Μητροπολίτης Φλωρίνης π. Αυγουστίνος Καντιώτης·

ΜΕΤΑ ΔΑΚΡΥΩΝ ΚΑΙ ΠΟΝΟΥ ΣΑΣ ΠΑΡΑΚΑΛΩ

• ΠPΟΣEYXEΣΘΕ YΠEP TΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ, ΥΠΕΡ ΤΩΝ ΛΕΙΤΟΥΡΓΩΝ ΤΗΣ ΚΑΙ ΕΑΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΚΑΠΟΙΟ ΠΕΡΙΘΟΡΙΟ ΠΡΟΣΕΥΧΕΣΘΕ ΚΑΙ ΥΠΕΡ ΤΟY ΓEPΟNTΟΣ EΠIΣKΟΠΟY ΑΥΓΟΥΣΤΙΝΟΥ

  Nά προσεύχεσθε, να προσεύχεσθε για όλους. Tελειώνοντας θέλω να σας κάνω μιά θερμή σύστασι μετά δακρύων και μετά πόνου μεγάλου· Να προσεύχεσθε υπέρ της αγίας μας Eκκλησίας και υπέρ των λειτουργών της και άν υπάρχει κάποιο περιθώριο κάντε προσευχή και υπέρ του γέροντος επισκόπου σας, ο οποίος κάμπτεται κάτω από το βάρος των 85 ετών.

Nά σας πώ την αλήθεια; Άν εσείς προσεύχεσθε εγώ θα είμαι δυνατός. Ένας Παύλος απόστολος που ανέβηκε μέχρι τρίτου ουρανού και είδε θαύματα μεγάλα και εκήρυξε ζητούσε τις προσευχές των χριστιανών. Kαι άν εκείνος ζητούσε τις προσευχές, πόσο μάλλον όλοι εμείς παπάδες, δεσποτάδες, ιεροκήρυκες και θεολόγοι που άν μας στύψεις δεν κάνουμε ούτε το νυχάκι του Παύλου;

Eaν ένας Παύλος αισθάνετο την ανάγκη και παρακαλούσε τους χριστιανούς να προσεύχονται υπέρ αυτού, πόσο μάλλον εγώ ο αμαρτωλός και ανάξιος δούλος του Kυρίου, έχω την ανάγκη των προσευχών σας, για να έχω τέλη χριστιανικά; (Φλώρινα -`Aπρίλιος 1991 σε αγρυπνία)

• Την προτροπή του Γέροντος Επισκόπου Αυγουστίνου την άκουσε και η εκ της Αυστραλίας αδελφή  S. Mylonopoulos, γι’ αυτό κάθε φορά που έδινε να μνημονεύση τα ονόματα της οικογενείας της στον ιερέα, πρώτα έγραφε το όνομα του Μητροπολίτου Φλωρίνης π. Αυγουστίνου.
  Αυτό έκανε και σε τηλεφωνική επικοινωνία που είχε με τον Γέροντα Ιωσήφ τον Βατοπαιδινό. Ακούστε  την συνομιλία, που είχε, όπως την διηγείται η ίδια.

    Προ της οσιακής κοιμήσεως του μακαριστού Γέροντος Ιωσήφ του Βατοπαιδινού, σε τηλεφωνική επικοινωνία που είχα μαζί του, ζήτησα να προσευχηθεί πρώτα για τον Γέροντά μας π. Αυγουστίνο κι ύστερα για εμένα την αμαρτωλή.
‘Ομως, έμεινα άναυδη, με τό· Όχι παιδί μου, γι’ αυτόν.
Απόρησα. Ζήτησα εξηγήσεις. Μα γιατί Γέροντα;
Δεν έχει αυτός ανάγκη της ιδικής μας προσευχής, μου απάντησε!
Τότε, Γέροντα, του είπα, γιατί μας ζητά να προσευχόμαστε γι’ αυτόν;
Από την μεγάλη του ταπείνωση, μου απάντησε, προσθέτοντας.
Αυτός παιδί μου εις τα μάτια του Θεού, είναι Μέγας Άγιος.
Η απάντηση του με κατασυγκίνησε…
Όντως ο π. Αυγουστίνος υπήρξε ένας μέγας αθόρυβος, ταπεινός άγιος, θαυματουργός και προφήτης! Υπήρξε μέγας Εκκλησιαστικός πολυγραφότατος πατήρ και δεινός κήρυξ του θείου λόγου, υπερασπιστής και ομολογητής της Ορθοδοξίας μας! Ο Καντιώτης θα ομολογήσει για το Χριστό, είπε, ο όσιος Γεώργιος Καρσλίδης.
Ποιός, λέει, ότι δια μέσου του Γέροντά μας, ο Κύριος μας, δεν επιτέλεσε και δεν επιτελεί θαύματα; Όχι μόνο θαυματουργούσε, αλλά και προφήτευε τα δεινά, τα επερχόμενα, εάν δεν μετανοήσομε….(Μελβούρνη 12-6-2014).

Κυριακὴ Γ΄ Ματθαίου (Ματθ. 6,22-33)
Toυ Μητροπολίτου  Φλωρίνης π. Αυγουστίνου Καντιώτου

Η ΛΑΤΡΕΙΑ ΤΟΥ ΜΑΜΩΝΑ

ΑΚΟΥΣΑΤΕ, ἀγαπητοί μου, τὸ ἱερὸ καὶ ἅγιο εὐαγγέλιο. Τί μᾶς λέει; Λέει, ὅτι δὲν πρέπει νὰ γίνουμε σκλάβοι, σκλάβοι τοῦ «μαμω­νᾶ» (Ματθ. 6,24). Μὰ ποιός εἶν᾽ αὐτὸς ὁ «μαμω­νᾶς»;

* * *

  Οἱ σημερινοὶ ἄνθρωποι ὡς πρὸς τὴν πίστι δι­ακρίνονται σὲ δυὸ κατηγορίες. Ἡ μιὰ κατηγορία εἶνε οἱ ἄπιστοι, αὐτοὶ ποὺ λένε ὅ­τι δὲν ὑ­πάρχει Θεός. Μὴ νομίσετε ὅτι εἶνε τίποτα ἐπιστήμο­νες. Οἱ πραγματικοὶ ἐπιστήμονες, ποὺ ἔ­­καναν ἀνα­καλύψεις, πιστεύουν στὸ Θεό. Αὐ­τοὶ ἐδῶ, ποὺ πιπιλίζουν τὸ ψέμα ὅτι δὲν ὑπάρχει Θεός, εἶνε κά­τι νεαροὶ φοιτηταὶ ποὺ μὲ χίλια βάσανα πῆ­ραν ἕνα χαρτὶ κι ἀπὸ τότε ἔ­κλει­σαν τὰ βιβλία, κάθονται στὰ καφενεῖα μὲ τό ᾽να πόδι πάνω στ᾽ ἄλλο, παίζουν χαρτιά, καπνί­ζουν, ἀργολο­γοῦν κ᾽ αἰσχρολογοῦν. Αὐτοί λένε πὼς δὲν ὑ­πάρχει Θεός, καὶ προσπαθοῦν νὰ ξερριζώσουν μέσ᾽ ἀπ᾽ τὴν καρδιὰ καὶ ἄλλων τὸ εὐγενέστε­ρο ἄνθος, τὴν πίστι τοῦ Χριστοῦ μας. Σ᾽ ἕνα χωριὸ μιὰ γριὰ 80 χρονῶν κινδύνευε νὰ πεθάνῃ. Τό ᾽μαθε ὁ παπᾶς, κα­λὸς ποιμένας, καὶ πῆγε νὰ τὴν ἑτοιμάσῃ. ―Γιαγιά, λέει, ἦρθα νὰ ἐξομολογη­θῇς. ―Ἄ, ἐγὼ δὲν πιστεύω· δὲν ὑπάρχει Θεός. ―Μά, γριὰ γυναίκα ἐσύ, ἀ­πὸ ὥρα σὲ ὥρα φεύγεις, καὶ λὲς δὲν πιστεύω; Γιατί; Ποιός σοῦ εἶ­πε ὅτι δὲν ὑπάρχει Θεός; ―Ἔχω ἐγ­γο­νὸ ποὺ σπουδάζει στὸ πανεπιστή­μιο καὶ μοῦ εἶ­πε πὼς δὲν ὑπάρχει Θεός… Ἄ­κουσε λοιπὸν ἡ γιαγιὰ τὸν ἄ­θεο ἐγγονό!
Ἂν συναντήσετε κανένα τέτοιο καὶ σᾶς πῇ ὅτι δὲν ὑπάρχει Θεός, νὰ τοῦ πῆτε ἕνα λόγο· Ἐὰν μὲ πείσῃς ὅτι τὸ σπίτι ποὺ κάθεσαι χτίστη­κε μόνο του, τότε θὰ παραδεχτῶ ὅτι καὶ τὸ μεγάλο αὐτὸ σπίτι ποὺ λέγεται γῆ καὶ σύμ­παν ἔ­­γινε μόνο του. Ἡ λογικὴ λέει, ὅτι «πᾶς οἶ­κος κατασκευάζεται ὑπό τινος, ὁ δὲ τὰ πάν­τα κατα­­σκευ­άσας Θεός»· κάθε σπίτι χτίζεται ἀπὸ κά­ποιον, κι αὐτὸς ποὺ κατασκεύασε τὸ σύμπαν εἶ­νε ὁ Θεός (Ἑβρ. 3,4). Τὰ ὑπόλοιπα εἶνε ἀφροσύνη, παραλογισμός. «Εἶπεν ἄ­φρων ἐν καρδίᾳ αὐ­τοῦ· οὐκ ἔστι Θεός» (Ψαλμ. 13,1).
Ἡ μιὰ κατηγορία λοιπὸν εἶνε οἱ ἄ­πιστοι. Ἡ ἄλλη; Ἡ ἄλλη δὲν εἶνε ἄπιστοι. Αὐτοὶ Χριστού­γεννα – Πάσχα ἀνάβουν κερὶ στὴν ἐκκλησιὰ καὶ κάνουν καμ­μιὰ προσευχή. Λένε ὅτι πιστεύουν στὸ Θεό. Ἀλλὰ δὲν πιστεύουν, ψέματα λένε. Πιστεύουν σ᾽ ἕναν ἄλλο θεό. Ποιός εἶνε ὁ θεός τους; Ὁ «μαμωνᾶς», δηλαδὴ τὸ χρῆμα, τὰ λεπτά. Αὐτὸς εἶνε ὁ θεὸς τοῦ κόσμου σήμερα.
Αὐτοὶ ποὺ λατρεύουν τὸ χρῆμα δουλεύουν σκληρά. Ὄχι γιὰ νὰ ζήσουν, γιὰ νὰ βγάλουν τὸ ψωμί τους· ἡ ἐργασία αὐτὴ εἶνε εὐλογημένη. Αὐτοὶ καταπονοῦνται, ὄχι γιατὶ δὲν ἔ­χουν, ἀλ­λὰ γιὰ νὰ κάνουν αὐτὰ ποὺ ἔχουν περισσότε­ρα. Ἔχουν 100 χιλιάδες; νὰ τὶς κά­νουν 200· ἔ­χουν 200; νὰ τὶς κάνουν 400… Εἶνε ἀχόρταγοι. Ἡ θάλασσα μπορεῖ νὰ πῇ στὰ ποτάμια «Φτάνει, δὲ θέλω τὰ νερά σας», τὸ νεκροταφεῖο μπορεῖ νὰ πῇ «Δὲν θέλω ἄλλους νεκρούς», μὰ οἱ πλεονέκτες ποὺ λα­τρεύουν τὸ μαμωνᾶ, δὲ λένε ποτέ «Μοῦ φτάνουν αὐτὰ ποὺ ἔχω, δόξα τῷ Θεῷ». Δουλεύουν καὶ τὴν Κυριακὴ τὴν ὥ­ρα ποὺ χτυποῦν οἱ καμπάνες, δουλεύουν καὶ τὴ Μεγάλη Παρασκευή, δουλεύουν συνεχῶς.
Καὶ μόνο δουλεύουν; Ἐπὶ πλέον ξενιτεύον­­ται, φεύγουν ἀπὸ τὴν πατρίδα. Δὲν ἐννοῶ αὐ­­τοὺς ποὺ δὲν ἔχουν κτήματα· αὐτοὶ ἀναγ­κά­ζονται νὰ φύγουν. Ἐννοῶ ἐκείνους ποὺ μποροῦν νὰ ζήσουν ἐδῶ, ἀλλὰ σκορπίζονται στὰ τέσσερα σημεῖα τοῦ ὁρίζοντος γιὰ νὰ θησαυρίσουν, νὰ γίνουν ἑκατομμυριοῦχοι, καὶ μετὰ ἀ­­διαφοροῦν γιὰ τοὺς δικούς τους ἐδῶ. Ἦρθε μιὰ γριὰ στὴ Φλώρινα καὶ ζητοῦσε ἐλεημοσύνη. ―Ἔχεις παιδιά; τῆς λέω. ―Ἔχω. ―Πόσα; ―Τέσσερα. ―Ποῦ εἶνε; ―Τὸ ἕνα στὴν Αὐ­στρα­λία, τὸ ἄλλο στὸ Τορόντο, τὸ ἄλλο στὴ Νέα Ὑ­όρκη, τὸ ἄλλο… ―Γράμματα παίρνεις; ―Τίπο­τα. Αὐτὸς ποὺ ἔχει κατάστημα στὸ Σίδνεϋ χόρ­τασε δολλάρια, μὰ στὴ μάνα του δὲ στέλνει!…
Ἄσπλαχνοι ἄνθρωποι, δὲ δίνουν νε­ρὸ οὔτε στὸν ἄγγελό τους. Ἂν λέγωνται αὐ­τοὶ ἄνθρωποι! Αὐτοὶ ποὺ λατρεύουν τὸ μαμωνᾶ γίνον­ται σκληροί· ἡ καρδιά τους εἶνε σὰν τὴν πέτρα. Δὲν ἔχουν αἰσθήματα. Εἶνε σὰν τὸν Ἰούδα· ὅ­πως αὐτὸς πούλησε τὸ Χριστὸ γιὰ τριάκον­τα ἀργύρια, ἔτσι κι αὐτοὶ γιὰ λίγο χρῆμα εἶνε ἕ­τοιμοι νὰ πουλήσουν τὰ πάντα. Εἶνε παραδόπιστοι. Αὐτοί εἶνε οἱ λάτρες τοῦ χρήματος.
Θεός τους ὁ μαμωνᾶς· ὅ,τι τοὺς πεῖ αὐ­τός, αὐτὸ κάνουν. Τοὺς λέει ὁ μαμωνᾶς κλέψ­τε; θὰ κλέψουν. Τοὺς λέει νὰ πᾶνε στὸ δικαστή­­ριο νὰ ὁρκιστοῦν; παλαμίζουν τὸ Εὐαγγέλιο. Τοὺς λέει νὰ ἀδικήσουν χήρα καὶ ὀρφανό; ἀδικοῦν. Τοὺς λέει νὰ κάνουν πόλεμο; κάνουν (αὐ­τοὶ οἱ δυὸ παγκόσμι­οι πόλεμοι, ὁ πρῶτος καὶ ὁ δεύτερος, δὲν ἔγιναν γιὰ εὐγενῆ καὶ ὑψηλὰ ἰ­δανι­κά· ἔγιναν γιὰ τὰ κάρβουνα καὶ τὰ πετρέ­λαια, γιὰ τὸ χρῆμα). Τοὺς λέει ν᾽ ἁρπάξουν τὸ ψωμὶ ἀπ᾽ τὸ στόμα τοῦ φτωχοῦ; τὸ κάνουν. Ὅ­ταν ἐ­πρόκειτο ν᾽ ἀ­νοίξῃ στὰ τότε ἑλληνοσερβικὰ σύνορα ἕνα μεγάλο σουπερ-μάρκετ, χίλιοι φτωχοὶ ἄνθρωποι, ποὺ εἶχαν μικρὰ μαγαζάκια μέσα στὴ Φλώρινα, κόντεψαν νὰ βρεθοῦν στὸ δρόμο. Οἱ ἄνθρωποι τοῦ μαμωνᾶ ἔ­καναν συμμορία, ποὺ λέγεται ἀνώνυμος ἑταιρεία, κι αὐτοὶ οἱ 20 – 25 ἤθελαν ν᾽ ἀρ­μέξουν ὅ­λο τὸν πλοῦτο, κι ἂς πει­νάσουν ὅλοι οἱ ἄλ­λοι. Δὲ λο­γαριάζουν τίποτα, δὲν τοὺς ἐνδιαφέ­ρει ἂν θὰ βρεθοῦν στὸ δρόμο τὰ φτωχαδάκια. Ἀ­νώνυμες πολυεθνικὲς ἑταιρεῖ­ες δὲν εἶνε τίπο­τε ἄλλο παρὰ συμμορίες τοῦ μαμωνᾶ.
Ὁ μαμωνᾶς βασιλεύει σήμερα καὶ σ᾽ αὐτὸν ἔ­χουν τὴν ἐλπίδα τους οἱ πολλοί. Λεφτά! σοῦ λένε. Ἀλλὰ μπορεῖ τὸ χρῆμα νὰ εἶνε ἡ ἐλπίδα μας; Ἤξερα δυὸ ἀνθρώπους. Ἦταν ἔμποροι, εἶχαν καταστήματα καὶ οἱ δυό, δούλευαν καὶ πήγαιναν καλά. Ἀλλὰ ἦρθε κρίσι στὸ ἐμπόριο, χρεωκόπησαν καὶ οἱ δυό, καὶ δὲν εἶχαν δραχμὴ οὔτε ὁ ἕνας οὔτε ὁ ἄλλος. Ὁ ἕνας, ποὺ δὲν πί­στευε στὸ Θεό, νόμισε ὅτι πέθανε ὁ θεός του – τὸ χρῆμα, ἀπελπίστηκε, πῆγε κ᾽ ἔπεσε στὸ ποτάμι καὶ πνίγηκε. Ὁ ἄλλος ὅμως, ποὺ πί­στευε στὸ Θεό, ἀπένταρος πλέον, χωρὶς κατάστημα, χωρὶς πελάτες, χωρὶς τίποτα – καὶ νὰ τὸν κυνηγοῦν οἱ τράπεζες νὰ τὸν πιάσουν, ἔκανε τὸ σταυρό του κι ἄρχισε πάλι δουλειά· καὶ ζῇ τώρα εὐτυχισμένα μὲ τὴν οἰκογένειά του.

