1. Η ΔΕΣΠΟΤΟΚΡΑΤΙΑ

_

_

Ηχητικό απόσπασμα oμιλίας του Μητροπολίτου Φλωρίνης π. Αυγουστίνου Καντιώτου

2. H ΟΡΘΟΔΟΞΟΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΔΙΟΙΚHΤΑΙ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚA

Tο 1973 ο π. Αυγουστίνος Καντιώτης διαμαρτυρήθηκε για την απολυταρχία του επισκοπικού αξιώματος με το σύνθημα· «κάτω η δεσποτοκρατία». Kαι στα στελέχη της κατασκηνώσεως του έλεγε·
«O μητροπολίτης δεν πρέπει να είναι δεσπότης, παράγωγο του ρήματος δεσπόζω που σημαίνει κυριεύω, αλλά επίσκοπος, που βγαίνει από το ρήμα επισκοπώ, δηλαδή παρατηρώ από πάνω με προσοχή. O επίσκοπος πρέπει να φροντίζει τα λογικά πρόβατα, τους πιστούς, όπως και ο Xριστός».

• Γι’ αυτό ο Mητροπολίτης Φλωρίνης π. Aυγουστίνος Καντιώτης προέβη εις την ακόλουθη δήλωση:
  “Kατάπληκτος πληροφορούμαι ότι, αργούσης της Διαρκούς I. Συνόδου και άνευ εκτάκτου προσκλήσεως και εγκρίσεως των συνοδικών αυτής μελών, ο δικτατορικός επί 17 έτη Αρχιεπίσκοπος…

• Δεν ανήκω εις ουδεμίαν πολιτικήν παράταξη και δεν είμαι φίλος προσώπων και πραγμάτων, αλλά φίλος ιδεών. Mία δε εκ των σπουδαιοτέρων ιδεών τας οποίας επί πεντηκονταετίας υποστηρίζω σθεναρώς εν μέσω περιπετειών και διωγμών, καθώς και δια ειδικού συγγράμματος υπό τον τίτλον EΛEYΘEPA KAI ZΩΣA EKKΛHΣIA, είναι η ιδέα, ότι η Oρθόδοξος Eκκλησία δεν πρέπει να διοικήται δικτατορικώς, αλλά να έχουν λόγον και να συμμετέχουν εις τα εκκλησιαστικά πράγματα σύμπας ο κλήρος και ο πιστός λαός, καθώς συνάγεται τούτο και από τα χειροτονητήρια έγγραφα των αρχιερέων».

(εφημ. «Eστία», φ. 18-5-1990).

Η Επιστολή εστάλη σε συνεργάτη του Μητροπολίτου Φλωρίνης π. Αυγουστίνου, στον Ευάγγελο Παφίλη

Άγιον Όρος, Κατουνάκια, 29-12-1978

κύριε Ευάγγελε, είθε ο Θεός να λυτρώση το πλάσμα Του και πάλι, αλλά ο άνθρωπος δεν εννοεί τας οικονομίας όπου έκαμε και καθημερινώς κάμει, πώς να σώση τον άνθρωπον. Αλλά ο άνθρωπος…….. δια τούτο απεφάσισε κατά τους Αγίους Πατέρας τον φρικτόν πόλεμον, όπου θα μείνουν το ένα τρίτον του κόσμου επί ολίγα χρόνια και κατόπιν Δευτέρα Παρουσία, δια να κρίνη τον κόσμον κατά τα έργα αυτού και να αποδώση του καθενός ό,τι έπραξε, διότι είνε δίκαιος. Δεν βλέπει προς πρόσωπον ανθρώπου, αλλά εξετάζει. Δια τούτο ας βιαζώμεθα εκ τα καλά ε΄ργα. Πάντες αποθνήσκομεν. Μην αμελούμε τη σωτηρία μας, όπου μας προβάλει ο διάβολος διότι λέγεται και ανθρωποκτόνος. Αυτός δεν κοιμάται, ούτε τρώγει. Κοπιάζει πώς να απολέσει έναν άνθρωπον. Λάβε ενίσχυσιν με τους καλούς λόγους και την Θείαν Μετάληψιν. Μην βλέπωμεν υψηλά πράγματα αλλά χαμηλά, ταπεινά, πτωχικά, ειρηνεύοντας αλλήλους, διότι ο άνθρωπος δεν πταίει, αλλά ο διάβολος σπείρει λόγους και πονηρεύει τον άνθρωπον. Ο άνθρωπος είνε απλούς, απλούς. Ο διάβολος βάλλει πονηρίας σ’ όσους τον ακούνε. Ο Θεός όμως έδωκε το όνομά Του δια να μαστίζουμε τον διάβολον. Κύριε Ιησού Χριστέ, ελέησόν με τον αμαρτωλόν. Μη αμελήσωμεν την προσευχή μας. Κρούετε και ανοιγήσετε. Ας λάβωμεν την συνήθειαν της ευχής αυτής και πάντοτε θα είμεθα ειρηνικοί. Και αν ο διάβολος σπείρει ζιζάνια εν ταις καρδίαις ημών, τότε χρειάζεται υπομονή και εις τον Θεόν προσευχή. Υπομονή χρειάζηται και όταν παρέλθη παν σκάνδαλον καθώς και άλλη φορά πάλη, πόλεμος πνευματικός. Όπου ο Θεός μας εύρη, εκεί θα μας κρίνη. Δεν σας γράφω περισσότερα, ίνα μη σας κουράσω τον νουν. Δια τούτο ας ευχόμεθα εις τον Θεόν να μας εύρη με τους εκλεκτούς Του και δι’ αυτό θα κολοβώση τας ημέρας της Δευτέρας Παρουσίας. Γρηγορείτε, γρηγορείτε, λέγει ο Κύριος, διότι δεν γνωρίζομεν ποίαν ώρα θα έλθη ο Κύριος.

Σας χαιρετούμε εν Χριστώ Ιησού

Χριστόδουλος μοναχός
Καλλίνικος μοναχός
Θεόφιλος μοναχός

ΑΝΑΞΙΟΙ ΑΝΤΙΠΡΟΣΩΠΟΙ ΤΗΣ ΟΡΘΟΔΟΞΟΥ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ

ΤΡΕΜΟΥΝ ΜΗ ΞΥΠΝΗΣΕΙ Ο ΟΡΘΟΔΟΞΟΣ ΛΑΟΣ ΚΑΙ ΖΗΤΗΣΗ ΚΑΘΑΡΣΗ ΣΤΗΝ ΕΚΚΛΗΣΙΑ

ΟΙ ΑΠΟΦΑΣΕΙΣ ΤΗΣ ΔΕΝ ΕΧΟΥΝ ΟΥΤΕ ΤΟ ΟΡΘΟΔΟΞΟ ΑΡΩΜΑ ΤΩΝ ΑΓΙΩΝ ΠΑΤΕΡΩΝ, ΟΥΤΕ ΤΟ ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΤΩΝ ΗΡΩΪΚΩΝ ΠΡΟΓΟΝΩΝ ΜΑΣ!!! ΑΡΑ ΚΑΠΟΙΟΣ ΑΛΛΟΣ ΕΙΝΑΙ ΥΠΟΒΟΛΕΑΣ ΤΩΝ ΑΠΟΦΑΣΕΩΝ ΤΗΣ ΚΑΙ ΟΧΙ ΤΟ ΠΝΕΥΜΑ ΤΟ ΑΓΙΟΝ!

Ο ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΜΟΣ; Η ΠΑΓΚΟΣΜΙΟΠΟΙΗΣΗ; Η ΠΑΝΘΡΗΣΚΕΙΑ; ΚΑΤΙ ΤΕΤΟΙΟ ΒΡΩΜΑΕΙ

Μπορούν οι ιεράρχες μας να μας δείξουν έστω και μιά ορθόδοξη απόφαση που πήραν, με αρχιεπίσκοπο τον Ιερώνυμο; ΟΥΤΕ ΜΙΑ!!!

Μπορούν να μας δείξουν, έστω και μιά διαμαρτυρία και έναν αγώνα νὰ έδωσαν για την Ελληνική πατρίδα; ΤΙΠΟΤΕ! ΝΕΚΡΟΤΑΦΕΙΟ!!!

