Κυριακὴ Ι΄ Ματθαίου (Ματθ. 17,14-23)
Τοῦ Μητροπολίτου Φλωρίνης π. Αὐγουστίνου Καντιώτου

Παιδικα και νεανικα δαιμονια

«Καὶ ἐξῆλθεν ἀπ᾽ αὐτοῦ τὸ δαιμόνιον καὶ ἐθεραπεύθη ὁ παῖς ἀπὸ τῆς ὥρας ἐκείνης» (Ματθ. 17,18)

ΤΗΝ Κυριακὴ στὴν ἐκκλησία, ἀ­γαπητοί μου, βλέπουμε ὅτι αὐτοὶ ποὺ ἐκ­κλησιάζονται εἶνε συνήθως γέροι καὶ γριές. Οἱ νέοι δὲν ἐκ­κλησιάζονται. Ἔχουμε ὅμως ὑποχρέωσι νὰ μιλήσου­με γιὰ τὰ παιδιὰ καὶ τοὺς νέους μας.
Ἕνα ἔτος (τὸ 1979) εἶχε κηρυχθῆ «ἔτος τοῦ παιδιοῦ». Ἀλλὰ ὅσα καὶ ἂν ποῦν οἱ ἄνθρωποι γιὰ τὸ παιδί, τὰ λόγια τους δὲν φτάνουν τὸ ὕ­ψος τῆς διδασκαλίας τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ. Ὁ Χριστὸς εἶπε τὰ ὡραιότερα λόγια γιὰ τὸ παιδί· αὐτὸς ἀγάπησε τὸ παιδὶ ὄχι μόνο μὲ λόγια ἀλλὰ καὶ μὲ ἔργα· αὐτὸς ἀπέδειξε ὅτι εἶνε ὁ ἀληθινὸς φίλος τῶν παιδιῶν.
Ἀπόδειξις τοῦ ἐνδιαφέροντος τοῦ Χριστοῦ γιὰ τὰ παιδιὰ εἶνε καὶ τὸ σημερινὸ εὐαγγέλιο. Γιὰ ποιόν ὁμιλεῖ; Γιὰ ἕνα παιδί, ποὺ παρουσιά­ζεται σὲ δυὸ φωτογραφίες· στὴ μία μακριὰ ἀπὸ τὸ Χριστό, καὶ στὴν ἄλλη κοντὰ στὸ Χριστό. Ἂς δοῦμε καλύτερα τὰ πράγματα.

* * *

Τὸ παιδί, γιὰ τὸ ὁποῖο ὁμιλεῖ τὸ εὐαγγέλιο ―δὲν ἀναφέρεται τ᾽ ὄνομά του―, εἶχε γονεῖς. Τὰ παιδιὰ δὲ γεννιῶνται ἀπὸ βράχο· ἀπὸ μιὰ μάνα κ᾽ ἕνα πατέρα γεννιῶνται ὅλα τὰ παιδιά. Ἔτσι καὶ τὸ παιδὶ αὐτὸ εἶχε μάνα καὶ πατέρα. Ἀλλὰ οἱ γονεῖς του ἦταν ἄνθρωποι ἀδιάφοροι γιὰ τὴ θρησκεία, ψυχροὶ γιὰ τὸ Θεό.
Καὶ ὄχι μόνο αὐτοί· ὅλη ἡ κοινωνία, μέσα στὴν ὁποία ζοῦσε τὸ παιδὶ αὐτό, ἦταν μιὰ κοινωνία ἄπιστη καὶ διεφθαρμένη. Δὲν τὸ λέω ἐ­γώ, τὸ λέει ὁ ἴδιος ὁ Χριστὸς μὲ ἀναστενα­γμό· «Ὦ γενεὰ ἄπιστος καὶ διεστραμμένη! ἕ­ως πότε ἔσομαι μεθ᾽ ὑμῶν; ἕως πότε ἀνέξομαι ὑμῶν;», ὣς πότε θά ᾽μαι μαζί σας; (Ματθ. 17,17).
Παιδὶ λοιπὸν ἀδιαφόρου οἰκογενείας, παιδὶ ἀπίστου καὶ διεστραμμένης κοινωνίας ἦταν τὸ παιδὶ τοῦ σημερινοῦ εὐαγγελίου. Γι᾽ αὐτὸ συν­­έβη μεγάλη συμφορά. Τί ἔπαθε; Ἀρ­ρώστησε. Τί ἀρρώστια εἶχε; Ὄχι μία ἀπὸ τὶς συνηθισμέ­νες σωματικὲς ἀρρώστιες· εἶχε τὴ μεγαλύτερη ἀρρώστια, κάτι χειρότερο κι ἀπ᾽ τὸν καρκίνο ποὺ θερίζει σήμερα τὴν ἀνθρωπότητα – ὁ Θεὸς νὰ φυλάξῃ. Τί εἶχε· μπῆκε μέσα του δαιμόνιο!
―Μπᾶ, δαιμόνια τώρα στὸν αἰῶνα μας;… Μορ­φωμένοι ἐσεῖς, νὰ μιλᾶτε γιὰ δαιμόνια;…
Θὰ ἤθελα κ᾽ ἐγὼ νὰ μὴν ὑπάρχουν δαιμόνια· ὑπάρχουν ὅμως. Ὅποιος ἀμφιβάλλει, ἂς πάῃ μέχρι τὴν Κεφαλονιὰ ―ἐκεῖ στὶς 16 Αὐ­γούστου ἑορτάζει ὁ ἅγιος Γεράσιμος― καὶ θὰ δῇ τὰ δαιμόνια πῶς φωνάζουν, πῶς στριγγλί­ζουν, πῶς σπᾶνε ἁλυσίδες. Ὑπάρχουν δαιμό­νια, καὶ ἐπηρεάζουν τοὺς ἀνθρώπους. Γι᾽ αὐτὸ ὁ Χριστὸς μᾶς παρήγγειλε νὰ λέμε κα­θημερι­νῶς στὴν προσευχή μας «῾Ρῦσαι ἡμᾶς ἀπὸ τοῦ πονηροῦ», σῶσε μας ἀπὸ τὸ σατανᾶ (ἔ.ἀ. 6,13). Read more »

NA ETOΙΜΑΖΩΜΕΘΑ ΓΙΑ ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΚΑΤΑΚΟΜΒΩΝ

Aπό το βιβλίο του Μητροπολίτου Φλωρίνης π. Αυγουστίνου Καντιώτου
«ΟΙ ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΙ ΣΤΟΥΣ ΕΣΧΑΤΟΥΣ ΚΑΙΡΟΥΣ»

«Εἰς ὅλα τὰ πλάτη καὶ τὰ μήκη ὁ ἐωσφόρος ἔχει ἐκστρατεύσει καὶ λυσσάει γιὰ νὰ ξερριζώσῃ μέσα ἀπὸ τὰ βάθη τῶν ἀνθρώπων τὴν Ὀρθόδοξη πίστη…»

«…Ὅπως καταντοῦμε, ξέρετε, οἱ θεωρούμενοι ὀρθόδοξοι θὰ ἀρνηθοῦν τὴν Ὀρθοδοξία ―ὑπάρχει προφητεία, ὅτι πατριάρχαι ἀρχιεπίσκοποι ἐπίσκοποι ἱερεῖς θὰ προδώσουν τὴν Ὀρθοδοξία―, καὶ θὰ τὴν ὑποστηρίξουν ἄνθρωποι ἄλλοι(*)…».