* * *

Μεγάλο πρᾶγμα νὰ πιστεύῃ κανεὶς στὸ Θεό! Γιατὶ Read more »

Τῶν Δώδεκα Ἀποστόλων
30 Ἰουνίου
Ομιλία  τoυ Μητροπολίτου Φλωρίνης π. Αυγουστίνου Καντιώτου

Η ΠΙΣΤΗ ΜΑΣ ΕΙΝΑΙ ΑΛΗΘΙΝΗ

  Η θρησκεία μας, ἀγαπητοί μου, εἶνε ἡ μόνη ἀληθινή. Ἐλευθερώνει ἀπὸ τὴν ἁμαρτία, ὁδηγεῖ στὴν αἰώνιο ζωή. Οἱ ἄπιστοι θὰ μᾶς ποῦν· Εὔκολα τὸ λέτε, ἔχετε ὅμως ἀποδείξεις; Ἡ πίστις μας ἔχει ἄπειρες ἀποδείξεις. Μία ἀπὸ αὐτὲς εἶνε οἱ ἀπόστολοι, τοὺς ὁποίους ἑορτάζουμε. Θὰ προσπαθήσω νὰ σᾶς δείξω, ὅτι ἡ ζωή, ἡ διδαχὴ καὶ τὸ τέλος τῶν ἀποστόλων βεβαιώνουν, ὅτι ἡ θρησκεία μας εἶνε ἀληθινή.

* * *

Τὸ ἔργο δύσκολο, τὰ μέσα φτωχά. Ὁ Κύριος κάλεσε τοὺς ἀποστόλους σὲ ἔργο δύσκολο. Ὅπως δύσκολο εἶνε νὰ πᾷς κόντρα μὲ τὸ ῥεῦμα, νὰ ξερριζώσης ἕνα αἰωνόβιο πλατάνι, νὰ κάνῃς τὸ βουνὸ πεδιάδα, τόσο καὶ ἀκόμη πιὸ δύσκολο ἦταν τὸ ἔργο τῶν ἀποστόλων. Γιὰ τὸ ἔργο αὐτό, τὴν ἀνατροπὴ δηλαδὴ ὅλου τοῦ παλαιοῦ κόσμου, ποιά μέσα χρησιμοποίησε ὁ Χριστός; Ὑπῆρχαν βασιλεῖς, στρατηγοί, φιλόσοφοι, πλούσιοι, ἰσχυροὶ κατὰ κόσμον· διάλεξε ἀπ᾿ αὐτοὺς κανέναν γιὰ συνεργάτη του; Ὄχι. Ἂν ἔπαιρνε ἀπ᾿ αὐτούς, θὰ ἔλεγαν ὅτι μὲ τὴ δύναμί τους ἐπικράτησε. Ἀντιθέτως ἡ Ἐκκλησία εἶχε ὅλες τὶς προϋποθέσεις ἀρνητικές. Ἔτσι κανείς δὲ μπορεῖ νὰ πῇ, ὅτι ἡ νίκη της ὀφείλεται σὲ ἀνθρώπινη ὑποστήριξι. Ὁ ἀπόστολος Παῦλος θαυμάζει πῶς μὲ ἀδύναμα μέσα ὁ Χριστὸς τὰ βάζει μὲ τὸν κόσμο καὶ λέει· «Τὰ μωρὰ τοῦ κόσμου ἐξελέξατο ὁ Θεὸς ἵνα τοὺς σοφοὺς καταισχύνῃ, καὶ τὰ ἀσθενῆ τοῦ κόσμου ἐξελέξατο ὁ Θεὸς ἵνα καταισχύνῃ τὰ ἰσχυρά…» (Α΄ Κορ. 1,27). Καὶ ἕνας ἐκκλησιαστικὸς συγγραφεύς, ὁ Βασίλειος Σελευκείας, λέει· Ὅπως θαυμάζεις ἕνα γιατρό, ποὺ μὲ τιποτένια μέσα κάνει τὸν ἄρρωστο καλά, ἔτσι εἶνε θαυμαστὸς ὁ Θεός, ποὺ μὲ τέτοια ὄργανα, ἀνθρώπους ἁπλοϊκοὺς καὶ ἀγραμμάτους, θεράπευσε τὰ τραύματα τοῦ πεπτωκότος ἀνθρώπου.
Νέα δημιουργία. Ὅπως αὐτὸς ποὺ χτίζει σπίτι δὲ βάζει τὶς πέτρες στὴν τύχη, ἀλλὰ κάθε πέτρα ἔχει τὴ θέσι της, ἔτσι καὶ στὴν ἁγία Γραφὴ κάθε λέξι εἶνε διαλεγμένη. Ἡ ἁγία Γραφὴ λοιπόν, προκειμένου να περιγράψῃ τὴ δημιουργία τοῦ σύμπαντος, λέει στὸ 1ο κεφάλαιο τῆς Γενέσεως, ὅτι ὁ Θεὸς «ἐποίησε», δημιούργησε, τὰ ὄντα (Γέν. 1,1,7,16,21,25,27,31). Τὴν ίδια ὅμως λέξι χρησιμοποιεῖ καὶ στὸ 3ο κεφάλαιο τοῦ Μάρκου, ὅταν περιγράφει τὴν κλῆσι τῶν ἀποστόλων· δὲ λέει «ἐκάλεσε», ἀλλὰ λέει «ἐποίησε»· «καὶ ἐποίησε δώδεκα, ἵνα ὦσι μετ᾿ αὐτοῦ» (Μᾶρκ. 3,14). Δὲν χρησιμοποιεῖ τυχαίως ἢ κατὰ λάθος τὴ λέξι αὐτή. Τὸ ἔργο ποὺ εἶχε νὰ κάνῃ τώρα ὁ Χριστὸς ἦταν μιὰ νέα δημιουργία. Καὶ πράγματι· τὸ νὰ πάρῃς ἕναν ἄνθρωπο μέσα ἀπ᾿ τὴ διαφθορὰ καὶ νὰ τὸν ὑψώσῃς στὴ ζωὴ τῆς χάριτος εἶνε μιὰ νέα δημιουργία. Εἶνε ἀνθρωποποιὸς ἡ θρησκεία μας, δημιουργεῖ ἀληθινοὺς ἀνθρώπους. Ὑπηρέται αὐτοῦ τοῦ ἔργου θὰ ἐγίνοντο οἱ ἀπόστολοι. Δὲν ἦταν ὅμως ἕτοιμοι· ἔπρεπε κι αὐτοὶ προηγουμένως νὰ καταρτισθοῦν. Αὐτὸ λοιπὸν ποὺ ἔκανε σ᾿ αὐτοὺς ὁ Χριστός, τὸ νὰ τοὺς καταρτίσῃ καὶ νὰ τοὺς ἑτοιμάσῃ γιὰ τὸν εὐαγγελισμὸ τοῦ κόσμου, ἦταν κάτι δυσκολώτερο ἀπὸ τὴ δημιουργία τοῦ ἡλίου καὶ τῶν ἀστέρων. Πνευματικοὶ ἥλιοι καὶ πνευματικοὶ ἀστέρες ἦταν αὐτοί. Λένε, ὅτι Read more »

Τῶν ἀποστόλων Πέτρου καὶ Παύλου
Ομιλία του Μητροπολίτου Φλωρίνης π. Αυγουστίνου Καντιώτου

ME TΟ ΘΕΟ Ή ΧΩΡΙΣ ΤΟ ΘΕΟ;

«Ζῶ δὲ οὐκέτι ἐγώ, ζῇ δὲ ἐν ἐμοὶ Χριστός» (Γαλ. 2,20)

Σήμερα, ἀγαπητοί μου, εἶνε ἑορτὴ καὶ πανή­­γυρις μεγάλη· ἑορτάζουν οἱ δύο κορυφαῖ­οι ἀπόστολοι τοῦ Χριστοῦ, ὁ Πέτρος καὶ ὁ Παῦ­λος. Ποιά γλῶσσα μπορεῖ νὰ τοὺς ἐγκωμι­­άσῃ;
Γιὰ τὸν Πέτρο μιλήσαμε ἄλλοτε, τώρα ἂς ποῦμε γιὰ τὸν Παῦλο. Γιατὶ δὲ φτάνει νὰ προσ­κυνοῦμε τὶς εἰκόνες τῶν ἁγίων καὶ ν᾽ ἀ­νάβουμε κεριά· πρέπει καὶ νὰ γνωρίσουμε ποιοί ἦ­ταν αὐτοὶ οἱ μεγάλοι ἄνδρες καὶ νὰ προσπαθή­σουμε νὰ τοὺς μιμηθοῦμε.

* * *

Ἡ ζωὴ τοῦ ἀποστόλου Παύλου χωρίζεται σὲ δύο· ὅταν ἦταν μακριὰ ἀπὸ τὸ Χριστό, κι ὅ­ταν πίστεψε καὶ ἦρθε κοντά του. Ἡ μία ζωὴ σκοτάδι, ἡ ἄλλη φῶς· ἡ μία νύχτα, ἡ ἄλλη μέρα.
Ὁ τότε Σαοὺλ ἢ Σαῦ­λος ἦταν Ἰουδαῖος. Καὶ τί Ἰουδαῖος, φανατικός. (Ὅπως εἶνε καὶ μέχρι σήμερα οἱ Ἰουδαῖοι. Ἐμεῖς λησμονοῦμε τὰ δικά μας, αὐτοί, μιὰ φού­χτα ἄνθρωποι, κρατοῦν ζωηρὸ τὸ ἐθνικὸ καὶ θρησκευτικό τους αἴσθημα. Δὲν τοὺς προβάλ­λω ὡς πρότυπο, ἐν πάσῃ περιπτώσει διατηροῦν τὶς παραδόσεις τους, θυμοῦνται τὰ καθηκόντά τους.) Φανατικὸς Ἰουδαῖ­ος λοι­πὸν ὁ Σαῦλος· ἦταν σὰν ἐκείνους ποὺ τὴ Μεγάλη Παρασκευὴ μαζεμένοι κάτω ἀπ᾽ τὸ πραιτώριο φώναζαν στὸν Πιλᾶτο σὰν λυσ­σασμένα σκυλιὰ «Σταύρωσον σταύρωσον αὐ­τόν» (Λουκ. 23, 21. Ἰω. 19,6). Μι­σοῦσε πολὺ τὸ Χριστὸ καὶ προσπαθοῦσε νὰ δι­α­λύσῃ τὴν Ἐκκλησία μὲ κάθε μέσο. Ὅπου ὑ­πῆρχε Χριστιανὸς τὸν κατεδίωκε. Ἐφωδιασμέ­νος μὲ ἐπιστολὲς ἀπὸ τὸν ἀρ­χι­ερέα ξεκίνησε ἀπ᾽ τὰ Ἰεροσόλυμα νὰ πάῃ διακόσα πενήντα χιλιόμετρα μακριά, στὴ Δαμασκό, καὶ ὅ­ποιους Χριστιανοὺς βρῇ, ἄντρες καὶ γυναῖ­κες, νὰ τοὺς πιάσῃ καὶ νὰ τοὺς φέρῃ δεμένους στὴν Ἰερουσαλὴμ νὰ τιμωρηθοῦν.
Τέτοιος ἦταν ὁ Σαῦλος· ἤ­θελε νὰ σβήσῃ τὸ ὄνομα τοῦ Χριστοῦ. Καὶ ὅμως τὸν βλέπουμε νὰ ἀλλάζῃ ξαφνικὰ ὅλως διόλου· ἡ νύχτα νὰ γίνεται ἡμέρα, ὁ λύκος νὰ γίνεται ἀρνί, ὁ ἄ­γριος αὐτὸς διώκτης νὰ γίνεται κήρυκας καὶ ἀπόστολος. Πῶς; Διαβάστε τὴν ἁγία Γραφή.
Ἦταν γύρω στὸ μεσημέρι καὶ ἐκεῖ στὸ δρόμο, καθὼς πλησίαζε στὴ Δαμασκό, ἔγινε τὸ θαῦμα. Ποιό θαῦμα; Ἄστραψε στὰ μάτια του φῶς πιὸ ἐκτυφλωτικὸ κι ἀπὸ τὸν ἥλιο. Τά ᾽χασε ὁ Σαῦλος, ἔπεσε καταγῆς κι ἄκουσε φωνὴ σὰ βροντὴ νὰ τοῦ λέῃ· «Σαοὺλ Σαούλ, τί με δι­ώκεις;», γιατί μὲ καταδιώκεις; «σκληρόν σοι πρὸς κέντρα λακτίζειν» (Πράξ. 9,4-5· 22,7-8· 26,14-15). Τί νόημα ἔ­χουν αὐτά; Ὅτι ὅποιος πολεμάει τὸ Χριστό, ὅποιος καὶ νά ᾽νε, θὰ γίνῃ στάχτη. Ὅπως εἶνε ἀνοησία νὰ κλωτσάῃ κανεὶς ξυπόλητος πάνω σὲ καρφιά –τὰ καρφιὰ δὲ θὰ πάθουν τίποτα, τὰ πόδια του θὰ ματώσουν–, ἔ­τσι καὶ ὅποιος ἀποπειραθῇ νὰ τὰ βάλῃ τὸ Χριστό. Μὲ τὸ τράν­ταγμα λοιπὸν αὐτὸ ὁ Σαῦλος ἦρθε σὲ συναίσθησι καὶ λέει· «Ποιός εἶσαι, Κύριε;». Κι ἀκούει· «Ἐγώ εἰμι Ἰησοῦς ὁ Ναζωραῖος ὃν σὺ διώκεις» (Πράξ. 22,8). Ἀπ᾽ τὴ λάμψι ἐκείνη τυφλώθηκε. Χειρα­γωγούμενος μπῆκε στὴ Δαμασκό, καὶ γιὰ τρεῖς μέρες δὲν ἔφαγε καὶ δὲν ἤπιε τίποτε. Μετά, σταλμένος ἀπὸ τὸν Κύριο, ἦρθε ἕνας ἅγιος ἄν­­θρωπος, ὁ Ἀνανίας, τοῦ μίλησε κ᾽ ἔβαλε πάνω του τὰ χέρια του. Ἀμέσως ἔπεσαν ἀπ᾽ τὰ μάτια του κάτι σὰν λέπια καὶ εἶδε τὸ φῶς του. Σηκώθηκε παρηγορημένος, βαπτίσθηκε, πῆρε τροφὴ καὶ ἀνέλαβε δυνάμεις. Ἔτσι γνώρισε τὸ Χριστό, πείσθηκε ὅτι αὐ­τὸς εἶνε ὁ ἀληθι­νὸς Θεὸς καὶ σωτήρας τοῦ κόσμου, ἄνοιξαν τὰ μάτια του τὰ σωματικὰ καὶ τὰ ψυχικά.
Ἀπὸ τότε ἔγινε ἀπόστολος τοῦ Χριστοῦ, ὁ πιὸ φλογερὸς ἀπ᾽ ὅλους τοὺς ἀποστόλους, καὶ μετωνομάστηκε Παῦλος. Καὶ ποῦ δὲν πῆγε! Σὰν χρυσάετος πέταξε σ᾽ ἀνατολὴ καὶ δύσι, κή­ρυξε παντοῦ τὸ εὐαγγέλιο. Κοπίασε καὶ φύ­τεψε ἐκκλησίες στὴ Μικρὰ Ἀσία, στὴν Κύπρο, στὴν Κρήτη, στὴ Μακεδονία, στὴν Ἀθήνα, στὴν Πελοπόννησο, ἀκόμα καὶ στὴ ῾Ρώμη, ὅ­που καὶ μαρτύρησε δι᾽ ἀποκεφαλισμοῦ.
Αὐτός, ἀγαπητοί μου, εἶνε ὁ Παῦλος.