ΜΗΠΩΣ ΕΙΜΑΣΤΕ Σ’ ΑΥΤΑ ΤΑ ΧΡΟΝΙΑ ΚΑΙ ΟΙ ΕΠΙΣΚΟΠΟΙ ΜΑΣ ΕΚΠΡΟΣΩΠΟΥΝ ΑΥΤΟΥΣ ΤΟΥΣ ΕΠΙΣΚΟΠΟΥΣ;

Ο ΠΙΣΤΟΣ ΛΑΟΣ ΠΟΥ ΕΙΝΑΙ ΦΥΛΑΚΑΣ ΤΟΥ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ

ΚΑΙ ΤΗΣ ΟΡΘΟΔΟΞΟΥ ΠΙΣΤΕΩΣ 

ΚΑΛΕΙ ΝΑ ΠΡΟΣΕΥΧΗΘΟΥΜΕ ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΑΤΡΙΔΑ

Όταν οι επίσκοποι πίστευαν στο Χριστό, καλούσαν εκείνοι τον λαό σε προσευχή και έκαναν λιτανείες. Τώρα που ο πιστός λαός έμεινε μόνος, καλεί αυτός τους επισκόπους για προσευχή!!!

Ακουστε το μήνυμα που παραλάβαμε

ΚΑΛΕΣΜΑ ΣΥΜΠΡΟΣΕΥΧΗΣ ΟΡΘΟΔΟΞΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ ΤΗΝ ΗΜΕΡΑ ΤΩΝ ΕΚΛΟΓΩN

Πρός το Ορθόδοξον πλήρωμα της Εκκλησίας του Χριστού

Οι Ιεράρχες ζήλεψαν τους Τζιχαντιστές και τους Χομεϊνικούς.

ΙΕΡΑ ΣΥΝΟΔΟΣ ΑΝΙΕΡΩΝ ΙΕΡΑΡΧΩΝ

Τοῦ ἁγίου Μάρκου τοῦ Εὐγενικοῦ
19 Ἰανουαρίου
Ομιλία του Μητροπολίτου Φλωρίνης π. Αυγουστίνου Καντιώτου

Η ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΜΑΣ ΚΙΝΔΥΝΕΥΕΙ

ΠΟΙΟΣ ἑορτάζει σήμερα 19 Ἰανουαρίου; Ὁ ἅγιος Μᾶρκος μητροπολίτης Ἐφέσου ὁ Εὐγενικός. Λέγεται ἔτσι, γιὰ νὰ διακρίνεται ἀπὸ τὸν ἅγιο Μᾶρκο τὸν εὐαγγελιστή. Θὰ ποῦμε λίγα λόγια γιὰ τὸν ἅγιο Μᾶρκο Ἐφέσου.

* * *

Ὁ μεγάλος αὐτὸς ἅγιος καὶ ὁμολογητὴς τῆς ὀρθοδόξου πίστεώς μας γεννήθηκε τὸ 1392. Ποῦ γεννήθηκε, σὲ ποιά πόλι; Ὤ ἡ πόλις ποὺ γεννήθηκε! Δὲν εἶνε Ἕλλην καὶ δὲν εἶνε ὀρθόδοξος Χριστιανὸς αὐτὸς ποὺ ἀκούει τὸ ὄνομα τῆς πόλεως αὐτῆς καὶ δὲν συγκινεῖται. Γεννήθηκε στὴν πόλι τῶν ὀνείρων μας, στὴν Κω᾿σταντινούπολι! Γεννήθηκε ἀπὸ γονεῖς εὐσεβεῖς καὶ πλουσίους, ποὺ ἤθελαν τὴν πρόοδο τοῦ παιδιοῦ τους. Εὐφυὴς καὶ φιλομαθὴς ὅπως ἦτο, σπούδασε σὲ σχολὲς καὶ ἄκουσε διδασκάλους. Ἔτσι ἔλαβε σπουδαία μόρφωσι. Ἤξερε τὸν Ὅμηρο ἀπέξω!
Τώρα, ἂν ρωτήσῃς ἕνα Ἑλληνόπουλο, οὔτε ἕνα στίχο τοῦ Ὁμήρου ξέρει. Κρίμα στὰ χρήματα ποὺ ξοδεύει τὸ κράτος γιὰ τὰ σχολεῖα. Ἄγγλοι ξέρουν τὸν Ὅμηρο, Γερμανοὶ ξέρουν τὸν Ὅμηρο· ἐμεῖς; τίποτα. Ἄ, βρὲ πατρίδα, ποῦ κατήντησες, μὲ πολιτικοὺς ποὺ καυχῶνται, ὅτι στὴ βουλὴ τῶν Ἑλλήνων «ἔθαψαν», οἱ νεκροθάπται, τὴν ὡραία ἑλληνικὴ γλῶσσα!…
Ὁ Μᾶρκος ὁ Εὐγενικός, λοιπόν, σπούδασε τὰ βιβλία τὰ ἀρχαῖα. Πρὸ παντὸς ὅμως διάβαζε μέρα – νύχτα καὶ εἶχε κάτω ἀπὸ τὸ προσκέφαλό του – ποιό βιβλίο; Τὴν ἁγία Γραφή. Ἔμαθε πολὺ καλὰ τὴ Γραφή, καὶ ἔγινε ἕνας ἀπὸ τοὺς σοφωτέρους διδασκάλους τῆς Κω᾿σταντινουπόλεως. Μὲ τὰ ἐφόδια αὐτὰ κατόπιν ἔγινε μοναχός, διάκονος καὶ πρεσβύτερος τῆς Ἐκκλησίας, τέλος δὲ καὶ μητροπολίτης τῆς ἱστορικῆς πόλεως Ἐφέσου.
Ἀλλὰ ἔζησε σὲ μιὰ ἐποχὴ πολὺ δύσκολη. Σὲ ἐποχή, Read more »

Τοῦ ἁγίου Ἀθανασίου τοῦ Μεγάλου
Του Μητροπολίτου Φλωρίνης π. Αυγουστίνου Καντιώτου

O MEΓAΣ ΑΘΑΝΑΣΙΟΣ

(προετοιμασία καὶ ἔξοδος στὴ μάχη ἐναντίον τῆς πλάνης)

ΤΟΝ Ἰανουάριο ἑορτάζουν πολλοὶ πατέρες τῆς Ἐκκλησίας. Στὴν ἀρχὴ ὁ Μέγας Βασίλειος, ἐνδιαμέσως ἄλλοι πολλοί, καὶ στὸ τέλος οἱ Τρεῖς Ἱεράρχαι. Μὲ τὴ ζωὴ καὶ τὸ παράδειγμά τους, μὲ τοὺς ἀγῶνες καὶ τὰ συγγράμματά τους στόλισαν τὸν πνευματικὸ οὐρανὸ ὅλου τοῦ ἐκκλησιαστικοῦ ἔτους.
Στὸ μέσον τοῦ ἀστερισμοῦ τοῦ Ἰανουαρίου, σὰν ἀστέρι πρώτου μεγέθους, λάμπει ὁ Μέγας Ἀθανάσιος, τοῦ ὁποίου τὴν ἱερὰ μνήμη ἑορτάζουμε σήμερα. Στὴ σειρὰ τῶν ἡρώων τοῦ χριστιανισμοῦ πρῶτος ἔρχεται ὁ ἀπόστολος Παῦλος, καὶ δεύτερος ὁ Μέγας Ἀθανάσιος· ὁ Παῦλος κορυφαῖος τῶν ἀποστόλων, ὁ Ἀθανάσιος κορυφαῖος τῶν πατέρων τῆς Ἐκκλησίας· πατὴρ πατέρων, ὅπως τὸν ὠνόμαζαν.

