OI ΠΡΟΦΗΤΕΙΕΣ TOY AΓIOY KOΣMA TOY AITΩΛΟΥ
OI ΠΡΟΦΗΤΕΙΕΣ TOY AΓIOY KOΣMA TOY AITΩΛΟΥ
ΑΠΟ ΒΙΒΛΙΟ ΤΟΥ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΟΥ ΦΛΩΡΙΝΗΣ π. ΑΥΓΟΥΣΤΙΝΟΥ ΚΑΝΤΙΩΤΟΥ
__________________________________________________
__________________________________________________
Ἁγίου Κοσμᾶ τοῦ Αἰτωλοῦ
24 Αὐγούστου
Ομιλία του Μητροπολίτου Φλωρίνης π. Αυγουστίνου Καντιώτου
Ο ΑΓΙΟΣ Κοσμᾶς ὁ Αἰτωλὸς ἔζησε σὲ ἐποχὴ δύσκολη. Οἱ Τοῦρκοι εἶχαν ἐπεκταθῆ. Ἡ σημαία τους ἔφτανε ἀπ᾿ τὴ Βιέννη ὣς τὸ Νεῖλο, κι ἀπ᾿ τὴ Βαγδάτη ὣς τὸ Ἀλγέρι. Ἦταν μιὰ ἰσχυρὰ αὐτοκρατορία, ποὺ τὴν ἔτρεμαν μικροὶ καὶ μεγάλοι. Ἰδίως στὴν Ἀλβανία τόσο εἶχαν ἐπιβληθῆ, ὥστε ἀπὸ τὶς 600 χιλιάδες Χριστιανοὺς εἶχαν μείνει μόνο 50 χιλιάδες. Κι αὐτοὶ θὰ σβήνανε καὶ θὰ γίνονταν Τοῦρκοι, ἂν δὲν παρουσιαζόταν ὁ ἅγιος Κοσμᾶς.
Ἐκήρυττε ὁ ἅγιος Κοσμᾶς. Ἀλλ᾿ ἀπέναντί του δὲν εἶχε μόνο Χριστιανούς. Εἶχε καὶ ἄλλους. Πήγαιναν καὶ ὡς κατάσκοποι, γιὰ νὰ πιάσουν κάποια λέξι ἀπὸ τὰ κηρύγματά του καὶ νὰ τὸν κατηγορήσουν στοὺς πασᾶδες.
Ἐκεῖνος πρόσεχε. Καὶ ἔσπερνε τὰ λόγια τοῦ Θεοῦ στὶς καρδιὲς ὅλων τῶν ἀνθρώπων, κι αὐτῶν ἀκόμη τῶν Τούρκων. Ἄλλοι μὲν ἀπὸ αὐτοὺς τὸν μισοῦσαν. Ἄλλοι πάλι τὸν ἄκουγαν ἀπὸ περιέργεια· ἔβλεπες μέσα στὰ ἀκροατήριά του νὰ εἶνε κι αὐτοί. Ἄλλοι ὅμως τὸν ἄκουγαν μὲ μεγάλη εὐχαρίστησι. Γιατὶ δὲν ἦταν ὅλοι οἱ Τοῦρκοι κακοί. Ὑπῆρχαν καὶ πολλοί, ποὺ εἶχαν καλὴ καρδιά.
Θὰ ἀναφέρω δυὸ – τρία παραδείγματα.
Ὁ σπόρος, ποὺ ἔρριχνε ὁ ἅγιος Κοσμᾶς, ἔμοιαζε μὲ τοῦ γεωργοῦ· ποὺ σπέρνει, καὶ ἄλλος πέφτει σὲ ἀγκάθια, ἄλλος σὲ πέτρες, ἄλλος στὸ δρόμο τὸν πατημένο, καὶ ἕνα μικρὸ μέρος τοῦ σπόρου ῥιζώνει στὸ καλὸ τὸ χῶμα. Ἔτσι καὶ οἱ Τοῦρκοι ἦταν ἄλλοι πατημένος δρόμος, ἄλλοι ἀγκάθια, μὲ κακίες καὶ ἐλαττώματα. Ἀλλὰ ἔχουμε καὶ μερικὰ παραδείγματα ὅπως ὁ Κούρτ – πασᾶς.
Αὐτὸς ἦταν ἀγᾶς καὶ κυβερνοῦσε ὁλόκληρη τὴν Ἀλβανία· πρωτεύουσά του εἶχε τὸ Βεράτι. Αὐτὸς πῆγε κι ἄκουσε τὸν ἅγιο Κοσμᾶ. Καὶ τόσο εὐχαριστήθηκε, ποὺ τοῦ ἔκανε ἕνα σκαμνί, ἄμβωνα, γιὰ ν᾿ ἀνεβαίνῃ νὰ κηρύττῃ. Καὶ ὁ ἅγιος Κοσμᾶς τὸ εἶχε πάντα μαζί του. Ὅπως ἀκριβῶς συνέβη μὲ τὸν Ἡρώδη καὶ τὸν Πρόδρομο. Ὁ Ἡρώδης ἦταν ἀλλόφυλλος, ἀλλόπιστος, ἀκόλαστος. Καὶ ὅμως, λέει τὸ Εὐαγγέλιο, στὴν ἀρχὴ ἄκουγε «ἡδέως», δηλαδὴ μὲ εὐχαρίστησι, τὰ λόγια τοῦ Ἰωάννου τοῦ Προδρόμου (Μᾶρκ. 6,20). Ἀλλὰ μετά, ἐξ αἰτίας τῆς Ἡρωδιάδος, τὸν συνέλαβε καὶ τὸν ἔρριξε στὴ φυλακὴ καὶ τέλος τὸν ἀποκεφάλισε.
Ὅπως λοιπὸν ὁ Ἡρώδης στὴν ἀρχὴ «ἡδέως ἤκουε» τῶν ῥημάτων Ἰωάννου τοῦ Προδρόμου, ἔτσι καὶ ὁ Κούρτ – πασᾶς ἄκουγε εὐχαρίστως τὰ λόγια τοῦ Κοσμᾶ τοῦ Αἰτωλοῦ. Ἀλλὰ κατόπιν ἄλλαξε καὶ διέταξε Read more »
προς τον Μητροπολίτη Δωρόθεο της Ιεράς Μητροπόλεως Σύρου, Τήνου, Άνδρου, Κέας και Μήλου
Ἐν Ἄνδρῳ καὶ ἐν τῇ Ἱερᾷ Μονῇ Ἁγίου ΝικολάουἸούλιος 2014
Σεβασμιώτατε,
Μετὰ λύπης ἐπληροφορήθην καὶ εἶδον στὸ ντοκουμέντο-video τὴν συμμετοχή σας στὴν χειροτονία τοῦ αἱρετικοῦ παπικοῦ Πέτρου Στεφάνου τὴν 2αν Ἰουλίου τοῦ 2004 εἰς τὴν Σύρον, ἐν τῇ ὁποίᾳ ἐκφωνήσατε ἐπαίσχυντον καὶ ἀντορθόδοξον λόγον.
Μεταξὺ ἄλλων ἀναφέρατε ὅτι συμμετείχατε ὡς ἐκπρόσωπος τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας τῆς Σύρου. Εἰλικρινῶς δὲν γνωρίζομε ποῖος σᾶς ἔδωσε αὐτὸ τὸ δικαίωμα νὰ μᾶς ἐκπροσωπεῖτε σὲ χειροτονίες αἱρετικῶν καὶ μάλιστα τῶν μεγαλύτερων καὶ χειρότερων ἀνὰ τοὺς αἰῶνας, τῶν προξενησάντων δὲ τὸ μεγαλύτερο κακὸ εἰς τὴν Ὀρθοδοξίαν.
