τὸν συνελάμβαναν οἱ Ἰουδαῖοι, ὁ Κύριος προσευχήθηκε στὸν οὐράνιο Πατέρα. Προσευχήθηκε πρῶτα γιὰ τὸν ἑαυτό του, προσευχήθηκε ἔπειτα γιὰ τοὺς μαθητάς του καὶ τοὺς Χριστιανοὺς ὅλων τῶν αἰώνων. Ἀφήνουμε τὰ ἄλλα, γιὰ νὰ σταθοῦμε στὰ λόγια ποὺ εἶπε γιὰ τοὺς μαθητάς του καὶ ὅλους τοὺς Χριστιανούς.

* * *

Προέβλεπε ὁ Χριστός. Τί προέβλεπε; Προέβλεπε, ὅτι ὁ σατανᾶς θὰ πολεμήσῃ τὴν Ἐκκλησία ποὺ ἵδρυσε. Θὰ τὴν πολεμήσῃ μὲ λύσσα, μὲ ὅλα τὰ μέσα ποὺ διαθέτουν οἱ σκοτεινὲς δυνάμεις του. Τὸ δὲ ἰσχυρότερο μέσο ἢ ὅπλο, μὲ τὸ ὁποῖο θὰ προσπαθήσῃ νὰ διαλύσῃ τὴν Ἐκκλησία, εἶνε – ποιό; Ἡ διαίρεσις. Θὰ ἐνσπείρῃ ζιζάνια, θὰ ψυχράνῃ τὶς καρδιὲς τῶν Χριστιανῶν, οἱ ὁποῖοι δὲν θ᾿ ἀγαποῦν ὁ ἕνας τὸν ἄλλο, θὰ ἀλληλομισοῦνται, καὶ ἡ Ἐκκλησία θὰ διαιρεθῇ σὲ διάφορες φατρίες καὶ κόμματα καὶ ὑποδιαιρέσεις. Αὐτὸ προέβλεπε ὁ Χριστός. Γι᾿ αὐτὸ παρακαλεῖ τὸν οὐράνιο Πατέρα. Παρακαλεῖ γιὰ τὴν ἑνότητα τῆς Ἐκκλησίας. Σὲ παρακαλῶ, λέει, οὐράνιε Πατέρα, οἱ Χριστιανοὶ νὰ εἶνε ἕνα, ἑνωμένοι μὲ τὴ ῥίζα καὶ μεταξύ τους ὅπως οἱ κληματόβεργες στὸ ἀμπέλι. Τὸ ατημα «ἵνα ὦσιν ἕν» τὸ ἐπαναλαμβάνει πέντε φορές (βλ. Ἰωάν. 17,12,21-23). Τόσο μεγάλη σπουδαιότητα ἀποδίδει ὁ Χριστὸς στὴν ἑνότητα τῆς Ἐκκλησίας.
Θέλεις νὰ δῇς τὴν ἀξία τῆς ἑνότητος; Δὲς μιὰ οἰκογένεια δεμένη, ποὺ ἡ γυναίκα σέβεται καὶ ὑπακούει στὸν ἄντρα, ὁ ἄντρας ἀγαπάει τὴ γυναῖκα, τὰ παιδιὰ ἀκοῦνε τοὺς γονεῖς· μιὰ τέτοια οἰκογένεια εἶνε παράδεισος – δυστυχῶς σπάνιο πρᾶγμα πλέον. Πόσο συγκινήθηκα ὅταν κάποιος μοῦ εἶπε· «Ζήσαμε πενήντα χρόνια μὲ τὴ γυναῖκα μου, καὶ κακὸ λόγο δὲν ἀλλάξαμε»! Ἡ σημερινὴ γενεὰ μεταξὺ τῶν ἄλλων κακῶν ἔχει καὶ τὴ διάλυσι τῆς οἰκογενείας· πορνεία, μοιχεία, διαζύγιο ἀκοῦς συχνά· διαπληκτισμοὶ φτάνουν κάθε μέρα στὴ μητρόπολι. Στὸν Πόντο, στὴ Μικρὰ Ἀσία, στὴν εὐλογημένη χώρα, μέσ᾿ στὰ ἑκατὸ χρόνια δὲν ἀκουγόταν οὔτε ἕνα διαζύγιο. Τώρα ἡ οἰκογένεια εἶνε διαλυμένη. Δεῖξτε μου μιὰ οἰκογένεια ποὺ νὰ εἶνε ἑνωμένη σφιχτά, ποὺ ὁ ἄντρας νὰ γνώρισε μόνο μιὰ γυναῖκα στὸν κόσμο καὶ ἡ γυναίκα νὰ γνώρισε μόνο ἕναν ἄντρα – σπάνιο φαινόμενο πλέον· στὴν γενεὰ Σοδόμων καὶ Γομόρρας ἡ ἑνότης διεσπάσθη.
Θέλετε νὰ δῆτε τὴν ἀξία τῆς ἑνότητος; Ῥίξτε ἕνα βλέμμα σ᾿ ἕνα χωριὸ ποὺ οἱ κάτοικοι λόγῳ τῶν κομματικῶν διαφορῶν ἔχουν διαιρεθῆ. Εἶνε τρομερό. Μαθαίνω, ὅτι σὲ μικρὰ καὶ μεγάλα χωριά, ἀλλὰ καὶ παντοῦ, οἱ ἄνθρωποι ἔχουν γίνει ἐχθροὶ ἐξ αἰτίας τῶν πολιτικῶν διαφορῶν. Ἐνῷ εἶνε πατριῶτες, ἐνῷ εἶνε Χριστιανοί, ἐνῷ εἶνε βαπτισμένοι στὸ ὄνομα τῆς ἁγίας Τριάδος, ψυχραίνονται μεταξύ τους σὲ τέτοιο σημεῖο, ποὺ δὲ᾿ λένε καλημέρα ὁ ἕνας στὸν ἄλλο· λὲς καὶ ὁ ἄλλος εἶνε Τοῦρκος, λὲς κ᾿ εἶνε ἀλλόφυλος. Αὐτὰ καὶ μεταξὺ συγγενῶν ἀκόμη. Οἱ ὀπαδοὶ κάθε κόμματος ἔχουν τὸ δικό τους καφενεῖο· στὸ ἕνα καφενεῖο πᾶνε οἱ μέν, στὸ ἄλλο πηγαίνουν οἱ ἄλλοι. Θεέ μου, τί διαίρεσις εἶν᾿ αὐτή!
Θέλεις νὰ δῇς ἀκόμη πιὸ πολὺ τὴν ἀξία τῆς ἑνότητος; Διάβασε τὴν ἱστορία μας. Μικρὸ εἶνε τὸ ἔθνος μας. Ἀλλ᾿ ὅταν ἦταν ἑνωμένο, ὤ τότε νικούσαμε τοὺς ἐχθρούς. Οἱ γονεῖς μας, ἡ παλαιὰ γενεὰ ποὺ ἦταν τότε νέα παιδιά, ὅταν στρατεύθηκαν μᾶς ἄφηναν καὶ ἔφευγαν γιὰ τὸ μέτωπο. «Παναγιὰ μαζί σας», τοὺς ἔλεγαν οἱ μητέρες καὶ οἱ γιαγιάδες μας. Κ᾿ ἔφευγαν, κ᾿ ἔφευγαν. Καὶ ἑνωμένοι προχώρησαν, ἔφτασαν στὴ Λάρισσα. Καὶ προχώρησαν, πέρασαν τὸν Ὄλυμπο, καὶ σὰν ἀετοὶ τὴν ἡμέρα τοῦ ἁγίου Δημητρίου μπῆκαν στὴ Θεσσαλονίκη. Καὶ προχώρησαν, ἔφτασαν μέχρι τὴ Σόφια. Ἦταν τότε ὅλοι ἑνωμένοι, δὲν ὑπῆρχαν κόμματα, δὲν ὑπῆρχε διαίρεσις. Ἑνωμένο τὸ Ἑλληνικὸ ἔθνος ἔφτασε μέχρι τὴν Τσατάλτζα, ἔξω ἀπ᾿ τὴν Κωνσταντινούπολι. Σὲ λίγο θὰ μπαίναμε στὴν Πόλι καὶ θὰ λειτουργούσαμε στὴν Ἁγια-Σοφιά. Ἀλλά, ἀλλά… Κ᾿ ἐνῷ οἱ Ἕλληνες εἶχαν φτάσει μέχρι τὸ Σαγγάριο καὶ ἄδειαζε ὁ Κεμὰλ τὴν Ἄγκυρα καὶ ἔφευγε πέρα ἀπ᾿ τὸ Ἰκόνιο, καὶ προμηνύετο θρίαμβος καὶ νίκη μεγάλη…, τί μᾶς ἔφαγε, τί μᾶς διέλυσε; Ἡ διχόνοια. Ἐδιχάσθη τὸ ἔθνος. Αἰτία τῆς νίκης τῶν Τούρκων ἦταν ἡ τρομερά μας διχόνοια. Δὲν τὸ λέω ἐγώ· τὸ λέει ὁ Κεμάλ. Ὅταν στὴν Ἄγκυρα τὸν χειροκροτοῦσαν, αὐτὸς τοὺς εἶπε· Τί μὲ χειροκροτᾶτε; δὲ᾿ νικήσαμε ἐμεῖς τοὺς Ἕλληνες· οἱ Ἕλληνες νικήθηκαν μόνοι τους, μὲ τὴ διαίρεσί τους… Ἔτσι ἦρθε ἡ μικρασιατικὴ καταστροφή, ἡ μεγάλη καταστροφή, ἀπὸ τὴ διαίρεσι.

* * *

Ἀδελφοί μου! Ὁ σατανᾶς διαιρεῖ, ὁ Χριστὸς ἑνώνει. Κ᾿ ἔχουμε πολλὰ παραδείγματα. Ὁ Χριστὸς ἑνώνει. Καὶ Χριστὸς σον Ἐκκλησία. Καὶ ἡ Ἐκκλησία ἑνώνει. Καὶ ἐγὼ ὡς ἐπίσκοπος δὲν ἀνήκω σὲ κόμματα. Πενήντα χρόνια δουλεύω στὴν Ἐκκλησία, πολλοὺς διωγμοὺς καὶ φυλακίσεις καὶ ἐξορίες ὑπέστην, ἀλλὰ σὲ κόμματα δὲν ἀνήκω. Ἡ Ἐκκλησία μένει πάνω ἀπὸ τὰ κόμματα. Ἡ Ἐκκλησία μας, ὅπως εἶπα πολλὲς φορὲς καὶ τὸ ἐπαναλαμβάνω, εἶνε σὰν τὴν κλῶσσα. Ἡ κλῶσσα ἀγαπάει ὅλα τὰ πουλιά της· ἄλλα πουλιά της εἶνε ἄσπρα, ἄλλα εἶνε κόκκινα, ἄλλα εἶνε γαλάζια, ἄλλα εἶνε κίτρινα, ἄλλα εἶνε μαῦρα· ἐκείνη τ᾿ ἀγαπάει ὅλα, ὁποιοδήποτε χρῶμα καὶ ἂν ἔχουν. Ἔτσι καὶ ἡ Ἐκκλησία ἀγαπάει ὅλα τὰ παιδιά της καὶ δὲν ἀναμιγνύεται στὰ κομματικά. Ἡ Ἐκκλησία μᾶς διδάσκει νὰ λέμε· Ἀνήκουμε στὴν πατρίδα, στὴ γλυκειά μας πατρίδα. Καὶ πάνω ἀπὸ τὴν πατρίδα ἀνήκουμε στὸ Χριστό· «ὅν, παῖδες Ἑλλήνων, ὑμνεῖτε καὶ ὑπερυψοῦτε εἰς πάντας τοὺς αἰῶνας· ἀμήν». Ἐκεῖ ν᾿ ἀνήκουμε καὶ ἕνα μόνο νὰ ἐπιδιώκουμε· νὰ εμαστε ἑνωμένοι, ἑνωμένοι ἐν Χριστῷ Ἰησοῦ τῷ Σωτῆρι ἡμῶν, ᾧ ἡ δόξα καὶ τὸ κράτος εἰς τοὺς αἰῶνας τῶν αἰώνων· ἀμήν.

† ἐπίσκοπος Αὐγουστῖνος

(ἱ. ναὸς Κοιμήσεως Θεοτόκου Κομνηνῶν – Ἑορδαίας 22-5-1988)

Δήθεν τους πονά η δυστυχία των αλλοδαπών, που αυτοί εδημιούργησαν!!!

ΨΗΦΙΖΟΥΜΕ, ΓΙΑ ΝΑ ΣΤΕΙΛΟΥΜΕ ΤΟΥΣ ΕΚΠΡΟΣΩΠΟΥΣ ΜΑΣ ΣΤΗ ΒΟΥΛΗ
ΚΑΙ ΑΥΤΟΙ ΥΠΗΡΕΤΟΥΝ ΟΧΙ ΤΟΥΣ ΕΛΛΗΝΕΣ ΚΑΙ ΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ, ΑΛΛΑ ΤΑ ΣΚΟΤΕΙΝΑ ΣΧΕΔΙΑ ΤΩΝ ΜΑΣΟΝΩΝ

Ο «ΑΝΤΙΡΑΤΣΙΣΤΙΚΟΣ» ΤΡΟΜΟΝΟΜΟΣ ΦΙΜΩΤΡΟ

Τό… ἀντιρατσιστικό νομοσχέδιο, σύμφωνα μέ τό ὁποῖο θά ἀπαγορεύεται νά μιλάει κανείς χωρίς συνέπειες, ξανάρχεται στή Βουλή πρός ψήφισιν… Θέμα ἡμερῶν εἶναι ἡ εἰσαγωγή του, στήν ἁρμόδια κοινοβουλευτική Ἐπιτροπή καί ἐν συνεχεία στήν ὁλομέλεια, ὅπως διαβεβαίωσε ὁ Ὑπουργός Δικαιοσύνης Χαράλαμπος Ἀθανασίου, μιλώντας στή Βουλή. Ὅποιοι λοιπόν νόμισαν ὅτι ἀπομακρύνθηκε ὁ κίνδυνος ἔκαναν λάθος. Ἐπίσης ἡ ἀναφορά στό γεγονός πώς κάποιοι Μητροπολίτες ἔκαναν προσφυγή στό Συμβούλιο Ἐπικρατείας, δέν ἐξουδετερώνει τόν κίνδυνο καί τήν ἀπειλή.

Ἐπί πλέον ὁ ΤΡΟΜΟΝΟΜΟΣ ΦΙΜΩΤΡΟ πού προωθοῦν δέν ἀποτελεῖ μόνον «ἀπειλή γιά τούς λειτουργούς τῆς Ἐκκλησίας, κληρικούς, θεολόγους, κατηχητές πού θά δεχθοῦν καί μηνύσεις καί πρόστιμα» ἀλλά θά κολάζεται ποινικῶς, ἡ προβολή ἰδεῶν καί ἀπόψεων, ἡ συνταγματικά κατοχυρωμένη ἐλευθερία τοῦ λόγου, τῆς ἐκφράσεως καί τῆς ἐπιστημονικῆς ἔρευνας. Ἔτσι φθάσαμε σιγά σιγά καί ἀνεπαισθήτως, εἰς τό ἔσχατο σημεῖο τῆς φασιστικῆς τους συμπεριφορᾶς, νά θέλουν νά ἐπιβληθοῦν μέσω διαταγμάτων, γιά νά φιμώσουν κάθε ἀντίσταση στήν ἀπεργαζόμενη καί ἤδη ἰσχύουσα διάλυση, τῶν αἰωνίων, ἀνεκτίμητων πνευματικῶν καί ἄλλων ἀξιῶν τῆς φυλῆς μας, ἐκείνων δηλαδή τῶν στοιχείων πού μᾶς διατήρησαν ἀνά τούς αἰῶνες, καί πού ἀποτέλεσαν τό βάθρο τοῦ Εὐρωπαϊκοῦ Πολιτισμοῦ.

Ο ΤΡΟΜΟΝΟΜΟΣ ὁ ὁποῖος καθυστέρησε καί λόγῳ τῶν ἐπικείμενων ἐκλογῶν νά θεσμοθετηθεῖ, ἐπιφυλάσσει σέ ὅποιον τολμήσει νά προασπισθεῖ τά δικαιώματα τῶν Ἑλλήνων πολιτῶν, σέ ὅποιον ἐπισημάνει τούς κινδύνους, ἀπό τήν ἀνεξέλεγκτη εἴσοδο λαθρομεταναστῶν καί τήν ἀπειλή πού ἐγκυμονεῖ αὐτή ἡ πραγματικότητα ἐξ αὐτῆς τῆς εἰσβολῆς, νά τόν στέλνει στίς φυλακές.

Σύμφωνα μέ τήν ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ τῆς Κυριακῆς, ὁ νέος ἀντιρατσιστικός νόμος πού ἔχει ἑτοιμάσει ἡ Κυβέρνηση, προβλέπει βαριές ποινές. Σκληρές θά εἶναι οἱ τιμωρίες γιά ὅσους ἐμπλέκονται σέ ἐκδηλώσεις… μίσους, ὅπως… ἡ διανομή τροφίμων… ἐπιλεκτικά «μόνο σέ Ἕλληνες». Δηλαδή θά ἀπαγορεύει τήν ἐλευθερία ἐπιλογῆς, στό ποῦ θά διαθέσει ὁ οἱοσδήποτε Ἕλλην τήν βοήθειά του, θά ἀπαγορεύει τήν ἀλληλεγγύη μεταξύ τῶν γηγενῶν πολιτῶν!! Θά κατατίθενται μηνύσεις, ἀπό κάποιους πού θά θεωρήσουν ὅτι θίγονται ἀπό τό δημόσιο λόγο τῶν ἐντίμων, ὑγιῶς καί ἐθνικῶς σκεπτομένων Ἑλλήνων, εἴτε αὐτός ἀφορᾶ τίς πλάνες καί αἱρέσεις ἤ νεώτερες σέκτες, καί καταστροφικές λατρεῖες, τούς Μάρτυρες τοῦ Ἰεχωβά ἤ τήν Σαϊεντολογία, τήν μαγεία, τήν ἀθεΐα καί γενικῶς κάθε πνευματική, ἠθική ἤ κοινωνική παρέκκλιση. Ο ΤΡΟΜΟΝΟΜΟΣ ΦΙΜΩΤΡΟ πού ὁδεύει πρός ψήφησιν ἕνεκεν δῆθεν ἀνθρωπίνων δικαιωμάτων, ἑξαιρουμένων ὅμως τῶν Ἑλληνορθόδοξων δικαιωμάτων (ἄραγε γιατί;) θά ἐξασφαλίζει στήν ἑκάστοτε ὑπάρχουσα Κυβέρνηση τό δικαίωμα νά «ἐξαφανίσει» τούς ἐνοχλητικούς πολιτικούς της ἀντιπάλους, ἁπλῶς χαρακτηρίζοντάς τους φασίστες.

Ὅπως διαβάσαμε στό tanea.gr_ τό «Παγκόσμιο Ἑβραϊκό Συνέδριο» μᾶς ἐπιβάλλει καί τόν «ἀντιρατσιστικό» νόμο «Σήμερα ὁ φασισμός ἔχει βρεῖ τούς πιό ἄξιους ἐκπροσώπους του καί αὐτοί εἶναι τά ἀποκαλούμενα “προοδευτικά” “δημοκρατικά” κόμματα. Δημοκρατία μέ Διατάγματα καί Ἐλευθερία μέ ποινικοποίηση τῶν ἰδεῶν».

Αὐτοί πού ἐψήφισαν, «νόμους» γιά ἀφελληνισμό, τήν ἀποδόμηση τῆς Παιδείας τῶν Παραδόσεων, τῆς Ἱστορίας, τῆς Γλώσσας, τόν φόνο (τόν ἀποκαλούμενο εὐφημιστικά ἄμβλωση) τήν κοινωνική ἐξαθλίωση, τίς προγαμιαῖες σχέσεις – σύμφωνο ἐλεύθερης συμβίωσης – τόν πολιτικό γάμο, τήν συμβίωση τῶν ὁμοφύλων, (τίς βδελυρές διαστροφές τίς ἐπαχθέστερες τῶν ἁμαρτιῶν πού ἐπιφέρουν τήν «Ὀργή τοῦ Θεοῦ»), τόν διωγμό τῆς Ἐκκλησίας, τῶν Ἱερῶν εἰκόνων καί συμβόλων, τήν διάλυση τοῦ Ἱεροῦ θεσμοῦ τοῦ γάμου, τοῦ Ἑλληνικοῦ Πολιτισμοῦ, θά ψηφίσουν καί, τόν ἀντιρατσιστικό νόμο ἤτοι τόν νόμο τῆς τρομοκρατίας δίχως νά ἀντιληφθεῖ ὁ ἀποπροσανατολισμένος λαός περί τίνος πρόκειται, ἀκόμη μιά φορά.

Ἐπίσης διά τοῦ νόμου αὐτοῦ θά ἀποκλείονται κομματικοί σχηματισμοί ἀπό κάθε Κρατική Ἐπιχορήγηση, θά ἐξοβελίζονται βουλευτές ἀπό τήν Βουλή καί, θά ἀφαιρεῖται τό δικαίωμα τοῦ ἐκλέγειν καί ἐκλέγεσθαι γιά ὅσους ὑποθάλπουν τόν ρατσισμό, κατά πώς τό ἐννοοῦν αὐτοί. Στό ἐκτενές, ἐμπεριστατωμένο ἄρθρο (δημοσιευμένο στό περιοδικό ΕΛΛΗΝΟΡΑΜΑ, Μάρτιος 2006) ὑπό τό πηχυαῖο τίτλο Η ΜΗ ΚΥΒΕΡΝΗΤΙΚΗ ΟΡΓΑΝΩΣΗ «ΕΘΝΙΚΟ ΠΑΡΑΤΗΡΗΤΗΡΙΟ ΓΙΑ ΤΟΝ ΡΑΤΣΙΣΜΟ ΚΑΙ ΤΗΝ ΞΕΝΟΦΟΡΙΑ» ΧΤΥΠΗΣΕ ΤΗΝ ΠΟΡΤΑ ΟΛΩΝ ΤΩΝ ΣΧΟΛΕΙΩΝ, διαβάσαμε πώς: Τά ἐρωτήματα τά ὁποῖα ἀναφέρονται στό ἔγγραφο πού παρελήφθη ἀπό ὅλες τίς Σχολικές Μονάδες Πρωτοβαθμίου καί Δευτεροβαθμίου Ἐκπαιδεύσεως στίς 23/11/2007, «ἄφησαν ἄναυδους ἕως τρομοκρατημένους τούς Διευθυντές τῶν Σχολείων», σελ. 68, 69. Οἱ πέντε σελίδες τοῦ ἀνωτέρου, πολύ κατατοπιστικοῦ ἄρθρου πού ὑπογράφεται ἀπό Διευθυντή Ἐπαγγελματικῆς Σχολῆς, πρέπει νά διαβαστεῖ ἀπό ὅλους.

Ὁ ἴδιος ὁ Πρωθυπουργός τόν παρελθόντα Μάιο, δήλωσε: «Τό ὑπάρχον νομικό ὁπλοστάσιο καί ἰδιαίτερα ὁ νόμος 927/1979, ὁ ὁποῖος ἰσχύει σήμερα, εἶναι ἐπαρκῆ γιά τήν ἀντιμετώπιση τοῦ ρατσισμοῦ». Συνεπῶς τό νέο νομοσχέδιο περιττεύει, διότι διαβλέπονται σκοπιμότητες. Ἕνας σκληρός ἀνθελληνικός ρατσισμός, ὑφέρπει στίς προθέσεις αὐτῶν πού τό ἐπαναφέρουν.

