Toῦ Μητροπολίτου Φλωρίνης Αὐγουστίνου

ΩΡΕΣ ΤΗΣ ΜΕΓΑΛΗΣ ΕΒΔΟΜΑΔΟΣ

ΔΟΞΑ τῷ Θεῷ φθάσαμε στὴν ἁγία καὶ Μεγάλη Ἑβδομάδα. Τὸ αἰσθανόμεθα;

Γιατί ἆραγε ἡ ἑβδομάδα αὐτὴ ὀνομάζεται Μεγάλη; 168 ὧρες ἔχει κάθε ἑβδομάδα τοῦ ἔ­τους, 168 ὧρες ἔχει καὶ ἡ ἑβδομάδα αὐτή. Γιατί τότε τὴν ὀνομάζουμε Μεγάλη; Γιὰ νὰ τὸ καταλάβουμε, ἂς σκεφτοῦμε τὰ ἑξῆς.

* * *

Ὁ χρόνος, ἀδελφοί μου, αὐτὸς καθεαυτὸν δὲν ἔχει ἀ­ξία. Ἂν π.χ. κάποιος βρεθῇ μέσα στὴ Σαχάρα, καὶ χίλια χρόνια ἂν ζοῦσε ἐκεῖ, δὲν θὰ εἶχε τίποτα ἀξιόλογο νὰ θυμηθῇ. Ὁ χρόνος μοιά­­ζει μ᾽ ἕνα λευκὸ ἄγραφο χαρτί, ποὺ ἀποκτᾷ ἀ­ξία ὅταν γράψῃς κάτι σ᾽ αὐτό, ὅταν γεμίσῃ μὲ κείμενο. Ἔτσι καὶ ὁ χρόνος· ἀποκτᾷ ἀξία ἀπὸ τὰ γεγονότα ποὺ θὰ γίνουν στὸ δι­άστημά του.
Πάρτε γιὰ παράδειγμα ἕναν ἄνθρωπο ἄνω τῶν 60 ἐτῶν, ποὺ ἔχει δεῖ πολλὰ στὴ ζωή του. Ἂν τὸν ρωτήσετε, ποιές εἶνε οἱ σπουδαιότερες ὧρες τῆς ζωῆς του, τί θὰ πῇ; Κάθε θνητός, καὶ ὁ πιὸ ἄσημος, ἔχει ὡρισμένες στιγμὲς ποὺ γι᾽ αὐτὸν ἀποτελοῦν σταθμούς. Τέτοιοι στα­θμοὶ εἶ­νε ἡ ὥρα τῆς γεννήσεώς του, τὰ γενέθλια· ἡ ὥρα τοῦ γάμου του· ὅταν γεννήθηκε τὸ πρῶ­το του παιδί, ἡ «χαρὰ ὅτι ἐγεννήθη ἄν­θρωπος εἰς τὸν κόσμον» (Ἰω. 16,21)· ἡ ὥρα ποὺ πῆ­ρε τὸ δίπλωμά του, κ.λ.. Ἂν κάποιος ἀκολου­­θήσῃ τὸ πρόγραμμα τῶν ἐπικουρείων, τὸ «Φά­γω­μεν καὶ πίωμεν, αὔριον γὰρ ἀποθνῄσκομεν» (Ἠσ. 22,13. Α΄ Κορ. 15,32), καὶ ἑκατὸ χρόνια νὰ ζήσῃ, τίποτα δὲν θὰ εἶνε ἀξιόλογο. Στὰ μέρη τῆς Δωρίδος καὶ ἀλλοῦ εἶχα ἀκούσει ὅτι στὶς γιορ­­τές τους εὔχονται ὁ ἕνας στὸν ἄλλο «κορακοζώητος», νὰ ἔχῃ δηλαδὴ τὰ χρόνια τοῦ κόρακα ποὺ ζῇ διακόσα χρόνια. Τί τὸ ὄφελος ὅ­μως; Ὁ κόρακας τὸ μόνο ποὺ κάνει εἶνε νὰ φω­­­νά­ζῃ κρά, κρά. Ἐνῷ τὸ ἀηδόνι, μπορεῖ νὰ ζῇ δυὸ – τρία χρόνια μόνο, ἀλλὰ γεμίζει τὸ δάσος μὲ τὴ με­λῳδία του. Προτιμότερο νὰ εἶ­σαι ἀηδονάκι καὶ νὰ γεμίζῃς τὴ ζωὴ μὲ ὡραῖα ᾄ­σματα, παρὰ κοράκι καὶ νὰ βγάζῃς μόνο ἄγρι­ες κραυγές. Καὶ σήμερα δυστυχῶς οἱ πολλοὶ ἔγιναν κόρακες τοῦ κατακλυσμοῦ τοῦ Νῶε. Read more »

Mεγ. Δευτέρα βράδυ (Mατθ. 22,15–23,39)
Ὁμιλία τοῦ Μητροπολίτου Φλωρίνης π. Αὐγουστίνου Καντιώτου

ΤΑ ΟΚΤΩ «ΟΥΑΙ»

ΠΡΙΝ, ἀγαπητοί μου, ἀπὸ μιὰ μεγάλη μάχη συμβαίνει πολλὲς φορὲς τὰ δύο ἀντίπαλα στρατόπεδα νὰ ἔρχωνται μεταξύ τους σὲ μικρὲς συγκρούσεις, σὲ ἁψιμαχίες ὅπως λέγονται. Οἱ ἁψιμαχίες εἶνε προανάκρουσμα τῆς μεγάλης συγκρούσεως ποὺ θὰ ἐπακολουθήσῃ.
Κάτι παρόμοιο βλέπουμε νὰ περιγράφεται στὸ εὐαγγέλιο ποὺ διαβάστηκε πρὸ ὀλίγου. Καθὼς ἡ Μεγάλη Ἑβδομάδα προχωρεῖ, πλησιάζει ἡ ὥρα ποὺ θὰ γίνῃ ἡ μεγάλη σύγκρουσις, ἡ μεγαλυτέρα στὴν ἱστορία τοῦ κόσμου. Ἡ δὲ μεγαλυτέρα σύγκρουσις τῆς ἱστορίας εἶνε ἡ μάχη τοῦ Γολγοθᾶ. Ἐκεῖ τὸ φῶς θὰ συγκρουσθῇ μὲ τὸ σκότος, ἡ ἀγαθότης μὲ τὴν κακία, ὁ Θεὸς μὲ τὸν διάβολο. Πρὶν λοιπὸν ἀπὸ τὴν τελικὴ ἐκείνη ἀναμέτρησι τῆς Μεγάλης Παρασκευῆς, προτοῦ ὁ Χριστὸς ἀντιμετωπίσῃ τὸν ἐχθρὸ στῆθος μὲ στῆθος, προηγοῦνται, τρόπον τινὰ ὡς ἁψιμαχίες, λεκτικοὶ διαξιφισμοὶ μὲ τὰ ὄργανα τοῦ ἐχθροῦ. Ἁψιμαχίες εἶνε οἱ πονηρὲς ἐρωτήσεις τῶν Ἡρῳδιανῶν, τῶν Σαδδουκαίων καὶ τῶν Φαρισαίων, τὶς ὁποῖες ὁ Χριστὸς ἀμυνόμενος ἀντικρούει μὲ ἀποστομωτικὲς ἀπαντήσεις.
Μετὰ ὅμως τὴν ἄμυνα προχωρεῖ καὶ σὲ ἐπίθεσι. Καὶ ἐπίθεσις εἶνε ὁ ἔλεγχος τοῦ Χριστοῦ πρὸς τοὺς γραμματεῖς καὶ φαρισαίους, μέσα στὸν ὁποῖον ἀκούονται ὀκτὼ φοβερὰ «οὐαί» (βλ. Ματθ. 23,13-35).
Ἀξίζει νὰ στρέψουμε τὴν προσοχή μας εἰδικῶς σ᾿ αὐτὰ τὰ «οὐαί». Read more »

Mεγάλη Δευτέρα ἐσπέρας
Τοῦ Μητροπολίτου Φλωρίνης π. Αὐγουστίνου Καντιώτου

ΤΕΣΣΕΡΑ ΚΟΜΜΑΤΑ. ΟΚΤΩ «ΟΥΑΙ»

ΑΚΟΥΣΑΤΕ τὸ ἱερὸ καὶ ἅγιο εὐαγγέλιο (βλ. Ματθ. 22,15 – 23,39). Γιὰ νὰ τὸ καταλάβουμε, πρέπει νὰ ἔχουμε ὑπ᾿ ὄψιν τὸ ἑξῆς.
Ὁ Ἰουδαϊκὸς λαός, ὁ περιούσιος λαός, ποὺ ἐπὶ τῆς ἐποχῆς τοῦ Δαυῒδ καὶ τοῦ Σολομῶντος ἔφτασε στὸ ἀπόγειο τῆς δόξης, ἔπειτα περιῆλθε σὲ κατάπτωσι, καὶ κατόπιν διαιρέθηκε σὲ κόμματα, θρησκευτικὰ μᾶλλον παρὰ πολιτικά. Τέσσερα ἦταν τὰ κόμματα αὐτά. Τὸ ἕνα ἤτανε οἱ Ἡρῳδιανοί, οἱ ὀπαδοὶ δηλαδὴ τοῦ βασιλέως Ἡρῴδου τοῦ Ἀντίπα· αὐτοὶ συνεργάζονταν μὲ τοὺς Ῥωμαίους κατακτητάς. Τὸ ἄλλο ἦταν ἡ αἵρεσις τῶν Σαδδουκαίων· αὐτοὶ δὲν παραδέχονταν ἀθανασία ψυχῆς καὶ ἀνάστασι νεκρῶν. Τρίτο ἦταν ἡ ὀργάνωσι τῶν Φαρισαίων, ποὺ καυχῶνταν γιὰ τὶς ἀνύπαρκτες ἀρετές τους. Καὶ τελευταῖοι ἦταν οἱ Ἐσσαῖοι, μιὰ μικρὰ μειονότης, ποὺ ἀηδιασμένοι ἀπὸ τὶς πόλεις, κατέφυγαν στὴν ἔρημο καὶ στὰ σπήλαια κ᾿ ἐκεῖ ζοῦσαν ἀσκητικὴ ζωή.
Ὁ Χριστὸς δὲν ἦταν οὔτε Ἐσσαῖος, οὔτε Ἡρῳδιανός, οὔτε Σαδδουκαῖος, οὔτε Φαρισαῖος, ἀλλὰ ἤτανε ὑπεράνω ὅλων. Ἀνῆκε στὸ Θεό, ἤτανε Θεός. Κι αὐτοὶ ὅλοι τὸν μισοῦσαν θανασίμως καὶ ἤθελαν νὰ τὸν ἐξευτελίσουν. Read more »

Ὁμιλία του Μητροπολίτου Φλωρίνης π. Αυγουστίνου Καντιώτου σὲ pdf

1. ΚΥΡΙΑΚΗ ΒΑΪΩΝ ΒΡΑΔΥ «ΠΟΥ ΕΙΝΑΙ ΟΙ ΚΑΡΠΟΙ ΜΑΣ»

