ΜΗ ΚΛΟΝΙΣΘΕΙΤΕ, ΜΗ ΔΕΙΛΙΑΣΕΤΕ ΜΗ ΦΟΒΗΘΕΙΤΕ

Ἀπὸ τὸ βιβλίο «Ἀκολούθει μοι», σελ.326
Τοῦ Μητροπολίτου Φλωρίνης π. Αὐγουστίνου Καντιώτου

Ώ πισταί ψυχαί! Ὁσοιδήποτε και εάν είναι οι σεισμοί που σείουν την οἰκουμένην, ὁσαδήποτε και εάν είναι τα ἐρείπια, τα ὁποία συσσωρεύουν καθημερινώς η απιστία και η διαφθορά του αιώνος μας, σεις μη κλονισθείτε. Έχετε βράχον, επί του οποίου μπορείτε να σταθείτε. Έχετε άγκυρα, εκ της οποίας δύνασθε να εξαρτηθείτε. Έχετε φως, δια να περιπατείτε εν αυτώ. Έχετε Ήλιον, ο οποίος ανέτειλεν εκ του τάφου. Έχετε Iησούν Eσταυρωμένον και Aναστάντα εκ νεκρών. Tι δειλιάζετε; Tι φοβείσθε; Δεύτε προσκυνήσωμεν και προσπέσωμεν Aυτώ, Xριστώ τω Nικητή του θανάτου, τω Nεκρεγέρτη, τω Nικοποιώ, τω Bασιλεί των αιώνων.

MH ΦΟΒΑΣΑΙ ΧΡΙΣΤΙΑΝΕ

______________

_____________

ΑΝΑΜΝΗΣΕΙΣ ΤΟΥ π. Κοσμᾶ Παλαιογιάννη

γιὰ τὸν Μητροπολίτη Φλωρίνης π. Αὐγουστῖνο Καντιώτη·

  45 χρόνια προσπαθοῦσα νὰ καταλάβω ἄν εἶναι ἄνθρωπος σαν και ἐμᾶς

Σὲ ἡλικία 15 ἐτῶν μὲ ἀξίωσε ὁ Θεὸς νὰ βρεθῶ πλησίον τοῦ π. Αὐγουστίνου. Νὰ βρεθῶ καὶ νὰ μαθητεύσω σ᾿ αὐτὴ τὴ μεγάλη πατερικὴ καὶ προφητικὴ καὶ ἁγία μορφή. ᾿Αλήθεια, πόσα δὲν θὰ μποροῦσε νὰ γράψη κάποιος γιὰ τὸν ἄνθρωπο αὐτὸν τοῦ Θεοῦ! ᾿Επειδὴ ὅμως πολλὰ εἰπώθηκαν καὶ γράφτηκαν γιὰ τὸν π. Αὐγουστῖνο, γι᾿ αὐτὸ ἐγὼ θὰ ἤθελα νὰ σταθῶ καὶ νὰ παρουσιάσω ὡρισμένα περιστατικὰ ἀπὸ τὴ ζωή του ποὺ μοῦ ἔκαναν ἰδιαίτερη ἐντύπωσι.

Πρὶν ἀναφερθῶ στὰ περιστατικά, θὰ ἤθελα νὰ πῶ ὅτι ἀπὸ τὴν ἡμέρα ποὺ τὸν γνώρισα μέχρι σήμερα ποὺ εἶμαι 60 ἐτῶν, ποτὲ δὲν μπόρεσα νὰ καταλάβω τί σόϊ ἄνθρωπος εἶναι αὐτός. Τὸν κοιτοῦσα, τὸν ἄκουγα ὧρες ὁλόκληρες καὶ προσπαθοῦσα νὰ τὸν καταλάβω. Νὰ καταλάβω, δηλαδή, ἂν εἶναι ἄνθρωπος σὰν κι ἐμᾶς τοὺς ἄλλους. Θὰ μοῦ πῆτε γιατί τὸ λέω αὐτό· Γιατὶ ὁ π. Αὐγουστῖνος μπορεῖ νὰ ζοῦσε ἀνάμεσά μας ὅμως τὸ μυαλό του, ἡ καρδιά του, ἡ σκέψις του, ἡ ζωή του καὶ ὅλη ἡ ὕπαρξίς του, σοῦ ἔδιναν τὴν ἐντύπωσι ὅτι δὲν βρισκόταν στῆ γῆ! ᾿Αδιαφοροῦσε γιὰ τὰ κοσμικὰ καὶ ἐπίγεια πράγματα. Γιὰ τὸν π. Αὐγουστῖνο τὸ κέντρο τῆς ζωῆς του ἦταν ὁ Χριστὸς καὶ ἡ ἁγία Του ᾿Εκκλησία, καὶ ἡ ἀγάπη του γιὰ τὴν ῾Ελλάδα. Read more »