  Ἔ, φεύγουμε κ᾿ ἐμεῖς ἀπὸ τὸ σχῆμα αὐτὸ τῆς Ἐκκλησίας, ποὺ ἀπελαμβάναμε ὡρισμένα προνόμια σὲ ὡρισμένες ἐποχὲς καὶ εἴχαμε μερικὴ ἐλευθερία. Φεύγουμε πλέον ἀπὸ τὸ σχῆμα αὐτὸ τῆς Ἐκκλησίας, καὶ μπαίνομε στὸ σχῆμα τῶν κατακομβῶν.
Tότε πλέον, ὄχι μόνο τροπικῶς, ἀλλὰ καὶ τοπικῶς θὰ χωριστοῦμε. Καὶ ἡ Ἐκκλησία θὰ διωχθῇ· καὶ οἱ ναοὶ θὰ κλείσουν, ὃν τρόπον ἔχουν κλείσει στὴν Ἀλβανία καὶ σὲ ἄλλα μέρη.
Διωγμός. Φαίνονται αὐτὰ ἀπίστευτα· ἀλλὰ ὅλες οἱ ἐνδείξεις φανερώνουν, ὅτι ἐκεῖ βαίνομε. Λοιπόν, πρέπει κ᾿ ἐμεῖς νὰ προετοιμάσωμε τὸν ἑαυτό μας διὰ Ἐκκλησίαν κατακομβῶν.
Ἀλλὰ γεννᾶται τὸ ἐρώτημα. Ἔχομε ἐμεῖς τὴν διάθεσιν αὐτήν; Τί λέτε; Μήπως συμβῇ ἐκεῖνο τὸ ὁποῖον εἶπε ὁ Χριστὸς στὸν Πέτρο· «Σίμων Σίμων, ἰδοὺ ὁ σατανᾶς ἐξῃτήσατο ὑμᾶς τοῦ σινιάσαι ὡς τὸν σῖτον» (ὁ σατανᾶς, λέει, ζητάει νὰ σᾶς κοσκινίσῃ)· «ἐγὼ δὲ ἐδεήθην περὶ σοῦ ἵνα μὴ ἐκλίπῃ ἡ πίστις σου» (Λουκ. 22,31). Ὁ Κύριος ἐγνώριζε τὴν ἀδυναμία τοῦ Πέτρου καὶ ὅτι, ναὶ μὲν εἶχε πόθο εἰλικρινῆ νὰ μείνῃ κοντὰ στὸ Χριστό, ἀλλὰ ἦταν τὸ πνεῦμα του ἀσθενές.
Ὁ Πέτρος ἀπήντησε· «Ἐγώ, Κύριε, μαζί σου θὰ εἶμαι». Κ᾿ ἐσεῖς τώρα εἶστε ἐδῶ πέρα, μαζί μου. Ἀλλὰ θὰ εἶστε πάντα;
Θὰ περάσετε κόσκινο. Δὲν θέλω νὰ σᾶς ἀπογοητεύσω. Ὡραῖα εἶστε τώρα ὅλες ἐδῶ. Δὲν σᾶς πειράζει κανείς, δὲν σᾶς καταδιώκει κανείς. Ἐλεύθερο κατηχητικὸ σχολεῖο ἔχετε, ἐλεύθερες συγκεντρώσεις κάνετε, ἐλεύθερα εἶνε ὅλα. Ζῆτε πάνω σ᾿ ἕνα ὄρος Θαβώρ. «Kαλόν ἐστιν ἡμᾶς ὧδε εἶναι» (Mατθ. 17,4). Ἔχετε τὴ συντροφιά σας, τὸ φαγητό σας, τὸν ὕπνο σας, τὰ κέντρο σας, τὶς εὐκολίας σας. Ὅλα αὐτὰ εἶνε καλὰ καὶ εὐχάριστα. Ἀλλὰ μετὰ ὁ Θεὸς θὰ μᾶς δώσῃ μιὰ κλωτσιά, ὅπως λέει καὶ ὁ Χότζνερ, καὶ θὰ μᾶς πετάξῃ ἀπὸ τὸ ὄρος Θαβώρ· θὰ μᾶς ῥίξῃ κάτω, στὴν σκληρὰν πεδιάδα, στὸ σχῆμα αὐτό.
Γεννᾶται λοιπὸν τὸ ἐρώτημα· Read more »

Κυριακὴ Ι΄ Ματθαίου (Ματθ. 17,14-23)
Toῦ Μητροπολίτου Φλωρίνης π. Αυγουστίνου Καντιώτου

Ο ΕΛΕΓΧΟΣ ΤΟΥ ΚΥΡΙΟΥ ΗΜΩΝ ΙΗΣΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ

«Ὦ γενεὰ ἄπιστος καὶ διεστραμμένη…» (Ματθ. 17,17)

Ακούσατε, ἀγαπητοί μου, τὸ ἱερὸ εὐαγγέλιο. Τὸ εὐαγγέλιο αὐτὸ διαφέρει κάπως ἀ­πὸ τὰ ἄλλα· ἐνῷ στὰ εὐ­αγγέλια τῶν ἄλλων Κυριακῶν ἀκούγεται γλυκειὰ ἡ φωνὴ τοῦ Χριστοῦ, σὰν τῆς μάνας ποὺ καλεῖ τὰ παιδιὰ κοντά της, ἐδῶ ἡ φωνή του γί­νεται αὐστηρή. Νομίζει κανεὶς ὅτι ὁ οὐ­ρανὸς γέμισε σύννεφα, ὁ ἥλιος σκοτεί­νια­σε, ἀ­στράφτει καὶ βροντᾷ καὶ πέφτουν ἀ­στροπελέκια, καθὼς ἀκούει· «Ὦ γε­νεὰ ἄ­πιστος καὶ διεστραμμένη! ἕως πότε ἔ­σο­μαι μεθ᾿ ὑμῶν; ἕως πότε ἀνέξομαι ὑμῶν;» (Ματθ. 17,17).
Αὐστηρὸς ὁ λόγος αὐτὸς τοῦ Χριστοῦ. Καὶ γιὰ ποιόν λέγεται; ποιά εἶνε ἡ ἄπιστη αὐ­τὴ γενεά; Εἶνε πρῶτα ὁ Ἰουδαϊκὸς λαός. Καν­ένας ἄλ­λος λαὸς στὸν κόσμο δὲν εὐεργετήθηκε τόσο ὅσο ὁ Ἰσραήλ. Ἡ ἱστορία του εἶνε μιὰ ἱ­στορία θαυμάτων. Θαύματα κατὰ τὸ παρελθὸν διὰ τοῦ Μωυσέως, τῶν κριτῶν, τῶν βα­σιλέ­ων καὶ τῶν προφητῶν, πρὸ παντὸς ὅμως ἐ­πὶ τῶν ἡμερῶν τῆς παρουσίας τοῦ Χριστοῦ ἀ­νάμεσά τους. Τότε αὐξήθηκαν καὶ πολλαπλα­σι­άσθηκαν τὰ θαύματα σὰν τὴν ἄμμο τῆς θαλάσ­σης καὶ τὰ ἄστρα τοῦ οὐρανοῦ. Ἔγιναν ἀ­μέτρητα. Κι ὅπως λέει στὸ τέλος τὸ κατὰ Ἰωάννην Εὐαγγέλιο, ἂν γράφονταν ἕνα πρὸς ἕνα σὲ βιβλία ὅσα ἔκανε ὁ Χριστός, δὲν θὰ χωροῦ­σε ὁ κόσμος τοὺς τόμους (βλ. Ἰω. 21,25). Διότι θαύμα­τα δὲν εἶνε μόνο αὐτὰ ποὺ ἀναφέρει τὸ Εὐαγ­γέλιο· εἶνε καὶ ἄλλα, ὅπως ὅλη ἡ δημιουργία, ἀπὸ τὸ ἄνθος, τὸ κρίνο τοῦ ἀγροῦ, τὸ φύλλο τοῦ δέντρου, τὸ μυρμήγκι, τὴ μέλισσα, μέχρι τὸν ἄνθρωπο –σὰν σῶμα μὲ τὰ κύτταρά του καὶ σὰν ψυχή–, τὸ κάθε ἄστρο καὶ τοὺς γαλαξί­ες, ποὺ ἐρευνοῦν καὶ θαυμάζουν οἱ ἐπιστήμο­νες. Ὄντως «θαυμαστὰ τὰ ἔργα Κυρίου» (Σ. Σειρ. 11,4).
Βλέποντας ὅλα αὐτὰ τί ἔπρεπε νὰ κάνουν οἱ Ἰουδαῖοι; Ἔπρεπε νὰ πιστέψουν. Πίστεψαν; Δὲν πίστεψαν, ἐκτὸς ἀπὸ μιὰ μικρὴ μειοψηφία. Μερικοὶ βοσκοί, ψαρᾶδες, χωρικοὶ καὶ λίγες γυναῖκες, ὁ κατώτερος λεγόμενος λαός, αὐτοὶ πίστεψαν. Οἱ ἄλλοι; μίσησαν τὸ Χριστὸ καὶ τέλος τὸν σταύρωσαν στὸν κρανίου τόπον. Ἔχει λοιπὸν δίκιο ὁ Χριστὸς νὰ λέῃ· «Ὦ γενεὰ ἄπιστος καὶ διεστραμμένη! ἕως πό­τε ἔσομαι μεθ᾿ ὑμῶν; ἕως πότε ἀνέξομαι ὑμῶν;».