2. Μαθηματα Μεγαλης Εβδομαδος

«Τὰ πάθη τὰ σεπτὰ ἡ παροῦσα ἡμέρα ὡς φῶτα σωστικὰ ἀνατέλλει τῷ κόσμῳ…» (κάθ. Μ. Δευτέρας)

Ὁ Χριστός, ἀγαπητοί μου, εἶνε τὸ φῶς τοῦ κόσμου. Εἶνε ὁ πνευματικὸς φάρος ποὺ φωτίζει καὶ ὁ­δηγεῖ τοὺς ἀνθρώπους στὸ δρόμο τοῦ καθήκοντος καὶ τῆς ἀρετῆς. Τὸν φάρο αὐτὸν κανένας ἄνεμος, καμμιά θύελλα, καμμιά δύναμις δὲν θὰ μπορέσῃ νὰ τὸν σβήσῃ, οὔ­­τε νὰ ἐλαττώσῃ τὸ φῶς του. Θὰ λάμπῃ αἰ­ω­νίως. Θὰ λάμπῃ μὲ τὴ διδασκαλία του, μὲ τὰ θαύματά του, μὲ τὸν ἅγιο βίο του. Ὅλα φῶς, ὅλα ἀρετή, ὅλα τελειότης ἄφθαστος.
Ἀλλ᾿ ἐκεῖ ποὺ ἡ λάμψι τοῦ Χριστοῦ κορυφώ­θηκε καὶ «ἡ ἀρετή του ἐκάλυψεν οὐρανούς» (Ἀμβ. 3,3) καὶ τὸ ἠθικό του ἀνάστημα ὑψώθηκε ὡς οὐρανομήκης πνευματικὴ στήλη, εἶνε τὰ ἅγια πάθη του. Τὰ πάθη τοῦ Χριστοῦ εἶνε ἀνεξάν­τλητη πηγὴ τῶν ὡραιοτέρων διδαγμάτων. Χρι­στιανὸς ποὺ δὲν συγκινεῖται καὶ δὲν διδάσκε­ται ἀπὸ τὶς ἅγιες αὐτὲς ἡμέρες, εἶνε τυφλὸς καὶ ἀναίσθητος· ὅπως λέει ἕνας Γερμα­νὸς φιλόσοφος καὶ ποιητής, χριστιανὸς ποὺ δὲν συγ­κινεῖται ἀπὸ τὰ πάθη τοῦ Χριστοῦ δὲν εἶνε ἄνθρωπος ἀλλὰ μιὰ πέτρα χωρὶς καρδιὰ καὶ αἴσθημα. Ἐνώπιόν μας τὶς ἡμέρες τῆς Μεγάλης Ἑβδομάδος ἐκτυλίσσεται τὸ μυστήριο τῆς ἀγάπης τοῦ Χριστοῦ. Καὶ καλούμεθα ὄχι νὰ τὸ παρακολουθήσουμε ἁπλῶς ἀλλὰ νὰ δεχθοῦμε στὶς ψυχές μας τὸν φωτισμὸ ποὺ ἐξαποστέλλει ὁ Κύριος ἀπὸ τὰ πάθη καὶ τὸ σταυρό του.
Θὰ σᾶς παρουσιάσω μερικὰ σημεῖα ἀπὸ τὴν ἑβδομάδα τῶν παθῶν τοῦ Κυρίου, ποὺ ἐν­διαφέρουν κάθε Χριστιανό.

* * *

⃝ Παρακολουθώντας μὲ καρδιὰ συντετριμμένη τὸν Ἰησοῦν, θὰ τὸν δοῦμε τὴ Μεγάλη Τρίτη, νὰ ῥίχνῃ τοὺς φοβεροὺς κεραυνούς του, τὰ «οὐαὶ ὑμῖν, γραμματεῖς καὶ φαρισαῖ­οι…» (Ματθ. 23,14 κ.ἑ.). Οὐδέποτε ἄλλοτε ὁ πρᾶος Ἰησοῦς μίλησε μὲ τόση δριμύτητα ὅση τότε. Για­τί; Διότι ἐνώπιόν του εἶχε ὑποκριτάς. Καὶ ὁ ἀνεξίκακος Ἰησοῦς τίποτε ἄλλο δὲν μίσησε τόσο ὅσο τὴν ὑποκρισία. Ἡ ὑποκρισία εἶνε τὸ κίβδηλο νόμισμα, τὸ τεχνητὸ ἄνθος, ἡ πλαστο­γραφία τῆς ἀρετῆς. Γι᾿ αὐτὸ καυτηρίασε τόσο πολὺ τὴν ὑποκρισία. Ἀλλ᾿ ἀκούγοντας τὸν Κύριο νὰ ἐκφωνῇ τὰ «οὐαὶ» κατὰ τῶν ὑ­ποκριτῶν, ἂς φοβηθοῦμε μήπως κ᾿ ἐμεῖς ὑ­πα­γόμεθα στὴν κατηγορία τῶν ὑποκριτῶν. Δι­ότι ἡ ὑποκρισία εἶνε ἕνα μικρόβιο ποὺ εἰσ­χωρεῖ στὶς καρδιὲς ὅλων. Ἂν θέλουμε νὰ εἴ­μαστε ἀληθινοὶ μαθηταί του, πρέπει ν᾿ ἀπαλλαγοῦμε ἀπὸ τὴν πληγὴ τῆς ὑποκρισίας.
⃝ Ἀλλὰ καὶ ἄλλο σοβαρὸ μάθημα παίρνουμε τὶς ἅγιες αὐτὲς ἡμέρες. Τὴ Μεγάλη Τετάρτη βλέπουμε τὸν Ἰούδα νὰ παζαρεύῃ τὴν πώλησι τοῦ Διδασκάλου ἀντὶ τριάκοντα ἀργυρίων. Ἡ προδοσία τοῦ Ἰούδα εἶνε ἕνα ἀπὸ τὰ θλιβε­ρώτερα περιστατικὰ τῶν παθῶν τοῦ Κυρίου. Εἶνε μάθημα γιὰ ὅλους ὅσους ὑποδούλω­σαν τὶς ψυχές τους στὸ χρῆμα, στὴν ὕλη, στὸ μαμωνᾶ. Φοβερὸ πάθος ἡ φιλαργυρία. Αὐτὴ μετέβαλε ἕναν ἀπόστολο σὲ προδότη. Αὐτὴ μεταβάλλει καὶ τοὺς Χριστιανοὺς σὲ εἰδωλολάτρες, ποὺ δὲν λατρεύουν πλέον τὸν Χριστὸ ἀλλὰ τὸν χρυσό. Βλέποντες τὸ κατάντημα τοῦ Ἰούδα ἂς προσέξουμε πολύ, ἀγαπητοί μου, μήπως πιαστοῦμε κ᾿ ἐμεῖς στὰ δίχτυα τῆς κατηραμένης φιλαργυρίας. Διότι χριστια­νὸς ποὺ λατρεύει τὸ χρῆμα καὶ χάριν αὐτοῦ ψευδορκεῖ, ἀτιμάζει, κλέβει καὶ ἀδικεῖ, εἶνε ἕνας νέος Ἰούδας στὴ σημερινὴ κοινωνία.
⃝ Καθὼς ἐξελίσσεται ἡ ἱστορία τῶν παθῶν τοῦ Κυρίου, τὸ βράδυ τῆς Μεγάλης Πέμπτης βλέπουμε τὸ μυστικὸ δεῖπνο. Τὴν τελευταία καὶ ἀλησμόνητη ἐκείνη νύχτα, ὁ Χριστὸς συν­έφαγε γιὰ τελευταία φορὰ μὲ τοὺς μαθητάς του. Τοὺς ἔδωσε τὶς τελευταῖες παραγγελί­ες. Ἐτέλεσε δὲ τὸ μυστήριο τῆς θείας εὐχαρι­στίας, ποὺ εἶνε τὸ σπουδαιότερο μυστήριο τῆς Ἐκκλησίας, ἡ καρδιὰ τῆς λατρείας μας. Με­τέδωσε ὁ ἴδιος τὸ σῶμα του καὶ τὸ αἷμα του στοὺς μαθητάς. Ἦταν ἡ πρώτη θεία κοινωνία. Δυστυχῶς ὅμως καὶ σ᾿ αὐτὴν βρέθηκε ἕνας ἀν­άξιος νὰ κοινωνήσῃ· ἦταν ὁ Ἰούδας. Μὲ ἀ­κάθαρτη ψυχὴ πλησίασε καὶ ἔλαβε τὰ ἄχραν­τα μυστήρια. Καὶ τώρα, ἀδελφοί μου, πολλοὶ θὰ προσέλθουμε τὶς ἅγιες αὐτὲς ἡμέρες νὰ κοινωνήσουμε. Πολὺ νὰ προσέξουμε, μήπως μεταξύ μας ὑπάρχει ὁ Ἰούδας· δηλαδὴ ὁ ἀκάθαρτος, ὁ ἀμετανόητος, ὁ ἀνεξομολόγητος χριστιανός. Αὐτὸς ἂς μὴν πλησιάσῃ τὰ ἅγια, ἐὰν προηγουμένως δὲν καθαρίσῃ τὴν ψυχή του μέσα στὰ δάκρυα τῆς μετανοίας.
⃝ Ἕνα ἄλλο μάθημα μᾶς δίνει ἡ ἄρνησις τοῦ Πέτρου. Μᾶς διδάσκει πόσο ἀσθενής, ἀδύνατος καὶ ἁμαρτωλὸς εἶνε ὁ ἄνθρωπος. Διότι βλέπουμε ἕνα κορυφαῖο μαθητὴ νὰ πέφτῃ. Τί ἦταν ὁ Πέτρος; Κολοσσὸς πίστεως καὶ ἀρε­τῆς. Καὶ ὅμως τὴ νύχτα τῆς Μεγάλης Πέμ­πτης τὸν βλέπουμε νὰ ἀρνῆται ἐμπρὸς σὲ μιὰ ὑπηρέτρια τὸ ὄνομα τοῦ Κυρίου. Ἔπεσε ὁ Πέ­τρος, γιὰ νὰ μάθῃ νὰ εἶνε ταπεινός. Ἔπεσε, γιὰ νὰ μᾶς διδάξῃ ὅλους πόσο πρέπει νὰ προσέχουμε καὶ νὰ φοβώμαστε τὴν ἁμαρτία. Εἶνε τόσο φοβερὴ ἡ ἁμαρτία, ὥστε στὰ δίχτυα της συλλαμβάνει καὶ ἀποστόλους καὶ προφῆτες καὶ ἁγίους καὶ ἀσκητάς. Λοιπόν, Χριστιανέ· εἶσαι ἅγιος, ἔφθασες σὲ ὕψη τῆς ἀ­ρετῆς; Μὴν ὑπερηφανεύεσαι. Διότι ἐνδέχεται νὰ πέσῃς, καὶ ἐκεῖνος ποὺ τώρα τὸν περιφρονεῖς ὡς ἁμαρτωλό, νὰ γίνῃ ἅγιος καὶ νὰ καταλάβῃ τὴν πρώτη θέσι τοῦ παραδείσου.
⃝ Φθάνοντας στὸ ἀποκορύφωμα τῶν παθῶν τοῦ Κυρίου θὰ αἰσθανθοῦμε τὸν Κύριό μας νὰ γεύεται τὸ μαρτύριο. Θὰ τὸν δοῦμε νὰ γονατίζῃ, νὰ πέφτῃ μὲ τὸ πρόσωπο στὴ γῆ μέσα στὸν κῆπο τῆς Γεθσημανῆ. Θ᾿ ἀκούσουμε τὴν προσευχή του «Πάτερ μου, …οὐχ ὡς ἐγὼ θέλω, ἀλλ᾿ ὡς σύ» (Ματθ. 26,39). Θὰ δοῦμε νὰ τὸν σέρνουν ὅλη τὴ νύχτα ἀπὸ δικαστήριο σὲ δικαστήριο. Θὰ δοῦμε τοὺς ἐχθρούς του νὰ τὸν ντύνουν μὲ κόκκινη χλαμύδα, νὰ τοῦ πλέκουν «στέφανον ἐξ ἀκανθῶν», νὰ τὸν περιπαίζουν καὶ νὰ τὸν ῥαπίζουν. Θ᾿ ἀκούσουμε τὶς ἄγριες φωνές τους «Ἆρον ἆρον, σταύρωσον αὐτόν» (Ἰω. 19,15). Θὰ δοῦμε τὸν Πιλᾶτο νὰ ὑ­πο­γράφῃ τὴν καταδίκη του. Τέλος τὴ Μεγάλη Παρασκευὴ θὰ δοῦμε τὸν Κύριό μας νὰ ση­κώνῃ τὸ βαρὺ σταυρὸ καὶ νὰ κάμπτεται ἀ­πὸ τὸ βάρος. Ἀλλὰ ποιό βλέμμα θὰ μπορέσῃ πλέον νὰ παρακολουθήσῃ τὴ σκηνὴ τῆς σταυ­ρώσεως; Θὰ τὸν ἀντικρύσουμε νὰ ὑψώνεται γυμνὸς ἐπάνω στὸ ξύλο καὶ θ᾿ ἀκούσουμε νὰ λέῃ ἕναν – ἕνα τοὺς ἑπτὰ λόγους τοῦ σταυροῦ, ἀπ᾿ τοὺς ὁ­ποίους ὁ πρῶτος εἶνε φωνὴ ἀγάπης πρὸς τὸν πλησίον καὶ συγχωρήσεως («Πάτερ, ἄφες αὐ­τοῖς· οὐ γὰρ οἴδασι τί ποιοῦσι» Λουκ. 23, 34) κι ὁ τελευ­ταῖος φωνὴ ἀφοσιώσεως στὸν Πατέρα («Πά­τερ, εἰς χεῖράς σου παρατίθεμαι τὸ πνεῦμά μου» ἔ.ἀ. 23,46). Χριστιανέ· μπορεῖς ὅσο ζῇς νὰ λὲς κ᾿ ἐσὺ «Οὐράνιε Πατέρα, συγχωρῶ τὸν κάθε ἐχθρό μου», κι ὅταν κλείσῃς τὰ μάτια στὸ μάταιο τοῦτο κόσμο νὰ πῇς «Πατέρα μου, δέξου τὴν ψυχή μου στὰ χέρια σου»;
Read more »