Ἡ ὅλη προσφώνησίς σας ἦτο ὡς νὰ ἀπευθύνετο εἰς ὀρθόδοξο καὶ ὄχι εἰς αἱρετικὸ ἐπίσκοπο, δι’ αὐτὸ τὸν συνεχάρητε, τὸν ὀνομάσατε ἀδελφό σας, συνοδοιπόρο, τοῦ προσφέρατε ἀρχιερατικὴ μίτρα κι ἀναφωνήσατε πρὸς τιμήν του τὸ «Ἄξιος»!
Ἐπ’ ἀφορμῇ τῶν γεγονότων τούτων θεωροῦμεν ὅτι τόσον τὸ περιεχόμενον τοῦ ὡς ἄνω λόγου ὅσον καὶ μόνον ἡ παρουσία σας ἐκεῖ, πλήττουν τὸ καθαρὸν καὶ ὀρθόδοξον φρόνημα τῆς Ὀρθοδόξου Ἀνατολικῆς Ἐκκλησίας μας καὶ ἐπὶ πλέον θέτουν σὲ κίνδυνο τὴν σωτηρίαν τῶν ψυχῶν μας, καθὼς ἐδιδάχθημεν ἀπὸ τὸ Ἱερὸν Πηδάλιον, τοὺς ἱεροὺς καὶ ἀποστολικοὺς Κανόνας, τοὺς Ἁγίους Θεοφόρους Πατέρας ἡμῶν καὶ τὸν Ὁσιώτατον Γέροντά μου, καθ’ ὅσον μὲ τὴν ὅλη στάση καὶ συμπεριφορά σας ἀναγνωρίζετε τοὺς Παπικοὺς ὡς Ὀρθοδόξους καὶ συμποιμαίνετε μετ’ αὐτῶν τὴν «Ἐκκλησίαν τοῦ Χριστοῦ». Ὡς ἐκ τούτου μεταθέσατε τὸν ἑαυτό σας ἀπὸ τὴν ὀρθόδοξο παράταξη τοῦ Κυρίου εἰς χῶρον τῶν αἱρετικῶν.
Δι’ αὐτὸ ἔχει ἀπόλυτον ἐφαρμογὴν εἰς ὑμᾶς ὁ λόγος τοῦ Χρυσορρήμονος πατρὸς ἡμῶν «ὁ τοῖς ἐχθροῖς τοῦ βασιλέως συμφιλιάζων, οὐ δύναται τοῦ βασιλέως φίλος εἶναι, ἀλλ’ οὐδὲ ζωῆς ἀξιοῦται, ἀλλὰ σὺν τοῖς ἐχθροῖς ἀπολεῖται». Ἐσεῖς βεβαίως ὑπερβήκατε πολὺ τὸ νὰ συμφιλιάζετε ἁπλῶς καὶ μόνον μετὰ τῶν ἐχθρῶν τοῦ Βασιλέως Χριστοῦ, ἐφ’ ὅσον προβήκατε καὶ εἰς τὴν ἀναγνώρισή των ὡς ἐπισκόπων, ὡς ἀδελφὴ Ἐκκλησία καὶ ἀναφωνήσατε καὶ τὸ «Ἄξιος».
Οὕτως φρονοῦμε ἀπόλυτα ὅτι ζοῦμε σὲ κοσμογονικούς, προδοτικοὺς καὶ ἐσχάτους καιρούς, κατὰ τοὺς ὁποίους ἀναδεικνύονται ἁλωτικὰ σχέδια τῶν Ἑβραίων Σιωνιστῶν καὶ τῆς μασωνίας εἰς βάρος τῆς Ἁγίας καὶ ἀμωμήτου ὀρθοδόξου ἡμῶν Πίστεως καὶ μετὰ μεγίστης λύπης μου, ἡ προδοσία καὶ τὰ σκάνδαλα προέρχονται κυρίως ἀπὸ «ὀρθοδόξους»–λατινόφρονας ἐπισκόπους.
Ἔντιμον εἶναι καὶ πρέπον νὰ πληροφορήσωμεν ὑμᾶς, διὰ τοὺς προαναφερθέντας λόγους, ὅτι ἀπὸ τοῦδε καὶ εἰς τὸ ἑξῆς παύω τὸ μνημόσυνον τοῦ ὀνόματός σας, ἄχρι καιροῦ, ἐφαρμόζοντας τὸν ΙΕ΄ Ἱερὸν Κανόνα τῆς Πρωτοδευτέρας Συνόδου καὶ τὸν ΛΑ΄ τῶν Ἁγ. Ἀποστόλων καθὼς καὶ ὅλη τὴν ἁγιοπνευματικὴ διδασκαλία, ἡ ὁποία προτρέπει τὴν ἄμεσο ἐκκλησιαστικὴ ἀπομάκρυνση ἀπὸ τοὺς αἱρετικοὺς ποιμένας. Θεωρῶ ὅτι μὲ τὴν ὅλη στάση σας ἀκολουθεῖτε τὴν παναίρεση τοῦ Οἰκουμενισμοῦ, ἡ ὁποία συμπλέει ἄριστα μὲ ὅλα τὰ συστήματα τῆς Ν. Ἐποχῆς καὶ τῆς Παγκοσμιοποιήσεως, ἀμνηστεύει δὲ ὅλες τὶς αἱρέσεις καὶ τοὺς αἱρετικοὺς καὶ τοὺς ἐξισώνει μὲ τὴν Ὀρθοδοξία.
Ἀπαιτεῖται λοιπὸν μεγάλη προσοχὴ καὶ ἐγρήγορση ἀπὸ ὅλους μας. Κλῆρο καὶ λαό. Εἰς τὰ θέματα τῆς Πίστεως, δὲν ἐπιτρέπεται νὰ γίνεται ὁποιαδήποτε ὑποχώρησις ἢ συμβιβασμός. Νὰ μὴν παρεκκλίνουμε ἔστω καὶ κατὰ τὸ ἐλάχιστο ἀπὸ τῆς χρυσῆς τῶν Πατέρων γραμμῆς, ὁμοφώνως βοώντων: «Οὐ χωρεῖ συγκατάβασις εἰς τὰ τῆς Πίστεως».
Γι’ αὐτὸ καὶ εἶναι φανερὸ τὸ χρέος μας. Στὴν περίοδο αὐτή, νὰ μείνουμε πιστοὶ στὴν Ἁγία Ὀρθοδοξία μας. Νὰ μὴν ἐπηρεαζόμαστε ἀπὸ τὶς ἐντυπωσιακὲς ἐκδηλώσεις. Ἐν ὅσῳ οἱ ἑτερόδοξοι δὲν ἀπαρνοῦνται τὶς πλάνες τους, καμμία ἀπολύτως ἐκκλησιαστικὴ ἐπικοινωνία ἢ συνεργασία δὲν μποροῦμε νὰ ἔχουμε μετ’ αὐτῶν.
Ἡ προτροπὴ τοῦ Ἁγίου Μάρκου τοῦ Εὐγενικοῦ νὰ φεύγουμε μακριὰ ἀπὸ τοὺς προδότες τῆς Πίστεως, ὅπως φεύγουμε μακριὰ ἀπὸ τὰ φίδια, εἶναι περισσότερο ἀπὸ ὁποτεδήποτε ἄλλοτε ἐπίκαιρη: «Φευκτέον αὐτοὺς ὡς φεύγει τις ἀπὸ ὄφεως» καὶ «Ἅπαντες οἱ τῆς Ἐκκλησίας διδάσκαλοι, πᾶσαι αἱ σύνοδοι καὶ πᾶσαι αἱ θεῖαι γραφαὶ φεύγειν τοὺς ἑτερόφρονας παραινοῦσι καὶ τῆς αὐτῶν κοινωνίας διΐστασθαι» (Τὰ εὑρισκόμενα ἅπαντα, Τόμ. Α΄. σελ. 424).
