ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΑΓΩΝΙΖΟΜΕΝΟΥΣ ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΥΣ

Ὅσοι εὐχαριστήθηκαν ἀπὸ τὴν ἀποχώρηση τῶν 4 κληρικῶν ἀπὸ τὴν σύναξη, ποὺ πιστεύουμε ὅτι εἶναι προσωρινή, δὲν διαφέρουν ἀπὸ τοὺς οἰκουμενιστάς ποὺ πανηγύρισαν μὲ τὶς ἀνακοινώσεις τους. Οἱ ἁγιορεῖτες πατέρες καὶ οἱ Κρῆτες κληρικοί, ποὺ διοργανώνουν τὴν σύναξι στὸ Ὠραιόκαστρο κράτησαν σοβαρὴ στάσι καὶ δὲν ἔγραψαν τίποτε στὸ διαδίκτυο, πλὴν ἀπὸ τὴν κανονικὴ διεξαγωγὴ τῆς συνάξεως.
Τὸ θηρίο τοῦ Οἰκουμενισμοῦ βρυχᾶται καὶ πολεμᾶ τοὺς Ὀρθοδόξους μὲ ὅλες του τὶς δυνάμεις. Νὰ προσέχουμε γιὰ νὰ μὴν φαγωθοῦμε ἀπ’ αὐτὸ πρῶτοι, ἐμεῖς ποὺ τὸ πολεμᾶμε. Ὁ ἀπόστοολος Παῦλος λέει (Ἐφεσ. 6, 12): «ὅτι οὐκ ἔστιν ἡμῖν ἡ πάλη πρὸς αἷμα καὶ σάρκα, ἀλλὰ πρὸς τὰς ἀρχάς, πρὸς τὰς ἐξουσίας, πρὸς τοὺς κοσμοκράτορας τοῦ σκότους τοῦ αἰῶνος τούτου, πρὸς τὰ πνευματικὰ τῆς πονηρίας ἐν τοῖς ἐπουρανίοις». Ἀν ἔχουμε ἐγωϊσμὸ καὶ εωσφορικὴ ὑπερηφάνεια, θὰ μᾶς ξετινάξη ὁ διάβολος καὶ θὰ πέσουμε στὸ πάθος τοῦ διχασμοῦ καὶ τὶς διχόνοιας, πρὸς μεγάλη χαρὰ τῶν σκοτεινῶν δυνάμεων καὶ τοῦ πατριάρχου Βαρθολομαίου, ποὺ μπῆκε στὸν ἀπαίσιο λάκκο τοῦ Οἰκουμενισμοῦ καὶ τῆς πανθρησκείας καὶ μᾶς δένει χειροπόδα, γιὰ να μᾶς βουλιάξη σ’αὐτόν.
Ὁ ἀγωνιστὴς ἱεράρχης π. Αὐγουστῖνος Καντιώτης ἔλεγε πρὶν ἀπὸ χρόνια:
«Ὁ Πάπας προσπαθεῖ νὰ διχάση τους ὀρθοδόξους χριστιανούς! Θέλει νὰ φαγωθοῦν μεταξύ τους».
Νὰ ἀγωνιζόμεθα μὲ ταπείνωση καὶ νὰ μὴ παρασυρόμεθα εὔκολα ἀπὸ τὰ δολώματα τοῦ σατανᾶ, ποὺ θέλουν τὴν διάσπασί μας! Κάποιες παρατάξεις παλαιοημερολογητῶν, ὅπως ἀκούσαμε, πριμοδοτήθηκαν ἀπὸ τὰ σκοτεινὰ κέντρα καὶ μὲ σαχλές δικαιολογίες διχάστηκαν σὲ περισσότερα παρατάξεις, γιὰ νὰ εἶναι δυσκολότερη ἡ ἕνωση τους. Ἡ πάγια σκοτεινὴ γραμμὴ «διαίρει και βασίλευε» εἶναι στόχος τῶν σκοτεινῶν δυνάμεων. Ἄς μὴ πέσουμε στὸν ἴδιο λάκκο καὶ ἐμεῖς. Μιὰ προσωρινὴ διαφωνία γιὰ τὴν τακτικὴ τοῦ ἀγῶνος τῶν Ὀρθοδόξων, δὲν πρέπει ὀδηγήση σε διχασμό καὶ διχόνοια. Οἱ θερμόαιμοι ἂς ἀκούσουν τὸ κήρυγμα τοῦ π. Αὐγουστίνου καὶ ἂς προσέχουν.

Η ΔΙΧΟΝΟΙΑ
Ἀδελφοί, «παρακαλῶ διὰ τοῦ ὀνόματος τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ
ἵνα τὸ αὐτὸ λέγητε πάντες καὶ μὴ ᾖ ἐν ὑμῖν σχίσματα» (Α΄ Κορ. 1, 10)
(Ομιλία Μητροπολίτου Φλωρίνης π. Αυγουστίνου Καντιώτου)
Λένε, ἀγαπητοί μου, μερικοὶ στὴν ἐποχή μας, ὅτι τὸ Εὐαγγέλιο πάλιωσε. Ἀλλὰ τὸ Εὐαγγέλιο εἶνε ἡ ἀλήθεια κ᾽ ἡ ἀλήθεια δὲν παλιώνει.