* * *

Αὐτὸ ὅμως, ἀγαπητοί μου, ποὺ λέει ὁ Χριστὸς κατ᾿ ἐξοχὴν γιὰ τὸν Ἰουδαϊκὸ λαό, ἰσχύει καὶ γιὰ μᾶς. Read more »

Η ΠΡΟΣΠΑΘΕΙΑ ΜΙΑΣ ΜΙΚΡΗΣ ΟΜΑΔΑΣ ΚΟΖΑΝΙΤΩΝ, ΜΕ ΠΡΩΤΕΡΓΑΤΗ ΤΟΝ ΠΑΡΗ ΚΟΥΚΟΥΛΟΠΟΥΛΟΥ ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΣΥΝΕΡΓΑΤΕΣ ΤΟΥ, ΠΟΥ ΑΡΠΑΞΑΝ ΜΕ ΠΛΑΣΤΟΓΡΑΦΙΕΣ ΚΑΙ ΑΠΑΤΕΣ ΤΟ ΟΙΚΟΤΡΟΦΕΙΟ ΤΩΝ 40 ΜΑΡΤΥΡΩΝ, ΓΙΑ ΝΑ ΣΒΗΣΟΥΝ Τ” ΟΝΟΜΑ ΤΟΥ π. ΑΥΓΟΥΣΤΙΝΟΥ ΚΑΝΤΙΩΤΟΥ ΑΠΟ ΤΗΝ ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΗΣ ΠΟΛΕΩΣ! ΧΡΗΜΑΤΟΔΟΤΗΣΑΝ ΒΙΒΛΙΟ ΜΕ ΤΙΤΛΟ ΟΙ ΕΥΕΡΓΕΤΕΣ ΤHΣ ΚΟΖΑΝΗΣ ΚΑΙ ΕΞΑΦΑΝΙΣΑΝ ΤΟ ΟΝΟΜΑ ΤΟΥ ΑΠΟ ΤΟΝ ΚΑΤΑΛΟΓΟ ΤΩΝ ΕΥΕΡΓΕΤΩΝ!!!

ΣΗΜΕΡΑ ΕΠΙ ΑΛΛΟΥ ΔΗΜΑΡΧΟΥ, ΠΟΥ ΠΙΘΑΝΟΝ ΝΑ ΕΧΕΙ ΑΓΝΟΙΑ ΤΗΣ ΙΣΤΟΡΙΑΣ ΔΕΝ ΕΔΩΣΕ ΑΠΟ ΕΥΓΝΩΜΟΣΥΝΗ ΟΥΤΕ ΜΙΑ ΟΔΟ ΤΗΣ ΠΟΛΕΩΣ ΣΤΟ ΟΝΟΜΑ ΤΟΥ!

Με χρήματα του Ελληνικού δημοσίου και της Ευρωπαϊκης ένωσης, ποὺ ἔφερε τον τίτλο “ΟΙ ΕΥΕΡΓΕΤΕΣ ΤΗΣ ΚΟΖΑΝΗΣ”. Αναφέρει πολλά ονόματα ευεργετών ακόμη και του Μητροπολίτου Κοζάνης Ιωακείμ Αποστολίδη, που έφυγε στα βουνά, για να σώσει την ζωή του· Αν έμενε στην πόλη, θα τον σκότωναν οι Γερμανοί. Αλλά δεν αναφέρει καθόλου και πουθενά τ” όνομα του μεγαλυτέρου ευεργέτου της Κοζάνης, που ήρθε εκείνες τις δύσκολες μέρες (του 1943), στην θέση του αρχιμανδρίτου Ιωακείμ Λούλια που σφαγιάστηκε από τους Γερμανούς.

Η προσφορά του ιεροκήρυκα της Κατοχής π. Αυγουστίνου Καντιώτου στην πόλη και σε όλη την γύρω περιοχή ήταν τεράστια. Τα συσσίτια της Κοζάνης ήταν εξ” ολοκλήρου καρπός των κηρυγμάτων του. Εκατοντάδες και χιλιάδες άνθρωποι σώθηκαν από τον θάνατο της πείνας. Ήταν ένα θαύμα το οποίο απέδιδε ο π. Αυγουστίνος Καντιώτης στον πολιούχο Άγιο Νικόλαο της Κοζάνης, αλλά οι Κοζανίτες το απέδιδαν στην αυτοθυσία και στην αγιότητα του ιεροκήρυκα, που κατόρθωνε εκείνες τις δύσκολες στιγμές μόνο με ένα του λόγο να συγκεντρώνει τρόφιμα και ξύλα για 8150 πιάτα ημηρεσίως!!!

Στὴν παρουσίαση τοῦ βιβλίου ὁ Κωνσταντίνος Τάλιος, παλαιός Κοζανίτης διαμαρτυρήθηκε ἐντονότατα για τὴν παράλειψη αυτή καὶ ἔφυγε διαμαρτυρόμενος.

ΑΣΤΟΙΧΕΙΩΤΟΙ Ή ΔΙΑΣΤΡΕΒΛΩΤΕΣ ΤΗΣ ΙΣΤΟΡΙΑΣ;

Το βιβλίο “Οι ευεργέτες της Κοζάνης” αποσιωπά τελείως το όνομα του ιεροκήρυκα της Κατοχής π. Αυγουστίνου Καντιώτου!!!
Δεν το γνώριζε ο συγγραφέας;
Οι Κοζανίτες που σώθηκαν από τον θάνατο της πείνας ακόμα ζουν· ας τους ρωτούσε. Πόσο εμπιστοσύνη μπορεί κανείς να δώσει στο βιβλίο αυτού, που δεν γνωρίζει πρόσφατα γεγονότα;
Μήπως δεν το γνώριζαν εκείνοι που προλόγισαν και εγκωμιάσαν το βιβλίο;
Ποιοι είναι αυτοί; Ο Κωσταντίνος Βίκας οπτικός και ο δήμαρχος Κοζάνης Π. Κουκουλόπουλος.
Το γνώριζαν, αλλά ήταν ένοχοι. Με πλαστογραφημένο πρακτικό εγγραφής μελών (3/511/2000) ο πρώτος έγινε μέλος του Συλλόγου. Στο ίδιο ψεύτικο και πλαστογραφημένο πρακτικό εμφανίζονται ως μέλη του Συλλόγου των «40 Μαρτύρων»· η γυναίκα του, η μάνα του, ο αδελφός του, η νύφη του και 5-6 άγνωστα στο Σύλλογο άτομα. Στην συνέχεια μ” ένα μαϊμού πρακτικό εκλογών (1/514/2001), τα άγνωστα αυτά άτομα παίρνουν την διοίκηση του Συλλόγου και γίνονται κύριοι νομείς της περιουσίας του Συλλόγου!!! Κάνουν έξωση την υπεύθυνη του Οικοτροφείου και τις φτωχές μαθήτριες, εν καιρώ χειμώνος, για να εκμεταλλευτεί ο Δήμος Κοζάνης την περιουσία του Συλλόγου, παίρνοντας μεγάλα κονδύλια από την Ευρωπαίκή Ένωση και το Ελληνικό Δημόσιο!!!

Ο δήμαρχος Π. Κουκουλόπουλος με την βοήθεια δύο εισαγγελέων κουκούλωνε όλες τις παρανομίες τους. Ο τότε αντιδήμαρχος και κατόπιν δήμαρχος Λ. Μαλούτας πήγε δύο φορές στα δικαστήρια καὶ εἶπε ψέματα! Στόχος τους;

ΦΟΒΟΥΝΤΑΙ ΤΟΝ ΓΕΡΟΝΤΑ ΚΑΙ ΝΕΚΡΟ!!!

Τοῦτο μόνο λέμε·

Κάθε τι που εἶναι δικό του ἔργο, προσπαθοῦν με ὅλα τὰ σατανικὰ μέσα νὰ το διαλύσουν και νὰ τὸ ἐξαφανίσουν. Ας ξέρουν ὅτι δὲν θὰ καταφέρουν τίποτε. Τὰ ἰδρύματά του μπορεῖ νὰ ἀλλάζουν χέρια, ἀλλὰ τη φωνή τοῦ ἀγωνιστοῦ ἱεράρχου τῆς Φλώρινας Αὐγουστίνου Καντιώτου δὲν θὰ μπορέσουν νὰ τὴν κλείσουν. Ὑπάρχει στὰ χέρια πολλῶν χριστιανῶν τέτοιο υλικὸ, ποὺ θὰ ταρακουνὰ τὶς σκοτεινές δυνάμεις, θὰ δείχνει τοὺς προδότες τῆς Ορθοδόξου πίστεως καὶ τῆς Ελληνικῆς πατρίδος. Ο Γέροντας και ἀπὸ τὸ ὑπερπέραν θὰ τοὺς βομβαρδίζει καὶ θὰ στηρίζει κάθε ἀγνὸ ἀγωνιστή.