ΑΦΙΕΡΩΜΑ ΣΤΟ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗ ΦΛΩΡΙΝΗΣ ΑΥΓΟΥΣΤΙΝΟ ΚΑΝΤΙΩΤΗ
ΓΙΑ ΤΗ ΣΥΜΠΛΗΡΩΣΗ 100 ΧΡΟΝΩΝ ΖΩΗΣ

Ἀπόσπασμα ἀπὸ τὸ περιοδικό «Ὀρθόδοξη Παρουσία», τ. 82/Ἰάν. – Ἀπρ. 2007, σ.σ. 18-21

Τοῦ π. Ἀμβροσίου Κουτσουρίδη

Μαρτυρία

«…Προσωπικὴ κατάθεση ἑνὸς αὐτόπτου καὶ αὐτηκόου μάρτυρος γιὰ τὸν ἄνδρα, τὸν ὁποῖο ἡ Ἐκκλησία μου κατέστησε Ἐπίσκοπο τοῦ τόπου, ὅπου ὅρισε ὁ Θεὸς νὰ γεννηθῶ. Ὡς ἐκ τούτου δὲν διεκδικεῖ πληρότητα καὶ δὲν ἐπιθυμεῖ νὰ προστεθεῖ σὲ κάποια ἐπετειακὴ ἢ ἄλλη σχετικὴ συλλογή. Ἄλλωστε, ἕτεροι συγγραφεῖς, περισσότερο ἢ λιγότερο ἁρμόδιοι τοῦ γράφοντος, ἔχουν ἤδη καταγράψει ἀναλυτικὰ καὶ ἐμπεριστατωμένα πτυχὲς τοῦ μακροῦ βίου καὶ τῆς προσφορᾶς τοῦ π. Αὐγουστίνου – «πάτερ Αὐγουστῖνε!»· αὐτὴ εἶναι ἡ ἀγαπημένη του προσφώνηση καὶ γι᾽ αὐτὸ τὸ λόγο θὰ κάνω χρήση της στὸ ἑξῆς.

Ὅταν μὲ ρωτοῦν, πῶς θὰ περιέγραφα συντόμως τὸ πρόσωπο τοῦ π. Αὐγουστίνου, ἀπαντῶ συνήθως μὲ τὶς ἀκόλουθες λέξεις: λάτρης τοῦ ἁγιογραφικοῦ καὶ πατερικοῦ λόγου, ἀσκητικὸς καὶ ἁπλοῦς, δυναμικὸς καὶ ζηλωτής…