Τό θέμα περί ρατσισμοῦ θεωρεῖται μεῖζον. Εἶναι θέμα ἐθνικό καί ἀφορᾶ ὅλη τήν ἑλληνική κοινωνία καί ὄχι τούς πολιτικούς ἤ τούς «λειτουργούς τῆς Ὀρθόδοξης Ἐκκλησίας» μόνο ἤ στούς λειτουργούς τῶν γνωστῶν κατά τή νομική ὁρολογία, θρησκειῶν. Ἡ ἁπλοποίησή του καί ἡ ἀναγωγή του (στήν παραφιλολογία) περί ἀνθρωπίνων δικαιωμάτων, εἶναι ὄχι μόνο παρελκυστική ἀλλά λίαν ἐπικίνδυνη γιά τούς Ἕλληνες πολίτες καί ἐγείρει καίρια ἐρωτήματα γιά τό «ἐνδιαφέρον» ἤ τήν πρεμούρα (καθώς διαβάσαμε) τῆς Ἑλληνικῆς Κυβερνήσεως νά «νομοθετήσει τόν ἀντιρατσιστικό» αὐτό νόμο, φίμωσης… Καί δέν λησμονοῦμε, ὅτι προηγουμένως, τό νομοσχέδιο τό περί οὗ ὁ λόγος, εἶχε κριθεῖ ἀντισυνταγματικό ἀπό τήν Κεντρική Νομοπαρασκευαστική Ἐπιτροπή τῆς Γενικῆς Γραμματείας τῆς Κυβερνήσεως!!! 

ΕΘΝΙΚΗ ΕΤΑΙΡΕΙΑ

ΚΑΙ ΠΛΗΘΟΣ ΣΩΜΑΤΙΩΝ ΚΑΙ ΟΡΓΑΝΩΣΕΩΝ

28 Ἀπριλίου 2014

ΕΝΑΣ ΕΛΒΕΤΟΣ ΤΡΑΠΕΖΙΤΗΣ ΣΤΟ ΤΕΛΟΣ ΤΗΣ ΖΩΗΣ ΤΟΥ ΑΠΟΚΑΛΥΠΤΕΙ ΤΟ ΣΧΕΔΙΟ ΤΩΝ… ΣΑΤΑΝΟΜΑΣΟΝΩΝ!‏

Η συνέντευξη εδόθη σε ρώσο δημοσιογράφο στη Μόσχα, στις 30/5/2011.

Ε: Μπορείτε να μας πείτε κάτι σχετικά με την ανάμειξη σας στο ελβετικό τραπεζικό σύστημα;

Α: Εργαζόμουν για τις ελβετικές τράπεζες για πολλά χρόνια. Ήμουν εκ των ανώτερων διευθυντών σε μία από τις μεγαλύτερες ελβετικές τράπεζες. Κατά τα χρόνια που εργαζόμουν εκεί, ήμουν αναμεμειγμένος με την απευθείας πληρωμή σε μετρητά σε ένα πρόσωπο το οποίο είχε δολοφονήσει τον πρόεδρο μίας ξένης χώρας. Παραβρέθηκα στη συνάντηση όπου αποφασίστηκε να δοθούν τα χρήματα μετρητά στο δολοφόνο. Αυτό μου προκάλεσε ανυπόφορους πονοκεφάλους και ανησύχησε τη συνείδηση μου. Δεν ήταν η μοναδική υπόθεση αλλά ήταν μία από τις χειρότερες.

Ήταν μία διαταγή πληρωμής κατόπιν διαταγής ξένης μυστικής υπηρεσίας, γραμμένη στο χέρι, δίνοντας την εντολή για πληρωμή ενός προσώπου το οποίο δολοφόνησε τον κορυφαίο ηγέτη μίας ξένης χώρας. Και δεν ήταν η μοναδική περίπτωση. Παραλαμβάναμε ποίκιλες τέτοιες χειρόγραφες επιστολές από ξένες μυστικές υπηρεσίες με εντολές πληρωμών σε μετρητά από μυστικούς λογαριασμούς, για χρηματοδότηση “επαναστάσεων” ή δολοφονία προσώπων. Μπορώ να επιβεβαιώσω αυτά που έγραψε ο John Perkins στο βιβλίο του “Εξομολογήσεις ενός οικονομικού δολοφόνου”. Υπάρχει αλήθεια ένα τέτοιο σύστημα και οι ελβετικές τράπεζες αναμειγνύονται σε τέτοιες πρακτικές.

Ε: Το βιβλίο του Πέρκινς είναι μεταφρασμένο και στη ρωσική. Μπορείτε να μας πείτε ποιά τράπεζα ήταν υπεύθυνη για αυτά;

ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΕΔΩ

_

Δάσκαλος από τη Θράκη, απευθύνει έκκληση προς όλους τους Έλληνες! 

ΙΕΡΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΣ ΠΕΙΡΑΙΩΣ

Πειραιεύς, 30 Μαΐου 2014

Α Ν Α Κ Ο Ι Ν Ω Θ Ε Ν

Ἄννα Στάμου Ἐλγαντούρ – Μίριαμ Γιαχία Ἰμπραήμ Ἰσάγκ. Βίοι παράλληλοι

Ἡ παγκόσμια φρίκη πού μέχρι στιγμῆς ἔχει συγκεντρώσει 700.000 ὑπογραφές μετά ἀπό τήν ἔκκληση τῆς Διεθνοῦς Ἀμνηστίας γιά τήν 27χρονη νεαρή μητέρα Μίριαμ Γιαχία Ἰμπραήμ Ἰσάγκ πού καταδικάστηκε τήν 15/5/2014 σέ θάνατο δι’ ἀπαγχονισμοῦ βάσει τοῦ μουσουλμανικοῦ νόμου Σαρία, στό μουσουλμανικό Σουδάν καί σέ 100 μαστιγώσεις, γιατί συνεζεύχθη ἕναν Χριστινανό καί γιατί ἀσπάστηκε τόν Χριστιανισμό καί παραλλήλως ἡ ἀπόλυτη ἐλευθερία μέ τήν ὑποψηφιότητα γιά τήν Εὐρωβουλή μέ τό κόμμα τῶν Οἰκολόγων Πρασίνων, τῆς κ. Ἄννας Στάμου, μιᾶς ἐκ τῶν συζύγων τοῦ κ. Ναΐμ Ἐλγαντούρ, ἱδρυτοῦ τῆς ΜΚΟ «Μουσουλμανική Ἕνωση Ἑλλάδος», πρώην Ὀρθοδόξου Χριστιανῆς, πού θήτευσε στήν ἐξωκοινοβουλευτική ἀριστερά καί στήν ἰνδουϊστική Γιόγκα καί ἀντικατέστησε «τόν Στάλιν μέ τόν Μωάμεθ καί τό ταγάρι μέ τήν μαντίλα» (Ἐφ. Παραπολιτικά 16/5/2014) εὔλογα καί ἀναπόδραστα καταδεικνύουν τήν ἀβυσσαλέα διαφορά μεταξύ Χριστιανισμοῦ καί Ἰσλάμ, φωτός καί σκότους, ἐν Χριστῷ ἐλευθερίας καί δαιμονικῆς δουλείας, ἀλήθειας καί ψεύδους.

Ἡ ἐλευθερία τοῦ ἀνθρωπίνου προσώπου καί ὁ σεβασμός τῆς θρησκευτικῆς του συνειδήσεως ἀνιδρύονται μέ τό ὑπεροχικό καί αἰώνιο πρόταγμα-διάγγελμα τοῦ ἐνσαρκωθέντος Θεοῦ-Λόγου «ὅστις θέλει ὀπίσω μου ἐλθεῖν», πού ἀποτελεῖ ἔκτοτε τό ἀδιαμφισβήτητο Σύνταγμα κάθε κράτους δικαίου, κάθε εὐνομούμενης πολιτείας, κάθε παγκόσμιας διακήρυξης ἀνθρωπίνων δικαιωμάτων, γιατί ἡ Ἀλήθεια-Χριστός δέν ἐπιβάλλεται μέ τήν βία, τήν ἐξουσία καί τόν θάνατο ἀλλά προβάλλει μέ σεμνότητα καί ἀπέραντη ἀγάπη τό φῶς Της καί καλεῖ ἐλεύθερα καί ἀβίαστα σέ προσωπική μέθεξη καί κοινωνία. Ἀντιθέτως τό διαμονικό ψέμμα καί οἱ ἀνθρώπινες κατασκευές μόνο μέ τή βία καί τό ἔγκλημα μέ τίς μύριες μορφές του, τήν καταπίεση καί τόν ἐξαναγκασμό μποροῦν νά ἐπιβληθοῦν.

Ἡ βαθιά συγκινητική περίπτωση τῆς Χριστιανῆς θανατοποινίτισσας, πού γέννησε πρίν λίγες μέρες τό δεύτερο παιδί της μέσα στή γυναικεία φυλακή τοῦ Ὀμντουρμάν μέ τίς ἁλυσίδες στά πόδια της καί ἀγκαλιά μέ τό πρωτότοκο παιδί της, ἕνα ἀγοράκι εἴκοσι μηνῶν, γιατί δέν δέχθηκε νά ἀρνηθεῖ τό Χριστό γιά νά ζήσει ὅπως τῆς πρότεινε ὁ Μουσουλμάνος δικαστής τῆς πατρίδας της καί ἐκ παραλλήλου ἡ πολυσχιδής Ἰσλαμική δραστηριότητα τῆς κ. Ἄννας Στάμου-Ἐλγαντούρ, ὑπεύθυνης marketing  καί δημοσίων σχέσεων ἀπό τό 2004 τῆς ΜΚΟ «Μουσουλμανική Ἕνωση Ἑλλάδος» τοῦ συζύγου της καί βέβαια ἡ ὑποψηφιότητά της γιά τήν Εὐρωβουλή παρουσιάζουν ἐκτύπως ἀφ’ ἑνός μέν τήν ἀσύμβατη σχέση τοῦ Ἰσλάμ μέ τό Εὐρωπαϊκό κεκτημένο, τήν ἔννοια τῆς ἀνεξιθρησκείας, τό κράτος δικαίου καί τά ἀνθρώπινα δικαιώματα καί ἀναδεικνύει τήν «ἀνοηταίνουσα ἀφέλεια» ὅλων ἐκείνων, ἐκ τῶν ἡμετέρων πού «ἀγωνίζονται» γιά τήν Ἰσλαμοποίηση τῆς Εὐρώπης ἤ πού ἀναζητοῦν συμμάχους στό Ἰσλάμ γιά τήν ἀποδόμηση τῆς χριστιανικῆς ἰδιοπροσωπείας της ἤ πού ἀναγορεύουν τό φρικιαστικό, ἀπάνθρωπο καί ἐγκληματικό Ἰσλάμ σάν συμβατή μέ τήν ἀνθρώπινη προσωπικότητα θρησκευτική παραδοχή καί ἀφ’ ἑτέρου τήν χριστιανική ἀποδοχή τῆς ὅποιας ἑτερότητος καί τόν ἀπέραντο σεβασμό στήν ἰδιοπροσωπεία τοῦ ὁποιουδήποτε ἄλλου καί τό πόσο φαιδρό εἶναι στήν Ὀρθόδοξη Χριστιανική πατρίδα μας τό ἰδεολόγημα τοῦ φονταμενταλισμοῦ, τοῦ ρατσισμοῦ καί τῆς ξενοφοβίας. 

Διερωτώμεθα ἄν μεταξύ τῶν 700.000 ὑπογραφῶν τῆς Διεθνούς Ἀμνηστείας ὑπάρχει καί ἡ ὑπογραφή τῆς κ. Ἄννας Στάμου-‘Ελγαντούρ ἡ ὁποία στήν ἱστοσελίδα τῶν Οἰκολόγων Πρασίνων ἀναφέρει ὅτι ἀγωνίζεται στήν Ἑλλάδα γιά «ἐλευθερία καί δικαιοσύνη» !!!

Ο  ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ

+ ὁ Πειραιῶς ΣΕΡΑΦΕΙΜ

ΤΟ ΘΕΑΤΡΟ ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ

ΖΗΤΑ ΣΥΓΝΩΜΗ Ο ΠΑΠΑΣ, ΧΩΡΙΣ ΝΑ ΚΑΝΕΙ ΛΟΓΟ ΓΙΑ ΤΙΣ ΜΕΓΑΛΕΣ ΔΙΑΦΟΡΕΣ ΠΟΥ ΧΩΡΙΖΟΥΝ ΤΗΝ ΟΡΘΟΔΟΞΗ ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΑΠΙΚΗ

 Ζητά συγνώμη ο πάπας, σαν να μη βρίσκεται στην αίρεση, σαν να είναι απλά αυτά που χωρίζουν την ΟΡΘΟΔΟΞΗ ΕΚΚΛΗΣΙΑ από την παπική και μ’ ένα  απλό και ανέξοδο συγνώμη θα οδηγήσουν τους ορθοδόξους στην ένωση!!!  Τέτοια συγνώμη ζήτησε και προκάτοχός του στην Αθήνα το 2001. Πονηρή αλεπού ο πάπας ζητά συγνώμη, αλλά δεν αρνείται τα αίτια του χωρισμού.

Ζητά συγνώμη, αλλά το αλάθητο του Πάπα που δημιούργησε τον χωρισμό το θέλει. Τα υπόλοιπα αιρετικά που πρόσθεσαν οι Πάπες στην διδασκαλία της Εκκλησίας δεν τα αρνείται. Το μαύρο χρήμα από την διακίνηση όπλων και ναρκωτικών το θέλει. Τα κλοπιμαία των προκατόχων του από τις σταυροφορίες δεν τα επιστρέφει. Την παιδεραστία, την ανωμαλία και την διαφθορά της Καθολικής εκκλησίας την θέλει!!! Με την συγνώμη θέλει να κάνει τον καλό, για να εξαπατήσει για μια ακόμη φορά τους χριστιανούς και να τους σύρει, με τον φίλο του Βαρθολομαίο πίσω από το άρμα της πανθρησκείας και του Αντιχρίστου!

  ΘΑ ΤΟΝ ΠΙΣΤΕΨΟΥΜΕ ΚΑΙ ΘΑ ΔΕΧΘΟΥΜΕ ΜΕ ΧΑΡΑ ΤΗΝ ΣΥΓΝΩΜΗ ΤΟΥ ΜΟΝΟ ΕΑΝ ΑΠΟΚΗΡΥΞΕΙ ΤΟ ΠΛΗΘΟΣ ΤΩΝ ΠΑΠΙΚΩΝ ΑΙΡΕΣΕΩΝ

• Πάπας Φραγκίσκος: «Συγγνώμη για τον διχασμό Καθολικών και Ορθόδοξων»

• «Με τον Οικουμενικό Πατριάρχη Βαρθολομαίο είμαστε φίλοι»
  http://www.star.gr/Pages/Diethni.aspx?art=229911
  ​Σε δηλώσεις προχώρησε ο Πάπας Φραγκίσκος στην γενική ακρόαση της Τετάρτης σχετικά με την συνάντηση που είχε με τον Οικουμενικό Πατριάρχη Βαρθολομαίο, σε ταξίδι που πραγματοποίησε πριν λίγες μέρες στους Άγιους Τόπους.
  «Όπως έκαναν και οι προκάτοχοί μου, ζητώ συγγνώμη για ό,τι κάναμε για να ευνοήσουμε τον διχασμό αυτό και ζητώ από το Άγιο Πνεύμα να μας βοηθήσει να επουλώσουμε τα τραύματα που προκαλέσαμε στα αδέλφια μας» είπε ο αρχηγός της Καθολικής εκκλησίας, στο πλήθος που είχε συγκεντρωθεί στην πλατεία του Αγίου Πέτρου.
  Μάλιστα ο Πάπας αποκάλυψε ότι είναι φίλος με τον Οικουμενικό Πατριάρχη Βαρθολομαίο: «με τον Οικουμενικό Πατριάρχη Βαρθολομαίο είμαστε φίλοι, αδέλφια και συμμεριζόμαστε τη βούληση να πορευθούμε μαζί, να κάνουμε ό,τι μας είναι δυνατόν. Να προσευχηθούμε μαζί, να εργασθούμε μαζί για το ποίμνιο του Θεού, να αναζητήσουμε την ειρήνη, να προστατεύσουμε την πλάση, τα τόσα πολλά που μοιραζόμαστε. Και ως αδέλφια, ακριβώς, θα πρέπει να προχωρήσουμε» τόνισε.
  Ο πάπας Βεργκόλιο  δήλωσε επίσης ότι η συνάντησή του με τον Προκαθήμενο της Ορθοδοξίας ήταν «η σημαντικότερη στιγμή της επίσκεψής του στους Αγίους Τόπους» ενώ διαπίστωσε πως η πορεία επανένωσης των Χριστιανών έχει επιτελέσει σημαντικά βήματα προόδου.

Aνθρωποι, απογειωθητε!

«Ἄνω σχῶμεν τὰς καρδίας»(θ. Λειτουργία)

Του Μητροπολίτου Φλωρίνης π. Αυγουστίνου Καντιώτου

   ΕΧΟΥΝ περάσει, ἀγαπητοί μου, σαράντα μέρες ἀπὸ τὸ Πάσχα, ἀπὸ τὴν ἡμέρα ποὺ ἀκούστηκε τὸ «Χριστὸς ἀνέστη». Ἡ ἀνάστασι τοῦ Χριστοῦ εἶνε τὸ μεγαλύτερο γεγονός, τὸ θεμέλιο τῆς πίστεώς μας. Εἶνε ἀλήθεια τετραγωνική, ποὺ βεβαιώθηκε μὲ πολλὲς ἐμφανίσεις τοῦ Χριστοῦ στοὺς μαθητάς. Ἕνδεκα (11) ἐμφανίσεις ἱστοροῦν τὰ εὐαγγέλια. Τελευταία δὲ εἶνε αὐτὴ ποὺ ἔγινε σήμερα, ἡμέρα τῆς Ἀναλήψεως.

* * *

     Ποῦ ἔγινε ἡ Ἀνάληψις; Ἔξω ἀπὸ τὰ Ἰεροσόλυμα εἶνε ἕνα μικρὸ προάστιο, ἕνα χαριτωμένο χωριό, ἡ Βηθανία (ἡ πατρίδα τοῦ Λαζάρου). Ἐκεῖ εἶνε ἕνας λόφος, τὸ Ὄρος τῶν ἐλαιῶν. Ἐκεῖ συγκεντρώθηκαν ἡ Παναγία, οἱ μαθηταὶ καὶ οἱ μυροφόρες, καὶ ἐκεῖ ἐμφανίστηκε ὁ Χριστὸς γιὰ τελευταία φορά.
Τοὺς μίλησε γιὰ τὴ βασιλεία του. Ἀλλὰ οἱ μαθηταί, ποὺ ἀκόμα δὲν εἶχαν λάβει τὸ Πνεῦμα τὸ ἅγιο, παρεξηγοῦσαν τὰ λόγια του. Αὐτοὶ ἐφαντάζοντο, πὼς ὁ Χριστὸς θὰ ἵδρυε μιὰ μεγάλη Ἰουδαϊκὴ αὐτοκρατορία, πιὸ ἔνδοξη κι ἀπὸ τοῦ Δαυῒδ καὶ τοῦ Σολομῶντος. Καὶ ρωτοῦν· Ἦρθε λοιπὸν ἡ ὥρα; Εἶχαν λάθος. Τὸ διο λάθος, ποὺ κάνουν μέχρι σήμερα οἱ Ἑβραῖοι ὀπαδοὶ τοῦ σιωνισμοῦ· κι αὐτοὶ φαντάζονται, ὅτι μιὰ μέρα θὰ σβήσουν τὰ ἄλλα κράτη καὶ ἐπὶ τῶν ἐρειπίων ὅλων τῶν κρατῶν θὰ ἱδρυθῇ μία παγκόσμιος Ἑβραϊκὴ αὐτοκρατορία μὲ πρωτεύουσα τὴν Ἰερουσαλήμ. Λάθος αὐτό. Ὅπως λάθος ἔχουν καὶ οἱ χιλιασταί, ποὺ λένε ὅτι ὁ Χριστὸς θὰ ἔρθῃ πάλι γιὰ χίλια χρόνια στὴ γῆ, νὰ ἱδρύσῃ τὴ δική του βασιλεία. Πλάνη. Ὁ Χριστὸς ἦρθε νὰ ἱδρύσῃ βασιλεία, τῆς ὁποίας «οὐκ ἔσται τέλος» (Λουκ. 1,33). Καὶ τὴν ἵδρυσε. Καὶ ἡ βασιλεία του δὲν θὰ ἔχῃ τέλος. Ἐνῷ οἱ ἄλλες βασιλεῖες τοῦ κόσμου; Ῥίξτε μιὰ ματιὰ στὴν ἱστορία νὰ δῆτε. Ἡ μία βάσταξε 300 χρόνια, ἡ ἄλλη 100, ἄλλη 50, ἄλλη 200, ἄλλη 1000 χρόνια· καὶ μετὰ σβήσανε, κ᾿ ἔμειναν ἐρείπια. Ἔτσι καὶ τὰ σημερινὰ κράτη· ἔτσι καὶ τὰ ἐφήμερα κόμματα, ποὺ οἱ ὀπαδοί τους φωνάζουν καὶ ξελαρυγγιάζονται γιὰ χάρι τους· θὰ καταργηθοῦν. Μία βασιλεία, ἕνα κράτος θὰ μείνῃ, ἕνα ὄνομα δὲ᾿ θὰ λησμονηθῇ· ὁ Ἰησοῦς Χριστὸς καὶ ἡ Ἐκκλησία του!
Ἔσφαλλαν λοιπὸν οἱ μαθηταὶ ποὺ φαντάστηκαν κοσμικὴ αὐτοκρατορία. Ὁ Χριστὸς ἦρθε νὰ ἱδρύσῃ βασιλεία πνευματική. Καὶ τώρα, ἀφοῦ ἀπήντησε στὸ ἐρώτημά τους, ἔγινε τὸ θαῦμα. Ποιό θαῦμα; Τὰ πόδια τοῦ Χριστοῦ μας, τὰ εὐλογημένα πόδια ποὺ ἐπὶ 33 χρόνια πατοῦσαν τὴ γῆ καὶ ἐπὶ 3 χρόνια περπάτησαν στὴν Παλαιστίνη γιὰ τὸ κήρυγμα τοῦ θείου λόγου, τὰ πόδια ποὺ ἐμεῖς οἱ ἄνθρωποι καρφώσαμε στὸ Γολγοθᾶ, τὰ ματωμένα πόδια τοῦ Χριστοῦ, ἀπεσπάσθησαν ἀπὸ τὸ ἔδαφος, ξεκόλλησαν ἀπὸ τὴ γῆ. Ἔγινε ἀπογείωσις, ὅπως στὰ ἀεροπλάνα. Ὁ Χριστὸς ―γιὰ νὰ μιλήσουμε μὲ σύγχρονη γλῶσσα― ἀπογειώθηκε. Ἄφησε πλέον τὴ γῆ καὶ ἀνέβαινε στὰ οὐράνια ἐπάνω σὲ νεφέλη. Καὶ οἱ μαθηταὶ ἔκθαμβοι παρατηροῦσαν τὸ ἔξοχο θέαμα, ὁ ἄνθρωπος Χριστὸς ν᾿ ἀνεβαίνῃ στὰ οὐράνια!
Τότε παρουσιάστηκαν δύο ἄγγελοι. Ὅπως ὅταν ἦρθε στὴ γῆ ὁ Χριστὸς ἄγγελοι ἔψαλλαν στὴ γέννησί του τὸ «Δόξα ἐν ὑψίστοις Θεῷ…» (Λουκ. 2,14), ἔτσι καὶ τώρα ποὺ φεύγει ἀπὸ τὴ γῆ, ἄγγελοι τὸν συνοδεύουν. Καὶ λένε στοὺς μαθητάς· Τί σταθήκατε καὶ βλέπετε; Μὴ σᾶς φαίνεται παράξενο. Ὅπως τώρα βλέπετε τὸ Χριστὸ ν᾿ ἀνεβαίνῃ στὰ οὐράνια, ἔτσι θὰ τὸν δῆτε νὰ ἔρχεται πάλι γιὰ νὰ κρίνῃ τὸν κόσμο.
Αὐτὸ εἶνε μὲ λίγα λόγια τὸ ἱστορικὸ τῆς Ἀναλήψεως. Καὶ πρέπει νὰ γνωρίζουμε, ὅτι ὁ Χριστὸς ὡς Θεὸς δὲν χωρίστηκε ποτέ ἀπὸ τὸν οὐράνιο Πατέρα. Ἀλλὰ τώρα μὲ τὴν Ἀνάληψι ἀνῆλθε καὶ ὡς ἄνθρωπος στὰ οὐράνια καὶ ἐκεῖ πλέον κάθεται «ἐκ δεξιῶν τοῦ Πατρός».

