ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΗ ΣΠΙΘΑ» Μάρτιος 1959, αρ.φ. 214
Τοῦ Μητροπολίτου Φλωρίνης π. Αὐγουστίνου Καντιώτου

ΠΟΛΙΟΥΧΟΣ ΠΑΤΡΩΝ Ο ΠΡΩΤΟΚΛΗΤΟΣ;

Καὶ πάλιν, αγαπητοί μας κάτοικοι τῶν Πατρῶν, μὲ τὸ φύλλον τοῦτο δίδομεν τὸ «παρὼν», ἔστω καὶ ἐὰν ἡ φωνή μας, μικρᾶ καὶ ἀσθενής, συμπνίγεται ἀπὸ τὸν δαιμονιώδη θόρυβον τῶν Καρναβαλικῶν ἑορτῶν.
Πρὸ ἑπταετίας ἐδημοσιεύσαμεν καὶ ἐκυκλοφορήσαμεν εἰς τὴν πόλιν σας τὸ πρῶτον κατὰ τοῦ Καρναβάλου ἄρθρον. Ὑβρίσθημεν χυδαίως ὑπὸ τῶν κοσμικῶν κύκλων τῆς πόλεώς σας καὶ τῶν Ἀθηνῶν. Χρονογράφοι μᾶς ἐπετέθησαν διὰ τὰς καλογηρικάς μας ἀντιλήψεις, διὰ τὴν καθυστέρησίν μας εἰς τὸν αἰῶνα τοῦτον τῆς προόδου καὶ τῆς πυρηνιῆς ἐνεργείας… Καὶ ὅταν ἠθελήσαμεν νὰ κατέλθωμεν εἰς τὴν πόλιν ἵνα διʼ εἰρηνικῶν ὅπλων, διὰ τῶν ὅπλων τοῦ φωτός, καταπολεμήσωμεν τὸ καρναβαλικὸν ὄργιον, ἔκπληκτοι εἴδομεν ὅτι ἡ Α. Μ. ὁ Καρνάβαλος διετέλει ὑπὸ τὴν προστασίαν τοῦ Ἐπισήμου Κράτους. Ἐχαρακτηρίσθημεν ὡς ἐπικίνδυνοι εἰς τὴν δημοσίαν ἀσφάλειαν, συνελήφθημεν ἔξω τῶν Πατρῶν καὶ ἐξετοπίσθημεν μακρὰν τῆς πόλεως. Ἕνας Ἕλλην κληρικὸς ποὺ ὑπηρέτησε Πίστιν καὶ Πατρίδα δὲν δύναται νὰ κινηθῆ ἐλευθέρως εἰς τὴν πόλιν σας. Ἔχουν ὅμως κατὰ τὰς ἡμέρας αὐτὰς θέσιν, ἄδειαν κυκλοφορίας, ὅλοι οἱ δανδῆδες, αἱ πόρναι καὶ αἱ παλλακίδες, αἱ ἱέρειαι τῆς ἡδονῆς τῶν Ἀθηνῶν, ποὺ ἔρχονται διὰ νὰ θύσουν καὶ νὰ ἀπολέσουν… Read more »

ΕΥΓΕΝΕΙΣ ΠΟΘΟΙ ΤΗΣ ΝΕΟΤΗΤΟΣ

«Πάντα ὅσα ἔχεις πώλησον καὶ διάδος πτωχοῖς…» (Λουκ. 18,22)

Κυριακὴ ΙΓ΄Λουκᾶ (Λουκ. 18,18-27)
Τοῦ Μητροπολίτου Φλωρίνης π. Αὐγουστίνου Καντιώτου

ΠΡΟΣΕΞΑΤΕ, ἀγαπητοί μου, τὸ σημερινὸ εὐ­αγγέλιο; Νὰ ἔρχεστε στὴν ἐκκλησία τοὐ­λάχιστον ἀπὸ τὸ «Εὐλογημένη ἡ βασιλεία τοῦ Πατρός…» καὶ νὰ προσέχετε τὰ ἱερὰ λόγια. Ἂν πᾶτε στὸ Στάλινγκραντ καὶ στὴ Μόσχα, τὴν ὥρα ποὺ διαβάζεται τὸ Εὐαγγέλιο, ὅ­λοι εἶνε μέσ᾽ στὴν ἐκκλησία· καὶ παρακολουθοῦν καὶ κλαῖ­νε, ἐνῷ ἐμεῖς χασμουριόμαστε. Ἐὰν αὐτὴ τὴν ὥρα καλέσω μιὰ γυναῖκα ἢ ἕναν ἄν­τρα καὶ ρω­τήσω, τί εἶπε ὁ ἀπόστολος – τί εἶπε τὸ εὐ­αγ­γέλιο, ποιός μπορεῖ ν’ ἀπαντήσῃ;…
Γιατί αὐτὴ ἡ ἀδιαφορία γιὰ τὰ μεγάλα καὶ ὑψηλὰ πράγματα; Ὅ,τι ὑψηλό, ὅ,τι μέγα, ὅ,τι ἅγιο, εἶνε μέσα στὸ ἱερὸ Εὐαγγέλιο. Ὁ ἅγιος Κοσμᾶς ὁ Αἰτωλὸς ἔλεγε· Ἅμα ἀνοίγω τὸ Εὐ­αγγέλιο, βρίσκω διαμάντια καὶ μαργαριτάρια.

* * *

Ἀκούσατε λοιπὸν σήμερα τί λέει; Περι­έ­χει βαθύτατα διδάγματα. Μᾶς παρουσιάζει ἕ­ναν ἄνθρωπο τῆς ἐποχῆς τοῦ Χριστοῦ. Ἔρ­χεται στὸν Κύριο καὶ λέει· Χριστέ, ζητῶ βοήθεια!
Τί ἦταν αὐτός; Ἦταν φτωχός, ζητιάνος, ποὺ πεινοῦσε; Ἦταν ἄρρωστος βαρειά, ἀπελπισμένος ἀπὸ γιατροὺς καὶ φάρμακα; Ἦταν γέρος, ποὺ ζητοῦσε στήριγμα καὶ παρηγορία; Τίποτε ἀπ’ αὐτά. Θέλεις τὴν ταυτότητά του; Τί λέει τὸ εὐαγγέλιο· ἦταν ἄνθρωπος μὲ ὅλα τὰ καλά. Ἦταν νέος (βλ. καὶ Ματθ. 19,22), στὸ ἄν­θος τῆς ὡραίας ἡλικίας. Εἶχε ὑγεία· δὲν παρα­πονεῖται γιὰ καμμιά ἀσθένεια. Ἦταν «πλούσι­ος σφόδρα» (Λουκ. 18,23). Εἶχε ἀκόμα καὶ ἀξίωμα, ἦταν «ἄρχων» (ἔ.ἀ. 18,18). Τί ἄλλο ἤθελε; Ἐν τού­τοις δὲν ἔνιωθε εὐτυχής· γιὰ νὰ βεβαιώνεται ἐκεῖνο ποὺ εἶπε ἕνας σοφός· Μὲ τὰ λεφτὰ ὅ­λα μπορεῖς νὰ τ᾽ ἀγοράσῃς, ἐκτὸς ἀπὸ τὴν εὐτυχία. Μυστικὴ εἶνε ἡ πηγὴ τῆς εὐτυχίας. Καὶ ὁ ἄνθρωπος αὐτός, μὲ ὅλ’ αὐτὰ ποὺ εἶχε, μέσα στὴν ψυχή του αἰσθανόταν ἕνα κενό. Γι’ αὐτὸ ζητοῦσε κάτι ἀνώτερο, ὑψηλότερο. Ποιό ἦταν αὐτό; Ζητοῦσε τὴν «ζωὴν αἰώνιον» (ἔ.ἀ.).
Δὲν θαυμάζετε τὸν πόθο του; Μακάρι καὶ σήμερα ἡ νεολαία μας νὰ εἶχε τέτοιες εὐγενεῖς ἀναζητήσεις. Ποιός πιστεύει σήμερα σὲ «ζωὴν αἰώνιον»; Αὐτὸς ὅμως πίστευε. Πίστευε ὅτι ὑπάρ­­χει Θεὸς κι ὅτι πέραν τοῦ τάφου ἀρ­χί­­ζει μιὰ νέα ζωή, ἀπείρως ὡραιοτέρα ἀπ᾽ αὐ­τὴν ἐδῶ. Εἶνε αὐτὸ ποὺ δίδασκαν καὶ ὁ Πλάτων κι ὁ Ἀ­ριστοτέλης, ἡ ἀθανασία τῆς ψυχῆς.
Ποθοῦσε λοιπὸν ὁ νέος αὐτὸς τὴν αἰωνιότητα. Γι’ αὐτὸ ἦρθε στὸ Χριστὸ καὶ ρωτοῦσε· Τί πρέπει νὰ κάνω, γιὰ νὰ γίνω κληρονόμος -μέτοχος τῆς αἰωνιότητος; Κι ὁ Χριστὸς τοῦ ἀπαντᾷ. Τοῦ δίνει ἕνα χρυσὸ κλειδί, μὲ τὸ ὁ­ποῖο μποροῦσε ν’ ἀνοίξῃ τὴν πόρτα τοῦ παρα­δείσου. Τὸ χρυσὸ κλειδὶ ποιό εἶνε; Εἶνε ἡ τήρησις τῶν ἐντολῶν. Τοῦ ὑπενθυμίζει μερι­κὲς ἀπὸ ἐκεῖνες ποὺ δόθηκαν στὸ ὄρος Σινά· τὸ «μὴ μοιχεύσῃς», τὸ «μὴ φονεύσῃς», τὸ «μὴ κλέψῃς», τὸ «μὴ ψευδομαρτυρήσῃς, τίμα τὸν πατέρα σου καὶ τὴν μητέρα σου» (ἔ.ἀ. 18,20). Read more »

ΟΙ ΛΕΓΟΜΕΝΟΙ ΣΥΜΜΑΧΟΙ ΜΑΣ ΕΜΠΑΙΖΟΥΝ!