* * *

Ἀπὸ τότε πέρασαν αἰῶνες. Κι ὅπως τότε ἐ­κεῖνος στὴν ἀρχὴ ἦταν μακριὰ ἀπὸ τὸ Χριστό, ἔτσι καὶ σήμερα πολ­λοὶ ἄνθρωποι εἶνε μακριά, πολὺ μακριὰ ἀπὸ τὸ Χριστό. Ἐνῷ ἡ πίστι μας ἔχει θαύματα ποὺ δὲν ἔχει καμμιά θρησκεία, ὑ­πάρχουν ἄν­θρωποι ποὺ ἀκοῦνε τὸ ὄ­νομα τοῦ Χριστοῦ καὶ λυσσᾶνε καὶ βλαστη­μᾶ­νε· θέλουν νὰ σβήσουν τὴν Ἐκκλησία, ὅπως ἔ­γινε π.χ. στὴ γειτονική μας Ἀλβανία. Ὁ ἄνθρωπος χω­ρὶς τὸ Θεὸ δὲν εἶ­­νε πλέον ἄνθρωπος· πέφτει χαμηλά, κατεβαί­νει ὅλα τὰ σκαλοπάτια τῆς ἀτιμίας.
⃝ Τὸ πρῶ­το σκαλοπά­τι τὸ εἶπε ὁ προφήτης Δαυΐδ· «Ἄνθρω­πος ἐν τι­μῇ ὢν οὐ συνῆκε, παρα­συνεβλήθη τοῖς κτήνεσι τοῖς ἀ­νο­ή­τοις καὶ ὡ­μοιώθη αὐτοῖς» (Ψαλμ. 48,13,21). Μὲ ἄλλα λό­για, ὁ ἄνθρωπος ἔγινε σὰν τὰ ζῷα· ἀκάθαρτος καὶ λαίμαργος σὰν τὸ χοῖρο, ὑπερήφανος καὶ ματαιό­δοξος σὰν τὸ παγώνι, πονηρὸς καὶ δόλιος σὰν τὴν ἀλεποῦ, ἄγριος σὰν τὸ λύκο, ὀργίλος καὶ θυμώδης σὰν τὴν τίγρι, ἐκδικητικὸς σὰν τὴν καμήλα, φθονερὸς καὶ φαρμακερὸς σὰν τὸ φίδι καὶ τὸ σκορπιό. Ὁ ἄνθρωπος ἔγινε θηρίο. Ὄχι ἁπλῶς θηρίο ἀλλὰ –προσθέτω μία λέξι– θηρίο ἐπιστημονικό. Ὅπως ἔλεγε μιὰ προφη­τεία, «τὰ ἄθεα γράμματα θὰ καταστρέψουν τὸν κόσμο». Ὁ κόσμος δὲν κινδυνεύει ἀπὸ τοὺς τσοπάνους καὶ τοὺς ψαρᾶδες· κινδυνεύει ἀπὸ τοὺς λεγομένους ἐπιστήμονες.
⃝ Ἄλλο σκαλοπάτι. Ὁ ἄνθρωπος χωρὶς τὸ Θεὸ Read more »

In Honour of the Holy Apostles

by matushka constantina

Ευαγγελική περικοπή της εορτής
τῶν ἀποστόλων Πέτρου καὶ Παύλου
29 Ἰουνίου

ΕΝΑ ΕΡΩΤΗΜΑ

«Τίνα με λέγουσιν οἱ ἄνθρωποι εἶναι τὸν υἱὸν τοῦ ἀνθρώπου;»
(Ματθ. 16,13)

Του Μητροπολίτου Φλωρίνης π. Αυγουστίνου Καντιώτου

     ΕΟΡΤΑΖΕΙ, ἀγαπητοί μου, ἑορτάζει σήμερα ἡ Ἐκκλησία μας τὴ μνήμη τῶν κορυφαίων ἀποστόλων Πέτρου καὶ Παύλου. Στὴν ὁμιλία αὐτὴ θὰ στρέψουμε τὴν προσοχή μας στὸν ἀπόστολο Πέτρο, τὸν ψαρᾶ τῆς Γαλιλαίας, τὸν υἱὸ τοῦ Ἰωνᾶ καὶ ἀδελφὸ τοῦ Ἀνδρέα ἀπὸ τὴ Βηθσαϊδά.
Ὁ ἀπόστολος Πέτρος, παρ᾿ ὅλο ὅτι ἦτο ἔγγαμος, αὐτὸ δὲν τὸν ἐμπόδισε ν᾿ ἀκολουθήσῃ τὸ Χριστό. Ἠ ἀγάπη του τὸν ἔκανε ν᾿ ἀψηφήσῃ θυσίες καὶ κινδύνους, νὰ κηρύξῃ τὸ εὐαγγέλιο σὲ Ἰουδαίους καὶ ἐθνικούς, καὶ τέλος νὰ μαρτυρήσῃ γιὰ τὸν Κύριο.
Εἶχε χαρακτῆρα θαρραλέο καὶ αὐθόρμητο. Ἦτο ὁμιλητικὸς καὶ ἐκφραστικὸς περισσότερο ἀπὸ τοὺς ἄλλους μαθητάς. Γι᾿ αὐτὸ τὸν χαρακτήρισαν ὡς «τὸ στόμα τῶν ἀποστόλων». Διότι πράγματι μὲ τὰ λόγια του πολλὲς φορὲς ἐξέφραζε καὶ τοὺς ἄλλους μαθητάς. Αὐτὸ βλέπουμε καὶ στὴν περικοπὴ τοῦ εὐαγγελίου ποὺ διαβάζεται σήμερα (βλ. Ματθ. 16,13-19).

* * *

Ὁ Κύριος ἡμῶν Ἰησοῦς Χριστὸς κατὰ τὸ τριετὲς διάστημα τῆς δημοσίας δράσεώς του ἐργαζόταν συνεχῶς. Ἕνας πόθος φλογερὸς ἔφλεγε τὴν καρδιά του. Καὶ ὁ πόθος αὐτὸς ἤτανε ἡ βασιλεία τοῦ Θεοῦ. Πῶς, δηλαδή, ὅλοι οἱ ἄνθρωποι θὰ πιστέψουν στὸ χαρμόσυνο ἄγγελμα ποὺ ἔφερε στὴ γῆ καὶ ἕνα νέο πολίτευμα στὶς σχέσεις ἀνθρώπου πρὸς ἄνθρωπο καὶ ἀνθρώπου πρὸς τὸν Θεὸ θὰ ἐπικρατοῦσε.
Τὸ ἄγγελμα τῆς βασιλείας τῶν οὐρανῶν ἔφερε στὴ γῆ ὁ Χριστός. Γιὰ τὴ βασιλεία αὐτὴ Read more »

ETOΣ ΙΒ ΚΟΖΑΝΗ – ΑΥΓΟΥΣΤΟΣ 1956 ΑΡΙΘ. ΦΥΛΛΟΥ 186
«ΣΠΙΘΑ» ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΟΥ ΦΛΩΡΙΝΗΣ ΑΥΓΟΥΣΤΙΝΟΥ

ΚΟΝΚΟΡΔΑΤΟΝ;

(2 απόσπασμα της ΣΠΙΘΑΣ)

ΥΠΟΠΤΗ ΣΥΜΒΑΣΗ

  Ἡ Ἑλλὰς χώρα τῶν πλέον παραδόξων καὶ ἑτεροκλήτων συμβάσεων. Ἀπʼ ὅλας τὰς μετὰ τῶν ξένων πολιτικὰς καὶ οἰκονομικὰς συμβάσεις ποὺ συνῆψεν ἡ Ἑλλάς, ἡ χειροτέρα θὰ ἧτο ἐκείνη, ἡ ὁποῖα εἰς τὰ κρανία ὡρισμένων Ἑλλήνων ἐπὶ μῆνας ἐμελετᾶτο καὶ ἐσχεδιάζετο καὶ ἐπὶ τέλους δειλὰ-δειλὰ ἔκαμε τὴν ἐμφάνισίν της εις τὸν ἐξωτερικὸν κόσμον καὶ εἰς τὰ χεῖλη τῶν πολλῶν ἐφέρετο μὲ τὸ λατινικὸν ὄνομα: «concordatum». Τὶ δὲ ἐστὶ «concordatum»; Συμφωνία, σύμβασις ἐκκλησιαστικὴ μεταξὺ Πάπα(*) καὶ Ἑλλάδος. Σύμβασις, ἡ ὁποία ὄχι πλέον ὑλικὰ ἀγαθά, τὸ ὕδωρ, τὸ φῶς, τὰ πολύτιμα μέταλλα ἐσκόπευε νὰ ἀφαιρέση ἀπὸ τὴξν ἐξουσίαν τῶν Ἑλλήνων καὶ νὰ θέση αὐτὰ ὑπὸ τὸν ἔλεγχον ξένων ἑταιρειῶν, ἀλλὰ κατὰ τρόπον ἔμμεσον ἤρχετο νὰ πλήξη τοὺς Ἕλληνας εἰς τὰ ἱερώτερα τῶν συναισθημάτων των, ἤρχετο νὰ μειώση τὴν αἴγλην, νὰ ἐξουθενώση, νὰ ἐκμηδενίση τὸ πάντων τῶν ἀγαθῶν πολυτιμότερων ἀγαθόν, τὴν Ὀρθόδοξον πίστιν, διὰ τῆς ὁποίας ζῆ καὶ ἀναπνέει καὶ ἔχει λόγον ὑπάρξεως ἐν τῶ κόσμω τὸ ἔθνος ἡμῶν.