* * *

   Τί μᾶς διδάσκει ἡ ἑορτὴ αὐτή; Πολλὰ πράγματα. Ἕνα ἀπὸ τὰ πολλὰ εἶνε τὸ ἑξῆς. Τὸ γεγονὸς τῆς Ἀναλήψεως μᾶς ὑπενθυμίζει ἡ Ἐκκλησία κάθε φορὰ ποὺ γίνεται θεία λειτουργία. Ἀπὸ τὸ «Εὐλογημένη ἡ βασιλεία…» μέχρι τὸ «Δι᾿ εὐχῶν…» βλέπουμε ὅλα τὰ γεγονότα τῆς ζωῆς τοῦ Χριστοῦ. Στὴν ἀρχὴ εἶνε ἡ Γέννησί του· μέσα στὸ ἱερὸ βῆμα ὑπάρχει ἡ ἁγία πρόθεσι, ποὺ εἰκονίζει τὴ φάτνη. Ἐν συνεχείᾳ ἡ εσοδός του στὸν κόσμο καὶ τὸ κήρυγμα ποὺ γίνεται μὲ τὰ ἀναγνώσματα τοῦ ἀποστόλου καὶ τοῦ εὐαγγελίου. Ἔπειτα εἶνε ἡ Θυσία τοῦ Γολγοθᾶ, ποὺ εἰκονίζει ὁ Ἐσταυρωμένος καὶ τὸ θυσιαστήριο, ἡ ἁγία τράπεζα. Κατόπιν ἔρχεται ἡ Ἀνάστασι, μὲ τὴ θεία κοινωνία. Καὶ τέλος οἱ πιστοὶ ζοῦν τὴν Ἀνάληψί του μὲ τὰ λόγια «Ὑψώθητι ἐπὶ τοὺς οὐρανούς, ὁ Θεός, καὶ ἐπὶ πᾶσαν τὴν γῆν ἡ δόξα σου» (Ψαλμ. 56,6,12). Ἀλλὰ καὶ στὴν καρδιὰ τῆς θείας λειτουργίας, ἂν ἔχουμε προσοχή, ἀκοῦμε· «Ἄνω σχῶμεν τὰς καρδίας», μιὰ προτροπὴ ποὺ ταιριάζει μὲ τὴν Ἀνάληψι. Σὰ᾿ νὰ μᾶς λέῃ ἡ Ἐκκλησία· Ἄνθρωποι, ἀπογειωθῆτε! Μὴ μένετε κολλημένοι στὰ γήινα ὅπως τὰ στρείδια στὸ βράχο. Ἡ γῆ αὐτὴ δὲν εἶνε πατρίδα σας. Πατρίδα σας εἶνε ὁ οὐρανός, ἐκεῖ ποὺ εἶνε ὁ Χριστός, οἱ ἄγγελοι, οἱ ψυχὲς καὶ τὰ πνεύματα τῶν προγόνων σας.
Ἐμεῖς ὅμως ἔχουμε τὴ σκέψι μας, τὰ αἰσθήματά μας καὶ τὴ βούλησί μας στραμμένα διαρκῶς στὰ χαμηλά. Ξέρετε πῶς μοιάζουμε; Σὰν τὰ τετράποδα, ποὺ ἔχουν τὸ κεφάλι κάτω. Ἀλλ᾿ ὁ ἄνθρωπος εἶνε τὸ μόνο πλάσμα ποὺ στέκει ὀρθό. Γιατί μᾶς ἔκανε ὄρθιους ὁ Θεός; Γιὰ νὰ βλέπουμε τὸν οὐρανό. Κατὰ μία ἐτυμολογία αὐτὸ σημαίνει καὶ ἡ λέξι ἄν-θρωπος. Ἐν τούτοις ἐμεῖς δὲν τιμοῦμε τὸν ἑαυτό μας. Τὸν ὑποβιβάζουμε στὴν τάξι τῶν ζῴων. Μοιάζουμε μὲ τοὺς χοίρους, ποὺ ἔχουν τὸ ῥύγχος καὶ τὰ μάτια συνεχῶς κάτω, στὴ λάσπη, καὶ ποτέ δὲν ὑψώνουν τὸ βλέμμα ἐπάνω παρὰ μόνο μιὰ φορά. Πότε; Ὅταν τοὺς πᾶνε στὸ σφαγεῖο καὶ τοὺς ἀναποδογυρίζουν γιὰ νὰ μπῇ τὸ μαχαίρι στὸ λαιμό· τότε γιὰ πρώτη φορὰ τὰ μάτια τους ἀντικρύζουν οὐρανό. Ἔτσι κ᾿ ἐμεῖς. Λησμονοῦμε ποιά εἶνε ἡ πατρίδα μας κι ὅτι ἐδῶ στὴ γῆ εμεθα πρόσκαιροι καὶ παρεπίδημοι· καὶ μόνο ὅταν πλέον ἔρθῃ ἡ μάχαιρα τοῦ ἀρχαγγέλου, τὴν τελευταία στιγμή, βλέπουμε ἔκπληκτοι ποιός ἦταν ὁ προορισμός μας. Μὰ τότε εἶνε ἀργά.
Ἄνθρωπος εἶνε αὐτὸς ποὺ βλέπει πρὸς τὰ ἄνω, αὐτὸς ποὺ σκέπτεται τὸ Θεό, αὐτὸς ποὺ ἀγαπᾷ τὸν πλησίον, αὐτὸς ποὺ ἔχει εὐγενῆ αἰσθήματα· πίστι, ἐλπίδα, εὐσυνειδησία, στοργή, δικαιοσύνη, πατριωτισμό, αὐτοθυσία… Ὤ τί ὡραῖο πρᾶγμα εἶνε ὁ ἄνθρωπος, ὅταν εἶνε πράγματι ἄνθρωπος! ἔλεγαν οἱ ἀρχαῖοι πρόγονοί μας. Τώρα ὅμως κατήντησε σὰν τὰ κτήνη καὶ χειρότερα, ἀφοῦ τὰ πάθη του τὸν ἀποκτηνώνουν, ὅπως λέει ὁ ἱερὸς Χρυσόστομος.
Καὶ ὄχι μόνο κτῆνος κατήντησε ὁ ἄνθρωπος, ἀλλὰ καὶ θηρίο, τὸ ἀγριώτερο θηρίο. Μὴ φοβηθῆτε τὰ λιοντάρια καὶ τὶς τίγρεις. Ἕνα θηρίο πόσους μπορεῖ νὰ φάῃ; 100; 200; παραπάνω ὄχι. Ἐνῷ ὁ ἄνθρωπος, μὲ τὸ μυαλὸ ποὺ τοῦ ᾿δωσε ὁ Θεός, ἀντὶ νὰ γίνῃ ἄγγελος, γίνεται ἐπιστημονικὸ θηρίο. Ἀνεβαίνει στὰ «μαυροπούλια», ὅπως λέει τὰ πολεμικὰ ἀεροπλάνα ὁ Κοσμᾶς ὁ Αἰτωλός, καὶ ῥίχνει βόμβες τρομερές, ποὺ ἀφανίζουν πολιτεῖες ὁλόκληρες. Αὐτὸ ἔγινε στὴν Ἰαπωνία. Εἶνε λοιπὸν ἢ δὲν εἶνε ὁ ἄνθρωπος τὸ ἀγριώτερο θηρίο; Τὸν πρῶτο ἀεροπόρο ποὺ πῆγε καὶ ἔρριξε ἀτομικὴ βόμβα στὴν Ἰαπωνία καὶ ἔσβησε μιὰ ὁλόκληρο πόλι, μετὰ τὸν κάνανε ἥρωα στὴν Ἀμερική. Ἀλλ᾿ αὐτὸς εἶχε μέσα του κάρβουνο τὴ φωνὴ τῆς συνειδήσεως ποὺ τὸν ἔκαιγε καὶ τοῦ φώναζε· Ἂς ἔχῃς τὰ παράσημα ὅλου τοῦ κόσμου· εἶσαι κακοῦργος… Ἔχασε τὸν ὕπνο του. Προσπαθοῦσαν νὰ τὸν ἡσυχάσουν· τέλος αὐτοκτόνησε, δὲ᾿ μποροῦσε νὰ ὑποφέρῃ.
Ἐνῷ λοιπὸν ἡ ἀνθρωπότης βρίσκεται σὲ τέτοια κατάπτωσι, ἔρχεται ἡ Ἀνάληψις τοῦ Χριστοῦ καὶ λέει· Ἄνθρωποι, κοιτάξτε ψηλά, στὰ ἄστρα. Ὑψῶστε τὸ νοῦ στὰ οὐράνια· «ἄνω σχῶμεν τὰς καρδίας». Ἀπογειωθῆτε· ξεκολλῆστε ἀπὸ τὴ λάσπη καὶ τὰ πάθη, ἐλευθερωθῆτε ἀπὸ τὸ μῖσος καὶ τὴν ἔχθρα, ἀπαλλαγῆτε ἀπὸ τὴν ἰδιοτέλεια καὶ τὴν πλεονεξία, ἀποδεσμευθῆτε ἀπὸ τὸ θυμὸ καὶ τὴν ὀργή, τὸ φανατισμὸ καὶ τὴν προσωπολατρία, τὸν κομματισμὸ καὶ τὴ φατρία, τὸν ἐγωϊσμὸ καὶ τὴν ὑπερηφάνεια. Μὴ μοιράζεστε. Ὁ Χριστὸς δὲν διαιρεῖ, ὁ Χριστὸς ἑνώνει. Ἑνωμένοι ὅλοι, σὰν παιδιὰ τοῦ Θεοῦ, ὡς μέλη τοῦ ἑνὸς σώματος τοῦ Χριστοῦ, τῆς μιᾶς ἁγίας του Ἐκκλησίας.
Πατρίδα μας δὲν εἶνε ἡ γῆ ἐδῶ κάτω, τὰ οἰκόπεδα καὶ τὰ κτήματα. Πατρίδα μας εἶνε ὁ οὐρανός· καὶ ἀρχηγός μας εἶνε ὁ Χριστός· ὅν, παῖδες Ἑλλήνων, ὑμνεῖτε καὶ ὑπερυψοῦτε εἰς πάντας τοὺς αἰῶνας. Ἀμήν.

† ἐπίσκοπος Αὐγουστῖνος

(ἱ. ναὸς Ἀναλήψεως Πέρδικα – Ἑορδαίας Πέμπτη Ἀναλήψεως 27-5-1982)

ΜΕΤΑ ΤΟ ΘΕΑΤΡΟ ΤΩΝ ΛΥΚΟΠΟΙΜΕΝΩΝ ΒΑΡΘΟΛΟΜΑΙΟΥ & ΠΑΠΑ

ΞΕΣΠΑΣΕ ΠΥΡΚΑΓΙΑ ΣΤΟ ΣΠΗΛΑΙΟ THΣ ΒΗΘΛΕΕΜ

Ο ΘΕΟΣ ΔΕΝ ΕΜΠΑΙΖΕΤΑΙ· ΑΣ ΤΟ ΔΟΥΝ ΟΙ ΟΡΘΟΔΟΞΟΙ ΕΠΙΣΚΟΠΟΙ ΚΑΙ ΙΕΡΕΙΣ, ΓΙΑ ΝΑ ΛΥΣΟΥΝ ΤΗΝ ΣΙΩΠΗ

Πατριάρχης Βαρθολομαίος, «Συνεχίζομεν την οδόν προς πλήρη μετ’ αλλήλων κοινωνίαν εν αγάπη και αληθεία»

4 σχόλια από: http://thriskeftika.blogspot.gr/2014/05/blog-post_26.html

Ανώνυμος είπε…

Σαν δεν ντρέπεστε παναγιώτατε!

26 Μαΐου 2014 – 12:49 π.μ.

Ανώνυμος είπε…

http://www.augoustinos-kantiotis.gr/?p=41290
O π.Αυγουστίνος Καντιώτης που δεν είχε το μυαλό του στα πανηγύρια αλλά τον συνείχε η προδοσία της Ορθοδοξίας στηλίτευσε τη συνάντηση Αθηναγόρα-Παύλου του ΣΤ. Αξίζει να το διαβάσουμε όλοι μας!

26 Μαΐου 2014 – 10:56 π.μ.

Ανώνυμος είπε…

«Ο πανίερος ούτος Τάφος, μας καλεί να αποβάλωμεν ένα ακόμη φόβον, τον πλέον ίσως διαδεδομένον εις τον σύγχρονον κόσμον μας: τον φόβον του άλλου, του διαφορετικού, του αλλοπίστου, του αλλοθρήσκου, του ετεροδόξου».
Δε φοβόμαστε το διαφορετικό κε Βαρθολομαίε, που μιλάτε τη γλώσσα του «αιώνος τούτου του καταργουμένου», τη γλώσσα του «politically correct», για τον απλούστατο λόγο ότι το διαφορετικό, ως εκ της φύσεως αυτού,ήγουν η πλάνη και η αίρεση, την οποία ενσαρκώνει στο πρόσωπο καιτο «αξίωμά» του ο αιρεσιάρχης της Ρώμης, ουδ επ ελάχιστον, ούτε κατά διάνοια, δύναται να απειλήσει την Ορθόδοξη Χριστιανική Πίστη μας, η οποία εδράζεται επί ασαλεύτων θεμελίων ως κάλλιον εμού γνωρίζετε.
Εκείνο που φοβόμαστε «φόβον μέγαν» είναι αφ ενός μεν η συντελούμενη προδοσία της προαναφερθείσης Πίστεως απ τη μεριά υπεροχικών εκκλησιαστικών προσώπων, με το απατηλό πρόσχημα του «διαλόγου» και της «αλληλογνωριμίας»,για την οποία τα σχετικά πειστήρια (παλαιά και πρόσφατα)αφθονούν στο διαδίκτυο, αφετέρου δε η σιωπή των εντεταλμένων, Θεόθεν, τη διαφύλαξη της Ορθοδόξου Πίστεως , ορθοδόξων ποιμένων, των οποίων η, εν προκειμένω, κατευθυντήρια γραμμή δράσεως συμπυκώνεται στην…αφωνία βεβαίως-βεβαίως!
Αυτές οι δύο θλιβερές πραγματικότητες απασχολούν το νου και συνέχουν τις ψυχές των ορθοφρονούντων χριστιανών και όχι ο δήθεν φόβος, ο ψευδοφόβος τουτέστιν, του «διαφορετικού», όπως ονομάζει ο συγχρονος, παραστρατημένος και αποστάτης κόσμος, την πλάνη, την αίρεση και τη διαστροφή της ευαγγελικής αλήθειας.
Η Αλήθεια δε φοβάται το ψεύδος, το μόνο που φοβάται συνίσταται στη διαστροφή των αξιολογικών κριτηρίων του ποιμνίου, που, υπαιτιότητι ενίων ποιμένων,συγχέει, ακρίτως, το πρώτο με το δεύτερο.
Ιδού πού έγκειται ο θεοφιλής φόβος!
Λ.Ν.

26 Μαΐου 2014 – 1:20 μ.μ.

Ανώνυμος είπε…

Το πότε θα φανερωθεί επίσημα, η ήδη υπάρχουσα ΨΕΥΔΟΕΝΩΣΗ με τον Πάπα δεν είναι εύκολο κάποιος να το μάθει ή να το υπολογίσει. Κάποιοι, λογικά σκεπτόμενοι λέγουν, ότι θα γίνει μετά το 2016, μετά δηλαδή την » Πανορθόδοξη «. Άλλοι πάλι λέγουν, ότι αυτές οι πράξεις γίνονται ξαφνικά, πραξικοπηματικά για να έχουν το πλεονέκτημα του αιφνιδιασμού. Προσωπικά θεωρώ πιθανότερη την δεύτερη εκδοχή με μία προϋπόθεση. Θα έχει προηγηθεί φανερά ή μυστικά, μάλλον μυστικά, συμφωνία Πάπα – Ρωσικής Εκκλησίας, όπου η Ρώμη θα αποδεχθεί, τουλάχιστον ένα σημαντικό μέρος των Διοικητικών αξιώσεων της Μόσχας, όσον αφορά την » Παγκόσμια Εκκλησία » που προετοιμάζουν και τον τρόπο Διοίκησής της. Για την ημέρα αυτή καλό θα είναι να προετοιμαζόμεθα ψυχικά και όχι να λέμε στον εαυτό μας, ότι τάχα δεν θα γίνει, καθώς οι εχθροί της Πίστεως αυτό επιθυμούν φανερά πάνω από όλα.____

ΙΕΡΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΣ ΠΕΙΡΑΙΩΣ

Ἀκτὴ Θεμιστοκλέους 190, 185 39 ΠΕΙΡΑΙΕΥΣ, Τηλ. +30 210 4514833 (19), Fax +30 210 4518476e-mail: impireos@hotmail.com

ΓΙΑ ΤΗ ΣYNANTHΣH IEROSOLYMA ΤΟΥ ΠΑΠΑ ΚΑΙ ΤΟΥ ΠATΡIARXH ΒΑΡΘΟΛΟΜΑΙΟΥ

Πειραιεύς, 28 Μαΐου 2014

Α Ν Α Κ Ο Ι Ν Ω Θ Ε Ν

Στά πλαίσια τῆς «εὐφυοῦς διπλωματίας», πού ἐφαρμόζει τό Σεπτόν Κέντρον τοῦ Φαναρίου ἐντάσσεται ἀσφαλῶς καί ἡ ἐπετειακή ἐκδήλωσι στόν Πανίερο Ναό τῆς Ἀναστάσεως διότι ὅπως προέκυψε ἀπό τήν ὑπογραφεῖσα διακήρυξι μετά τήν πάροδο 50 χρόνων ἀπό τήν «ἔναρξη τῆς διαδικασίας» καί 30 χρόνων ἀπό τόν περιώνυμο θεολογικό διάλογο μεταξύ τῆς Ἐκκλησίας καί τῆς Ρωμαιοκαθολικῆς παρασυναγωγῆς πού διεξάγεται ἀπό τήν μεικτή διεθνῆ ἐπιτροπή, δέν ὑφίσταται οὔτε κἄν τό πρῶτο βῆμα διά τήν πραγμάτωση τῆς διακήρυξης ὅτι «δέν ἐπιδιώκεται ἕνας θεολογικός ἐλάχιστος κοινός παρονομαστής γιά νά πλησιάσουμε σέ ἕναν συμβιβασμό ἀλλά μᾶλλον ἡ ἐμβάθυνσι στήν κατανόηση τῆς ἀληθείας πού ὁ Χριστός ἔχει δώσει στήν Ἐκκλησία Του, μιά ἀλήθεια πού δέν θά πάψουμε νά κατανοοῦμε καλύτερα ὅσο ἀκολουθοῦμε τίς παροτρύνσεις τοῦ Ἁγ. Πνεύματος» (Παραγρ. 4 Κοινῆς Διακήρυξης). Ἡ ἐμφάνισις μάλιστα τοῦ ἀντικανονικῶς κατέχοντος τόν Πρεσβυγενῆ Θρόνο τῆς παλαιᾶς Ρώμης καί τοῦ Πατριαρχείου τῆς Δύσεως μετά κουστωδίας ἑτεροκλήτων Οὐνιτῶν, ἀποδεικνύει πασίδηλα τά ἀνωτέρω καί κονιορτοποιεῖ τίς ὅποιες ἀφελεῖς προσδοκίες τῶν γνωστῶν «χρησίμων ἠλιθίων», ὅπως τούς ἀποκαλοῦν ἀπρεπῶς μέν, ἀλλά ἀληθῶς δέ, οἱ ἐντολεῖς των!!!

Ἡ «εὐφυής διπλωματία» τοῦ Φαναρίου πού δέν χωρεῖ βέβαια στά τῆς πίστεως, δέν κρίνεται ὡστόσο ἐκ τῶν ὅποιων προθέσεων ἀλλά ἐκ τοῦ ἀποτελέσματος, τό ὁποῖον εἶναι ἐξόχως ἀπογοητευτικόν καί ἐνδεικτικόν τῆς πλήρους ἀποτυχίας, διότι ἄλλως τό Πάνσεπτον Οἰκουμενικόν Πατριαρχεῖον καί τό διεθνές status θά εἶχε καί τήν Θεολογική Σχολή τῆς Χάλκης ἀνοικτή καί τούς περιπύστους καί παλαιφάτους καί πανιέρους Ναούς Του ἐν Ὀρθοδόξῳ λατρευτικῇ λειτουργία θά εἶχε.

Ἀντ’ αὐτῶν τό βαθύ φασιστικό Τουρκικό κράτος δέν ἀναγνωρίζει τήν οἰκουμενικότητα τοῦ Πανσέπτου Πατριαρχείου Κωνσταντινουπόλεως, οὔτε τόν διεθνῆ του πνευματικό χαρακτήρα, ἔχει κλειδώσει ἀπό τό 1971 τήν Θεολογική Σχολή τῆς Χάλκης καί μετατρέπει μεθοδικά καί μέ καταχθόνιο πρόγραμμα σέ τεμένη τοῦ ἐπιβιώσαντος φρικώδους Ἀρειανισμοῦ-Ἰσλάμ τά τιμαλφέστατα σεβάσματα τῆς Χριστιανοσύνης, ὅπως οἱ περίπυστοι Ναοί τῆς τοῦ Θεοῦ Σοφίας Τραπεζούντος καί Νικαίας καί τό τρομερότερον ἀπεργάζεται τήν μετατροπή σέ τζαμί τοῦ μεγαλειωδεστέρου μνημείου τῆς παγκόσμιας πολιτιστικῆς κληρονομιᾶς καί τῆς χριστιανοσύνης, τῆς Ἁγίας Σοφίας Κωνσταντινουπόλεως, τοῦ καυχήματος τῆς Ὀρθοδοξίας, ἀλλά καί τῆς ἱστορικῆς Ἱερᾶς Μονῆς Στουδίου.

Ἑπομένως ἡ «εὐφυής διπλωματία» τοῦ Σεπτοῦ Κέντρου, πού ἀπευθύνεται στήν Εὐρωπαϊκή Ἕνωση, στήν μεγάλη ὑπερατλαντική χώρα τῶν Η.Π.Α., στόν Ἀρχηγό τοῦ κράτους τοῦ Βατικανοῦ, στό Παγκόσμιο Συμβούλιο τῶν λεγομένων Ἐκκλησιῶν (διάβαζε αἱρέσεων) ταπεινῶς νομίζομεν ὅτι θά ἔπρεπε νά ἐπανεκτιμηθεῖ, διότι ἐκ τοῦ ἀποτελέσματος ἀποδεικνύεται ἀλυσιτελής καί ἀτελέσφορος. Ἐάν ἀντί αὐτῆς τῆς ἐξόχως ἀποτυχημένης προσεγγίσεως τῶν ζητημάτων, ἐπιδιώκετο ἡ ἀξιοποίησις τοῦ Ρωσικοῦ παράγοντος παρά τόν ὅποιο ἀσφαλῶς ἀπαράδεκτο ἐθνοφυλετισμόν Του καί ἡ ἐνεργοποίησις παγκοσμίως τοῦ Ὀρθοδόξου πνευματικοῦ δυναμισμοῦ καί ἡ συστράτευσις χωρίς ἐνδοκοσμικές μεθοδεύσεις καί ἰδεολογικές ἀγκυλώσεις ὅλων τῶν Ὀρθοδόξων δυνάμεων, φρονοῦμεν εὐλόγως ὅτι τό Πάνσεπτον Οἰκουμενικόν Πατριαρχεῖον θά ἐπετύγχανε τῶν προσδοκιῶν Του καί θά ἐξεπλήρωνε οὐσιωδῶς τόν ὑπό τοῦ Θεοῦ ταχθέντα προορισμόν Του ὡς ἄλλωστε στήν πρώτη χιλιετία  συνέβη διά τῶν ἁγίων Οἰκουμενικῶν Συνόδων.