Δύο στιγμιότυπο μὲ τὸν π. Αὐγουστῖνο

α) Συνωστιζόμασταν, μικροὶ καὶ μεγάλοι, στὴν ὑπόγεια αἴθουσα τοῦ μητροπολιτικοῦ κτηρίου, κάθε Τετάρτη βράδυ, γιὰ τὴν κατήχηση. Τὸ καρδιοχτύπι ξεκινοῦσε ἀπὸ τὴν πρώτη στιγμή, διότι στὴν ἀρχὴ τοῦ νέου γινόταν ἀνακεφαλαίωση τοῦ προηγουμένου μαθήματος μὲ τὴ μορφὴ ἐρωτήσεων. Χρειαζόταν ἐγρήγορση καὶ ἑτοιμότητα, διότι ὁ π. Αὐγουστῖνος ἐκτιμοῦσε τὴν ταχύτητα καὶ τὴν ἀκρίβεια τῶν ἀπαντήσεων. Ἀκολουθοῦσε ἡ ἀνάπτυξη τοῦ νέου ἁγιογραφικοῦ ἀναγνώσματος, ἡ ὁποία γινόταν πάντοτε μὲ φλόγα ψυχῆς καὶ ζωντάνια πνεύματος. Ὁ λόγος ἁπλός, διανθισμένος μὲ πληθώρα πρακτικῶν παραδειγμάτων καὶ ἐφαρμογῶν μὲ στόχο ―θὰ ἔλεγα πάντοτε― τὸ ἄναμμα ἢ τὸ συνδαύλισμα τοῦ ἱεραποστολικοῦ ζήλου. Ἀξίωμα τοῦ π. Αὐγουστίνου ἦταν ἡ μαρτυρία Ἰησοῦ Χριστοῦ καὶ τούτου ἐσταυρωμένου στὸν κόσμο. Πολλὰ ἔχουν εἰπωθεῖ γιὰ τὶς μεθόδους ποὺ ἐφήρμοσε ὁ ἴδιος καὶ πρότεινε καὶ στοὺς ἄλλους νὰ υἱοθετήσουν, γιὰ νὰ ἐπιτύχουν αὐτὸν τὸν σκοπό. Ἐνῶ ὁρισμένοι τὶς κρίνουν ὀρθόδοξες (παραδεκτές), ἄλλοι τὶς θεωροῦν ἐν πολλοῖς ἀνορθόδοξες (ἀπαράδεκτες). Πάντως ὁ π. Αὐγουστῖνος ἦταν ἡ ἄλλη φωνὴ στὰ τῆς Ἐκκλησίας πράγματα, ὅ,τι κι ἂν αὐτὸ σημαίνει. Ἡ κρίση ἀνήκει στὸν Θεὸ καὶ τὴν Ἐκκλησία Του.
Ἕνα ἀπὸ αὐτὰ τὰ βραδινά, κι ἐνῶ μιλοῦσε ὁ π. Αὐγουστῖνος, ξαφνικὰ ἔγινε διακοπὴ ρεύματος. Τίποτε δὲν ἐπιτρεπόταν νὰ διαταράξει τὸ κήρυγμα τοῦ λόγου τοῦ Θεοῦ, γι᾽ αὐτὸ καὶ λίγα δευτερόλεπτα μετὰ τὴν ἔκπληξη ἀπὸ τὴν ἀπρόσμενη συσκότιση ἀκούστηκε ἐπιτακτικὴ ἡ φωνὴ τοῦ Γέροντος: «Φῶς! Φῶς!». Ψηλαφώντας τὸ σκοτάδι ἕνα ἀπὸ τὰ πνευματικά του παιδιὰ κίνησε ν᾽ ἀναζητήσει στὸν ἐπάνω ὄροφο κεριά, τὰ ὁποῖα θὰ ἔδιναν τὴ δυνατότητα στὸν π. Αὐγουστῖνο νὰ συνεχίσει ἀπρόσκοπτα τὸ λόγο. Τὴ σιγὴ τῆς προσμονῆς διέκοψε ὁ ἦχος καὶ φυσικὰ ἡ φλόγα ἑνὸς ἀναπτήρα, ἡ ὁποία ἔσχισε τὸ σκοτάδι καὶ πρόσφερε χαρὰ στὸ γέροντα Ἐπίσκοπο. «Μπράβο, μπράβο, παιδί μου», εἶπε ἀπευθυνόμενος στὴ σιλουέτα ποὺ βαστοῦσε τὸν ἀναπτῆρα καὶ συνέχισε: «Ἔλα ἐδῶ». Ὁ ἀκροατὴς πλησίασε προσεκτικὰ κι ὅταν ὁ π. Αὐγουστῖνος ἀντιλήφθηκε ποιός εἶνε, εἶπε δυνατά: «Σὲ τσάκωσα! Καπνίζεις;». Τραντάχτηκε ἡ αἴθουσα ἀπὸ τὰ γέλια μας καὶ θαυμάσαμε τὴν εὐστροφία τοῦ γέροντος Ἐπισκόπου, ὁ ὁποῖος συνέχισε χαμογελώντας: «Καλά, δὲν πειράζει… ἀλλὰ νὰ τὸ κόψεις, ἄρρωστος ἄνθρωπος…». Πολὺ πρὶν τὴ σύγχρονη παγκόσμια ποινικοποίηση τοῦ καπνίσματος, ὁ π. Αὐγουστῖνος εἶχε κινήσει ἐκστρατεία ἐνάντια στὶς βλαβερὲς συνέπειες τοῦ καπνοῦ μὲ τὴ μνημειώδη λαϊκὴ ρήση: «Τὸ τσιγάρο εἶναι τὸ λιβάνι (τὸ θυμίαμα) τοῦ διαβόλου»! Ἐν τῷ μεταξὺ τὰ κεριὰ εὑρέθησαν, ἡ παρένθεση τοῦ ἐπεισοδίου μὲ τὸν καπνιστὴ ἔκλεισε, καὶ ὁ π. Αὐγουστῖνος ὁλοκλήρωσε ἄλλο ἕνα μάθημα, στὰ πλαίσια τοῦ ἰσοβίου ἀγῶνος του γιὰ τὴ χριστιανικὴ διαπαιδαγώγηση τῶν μελων τῆς Πολιτείας τοῦ Θεοῦ…

