«OMIΛIEΣ ΚΑΙ ΠΑΣΧΑΛΙΝΑ ΜΗΝΥΜΑΤΑ ΤΟΥ ΑΓΩΝΙΣΤΟΥ ΙΕΡΑΡΧΟΥ ΦΛΩΡΙΝΗΣ π. TOY ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗ ΦΛΩΡΙΝΗΣ ΑΥΓΟΥΣΤΙΝΟ ΚΑΝΤΙΩΤΗ
Ὁμιλία (1) σε pdf, (2) ηχητική. (3) ἀπομαγνητοφωνημένη

1.ΠΟΙΑ ΘΕΣΗ ΕΧΕΙ Ο ΧΡΙΣΤΟΣ ΣΤΗΝ ΚΑΡΔΙΑ ΜΑΣ;

*  *  *

2. ΠΑΣΧΑΛΙΝΑ ΜΗΝΥΜΑΤΑ

—————–

Κυριακὴ τοῦ Πάσχα θ. λειτουργία

Πως να εορτασουμε το Πασχα

Ἑορτὴ σήμερα, ἀγαπητοί μου. Ὄχι συνηθισμένη ἑορτή· «ἑορτῶν ἑορτὴ καὶ πανήγυρίς ἐστι πανηγύρεων» (εἱρμ. η΄ ᾠδ. καν. Πάσχ.). Ὡραία ἡ ἀκολουθία, ὡραῖοι οἱ ὕμνοι, ὡραιότερο ἀπὸ ὅλα τὸ εὐαγγέλιο ποὺ κηρύττει τὴν προάναρχο ὕπαρξι τοῦ Λόγου τοῦ Θεοῦ. Ἀφήνουμε ὅμως τὸ θεμελιῶδες αὐτὸ δο­γματικὸ θέμα καὶ πᾶμε σ᾽ ἕνα πρακτικώτερο.

* * *

Ἑορτάζουμε σήμερα, ἀγαπητοί μου. Γεννᾶ­ται ὅμως τὸ ἐ­ρώτημα· πῶς ἑορτάζουμε; Κάποιος λόγος, ποὺ εἶπε ἐκ μέρους τοῦ Θεοῦ ἕ­νας ἀπὸ τὰ μεγαλύτερα πνεύματα τῆς ἀνθρω­πότητος, ὁ προφήτης Ἠσαΐας ποὺ ἔζησε ὀ­χτακόσα χρόνια πρὸ Χριστοῦ, εἶνε φοβερός. Τί λέει ὁ Ἠσαΐας· «Τὰς ἑορτὰς ὑμῶν μισεῖ ἡ ψυχή μου», ἡ ψυχή μου μισεῖ τὶς γιορτές σας (Ἠσ. 1,14). Παράξενος ὁ λόγος αὐτός. Ὁ Θεὸς δὲν εἶνε αὐτὸς ποὺ ὥρισε τὶς ἑορτές; ἡ Ἐκκλησία δὲν καθώρισε τὶς ἅγιες αὐτὲς ἡμέρες; Δὲν ὑ­πάρχει λοιπὸν ἐδῶ μία ἀντίθεσι;
Δὲν ὑπάρχει ἀντίθεσι, ὑπάρχει κάτι ἄλλο· ὁ Θεὸς δίνει σημασία στὸν τρόπο ποὺ ἑορτάζουμε. Αὐτὸ εἶνε τὸ ζήτημα. Ἐνδιαφέρε­ται ἂν ἑορτάζουμε κατὰ τὸ θεῖο θέλημα. Ἐ­ὰν δὲν ἑ­ορτάζουμε κατὰ τὸ θεῖο θέλημα, τότε ἐμπίπτουμε στὸν πύρινο κύκλο τῆς ὀργῆς του ποὺ λέει «Τὰς ἑορτὰς ὑμῶν μισεῖ ἡ ψυχή μου».
Λοιπὸν πῶς ἑορτάζουμε ἐμεῖς; Ἂν ῥίξουμε μιὰ ματιά, θλιβερὲς εἶνε οἱ διαπιστώσεις καὶ μελαγχολικὲς σκέψεις γεννάει ὁ τρόπος ποὺ ἑορτάζουν τὸ Πάσχα οἱ λεγόμενοι Χριστιανοί.
⃝ Ἕνα σημαντικὸ μέρος δὲν ἑορτάζει στὴν ἐκ­κλησία οὔτε κἂν στὸ σπίτι· ἑορτάζουν στοὺς δρόμους. Ἑκατοντάδες χιλιάδες αὐτοκίνητα ξεκινοῦν ἀπὸ τὴν Ἀθήνα, τὴ Θεσσαλονίκη καὶ ἄλλες πόλεις –οἱ ὁποῖες ἐρημώνουν– καὶ φεύ­γουν κατὰ συρροὴ πρὸς τὴν ὕπαιθρο. Τὸ «Χρι­στὸς ἀνέστη» , ἂν τὸ ἀκούσουν, θὰ τὸ ἀκούσουν μέσα στ᾽ αὐτοκίνητα. Πῶς γι᾽ αὐτοὺς νὰ ποῦμε ὅτι ἑορτάζουν ὅπως θέλει ὁ Χριστός; Φρικτὴ εἶνε ἡ κατάστασι καὶ κατὰ τὴν ἐπιστροφή. Ἐγὼ τοὐλάχιστον κάθε χρόνο τὴν Τρίτη τοῦ Πάσχα τρέμω νὰ πιάσω ἐφημερίδα· στάζει αἷμα. Παρ᾽ ὅ­λα τὰ μέτρα ποὺ λαμβάνονται, δὲν ἀποφεύγονται τὰ τροχαῖα. Οἱ ταλαίπωροι οἱ ἀστυνομι­κοὶ δὲν ἑορτάζουν Πάσχα φυλάγοντας δρόμους καὶ διαβάσεις.
⃝ Ἕνα ἄλλο μεγάλο πλῆθος, ποὺ τὸν ἄλλο και­ρὸ δὲν πατάει στὴν ἐκκλησία, ἔρχονται μό­νο στὴν τελετὴ τῆς Ἀναστά­σεως. Περιμέ­νουν καὶ μόλις ἀκουστῇ τὸ «Χριστὸς ἀνέστη» φεύγουν, ἐνῷ ἡ Ἐκκλησία μᾶς καλεῖ νὰ μείνουμε μέχρι τέλους στὴν θεία λειτουργία, διότι παραθέτει τράπεζα. «Ἡ τρά­πεζα γέμει», λέει· ὄχι ἀπὸ κρέ­ατα ἀλλὰ ἀπὸ ἀθάνατη πνευματικὴ τροφή. «Πάν­τες ἀπολαύ­ετε τοῦ συμποσίου τῆς πίστεως» (κατηχ. λόγ. ἱ. Χρυσ.). Τὸ θέαμα εἶνε οἰκτρὸ σὲ κεντρικοὺς ναούς, ὅ­που προσέρχονται οἱ ἐπίσημοι κ᾽ ἔ­πειτα φεύγουν ὅλοι, καὶ δὲν ὑπάρχει κάποιος νὰ τοὺς πῇ· Ποῦ πᾶτε; εἶστε Χριστιανοί;… Read more »

Μέγα Σάββατο πρωῒ
Τοῦ Μητροπολίτου Φλωρίνης π. Αὐγουστίνου Καντιώτου

 ΘΑ ΕΠΙΚΡΑΤΗΣΗ Η ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗ

«Ἀνάστα, ὁ Θεός, κρῖνον τὴν γῆν, ὅτι σὺ κατακληρονομήσεις ἐν πᾶσι τοῖς ἔθνεσιν» (Ψαλμ. 81,8)

ΑΥΤΟΣ ὁ στίχος, ἀγαπητοί μου, ποὺ ἀκούσατε πρὸ ὀλίγου νὰ ψάλλῃ ὁ ἱερεύς, ἐνῷ κρατοῦσε κάνιστρο καὶ σκορποῦσε σ᾿ ὅλο τὸ ναὸ φύλλα δάφνης, ὡς σύμβολα νίκης καί θριάμβου τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ, εἶνε παρμένος ἀπὸ τὸ Ψαλτήρι. Ψάλλεται εἰδικῶς κατὰ τὴ λειτουργία τοῦ Μεγάλου Σαββάτου. Δὲν ψάλλεται ἄλλοτε, μόνο σήμερα, μιὰ φορὰ τὸ χρόνο, καὶ ἔχει κάποιο σκοπό. Ποιός λοιπὸν ὁ σκοπός; Ἔχει μεγάλη σημασία.
Ὁ στίχος αὐτὸς εἶνε τὸ προανάκρουσμα τῆς μεγάλης ἑορτῆς, ποὺ θά ἑορτάσουμε σὲ λίγο, τῆς ἀναστάσεως τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ. Θὰ μιλήσω ἁπλᾶ πάνω σ᾿ αὐτόν.