Κυριακὴ τῶν Βαΐων (Ἰω. 12,1-18)
Τοῦ Μητροπολίτου Φλωρίνης π. Αὐγουστίνου Καντιώτου

Πρακτικα διδαγματα

«Ὡσαννά, εὐλογημένος ὁ ἐρχόμενος ἐν ὀνόματι Κυρίου, βασιλεὺς τοῦ Ἰσραήλ» (Ἰω. 12,13)

Σήμερα, ἀγαπητοί μου, εἶνε μεγάλη ἑορτή, δεσποτικὴ ἑορτή, ἡ Βαϊοφόρος. Ὅλος ὁ λαὸς τῶν Ἰεροσολύμων βγῆκαν ἔξω, γιὰ νὰ ὑποδεχθοῦν τὸ Χριστό. Κρατοῦσαν στὰ χέρια τους βάϊα καὶ κλαδιὰ ἐλιᾶς. Ἔστρωναν στὸ δρόμο τὰ ροῦχα τους, νὰ πατήσῃ ὁ Χριστός. Καὶ τὰ μικρὰ παιδιὰ φώναζαν «Ὡσαννά, εὐλογημένος ὁ ἐρχόμενος…» (Ἰω. 12,13). Ἔτσι τὴν ἡμέρα ἐκείνη ἡ πρωτεύουσα τοῦ Ἰουδαϊκοῦ ἔ­θνους ὑποδέχθηκε τὸ Χριστό.
Ἡ ἱστορία ἀναφέρει πολλὲς ὑποδοχὲς βασιλέων καὶ αὐτοκρατόρων. Ἡ Ἀθήνα, ἡ Ῥώμη, ἡ Κωνσταντινούπολι πολλὲς φορὲς ὑποδέχθηκαν νικητὰς καὶ θριαμβευτὰς ὕστερα ἀπὸ νικηφόρους πολέμους. Ἀλλ᾿ ὅλες αὐτὲς οἱ ὑποδοχὲς εἶνε πολὺ μικρὲς μπροστὰ σ᾿ αὐτὴ τὴ θριαμβευτικὴ εἴσοδο τοῦ παμβασιλέως Χριστοῦ στὰ Ἰεροσόλυμα.
Οἱ λεπτομέρειες διδάσκουν. Καὶ ἀπὸ τὶς λεπτομέρειες τῆς σημερινῆς θριαμβευτικῆς εἰσόδου θὰ ἤθελα, ἀγαπητοί μου, νὰ προσέξετε μερικές.

* * *

⃝ Καὶ πρῶτα ἂς ρωτήσουμε· Πῶς εἰσῆλθε ὁ Χριστὸς στὰ Ἰεροσόλυμα; Οἱ νικηταί, ποὺ ἀ­ναφέραμε, κάθονταν πάνω σὲ ἄλογα ὑπερήφανα καὶ χρυσοστολισμένα ἢ σὲ ἅμαξες πολυτελέστατες. Κάποιος μάλιστα, γιὰ νὰ φανῇ πιὸ ἰσχυρὸς ἀπὸ τοὺς ἄλλους, διέταξε, τὸ ἁ­μάξι του νὰ τὸ σέρνουν λιον­τάρια· φανταστῆ­τε τί τρόμος! Καὶ ἄλλοι κάθησαν ἐπάνω σὲ ἐ­λέφαντες ἢ ἄλλα ἄγρια θηρία.
Κοιτάξτε τώρα τὴ διαφορά. Ὁ Χριστός μας εἶνε ὁ ποιητὴς καὶ βασιλιᾶς τοῦ παντός. Εἶνε, ὅπως ψάλλει ἡ Ἐκκλησία μας, «ὁ τοῖς Χερου­βὶμ ἐποχούμενος καὶ ὑμνούμενος ὑπὸ τῶν Σε­ραφίμ» (δοξ. ἑσπ. Ὑπαπαντῆς). Καὶ ὅμως συγκαταβαίνει, ταπεινώνεται τόσο, ὥστε ἀπ᾿ ὅλα τὰ ζῷα διαλέγει ἕνα «πῶλον ὄνου», ἕνα γαϊδουράκι (ἔ.ἀ. 12,15). Ἐπάνω στὴ ῥάχη ἑνὸς τέτοιου ζῴου κάθεται ὁ Χριστός. Καὶ μᾶς διδάσκει μὲ τὸ παράδειγμά του, ὅτι πρέπει νὰ εἴμαστε ταπεινοὶ στὸν κόσμο αὐτόν. Read more »

Κυριακὴ Βαΐων (Φιλ. 4,4-9)
Toῦ Μητροπολίτου Φλωρίνης π. Αὐγουστίνου Καντιώτου

«Ο ΚΥΡΙΟΣ ΕΓΓΥΣ» (Φιλ. 4,5)

Σήμερα, ἀγαπητοί μου, εἶνε ἡμέρα ἱερὰ καὶ ἔνδοξος, Κυριακὴ τῶν Βαΐων. Σήμερα λαὸς πολὺς ὑποδέχθηκε στὰ Ἰεροσόλυμα τὸν Κύρι­ον ἡμῶν Ἰησοῦν Χριστόν, τὸν «νικητὴν τοῦ θανάτου» (ἀπολυτ.), καὶ φώναζαν «Ὡσαννά, εὐλογημένος ὁ ἐρχόμενος ἐν ὀνόματι Κυρίου» (Ἰω. 12,13 = Ψαλμ. 117,26). Ἂς συγκεντρώσουμε τὸ νοῦ μας στὰ ἱερὰ νοήματα κι ἂς ποῦμε λίγα σύντομα λόγια.
Καὶ δὲν ὑπάρχει πιὸ σύντομος λόγος ἀπὸ ἐ­κεῖνον ποὺ εἶπε ὁ ἀπόστολος Παῦλος στὸν σημερινὸ ἀπόστολο. Ἂν προσέξατε, μέσα στὸ ἀνάγνωσμα αὐτὸ ὑπάρχουν δύο λέξεις γεμᾶ­τες πνευματικὸ νόημα. Εἶνε οἱ λέξεις «Ὁ Κύριος ἐγγύς» (Φιλιπ. 4,5), ὁ Κύριος εἶνε κοντά μας δη­λαδή. Τί κρύβουν οἱ λέξεις αὐτές;

* * *

Πολλοί, ἀγαπητοί μου, διαβάζουν τὸ Εὐαγγέλιο καὶ ἐνθουσιάζονται. Θὰ ἤθελαν νὰ ζοῦν στὶς ἡμέρες τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ, νὰ εἶνε στοὺς Ἁγίους Τόπους, στὰ ἱερὰ ἐδάφη ποὺ πάτησε ὁ Κύριος, νὰ εἶνε κοντά του, νὰ τὸν βλέπουν καὶ νὰ τὸν ἀκοῦνε. Ἄκουγα πρὸ ἡμερῶν ἕνα φτωχὸ ἄνθρωπο νὰ λέῃ· Ἄχ, πάτερ μου, δὲν ἤθελα τίποτε ἄλλο παρὰ νὰ πάρω κ᾽ ἐγὼ ἕνα εἰσιτήριο νὰ πάω στοὺς Ἁγίους Τόπους, καὶ τὴ Μεγάλη Παρασκευὴ νὰ προσ­κυνήσω τὸν πανάγιο Τάφο!… Προσπάθησα νὰ τὸν παρηγορήσω καὶ τοῦ εἶπα τὰ ἑξῆς. Read more »