Διατελῶν εὐχόμενος ὅπως ἡ Χάρις τοῦ Παναγίου Πνεύματος ὁδηγήσῃ ὑμᾶς εἰς ὁδὸν μετανοίας καὶ σωτηρίας, ἐπιστρέψῃ δὲ εἰς τὴν Μίαν, Ἁγίαν, Καθολικὴν καὶ Ἀποστολικὴν Ἐκκλησίαν.
† Ἀρχιμανδρίτης Εὐθύμιος Χαραλαμπίδης
(Ο Επίσκοπος Σύρου που είναι όλο γλύκες και φιλιά με τους αιρετικούς, θα βγάλει τα νύχια και τα δόντια του στον π. Ευθύμιο, για την γενναία του επιστολή. Τρέμουν οι οικουμενισταί, μήπως το παράδειγμά του το μιμηθούν και άλλοι. Περιμένετε και θα το δείτε)
Τέλος ομιλίας του
ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΟΥ ΦΛΩΡΙΝΗΣ π. ΑΥΓΟΥΣΤΙΝΟΥ ΚΑΝΤΙΩΤΟΥ
«…Εν μέσω νεκρικής σιγής της Εκκλησίας ηκούσθη μία φωνή ως βροντή και αστραπή. Τίνος ήτο; Επισκόπου, πατριάρχoυ, παπά, διάκου; Oχι! Ήταν η φωνή ενός μοναχού, που τους σάρωσε όλους.
Πού είναι, αυτά που λένε μερικοί δεσποτάδες ότι εμείς είμαστε Εκκλησία. Όχι, αγαπητοί μου, μπορεί να μαζευτείτε στην οδό Φιλοθέη όλοι οι δεσποτάδες και ένας καλόγερος να σας διαλύσει. Είδατε ποτέ μικρό παιδί να κινηγάει με ένα καλάμι τα γαλιά…
Πότε; Όταν εσείς εκεί που μαζεύεσθε, στην οδό Φιλοθέη, δεν σκέφτεστε τα μεγάλα και υψηλά και λαμβάνετε αποφάσεις που είναι κόντρα με το Ευαγγέλιο, κόντρα με τα συμφέροντα του λαού, τότε, μπορεί να είστε και 70 και 100 και 200 και 300 εάν εσείς δεν είστε φορείς της ΟΡΘΟΔΟΞΙΑΣ και είναι ο ένας εκείνος, -ότι νάναι-, και καλόγερος νάναι· αυτός o καλόγερος που έχει μέσα του τη φωτιά τ” Ουρανού, που έχει Πνεύμα Άγιον, που βαδίζει με τους Πατέρες της Εκκλησίας, αυτός ο ένας θα σας σαρώσει όλους και θα επαναφέρει το σκάφος της Εκκλησίας στην τροχιά του!…
Τέτοιος ήτο ο άγιος Μάξιμο ο ομολογητής, που τους εσάρωσε όλους…Με εντολή πατριαρχών τον εξόρισαν, του εκόψαν την γλώσσα για να μη μιλάει για τον Χριστό. Toυ….»
ΑΚΟΥΣΤΕ ΤΑ ΠΑΡΑΔΕΙΓΜΑΤΑ ΑΠΟ ΤΗ ΖΩΗ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ, ΠΟΥ ΑΝΑΦΕΡΕΙ Ο ΑΓΩΝΙΣΤΗΣ ΙΕΡΑΡΧΗΣ ΤΗΣ ΦΛΩΡΙΝΑΣ π. ΑΥΓΟΥΣΤΙΝΟΣ ΚΑΝΤΙΩΤΗΣ· ΕΙΝΑΙ ΠΟΛΥ ΧΡΗΣΙΜΑ ΓΙΑ ΚΑΘΕ ΑΓΩΝΙΖΟΜΕΝΟ ΧΡΙΣΤΙΑΝΟ
______
_______
ΑΦΙΕΡΩΜΕΝΟ ΣΤΟΥΣ ΛΙΓΟΥΣ ΕΚΕΙΝΟΥΣ ΙΕΡΟΜΑΝΑΧΟΥΣ ΠΟΥ ΒΑΔΙΖΟΥΝ ΣΤΑ ΒΗΜΑΤΑ ΤΩΝ ΑΓΙΩΝ ΠΑΤΕΡΩΝ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ ΚΑΙ ΕΧΟΥΝ ΤΟ ΘΑΡΡΟΣ ΝΑ ΚΟΨΟΥΝ ΤΟ ΜΝΗΜΟΣΥΝΟ ΤΟΥ ΑΙΡΕΤΙΚΟΥ ΤΟΥΣ ΕΠΙΣΚΟΠΟΥ, ΑΔΙΑΦΟΡΩΝΤΑΣ ΓΙΑ ΤΙΣ ΣΥΝΕΠΕΙΕΣ
Οι κακοί επίσκοποι, που ενώνονται με τους αιρετικούς, για να δημιουργήσουν μιά νέα δαιμονική θρησκεία, την πανθρησκεία του Αντιχρίστου και να μας σύρουν πίσω απ’ αυτήν, και οι άλλοι επίσκοποι, που βλέπουν την προδοσία της Ορθοδόξου πίστεως και δεν αντιστέκονται και τους μνημονεύουν και συλλειτουργούν με τους αιρετικούς και προδότας, επισκόπους, μας κλέβουν την ορθόδοξη πίστη και βγαίνει προφητικός ο φοβερος λόγος του Γέροντος Μητροπολίτου Φλωρίνης π. Αυγουστίνου Καντιώτου, που έλεγε, πριν από 30 χρόνια· «Μετά από 30 & 40 χρόνια θα είναι στην Ελλάδα προτεστάντες, παπικοί, χιλιασταί και κάθε καρυδιάς καρύδι μόνο Ορθόδοξοι δεν θα υπάρχουν!»
Όταν οι κεφαλές βρωμάνε, Read more »
Κυριακὴ Θ΄ Ματθαίου (Ματθ. 14,22-34)
ΔΥΟ ΟΜΙΛΙΕΣ ΠΑΝΤΑ ΕΠΙΚΑΙΡΕΣ, ΠΟΛΥ ΧΡΗΣΙΜΕΣ ΓΙΑ ΤΟΝ ΑΓΩΝΑ ΤΗΣ ΖΩΗΣ
1. (ηχητικο απόσπασμα ομιλίας) Εκφωνήθηκε στη Φλώρινα στις 20-8-1978, σε μαθήτριες του λυκείου των κατασκηνώσεων
Του ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΟΥ ΦΛΩΡΙΝΗΣ π. ΑΥΓΟΥΣΤΙΝΟΥ ΚΑΝΤΙΩΤΟΥ
_
2η ομιλία του Μητροπολίτου Φλωρίνης π. Αυγουστίνου Καντιώτου απομαγνητοφωνημένη
ΣΧΟΛΕΙΟ, ἀγαπητοί μου, σχολεῖο εἶνε ἡ Ἐκκλησία μας. Διδάσκαλος ὁ Χριστός. Μαθηταὶ ὅλοι ἐμεῖς, μικροὶ καὶ μεγάλοι. Καὶ βιβλίο μας; Τὸ Εὐαγγέλιο, τὸ ἀνώτερο ἀπ᾿ ὅλα τὰ βιβλία τοῦ κόσμου.