Μόνον ἡ παρουσία στόν Βόσπορο Ρωσικῶν πολεμικῶν πλοίων θά ἐξηνάγκαζε τήν ὑπερφίαλη ἰσλαμοκεντρική Τουρκία νά ἀπελευθερώση τό Σεπτό Οἰκουμενικό Πατριαρχεῖο ἐκ τῶν γαμψῶν ὀνύχων τῆς διιστορικῶς συνεχιζομένης Τουρκικῆς θηριωδίας. Ἐάν τό οἰκτρό λάθος τῆς Τσαρικῆς Ρωσίας πού δέν κατέλυσε τήν Ὀθωμανική Αὐτοκρατορία μέ τόν γνωστό Ρωσοτουρκικό πόλεμο καί δέν ἀπελευθέρωσε τήν Βασιλίδα τῶν πόλεων, δέν θεραπευθεῖ σήμερον μέ τήν τουλάχιστον ἀπελευθέρωση τοῦ Πανσέπτου Οἰκουμενικοῦ Πατριαρχείου, ἡ ὅποια «εὐφυής» διπλωματία καί ἐκζήτηση βοηθείας ἀπό τούς διαχρονικούς ἐχθρούς τῆς ἀληθείας Παπικούς καί Προτεστάντες, Σιωνιστές καί διεθνιστές θά ἀποβαίνει ἐσαεί ἀλυσιτελεῖς καί ἀτελέσφορες.   

Δέν ὑπάρχει νοήμων ἄνθρωπος πού νά πιστεύει ὅτι οἱ ἄσπονδοι φίλοι τοῦ Σεπτοῦ Κέντρου, Πρόεδρος τῶν ΗΠΑ, Ἀρχηγός τοῦ Βατικανοῦ, Καγκελάριος Μέρκελ, Πρόεδρος τῆς Εὐρωπαϊκῆς Ἐπιτροπῆς καί ἄλλοι ὁμοϊδεάται καί ὁμόφρονες δέν ἔχουν τήν δύναμη μέ ἕνα καί μόνο τηλεφώνημα στό θρασύδειλο Τουρκικό κράτος νά ἐπιβάλλουν τά αὐτονόητα καί τά ποδοπατούμενα ἀπό τήν Ἄγκυρα ἀνθρώπινα δικαιώματα. Ἑπομένως χρειάζεται ἀμέσως ἀλλαγή πλεύσεως καί ἐπανεκτίμησις καί ἐπανατοποθέτησις τῶν πραγμάτων, ὅπως οἱ Θεοφόροι Πατέρες μᾶς παρέδωσαν καί ὅπως ὁ ἀποκαλυφθείς Θεός διά τῶν Ἁγίων Του ἐντέλλεται.

Ο  ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ

+ ὁ Πειραιῶς ΣΕΡΑΦΕΙΜ

Πειραιεύς, 27 Μαΐου 2014

Α Ν Α Κ Ο Ι Ν Ω Θ Ε Ν

Ἀπάντηση πρός τόν Δημοτικό Συνδυασμό «Τό λιμάνι τῆς ἀγωνίας-Πειραιᾶς ἡ πόλη μας»

Ἡ Ὀρθόδοξος Καθολική Ἐκκλησία, διαχρονικά καί διϊστορικά οὐδέποτε ἀπεδέχθη τήν στρέβλωση τοῦ Χριστιανικοῦ ἰδεώδους μέ τόν Παποκαισαρισμό καί οὐδέποτε παραθεώρησε τόν Κυριακό λόγο «ἡ βασιλεία ἡ ἐμή οὐκ ἔστιν ἐκ τοῦ κόσμου τούτου» (Ἰω. 18:36), ἀνιδρύουσα ὡς ἰδιώνυμο κανονικό ἔγκλημα κολαζόμενο μέ τήν ἐσχάτη ποινή τοῦ ἀναθεματισμοῦ, τήν ἀνάληψη κοσμικοῦ ἀξιώματος καί ἐξουσίας ὑπό ἐκκλησιαστικῶν προσώπων (7^ος Κανών Ἁγίας Δ΄ Οἰκουμενικῆς Συνόδου).

Ἀκόμα καί στά πέντε μαῦρα ἀτέλειωτα ἑκατόχρονα τῆς δουλείας, ἡ ἐθναρχεύουσα Ἐκκλησία, οὐδέποτε παραθεώρησε τήν ἔκφραση τῆς δημοκρατικῆς συλλογικότητος πού ὀντοποιήθηκε στό κοινοτικό σύστημα μέ τό ὁποῖο ἐπορεύθη τό δοῦλο Γένος. Συνεπῶς ἡ ἀπαράδεκτη ἀναφορά τοῦ Δημοτικοῦ Συνδυασμοῦ «Τό λιμάνι τῆς ἀγωνίας-Πειραιᾶς ἡ πόλη μας» σέ δῆθεν «ἄγρια οἰκειοποίηση θρησκευτικοῦ συναισθήματος μέ εὐθύνη καί τῆς ἡγεσίας τῆς Πειραϊκῆς Ἐκκλησίας» ἀποτελεῖ μία ἀφαντάστου ἀμετροέπειας ἐμπαθῆ συκοφαντίαν, πού δυστυχῶς χαρακτηρίζει τούς δηλοῦντες, οἱ ὁποίοι χωρίς νά προσκομίσουν τήν παραμικράν ἀπόδειξι προέβησαν σέ μία τόσο δεινή καταγγελία πού προσάπτει κομματισμό καί ἐνδοκοσμική μεθοδεία στήν Ἁγιωτάτη ἡμῶν Ἐκκλησία, ἡ ὁποία διακονεῖ τό ἀνθρώπινο πρόσωπο ἀπροϋποθέτως καί ἀπροσωπολήπτως, ὅπως ἀποδεικνύουν στήν πόλη μας τά 17 συσσίτια τῆς Ἱ. Μητροπόλεως Πειραιῶς καί οἱ 6.000 μερίδες ἡμερησίως πού προσφέρονται σέ αὐτά χωρίς διάκριση φυλῆς, χρώματος, γλώσσης καί θρησκείας.

Εἶναι λοιπόν ἐνώπιον τῆς ἀληθείας, τῆς δικαιοσύνης καί τῆς νοημοσύνης τῶν Πειραιωτῶν τήν ὁποία ἀσφαλῶς ὑποτιμοῦν οἱ συγκεκριμένοι, Read more »

Το καυχημα του Παυλου

Ἡ Β΄ πρὸς Θεσσαλονικεῖς (α, 4)

Από την ερμηνεία της Αγίας Γραφής στον κύκλο ανδρών στη Μητρόπολη
Του Μητροπολίτου Φλωρίνης π. Αυγουστίνου Καντιώτου, το 1975

στίχ. 4. «Ὥστε ἡμᾶς αὐτοὺς ἐν ὑμῖν καυχᾶσθαι ἐν ταῖς ἐκκλησίαις τοῦ Θεοῦ ὑπὲρ τῆς ὑπομονῆς ὑμῶν καὶ πίστεως ἐν πᾶσι τοῖς διωγμοῖς ὑμῶν καὶ ταῖς θλίψεσιν αἷς ἀνέχεσθε».
Ποιό εἶνε τὸ καύχημα τοῦ Παύλου; Κάθε ἄνθρωπος ἔχει ἕνα καύχημα. Τὸ καύχημα τοῦ Παύλου ἦταν οἱ Χριστιανοί.
Κάποτε σ᾿ ἕνα ἐμπορικὸ καράβι συνυπηρετοῦσαν ἕξι ναῦτες. Ἕνας Γερμανός, ἕνας Ῥῶσος, ἕνας Ἄγγλος, ἕνας Ἰταλός, ἕνας Γάλλος, κ᾿ ἕνας Ἕλληνας. Συζητοῦσαν καὶ καθένας ἐκαυχᾶτο γιὰ τὸν τόπο του. Ὁ Ῥῶσος, δείχνοντας τὸ χάρτη τῆς Εὐρώπης, ἐκαυχᾶτο καὶ ἔλεγε· «Ἡ χώρα μου εἶνε ἡ πιὸ μεγάλη στὸν κόσμο». Ὁ Ἄγγλος ξάπλωνε τὸ χέρι του στὴ θάλασσα καὶ ἔλεγε· «Ὅπου θάλασσα, ἐκεῖ Ἀγγλία». Ὁ Γερμανὸς ἐκαυχᾶτο γιὰ τὰ μεγάλα ἐργοστάσιά τους. Ὁ Ἰταλὸς γιὰ τὴ μουσική, τὰ τραγούδια καὶ τὶς κιθάρες τους. Ὁ Γάλλος γιὰ τοὺς ὡραίους τρόπους του καὶ τὴν εὐγενικὴ συμπεριφορά τους. Τότε οἱ πέντε γύρισαν καὶ κοίταξαν περιφρονητικὰ τὸν Ἕλληνα καὶ τοῦ εἶπαν· «Ἐσὺ τί ἔχεις γιὰ νὰ καυχηθῇς;».

Το καύχημα της Ελλάδος

Καὶ ὁ Ἕλληνας ναύτης δακρυσμένος ἔβγαλε ἀπ᾿ τὸν κόρφο του κ᾿ ἔδειξε μιὰ φωτογραφία· ἦταν ἡ γυναίκα καὶ τὰ παιδιά του. Καὶ τοὺς λέει· «Ἐσεῖς καυχᾶσθε γιὰ τὶς κτίσεις καὶ ἀποικίες σας, γιὰ τὰ ἐργοστάσιά σας, γιὰ τὸ ἀτσάλι σας, γιὰ τὶς καμινάδες σας· ἐγὼ καυχῶμαι γιὰ τὴν οἰκογένειά μου!».
Στὴν Ἑλλάδα ἔχουμε οἰκογένεια. Ἡ Ἑλλάδα, ἡ μικρή μας πατρίδα, δὲν καυχᾶται οὔτε γιὰ τὶς μεγάλες ἐκτάσεις της ―ἀφοῦ δὲν ἔχει―, οὔτε γιὰ μεγάλα ἐργοστάσια καὶ καμινάδες, οὔτε γιὰ μεγάλα θωρηκτά. Ἡ Ἑλλάδα, ἡ γλυκυτάτη μας πατρίδα, ἔχει νὰ καυχηθῇ γιὰ τὴν οἰκογένειά της. Τώρα ὅμως, σιγὰ – σιγά, πάει κι αὐτή. Διότι οἱ πολιτικοί μας βάλθηκαν νὰ κάνουν τὴν Ἑλλάδα Σουηδία.
Τὰ ἑλληνικὰ καράβια φθάνουν ἀκόμα σ᾿ ὅλο τὸν κόσμο. Ἔχουμε ναῦτες παντοῦ. Ἡ ἑλληνικὴ ναυτιλία ἔρχεται μεταξὺ τῶν πρώτων στὸν κόσμο. Ἀλλὰ τώρα, μὲ τὴν ἀποφυγὴ τῆς τεκνογονίας, γιὰ πρώτη φορὰ τὰ καράβια μας δὲν ἔχουν Ἕλληνες ναῦτες καὶ παίρνουν ξένους.
Σᾶς τὸ λέω καθαρά, θυμηθῆτε τὰ λόγια μου· Θὰ κάνετε βουτιὰ στὴν κόλασι, γιατὶ ―μὲ διάφορες δικαιολογίες― δὲν κάνετε παιδιά. Ὅλοι ἐσεῖς ποὺ ἔρχεστε στὴν ἐκκλησία, τίποτε δὲν σᾶς ὠφελεῖ, ἂν δὲν τηρῆτε τὸ νόμο τοῦ Θεοῦ. Σᾶς τὸ λέω καθαρὰ ἐνώπιον Κυρίου· Ἐφ᾿ ὅσον δὲν κάνετε παιδιά, εἶστε ἔνοχοι καὶ δὲν θὰ δῆτε παράδεισο. Δὲν σᾶς ὠφελοῦν οὔτε τὰ κηρύγματα οὔτε οἱ ὁμιλίες οὔτε τίποτε. Γιὰ πρώτη φορά, ἐξ αἰτίας τῆς ἀποφυγῆς τῆς τεκνογονίας καὶ τῶν ἐκτρώσεων, ἡ Ἑλλάδα δὲν ἔχει ναῦτες. Καὶ παίρνουν νέγρους καὶ ἄλλους ἀπὸ διάφορα ξένα μέρη. Οἱ περισσότεροι περιορίζονται στὰ ἕνα – δύο παιδιά.
Ἦρθαν μιὰ μέρα στὴ μητρόπολι καμμιὰ δεκαριὰ ζευγάρια, γιὰ νὰ πάρουν τὴν ἄδεια γάμου. Ἕνας ἀπὸ τοὺς ἄντρες γελοῦσε. ―Τί γελᾷς, φιλαράκο; τοῦ λέω. Γελᾷς, γιατὶ μ᾿ αὐτὴν ποὺ θὰ πάρῃς ἔχετε συμφωνήσει νὰ κάνετε μόνο δύο παιδιά. ―Ναί, μοῦ λέει. ―Μπράβο, τοῦ λέω. Τότε γιατί παντρεύεστε;… Ἕνα – δύο· αὐτὸ εἶνε κατάρα τοῦ ἔθνους μας.
Ἀπὸ τὸ ἀνέκδοτο ποὺ σᾶς εἶπα μὲ τοὺς ναυτικοὺς μπορεῖτε νὰ καταλάβετε, τί εἶνε νὰ καυχᾶται κανεὶς ὄχι γιὰ μικρὰ καὶ πρόσκαιρα ἀλλὰ γιὰ κάτι μεγάλο καὶ ὑψηλό.
Ὁ ἀπόστολος λέει· Καυχῶμαι γιὰ σᾶς. Καυχῶμαι, διότι ἔχω τέτοιους Χριστιανούς, μὲ πίστι καὶ ὑπομονὴ στοὺς διωγμοὺς καὶ τὶς θλίψεις, τέτοια ἡρωϊκὰ παιδιά, τέτοιους γενναίους μαχητάς. Ὅπως καυχᾶται ἕνας ἀξιωματικὸς γιὰ τοὺς καλοὺς στρατιῶτες του.

Ιστορία που δεν πρέπει να την ξεχνάμε
Στὴ Μικρὰ Ἀσία είχαμε σαράντα συντάγματα. Ἀλλὰ ἀπ᾿ ὅλα ἕνα σύνταγμα ἄξιζε περισσότερο, κι αὐτὸ ἦταν τοῦ Πλαστήρα. Εἶχε στενὸ σύνδεσμο μὲ τοὺς εὐζώνους του καὶ ἐκαυχᾶτο γι᾿ αὐτοὺς ὁ Πλαστήρας, καὶ οἱ εὔζωνοι ἐκαυχῶντο γι᾿ αὐτόν. Εἶχαν θαυμαστὴ ἑνότητα μεταξύ των.
Ἔσφαλε βέβαια κι αὐτὸς ὁ ταλαίπωρος, γιατὶ ἀνακατεύτηκε μὲ τὴν πολιτική. Ἐγὼ δὲν τὸν κρίνω ὡς πολιτικὸ τὸν Πλαστήρα· τὸν βλέπω ὡς γενναῖο καὶ ἔξοχο ἀξιωματικὸ τοῦ Μικρασιατικοῦ πολέμου.
Ἂν ἦταν τώρα ἐδῶ, ἂν ζοῦσε σήμερα, θὰ ἦταν κάτι πολὺ μεγάλο γιὰ τὴν Ἑλλάδα. Ἀλλὰ πᾶνε αὐτοὶ οἱ μεγάλοι ἄνδρες. Ὁ Βενιζέλος τὸν εἶπε ἥλιο. Θέλεις νὰ δῇς πατρίδα; δὲς τὸν Πλαστήρα. Ἦταν φλογερὸς πατριώτης.
Ἕνα μονάχα σᾶς διηγοῦμαι. Κινδύνευε τότε, ὅταν κατέρρευσε τὸ μικρασιατικὸ μέτωπο, νὰ αἰχμαλωτισθῇ ὅλος ὁ στρατὸς τῆς πατρίδος μας. Καθὼς ἡ στρατιά μας ὠπισθοχωροῦσε, ὁ στρατὸς τοῦ Κεμὰλ μὲ πολὺ ἱππικὸ ἐρχόταν νὰ καταλάβῃ τὴ Σμύρνη, καὶ θά ᾿πεφταν στὰ χέρια τῶν Τούρκων ἄλλες 30.000 στρατιῶτες. Ἔξω ἀπὸ τὴ Σμύρνη εἶνε τὸ Σαλιχλῆ, μιὰ μεγάλη πόλι, κόμβος συγκοινωνιῶν. Ἐκεῖ τὴν τελευταία στιγμὴ πρόλαβε καὶ στάθηκε ὁ Πλαστήρας μὲ τοὺς εὐζώνους του. Τοὺς συγκέντρωσε καὶ ―ὁ Ἕλληνας εἶνε φιλότιμος― μὲ γλῶσσα ὠμὴ τοὺς εἶπε· Ὅσοι ἀπὸ σᾶς φορᾶτε ἀντρίκιο βρακί, μείνετε κοντά μου. Πολέμησε μὲ ἀνδρεία. Πάνω στὴ μάχη σκοτώνεται τὸ ἄλογό του· παίρνει δεύτερο, σκοτώνεται κι αὐτό· παίρνει τρίτο, σκοτώνεται κι αὐτό. Τοὺς ρήμαξε τοὺς Τούρκους, τοὺς ἔδιωξε ἀπὸ τὴν πόλι. Πέρασε ὅλο τὸ σύνταγμα μπροστά, μὲ ἀσφάλεια, κι αὐτὸς πέρασε τελευταῖος. Ἂν ὁ Πλαστήρας μὲ τοὺς εὐζώνους του δὲν σταματοῦσε τοὺς Τούρκους στὸ Σαλιχλῆ, ἡ συμφορὰ θὰ ἦταν μεγαλύτερη.
Στὸ Σαλιχλῆ πῆγε γύρω στὸ 1965 ἕνας δημοσιογράφος καὶ εἶδε μιὰ μαύρη κολώνα, ποὺ εἶχαν στήσει ἐκεῖ οἱ Τοῦρκοι γιὰ τὰ θύματά τους. Πάνω στὴ στήλη αὐτὴ ἔγραφε· Ὅλοι ἔπεσαν μαχόμενοι ἐναντίον τοῦ συντάγματος Πλαστήρα. Τί κάνει ἕνας ἄνθρωπος, ὅταν ἔχῃ μέσα του ἀγάπη γιὰ τὴν πατρίδα!
Ἀργότερα, ὅταν ὁ Πλαστήρας ἦρθε στὴν Ἑλλάδα, τὸν κάλεσαν σὲ μιὰ συνεστίασι στὴν Ἀθήνα καὶ κάτι κυρίες τοῦ Κολωνακίου τοῦ εἶπαν· ―Πέστε μας, στρατηγέ μας, καμμιὰ ὡραία ἱστορία ἀπὸ τὸν πόλεμο τῆς Μικρᾶς Ἀσίας. Καὶ ὁ Πλαστήρας, ὁ μπαρουτοκαπνισμένος καὶ ἡλιοκαμένος Θεσσαλός, τοὺς λέει· ―Νομίζετε, κυράδες μου, πὼς αὐτὰ εἶνε ἱστορίες σὰν παραμύθια; Ὁ πόλεμος δὲν εἶνε, νὰ σπᾶμε αὐγὰ καὶ νὰ τὰ κάνουμε ὀμελέττα. Ὁ πόλεμος εἶνε πόλεμος!
Δὲν θέλουμε ἐμεῖς τὸν πόλεμο, ἀλλὰ τὰ φέρουμε αὐτὰ ὡς παραδείγματα.

Γενναῖοι χριστιανοί

Ὅπως ὑπάρχουν γενναῖοι στρατηγοί, ἔτσι ὑπάρχουν καὶ γενναῖοι Χριστιανοί. Ὁ Παῦλος λ.χ. ἦταν γενναῖος στρατηγός. Ἔτσι τὸν ὀνομάζει ὁ ἱερὸς Χρυσόστομος.
Ἐμπρός, λέει, προχωρεῖτε ἐναντίον τοῦ διαβόλου, ἐναντίον τῆς σαρκός, ἐναντίον τοῦ διεφθαρμένου κόσμου! Προχωροῦσε αὐτὸς μπροστά, ἀγωνιζόμενος, καὶ ἀκολουθοῦσαν ἀπὸ πίσω οἱ Χριστιανοί. Ἦταν καύχημα τῶν Χριστιανῶν ὁ Παῦλος. Ἀλλὰ κι αὐτὸς εἶχε καύχημά του τοὺς Χριστιανούς. Αὐτὸ πρέπει νὰ γίνεται καὶ σήμερα στὴν Ἐκκλησία τοῦ Χριστοῦ. Νὰ ὑπάρχουν τέτοια καυχήματα. Νὰ καυχᾶσθε ἐν Κυρίῳ· γιὰ μεγάλα καὶ ὑψηλά.

Χάνουμε οι Ελληνες τα καυχήματά μας

Δυστυχῶς ἕνα – ἕνα τὰ χάνουμε τὰ καυχήματά μας αὐτά. Οἰκογένεια είχαμε, τὴ διαλύουμε. Ἐκκλησία είχαμε, τὴν πολεμᾶμε. Γλῶσσα είχαμε, τὴ χάνουμε. Παιδιὰ εἶχε ἡ πατρίδα μας, τὰ σκοτώνουμε. Γιὰ πηγαίντε κάτω στὸ Ἰσραήλ, καὶ θὰ δῆτε. Μιλᾶνε τὴν ἀρχαία ἰσραηλιτικὴ γλῶσσα.
Ἐμεῖς ἔχουμε τὴν ὡραιότερη γλῶσσα τοῦ κόσμου. Τὴ διαβάζουν οἱ Ἄγγλοι, οἱ Ῥῶσοι καὶ ἄλλα ἔθνη, κ᾿ ἐμεῖς τὴν ἀφήνουμε. Ἔξυπνα εἶνε τὰ παιδιὰ τῆς Ἑλλάδος· ἂν τὰ διδάσκαμε, θὰ μποροῦσαν νὰ μιλοῦν ὅπως ὁ Πλάτων καὶ ὁ Ἀριστοτέλης. Θὰ μποροῦσαν νὰ μιλοῦν τὴν ὡραιότερη γλῶσσα τοῦ κόσμου. Τώρα οὔτε οἱ φιλόλογοι δὲν τὴν ξέρουν καλά. Ποῦ ν᾿ ἀφήσουν ὅμως τὰ φλὲρτ καὶ ἡ ντόλτσε βίτα, ποῦ ν᾿ ἀφήσουν τὸ σὲξ καὶ ἡ πολιτικολογία, γιὰ νὰ διαβάσουν;
Οἱ ἐκπαιδευτικοὶ κάνουν ἀπεργία καὶ κλείνουν τὰ σχολεῖα. Καλά, γιατί κλείνετε τὰ σχολεῖα, ποιά εἶνε τὰ αἰτήματά σας; Ἂν πρόκειται γιὰ μεγάλα πράγματα, δέκα φορὲς νὰ τὰ κλείσετε· γιὰ τὸ πρόγραμμα τῶν μαθημάτων, ποὺ εἶνε παμπάλαιο, ἀρχαιολογικὸ μουσεῖο ἑκατὸ ἐτῶν· γιὰ τὰ βιβλία, ποὺ δὲν ἀνταποκρίνονται στὶς σημερινὲς ἐπιστημονικὲς ἀξιώσεις· ἤ, ἀκόμη περισσότερο, νὰ τὰ κλείσετε γιατὶ σᾶς πῆρε φαλάγγι ἡ τηλεόρασι. Νὰ τὰ κλείσετε καὶ νὰ τοὺς πῆτε· Δὲν θέλουμε, κύριοι, νὰ είμαστε δάσκαλοι, ἂν δὲν διορθώσετε τὰ προγράμματα τῆς τηλεοράσεως· γιατὶ ὅ,τι κτίζουμε ἐμεῖς στὸ σχολεῖο, τὸ γκρεμίζει ἡ τηλεόρασι.
Ξέρετε τί μπορεῖ νὰ πάθουμε ἐμεῖς; Ὅ,τι ἔπαθαν κάτι ἰθαγενεῖς τῆς Ἀφρικῆς. Μάζευαν μὲ τὶς χοῦφτες τὸ χρυσάφι οἱ ἄγριοι κοντὰ στὰ ποτάμια. Πήγαιναν κατόπιν Ἐγγλέζοι περιηγηταὶ καὶ ἤθελαν νὰ τοὺς τὸ πάρουν. Πονηροὶ οἱ ξένοι καὶ φιλάργυροι, κορόϊδευαν τὰ φτωχαδάκια ἐκεῖνα, ποὺ ζοῦσαν πρωτόγονα καὶ δὲν ἤξεραν τὴν ἀξία τοῦ χρυσοῦ. Τοὺς ἔδιναν κάτι φανταχτερὰ κορδελλάκια, κάτι χάντρες καὶ κάτι γυαλιά, καὶ μ᾿ αὐτὰ ἀντάλλαζαν οἱ ντόπιοι τὸ χρυσάφι. Κάποτε βέβαια ξύπνησαν κι αὐτοί. Τοὺς εἶπε κάποιος ποὺ τοὺς ἀγαποῦσε·
―Βρέ, τί κάνετε; Σᾶς γελοῦν οἱ Εὐρωπαῖοι. Τοὺς δίνετε τὸ χρυσάφι, ποὺ ἔχει ἀξία, καὶ παίρνετε τὰ κουρέλια τους;
―Ἆ, ἔτσι; λένε αὐτοί· μᾶς κοροϊδεύανε τόσο καιρό. Τώρα θὰ δῇς, τί θὰ τοὺς κάνουμε…
Ὕστερα ἀπὸ λίγο ξαναῆρθαν οἱ ξένοι καὶ λένε στὰ φτωχαδάκια·
―Μαζέψατε ἀπὸ ᾿κεῖνα;…
―Ναί, λένε, ἔχουμε μαζέψει ἀρκετά. Καθῆστε ἐδῶ καὶ θὰ σᾶς τὰ φέρουμε.
Καὶ τί τοὺς κάνανε· μάζεψαν τὸ χρυσάφι, τό ᾿ριξαν μέσα σ᾿ ἕνα καζάνι, βάλανε φωτιὰ ἀπὸ κάτω καὶ τὸ ἔλειωσαν. Ἔπειτα κόψανε κάτι ξύλα μπαμποῦ καὶ τὰ κάνανε χωνιά. Πιάσανε μετὰ δυό -τρεῖς ἀπ᾿ αὐτούς, τοὺς ἄνοιξαν τὸ στόμα καὶ τοὺς τὸ ἔρριξαν μέσα λέγοντας·
―Φᾶτε χρυσάφι νὰ χορτάσετε, ἀχόρταγοι ἄνθρωποι!