Κυριακὴ τῶν Βαΐων (Ἰωάν. 12,1-18)
Τοῦ Μητροπολίτου Φλωρίνης π. Αὐγουστίνου Καντιώτου

YΠΟΔΟΧΗ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ ΤΟΤΕ ΚΑΙ ΤΩΡΑ

«Ὡσαννά, εὐλογημένος ὁ ἐρχόμενος ἐν ὀνόματι Κυρίου, βασιλεὺς τοῦ Ἰσραήλ» (Ἰωάν. 12,13)

Ο Κύριος ἡμῶν Ἰησοῦς Χριστός, ἀγαπητοί μου, τί εἶνε; δάσκαλος, καθηγητής, φιλόσο­φος, κοινωνιολόγος, ἐπαναστάτης…; Αὐτὰ λένε κάποιοι. Δὲν εἶνε αὐ­τά. Ὁ Χριστὸς εἶνε κάτι παραπάνω· εἶνε Θεός! Μάλιστα. Τὸ πιστεύ­εις; εἶσαι Χριστιανός· δὲν τὸ πιστεύεις; ἐλεύθερος εἶσαι, ἀλλὰ δὲν εἶσαι πλέον Χριστιανός· καὶ εἶσαι δυστυχής. Μά, θὰ πῆτε, μορφωμένος ἐ­γὼ ἐπιστήμων, νὰ παραδέχωμαι δό­γματα χωρὶς ἀποδείξεις;… Κι ὅμως· ἐὰν ὑπάρχῃ μία ἀλήθεια ποὺ ἔχει μυριάδες ἀποδείξεις, εἶ­νε αὐτή, ὅτι ὁ Χριστὸς εἶνε ὁ Θεός.
Θεός! Τὸ φωνάζουν τὰ θαύματά του. Ἕνα δὲ ἀπὸ τὰ μεγαλύτερα θαύματα τοῦ Χριστοῦ, πρὸ τῆς ἀναστάσεώς του, εἶνε αὐτὸ ποὺ γράφει σήμερα τὸ ἱερὸ εὐαγγέλιο. Ποιό θαῦμα;

* * *

Ὁ Χριστὸς ἔφθασε στὴ Βηθανία, ἕνα χωριὸ ποὺ ὑπάρχει μέχρι σήμερα, σὲ ἀπόστασι 12 χιλιόμετρων ἀπὸ τὰ Ἰεροσόλυμα. Πῆγε στὸ νεκροταφεῖο, στάθηκε ἐμπρὸς σ’ ἕνα μνῆ­­μα ὅπου ἦταν θαμμένος ἕνας ἄνθρωπος τέσσερις μέρες, φώναξε «Λά­ζαρε, δεῦρο ἔξω» (Ἰωάν. 11,43), καὶ ὁ Λάζαρος ἀναστήθηκε! Συνταρακτικὸ γεγονὸς αὐτό. Ἂν ὑπῆρχαν τότε τηλε­­οράσεις καὶ ῥαδι­όφω­να, ἡ εἴδησις θὰ διεδίδετο ἀστραπιαίως· ἀναστήθηκε ἕνας νεκρὸς τεταρταῖος! Λειτούργησε ὅ­μως ἕνα ἄλλο «ῥα­διόφωνο»· τὸ στόμα. Ἀπὸ στόμα σὲ στόμα ἡ εἴδησις διαδόθηκε ἀστραπιαίως στὰ Ἰεροσόλυμα καὶ σὲ ὅλη τὴν περιοχή.
Τὸ ἀποτέλεσμα ἦταν διπλό. Ἄλλοι μὲν πίστεψαν ἀκραδάντως, ὅτι ὁ Χριστὸς εἶνε ἀληθινὸς Θεός, ἀφοῦ καὶ νεκροὺς ἀνασταίνει· πολλοὶ μάλιστα πῆγαν οἱ ἴδιοι στὴ Βηθανία καὶ εἶδαν τὸ Λάζαρο μὲ τὰ μάτια τους. Ἔτσι δημιουργήθηκε μεγάλη φήμη γύρω ἀπὸ τὸ ὄ­νομα τοῦ Χριστοῦ. Ἄλλοι ὅμως ὄχι μόνο δὲν πίστεψαν, ἀλλὰ καὶ ἀποφάσισαν νὰ σκοτώσουν τὸ Λάζαρο, γιὰ νὰ πάψῃ ν’ ἀ­κού­γεται τὸ ὄνομα τοῦ Χριστοῦ. Ὅταν, βλέπετε, δὲν ὑπάρχῃ καλὴ διάθεσις, ὅσα θαύματα κι ἂν γίνουν, ὁ ἄνθρωπος δὲν πιστεύει.
Μαθαίνοντας τὸ θαῦμα ὁ λαὸς ἐν­θου­σιά­στηκε. Καὶ ὅταν σὰν σήμερα ἔμαθαν ὅτι ὁ Χρι­στὸς ἔρ­χεται στὰ Ἰεροσόλυμα, τοῦ ἔκαναν πρωτοφανῆ ὑποδοχή. Πολλὲς ὑποδο­χὲς ἀναφέρει ἡ παγκόσμιος ἱστορία (βασιλέων, στρατηγῶν, ἄλλων μεγάλων ἀνδρῶν), καμ­μία ὅμως δὲν φτάνει αὐτήν. Στὰ Ἱεροσόλυμα τότε, λόγῳ τῆς ἑορτῆς τοῦ πάσχα, εἶχαν συγ­κεντρω­θῆ πάνω ἀπὸ ἕνα ἑκατομμύριο ἄνθρω­ποι. Μὲ τὴν εἴ­δησι, ὅτι ὁ Χριστὸς ἔρχεται, μιὰ ἀνθρωποθάλασσα ξεχύθηκε ἔξω, αὐθόρμητα καὶ ἀβίαστα. Ἡ πόλις ἄδειασε. Περίμεναν πότε θὰ φα­νῇ ὁ Ἰησοῦς. Κι ὅταν φάνηκε, τότε, λέει τὸ εὐ­αγγέ­­λιο, τόση ἦταν ἡ χαρὰ τοῦ λαοῦ, ὥστε ἄλ­λοι ἔ­βγαζαν τὰ ροῦχα τους καὶ τὰ ἔστρωναν κάτω, ἄλλοι ἔκοβαν κλαδιὰ ἀπ’ τὰ δέντρα καὶ τὰ ἔσειαν, τὰ μικρὰ παιδιὰ πήγαιναν μπροστὰ ψάλλοντας, καὶ ὅλοι φώναζαν·«Ὡσαννά», «ὡ­σαννά»…! (τὸ «ὡσαννὰ» εἶνε ἑβραϊκὴ λέξις καὶ σημαίνει ζήτω, ἰσοδυναμεῖ μὲ τὶς δικές μας ζητωκραυγές).
Αὐτὴ ἦταν ἡ ὑποδοχὴ ἐπεφύλαξαν τὰ Ἰεροσόλυμα στὸ Χριστὸ τὴν ἡμέρα αὐτή. Καὶ ὁ Χριστός; ἐνθουσιάστηκε ἀ­πὸ τὴν ὑποδοχή; Περίεργο πρᾶγμα, δὲν ἐνθουσιάστηκε. Ἄλ­λος στὴ θέσι του θὰ θεωροῦσε τὴν ἡμέρα αὐ­τὴ ὡς τὴν ἐπισημοτέ­­ρα καὶ λαμπροτέρα τῆς ζωῆς του. Ὁ Χριστὸς ὅμως δὲν εἶνε κοντόφθαλμος ὅπως ἐμεῖς. Ἔβλεπε μακριά, πολὺ μακριά, καὶ διάβαζε τὶς καρδιὲς τῶν ἀνθρώπων. Τί ἔβλεπε λοιπόν; Read more »

«ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΗΣ ΣΠΙΘΑΣ», φυλ. 240, Αύγούστου 1961
Τοῦ Μητροπολίτου Φλωρίνης π. Αὐγουστίνου Καντιώτου

ΠΩΣ ΕΚΛΕΓΟΝΤΑΙ ΣΗΜΕΡΟΝ;

«Οὐχ ἑαυτῶ τις λαμβάνει τὴν τιμήν,
ἀλλὰ καλούμενος ὑπὸ τοῦ Θεοῦ»
(Ἑβρ. 5, 4)

Ἐκκλησιαστικὰ θέματα

Ἡ ἀδιαφορία ἔγκλημα

Περὶ ἐπισκόπων καὶ πάλιν, ἀγαπητοί μου, ὁ λόγος. Διότι φρονοῦμεν, ὅτι ἡ ἐκλογὴ Ἐπισκόπου, προωρισμένου νὰ ποιμάνη τὸν λαὸν ἐπαρχίας ἰσοβίως, ἐπὶ πολλὰ ἔτη, δεκαετηρίδας ὁλοκλήρους, ποὺ προκύπτουν ἐνίοτε καὶ ἥμισυ αἰῶνος, δὲν ἀποτελεῖ παρονυχίδα. Ὄχι. Δὲν εἶνε θέμα ποὺ ἐνδιαφέρει μόνον τοὺς «παπάδες», τοὺς «καλογέρους» καὶ τοὺς ἐπιτρόπους τῶν ναῶν, ἀλλὰ εἶνε θέμα ποὺ πρέπει νὰ προκαλῆ ζωηρὸν καὶ ἔντονον τὸ ἐνδιαφέρον τοῦ ὀρθοδόξου λαοῦ τῆς ἐπαρχίας καὶ ὅλης τῆς Ἑλλάδος. Ἐὰν ὁ Ἕλλην ὡς πολίτης, μέλος τῆς ἑλληνικῆς κοινωνίας δὲν ἐπιτρέπεται νʼ ἀδιαφορῆ διὰ τὴν κοινότητά του καὶ ἐπαρχίαν του, διὰ τὸ ποῖος θὰ εἶνε ὁ πρόεδρος ἤ ὁ δήμαρχος καὶ ποῖος θὰ εἶνε ὁ βουλευτής του, καὶ διὰ τὴν ἐκλογὴν τοὺ ἱκανωτέρου, κατὰ τὴν κρίσιν του, δὲν διστάζη νὰ διεξάγη εὐπρεπῶς πολιτικὴν μάχην διὰ νὰ πείση τοὺς συμπολίτας του εἰς ποίαν κατεύθυνσιν εὑρίσκεται τὸ ἀληθὲς πολιτικὸν συμφέρον των, πολὺ περισσότερον ὁ Ἕλλην ὡς Χριστιανός, ζῶν μέλος τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας δὲν πρέπει νʼ ἀδιαφορῆ διὰ τὰ ἐκκλησιαστικὰ πράγματα τοῦ τόπου του. Δὲν πρέπει νʼ ἀδιαφορῆ ποῖοι θὰ εἶνε οἱ ἐπίτροποι τοῦ ναοῦ, πολὺ περισσότερον δὲν πρέπει νʼ ἀδιαφορῆ ποῖος θὰ εἶνε ὁ ἰερεὺς τῆς ἐνορίας του, ὅστις θὰ εἰσέρχηται εἰς τὴν οἰκίαν του διὰ νʼ ἁγιάζη αὐτήν, ἀσυγκρίτως δὲ περισσότερον δὲν πρέπει νʼ ἀδιαφορῆ ποῖος θὰ εἶνε ὁ ἐπίσκοπος ὅστις ἰσοβίως θὰ κυβερνήση τὴν ἐπαρχίαν του.
Ἡ ἀρχαία νομοθεσία τῆς Ἀθηναϊκῆς Πολιτείας «ἀχρείους» (ἀχρήστους) καὶ ἀτίμους ἀπεκάλει ἐκείνους ἐκ τῶν πολιτῶν, οἱ ὁποῖοι οὐδὲν ἐνδιαφέρον ἐδείκνυον διὰ τὰ κοινά, ἀλλὰ παρέμενον ἀπαθεῖς καὶ ἀδιάφοροι, μόνον διὰ τʼ ἀτομικὰ καὶ οἰκογενειακά των συμφέροντα ἐνδιαφερόμενοι, καὶ διὰ τῆς ἀπαθείας καὶ ἀδιαφορίας των ταύτης ἄφηνον τοὺς ἀγύρτας καὶ τοὺς δημαγωγοὺς νὰ καταλαμβάνουν τὰ ὕψιστα τῆς Πολιτείας ἀξιώματα καὶ νὰ ὁδηγοῦν αὐτὴν εἰς τὰ βάραθρα τῆς καταστροφῆς. Read more »