Μεταμόρφωσις τοῦ Σωτῆρος
6 Αὐγούστου
Τοῦ Μητροπολίτου Φλωρίνης π. Αὐγουστίνου Καντιώτου

ΤΕΣΣΕΡΑ ΕΡΩΤΗΜΑΤΑ

«Καὶ μετεμορφώθη ἔμπροσθεν αὐτῶν» (Ματθ. 17,2)

Η σημερινὴ ἡμέρα, ἀγαπητοί μου, ἡ ἑορτὴ τῆς Μεταμορφώσεως τοῦ Χριστοῦ, εἶνε μία ἀπὸ τὶς μεγαλύτερες ἑορτὲς τῆς χριστιανοσύνης. Ἀλλ᾿ ἆραγε ποιά εἶνε ἡ σημασία της; Τί ἑορτάζει σήμερα ἡ Ἐκκλησία μας;
Τὸ μόνο ποὺ γνωρίζουν οἱ ἄνθρωποι ὅταν ἀκοῦνε Μεταμόρφωσι, εἶνε ὅτι σήμερα τρῶνε ψάρι. Γνωρίζουν δηλαδὴ τὴν ἑορτὴ ἀπὸ τὸ φαγητό, ἀπὸ τὸν …τέντζερη. Ἀλλ᾿, ἀγαπητοί μου, ἑορτὴ δὲ᾿ θὰ πῇ φαγοπότι καὶ διασκέδασι, νὰ κάνουμε ὅ,τι θέλουμε. Τέτοιες ἑορτές, λέει ὁ προφήτης Ἠσαΐας, τὶς «μισεῖ» ὁ Θεός (Ἠσ. 1,14). Ἑορτὴ εἶνε μνήμη Θεοῦ, μίμησις τῶν ἁγίων, ἀνέβασμα τῆς ψυχῆς.
Σήμερα λοιπὸν νὰ μιμηθοῦμε τοὺς ἀποστόλους Πέτρο Ἰάκωβο καὶ Ἰωάννη. Νὰ πάρουμε κ᾿ ἐμεῖς τὸ πνευματικό μας ῥαβδὶ καὶ μαζὶ μὲ τὸ Χριστὸ ν᾿ ἀνεβοῦμε στὸ Θαβώρ. Ν᾿ ἀφήσουμε τὴν πεζότητα μὲ τὶς καθημερινὲς μέριμνες, νὰ ὑψωθοῦμε στὴν κορυφὴ καὶ νὰ αἰσθανθοῦμε τὸ μεγαλεῖο τῆς ἑορτῆς.

* * *

Ἡ ἡμέρα αὐτή, ἀγαπητοί μου, διδάσκει μεγάλες ἀλήθειες, ποὺ ἀποτελοῦν θεμέλια τῆς πίστεώς μας. Ἀπαντᾷ σὲ βαθειὰ ἐρωτήματα. Ἀπαντᾷ σὲ τέσσερα ἐρωτήματα·
1. Τὸ πρῶτο ἐρώτημα εἶνε· τί εἶνε ὁ Χριστός; Εἶνε γεγονὸς ὅτι, ἀφ᾿ ἧς στιγμῆς ὁ Χριστὸς ἔλαβε ἀνθρώπινη σάρκα καὶ γεννήθηκε ἀπὸ τὰ πάναγνα αἵματα τῆς ὑπεραγίας Θεοτόκου, ἔγινε τέλειος ἄνθρωπος ὅπως ἐμεῖς ἐκτὸς μόνο ἀπὸ τὴν ἁμαρτία. Ὁ Χριστὸς δηλαδὴ εἶχε τὶς φυσικὲς καὶ ἀδιάβλητες ἀνάγκες τῆς ἀνθρωπίνης φύσεως. Ὅταν λοιπὸν τὸν ἔβλεπαν νὰ κουράζεται, νὰ ἱδρώνῃ, νὰ ζῇ μὲ φτώχεια, μὲ ταπείνωσι καὶ ἀσημότητα, ποιός μποροῦσε νὰ φανταστῇ ὅτι μέσα του κρύβει τὸν ἀδάμαντα τῆς θεότητος; Ὁ Χριστὸς ἔμοιαζε μὲ κάποιο βασιλιᾶ, ποὺ θέλοντας νὰ γνωρίσῃ τοὺς ὑπηκόους του ἔβγαλε τὴ βασιλικὴ στολὴ καὶ τὸ στέμμα, φόρεσε ροῦχα ζητιάνου, καὶ ἔτσι περιώδευσε ὅλο τὸ βασίλειό του χωρὶς κανένας νὰ τὸν γνωρίσῃ. Ἔτσι καὶ ὁ Χριστός. Αὐτός, ποὺ μπροστά του οἱ βασιλιᾶδες τοῦ κόσμου εἶνε πελώρια μηδενικά, παρουσιάστηκε στὴ γῆ σὰν ὁ πιὸ φτωχὸς ἄνθρωπος. Ποιός μποροῦσε νὰ φανταστῇ τί ἦταν; Ἀλλὰ σ᾿ αὐτὸ ἀκριβῶς δίνει τώρα ἀπάντησι τὸ Θαβώρ. Ἐκεῖ ἔγινε κάτι καταπληκτικό. Τὸ πρόσωπο τοῦ Χριστοῦ ἔλαμψε σὰν τὸν ἥλιο. Τὰ φτωχικά του ροῦχα ἔγιναν λευκὰ σὰν τὸ φῶς. Ἡ κορυφὴ φωτίστηκε ἀπὸ φῶς οὐράνιο. Ἕνα σύννεφο φωτεινὸ ἦρθε καὶ τὴν ἐκάλυψε. Καὶ μέσα ἀπὸ τὸ σύννεφο ἀκούστηκε φωνὴ δυνατή, ἡ δια φωνὴ ποὺ ἀκούστηκε ἄλλοτε στὸν Ἰορδάνη ποταμό. Καὶ ἡ φωνὴ ἔλεγε· «Οὗτός ἐστιν ὁ υἱός μου ὁ ἀγαπητός, ἐν ᾧ εὐδόκησα» (Ματθ. 17,5). Τί σημαίνουν ὅλα αὐτά; Σημαίνουν ὅτι ὁ Χριστὸς εἶνε Θεός! «Δεῦτε προσκυνήσωμεν καὶ προσπέσωμεν αὐτῷ». Read more »

Κινδυνεύουμε… Κινδυ­νεύουμε ἀκόμα καὶ ἐ­θνικῶς. Τὸ βλέπουμε ἐδῶ στὴν ἀκριτι­κὴ γωνιά μας. Ποῦ εἴμεθα, μὲ ποιούς συνορεύουμε, ποιοί μᾶς περιβάλλουν; Φοβοῦμαι, δὲ θέ­λω νὰ τὸ πῶ, τρέμει ἡ καρδιά μου, γιατὶ εἶμαι Ἕλληνας Χριστιανὸς καὶ πονῶ. Κινδυνεύουμε καὶ δημογραφικῶς νὰ ξεκληριστοῦμε τελείως ὡς φυ­λὴ· νὰ μὴ μείνῃ πλέον οὔτε ἕνας Ἕλληνας πά­νω στὴ γῆ, νὰ σβήσῃ τὸ ἱστορικὸ αὐτὸ ἔθνος.

 Φυλλάδιο Κατοχῆς «ΕΣΤΙΑ», αρ. φυλ. 12
Tοῦ Μητροπολίτου Φλωρίνης π. Αὐγουστίνου Καντιώτου

ΕΛΛΑΣ

«Νικούσες; Και τους κόσμους ελευθέρωνες! Μιλούσες; Και τους αγρίους ημέρωνες! Ετραγουδούσες; Μάγευες και τις Σειρήνες! Φιλοσοφούσες; Και το νου στους ουρανούς εφτέρωνες!»