(Δηλώσεις τοῦ Μητροπολίτου Φλωρίνης π. Αὐγουστίνου Καντιώτου τῆς 30-12-1992)

Ὅπως εἴδαμε καὶ εἰς τὰς χθεσινὰς δηλώσεις τοῦ «πλανητάρχου» Μπούς, ὅστις μετ᾿ ὀλίγον παραδίδει τὴν ἐξουσίαν, αἱ διαθέσεις τοῦ ἀμερικανικοῦ κράτους δὲν εἶνε ὑπὲρ τῆς Ἑλλάδος ἐπὶ τοῦ ζητήματος τῶν Σκοπίων. Παρ᾿ ὅλας τὰς προσπαθείας ποὺ καταβάλλει ἡ σημερινὴ κυβέρνησις ἵνα πείσῃ τοὺς λεγομένους ἐν τῇ Δύσει συμμάχους μας ὑπὲρ τῶν δικαίων τῆς μικρᾶς καὶ μαρτυρικῆς πατρίδος μας Ἑλλάδος, ἡ ὁποία τὰ πάντα ἐθυσίασεν ὑπὲρ τῆς ἐλευθερίας καὶ τοῦ δικαίου, ἐν τούτοις οἱ σύμμαχοί μας δὲν ἔχουν τὴν διάθεσιν νὰ ἐνεργήσουν ὑπὲρ ἡμῶν. Ἕνα ἀρχαῖον ῥητὸν λέγει, ὅτι διὰ νὰ εὕρῃ κανεὶς τὸ δίκαιόν του χρειάζονται τρία τινά. Πρῶτον νὰ ἔχῃ δίκαιον. Δεύτερον νὰ ἠμπορῇ νὰ ὑποστηρίξῃ τὸ δίκαιόν του. Καὶ τρίτον νὰ ὑπάρχῃ ἐκεῖνος ποὺ θὰ τοῦ ἀποδώσῃ τὸ δίκαιον. Ἐν προκειμένῳ ἡ Ἑλλὰς καὶ δίκαιον ἔχει, καὶ ὑποστηρίζει αὐτὸ σθεναρῶς, ἀλλὰ δὲν ὑπάρχει ἐκεῖνος ποὺ θὰ τῆς ἀποδώσῃ τὸ δίκαιον. Ἂς εἴπωμεν τὴν πικρὰν ἀλήθειαν, ὅτι οἱ λεγόμενοι σύμμαχοι μᾶς ἐμπαίζουν! Καὶ ὄχι μόνον τοῦτο, ἀλλὰ καὶ ποικιλοτρόπως ἐξοπλίζουν τὴν Τουρκίαν, ἡ ὁποία μισεῖ θανασίμως τὴν Ἑλλάδα καὶ ἀφορμὴν ζητεῖ νὰ ἐπιτεθῇ κατ᾿ αὐτῆς πρὸς ἐπανίδρυσιν τῆς πάλαι ποτὲ μεγάλης τουρκικῆς αὐτοκρατορίας, ἥτις ἄλλοτε ἔφθασε μέχρι τῶν πυλῶν τῆς Βιέννης. Φόβος ὑπάρχει νὰ ἐπαναληφθοῦν τὰ θλιβερὰ γεγονότα τοῦ 1922, ὅτε εἰς τὸν λιμένα τῆς Σμύρνης τὰ θωρηκτὰ τῶν συμμάχων ἐθεῶντο ἀπαθῶς τὴν σφαγὴν τοῦ ἑλληνικοῦ πληθυσμοῦ, ἐνῷ ὀλίγαι ὁμοβροντίαι θὰ ἠδύναντο νὰ δημιουργήσουν ἀσφαλὲς τρίγωνον, εἰς τὸ ὁποῖον νὰ κατέφευγον προσωρινῶς οἱ Ἕλληνες ἕως ὅτου ἀναχωρήσουν ἐκ τῆς Μ. Ἀσίας. Ὁ δὲ τότε Ἀμερικανὸς πρόξενος Χόρτον, βλέπων τὴν ἄδικον σφαγὴν τοῦ ἑλληνισμοῦ, εἶπε· «Αἰσχύνομαι διότι λέγομαι ἄνθρωπος». Τὸ ἰσλαμικὸν τόξον δυστυχῶς ἐνισχύεται, καὶ αἰτία αὐτοῦ εἰς τὸ βάθος εἶνε, ὅτι ἡ Ἑλλὰς ὡς καὶ οἱ ἄλλοι βαλκανικοὶ λαοὶ (Σερβικός, Ῥουμανικὸς καὶ Βουλγαρικός) εἶνε λαοὶ ὀρθόδοξοι, ἐνῷ οἱ λεγόμενοι ἐν Δύσει σύμμαχοί μας ἐπηρεάζονται ἀπὸ τὸν παπικὸν ὁλοκληρωτισμόν, ὅστις ἐπιθυμεῖ νὰ ἴδῃ τὴν Ὀρθοδοξίαν ἐξαφανιζομένην καὶ τὴν Τουρκίαν ν᾿ ἀναδύεται ὡς φοβερὸν θηρίον τῆς Ἀποκαλύψεως.

Ἔσχατοι καιροί! Ν᾿ ἀπελπισθῶμεν; Ὄχι. Ἀλλ᾿ ἐνώπιον τοιούτου ἐθνικοῦ κινδύνου εἶνε ἀνάγκη ἡ Ἑλλὰς νὰ παρουσιασθῇ ἡνωμένη πολιτικῶς, νὰ ὑπάρξῃ ὁμόνοια καὶ ὁμοψυχία, καὶ νὰ καταβληθοῦν προσπάθειαι πρὸς δημιουργίαν τῆς Βαλκανιάδος κατὰ τὸ ὅραμα τοῦ Ῥήγα Φεραίου. Οὕτω μόνον θὰ δυνηθῶμεν ν᾿ ἀντεπεξέλθωμεν εἰς τὴν φοβερὰν ἀπομόνωσιν, εἰς τὴν ὁποίαν θέλουν νὰ καταδικάσουν τὴν Ἑλλάδα οἱ λεγόμενοι σύμμαχοί μας.

† Ὁ Φλωρίνης Αὐγουστῖνος

Εἰσόδια τῆς Θεοτόκου
21 Νοεμβρίου
 Τοῦ Μητροπολίτου Φλωρίνης π. Αὐγουστίνου Καντιώτου

Η ΝΟΗΤΗ ΠΕΡΙΣΤΕΡΑ

«…Ἡ περιστερὰ ἡ ἀμόλυντος… ἐν σκηνώματι ἁγίῳ κατοικεῖν ᾑρετίσατο» (ᾠδὴ γ΄, β΄ καν. Εἰσοδ., δ΄ τροπ.)

«Ἡ …ἁγνὴ περιστερὰ προσηνέχθη κατοικεῖν ἐν τῷ οἶκῳ τοῦ Θεοῦ…» (ᾠδὴ ς΄, β΄ καν. Εἰσοδ., γ΄ τροπ.)

ΣΗΜΕΡΑ, ἀγαπητοί μου, 21 Νοεμβρίου εἶνε μεγάλη θεομητορικὴ ἑορτή. Ἡ Ἐκκλησία μας ἑορτάζει τὰ εἰσόδια τῆς ὑπεραγίας Θεοτόκου. Τὸ μονάκριβο παιδὶ τοῦ Ἰωακεὶμ καὶ τῆς Ἄννης, ὅταν ἔγινε τριῶν ἐτῶν, τὸ πῆραν οἱ ἅγιοι γονεῖς καὶ τὸ πῆγαν στὸ ναὸ τοῦ Σολομῶντος. Καί, κατ᾿ ἐξαίρεσιν, ἐπετράπη νὰ εἰσέλθῃ στὰ ἅγια τῶν ἁγίων, ὅπου «ἅπαξ τοῦ ἐνιαυτοῦ μόνος ὁ ἀρχιερεὺς» εἰσήρχετο (Ἑβρ. 9,7), καὶ ν᾿ ἀφιερωθῇ στὸ Θεό. Καὶ ἔμεινε ἐκεῖ μέχρι τὴν ἡμέρα ποὺ μνηστεύθηκε τὸν Ἰωσήφ.
Ἡ Παναγία εἶνε τόσο προσφιλής, ὥστε ὀνομάζεται μὲ πολλὰ ὀνόματα. Ὅπως μιὰ μάνα ἀποκαλεῖ τὸ παιδί της μὲ πολλὰ ἐπίθετα γιὰ νὰ ἐκφράσῃ μ᾿ αὐτὰ τὴν ἀγάπη της, ἔτσι καὶ ὁ λαός μας, ποὺ ἀγαπᾷ τὴν Παναγία σὰ᾿ μάνα του. Ἂν ἀνοίξουμε τὰ βιβλία τῆς Ἐκκλησίας, ἡ Παναγία ἔχει πάνω ἀπὸ ἑκατὸ ὀνόματα. Λέγεται Ἐλεοῦσα, Γοργοεπήκοος, Γλυκοφιλοῦσα, Προυσιώτισσα, Μυρτιδιώτισσα… Ἀνεξάντλητος ὁ κατάλογος τῶν τίτλων της.
Στὴν ὑμνολογία τῶν Εἰσοδίων μεταξὺ τῶν ἄλλων χαρακτηρισμῶν της ἡ ὑπεραγία Θεοτόκος ὀνομάζεται καὶ περιστερά· «…Ἡ περιστερὰ ἡ ἀμόλυντος… ἐν σκηνώματι ἁγίῳ κατοικεῖν ᾑρετίσατο» (ᾠδὴ γ΄, β΄ καν. Εἰσοδ., δ΄ τροπ.) καὶ «Ἡ …ἁγνὴ περιστερὰ προσηνέχθη κατοικεῖν ἐν τῷ οκῳ τοῦ Θεοῦ…» (ᾠδὴ ς΄, β΄ καν. Εἰσοδ., γ΄ τροπ.). Ἔτσι τὴν ὀνομάζει καὶ ἡ ὑμνολογία τοῦ Ἀκαθίστου ὕμνου· «Ἡ περιστερά, ἡ τὸν ἐλεήμονα ἀποκυήσασα, χαῖρε, ἀειπάρθενε…» (θ΄ ᾠδὴ καν.). Γιατί ἆραγε ἡ Παναγία ὀνομάζεται περιστερά;