* * *

Ὁ Μέγας Ἀθανάσιος γεννήθηκε στὰ τέλη τοῦ 3ου αἰῶνος στὴν Ἀλεξάνδρεια. Ἀπὸ νωρὶς ἔδειξε, ὅτι θὰ γίνῃ μεγάλος. Εἶχε κλίσι στὰ γράμματα, ἀλλὰ περισσότερο στὴ θεολογία. Τακτικὸς στὴν ἐκκλησία, βοηθοῦσε τοὺς ἱερεῖς, ἢ μᾶλλον ἤξερε περισσότερα ἀπὸ τοὺς ἱερεῖς παρὰ τὴν παιδικὴ ἀκόμη ἡλικία του. Κάποτε, παίζοντας μὲ συνομηλίκους του, βάπτισε ἕνα ἄλλο μικρὸ παιδί. Καὶ τέλεσε τὸ βάπτισμα μὲ τόση ἀκρίβεια, ὥστε ὁ πατριάρχης, ποὺ τοὺς παρατηροῦσε ἀπὸ τὸ παράθυρο, θαύμασε καὶ ἐνέκρινε τὸ βάπτισμα τοῦ παιδιοῦ ἐκείνου ὡς ἔγκυρο βάπτισμα.
Ὁ Ἀθανάσιος προσελήφθη στὴν αὐλὴ τοῦ πατριαρχείου. Ἔμαθε γράμματα σὲ σχολεῖα. Ἀλλὰ σπούδασε καὶ στὸ ἀνώτερο ἀπ᾿ ὅλα τὰ πανεπιστήμια. Ποιό εἶν᾿ αὐτό; Μὴ παραξενευτῇ κανείς, εἶνε ἡ ἔρημος! Ναί, ἡ ἔρημος. Μακριὰ ἀπὸ τοὺς ἀνθρώπους καὶ τὰ ἀνθρώπινα πάθη, μακριὰ ἀπὸ τὴ Βαβὲλ τῆς κοινωνίας καὶ τὴ διαφθορά. Ἐκεῖ μαθήτευσε καὶ διδάχθηκε τὰ ὕψιστα μαθήματα. Στὴν ἔρημο ὁ προφήτης Ἠλίας, στὴν ἔρημο ὁ Ἰωάννης ὁ Πρόδρομος, στὴν ἔρημο ὁ Χριστός. Ἐκεῖ τὰ μεγάλα καὶ ἐκλεκτὰ πνεύματα. «Τοῖς ἐρημικοῖς ζωὴ μακαρία ἐστί, θεϊκῷ ἔρωτι πτερουμένοις», ψάλλει ἡ Ἐκκλησία μας (ἀναβ. ἦχ. πλ. α΄). Στὸ πανεπιστήμιο τῆς ἐρήμου ὁ Μέγας Ἀθανάσιος μελέτησε τρία βιβλία. Τὸ πρῶτο εἶνε ὁ ἑαυτός μας, τὸ «γνῶθι σαυτόν». Τὸ δεύτερο εἶνε ἡ φύσις· τὰ δημιουργήματα τοῦ Θεοῦ,  ποὺ διδάσκουν τὴν πανσοφία, τὴν παντοδυναμία καὶ ἀγαθότητα τοῦ Θεοῦ. Καὶ τὸ τρίτο βιβλίο, ποὺ ἐμεῖς χασμουριώμαστε ὅταν τ᾿ ἀκοῦμε, εἶνε τὸ ἱερὸ Εὐαγγέλιο, ἡ ἁγία Γραφή. Τὴν ἔμαθε ἀπ᾿ ἔξω ὁ Μέγας Ἀθανάσιος.
Διδάσκαλό του εἶχε τὸν Μέγα Ἀντώνιο. Ἦταν ὁ λαμπρότερος ἀπὸ τοὺς μαθητὰς τοῦ Μεγάλου Ἀντωνίου. Ἔτσι ἔγινε καὶ αὐτὸς διδάσκαλος τοῦ εὐαγγελίου καὶ ἔτσι ἑτοιμάστηκε γιὰ τὸ μεγάλο ἀγῶνα.
Ἡ ἱστορία, ἀγαπητοί μου, διδάσκει, ὅτι σὲ κρίσιμες στιγμὲς ὁ Θεὸς ἐπεμβαίνει καὶ ἀναδεικνύει μεγάλα ἀναστήματα, ποὺ εὐεργετοῦν καὶ σῴζουν καὶ δοξάζουν τὰ ἔθνη. Ἕνας μεγάλος ἄνδρας εἶνε εὐεργεσία. Καὶ ἀλλοίμονο στὰ ἔθνη ποὺ ἔπαυσαν νὰ γεννοῦν μεγάλους ἄνδρες. Αὐτοὶ βεβαίως δὲν γεννιῶνται κάθε μέρα, ἀλλὰ μέσ᾿ στὰ ἑκατὸ ἢ στὰ διακόσα ἢ στὰ τριακόσα χρόνια.
Ἐὰν ὅμως ὁ Θεὸς ἀναδεικνύῃ μεγάλους ἄνδρες γιὰ τὰ ἔθνη ποὺ ἀγαπᾷ, πολὺ περισσότερο γιὰ τὸν ἐκλεκτό του λαό, ποὺ εἶνε ἡ Ἐκκλησία τοῦ Χριστοῦ. Αὐτός τὴν ἵδρυσε, αὐτός τὴν ἐπότισε μὲ τὸ αἷμα του. Αὐτός λοιπόν, ὁ Θεάνθρωπος, προετοίμασε καὶ ἀνέδειξε καὶ τὸν Μέγα Ἀθανάσιο. Διότι πράγματι ἦταν κρίσιμες τότε οἱ στιγμὲς γιὰ τὴν Ἐκκλησία.
Παρουσιάστηκε κίνδυνος. Κίνδυνος ἐσωτερικός, μέσα ἀπὸ τὰ σπλάχνα τῆς Ἐκκλησίας, ποὺ Read more »

 ΠΡΟΣΟΧΗ ΣΤΗΝ ΨΗΦΟ ΜΑΣ

ΤΟΥ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΟΥ ΦΛΩΡΙΝΗΣ π. ΑΥΓΟΥΣΤΙΝΟΥ ΚΑΝΤΙΩΤΟΥ

«…Ὄχι ἀδιάφοροι. Ὕστερα ἀπὸ λίγες μέρες… θὰ γίνουν ἐκλογές. Ὁ Ἑλληνικὸς λαὸς θὰ κληθῇ ν᾽ ἀναδείξῃ μὲ τὴν ψῆφο του κυβέρνησι. Ὡς Ἕλληνες πολῖτες δὲν μποροῦμε νὰ μείνουμε ἀπαθεῖς θεαταὶ τοῦ ἐκλογικοῦ σάλου, ποὺ τ᾽ ἀφρισμένα κύματά του προξενοῦν μεγάλη ζάλη καὶ ναυτία στοὺς πολλούς· δὲν μποροῦμε νὰ προσπεράσουμε τὸ γεγονὸς τελείως ἀδιάφοροι, σὰν νὰ ἐπρόκειτο γιὰ ἐκλογὴ ποὺ θὰ γινόταν σὲ κάποια ἀπομακρυσμένη γωνία τῆς ὑφηλίου, π.χ. στὴ Γροιλανδία. Ὡς Ἕλληνες πολῖτες ἔχουμε καθῆκον ἀπέναντι στὴν πατρίδα. Ὡς ὀρθόδοξοι Χριστιανοί, ποὺ πάνω ἀπὸ ἐπίγειες πατρίδες θέτουμε τὴν πίστι, δὲν ἐπιτρέπεται νὰ δώσουμε τὴν ψῆφο μας στὸν τυχόντα. Καὶ ὡς κληρικοὶ δὲν ἐπιτρέπεται ν᾽ ἀφήσουμε ἀδιαφώτιστο τὸν εὐσεβῆ λαὸ στὸ φλέγον τοῦτο ζήτημα τῶν ἡμερῶν. Μὲ ὅσα πάντως θὰ γράψουμε γι᾽ αὐτὸ δὲν πρόκειται ἐμεῖς νὰ ὑποδείξουμε νὰ ἐκλεγοῦν ὡρισμένα πρόσωπα τῆς ἀρεσκείας μας· θὰ ὑποδείξουμε τὸ μέτρο τῆς ἐκλογῆς, θὰ διατυπώσουμε δηλαδὴ καὶ θὰ ὑπογραμμίσουμε ὡρισμένες ἰδέες καὶ ἀρχές, βάσει τῶν ὁποίων κάθε ὀρθόδοξος Χριστιανὸς Ἕλληνας πρέπει νὰ κρίνῃ καὶ νὰ δίνῃ τὴν ψῆφο του.
Ποιό εἶνε τὸ μέτρο τῆς ἐκλογῆς; Ἂς μιλήσουμε μὲ ἕνα παράδειγμα.

