ΦΟΒΕΡΗ ΠΡΟΦΗΤΕΙΑ ΤΟΥ 1978, ΣΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΤΗΣ ΠΤΟΛΕΜΑΪΔΟΣ ΠΟΥ ΣΗΜΕΡΑ ΕΙΝΑΙ ΩΡΙΜΟΙ ΑΝΔΡΕΣ & ΑΝΤΙΣΤΕΚΟΝΤΑΙ ΕΝΑΝΤΙΟΝ ΤΟΥ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΜΟΥ: «Oταν θ᾿ ακουσετε να φωναζουν, απ᾿ ακρου εις ακρου διωγμος & οι Εκκλησιες & οι ιερεις & οι επισκοποι θα εξαλειψουν το Ευαγγελιο, για να κηρυχθη νεο ευαγγελιο, εγω μεν δεν θα ζω πλεον, θα βρισκομαι υπο τον ταφο, εσεις παιδια μου να μεινετε στο Χριστο… Σας το ειπα & το τονιζω· Μπορει να γονατισουν αλλες πολεις, αλλα η Πτολεμαϊδα που εινε βαμενη με το αιμα των μαρτυρων, δεν θα γονατιση ποτε
ΦΟΒΕΡΗ ΠΡΟΦΗΤΕΙΑ ΤΟΥ ΠΟΙΜΕΝΑΡΧΟΥ ΦΛΩΡΙΝΗΣ,
ΠΡΕΣΠΩΝ & ΕΟΡΔΑΙΑΣ ΑΥΓΟΥΣΤΙΝΟΥ ΚΑΝΤΙΩΤΟΥ, ΑΠΟ ΤΟ 1978
ΤΗΝ ΕΙΠΕ ΣΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΤΩΝ ΚΑΤΗΧΗΤΙΚΩΝ ΤΗΣ ΠΤΟΛΕΜΑΪΔΟΣ, ΠΟΥ ΣΗΜΕΡΑ ΕΙΝΑΙ ΩΡΙΜΟΙ ΑΝΔΡΕΣ & ΑΝΤΙΣΤΕΚΟΝΤΑΙ ΕΝΑΝΤΙΟΝ ΤΟΥ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΜΟΥ
- Καποιοι ξέχασαν τα λόγια του ΠΟΙΜΕΝΑΡΧΗ ΤΟΥΣ και υπερασπίζονται τους οικουμενιστας και τον αιρεσιάρχη πατριάρχη Βαρθολομαίο, που δεν άφησε τίποτε ορθιο στην ΟΡΘΟΔΟΞΙΑ, κηρύττοντας άλλο ευαγγέλιο! Γράφουμε απομαγνητοφωνημένες τις συμβουλές του αγωνιστοῦ ιεράρχου, για να έχη ορθόδοξο οδηγό ο λαός του Θεοῦ και να μην επειρεάζεται από τούς ιερεῖς εκείνους που άλλαξαν πορεῖα και υπερασπίζονται τον αιρετικό πατριάρχη Βαρθολομαῖο.
- …Γέρος πλέον ἐπίσκοπος, ποὺ βρίσκομαι στὸ τέλος τῆς ἐπιγείου ζωῆς μου, ὓστερα ἀπὸ πολύπλακτον καὶ περιπετειώδη βίον 40 ἐτῶν στὴν Πατρίδα σᾶς συνιστῶ παιδιά.
- Ἂν ἒρθη ἐποχὴ ποὺ θὰ ἀκούσωμε καὶ ἐμεῖς ὂχι στὸ θέατρο, ἀλλὰ στὴν πραγματικότητα διωγμός. Καὶ θ᾿ἀκουστῆ ἡ λέξη διωγμὸς ἐναντίον τῶν πιστῶν χριστιανῶν, μὴ φοβηθεῖτε, μὴ δειλιάσετε. Ἐγὼ μὲν δὲν θὰ ζῶ πλέον, θὰ βρίσκομαι ὑπὸ τὸν τάφο, ἀλλὰ ἐσεῖς τὴν φωνὴν τῆς Νικομηδείας, τὴν φωνὴ τῶν μαρτύρων, θ᾿ ἀκούσετε νὰ φωνάζουν, ἀπ᾿ἂκρου εἰς ἂκρου διωγμός καὶ οἱ Ἐκκλησίες καὶ οἱ ἱερεῖς καὶ οἱ ἐπίσκοποι θὰ ἐξαλείψουν τὸ Εὐαγγέλιο, γιὰ νὰ κηρυχθῆ νέον εὐαγγέλιο. Καὶ ὅτι γίνεται στὴν Ἀλβανία καὶ ὅτι γίνεται σὲ χῶρες μακριά, θὰ γίνη καὶ στὴν Ἑλλάδα, προφητεύω. Ἀλλὰ ἕνα πράγμα νὰ ξέρετε πολὺ καλά, ὅτι δὲν θὰ νικήσουν οἱ ἂθεοι, ἀλλὰ οἱ πιστοί. Ἐσεῖς παιδιά μου ὅσο λίγα καὶ ἂν μείνετε μὲ τὸν Χριστό, μή φοβηθεῖτε, θὰ νικήσετε. Καὶ ἂν ἀκόμα παιδί μου, παιδὶ τοῦ Κατηχητικοῦ Σχολείου, παιδὶ τῆς Μικρᾶς Ἀσίας, τοῦ Πόντου καὶ τῆς Μακεδονίας καὶ ἂν σ᾿ἀρνηθεῖ ἡ μάνα σου καὶ ὁ πατέρας καὶ μείνεις ἕνας μέσα στὴν Πτολεμαΐδα καὶ ἂν ὅλη ἡ κοινωνία τῆς Πτολεμαΐδος γονατίσει μπροστὰ στὸν διάβολο, ἐσὺ μὴ γονατίσεις, νὰ τὸν πολεμήσης καὶ σὺ ὁ ἕνας θὰ νικήσης.