* * *

Ὁ χαρακτηρισμὸς τῆς Παναγίας ὡς περιστερᾶς ὑπενθυμίζει ἕνα συγκλονιστικὸ γεγονὸς τῆς παγκοσμίου ἱστορίας, τὸ ὁποῖο ξέρουμε ὅλοι ἀπὸ τὸ σχολεῖο. Εἶνε ὁ κατακλυσμός.
Οἱ ἄνθρωποι εἶχαν ἁμαρτήσει πολύ. Καὶ μολονότι ὁ Θεὸς περίμενε τὴ μετάνοιά τους 120 χρόνια, κανείς δὲ᾿ μετανοοῦσε. Καὶ ξαφνικά, μιὰ μέρα ποὺ δὲν περίμεναν, ὁ ἥλιος σκοτείνιασε· σύννεφα σκέπασαν τὸν οὐρανό, καὶ ἄρχισε νὰ βρέχῃ. Ἦταν μιὰ βροχὴ καταῤῥακτώδης. Ἔβρεχε ὄχι μιὰ καὶ δυὸ ὧρες, ὄχι μιὰ μέρα, ἀλλὰ σαράντα μέρες καὶ σαράντα νύχτες! Τὰ ποτάμια φούσκωσαν, ἡ στάθμη τῶν λιμνῶν καὶ τῶν θαλασσῶν ὑψώθηκε πολύ. Τὰ νερὰ σκέπασαν ὅλες τὶς κορφὲς τῶν βουνῶν, καὶ τὶς ὑψηλότερες ἀκόμα. Καὶ κάθε ζωντανὴ ὕπαρξις πνίγηκε! Μόνο ὁ Νῶε μαζὶ μὲ τὴν οἰκογένειά του σώθηκαν, ὀκτὼ ἐν ὅλῳ ψυχές.
Φαντάζεστε τὸ Νῶε στὴν κιβωτό; Κλεισμένος στὸ σκοτεινὸ σκάφος θὰ ἀγωνιοῦσε καθὼς τὰ κύματα μετέφεραν τὴν κιβωτὸ ἐδῶ κ᾿ ἐκεῖ.
Ὅταν πέρασε ἀρκετὸ διάστημα, ὁ Νῶε ἄνοιξε ἕνα παράθυρο τῆς κιβωτοῦ καὶ ἄφησε νὰ βγῇ ἔξω ἕνα περιστέρι. Τὸ περιστέρι πέταξε πέταξε, καὶ γύρισε πίσω στὴν κιβωτό, γιατὶ τὸ νερὸ σκέπαζε ἀκόμα τὴ γῆ καὶ δὲ᾿ βρῆκε σημεῖο νὰ πατήσῃ. Μετὰ ἀφήνει ἕνα κόρακα· ὁ κόρακας δὲν ἐπέστρεψε· βρῆκε πτώματα πολλά. Μετὰ ἀπὸ λίγο στέλνει πάλι τὸ περιστέρι. Καὶ τότε τὸ περιστέρι ἐπέστρεψε κρατώντας στὸ ῥάμφος του ἕνα κλαδὶ ἀπὸ ἐλιά. Χάρηκε ὁ Νῶε καὶ δόξασε τὸ Θεό· ἦταν σημάδι ὅτι χαμήλωσαν τὰ νερὰ καὶ φάνηκαν τὰ δέντρα. Ἔκτοτε ὁ κλάδος τῆς ἐλιᾶς εἶνε σύμβολο τῆς εἰρήνης, ποὺ ποθοῦν ὅλοι.
Γιατί τὰ λέμε αὐτά; Read more »

Κυριακὴ Θ΄ Λουκᾶ (Λουκ. 12,16-21· 14,35)
Τοῦ Μητροπολίτου Φλωρίνης π. Αὐγουστίνου Καντιώτου

ΤΟ ΑΓΧΟΣ ΤΟΥ ΠΛΕΟΝΕΚΤΟΥ

«Καὶ διελογίζετο ἐν ἑαυτῷ λέγων· Τί ποιήσω…;»  (Λουκ. 12,17)

ΑΚΟΥΣΑΤΕ τὸ εὐαγγέλιο. Μᾶς ὁμιλεῖ γιὰ μιὰ παραβολὴ τοῦ Κυρίου. Σ᾿ αὐτὴν ὁ Χριστὸς ζωγραφίζει τὴν εἰκόνα τοῦ πλεονέκτου.
Μὲ τὴ φτωχή μου γλῶσσα θὰ προσπαθήσω ν᾿ ἀναπαραστήσω τὴν εἰκόνα τῆς σημερινῆς παραβολῆς.

* * *

Εἶνε νύχτα. Τὰ πουλιὰ κοιμοῦνται πάνω στὰ κλαδιά τους καὶ τὰ νήπια στὶς κούνιες τους. Οἱ ἐργατικοὶ ἄνθρωποι, μετὰ ἀπὸ τὸν κόπο καὶ τὸ μόχθο τῆς ἡμέρας, ἀναπαύονται στὰ σκληρὰ κρεβάτια τους. Κι αὐτοὶ ἀκόμα οἱ φυλακισμένοι κλείνουν τὰ βλέφαρά τους πίσω ἀπὸ τὰ κάγκελλα τῆς φυλακῆς.
Ἕνας μόνο δὲν κοιμᾶται. Σὰν τὸ φίδι στριφογυρίζει πάνω στὸ κρεβάτι του καὶ διαλογίζεται διαρκῶς· «Τί ποιήσω…;» (Λουκ. 12,17). «Τί νὰ κάνω;…». Ποιός τὸ λέει αὐτό; Τὸ λέει ὁ πλούσιος μεγαλοκτηματίας. Εἶχε ἐξαιρετικὴ εὐφορία τὸ ἔτος ἐκεῖνο. Ὅλα εὐλογία Θεοῦ. Τί ἔπρεπε νὰ κάνῃ; Νὰ εὐχαριστήσῃ τὸ Μεγαλοδύναμο. Ἀλλ᾿ αὐτὸς τίποτε. Σκεπτόταν, ὅτι οἱ ἀποθῆκες του εἶνε πλέον μικρὲς καὶ δὲ᾿ χωροῦν. Καὶ διαρκῶς ἔλεγε· «Τί νὰ κάνω…;».
Εὔκολο ἦταν τὸ πρόβλημά του. Μποροῦσε νὰ τὸ λύσῃ ἀμέσως. Ἀφοῦ κρατοῦσε ὅ,τι τοῦ χρειάζεται γιὰ τὸν ἑαυτό του καὶ τὴν οἰκογένειά του, τὰ ὑπόλοιπα θὰ τὰ τοποθετοῦσε σὲ ἀποθῆκες ἀσφαλείας, ποὺ ὑπῆρχαν· δηλαδή, στὰ στομάχια τῶν δυστυχισμένων ἀνθρώπων. Ἔτσι θὰ λυνόταν τὸ πρόβλημα. Ἀλλὰ δυστυχῶς τέτοιο πρᾶγμα δὲν σκεπτόταν.
Ἐπὶ τέλους βρίσκει λύσι. Θὰ γκρεμίσῃ τὶς ἀποθῆκες του, θὰ χτίσῃ νέες μεγάλες, θὰ συγκεντρώσῃ ἐκεῖ ὅλα τὰ ἀγαθά του, καὶ θὰ πῇ στὴν ψυχή του· Ψυχή μου, «ἔχεις πολλὰ ἀγαθὰ» γιὰ χρόνια πολλά· «ἀναπαύου, φάγε, πίε, εὐφραίνου» (Λουκ. 12,18-19). Τέτοια σκεπτόταν. Ἀλλὰ λογάριαζε χωρὶς τὸν ξενοδόχο. Δὲ᾿ σκεπτόταν, ὅτι ἡ ζωὴ εἶνε σύντομη.
Αἴφνης τὰ μεσάνυχτα τοῦ χτυπάει κάποιος ὀχληρὸς καὶ ἀνεπιθύμητος ἐπισκέπτης. Εἶνε ὁ χάρος. Ἔφτασε ἡ ὥρα σου, λέει, καὶ δὲν ἔχεις καθόλου προθεσμία… Κ᾿ ἐκείνη τὴ στιγμὴ ὁ πλούσιος πεθαίνει, γιὰ νὰ βρεθῇ πλέον μπροστὰ στὴ δικαιοσύνη τοῦ Θεοῦ. Read more »