* * *

«Ἀνάστα, ὁ Θεός, κρῖνον τὴν γῆν…». Ποιητὴς τοῦ ψαλμοῦ αὐτοῦ εἶνε ὁ Δαυΐδ· αὐτὸς ἔφτειαξε τὸ στίχο αὐτό. Λυπᾶται ὁ Δαυΐδ. Γιατί; Διότι βασιλεύει ἡ ἀδικία.
Λυπᾶται ὁ Δαυΐδ, γιατὶ διαβάζοντας τὴν ἱστορία βλέπει, ὅτι στὸν κόσμο αὐτὸν βασιλεύει ὄχι ἡ δικαιοσύνη ἀλλὰ ἡ ἀδικία, ὄχι ἡ ἀλήθεια ἀλλὰ τὸ ψεῦδος, ὄχι ἡ ἀγάπη ἀλλὰ τὸ μῖσος, ὄχι τὸ φῶς ἀλλὰ τὸ σκότος· δὲ᾿ βασιλεύει ὁ Χριστός, ἀλλὰ βασιλεύει ὁ σατανᾶς. Τὸν Ἄβελ, ποὺ ἦταν σὰν τὸ ἀρνί, τὸν σκότωσε ὁ ἀδελφός του ὁ Καΐν. Ὁ Ἰωσήφ, ποὺ ἦταν τὸ πιὸ διαλεχτὸ παιδὶ τῆς οἰκογενείας, πουλήθηκε καὶ κλείστηκε μέσ᾿ στὴ φυλακή, ἐνῷ οἱ μὲν ἀδελφοί του ζοῦσαν ἀμέριμνοι, ἐκείνη δὲ ἡ αἰσχρὰ γυναίκα τοῦ Πετεφρῆ, ποὺ μὲ τὰ ψέματά της ἔγινε ἡ αἰτία νὰ φυλακισθῇ, γλεντοκοποῦσε μὲ τοὺς ἐρωμένους της.
Λυπᾶται ἀκόμα ὁ Δαυΐδ, γιατὶ καὶ στὴ ζωή, στὸ σύγχρονο κόσμο, βλέπει τὴν ἀδικία. Βλέπει νὰ τυραννιοῦνται οἱ φτωχοὶ ἀπὸ τοὺς πλουσίους, οἱ ἀδύνατοι ἀπὸ τοὺς ἰσχυρούς, οἱ ἀμόρφωτοι ἀπὸ τοὺς μορφωμένους, οἱ χῆρες καὶ τὰ ὀρφανὰ ἀπὸ τοὺς πλεονέκτας καὶ ἅρπαγας, ποὺ παίρνουν τὸ ψωμὶ ἀπ᾿ τὸ στόμα.
Λυπᾶται, στενοχωριέται, καὶ ἐκφράζει τὸ παράπονο· Θεέ μου, κοιμᾶσαι; δὲν τὰ βλέπεις αὐτὰ ποὺ γίνονται ἐδῶ κάτω στὴ γῆ; Ξύπνα, Θεέ μου, «κρῖνον τὴν γῆν» (Ψαλμ. 81,8).
Ὁ Δαυῒδ ὅμως, ὡς προφήτης, ἔβλεπε ὄχι μόνο τὰ περασμένα τῆς ἱστορίας, ὄχι μόνο τὰ τωρινὰ τῆς ζωῆς, ἀλλὰ καὶ τί θὰ συμβῇ στὸ μέλλον. (Ἐμεῖς δὲν ξέρουμε τί θὰ ξημερώσῃ αὔριο, τί μπορεῖ νὰ συμβῇ ἀπὸ ὥρα σὲ ὥρα. Γι᾿ αὐτὸ ὁ Κύριος μᾶς φωνάζει· «Γρηγορεῖτε» – Ματθ. 24,42. Εἴμεθα σὰν τὰ ὀρνίθια ποὺ βόσκουν στὸ λιβάδι καὶ ξαφνικὰ πέφτει τὸ γεράκι καὶ τ᾿ ἁρπάζει. Ἀλλὰ ὁ Δαυῒδ ὡς προφήτης ἔβλεπε κι ἄλλα πράγματα.) Read more »

ΟΙ ΔΙΕΦΘΑΡΜΕΝΟΙ ΑΠΟΘΡΑΣΥΝΟΝΤΑΙ

ΖΗΤΕΙΤΑΙ ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑΣ: Βλασφημοῦν τόν Σταυρό στό Φεστιβάλ «ὑπερηφάνειας» 2016

Κοινοποιήθηκαν ἠλεκτρονικά οἱ ἀφίσες τοῦ 5ου λεγόμενου «Φεστιβάλ ὑπερηφάνειας», πού διοργανώνουν οἱ ὁμοφυλόφιλοι στή Θεσσαλονίκη, στίς 24-25/6/2016.
Δέν φτάνει πού διαπράττουν, οἱ ταλαίπωροι, τήν ἁμαρτία πού ὁ Θεός τιμώρησε μέ «πῦρ καί θεῖον ἐξ οὐρανοῦ», τότε … στά Σόδομα, καυχῶνται γι’ αὐτήν καί διοργανώνουν «Φεστιβάλ «ὑπερηφάνειας.»
Δέν φτάνει πού προκαλοῦν ἀνθρώπους μέ τά Φεστιβάλ αὐτά, φέτος βάλθηκαν νά προκαλέσουν καί Θεό καί ἀνθρώπους, παραποιώντας στίς βλάσφημες ἀφίσες τους τά λόγια τοῦ Εύαγγελίου, ἀλλά καί ἐξευτελίζοντας τόν Σταυρό, τό σύμβολο τῆς σωτηρίας μας, μέ τήν μορφή τοῦ Ἐσταυρωμένου, πάνω ἀπό την κεφαλή τοῦ Ὁποίου ἀντικατέστησαν τήν ἐπιγραφή Ι.Ν.Β.Ι. (Ἰησοῦς Ναζωραῖος Βασιλεύς Ἰουδαίων) μέ τήν ὁμοφυλοφιλική «σημαία» τους.
Καί ὅλα αὐτά, μέσα στή Μεγάλη Ἑβδομάδα, πού οἱ πιστοί στίς Ἐκκλησιές μετανοοῦν καί λατρεύουν τόν Θεό τους.

Διαβᾶστε τὴν συνέχεια http://www.tideon.org/index.php

Σχολιο Λ.Ν. http://aktines.blogspot.gr/2016/04/2016_28.html

• Τεράστια, εν προκειμένω, η ευθύνη της αρμόδιας εισαγγελικής αρχής απέναντι στο πρωτοφανές αυτό αίσχος. Δυστυχώς οι διοργανωτές του φεστιβάλ της αισχύνης καθώς και οι πάτρωνές τους εν ονόματι και με πρόσχημα την ελευθερία της έκφρασης έχουν καταλειφθεί ασύδοτοι εδώ και κάποια χρόνια να ασχημονούν προσβάλλοντας ανερυθρίαστα τη δημόσια αιδώ και μολύνοντας την πνευματική ατμόσφαιρα της αγιοτόκου Θεσσαλονίκης.

  Υφίσταται, όμως, και μία άλλη, πλέον σοβαρή, πτυχή του όλου ζητήματος. Και αυτή συνίσταται στην αντίδραση του λαλίστατου επί άλλων ζητημάτων μητροπολίτου Θεσσαλονίκης απέναντι σε αυτούς που ανασταυρώνουν αναισχύντως το Θεάνθρωπο. Πότε, ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ, θα λάβει ο ποιμήν της Εκκλησίας των Θεσσαλονικέων τα υπό των Θείων και Ιερών κανόνων επιβαλλόμενα πνευματικά μέτρα σε βάρος εκείνων, μεταξύ των οποίων και ο γνωστός και μη εξαιρετέος τοπάρχης, οι οποίοι επί έτη πρωτοστατούν σε εκδηλώσεις που ευτελίζουν την ανθρώπινη αξιοπρεπεια και εκμαυλίζουν την κοινωνία; Εφέτος, απ ό,τι δείχνει η σχετική αφίσα, οι λεγάμενοι έχουν υπερβεί κάθε όριο θρασύτητας, ασέβειας και ξετσιπωσιάς, εμπλέκοντας, τρόπον τινά, στις βρωμιές τους και τον «πάσης επέκεινα καθαρότητος» Υιό και Λόγο του Θεού και το σύμβολο της υπερφυούς θυσίας Του, τον Τίμιο και Ζωοποιό Σταυρό! Πρόκειται, αναντιλέκτως, περί σημείου των καιρών! Για ανήκουστη και πρωτοφανή ενέργεια που προκαλεί τον αποτροπιασμό παντός τιμίου ανθρώπου διαθέτοντος έστω και ίχνη αξιοπρέπειας και αυτοσεβασμού! Περιμένουμε από το μητροπολίτη να αντιδράσει αυτή τη φορά δυναμικά και κατασταλτικά! Αρκετή ανοχή έχει επιδείξει μέχρι τώρα!

  Αλλά και ο πιστός λαός που κατέκλυσε το Βελλίδειο στην ανεπανάληπτη εκείνη και συγκλονιστική, προ καιρού, εκδήλωση θα κατέλθει, άραγε, στο «άγιο πεζοδρόμιο» προκειμένου να στηλιτεύσει με τη ζωηρή του διαμαρτυρία το ανήκουστο αυτό αίσχος ή θα μείνει με σταυρωμένα τα χέρια; Ή θα αρκεσθεί μονάχα σε αγρυπνία και προσευχή; Πού ο αγωνιστικός χριστιανισμός; Πού η ζωηρή αντίδραση και αντίστασή μας στις κατά καιρούς χυδαίες ύβρεις που εξαπολύουν τα παντοειδή ενεργούμενα του σατανά σε βάρος του Θεανδρικού Προσώπου του Κυρίου μας καθώς και άλλων ιερών προσώπων και θεσμίων της Πίστεώς μας;

  Σήμερα, Μεγάλη Παρασκευή, πολλοί θα κατανυγούμε, συγκλονιστούμε και συντριβούμε προ της θέας του Τιμίου Σταυρού αναλογιζόμενοι το μέγεθος της κενώσεως του Υιού και Λόγου του Θεού με σκοπό τη σωτηρία του καθενός μας και πιθανώς να αναλυθούμε και σε δάκρυα ευγνωμοσύνης για την ατίμητη Θυσία Του. Σε λίγο, σχετικά, καιρό από τώρα κάποιοι δυστυχείς και τραγικοί συνάνθρωποί μας θα υβρίσουν αναίσχυντα τον Εσταυρωμένο Κύριο της δόξης και θα ευτελίσουν το σύμβολο της ατίμητης Θυσίας Του! Θα υπερασπισθούμε τον υβριζόμενο Θεάνθρωπο και το Σταυρό Του ή θα μείνουμε απαθείς ανασταυρώνοντάς Τον με τη στάση μας; Ιδού το ερώτημα!