• (*) Γράφομεν «ἡ σύμβασις μεταξὺ Πάπα καὶ Ἑλλάδος» καὶ ὄχι ἡ μεταξὺ καθολικῆς Ἐκκλησίας καὶ Ἑλλάδος σύμβασις. Διότι φρονοῦμεν, ὅτι κακῶς ἡ ὑπὸ τοῦ Πάπα ἀπολυταρχικῶς κυβερνωμένη  Δυτικὴ Ἐκκλησία ὀνομάζεται καθολική. Ὁ τίτλος «ΚΑΘΟΛΙΚΗ» δὲν ἀρμόζει ποσῶς εἰς τὴν Ἐκκλησίαν αὐτήν, ἡ ὁποία πρέπει νὰ ὀνομάζεται δικαίως: Παπικὴ Ἐκκλησία. Ὁ ἀείμνηστος ἱεράρχης Σμύρνης Βασίλειος ἀπαντῶν εἰς τὴν περὶ ἐνώσεως ἐγκύκλιον τοῦ Πάπα Λέοντος ΙΓ΄ ἐξαπέλυσε τὴν 7ην Ἰουνίου 1895 πρὸς τὸ εὐσεβὲς ποίμνιόν του ἐγκύκλιον, ἐν τῆ ὁποία τὴν Δυτικὴν Ἐκκλησίαν ὡνόμαζε Παπικὴν Ἐκκλησίαν. «Μία, ἁγία, καθολικὴ καὶ ἀποστολικὴ Ἐκκησία τοῦ Θεοῦ, ὡς ἐν τῶν ἱερῶ τῆς Πίστεως συμβόλω ὁμολογοῦμεν καὶ κηρύττομεν, δὲν δύναται νὰ εἶνε ἄλλη παρά ἐκείνη, ἥτις ἀνέκαθεν διακρατεῖ ἀκεραίαν καὶ ἀναλλοίωτον τὴν ἀλήθειαν ταύτην, ἀπαραβάτως καὶ ἀδιαστρόφωςστοιχοῦσα καὶ ἀκολουθοῦσα ἀπʼ ἀρχῆς ἄχρι σήμερον εἰς τὴν ἀκρίβειαν τῆς διδαχῆς τῶν θείων Πατέρων τῶν ἑννέα πρώτων ἀπὸ Χριστοῦ αἰώνων, ἀλλὰ τοιαύτην ἀκρίβειαν, ἐκτὸς τῆς καθόλου Ὀρθοδόξου Ἀνατολικῆς Ἐκκλησίας, οὔτε ἡ Παπικὴ Ἐκκλησία τηρεῖ, ὡς ἀρίδηλως καταδεικνύεται ἐκ τῆς ἱστορίας τῶν δέκα τελευταίων αὐτῆς αἰώνων, οὔτε τὰ πολυποίκιλα συστήματα τοῦ ἀπὸ τῆς Δυτικῆς Ἐκκλησίας προελθόντος Προτεσταντισμοῦ». Ταῦτα ἔγραφε καὶ ἐκήρυττεν ὁ ἀείμνηστος ἐκεῖνος ἐπίσκοπος, ἀκοίμητος φρουρὸς τῆς Ὀρθοδοξίας. Δυστυχῶς κατὰ τὰς τελευταίας δεκαετηρίδας ἤρχισε νὰ ἐπικρατῆ μεταξὺ τῶν θεολογικῶν καὶ θρησκευτικῶν κύκλων τῆς Πατρίδος μας ἀπέναντι τῶν Παπικῶν μία ὑπερβολικὴ ἀνοχή. «Μή, πρὸς Θεοῦ, μὴ θίξωμεν τοὺς καθολικοὺς ἀδελφούς μας. Ὁ Πάπας; Ἅγιος, κορυφή…». Πρὸ πενταετίας, τὸν Ἰούνιον τοῦ 1951 ἐν Ἀθήναις, ἐν τῆ Παλαιᾶ Βουλῆ τῶν Ἑλλήνων, συνεκλήθη τὸ Β΄ Πανελλήνιον Θεολογικὸν Συνέδριον. Ὁ γράφων τὰς γραμμὰς ταύτας διερχόμενος τότε ἐξ Ἀθηνῶν παρευρέθην εἰς τὰς δύο πρώτας συνεδριάσεις του Συνεδρίου τούτου. Κατάπληκτος ἔβλεπον μετὰ πόσων ἐκδηλώσεων τιμῆς ἐγένετο δεκτοὶ οἱ ἀντιπρόσωποι τῆς Παπικῆς Ἐκκλησίας, τὸ δὲ χειρότερον ἧτο τὸ ὄτι ἠκούσαμεν μεγαλοσχήμονας καθηγητὰς τῆς Θεολογίας νὰ στολίζουν τὴν Παπικὴν Ἐκκλησίαν μὲ εὔφημα κοσμιτικὰ ἐπίθετα καὶ νʼ ἀποκαλοῦν αὐτὴν καθολικήν, σεβασμίαν. Δὲν συνεκρατήθημεν. Ἠγέρθημεν ἐκ τῆς θέσεώς μας καὶ διεμαρτυρήθημεν ἐντόνως. Πρὸς τοὺς κ. καθηγητάς, πρὸς τοὺς ἐν τῶ Συνεδρίω παρευρισκομένους Συνοδικοὺς Ἀρχιερεῖς ἀπηυθήναμεν τὸ ἐρώτημα: ἐὰν ἡ Δ. Ἐκκλησία ἐπιτρέπεται νὰ τιτλοφορῆται καθολική, σεβασμία. Μία Ἐκκλησία – εἴπομεν – ἡ ὁποία ἐκαινοτόμησε περὶ τὰ δόγματα, ἔπαυσε πλέον νὰ εἶνε καθολικὴ καὶ σεβασμία. Ἡ Δ. Ἐκκλησία εἶνε σχίσμα καὶ αἵρεσις… Δυστυχῶς ἡ φωνή μας ἐκείνη κατεπνίγη διʼ ἀλλεπαλλήλων κωδωνοκρουσιῶν τοῦ Προέδρου τοῦ Συνεδρίου, ὅστις τέλος καὶ ἐκάλεσεν ἀστυφύλακα, ἵνα βιαίως μὲ ἐκδιώξη τῆς αἰθούσης ὡς ἀνεπιθύμητον, ἀλλʼ ὁμὰς θεολόγων συμφωνοῦντων μετʼ ἐμοῦ, ἠγέρθη, διεμαρτυρήθη καὶ ἐματαίωσε τὴν βιαίαν ἀπέλασίν μου. Σημειωτέρον ὄτι τὸ Συνέδριον τοῦτο, καίτοι κατʼ ἐπανάληψιν προεκλήθη, οὐδόλως ἠθέλησε νὰ λάβη θέσιν ἀπέναντι τοῦ ἐκ τοῦ Μασονισμοῦ δεινοῦ κινδύνου. Ἀλγεινὴν ταῦτα ἡμῖν ἐνεποίησαν ἐντύπωσιν καὶ δὲν ἐπαύσαμεν ἔκτοτε νὰ τονίσωμεν ὄτι μὲ θεολόγους ἀβρῶς καὶ εὐγενῶς ὑποκλινομένους πρὸ τῶν φράγκων ἱερέων καὶ καθολικὴν καὶ σεβασμίαν τὴν Ἐκκλησίαν αὐτῶν ἀποκαλοῦντας καὶ μετʼ αὐτῶν συμπροσευχομένους, μὲ τοιούτους, ἐλέγομεν, θεολόγους συντελεῖτο διάβρωσις τῆς ἀντιστάσεως τῶν Ὀρθοδόξων κατὰ τῶν αἱρέσεων καὶ ὄτι μεγάλη τις συμφορὰ θὰ ἐνσκήψη εἰς τὴν Ὀρθόδοξον Ἐκκλησίαν οὕτω πως προδιδομένην ὑπὸ τῶν ἰδίων αὐτῆς τέκνων καὶ μάλιστα ἐκείνων, οἱ ὁποῖοι ἐτάχθησαν φρουροὶ εἰς τὰς ἱερὰς αὐτῆς ἐπάλξεις. Ἡ χλιαρότης τῶν θεολογικῶν μας κύκλων συνετέλεσε τὰ μέγιστα νὰ δημιουργηθῆ τὸ ψυχολογικὸν ἐκεῖνον κλῖμα, μέσα εἰς τὸ ὁποῖον σήμερον οἱ πολιτικοὶ μας νὰ συζητοῦν ἀνέτως περὶ διπλωματικῶν σχέσεων μετὰ τοῦ Πάπα. Ὅταν τὸ «ἄλας» μωρανθῆ… Καὶ θὰ ἴδετε καὶ τώρα, ὄτι, πλὴν ὡρισμένων ἐξαιρέσεων, οἱ θεολόγοι μας, μικροὶ καὶ μεγάλοι, θὰ σιωπήσουν καὶ πάλιν καὶ θὰ κατηγορήσουν ἡμᾶς φανατικούς. Ἀλλʼ ἡμεῖς μετὰ τοῦ Μάρκου τοῦ Εὐγενικοῦ καὶ τῶν λοιπῶν τῆς Ὀρθοδοξίας κηρύκων συντασσόμενοι δὲν θὰ παύσωμεν νʼ ἀποκαλώμεν τὴν Δυτικὴν Ἐκκλησίαν Παπικήν, καὶ ὀπαδοὺς αὐτῆς ὄχι μόνον σχησματικούς, ἀλλὰ καὶ αἱρετικούς.

ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ

]

Προώθηση της καύσης νεκρών ζητούν Καμίνης-Μπουτάρης…

Κοινή δήλωση Καμίνη – Μπουτάρη για τα αποτεφρωτήρια νεκρών.
Έκκληση στην κυβέρνηση να ενσωματώσει στο Πολυνομοσχέδιο του υπουργείου Περιβάλλοντος και Κλιματικής Αλλαγής νομοθετική πρόταση για…

H KAMΠΑΝΑ ΧΤΥΠΑ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΙΕΡΑΡΧΕΣ -ΕΞΕΓΕΡΘΗΤΕ- ΕΜΨΥΧΩΣΑΤΕ ΤΟΝ ΛΑΟ!

ΗΓΓΙΚΕΝ Η ΩΡΑ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ
ΕΙΝΑΙ ΚΑΙΡΟΣ ΠΙΑ ΝΑ ΑΦΗΣΟΥΜΕ ΤΑ ΠΑΝΗΓΥΡΙΑ ΚΑΙ ΝΑ ΜΠΟΥΜΕ ΣΤΟΝ ΑΓΩΝΑ!

http://www.monidadias-news.blogs

ΚΕΝΤΡΟ Η ΕΛΛΑΣ

Και μετά λένε

ότι δεν είμαστε δα

και το κέντρο του κόσμου!

(Centre of the world)

ΤΑ ΤΥΜΠΑΝΑ ΤΗΣ ΧΡΕΟΚΟΠΙΑΣ ΚΑΙ ΤΟΥ ΠΟΛΕΜΟΥ

Γράφει ο Ιωάννης Λαμπρόπουλος Ο Χένρυ Κίσιγγερ αυτός ο «μεγάλος» Εβραίος «φιλέλληνας» είπε το 2007 πως “όποιος δεν ακούει τα τύμπανα του πολέμου που έρχεται, είναι κουφός”. Σήμερα που το…

24/06/2014Περισσότερα

Οδηγίες προς Ιερείς: Πώς να διώχνεις τους πιστούς από την Εκκλησία

του Νικήτα Καυκιού Η τραγωδία του να είσαι παπάς χωρίς Χάρη. Η προσωπική σχέση του ανθρώπου με το Θεό δεν είναι δεδομένη και δεν υπάρχει καμιά εγγύηση για σταθερότητα, πρόοδο…

24/06/2014Περισσότερα

ocp192_en.pdf

–

Ο ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ ΦΛΩΡΙΝΗΣ π. ΑΥΓΟΥΣΤΙΝΟΣ ΚΑΝΤΙΩΤΗΣ, TO 1956, ΠΡΙΝ ΑΠΟ ΜΙΣΟ ΑΙΩΝΑ, ΠΡΟΒΛΕΠΕΙ ΚΑΙ ΠΑΡΟΥΣΙΑΖΕΙ ΣΤΗ «XΡIΣTIANIKH ΣΠΙΘΑ» ΜΕ ΤΟΝ ΤΙΤΛΟ· «ΚΟΝΚΟΡΔΑΤΟΝ;», ΜΙΑ ΕΠΙΚΙΝΔΥΝΗ ΣΥΜΒΑΣΗ ΚΑΙ ΖΩΓΡΑΦΙΖΕΙ ΜΕ ΚΑΘΕ ΛΕΠΤΟΜΕΡΕΙΑ ΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ ΣΤΗΝ ΚΑΤΑΣΤΑΣΗ ΠΟΥ ΒΡΙΣΚΕΤΑΙ ΣΗΜΕΡΑ

ETOΣ ΙΒ ΚΟΖΑΝΗ – ΑΥΓΟΥΣΤΟΣ 1956 ΑΡΙΘ. ΦΥΛΛΟΥ 186
«ΣΠΙΘΑ» ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΟΥ ΦΛΩΡΙΝΗΣ ΑΥΓΟΥΣΤΙΝΟΥ

ΚΟΝΚΟΡΔΑΤΟΝ;

«Ἀδελφοί, τιμῆς ἠγοράσθητε˙ μὴ γίνεσθε δοῦλοι ἀνθρώπων» (Ἀπόστολος Παῦλος Α΄ πρὸς Κορινθ. 7, 23)

Ζητήματα πίστεως

   Ἡ μικρά, ἀγαπητοί, ἡ μικρά μας χώρα δύναται νὰ ὀνομασθῆ χώρα τῶν πλέον παραδόξων καὶ ἑτεροκλήτων συμβάσεων. Πτωχή, ἀδύνατος, ὑλικῶς κατεστραμμένη, διελθοῦσα διὰ πυρὸς καὶ σιδήρου ἡ Ἑλλὰς στρέφεται πρὸς τοὺς ἔξω καὶ κράζει: Βοηθήσατέ μοι… Καὶ ἀμέσως σπεύδουν ἐξ Ἀνατολῆς καὶ Δύσεως οἱ καλοί της φίλοι!

ΘΑΥΜΑΣΙΑ ΕΥΚΑΙΡΙΑ ΠΡΟΣ ΕΚΜΕΤΑΛΛΕΥΣΗ

Ἀλλὰ δυστυχῶς εἰς τὰ μάτια τῶν περισσοτέρων, ἵνα μὴ εἴπωμεν ὅλων, ἡ δυστυχία τῆς Ἐλλάδος παρουσιάζεται διʼ αὐτοὺς ὡς θαυμασία εὐκαιρία πρὸς ποικίλην καταπίεσιν καὶ ἐκμετάλλευσιν. Ἕν δίδουν, δέκα, ἑκατόν, χίλια, θέλουν νὰ εἰσπράξουν. Πρὸς ἐξασφάλισιν τῶν κεφαλαίων των θέλουν νὰ δέσουν τὴν Ἑλλάδα μὲ ἰσχυρὰ δεσμά, τὰς λεγομένας συμβάσεις, ποὺ δὲν θὰ εἰμπορῆ κανεὶς νὰ μεταβάλη, νὰ κλονίση, διότι ἐπὶ πᾶσαν ἀθέτησιν καὶ τῆς ἐλαχίστης λεπτομερείας ἡ μικρὰ μας χώρα, ὅπως ἕνα ζωηρὸν καὶ ἄτακτον παιδίον, θὰ συλληφθῆ ἀπὸ τὸ αὐτὶ καὶ θὰ ὁδηγηθῆ κατηγορουμένη εἰς τὰ διεθνὴ δικαστήρια!

Οἱ ξένοι θέλουν νὰ ἔχουν τὴν Ἑλλάδα προσδεδεμένην εἰς τὸν πάσσαλον τῶν πλεόν εὐτελῶν συμφερόντων των, θέλουν νὰ ἔχουν τὴν Ἑλλάδα ὡς ἀγελάδα, ποὺ νὰ τὴν ἀρμέγουν αὐτοί, τὰ παιδιά των, τὰ ἐγγόνια, τὰ δισεγγόνια των ἐπὶ πολλὰς δεκαετητρίδας, ἐπὶ αἰῶνος!

Μηχανὴ ἀρμέγματος αἱ μετοχαί. Καὶ εἰς πολλὰς περιπτώσεις οἱ ξένοι ἔχουν ἐπιτύχη ἐν τῆ χώρα μας τοὺς καταχθονίους σκοπούς των. Τὸ μαρτυρεῖ ἡ Ἱστορία 130 ἐτῶν, «ἐλευθέρου» βίου τῆς νεωτέρας Ἑλλάδος.

Δυστυχισμένη πατρίς! Ελευθέρα επλάσθης από τον Δημιουργόν σου. Η ελευθερία είναι το γλυκύτερον σου άσμα. Υπέρ ελευθερίας, όσον ουδείς άλλος λαός, από αρχαιοτάτων χρόνων γενναίως ηγωνίσθης. Εις άπειρα πεδία μαχών ποταμούς αιμάτων έχυσαν τα εκλεκτά σου τέκνα, πάλαι τε και νύν. Ελεύθερον κράτος ονομάζεσαι. Αλλά δυστυχώς είσαι δούλη, υποχείριος ανωνύμων εταιριών, οικονομικών μεγαθηρίων, που δια μυρίων μέσων απομυζούν και την ελαχίστην ικμάδα. Πως να ζήσεις; Πως να προοδεύσεις; Ύδρευσις, φωτισμός, συγκοινωνίαι επίγειοι και εναέριοι, ανθρακωρυχεία, μεταλλεία, παν ό,τι έχεις πολύτιμον και δι’ έλλειψιν χρημάτων δεν δύνασαι να αξιοποιήσεις, το έν κατόπιν του άλλου περιέρχεται εις την εξουσίαν ξένων εταιρειών. Εκατοντάκις έχεις πωληθεί. Ολίγον ακόμη και θα κληθείς να δίδεις φόρον και δια τον αέρα που αναπνέεις. Μη αμφιβάλλεις ποσώς, ότι εάν ήτο δυνατόν να δεσμεύσουν τον αέρα τον οποίον αναπνέεις, θα τον εδέσμευον και το κοινόν τούτο αγαθόν του Πλάστου θα το ημπορεύοντο δι’ ιδίον λογαριασμόν ως ανώνυμος εταιρεία ελληνικής ατμοσφαίρας!

ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ

• (Κλείστε τις τηλεοράσεις, αν θέλετε να σωθείτε, να σώσετε το σπίτι σας και την Πατρίδα.
  Αυτά έλεγε ο Μητροπολίτης Φλωρίνης π. Αυγουστίνος Καντιώτης, μετά από έρευνα. Γιατί είδε εγκαίρως το κακό που έρχονταν στην Πατρίδα μας μέσω των διεφθαρμένων προγραμμάτων της τηλεοράσεως. Θεωρήθηκε τότε γραφικός, αλλά αυτό δεν τον ενδιέφερε. Σήμερα όλοι βλέπουμε την πλύση εγκεφάλου που  υπέστη ο Ελληνικός λαός από την κατευθυνόμενη τηλεόραση).

Από βιβλίο του Μητροπολίτου Φλωρίνης π. Αυγουστίνου Καντιώτου
«ΚΛΕΙΣΤΕ ΤΙΣ ΤΗΛΕΟΡΑΣΕΙΣ», σελ. 9-12, εκδοση 1981

1. – ΜΙΑ ΕΡΕΥΝΑ

 Και εις την Ελλαδα

    Η πατρίς, αγαπητοί μου, η πατρίς της τηλεοράσεως είνε η Αμερική. Από εκεί εξαπλώθη εις όλο τον κόσμον.

Όταν για πρώτη φορά ενεφανίσθη και εις την Ελλάδα η τηλεόρασις – ολίγοι δε ήσαν τότε κάτοχοι συσκευής τηλεοράσεως – υπηρετούσα ως ιεροκήρυξ εις τας Αθήνας. Εκ των πληροφοριών, τας οποίας είχα από πρόσωπα αξιόλογα, που είχαν αγοράσει τηλεοράσεις ηδύναντο να εκφέρουν γνώμην επί της ποιότητος του προγράμματος, εσχημάτισα την ιδέαν, ότι νέος καταλυτικός δαίμων, νέος παράγων διαφθοράς του Ελληνικού λαού ενεφανίσθη.

Αλλά το κακόν ήτο τότε περιωρισμένον. Δεν παρήλθεν όμως πενταετία και μανία τις κατέλαβε τας ψυχάς. Όλοι, πτωχοί και πλούσιοι, ήθελαν νʼ αποκτήσουν τηλεόρασιν. Η τηλεόρασις εθεωρείτο ως πρώτο είδος ανάγκης. Οικία χωρίς τηλεόρασιν; Πολλοί προετίμων νʼ αποκτήσουν τηλεόρασιν, παρά να έχουν άλλα πράγματα, αναγκαία δια την οικογένειάν των. Έβλεπε τις εις τας Αθήνας και πτωχάς ακόμη οικογενείας, αι οποίαι είχον ανάγκην οικονομικής βοηθείας, να στερώνται των πάντων, δια νʼ αποκτήσουν τηλεόρασιν. Από υψηλής τινος οικοδομής έβλεπε τις ένα δάσος από κεραίας τηλεοράσεων να καλύπτη τας στέγας των οικειών. Ευτυχείς εθεωρούντο όσοι είχον τηλεόρασιν, δυστυχείς όσοι δεν είχον τηλεόρασιν.

Η αντίδρασις μας ως ιεροκήρυκος

Όποιος δε τολμούσε να ομιλήση κατά της τηλεοράσεως, όπως αύτη ελειτούργει, εθεωρείτο οπισθοδρομικός και καθυστερημένος άνθρωπος, ο οποίος δεν δύναται να συλλάβη το νόημα των καιρών. Μεταξύ αυτών ήτο και ο υποφαινόμενος. Και από του άμβωνος ναών και από του βήματος συλλόγων, αλλά και από των στηλών του περιοδικού «Χριστιανική Σπίθα» από ετών εκήρυττον κατά της ηθικής και θρησκευτικής βλάβης, η οποία προήρχετο από τα πανάθλια προγράμματα της τηλεοράσεως.Και επειδή ουδεμία διάθεσις των τηλεοπτικών σταθμών εφαίνετο, αλλά το πρόγραμμα ολοέν εξηθλιούτο, έρριψα το σύνθημα, όπως οι χριστιανοί κλείσουν τας τηλεοράσεις, εάν ήθελον να σώσουν εαυτούς, και προ παντός τα τέκνα των. Πολλοί ήκουον αδιάφοροι τα κατά της τηλεοράσεως κηρύγματά μας. Κάποιοι δε και εμειδίων, ειρωνευόμενοι τον τόσον πολύ καθυστερημένον ιεροκήρυκα. Ελάχιστα μέσα εις την Πρωτεύουσαν, την σύγχρονον αυτήν Βαβυλώνα, ήκουσαν και εφήρμοσαν το από άμβωνος κήρυγμα κατά της τηλεοράσεως. Εντονώτερα δε εκήρυττα κατά της τηλεοράσεως, όταν άρχιζε η περίοδος της Μεγάλης Τεσσαρακοστής. – Οι χαλεποί καιροί, τους οποίους διερχόμεθα έλεγον, προδρομικοί καιροί του Αντιχρίστου, επιβάλλουν ένα νέον είδος νηστείας, ανώτερον από την συνηθισμένην νηστείαν, από την αποχήν ωρισμένων φαγητών. Ω χριστιανοί! Νηστεύσατε κατά την αγίαν αυτήν περίοδον από τα αισχρά θεάματα και ακροάματα. Ω μάτια, τα οποία ο Κύριος αμόλυντα από την αμαρτίαν, παύσατε να βλέπετε την ματαιότητα του αποστάτου και ματαίου τούτου κόσμου. Κλείσατε τας τηλεοράσεις της γης, αι οποίαι είνε βόρβορος, και ανοίξατε την τηλεόρασιν του ουρανού, δια να ίδετε τα πλέον υπέροχα θεάματα και νʼ ακούσετε τα πλέον υπέροχα μηνύματα. Τηλεόρασις του ουρανού είνε η Αγία Γραφή.

Η αντίδρασίς μας ως επισκόπου

Ταύτα εν Αθήναις. Όταν δε ανεξιχνιάστοις βουλαίς του Θεού και απείρω ελέει αυτού έχειροτονήθην επίσκοπος εξ Αθηνών, όπου ειργάσθην ως ιεροκήρυξ, εις την προσφιλή ακριτικήν περιοχήν της Μακεδονίας, την Φλώριναν, ως επίσκοπος δεν έπαυσα να διαμαρτύρωμαι συν τοις άλλοις και εναντίον της ούτω πως λειτουργούσης τηλεοράσεως των Αθηνών. Εδώ ήκουσα θεατάς και ακροατάς της ελληνικής ραδιοφωνίας και τηλεοράσεως, πιστούς χριστιανούς, να διαμαρτύρωνται και να λέγουν, ότι τα προγράμματα ραδιοφωνίας και τηλεοράσεως γειτονικών χωρών δεν παρουσιάζουν εξαθλίωσιν τοιαύτην, οποίαν παρουσιάζουν οι ιδικοί μας σταθμοί. Φοβερόν! Η φωνή της Ελλάδος, η οποία έπρεπε να είνε αγνή, παρθένος φωνή εξαγγέλουσα τα αιώνια ρήματα του Χριστού εις τα πέρατα του κόσμου, φωνή θρησκευτική και πατριωτική, φωνή ιεραποστολική, κατήντησε να γίνη μία φωνή πόρνης. Εις μάτην αι διαμαρτυρίαι μας. Εζήτησα άδειαν να ιδρύσω ίδιον ραδιοφωνικόν σταθμόν και, ει δυνατόν, σταθμόν τηλεοράσεως επί της ιστορικής κορυφής 1020 της Φλωρίνης, εκεί όπου έχει υψωθή πελώριος Σταυρός, φωταγωγούμενος καθʼ εκάστην νύκτα, σύμβολον της χριστιανικής μας πατρίδος, η οποία με το «Εν τούτω νίκα» επραγματοποίησε τας ωραιοτέρας εξορμήσεις εν τω κόσμω.

Και δεν περιωρίσθημεν εις το κήρυγμα αλλʼ επράξαμεν και κάτι άλλο. Επειδή κάποιοι, αντιτιθέμενοι προς τα κατά της τηλεοράσεως κηρύγματά μας, έλεγον ότι τα προγράμματα αυτής ήσαν αρεστά εις τον λαόν, ετολμήσαμεν, εν ημέραις δικτατορικού καθεστώτος, άνευ αδείας των αρχών, να διενεργήσωμεν αστραπιαίον δημοψήφισμα εις όλας τας ενορίας μας, και 21.853 άτομα, ως επί το πλείστον γονείς και κηδεμόνες, όλως αβιάστως προσήλθον και υπέγραψαν την σχετικήν διαμαρτυρίαν. Αλλά δυστυχώς ουδέν εγένετο. Τα προγράμματα της τηλεοράσεως εξηκολούθουν να διοχετεύουν βόρβορον.

Ηλπίζομεν, ότι με την αποκατάστασιν της δημοκρατίας εν Ελλάδι, συμφώνως δε και προς το μεγαλόστομον σύνθημα της γενικής καθάρσεως, θα επεδιώκετο και η κάθαρσις του εθνικού σταθμού τηλεοράσεως. Η δημοκρατία, η αληθής δημοκρατία, η οποία παρομοιάζεται με παρθένον αγνήν, θα έπρεπε και ως φωνή και ως θέαμα, να είνε ηθικώς αδιάβλητος. Μόνον καθεστώτα διεφθαρμένα, όπως ήσαν τα καθεστώτα των τελευταίων Ρωμαίων αυτοκρατόρων, δια να κολακεύσουν και να αποτρέψουν τα πλήθη από του να ασχολούνται με τα σοβαρά θέματα, προσέφερον θεάματα προς τελείαν αυτών έξαχρείωσιν και διαφθοράν. Αλλʼ η δημοκρατία δεν πρέπει κατά τοιούτον χυδαίον τρόπον να ψυχαγωγή τον λαόν. Πρέπει να διδάσκη και να εμπνέη αυτόν με θεάματα υψηλής ποιότητος, οποία θεάματα προσέφερεν η αληθής δημοκρατία εν ημέραις δόξης αυτής δια των περιφήμων δραματικών ποιητών Σοφοκλέους, Ευριπίδου και Αισχύλου. Αλλά δυστυχώς το θέαμα, αισχρόν επί των ημερών της τελευταίας δικτατορίας, εγένετο αισχρότερον επί των ημερών της δημοκρατίας, εάν κρίνη τις από τας συνεχώς δημοσιευμένας επιστολάς τηλεθεατών.

ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ

ΠΑΝΑΓΙΩΤΑΤΕ, ΣΑΣ ΙΚΕΤΕΥΟΜΕΝ……

                        ………ΜΗ ΥΠΕΡΒΑΙΝΕΤΕ ΟΡΙΑ

«Α, ΟΙ ΠΑΤΕΡΕΣ ΗΜΩΝ ΈΘΕΝΤΟ»

 ___________ Με το σημείωμά μας αυτό επιθυμούμε να εκφράσουμε δημόσια μια θερμή, θερμότατη, παράκληση προς τον πολυσέβαστό μας Πατριάρχη του Γένους, τον Παναγιώτατο Οικουμενικό μας Πατριάρχη κ. Βαρθολομαίο. Απευθυνόμεθα δημόσια προς τον Ανώτατο αυτόν εκκλησιαστικό  Άρχοντα, επειδή στη ζωή μας εφαρμόζουμε την παλαιά αρχή, σύμφωνα με την οποία «τα δημοσίως πραττόμενα, δημοσίως και ελέγχονται»!

Η ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΕΔΩ

ΑΝΟΙΚΤΗ ΕΠΙΣΤΟΛΗ

ΠΡΟΣ ΤΟΝ ΠΑΤΡΙΑΡΧΗΝ ΚΩΝ/ΛΕΩΣ

Το ευσεβές φρόνημα τοῦ ορθοδόξου Λαοῦ εκφράζουν με ανοικτή επιστολή οι αδελφότητες από το Καναδά, για το κατρακύλισμα τῆς ασεβείας και τῆς αιρέσεως τοῦ πατριάρχου Κων/λεως.  
Ο πλανεμένος πατριάρχης, πιστεύοντας εις τον εαυτόν του ότι είναι υπεράνω των Αγίων Πατέρων τῆς Εκκλησίας μας, νομίζει ότι έχει «περισσότερη αγάπη» από αυτούς, και θέτει την Ορθοδοξία και το γένος μας σε πολύ μεγάλο κίνδυνο. Η εκκλησιαστική μας ιστορία διδάσκει μυριάκις ότι η σύμπλευση με την αίρεση δεν έφερε τίποτ’ άλλο παρά μόνο μεγάλα δεινά.
Παραθέτω την ανοικτή επιστολή των ορθοδόξων αδελφοτήτων τοῦ Καναδά.

Νικόλαος Γ. Σαββόπουλος

Παναγιώτατε,

Εἴμεθα ἄσημα καὶ ταπεινὰ μέλη τῆς ᾿Ορθοδόξου Καθολικῆς ᾿Εκκλησίας καὶ εἶσθε ὁ Οἰκουμενικὸς Πατριάρχης. Εἶσθε ὁ πνευματικός μας πατέρας καὶ εἴμεθα τὰ πνευματικά σας τέκνα. ῞Οπως δὲ τὰ φυσικὰ τέκνα ἑνὸς πατέρα δὲν εἶναι δυνατὸν ν᾿ ἀδιαφοροῦν, βλέποντας τὸν πατέρα τους νὰ συνάπτῃ παράνομες ἐξωσυζυγικὲς σχέσεις μὲ ξένες γυναῖκες, νὰ ἀπατᾷ τὴν μητέρα τους καὶ νὰ ἐπιστρέφῃ κάθε βράδυ στὸ σπίτι μεθυσμένος, ἔτσι καὶ ἐμεῖς εἶναι ἀδύνατον ν᾿ ἀδιαφορήσωμε, βλέποντας τὴν ὑμετέρα Παναγιότητα νὰ πρωτοστατῇ στὴ σύναψι παρανόμων καὶ ἀπαγορευμένων ἀπὸ τὴν ᾿Εκκλησία σχέσεων μὲ παντὸς εἴδους αἱρετικὲς παρασυναγωγές, νὰ συμπροσεύχεται μὲ ἀμετανοήτους ἐκπροσώπους τους, –ἀκόμη καὶ μὲ ἱέρειες καὶ ἐπισκοπῖνες ἀκραίων προτεσταντικῶν παραφυάδων, ποὺ εὐλογοῦν γάμους ὁμοφυλοφίλων καὶ ὑποστηρίζουν δημοσίως τὸ παγκόσμιο ὁμοφυλοφιλικὸ κίνημα–, νὰ περιφρονῇ θείους καὶ ἱεροὺς Κανόνες ᾿Αποστολικῶν καὶ Οἰκουμενικῶν Συνόδων, νὰ προαναγγέλλῃ τὴν πανορθόδοξη κατάργησι ὅσων Κανόνων θεωρεῖ ἐμπόδιο στὴ διατήρησι τῶν παρανόμων αὐτῶν σχέσεων, καὶ γενικῶς νὰ συμπεριφέρεταιὡς μεθυσμένη ἀπὸ τὸ γλυκὺ καὶ μεθυστικὸ κρασὶ τοῦ ὑψηλοῦ ἀξιώματος καὶ τῆς ἀρχιερατικῆς ἐξουσίας, ἀνατρέποντας ἱεροὺς θεσμοὺς καὶ παραδόσεις, μετακινώντας καὶ τροποποιώντας «ὅρια αἰώνια ἃ ἔθεντο» οἱ θεόπνευστοι ᾿Απόστολοι καὶ οἱ θεοφόροι Πατέρες, κατασκανδαλίζοντας τὸ εὐσεβὲς πλήρωμα τῆς ᾿Εκκλησίας καὶ προκαλώντας ἀνυπολόγιστη φθορὰ στὸ θεανθρώπινο σῶμα της.