ΤΑ ΑΙΤΙΑ ΤΩΝ ΣΕΙΣΜΩΝ’ ΑΥΓΟΥΣΤΙΝΟΣ ΚΑΝΤΙΩΤΗΣ

https://www.youtube.com/watch?v=RIGyEvbo1-c

TΟΥ ΛΑΖΑΡΟΥ ΑΡΑΒΑΝΗ

Ο ΘΕΟΣ Η ΑΜΑΡΤΙΑ ΚΑΙ ΟΙ ΣΕΙΣΜΟΙ-ΑΠΟΨΗ ΑΣΚΗΤΩΝ ΑΓΙΟΥ ΟΡΟΥΣ
ΑΝΑΔΗΜΟΣΙΕΥΟΥΜΕ ΕΝΑ ΕΠΙΚΑΙΡΟ,ΤΩΡΑ ΜΕ ΤΟΝ ΤΕΛΕΥΤΑΙΟ ΜΕΓΑΛΟ ΣΕΙΣΜΟ ΤΩΝ 6.5R,ΑΡΘΡΟ,ΣΤΗΝ ΕΠΟΧΗ ΜΑΣ ΔΕ,ΑΚΟΜΑ ΠΙΟ ΕΠΙΚΑΙΡΟ.
ΘΕΟΚΛΗΤΟΥ ΜΟΝΑΧΟΥ ΔΙΟΝΥΣΙΑΤΟΥ
Αγιον Όρος , της Θειας Μεταμορφώσεως.1978, Θεόκλητος Διονυσιάτης Μοναχός.
Αποσπάσματα από θεολογικό δοκίμιο μετά τους σεισμούς στην Θεσσαλονίκη
πηγή:http://www.40blog.com/blog.php?user=ANARGYROI
Φίλοι και αδελφοί εν Χριστώ, Θεσσαλονικείς, με παρακάλεσαν να γράψω τις σκέψεις μου, αναφορικά με τους τρομακτικούς σεισμούς της πόλης σας, προκειμένου να τις δημοσιεύσουν προς διαφώτιση του λαού.
Βέβαια ένας πιστός και μάλιστα μονάχος της Ορθόδοξης Εκκλησίας που βρίσκεται σχεδόν αδιάλειπτα σε μυστική σχέση με τον Θεό και που ζει με πνευματική αίσθηση της παρουσία της Θειας Πρόνοιας, δεν έχει καμία αμφιβολία ότι τα πάντα γίνονται υπό την αδιάκοπη άκτιστη ενέργεια και εποπτεία του Θεού, κατά το προηγούμενο θέλημα της ευδοκίας Του ή κατά το επόμενο της παραχωρήσεως.
Παρά τη σαφή βεβαιότητά μου όμως σ` αυτό το θέματα, σκέφτηκα να καταφύγω σε φίλους μου Ησυχαστές, που ευλαβούμαι για την αγιότητά τους, τη σοφία τους, την εσωτερική και την θεολογική τους παιδεία, ώστε κι εγώ ν` απαλλαγώ από την ευθύνη της προσωπικής μου γνώμης, αλλά και το υπόψη θέμα να κατοχυρωθεί από κάθε πλευρά.
Πράγματι πήρα το καστανένιο ραβδί μου και το πρωί αναχώρησα προς τα ερημικότερα μέρη του Άγιου Όρους. Σε δυο ώρες περίπου έφτασα στην ασκητική καλύβα των παλιών φίλων μου Ησυχαστών. Read more »

ΤΟ ΔΙΛΕΠΤΟ ΤΗΣ ΧΗΡΑΣ ΣΤΗΝ ΚΟΖΑΝΗ

ΕΚΑΤΟ ΔΡΑΜΙΑ ΦΑΚΕΣ

(Ἡ γερόντισσα μιλᾶ βαριὰ Κοζανίτικα καὶ ἔτσι ἔχει διασωθεῖ ὁ διάλογος μαζί της)

ΧΡΟΝΟΓΡΑΦΗΜΑ «ΔΥΤΙΚΗΣ ΜΑΚΕΔΟΝΙΑΣ»
(Ἐβδομαδιαία ἐφημερίδα Κοζάνης 1965)

Ἕνα πρωϊ ἔκανε τὴν ἐμφάνισή της στὴν Ἑστία Συσσιτίων, ποὺ εἶχε δημιουργήσει ἡ πίστη καὶ ἡ ἀγάπη πρὸς τὸν πλησίον τοῦ πατέρα Αὐγουστίνου, μιὰ γριούλα, διπλωμένη στὰ δυὸ ἀπ’ τὸ βάρος ποὺ τῆς ἔδιναν τὰ χρόνια ποὺ σήκωνε στὴν καμπουριασμένη ράχη της, ἀργοσέρνοντας τὰ πόδια της καὶ κρατώντας στὰ χέρια της ἕνα σακουλάκι, ἐνῶ μὲ τ’ ἄλλο στηρίζονταν στὸν τοῖχο, νὰ μὴ γονατίση ἀπ’ τὴν πεῖνα. Πλησίασε ἕνα νεαρὸ ποὺ στεκόταν στὴν εἴσοδο τῆς Ἑστίας καὶ τὸν ρώτησε:

―Ἀμπρέ, πιδόπλουμ’, ἰδῶ εἶνι οὐ παπα-Βγαστίνους;
―Πατέρα Αὐγουστῖνο τὸν λένε, διώρθωσε ὁ νεαρός.
―Μὴ μὶ συνιρίζισι, γιέ μ’ ! Ἀγράμματ’ γυναῖκα εἶμι κι δὲν τὰ κλώθου καλά. Κι ἄν κάμνου κι κάναν ἀλάθους, ἂς μὶ σχουρέσ’ οὐ Θός!
―Δὲν πειράζει… Μέσα εἶναι. Τί τὸν θέλεις, γιαγιά;
―Χαλέβου νὰ τοὺν γ’ ἰδῶ ψίχα, κὶ νὰ τοὺν δώσου κὰτ’ ἀπ’ τοὺν φιρα…
―Ἔλα μαζί μου...
Τὴν ἔπιασε ἁπαλὰ ἀπ’ τὸ μπράτσο καὶ τὴν ὡδήγησε στὸ γραφειάκι, ποὺ βρισκόταν στὴν ἄκρη τῆς αὐλῆς. Πλησίασε τὴ θύρα καὶ φώναξε στὸν πατέρα Αὐγουστῖνο.
―Γέροντα! Μιὰ γριούλα ζητάει νὰ σὲ δῇ.
―Ἂς περάση, ἀκούστηκε ἡ φωνὴ του ἀπὸ μέσα.
―Ἔλα, γιαγιά! Καὶ τὴν πέρασε στὸ γραφειάκι.
Μόλις ἡ γριούλα εἶδε τὸν πατέρα Αὐγουστῖνο, αὐθόρμητα ἔσκυψε νὰ τοῦ φιλήσῃ τὸ χέρι. Ἐκεῖνος τὸ ἀποτράβηξε μαλακὰ καὶ πιάνοντας τὸ δικό της χέρι, τῆς τὸ φίλησε μὲ σεβασμό. Ξαφνιάστηκε ἡ γριούλα ἀπὸ τούτη τὴ χειρονομία του. Τὰ ‘χασε γιὰ μιὰ στιγμὴ καὶ σὰν συνῆλθε λιγάκι, εἶπε:
―Μπᾶ, γιέ μ’! Τ’ ἦταν ἰτούτου πάλι! Παπᾶς νὰ φ’λάῃ τοῦ χέρ’! Ποιὸς τούειδιν κὶ πῶς νὰ τ’ ἀκούσ’ν οἱ ἄλλοι; Read more »

ΚΙΝΔΥΝΕΥΕΙ Η ΕΥΡΩΠΗ ΑΠΟ ΤΟ ΙΣΛΑΜ 1961

__________

________

ΞΑΝΑΖΩΝΤΑΝΕΥΕΙ ΤΟ ΙΣΛΑΜ, ΔΕΝ ΤΟ ΠΗΡΑΜΕ ΧΑΜΠΑΡΙ

(Προφητικός λόγος του Μητροπολίτου Φλωρίνης π. Αυγουστίνου Καντιώτου, που είδε πριν από 55 χρόνια, στις 26-2-1961, τον κίνδυνο που θα διέτρεχε η Ευρώπη από το Ισλάμ. Η Ορθόδοξη Ελλάδα ήταν το φρένο στη επέκταση του Ισλαμισμού, γι” αυτό με τόση λύσσα την πολέμησαν και την πολεμούν οι σκοτεινές δυνάμεις).

Η ΟΡΘΟΔΟΞΙΑ ΕΙΝΑΙ Η ΕΜΠΡΟΣΘΟΦΥΛΑΚΗ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΣΜΟΥ

«…Ξέρεις πόσο αἷμα ἔχυσε ἡ Ἐκκλησία μας για ν᾽ ἀναχαιτίσῃ – ποιό; τὸ Ἰσλάμ. Ἄχ! ζωντανεύει πάλι τὸ Ἰσλάμ, θηρίο ποὺ κοιμόταν – δὲν πή­ραμε χαμπάρι. Δὲν θέλω τώρα νὰ μπῶ στὴν πο­λιτική, εἶνε ἔξω ἀπὸ τὸ στόχο μου. Ξύπνησε πάλι τὸ Ἰσλὰμ μὲ κεφαλὲς πολλές… Τί κῦ­μα τῆς ἀβύσσου εἶν᾽ αὐτό! Σὰ ν᾽ ἀκούω Ἀποκάλυψι. Εἶδα νὰ βγαίνῃ θηρίο ἀπὸ τὴν ἔρημο, τὸ θηρίο τοῦ Μωάμεθ· καὶ προχώρησε, καὶ ἔφθα­σε μέχρι ποῦ; μέχρι τὴ Βιέννη. Καὶ ἀπέναντί του στάθηκε – ποιός ἐδῶ στὴν Ἀνατολή; ἡ ἐμ­­προσθοφυλακή, ἡ Ὀρθοδοξία μας.