* * *

ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ! Ὁ Πάπας Φραγκίσκος ἀποκαλεῖ τόν Χριστό «υἱό τοῦ Ἑωσφόρου», οἱ παπικοί ἐξυμνοῦν τόν Ἑωσφόρο καί οἱ Ἐκκλησιαστικοί μας Ἡγέτες ἔφεραν τόν Πάπα στήν Ἑλλάδα καί συμπροσευχήθηκαν!!! (βίντεο & video in English with Pope Francis saying «Jesus is a man» and Catholic Mass chantig: «Flaming Lucifer, Christ is your son!»)

http://kaiomenivatos.blogspot.gr/2016/04/video-in-english-with-pope-francis.html

* * *

ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ

Κύριε Φίλη βιάζεσθε.
Η Σταύρωση του Χριστού τελείται τη Μεγάλη Παρασκευή.
Τη Μεγάλη Τρίτη, 26 Απριλίου 2016, το Υπουργείο Παιδείας παρουσίασε την Υπουργική απόφαση για το ολοήμερο Δημοτικό Σχολείο, συνοδευόμενη από ανακοίνωση που τιτλοφορείται: «Με υπογραφή Φίλη το ολοήμερο Δημοτικό Σχολείο – Ενιαίος Τύπος Ολοήμερου Δημοτικού Σχολείου – Η συνταγματική επιταγή γίνεται πράξη – Ίσες ευκαιρίες εκπαίδευσης για όλα τα παιδιά του δημοτικού σχολείου».
Η ως άνω Υπουργική απόφαση, κατά παράβαση κάθε συνταγματικής επιταγής, εντελώς προκλητικά, μειώνει τις ώρες διδασκαλίας του μαθήματος των Θρησκευτικών από 2 σε 1 στην Ε’ και ΣΤ’ τάξη του Δημοτικού Σχολείου και ουσιαστικά καταργεί τη διδασκαλία του μαθήματος, αν συνυπολογίσει κανείς το γεγονός, ότι ήδη σε πολλά Δημοτικά Σχολεία γίνεται ελλιπής διδασκαλία ή δεν πραγματοποιείται καθόλου το μάθημα των Θρησκευτικών.
Η απόφαση αυτή του Υπουργού Παιδείας, έρχεται να επιτείνει την όλη ζοφερή ατμόσφαιρα που καλλιεργείται από τον κ. Φίλη, αναφορικά με το μάθημα των Θρησκευτικών και τη σχεδιαζόμενη μετατροπή του σε θρησκειολογία ή, διαμέσου των νέων Προγραμμάτων Σπουδών, σε ένα πολυθρησκειακό Σούπερ Μάρκετ θρησκειών. Read more »

ΦΟΒΕΡΑ ΚΑΤΑΔΙΚΗ ΤΟΥ ΘΕΟΥ

«Λαέ μου, τί ἐποίησά σοι, καί τί μοι ἀνταπέδωκας;»

ΟΜΙΛΙΑ TOY ΑΓ. IOYΣTINOY ΠΟΠOBITΣ ΤΗΝ ΜΕΓΑΛΗΝ ΠΑΡΑΣΚΕΥΗΝ

 Ποτέ, ἀγαπητοί μου ἀδελφοί, δέν εἶχε λιγώτερο Θεό μέσα του ὁ ἄνθρωπος ἀπό σήμερα. Ποτέ λιγώτερος Θεός ἀπό σήμερα. Σήμερα ὁ διάβολος »σαρκώθηκε» μέσα στόν ἄνθρωπο, γιά νά ἀποσαρκώσῃ τόν Θεάνθρωπο. Σήμερα ὅλο τό κακό μπῆκε στό σῶμα τοῦ ἀνθρώπου, γιά νά ἀποδιώξῃ τόν Θεό ἀπό τό σῶμα. Σήμερα ὅλος ὁ Ἅδης μεταφέρθηκε στήν γῆ. Ποιός νά θυμᾶται ὅτι ἡ γῆ κάποτε ἦταν παράδεισος; Ἡ σημερινή πτῶσις τοῦ ἀνθρώπου εἶναι ἀσυγκρίτως μεγαλύτερη ἀπό τήν πρώτη πτῶσι [τοῦ Ἀδάμ]. Τότε ὁ ἄνθρωπος ἀποστάτησε ἀπό τόν Θεό, ἀλλά σήμερα ἐσταύρωσε τόν Θεό, σκότωσε τόν Θεό. Ἄνθρωπε, πῶς ἀλλοιῶς νά σέ ὀνομάσω παρά διάβολο; Μά καί αὐτό εἶναι ὕβρις γιά τόν διάβολο. Ὁ διάβολος ποτέ δέν ὑπῆρξε τόσο κακός, τόσο ἔντεχνα κακός ὅπως ὁ ἄνθρωπος. Ὁ Κύριος κατέβηκε καί στόν Ἅδη, μά ἐκεῖ δέν τόν ἐσταύρωσαν. Ἐμεῖς ὅμως τόν ἐσταυρώσαμε! Δέν εἶναι λοιπόν οἱ ἄνθρωποι χειρότεροι ἀπό τόν διάβολο; Δέν εἶναι ἡ γῆ χειρότερος Ἅδης ἀπό τόν Ἅδη; Ἀπό τόν Ἅδη δέν ἔδιωξαν τόν Χριστό, ἐνῶ οἱ ἄνθρωποι σήμερα τόν ἔδιωξαν ἀπό τήν γῆ, τόν ἔδιωξαν ἀπό τό σῶμα τους, ἀπό τήν ψυχή, ἀπό τήν πόλι τους…
Στά κατάβαθα τῆς ψυχῆς μου, ἀδελφοί, κουλουριάσθηκε σάν φίδι ἕνα πονηρό ἐρώτημα καί χαιρέκακα μέ ἐρωτᾶ: Ὑπῆρξε ἄραγε ποτέ καλός ὁ ἄνθρωπος, ἀφοῦ μπόρεσε νά σταυρώσῃ τόν Χριστό; Read more »

Μεγάλη Παρασκευὴ βραδυ (1) σὲ pdf
Toῦ Μητροπολίτου Φλωρίνης π. Αὐγουστίνου Καντιώτου

1. «ΑΙ ΓΕΝΕΑΙ ΠΑΣΑΙ…»

Μεγάλη Παρασκευὴ βράδυ
Toῦ Μητροπολίτου Φλωρίνης π. Αὐγουστίνου Καντιώτου

2. ΕΠΟΧΗ ΤΗΣ ΠΑΡΑΦΡΟΣΥΝΗΣ

«Ὤ τῆς παραφροσύνης καὶ τῆς χριστοκτονίας τῆς τῶν προφητοκτόνων!» (Γ΄ στ. ἐγκ.)

ΕΙΝΕ ἱερὸ ἔθιμο τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησί­ας μας, νὰ στολίζουμε τὸν ἐπιτάφιο μὲ ἄν­­θη, τὰ ἄνθη τῆς ἀνοίξεως. Διότι τὸ ἄνθος εἶ­νε ἡ γλῶσσα τῆς καρδιᾶς. Μὲ τὸ ἄνθος ἐκ­φρά­ζει ὁ ἄνθρωπος τὰ μυστικώτερα αἰσθήματά του· εἶνε ἕνα ἀπὸ τὰ ὡ­ραιότερα δημι­ουργή­μα­­τα τοῦ Θεοῦ. Φτάνει κ᾽ ἕνα τριαντάφυλλο, ὅ­πως εἶπε ἕ­νας βοτανολόγος, ν᾽ ἀ­πο­δείξῃ ὅτι ὑπάρχει Θεός. Ἐν τούτοις ἡ ὀμορφιὰ ποὺ ἔχει τὸ ἄν­­θος τοῦ ἀγροῦ εἶνε ἐφήμερη (βλ. Ἰακ. 1,10-11. Ἠσ. 6,7. Α΄ Πέτρ. 1,24), δὲν διαρκεῖ πολύ. Καὶ ἀπὸ τῆς ἀ­πό­ψε­ως αὐτῆς τὸ ἄν­θος εἰκονίζει τὴ ματαιότη­τα τῶν ἐγκοσμίων. «Ὡς ἄν­θος μαραίνεται καὶ ὡς ὄναρ παρέρχεται καὶ διαλύεται πᾶς ἄν­θρωπος…», ψάλλουμε στὴν ἀκολουθία τῆς κη­δείας· μαραίνεται δηλαδὴ σὰν λουλούδι καὶ φεύγει σὰν ὄνειρο καὶ διαλύεται κάθε ἄνθρωπος.
Τὰ ἄνθη αὐτά, μὲ τὰ ὁποῖα στολίζουμε τὸν ἐπιτάφιο, εἶνε φθαρτά. Ἀλλ᾽ ἐκτὸς ἀπὸ τὰ ἄν­θη αὐτὰ ὑπάρχουν καὶ κάποια ἄλλα, ποὺ τὸ πέρασμα τοῦ χρόνου δὲν μπόρεσε νὰ τὰ μαρά­νῃ. Τὰ ἄφθαρτα αὐτὰ ἄνθη εἶνε τὰ ἄνθη τῆς ποιήσεως καὶ τώρα ὁ Ἐπιτάφιος θρῆνος· τὸ ἀ­­ριστούργημα τοῦτο τῶν αἰώνων, ἀπὸ τὸ ὁ­ποῖο στὴν ἐκκλησία ἀπόψε ψάλλονται 99 ἐγκώμια.
Θὰ μοῦ ἐπιτρέψετε νὰ ῥίξου­με ἕνα βλέμμα σὲ ἕνα ἀπὸ τὰ ἐγκώμια αὐτά, ἐ­κεῖνο ποὺ λέει· «Ὤ τῆς παραφροσύνης καὶ τῆς χριστοκτονίας τῆς τῶν προφητοκτόνων!» (Γ΄ στ. ἐγκ.).
Τί λέει ἐδῶ; Σύντομη θὰ εἶνε ἡ ἑρμηνεία. Read more »