Ἀπόσπασμα «ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΗΣ ΣΠΙΘΑΣ», φυλ. 240, Αύγούστου 1961
Τοῦ Μητροπολίτου Φλωρίνης π. Αὐγουστίνου Καντιώτου

ΚΑΙΡΟΣ Ο ΕΥΣΕΒΗΣ ΚΛΗΡΟΣ ΚΑΙ ΛΑΟΣ ΤΩΝ ΕΠΑΡΧΙΩΝ ΝΑ ΚΙΝΗΘΗ ΔΡΑΣΤΗΡΙΩΣ

ΝΑ ΑΝΑΛΑΒΗ ΤΑ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΑ ΤΟΥ, ΠΟΥ ΑΦΗΡΠΑΣΕ Η ΔΕΣΠΟΤΟΚΡΑΤΙΑ ΑΠΟ ΤΑ ΧΕΡΙΑ ΤΟΥ

ΝΑ ΕΚΛΕΓΕΙ ΤΟΥΣ ΕΠΙΣΚΟΠΟΥΣ ΤΟΥ ΜΕ ΤΟΝ ΟΡΘΟΔΟΞΟ ΤΡΟΠΟ

«…Ὡς Ἕλληνες καὶ Χριστιανοὶ ἐπιθυμοῦμεν, ἵνα εἰς τὰς κενὰς μητροπολιτικὰς ἕδρας ἀνυψώνωνται ἄνδρες κληρικοί, κοπιάσαντες ἐπὶ πολλὰ ἔτη ἐν τῶ ἀμπελῶνι τοῦ Κυρίου καὶ διαπρέποντες διʼ ἀρετὴν καὶ σοφίαν καὶ ἀπολαμβάνοντες διὰ τὴν δρᾶσιν καὶ τὴν ζωήν των ἐκτιμήσεως μεγάλων μαζῶν τοῦ ἑλλην. λαοῦ. Ἀδιαφοροῦμεν, ἐὰν εἶνε ἐχθροί μας ἤ φίλοι μας. Ὑπεράνω ἀντιπαθειῶν ἤ συμπαθειῶν πρέπει νὰ πρυτανεύση τὸ ἀληθινὸν συμφέρον τῆς Ἐκκλησίας. Δυστυχῶς οἱ τελευταῖαι ἐκλογαὶ ἀρχιερέων ἀπέδειξαν, ὅτι τὸ Δεσποτικὸν κόμμα ὀργιάζει ἐν τῆ Ἐκκλησία καὶ οἱ εὐνοούμενοι αὐτοῦ εἶνε οἱ ἐκλεκτοί του. Πρὸς τοὺς Ἱεράρχας, οἱ ὁποῖοι δίδουν τὴν ψῆφόν των ὄχι ὑπὲρ τῶν ἀξιῶν, ἀλλʼ ὑπὲρ τῶν «γνωρίμων» τῆς αὐλῆς των, ὄχι ἡμεῖς, ἀλλʼ ἕνας ἅγιος, ὁ Συμεὼν ὁ Νὲος Θεολόγος στρεφόμενος θὰ ἔλεγε˙
«Ποῖος (ἐκ τῶν ἐπισκόπων) οὐ προέκρινε ἀξίου φίλον,
τὸν ἀνάξιον μᾶλλον ἐγκαταστήσας;
Ποῖος διʼ αἴτησιν τῶν κατὰ κόσμον
δυναστῶν, φίλων, πλουσίων, ἀρχόντων,
οὐκ ἐχειροτόνησε καὶ παρʼ ἀξίαν;
Ὄντως οὐδεὶς σήμερον τούτων ὑπάρχει».
Ἡ εὐνοιοκρατία, ἰδοὺ τὸ βαρὺ νόσημα τῆς Ἱεραρχίας μας. Read more »

Ἀπόσπασμα «ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΗΣ ΣΠΙΘΑΣ», φυλ. 240, Αύγούστου 1961
Τοῦ Μητροπολίτου Φλωρίνης π. Αὐγουστίνου Καντιώτου

ΤΟ ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΟ ΚΑΚΟ ΣΤΗΝ ΠΑΤΡΙΔΑ ΜΑΣ ΘΑ ΕΛΘΗ ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΝΙΚΑΝΟΤΗΤΑ ΚΑΙ ΦΑΥΛΟΤΗΤΑ ΤΩΝ ΚΑΚΩΝ ΠΟΙΜΕΝΩΝ

«…Λέμε στοὺς σημερινους χριστιανοὺς, οἱ ὁποῖοι μόνον διὰ τὰ ὑλικὰ συμφέροντα τῆς μικρᾶς των οἰκογενείας ἐνδιαφερόμενοι ἀδιαφοροῦν διὰ ζητήματα τῆς μεγάλης οἰκογενείας, τῆς Ἐκκλησίας των, ἀδιαφοροῦν διὰ τὴν ἀθλίαν κατάστασιν τῆς ἐνορίας των, τῆς ἐπισκοπῆς των, ὑψώνουν τοὺς ὤμους των καὶ λέγουν˙ «Οὔφ, μὲ τοὺς παπάδες καὶ δεσποτάδες ἡμεῖς θʼ ἀσχολοῦμεθα; Ἔχομεν τὶς δικές μας δουλειές». Πολὺ καλά, κύριοι. Ἔχετε «τὶς δικές σας δουλειὲς» καὶ δὲν σᾶς μένει καιρὸς νὰ ἐνδιαφερθῆτε διὰ τὴν Ἐκκλησίαν σας; Ἀφήσατε λοιπὸν τὸ πεδίον ἐλεύθερον διὰ τὴν δρᾶσιν τῶν κακοποιῶν. Ἀφήσατε τοὺς κλέπτας τοῦ ἱεροῦ χρήματος νὰ καταλάβουν τὰ παγκάρια τῶν Ἱ. Ναῶν. Ἀφήσατε τοὺς φαύλους καὶ διαβεβλημένους, τὰ οἰκτρὰ ναυάγια τῆς κοινωνίας νὰ περιβληθοῦν τὸ τίμιον ράσον, νὰ χειροτονηθοῦν καὶ νὰ εὐλογοῦν ἀπὸ τῆς ὡραίας πύλης καὶ σᾶς καὶ τὰ παιδιά σας. Ἀφήσατε νὰ σᾶς σταλῆ ἐξ Ἀθηνῶν, κατόπιν αἰσχρᾶς συναλλαγῆς μεταξὺ τῶν ἰσχυρῶν ἐκκλησιαστικῶν καὶ κοσμικῶν παραγόντων, ἐπίσκοπος ἀνίκανος καὶ φαῦλος, διὰ νὰ σᾶς ἀρμέγη ἐλεεινῶς καὶ νὰ σᾶς διοικῆ δικτατορικῶς καὶ φατριαστικῶς καὶ νὰ βοοῦν οἱ δρόμοι καὶ αἱ πλατεῖαι ἀπὸ τὰ καθημερινὰ σκάνδαλα. Ἀφήσατε νὰ καταληφθοῦν ὅλα τὰ «πόστα» τῆς Ἐκκλησίας ἀπὸ ἀνάξια ὑποκείμενα. Σεῖς καὶ τὰ τέκνα σας καὶ τὰ τέκνα τῶν τέκνων σας θὰ πληρώσουν ἀκριβὰ τὴν ἀδιαφορίαν σας. Ὅ,τι κακὸν δύνασθε νὰ φαντασθῆτε θὰ προέλθη ἐκ τῆς φαυλότητος καὶ τῆς ἀνικανότητος τῶν κακῶν ποιμένων, τῶν ὁποίων τὴν εἰκόνα δύνασθε νὰ ἴδητε ἐν προφητείαις Ἰεζεκιὴλ (κεφάλαιον ΛΒ΄). Ὡς λέγει ὁ Ἱερὸς Χρυσόστομος, ἡ Ἐκκλησία δεξαμένη «φθόρους (διεφθαρμένους) ἀνθρώπους ἐπλήσθη ναυαγίων πολλῶν».