Αδελφοί! Η πατρίδα μας δεν είναι χθεσινή. Αριθμεί ιστορία 3.000 ετών. Αφ’ ης στιγμής επαρουσιάσθη εις την σκηνή της παγκοσμίου ιστορίας, η Ελλάδα έπαιξε τον ρόλο πρωταγωνιστού. Προς την Ελλάδα είχαν στραμμένα τα βλέμματα όλοι. Από την Ελλάδα έπαιρναν φως. Το όνομα «ΕΛΛΗΝ» ήτο το πλέον τιμημένο όνομα. Η ακτινοβολία της Ελλάδος, της οποίας η δύναμις δεν υπήρξε η ύλη, αλλά το ΠΝΕΥΜΑ, το αθάνατο Ελληνικό πνεύμα, έφθανε μέχρι των πηγών του Νείλου, των Ηρακλείων στηλών, του Ευφράτου, του Γάγγου. Παντού είναι σπαρμένα μύρια μνημεία, τα οποία φωνάζουν ότι απ’ εδώ επέρασεν όχι η βάναυσος βία των σημερινών κατακτητών, των Νερώνων της Ρώμης, αλλά η Ελληνική ιδέα, η οποία εθαυματούργησε. Ω Ελλάς, ποιος θα ψάλη την δόξαν σου; Read more »

Κυριακὴ Θ΄ Ματθαίου (Ματθ. 14,22-34)
Του Μητροπολίτου Φλωρίνης π. Αὐγουστίνου

«ΚYΡΙΕ, ΣΩΣΟΝ ΜΕ»

«…ἔκραξε λέγων· Κύριε, σῶσόν με» (Ματθ. 14,30)

Ο Χριστός, ἀγαπητοί μου, δὲν ἔζησε πολὺ στὰ Ἰεροσόλυμα, ἐκεῖ ποὺ ἦταν οἱ γραμματεῖς, οἱ φαρισαῖοι καὶ οἱ ἀρχιερεῖς. Τὸν περισσότερο χρό­νο τῆς ἐπὶ γῆς ζωῆς του τὸν ἔ­ζησε κοντὰ στὴ λίμνη Γεννησαρὲτ ἢ θάλασσα τῆς Γαλιλαίας, ἐ­­κεῖ ποὺ οἱ ψαρᾶδες ἔῤῥιχναν τὰ δίχτυα τους γιὰ νὰ ζήσουν. Ἀπὸ αὐτοὺς τοὺς ψαρᾶδες διάλεξε καὶ τοὺς ἀποστόλους του, μὲ τοὺς ὁποίους ἀ­νεγέννησε τὸν κόσμο.
Στὴ λίμνη αὐτὴ ὁ Χριστὸς ἔκανε καὶ τὸ θαῦμα ποὺ περιγράφει τὸ σημερινὸ εὐαγγέλιο. Ποιό θαῦμα; Ἐὰν σᾶς ἔλεγαν ὅτι ἄνθρωπος περπάτησε πάνω στὴ θάλασσα, ποιός θὰ τὸ πίστευε; Καὶ ὅμως· «τὰ ἀδύνατα παρὰ ἀν­θρώποις δυνατὰ παρὰ τῷ Θεῷ ἐστιν» (Λουκ. 18,27).
Ἂς ἀναπαραστήσουμε τὴ σκηνὴ αὐτή.

* * *

Μιὰ νύχτα, περασμένα μεσάνυχτα, ἕνα μικρὸ καΐκι ταξίδευε στὰ νερὰ τῆς Γαλιλαίας. Μετέφερε τοὺς μαθητὰς τοῦ Χριστοῦ. Εἶνε εὐχάριστο τὸ ταξίδι ὅταν ἡ θάλασσα εἶνε ἤ­ρε­μη. Σὲ λίγο ὅμως ἄρχισε νὰ φυσάῃ, ὁ ἄνεμος δυνάμωσε, ἔγινε πολὺ ἰσχυρός, καὶ τὸ κα­ΐκι ἔπεσε σὲ φοβερὰ τρικυμία. Σὰν καρυ­δότσουφλο, πότε ὑψωνόταν καὶ πότε βυθιζόταν. Οἱ ἀπόστολοι κινδύνευαν ἀπὸ στι­γμὴ σὲ στιγμὴ νὰ πνιγοῦν. Τελικῶς τί ἔγινε;
Δὲν πνίγηκαν, σώθηκαν. Πῶς; Τὴν ὥρα ποὺ αὐτοὶ κινδύνευαν, πάνω ἀπ’ τὸ βουνὸ κάποιος τοὺς παρακολουθοῦσε. Ὅλη νύχτα δὲν κοι­μήθηκε. Κοιμοῦνται τὰ πουλιά, κοιμοῦνται τὰ ζῷα, κοιμοῦνται οἱ ἄνθρωποι, τὰ νήπια καὶ οἱ γέροντες, κοιμοῦνται ὅλοι. Ἕνας δὲν κοιμᾶ­ται, εἶνε ὁ ἀκοίμητος ὀφθαλμός· ἕνας δὲ γνω­ρίζει ὕπνο. Εἶνε ὁ Χριστός! Πάνω ἐκεῖ, γονατι­σμένος, ὕψωνε τὰ χέρια στὸ οὐρανὸ καὶ προσ­ευχόταν· παρακαλοῦσε τὸν οὐράνιο Πατέρα γιὰ τοὺς μαθητάς του. Προσευχόταν ὁ Χριστός. Κι ὅταν εἶδε ὅτι κινδυνεύουν ἦρθε κοντά τους· βρέθηκε ἐκεῖ στὴ λίμνη, καὶ περπατοῦσε πά­νω στὰ κύματα. Μέσ’ στὸ σκοτάδι οἱ μαθηταὶ νόμισαν πὼς βλέπουν φάντασμα καὶ φοβισμέ­νοι ἐκραύγασαν. Εἶνε ποτὲ δυνατὸν νὰ περπα­τᾷ ἄνθρωπος πάνω στὸ νερό; Ἀμέσως ὅμως ὁ Χριστὸς τοὺς εἶπε· ―«Μὴ φοβεῖσθε» (Ματθ. 14,27), ἐγὼ εἶμαι. —Ἂν εἶσαι σύ, Κύριε, φωνά­ζει ὁ Πέ­τρος, πές μου νὰ ’ρθῶ κοντά σου περπα­τών­τας κ’ ἐγὼ πάνω στὸ νερό. ―Ἔλα, τοῦ λέει ὁ Κύριος. Καὶ πράγματι ὁ Πέτρος κατέβηκε ἀπ’ τὸ πλοῖο κι ἄρχισε νὰ βαδίζῃ πάνω στὰ κύματα. Βλέποντας ὅμως δυνατὸ τὸν ἄνεμο φοβή­θηκε, ἄρχισε νὰ βυθίζεται καὶ φώναξε «Κύριε, σῶσόν με» (ἔ.ἀ. 14,30). Ἀμέσως ὁ Χριστὸς ἅ­πλωσε τὸ σπλαχνικὸ καὶ παντοδύναμο χέρι του καὶ τὸν ἅρπαξε. Μόλις μπῆκαν μαζὶ στὸ πλοῖο, κόπασε ὁ ἄνεμος κ’ ἔγινε γαλήνη. Ὅ­σοι ἦταν στὸ καΐκι ἔπεσαν ὅλοι καὶ τὸν προσκύνησαν λέ­γον­τας· «Ὄντως εἶσαι ὁ Υἱὸς τοῦ Θεοῦ».

* * *

Τί μᾶς διδάσκει, ἀγαπητοί μου, τὸ θαῦμα; Read more »

Παρακλησις προς την υπεραγια Θεοτοκο

«Διάσωσον ἀπὸ κινδύνων τοὺς δούλους σου, Θεοτόκε, ὅτι πάντες μετὰ Θεὸν εἰς σὲ καταφεύγομεν ὡς ἄρρηκτον τεῖχος καὶ προστασίαν»

_________________________

________________________

(Παρακλητικὸς κανὼν)