• Ὑποθέστε, ὅτι κάποιος κρατάει στὰ χέρια του ἕνα σπαθί. Πολλοὶ τοῦ τὸ ζητᾶνε. Σὲ ποιόν θὰ τὸ δώσῃ; Ἂν δώσῃ τὸ σπαθὶ σ᾽ ἕνα μικρὸ παιδί, ποὺ τὸ ζητάει ἐπίμονα, τὸ παιδί, ποὺ δὲν ξέρει πῶς τὸ χρησιμοποιοῦν, θὰ τὸ κάνῃ παιχνίδι, θὰ παίζῃ μ᾽ αὐτό, καὶ στὸ τέλος θὰ κόψῃ τὰ χέρια του καὶ αἱμόφυρτο θὰ κλαίῃ γοερά. Ἀνόητε, σ᾽ ἕνα παιδάκι ἐμπιστεύθηκες τὸ σπαθί;… Ἂν πάλι ἀφήσῃ καὶ τὸ σπαθὶ ἔρθῃ στὰ χέρια ἑνὸς τρελλοῦ, ὁ τρελλὸς θὰ τὸ χρησιμοποιήσῃ γιὰ καταστροφὴ καὶ τοῦ ἑαυτοῦ του καὶ τῶν ἄλλων. Ἕνας τρελλός, ποὺ θὰ βρεθῇ ὡπλισμένος μὲ σπαθιὰ καὶ ὅπλα, εἶνε κάτι τρομερό… Ἀλλὰ καὶ ἀπ᾽ τὴν περίπτωσι αὐτὴ ὑπάρχει μιὰ ἄλλη τρομερώτερη· τὸ σπαθὶ νὰ παραδοθῇ στὰ χέρια κάποιου μὲ ἀποδεδειγμένα κακοῦργα καὶ φονικὰ αἰσθήματα, ἑνὸς ἀνθρώπου ποὺ διψάει γιὰ αἷμα καὶ ἐγκλήματα. Τὸ σπαθὶ στὴν περίπτωσι αὐτὴ θὰ γίνῃ λαιμητόμος ποὺ θὰ κόβῃ κεφάλια ἀνθρώπων ἢ κάτι χειρότερο· θὰ γίνῃ ἡ λόγχη τοῦ ἀγροίκου ἐκείνου ῾Ρωμαίου στρατιώτη, μὲ τὴν ὁποία κεντήθηκε ἡ πλευρὰ τοῦ Ἰησοῦ. Ἀνόητε, σὲ χέρια τρελλῶν καὶ ἐγκληματιῶν ἐμπιστεύθηκες τὸ σπαθί;… Ἀλλ᾽ ἐὰν τὸ σπαθὶ ποὺ κρατᾷς τὸ δώσῃς σὲ ἕναν ἔμπειρο γιατρό, ὁ γιατρὸς θὰ μετατρέψῃ τὴ λεπίδα του σὲ χειρουργικὸ μαχαίρι καὶ μ᾽ αὐτὸ θὰ κάνῃ ἐγχειρήσεις, θ᾽ ἀποκόψῃ σαπισμένα κρέατα καὶ θὰ σώσῃ ἀνθρώπους. Ἔτσι στὰ χέρια τοῦ γιατροῦ τὸ φονικὸ σίδερο θὰ γίνῃ ὄργανο σωτηρίας.

Προσοχὴ στὴν ψῆφο! Καταλάβατε τί θέλω νὰ πῶ, ἀγαπητοί μου; Παραβολικὰ εἶνε αὐτὰ ποὺ εἴπαμε, συμβολικὴ εἶνε ἡ εἰκόνα ποὺ σᾶς παρουσιάζω. Τὸ σπαθὶ εἶνε ἡ πολιτικὴ ἐξουσία. Αὐτὸς ποὺ κρατάει τὸ σπαθὶ εἶνε ὁ Ἑλληνικὸς λαός, εἶνε ὁ κάθε Ἕλληνας πολίτης πού, σύμφωνα μὲ τὸ κοινοβουλευτικὸ πολίτευμα τῆς χώρας μας, μὲ τὴν ψῆφο του ἀναδεικνύει τοὺς ἀντιπροσώπους του καὶ τοὺς ἀνεβάζει στὰ ὑψηλότερα πολιτικὰ ἀξιώματα. Καὶ ἐὰν μὲν αὐτοὶ ποὺ ἐκλέγει εἶνε ἄξιοι, τότε θὰ κάνουν καλὴ χρῆσι τῆς ἐξουσίας καὶ ἡ Ἑλλάδα θὰ εὐτυχήσῃ· ἂν ὅμως τὰ πρόσωπα τῆς προτιμήσεώς του εἶνε ἀνάξια, τότε θὰ κάνουν κακὴ χρῆσι τῆς ἐξουσίας, ὅπως κάνει κακὴ χρῆσι τοῦ σπαθιοῦ τὸ παιδάκι ἢ ὁ τρελλὸς ἢ ὁ κακοῦργος, καὶ ἡ Ἑλλάδα θὰ δυστυχήσῃ· καὶ ὑπεύθυνος γιὰ τὴ δυστυχία της θὰ εἶσαι κ᾽ ἐσὺ ποὺ ἐκλέγεις, ὁ ὁποῖος μὲ τὴν ψῆφο σου ὥπλισες τοὺς κακοὺς καὶ πονηροὺς μὲ τεράστια δύναμι, γιὰ νὰ κάνουν τὸ κακὸ ὄχι σὲ λίγους ἀνθρώπους, ὅπως ὅταν εἶνε ἐκτὸς τῆς ἐξουσίας, ἀλλὰ γιὰ νὰ κάνουν τὸ κακὸ σὲ ὁλόκληρο τὸ ἔνθος. Ἰσχύει καὶ στὴν προκειμένη περίπτωσι τῆς ἐκλογῆς τῶν πολιτικῶν ἀρχόντων ὅ,τι ἔγραψε ὁ κορυφαῖος ἀπόστολος τῶν ἐθνῶν, ὁ θεόπνευστος Παῦλος, στὸ μαθητή του Τιμόθεο γιὰ τὴν ἐκλογὴ τῶν ἐκκλησιαστικῶν ποιμένων· «Χεῖρας ταχέως μηδενὶ ἐπιτίθει, μηδὲ κοινώνει ἁμαρτίαις ἀλλοτρίαις» (Α΄ Τιμ. 5,22). Πρόσεξε –λέει ὁ ἀπόστολος–, πρόσεξε, Τιμόθεε, ποιόν θὰ ἐκλέξῃς ὡς ποιμένα τῆς Ἐκκλησίας· γιατὶ ἂν ἐκλέξῃς κάποιον κακό, θὰ φέρῃς τὴν εὐθύνη κ᾽ ἐσὺ γιὰ ὅσα ἄτοπα καὶ ἐγκληματικὰ καὶ σατανικὰ θὰ διαπράξῃ ἐκεῖνος εἰς βάρος τοῦ ποιμνίου· γιατὶ ἐσὺ τοῦ ἔδωσες τὴ δύναμι νὰ κακοποιῇ. Ἀλλὰ κ᾽ ἐσύ, Ἕλληνα ψηφοφόρε, πρόσεξε κατὰ τὴν ἐκλογή. Διότι, ἐὰν ἐκλέξῃς ὡς πολιτικούς σου ἡγέτες κάποιους κακούς, θὰ ἔχῃς κ᾽ ἐσὺ τὸ μερίδιο τῆς εὐθύνης γιὰ ὅλες ἐκεῖνες τὶς συμφορὲς ποὺ θὰ προέλθουν ἀπὸ τὴ φαύλη κυβέρνησι. Πρόσεχε τὴν ψῆφο σου! Σὲ ποιούς θὰ τὴ δώσῃς; Κάνοντας κακὴ ἐκλογή, ὁδηγεῖς σὲ βάραθρα τὴν Ἑλλάδα, καὶ ματαίως κατόπιν θὰ καταριέσαι τὴν ἡμέρα ποὺ τελείως ἄκριτα καὶ ἐπιπόλαια ἔδωσες τὴν ψῆφο σου.

ΥΠΟΣΗΜΕΙΩΣΗ ΙΣΤΟΣΕΛΙΔΟΣ

ΠΟΙΟΙ ΦΤΑΙΝΕ ΓΙΑ ΤΗΝ ΚΑΤΑΝΤΙΑ ΤΗΣ ΠΑΤΡΙΔΟΣ ΜΑΣ;
ΟΙ ΠΟΛΙΤΙΚΟΙ, ΠΟΥ Ο ΛΑΟΣ ΕΚΛΕΓΕΙ. ΚΑΙ ΟΠΩΣ ΦΑΙΝΕΤΑΙ ΜΕ ΟΣΑ ΕΠΑΘΕ, ΜΥΑΛΟ ΔΕΝ ΕΒΑΛΕ!!! ΕΙΝΑΙ ΕΤΟΙΜΟΣ ΝΑ ΞΑΝΑΨΗΦΙΣΕΙ ΑΘΕΟΥΣ ΚΑΙ ΜΑΣΟΝΟΥΣ, ΓΙΑ ΝΑ ΤΟΝ ΣΩΣΟΥΝ!!!!!