Διὰ τοῦτο ἡ ἀδιαφορία τῶν χριστιανῶν διὰ τὴν Ἐκκλησίαν των ἀποτελεῖ ἔγκλημα, θανάσιμον ἔγκλημα, θανάσιμον ἁμάρτημα, ποὺ βλάπτει τὴν Ἐκκλησίαν ὅσον οὐδὲν ἕτερον. Ὦ εὐσεβὴς λαὲ τῆς Ἑλλάδος! Παῦσον τὴν ἐγκληματικὴν αὐτὴν ἀδιαφορίαν σου. Δεῖξον ἐνδιαφέρον διὰ τὴν Ἐκκλησίαν σου. Ἀγωνίσου διὰ νὰ ἀνέλθουν εἰς τοὺς ἐπισκοπικοὺς θρόνους ἐκεῖνοι, τοὺς ὁποίους σὺ ἐκ τῆς ἐν γένει ἀναστροφῆς αὐτῶν γνωρίζεις καλλίτερον παντὸς ἄλλου ὡς ἀξίους καὶ ἰκανοὺς καὶ ἄν σὺν Θεῶ τὸ ἐπιτύχης, τότε ἡ Ἑλλάς, ἀποκτῶσα ἀξίαν πνευματικὴν ἡγεσίαν θὰ γίνη λαὸς περιούσιος, τὸ εὐτυχέστερον ἔθνος τῶν Βαλκανίων καὶ τῆς Εὐρώπης ὁλοκλήρου. Ναί! Τὸ εὐτυχὲς μέλλον τῆς μικρᾶς μας πατρίδος ἐξαρτᾶται κυρίως ἐκ τῆς πνευματικῆς ἡγεσίας, ἐκ τῶν ἁγίων καὶ σοφῶν ἐπισκόπων, οἱ ὁποῖοι ὡς ἥλιοι πνευματικοὶ θὰ λάμψουν εἰς τὸ στερέωμα τῆς Ἑλληνικῆς Ἐκκλησίας καὶ κοινωνίας.
Ἰδοὺ γιατὶ ἐπὶ σειρὰν ἐτῶν διαμαρτυρόμεθα κατὰ τοῦ σημερινοῦ τρόπου ἐκλογῆς ἐπισκόπων καὶ λέγομεν, ὅτι ἡ ἐκλογὴ ἐπισκόπου πρέπει νὰ ἐπανέλθη εἰς τὴν κανονικὴν τροχιάν. Ἡ ἐκλογὴ πρέπει νὰ γίνεται κατὰ τὸ θέλημα τοῦ Θεοῦ. Read more »

ΤΙ ΕΙΝΑΙ Ο ΠΑΠΙΣΜΟΣ;

«Τόν Πάπα νά καταρᾶσθε, αὐτός θα είναι ἡ αἱτία» (Άγιος Κοσμάς ό Αιτωλός)

Το «δίς εξαμαρτείν ουκ ανδρός σοφού», έλεγαν οι παλαιοί. Άν είναι ανόητον να την πάθει κανείς δυο φορές, το να πηγαίνει στό στομα του λύκου, ενώ προηγήθησαν όχι μία άλλο πολλές «ευκαιρίες» για να τον γνωρίση, και μάλιστα όταν δεν πρόκειται απλώς δια το άτομον. αλλά δι’ αυτό το έθνος, την ορθόδοξον πίστιν μας, την ψυχήν μας, η τοιούτη θεληματική εξαπάτησις συνιστά έγκλημα φοβερόν. Αποθνήσκει ένας Πάπας, γίνεται άλλος (και περίεργον πώς πεθαίνει, αφού κηρύσσεται θεός), καί Χριστιανοί Έλληνες δείχνουν ότι πολύ τους μέλει καί ούτε πολύ ούτε λίγο βούλονται να τον νομίσουν και ως ευργέτην! Το να λησμονούν τι έπαθον, ακόμη και να μη υποπτεύωντοι και προβλέπουν, για να πάθουν τα ίδια κοί χειρότερα, αυτή είναι η στρατηγική τών «εξύπνων» Ελλήνων; Μήπως είδον ποτέ είλικρινιαν εις τον καταχθόνιον παπισμόν, μήπως έπαυσέ ποτέ να είναι ο αιώνιος και αδιάλλακτος εχθρός του Ελληνισμού και της Όρθοδοξίας, μήπως άλλάξαν ποτέ αι κακούργοι διαθέσειες του καθ’ ημών;

Ιδιαιτέρως η Κύπρος, ήδη από την εποχήν της φραγκοκρατίας γνωρίζει την…καλωσύνην και τας «καλάς διαθέσεις» του παπισμού. Όταν μελετά κανείς τας τρομεράς πιέσεις και τα φοβερά δεινοπαθήματα πού υφίσταντο οι Κύπριοι από τούς παπιστἀς, κυριολεκτικώς κλαίει κοί φρίσσει. Όχι μόνον τας περιουσίας τους επήραν έδωσαν εις τους τιμαριούχους «ευγενείς» φράγκους, τους δε Κυπρίους έκαμαν δουλοπαροίκους των, αλλά και την πίστιν των «κατεπάτησαν, τας ορθοδόξους μητροπόλεις κατήργησαν και έκαμαν λατινικάς, και υποχρέωσαν τον κλήρον των λαών ν’ αναγνωρίσουν τον Πάπαν – άγιον πατέρα- αλλ’ αυτό τούς εχώριζεν από την Όρθοδοξίαν και τους λοιπούς Ορθοδόξους. Τόσo τρομεραί ήσαν αι πιέσεις των παπιστών, ώστε η επέλευσεις των τούρκων (1571) εθεωρήθη υπό των Κυπρίων λύτρωσις. Εάν ο αγροίκος ασιάτης ήτο περισοότερον βάρβαρος καί αἰμοβόρος, όμως άφηνε τουλάχιστον κάποιαν έλευθερία εις τα της πίστεως. Ενώ οι παπισταί φράγκοι όχι μόνον τα κτήματα των άλλο και την ψυχήν των εβούλοντο να κλέψουν! Ούτε οι σκύλοι δεν θα έκαμναν, όπως οι παπισταί κατά το Μαρτύριον των Αγίων Δεκατριών της Καντάρας, πού τούς έκαψαν ζωντανούς εις το κεντρον της Λευκωσίας καί ακολούθως έρριψαν πάνω εις τα Λείψανα των Άγιων πτώματα ίππων και χοίρων καί τα ξανάκαψαν!! Και αυτό είναι ένα απο τα πολλά βασανιστήρια των παππιστών εις τούς Χριστιανούς. Read more »

ΚΑΘΑΡΜΑΤΑ ΤΗΣ ΠΑΓΚΟΣΜΙΟΠΟΙΗΣΗΣ NOMIZETΕ ΟΤΙ Ο ΚΟΣΜΟΣ ΔΕΝ ΕΧΕΙ ΑΦΕΝΤΗ;
ΘΑ ΠΛΗΡΩΣΕΤΕ ΜΕ ΤΟΚΟ ΚΑΙ ΕΠΙΤΟΚΙΟ ΤΑ ΕΓΚΛΗΜΑΤΑ ΣΑΣ

Μετὰ τὴν ἐπίσκεψη τοῦ Πάπα στὴν Λέσβο, μὲ κομπάρσους τὸν πατριάρχη Βαρθολομαῖο καὶ τὸν ἀρχιεπίσκοπο Ἀθηνῶν Ἰερώνυμο, περιμένουμε νὰ δοῦμε τὴν ευαισθητοποίηση τῶν Εὐρωπαίων, ποὺ διαφήμιζαν! Θὰ ἀνοίξουν οἱ Εὐρωπαῖοι τὰ σύνορα καὶ θὰ δεχθοῦν τοὺς πρόσφυγες μὲ ἀνοιχτές ἀγκάλες!!!

           Καθάρματα τῆς παγκοσμιοποίησης νομίζετε ὅτι μπορεῖτε νὰ κοροειδεύετε τοὺς λαούς, ἐπειδή ἔχετε στὴν τσέπη σας τοὺς κυβερνῆτας;
Ποιά εἶναι «τὰ μεγάλα ὁφέλη» ποὺ διαφημίζατε; Μπορεῖτε νὰ μᾶς δείξετε ἔστω καὶ ἕνα; Ὁλο αὐτὸ τὸ γελοῖο θέατρο τῆς ἀγαπολογίας ἔγινε γιὰ νὰ προβληθῆ ὁ ἀρχιμαέστρος τῆς Παγκοσμιοποίησης ὁ Πάπας, στὸ ὀρθόδοξο Ἑλληνικό νησί. Σὲ τί ὡφελήθηκαν οἱ Ἕλληνες, ἀπὸ τὰ γκαραγκιοζλίκιά σας;

* * *

Η ΚΟΙΝΗ ΔΙΑΚΗΡΥΞΗ ΠΑΠΑ, ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΟΥ ΠΑΤΡΙΑΡΧΗ ΚΑΙ ΑΡΧΙΕΠΙΣΚΟΠΟΥ:

ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ ΚΑΙ ΕΙΡΗΝΗ!

Ὁ Παπισμός, ὁ Οἰκουμενισμός καί ἡ Νέα Ἐποχή τοῦ Ἀντιχρίστου ΕΔΩ ΚΑΙ ΤΩΡΑ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ! Μετά τῶν δεόντων σχολίων ἐκ τοῦ Ἱστολογίου ΚΑΙΟΜΕΝΗ ΒΑΤΟΣ! (Διαβάστε στο παρακάτω ιστολόγιο)

http://kaiomenivatos.blogspot.gr/2016/04/blog-post_450.html

* * *

ΟΙ «ΝΕΕΣ ΧΩΡΕΣ» ΕΙΝΑΙ ΑΚΟΜΗ «ΝΕΕΣ»;;; ΕΑΝ ΕΙΝΑΙ ΑΛΗΘΕΙΑ, ΤΟΤΕ Η ΣΥΜΠΕΡΙΦΟΡΑ ΤΟΥ ΠΑΤΡΙΑΡΧΟΥ ΜΑΣ ΕΙΝΑΙ ΚΑΤΙ ΠΑΡΑΠΑΝΩ ΑΠΟ ΕΓΚΛΗΜΑΤΙΚΗ! ΤΟ ΕΡΩΤΗΜΑ ΕΙΝΑΙ: Ο ΠΑΝΑΓΙΩΤΑΤΟΣ ΕΤΟΛΜΗΣΕ ΝΑ ΖΗΤΗΣΗ ΑΠΟ ΤΗΝ ΚΥΒΕΡΝΗΣΙΝ ΤΙΣ «ΝΕΕΣ ΧΩΡΕΣ»;

___Από βαθύτατο σεβασμό τόσο προς τον θεσμό, όσο και προς τα πρόσωπα του Οικουμενικού Πατριαρχείου, αποφεύγουμε να σχολιάσου με την παραπάνω πληροφορία…

http://mkka.blogspot.gr/2016/04/blog-post_18.htm

* * *

Ο ΕΥΣΕΒΕΙΣ ΛΑΟΣ ΤΟΥ ΘΕΟΥ ΦΡΟΥΡΟΣ ΤΗΣ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑΣ

Του Μητροπολίτου Φλωρίνης π. Αυγουστίνου Καντιώτου

«…Διαμαρτυρόμενος ὁ λαὸς κατά των αναξίων αρχιερέων δεν ασέβει, διότι·

Ὁ εὐσεβὴς λαὸς κατὰ τὸ κανονικὸ δίκαιο εἶναι Ο ΦΡΟΥΡΟΣ ΤΗΣ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑΣ καὶ ἔχει ὑποχρέωση, ὅσες φορές κάποιος ἀρχιερεὺς παρεκκλίνει ἐκ τῶν γραμμῶν τῆς Ὀρθοδοξίας καὶ γυμνῇ τῇ κεφαλῇ κηρύττει κάτι που είναι ἀσυμβίβαστον με την Ορθόδοξη πίστη, ὁ λαὸς ὄχι μόνον πρέπει νὰ διαμαρτύρεται, για την παρεκτροπή ἀλλὰ καὶ νὰ διακόπτῃ κάθε πνευματικὴ σχέση με τον παρεκτρεπόμενο ἀρχιερέα.
Ἐπικαίρως δὲ ὑπενθυμίζομε κάτι που εγράφη από τον κ. Τρεμπέλα, ὅτι· ὁ εὐσεβὴς λαὸς ἐπὶ αὐτοκράτορος Ἡρακλείου, έχοντας πνευματικοὺς οδηγούς δύο μοναχούς, τὸν Σωφρόνιον καὶ τὸν Μάξιμον, ἐπέτυχε τὴν καθαίρεση καὶ τὸν ἀναθεματισμὸ όχι μόνο τῶν πατριαρχῶν τῆς Ἀνατολῆς ἀλλὰ καὶ τοῦ πάπα Ρώμης.
Κατά τοὺς χρόνους τῆς ἐν Φλωρεντίᾳ συνόδου καταξέσχισε τὸ ἑνωτικόν της ψήφισμα, υπό τὴν ἡγεσίαν ἑνὸς καὶ μόνον ἐπισκόπου, τοῦ Μάρκου τοῦ Εὐγενικοῦ.
Δυστυχώς δεν υπάρχει σήμερα Χρυσόστομος, δεν υπάρχει σήμερα Βασίλειος, δεν υπάρχει Γρηγόριος ο Ναζιανζηνός. Δυστυχώς οι ολίγοι καλοί επίσκοποι που υπάρχουν είναι δειλοί, δεν έχουν σθένος ν’ αγωνισθούν. Τρέμουν τους κακούς, φοβούνται να μη καθαιρεθούν· και είναι εις θέσιν να τους καθαιρέσουν. Και ξεχνούν οι καλοί επίσκοποι, οτι μία καθαίρεσις είναι τίτλος τιμής, δι’ εκείνον ο οποίος καθαιρείται, λόγω προσηλώσεως στην πίστι. Καθηρημένος απέθανε ο Χρυσόστομος, αλλά η δόξα του είναι αιωνία μέσα στην Εκκλησία. Χίλιες φορές να καθαιρεθώ, απο τοιούτους επισκόπους, και να πάω στην έρημο να κλαίω τ’ αμαρτήματά μου, παρά να ζω μέσα εδώ στην πόλη και να φιλώ την κακοήθεια και την διαφθορά.
Ηγωνίσθησαν, λοιπόν, όλοι αυτοί οι άγιοι Πατέρες. Σήμερα αγών δεν γίνεται. Κληρικοί δὲν αγωνίζονται. Δεν υπάρχει πλέον αγωνιστικό πνεύμα. Τι μέλλει γενέσθαι; Read more »

ΑΣΤΡΑΨΕ ΚΑΙ ΒΡΟΝΤΗΣΕ Ο ΠΙΣΤΟΣ ΛΑΟΣ ΤΗΣ ΜΗΤΡΟΠΟΛΕΩΣ ΦΛΩΡΙΝΗΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΠΙΣΚΕΨΗ ΚΑΙ ΤΟ ΣΥΛΛΕΙΤΟΥΡΓΟ ΤΟΥ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΤΗ ΔΕΣΠΟΤΗ   ΕΛΠΙΔΟΦΟΡΟΥ!

ΟΙ ΕΝΟΡΙΤΕΣ ΤΟΥ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΙΚΟΥ ΝΑΟΥ ΠΟΥ ΔΕΝ ΑΝΕΧΟΝΤΑΙ ΤΗΝ ΑΙΡΕΣΗ ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΠΡΟΔΟΤΕΣ ΤΗΣ ΟΡΘΟΔΟΞΟΥ ΠΙΣΤΕΩΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣΤΗΚΑΝ ΣΕ ΑΛΛΟΥΣ ΝΑΟΥΣ.

Τὸ σπουδαιότερο ἐξ ὅλων: Ο ΚΑΤΑΜΕΣΤΟΣ ΠΑΝΤΟΤΕ ΝΑΟΣ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΠΑΝΤΕΛΕΗΜΟΝΟΣ ΑΔΕΙΑΣΕ ΚΥΡΙΟΛΕΚΤΙΚΑ, ΑΚΟΜΑ ΚΑΙ ΑΠΟ ΕΠΙΤΡΟΠΟΥΣ ΚΑΙ ΑΠΟ ΤΟΝ ΠΡΟΪΣΤΑΜΕΝΟ ΤΟΥ ΝΑΟΥ ΚΑΙ ΕΜΕΙΝΕ Ο ΔΕΣΠΟΤΗΣ ΝΑ ΣΥΛΛΕΙΤΟΥΡΓΕΙ ΜΕ ΤΟΥΣ ΠΡΟΣΚΕΚΛΗΜΕΝΟΥΣ ΤΟΥ!!!

ΕΓΙΝΑΝ ΣΥΛΛΗΨΕΙΣ 22ΧΡΟΝΩΝ ΝΕΑΡΩΝ ΠΟΥ ΦΩΝΑΞΑΝ ΑΙΣΧΟΣ ΓΙΑ ΤΑ ΑΙΡΕΤΙΚΑ ΦΡΟΝΗΜΑΤΑ ΤΟΥ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΤΗ ΔΕΣΠΟΤΗ, Ο ΟΠΟΙΟΣ ΤΟ ΣΑΒΒΑΤΟ ΥΠΟΔΕΧΘΗΚΕ ΣΤΗ ΛΕΣΒΟ ΤΟΝ ΠΑΠΑ ΚΑΙ ΤΗΝ ΚΥΡΙΑΚΗ 17-4-2016 ΣΥΛΕΙΤΟΥΡΓΗΣΕ ΜΕ ΤΟΝ ΔΕΣΠΟΤΗ ΦΛΩΡΙΝΗΣ ΘΕΟΚΛΗΤΟ.

EΠΙΣΚΕΦΤΗΚΕ ΣΤΟ ΑΣΤΥΝΟΜΙΚΟ ΜΕΓΑΡΟ ΦΛΩΡΙΝΗΣ Ο ΟΓΔΟΝΤΑΧΡΟΝΟΣ ΓΕΡΟΝΤΑΣ ΜΑΞΙΜΟΣ ΚΑΡΑΒΑΣ, ΗΓΟΥΜΕΝΟΣ ΤΗΣ ΜΟΝΗΣ ΜΗΛΟΧΩΡΙΟΥ, ΤΗΣ ΙΕΡΑΣ ΜΗΤΡΟΠΟΛΕΩΣ ΦΛΩΡΙΝΗΣ ΚΑΙ ΣΥΝΕΧΑΡΗ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ. ΟΙ ΑΣΤΥΝΟΜΙΚΟΙ ΗΤΑΝ ΕΥΓΕΝΕΣΤΑΤΟΙ ΜΑΖΙ ΤΟΥΣ

Τοιχοκολήθηκε ἡ παραπάνω ἀφίσα, ποὺ ἐνημέρωνε τον πιστὸ λαό. Το πρωΐ τὶς ξέσχισαν ὅλες. Μία γλύτωσε σὲ κεντρικό δρόμο τῆς Φλώρινας τὴν φωτογραφίσαμε καὶ τὴν δημοσιεύουμε.
Κάποιοι πιστοί μοίρασαν φεϊβολάν γύρω ἀπὸ τὸν μητροπολιτικό ναό, ποὺ γινόταν τὸ συλλείτουργο. Δυστυχῶς δὲν ἔμεινε κανένα φεϊβολαν γιὰ νὰ τὸ δημοσιεύσουμε.
Διαβάστε τὴν ἀνοιχτὴ ἐπιστολὴ καὶ τὰ 67 σχόλια, σὲ φλωρινιώτικη ἰστοσελίδα, γιὰ νὰ δεῖτε τῆς ἀντιδράσεις τοῦ πιστοῦ λαοῦ, ποὺ ἀγωνίζεται γιὰ νὰ μὴ χάσει τὴν πίστη του.

Ανοιχτή επιστολή: O πιστός λαός της Φλωρίνης, να απέχει, ως ένδειξη διαμαρτυρίας, από τις εκδηλώσεις προς τιμήν του Μητροπολίτη Προύσης

http://neaflorina.blogspot.gr/2016/04/o_16.html#comment-form

Ανοιχτή επιστολή: O πιστός λαός της Φλωρίνης, να απέχει, ως ένδειξη διαμαρτυρίας, από τις εκδηλώσεις προς τιμήν του Μητροπολίτη Προύσης
Την Κυριακή, 17 Απριλίου, ο δήμος της Φλώρινας και ο «Φιλεκπαιδευτικός Σύλλογος “Αριστοτέλης”» τιμούν και βραβεύουν τον Μητροπολίτη του Οικουμενικού Πατριαρχείου, Προύσης Ελπιδοφόρο. Το γεγονός αυτό μάς λυπεί βαθύτατα, διότι θίγει, αφ’ ενός, την τοπική μας εκκλησία και, αφ’ ετέρου, τον μακαριστό Γέροντά μας, Αυγουστίνο Καντιώτη, που λάμπρυνε με την παρουσία και τους αγώνες του τη μητρόπολή μας.

Η προσβολή αυτή συνίσταται σε πολλούς λόγους. Ο κυριότερος είναι ότι αυτός ο (ενίοτε κουστουμαρισμένος!) ρασοφόρος έχει αιρετικά φρονήματα. Έχει ασπασθεί τη φοβερή αίρεση της εποχής μας, την παναίρεση του Οικουμενισμού, που, σύμφωνα με τον Άγιο Γέροντα Παΐσιο τον Αγιορείτη, είναι η αίρεση-πρόδρομος του Αντίχριστου1. Η αίρεση αυτή καταλύει το Σύμβολο της Πίστεως, στο οποίο διακηρύσσουμε την πίστη μας «…εις Μίαν, Αγίαν, Καθολικήν και Αποστολικήν Εκκλησίαν», και αναγνωρίζει ως Εκκλησίες του Θεού τον αντίχριστο Ρωμαιοκαθολικισμό και τις αμέτρητες προτεσταντικές παραφυάδες. Τη δαιμονική αυτή αίρεση πολέμησε με ιδιαίτερο ζήλο ο π. Αυγουστίνος2, αλλά την έχει καταδικάσει, επανειλημμένως, και ο σεβ. Μητροπολίτης μας, ο κ. Θεόκλητος. Π.χ. σε εορτασμό της Κυριακής της Ορθοδοξίας έχει πει, ευθαρσώς, τα εξής: «Τρεις φοβερές αιρέσεις λυµαίνονται στην εποχή µας την Ορθόδοξο Εκκλησία του Χριστού: Ο Παπισµός, ο Προτεσταντισµός, και η παναίρεσις του Οικουµενισµού 3». Read more »

Κυριακὴ Ε΄ Νηστειῶν (Ἑβρ. 9,11-14)
Τοῦ Μητροπολίτου Φλωρίνης π. Αὐγουστίνου Καντιώτου

Ἡ αἰωνία λύτρωσις

«…Αἰωνίαν λύτρωσιν εὑράμενος…» (Ἑβρ. 9,12)