Τὸ ἀκούσατε σήμερα τὸ Εὐαγγέλιο; Τί λέει; Διηγεῖται ἕνα ἀπὸ τὰ ἀναρίθμητα θαύματα, ποὺ ἔκανε, κάνει καὶ θὰ κάνῃ μέχρι συντελείας τῶν αἰώνων ὁ Κύριός μας. Ποιό εἶνε τὸ θαῦμα;
Κάτω στὴν Ἁγία Γῆ εἶνε μιὰ λίμνη, ποὺ ὑπάρχει καὶ μέχρι σήμερα. Στὴ λίμνη αὐτὴ ταξίδευαν μιὰ νύχτα οἱ μαθηταὶ τοῦ Χριστοῦ μέσα σ᾿ ἕνα μικρὸ πλοῖο. Στὴν ἀρχὴ ἡ θάλασσα ἦταν γαλήνια. Ἀλλὰ κατόπιν ἄρχισε νὰ φυσάῃ ἄνεμος ὅλο καὶ πιὸ ἰσχυρός. Σηκώθηκαν κύματα, κύματα μεγάλα. Μέσα στὴ νύχτα τὰ σύννεφα εἶχαν σκεπάσει τὸν οὐρανό· οὔτε ἄστρα οὔτε φεγγάρι φαινόταν. Τὸ πλοῖο κινδύνευε. Ὅλοι φοβήθηκαν. Καὶ ὁ Χριστὸς ποῦ ἦταν; Δὲν ἦταν στὸ πλοῖο, ὅπως ἄλλες φορές. Ἦταν μακριά, πάνω σ᾿ ἕνα βουνό. Δὲν κοιμόταν· ἔκανε ἀγρυπνία. Ὅλη νύχτα κάτω ἀπὸ τὰ ἄστρα συνωμιλοῦσε μὲ τὸν οὐράνιο Πατέρα. Προσευχόταν γιὰ ὅλο τὸν κόσμο.
Κάνω μιὰ παρέκβασι. Ὁ Χριστὸς ἔκανε ἀγρυπνία. Πόσο μᾶς ἐλέγχει αὐτό! Ἂν ποῦμε σήμερα νὰ κάνουμε μιὰ ἀγρυπνία, πόσοι θὰ ἔρθουν; Ἔδωσα κ᾿ ἐγὼ ἐντολὴ νὰ γίνωνται ἀγρυπνίες στὴν περιφέρειά μας. Στὴν πόλι μας πόσοι ἦρθαν; Γυναῖκες – ἄντρες διακόσοι καὶ καμμιὰ δεκαριὰ παιδιά. Οἱ ἄλλοι; ὕπνο, ἢ μᾶλλον τηλεόρασι. Περιμένεις ἔπειτα προκοπή;…
Ἐπανέρχομαι στὸ θέμα. Τὴ νύχτα ἐκείνη, ποὺ οἱ μαθηταὶ κινδύνευαν, ἔλειπε ὁ Χριστός. Καὶ σὰ᾿ νὰ μὴν ἔφτανε ὁ φόβος τους, ξαφνικὰ πάνω στὰ ἄγρια κύματα εδανε κάτι σὰν φάντασμα καὶ τρόμαξαν ἀκόμα περισσότερο. Σὲ λίγο ὅμως βεβαιώθηκαν ὅτι δὲν εἶνε φάντασμα· ἦταν ὁ Κύριος ἡμῶν Ἰησοῦς Χριστός, καὶ περπατοῦσε πάνω στὰ νερά. «Ἐγώ εἰμι», τοὺς λέει· «μὴ φοβεῖσθε» (Ματθ. 14,27). Τότε ὁ Πέτρος λέει· Ἂν εἶσαι σύ, Κύριε, πὲς νὰ ἔρθω πρὸς ἐσένα. Καὶ εἶπε ὁ Χριστός. Ἀμέσως ὁ Πέτρος πήδησε πάνω στὰ κύματα καὶ ἄρχισε νὰ βαδίζῃ σὰ᾿ νὰ ἤτανε ξηρά, σὰ᾿ νὰ ἤτανε στερεὸς δρόμος. Καθὼς ὅμως πλησίαζε τὸ Χριστό, ἦρθε ἕνα κῦμα. Ὁ Πέτρος ἀπέσπασε τὰ μάτια του ἀπὸ τὸ Χριστό, κοίταξε τὸ κῦμα, καὶ κλονίστηκε. Ἄρχισε νὰ βυθίζεται, πήγαινε νὰ καταποντιστῇ, καὶ φώναξε δυνατά· «Κύριε, σῶσόν με» (ἔ.ἀ. στ. 30). Τότε ὁ Χριστὸς ἅπλωσε τὸ χέρι του, τὸν ἔπιασε, καὶ τοῦ εἶπε· «Ὀλιγόπιστε! εἰς τί ἐδίστασας;» (ἔ.ἀ. στ. 31). Μετὰ ἀνέβηκε κι ὁ Χριστὸς στὸ πλοῖο. Καὶ μόλις πάτησε στὸ κατάστρωμα, κόπασε ὁ ἄνεμος καὶ τὸ κῦμα ἔπεσε. Οἱ μαθηταὶ ἦταν πλέον ἀσφαλεῖς. Γονάτισαν καὶ τὸν προσκύνησαν λέγοντας· Εἶσαι ὄντως Υἱὸς τοῦ Θεοῦ!
Πολλὰ μᾶς διδάσκει τὸ θαῦμα αὐτό. Ἐγὼ ἕνα μόνο θὰ πῶ. Ὅτι κι αὐτὴ ἡ ζωὴ ποὺ ζοῦμε εἶνε σὰν μιὰ θάλασσα. Ἀπὸ τὴν ἡμέρα ποὺ θὰ γεννηθοῦμε μέχρις ὅτου πεθάνουμε, ὅσα χρόνια ζήσουμε, ἡ ζωὴ εἶνε σὰν ἕνα ταξίδι στὸ πέλαγος. Καὶ ὅπως ἡ θάλασσα δὲν εἶνε πάντοτε γαλήνια, ἀλλὰ συχνὰ σηκώνει κύματα καὶ καταποντίζονται πλοῖα, ἔτσι εἶνε καὶ ἡ ζωή μας. Νά, πρὸ καιροῦ ἔγινε ναυάγιο στὸν Ἀτλαντικό· βυθίστηκε ὁλόκληρο πλοῖο καὶ πνίγηκαν πολλοὶ ἄνθρωποι. Ὅπως λοιπὸν στὴ θάλασσα γίνεται τρικυμία καὶ κινδυνεύουν οἱ ἄνθρωποι, ἔτσι καὶ στὴ ζωή μας· ἡ ζωὴ ἔχει πολλὰ δεινά, ἔχει κύματα ἄγρια.
Ποιά εἶνε τὰ κύματα; Read more »
Ομιλία του Μητροπολίτου Φλωρίνης π. Αυγουστίνου Καντιώτου στο Άγιον Όρος
Από πολύ νωρίς βλέπει ο αγωνιστής ιεράρχης που οδηγεί η ηθική και η πνευματική αποσύνθεση των χριστιανών και προπαντώς των ιεραρχών.
Ζητά από τους μοναχούς να διαμηνύσουν στον κόσμο τα σημεία των καιρών και να γίνουν με την προσευχή τους αλεξικέραυνο, για να σωθεί η Ελλάς
________
_____
Ακούστε τα βαρυσήμαντα προφητικά λόγια του Γέροντας στη συνέχεια της ομιλίας του.
(Την ημέρα της εορτής είχε ως θέμα· «Μοναχός ακτήμων αετός υψιπέτης». Αν θέλει ο Θεός, κάποια άλλη φορά, θα ανεβάσουμε απόσπασμα της ομιλίας)
___
_
Αγαπητέ μου φίλε, όποιος και εάν είσαι! Άκουσε την φωνή της αλήθειας.
Απόσπασμα γραπτού κηρύγματος της Κατοχής (27-11-1943)
του Μητροπολίτου Φλωρίνης π. Αυγουστίνου Καντιώτου
–Τι είναι ζωή;
-Θάλασσα, ωκεανός, μαύρος πόντος, απαντούν οι φιλόσοφοι και οι ποιηταί, απαντά προπαντός η καθημερινή πείρα της ζωής.
Δεν βλέπεις; δεν ακούεις; δεν πάσχεις συ ο ίδιος; Δυστυχήματα μικρά και μεγάλα, ατομικά, οικογενειακά, παγκόσμια, πανανθρώπινα, το ένα κατόπιν του άλλου, έρχονται με μανία, ορμούν πολλές φορές σαν κύματα πελώρια να συντρίψουν την ζωή μας.