Κυριακὴ ΙΒ΄ Λουκᾶ (Λουκ. 17,12-19)

ΤO ΠΑΡΑΠΟNO TOY ΧΡΙΣΤΟΥ

«Ἀποκριθεὶς δὲ ὁ Ἰησοῦς εἶπεν· Οὐχὶ οἱ δέκα ἐκαθαρίσθησαν; οἱ δὲ ἐννέα ποῦ;» (Λουκ. 17,17)

Ο ΔΕΣΠΟΤΗΣ ἦρθε σήμερα στὸ ναό σας νὰ κάνῃ ἕνα παράπονο. Ποιός δεσπότης; Ὁ Κύριος ἡμῶν Ἰησοῦς Χριστός. Αὐτὸς εἶν᾿ ὁ ἀφέντης μας, στὰ χέρια του εἶνε ὅλα. Καὶ τί παράπονο ἔχει ὁ Χριστὸς μ᾿ ἐμᾶς; θὰ πῆτε. Ἐμένα ρωτᾶτε; Ἀκούσατε τὸ εὐαγγέλιο. Τὸ παράπονο τοῦ Χριστοῦ ἀκούγεται σήμερα ἐκεῖ. Γιὰ σᾶς μιλάει, δὲ᾿ μιλάει γιὰ ἄλλον. Τί λέει λοιπὸν τὸ εὐαγγέλιο; Ποιό εἶνε τὸ παράπονο τοῦ Χριστοῦ;

* * *

Λέει, ὅτι σὲ κάποιο μέρος ἔξω ἀπὸ ἕνα χωριό, μέσα σὲ μιὰ σπηλιά, χειμῶνα – καλοκαίρι ζοῦσαν δέκα δυστυχισμένοι ἄνθρωποι. Ἦταν ἄρρωστοι. Μόλις εἶδαν τὸ Χριστὸ νὰ περνάῃ, ἄρχισαν ἀπὸ μακριὰ νὰ φωνάζουν, νὰ ζητοῦν τὴ βοήθειά του. Γιατί ἀπὸ μακριά; Διότι ἡ ἀρρώστια τους ἦταν ἄσχημη, κολλητική, ἐπικίνδυνη καὶ τὴν ἐποχὴ ἐκείνη ἀθεράπευτη (μόνο τὰ νεώτερα χρόνια βρέθηκε φάρμακο καὶ θεραπεύεται). Εἶχαν λέπρα. Τὸ κορμί τους γέμιζε σπυριὰ καὶ πληγές, κάτι σὰν τὰ λέπια τοῦ ψαριοῦ, σὰν τὴν ψώρα. Ὅλη νύχτα δὲ᾿ μποροῦσαν νὰ κοιμηθοῦν. Ἔπαιρναν κεραμίδια καὶ πέτρες κ᾿ ἔξυναν τὸ δέρμα. Σάπιζαν οἱ μύτες καὶ τ᾿ αὐτιά, ἔπεφταν οἱ σάρκες. Κάτι φοβερό.
Ἕνας λεπρὸς ἔφτανε νὰ μολύνῃ ὁλόκληρο χωριό. Γι᾿ αὐτὸ τοὺς λεπροὺς τοὺς ἀπομάκραιναν ἀπὸ τὸν κόσμο καὶ τοὺς μάζευαν ὅλους σ᾿ ἕνα μέρος. Τέτοιος τόπος ἦταν ἡ Σπιναλόγγα, ἕνα ἐρημονήσι στὰ βόρεια τῆς Κρήτης, ὅπου δὲν ἐπιτρεπόταν κανεὶς νὰ πλησιάσῃ. Ἔτσι καὶ στὴν ἐποχὴ τοῦ Χριστοῦ. Τοὺς κρατοῦσαν μακριά, τοὺς κρεμοῦσαν καὶ κουδούνια στὸ λαιμό, ὅπως στὰ ζῷα, γιὰ ν᾿ ἀκοῦνε οἱ ἄλλοι καὶ νὰ φεύγουν. Οὔτε ἡ γυναίκα τους οὔτε τὸ παιδί τους οὔτε ἄλλος τοὺς πλησίαζε. Ζοῦσαν σὰν τ᾿ ἀγρίμια μέσ᾿ στὰ βουνὰ καὶ τὰ λαγκάδια.
Ἀπελπισμένοι λοιπὸν οἱ δέκα λεπροὶ ἀπ᾿ τοὺς ἀνθρώπους, ὅταν εἶδαν τὸ Χριστὸ μὲ τοὺς μαθητάς του, ἄρχισαν νὰ φωνάζουν μὲ ὅλη τὴ δύναμί τους· «Ἐπιστάτα», ἀφέντη, σῶσε μας (Λουκ. 17,13). Εἶχαν ἀκούσει γιὰ τὰ θαύματά του καὶ πίστευαν ὅτι μπορεῖ νὰ κάνῃ κι αὐτοὺς καλά. Καὶ ὁ Χριστός; Read more »

AΠΟ ΒΙΒΛΙΟ· ΑΓΙΟΙ «ΑΠ’ ΟΛΑ ΤΑ ΕΠΑΓΓΕΛΜΑΤΑ»
ΤΟΥ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΟΥ ΦΛΩΡΙΝΗΣ π. ΑΥΓΟΥΣΤΙΝΟΥ ΚΑΝΤΙΩΤΟΥ

ΓΟΥΝΟΠΟIΟΣ ΜΑΡΤΥΡΑΣ

(Ζαχαρίας νεομάρτυς – 20 Ἰανουαρίου)

Στίς 17 Ἰανουαρίου εἴδαμε, ἀγαπητοί μου, ν’ ἀνατέλη στόν πνευματικό ὁρίζοντα ἕνα ἀστέρι. Ἤτανε ὁ νεομάρτυρας Γεώργιος. Στίς 20 τοῦ ἰδίου μηνός ἄλλο ἀστέρι ξεπροβάλλει. Κι αὐτό προέρχεται ἀπ’ τά μέρη τῆς Ἠπείρου. Κι αὐτός νεομάρτυρας. Ὀνομάζεται Ζαχαρίας. Γι’ αὐτόν θά μιλήσουμε σέ τούτη τήν ὁμιλία.

 * * *

Ὁ Ζαχαρίας γεννήθηκε σ’ ἕνα χωριό τῆς Ἄρτας. Γεννήθηκε στά σκοτεινά χρόνια τῆς τουρκοκρατίας. Οἱ Τοῦρκοι πολύ πίεζαν τούς χριστιανούς ν’ ἀλλάξουν την πίστι τους. Καί ὁ Ζαχαρίας ἦταν κι αὐτός ἕνας ἀπό κείνους πού ἄλλαξαν τήν πίστι τους κι ἔγιναν Τοῦρκοι. Ἔπειτα ἔφυγε ἀπό τήν Ἄρτα καί πῆγε στήν Πάτρα. Ἐκεῖ ἄνοιξε ἐργαστήριο πού κατασκεύαζε γουναρικά. Ἦταν γουνοποιός σπουδαῖος. Οἱ ἀγᾶδες καί οἱ πασᾶδες πήγαιναν στό ἐργαστήριό του καί παρήγγελλαν τίς γοῦνες τους. Ἔβγαζε λεφτά καί ζοῦσε πλούσια. Γιά τή θρησκεία δέν ενδιαφερόταν. Μιά μέρα ὅμως κάτι συνέβη καί μέσα του ξύπνησε ἡ συνείδησί του, πού μέχρι τότε κοιμόταν. Γιατί ὑπάρχουν στή ζωή τοῦ ἀνθρώπου κάτι λεπτομέρειες, πού φαίνονται σάν τυχαῖα γεγονότα, ἀλλά ἐπιδροῦν βαθειά σ’ αὐτόν.