ΠΑΡΑΚΛΗΣΙΣ, ἀγαπητοί μου Χριστιανοί, παράκλησις πρὸς τὴν ὑπεραγία Θεοτόκο Μαρία.
―Ὄχι, λένε. Ἐμεῖς δὲν θέλουμε παρακλήσεις καὶ εὐχέλαια καὶ ἁγιασμούς.
Ποιοί εἶνε αὐτοί; Εἶνε οἱ ἄθεοι. Καὶ ἐκτὸς ἀπ᾿ αὐτοὺς εἶνε καὶ οἱ χιλιασταὶ ἢ γιεχωβῖτες καὶ ἄλλοι ἀκόμη αἱρετικοί, ὅπως οἱ διαμαρτυρόμενοι. Ὅλοι αὐτοὶ ἀφρίζουν ἀπὸ τὴν κακία τους ὅταν ἀκοῦνε, ὅτι ἐμεῖς οἱ ὀρθόδοξοι κάνουμε Παράκλησι πρὸς τὴν Παναγία. Αὐτοὶ λένε καὶ γράφουν, ὅτι μόνο στὸ Γιεχωβᾶ κάνουμε προσευχὴ καὶ ὄχι σὲ ἄνθρωπο. Ἡ Παναγία εἶνε ἄνθρωπος…
Τί ἔχουμε ν᾿ ἀπαντήσουμε σ᾿ αὐτοὺς τοὺς ἀντιχρίστους; Ἀπαντοῦμε συντόμως τὰ ἑξῆς.
Ἐμεῖς οἱ ὀρθόδοξοι Χριστιανοὶ δὲν λέμε, ὅτι κάνουμε τὴν προσευχή μας στὴν Παναγία, ἀλλ᾿ ὅτι μὲ τὶς δεήσεις καὶ τὶς παρακλήσεις, ποὺ κάνουμε πρὸς τὴν Παναγία, τὴν παρακαλοῦμε νὰ προσευχηθῇ αὐτὴ στὸ Χριστὸ γιὰ μᾶς. Ἀλλὰ τὸ νὰ ζητοῦμε τὴν προσευχὴ τῆς Παναγίας, αὐτὸ δὲν τὸ ἀπαγορεύει ὁ λόγος τοῦ Θεοῦ, ἡ ἁγία Γραφή, ποὺ κρατᾶνε στὰ χέρια τους κι αὐτοὶ οἱ θεομπαῖκται χιλιασταί. Ἄνοιξε, ἄνθρωπέ μου, ἄνοιξε τὴν ἁγία Γραφή, τὴν Καινὴ Διαθήκη, Ἐπιστολὴ Ἰακώβου, κεφάλαιο 5ο, στίχο 16. Ἐκεῖ θ᾿ ἀκούσῃς τὸ Πνεῦμα τὸ ἅγιο νὰ λέῃ· «Ἐξομολογεῖσθε ἀλλήλοις τὰ παραπτώματα, καὶ εὔχεσθε ὑπὲρ ἀλλήλων, ὅπως ἰαθῆτε·πολὺ ἰσχύει δέησις δικαίου ἐνεργουμένη» (Ἰακ. 5,16). Ἀκοῦτε, Χριστιανοί μου; Νὰ ἐξομολογῆσθε, λέει, τὶς ἁμαρτίες σας. Νὰ προσεύχεσθε ὁ ἕνας γιὰ τὸν ἄλλο· γιατὶ ἡ προσευχή, ὅταν γίνεται ἀπὸ ἕνα δίκαιο ἄνθρωπο, ἔχει πολλὴ δύναμι. Καὶ σὰν ἀπόδειξι τῆς δυνάμεως, ποὺ ἔχει ἡ προσευχὴ τοῦ δικαίου ἀνθρώπου, ἀναφέρει ἕνα παράδειγμα ἁγίου. Τρία χρόνια καὶ ἕξι μῆνες εἶχε νὰ βρέξῃ. Ὅλα εἶχαν ξεραθῆ. Τὰ πηγάδια καὶ οἱ ποταμοὶ στέρεψαν. Τὰ ζῷα ψοφοῦσαν. Οἱ ἄνθρωποι πέθαιναν. Δυστυχία μεγάλη. Ποιός σταμάτησε τὸ κακό; Ποιός ἔκανε τὸν οὐρανὸ νὰ γεμίσῃ ἀπὸ σύννεφα, νὰ πέσῃ βροχὴ καὶ νὰ ποτίσῃ κάμπους καὶ βουνά; Ὁ προφήτης Ἠλίας. Αὐτὸς μὲ τὴν προσευχή του ἔκλεισε καὶ ἄνοιξε τὸν οὐρανό.
Ἡ προσευχὴ τοῦ προφήτου Ἠλία εἶχε δύναμι. Καὶ ὄχι μόνο τοῦ προφήτου Ἠλία, ἀλλὰ καὶ οἱ προσευχὲς τῶν ἄλλων ἁγίων, ποὺ ἀναφέρει ἡ Γραφή, εἶχαν δύναμι. Καὶ τώρα ἐρωτοῦμε τοὺς γιεχωβῖτες: Ἐὰν οὶ προσευχὲς τοῦ προφήτου Ἠλία καὶ τῶν ἄλλων ἁγίων ἀκούγωνται καὶ γίνωνται θαύματα, πῶς δὲν θ᾿ ἀκούγωνται οἱ προσευχὲς καὶ οἱ δεήσεις τῆς ὑπεραγίας Θεοτόκου; Ποιός ἅγιος καὶ ποιά ἁγία μπορεῖ νὰ συγκριθῇ μὲ τὴν ἁγιότητα τῆς Θεοτόκου; Read more »

ΑΠΟΣΤΟΛΙΚΟ

Κυριακὴ Θ΄ (Θ΄ Ματθ.) (Α΄ Κορ. 3,9-17)
Tοῦ Μητροπολίτου Φλωρίνης π. Αὐγουστίνου Καντιώτου

ΤO OIKOΔΟΜΗΜΑ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ
«Θεοῦ οἰκοδομή ἐστε» (Α΄ Κορ. 3,9)

______

____________

Μία ἀπὸ τὶς ἀνάγκες ποὺ ἔ­χει ὁ ἄνθρωπος ἐ­δῶ στὴ γῆ εἶνε ἡ στέγη, τὸ σπίτι. Βράδιασε; Ὅπως τὸ πουλὶ κι αὐ­τὸ τὸ ἄγριο θηρίο γυρίζει στὴ φωλιά του, καὶ δὲν ὑπάρχει ζων­τα­νὸ ποὺ νὰ μὴν ἔχῃ φωλιά, ἔτσι κι ὁ ἄνθρωπος ἔ­χει ἀνάγκη ἀπὸ ἕνα μέρος ποὺ θὰ στεγά­σῃ τὸν ἑαυτό του καὶ τὴν οἰ­κογένειά του. Κανείς δὲν θέλει νά ᾽νε ἄ­στεγος· ὅλοι προσπαθοῦν νὰ χτίσουν ἕνα σπίτι. Κάνουν τὰ πάντα γι᾽ αὐτό· καὶ οἰκόπεδα ἀγοράζουν, καὶ χρή­ματα δανείζον­­ται, καὶ τότε θεωροῦν τὸν ἑαυτό τους εὐτυ­­χῆ ὅταν μπορέσουν νὰ μποῦν μέσα στὸ σπίτι.
Σπίτια διάφορα, μεγάλα, πολυώροφα, παλά­τια, οὐρανοξύστες. Ὁ κόσμος θεωρεῖ αὐτοὺς ποὺ κατοικοῦν σὲ τέτοια μέγαρα εὐτυχισμένους. Ἀλλὰ εἶνε ἔτσι; Ὅταν ὁ Θεὸς σείει τὴ γῆ, τότε τὰ σπίτια πέφτουν κ᾽ οἱ ἄνθρωποι φο­νεύονται. Τὸ εἶπε κι ὁ Χριστός· ὅταν στὰ Ἰερο­σόλυμα τοῦ ἔδειχναν τὶς μεγάλες οἰκοδομὲς εἶπε· Ὅλα αὐτὰ θὰ γκρεμιστοῦν, δὲ θὰ μείνῃ «λίθος ἐπὶ λίθῳ» (Λουκ. 19,44). Τὰ καλύβια εἶνε εὐλογη­μένα· τὰ μέγαρα ποὺ στήθηκαν μὲ ἀδικίες καὶ πλεονεξίες, ἂν ἕνας ἄγγελος Κυρίου τὰ πιά­σῃ καὶ τὰ στύψῃ, θὰ στάξουν αἷμα ἀ­δικημένων.
Ἀλλὰ γιατί, ἀδελφοί μου, σᾶς ἀπασχολῶ μὲ τὰ σπίτια, μικρὰ καὶ μεγάλα; Διότι γι᾽ αὐτὸ μᾶς μιλάει σήμερα ὁ ἀπόστολος Παῦλος· ὁλόκληρος ὁ σημερινὸς ἀπόστολος λέει γιὰ κάποια οἰ­κοδομή. Θὰ ἤμουν εὐτυχής, ἂν μποροῦσα νὰ κάνω τὸν καθένα σας νὰ ἐπιθυμή­σῃ ν᾽ ἀγορά­σῃ ἕνα διαμέρισμα σ᾽ αὐτήν! Εἶνε μιὰ μεγάλη – τεράστια οἰκοδομή· ἀρχίζει ἀπὸ ᾽δῶ στὴ γῆ καὶ φτάνει μέχρι τὸν οὐ­ρανό· χωράει μέσα ὅ­λους, ὄχι μόνο τοὺς βασιλιᾶδες ἀλλὰ καὶ τοὺς πιὸ φτωχούς· οἰκοδομὴ ἀ­θάνατη καὶ αἰωνία. Ποιά ἆραγε νὰ εἶνε αὐτὴ ἡ οἰκοδομή; καὶ πῶς μπορεῖ καθένας μας ν᾽ ἀποκτήσῃ ἕνα μέ­ρος σ᾽ αὐ­τήν, νὰ συμπεριληφθῇ στοὺς ἐνοίκους της; Μᾶς τὸ λέει ὁ ἀπόστολος Παῦλος· «Θεοῦ οἰκοδομή ἐστε» (Α΄ Κορ. 3,9). Ἡ οἰκοδομὴ αὐτὴ εἶνε ἡ Ἐκκλησία.