Μεγάλη Παρασκευὴ πρωὶ
Τοῦ Μητροπολίτου Φλωρίνης π. Αὐγουστίνου Καντιώτου

Η ΠΡΟΔΟΣΙΑ ΤΩΡΑ

«Ὁ δὲ ᾿Ιησοῦς εἶπεν αὐτῷ· Ἰούδα, φιλήματι τὸν υἱὸν τοῦ ἀνθρώπου παραδίδως;» (Λουκ. 22,48)

ΑΠΟ ὅλα τὰ πρόσωπα τοῦ θείου δράματος, ἀ­γαπητοί μου, ἐκεῖνο ποὺ ἀφήνει τὴν πιὸ ἀλγεινὴ ἐντύπωσι εἶνε ὁ Ἰούδας. Δυστυχῶς ὅμως, ἐνῷ ἐ­κεῖνος τελείωσε τότε κατὰ τρόπο οἰκτρό, οἱ Ἰοῦδες δὲν λείπουν μέχρι σήμερα. Ὁ Ἰούδας τρόπον τινὰ ἵδρυσε «σχολὴ» καὶ πολλοὶ μαθαίνουν νὰ παίζουν τὸ ῥόλο του σὲ ὅλα τὰ ἐπί­πεδα τῆς ἀνθρωπίνης ζωῆς. Σᾶς παρουσιάζω μερικὲς εἰκόνες.

* * *

⃝ Ἕνας σύγχρονος Ἰούδας εἶνε αὐτὸς ποὺ ἐμ­φανίζεται πρῶτα – πρῶτα στὸν κύκλο τῆς φι­λίας. Γνώρισες κάποιον καὶ λές· Σπουδαῖος ἄνθρωπος! πόσο γλυκὰ μιλάει, τί ἀγάπη δείχνει, τί δῶρα δίνει! Τὸν ἀγαπᾷς παραπάνω κι ἀπὸ τὸν πατέρα καὶ τὸν ἀδερφό σου. Τὸν ἐμ­πι­στεύεσαι, τοῦ ἀνοίγεις τὴν καρδιά σου, τοῦ λὲς τὰ μυστικά σου. Καὶ ξαφνικὰ αὐτὸς ὁ φίλος γί­νε­ται ἐχθρός. Γνωρίζω κάποιον ποὺ ἔπαθε συγ­­κοπὴ καρδίας, ὅταν στὸ δικαστήριο εἶδε ὡς μάρτυρα κατηγορίας ἐναντίον του – ποιόν; τὸν φίλο του. Ἰούδας λυμαίνεται τὸν ἱερὸ δεσμὸ τῆς φιλίας κι ὁ ἄνθρωπος ἀπογοητεύεται.
⃝ Ὁ ἄλλος ἱερὸς κύκλος, τὸν ὁποῖο ἁγίασε ὁ Χριστὸς κάνοντας τὸ πρῶτο θαῦμα στὴν Κα­νὰ τῆς Γαλιλαίας, εἶνε ἡ οἰκογένεια. Βλέπεις, ἐσὺ ὁ νέος μιὰ νέα, σὲ μαγεύει μὲ τὴν ὅλη ἐμ­φάνισί της, καὶ τὴ βάζεις στὴν καρδιά σου. Τῆς παραδίδεσαι. Τὴν ἀγαπᾷς παραπάνω ἀπὸ τὴ μάνα σου. Καὶ τέλος τὴ στεφανώνεσαι, καὶ νιώθεις ὅτι πλέεις σὲ πελάγη εὐτυχίας. Ἀλλὰ κάποια στιγμὴ ἀνακαλύπτεις ὅτι ἡ γυναίκα αὐ­τή, ποὺ νόμισες ὅτι θὰ μείνῃ κοντά σου ἄγ­γελος συμπαραστάτης, ἐνῷ σὲ ἀγκαλιάζει καὶ σὲ γεμίζει φιλιά, τὴν ἴδια ὥρα σὲ προδίδει. Νά κ᾽ ἐδῶ ὁ Ἰούδας στὸν κύκλο τῆς οἰκογενείας. Κι ὅ,τι εἶπα γιὰ τὴ γυναῖκα τὸ λέω καὶ γιὰ τὸν ἄντρα, ποὺ κι αὐτὸς ὑποκρίνεται πὼς ἀγαπᾷ τὴ γυναῖκα του ἀλλὰ κατ᾿ οὐσίαν τὴν ἀπατᾷ, χειρότερα μάλιστα ἀπὸ ὅ,τι ἐκείνη τὸν ἄντρα.
⃝ Θέλετε ἄλλον Ἰούδα; Ἰοῦδες πολλοὶ εἶνε ἰ­δίως στοὺς διπλωματικοὺς κύκλους· ἐδῶ πλέ­ον τὸ ψέμα ἔγινε ἐπιστήμη· κοιτάζουν πῶς τὸ ἕνα κράτος θὰ μπορέσῃ νὰ ἀπατήσῃ τὸ ἄλλο. Χαρακτηριστικὸ παράδειγμα εἶνε ἐκεῖνο ποὺ ζήσαμε οἱ παλαιότεροι. Ἦταν 27 Ὀκτωβρί­ου 1940. Στὴν Ἀθήνα στὴν Ἰταλικὴ πρεσβεία γινόταν διασκέδασι, χοροί, ἀγκαλιάσμα­τα καὶ φιλήματα. Οἱ Ἰταλοὶ εἶχαν καλέσει τοὺς Ἕλ­ληνες, καὶ νόμιζε κανεὶς ὅτι τὴ νύχτα ἐκείνη ὑ­­πογράφεται σύμφωνο φιλίας τῶν δύο λαῶν. Ὤ ἀπάτη! Μόλις τελείωσε ἡ δεξί­ωσι, ὁ πρεσβευτὴς τῆς Ἰταλίας φεύγει νύ­χτα καὶ πηγαίνει κατ᾿ εὐ­θεῖ­αν στὸ σπίτι τοῦ πρωθυπουργοῦ τῆς Ἑλλάδος νὰ τοῦ δηλώσῃ ὅτι ἔχουμε πόλεμο. Φίλη­μα ᾿Ιούδα! Καὶ τὸ φίλημα αὐτὸ ἐξακολουθεῖ. Οἱ διπλωμάται στὰ χείλη ἔχουν τὴν εἰρήνη, καὶ στὴν καρδιὰ τὸν πόλεμο. Ποτέ ἄλλοτε ἡ ἀν­θρωπό­της δὲν ἦταν τόσο ὡπλισμένη μὲ φο­νι­κὰ ὅ­πλα ὅσο σήμερα· ἐμπειρογνώμονες λένε ὅτι, ἂν ἐκραγοῦν τὰ πυρηνικὰ ὁπλοστάσια, ἡ γῆ ὄχι μόνο θὰ καταστραφῇ ὁλόκληρη ἀλλὰ καὶ θὰ ἐκτρα­πῇ ἀπὸ τὴν τροχιά της. Read more »

Μεγάλη Παρασκευὴ πρωὶ (1) σὲ pdf

1. Μ. ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ· «ΤΕΤΕΛΕΣΤΑΙ»

Μεγάλη Παρασκευὴ πρωὶ
(Α΄ ὥρα πρὸ τῶν τροπαρίων)
Τοῦ Μητροπολίτου Φλωρίνης π. Αὐγουστίνου Καντιώτου

2. Η ΠΡΟΔΟΣΙΑ ΤΟΤΕ

«Ὁ δὲ ᾿Ιησοῦς εἶπεν αὐτῷ· Ἰούδα, φιλήματι τὸν υἱὸν τοῦ ἀνθρώπου παραδίδως;» (Λουκ. 22,48)