Προέβλεψε από το 1975 ο π. Αυγουστίνος, το σημερινό κατάντημα της Ελλάδος

Ακούστε τη συνέχεια του μαθήματος·Ὅλοι λένε, Δός μου! Κ᾿ ἐδῶ στὴν πατρίδα μας ὅλοι σχεδὸν περιμένουν ἀπ᾿ τὸ δημόσιο ταμεῖο. Ἀλλὰ ἔτσι ποῦ θὰ πάῃ κι αὐτὸ τὸ κράτος; Δὲν θ᾿ ἀντέξῃ. Πρέπει λοιπὸν νὰ κοποῦν τὰ περιττά. Γι᾿ αὐτὸ κλεῖστε τὰ ταβερνεῖα, τὶς ντίσκο κ.τ.λ.. Μὲ τὸ δελτίο, κύριε, τὰ ἀγαθά! Κοινὸ συσσίτιο, ὅπως οἱ Σπαρτιάτες· κ᾿ ἔτσι θὰ ἔχουμε καὶ ὑγεία. Δὲν εἶνε ἀνάγκη νὰ μιμηθοῦμε ἐμεῖς τοὺς κομμουνιστάς. Ἔχουμε δικά μας πρότυπα. Οἱ Σπαρτιάτες μιὰ χούφτα ἄνθρωποι ἦταν. Εἶχαν κοινὸ συσσίτιο, κοινὰ κρεβάτια, ὅλα τὰ εἶχαν κοινά· καὶ ζοῦσαν εὐτυχισμένοι. Λεφτὰ δὲν εἶχαν. Εὐφυὴς ὁ Λυκοῦργος ὁ νομοθέτης τῆς Σπάρτης, ξέρετε τί ἔκανε; Ὅσοι διαβάζουν τὴν ἱστορία, θὰ ξέρουν. Τοὺς εἶπε· Θὰ ὑπάρχουν καὶ νομίσματα, ἀλλὰ θὰ εἶνε πολὺ βαρειά. Καὶ τοὺς παρουσίασε κάτι μεγάλες πέτρες…
Ἔχουμε λοιπὸν πρότυπα δικά μας γιὰ νὰ μιμηθοῦμε. Δὲν ἔχουμε ἀνάγκη ἀπὸ τοὺς ξένους. Κι ἀκόμη περισσότερο ἀπὸ τοὺς Σπαρτιάτες νὰ μιμηθοῦμε τοὺς πρώτους Χριστιανούς, ποὺ «ἦν αὐτοῖς ἅπαντα κοινά» (Πράξ. 4,32).
Τὸ πείραμα τῆς ἐν Χριστῷ κοινοκτημοσύνης τῆς πρώτης Ἐκκλησίας ἐπρότεινε καὶ ἀργότερα στοὺς Χριστιανοὺς τῆς ἐποχῆς του ὁ ἱερὸς Χρυσόστομος. Νὰ τολμήσω νὰ τὸ προτείνω κ᾿ ἐγὼ σήμερα;
Ἐλᾶτε, λοιπόν, νὰ σᾶς κάνω ἕνα κοινὸ συσσίτιο, κατὰ τὰ πρότυπα ἐκεῖνα, καὶ τελείωσε ἡ ἱστορία! Θέλετε ν᾿ ἀρχίσῃ τὸ πείραμα ἀπὸ σᾶς; Ἔ, τότε εἶνε ποὺ θὰ μὲ κλείσετε στὰ φρενοκομεῖα. Θὰ πῆτε, Ὁ Καντιώτης στὴ Φλώρινα τρελλάθηκε, πάει τὰ ἔχασε πιά…

ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ

«ΟΙ ΠΑΡΑΝΟΜΟΙ ΤΩΝ ΙΟΥΔΑΙΩΝ»

ΠΡΟΕΤΟΙΜΑΖΟΥΝ ΤΟ ΕΔΑΦΟΣ ΤΗΣ ΠΑΓΚΟΣΜΙΟΠΟΙΗΣΙΣ

Τί έλεγε ο Μητροπολίτης Φλωρίνης π. Αυγουστίνος Καντιώτης, για την συνάντηση του πατριάρχη με τον πάπα στα Ιεροσόλυμα, πριν από 50 χρόνια

Απόσπασμα του βιβλίου του Μητροπολίτου Φλωρίνης π. Αυγουστίνου
«Προδοσία της Ορθοδόξου πίστεως»

«….Δὲν ἄλλαξε ὁ πάπας! Εἶνε ἀμετάβλητος. Σᾶς τὸ λέω ἐγώ, ποὺ τώρα τελευταῖα μελέτησα πολὺ τὸ θέμα καὶ συμβουλεύθηκα καὶ ἀνωτέρους ἀπὸ μένα. Γιατὶ δὲν εἶνε θέμα νὰ βγοῦμε στὰ μπαλκόνια καὶ νὰ φωνάζουμε.
Ἐκδηλώθηκα τελευταῖος, γιατί μελέτησα βαθειὰ τὸ θέμα. Ρώτησα τὴ συνείδησί μου, ρώτησα τὸ Θεό μου, ρώτησα τοὺς πατέρας τῆς Ἐκκλησίας, ρώτησα ὅλους, γιὰ νὰ δῶ ποῦ πᾶμε, ποῦ βρισκόμεθα. Γιατὶ ποτέ μέσ᾿ στὴν καρδιά μου δὲν μποροῦσε νὰ περάσῃ ἡ ἰδέα, ὅτι ἕνας πατριάρχης μποροῦσε νὰ μᾶς προδώσῃ.
Ὅταν σκέπτωμαι τὸ Γρηγόριο τὸν Ε΄, ὅταν σκέπτωμαι τὸ σχοινί του τὸ ματωμένο, ὅταν σκέπτωμαι τοὺς ἥρωας πατριάρχας, κλωτσάει ἡ ψυχή μου. Δὲν μπορεῖ νὰ παραδεχθῇ ἡ ψυχή μου, ὅτι ὀρθόδοξος πατριάρχης μπορεῖ νὰ δεχθῇ αὐτὸ τὸ μεγάλο μυστήριο τῆς ἀνομίας. Δὲν μπορεῖ νὰ τὸ δεχθῇ αὐτὸ ἡ ψυχή μου. Τώρα, ἔχω πεισθῆ ἀκραδάντως, ὅτι μυστήριο ἀνομίας καὶ προδοσίας μέσα στὴν Ἐκκλησία μας συντελεῖται. Καὶ γι᾿ αὐτὸ ὁμιλῶ καὶ γι᾿ αὐτὸ κηρύττω καὶ γι᾿ αὐτὸ γράφω.

Ἄλλαξε ὁ πάπας; Πῶς ἄλλαξε; Λέει μιὰ παροιμία· «Ὁ λύκος, κι ἂν ἐγέρασε κι ἄσπρισε τὸ μαλλί του, μήτε τὴν γνώμην ἄλλαξε μήτε τὴν κεφαλή του»· ὁ λύκος τὸ μαλλί του ἀλλάζει, ἀλλὰ τὴ γνώμη του δὲν τὴν ἀλλάζει. Ἢ μᾶλλον ὁ λύκος μπορεῖ ν᾿ ἀλλάξῃ, ἀλλὰ ὁ πάπας δὲν ἀλλάζει. Δὲν ἐννοῶ τὸ πρόσωπο, ἀλλὰ τὸν θεσμό.
Λέω, δὲν ἀλλάζει. Γιατὶ ὁ παπισμὸς στηρίζεται ἐπάνω σὲ ὡρισμένα θεμέλια. Ὁ λύκος, ἂν παύση νὰ τρώη πρόβατα, τότε δὲν θὰ εἶνε λύκος. Ἐὰν ἀφαιρέσης τὰ θεμέλια, θὰ πέση ὅλο τὸ οἰκοδόμημα. Καὶ τὰ θεμέλια τοῦ παπισμοῦ τὰ ἀνέπτυξα. Σᾶς ἔκανα κήρυγμα ὁλόκληρο. Ἔβγαλα φυλλάδιο εἰδικό.
Τὰ θεμέλια τοῦ παπισμοῦ εἶνε δύο ἀντιχριστιανικὲς διδασκαλίες, ποὺ πᾶνε κόντρα μὲ τὸ Εὐαγγέλιο. Τὸ πρῶτο θεμέλιο εἶνε τὸ πρωτεῖο τοῦ πάπα, καὶ τὸ δεύτερο εἶνε τὸ ἀλάθητο. Ἂν τ᾿ ἀλλάξῃ αὐτὰ τὰ δύο ὁ πάπας, δὲν ὑπάρχει πλέον παπισμός. Γι᾿ αὐτὸ σᾶς λέω ὅτι ὁ παπισμὸς εἶνε ἀμετάβλητος. Ἀλλάζει μόνο ὅταν φορᾷ διάφορες μάσκες πρὸς ἐξαπάτησιν τῶν ἀφελῶν. Θὰ σᾶς ἔλεγα μιὰ εἰκόνα πιὸ ζωηρή, πιὸ δελεαστική, πιὸ κτυπητή, ἀλλὰ δὲν τὴν λέω, γιὰ νὰ μὴ γελάσετε. Φτάνει αὐτό.
Ἀφοῦ δὲν ἄλλαξε ὁ πάπας, τότε τί ζητᾶ ἀπὸ μᾶς; Τί ζητᾶ μὲ τοὺς ὀρθοδόξους; Ἄ, ἐδῶ εἶνε τὸ μυστήριο! Παίζει μπακαρᾶ. Ἔχει «χαρτιὰ» δυνατὰ ὁ πάπας αὐτὴ τὴν ὥρα, γιατὶ ἀπέναντί του ἔχει ἀδύνατους παίκτας. Αὐτοὶ ποὺ εἶνε χαρτοπαῖκτες κοιτοῦν ἀπέναντί τους νὰ ἔχουν ἀδύνατους παίκτας· ὅταν ἔχουν δυνατούς, δὲν παίζουν, γιατὶ τοὺς φοβοῦνται.
Αὐτὴ τὴ φορὰ ὁ πάπας εἶνε δυνατὸς παίκτης. Κρατᾶ στὰ χέρια του «χαρτιὰ» μεγάλα καὶ λέγει· Ἢ τώρα, ἢ ποτέ. Ἂν δὲν τοὺς κερδίσω, τοὐλάχιστον νὰ τοὺς διαιρέσω· νὰ τοὺς κάνω κομμάτια καὶ νὰ φαγωθοῦν μεταξύ τους. Ἂν δὲν κατορθώσω αὐτὸ ποὺ θέλω, κάτι πάντως θὰ κερδίσω, 10 20 30 60 100, κάτι θὰ πάρω. Αὐτὸ θὰ εἶνε ἐπιτυχία μου…
Δὲν ἄλλαξε ο πάπας. Δὲ᾿ βλέπετε; Βγῆκε ἀπὸ τὴ Ῥώμη. Πῆρε ἀεροπλάνο καὶ πέταξε μὲ τὰ χρώματα τῆς παπικῆς βασιλείας του καὶ πῆγε στοὺς Ἁγίους Τόπους, πῆγε στὸν Ἰορδάνη, πῆγε στὸ Γολγοθᾶ, πῆγε στὰ προσκυνήματα, πῆγε παντοῦ. Πῆγε καὶ στὴ Φάτνη, ἐκεῖ ποὺ ἐγεννήθη ὁ Χριστός, καὶ ἐκεῖ στάθηκε καὶ ὡμίλησε. Καὶ τί εἶπε; Φτάνουν αὐτὰ τὰ λίγα ποὺ εἶπε. Τὰ ἔχω γραμμένα στὴ «Σπίθα», καὶ ὅποιος μπορεῖ ἂς τὰ διαψεύσῃ(*). Γιατὶ ὕστερα ἀπ᾿ αὐτὰ ποὺ ἔγραψα ἕνα ἀπὸ τὰ δύο πρέπει νὰ γίνη· ἢ ὁ Αὐγουστῖνος νὰ καθαιρεθῆ, ἢ ὁ πατριάρχης(**).

―――――――――――
(*) Βλ. «Χριστιανικὴ Σπίθα», φ. 264 – 265, Ἀθήνα 1963.
(**) Οἱ ἱεροὶ κανόνες διατάσσουν· Νὰ καθαιρῆται ὁ ἱερεύς, ὁ ἐπίσκοπος, ἢ ὁ πατριάρχης ποὺ συλλειτουργεῖ, συμπροσεύχεται, εὐλογεῖ καὶ δέχεται εὐλογίες αἱρετικῶν.

ΓΙΑΤΙ ΔΕΝ ΔΙΑΜΑΡΤΥΡΟΝΤΑΙ ΓΙΑ ΤΗΝ ΚΑΤΑΝΤΙΑ
ΤΟΥ ΠΑΤΡΙΑΡΧΟΥ ΒΟΡΘΟΛΟΜΑΙΟΥ ΟΙ ΟΡΘΟΔΟΞΟΙ ΕΠΙΣΚΟΠΟΙ;

Αλωνίζουν ἐδῶ στὴν Ἑλλάδα οἱ αἱρετικοί, ἁλωνίζουν οἱ ἄθεοι, ἁλωνίζουν οἱ πάντες, διότι δὲν ἔχουμε ἐκκλησία ζῶσα καὶ ἐλευθέρα, διότι δὲν ἔχουμε ἐπισκόπους ποὺ νὰ ζοῦνε καὶ νὰ πεθαίνουν γιὰ τὴν πίστι μας· δὲν ὑπάρχουν. Καὶ τελειώνω, γιὰ νὰ κάνω πλέον τ᾿ ἀποκαλυπτήρια.
Ἐδῶ, ὁ καθένας ποὺ πῆγε στὴ θεολογικὴ σχολὴ καὶ φόρεσε τὸ ῥασάκι δὲν ἔχει πόθο νὰ πάῃ κάτω στὴν Οὐγκάντα, νὰ πάῃ στὴν Ἰαπωνία, γιὰ νὰ κηρύξῃ τὸ Χριστό· νὰ πάῃ ἐφημέριος ἐπάνω κοντὰ στὰ Σερβικὰ σύνορα, νὰ πάῃ ἱεροκήρυκας ἐπὶ τέλους. Θὰ καθήση ἐδῶ μέσα στὴν Ἀθήνα καὶ θὰ γλείφη ναυάρχους, στρατηγούς· θὰ λουστράρη τὰ παπούτσια καὶ τοῦ τελευταίου ἀλήτη τῶν Ἀθηνῶν, γιὰ ἕνα καὶ μόνο σκοπό· νὰ γίνη δεσπότης, ν᾿ ἁρπάξη πατερίτσα. Αὐτό εἶνε τὸ μεγάλο τους κακό. Καὶ ἐνῷ αὐτοὶ ποὺ δὲν ἔχουν ἰδανικὰ κυνηγοῦν ἀπὸ πόρτα σὲ πόρτα, γιὰ ν᾿ ἀνεβοῦν σὲ ὑψηλὰ ἀξιώματα, οἱ ἄλλοι, ἐκεῖνοι ποὺ ἔχουνε μέσα τους μιὰ μικρὰ εὐλάβεια, ποὺ πιστεύουν στὸ Θεό, ἀκοῦνε ἐπισκοπικὸ ἀξίωμα καὶ τρέμει ἡ ψυχή τους. Τὰ παλιὰ τὰ χρόνια, τὰ εὐλογημένα χρόνια, κόβανε αὐτιά, κόβανε τὶς μύτες των, γιὰ νὰ μὴ γίνουν ἐπίσκοποι. Καὶ τοὺς ἅρπαζε διὰ τῆς βίας ὁ λαὸς καὶ τοὺς ἔκανε ἐπισκόπους. Ἅρπαξε τὸν Μέγα Βασίλειο διὰ τῆς βίας, ἅρπαξε τὸν Χρυσόστομο διὰ τῆς βίας, ἅρπαξε τὸν Ἀθανάσιο διὰ τῆς βίας… Τώρα ἁρπάζουν αὐτοί διὰ τῆς βίας τὸ ἐπισκοπικὸ ἀξίωμα. Ἰδού ἡ μεγάλη διαφορά.

Καὶ σᾶς ἐρωτῶ· Ἀπὸ τέτοιους δεσποτάδες, ποὺ μπῆκαν ὄχι ἀπὸ τὴν πόρτα ἀλλὰ ἀπὸ τὰ παράθυρα κι ἀπὸ τὰ κεραμίδια, μπορεῖς νὰ περιμένης κάτι καλό; Διότι γιὰ νὰ γίνη κανεὶς δεσπότης πρέπει νὰ εἶνε ἢ θεόκλητος ἢ δημόκλητος. Αὐτούς οὔτε ὁ Θεὸς τοὺς κάλεσε οὔτε ὁ λαὸς τοὺς διάλεξε. Καὶ ἐν γένει σήμερα τοὺς δεσποτάδες στὴν Ἐκκλησία μας οὔτε ὁ Θεὸς τοὺς καλεῖ οὔτε ὁ λαὸς τοὺς διαλέγει.
Νά λοιπόν, ἀγαπητοί μου, οἱ λόγοι διὰ τοὺς ὁποίους λέγομεν ὅτι· Οἱ συνθῆκες γιὰ νὰ γίνη ἡ ἕνωσι τῶν «ἐκκλησιῶν» eἶνε δυσμενεῖς γιὰ τὴν Ὀρθοδοξία.
Δὲν ἔχουμε καμμία ἐμπιστοσύνη στὸν Ἀθηναγόρα νὰ διαπραγματευθῆ τὸ μεγάλο αὐτὸ θέμα. Δὲν τοῦ ἔχουμε καμμία ἐμπιστοσύνη. Τὸ γράφω πλατειὰ μέσα στὸ περιοδικόν (βλ. «Χριστιανικὴ Σπίθα» ἔ.

ΕΝΟΧΟΙ ΟΙ ΒΛΑΣΦΗΜΟΙ – ΣΥΝΕΝΟΧΟΙ ΟΙ ΑΔΙΑΦΟΡΟΙ

‘Ενοχοι! Ποιοι; Οι βλάσφημοι. Αυτοί, οι οποίοι οπουδήποτε και αν σταθούν, ακονίζουν την γλώσσαν των, ανοίγουν το στόμα των και ωσάν φίδια φαρμακερά χύνουν το δηλητήριον των, υβρίζουν με το αισχρότερον λεξιλόγιον τα ιερά και όσια της Θρησκείας μας. Φρίκη! Όλοι οι λαοί, και αυτοί ακόμη οι άγριοι, σέβονται τον θεόν των˙ και μόνον ημείς οι Έλληνες, οι Ορθόδοξοι Χριστιανοί, υβρίζομεν τα ιερά και όσια της Θρησκείας μας.

Υβρίζομεν! Όλοι λοιπόν υβρίζομεν; Όλοι είμεθα βλάσφημοι; Δεν αρνούμεθα ότι υπάρχουν πολλοί, οι οποίοι ποτέ εις την ζωήν των δεν εβλασφήμησαν. Καυχώνται μάλιστα δια τούτο και το παρουσιάζουν ως τίτλον αγιότητος. Αλλά και αυτοί έχουν μερίδα εις την ενοχήν των βλασφήμων, και θα δώσουν λόγον δια τας φρικτάς βλασφημίας, αι οποίαι ακούγονται επάνω εις την γην. Ναι, είνε συνένοχοι. Διότι ακούουν με απάθειαν, με αδιαφορίαν να βλασφημήται η Θρησκεία μας. Παρατηρήσατε τι γίνεται! Ένας βλάσφημος εις την πλατείαν της πόλεως βλασφημεί. 50, 100, 200, 1.000 άνθρωποι τον ακούουν. Δεν είνε Εβραίοι ούτε Τούρκοι. Χριστιανοί είνε. Λέγουν, ότι πιστεύουν εις τον Χριστόν. Και όμως, ούτε ένας από αυτούς, οι οποίοι ήκουσαν την φρικτήν βλασφημίαν, δεν συνεκινήθη, δεν εταράχθη, δεν εθύμωσε, δεν ηγανάκτησε, δεν ήνοιξε το στόμα του δια να διαμαρτυρηθή δια την δημοσίαν προσβολήν της Θρησκείας. Πως να ονομάσωμεν τους Χριστιανούς αυτούς του 20ου αιώνος; Χλιαρούς, απαθείς, αδιαφόρους; Επιεικής ο χαρακτηρισμός. Η ενοχή των είνε μεγάλη, τεραστία.

Θα ηθέλομεν να ερωτήσωμεν ένα από αυτούς, οι οποίοι ακούουν αδιάφορι τας βλασφημίας˙ Άνθρωπε! Υπόθεσε,

ότι εις την πλατείαν κάποιος υβρίζει με τας χυδαιοτέρας λέξεις την γυναίκα σου ή την μητέρα σου ή την αδελφήν σου. Τι θα κάμης; Θα κάθεσαι νʼ ακούης με απάθειαν τας ύβρεις; Θʼ ανέχεσαι να υβρίζεται η οικογενειακή σου τιμή; Όχι. Μέσα εις το στήθος σου κύμα αγανακτήσεως θα φουντώση. Πως τολμά αυτός, θα είπης, ο αυθάδης νʼ αναφέρη τόσον υβριστικά το όνομα της οικογενείας μου; Η γυναίκα μου και η μητέρα μου και η αδελφή μου είνε τίμιαι γυναίκες. Αυτός, ο οποίος τας υβρίζει, θα έπρεπε να πλύνη πρώτον το στόμα του δια νʼ αναφέρη το όνομα των. Αλλά τώρα θα μάθη να μη υβρίζη το σπίτι μου. Και πλησιάζεις τον υβριστήν της οικογενειακής σου τιμής. Και τον παρατηρείς, και τον ελέγχεις δημοσία, και τον μηνύεις εις τα δικαστήρια, και κάμνεις το παν δια νʼ αποκατασταθή η προσβληθείσα τιμή της οικογενείας σου. Αυτά κάμνεις, άνθρωπε, όταν υβρίσουν ένα προσφιλές μέλος της οικογενείας σου.