Λίγες μέρες ὑπολείπονται, ἀγαπητοί μου, καὶ ἔφθασε ἡ Μεγάλη Ἑ­βδομάδα μὲ τὰ σε­πτὰ πάθη τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰ­ησοῦ Χριστοῦ, τὴ Σταύρωσι καὶ τὴν Ἀνάστασι. Ἀλλὰ γεννᾶται τὸ ἐρώ­τημα· Πρὸς τί οἱ ἑορτὲς αὐτές; ποιό σκο­­πὸ ἔ­χουν; Εἶνε ἁπλῶς γιὰ μιὰ ποικιλία στὴ ζωή;
Ὄχι. Ὁ σκοπὸς τῆς Ἐκ­κλη­σίας μας εἶνε ὑ­ψη­λός. Εἶ­νε, νὰ ὑψωθοῦμε πάνω ἀπὸ τὰ ὑλικά, νὰ λησμονήσουμε τὰ γήινα καὶ φθαρ­τά, νὰ ἔρ­­θουμε σὲ στενώτερη σχέσι καὶ γνωριμία μ᾽ Ἐ­κεῖνον ποὺ εἶνε καὶ πρέπει νὰ εἶνε τὸ ἄλφα καὶ τὸ ὠ­μέγα τῆς ζωῆς μας, Ἐκεῖνον ποὺ εἶνε ὁ Νυμφί­ος τῆς Ἐκκλησίας· ὁ σκοπὸς εἶνε ν᾽ ἀνάψῃ στὴν καρδιὰ ἡ ἀγάπη γιὰ τὸ Χριστό. Σ᾽ αὐτὸ συντελοῦν τὰ ὑπέροχα τροπάρια ποὺ θ᾽ ἀκούσουμε τὴ Μεγάλη Ἑβδομάδα, τὰ ἀ­ναγνώσματα, οἱ ἀπόστολοι καὶ τὰ εὐαγγέλια.
Λόγου χάριν, ὁ ἀπόστολος ποὺ ἀκούσαμε σήμερα μᾶς καλεῖ νὰ σκεφτοῦμε, τί προσέφε­ρε καὶ τί ἐξακολουθεῖ νὰ προσφέρῃ ὁ Χριστὸς στὸν κόσμο. Διότι ἀνάλογη μὲ τὴν προσφορὰ εἶνε καὶ ἡ εὐγνωμοσύνη. Ἐὰν κάποιος σὲ κερά­σῃ ἕνα ποτήρι νερό, θέλεις νὰ τοῦ πῇς εὐ­χα­ρι­στῶ. Ἐὰν σοῦ δείξῃ τὸ δρόμο ποὺ ψάχνεις, τὸν εὐχαριστεῖς. Ἐ­ὰν ἔρθῃ βοηθὸς σὲ κάποια οἰκογενει­ακή σου ἀνάγκη, νιώθεις χρέος νὰ τὸν εὐχαριστή­σῃς. Κι ἂν ἀπειλῆσαι ἀπὸ κά­­ποιο κίνδυνο μεγάλο κι αὐτὸς σὲ σώσῃ, τότε ἡ εὐγνω­μοσύνη σου εἶνε ἀκόμα μεγαλύτερη.
Στὸ ἐρώτημα λοιπὸν «Τί μᾶς προσέφερε ὁ Χριστός;» ἀπαντᾷ σήμερα ὁ ἀπόστολος καὶ λέει· μᾶς προσέφερε τὴ μεγαλύτερη, τὴν ὑ­ψί­στη εὐεργεσία· καὶ ἡ εὐεργεσία αὐτὴ εἶνε ὅτι μᾶς χάρισε τὴ λύτρωσι. Ὄχι ἁπλῶς τὴ λύτρωσι, ἀλλὰ τὴν «αἰωνίαν λύτρωσιν» (Ἑβρ. 9,12).
Τὸ θέμα δὲν εἶνε τόσο εὔκολο καὶ ζητῶ τὴν προσοχή σας. Διότι ἐδῶ, ἀγαπητοί μου, εἶνε τὸ «κλειδί». Ἂν καταλάβουμε τί σημαίνουν τὰ λόγια αὐτά, σωθήκαμε. Ἐμεῖς, ὅταν λέμε «λυτρώθηκα», συνήθως ἐννοοῦμε ὅτι ἀπαλλαχθή­καμε ἀπὸ κά­ποιον κακοποιὸ ἢ γλυτώσαμε ἀ­πὸ κάποιο κίνδυνο· ὅταν ὁ ἀπόστολος λέῃ ὅτι ὁ Χριστὸς προσέφερε στὸν καθένα καὶ σὲ ὅ­λους μαζὶ «αἰωνίαν λύτρωσιν», τί ἐννοεῖ; Read more »

Κυριακὴ Ε΄ Νηστειῶν (Μᾶρκ. 10,32-45)
Τοῦ Μητροπολίτου Φλωρλινης π. Αὐγουστίνου Καντιώτου

ΕΙΣΤΕ ΕΤΟΙΜΟΙ ΓΙΑ ΝΑ ΠΛΗΣΙΑΣΕΤΕ ΣΤΗ ΘΕΙΑ ΚΟΙΝΩΝΙΑ;

«Ἰδοὺ ἀναβαίνομεν εἰς Ἰεροσόλυμα καὶ ὁ υἱὸς τοῦ ἀν­θρώπου παραδοθήσεται τοῖς ἀρχιερεῦσι…» (Μᾶρκ. 10,33)

Ἀρχίζω, ἀγαπητοί μου, μ᾿ ἕνα ἐρώτημα πρὸς ὅλους. Τὸ ἐρώτημά μου εἶνε· εἴμαστε ἐδῶ, βρισκόμαστε ἐδῶ στὴν ἐκκλησία; Διότι ἐκτὸς ἀπὸ τὸ σῶμα πρέπει ἐδῶ νὰ βρίσκεται καὶ τὸ πνεῦμα μας. Ἔφυγε ἕνα λεπτό; ἁμαρτήσαμε. Γι᾿ αὐτὸ λέω· Εἴμαστε ἐδῶ; Παρακολουθοῦμε τὴ θεία λειτουργία; Ἀκούσαμε τὰ θεϊκὰ λόγια, ποὺ ῥαγίζουν πέτρες καὶ καρδιές; Αἰσθανθήκα­με τὸ γεγονὸς ποὺ περιγράφει σήμερα τὸ ἱ­ερὸ εὐαγγέλιο; Ἡ Ἐκκλησία τὶς μέρες αὐτὲς μεταδίδει τὰ πιὸ ὑψηλὰ μηνύματα. Καὶ προανάκρουσμα τῶν μηνυμάτων εἶνε αὐτὸ ποὺ ἀ­κούσαμε σήμερα· «Ἰδοὺ ἀναβαίνομεν εἰς Ἰεροσόλυμα…» (Μᾶρκ. 10,33).
Τὰ λόγια αὐτά, ποὺ τὰ εἶπε ὁ Χριστὸς στοὺς μαθητάς του λίγο πρὸ τοῦ πάθους, τὰ ἀπευθύ­νει καὶ ἡ Ἐκκλησία σ᾿ ἐμᾶς. Τὴν ἄλλη Κυρι­ακή, ποὺ θ᾿ ἀρχίσουν οἱ ἀκολουθίες τῆς Μεγά­λης Ἑβδομάδος, αὐτὰ ἀκριβῶς θ᾿ ἀκούσουμε σ᾿ ἕνα τροπάριο· «Ἐρχόμενος ὁ Κύριος πρὸς τὸ ἑκούσιον πάθος, τοῖς ἀποστόλοις ἔλεγεν ἐν τῇ ὁδῷ· Ἰδοὺ ἀναβαίνομεν εἰς Ἰεροσόλυμα…» (δοξ. αἴν. Μ. Δευτ.). Πᾶμε, λέει· ἂς ἀνεβοῦμε στὰ Ἰεροσόλυμα· ἂς ἀνεβοῦμε νοερῶς – πνευματικῶς.
Πάντοτε ὁ ἄνθρωπος πρέπει νὰ εἶνε προετοιμασμένος, διότι δὲν γνωρίζουμε ποιά ὥρα θὰ μᾶς καλέσῃ ὁ Κύριος κοντά του. Ἀλλὰ πρὸ παντὸς νὰ προετοιμαζώμαστε κατὰ τὶς ἅγιες αὐτὲς ἡμέρες, περισσότερο δὲ διότι πρόκειται νὰ μεταλάβουμε τὰ ἄχραντα μυστήρια.
«Ἰδοὺ ἀναβαίνομεν εἰς Ἰεροσόλυμα…». Κάθε φορὰ ποὺ πλησιάζουμε νὰ κοινωνήσου­με, ἀκοῦμε τὴ φωνὴ αὐτὴ τοῦ Κυρίου· Ἐμ­πρός, ἀναβαίνομεν ἐπάνω στὰ Ἰεροσόλυμα!
Ἀλλὰ πόσοι ἆραγε κοινωνοῦν ἀξίως; Ὅλο τὸ χρόνο ἁμαρτάνουμε· φοβοῦμαι ὅμως, ἀ­δελφοί μου, ὅτι τὴν πιὸ μεγάλη ἁμαρτία τὴν κά­νουμε ἀκριβῶς τὴ Μεγάλη Ἑβδομάδα, ὅ­ταν πλησιάζουμε τὰ ἅγια τῶν ἁγίων μὲ ἀκάθαρτη καρδιά. Φοβοῦμαι, μήπως ἀπὸ τοὺς ἑ­κατὸ Χριστιανοὺς δὲν εἶνε οὔτε ἕνας ἄξιος νὰ κοινωνήσῃ. Δὲν ἀρκεῖ ν᾿ ἀνοίξῃς τὸ στόμα σου καὶ νὰ πάρῃς τὴ θεία κοινωνία· πρέπει καὶ νὰ προετοιμάσῃς τὸν ἑαυτό σου, καὶ ἔτσι νὰ πλησιάσῃς τὰ ἅγια μυστήρια.
Ποιός εἶνε ὁ λόγος ποὺ μικροὶ – μεγάλοι ἀ­συναίσθητα, τυπικὰ καὶ μηχανικὰ πλησιάζουν τὰ ἄχραντα μυστήρια; Ὁ λόγος εἶνε, ὅτι δὲν καθήσαμε ποτὲ νὰ μελετήσουμε, νὰ ἐξετάσου­με, τί εἶνε αὐτὸ τὸ μυστήριο, ἡ θεία εὐχαριστία. Ὑπάρχουν βιβλία σπουδαῖα. Συνιστῶ στὸν κα­θένα σας, προτοῦ νὰ κοινωνήσῃ, ν᾿ ἀνοίξῃ τὸ Ὡρολόγιο τῆς Ἐκκλησίας ἢ τὴ Σύνοψι ἢ τὸ Συνέκδημο, καὶ νὰ διαβάσῃ τὴν ἀκολουθία ἐ­κείνη, ποὺ κάθε Χριστιανὸς πρέπει νὰ τὴ διαβάζῃ πρὶν ἀπὸ τὴ θεία μετάληψι.
Τὸ μυστήριο αὐτὸ εἶνε τὸ μυστήριο τῶν μυ­στηρίων. Ὁ ἄπιστος δὲν βλέπει τίποτε. Ὁ πιστὸς ὅμως ἔχει μάτια πνευματικά· μπαίνει στὴν ἐκκλησία καὶ βλέπει. Ὁ πιστὸς πιστεύει. Read more »