Σᾶς τὸ εἶπα καὶ τὸ τονίζω· Μπορεῖ νὰ γονατίσουν ἂλλες πόλεις, ἀλλὰ ἡ Πτολεμαΐδα ποὺ εἶνε βαμένη μὲ τὸ αἶμα τῶν μαρτύρων, δὲν θὰ γονατίση ποτέ.
Στὶς φλέβες σας μικρῶν καὶ μεγάλων ρέει αἶμα μαρτύρων τῆς Νικομηδείας, τῆς Μικρᾶς Ἀσίας καὶ τοῦ Πόντου.
Ἡ Πτολεμαΐδα μας θὰ γίνη Κάστρο τοῦ Χριστοῦ καὶ θὰ ἀποδείξουμε γιὰ μιὰ ἀκόμη φορὰ πρὸς πεῖσμα τῶν δαιμόνων ὅτι ὁ Χριστὸς δὲν ἀπέθανε, ἀλλὰ ζῆ εἰς αἰώνας αἰώνων.
Διαβᾶστε ολόκληρη την ομιλία απομαγνητοφωνημένη
ΠΤΟΛΕΜΑΪΔΑ 1978
Η ΑΝΤΙΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΗ ΚΟΙΝΩΝΙΑ
ΘΑ ΝΙΚΗΣΗ Ο ΕΝΑΣ
Ἀγαπητά μας παιδιά, μαθηταὶ καὶ μαθήτριαι τῶν Κατηχητικῶν Σχολείων, τὴ στιγμὴ αὐτὴ, ποὺ βρίσκομαι μπροστά σας, εἶμαι πολὺ συγκινημένος. Τρία αἰσθήματα κυριαρχοῦν στὴν ψυχή μου. Τὸ ἕνα αἲσθημα εἶνε ἡ χαρά, τὸ δεύτερο εἶνε ἡ λύπη καὶ τὸ τρίτο εἶνε ἡ ἀνησυχία.
Χαίρω διότι δὲν εἶνε μικρό πράγμα στὸν σύγχρονο κόσμο, στὴν ἐποχὴ αὐτὴ τῆς ἀθεΐας καὶ ἀπιστίας, δὲν εἶνε μικρό πράγμα, ἑκατοντάδες παιδιά, μαθηταί καὶ μαθήτριαι τοῦ Γυμνασίου σὰν ἐλάφια διψασμένα, νὰ τρέχετε στὴν πηγή, στὴν διδασκαλία τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ, στὰ Κατηχητικά Σχολεῖα. Αὐτὸ πολὺ μᾶς παρηγορεῖ καὶ πολὺ μᾶς ἐνθουσιάζει. Γι᾿αὐτὸ αἰσθάνομαι χαρὰ καὶ δοξάζω τὸ Θεό.
Αἰσθάνομαι ὅμως καὶ μιὰ λύπη, διότι ὡς ἐπίσκοπος θὰ ἒπρεπε νὰ εἶμαι ἐγὼ ὁ κατηχητής σας, ὁ κατηχητὴς ὃλων τῶν παιδιῶν τῆς περιφερείας μου καὶ τῶν μικρῶν παιδιῶν ἀκόμη, γιατὶ αὐτὸ εἶνε τὸ σπουδαιότερο ἒργο τοῦ ἐπισκόπου. Θὰ ἒπρεπε λοιπὸν τὴν διδασκαλία τῶν παιδιῶν νὰ τὴν ἒχω ἐγὼ ὁ ἐπίσκοπος, Νὰ διδάσκω σ᾿ὅλα τὰ Κατηχητικὰ Σχολεῖα τῆς Μητροπόλεως.
Θυμᾶμαι τὰ ἀλησμόνητα χρόνια, ποὺ ὡς ἱεροκήρυκας πῆγα σὲ διάφορες πόλεις τῆς Ἑλλάδος καὶ δὲν εἶχα τὰ μεγάλα βάρη τοῦ ἐπισκοπικοῦ ἀξιώματος, εἶχα πολλὰ κατηχητικὰ σχολεῖα καὶ χαρὰ καὶ ἀγαλίαση μου ἦταν νὰ βόσκω τ᾿ἀρνάκια τοῦ Χριστοῦ. Δυστυχῶς τώρα πρέπει νὰ ὁμολογήσω, ὅτι βρίσκομαι μακριὰ ἀπὸ τὴν νεότητα τῆς Πατρίδος. Καὶ τοῦτο διότι στὰ γηρατειά μου ἒχω βάλλει βαρὺ σταυρό, τὸ φορτίο τῶν ἐπισκοπικῶν μου ὑποχρεώσεων. Read more »