Η ζωή, ἀγαπητοί μου, τοῦ Κυρίου ἡμῶν ᾿Ιησοῦ Χριστοῦ, ἐπάνω ἐδῶ στὴ γῆ, ἀπὸ τὴν ἡμέρα ποὺ γεννήθηκε ἕως τὴ στιγμὴ ποὺ εἶ­πε τὸ «Τετέλεσται» (Ἰω. 19,30), εἶνε ἕνας ἥλιος ἀκηλί­δωτος. Ἀλλ᾽ ἐκεῖ ποὺ λάμπει σὲ ὅλο τὸ μεγαλεῖο της εἶνε τὶς ἡμέρες τῶν παθῶν του. Ὅ­πως ψάλλει ὡραῖα ἡ Ἐκκλησία μας, «θάμβος ἦν κατιδεῖν τὸν οὐρανοῦ καὶ γῆς Ποιητὴν ἐπὶ σταυροῦ κρεμάμενον» (Θ΄ ὥρα Μ. Παρασκ.).
Τὰ πάθη τοῦ Κυρίου χαρακτηρίζονται καὶ ὡς θεῖο δρᾶμα. Κι ὅπως στὰ θεατρικὰ ἔργα ἕ­νας εἶνε ὁ πρωταγωνιστὴς καὶ γύρω ἀ­πὸ αὐ­τὸν κινοῦνται ἄλλα πρόσωπα μὲ δευτερεύον­τες ῥόλους, ἔτσι καὶ στὸ θεῖο δρᾶμα κεντρικὸ πρόσωπο εἶνε ὁ Κύριος ἡμῶν Ἰησοῦς Χριστὸς καὶ γύρω του δροῦν πολλὰ ἄλλα πρό­σωπα, εἴτε φιλικὰ εἴτε ἐχθρικὰ πρὸς αὐτόν. Τὰ πρόσωπα αὐτὰ εἶνε οἱ μαθηταί, οἱ μυροφόρες, οἱ ἀρχιερεῖς, οἱ γραμματεῖς καὶ φαρισαῖοι, ὁ Ἄννας κι ὁ Καϊάφας, οἱ ψευδομάρτυρες, ὁ Πιλᾶτος καὶ ἡ γυναίκα του, ὁ Ἡρῴδης, οἱ στρατι­ῶ­τες, ὁ ἑ­κα­τόνταρχος, ὁ Σίμων ὁ Κυρηναῖος, οἱ γυναῖ­κες τῆς Ἰερουσαλήμ, οἱ δύο λῃσταί, οἱ φρουροί.
Ἀπὸ ὅλα τὰ πρόσωπα ἂς στρέψουμε τώρα τὴν προσοχή μας στὸ πρόσωπο ποὺ προκαλεῖ μεγαλύτερη φρίκη καὶ βδελυγμία, τὸν Ἰούδα. Εἶνε ἐκεῖνος ποὺ στηλιτεύεται κατ᾿ ἐξοχὴν στοὺς ὕμνους τῆς Ἐκκλησίας μας. Read more »

 Μ. ΠΕΜΠΤΗ «Η ΑΓΩΝΙΑ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ»

Mεγάλη Πέμπτη βράδυ
Τοῦ Μητροπολίτου Φλωρίνης π. Αὐγουστίνου Καντιώτου

H ΕΣΤΑΥΡΩΜΕΝΗ ΑΛΗΘΕΙΑ

«Λέγει αὐτῷ ὁ Πιλᾶτος· Τί ἐστιν ἀλήθεια;» (δ΄ εὐαγγ. Ἰωάν. 18,38)
«Ἐγώ εἰμι… ἡ ἀλήθεια» (α΄ εὐαγγ. Ἰωάν. 14,6)

ΦΤΩΧΗ, ἀγαπητοί μου, εἶνε ἡ γλῶσσα μου γιὰ νὰ ἐξυμνήσῃ τὰ πάθη τοῦ Κυρίου. Πρὶν νὰ πῶ τὶς λίγες μου λέξεις, αἰσθάνομαι τὴν ἀνάγκη νὰ ζητήσω τὴ βοήθεια τοῦ Ἐσταυρωμένου· παρακαλῶ νὰ ἔχω καὶ τὶς δικές σας προσευχές.
Ἡ Ἐκκλησία μας μὲ τὶς ἀκολουθίες της ἀναπαριστᾷ ἐμπρός μας τὰ ἅγια πάθη. Γύρω ἀπὸ τὸ Χριστὸ κινοῦνται πολλὰ πρόσωπα μὲ διάφορες ψυχοσυνθέσεις. Ἕνα ἀπ᾿ αὐτὰ εἶνε ἡ ἐκλεκτὴ γυναίκα τοῦ Πιλάτου, ἡ Κλαυδία Πρόκλα. Μιλήσαμε ἄλλοτε γι᾿ αὐτήν. Τώρα ὁ ἄντρας της, ὁ Πιλᾶτος, θὰ μᾶς δώση ἀφορμὴ νὰ ποῦμε λίγα λόγια. Ἕνα στιγμιότυπο ἀπὸ τὴ δίκη τοῦ Χριστοῦ, ποὺ διεξήγαγε ὡς πραίτωρ, θ᾿ ἀναφέρω.

* * *

Ὁ Πιλᾶτος ἀπὸ τὴν πρώτη στιγμὴ ἀντελήφθη, ὅτι μπροστά του ἔχει ἕναν ἀθῷο. Διέκρινε καὶ τὰ ἐλατήρια τοῦ ὄχλου, ἀλλὰ μπρὸς στὴν ἐπιμονή τους ἀναγκάστηκε νὰ ὑποβάλῃ τὸ Χριστὸ σὲ ἀνάκρισι. Ἐνῷ αὐτοὶ δὲ᾿ μπῆκαν στὸ πραιτώριο, γιὰ νὰ μὴ μιανθοῦν, ὁ Χριστὸς μπῆκε· κ᾿ ἐκεῖ ὁ Πιλᾶτος τὸν ἐρωτᾷ· ―Σὺ εἶσαι ὁ βασιλεὺς τῶν Ἰουδαίων; Μὰ ἂν εἶσαι, ποῦ εἶνε οἱ στρατιῶτες σου, οἱ ὀπαδοί σου, τὰ φλάμπουρά σου; Ὁ Χριστὸς ἀπαντᾷ· ―Ἡ δική μου βασιλεία «οὐκ ἔστιν ἐκ τοῦ κόσμου τούτου»· ἂν ἦταν ἀπ᾿ αὐτὸ τὸν κόσμο, οἱ ὀπαδοί μου δὲ᾿ θ᾿ ἄφηναν νὰ παραδοθῶ στοὺς Ἰουδαίους (Ἰωάν. 18,36). Ὁ Πιλᾶτος συνεχίζει· ―«Οὐκοῦν βασιλεὺς εἶ σύ;». Ὁ Χριστὸς ἀπαντᾷ· ―«Σὺ λέγεις ὅτι βασιλεύς εἰμι ἐγώ. ἐγὼ εἰς τοῦτο γεγέννημαι καὶ εἰς τοῦτο ἐλήλυθα εἰς τὸν κόσμον, ἵνα μαρτυρήσω τῇ ἀληθείᾳ». Ἐγὼ ἦρθα στὸν κόσμο, γιὰ νὰ κηρύξω τὴν ἀλήθεια (ἐ.ἄ. 18,37). Ἀκούγοντας ὁ Πιλᾶτος τὴ λέξι «ἀλήθεια» δὲν κατάλαβε. Ἄνθρωπος τῆς πράξεως μᾶλλον παρὰ τῆς θεωρίας, ἄνθρωπος τοῦ ξίφους τῆς ἐξουσίας καὶ τῆς πολιτικῆς, σπανίως ἀσχολεῖτο μὲ μεταφυσικὰ θέματα. Παραξενεύεται ποὺ ἀκούει γιὰ «ἀλήθεια», καὶ λέει· ―«Τί ἐστιν ἀλήθεια;». Δὲ᾿ βαριέσαι! Τί ψάχνεις; Δὲν ὑπάρχει ἀλήθεια. Καὶ μόλις εἶπε αὐτὰ ἀμέσως βγῆκε ἔξω στοὺς συγκεντρωμένους Ἰουδαίους (ἐ.ἄ.18,38).
Τὸ ἐρώτημα, «Τί ἐστιν ἀλήθεια;» εἶνε τὸ σπουδαιότερο ἀπ᾿ ὅσα ἀντιμετωπίζει ἡ ἀνθρωπότης. Δυστυχῶς ὁ Πιλᾶτος ἔχασε τὴν εὐκαιρία ν᾿ ἀκούσῃ τὴν ἀπάντησι. Ἐμεῖς ἂς προσπαθήσουμε νὰ ποῦμε κάτι.
Read more »

Mεγάλη Πέμπτη βράδυ
Toῦ Μητροπολίτου Φλωρίνης π. Αὐγουστίνου Καντιώτου<

«ΣΗΜΕΡΟΝ ΚΡΕΜΑΤΑΙ ΕΠΙ ΞΥΛΟΥ…»

«Σήμερον κρεμᾶται ἐπὶ ξύλου ὁ ἐν ὕδασι τὴν γῆν κρεμάσας» (ἀντίφ. ιε΄ ὄρθρ. Μ. Παρ.)

ΟΣΟ, ἀγαπητοί μου, προχωρεῖ ἡ ἀκολουθία καὶ πλησιάζει ἡ στιγμὴ τῆς σταυρώσεως τοῦ Χριστοῦ, τόσο οἱ ὕμνοι καὶ τὰ τροπάρια γίνονται γλυκύτερα. Προκαλοῦν συγκίνησι· μόνο χυδαῖες ψυχὲς παραμένουν ἀσυγκίνητες.
Παγκόσμιος θρῆνος. Ὁ ἐκκλησιαστικὸς ποιητὴς καλεῖ νὰ συμμετάσχουν στὸ θρῆνο καὶ στὸ πένθος ἄγγελοι, ἄνθρωποι ἀλλὰ κι αὐτὰ τὰ ἄψυχα δημιουργήματα. Μεταξὺ τῶν ἄλλων ἀναφέρει καὶ τὴ γῆ. «Σήμερον κρεμᾶται ἐπὶ ξύλου ὁ ἐν ὕδασι τὴν γῆν κρεμάσας», λέει. Ἐπιτρέψτε μου, μολονότι εἶστε κουρασμένοι, νὰ πῶ λίγες λέξεις στὸ σημεῖο αὐτό· πενθεῖ ἡ γῆ.