Εις τις περιστάσεις αυτές πολλοί τα χάνουν. Απελπίζονται, φθάνουν μέχρι αυτοκτονίας. Είναι οι άνθρωποι που δεν ανεκάλυψαν ακόμη, που πρέπει να προσανατολισθεί το πλοίον της ζωής των. Δεν εγνώρισαν, ποίος ο αληθινός σκοπός για τον οποίο ήρθαν στην ζωή. Δεν θέλησαν ποτέ να ακούσουν την φωνή του Ιησού Χριστού, φωνή απείρου αγάπης προς τον άνθρωπο. Δεν ήνοιξαν ποτέ την αγία Γραφή, για να μελετήσουν εκεί τα αθάνατα λόγια. Γιατί ο νόμος του Θεού, η αγία Γραφή, αυτή είναι το τιμόνι της ζωής.
Ναι, τιμόνι είναι ο νόμος του Θεού, το Ευαγγέλιο του Χριστού μας. Αυτό και μόνο μπορεί να ρυθμίσει και να λύσει όλα τα προβλήματα που αφορούν στην ευτυχία των ανθρώπων. Αυτή είναι η γνώμη και των σοφών. Ο μεν Εμμανουήλ Κάντιος, ένας από τους μεγάλους φιλοσόφους, είπε: Το μεγαλύτερο ευεργέτημα προς το ανθρώπινο γένος είναι η αγία Γραφή. Όλα τα βιβλία του κόσμου τα οποία εμελέτησα δεν μου έδωσαν την παρηγοριά, την οποία μου έδωσαν οι λόγοι της Βίβλου, «Εάν και πορευθώ εν μέσω σκιάς θανάτου, ου φοβηθήσομαι κακά, ότι Σύ μετ’ εμού ει». (Ψαλμ. 23,4). Ο δε Θ. Ντοστογιέφσκυ, λογοτέχνης παγκοσμίου φήμης, έγραψε: «Σου συνιστώ να διαβάσεις ολόκληρη την αγία Γραφή, και θα βρεις, ότι ολόκληρη η ανθρωπότητα ούτε έχει ούτε μπορεί ν’ αποκτήσει άλλο βιβλίο εξ ίσου πολύτιμο».
Αγαπητέ μου φίλε, όποιος και εάν είσαι! Άκουσε την φωνή της αλήθειας. Αγόρασε μία αγία Γραφή. Μελέτησε την. Και σήμερα και αύριο και πάντοτε να την μελετάς. Τρέξε, όπου ακούεται το κήρυγμα του θείου λόγου, ο οποίος ερμηνεύει τον νόμον του Θεού. Έτσι θα καταλάβεις προς τα πού κατευθύνεσαι εις τον κόσμον αυτόν. Θα αντικρύζεις με ψυχραιμία τις θλίψεις και θα ελπίζεις ότι κάποτε θα ρίξεις την άγκυραν σου εις το λιμάνι της ευτυχίας. Θα ζεις με το αίσθημα ότι υπεράνω σου είναι το παντοδύναμο χέρι του Θεού που κάμνει θαύματα, τα μεγαλύτερα θαύματα στον κόσμο τούτο.
Γι’ αυτό σε ηρώτησα εις την αρχή και σε ερωτώ τώρα πάλιν εις το τέλος: «Έχεις τιμόνι; Θα σωθείς!»
(«ΜΙΑ ΖΩΝΤΑΝΗ ΙΣΤΟΡΙΑ, ο π. Αυγουστίνος Καντιώτης στην Κοζάνη» Νο1,
μέρος β΄, σελ. 60-61 (ολόκληρο), Κοζάνη 2003, Ανδρονίκης Π. Καπλάνογλου)
ΤΟΥ ΗΓΟΥΜΕΝΟΥ ΧΡΙΣΤΟΔΟΥΛΟΥ ΠΡΟΣ ΤΟΝ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗ ΦΛΩΡΙΝΗΣ π. ΑΥΓΟΥΣΤΙΝΟ ΚΑΝΤΙΩΤΗ, ΤΗΝ ΕΟΡΤΗ ΤΗΣ ΜΕΤΑΜΟΡΦΩΣΕΩΣ ΤΟΥ ΣΩΤΗΡΟΣ ΤΟ 1990, ΣΤΗΝ ΙΕΡΑ ΜΟΝΗ ΤΟΥ ΚΟΥΤΛΟΥΜΟΥΣΙΟΥ
Ο Γέροντας αγωνιστής ιεράρχης πήγε στην Ιερά Μονή του Κουτλουμουσίου το 1990, κατόπιν προσκλήσεως. Φόρεσε για πρώτη φορά στην ζωή του τον μανδύα του επισκόπου, κάνοντας υπακοή ως απλός μοναχός. Συγκινημένος ο ηγούμενος τον υποδέχθηκε και τον προσφώνησε.
Ακούγοντας το μικρό απόσπασμα της υποδοχής αποκτάτε μια μοναδική εμπειρία του μεγαλείου της Ορθόδοξης Εκκλησίας και νιώθετε ως παρόντες στην υποδοχή.
__
_
Για το θέμα της ομιλίας που ενόχλησε εναν πατριαρχικό της Ιεράς επιστασίας και ζήτησε την απέλασή του Γέροντος επισκόπου θα γράψουμε σ’ επόμενο άρθρο.
Παραλλήλως ἀπεφασίσθη ἡ σύντμησις ἀκολουθιῶν καὶ κοιναὶ ἀκολουθίαι μὲ ἑτεροδόξους.
Αἱ ἀποφάσεις ἐλήφθησαν κατὰ τὴν 10ην γενικὴν συνέλευσιν τοῦ ΠΣΕ εἰς τὸ Πουσὰν τῆς Νοτίου Κορέας. Ἀπεφασίσθησαν διοργανώσεις πορειῶν πρὸς ὅλα τὰ θρησκευτικὰ κέντρα τοῦ πλανήτου κάμνοντες ἰδιαιτέραν ἀναφορὰν εἰς τὸ Ἅγιον Ὄρος, εἰς τὴν Πάτμον καὶ τὴν Ρόδον, ἀνακήρυξις ἱερῶν βουνῶν, ἐλευθερία εἰς ὅλας τὰς χώρας τῶν θρησκευτικῶν πεποιθήσεων καὶ ἀνέγερσις ναῶν, διοργάνωσις εἰδικῶν χώρων εἰς τὰς Ἱ. Μονὰς διὰ τὴν πραγματοποίησιν Συνεδρίων, κατάργησις τῆς Ἱ. Παραδόσεως.
Οὐσιαστικῶς πρόκειται διὰ τὴν μεγαλυτέραν ἐπίθεσιν τῆς παναιρέσεως τοῦ Οἰκουμενισμοῦ ἐναντίον τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας ὑπὸ τοῦ Προτεσταντικοῦ Παγκοσμίου Συμβουλίου Ἐκκλησιῶν ἢ Αἱρέσεων, εἰς τὸ ὁποῖον συμμετέχουν καὶ ἐκπρόσωποι τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας. Ὑπενθυμίζομεν ὅτι τὸ Συμβούλιον αὐτὸ εἰς τὸ Πουσὰν ἀπῄτησεν ἀπὸ τὴν Ὀρθόδοξον Ἐκκλησίαν νὰ ζητήση συγγνώμην διὰ τὴν πολυδιάσπασιν τῆς Χριστιανοσύνης. Ἕξ Μητροπολῖται
Για να διαβάσετε το άρθρο πατήστε http://elladapoyantisteketai.blogspot.gr/2014/07
_
ΠΡΟΤΕΙΝΩ ΚΑΙ ΕΝΑ ΠΟΛΥ ΚΑΛΟ ΚΕΙΜΕΝΟ ΟΠΩΣ ΔΗΜΟΣΙΕΥΣΕΤΕ ΣΤΗΝ ΙΣΤΟΣΕΛΙΔΑ ΣΑΣ
ΠΡΟΚΕΙΤΑΙ ΓΙΑ ΕΛΕΓΧΟ ΟΠΟΥ ΚΑΝΟΥΝ ΤΡΕΙΣ ΕΛΛΗΝΙΚΟΙ ΣΥΛΛΟΓΟΙ ΤΟΥ ΚΑΝΑΔΑ ΠΡΟΣ ΤΟΝ ΠΑΤΡΙΑΡΧΗ ΒΑΡΘΟΛΟΜΑΙΟ, ΕΙΝΑΙ ΣΤΗΝ ΣΕΛΙΔΑ 3
(Ἀνοικτὴ ἐπιστολὴ πρὸς τὸν Οἰκουμενικὸ Πατριάρχη κ. Βαρθολομαῖο ἀπό τρεῖς Ὀρθοδόξους Συλλόγους τοῦ Καναδᾶ.)