Σήμερα ἀκοῦμε στὴν Ἐκκλησία «Αἰωνία ἡ μνήμη» τῶν πατέρων, ὅλων ἐκείνων ποὺ μᾶς παρέδωσαν τὴν Ὀρθοδοξία κ᾽ ἔφθασε μέχρι τὰ χρόνια μας. Δυὸ ἑκατομμύρια σφάχτηκαν σὰν ἀρνιὰ ἀπὸ τὸν ἀντίχριστο Κεμὰλ στὴ Μικρὰ Ἀσία. Κ᾽ ἐμεῖς φρουροῦμε γι᾽ αὐτὸν στὴ Θεσσαλονί­κη. Ὅταν περνάω καὶ τὸ βλέπω, ῥαγίζει ἡ καρδιά μου νὰ βλέπω Ἕλληνες φαν­τάρους νὰ φυλᾶνε τό μνῆμα τοῦ θηρίου αὐτοῦ τῆς Ἀποκαλύψεως.

ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ ΙΕΡΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΣ ΠΕΙΡΑΙΩΣ

Ἀκτὴ Θεμιστοκλέους 190, 185 39 ΠΕΙΡΑΙΕΥΣ, Τηλ. +30 210 4514833, Fax +30 210 4518476e-mail: impireos@hotmail.com

ΑΝΑΚΟΙΝΩΘΕΝ

Ἐν Πειραιεῖ τῆ17ῃ/11/2015

Μετά τά ἀποτρόπαια καί τραγικά ἐγκλήματα τῆς δολοφονίας ἀθώων Γάλλων συνναθρώπων μας ἀπό τά δυστυχισμένα νεαρά θύματα τοῦ λεγομένου Ἰσλαμικοῦ Κράτους πού χρηματοδοτεῖ ἀφειδῶς ἡ Σαουδική Ἀραβία καί τό Κατάρ καί τοῦ ὁποίου συνεργός στό λαθρεμπόριο τοῦ πετρελαίου τῆς Μοσούλης καί τοῦ Κιρκούκ εἶναι ἡ γείτων Τουρκία (3.000.000 δολλάρια ἡμερησίως εἶναι ὁ τζίρος τοῦ λαθρεμπορίου τοῦ Ἰσλαμικοῦ Κράτους) καί τήν τηλεοπτική ἐμφάνιση ἰδιοκτήτου ἰσλαμικῆς ἱστοσελίδας πού προσπάθησε νά πείσει γιά τό δῆθεν φιλειρηνικό πρόσωπο τοῦ Ἰσλάμ συμμετέχων σέ συζήτηση μέ πολιτικά πρόσωπα ἄμοιρα σχετικῶν γνώσεων ἐπαναδημοσιεύομε λόγῳ ἐπικαιρότητος ἀνοικτή ἐπιστολή πρός τόν συγκεκριμένο Μουσουλμάνο καί ἀπάντησή μας σέ συνέντευξη Μουσουλμάνου Καθηγητή τοῦ ΑΠΘ σχετική μέ τό ἴδιο θέμα. Read more »

Μικρὸ ἀπόσπασμα τῆς «ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΗΣ ΣΠΙΘΑΣ», 1960, αρ. φυλ. 230
μὲ θέμα «ΟΡΘΟΔΟΞΙΑ ΚΑΙ ΠΑΝΘΕΪΣΜΟΣ»
Τοῦ Μητροπολίτου Φλωρίνης π. Αὐγουστίνου Καντιώτου

Η ΙΕΡΑΡΧΙΑ ΝΑ ΜΗΝ ΕΠΗΡΕΑΖΕΤΑΙ

ΑΠΟ ΤΑ ΣΧΟΛΙΑ ΚΑΙ ΤΙΣ ΚΡΙΣΕΙΣ ΤΟΥ ΑΠΙΣΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ

«…Ὡς κληρικὸς τῆς Ὀρθοδοξίας, ὁ ὁποῖος κατὰ τὴν φρικτὴ στιγμὴ τῆς χειροτονίας μου ἄκουσα καὶ ἐγὼ τό˙ «Λάβε τὴν Παρακαταθήκην καὶ φύλαξον ταύτην μέχρι τῆς δευτέρας τοῦ Χριστοῦ παρουσίας», θεωρῶ βαρὺ νὰ σιωπήσω ἐπὶ θεμάτων πίστεως. Δειλὸ καὶ ἄνανδρο θὰ μὲ κατηγορήση ἡ συνείδησις μου ἐὰν σιωπήσω καὶ δὲν ὑπερασπίσω τὰ ὑψηλὰ δόγματα τῆς Ὀρθοδόξου πίστεως. Καὶ μὴ ἀνεχόμενος τοῦτον τον ἔλεγχον τοῦτον τῆς συνειδήσεώς μου μετὰ πολλῆς συγκινήσεως γράφω τὸ παρόν ἄρθρο, καὶ ἐλάχιστος ἐγὼ ἱερομόναχος, ὁ ὁποῖος ἀνιδιοτελῶς ὑπηρέτησα Πίστιν καὶ Πατρίδα, διαμαρτύρομαι καὶ παρακαλῶ τὴν Ἱεραρχίαν, ἡ ὁποία τὶς ἡμέρες αὐτὲς θὰ συνεδριάση, να ἐπιληφθῆ τοῦ σπουδαιοτάτου τούτου θέματος καὶ νὰ ἐπιδιώξη συντόμως τὴν κατὰ τοὺς Ἱ. Κανόνας λύσιν τοῦ προβλήματος, μὴ ἐπηρεαζόμενη ἀπὸ τὰ σχόλια καὶ τὰς κρίσεις τοῦ ψυχροῦ, ἀδιαφόρου καὶ ἀπίστου κόσμου, ὁ ὁποῖος τὰς ὑπὲρ Ὀρθοδόξου πίστεως φωνὰς τῶν πιστῶν τῆς Ἐκκλησίας τέκνων ἀποκαλεῖ ἄκαρπον Βυζαντινολογίαν…
Ἀδελφοὶ καὶ Πατέρες! Σκέπτομαι τίνος εἴμεθα στρατιῶται, ὑπὸ ποίαν σημαίαν στρατευόμεθα, ποίους ἡρωϊκοὺς ἀγωνιστὰς εἶχε ἡ Ἐκκλησία μας, πῶς αὕτη πολεμοῦσε καὶ νικοῦσε τὶς πλάνες καὶ τὶς αἱρέσεις καὶ ἐθριάμβευε παντοῦ, καὶ ἐμεῖς νὰ πράξωμεν ἀναλόγως. Ἄλλως θʼ ἀποδειχθῶμεν ἀνάξιοι υἱοὶ καὶ θυγατέρες τῆς ΟΡΘΟΔΟΞΙΑΣ.

Συνέχεια σελ. 53-56, του βιβλίου «ΚΛΕΙΣΤΕ ΤΙΣ ΤΗΛΕΟΡΑΣΕΙΣ», εκδοση 1981
του Μητροπολίτου Φλωρίνης π. Αυγουστίνου Καντιώτου που εξαντλήθη·

ΕΚΛΕΙΣΑΝ ΤΙΣ ΤΗΛΕΟΡΑΣΕΙΣ

 Ολίγοι; Αλλʼ εκλεκτοί αγωνισταί!