* * *

 Ἀλλὰ ΤΙ ΕΙΝΕ Η ΓΗ; Ἡ γῆ, ἀπαντοῦν οἱ ἀστρονόμοι, εἶνε ἕνας πλανήτης, ἕνα ἀπὸ τὰ ἄπειρα οὐράνια σώματα ποὺ ὑπάρχουν. Ἐν συγκρίσει μὲ τὰ ἄλλα οὐράνια σώματα ἡ γῆ εἶνε ἕνας μικρὸς κόκκος. Ἂν γιὰ μᾶς ἡ ὑδρόγειος σφαῖρα φαίνεται μεγάλη, ἐν συγκρίσει ὅμως μὲ ἄλλες σφαῖρες, ποὺ στροβιλίζονται στὸ ἄπειρο, εἶνε πολὺ μικρή.
Καὶ ὅμως ἡ γῆ ἔχει κάτι μοναδικό. Read more »

Μεγάλη Πέμπτη βράδυ
Oμιλία του Μητροπολίτου Φλωρίνης π. Αὐγουστίνου Καντιώτου

ΛΥΠΗ ΜΕΧΡΙ ΘΑΝΑΤΟΥ

«Τότε λέγει αὐτοῖς ὁ Ἰησοῦς· Περίλυπός ἐστιν ἡ ψυχή μου ἕως θανάτου» (Ματθ. 26,38)

ΕΙΝΕ τολμηρό, ἀγαπητοί μου, νὰ ζωγραφί­ζῃ, τολμηρότερο νὰ ψάλλῃ, κι ἀ­κόμα πιὸ τολμηρὸ νὰ ὁμιλῇ κανεὶς γιὰ τὸ Χριστό· πάντοτε μέν, ἀλλὰ μάλιστα σήμερα, ποὺ ἐνώπιόν μας εἶνε ὁ Ἐσταυρωμένος, μετέωρος μεταξὺ οὐ­ρανοῦ καὶ γῆς. Ζαλίζεται τὸ μυαλό, τραυλίζει ἡ γλῶσσα. Κι ὄχι μόνο ἡ δική μας φτωχὴ γλῶσ­σα, μὰ καὶ ἡ γλῶσσα τῶν μεγαλυτέρων ῥη­τόρων τῆς Ἐκκλησίας, ἀλλὰ καὶ τῶν ἀγγέλων καὶ ἀρ­χαγγέλων. Μόλις τολμοῦμε καὶ λέμε· «Προσκυ­νοῦμέν σου τὰ πάθη, Χριστέ. Δεῖξον ἡ­μῖν καὶ τὴν ἔνδοξόν σου ἀνάστασιν» (ἀντίφ. ιε΄ Μ. Παρ.).
Ἀπὸ ὅλα τὰ ἱερὰ κείμενα, ἀποστόλων εὐαγ­γελίων καὶ προφητειῶν, ἐκλέγω ἕνα λόγο ποὺ εἶπε ὁ Χριστὸς τὴν τελευταία νύκτα τῆς ἐπιγεί­­ου ζωῆς του στὸν κῆπο τῆς Γεθσημανῆ. Ἡ σπεῖ­ρα μὲ τὸν Ἰούδα ἔρχονταν νὰ τὸν συλλάβουν· ὁ θάνατος πλησί­­αζε μὲ βήματα γοργά· τὸ πικρὸ «ποτήριον» (Ματθ. 26,39. Μᾶρκ. 14,36. Λουκ. 22,42. Ἰω. 18,11) φαινόταν στὸ βάθος τοῦ ὁρί­ζον­τος. Τότε ὁ Κύριος στρέφεται στοὺς μαθητάς του καὶ τοὺς λέει· «Περίλυ­πός ἐστιν ἡ ψυχή μου ἕως θανάτου» (Ματθ. 26,38). Τί ἆ­ραγε νὰ σημαίνουν τὰ λόγια αὐτὰ τοῦ Κυρίου μας; Ἂς ἐξετάσουμε μὲ ἱερὰ κατάνυξι.

* * *

«Περίλυπός ἐστιν ἡ ψυχή μου ἕως θανάτου». Ἐκ πρώτης ὄψεως, ἀγαπητοί μου, ὁ λόγος αὐτὸς φαίνεται παράξενος. Διότι ὁ Κύρι­ος ἡμῶν Ἰησοῦς Χριστὸς εἶνε Θεός· αὐτὸ εἶ­νε τὸ δόγμα, ἡ μεγαλυτέρα ἀλήθεια τῆς πίστε­ώς μας. Ἀφοῦ λοιπὸν εἶνε Θεὸς ἀληθινὸς καὶ ὡς Θεὸς εἶνε ἀπρόσβλητος ἀπὸ τὸν ἀν­θρώπινο πόνο, πῶς λέει ὅτι εἶνε «περίλυπος»; Read more »

ΙΕΡΟΣΟΛΥΜΑ – ΑΘΗΝΑΙ

«Χριστιανικὴ Σπίθα ἀρ. φ. 93 Απρίλιος 1949
Τοῦ Μητροπολίτου Φλωρίνης π. Αὐγουστίνου Καντιώτου

   «Καὶ ὡς ἤγγισεν (ὁ Χριστός) ἰδὼν τὴν πόλιν ἔκλαυσεν ἐπʼ αὐτῆ, λέγων ὅτι εἰ
ἔγνως καὶ σύ, καὶ γε ἐν τῆ ἡμέρα σου ταύτη, τὰ πρὸς εἰρήνην σου! Νῦν δὲ ἐκρύβη
ἀπὸ ὀφθαλμῶν σου˙ ὅτι ἥξουσιν ἡμέραι ἐπὶ σὲ καὶ περιβαλοῦσιν οἱ ἐχθροί σου χάρακά
σοι καὶ περικυκλώσουσί σε καὶ τὰ τέκνα σου ἐν σοί, καὶ οὐκ ἀφήσουσιν ἐν σοί λίθον
ἐπὶ λίθω ἀνθʼ ὧν οὐκ ἔγνως τὸν καιρὸν τῆς επισκοπῆς σου» (Λουκ. 19, 41-44).

Ἱεροσόλυμα! Σιών! Πόλις τοῦ Θεοῦ! Δίδαξε τὰς Ἀθήνας καὶ ὁλόκληρον τὴν Πατρίδα μας. Ἀλλὰ πῶς;

Ἄς ἀναπαραστήσωμεν μίαν σκηνὴν ἀπὸ τὴν ζωὴν τοῦ Θεανθρώπου, ὅπως αὕτη ἐξετυλίχθη πρὸ τῶν ὀφθαλμῶν μας κατὰ τὴν Μ. Ἑβδομάδα τῶν Παθῶν Του. Βεβαίως ἡ Μ. Ἑβδομὰς τοῦ 1949 παρῆλθε. Παρῆλθε ἐν μέσω τοῦ πόνου καὶ τῶν δακρύων τῆς Ἑλληνικῆς φυλῆς. Ἀλλὰ ἡ ἀνάμνησις τῶν Παθῶν τοῦ Κυρίου δὲν πρέπει νὰ εἶναι ἕνα εἶδος στιγμιαίας κινηματογραφικῆς προβολῆς, ἡ ὁποία εὐκόλως λησμονεῖται, ἀλλὰ μία διαρκὴς ψυχικὴ στροφὴ καὶ ἐνατένισις τοῦ πιστοῦ καθʼ ὅλον τὸ ἔτος πρὸς τὸν Ἐσταυρωμένον. Ὅστις «ἔπαθεν ὑπὲρ ἡμῶν, ὑμῖν ὑπολιμπάνων ὑπογραμμὸν ἵνα ἐπακολουθήσετε τοῖς ἴχνεσιν αὐτοῦ». (Α’ Πέτρ. 2, 21).

  *   *   *

Ὁ Χριστὸς διὰ τὴν τελευταῖαν φορὰν ἀναβαίνει εἰς τὰ Ἱεροσόλυμα. Ἐκ τῆς Βηθανίας, ὡραίου προαστείου τῆς πρωτευούσης τοῦ Ἰουδαϊκοῦ ἔθνους, μίαν πρωΐαν, τὴν Κυριακὴν τῶν Βαΐων, συνοδευόμενος ἀπὸ τὸ μικρὸν ἐπιτελεῖον τῶν 12 ἀσήμων συνεργατῶν Του ἐκκινεῖ ὁ Βασιλεὺς τοῦ κόσμου, ὁ Μέγας Κατακτητὴς τῶν ἀνθρωπίνων καρδιῶν. Σκοπὸς τῆς πορείας του ταύτης, ἀπόφασίς του σταθερὰ καὶ ἀμετάκλητος εἶνε νὰ δώση τὴν ΜΑΧΗΝ, τὴν μάχην τὴν σπουδαιοτέραν ἐξ ὅλων τῶν μαχῶν ποὺ ἀναφέρει ἠ παγκόσμιος Ἱστορία, τὴν μάχην, τῆς ὁποίας τὰ ἀπείρως εὐεργετικὰ ἀποτελέσματα θὰ ἐπεκτείνωνται καὶ ὁλοὲν θὰ εὐρύνωνται μέχρι συντελείας τῶν αἰώνων ἕως ὁτου «πᾶν γόνυ κάμψη ἐπουρανίων καὶ ἐπιγείων καὶ καταχθονίων» (Φιλιπ. 2, 10). Ὁ Χριστὸς θὰ δώση τὴν μάχην μέσα εἰς τὰ Ἱεροσόλυμα. Θὰ τὴν δώση μὲ ὅπλα ἐντελῶς διαφορετικὰ ἀπʼ ἐκεῖνα ποὺ χρησιμοποιοῦν οἱ ἑκάστοτε δορυκτήτορες τῆς γῆς. Θὰ συντρίψη τὴν κεφαλὴν τοῦ Ὄφεως καὶ θὰ στήση εἰς τὸν λόφον τοῦ Γολγοθᾶ τὴν σημαίαν τῆς ἐλευθερίας τῶν τέκνων τοῦ Θεοῦ, ἡ ὁποία ἔκτοτε οὐδέποτε θὰ ὑποσταλῆ. Read more »