Ἐπιτρέπεται ὁ ἔλεγχος 

 ᾿Ελπίζουμε τὸ ἐλεγκτικὸ ὕφος τῆς παρούσης νὰ μὴ παρεξηγηθῇ. ῾Ο ἔλεγχος εἶναι ἀπαραίτητος μέσα στὴν ἀνθρώπινη κοινωνία καὶ ἰδιαιτέρως Read more »

Ο Μητροπολίτης Φλωρίνης στο βιβλίο «Κλείστε τις τηλεοράσεις», γράφει·

  «Μόνον καθεστώτα διεφθαρμένα, όπως ήταν τα καθεστώτα των τελευταίων Ρωμαίων αυτοκρατόρων, για να κολακεύσουν και να αποτρέψουν τα πλήθη από του να ασχολώνται με τα σοβαρά θέματα, προσέφερον θεάματα προς τελείαν αυτών έξαχρείωσιν και διαφθοράν…» (Αυτά διαφημίζουν με κάθε τρόπο σήμερα οι κυβερνώντες, με εντολές των μασόνων. Ετοιμάζουν και αντιρατσιστικό νόμο, για να κλείσουν το στόμα των λογικών ανθρώπων)

«Αλλʼ η δημοκρατία δεν πρέπει κατά τοιούτον χυδαίον τρόπον να ψυχαγωγή τον λαόν…».

Ναι κε. Μπουτάρη! Είμαστε κολλημένοι…

–

ΤΡΕΙΣ ΕΚΦΡΑΣΤΕΣ ΤΟΥ ΜΥΣΤΗΡΙΟΥ ΤΗΣ ΑΝΟΜΙΑΣ. ΜΕ ΤΟΝ ΔΙΟΝΥΣΙΟ ΜΑΚΡΗ

ΠΟΙΟΙ ΕΙΝΑΙ ΟΙ ΧΑΖΑΡΟΙ ΚΑΙ Η ΣΧΕΣΗ ΤΟΥΣ ΜΕ ΤΟΥΣ ΕΒΡΑΙΟΥΣ

ΚΕΙΜΕΝΟ ΤΟΥ ΓΙΩΡΓΟΥ ΣΤΑΜΚΟΥ ΠΟΥ ΔΗΜΟΣΙΕΥΤΗΚΕ ΣΤΟ ΠΕΡΙΟΔΙΚΟ “ΤΡΙΤΟ ΜΑΤΙ” ΤΕΥΧΟΣ 34.

Ποιοι είναι οι σημερινοί Εβραίοι; Είναι κατευθείαν απόγονοι του Αβραάμ ή μήπως αποτελούν ένα συνοθύλευμα πληθυσμιακών ομάδων που εξιουδαΐστηκαν με το πέρασμα των αιώνων;

Διαβάστε περισσότερα »

Κυριακὴ Γ΄ (Γ΄Ματθ.) (Ῥωμ. 5,1-10)

Απομαγνητοφωνημένη ομιλία του
Μητροπολίτου Φλωρίνης π. Αυγουστίνου Καντιώτου

H AΓΑΠΗ ΤΟΥ ΘΕΟΥ

«Συνίστησι δὲ τὴν ἑαυτοῦ ἀγάπην εἰς ἡμᾶς ὁ Θεός, ὅτι ἔτι ἁμαρτωλῶν ὄντων ἡμῶν Χριστὸς ὑπὲρ ἡμῶν ἀπέθανε» (^Pωμ. 5,8)

 AΥΤΑ τὰ λόγια, ἀγαπητοί, δὲν εἶνε δικά μου· εἶνε λόγια θεόπνευστα τοῦ κορυφαίου ἀποστόλου Παύλου, ποὺ σὲ λίγες ἡμέρες θὰ ἑορτάσουμε τὴν ἱερά του μνήμη. Τὰ προσέξαμε ἆραγε; Γιὰ τὴν ἀγάπη τοῦ Θεοῦ ὁμιλεῖ ἐδῶ ὁ ἀπόστολος· γι᾿ αὐτὴν ὁμιλεῖ σήμερα καὶ τὸ εὐαγγέλιο· γι᾿ αὐτὴν θὰ ποῦμε κ᾿ ἐμεῖς λίγα λόγια.

* * *

  «Συνίστησι», λέει, «τὴν ἑαυτοῦ ἀγάπην εἰς ἡμᾶς ὁ Θεός» (Ῥωμ. 5,8). «Συνίστησι» θὰ πῇ «φανερώνει», «δείχνει» σ᾿ ἐμᾶς τὴν ἀγάπη του.
Ἡ ἀγάπη, ἀγαπητοί μου, εἶνε τὸ πιὸ βαθὺ καὶ πλατὺ ασθημα τοῦ ἀνθρώπου. Ποιός ἀπὸ μᾶς θέλει νὰ μὴν τὸν ἀγαποῦν; Ποιός δὲ᾿ στενοχωριέται ὅταν δὲν τὸν ἀγαποῦν; Καὶ ποιός δὲν εὐχαριστιέται ὅταν βλέπῃ ὅτι δίπλα του ὑπάρχουν φίλοι ποὺ τὸν ἀγαποῦν; Ὁ ἄνθρωπος ζῇ μὲ τὴν ἀγάπη καὶ πεθαίνει ἀπὸ ἔλλειψι ἀγάπης. Ἡ ἀγάπη εἶνε τὸ πιὸ ἀναγκαῖο στὴ ζωή του.
Ὑπάρχουν διαφόρων εἰδῶν ἀγάπες· διάλεξε καὶ πάρε. Ὑπάρχει ἡ ἀγάπη τοῦ ἀνθρώπου πρὸς ἄνθρωπο· ἡ ἀγάπη τῶν φίλων, ἡ ἀγάπη τῶν ἀδελφῶν, ἡ ἀγάπη τῶν συμμαθητῶν, ἡ ἀγάπη ἡ συζυγική (τῆς γυναίκας, τοῦ ἄντρα), ἡ ἀγάπη προπαντὸς τῆς μάνας – μιὰ ἀγάπη μάλαμα. Ἐκεῖ ὅμως σταματᾶμε. Σταματᾶμε, γιατὶ είμεθα ἄνθρωποι τοῦ κόσμου. Παραπάνω;
Ἀνεβῆτε σ᾿ ἕνα ἄλλο σκαλοπάτι. Ἂν τὸ ἀνεβῆτε, ὑψώνεστε πρὸς τὰ οὐράνια. Ποιά εἶνε ἡ ἀγάπη ἐκείνη; Παραπάνω ἀπὸ τὶς ἀγάπες τῶν ἀνθρώπων εἶνε ἡ ἀγάπη τοῦ Θεοῦ πρὸ τὸν ἄνθρωπο. Ποιός τὴν αἰσθάνεται, ποιός τὴν ζητάει; Τὸ παιδὶ καταλαβαίνει τὴν ἀγάπη τῆς μάνας. Ἂν τὸ ῥίξῃς μέσα σὲ χίλιες γυναῖκες, τὴ μάνα ζητάει· γιατὶ αὐτὴ μὲ τὸ βλέμμα της, μὲ τὰ χαϊδέματά της, μὲ ὅλο τὸν τρόπο της τὸ ἀσφαλίζει. Καταλαβαίνει τὸ παιδάκι καὶ προτιμͺᾶ τὴ μάνα του, ἔστω κι ἂν εἶνε φτωχιά. Ἂν πᾷς τὸ παιδάκι στὴ βασίλισσα, θὰ κλαίῃ· ἂν τὸ πᾷς στὴ φτωχιὰ τὴ μάνα του ἠρεμεῖ, χαίρεται, γελάει. Γιατὶ αὐτὴ τὸ ἀγαπάει. Ὅπως λοιπὸν ἡ μάνα ἀγαπάει τὸ παιδί, ἔτσι κι ἀκόμη περισσότερο ὁ Θεὸς ἀγαπάει τὰ παιδιά του, τὸν κόσμο ὅλο. Λέει ὁ προφήτης· Μπορεῖ ἡ μάνα ν᾿ ἀρνηθῇ κάποτε τὸ παιδί της, ἀλλὰ ὁ Θεὸς δὲν θὰ παύσῃ νὰ ἀγαπᾷ τὸν κόσμο (βλ. Ἠσ. 49,15).
Δείχνει τὴν ἀγάπη του ὁ Θεός. Πῶς τὴ δείχνει; Μὲ χίλιους τρόπους. Παράδειγμα αὐτὸ ποὺ λέει τὸ σημερινὸ εὐαγγέλιο (Ματθ. 6,22-33)· ὅτι ὁ ἄνθρωπος, γιὰ νὰ ζήσῃ, ἔχει ἀνάγκες. Ἀφοῦ ἔχει σῶμα, χρειάζεται ἕνα ῥοῦχο, μιὰ στέγη, λίγη τροφή, τὸ ἀναγκαῖο ψωμὶ καὶ προπαντὸς τὸ νεράκι. Παραπάνω ἀπ᾿ ὅλα ὅμως ἔχει ἀνάγκη τὸν ἀέρα. Πέντε λεπτὰ νὰ λείψῃ, δὲ᾿ μένει κανένας, θὰ πᾶμε ὅλοι ἀπὸ ἀσφυξία. Οὔτε τὸ φεγγάρι οὔτε τὰ ἄλλα ἄστρα ἔχουν ἀέρα. Ἄντε λοιπόν, ἄνθρωπε, ἐκεῖ· χρειάζεσαι μπουκάλες ὀξυγόνου. Ποιός ἔδωσε τὸν ἀέρα; Ποιό ἐργοστάσιο βγάζει τὸ ὀξυγόνο καὶ μᾶς ζωογονεῖ; Ἂν ἀγοράζαμε τὸ ὀξυγόνο ποὺ ἀναπνέουμε, ἔπρεπε νὰ δουλεύουμε μόνο γι᾿ αὐτό. Στὴν ἐκκλησία, ποὺ ἐρχόμεθα κάθε Κυριακή, ὑποβάλλουμε στὸν Κύριο εκοσι περίπου αἰτήματα. Ἕνα ἀπὸ αὐτὰ εἶνε· «Ὑπὲρ εὐκρασίας ἀέρων, εὐφορίας τῶν καρπῶν τῆς γῆς καὶ καιρῶν εἰρηνικῶν τοῦ Κυρίου δεηθῶμεν» (θ. Λειτ.). Κύριε, δῶσε μας ἀεράκι καλό, καθαρό, ὑγιεινό, γιὰ νὰ μπορέσουμε νὰ ζήσουμε. Γιατὶ ἂν μολυνθῇ ὁ ἀέρας μὲ μικρόβια, ὅλοι οἱ γιατροὶ νὰ μαζευτοῦνε, δὲ᾿ θὰ ζήσῃ τίποτα στὴ γῆ.
Δείχνει λοιπὸν ὁ Θεὸς τὴν ἀγάπη του καὶ μὲ τὰ ποτάμια καὶ μὲ τὶς θάλασσες καὶ μὲ τοὺς καρποὺς καὶ μὲ τὸ ἀεράκι ποὺ πνέει. Δὲ᾿ σᾶς εἶπα ὅμως ἀκόμη τίποτα, ἀδελφοί μου. Παραπάνω ἀπ᾿ ὅλα αὐτὰ ὑπάρχει μιὰ ἄλλη εὐεργεσία τοῦ Θεοῦ. Εἶνε τὸ πιὸ μεγάλο δεῖγμα τῆς ἀγάπης του. Ποιό εἶν᾿ αὐτό; Δὲ᾿ μπορεῖ γλῶσσα ἀνθρώπου νὰ τὸ ἐκφράσῃ, δὲ᾿ μπορεῖ θεολόγος νὰ τὸ περιγράψῃ. Ἂν σᾶς τὸ πῶ ἀμέσως, φοβοῦμαι πὼς δὲ᾿ θὰ συγκινηθῆτε. Γι᾿ αὐτὸ θὰ σᾶς τὸ πῶ μὲ μιὰ ἱστορία.
Κάποτε Read more »

Πραγματοποιηθηκε η διαμαρτυρια για την αδιαντροπη

προπαγάνδα των ομοφυλοφίλων, στον προαύλιο χώρο του Αγίου Δημητρίου Θεσσαλονίκης

Ο Πειραιώς Σεραφείμ για το σατανισμό και τις ιστοσελίδες σατανιστικού περιεχομένου!

Ἡ ἀτελείωτη φρίκη ἀπό τήν ἀποτρόπαια καί εἰδεχθεστάτη δολοφονία τῆς ἀστέγου στή Γλυφάδα ἀπό τόν 20χρονο πού ἀπό τήν ἐφηβεία του εἶχε «προσηλυτιστεῖ» στόν σατανισμό μέσῳ τοῦ διαδικτύου, ἐνοχοποιεῖ μέ… 

19/06/2014  Περισσότερα

«ΛΥΚΟΙ» ΜΕ ΕΝΔΥΜΑ ΠΟΙΜΕΝΟΣ ;

Γράφει ο Νίκος Χειλαδάκης

Οι σημερινοί Ιεράρχες, (έκτος κάποιων «φωτεινών» εξαιρέσεων ), φανερώνονται σαν να είναι οι σύγχρονοι Φαρισαίοι. Αδιαφορούν για τον ανελέητο πόλεμο κατά της Ορθοδοξίας από ένα προδοτικό πολιτικό σύστημα, αδιαφορούν για το κατρακύλισμα της ελληνικής κοινωνίας με τις παρελάσεις υπηρηφάνειας των ομοφυλόφιλων, αδιαφορούν για την διάλυση της οικογένειας, αδιαφορούν για την κατάργηση του ομολογιακού μαθήματος των θρησκευτικών, αδιαφορούν για την ισλαμοποίηση της χώρας μας, αδιαφορούν για την κατάργηση της Κυριακής αργίας που έπληξε τα φτωχά στρώματα των ιδιωτικών υπάλληλων, αδιαφορούν για την προώθηση το ηλεκτρονικού φακελώματος και το πιο χειρότερο από όλα, αδιαφορούν για την αιρετική αποστασία της κεφαλής τη Ορθοδοξίας, του Πατριάρχη, που έχει καταργήσει τους ιερούς κανόνες και έχει συνταυτιστεί με τον νεοταξικό ηγέτη του Βατικανού. Αύριο δεν αποκλείεται να δούμε αυτός ο ίδιος ο Πατριάρχης να συναινεί και στην χειροτονία λεσβίων, όπως κάνει η «αδελφή» του αγγλικανική εκκλησία, στην επίσημη καθιέρωση συμπροσευχών με παρδαλούς εκπροσώπους διαφόρων «θρησκευτικών μορφωμάτων», όπως το έκανε στις 6-13 Σεπτεμβρίου του 2007 στην Γροιλανδία στο Ζ΄ παγκόσμιο οικολογικό συμπόσιο για την σωτηρία δήθεν του πλανήτη από το «φαινόμενο του θερμοκηπίου».