* * *

β) Πρέπει νὰ ἦταν μέσα Μαΐου τοῦ 1995. Ὁ π. Αὐγουστῖνος δὲν αἰσθανόταν καλὰ καὶ ἀποσύρθηκε στὸ ἀπέριττο, γεμᾶτο μόνο μὲ βιβλία, δωμάτιό του στὸν δεύτερο ὄροφο τοῦ μητροπολιτικοῦ κτηρίου. Ἀγνόησα τὴν ἀνάγκη του γιὰ ἀνάπαυση καὶ τὸν ἀναζήτησα, γιὰ νὰ μοῦ ὑπαγορεύσει ὁ ἴδιος τὶς ἀπαντήσεις τοὐλάχιστον στὶς ἐπιστολὲς ἐκεῖνες, οἱ ὁποῖες ἀφοροῦσαν σὲ σημαντικὰ ζητήματα καὶ γιὰ τὶς ὁποῖες δὲν μποροῦσα ἢ δὲν ἤθελα νὰ ἀναλάβω τὴν εὐθύνη τῆς συντάξεως. Ἀξίζει νὰ σημειωθεῖ παρενθετικῶς ὅτι δεκάδες ἦταν οἱ ἐπιστολὲς ποὺ ἐλάμβανε ὁ π. Αὐγουστῖνος καθημερινὰ ἀπὸ ὅλα σχεδὸν τὰ σημεῖα τοῦ πλανήτη. Read more »

ΠΟΛΛΑ ΤΑ ΝΑΥΑΓΙΑ ΚΑΙ ΤΑ ΤΡΟΧΑΙΑ ΣΤΗΝ ΧΩΡΑ ΜΑΣ

Πατῆστε τὸν τίτλο καὶ διαβάστέ το σὲ πλήρη μορφή σελιδοποιημένο σὲ pdf

ΛΑΖΑΡΟΣ ΑΡΑΒΑΝΗΣ

ΝΑΥΑΓΙΑ ΨΥΧΩΝ ΚΑΙ ΣΩΜΑΤΩΝ ΑΠΟ ΤΑ ΔΕΙΝΑ ΤΗΣ ΔΑΙΜΟΝΙΚΗΣ ΠΑΓΚΟΣΜΙΟΠΟΙΗΣΗΣ, ΚΑΙ ΤΗΣ ΒΛΑΣΦΗΜΙΑΣ

ΠΟΛΛΑ ΤΑ ΝΑΥΑΓΙΑ ΚΑΙ ΤΑ ΤΡΟΧΑΙΑ ΣΤΗΝ ΧΩΡΑ ΜΑΣ

Ἀπόσπασμα ἀπό τό βιβλίον : Η ΘΑΛΑΣΣΑ (σελ. 247 ΟΙ ΕΠΙΒΑΤΑΙ), Ἐπισκόπου Αὐγουστίνου Καντιώτη . Βιβλίον εἰς τό ὁποῖον ἀναφέρει ἀφιέρωσιν ὡς ἑξῆς: «ΑΦΙΕΡΟΥΤΑΙ ΕΙΣ ΤΟΥΣ ΤΑΞΙΔΕΥΟΝΤΑΣ ΚΑΙ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΟΥΣ ΕΝ ΤΗ ΘΑΛΑΣΣΗ.