Εἶνε τὸ φῶς· «Ἐκ νυκτὸς ὀρθρίζει τὸ πνεῦμά μου πρὸς σέ, ὁ Θεός, ὅτι φῶς τὰ προστάγματά σου ἐπὶ τῆς γῆς» (Ἠσ. 26,9). Τὸ εἶπε ὁ Χριστός· «Ὁ οὐρανὸς καὶ ἡ γῆ παρελεύσονται, οἱ δὲ λόγοι μου οὐ μὴ παρέλθωσι» (Ματθ. 24,35). Τὴν ἀλήθεια αὐτή, ὅτι ὁ λόγος τοῦ Θεοῦ εἶνε αἰώνιος , τὴ βλέπουμε καὶ στὴ περικοπὴ τοῦ ἀποστόλου (Α΄ Κορ. 1, 10). Προσέξατε τί λέει;
Ἀπὸ τότε ποὺ γράφτηκαν αὐτὰ πέρασαν τόσοι αἰῶνες, ἀλλὰ εἶνε σὰν νὰ φωτογραφίζῃ τὴν ἐποχή μας, τὰ ἤθη – τὴ δική μας κατάστασι. Εἶνε δέκα στίχοι ἀπὸ τὴν Πρώτη πρὸς Κορινθίους ἐπιστολή. Ὅταν πᾶτε στὸ σπίτι, ἀνοῖξτε καὶ διαβάστε –σᾶς τὸ δίνω σὰν κανόνα–ὄχι μόνο τοὺς δέκα στίχους ἀλλὰ ὁλόκληρη τὴν Ἐπιστολή, νὰ δῆτε ἐκεῖ τί διαμάντια ἔχει ὁ λόγος τοῦ Θεοῦ, τί μεγάλες ἀλήθειες ἀναγκαῖες ὄχι μόνο τότε ἀλλὰ καὶ σήμερα καὶ αὔριο καὶ εἰς τοὺς αἰῶνας.
Γράφει λοιπὸν ὁ ἀπόστολος Παῦλος πρὸς τοὺς Κορινθίους. Τί ἦταν ἡ Κόρινθος; Τώρα εἶνε μία ἐπαρχιακὴ πόλις· τότε ἦταν κέντρο, μία ἀπ᾽ τὶς μεγαλύτερες πόλεις τοῦ ἀρχαίου κόσμου.
Ἐκεῖ ἀγάλματα, μνημεῖα, ναοί, ἀγορά, πλοῦτος. Ἀλλ᾽ ὅπου πλοῦτος, ἐκεῖ καὶ διαφθορά. Οἱ Κορίνθιοι εἶχαν διάφορες κακίες. Ἀπ᾽ ὅλα τὰ ἐλαττώματα ποὺ εἶχαν θὰ σταθῶ σὲ ἕνα. Λὲς καὶ εἶνε ἐλάττωμα ἑλληνικό. Χρόνια – αἰῶνες μᾶς βασανίζει. Ἂν γινόταν νὰ τὸ ξερριζώσουμε, θὰ ἤμασταν τὸ εὐτυχέστερο ἔθνος. Τὸ εἶχαν κ᾽ οἱ Κορίνθιοι, καὶ κινδύνευε νὰ τοὺς διαλύσῃ. Εἶνε ἡ διχόνοια . Ὁ διάβολος ἔρριξε στὶς καρδιές τους τὸ σπέρμα τῆς διχονοίας.
Καὶ οἱ Κορίνθιοι –ἄσε τοὺς εἰδωλολάτρες, ἐννοῶ οἱ λίγοι Χριστιανοὶ τῆς Κορίνθου –κόλλησαν ἀπ᾽ αὐτὴ τὴν ψώρα κ᾽ ἦταν κι αὐτοὶ χωρισμένοι.
Χωρισμένοι οἱ Χριστιανοί; Πάει ποτὲ στὸ μυαλό; Εἶνε κάτι τὸ ὀξύμωρο, μιὰ ἀντινομία. Χωρισμένοι αὐτοὶ ποὺ πιστεύουν στὸ Χριστό, ποὺ ἔχουν ἔμβλημα τὸ «Ἀγαπᾶτε ἀλλήλους» (Ἰω.13,34· 15,12,17) , ποὺ ἀκοῦνε στὴν ἐκκλησία «Ἀγαπήσωμεν ἀλλήλους, ἵνα ἐν ὁμονοίᾳ ὁμολογήσωμεν» (θ. Λειτ.); αὐτοὶ ποὺ βγῆκαν ὅλοι ἀπὸ μιὰ κολυμβήθρα,ποὺ κοινωνοῦν ἀπὸ τὸ ἴδιο δισκοπότηρο, ποὺ περιμένουν μία αἰώνια πατρίδα; Αὐτοί, ποὺ θα ᾽πρεπε νά ᾽νε ἑνωμένοι, εἶνε λοιπὸν χωρισμένοι; Μάλιστα. Οἱ Χριστιανοὶ ἐκεῖνοι διαιρέθηκαν.
Ποιά ἡ αἰτία; Τὸ αἰώνιο ἑλληνικὸ φιλότιμο, ἡ αἰωνία νόσος τῆς φυλῆς μας· ἡ τάσις νὰ ὑπερέχῃ ὁ ἕνας τοῦ ἄλλου, ἡ κενοδοξία, η ὑπερηφάνεια. Μιὰ ὁμάδα ἔλεγε «Ἐμεῖς ἔχουμε ἀρχηγὸ τὸν Πέτρο». Ἄλλη ὁμάδα ἔλεγε «Ἐμεῖς ἀρχηγὸ ἔχουμε τὸν Παῦλο». Ἄλλη ἔλεγε «Ἐμεῖς ἀρχηγὸ ἔχουμε τὸν Ἀπολλώ». Κι ἄλλοι ἔλεγαν«Ἐμεῖς δὲν εἴμαστε οὔτε τοῦ Κηφᾶ οὔτε τοῦ Ἀπολλὼ οὔτε τοῦ Παύλου· εἴμαστε τοῦ Χριστοῦ», λὲς καὶ ὁ Χριστὸς ἀνήκει σὲ μιὰ μερίδα μόνο. Read more »