Αυτοί οι υποτιθέμενοι ποιμένες, είναι στη ουσία, «Λύκοι με ένδυμα Ποιμένος» ; Αρέσκονται να φωτογραφίζονται με τους δημίους του ελληνισμού και της Ορθοδοξίας, αρέσκονται να κάνουν κηρύγματα ευσεβισμού, βλέπε υποταγής στα νεοταξικά κατοχικά μνημόνια, αρέσκονται να λένε «αλλά λόγια να αγαπιόμαστε», να συνεστιάζονται με «οικουμενιστικές παρέες», να ευλογούν την καταστροφή της χώρας και ακόμα χειροτέρα, να προτρέπουν το ποίμνιο που βρίσκεται στην χειρότερη θέση εδώ και δεκαετίες, να «συνετιστεί» και να μην βγάζει άχνα σε όλη αυτή την θύελλα που απειλεί πλέον με ολοκληρωτικό αφανισμό τον ελληνισμό. Αλλά το πιο θλιβερό σε όλη αυτή την θρησκευτική αποστασία, είναι η στάση του ακρογωνιαίου λίθου της Ορθοδοξίας, του Αγίου Όρους.

Εδώ φαίνεται ακόμα περισσότερο το θλιβερό κατρακύλισμα της ιεροσύνης αλλά και του μοναχισμού. Παραμένει θεατής και άφωνος σε όλη αυτή την νεοταξικη θρησκευτική αποστασία τρέμοντας μην τυχόν και χαθούν τα κονδύλια της Ευρωπαϊκής Ένωσης τα οποία, όπως είχε προβλέψει ο Λιβανέζος πατήρ Ισαάκ, (όταν κάποιοι καλόγεροι με μεγάλη χαρά του είχαν αναγγείλει την ευρωπαϊκή χρηματοδότηση για αναστύλωση των ιερών μονών του Αγίου Όρους) θα είναι και η άλωση του Αγίου Όρους στην Νέα Τάξη. Θλιβερή εικόνα για το Περιβόλι της Παναγίας που αν δεν σταματήσει αυτή η κατρακύλα του, αύριο θα έχει καταντήσει, με τις ευλογίες των πολιτικών και θρησκευτικών μας ηγετών, τουριστικό θέρετρο για τους. βιπς της Ευρώπης που θα έρχονται να φωτογραφήσουν κάποιους γραφικούς γέροντες, απομεινάρια μιας αλλοτινής εποχής.

Στο Βυζάντιο, όπως μας αναφέρει ο Στήβεν Ρανσιμαν, αυτός ο κορυφαίας βυζαντινολόγος στο βιβλίο του Βυζαντινή Θεοκρατία, «Ο σεβασμός για την θεϊκή εξουσία του Αυτοκράτορα ή του Πατριάρχη δεν εμπόδιζε τους Βυζαντινούς να ξεσηκώνονται σε επανάσταση εναντίον ενός ανθρώπου που τον θωρούσαν ανάξιο για τέτοια θέση». Είναι αλήθεια ότι ο πρώτος περιούσιος λαός του Παντοδύναμου ήταν οι Εβραίοι. Αυτοί επιλεχτήκαν για να είναι οι θεματοφύλακες της ιερής παράδοσης του ενός και μοναδικού τριαδικού Θεού και ξεχώρισαν από όλους τους άλλους λαούς γιατί είχαν την θεια κληρονομιά δια μέσω των αιώνων. Όταν όμως ήρθε ο Ιησούς Χριστός αυτοί οι ίδιοι τον πρόδωσαν και τον παρέδωσαν στους δημίους του. Από τότε έπαψαν να είναι ο περιούσιος λαός. Ένας άλλος λαός πήρε την θέση τους και αυτοί ήσαν οι Έλληνες, όπως το προανήγγειλε ο ίδιος ο παγκόσμιος Σωτήρας στο, «Το Κατά Ιωάννη, Κεφ ιβ 20». Μήπως σήμερα η θεια χάρη φεύγει και από εμάς και πάει αλλού ; Μήπως έχουμε φτάσει στο σημείο που επισήμανε πριν από χρόνια ο πατήρ Ιωάννης Ρωμανίδης στο βιβλίο του, Πατερική Θεολογία, «διότι η κρίση που νομίζω ότι περνά σήμερα η εκκλησία θα είναι και η τελευταία Της. Μετά δεν θα υπάρχει τίποτα όρθιο για να σαλευτεί και να υποστεί κρίση».

Αν δεν ξεσηκωθεί αυτό το ποίμνιο που η δύναμη του είναι δύναμη Θεού, η οργή του, οργή Θεού, τότες πραγματικά η Θεια χάρη θα έχει φύγει για δεύτερη φορά από τον περιούσιο και εκλεκτό λαό και θα έχει πάει αλλού. Ίσως βορειότερα, εκεί όπου η Νέα Τάξη τρέμει την. «Αρκούδα όταν αυτή βρυχάται». Άραγε το αξίζουμε αυτό ;

ΝΙΚΟΣ ΧΕΙΛΑΔΑΚΗΣ
Δημοσιογράφος-Συγγραφέας-Τουρκολόγος

Κυριακὴ Β΄ Ματθαίου (Ματθ. 4,18-23)
ΟΜΙΛΙΑ ΤΟΥ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΟΥ ΦΛΩΡΙΝΗΣ π. ΑΥΓΟΥΣΤΙΝΟΥ ΚΑΝΤΙΩΤΟΥ

Η ΕΚΛΟΓΗ ΤΩΝ ΑΠΟΣΤΟΛΩΝ

«Οἱ δὲ εὐθέως ἀφέντες τὰ δίκτυα ἠκολούθησαν αὐτῷ» (Ματθ. 4,20)

    Ἡ ἑβδομάδα ποὺ μᾶς πέρασε καὶ ἡ ἑβδομάδα ποὺ μᾶς ἔρχεται, ἀγαπητοί μου, ἕως τὶς 29 τοῦ μηνός, ὅλο αὐτὸ τὸ χρονικὸ διάστημα ποὺ ἀρχίζει ἀπὸ τὴν ἑπομένη τῶν ἁγίων Πάντων καὶ φτάνει μέχρι τὶς 29 τοῦ μηνὸς αὐτοῦ, εἶνε περίοδος νηστείας. Εἶνε ἡ νηστεία τῶν ἁγίων Ἀποστόλων. Εἶνε μία εὔκολη νηστεία, καὶ ἀλλοίμονο ἂν δὲν τὴν κάνουμε.
Νηστεία κάνουν στὸ Ἅγιον Ὄρος οἱ ἀσκηταί. Οὔτε κρέας καὶ οὔτε ψάρι δὲν τρῶνε· τίποτε ἀπ᾿ αὐτά. Μέσα στὶς τρύπες καὶ μέσα στὶς σπηλιὲς μένουν. Αὐτοί κάνουν νηστεία. Ἡ νηστεία αὐτὴ τῶν Ἀποστόλων εἶνε πολὺ εὔκολη, διότι τὴν περίοδο αὐτὴ τῆς νηστείας ἐπιτρέπεται νὰ φᾷς ψάρι, τὸ κρέας μόνο ἀπαγορεύεται. Δὲν ξέρω ἐσεῖς ἂν τὴν τηρῆτε.
Ἐκτὸς τῆς νηστείας αὐτῆς τῶν ἁγίων Ἀποστόλων ἔχουμε καὶ ἄλλες νηστεῖες. Ἡ πιὸ αὐστηρὰ νηστεία, ποὺ εἶνε ζυμωμένη μὲ δάκρυα, εἶνε τὴ Μεγάλη Τεσσαρακοστή. Ὅποιος δὲν κλαίει τὴ Μεγάλη Τεσσαρακοστὴ εἶνε κτῆνος, χαϊβάνι εἶνε, γιατὶ ὅλη ἡ γῆ κλαίει σαράντα μέρες μὲ τὸ Χριστό προτοῦ νὰ σταυρωθῇ. Μετὰ τὴ νηστεία τῶν Ἀποστόλων ἔχουμε τὴ νηστεία του Δεκαπενταυγούστου· δεκαπέντε μέρες νηστεύουμε πρὸς τιμὴν τῆς ὑπεραγίας Θεοτόκου. Καὶ μετὰ εἶνε ἡ νηστεία τῶν Χριστουγέννων. Ἡ πιὸ ἐλαφρὰ νηστεία τοῦ ἔτους εἶνε ἡ νηστεία τῶν ἁγίων Ἀποστόλων.
Εὑρισκόμεθα λοιπὸν στὴ νηστεία τῶν ἁγίων Ἀποστόλων, καὶ ἡ νηστεία αὐτὴ ἐθεσπίσθη γιὰ νὰ προετοιμάσῃ τοὺς Χριστιανοὺς ψυχικῶς νὰ ἑορτάσουν τὴ μεγάλη ἑορτὴ τῶν Ἀποστόλων. Καὶ ἀκριβῶς γιὰ τὸν λόγον αὐτὸν καὶ τὸ εὐαγγέλιο ποὺ ἀκούσαμε σήμερα εἶνε σχετικὸ μὲ τοὺς ἁγίους ἀποστόλους. [ἡ Κυριακὴ αὐτή, ἡ Β΄ τοῦ Ματθαίου, πίπτει κατὰ κανόνα μέσα στὴ νηστεία τῶν ἁγίων Ἀποστόλων\
Θὰ σᾶς ὁμιλήσω ἁπλᾶ, ὅπως πάντα, γιὰ νὰ μὲ καταλάβετε ὅλοι.