Τοῦ Μητροπολίτου Φλωρίνης π. Αὐγουστίνου Καντιώτου
(Ἀπόσπασμα «Χριστιανικῆς Σπίθας», ἀρ. φ. 93 Απρίλιος 1949)

ΘΑ ΣΩΘΗ Η ΠΑΤΡΙΔΑ ΜΑΣ ΜΟΝΟ ΔΙΑ ΤΟΥ ΣΩΤΗΡΟΣ ΧΡΙΣΤΟΥ. ΓΙΑ ΝΑ ΚΕΡΔΗΘΗ Η ΜΑΧΗ ΧΡΕΙΑΖΟΝΤΑΙ ΓΕΝΝΑΙΟΙ ΜΑΧΗΤΑΙ, ΠΟΥ Θ᾽ ΑΓΩΝΙΣΤΟΥΝ Σ᾽ ΟΛΟΥΣ ΤΟΥΣ ΤΟΜΕΙΣ

Χριστιανοὶ Ἕλληνες! Πολλάκις ἀπὸ τῆς πρώτης ἀπελευθερώσεώς της (1829) διὰ ἐκλεκτῶν του δούλων ἐπεσκέφθη τὴν Πατρίδα μας ὁ Κύριος καὶ τὴν ἐκάλεσε νὰ τεθῆ ὑπὸ τὴν χρηστόν Του ζυγόν. Ἄς κλαύσωμεν καὶ ἄς πενθήσωμεν, διότι δὲν ἔτεινε πάντοτε ἡ Ἑλλὰς ὦτα εὐήκοα εἰς τὰς Θεϊκὰς προσκλήσεις. Ἀλλὰ καὶ ἄς εὐχαριστήσωμεν τὸν Κύριον διότι ὑπάρχει ἀκόμη εἰς τὴν διάθεσίν μας ἐλάχιστον περιθώριον χρόνου (καὶ γε ἐν τῆ ἡμέρα σου ταύτη) τὸ ὁποῖον δυνάμεθα νὰ ἐκμεταλλευθῶμεν ἐντατικῶς, νὰ πολλαπλασιάσωμεν τὰς δυνάμεις μας διὰ νὰ σώσωμεν τὴν Ἑλλάδα μας, νὰ τὴν σώσωμεν διὰ τοῦ μόνου Σωτῆρος της, Τοῦ Χριστοῦ.
Ἀλλὰ πρὸς τοῦτο χρειάζονται ΓΕΝΝΑΙΟΙ ΜΑΧΗΤΑΙ. Ἡ μάχη ἡ ὁποῖα θὰ δοθῆ εἰς ὅλους τοῦς τομεῖς τῆς ζωῆς τοῦ Ἔθνους διὰ νὰ κερδηθῆ ἡ Ἑλλὰς ὑπὲρ τοῦ Χριστοῦ, θὰ εἶναι σκληρὰ καὶ ἐπίμονος. Τὰ δαιμόνια ποὺ 120 χρόνια ἐφώλιασαν εἰς τὸν τόπον τοῦτον δὲν εἶνε εὔκολον νὰ ἐκβληθοῦν. Διότι κυρίως ἐτράφησαν καὶ ἐγιγαντώθησαν ἐξ αἰτίας τῆς ἀδρανείας καὶ τῆς χλιαρότητος τῶν ὀργάνων τῆς Ἐκκλησίας, μιᾶς Ἐκκλησίας, ἡ ὁποία ἐγέννησε ἄλλοτε Μ. Βασιλείους καὶ Χρυσοστόμους.
Εἴθε ἀπʼ ἄκρου εἰς ἄκρου τῆς Ἑλλάδος νʼ ἀκουσθῆ ἰσχυρὰ ἡ ἐγερτήριος σάλπιγξ, ἡ ὁποία θὰ ἐγείρη ἐκ τοῦ ὕπνου τὰς κοιμωμένας συνηδείσεις, θὰ κινητοποιήση τοὺς πάντας καὶ τὰ πάντα διὰ τὴν ριζικὴν ἐπιστροφὴν τοῦ Ἔθνους πρὸς τὸν Χριστόν. Read more »

Μεγάλη Τετάρτη βράδυ
Ὁμιλίες τoῦ Μητροπολίτου Φλωρίνης π. Αυγουστίνου Καντιώτου (1) σε pdf

(1). Ο ΙΟΥΔΑΣ (ΦΙΛΑΡΓΥΡΙΑ, ΑΠΕΛΠΙΣΙΑ, ΑΥΤΟΚΤΟΝΙΑ)

(2). «ΒΛΕΠΕ, ΧΡΗΜΑΤΩΝ ΕΡΑΣΤΑ»

Ἀπόψε, ἀγαπητοί, βρισκόμαστε στὸ μέσον τῆς ἑβδομάδος τῶν παθῶν τοῦ Κυρί­ου, στὸ μέσον τοῦ θείου δράματος. Πολλὰ εἶ­νε τὰ πρόσωπα ποὺ ἐμφανίζονται σ᾿ αὐτό· ἄν­τρες, γυναῖκες, παιδιά, ἱερεῖς, γραμματεῖς, φα­­ρισαῖοι, Ἑβραῖοι, Ῥωμαῖοι… Πρωταγωνιστὴς εἶνε ὁ Κύριος ἡμῶν Ἰησοῦς Χριστός, καὶ ὅ­λα τὰ ἄλλα πρόσωπα στρέφονται γύρω ἀπὸ αὐτόν.
Ἀλλ᾿ ἐὰν ὑπάρχῃ ἕνα πρόσωπο ποὺ προκα­λεῖ τὴ μεγαλύτερη φρίκη, αὐτὸ εἶνε ὁ Ἰούδας. Ὁ Ἰούδας ἀνῆκε στὸν κύκλο τῶν δώδεκα μαθητῶν τοῦ Χριστοῦ. Ἄκουσε τὴν ὑπέροχη διδασκαλία του, εἶδε τὰ πρωτοφανῆ θαύματά του, εἶδε τὸν ἄμεμπτο βίο του, τὴν ἀγάπη καὶ τὴ στοργή του, ἀφοῦ καὶ τὰ δικά του πόδια ἔπλυνε κι ἀφοῦ καὶ σ᾿ αὐτὸν ἔδωσε ἐκ τοῦ ἁγίου ἄρτου. Ὅλα τὰ ἀπήλαυσε. Ἐν τούτοις αὐτὸς ἔγινε προδότης. Ποιός τὸ περίμενε;
Κάθε ἄνθρωπος ἀλλὰ ἰδιαιτέρως ὁ Ἰούδας ἀποτελεῖ ἕνα μυστήριο. Ὅσο καὶ νὰ προσπαθήσουμε νὰ δώσουμε λύσι στὸ μυστήριο αὐ­τό, ἀγαπητοί μου, ἀδυνατοῦμε. Ρωτοῦν μερι­κοί· Ἀφοῦ τὸν ἤξερε ὁ Χριστός, πῶς τὸν ἐξέλεξε μεταξὺ τῶν δώδεκα μαθητῶν του;… Καὶ πράγματι· ἐμεῖς δὲν γνωρίζουμε τὸ μέλλον τοῦ ἀνθρώπου, ἀλλὰ ὁ Χριστὸς ὡς Θεὸς γνώριζε τὸ μέλλον καὶ τοῦ Ἰούδα, ὅπως γνώριζε καὶ τὸ μέλλον τοῦ Πέτρου. Ἀφοῦ λοιπὸν γνώριζε ὅτι θὰ τὸν προδώσῃ, γιατί τὸν ἐξέλεξε; Κάποιος εὐσεβὴς καθηγητής, τοῦ ὁποίου ὑπῆρξα φοιτητής, ἀπήντησε ὡς ἑξῆς. Read more »

Τοῦ Μητροπολίτου Φλωρίνης π. Αὐγουστίνου Καντιώτου

Μακροθυμια ανεκφραστη!

ΕΝΑΣ, ἀγαπητοί μου, ἀπὸ τοὺς ὕμνους, μὲ τοὺς ὁποίους ἀνοίγει ἡ Μεγάλη Ἑβδομάδα, εἶνε καὶ αὐτός· «Φθάσαντες, πιστοί», λέει, ―ὄχι οἱ ἄπιστοι― «τὸ σωτήριον πάθος Χριστοῦ τοῦ Θεοῦ, τὴν ἄφατον αὐτοῦ μακροθυμίαν δοξάσωμεν» (αἶν. Μ. Δευτ.). Ἐμπρὸς στὰ σωτήρια πάθη τοῦ Θεανθρώπου Χριστοῦ τί ἄλλο νὰ πῇ ὁ ἱερὸς ὑμνογράφος; Ἂς δοξάσουμε, λέει, τὴν ἀπερίγραπτη μακροθυμία του.
Μακροθυμεῖ ὁ Χριστὸς ἀπὸ ἀγάπη ἀπέραντη.