Χίλιοι! Ελάχιστος, θα μας είπητε, ο αριθμός, εάν λάβωμεν υπʼ όψιν, ότι τα 9/10 των κατοίκων της γωνίας αυτής της γης βλέπουν τηλεόρασιν. Είνε παρατηρημένον, ότι κατά τας ώρας, κατά τας οποίας προβάλλονται εκ της μικράς οθόνης αγώνες ποδοσφαίρου και προκαλείται γενικόν ενδιαφέρον, οι δρόμοι και αι πλατείαι είνε έρημοι, και όλοι, ως να τελήται μυσταγωγία, είνε συγκεντρωμένοι εις τας οικίας δια την απόλαυσιν του θεάματος. Αποδεικνυόμεθα λαός, ο οποίος ως προς την δίψαν του θεάματος υπερβάλλει τον Ρωμαϊκόν λαόν της παρακμής, ο οποίος διʼ ουδέν άλλο έζη, ειμή μόνον διʼ άρτον και θεάματα.
Και τότε μεν τα θεάματα του ιπποδρομίου έβλεπον μόνον οι κάτοικοι της Ρώμης. Αλλά σήμερον τα θεάματα, αισχρότερα και αγριώτερα των θεαμάτων της εποχής εκείνης, δια μέσου της τηλεοράσεως βλέπει αναρίθμητο πλήθος ανθρώπων. Βλέπουν χωρίς να εκτίθενται εν υπαίθρω εις τον καύσωνα του θέρους ή το ψύχος του χειμώνος. Βλέπουν εν αναπαύσει εις τους οίκους των, οι οποίοι κατά την ώραν των τηλεοπτικών εκπομπών μεταβάλλονται εις ιπποδρόμια και αρένας και οίκους ανοχής.
Και οι οφθαλμοί δεν χορταίνουν, κατά το Γραφικόν, να βλέπουν ό,τι εγκληματικόν, ανήθικον και αισχρόν. Βλέπουν χωρίς έλεγχον, χωρίς τύψιν συνειδήσεως. Ηδονίζονται, ως να πίνουν ηδύποτα και να τρώγουν εκλεκτά εδέσματα. Ούτω παρουσιάζονται τα θεάματα εις τους οφθαλμούς της συγχρόνου μοιχαλίδος και διεστραμμένης γενεάς, ενώ πρόκειται περί κοπροφαγίας.
Τι είνε, λοιπόν, εν συγκρίσει προς το μέγα πλήθος των τηλεθεατών τα χίλια άτομα, τα οποία έλαβον απόφασιν να μην βλέπουν τηλεόρασιν; Ναι, μικρός, ελάχιστος αριθμός. Αναλογεί ένας προς 9.000 τηλεθεατάς. Αλλʼ ενώ είνε ελάχιστος ο αριθμός, είνε διʼ ημάς παρήγορον σημείον, σημείον που μαρτυρεί, ότι ο κόπος δεν πηγαίνει εξ ολοκλήρου χαμένος. Δυνάμεθα και ημείς οι ελάχιστοι να είπωμεν το του Αποστόλου˙ «Ὁ κόπος ἡμῶν οὐκ ἔστι κενὸς ἐν Κυρίω» (Α Κορ. 15, 58).
Ο ελάχιστος αυτός αριθμός αποδεικνύει, ότι μέσα εις τον ελληνικόν λαόν υπάρχουν εκλεκταί, ηρωικαί ψυχαί, αι οποίαι, όταν δείξη τις εις αυτάς τας κορυφάς της ευαγγελικής ηθικής, ελκύονται από τα ύψη, και, παρʼ όλην την πίεσιν του κοσμικού περιβάλλοντος, κατορθώνουν να προχωρήσουν προς τας κορυφάς. Μία δε αναμφισβήτητος κορυφή της ευαγγελικής ηθικής είνε η εντολή του Κυρίου, η οποία συνιστά, όχι μόνον το σώμα του ανθρώπου να είνε καθαρόν από τα βδελυρά σαρκικά αμαρτήματα, αλλά και αυτή ακόμη η όρασις να είνε καθαρά από θεάματα και ινδάλματα του αμαρτωλού, πορνικού και διεφθαρμένου κόσμου. Είνε η κραυγή του προφήτου, ο οποίος παρακαλεί τον Θεόν να τον ενδυναμώση, ώστε να νικήση τον πειρασμόν των ματαίων θεαμάτων «Ἀπόστρεψον τοὺς ὀφθαλμούς μου τοῦ μὴ ἰδεῖν ματαιότητα» (Ψαλμ. 118, 37).
Ναι! Η θέα αισχρών θεαμάτων είνε αμάρτημα το οποίον καταδικάζει η ευαγγελική ηθική. Διότι εκ του οράν προέρχεται το εράν. Εκ της αισχράς οράσεως ο αισχρός έρως και αι βδελυραί και ακατανόμαστοι πράξεις. Πας οφθαλμός πρέπει να κλείεται προ των αισχρών θεαμάτων, οποία παρουσιάζονται από της μικράς και της μεγάλης οθόνης. Ναι, πας οφθαλμός! Read more »

Συνέχεια σελ. 49-53, του βιβλίου «ΚΛΕΙΣΤΕ ΤΙΣ ΤΗΛΕΟΡΑΣΕΙΣ», εκδοση 1981
του Μητροπολίτου Φλωρίνης π. Αυγουστίνου Καντιώτου (εξαντλήθη)·

  ΚΑΙ ΠΑΛΙΝ: »ΚΛΕΙΣΤΕ ΤΙΣ ΤΗΛΕΟΡΑΣΕΙΣ»

«Εἰσβάλλουν οἱ βάρβαροι…»

«ΝΑΡΚΩΤΙΚΟ ΜΕ ΤΗΝ ΠΡΙΖΑ»

Πολλοί, αγαπητοί μου αναγνώσται, πολλοί, όταν ήκουσαν το σύνθημα «Κλεῖστε τὶς τηλεοράσεις», εξερράγησαν εις γέλωτας, βέβαιοι δια την αποτυχίαν της προσπαθείας. – Ο Επίσκοπος Φλωρίνης, είπον, επιχειρεί νέαν εκστρατείαν, η οποία, ως έγραψεν παλαιότερον δημοσιογράφος, παρομοιάζεται με τας εκστρατείας του μυθικού εκείνου ήρωος, του Δον Κιχώτη κατά των ανεμομύλων… Εις ένα λαόν, ο οποίος έχει μεθύσει κυριολεκτικώς από την τηλεόρασιν, η σύστασις «Κλεῖστε τὶς τηλεοράσεις» ομοιάζει με την σύστασιν εις αλκοολικόν να παύση να πίνη αλκοόλ. Κάτι χειρότερον από το αλκοόλ είνε η μανία της τηλεοράσεως, η οποία κατέλαβε μικρούς και μεγάλους. Ως έγραψεν Αμερικανίς δημοσιογράφος, η Μαίρη Ουίν, η τηλεόρασις είνε το ναρκωτικόν με την πρίζαν. Πατάς το κουμπί, συνδέεις την συσκευήν με το ηλεκτρικόν ρεύμα, και ιδού από εκατοντάδας χιλιόμετρα, ως διʼ αστραπής, φθάνουν διάφοροι ζωηραί εικόνες, αι οποίαι παρουσιάζουν ποικιλίαν πραγμάτων. Βλέπεις και ακούεις και παραδίδεσαι εις το μαγικόν αυτό κουτί ευκολώτερον από ό,τι παρεδόθησαν εις την Κίρκην οι σύντροφοι του Οδυσσέως. Νεωτέρα Κίρκη, απείρως χειροτέρα της παλαιάς Κίρκης, αποδεικνύεται η τηλεόρασις. Η τηλεόρασις έχει γίνει ένα είδος πρώτης ανάγκης, ο επιούσιος άρτος του συγχρόνου κόσμου. Οι πολλοί δεν ημπορούν να ζήσουν χωρίς τηλεόρασιν. Εάν δια τον α΄ η τον β΄ λόγον η συσκευή δεν λειτουργει, οι τηλεθεαταί δεν υποφέρουν την στέρησιν της, εκνευρίζονται, αναστατώνουν το οικογενειακόν περιβάλλον, ωρύονται και βλασφημούν, ιδίως όταν η διακοπή γίνεται εις έργον που έχει διʼ αυτούς μεγάλο ενδιαφέρον. Μανιώδης καπνιστής δεν θα εστεναχωρείτο δια την έλλειψιν τσιγάρων τόσον, όσον στενοχωρείται ο μανιώδης θεατής της τηλεοράσεως όταν στερήται ταύτης. Ορθώς λοιπόν έχει λεχθή, ότι οι τηλεθεαταί προσβάλλονται από ένα νέον είδος ναρκομανίας, το οποίον είνε χειρότερον από το πάθος, το οποίον προκαλούν τα συνήθη ναρκωτικά. Και τα μεν ναρκωτικά διώκονται απηνώς, ενώ η δια της τηλεοράσεως εις βάθος και έκτασιν ενεργουμένη νάρκωσις όχι μόνον δεν διώκεται, αλλά και διατελεί υπό την προστασίαν του Κράτους!
Άνω των 2.000.000 τηλεοράσεις λειτουργούν εις την μικράν μας Πατρίδα. Καθημερινώς δε και αυξάνονται. Σπίτι, το οποίον δεν έχει τηλεόρασιν θεωρείται οπισθοδρομικόν. Πτωχοί υπάλληλοι και εργάται υποβάλλονται εις στερήσεις, δια να προμηθευθούν συσκευάς τηλεοράσεως. Επειδή δε εν Ελλάδι δεν υπάρχει εργοστάσιον κατασκευής τηλεοράσεων, η μικρά μας Πατρίς διαρκώς εξάγει συνάλλαγμα διʼ αγοράν συσκευών τηλεοράσεως. Λιτότητα και οικονομίαν συνιστούν εσχάτως οι κυβερνώντες τον τόπον τούτον. Αλλʼ εάν ετόλμων νʼ απαγορεύσουν την εκ του εξωτερικού εισαγωγήν τηλεοράσεων επί χρονικόν τι διάστημα, όλοι θα διεμαρτύροντο και θα εζήτουν την διακοπήν της απαγορεύσεως πράγματος, το οποίον, ως ανωτέρω είπομεν, αποτελεί διʼ αυτούς είδος πρώτης ανάγκης. Τα παιδιά ιδίως προτιμούν να μείνουν νηστικά, παρά να μη ίδουν τηλεόρασιν. Αι δε κραυγαί των μικρών καταπαύουν μόλις αι μητέρες πατήσουν το κουμπί. Τότε και μόνον επικρατεί ησυχία. Όλοι σιωπούν και βυθίζονται εις την νιρβάνα, τον ψευδή παράδεισον, τον οποίον δημιουργούν αι εκπομπαί.

Χίλιοι περίπου έκλεισαν τας T.V.

Έλα τώρα συ, μέσα εις αυτόν τον κόσμον, ο οποίος έχει καταληφθή από την μανίαν αυτήν της τηλεοράσεως, έλα να είπης «Κλείστε τις τηλεοράσεις»! Read more »

Τοῦ ἀποστόλου καὶ εὐαγγελιστοῦ Ματθαίου
16 Νοεμβρίου
Ὁμιλία τοῦ Μητροπολίτου Φλωρίνης π. Αὐγουστίνου Καντιώτου

ΕΛΑ, ΠΑΙΔΙ ΜΟΥ, ΣΤΗΝ ΕΚΚΛΗΣΙΑ!