Στά χέρια τοῦ Ζαχαρία, δέν ξέρουμε πῶς, ἔπεσε ἕνα βιβλίο, πού τήν ἐποχή ἐκείνη τῆς σκλαβιᾶς εἶχε ἐκδώσει ἕνας διάσημος ἀσκητής τοῦ Ἁγίου Ὄρους, καί ἐπειδή τό βιβλίο εἶνε γραμμένο σέ ἁπλῆ γλῶσσα κι ἔχει ζωντανά παραδείγματα, εἶχε μεγάλη κυκλοφορία ἀνάμεσα στούς σκλαβωμένους χριστιανούς καί πολλοί ὠφελήθηκαν. Τό βιβλίο αὐτό ὀνομάζεται «Ἁμαρτωλῶν Σωτηρία». Ἡ προσεκτική ἀνάγνωσις τοῦ βιβλίου ἔκανε τό Ζαχαρία νά θυμηθῆ τό μεγάλο ἔγκλημα πού ἔκανε ν’ ἀφήση τήν πίστι του καί νά γίνη Τοῦρκος. Ἄρχισε νά κλαίη καί νά παρακαλῆ τό Χριστό νά τόν ἀξιώση τῆς σωτηρίας. Κάποιος φίλος του χριστιανός τοῦ σύστησε Read more »

ΙΠΠΟΚΟΜΟΣ μαρτυρας

(Γεώργιος νεομάρτυς -17 Ἰανουαρίου)

Απο τὸ βιβλίο «ΑΠΟ ΟΛΑ ΤΑ ΕΠΑΓΓΕΛΜΑΤΑ»
του Μητροπολίτου Φλωρίνης π. Αυγουστίνου Καντιώτου

Μικρή, ἀγαπητοί μας, μικρή εἶνε ἡ πατρίδα μας, ἀλλά ἔχει δόξα μεγάλη. Δόξα γιά τά λαμπρά ἐκεῖνα κατορθώματα τῆς ἀρχαίας ἐποχῆς. Ἀλλά κυρίως ἡ δόξα της εἶνε μεγάλη, γιατί τά ἐκλεκτά της παιδιά πίστεψαν στό Χριστό καί ἔχυσαν το αἷμα τους γιά τήν ἁγία πίστι. Χώρα ἁγίων καί μαρτύρων ὠνομάστηκε ἡ Ελλάδα. Ἀπό τούς μάρτυρες αὐτούς ἄλλοι μαρτύρησαν στά παλιά χρόνια καί ἄλλοι στά νεώτερα χρόνια, στά χρόνια τῆς τουρκοκρατίας. Καί οἱ τελευταῖοι αὐτοί ὀνομάζονται νεομάρτυρες.

Ἕναν ἀπό αὐτούς τούς νεομάρτυρες, πού λάμπουν σάν ἀστέρια, θά δοῦμε τώρα. Γιορτάζει στίς 17 Ἰανουαρίου μαζί μέ τόν ἅγιο Ἀντώνιο. Ὀνομάζεται Γεώργιος.

Ὁ νεομάρτυρας Γεώργιος γεννήθηκε το 1810 σ’ ἕνα μικρό χωριό τῶν Γρεβενῶν, πού τότε ὠνομαζόταν Τσούρχλη, ἀλλά στά τελευταῖα χρόνια ἄλλαξε ὄνομα καί πῆρε τό ὅνομα τοῦ ἐκλεκτοῦ παιδιοῦ του, τοῦ νεομάρτυρος. Οἱ γονεῖς του Κωνσταντῖνος καί Βασιλική ἦταν πάμφτωχοι. Ἦταν γεωργοί, ἀλλά πέθαναν νωρίς, κι ἔτσι ὁ μικρός Γεώργιος σέ ἡλικία 8 χρονῶν ἔμεινε ὀρφανός. Μικρόν ἀκόμη τόν πῆραν στήν ὑπηρεσία τους οἱ ἀγᾶδες. Τούς ἔκανε διάφορες ἐξυπηρετήσεις καί ἐργασίες καί ἐξοικονομοῦσε τό ψωμί του. Ὕστερα ἀπό λίγα χρόνια, ὅταν πιά ἦταν παλληκάρι, τόν πῆρε στήν ὑπηρεσία του ἕνας ἀξιωματικός πού ὑπηρετοῦσε στήν αὐλή τοῦ πασᾶ τῆς Ἠπείρου. Ὁ Γεώργιος ἔγινε ἱπποκόμος τοῦ ἀξιωματικοῦ. Εἶχε τή φροντίδα νά περιποιῆται τά ἄλογα τοῦ ἀφεντικοῦ του.

Οἱ Τοῦρκοι, πού τόν ἔβλεπαν κοντά στόν ἀξιωματικό, τόν θεωροῦσαν πιά Τοῦρκο καί τόν φώναζαν ὄχι Γεώργιο ἀλλά Γκιαούρ – Χασάν, ἐνῶ ἦταν χριστιανός ὀρθόδοξος. Ὅταν ὅμως ἀκούστηκε, πώς ὁ Γεώργιος ἀρραβωνιάστηκε, ὀρφανός αὐτός, μιά ὀρφανή χριστιανή κόρη, τήν Ἑλένη, τότε ἕνας χότζας διαμαρτυρήθηκε καί εἶπε στό Γεώργιο: – Πῶς ἐσύ, Τοῦρκος, ζητᾶς νά πάρης χριστιανή γυναίκα; – Ἐγώ εἶμαι χριστιανός, εἶπε ὁ Γεώργιος, καί σάν χριστιανός ζητῶ νά πάρω χριστιανή γυναίκα. Ἀλλά ὁ χότζας ἐπέμενε, ὅτι εἶνε Τοῦρκος, καί τόν ἔφερε στά τούρκικα δικαστήρια. Καί θά καταδικαζόταν σέ θάνατο, ἐάν ὁ ἀξιωματικός πού τόν ἀγαποῦσε δέν βεβαίωνε, ὅτι ὁ Γεώργιος εἶνε πράγματι χριστιανός καί ποτέ δέν ἄλλαξε τήν πίστι του καί ἄδικα τόν καταδιώκει ὁ χότζας. Γράφτηκε δέ καί στά πρακτικά τοῦ δικαστηρίου, ὅτι εἶνε χριστιανός.

Ὕστερα ἀπό τήν περιπέτεια αὐτή ὁ Γεώργιος Read more »

ΟΙ ΑΓΙΟΚΑΤΑΤΑΞΕΙΣ 

ΕΡΓΑΛΕΙΟ ΣΤΑ ΠΟΝΗΡΑ ΣΧΕΔΙΑ ΤΩΝ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΤΩΝ!!!

Μετά από τις μεγάλες προδοσίες κάνουν κινήσεις εντυπωσιασμού, για να ρίξουν στάχτυ στα μάτια των ΟΡΘΟΔΟΞΩΝ και να αποκαταστήσουν το πεσμένο γόητρο του αιρετικού πατριάρχου.

Μετά από όσα έκανε ο πατριάρχης με τον Πάπα…, τελευταία και στο Φανάρι, προχώρησε στην αγιοκατάταξη του Γέροντος Παϊσίου, για να ρίξει στάχτυ στα μάτια των πιστών!!! Ο Γέροντας Παΐσιος δεν νομίζω να χάρηκε για την τιμή αυτή που του έκανε ο αρχιοικουμενιστής πατριάρχης! Ο πατριάρχ. Βαρθολομαίος αντιλαμβανόμενος ότι έχει ξεπέσει στα μάτια των Ορθοδόξων έκανε μια κίνηση εντυπωσιασμοῦ! Ας μη συγκινούμεθα από τέτοιου είδους κινήσεις! Όλα γίνονται για να ολοκληρώσουν τα σατανικά σχέδια της παγκοσμιοποίησης και να μας κλέψουν την ΟΡΘΟΔΟΞΗ ΠΙΣΤΗ! Μέρος των σατανικών τους σχεδίων και οι αγιοκατατάξεις!!!

Τα ίδια πριν από μερικά χρόνια έκανε και ο πατριάρχης της Σερβίας Ειρηναίος!!! Αγιοποιούσε τόν όντως άγιο στα μάτια όχι μόνο του Σέρβικου λαού, αλλά και όλων των Ορθοδόξων, π. Ιουστίνο Πόποβιτς και έδιωχνε από τη Μητρόπολή του το γνήσιο πνευματικό του τέκνο, του Πόποβιτς, τον επίσκοπο του Κόσσοβο Αρτέμιο, γιατί έμενε πιστός στην Ορθοδοξία. Διαβάστε εδώ EΠΙΣΚΟΠΟΣ Артемије (48)

Ας μή ξεχνάμε και τα λείψανα των «αγίων», που κουβαλούσαν οι καρδινάλιοι στο Φανάρι, για να δικαιολογήσουν τις πρώτες επίσημες συμπροσευχές, πριν από την έλευση των παπών!!!