_
Ἑορτολόγιο
Μεταμόρφωσις τοῦ Σωτῆρος
6 Αὐγούστου
Του Μητροπολίτου Φλωρίνης π. Αυγουστίνου
Η σημερινὴ ἡμέρα, ἀγαπητοί μου, ἡ ἑορτὴ τῆς Μεταμορφώσεως τοῦ Χριστοῦ, εἶνε μία ἀπὸ τὶς μεγαλύτερες ἑορτὲς τῆς χριστιανοσύνης. Ἀλλ᾿ ἆραγε ποιά εἶνε ἡ σημασία της; Τί ἑορτάζει σήμερα ἡ Ἐκκλησία μας;
Τὸ μόνο ποὺ γνωρίζουν οἱ ἄνθρωποι ὅταν ἀκοῦνε Μεταμόρφωσι, εἶνε ὅτι σήμερα τρῶνε ψάρι. Γνωρίζουν δηλαδὴ τὴν ἑορτὴ ἀπὸ τὸ φαγητό, ἀπὸ τὸν …τέντζερη. Ἀλλ᾿, ἀγαπητοί μου, ἑορτὴ δὲ᾿ θὰ πῇ φαγοπότι καὶ διασκέδασι, νὰ κάνουμε ὅ,τι θέλουμε. Τέτοιες ἑορτές, λέει ὁ προφήτης Ἠσαΐας, τὶς «μισεῖ» ὁ Θεός (Ἠσ. 1,14). Ἑορτὴ εἶνε μνήμη Θεοῦ, μίμησις τῶν ἁγίων, ἀνέβασμα τῆς ψυχῆς.
Σήμερα λοιπὸν νὰ μιμηθοῦμε τοὺς ἀποστόλους Πέτρο Ἰάκωβο καὶ Ἰωάννη. Νὰ πάρουμε κ᾿ ἐμεῖς τὸ πνευματικό μας ῥαβδὶ καὶ μαζὶ μὲ τὸ Χριστὸ ν᾿ ἀνεβοῦμε στὸ Θαβώρ. Ν᾿ ἀφήσουμε τὴν πεζότητα μὲ τὶς καθημερινὲς μέριμνες, νὰ ὑψωθοῦμε στὴν κορυφὴ καὶ νὰ αἰσθανθοῦμε τὸ μεγαλεῖο τῆς ἑορτῆς.
Ἡ ἡμέρα αὐτή, ἀγαπητοί μου, διδάσκει Read more »
ΣΤΟΝ Παρακλητικὸ κανόνα ψάλλουμε· «Τὴν ὑψηλοτέραν τῶν οὐρανῶν καὶ καθαρωτέραν λαμπηδόνων ἡλιακῶν, τὴν λυτρωσαμένην ἡμᾶς ἐκ τῆς κατάρας, τὴν Δέσποιναν τοῦ κόσμου ὕμνοις τιμήσωμεν». Παναγία, λέμε, εἶσαι πιὸ ψηλὰ ἀπὸ τὸν οὐρανὸ μὲ τὰ ἄστρα· εἶσαι καθαρωτέρα καὶ λάμπεις περισσότερο ἀπὸ τὶς ἀκτῖνες τοῦ ἥλιου.
Μὲ τέτοιες ἐκφράσεις καὶ λέξεις ἐγκωμιάζει ἡ Ὀρθόδοξος Ἐκκλησία μας τὴν Παναγία, ποὺ ἀνεδείχθη καὶ ὑψώθη διὰ τῆς ἀπολύτου ὑπακοῆς στὸ θεῖο θέλημα.
Δὲν εἴμεθα προτεστάντες. Αὐτοὶ λένε, ὅτι ἡ Παναγία εἶνε μὲν μιὰ ἀξιόλογος γυναίκα, ἀλλὰ ποτέ τους δὲν ἐκφράζουν σ᾿ αὐτὴν εὐλάβεια, τιμὴ καὶ προσκύνησι. Δὲν εἴμεθα χιλιασταί. Αὐτοὶ περιφρονοῦν τελείως τὴν Παναγία καὶ σχίζουν καὶ ποδοπατοῦν τὴν ἁγία της εἰκόνα. Οἱ δὲ βλάσφημοι καὶ ἄθεοι ὑβρίζουν μὲ τὶς χυδαιότερες φράσεις τὸ πάντιμο ὄνομά της. Δὲν εἴμεθα ὅμως οὔτε καὶ παπικοὶ τῆς Δύσεως, ποὺ πῆγαν στὸ ἄλλο ἄκρο κ᾿ ἔχουν φθάσει μέχρι θεοποιήσεως τῆς Παναγίας, διότι κι αὐτὸ εἶνε πλάνη.
_________
______________
Οἱ πιστοὶ ὀρθόδοξοι Χριστιανοὶ τιμοῦμε τὴν ὑπεραγία Θεοτόκο. Τὴν τιμοῦμε ὀρθῶς. Τὴν τιμοῦμε ὡς κατ᾿ ἐξοχὴν ὑπερέχον πρόσωπο, ποὺ βρίσκεται δίπλα στὸ θρόνο τοῦ Θεοῦ. Μετὰ τὴν ἁγία Τριάδα ἡ Παναγία ἵπταται στοὺς πνευματικοὺς οὐρανοὺς ὡς μετέωρο ἀρετῆς, ὡς σελαγίζον ἄστρο, ὡς ἥλιος φωταυγής, ὡς ὄρθρος φαεινός, ὡς κρίνο εὔοσμο, ὡς ἀγλαόκαρπο δένδρο… Ὅ,τι καὶ ἂν πῇ κανεὶς γιὰ τὴν Παναγία, εἶνε κατώτερο τῆς πραγματικότητος.
Τιμοῦμε τὴν Παναγία. Οἱ ἄλλοι ἅγιοι γιορτάζουν μιὰ φορὰ τὸ χρόνο, ἀλλὰ ἡ Παναγία πολλὲς φορές. Στὶς 8 Σεπτεμβρίου γιορτάζουμε τὰ γενέθλιά της, στὶς 21 Νοεμβρίου τὰ εἰσόδιά της, στὶς 25 Μαρτίου τὸν Εὐαγγελισμό της. Τὶς δὲ πέντε πρῶτες ἑβδομάδες τῆς Μεγάλης Σαρακοστῆς, κάθε Παρασκευή, ὅπου ὑπάρχουν ὀρθόδοξοι Χριστιανοί, προσέρχονται καὶ προσεύχονται μὲ τοὺς ὡραιότατους ὕμνους τῶν Χαιρετισμῶν τῆς Παναγίας.
Ἀλλ᾿ ἂν μ᾿ ἐρωτήσετε, ποιά εἶνε ἡ κορυφὴ ὅλων τῶν ἑορτῶν τῆς Παναγίας, θὰ σᾶς ἀπαντήσω, ὅτι εἶνε ἡ Κοίμησις τῆς Θεοτόκου.