* * *

Ἀλλ᾽ ὅταν λέμε «Ἐκκλησία», ἀγαπητοί μου, δὲν ἐννοοῦμε τὸ κτήριο τοῦ ναοῦ. Τὰ κτήρια μπορεῖ νὰ τὰ γκρεμίσουν οἱ ἄπιστοι καὶ μιὰ μέρα νὰ μὴν ὑπάρχῃ καμμιά ἐκκλησιὰ πάνω στὴ γῆ. Ἡ οἰκοδομὴ ὅμως τοῦ Θεοῦ, ἡ Ἐκκλη­σία, εἶνε κάτι ἄλλο, πολὺ μεγαλύτερο καὶ ὑψη­λότερο. Ἡ Ἐκκλησία θὰ ὑπάρχῃ στὶς σπηλιὲς καὶ τὰ δάση, ὅπως τὴν ἐποχὴ τῶν διωγμῶν.
Ἐκκλησία δὲν εἶνε τὰ ντουβάρια. Ἐκκλησία εἶνε ὅλοι ὅσοι πιστεύουν στὸ Χριστό. Ἐκκλησία δὲν εἶνε μόνο ὁ δεσπότης μὲ τὰ χρυσᾶ καὶ τὶς μίτρες, ὁ παπᾶς καὶ ὁ διᾶκος, οἱ ἐπίτροποι καὶ οἱ ψαλτάδες καὶ οἱ νεωκόροι· Ἐκκλησία εἶνε καὶ μιὰ γριούλα ἀγράμματη ποὺ τὸ Δεκαπεν­ταύγουστο γονατίζει στὴν Παναγιά, κ᾽ ἕνα παι­δάκι φτωχὸ ποὺ ἀκούει τὸ μάθημα τοῦ κατηχητικοῦ καὶ τραγουδάει σὰν ἀηδονάκι τὰ τραγούδια τοῦ Χριστοῦ μας, κ᾽ ἐκεῖνος ὁ ζητιάνος ποὺ προσκυνάει τὶς εἰκόνες καὶ ζητάει τὴν προστασία τῶν ἁγίων· καθένας ποὺ πιστεύει στὸ Χριστό, ἀπὸ τὸ μικρὸ παιδὶ ποὺ κρατάει στὴν ἀγκαλιὰ ἡ μάνα μέχρι τὸν ἀσπρομάλλη γέρο, ὅλοι εἶνε Ἐκκλησία, οἰκοδομὴ τοῦ Θεοῦ. Read more »

https://www.youtube.com/watch?v=mrBVfXp8Eww

Ψεύδονται οι Οικουμενιστές

Δραματική ‘Εκκληση του Μίκη Θεοδωράκη!!!

ΕΞΑΙΡΕΤΙΚΗ!! ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΔΙΑΒΑΣΤΕΙ!!

 www.analystsforchan…

ΔΡΑΜΑΤΙΚΗ ΕΚΚΛΗΣΗ ΜΙΚΗ ΚΑΙ ΔΕΚΑΔΩΝ ΠΡΟΣΩΠΙΚΟΤΗΤΩΝ: ΝΑ ΓΙΝΕΙ ΣΕΒΑΣΤΗ Η ΒΟΥΛΗΣΗ ΤΟΥ ΕΛΛΗΝΙΚΟΎ ΛΑΟΥ ΚΑΙ ΤΟ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑ ΤΟΥ ΔΗΜΟΨΗΦΙΣΜΑΤΟΣ!

Να γίνει σεβαστή από όλους η βούληση του ελληνικού λαού, όπως εκδηλώθηκε στο δημοψήφισμα της 5ης Ιουλίου και να διακοπεί η μνημονιακή πορεία «καταστροφής και υποδούλωσης», το «πρόγραμμα δολοφονίας της Ελλάδας» και «εξανδραποδισμού του ελληνικού λαού».

Αυτό ζητούν, με δραματική έκκλησή τους προς τον ελληνικό λαό και τους λαούς όλου του κόσμου, ο Μίκης Θεοδωράκης, ο δημοσιογράφος και συγγραφέας Δημήτρης Κωνσταντακόπουλος, οι συνταγματολόγοι Γιώργος Κασιμάτης και Δημήτρης Μπελαντής και δεκάδες γνωστές προσωπικότητες της κοινωνικής δράσης, της ακαδημαϊκής διδασκαλίας, της δημοσιογραφίας και της πολιτικής στην Ελλάδα, αλλά και την Κύπρο. Read more »

ΕΘΝΙΚΗ ΔΙΑΤΡΟΦΙΚΗ ΠΑΙΔΕΙΑ & ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΗ ΑΝΑΠΤΥΞΗ

Πατήστε τον τίτλο και διαβάστε το σε pdf

ΠΡΟΤΑΣΗ ΓΙΑ ΠΡΟΟΔΟ & ΑΝΑΠΤΥΞΗ

«. . . Ὁ ἄνθρωπος προτείνει σχέδια, ὁ Θεός τ’ ἀποδέχεται ή τ’ἀπορρίπτει. Ὁ ἄνθρωπος κάνει σκέψεις, λέει λόγια καί πράττει ἔργα· ὁ Θεός εἴτε τα υἱοθετεῖ εἴτε ὄχι. Τί υἱοθετεῖ ὁ Θεός; Αὐτά πού εἶναι δικά Του, πού προέρχονται ἀπό Ἐκεῖνον. Ό,τι δέν εἶναι δικό Του, δέν προέρχεται ἀπό Ἐκεῖνον, το ἀπορρίπτει. «Ἐάν μήν Κύριος οἰκοδομήσῃ οἶκον, εἰς μάτην ἐκοπίασαν οἱ οἰκοδομοῦντες» (Ψαλμ. ρκστ’ 1).» (Ἁγίου Νικόλαου Βελιμίροβιτς)

ΠΡΟΕΙΣΑΓΩΓΗ

Η ΙΔΕΑ-ΠΡΟΤΑΣΗ Η ΠΑΡΟΥΣΑ, ΣΤΟ ΠΑΡΟΝ ΕΝΤΥΠΟ, ΕΙΝΑΙ ΕΜΠΝΕΥΣΜΕΝΗ ΑΠΟ ΤΙΣ ΤΡΕΙΣ ΧΕΡΣΟΝΗΣΟΥΣ ΤΗΣ
ΧΑΛΚΙΔΙΚΗΣ, (Η ΤΡΙΤΗ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΑΓΙΟ ΟΡΟΣ).

ΑΝΤΙ ΝΑ ΚΟΛΥΜΠΟΥΝ ΚΑΙ ΝΑ ΔΙΑΣΚΕΔΑΖΟΥΝ ΑΣΕΜΝΑ ΟΙ ΑΣΕΒΕΙΣ ΛΟΥΟΜΕΝΟΙ ΑΝΘΡΩΠΟΙ, ΣΕ ΚΑΠΟΙΟΥΣ ΤΟΥΡΙΣΤΙΚΟΥΣ ΚΟΛΠΟΥΣ ΚΑΙ ΤΙΣ ΑΚΤΕΣ ΤΗΣ ΠΑΤΡΙΔΟΣ ΜΑΣ, ΚΑΛΥΤΕΡΑ ΝΑ ΚΟΛΥΜΠΟΥΝ ΕΝ ΗΣΥΧΙΑ ΤΑ ΣΕΒΑΣΤΑ ΧΡΗΣΙΜΩΤΑΤΑ ΨΑΡΙΑ ΜΑΣ.

Ο ΣΥΓΡΑΦΕΥΣ Λ. Α.