ΑΠΑΤΗ ΛΕΙΨΑΝΩΝ

________

________

Οι απατεώνες προχωρούν στην παγκοσμιοποίηση και στην έλευση του Αντιχρίστου με όποιο τρόπο τους βολεύει, ανώδυνο στα σατανικά σχέδιά τους

Τοῦ ἁγίου Ἀντωνίου τοῦ Μεγάλου

17 Ιανουαρίου

ΑΝΕΚΔΟΤΑ ΑΠΟ ΤΟΝ ΒΙΟ ΤΟΥ ΜΕΓΑΛΟΥ ΑΝΤΩΝΙΟΥ

«Θαυμαστὸς ὁ Θεὸς ἐν τοῖς ἁγίοις αὐτοῦ» (Ψαλμ. 67,36)

ΗΜΕΡΑ, ἀγαπητοί μου, εἶνε ἡ ἑορτὴ ἑνὸς γίγαντος τῆς Ἐκκλησίας μας, τοῦ ἁγίου Ἀν­τωνίου, ποὺ ὠνομάσθη «ὁ ἥρωας τῆς ἐρήμου».
Ὁ ἅγιος Ἀντώνιος εἶνε ἀγαπητὸς στὸ λαό μας. Ἐκκλησίες κτισμένες ἐπ᾽ ὀνόματί του σὲ διάφορα μέρη πανηγυρίζουν σήμερα, καὶ πολ­λοὶ ἄντρες ἀλλὰ καὶ γυναῖκες φέρουν τὸ ὄνομά του (Ἀντώνιοι καὶ Ἀν­τωνίες) καὶ ἑορτάζουν.
Ὁ ἅγιος Ἀντώνιος εἶνε τὸ Εὐαγγέλιο ἐφαρ­μοσμένο καὶ εἰκονογραφημένο. Ἀπέδειξε, ὅτι τὰ λόγια τοῦ Χριστοῦ δὲν εἶνε θεωρία· γίνον­ται πρᾶξι. Ὁ βίος του εἶνε ἕ­νας κῆπος. Ἀλλ᾽ ὅ­ταν ἐπισκεπτώμεθα ἕνα κῆπο, δὲν κόβουμε ὅ­­λα τὰ λουλού­δια· διαλέγουμε μερικὰ καὶ φτει­άχνουμε μιὰ ἀν­θο­δέσμη. Ἔτσι καὶ σήμερα θὰ ἐπισκεφθοῦμε τὸν πνευματικὸ κῆπο, τὸν βίο τοῦ ἁγίου Ἀντωνίου, θὰ ποῦμε μερικὲς λεπτο­μέ­ρειες ἀπὸ αὐτόν, θὰ συλλέξουμε μερι­κὰ ἀνέκδοτα διδακτικὰ καὶ ὠφέλιμα γιὰ μᾶς.

* * *⃝

Ὁ ἅγιος Ἀντώνιος, ἀγαπητοί μου, γεννήθη­κε στὴν Αἴγυπτο τὴν ἐποχὴ τῶν τελευταίων δι­­ωγμῶν τῆς Ἐκκλησίας μας, πρόλαβε δηλαδὴ νὰ δῇ τὴ νίκη καὶ ἐπικράτησι τοῦ Μεγάλου Κωνσταντίνου. Ἡ οἰκογένειά του ἦταν πλούσια. Νωρὶς ὅμως ἔμεινε ὀρφανὸς ἀπὸ πατέρα καὶ μητέρα, καὶ κληρόμησε μία σημαντικὴ περιου­σία. Ἀλλὰ δὲν τὸν νίκησαν τὰ χρήματα, ὅ­πως ἄλ­λους, δὲν θαμπώθηκε ἀπὸ τὰ ἀργύρια.
Πήγαινε πάντα στὴν ἐκκλησία, ἐκκλησιαζό­ταν τακτικά. Καὶ μιὰ μέρα ἄκουσε τὸ εὐαγγέλιο ἐκεῖνο στὸ ὁποῖο ὁ Χριστὸς λέει σὲ ἕνα νέο· «Εἰ θέλεις τέλειος εἶναι, ὕπαγε πώλησόν σου τὰ ὑπάρχοντα καὶ δὸς πτωχοῖς»· ἂν θέ­λῃς τὴν τελειότητα, πήγαινε καὶ πούλησε τὰ ὑπάρχον­τά σου καὶ δῶσ᾽ τα στοὺς φτωχούς (Ματθ. 19,21). Τὸ ἄκουσε αὐτό, καὶ μόλις βγῆκε ἀπὸ τὴν ἐκ­κλησία πῆρε τὴν ἡρωϊκὴ ἀπόφασι ―διότι δὲν εἶνε εὔκολο αὐ­τό― τί νὰ κάνῃ· νὰ πουλήσῃ ὅ­­λα τὰ ὑπάρχον­τά του καὶ νὰ γίνῃ φτωχός· ὁ πλούσιος νὰ γί­νῃ φτωχὸς ἑκουσίως, μὲ τὴ θέλησί του! Καὶ ἐξετέλεσε αὐτὴ τὴν ἀπόφασι· διένειμε ὅλα τ᾽ ἀγα­θά του στοὺς φτωχοὺς καὶ βγῆκε στὴν ἔρημο.
Ἀκούγεται καὶ σήμερα τὸ «Πώλησόν σου τὰ ὑπάρχοντα»· ποιός τὸ ἐφαρμόζει; Ἡ πατρίδα μας ὡς σύνολο εἶνε φτωχή, ἀλλὰ εἶνε γεγονὸς ὅτι ἔχει μερικοὺς ἀπὸ τοὺς μεγαλυτέ­ρους πλουσίους. Μερικὲς οἰκογένειες κολυμ­ποῦν στὸ χρῆμα καὶ πήχτωσαν τὴ θάλασσα μὲ τὰ καράβια τους. Ἀπ᾽ αὐτοὺς ποιός ἀκούει τὰ λόγια αὐτά; Ὄχι ὅλα, ὄχι τὰ μισά, ὄχι τὸ ἕνα τέ­ταρτο· οὔτε τὸ ἕνα χιλιοστὸ δὲν δίνουν, τὰ θέλουν ὅλα γιὰ τὸν ἑαυτό τους. Ἐνῷ ὁ ἅγιος Ἀντώνιος, αἰρόμενος στὸ ὕψος τῆς εὐαγγελι­κῆς τελειότητος, εἶπε· ὅλα γιὰ τὸν πλησίον!
⃝ Τὸ ἕνα ἀνέκδοτο εἶνε αὐτό. Τὸ ἄλλο τώρα. Παρὰ τὰ πλούτη του ὁ ἅγιος Ἀντώνιος ἦταν Read more »

Ας τ’ ακούσει ο δεσπότης των Γρεβενών, που με ωροσκόπια και με ποδοσφαιρικές ομάδες πήγε να πιάσει επαφή με τους μαθητάς του Γυμνασίου!!!!
Σεβασμιώτατε, τα παιδιά θέλουν να δουν αγιότητα και παράδειγμα και όχι από λόγια που ακούνε στα πεζοδρόμια.

ΤΗΛΕΜΑΧΟΣ ΚΟΚΚΟΣ: 400 μαθηταί του Γυμνασίου κρεμόμασταν από τα χείλη του π. Αυγουστίνου (ΕΔΩ στα 8:36)

EΠΙΣΤΟΛΗ ΤΟΥ ΓΕΩΡΓΙΟΥ ΜΑΪΠΑ

(ΣΥΓΓΕΝΗ ΤΟΥ ΓΕΡΟΝΤΟΣ ΠΑΪΣΙΟΥ)

ΠΡΟΣ ΤΟΝ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗ ΦΛΩΡΙΝΗΣ π. ΑΥΓΟΥΣΤΙΝΟ ΚΑΝΤΙΩΤΗ

Iωάννινα 28-6-1985

Σεβαστέ μας πάτερ Aυγουστίνε, την δεξιάν σας ασπάζομαι.
Eυχόμεθα εις τον Kύριο να σας χαρίσει υγεία και μακροημέρευση προς δόξαν της Eκκλησίας και του Έθνους μας. Eυχαριστώ τον Θεό που με αξίωσε να σας γνωρίσω.
Mε την ευκαιρία αυτή (της 50ετίας), πάτερ, γύρισα και εγώ 40 χρόνια πίσω, για να δω πως η χάρις του Kυρίου μας γνώρισε.
Nοέμβρη 1945 κατέβηκα στα Γρεβενά για εργασία. Eκεί για πρώτη φορά άκουσα κήρυγμα. Tα κηρύγματά σας ήταν φλογερά, πύρινα. Mε συνεκλόνισαν. Ήθελα να σας γνωρίσω, ρώτησα που μένει ο ιεροκήρυκας και μου είπαν: «Στο τέρμα αυτού του δρόμου, στο τελευταίο σπίτι. Ήρθα ένα βράδυ με το σούροπο σπίτι σας, με δεχθήκατε με χαρά, μου δώσατε το Eυαγγέλιο να διαβάσω και μου είπατε να ξαναέλθω βραδυνές ώρες. Άλλα μιά φορά που ήρθα διαβάζατε ένα γράμμα, που είχατε πάρει από ένα φοιτητή πρώην Γενικό υπεύθυνο EΠON Mακεδονίας και Θράκης, και σας ευχαριστούσε διότι τον ωδηγήσατε στο Xριστό.
Tο κυριώτερο κήρυγμα ήταν την ημέρα της πρωτοχρονιάς 1946. Tο βράδυ θα γινόταν χοροεσπερίδα. Tι κήρυγμα ήταν αυτό! Έπεφταν αστραπές και βροντές. Mε πόσα επιχειρήματα δεν εστηλιτεύσατε τους διοργανωτάς; Mετα ωμιλήσατε με αγάπη στο λαό των Γρεβενών και είπατε ότι «Aπό μας εξαρτάται αν θα γίνει ή όχι η χοροεσπερίδα. Σύνθημα μας: Kανένας το βράδυ στην χοροεσπερίδα». Kαι ο Θεός έδειξε το θαύμα Tου· H χοροεσπερίδα ματαιώθηκε.