Αλλά τώρα; Δεν ακούεις; Δεν έχεις αυτιά; Δεν έχεις καρδίαν; Δεν έχεις αίσθημα; Δεν έχεις νεύρα; Δεν έχεις θυμόν; Τι έπαθες; Ιδού! Αυτός ο αυθάδης υβρίζει μίαν γυναίκα, η οποία αξίζει ασυγκρίτως περισσότερον από την μητέρα σου και από την γυναίκα σου και από την αδελφήν σου. Είνε η Παναγία μας, η «γλυκειά Μάνα» όλων των Χριστιανών. Αυτήν παρακαλείς εις τον κίνδυνον˙ «Παναγία, σώσε με». Και τώρα την υβρίζουν. Την υβρίζουν με λέξεις, με τας οποίας δεν τολμούν να υβρίσουν και την χειροτέραν του κόσμου γυναίκα. Και συ τι κάμνεις; Κάθεσαι και καμαρώνεις τον βλάσφημον. Και ονομάζεσαι Χριστιανός!… Εντός ολίγου ακούεις άλλον να υβρίζη Εκείνον, του οποίοι η αρετή «εκάλυψεν ουρανούς». Είνε ο Χριστός. Δεν υπάρχει άλλος ανώτερος απʼ αυτόν. Ούτε μας ηγάπησεν άλλος, όπως ο Χριστός. Ούτε υπάρχει άλλος ευεργέτης της ανθρωπότητος μεγαλύτερος από τον Χριστόν. Και όμως, ακούομεν να υβρίζεται το όνομα του καθημερινώς, και ημείς ουδεμίαν διαμαρτυρίαν κάμνομεν.

* * *

Ω! Εάν επιστεύομεν πραγματικώς εις την Θρησκείαν μας, δεν θʼ ανεχόμεθα την βλασφημίαν. Μόλις θα ηκούομεν την βλασφημίαν, θα επλησιάζομεν τον βλάσφημον, οποιοσδήποτε και εάν ήτο, θα διεμαρτυρόμεθα εντόνως και θα του ελέγομεν˙ «Πρόσεξε! Δεν σου επιτρέπομεν να βλασφημής τον Πατέρας μας. Πατέρας μας είνει ο Θεός. Δεν σου επιτρέπομεν να βλασφημής την Μητέρας μας. Μητέρας μας είνε η Παναγία. Δεν σου επιτρέπομεν να βλασφημής τον προστάτην μας. Προστάτης μας είνε ο Άγιος…».

Το καθήκον σου Χριστιανέ, είνε ολοφάνερον. Δεν αρκεί να λέγης «Δεν εβλασφήμησα», αλλʼ έχεις υποχρέωσιν και νʼ αντιδράς εναντίον των βλασφήμων. Μη κλείσης το στόμα σου όταν βλασφημήται η Θρησκεία μας. Άνοιξε το! Συμβούλευσε την πρώτην, έλεγξε την δευτέραν φοράν. Τιμώρησε την τρίτην. Το παν πράξε, ώστε εις το σπίτι σου, εις το χωρίον σου, εις την πόλιν σου να μη ακούεται βλασφημία. Εις κάθε χωρίον και εις κάθε πόλιν πρέπει οι Χριστιανοί, οι οποίοι πιστεύουν εις τον Χριστόν, να ενωθούν , να ιδρύσουν Αντιβλασφημικόν Σύλλογον, και να πολεμήσουν τον εωσφόρον της βλασφημίας.

Εμπρός, Χριστιανοί μου! Ας αγωνισθώμεν όλοι δια να εξαλείψωμεν την βλασφημίαν από την Πατρίδα μας και να διδάξωμεν όλους, ότι υπεράνω όλων των ονομάτων είνε το όνομα του Ιησού Χριστού, το όνομα Εκείνου, ενώπιον του οποίου θα γονατίση μίαν ημέραν ολόκληρος η κτίσις.

«Ὥσπερ εὐδοκιμούντων ἡμῶν τὸ ὄνομα τοῦ Θεοῦ δοξάζεται, οὕτως ἁμαρτανόντων βλασφημεῖται καὶ ὑβρίζεται».

(Ἱερὸς Χρυσόστομος)

Λυκούργος Νάνης, «Αφωνότεροι ιχθύων», οι πλείστοι των ιεραρχών μας δύο ημέρες προ της υλοποιήσεως του σκανδαλώδους πατριαρχικού τολμήματος.

Δύο ημέρες προ της υλοποιήσεως του σκανδαλώδους πατριαρχικού τολμήματος, και «άκρα του τάφου σιωπή» βασιλεύει εντός του περιβόλου του επισκοπικού σώματος (και όχι μόνο) της Ελλαδικής Εκκλησίας.

«Αφωνότεροι ιχθύων», οι πλείστοι των ιεραρχών μας, μάλλον έχουν στραμμένη την προσοχή τους στα συλλείτουργα,(εύχομαι, ΟΛΟΨΥΧΩΣ, να τους αδικώ αλλά, δυστυχέστατα, αυτήν την εντύπωση αποκομίζει κανείς περιηγούμενος το διαδίκτυο) τα οποία, ειρήσθω εν παρόδω, τόσο μα τόσο απωθούν, πιστούς και απίστους, εξ αιτίας του τρόπου με τον οποίο αυτά πραγματοποιούνται, και κάθε άλλο παρά διαφαίνεται να συνέχονται απ το θλιβερό γεγονός ότι ο πατριάρχης Κωνσταντινουπόλεως, αιρόμενος υπεράνω των Θείων και Ιερών κανόνων, των απαγορευόντων ρητώς και κατηγορηματικώς την μετά των αιρετικών συμπροσευχή (παρά τις σοφιστείες των υποστηρικτών τους) και επισυρόντων φρικτές αρές επί των κεφαλών των κατά καιρούς παραβατών τους, πρόκειται να προσθέσει έναν ακόμη κόμβο στο κομβολόγιο των οικουμενιστικών- προδοτικών της Ορθοδοξίας ανομημάτων του με την επικείμενη επίσκεψή του στα Ιεροσόλυμα….

Tην συνεχεια εδώ http://aktines.blogspot.gr/2014/05/blog_

Πάπας Φραγκίσκος : Τα RFID τσιπάκια είναι ευλογία από τον Θεό

http://polemiko-imerologio.

Σε μια αμφιλεγόμενη κίνηση κατά την καθολική εκκλησία , ο πάπας Francis, υποστήριξε ξεκάθαρα και τάχθηκε υπέρ των τεχνολογιών RFID Chip και το εξαιρετικό δυναμικό που διαθέτουν για την ανθρωπότητα .

Κατά τη διάρκεια της εβδομαδιαίας ομιλίας ο Ποντίφικας , μίλησε στο πλήθος για την άποψή του σχετικά με την τεχνολογία RFID και διαβεβαίωσε τους οπαδούς του ότι καμία πνευματική βλάβη δεν μπορεί να προέλθει από την υποδοχή του εμφυτεύματος RFID …

_

Κωνσταντινούπολη 1453, Ἑλλάδα 2014

Γράφει ὁ Νίκος Χειλαδάκης,

Δημοσιογράφος-Συγγραφέας-Τουρκολόγος

Ἡ Κωνσταντινούπολη ἔπεσε τὸ 1453 ἀπὸ διπλὴ προδοσία. Ἀπὸ τὴν μιὰ τὴν πολέμησαν οἱ Ἕλληνες ἐξωμότες ποὺ εἶχαν προσχωρήσει στὸ Ἰσλὰμ καὶ στελέχωσαν τὸν στρατὸ τοῦ Μωάμεθ τοῦ Πορθητῆ καὶ ἀπὸ τὴν ἄλλη εἴχαμε τὴν προδοσία τῆς δυτικόφιλης παράταξης ποὺ ὑπέσκαπτε τὸ μέλλον τῆς αὐτοκρατορίας καθὼς ἤθελε νὰ τὴν παραδώσει στὴν ἐξουσία τοῦ Πάπα. Προηγουμένως οἱ παπικοὶ εἶχαν καταφέρει τὸ πρῶτο μεγάλο χτύπημα γιὰ τὴν κατάλυση τῆς ἀνατολικῆς αὐτοκρατορίας μὲ τὶς Σταυροφορίες καὶ τὴν ἄγρια λεηλασία τῆς Κωνσταντινούπολης ὅταν τὴν κατέλαβαν τὸ 1204.
Σήμερα βρισκόμαστε σὲ μιὰ παρόμοια μὲ ἄλλα βέβαια δεδομένα κατάσταση. Ἕνα προδοτικὸ πολιτικὸ κατεστημένο ἔχει παραδώσει τὴν χώρα στὴν κυριαρχία τῆς Δύσης καὶ ἔχει καταρρακώσει τὸν ἑλληνικὸ λαὸ στέλνοντας χιλιάδες στὴν αὐτοκτονία, διαλύοντας τὸν κοινωνικὸ ἱστὸ καὶ καταστρέφοντας τὴν ἐθνικὴ οἰκονομία. Ἀπὸ τὴν ἄλλη ὁ ἐξ ἀνατολῶν κίνδυνος συνεχῶς μεγαλώνει καὶ… η τουρκικὴ προκλητικότητα ἀναβαθμίζεται συνεχῶς στὸν ἀέρα, στὴν θάλασσα, ἀλλὰ καὶ στὴν στεριά, καθὼς ὁλόκληρες περιοχὲς τῆς ἑλληνικῆς ἐπικράτειας, ὅπως ἡ δυτικὴ Θράκη ἀλλὰ καὶ τὰ Δωδεκάνησα καὶ ἰδίως τὸ Καστελόριζο, βρίσκονται πλέον ὑπὸ καθαρὴ ἀμφισβήτηση τῆς ἑλληνικῆς τους κυριαρχίας.
Εἶναι χαρακτηριστικὸ πὼς ἡ πολιτικὴ ἡγεσία ἔχει οὐσιαστικὰ συμπλεύσει μὲ τὴν θρησκευτικὴ ἡγεσία γιὰ νὰ διαλύσουν καὶ νὰ λεηλατήσουν ὅτι ἔχει ἀπομείνει ὄρθιο ἀπὸ τὸν Ἑλληνισμὸ καὶ τὴν Ὀρθοδοξία. Τὰ τελευταῖα κατορθώματα τῆς ἐκκλησιαστικῆς ἡγεσίας εἶναι πλέον μιὰ φανερὴ θρησκευτικὴ ἀποστασία, παραβίαση ὅλων των κανόνων τῶν Οἰκουμενικῶν Συνόδων μὲ ἀποκορύφωμα τὴν τελευταία σκανδαλώδη συμπροσευχὴ τοῦ Πατριάρχη μὲ τὸν αἱρετικὸ νεοταξικὸ Πάπα τῆς Ρώμης, ποὺ ἐξυπηρετεῖ μὲ τὸν καλύτερο τρόπο τὰ μασονικὰ συμφέροντα μιᾶς ληστρικῆς καὶ διεστραμμένης Εὐρωπαϊκῆς Ἕνωσης.
Οἱ τελευταῖες ἐκλογὲς δυστυχῶς ἔδειξαν πὼς συνεχίζεται ὁ συνεχιζόμενος θανατηφόρος κατήφορος αὐτῆς τῆς χώρας. Ἀπὸ τὴν μιὰ εἴχαμε ἕνα δεδηλωμένο ἄθεο μὲ νεοταξικὲς ἰδέες ποὺ ἀντιδρᾶ ἀκόμα καὶ στὴν σκέψη ὅτι θὰ πρέπει, ἂν αὔριο κληθεῖ νὰ κυβερνήσει, νὰ ὁρκιστεῖ στὸ σύνταγμα τῆς ὁμοούσιας Ἁγίας Τριάδας. Ἀπὸ τὴν ἄλλη εἴχαμε ἕνα τρομερὸ θεομπαίχτη, παλιὸ στέλεχος τῆς λέσχης Μπίλεντεμπεργκ ποὺ δὲν δίστασε νὰ «πουλήσει» θρησκεία καὶ Ὀρθοδοξία γιὰ νὰ πλανέψει τοὺς ψήφους τοῦ «ἀγαθοῦ» ποιμνίου μὲ σκοπὸ νὰ διαιωνίσει τὴν ληστρική του ἐξουσία ὑπηρετώντας τὰ συμφέροντα τῶν ξένων μασονικῶν εὐρωπαϊκῶν ἀφεντάδων του. Πέραν ἀπὸ αὐτοὺς τοὺς δυὸ πρωταγωνιστές, εἴχαμε ἕνα κυκεώνα πολλῶν πολιτικῶν κομμάτων ποὺ τὸ μόνο ποὺ ἐξέφραζαν ἦταν οἱ ἐγωιστικὲς φιλοδοξίες τῶν διαφόρων ἀρχηγῶν τοὺς σύμφωνα μὲ τὸ δόγμα, κάθε Ἕλληνας καὶ ἕνα κόμμα. Ἔντεχνα δηλαδή, διαιρεῖ καὶ βασίλευε!
Μέσα σὲ ὅλη αὐτὴ τὴν ζοφερὴ κατάσταση ἀναρωτιέται, ὅποιος ἀκόμα κατάφερε νὰ ἔχει σώας τὰς φρένας καὶ συνείδηση τῆς πραγματικότητας, πὼς θὰ μπορέσει νὰ σωθεῖ μιὰ χώρα ξεπουλημένη, ἕνας λαὸς προδομένος καὶ μιὰ κοινωνία πλανεμένη στὶς σειρῆνες τῆς Νέας Τάξης Πραγμάτων, (μὲ τὸ χαρακτηριστικὸ σλόγκαν, Ὢχ ἀδερφὲ τί μὲ νοιάζει ἐμένα!). Ἡ(οἱ) πολιτικὴ(οι), ἀπέτυχε(αν) καὶ πρόδωσε(αν). Ἡ ἱεραρχία προσχώρησε στὴν ἀποστασία. Ὑπάρχει ὅμως ἕνα μεγάλο ποίμνιο ποὺ ἔχει τρομερή, ἀλλὰ σὲ ὕπνωση δύναμη καὶ αὐτὸ τὸ εἶχαν καταλάβει ὅσοι ἐξόντωσαν τὸν μακαριστὸ Χριστόδουλο. Εἶχαν τρομοκρατηθεῖ ἀπὸ τὴν κινητικότητά του καὶ τὴν δύναμή του νὰ ξεσηκώνει τὸν λαό.
Εἶναι γνωστὸ ἀπὸ τὴν ἱστορία μας, (ποὺ τώρα θὰ πρέπει νὰ τὴν ξεχάσουμε), πὼς πολλοὶ ἱεράρχες στάθηκαν στὶς ἐπάλξεις καὶ ἔδωσαν ζωὴ στὸν ἑλληνισμό. Σήμερα ποιοὶ εἶναι αὐτοὶ ποῦ θὰ σηκώσουν τὸ βάρος τῆς σεβασμιότητάς τους; Ποιοὶ θὰ σηκωθοῦν καὶ θὰ σταθοῦν  στὸ ὕψος τους νὰ σταματήσει ἡ νέα πτώση τῆς Κωνσταντινούπολης; Γιατί αὐτὴ τὴν φορὰ ἡ ἅλωση θὰ εἶναι ὁριστική, καθὼς δὲν θὰ εἶναι μόνο ὑλική, ἀλλὰ τὸ πιὸ χειρότερο, θὰ εἶναι καὶ πνευματικὴ ἅλωση τῶν σωμάτων καὶ τῶν καρδίων ἠμῶν τῶν Ἑλλήνων! Ἂν ὑπάρχουν, καιρὸς νὰ μᾶς δείξουν πὼς εἶναι ἀληθινοὶ ποιμενάρχες καὶ ὄχι ὑποκριτὲς ρασοφόροι ποὺ κρύβονται πίσω ἀπὸ τοὺς σύγχρονους ἐφιάλτες τοῦ Ἑλληνισμοῦ!

_

ΑΚΡΩΣ ΕΠΕΙΓΟΝ ΑΓΩΝΙΩΔΗΣ ΕΚΛΗΣΗ ΓΙΑ ΤΗΝ ΣΩΤΗΡΙΑ ΤΗΣ ΖΩΗΣ ΤΗΣ ΜΑΡΙΑΜ, ΟΡΘΟΔΟΞΟΥ ΧΡΙΣΤΙΑΝΗΣ ΜΗΤΕΡΑΣ ΚΑΙ ΕΓΓΥΜΟΝΟΥΣΑΣ ΣΤΟ ΣΟΥΔΑΝ

ΑΚΡΩΣ ΕΠΕΙΓΟΝ ΚΑΙ ΘΕΡΜΟΤΑΤΗ ΠΑΡΑΚΛΗΣΗ

ΓΙΑ ΠΡΟΣΕΥΧΗ ΚΑΙ ΔΙΑΜΑΡΤΥΡΙΑ ΣΤΟ ΥΠΟΥΡΓΕΙΟ ΕΞΩΤΕΡΙΚΩΝ,

ΤΗΝ ΠΡΕΣΒΕΙΑ  ΤΟΥ ΣΟΥΔΑΝ ΚΑΙ ΤΗΝ Ι. ΣΥΝΟΔΟ  ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ

Δικαστήριο του Χαρτούμ με βάση τη σαρία του ισλάμ καταδίκασε μια 27χρονη γυναίκα σε θάνατο επειδή ασπάστηκε τον χριστιανισμό, παρά τις εκκλήσεις δυτικών χωρών να γίνει σεβαστό το δικαίωμά της να επιλέξει θρησκεία.

ΣΥΝΔΕΣΜΟΣ ΕΔΩ: http://agonasax.blogspot.gr/2014/05/action-alert.html

_____

ΑΠΟΣΤΟΛΙΚΟ

Η ΜΑΓΕΙΑ

«Διαπονηθείς δε ο Παύλος και επιστρέψας τω πνεύματι είπε·
Παραγγέλλω σοι εν τω ονόματι Ιησού Χριστού εξελθείν απ’ αυτής»
(Πράξ. 16,18)

Ας προσπαθήσωμε, αδελφοί μου, να πάρουμε κάποιο ωφέλιμο δίδαγμα απ᾿ όσα ακούσαμε σήμερα.
Σήμερα είναι η Κυριακή του Τυφλού. Σήμερα το ευαγγέλιο διηγείται ένα από τα μεγαλύτερα θαύματα που έκανε ο Κύριος ημών Ιησούς Χριστός· ένας τυφλός εκ γενετής είδε το φως του. Δεν πρόκειται, αδελφοί μου, ν᾿ ασχοληθώ με το θαύμα αυτό, διότι θα μου πείτε· Δόξα τω Θεώ όλοι εδώ που είμαστε έχουμε μάτια και βλέπουμε. Ας δοξάσουμε το Θεό γιατί μας δίνει το φως το σωματικό, και ας τον παρακαλέσουμε να μας δώσει και το ανώτερο φως, το φως το ψυχικό.
Δεν θα ασχοληθώ με το ευαγγέλιο, που σας είναι γνωστό. Θα προσπαθήσω ν᾿ ανοίξω τον απόστολο του Χριστού, που είναι ένας καθρέπτης. Και σ᾿ αυτόν τι βλέπω;
Βλέπω μια αμαρτία, που εξακολουθεί δυστυχώς να διαπράττεται και στην γενεά μας. Θα ήμουν ευτυχής εάν μπορούσα να την ξεριζώσω, για να μη διαπράτεται στον τόπο μας. Ποια είναι αυτή η αμαρτία;

Η ΜΑΓΙΣΣΑ ΤΩΝ ΦΙΛΙΠΠΩΝ

Υπήρχε, λέει, κάποτε ένα κορίτσι πτωχό, που κατοικούσε σε μια αρχαία πόλη, σε μια πόλη που δεν υπάρχει σήμερα. Κάποτε εκεί υπήρχαν παλάτια, υπήρχαν δικαστήρια, αγορές, θέατρα μεγάλα, στρατώνες. Κάποτε εκεί κατοικούσαν τρακόσες χιλιάδες άνθρωποι. Σε μια νύχτα —κάτι λέει ο απόστολος— σεισμός έγινε, και τώρα δεν υπάρχει τίποτε. Τώρα αν πας, θα βρεις μόνο σπασμένα μάρμαρα. Τώρα αν πας, θα δεις τους αρχαιολόγους να σκάβουνε, για να βγάλουν μέσα από τη γη κάτι μωσαϊκά και πολύτιμα ευρήματα από σπίτια.
Αυτά θα πάθουμε κ᾿ εμείς καμιά μέρα μέσα στις μεγαλουπόλεις, αν δεν μετανοήσουμε. Αυτά είναι γραμμένα. Διαβάστε την Αποκάλυψη για να τα δείτε. Και Read more »

Κυριακὴ τοῦ Τυφλοῦ (Ἰωάν. 9,1-38)

ΓIATI ΠΑΣΧΟΥΜΕ;

«Ῥαββί, τίς ἥμαρτεν, οὗτος ἢ οἱ γονεῖς αὐτοῦ, ἵνα τυφλὸς γεννηθῇ;» (Ἰωάν. 9,2)

  ΣΗΜΕΡΑ, ἀγαπητοί μου, εἶνε Κυριακή. Εἶνε ἡ ἕκτη Κυριακὴ ἀπὸ τὸ Πάσχα.
Ἀκούσατε τὸ Εὐαγγέλιο. Ὁμιλεῖ γιὰ ἕνα θαῦμα. Μὲ τὴ δύναμι τοῦ Χριστοῦ τὰ μάτια τοῦ τυφλοῦ ἄνοιξαν καὶ εἶδε τὸ φῶς του.
Θέλω νὰ προσέξουμε ἕνα σημεῖο. Ποιό; Ὅταν οἱ μαθηταὶ εἶδαν τὸν τυφλό, τὸν λυπήθηκαν καὶ ρώτησαν· Δάσκαλε, γιατί αὐτὸς ὁ ἄνθρωπος νὰ γεννηθῇ τυφλός; ἔκανε ὁ ίδιος ἁμαρτίες, ἢ ἔκαναν οἱ γονεῖς του; (Ἰωάν. 9,2).
Αὐτὸ τὸ «γιατί;» θὰ ἐξηγήσουμε. Διότι καὶ σήμερα ὑπάρχει στὸν κόσμο αὐτὸ τὸ «γιατί;». Καὶ σήμερα ὑπάρχουν δυστυχισμένοι· ἔρχονται συμφορές, ἀρρώστιες καὶ θάνατος· καὶ σήμερα ὑπάρχει φτώχεια καὶ συκοφαντία, διαβολές, διωγμοὶ καὶ τόσα ἄλλα κακά. Καὶ πῶς τ᾿ ἀντιμετωπίζουν οἱ ἄνθρωποι; Ἡ ψυχὴ ἀρχίζει ν᾿ ἀγανακτῇ καὶ νὰ λέῃ· Θεέ μου, γιατί; Ἐγὼ λοιπὸν εἶμαι ὁ πιὸ ἁμαρτωλὸς στὸν κόσμο; Γιατί σ᾿ ἐμένα τόσα κακὰ καὶ τόσες συμφορές;… Τί μᾶς ἀπαντᾷ τὸ Εὐαγγέλιο;
Τὰ κακὰ ποὺ μᾶς βρίσκουν, χωρίζονται σὲ τρεῖς κατηγορίες. Ἄλλα προέρχονται ἀπὸ τοὺς γονεῖς μας. Ἄλλα προέρχονται ἀπὸ ἐμᾶς τοὺς ιδιους. Καὶ ἄλλα τέλος τὰ ἐπιτρέπει ὁ Θεός. Θὰ τὸ κάνω λιανὰ αὐτό.