* * *

Τί λέει τὸ σημερινὸ Εὐαγγέλιο; Ὅπως σᾶς εἶπα, εἶνε σχετικὸ μὲ τὴν ἑορτὴ τῶν ἁγίων ἀποστόλων.
Εἶνε κανένας «χατζῆς» ἀπὸ τὸ χωριό σας; Ὅποιος ἔχει πάει κάτω στοὺς Ἁγίους Τόπους, στὰ Ἰεροσόλυμα καὶ στὸ Γολγοθᾶ, ξέρει, ὅτι ὑπάρχει μία λίμνη σὰν τῆς Μεγάλης Πρέσπας, μία λίμνη ποὺ ἔχει νερὰ καθαρά, μία λίμνη ποὺ εἶνε γεμάτη ψάρια, μία ἀπὸ τὶς πιὸ ὄμορφες λίμνες ποὺ ἔχει ὁλόκληρος ἡ Γῆ. Καὶ αὐτὴ τὴ λίμνη ὀνομάζει τὸ Εὐαγγέλιο «θάλασσαν τῆς Γαλιλαίας» (Ματθ. 4,18) ἢ «τῆς Τιβεριάδος» (Ἰωάν. 6,1· 21,1)· ἐπειδὴ εἶνε πολὺ μεγάλη, οἱ Ἰουδαῖοι καὶ οἱ Ἄραβες τὴ λένε «θάλασσα». Σ᾿ αὐτὴ λοιπὸν τὴ θάλασσα πέφτουν τὰ νερὰ τοῦ Ἰορδάνου ποταμοῦ. Ξεχειλίζει ὁ Ἰορδάνης καὶ φεύγουν τὰ νερά του γοργὰ – γοργὰ στὴ λίμνη τῆς Τιβεριάδος. Καὶ ἀπὸ ᾿κεῖ τρέχοντας τὰ ῥεύματά του πέφτουν σὲ μία ἄλλη λίμνη ποὺ εἶνε πολὺ κάτω, στὴ Νεκρὰ Θάλασσα. Ἀλλὰ ὅσο ὡραία εἶνε ἡ μία λίμνη, τόσο ἄσχημη καὶ κατηραμένη εἶνε ἡ ἄλλη. Ἡ μία εἶνε γεμάτη ψάρια· ἡ ἄλλη ―ὦ Θεέ μου Θεέ μου― εἶνε κόλασι, μαῦρα πίσσα τὰ νερά της. Τί ἦταν πρῶτα ἐκεῖ;
Διαβάζετε τὸ Εὐαγγέλιο, ἢ εἶνε κολλημένο τὸ αὐτάκι σας στὸ ῥαδιόφωνο γιὰ ν᾿ ἀκοῦτε τὶς ψευτιὲς τοῦ κόσμου, καὶ τὰ ματάκια σας εἶνε κολλημένα στὸ κουτὶ τοῦ δια᾿όλου γιὰ νὰ βλέπετε ὅλη νύχτα τὰ διάφορα πράγματα τοῦ κόσμου; Ἀλλοίμονό μας, ἀλλοίμονό μας! Μᾶς ἔδωσε μάτια ὁ Θεός, γιὰ νὰ βλέπουμε τὰ ἄστρα τοῦ οὐρανοῦ καὶ νὰ λέμε Δόξα σοι, ὁ Θεός· μᾶς ἔδωσε αὐτιά, γιὰ ν᾿ ἀκοῦμε τὰ ὡραῖα λόγια τοῦ Χριστοῦ μας· κ᾿ ἐμεῖς ἀλλοῦ ἔχουμε κολλημένα τ᾿ αὐτιὰ καὶ τὰ μάτια μας.
Λοιπὸν λέγαμε γιὰ τὴν εὐλογημένη λίμνη τῆς Τιβεριάδος, ποὺ μιλᾷ σήμερα τὸ Εὐαγγέλιο, καὶ γιὰ τὴν ἄλλη παρακάτω τὴ Νεκρὰ Θάλασσα, ποὺ εἶνε κατηραμένη καὶ βρίσκεται 80 – 90 χιλιόμετρα παρακάτω. Τί ἦταν πρῶτα ἐκεῖ; Ἦταν ἕνας κάμπος καὶ εἶχε στὸν κάμπο σπίτια, παλάτια, μέγαρα, πλατεῖες, δρόμους, πάρκα. Καὶ ἤτανε εὐτυχισμένοι οἱ ἄνθρωποι ποὺ κατοικούσανε. Ἀλλὰ δὲν ἐσέβοντο τὸ Θεό, καὶ κάνανε τοῦ κόσμου τὶς ἁμαρτίες· πορνεῖες, μοιχεῖες, ἀκαρθασίες… Σὰν τὰ ζῷα ζούσανε. Στὸ ναό τους δὲν πηγαίνανε. Μόνο δουλειὰ καὶ λεφτὰ κοιτοῦσαν. Εἶχαν κάμπο μεγάλο μὲ σιτηρά, μὲ ἀμπέλια, μὲ δέντρα σπουδαῖα, καὶ γέμιζαν τ᾿ ἀμπάρια τους ἀπὸ σιτάρια, καλαμπόκια καὶ λάδι. Εχανε καὶ ὅλους τοὺς σπουδαίους καρπούς. Μιὰ μέρα ὅμως ―ὤ μιὰ μέρα, ποὺ θά ᾿ρθῇ καὶ σ᾿ ἐμᾶς―, μιὰ μέρα ποὺ κάθονταν διπλαπόδι στὴν πλατεῖα καὶ γελούσανε καὶ λέγανε αἰσχρὰ πράγματα· μιὰ μέρα ποὺ ὁ ἄλλος γέμιζε τὸ ἀμπάρι του· μιὰ μέρα ποὺ τὰ παιδιὰ καὶ οἱ νέοι χορεύανε· μιὰ μέρα ποὺ γινότανε γάμος ―Θεέ μου Θεέ μου!―, γέμισε πάνω ὁ οὐρανὸς ἀπὸ μαῦρα σύννεφα. Καὶ δὲν ἔπεσε βροχούλα. Ἄχ αὐτὴ ἡ βροχούλα ποὺ πέφτει, κάθε σταλαγματιὰ καὶ λίρα εἶνε! Μὰ ἐκείνη τὴν ἡμέρα τὰ μαῦρα σύννεφα ποὺ ἄστραψαν καὶ βρόντησαν δὲν ἔρριψαν νεράκι, ἀλλὰ ἔρριψαν φωτιὰ καὶ θειάφι. Λαμπάδιασε ὁ τόπος! Σταμάτησαν οἱ νέοι νὰ χορεύουν, σταμάτησε ὁ γάμος, σταμάτησαν οἱ μπακάληδες νὰ πουλοῦν καὶ ἀγοράζουν, σταμάτησαν τὰ παιδιὰ ἀπὸ τὸ σχολεῖο, σταμάτησαν τὰ πάντα, καὶ λαμπάδιασε ὁ τόπος. Κάηκαν τὰ δέντρα, κάηκαν οἱ ἀχερῶνες, κάηκαν τὰ σπίτια, κάηκαν τὰ πάντα. Κάρβουνα γινήκανε ὅλοι. Καὶ μετά; Ὦ Θεέ μου, δὲν ἔφτανε μόνο ἡ φωτιά, ἀλλὰ ἔγινε καὶ σεισμός· καὶ ἔπεσαν πεντακόσα μέτρα κάτω καὶ θάφτηκαν πέντε πολιτεῖες. Αὐτὰ εἶνε τὰ Σόδομα καὶ Γόμορρα. Κ᾿ ἐπάνω ἁπλώνεται ἡ Νεκρὰ Θάλασσα. Στὰ νερά της δὲν ζῇ τίποτα. Καὶ αὐτὸ δὲν τὸ λέει μόνο ἡ Γραφή, τὸ λέγει καὶ ἡ ἐπιστήμη. Μέσα ἐκεῖ ψαράκι δὲν ζῇ. Μαῦρα καὶ πικρὰ εἶνε τὰ νερά της. Ἀκόμη καὶ πουλὶ νὰ πετάξῃ ἀπὸ πάνω, σκάει καὶ πέφτει νεκρό.
Τὸ λέγει ὁ Χριστός.
Σόδομα καὶ Γόμορρα γινήκαμε κ᾿ ἐμεῖς, ἀδέρφια μου. Κλάψτε, γιατὶ κάποια καταστροφὴ θὰ ᾿ρθῇ στὴν ἁμαρτωλὸ γῆ. Σύννερα μαῦρα παρουσιάζονται στὸν κόσμο. Θὰ βρέξῃ πάλι. Ὄχι νεράκι, ποὺ είμεθα ἀνάξιοι νὰ τὸ πιοῦμε. Γιατὶ τὴ μπουκιὰ ἔχουμε στὸ στόμα καὶ βλαστημᾶμε τὸ Θεό. Νερὸ πίνουμε καθαρό, καὶ δὲν Τὸν εὐχαριστοῦμε. Θ᾿ ἀνοίξῃ ὁ οὐρανὸς πάλι καὶ θὰ πέσῃ φωτιά. Σόδομα καὶ Γόμορρα θὰ γίνουμε. Μόνον, μόνον ἐὰν μετανοήσουμε, θὰ σωθοῦμε. Μόνο μία μετάνοια θὰ μᾶς σώσῃ. Ἀλλὰ δυστυχῶς οὔτε οἱ παπᾶδες, οὔτε οἱ λαϊκοί, οὔτε οἱ πατριάρχαι, οὔτε βασιλιᾶδες, οὔτε πλούσιοι, οὔτε φτωχοί, οὔτε γυναῖκες, οὔτε ἄντρες, κανένας δὲν μετανοεῖ. Χτυπάει ἡ ἐκκλησία καὶ περνάει ἀπὸ τὸ χωριό σας ὁ ἐπίσκοπος, καὶ ἀνοιχτὸ εἶνε τὸ μαγαζί, καὶ τὰ παιδιά σας μὲ τὸ τσιγάρο στὸ στόμα εἶνε πρωῒ – πρωΐ…
Θεέ μου Θεέ μου, πῶς ἀλλάξαμε! Πρὸ ἑκατὸ χρόνια στὴ Σκοπιά, ποὺ ἦταν τρεῖς χιλιάδες, τσιγάρο δὲν πιάνανε. Ἁγιασμένα ἦταν τὰ μέρη. Καὶ πρωῒ – πρωῒ σηκωνόταν τὰ παλληκαράκια, οἱ νέες, τὰ παιδιά, καὶ ὅλοι πηγαίνανε στὴν ἐκκλησία, γιὰ νὰ λατρεύσουν τὸ Θεό. Τώρα πρωῒ – πρωῒ ξυπνᾶνε μὲ τὸ τσιγάρο στὸ στόμα καὶ λιβανίζουν τὸ διάβολο. Γιατὶ τὸ τσιγάρο, ὅπως εἶπε ὁ ἅγιος Κοσμᾶς, εἶνε τὸ λιβάνι τοῦ διαβόλου. Καπνίζεις; λιβανίζεις τὸν διάβολο.
Λοιπὸν Σόδομα καὶ Γόμορρα γινήκαμε. Ἀλλὰ ἔφυγα ἀπὸ τὸ Εὐαγγέλιο.
Ὄχι, δὲν ἔφυγα ἀπὸ τὸ Εὐαγγέλιο. Πῆρα ἀφορμὴ ἀπὸ τὴν ἀρχὴ τοῦ Εὐαγγελίου, ποὺ ὁμιλεῖ γιὰ τὴν θάλασσα. Πῆγε ὁ Χριστὸς στὴ θάλασσα. Σὲ ποιά θάλασσα; Στὴ λίμνη. Ὄχι στὰ Σόδομα καὶ Γόμορρα. Πῆγε στὴ λίμνη τῆς Τιβεριάδος. Ἐκεῖ κοντά, γύρω – γύρω ἀπὸ τὴ θάλασσα αὐτή, ἦταν μικρὰ σπιτάκια, ποὺ κατοικούσανε ψαρᾶδες. Ῥίχνανε τὰ δίχτυα τους καὶ πιάνανε ψάρια. Ἤτανε ὄμορφα χωριά.
Στὰ μέρη αὐτὰ πῆγε ὁ Χριστός. Τί νὰ κάνῃ; Νὰ διαλέξῃ τοὺς μαθητάς του. Νὰ διαλέξῃ τοὺς ἀνθρώπους ἐκείνους, οἱ ὁποῖοι θὰ συνέχιζαν τὸ ἔργο του στὸν κόσμο. Ποιό ἔργο του; Δὲν ὑπάρχει πιὸ δύσκολο ἔργο ἀπὸ τὸ ἔργο τοῦ Χριστοῦ. Ἐὰν σᾶς ἔδειχνα ἕνα πλατάνι μεγάλο καὶ σᾶς ἔλεγα, ὅτι τὸ πλατάνι αὐτὸ θὰ τὸ ξερριζώσῃ ἕνα μικρὸ παιδάκι, δὲν θὰ γελούσατε; Τὸ πλατάνι, γιὰ νὰ τὸ ξερριζώσῃς, δὲν φτάνουν οὔτε ἑκατὸ ἄντρες. Μπουλντόζα καὶ γερανὸ καὶ φουρνέλλο θέλει, γιὰ νὰ τὸ ξερριζώσῃς. Ἔτσι ἦταν τὸ κακὸ στὸν κόσμο. Σὰν πλατάνι ῥιζωμένο βαθειὰ μέσα στὶς καρδιὲς τῶν ἀνθρώπων. Καὶ ἔπρεπε νὰ τὸ ξερριζώσῃ ὁ Χριστός. Νὰ ξερριζώσῃ τὴν εἰδωλολατρία καὶ νὰ φυτέψῃ τὴ νέα ἀληθινὴ πίστι.
Πῆγε ἐκεῖ ὁ Χριστός, γιὰ νὰ διαλέξῃ τοὺς συνεργάτες του. Ἄλλος, στὴ θέσι του, θὰ διάλεγε ἄλλους ἀνθρώπους. Θὰ διάλεγε πλούσιους, ποὺ ἔχουν λεφτὰ πολλά, γιατὶ μὲ τὰ λεπτὰ νομίζει ὁ κόσμος ὅτι κατορθώνει τὰ πᾶν. Ἔχεις λεπτά; σοῦ λέει ὁ ἄλλος, μπορεῖς νὰ κάνῃς τὸ πᾶν. Πόσες φορὲς τὸ ἀκούσαμε· «Ὅποιος ἔχει τὸν κάτω θεό, τὸ χαμοθεό, ἔχει καὶ τὸν ἄνω θεό». Ἂν ἦταν ἄλλος, θὰ ζητοῦσε νὰ πάρῃ κοντά του πλούσιους καὶ νὰ συμμαχήσῃ μὲ τὸ κεφάλαιο, νὰ συμμαχήσῃ μὲ τὰ πολλὰ λεφτά. Θὰ ζητοῦσε νὰ βρῇ στρατηγούς, ποὺ εἶχαν σπαθιὰ καὶ στρατιώτας. Θὰ ζητοῦσε νὰ βρῇ σοφοὺς καὶ φιλοσόφους καὶ μορφωμένους.
Μὰ δὲν τὸ ἔκανε. Δὲν ζήτησε ὁ Χριστός μας κοντά του οὔτε κανένα πλούσιο, οὔτε κανένα στρατηγὸ μὲ τὰ σπαθιά, οὔτε κανένα βασιλιᾶ μὲ τὶς κορῶνες, οὔτε κανένα σοφὸ πού ᾿ξερε τοῦ κόσμου τὰ γράμματα. Ὄχι! Γιατί; Γιατὶ ἂν ἔπαιρνε πλούσιους, θὰ λέγανε ὅτι ὁ χριστιανισμὸς ξαπλώθηκε μὲ τὰ λεφτά. Ἂν ἔπαιρνε σοφοὺς καὶ φιλοσόφους καὶ ῥήτορας, θὰ λέγανε ὅτι ἡ θρησκεία μας ξάπλωσε μὲ τὴ φιλοσοσία καὶ τὴ ῥητορεία. Καὶ ἂν ἔπαιρνε σπαθιὰ μαζί του, θὰ λέγανε ὅτι κυβέρνησε τὸν κόσμο μὲ τὰ σπαθιά. Οὔτε σπαθιὰ πῆρε, οὔτε πουγκιὰ πῆρε, οὔτε φιλοσόφους πῆρε. Τί πῆρε; Νά τί μεγάλο πρᾶγμα! Τί πῆρε; Φτωχούς, ψαρᾶδες, ξυπόλητους ἀνθρώπους, ποὺ δὲν τοὺς ἔδινε κανεὶς σημασία, ποὺ ῥίχνανε τὰ δίχτυα τους ὅλη νύχτα μέσ᾿ στὴ λίμνη καὶ βγάζανε ψάρια καὶ ζούσανε τὴν οἰκογένεια.
Μά, θὰ μοῦ πῆτε, μόνο αὐτοὶ ἤτανε ἐκεῖ; Μόνο αὐτοὶ οἱ δώδεκα ψαρᾶδες ἤτανε; Δὲν ἤτανε ἄλλοι; Ἦταν καὶ ἄλλοι. Πόσοι ἄλλοι; Τοὐλάχιστον χίλιοι – δυὸ χιλιάδες ψαρᾶδες θὰ ἤτανε γύρω – γύρω στὴ λίμνη. Γιατί ὁ Χριστὸς ἀπὸ ὅλους ἐκείνους διάλεξε αὐτούς; Κουτουροῦ τοὺς πῆρε, ὅπως κουτουροῦ ξαπλώνεις τὸ χέρι σου καὶ πιάνεις τὰ χαλίκια; Ὄχι δά! Τοὺς διάλεξε ὁ Χριστὸς μέσα ἀπὸ τοὺς δυὸ χιλιάδες ψαρᾶδες, ποὺ ἦταν ἐκεῖ κοντὰ στὴ λίμνη μὲ τὰ καϊκάκια τους. Γιατί τοὺς διάλεξε; Μέσ᾿ στὰ χαλίκια αὐτοί ἦταν διαμάντια. Γιατί ἦταν διαμάντια; Γιατὶ ὁ Χριστὸς δὲν κοιτάζει τὰ ῥοῦχα μας, δὲν κοιτάζει τὸ πορτοφόλι μας, δὲν κοιτάζει τὰ σπίτια ποὺ κατοικοῦμε, δὲν κοιτάζει τὴν ὀμορφιά μας, δὲν κοιτάζει τίποτα ἀπὸ αὐτά. Τὴν καρδιά μας ζητάει. Καὶ σὰν καρδιογνώστης, ἔβλεπε ὅτι αὐτοί, κάτω ἀπὸ τὰ ῥοῦχα τοῦ ψαρᾶ, ἦταν ψυχὲς εὐγενεῖς.
Γιατί τοὺς διάλεξε; Γιά κοιτάξτε πρῶτα – πρῶτα ποῦ τοὺς βρῆκε; Τοὺς βρῆκε στὸ καφενεῖο; Τοὺς βρῆκε στὴν ταβέρνα νὰ κρατᾶνε ποτήρια καὶ νὰ κουτσοπίνουνε; Τοὺς βρῆκε νὰ παίζουν ζάρια; Ὄχι. Ποῦ τοὺς βρῆκε; Στὴ δουλειά τοὺς βρῆκε. Ῥίχνανε τὰ δίχτυα οἱ ἄνθρωποι αὐτοὶ καὶ πιάνανε ψάρια. Στὴ δουλειά τοὺς βρῆκε. Τοὺς διάλεξε ἀκόμα – γιατί; Δὲν φτάνει νά᾿ σαι ἐργατικός. Ὑπάρχουν ἐργατικοὶ ἄνθρωποι, ἀλλὰ δὲν συνεργάζονται μὲ ἄλλους. Μόνοι τους εἶνε. Ἀλλὰ αὐτοὶ οἱ ψαρᾶδες ποὺ διάλεξε ὁ Χριστός, ὁ Ἀνδρέας καὶ ὁ Πέτρος, ὁ Ἰωάννης καὶ ὁ Ἰάκωβος, είχανε συνεταιρισμό. Μαζί ἤτανε. Δουλεύανε μαζί. Ὁ Ἀνδρέας μὲ τὸν Πέτρο· ὁ Ἰάκωβος μὲ τὸν Ἰωάννη, εἶχαν καὶ τὸν πατέρα τους. Εὐλογημένα σπίτια, εὐλογημένα!
Παλαιότερα στὴ Σκοπιὰ τὰ ἀδέρφια δὲν χωρίζανε. Ζούσανε πατριαρχικῶς. Πῆγα σὲ ἕνα χωριὸ καὶ χάρηκε ἡ ψυχή μου. Βρῆκα ἕνα σπίτι ποὺ ἦταν Read more »