* * *

Ἡ ἀγάπη τοῦ Χριστοῦ, ἀδελφοί μου, φαίνε­ται κάθε μέρα. Ἔ­χουμε ἄπειρα δείγματά της. Ἀ­γάπη εἶνε τὸ νεράκι αὐτὸ ποὺ πίνουμε χω­ρὶς νὰ λέμε εὐχαριστῶ. Βλέπεις τὴν ὄρνιθα, πίνει μιὰ γουλιὰ καὶ ὑ­ψώνει τὸ κεφαλάκι της πρὸς τὸν οὐ­ρανό, σὰ νὰ λέῃ· Σ᾽ εὐχαριστῶ, Θεέ μου, γιὰ τὴ δροσιὰ αὐτή. Κ᾽ ἐμεῖς εἴμαστε ἀχάριστοι. Θὰ ἔρθῃ ὥρα ποὺ θὰ στερέψουν τὰ νερὰ καὶ θὰ γλείφουμε στὰ σπήλαια τὶς πλάκες, γιὰ νὰ δροσιστοῦμε. Ἀγάπη Θεοῦ εἶ­νε οἱ ἀκτῖνες τοῦ ἥλιου ποὺ μᾶς ἔρχον­ται ἀ­πὸ τόση ἀπόστασι τρέχοντας μὲ ἰ­λιγγιώδη τα­χύτητα. Τί εἶνε κάθε ἀκτίνα; ἕνας ἀσπασμός. Σὲ ἀσπάζεται, σὲ φιλάει ὁ Θεός. Κάθε ἀκτίνα φωνάζει· Ὁ Θεὸς εἶνε ἀγάπη! Ἀλ­λοίμονο ἂν ἔλειπαν οἱ ἀκτῖνες τοῦ ἥλιου. Ἀ­γάπη τοῦ Θεοῦ εἶνε ὁ ἀέρας ποὺ ἀναπνέουμε· ἂν σταματήσῃ γιὰ λίγα λεπτὰ ἢ καὶ δευτερόλεπτα, ὁ κόσμος θὰ πάθῃ ἀσφυξία. Ἀγάπη τοῦ Θεοῦ εἶνε οἱ καρποὶ ποὺ τρῶμε, τὰ ἀγαθὰ ποὺ ἀπολαμβάνουμε. Ἀγάπη τοῦ Θεοῦ εἶνε ἡ γυναίκα ἢ ὁ ἄντρας ποὺ ἔχεις· ἂν λείψῃ ἀπὸ τὸ σπίτι, θὰ καταλάβῃς τί στερήθηκες. Ἀγάπη τοῦ Θεοῦ εἶνε τὰ παιδιά. Ἀγάπη τοῦ Θεοῦ εἶνε οἱ φίλοι καὶ οἱ συγγενεῖς. Ἀγάπη τοῦ Θεοῦ εἶνε ἡ πατρίδα, ὅλα αὐτὰ τὰ καλὰ ποὺ χαίρεσαι.
Κάποιος τώρα τὶς γιορτὲς ἔκανε δῶρο στὸ φίλο του ἕνα ῥολόϊ καὶ πάνω σ᾽ αὐτὸ ἔγραψε· «Ὁ Θεὸς εἶνε ἀγάπη». Παραξενεύτηκε ἐ­κεῖ­νος. ―Γιατί, τοῦ λέει, μοῦ ἔκανες τέτοιο δῶ­ρο; ―Γιὰ νὰ θυμᾶσαι ὅτι κάθε δευτερόλεπτο ποὺ χτυπάει ἡ καρδιά σου εἶνε κ᾽ ἕνα δῶρο τῆς ἀγάπης τοῦ Θεοῦ. Ἄπειρες λοιπὸν οἱ εὐ­εργεσίες τοῦ Κυρίου. Πλέουμε μέσα σ᾽ αὐ­τές, κολυμπᾶμε σὰν τὸ ψάρι μέσα στὸν ὠκεανὸ τῶν θείων εὐεργεσιῶν.
Ἐμεῖς τί ἀνταποδίδουμε σὲ ὅλα αὐτά, τί συμπεριφορὰ δείχνουμε ἀπέναντί του; Σκουλήκια εἴμαστε, ἁμαρτωλοί, ἐχθροὶ τοῦ Θεοῦ. Καὶ ὁ Θεός, ποὺ εἶνε ὄχι μόνο ἀγάπη ἀλλὰ καὶ δικαιοσύνη, ἐν τούτοις δὲν σπεύδει νὰ μᾶς τι­μωρήσῃ. Ἐὰν κάθε φορὰ λειτουργοῦσε ἀμέσως ἡ δικαιοσύνη του, ἀλλοίμονό μας. Read more »

Mεγάλη Tρίτη βράδυ
Τοῦ Μητροπολίτου Φλωρίνης π. Αὐγουστίνου Καντιώτου

«ΟΙΣΤΡΟΣ ΑΚΟΛΑΣΙΑΣ»

«Οἰμοι! λέγουσα, ὅτι νύξ μοι ὑπάρχει, οἶστρος ἀκολασίας, ζοφώδης τε καὶ ἀσέληνος ἔρως τῆς ἁμαρτίας» (δοξ. ἀποστ.

ΑΠΟΨΕ, ἀγαπητοί μου, ἐξαιρετικὴ συρροὴ ἐκκλησιάσματος. Αἰτία τὸ τροπάριο τῆς Κασσιανῆς. Μερικοὶ μάλιστα κρατοῦν τὸ ρολόι, κι ὅσο περισσότερο διαρκέσῃ τὸ τροπάριο τόσο σπουδαιότερο θεωροῦν τὸν ψάλτη.
Ἀλλὰ τὰ τροπάρια τῆς ἁγίας μας Ἐκκλησίας δὲν ἔγιναν, ἀγαπητοί μου, γιὰ καλλιτεχνικοὺς μόνο σκοπούς, γιὰ νὰ εὐχαριστοῦν τ᾿ αὐτιὰ ὅπως ὁ ἦχος μιᾶς κιθάρας. Ὄχι. Κάθε τροπάριο εἶνε ἕνα σύντομο κήρυγμα, ποὺ προσφέρεται ὄχι σὲ πεζὸ ἀλλὰ σὲ ποιητικὸ λόγο. Καὶ τὸ τροπάριο τῆς Κασσιανῆς εἶνε ὕψος ποιήσεως.
Ἐπιτρέψτε μου νὰ πῶ λίγες λέξεις ἐπ᾿ αὐτοῦ.

* * *

Ποιός εἶνε ὁ ποιητής; Δὲν εἶνε ἄντρας, εἶνε γυναίκα. Γυναίκα μιᾶς ἐποχῆς ποὺ τὸ θρησκευτικὸ συναίσθημα συγκινοῦσε βαθύτατα τὶς καρδιές. Ἡ γυναίκα αὐτή, ἡ Κασσιανή, ἔζησε τὸν καιρὸ τοῦ Βυζαντίου. Ἦτο μία ἀπὸ τὶς κόρες ποὺ ἐπελέγησαν γιὰ νὰ τὶς δῇ ὁ αὐτοκράτωρ Θεόφιλος καὶ νὰ διαλέξῃ ἀπὸ αὐτὲς τὴ μέλλουσα βασίλισσα. Φαντάζεστε τὴ σκηνή;
Στὴν αθουσα τῶν ἀνακτόρων εἶχε συγκεντρωθῆ ὅ,τι ὡραῖο εἶχε νὰ παρουσιάσῃ ὁ γυναικεῖος κόσμος τῆς αὐτοκρατορίας. Καλλονὲς διαλεγμένες ὄχι μόνο γιὰ τὴ σωματική τους ὡραιότητα ἀλλὰ περισσότερο γιὰ τὰ πνευματικά τους προσόντα. Δὲν ἦταν αὐτὰ καλλιστεῖα Χόλλυγουντ· ἦταν μᾶλλον καλλιστεῖα πνεύματος, καὶ τέτοια καλλιστεῖα δὲ᾿ μποροῦμε νὰ τὰ καταδικάσουμε. Ὁ νεαρὸς Θεόφιλος παρουσιάστηκε λοιπὸν ἐν μέσῳ τῆς ὡραίας ἐκείνης ἀνθοδέσμης. Κρατοῦσε, ὅπως λένε οἱ ἱστορικοί, στὰ χέρια του ἕνα μῆλο χρυσό, ποὺ τοῦ τό ᾿χε δώσει ἡ μητρυιά του γιὰ νὰ τὸ προσφέρῃ σ᾿ ἐκείνην ποὺ θὰ ἐξέλεγε. Ἀφοῦ ἔρριξε τὸ βλέμμα παντοῦ, στάθηκε ἐμπρὸς στὴν ὡραιοτάτη Κασσιανή. Ἀλλὰ πρὶν τῆς δώσῃ τὸ μῆλο, τὴ ρώτησε γιὰ νὰ τὴ δοκιμάσῃ· ―Ἀπ᾿ τὴ γυναῖκα δὲ᾿ βγῆκαν ὅλα τὰ κακά; Ἡ Κασσιανή, εὐφυὴς καὶ ἑτοιμόλογος, ἀπήντησε μὲ θάρρος· ―Ἐὰν ἀπὸ τὴν Εὔα προῆλθαν τὰ κακά, ἀπὸ τὴν Παναγία μας ὅμως προῆλθε ὅ,τι καλὸ καὶ σωτήριο!… Ἡ γυναίκα εἶνε ἢ ἡ σωτηρία ἢ ἡ καταστροφή. Read more »