ΕΙΣΑΓΩΓΗ

Σήμερα Κυριακη 26 Ἰουλίου 2015, στή Θεῖα λειτουργία, στόν ἱερό ναό τῆς Παναγίας μας, μεταξύ τῶν ὡραίων ἀναφορῶν τοῦ ἱερέως γιά τά τῆς ἡμέρας Θεῖα διδάγματα, τόν ἀκούω νά ἀναφέρει καί γιά τήν ἁγία Παρασκευή, τήν ἁγία πού μαρτύρησε γιά τήν πίστη της στό Χριστό, καί ὅτι εἶναι ἡ ἁγία πού προικίσθηκε ἀπό τόν Θεό μέ τό ἰδιαίτερο ἐκεῖνο χάρισμα νά θεραπεύει τούς ὀφθαλμούς, ἀπό κάθε πάθηση. Ἐπίσης μεταξύ τῶν ἄλλων ἀναφέρθει ὁ σεβάσμιος ἱερεύς καί γιά τό θαῦμα τοῦ Χριστοῦ μας μέ τόν πολλαπλασιασμό τῶν ἄρτων καί τῶν ἰχθύων. Σκεφτόμουν λοιπόν τίς δυό ἐκεῖνες ἀναφορές, καί τίς συνέδεσα μέ τό πόσο χρήσιμα εἶναι τά ψάρια και τά παράγωγα του στή διατροφή τοῦ ἀνθρώπου. Πρῶτον, ὁ ἄνθρωπος ἔχοντας συχνά στό διαιτολόγιο του τό μουρουνέλαιο, ἀλλά καί τό ἰχθυέλαιον πόσο θά μποροῦσε σήμερα νά εἶναι ὑγιής!! Προβλήματα κυρίως στά μάτια, ἀλλά καί πλῆθος ἄλλων ἀσθενειῶν, σοβαρῶν ἀσθενειῶν, καί πού θά μποροῦσαν νά ἐξαλειφθοῦν σέ πολύ μεγάλο ποσοστό, καί αὐτό θά εἶχε ἕνα συνολικό εὐνοϊκό ἀποτέλεσμα γιά τόν λαό μας, ἕνα συνολικό εὐνοϊκό ἀποτέλεσμα τόσο ἀπό οἰκονομικῆς ἀπόψεως (διότι σύν τῶν ἄλλων πολλῶν οἱ ἀσθένειες τῶν ἑλλήνων εἶναι ἐκεῖνες πού βυθίζουν τήν οἰκονομίαν στό γκρεμό της) ὅσο καί ἀπό πνευματικῆς (βλέπε: νεότερες σοβαρές ἐπιστημονικές μελέτες ὑποδεικνύουν ὅτι ἡ Ω3 πού ἔχει μέσα της τό μουρουνέλαιο, ἀλλά καί τό ἰχθυέλαιο γενικώτερα θά μποροῦσε νά ἀποτρέψει την κατάθλιψη, τίς ἐγκεφαλικές βλάβες στόν ἐγκέφαλο, τήν ἀσθενική μάθηση στούς μαθητές, καί ἕνα σωρό πολλά ἄλλα). Read more »

«ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΗ ΣΠΙΘΑ», Ιανουάριος 1960, αρ. φυλ. 223
Του Μητροπολίτου Φλωρίνης π. Αυγουστίνου Καντιώτου

ΝΕΑ ΘΕΟΤΗΣ

Σύγχρονος εἰδωλολατρία
Γνωρίζομεν, ἀγαπητοί μας ἀναγνῶσται, γνωρίζομεν ὅτι οἱ πρόγονοί μας, ἐνῶ εἶχον προχωρήσει πολὺ εἰς τὴν κοσμικὴν γνώσιν, τὴν τέχνην καὶ τὴν ἐπιστήμην, ἐν τούτοις εἶχον ἄγνοιαν τοῦ ἀληθινοῦ Θεοῦ. Ἀντʼ αὐτοῦ ἐλάτρευον ἀναρίθμητον πλῆθος ψευδῶν θεῶν καὶ θεαινῶν, τῶν ὁποίων τὰ ἀγάλματα-εἴδωλα ἧσαν ἐγκατεσπαρμένα εἰς πᾶν σημεῖον τῆς Ἑλληνικῆς γῆς. Εἰς τὰς Ἀθήνας ἰδίως, ὡς βεβαιοῖ σύγχρονος περιηγητής, τὰ εἴδωλα ἧσαν περισσότερα τῶν ἀνθρώπων. Αὐτὰ τὰ εἴδωλα ἧσαν οἱ θεοί των. Ἀπόλυτον σεβασμὸν ἀπήτουν διὰ τὰ ἄλαλα, κωφὰ καὶ ἀναίσθητα ξόανα. Εἰς τοὺς βωμούς των ὄχι μόνον ζῶα, ἀλλὰ καὶ παιδία, νέοι καὶ νεάνιδες ἐσφάζοντο διὰ νὰ ἐξευμενίσουν τοὺς ἐξωργισμένους θεούς των. Ὅποιος ἐτόλμα νὰ θίξη τὰ εἴδωλα καὶ νὰ ἐκφράση ἀμφιβολίαν περὶ τῆς πραγματικῆς ὑποστάσεως τῶν θεῶν, συνελαμβάνετο καὶ κατεδικάζετο εἰς τὴν ἐσχάτην τῶν ποινῶν.
Ἡ φοβερὰ αὕτη εἰδωλολατρία ἐκυριάρχει, καὶ ὑπὸ τὸ πέλαμ αὐτῆςἀναστέναζεν ἐπὶ χιλιετηρίδος ἡ ἀρχαία Ἑλλάς. Ἐπὶ τέλους ὅμως κατελύθη ὄχι μὲ τὴν φιλοσοφίαν τοῦ Πλάτωνος, καὶ ρητορείαν τοῦ Δημοσθένους, ἀλλὰ μὲ τὸ ἀπλοῦν ὅσον καὶ βαθὺ κήρυγμα τῶν ἀλιέων τῆς Γαλιλαίας. Ἡ θρησκεία τοῦ Ναζωραίου, ἡ ἐν πνεύματι καὶ ἀληθεία λατρεία τοῦ ἀληθινοῦ Θεοῦ ἀντικατέστησε τὴν λατρείαν τῶν εἰδώλων. Τῶ Εὐεργέτη Χριστῶ, τῶ καταλύσαντι τὸ κράτος τῶν εἰδώλων, τῶ Βασιλεῖ τῶν αἰώνων, τιμὴ καὶ δίξα αἰώνιος!

* * *

Ἀλλʼ ἐνῶ τὰ ἀρχαία εἴδωλα κατεκρημνίσθησαν καὶ οὐδεὶς τολμᾶ σήμερον νʼ ἀνεγείρη ναὸν εἰς τὴν Ἀφροδίτην ἤ τὸν Βάκχον καὶ νὰ καλέση καὶ ἄλλους διὰ νὰ προσφέρουν θυσίας εἰς τοὺς βωμούς των, ἐν τούτοις νέα εἴδωλα καὶ θεότητες ἐν τῶ συγχρόνω κόσμω ἐνεφανίσθησαν, καὶ οἱ λάτρεις των φανατικοί, φανατικώτεροι ἐν πολλοῖς τῶν παλαιῶν, καὶ αἱ θυσίαι εἰς τοὺς βωμοὺς τῶν νέων εἰδώλων μεγάλαι καὶ σημαντικαί.
Ποῖα εἶνε τὰ νέα ταῦτα εἴδωλα; Εἶνε κάποιαι λέξεις ποὺ ἀποτόμως εἰσβάλλουν εἰς τὴν δημοσίαν ζωὴν τῶν ἀνθρώπων, περιβάλλονται εὐθὺς ἐξ ἀρχῆς μʼ ἕνα πέπλον μαγείας, προσελκύουν ὁπαδούς, οἱ ὁποῖοι, ἐνῶ δὲν γνωρίζουν τὴν ἐννοιαν ποὺ περικλείουν αἱ λέξεις, αὐτοὶ γίνονται θιασῶται τῶν νέων θεοτήτων, πιπιλίζουν διαρκῶς τὰς λέξεις, ὅπως τὰ παιδιὰ τὶς καραμέλες, καὶ ἀλλοίμονον εἰς ἐκεῖνον, ὅστις θὰ θέση ὑπὸ ἐπίκρισιν ἐστω λεπτομερείας τινὰς ποὺ ἀφοροῦν τὴν λατρείαν τῆς νέας θρησκείας. Read more »