Προετοιμαζόμεθα γι᾿ αὐτὴν μὲ μιὰ μικρὰ ἀλλ᾿ αὐστηρὰ νηστεία.
Ἂν πᾶτε Read more »
Εορτολόγιο
Τῶν Ἑπτὰ Μακκαβαίων
1 Αὐγούστου
ΘΑ ΜΙΛΗΣΟΥΜΕ, ἀγαπητοί μου, γιὰ τοὺς ἁγίους Μακκαβαίους. Εἶνε ἕνας ἀστερισμὸς μὲ ἐννέα ἀστέρια· τὸ ἕνα εἶνε ὁ διδάσκαλός τους Ἐλεάζαρος, τὸ δεύτερο ἡ μητέρα τους Σολομονή, καὶ τὰ ἄλλα ἑπτὰ εἶνε τὰ ἔξοχα παιδιὰ τῆς πολυτέκνου αὐτῆς οἰκογενείας.
Οἱ ἥρωες αὐτοὶ ἔζησαν τὸν 2ο π.Χ. αἰῶνα, σὲ ἐποχὴ ποὺ βασιλεὺς στὴ Συρία καὶ στὴν Ἰουδαία ἦταν ἕνας ἀπὸ τοὺς διαδόχους τοῦ Μεγάλου Ἀλεξάνδρου, ὁ Ἀντίοχος ὁ Ἐπιφανής (175-163 π.Χ.). Αὐτός, φανατικὸς εἰδωλολάτρης, εἶχε μῖσος ἄσπονδο ἐναντίον τῶν Ἰουδαίων, ποὺ τότε ἦταν οἱ μόνοι ποὺ πίστευαν στὸν ἀληθινὸ Θεό. Προσπάθησε μὲ ὅλα τὰ μέσα νὰ ξερριζώσῃ ἀπὸ τὶς καρδιές τους αὐτὴ τὴν πίστι, τὴν πίστι ποὺ εἶχε παραδώσει ὁ Μωϋσῆς. Καὶ ἔσφαξε, ἔσφαξε, σὰν ἄγριο θηρίο, ἀγριώτερο ἀπὸ τίγρι καὶ λιοντάρι. Ἕνα θηρίο θὰ φάῃ τρεῖς – τέσσερις ἀνθρώπους, δὲν τρώει παραπάνω· αὐτὸς ἔσφαξε 80.000 Read more »
Ἀδελφοί, «παρακαλῶ διὰ τοῦ ὀνόματος τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ ἵνα τὸ αὐτὸ λέγητε πάντες καὶ μὴ ᾖ ἐν ὑμῖν σχίσματα» (Α΄ Κορ. 1, 10 )
(Ομιλία Μητροπολίτου Φλωρίνης π. Αυγουστίνου Καντιώτου)
Λένε, ἀγαπητοί μου, μερικοὶ στὴν ἐποχή μας, ὅτι τὸ Εὐαγγέλιο πάλιωσε. Ἀλλὰ τὸ Εὐαγγέλιο εἶνε ἡ ἀλήθεια κ᾽ ἡ ἀλήθεια δὲν παλιώνει.
Εἶνε τὸ φῶς· «Ἐκ νυκτὸς ὀρθρίζει τὸ πνεῦμά μου πρὸς σέ, ὁ Θεός, ὅτι φῶς τὰ προστάγματά σου ἐπὶ τῆς γῆς» (Ἠσ. 26,9). Τὸ εἶπε ὁ Χριστός· «Ὁ οὐρανὸς καὶ ἡ γῆ παρελεύσονται, οἱ δὲ λόγοι μου οὐ μὴ παρέλθωσι» (Ματθ. 24,35). Τὴν ἀλήθεια αὐτή, ὅτι ὁ λόγος τοῦ Θεοῦ εἶνε αἰώνιος , τὴ βλέπουμε καὶ στὴ σημερινὴ περικοπὴ τοῦ ἀποστόλου. Προσέξατε τί λέει;
Ἀπὸ τότε ποὺ γράφτηκαν αὐτὰ πέρασαν τόσοι αἰῶνες, ἀλλὰ εἶνε σὰν νὰ φωτογραφίζῃ τὴν ἐποχή μας , τὰ ἤθη – τὴ δική μας κατάστασι. Εἶνε δέκα στίχοι ἀπὸ τὴν Πρώτη πρὸς Κορινθίους ἐπιστολή. Ὅταν πᾶτε στὸ σπίτι, ἀνοῖξτε καὶδιαβάστε –σᾶς τὸ δίνω σὰν κανόνα–ὄχι μόνο τοὺς δέκα στίχους ἀλλὰ ὁλόκληρη τὴν Ἐπιστολή, νὰ δῆτε ἐκεῖ τί διαμάντια ἔχει ὁ λόγος τοῦ Θεοῦ, τί μεγάλες ἀλήθειες ἀναγκαῖες ὄχι μόνο τότε ἀλλὰ καὶ σήμερα καὶ αὔριο καὶ εἰς τοὺς αἰῶνας.
Γράφει λοιπὸν ὁ ἀπόστολος Παῦλος πρὸςτοὺς Κορινθίους. Τί ἦταν ἡ Κόρινθος; Τώρα εἶνε μία ἐπαρχιακὴ πόλις· τότε ἦταν κέντρο, μία ἀπ᾽ τὶς μεγαλύτερες πόλεις τοῦ ἀρχαίου κόσμου.
Ἐκεῖ ἀγάλματα, μνημεῖα, ναοί, ἀγορά, πλοῦτος. Ἀλλ᾽ ὅπου πλοῦτος, ἐκεῖ καὶ διαφθορά. Οἱ Κορίνθιοι εἶχαν διάφορες κακίες. Ἀπ᾽ ὅλα τὰ ἐλαττώματα ποὺ εἶχαν θὰ σταθῶ σὲ ἕνα. Λὲς καὶ εἶνε ἐλάττωμα ἑλληνικό. Χρόνια – αἰῶνες μᾶς βασανίζει. Ἂν γινόταν νὰ τὸ ξερριζώσουμε, θὰ ἤμασταν τὸ εὐτυχέστερο ἔθνος. Τὸ εἶχαν κ᾽ οἱ Κορίνθιοι, καὶ κινδύνευε νὰ τοὺς διαλύσῃ. Εἶνε ἡ διχόνοια . Ὁ διάβολος ἔρριξε στὶςκαρδιές τους τὸ σπέρμα τῆς διχονοίας.
Καὶ οἱ Κορίνθιοι –ἄσε τοὺς εἰδωλολάτρες, ἐννοῶ οἱ λίγοι Χριστιανοὶ τῆς Κορίνθου –κόλλησαν ἀπ᾽αὐτὴ τὴν ψώρα κ᾽ ἦταν κι αὐτοὶ χωρισμένοι.
Χωρισμένοι οἱ Χριστιανοί; Πάει ποτὲ στὸ μυαλό; Εἶνε κάτι τὸ ὀξύμωρο, μιὰ ἀντινομία. Χωρισμένοι αὐτοὶ ποὺ πιστεύουν στὸ Χριστό, ποὺ ἔχουν ἔμβλημα τὸ «Ἀγαπᾶτε ἀλλήλους» (Ἰω.13,34· 15,12,17) , ποὺ ἀκοῦνε στὴν ἐκκλησία «Ἀγαπήσωμεν ἀλλήλους, ἵνα ἐν ὁμονοίᾳ ὁμολογήσωμεν» (θ. Λειτ.); αὐτοὶ ποὺ βγῆκαν ὅλοι ἀπὸ μιὰ κολυμβήθρα,ποὺ κοινωνοῦν ἀπὸ τὸ ἴδιο δισκοπότηρο, ποὺ περιμένουν μία αἰώνια πατρίδα; Αὐτοί, ποὺ θα ᾽πρεπε νά ᾽νε ἑνωμένοι, εἶνε λοιπὸν χωρισμένοι; Μάλιστα. Οἱ Χριστιανοὶ ἐκεῖνοι διαιρέθηκαν.