Πόσες φορές δεν με διηγηθήκατε, διάφορα περιστατικά από τη ζωή σας! Που γυρίζατε με τα πόδια από την Πίνδο (Σαμαρίνα) μέχρι τη Δεσκάτη και ψάχνατε να βρήτε τα σκορπισμένα πρόβατα κυνηγημένα από τους κατακτητάς Γερμανούς στα δάση! Στα λεγόμενα αμπριά, κάτω από δένδρα, κηρύττατε τον λόγο του Θεού.
Aυτοί οι έξι μήνες στα Γρεβενά, πάτερ μου, είναι ένα κομμάτι από τις καλύτερές ημέρες της ζωής μου, γι’ αυτό και πάλι ευχαριστώ το Θεό που με γνώρισε μαζί σας, και για όλα όσα έκανε για μένα. Eυχαριστώ και εσάς, πάτερ μου, που με περιβάλατε με τόση αγάπη και στοργή, με τονώσατε την πίστι.

Mε πολλή αγάπη και βαθύτατο σεβασμό
Σας ασπάζομαι την δεξιάν
Γεώργιος Mάϊπας

Aποσπάσματα επιστολών του 1950, του Γεώργιου Mάϊπα, προς τους συνεργάτας του π. Αυγουστίνου στην Κοζάνη, που δεν ήξερε προσωπικα

Iωάννινα τη 1-3-1950
«Aγαπητοί αδελφοί μου, χαίρετε εν Kυρίω
Σας θεωρώ ως εγκαρδίους αδελφούς, πρώτον διότι έχομεν έναν Πατέρα Tον Eπουράνιο, και δεύτερον από τον πατέρα Aυγουστίνο, που τον γνωρίζομε για Άνθρωπο του Θεού, που αν θα ήταν μερικοί ακόμη σαν τον πατέρα Aυγουστίνο δεν θα βρισκόταν η πατρίδα μας σε τέτοια χάλια. Aς ευχηθούμε εις τον πανάγαθον Θεόν να αυξήσει τους εργάτας διότι ο θερισμός είναι πολύς και οι εργάται ολίγοι, να δυναμώσει και τον πατέρα Aéγουστίνο δια να ανταπεξέλθει στους πειρασμούς. H «Σπίθα» κάνει μεγάλη εντύπωσι σε πολλούς χριστιανούς και πάντοτε περιμένουν να ρθουν τα καινούρια φυλλάδια…, γι’ αυτό θa σας παρακαλέσω να μου στείλετε 5-6 φυλλάδια γιa να δώσω και εις τους άλλους αδελφούς, που με αγωνία περιμένουν…. Σας παρακαλώ, εάν είναι δυνατόν, να μου στείλετε όλα τα φυλλάδια της «Σπίθας» από τον αριθ. 1 έως το 102… Aυτά τα ποθούν όλοι· αν δεν μπορείτε για όλους να μου στείλετε εμένα και εγώ θα τα δώσω στους άλλους να τα διαβάσουν. Δεν μπορείτε να φαντασθείτε την χαρά, που θα αισθανθώ όταν θα μπορέσω να αποκτήσω αυτό το θησαυρό, τον ανεκτίμητο…
Eυχαριστώ τον Πανάγαθον Θεόν που μας αξίωσε νa γνωρισθούμε έστω και δια της επιστολής. Ίσως καμμιά φορά ν’ ανταμωθούμε και προσωπικώς.
Aν έρθει αυτού ο πατήρ Aυγουστίνος του δίδετε πολλούς χαιρετισμούς.

Mε την Aγάπην Tου Kυρίου μας
ο πνευματικός αδελφός σας
Γεώργιος Mάϊπας

Kαι στις 7-8-50 ο Γεώργιος Mάϊπας από τα Γιάννενα γράφει· Read more »

ΝΑ ΜΗ ΜΕΙΝΟΥΜΕ ΑΜΕΤΑΝΟΗΤΟΙ

Απόσπασμα του Βιβλίου «ΤΙ ΘΑ ΜΑΣ ΣΩΣΗ», Νο 2, σελ. 16
Του Μητροπολίτου Φλωρίνης π. Αυγουστίνου Καντιώτου

Μὴ μείνωμεν ἀμετανόητοι. Διότι ὁ ἀμετανόητος ἄνθρωπος εἶνε φοβερὸ πρᾶγμα. Τὰ χαρακτηριστικὰ γνωρίσματα τοῦ ἀμετανοήτου ἀνθρώπου εἶνε ἡ ἠθικὴ καὶ θρησκευτικὴ ἀναισθησία.
Ὁ ἀμετανόητος εἶνε ὅπως ὁ τυφλός, ποὺ δὲν βλέπει τίποτε, ἀκόμη καὶ ὅταν ὁ ἥλιος λάμπει τὸ καταμεσήμερο. Ὁ ἀμετανόητος εἶνε ὅπως ὁ κωφός, ποὺ δὲν ἀκούει τίποτε, ἀκόμη καὶ ἂν περνᾷ μέσα ἀπὸ ἕνα δάσος ποὺ κελεηδοῦνε ὅλα τὰ ἀηδόνια· δὲν ἀκούει τίποτε, ἀκόμη καὶ ἂν κτυποῦν ὅλες οἱ καμπάνες τῆς πόλεως. Ὁ ἀμετανόητος εἶνε τυφλὸς καὶ κωφός· δὲν βλέπει καὶ δὲν ἀκούει τίποτε.
Δὲν ἀκούει τὸ «κατηγορῶ» τῆς συνειδήσεώς του γιὰ τὰ κρυφά του ἁμαρτήματα. Δὲν ἀκούει τὸ «κατηγορῶ» τῆς κοινωνίας γιὰ τὰ φανερά του ἁμαρτήματα. Δὲν ἀκούει ἀκόμη τὰ ἔκτακτα ἐκεῖνα γεγονότα, ποὺ συγκλονίζουν τὴν ὑφήλιον καὶ μᾶς προσκαλοῦν εἰς μετάνοια.
Ὁ ἀμετανόητος μοιάζει μὲ τὸν σατανᾶ, διότι μόνο αὐτὸς ἐμμένει στὴν ἁμαρτία καὶ στὴν κακία. Ὅσοι αἰῶνες καὶ χιλιετηρίδες καὶ ἂν περάσουν, οὐδέποτε ὁ σατανᾶς θὰ πῇ τὸ «Ἥμαρτον». Διότι μόλις ὁ σατανᾶς θὰ πῇ τὸ «Ἥμαρτον», θὰ γίνῃ ἄγγελος. Ἀλλὰ δὲν τὸ λέγει. Γι’ αὐτὸ κλείνουμε αὐτὸν τὸν μικρὸ χαρακτηρισμὸ τοῦ ἀμετανοήτου ἀνθρώπου μὲ τὸ ῥητὸ τοῦ ἱεροῦ Χρυσοστόμου· «Τὸ μὲν ἁμαρτάνειν εἶνε ἀνθρώπινον, τὸ δὲ ἐμμένειν ἐν τῇ πλάνῃ καὶ τῇ ἁμαρτίᾳ εἶνε σατανικόν». Ὁ Θεὸς δὲν θὰ μᾶς δικάσῃ διότι ἁμαρτάνουμε, ἀλλὰ θὰ μᾶς δικάσῃ διότι δὲν μετανοοῦμε.