Απὸ χθές, ἀγαπητοί μου, μπήκαμε στὴ νηστεία τῶν Χριστουγέννων. Ὕστερα ἀπὸ σα­­ράντα μέρες θ᾽ ἀκούσουμε τὸ χαρμόσυνο μήνυμα τῶν ἀγγέλων «Δόξα ἐν ὑψίστοις Θεῷ καὶ ἐπὶ γῆς εἰρήνη, ἐν ἀνθρώποις εὐδοκία» (Λουκ. 2,14). Τώρα εἶνε περίοδος προετοιμασίας, περί­οδος νηστείας. Νηστείας ὅμως ὄχι τόσο αὐστη­ρᾶς ὅ­­πως τὴ Μεγάλη Σαρα­κοστή. Ἡ νηστεία τῶν Χριστου­γέννων εἶνε ἐπιεικής· ἐπιτρέπεται τώ­ρα καὶ λάδι, ἐπιτρέπεται ἀκόμα καὶ ψάρι. Οἱ Χριστια­νοὶ λοιπὸν πρέπει νὰ νηστέψουν.
Σήμερα 16 Νοεμβρίου ἑορτάζει ὁ ἀπόστολος καὶ εὐαγγελιστὴς Ματθαῖος. Ὁ ἅγιος Ματ­θαῖος μᾶς φωνάζει. Τί μᾶς λέει; Ν᾽ ἀγαποῦ­με. Τί ν᾽ ἀγαποῦμε; τὰ σπίτια μας, τὰ κτήματα, τὰ ζῷα, τὰ παιδιά, τὶς γυναῖκες; Κι αὐτὰ βέβαια. Ἀλλὰ παραπάνω ἀπ᾽ ὅλα ν᾽ ἀγαποῦμε Ἐκεῖ­νον – ποὺ δὲν τὸν ἀγαποῦμε κι ὅμως πρέπει νὰ τὸν ἀγαποῦμε μὲ ὅλη τὴν ψυχὴ καὶ μὲ ὅλο τὸ εἶναι μας· τὸν Κύριο ἡμῶν Ἰησοῦν Χριστόν.

* * *

Τί ἦταν λοιπὸν ὁ ἅγιος Ματθαῖος; Ἄνθρωπος σὰν κ᾽ ἐμᾶς, ἁμαρτωλὸς ὅπως κ᾽ ἐμεῖς. Ἀ­πὸ τὰ δισεκατομμύρια ποὺ ἔζησαν ἐπάνω στὸ φλοιὸ τῆς γῆς, ἕνας μόνο ὑπῆρξε ἀναμάρτητος· «εἷς ἅγιος, εἷς Κύ­ριος, Ἰησοῦς Χριστός, εἰς δόξαν Θεοῦ Πατρός· ἀμήν» (Φιλ. 2,11 καὶ θ. Λειτ.). Ὅλοι οἱ ἄλλοι εἴμεθα ἁμαρτωλοί. Ἀλλὰ ἁμαρτωλὸς ἀπὸ ἁμαρ­τω­λὸ διαφέρει. Ἄλλος ἔχει λιγώτερα ἁμαρτήμα­τα, ἄλλος περισσότερα. Ὁ Ματθαῖος ἦταν ἕνας μεγάλος ἁμαρτωλός. Ποιό ἦ­ταν τὸ ἐπάγ­γελμά του, τί δουλειὰ ἔκανε;
Μερικὰ ἐπαγγέλματα βοηθοῦν τὸν ἄνθρωπο νὰ εἶνε ἅγιος. Ὑπάρχουν ἄλλα ποὺ δὲν βοηθοῦν. Ἐπαγγέλματα ποὺ βοη­θοῦν εἶνε λ.χ. τοῦ γε­ωργοῦ – τὸ πρῶτο ἐπάγγελμα. Ἁ­γιασμένα τὰ χέρια ἐκείνων ποὺ καλλιεργοῦν τὴ γῆ. Ἐ­πί­σης τὸ ἐπάγγελμα τοῦ ποιμέ­νος, τοῦ βοσκοῦ. Σβήνουν πιὰ τὰ ἐπαγ­γέλματα αὐτά. Τώρα ὅλοι προτιμοῦν ἐργασίες ἄνετες· θέλουν τὸ παιδάκι τους νὰ γίνῃ μηχανικός, δάσκαλος, καθηγητής… Εὐλογημένο ἐπίσης ἐπάγγελμα εἶνε ὁ ἐργάτης γενικῶς.
Ὁ Ματθαῖος εἶχε ἄλλο ἐπάγγελμα. Ἦταν δη­μόσιος ὑπάλληλος, εἰσπράκτορας· εἰσέπραττε τοὺς δημοσίους φόρους. Read more »

ΣΩΣΤΕ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ

(Πατῆστε τὸν τίτλο καὶ διαβᾶστέ το ὁλόκληρο καὶ σελιδοποιημένο σὲ.pdf)

ΤΟΥ ΛΑΖΑΡΟΥ ΑΡΑΒΑΝΗ

ΑΓΙΑ ΓΡΑΦΗ: «Ἐάν ὁ Υἱός σᾶς ἐλευθερώσει θά εἶστε πραγματικά ἐλεύθεροι» (Ἰω. 8,36).

ΘΕΡΜΗ ΠΑΡΑΚΛΗΣΗ

• ΟΠΟΙΟΣ ΓΝΩΡΙΖΕΙ ΤΟΝ ΜΟΝΑΧΟ ΕΦΡΑΙΜ , ΠΟΥ ΕΥΡΙΣΚΕΤΑΙ ΣΕ ΕΛΛΗΝΟΡΘΟΔΟΞΟ ΜΟΝΑΣΤΗΡΙ ΣΤΗΝ ΑΡΙΖΟΝΑ ΤΗΣ ΑΜΕΡΙΚΗΣ, ΝΑ ΣΤΕΙΛΕΙ ΤΟ ΠΑΡΟΝ ΜΗΝΥΜΑ (σελίς 14 – ΔΡΑΣΗ & ΘΕΡΑΠΕΙΑ).

ΝΑ ΠΡΟΣΠΑΘΟΥΜΕ ΣΤΗΝ ΑΛΗΘΙΝΗ ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΣΗ ΤΟΥ ΠΑΙΔΙΟΥ

Καί νά μήν ξεχνᾶμε, ἐκεῖνο ποῦ ἔλεγαν ἀκόμα καί οἱ ἅγιοι, καί τό ἔλεγαν εὐσυνείδητα καί ἐν πλήρη γνώση, γιά νά κατατροπώνουν τήν ὑπερηφάνεια: «ΑΝ ΚΑΤΙ ΚΑΛΟ ΠΡΑΞΩ, (ἤ πράξουμε) ΤΟ ΟΦΕΙΛΩ (ἤ τό ὀφείλουμε) ΜΟΝΟ ΣΤΟΝ ΑΓΙΟ ΘΕΟ, ΓΙΑΤΙ ΔΙΚΕΣ ΜΟΥ (ἤ δικές μας) ΠΡΑΞΕΙΣ ΕΙΝΑΙ ΜΟΝΟ ΟΙ ΑΜΑΡΤΙΕΣ» .

ΑΓΙΑ ΓΡΑΦΗ: «Ἐάν ὁ Υἱός σᾶς ἐλευθερώσει θά εἶστε πραγματικά ἐλεύθεροι» (Ἰω. 8,36).

ΕΝΗΜΕΡΩΤΙΚΟ ΣΗΜΕΙΩΜΑ ΠΡΟΣ ΤΟΥΣ ΑΝΑΓΝΩΣΤΕΣ.
ΤΙ ΠΕΡΙΛΑΜΒΑΝΕΙ ΤΟ ΠΑΡΟΝ ΕΝΤΥΠΟ

Τό παρόν ἔντυπο περιλαμβάνει:
1) Τόν πρόλογο (Αὐγουστίνου Καντιώτη, καί λίγα λόγια ἀπό το συγγραφέα Λ. Α.) .
2) Τό (σύντομο- σελ. 7-15 )

Κεφάλαιο Α! μέ τίς ἑνότητες:
α) ΔΙΑΓΝΩΣΗ
β) ΠΑΡΟΜΟΙΩΣΗ
γ) ΔΡΑΣΗ καί ΘΕΡΑΠΕΙΑ
Τό Κεφάλαιο Β!
3) ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ ΓΙΑ ΤΟ ΘΕΜΑ ΜΑΣ ΑΝΑΛΥΤΙΚΑ.
Διαβάζοντας τό Α! Κεφάλαιο μέ τίς τρεῖς ἑνότητες ὁ ἀναγνώστης λαμβάνει τήν κεντρική ἰδέα τοῦ θέματος στό παρόν πόνημα. Τό Β! Κεφάλαιο εἶναι ἀναλυτικώτερη ἐμβάθυνση τοῦ θέματος τοῦ Κεφάλαιου Α! μέ στοιχεῖα μέσα ἀπό ὀρθόδοξα χριστιανικά βιβλία καί συμπεράσματα τό κατά δύναμιν ἀπό τόν συγγραφέα Λ. Α. –

ΠΡΟΛΟΓΟΣ

ΔΥΟ ΑΠΟΣΠΑΣΜΑΤΑ ΟΜΙΛΙΑΣ ΑΥΓΟΥΣΤΙΝΟΥ ΚΑΝΤΙΩΤΗ

Ο ΧΡΙΣΤΟΣ ΜΑΣ ΣΩΖΕΙ. ΑΠΟ ΤΙ;
«…καὶ καλέσεις τὸ ὄνομα αὐτοῦ Ἰησοῦν» (Ματθ. 1,21)

Read more »