* * *

Εἶπα, ὅτι μερικὰ δυστυχήματα προέρχονται ἀπὸ τοὺς γονεῖς. Μὰ πῶς;
Περιοδεύοντας ὡς ἱεροκήρυκας μπῆκα σ᾿ ἕνα χωριό. Μόλις ἔφθασα βλέπω ἕνα παλληκαράκι 17 χρονῶν, ἐκεῖ ποὺ στεκόταν ὄρθιο καὶ ἄκουγε, ἔπεσε κάτω καὶ ἔβγαζε ἀπὸ τὸ στόμα του ἀφρούς. Τὰ μάτια καὶ τὸ πρόσωπό του ἀγρίεψαν. Σπαρταροῦσε ὅπως τὸ ψάρι ὅταν τὸ βγάλῃς ἀπὸ τὸ νερό. Πῆγα κοντά του. Ἦρθαν κι ἄλλοι. Τοῦ ῥίξαμε νερό, τοῦ κάναμε ἀέρα, καὶ σηκώθηκε. Θέλησα νὰ μάθω, τί συμβαίνει. Ῥώτησα τὸν παπᾶ καὶ ἔμαθα, ὅτι ὁ πατέρας του ἦταν ἀλκοολικός, καὶ γι᾿ αὐτὸ τὸ παιδὶ ἔγινε ἐπιληπτικό.
Πατέρα, παντρεύτηκες γιὰ νὰ γλεντᾷς. Ἔτσι νομίζεις εἶνε ἡ ζωή; Ὅταν πίνῃς, τὸ παιδὶ ποὺ θὰ γεννήσῃς θὰ γίνῃ ἐπιληπτικὸ καὶ θὰ τὸ βλέπῃς καὶ θὰ καίγεσαι. Αὐτὸ λέει τὸ Εὐαγγέλιο σήμερα.
Πολλὰ παιδιὰ εἶνε σακατεμένα, κι αὐτὸ ὀφείλεται στοὺς πατεράδες. Κάτι ἄλλοι πῆγαν στὸ στρατό, ἢ ταξίδεψαν στὸ ἐξωτερικό, ἀπὸ δῶ κι ἀπὸ ᾿κεῖ, σμίξανε μὲ γυναῖκες καὶ κόλλησαν ἀπὸ ᾿κεῖ ἀσθένειες ποὺ ντρέπομαι νὰ πῶ. Καὶ μετὰ αὐτοὶ μὲ τὶς ἀσθένειες παντρεύτηκαν ἀθῷες Ἑλληνίδες κόρες.
Βρὲ πατέρα, ποῦ παντρεύεις τὸ κορίτσι σου μὲ ἕναν τέτοιο σάπιο ἄνδρα; Ἀπὸ τέτοιο πατέρα θὰ γεννηθοῦν παιδιὰ ποὺ θὰ εἶνε ἄλλα τυφλά, ἄλλα κουτσά, ἄλλα τρελλά, ἀλλὰ ἀνισόρροπα. Δὲ᾿ σοῦ φταῖνε τίποτα αὐτὰ τὰ παιδιά. Δὲ᾿ σοῦ φταίει τίποτα ἡ κοινωνία νὰ γίνῃς βάρος της.
Ἑπομένως δὲν φταίει ὁ Θεὸς γιατὶ τὰ παιδιὰ εἶνε σακάτικα. Φταίει ὁ πατέρας καὶ ἡ μάνα, ποὺ ζοῦν ἔξω ἀπὸ τὸ Θεό.

* * *

Ἄλλα λοιπὸν κακὰ εἶνε ἀπὸ τοὺς πατεράδες. Τὸ λέει· Ἁμαρτίαι «πατέρων ἐπὶ τέκνα, ἕως τρίτης καὶ τετάρτης γενεᾶς» (Ἔξ. 20,5). Ἄλλα ὅμως προέρχονται ἀπὸ τὰ ἴδια τὰ παιδιά.
Δὲν φταίει ἡ μάνα κι ὁ πατέρας. Φτωχὸς χωριάτης ὁ πατέρας, ἀλλὰ γερός. Δὲν πῆγε μὲ γυναῖκες, δὲν κάθεται στὶς ταβέρνες, δὲν γνωρίζει τίποτε ἀπὸ τὰ πονηρά. Καὶ τὸ παιδί, ποὺ γεννήθηκε ἀπ᾿ αὐτόν, πῆρε μιὰ πολὺ μεγάλη κληρονομιά. Πῆρε γερὸ κορμί. Μικρὸ πρᾶγμα εἶνε ἡ ὑγεία;
Ἕνας πλούσιος στὴ Νέα Ὑόρκη, ποὺ μποροῦσε ν᾿ ἀγοράσῃ ὄχι μιὰ φορὰ ἀλλὰ ἑπτὰ φορὲς τὴν Ἑλλάδα, αὐτὸς εἶπε· Read more »

Η ΘΑΥΜΑΤΟΥΡΓΙΚΗ ΔΙΑΣΩΣΗ ΤΟΥ ΜΑΚΑΡΙΣΤΟΥ ΓΕΡΟΝΤΟΣ π. ΑΥΓΟΥΣΤΙΝΟΥ – «ΕΙΔΑ ΤΟΝ π. ΑΥΓΟΥΣΤΙΝΟ ΝΕΚΡΟ, ΚΑΙ ΑΓΓΕΛΟΣ ΚΥΡΙΟΥ ΤΟΝ ΕΠΙΑΣΕ ΑΠΟ ΤΟ ΧΕΡΙ»…

http://tribonio.blogspot.gr/2014/05/blog-post_7601.html

Παρασκευή, 16 Μαΐου 2014
Μιχάλης Τσεκουνάρης

Πράγματι, ολίγες ημέρες αργότερα, αρρωσταίνει και εισάγεται για χειρουργική επέμβαση στο Νοσοκομείο «Ευαγγελισμός» της πρωτεύουσας. Οι ώρες κρίσιμες και δύσκολες. Μετά την χειρουργική επέμβαση, έπαθε μόλυνση και ο θρυλικός Γέροντας έφτασε στα πρόθυρα του θανάτου.

 Πατήστε εδώ (1) 

και εδώ· ΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ ΕΝΟΣ ΘΑΥΜΑΤΟΣ ΑΠΟ ΤΗ ΖΩΗ ΤΟΥ π. ΑΥΓ. ΚΑΝΤΙΩΤΟΥ (2)

Υπόμνημα πέντε Μητροπολιτών

κατά των αποφάσεων του Π.Σ.Ε. εν Πουσάν

http://www.agioritikovima.gr/mitropoleis/item/33161-_

Oi άλλοι επίσκοποι γιατί δεν συμμετέχουν, μόνο για τα πανηγύρια είναι; Η Φλώρινα που έχει κάποια ιστορία και έπρεπε να είναι πρώτη στους  αγώνες, τί κάνει; Κοιμάται;

Η ΑΝΤΙΧΡΙΣΤΗ ΣΥΝΑΝΤΗΣΗ ΤΟΥ ΠΑΤΡΙΑΡΧΟΥ ΚΩΝ/ΛΕΩΣ ΣΤΑ ΙΕΡΟΣΟΛΥΜΑ

Ο Αιρεσιάρχης Πατριάρχης Κων/λεως κ. Βαρθολομαίος έφθασε στο άκρον άωτον τῆς αποστασίας. Πολύ πέραν τοῦ προκατόχου του Αθηναγόρα. Προστάτης τῆς αιρετικῆς μεταπατερικῆς-συναφειακῆς θεολογίας τῆς Ακαδημίας Βόλου, προετοιμάζει το έδαφος τῆς καταργήσεως τῆς Ορθοδοξίας διά τῆς «Πανορθοδόξου Συνόδου τοῦ 2016».

Επειδή «ο πίπτων εις το Δόγμα, πίπτει και ηθικά», κατά τους αγίους πατέρας, ρίχνει φῶς στο θέμα τῆς ενότητος ο μακαριστός καθηγητής μου π. Ιωάννης Ρωμανίδης, ο οποίος έγραψε ότι «η ένωση τῶν Εκκλησιῶν ήδη τότε (δηλ. επί Αθηναγόρα) είχε υπογραφεῖ στο κρεβάτι τῆς ανωμαλίας». Τα ηθικά θέματα δεν φαίνεται να έχουν σημασία, τόσο για το Φανάρι, όσο και για την Εκκλησία της Ελλάδος!…

Την συνέχεια εδώ· ΣΑΒΒΟΠΟΥΛΟΣ ΝΙΚΟΛΑΟΣ

ΑΠΟ ΤΟΝ ΑΘΕΟ ΤΟΝ ΤΣΙΠΡΑ ΚΑΠΟΙΟΙ ΑΝΟΗΤΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ ΠΕΡΙΜΕΝΟΥΝ ΤΗΝ ΣΩΤΗΡΙΑ!!! Ο ΑΠΙΣΤΟΣ ΣΤΟΝ ΘΕΟ, ΕΛΕΓΕ Ο ΑΕΙΜΝΗΣΤΟΣ ΓΕΡΟΝΤΑΣ ΑΥΓΟΥΣΤΙΝΟΣ, ΘΑ ΕΙΝΑΙ ΑΠΙΣΤΟΣ ΚΑΙ ΣΤΟΥΣ ΑΝΘΡΩΠΟΥΣ

ΑΛΕΞΗΣ ΤΣΙΠΡΑΣ ΥΠΕΡ ΤΩΝ ΕΚΤΡΩΣΕΩΝ [ΒΙΝΤΕΟ]

_

Μαλούλα και Μονή Αγίας Θέκλας: Τα πριν και μετά τον πόλεμο [photos]

Ιδιαίτερο ενδιαφέρον για την Μονή της Μαλούλας έδειξε ο Πρόεδρος της Συρίας Μπασάρ Άσσαντ. Το Αγιορειτικό Βήμα είχε δημοσιεύσει φωτογραφίες από την επίσκεψη του…

Ξεπουλαμε

και τις ακτες μας !

http://www.tideon.org/index.php/2012-02-03-08-47-53/2012-05-19-14-30-38/4913-2014-05-19-08-44-49

Με απλά λόγια … όλη η αλήθεια  :

κ. ΠΑΠΑΝΙΚΟΛΟΠΟΥΛΟΥ Νικόλαου
Υποναύαρχου Λ.Σ (ε.α)

ΤΡΑΠΕΖΑ ΙΔΕΩΝ

Ἡ ἀδικία τῶν διαφόρων πολιτικῶν συστημάτων

Β΄ πρὸς Θεσσαλονικεῖς (α)

Από την ερμηνεία της Αγίας Γραφής στον κύκλο ανδρών στη Μητρόπολη
Του Μητροπολίτου Φλωρίνης π. Αυγουστίνου Καντιώτου, το 1975

  Φόροι! Ἀπὸ ποῦ ἀλλοῦ θὰ βγοῦν οἱ μισθοὶ τῶν δημοσίων ὑπαλλήλων; Θὰ μᾶς τιμωρήσῃ ὁ Θεός· ὁ δάσκαλος, ὁ καθηγητής, ὁ παπᾶς, ὁ δεσπότης, ὁ δικαστικός, ὁ στρατιωτικὸς καὶ ὅλοι οἱ ἄλλοι παίρνουν τὰ χρήματά τους ἀπὸ τὸ δημόσιο. Ἂν σκεφτοῦμε ὅμως καλά, θὰ δοῦμε ὅτι αὐτὰ βγαίνουν ἀπὸ τὸν καημένο τὸ βοσκὸ καὶ τὸ γεωργό. Ἀλλ᾿ ἕως πότε;
Παντοῦ γίνεται αὐτό. Καὶ στὰ προοδευτικὰ λεγόμενα κράτη τὸ ἴδιο γινόταν. Μὴ νομίζετε ὅτι ἡ Ῥωσία εἶχε διαφορά. Εἶχαν στὸ Κρεμλῖνο μιὰ εἰκόνα ἑνὸς Γάλλου ζωγράφου, ποὺ ἔδειχνε τὸ ἑξῆς. Στὸ ἐπάνω μέρος τῆς εἰκόνος κάθεται ὁ ἡγέτης, ὁ κυβερνήτης, ὁ βασιλιᾶς. Δὲν ἔχει σημασία κι οὔτε μ᾿ ἐνδιαφέρει, ἂν αὐτὸς λέγεται βασιλιᾶς ἢ πρόεδρος τῆς δημοκρατίας ἢ κάπως ἀλλιῶς· ὅλοι ἴδιοι εἶνε, ζοῦν κι αὐτοὶ ὅπως οἱ βασιλιᾶδες. Κάθεται λοιπὸν ἐπάνω ὁ κυβερνήτης, εἴτε τῆς Ῥωσίας εἴτε τῶν Ἡνωμένων Πολιτειῶν, καὶ πατάει πάνω στοὺς ἀξιωματούχους τοῦ κράτους. Κι αὐτοὶ πάλι πατοῦν πάνω στοὺς πλουσίους. Καὶ οἱ πλούσιοι πατοῦν πάνω στὸν καημένο τὸ λαό. Ὅλοι μας ἀνεξαιρέτως ζοῦμε ἀπ᾿ αὐτὸ τὸ λαουτζῖκο. Αὐτὸς μόνο καλλιεργεῖ τὴ γῆ καὶ μᾶς δίνει τὸ ψωμί, τὸ λάδι, τὶς ντομάτες, τὶς πατάτες κι ὅλα τ᾿ ἀγαθὰ γιὰ τὴ συντήρησί μας.
Κι ὅμως δὲν εἴμαστε εὐχαριστημένοι. Ὅλοι ζητοῦν αὐξήσεις. Βρὲ ἀνόητοι, καὶ ὁ Ὄλυμπος νὰ γίνῃ χρυσάφι, ἂν θὰ τὸν κόβουμε κάθε μέρα κατ᾿ αὐτὸ τὸν τρόπο, σύντομα θὰ τὸν φᾶμε.
Θὰ πέσῃ καὶ θὰ ἐξευτελισθῇ τὸ χρῆμα. Ζητᾷς λεφτά; Ἐγὼ προφητεύω· θὰ ἔρθῃ ὥρα, ποὺ θὰ στήσῃ τὸ κράτος ―ὅποιο καὶ νά ᾿νε― ἕνα μηχάνημα καὶ θ᾿ ἀρχίσῃ νὰ βγάζῃ χαρτονομίσματα σὰν τὰ πλατανόφυλλα. Καὶ τότε τί θὰ τὰ κάνῃς τὰ λεφτά; Θὰ παίρνῃς 100.000, 200.000, 500.000, 1.000.000 κολλαριστὰ χιλιάρικα. Ἀλλὰ τί νὰ τὰ κάνῃς; Θὰ εἶνε ἄχρηστα. Βάλ᾿ τα σ᾿ ἕνα τσουκάλι μὲ νερὸ νὰ τὰ βράσῃς καὶ νὰ πιῇς τὸ ζουμί…
Τότε θὰ δῇς, τί ἀξία ἔχει αὐτὴ ἡ πατάτα, τί ἀξία ἔχει αὐτὸς ὁ γεωργός. Τώρα ὁ γεωργὸς εἶνε ἀπὸ κάτω καὶ τὸν πατᾶνε· τότε θ᾿ ἀνεβῇ ἀπὸ πάνω καὶ θὰ τοὺς πατᾷ. Θὰ δῇς τότε ἐπιστήμονες νὰ βγοῦν μὲ τὰ τσαπιὰ νὰ σκάβουν τὴ γῆ, νὰ μαζεύουν σιτάρι στὰ χωράφια. Θὰ τὰ δοῦμε αὐτὰ τὰ πράγματα, γιατὶ περιφρονήσαμε τὸ λαὸ αὐτό.
Καὶ αὐτὸ τὸ Σοβιὲτ θὰ πέσῃ(*), ποὺ τέλος πάντων ἔχει καὶ ὡρισμένα πλεονεκτήματα – δὲ᾿ μποροῦμε νὰ τοὺς τὸ ἀρνηθοῦμε. Ἂν δὲν εἶχαν τὴν ἀθεΐα, ἐγὼ σᾶς τὸ λέω καθαρά, θὰ ἤμουν κομμουνιστής. Τὰ οἰκονομικά τους καὶ οἱ ἰδέες τους, σὰν θεωρία, πλησιάζουν μὲ τὸ Εὐαγγέλιο. Ἔχουν ὅμως τὴν ἀθεΐα καὶ τὴν καταπίεσι, γι᾿ αὐτὸ οἱ ὡραῖες θεωρίες τους δὲν ἐφαρμόζονται καὶ γίνονται καταχρήσεις.
Κατὰ τὰ ἄλλα, ἔχουν καὶ θετικὰ στοιχεῖα. Στὴν Κίνα καὶ στὴ Ῥωσία δὲν γίνονται ἀπεργίες. Σοῦ λέει· «Γιατί, κύριε, νὰ κάνῃς ἀπεργία; Ἡ ζωή σου εἶνε ἁπλῆ. Σοῦ χρειάζονται παπούτσια, ῥοῦχα, φαΐ, σπίτι; Αὐτὰ σοῦ τὰ δίνω ἐγὼ τὸ κράτος. Δός μου ἐσὺ τὴ δουλειά σου». Εἶνε ἢ δὲν εἶνε καλὸ πρᾶγμα αὐτό; – ἄσχετα μὲ τὸ ποιό ὄνομα θὰ τοῦ δώσουμε καὶ πῶς θὰ τὸ ποῦμε, σοσιαλισμὸ ἢ κομμουνισμὸ ἢ κάποιο ἄλλο.
Ποιός ὅμως ἀντέχει; Οὔτε κι αὐτοὶ δὲν ἀντέχουν. Τ᾿ ἀνατρέπουν οἱ ίδιοι. Μερικοὶ ἀπ᾿ αὐτοὺς εἶνε πάμπλουτοι. Γιατὶ χωρὶς τὸ Εὐαγγέλιο εἶνε ἀδύνατον αὐτὰ νὰ ἐφαρμοσθοῦν. Σὰν ἰδέες ὅμως εἶνε πολὺ μεγάλες.
Ὅταν ὑπηρετοῦσα στὴν Κοζάνη τὰ χρόνια τῆς κατοχῆς, τοὺς κάλεσα ὅλους καὶ τοὺς εἶπα· «Τί φωνάζετε; Θέλετε νὰ κάνουμε μιὰ συμφωνία; Ἀναλαμβάνω νὰ σᾶς τρέφω ὅσο καιρὸ κρατᾷ ἡ πεῖνα, ἀλλὰ θὰ καταργήσετε τὸ ἀτομικὸ καὶ οἰκογενειακό σας συσσίτιο καὶ ὅ,τι ἔχετε θὰ τὸ φέρετε ἐδῶ. Θὰ ἐφοδιασθῆτε μὲ μιὰ κάρτα καὶ κάθε μέρα θὰ παίρνετε τὸ συσσίτιο σας, ἐσεῖς καὶ οἱ οἰκογένειές σας. Δὲν εἶνε δύσκολο πρᾶγμα γιὰ νὰ δουλέψῃ τὸ καζάνι. Θὰ ἐξαιροῦνται καὶ θὰ ἔχουν ἰδιαίτερο φαγητὸ οἱ ἄρρωστοι καὶ τὰ μικρὰ παιδιά. Ὅλοι οἱ ἄλλοι θὰ ἔχουν κοινὸ συσσίτιο». Ὅταν ἔχετε τὸ ῥοῦχο σας, τὸ παπούτσι σας καὶ τὸ φαΐ σας, τί παραπάνω θέλετε κυρίες μου; Εἶνε σωστὰ αὐτά; Σωστὰ εἶνε, ἀλλὰ ποιός τὰ κάνει.
Γι᾿ αὐτὸ ἐγὼ δὲν εἶμαι οὔτε μὲ τὸν καπιταλισμὸ οὔτε μὲ τὸν κομμουνισμό. Αὐτὰ τὰ δύο συστήματα ἔχουν προτερήματα, ἀλλὰ ἔχουν καὶ πάρα πολλὰ ἐλαττώματα. Γι᾿ αὐτὸ θὰ πέσουν, θὰ συντριβοῦν, θὰ διαλυθοῦν, καὶ μέσα ἀπὸ αὐτὸ τὸ χάος, ποὺ ἀποτελεῖται ἀπὸ γκάγκστερς καὶ ἀθέους, μέσα ἀπ᾿ αὐτὴ τὴν χαώδη κατάστασι, τὸ τί θὰ βγῇ, ἕνας Θεὸς ξέρει. Βρίσκονται ὅλοι μακριὰ ἀπὸ τὸ Θεό.
Στὴ Μόσχα πῆγε ἕνας φοβερὸς ἰνστρούχτορας (=καθοδηγητής) τοῦ συστήματος καὶ ἐπὶ ὥρα τοὺς ἔκανε διαφώτισι. Ὅταν τελείωσε, σηκώθηκε ἕνας ἁπλὸς χωρικός, ἔπιασε τὸ ῥαβδί του ἀπὸ τὴ μέση καὶ στρέφοντάς το ἔδειξε τὰ δύο ἄκρα, τὸ ἐπάνω καὶ τὸ κάτω, ποὺ ἄλλαζαν μεταξύ τους θέσι, καὶ εἶπε· «Ἀκοῦστε, ἀγαπητοί μου. Ὁ τσάρος κάποτε ἦταν ἐδῶ πάνω, κ᾿ ἐσεῖς ἤσασταν κάτω, στὴ Σιβηρία, στὴν ἐξορία. Τώρα ἐσεῖς εἶστε ἐπάνω, καὶ ὁ τσάρος εἶνε κάτω. Ἐμεῖς ὅμως ἤμασταν καὶ εμαστε στὸ μέσον. Ὁ λαός, ὅπως καὶ νὰ γυρίσουν τὰ πράγματα, εἶνε πάντα στὸ μέσον. Δὲν ἄλλαξε τίποτε γιὰ μᾶς καὶ μὲ τοῦτο τὸ καθεστώς».
Ὁ καημένος ὁ λαός, εἴτε μὲ τὸν ἄλφα εἴτε μὲ τὸν βῆτα μανδύα, συνεχῶς ἀπατᾶται. Λέμε, ὅτι ἔχουμε δημοκρατία. Τί δημοκρατία! κοροϊδευόμεθα. Ἀπὸ ὥρα σὲ ὥρα φτειάχνουν τὸ αὐτόματο διαζύγιο(*). Τὸ θέλει ὁ Ἑλληνικὸς λαός; Ἂς γίνῃ ψηφοφορία. Ἂν ἀφαιρέσουμε τὴν Ἀθήνα καὶ τὴ Θεσσαλονίκη, τὰ μεγάλα ἀστικὰ κέντρα, ὁ ὑπόλοιπος εὐγενὴς λαός μας δὲν τὸ θέλει. Δὲν διεφθάρη ὁ ἁπλὸς λαός, δὲν ἔγινε Σουηδία. Τὰ 80% καὶ τὰ 90% εἶνε κατὰ τοῦ «αὐτομάτου». Ἀλλὰ θὰ ἐπικρατήσῃ ἡ ψῆφος τῶν κυρίων ἐκείνων, ποὺ μᾶς ἔρχονται ἀπὸ τὸ Παρίσι καὶ ἔχουν διώξει τὶς γυναῖκες τους.
Παίρνουν τὴν ψῆφο χιλιάδων λαοῦ καὶ τὴν γράφουν στὰ παλιά τους τὰ παπούτσια. Ἔχουμε ὀνόματι δημοκρατία, στὴν πραγματικότητα δὲ δικτατορία, δικτατορία τοῦ χειρίστου εδους.
Ἔτσι θὰ κοροϊδευώμεθα καὶ θὰ ἐμπαιζώμεθα, πρῶτα ἀπὸ δεξιὰ κ᾿ ὕστερα ἀπὸ ἀριστερά, πότε ἀπὸ ᾿δῶ καὶ πότε ἀπὸ ᾿κεῖ, μέχρι νὰ καταλάβουμε, ὅτι μόνο ὁ Χριστὸς μᾶς μένει. Τὸ Εὐαγγέλιο, ἂν τὸ ἐφαρμόσουμε, θὰ σώσῃ τὴν πατρίδα.

―――――――――――――
(*) Αὐτὰ ἐλέγοντο τὸ 1975 Ἐπραγματοποιήθησαν μετὰ τὸ 1990.

ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ

Ευχαριστια στο Θεο

Β΄ πρὸς Θεσσαλονικεῖς (α, 3)

Από την ερμηνεία της Αγίας Γραφής στον κύκλο ανδρών
Του Μητροπολίτου Φλωρίνης π. Αυγουστίνου Καντιώτου

στίχ. 3. «Εὐχαριστεῖν ὀφείλομεν τῷ Θεῷ πάντοτε περὶ ὑμῶν, ἀδελφοί, καθὼς ἄξιόν ἐστιν, ὅτι ὑπεραυξάνει ἡ πίστις ὑμῶν καὶ πλεονάζει ἡ ἀγάπη ἑνὸς ἑκάστου πάντων ὑμῶν εἰς ἀλλήλους».
«Εὐχαριστεῖν ὀφείλομεν τῷ Θεῷ πάντοτε». Εὐχαριστοῦμε τὸ Θεὸ πάντοτε γιὰ σᾶς, λέει ὁ ἀπόστολος. Ἐμεῖς ἆρα γε εὐχαριστοῦμε τὸ Θεὸ πάντοτε; Ἂν ἔχουμε μπόλικο φαΐ, ἂν ἔχουμε τὸ πορτοφόλι γεμᾶτο, ἂν ἔχουμε ὑγεία, ἂν είμεθα καλὰ καὶ δὲν πονᾶμε πουθενά, λέμε «Δόξα σοι, ὁ Θεός». Ὅταν ὅμως συμβαίνουν τίποτε δυσάρεστα γεγονότα, βαρυγγωμοῦμε.
Δὲν πρέπει νὰ εὐχαριστοῦμε τὸ Θεὸ μόνο σὲ ἡμέρες εὐτυχίας, ἀλλὰ πάντοτε νὰ λέμε «Δόξα σοι, ὁ Θεός». Ὅπως ὁ Ἰώβ. Πόσα κακὰ τοῦ ἦρθαν, καὶ ἔλεγε αὐτὸ ποὺ ἀκοῦμε στὴ θεία λειτουργία· «Είῃ τὸ ὄνομα Κυρίου εὐλογημένον ἀπὸ τοῦ νῦν καὶ ἕως τοῦ αἰῶνος» (πρβλ. Ἰὼβ 1,21). Νὰ εὐχαριστῇς τὸ Θεὸ πάντοτε. Νὰ εἶσαι εὐγνώμων στὸ Θεὸ καὶ νὰ μὴ γογγύζῃς.