EΠΙΣΚΟΠΟΣ ΑΥΓΟΥΣΤΙΝΟΣ ΚΑΝΤΙΩΤΗΣ: Ἀλλ’ ἐάν τό πλοῖον δέν κυβερνᾷ ἱκανός καί ἐπιδέξιος πλοίαρχος, ἀλλά νεαρός στερούμενος πείρας, τότες οἱ ἐν τῶ πλοίω ἀνησυχοῦν καί ἐκφράζουν φόβους. Πόσα πλοῖα δέν ἀπωλέσθησαν λόγω ἀπειρίας καί ἀδεξιότητος τῶν πλοιάρχων! Ὅταν ἤμην νεώτερος , ἐταξίδευον διά νά μεταβῶ εἰς μίαν ἀπομεμακρυσμένην νησῖδα τοῦ Αἰγαίου πελάγους. Ἦτο χειμών. Ὁ ἄνεμος σφοδρός. Τό πλοῖον ἐπάλαιε μέ τά ἄγρια κύματα. Καί ἐφαίνετο ὅτι ἐπλησίαζεν εἰς τόν προορισμόν του, ἀλλά δέν ἐπλησίαζεν. Ἐκινδύνευε κίνδυνον μέγαν. Εἶχε παρεκκλίνει τῆς γραμμῆς του καί ἐφέρετο ὁρμητικῶς πρός βραχῶδες ἀκρωτήριον. Τοῦτο ἀντελήφθη ἕνας ἐκ τῶν ἐπιβατῶν, ὁ ὁποῖος ὡς ἔμπορος ἐταξίδευεν ἐπί πολλά ἔτη εἰς τήν θάλασσαν καί ἡ περιοχή ἐκείνη τῆς θαλάσσης τοῦ ἦτο γνωστή. Ὁ ἐπιβάτης ἐκεῖνος ἔσπευσε καί ἀνῆλθεν εἰς τήν γέφυραν καί μέ φωνήν τρέμουσα εἶπε˙ « Καπετάνιε, τί κάνεις; Θά ρίξης τό πλοῖο στήν ξέρα. Ἄλλαξε πορεία. Χανόμαστε!. . .» Ὁ πλοίαρχος δέν περιεφρόνησε τούς λόγους τοῦ ἐπιβάτου. Ἐξήτασεν ἐπισταμένως τόν χάρτην, ἐπείσθη περί τῆς ὀρθότητας τῆς παρατηρήσεως καί διέταξε τόν πηδαλιοῦχον νά κάμῃ τήν σωτήριον στροφήν. Τό πλοῖον ἐσώθη χάρις εἰς τήν ἐπέμβασιν ἑνός ἐπιβάτου.
———————–

Τό παραπάνω ἀπόσπασμα γράφτηκε στήν Φλώρινα τό ἔτος 1979. Ὁ κυβερνήτης τοῦ πλοίου ποῦ ὀνομάζεται ΕΛΛΑΣ, δηλαδή ὁ ἑκάστοτε πρωθυπουργός τῆς χώρας, ὀφείλει νά μήν περιφρονήσει τήν νέαν παρατήρησιν τήν παροῦσα, καί ποῦ ἀπευθύνεται τόσο εἰς τόν κυβερνήτη τοῦ σκάφους (πρωθυπουργόν), ὅσο καί εἰς τό πλήρωμα του (ὑπουργοί, κλπ). Ὡς ὁ ἐπαναλαμβανόμενος ἀγωνιῶν ἐπιβάτης ποῦ βλέπει τό πλοῖον νά κατευθύνεται εἰς βραχῶδες ἀκρωτήριον τοῦ φωνάζει: « Καπετάνιε, τί κάνεις; Θά ρίξης τό πλοῖο στήν ξέρα. Ἄλλαξε πορεία. Χανόμαστε!. . .» Ἐκεῖνος ὁ ἐπιβάτης δέν εἶναι ἄλλος ἀπό τόν ἴδιον τόν τίμιον βιοπαλαιστή Ἑλληνικό λαό μας, λαό μας ὅπου ἔχει ἀγωνισθῆ στή ζωή του γιά ἕνα καλύτερο μέλλον τῆς οἰκογενείας του, ἀλλά καί νά συμβάλει νά ἀναπτερωθῆ ἡ ἐθνική οἰκονομία μας στηριζόμενη στά πόδια της. Ὁ ἀγῶνας τοῦ τίμιου βιοπαλαιστῆ δέν ἦταν μόνον ἀγῶνας γιά τά χρήματα, ἀλλά καί ἀγῶνας γιά μία κοινωνία ποῦ θά τά ἔχει ὅλα ἐν τάξη. Ἡ τάξη καί ἡ ἀσφάλεια ὅμως σήμερα συνεχῶς διασαλεύεται, ἡ ζωή μας ὁμοιάζει νά εἶναι ἀνεβασμένη σέ κινούμενο δίκυκλο διαγράφοντας τίς φοβερές ἀκροβατικές στροφές τοῦ θανάτου˙ ἐάν ἐνθυμῆσθε κάποτε τά ἐπικίνδυνα ἀκροβατικά νούμερα κάποιων ἀκροβατῶν στό ὀνομαζόμενα λούνα πάρκ. Read more »