ΤΟΥ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΟΥ ΦΛΩΡΙΝΗΣ π. ΑΥΓΟΥΣΤΙΝΟΥ ΚΑΝΤΙΩΤΟΥ

Δεν θα μεινει τιποτε κρυφο, ολα θα φανερωθουν

«Εν ημέρα ότε κρινεί ο Θεός τα κρυπτά των ανθρώπων κατά το ευαγγέλιόν μου δια Ιησού Χριστού» (Ρωμ. 2,16)

Τα κρυπτά των ανθρώπων

Από όσα διαπράτουν οι άνθρωποι, ελάχιστα συλλαμβάνει ο νόμος. Νομίζετε ότι αυτοί που βρίσκονται στη φυλακή είναι οι μόνοι εγκληματίες; Λίγοι είναι μέσα. Από τα χίλια εγκλήματα ένα πιάνει η τσιμπίδα, και από αυτά πιάνει το μικρότερο. Τα μεγαλύτερα είναι σκεπασμένα. Τα ’χει ο διάβολος κλεισμένα στο ψυγείο. Υπάρχουν εγκλήματα!… Βλέπεις το φτωχό, κλέβει πέντε κουλούρια στο δρόμο και ο ταλαίπωρος μπαίνει στη φυλακή. Και βλέπεις τον άλλο με τα μεγάλα αξιώματα να κάνει βουτιές στα δημόσια ταμεία, να κλέβει συνεχώς, να χτίζει πολυκατοικίες, να πηχτώνει τη θάλασσα από καράβια, κ’ είναι ελεύθερος και περπατάει έξω σαν κύριος. Υπάρχουν κλοπές που δεν τις έχει ανακαλύψει κανένας έφορος. Υπάρχουν συζυγικές και οικογενειακές απάτες καλυμμένες. Ο άντρας απατά τη γυναίκα, κι αυτή η δυστυχής τον θεωρεί σαν άγγελο. Το αγόρι ή το κορίτσι έχουν παραστρατήσει, κ’ οι γονείς το αγνοούν… Υπάρχουν ψευδομάρτυρες που άπλωσαν τα βρωμερά τους χέρια στο Ευαγγέλιο και έστειλαν τον αθώο στη φυλακή. Υπάρχουν εγκλήματα ασύλληπτα. Κλέφτες, πόρνοι, μοιχοί, περπατούν ελεύθεροι και τους δέχονται παντού με ανοικτές τις πόρτες. Αυτά είναι «τα κρυπτά των ανθρώπων».

Περίμενε, θα τα ξεσκεπάσει και θα τα τιμωρήσει ο Θεός

-Και που είναι ο Θεός, θα πείτε, που είναι η δικαιοσύνη;… Περίμενε, «μηδένα προ του τέλους μακάριζε». Το λέει καθαρά ο σημερινός απόστολος. «Κρινεί ο Θεός τα κρυπτά». Θα ξεσκεπάσει και θα τιμωρήσει ο Θεός τα κρυμμένα αμαρτήματα. Όσο κι αν παίζει το κρυφτούλι ο άνθρωπος, θα έρθει ώρα της αλήθειας. Έχουμε παραδείγματα πολλά. Κι αφήνω την αγία Γραφή, πιάνω την κοινωνία. Το είπε ο Κύριος «Δεν θα μείνει τίποτε κρυφό, όλα θα φανερωθούν. Θέλετε παράδειγμα;
Προ ετών συνέβει το εξής. Ένας κακός σύζυγος είπε στη γυναίκα του. Πάμε στο βουνό ν’ αναπνεύσουμε αέρα; Δεν υποπτεύθηκε τίποτα η ταλαίπωρη και τον ακολούθησε. Read more »

Κυριακὴ Η΄ Λουκᾶ (Λουκ. 10,25-37)
Τοῦ Μητροπολίτου Φλωρίνης π. Αὐγουστίνου Καντιώτου

ΠΟΙΟΣ ΑΛΛΟΣ ΕΙΝΕ ΤΟΣΟ «ΠΛΗΣΙΟΝ» ΟΣΟ Ο ΧΡΙΣΤΟΣ;

«Τίς οὖν τούτων τῶν τριῶν πλησίον δοκεῖ σοι γεγονέναι;… Ὁ ποιήσας τὸ ἔλεος μετ᾿ αὐτοῦ»(Λουκ. 10,36)

ΑΚΟΥΣΑΤΕ, ἀγαπητοί μου, τὸ ἱερὸ καὶ ἅγιο Εὐαγγέλιο. Πρὶν διαβάσῃ ὁ ἱερεὺς τὸ Εὐαγγέλιο λέει· «Σοφία· ὀρθοί…». Τί σημαίνει αὐτό; Σημαίνει, ὅτι αὐτὸ ποὺ θὰ διαβάσῃ εἶνε σοφό, εἶνε ἀληθινό, δὲν ἔχει μέσα τίποτε τὸ ψευδές. Τὸ Εὐαγγέλιο εἶνε καθαρὸ χρυσάφι.
Γι᾿ αὐτὸ νὰ ἀκοῦμε τὸ Εὐαγγέλιο μὲ προσοχὴ καὶ νὰ τὸ ἐφαρμόζουμε στὴ ζωή μας. Τὸ ἐφαρμόζουμε; Ἂν τὸ ἐφαρμόζαμε, τότε ἡ γῆ αὐτὴ θὰ ἦταν παράδεισος. Τώρα ποὺ δὲν τὸ ἐφαρμόζουμε, ἡ γῆ αὐτὴ ἔγινε κόλασις.

* * *

Σήμερα τὸ Εὐαγγέλιο εἶνε μιὰ ἀπὸ τὶς ὡραιότερες παραβολὲς ποὺ εἶπε ὁ Κύριος. Τί λέει ἡ παραβολὴ αὐτή;
Κάποιος ἄνθρωπος ξεκίνησε ἀπὸ τὴν πρωτεύουσα τοῦ Ἰσραήλ, τὰ Ἰεροσόλυμα, καὶ βάδιζε νὰ πάῃ στὴν Ἰεριχώ. Στὸ δρόμο ποὺ πήγαινε ἦταν κρυμμένοι λῃσταί. Τὸν σταμάτησαν, τὸν χτύπησαν, τὸν πλήγωσαν, τὸν ἔψαξαν, βρῆκαν τὰ χρήματα ποὺ εἶχε, τὰ πῆραν ὅλα, καὶ κατόπιν τὸν ἄφησαν ἐκεῖ νὰ κυλιέται στὸ χῶμα ἀπὸ τὸν πόνο, κι αὐτοὶ ἐξαφανίστηκαν μέσα στὸ ἄγριο δάσος.
Ὁ τραυματίας εἶχε ἀνάγκη βοηθείας. Βοήθεια! φώναζε. Νά κ᾿ ἔρχεται ἕνας καβάλλα στὸ ἄλογό του. Ἦταν ἱερεύς, ἄνθρωπος τοῦ Θεοῦ. Τὸν εἶδε, ἀλλὰ προσπέρασε ἀστραπιαίως. Βοήθεια! φωνάζει πάλι ὁ τραυματίας. Νά κ᾿ ἔρχεται ἕνας λευΐτης, δηλαδὴ διάκονος ποὺ ὑπηρετοῦσε στὸ θυσιαστήριο τοῦ ναοῦ. Τὸν κοίταξε, ἀλλὰ ἔφυγε κι αὐτός.
Ὁ τραυματίας κινδύνευε ν᾿ ἀποθάνῃ. Νά τώρα ἔρχεται κάποιος ἄλλος. Τὸν βλέπει ὁ χτυπημένος. Ὤχ χάθηκα! λέει. Ἦταν ἐχθρός του. Περίμενε τώρα πλέον νὰ τοῦ δώσῃ αὐτὸς τὴ χαριστικὴ βολὴ καὶ νὰ τὸν ἀποτελειώσῃ. Ἀλλ᾿ αὐτὸς τὸν πλησίασε. Κατέβηκε ἀπὸ τὸ ζῷο του. Τὸν περιποιήθηκε. Τοῦ ἔπλυνε τὶς πληγὲς μὲ κρασὶ καὶ τὶς ἄλειψε μὲ λάδι. Κ᾿ ἐκεῖ στὸν ἔρημο τόπο ἔσχισε τὸ πουκάμισό του, τό ᾿κανε ἐπίδεσμο, καὶ τοῦ ἔδεσε τὶς πληγές. Μετὰ τὸν ἀνέβασε στὸ ζῷο του καὶ τὸν πῆγε σ᾿ ἕνα πανδοχεῖο, σ᾿ ἕνα χάνι. Ἐκεῖ ὅλη νύχτα ἔμεινε στὸ προσκέφαλό του. Τὸ πρωΐ, ὅταν θὰ ἔφευγε, ἔδωσε ἐντολὴ στὸν ξενοδόχο νὰ περιποιηθῇ τὸν τραυματία, καὶ ὅ,τι ξοδέψῃ ἀνέλαβε νὰ τὰ πληρώσῃ αὐτός.
Αὐτὴ εἶνε ἡ παραβολή. Ἀλλὰ ἡ παραβολὴ ἄλλα λέει κι ἄλλα ἐννοεῖ. Ποιός εἶνε ὁ ἄνθρωπος ποὺ ἔπεσε στοὺς λῃστάς; Ποιοί εἶνε λῃσταί; Ποιός εἶνε ὁ ἱερεύς; Ποιός εἶνε ὁ λευΐτης; Ποιός εἶνε ὁ Σαμαρείτης; Αὐτὰ θέλουν ἑρμηνεία. Ἂς ἀπαντήσουμε πολὺ σύντομα. Read more »