Ποιά ἡ αἰτία; Read more »
ΟΤΑΝ Θ’ ΑΚΟΥΣΕΤΕ ΝΑ ΦΩΝΑΖΟΥΝ, ΑΠ’ ΑΚΡΟΥ ΕΙΣ ΑΚΡΟΥ ΔΙΩΓΜΟΣ ΕΝΑΝΤΙΟΝ ΤΩΝ ΧΡΙΣΤΙΑΝΩΝ ΚΑΙ ΟΙ ΕΚΚΛΗΣΙΕΣ ΚΑΙ ΟΙ ΙΕΡΕΙΣ ΚΑΙ ΟΙ ΕΠΙΣΚΟΠΟΙ ΘΑ ΕΞΑΛΕΙΨΟΥΝ ΤΟ ΕΥΑΓΓΕΛΙΟ ΚΑΙ ΘΑ ΚΗΡΥΤΤΟΥΝ ΝΕΟ ΕΥΑΓΓΕΛΙΟ
ΕΣΕΙΣ ΠΑΙΔΙΑ ΜΟΥ ΟΣΟ ΟΛΙΓΑ ΚΑΙ ΑΝ ΕΙΣΤΕ ΜΕΙΝΑΤΕ ΜΕ ΤΟΝ ΧΡΙΣΤΟ
καὶ νὰ εἶστε βέβαιοι ότι δὲν θὰ νικήσουν οἱ ἂθεοι καὶ οἱ ἄπιστοι, θὰ νικήσουν οἱ πιστοί, γιατὶ πράγματι ὁ Χριστὸς δὲν ἀπέθανε, ἀλλὰ ζῆ καὶ βασιλεύει εἰς τοὺς αἰώνας τῶν αἰώνων.
«…Παιδιά μου, ὅσα ὁλίγα καὶ νὰ εἶσθε νὰ προσέχετε, γιὰ νὰ μὴν παρασυρθῆτε, ἀπὸ τὸ ρεῦμα τοῦ κακοῦ...
Νὰ εἶστε ζωντανὰ ψάρια, τοῦ Μεγάλου Ψαρᾶ τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ.
Νὰ πᾶτε κόντρα μὲ τὴν ἄπιστη καὶ διεφθαρμένη κοινωνία. Κόντρα μὲ τὸν πατέρα καὶ τὴν μάνα, ὅταν εἶνε ἂπιστοι καὶ σᾶς σπρώχνουν πρὸς τὴν ἀθεΐα. Κόντρα μὲ τοὺς δασκάλους καὶ τοὺς καθηγητάς, ἂν αὐτοὶ ἐξεκλείνουν ἀπὸ τὸν προορισμό τους καὶ σᾶς κηρύττουν ἀπιστία καὶ ἀθεΐα. Κόντρα μὲ τὴν διεστραμένη κοινωνία. Κόντρα στὸ ρεῦμα αὐτὸ τὸ παγκόσμιο τῆς διαφθορᾶς. Κόντρα μ᾿ὅλους τοὺς δαίμονας. Θ᾿ἀντισταθοῦμε ὡς Ἓλληνες, ὡς Ἑλληνίδες, ὡς χριστιανοὶ καὶ νὰ εἶστε βέβαιοι ὅτι ὅσον ὁλίγοι καὶ νὰ εἶστε δὲν θὰ νικήσουν οἱ ἂθεοι καὶ οἱ ἄπιστοι, θὰ νικήσουν οἱ πιστοί, γιατὶ πράγματι ὁ Χριστὸς δὲν ἀπέθανε, ἀλλὰ ζῆ καὶ βασιλεύει εἰς τοὺς αἰώνας τῶν αἰώνων.
Γέρος πλέον ἐπίσκοπος, ποὺ βρίσκομαι στὸ τέλος τῆς ἐπιγείου ζωῆς μου, ὕστερα ἀπὸ πολύπλακτον καὶ περιπετειώδη βίον 40 ἐτῶν στὴν Πατρίδα σᾶς συνιστῶ παιδιά. Ἂν ἔρθη ἐποχὴ ποὺ θὰ ἀκούσωμε καὶ ἐμεῖς ὄχι στὸ θέατρο, ἀλλὰ στὴν πραγματικότητα διωγμός. Καὶ θ᾿ ἀκουστῆ ἡ λέξη διωγμὸς ἐναντίον τῶν πιστῶν χριστιανῶν, μὴ φοβηθεῖτε, μὴ δειλιάσετε. Ἐγὼ μὲν δὲν θὰ ζῶ πλέον, θὰ βρίσκομαι ὑπὸ τὸν τάφο, ἀλλὰ ἐσεῖς τὴν φωνὴν τῆς Νικομηδείας, τὴν φωνὴ τῶν μαρτύρων, θ᾿ ἀκούσετε νὰ φωνάζουν, ἀπ᾿ ἄκρου εἰς ἄκρου διωγμός καὶ οἱ Ἐκκλησίες καὶ οἱ ἱερεῖς καὶ οἱ ἐπίσκοποι θὰ ἐξαλείψουν τὸ Εὐαγγέλιο, γιὰ νὰ κηρυχθῆ νέον εὐαγγέλιο. Καὶ ὅτι γίνεται στὴν Ἀλβανία καὶ ὅτι γίνεται σὲ χῶρες μακριά, θὰ γίνη καὶ στὴν Ἑλλάδα, προφητεύω. Ἀλλὰ ἕνα πράγμα νὰ ξέρετε πολὺ καλά, ὅτι δὲν θὰ νικήσουν οἱ ἂθεοι, ἀλλὰ οἱ πιστοί. Ἐσεῖς παιδιά μου ὅσο λίγα καὶ ἂν μείνετε μὲ τὸν Χριστό, μή φοβηθεῖτε, θὰ νικήσετε. Καὶ ἂν ἀκόμα παιδί μου, παιδὶ τοῦ Κατηχητικοῦ Σχολείου, παιδὶ τῆς Μικρᾶς Ἀσίας, τοῦ Πόντου καὶ τῆς Μακεδονίας καὶ ἂν σ᾿ἀρνηθεῖ ἡ μάνα σου καὶ ὁ πατέρας καὶ μείνεις ἕνας μέσα στὴν Πτολεμαΐδα καὶ ἂν ὅλη ἡ κοινωνία τῆς Πτολεμαΐδος γονατίσει μπροστὰ στὸν διάβολο, ἐσὺ μὴ γονατίσεις, νὰ τὸν πολεμήσης καὶ σὺ ὁ ἕνας θὰ νικήσης.
Σᾶς τὸ εἶπα καὶ τὸ τονίζω· Μπορεῖ νὰ γονατίσουν ἂλλες πόλεις, ἀλλὰ ἡ Πτολεμαΐδα ποὺ εἶνε βαμένη μὲ τὸ αἶμα τῶν μαρτύρων, δὲν θὰ γονατίση ποτέ.
Στὶς φλέβες σας μικρῶν καὶ μεγάλων ρέει αἶμα μαρτύρων τῆς Νικομηδείας, τῆς Μικρᾶς Ἀσίας καὶ τοῦ Πόντου.
Ἡ Πτολεμαΐδα μας θὰ γίνη Κάστρο τοῦ Χριστοῦ καὶ θὰ ἀποδείξουμε γιὰ μιὰ ἀκόμη φορὰ πρὸς πεῖσμα τῶν δαιμόνων ὅτι ὁ Χριστὸς δὲν ἀπέθανε, ἀλλὰ ζῆ εἰς αἰώνας αἰώνων».
(Απόσπασμα ομιλίας του Μητροπολίτου Φλωρίνης π. Αυγουστίνου Καντιώτου
σε μαθητάς & μαθήτριες των Κατηχητικῶν Σχολείων Πτολεμαΐδος 1978)