«περὶ ὑμῶν». Αὐτὸ εἶνε ἀγγελικό. Ἐγὼ ὁ Παῦλος εὐχαριστῶ τὸ Θεὸ γιὰ σᾶς, γιὰ τὴν πρόοδό σας. Γιὰ νὰ καταλάβετε πόσο μεγάλο εἶνε αὐτό, σᾶς ἐρωτῶ· Ὅταν τὸ παιδὶ τοῦ γείτονά σου δίνῃ ἐξετάσεις καὶ ἔρχεται πρῶτο στὸ πανεπιστήμιο ἢ στὴν ἀκαδημία, τί αἰσθάνεσαι ἐκείνη τὴν ὥρα; Χαρά; Καὶ λὲς «Δόξα σοι, ὁ Θεός, ποὺ τὸ φτωχαδάκι αὐτὸ πέρασε πρῶτο στὴν ἰατρικὴ ἢ στὴ φιλολογία»; Νιώθεις τέτοια χαρὰ μέσα σου, σὰ᾿ νὰ εἶνε δικό σου παιδί; Ἢ νιώθεις λύπη καὶ ζήλεια; Τὸ νὰ χαίρεσαι μὲ τὴ χαρὰ τοῦ ἄλλου εἶνε ἀγγελικό, τὸ δὲ ἄλλο εἶνε σατανικό.
Αὐτὸ λέει ὁ Παῦλος ἐδῶ· Εὐχαριστῶ τὸ Θεὸ γιὰ σᾶς. Δὲν εὐχαριστεῖ τὸ Θεὸ μόνο γιὰ τὶς εὐεργεσίες του στὸν ἴδιο, ἀλλὰ τὸν εὐχαριστεῖ γιὰ τὴν πρόοδο τῶν πνευματικῶν του τέκνων. Εὐχαριστῶ τὸ Θεό, λέει ὁ Παῦλος, γιὰ σᾶς καὶ γιὰ τὴν προκοπή σας. Ὄχι τὴν κοσμικὴ ἢ τὴν οἰκονομικὴ καὶ ἐμπορική, ἀλλὰ τὴν πνευματική. Ποιά εἶνε ἡ πνευματικὴ πρόοδος; Τὸ
«ὅτι ὑπεραυξάνει ἡ πίστις ὑμῶν καὶ πλεονάζει ἡ ἀγάπη». Ἡ πίστι γεννᾷ καὶ τρέφει τὴν ἀγάπη καὶ κάθε ἀρετή. Ἡ ἀρετή, ὅπως ἔλεγαν οἱ ἀρχαῖοι πρόγονοί μας, εἶνε δέντρο. Κι ὅπως τὸ δέντρο τὸ βλέπεις ν᾿ αὐξάνῃ συνεχῶς καὶ νὰ φέρῃ καρπούς, ἔτσι καὶ ἡ ἀρετή. Τὴν ἐφύτευσε μέσα μας ὁ διος ὁ Θεός. Δὲν εἶνε ἕνα κακιασμένο δέντρο, ἕνας ἄχρηστος θάμνος, μιὰ ἄκαρπη βάτος. Εἶνε οὐράνιο δέντρο, ποὺ συνεχῶς αὐξάνει καὶ μεγαλώνει. Ὁ ἄνθρωπος, λέει ὁ Πλάτων, εἶνε οὐράνιο δέντρο· ἀλλὰ ποῦ νὰ τὸ καταλάβουν αὐτὸ οἱ σημερινοὶ ἄνθρωποι;
Ὁ ἀπόστολος Παῦλος, ἀνώτερος ἀπὸ τὸν Πλάτωνα, μᾶς λέει· Ἡ πίστι, τὸ οὐράνιο αὐτὸ δέντρο, μέσα στὸν ἄνθρωπο «ὑπεραυξάνει», μεγαλώνει συνεχῶς καὶ φέρει καρπούς. Εὐχαριστῶ τὸ Θεό, λέει, πού, ἐνῷ σᾶς φύτευσα μικρὰ δεντράκια, τώρα σᾶς βλέπω νὰ μεγαλώνετε. Νὰ γίνεστε δέντρα μεγάλα, γεμᾶτα φύλλα, ἄνθη καὶ καρπούς. Δόξα σοι, ὁ Θεός! Εὐχαριστεῖται ὁ Παῦλος, ὅπως εὐχαριστεῖται κάποιος ὅταν βλέπῃ ἕναν ἄγονο τόπο νὰ γίνεται ὄμορφο περιβόλι.
Γνώρισα ἕνα τέτοιο ἄνθρωπο σ᾿ ἕνα μικρὸ νησάκι τῶν Κυκλάδων, τὸ διάστημα ποὺ ἤμουν δάσκαλος ἐκεῖ. Ἔρημος ἦταν ὁ τόπος στὸ νησάκι, ξεραΰλα. Ἦρθε Read more »

Τοῦ ἁγίου Κωνσταντίνου & της αγίας Ελένης (21 Μαϊου)
Ομιλία του Μητροπολίτου Φλωρίνης π. Αυγουστίνου Καντιώτου

ΕΙΝΕ ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΟ ΚΡΑΤΟΣ Η ΕΛΛΑΣ;

   ΕΑΝ, ἀγαπητοί μου, ἀνοίξουμε τὴν παγκόσμιο ἱστορία, θὰ δοῦμε ὅτι πέρασαν ἄνδρες ἔξοχοι, ποὺ προσέφεραν μεγάλες ὑπηρεσίες στὸν κόσμο, καὶ γι᾿ αὐτὸ τοὺς δόθηκε τὸ ὄνομα «μέγας». Παράδειγμα ὁ Ἀλέξανδρος, ποὺ ἔφθασε μέχρι τὶς Ἰνδίες, ἵδρυσε τὴ μεγάλη ἑλληνικὴ αὐτοκρατορία, καὶ ἔσπειρε παντοῦ τὸ σπόρο τοῦ ἑλληνικοῦ πολιτισμοῦ, ὡς πρόδρομο τοῦ εὐαγγελίου τοῦ Χριστοῦ. Ὅπως λοιπὸν ἐκεῖνος, ἔτσι καὶ ὁ βασιλεὺς Κωνσταντῖνος ποὺ ἑορτάζει σήμερα ὠνομάστηκε μέγας. Γιατί ἆραγε; Τί ἔπραξε, ὥστε νὰ ὀνομασθῇ ἔτσι;

* * *

  Γιὰ νὰ ἐκτιμήσουμε τὴν προσφορὰ τοῦ Μεγάλου Κωνσταντίνου, πρέπει νὰ ἔχουμε ὑπ᾿ ὄψιν ποιά ἦταν ἡ κατάστασι τοῦ κόσμου πρὶν ἀπὸ αὐτόν. Μέχρι τότε οἱ Χριστιανοὶ ἐδιώκοντο. Ἦταν «ὡς πρόβατα ἐν μέσῳ λύκων» (Ματθ. 10,16). Τὸ ἔγκλημά τους ἦταν ὅτι πίστευαν στὸ Χριστό. Ἔχαναν περιουσίες καὶ ἀξιώματα, τοὺς ἔρριχναν σὲ φυλακὲς καὶ σὲ θηρία, τοὺς ὑπέβαλλαν σὲ μαρτύρια. Ὑπολογίζεται ὅτι μαρτύρησαν τότε δώδεκα ἑκατομμύρια (12.000.000)! Ἀλλὰ ὁ Θεὸς ἄκουσε τοὺς στεναγμοὺς τῶν πιστῶν καὶ τὸ 313 ὑπεγράφη διάταγμα ποὺ ἔλεγε· «Οἱ Χριστιανοὶ ἐλεύθεροι»! Εἶνε τὸ διάταγμα τοῦ Μεδιολάνου περὶ ἀνεξιθρησκείας. Ποιός τὸ ὑπέγραψε; Τὸ γενναῖο χέρι τοῦ Μεγάλου Κωνσταντίνου. Καὶ μόνο γι᾿ αὐτὸ εἶνε σπουδαῖος.
Ἀλλὰ μέγας εἶνε καὶ διότι μὲ μιὰ μικρὰ φάλαγγα γενναίων πέρασε σὰν ἄλλος Ἀννίβας τὶς Ἄλπεις, ἔπεσε σὰν κεραυνὸς στὴν Ἰταλία, κ᾿ ἔφθασε ἔξω ἀπ᾿ τὴ Ῥώμη. Καὶ ἐνῷ ὁ ἐχθρός του ἦταν ὑπέρτερος, αὐτὸς κατόπιν ὁράματος νίκησε. Τὸ ὅραμα δὲν εἶνε ψέμα· τὸ μαρτυροῦν οἱ ἱστορικοί, Χριστιανοὶ ἀλλὰ καὶ εἰδωλολάτρες. Εἶδε στὸν οὐρανὸ σύμπλεγμα ἀστέρων ποὺ σχημάτιζαν σταυρὸ καὶ τὴν ἐπιγραφὴ «Ἐν τούτῳ νίκα». Τότε ὁ Μέγας Κωνσταντῖνος κατήργησε τὶς ῥωμαϊκὲς σημαῖες μὲ τοὺς ἀετούς, ὕψωσε λάβαρο μὲ τὸ μονόγραμμα τοῦ Χριστοῦ καὶ ὥρμησε. Στὴ Μουλβία γέφυρα ἔγινε ἡ μάχη· ὁ Μαξέντιος νικήθηκε καὶ ὁ Κωνσταντῖνος μπῆκε στὴ Ῥώμη.
Ἀλλὰ καὶ ἀπὸ ἄλλης πλευρᾶς ὑπῆρξε μέγας ὁ ἅγιος Κωνσταντῖνος. Ἀντελήφθη, ὅτι οἱ Χριστιανοὶ ἀποτελοῦν τὸ ὑγιὲς μέρος τῆς κοινωνίας κι ὅτι δὲ μπορεῖ νὰ στηριχθῇ πλέον στὸν διεφθαρμένο εἰδωλολατρικὸ κόσμο. Στηρίχθηκε λοιπὸν στοὺς Χριστιανούς. Γι᾿ αὐτὸ μετέφερε τὴν πρωτεύουσά του ἀπὸ τὴ Δύσι στὴν Ἀνατολή, στὸ Βόσπορο, ἐκεῖ ὅπου ἕνας μικρὸς πορθμὸς χωρίζει καὶ ἑνώνει τὶς δύο ἠπείρους, Εὐρώπη καὶ Ἀσία. Ἐκεῖ ἔχτισε τὴ νέα πόλι, ποὺ ἔκτοτε φέρει τὸ ὄνομά του, Κωνσταντινούπολις. Οἱ Τοῦρκοι μετὰ τὴ μικρασιατικὴ καταστροφὴ τὴν ὀνομάζουν Ἰσταμπούλ (Ιὖὦὰὃὲ῟῝) – ἂν στείλετε γράμμα γράφοντας «Κωνσταντινούπολι», θὰ σᾶς ἐπιστραφῇ· δὲν δέχονται τὸ ἑλληνικὸ ὄνομα. Ἀλλ᾿ ὅσο κι ἂν ἐπιμένουν, καὶ τὰ λιθάρια ἀκόμα μαρτυροῦν πότε κτίσθηκε καὶ τίνος τὸ ὄνομα πῆρε.
Μέγας, διότι ὑπέγραψε τὸ διάταγμα τῆς ἀνεξιθρησκείας καὶ κατέπαυσε τοὺς διωγμούς. Μέγας, διότι ἔγινε μονοκράτωρ καὶ ἵδρυσε τὴν Κωνσταντινούπολι ποὺ ἀπέβη κέντρο Ὀρθοδοξίας ἐπὶ χίλια χρόνια μὲ ἔμβλημα τὸν τίμιο σταυρό, ποὺ φωτοβολοῦσε. Μέγας ἀκόμη διότι ἔκανε τὴν Κωνσταντινούπολι πνευματικὸ φάρο γιὰ ὅλο τὸν κόσμο, βασίλειο χριστιανικὸ καὶ κέντρο ἱεραποστολικό. Γράμματα, ἐπιστῆμες, τέχνες, πρόοδος, ὅ,τι ὡραῖο καὶ ἐκλεκτό, ὑπῆρχε ἐκεῖ. Ὅποιος ἐρχόταν στὴν Κωνσταντινούπολι καὶ ἔβλεπε τὸν πολιτισμό, τὴν πίστι, τὴ ζωὴ καὶ τὴ λατρεία στοὺς ναούς, γύριζε στὴν πατρίδα του ἀλλαγμένος ῥιζικά. Γι᾿ αὐτὸ ἀπὸ τὴν Κωνσταντινούπολι ξεκίνησαν ἱεραπόστολοι καὶ πῆγαν ἄλλοι στὴ Βουλγαρία, ἄλλοι στὴ Σερβία, ἄλλοι στὴν Ἀλβανία, ἄλλοι στὴ Ῥουμανία, ἄλλοι στοὺς Κέλτας, ἄλλοι στοὺς Ῥώσους, καὶ τοὺς ἔκαναν Χριστιανούς.
Ὁ ἅγιος Κωνσταντῖνος ὠνομάστηκε ἀκόμη μέγας, διότι ἐξέδωκε νέους νόμους. Οἱ προηγούμενοι ἦταν ἔκφρασι τῆς εἰδωλολατρίας. Τώρα πρώτη φορὰ ίσχυσαν νόμοι ἐπὶ τῇ βάσει τοῦ Εὐαγγελίου. Ὥρισε ὡς ἡμέρα ἀναπαύσεως καὶ λατρείας τὴν Κυριακή. Τὴν Κυριακὴ ἀπαγορεύοντο θέατρα, ἱπποδρόμια, διασκεδάσεις. Ὅλοι μὲ πρῶτο τὸν αὐτοκράτορα ἐκκλησιάζοντο στοὺς ναούς. Κατεδίωξε τὴν πορνεία καὶ τὴ μοιχεία. Κατεδίωξε τὴ βλασφημία· ὁ βλάσφημος ἐξωρίζετο. Κατεδίωξε τὴ μαγεία, ποὺ τότε ὠργίαζε. Περισυνέλεξε χῆρες καὶ ὀρφανά, ἵδρυσε εὐαγῆ ἱδρύματα γιὰ ἀσθενεῖς καὶ ἀδυνάτους. Προστάτευσε μὲ εἰδικὰ μέτρα τὴ γεωργία, ποὺ τὴ θεωροῦσε ῥίζα τῆς εὐημερίας. Ἔκανε ῥιζικὴ ἀλλαγὴ στὸ κράτος.
―Μὰ πολὺ τὸν ὑψώνεις, θὰ πῇ ὁ ἄθεος· δὲ᾿ διάβασες τὴν ἱστορία νὰ δῇς τί λάθη ἔκανε;…
Ὅ,τι καὶ νὰ πῇς, δὲ᾿ μπορεῖς νὰ ἀμαυρώσῃς τὸν ἥλιο. Διοίκησις βέβαια εἶνε αὐτή. Ὅποιος διοικεῖ, θὰ κάνῃ λάθη. Ὁμολογῶ, ὅτι διέπραξε σφάλματα, ὅτι ἦταν κι αὐτὸς ἁμαρτωλός. Ἀλλὰ ὁ Μέγας Κωνσταντῖνος ―καὶ ἐδῶ εἶνε τὸ μεγαλεῖο του― μετανόησε, ἐξωμολογήθηκε, βαπτίσθηκε εἰς τὸ ὄνομα τῆς ἁγίας Τριάδος, κοινώνησε τῶν ἀχράντων μυστηρίων, κι ἀπὸ τότε φοροῦσε πλέον μόνο τὸ λευκὸ χιτῶνα τοῦ βαπτίσματος. Ἔτσι πέθανε ὡς Χριστιανός, καὶ τιμᾶται ὡς ἰσαπόστολος καὶ μέγας ἄνδρας τῆς παγκοσμίου ἱστορίας.

* * *

   Ἡ αὐτοκρατορία τοῦ Μεγάλου Κωνσταντίνου ἔζησε, ἀγαπητοί μου, ἕως τὸ 1453. Μετὰ ἄρχισε ἡ μαύρη νύχτα τῆς δουλείας. Ἀλλ᾿ εὐλογητὸς ὁ Θεός· τὸ 1821 ἔγινε ἡ ἐπανάστασις τῶν προγόνων μας· καὶ αὐτοὶ ἵδρυσαν, ὅπως λένε στὶς διακηρύξεις τους, χριστιανικὸ κράτος. Ναί, τὸ Ἑλληνικὸ κράτος εἶνε συνέχεια τοῦ Βυζαντινοῦ. Αὐτὸ βεβαιώνει ἡ Ἱστορία.
Καὶ σήμερα ἐρωτῶ· εἶνε τὸ κράτος μας χριστιανικό; Τεράστιο τὸ ἐρώτημα. Ὁ Μέγας Κωνσταντῖνος κάθε Κυριακὴ πήγαινε στὴν ἐκκλησία· μπορεῖτε νὰ μοῦ πῆτε, αὐτοὶ ποὺ μᾶς κυβερνοῦν πηγαίνουν στὴν ἐκκλησία; Μόνο σὲ καμμιὰ γιορτὴ πρὸς τὸ θεαθῆναι.
Ὁ Μέγας Κωνσταντῖνος θεμελίωσε κράτος χριστιανικό. Καὶ τὸ Νεοελληνικὸ κράτος φαίνεται ἀκόμα ὅτι εἶνε χριστιανικό· τὸ σύνταγμά του ἀρχίζει «Εἰς τὸ ὄνομα τῆς ἁγίας καὶ ὁμοουσίου καὶ ἀδιαιρέτου Τριάδος» – νομίζεις ὅτι διαβάζεις Εὐαγγέλιο· ἡ σημαία μας φέρει τὸ σταυρό· στὰ πηλήκια τῶν ἀξιωματικῶν μας βλέπουμε τὸ σταυρό· στοὺς τάφους τῶν νεκρῶν μας βάζουμε σταυρό. Ἀλλ᾿ αὐτὰ εἶνε «τὸ ἔξωθεν τοῦ ποτηρίου» (Ματθ. 23,25). Ἂν ἐρευνήσουμε τὴν ἰδιωτικὴ καὶ δημοσία ζωὴ τοῦ ἔθνους μας, τότε θ᾿ ἀπογοητευθοῦμε. Ὁ Μέγας Κωνσταντῖνος ἔβγαλε νόμους χριστιανικούς. Ἐρωτῶ· ἑκατὸν πενήντα χρόνια, ποὺ λειτουργεῖ ἡ βουλὴ τῶν Ἑλλήνων, ποιοί εἶνε οἱ χριστιανικοὶ νόμοι; Ἡ «φάμπρικα» αὐτὴ βγάζει νόμους συνεχῶς. Ἀλλὰ στὴν αίθουσα τῆς βουλῆς δὲν ὑπάρχει ἡ εἰκόνα τοῦ Χριστοῦ. Ὅταν κάποιος βουλευτὴς πρότεινε νὰ βάλουν εἰκόνα τοῦ Χριστοῦ, τὸν εἰρωνεύθηκαν ὅλοι. Ὤ νόμοι ἀντίχριστοι τοῦ διαβόλου, ὅπως ὁ νόμος περὶ αὐτομάτου διαζυγίου γιὰ τὸν ὁποῖο κινδυνεύσαμε νὰ πᾶμε φυλακὴ στοῦ Ρούφ, ὁ νόμος περὶ ἀμβλώσεων, ὁ νόμος περὶ πολιτικοῦ «γάμου», ὁ νόμος περὶ ἀποποινικοποιήσεως τῆς μοιχείας, ὁ νόμος ὑπὲρ τῶν χιλιαστῶν!…
Τὸ συμπέρασμα· φαινομενικῶς είμαστε χριστιανικὸ κράτος, στὴν οὐσία δὲν είμαστε. Ἔχω δουλέψει στὸ ἔθνος κ᾿ ἔχω τὸ θάρρος νὰ λαλῶ ἔτσι· καὶ προτιμῶ νὰ μείνω μιὰ μέρα ἐπίσκοπος, παρὰ ἑκατὸ χρόνια καὶ νὰ μὴ λαλῶ τὴν ἀλήθεια.
Πιστεύω ὅμως, ὅτι ἂν γίνῃ δημοψήφισμα καὶ τεθῇ ἐρώτημα «Πῶς τὴ θέλεις τὴν Ἑλλάδα; τὴ θέλεις χριστιανικὸ κράτος;», τὸ 95% θ᾿ ἀπαντήσουν· «Θέλουμε χριστιανικὸ κράτος». Ναί, χριστιανικὸ κράτος. Διότι τὸ κέντρο τοῦ κόσμου καὶ τῆς Ἑλλάδος εἶνε Ἰησοῦς ὁ Ναζωραῖος. Αὐτὸς εἶνε τὸ ἄλφα καὶ τὸ ὠμέγα· ὁ Χριστὸς εἶνε ἡ ῥίζα, τὸ θεμέλιο, τὸ ἄστρο, ὁ ἥλιος, τὸ πᾶν. Αὐτὴ εἶνε ἡ πίστι μας, ποὺ τεκμηριώνεται ἀπὸ τὰ γεγονότα.
Τελειώνω καὶ λέγω. Ὅπου εἶνε ὁ Χριστός, εἶνε ἡ ἀλήθεια· ὅπου λείπει ὁ Χριστός, εἶνε τὸ ψέμα. Ὅπου εἶνε ὁ Χριστός, εἶνε ἡ δικαιοσύνη· ὅπου λείπει ὁ Χριστός, εἶνε ἀδικία. Ὅπου εἶνε ὁ Χριστός, εἶνε ἀγάπη· ὅπου λείπει ὁ Χριστός, εἶνε τὸ μῖσος καὶ ἡ ἐκδίκησις. Ὅπου εἶνε ὁ Χριστός, εἶνε λευτεριά· ὅπου λείπει ὁ Χριστός, εἶνε σκλαβιά. Ὅπου εἶνε ὁ Χριστός, εἶνε ὁ παράδεισος· ὅπου λείπει ὁ Χριστὸς, εἶνε ἡ κόλασι. Καὶ κόλασι ἔγινε ὁ κόσμος, γιατὶ φύγαμε ἀπὸ τὸ Χριστὸ μικροὶ καὶ μεγάλοι.
Ἀλλὰ πιστεύω καὶ προφητεύω. Δὲ θὰ νικήσουν τὰ ἄγρια θηρία. Εἰς πεῖσμα τῶν δαιμόνων ὁ τόπος μας θὰ μείνῃ ἑλληνικὸς καὶ χριστιανικός! Τὸ κέντρο μας δὲ᾿ θὰ εἶνε οὔτε ὁ Μὰρξ οὔτε ὁ Λένιν οὔτε ἄλλο είδωλο, ἀνθρώπινα συστήματα καὶ ἰδεολογίες, ἀλλὰ τὸ κέντρο τῆς Ἑλλάδος θὰ εἶνε ὁ Ἰησοῦς Χριστός· ὅν, παῖδες Ἑλλήνων, ὑμνεῖτε καὶ ὑπερυψοῦτε εἰς πάντας τοὺς αἰῶνας· ἀμήν.

† ἐπίσκοπος Αὐγουστῖνος

(ἱ. ναὸς Ἁγ. Κωνσταντίνου & Ἑλένης Ἀμυνταίου ἡμέρα Παρασκευὴ 21-5-1982)