Τῶν ἁγίων Ἀναργύρων
1 Νοεμβρίου
Τοῦ Μητροπολίτου Φλωρίνης π. Αὐγουστίνου Καντιώτου

YΠΕΡΗΦΑΝΕΥΕΣΑΙ;

«Ἡ ἀγάπη οὐ περπερεύεται, οὐ φυσιοῦται» (Α΄ Κορ. 13,4)

Ὑπάρχει, ἀγαπητοί μου, μία ἀσθένεια σοβα­ρή, ποὺ κάνει θραῦσι. Ποιά εἶνε αὐτή; ἡ φθί­σι, ὁ καρ­κίνος; Δὲν θέλω νὰ μιλήσω γι᾽ αὐτές.
Δὲν πρόκειται γιὰ ἀσθένεια σωματική· πρό­κειται γιὰ ἀσθένεια ψυχική, ποὺ θά ᾽πρεπε ν᾽ ἀ­κοῦμε τὸ ὄ­νομά της καὶ νὰ τρέμουμε. Κι ὅ­μως θὰ τὸ πῶ καὶ κανείς δὲν θὰ ταραχτῇ. Τὸ ὄνομα τῆς ἀσθενείας αὐ­τῆς εἶνε ὑπερηφάνεια. Γι᾽ αὐτὴν μιλάει ἡ ἁ­γία Γραφή, γι᾽ αὐτὴν λέει ὁ ἀπόστολος Παῦ­λος στὸ σημερινὸ ἀνάγνωσμα τῆς ἑορτῆς τῶν ἁγίων Ἀναργύρων καὶ δίνει τὸ κατάλληλο φάρ­μακο γιὰ τὴ θεραπεία της.

* * *

Ἂς δοῦμε, ἀγαπητοί μου, γιὰ τί ὑπερηφανεύεται ὁ ἄνθρωπος. Γιὰ διάφορα πράγματα.
⃝ Ὁ ἕνας λόγου χάριν ὑπερηφανεύεται γιὰ τὰ λεφτά του. Αὐτὰ εἶνε ὁ θεὸς τοῦ κόσμου. Ἅμα κανεὶς πιάσῃ λεφτά, ἀμέσως φουσκώνει. Τὸν βλέπεις, αὐτὸν ποὺ καθόταν σὲ μιὰ παράγκα, νὰ θέλῃ τώρα νὰ καθί­σῃ σ᾿ ἕνα τερά­στιο οἰκοδόμημα, νὰ τρέχῃ δεξιὰ κι ἀριστερὰ καὶ νὰ ἐ­πιδεικνύεται, ν᾿ ἀ­γορά­ζῃ λιμουζῖνες, νὰ ντύνε­ται φαν­­ταχτερά, «πορφύραν καὶ βύσσον» ὅπως ὁ ἄ­φρων πλούσιος τοῦ εὐαγγελίου (Λουκ. 16,19).
⃝ Ὁ ἄλλος ὑπερηφανεύεται γιὰ κάποιο ἀξίωμα. Κατώρθωσε, ν᾿ ἀνεβῇ ψηλὰ στὴν ἱεραρχία τοῦ κράτους, νὰ γίνῃ νομάρχης, ὑ­πουργὸς ἢ πρωθυ­πουργός. Καὶ ἐνῷ μέχρι χθὲς παρακαλοῦσε γιὰ τὴν ψῆφο καὶ τοῦ τελευταί­ου ψηφο­φόρου, τώ­ρα κάθεται στὸ ὑπουργεῖο του καὶ βλέπει τοὺς ἄλλους σὰν κουνούπια. Read more »