ΠΟΛΥΒΙΟΣ (204-120 π. Χ.) ΟΙ ΠΡΟΦΗΤΕΣ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ ΚΑΙ ΟΙ ΠΡΟΦΗΤΙΕΣ ΤΟΥΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΛΕΥΣΗ ΤΟΥ ΛΥΤΡΩΤΟΥ
«ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ», σελ. 51, ἐκδ. 1998
Toῦ Μητροπολίτου Φλωρίνης π. Αὐγουστίνου Καντιώτου
«ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ», σελ. 51, ἐκδ. 1998
Toῦ Μητροπολίτου Φλωρίνης π. Αὐγουστίνου Καντιώτου
Κυρ. πρὸ Χρ. Γεννήσεως (Ἑβρ. 11,9-10,32-40)
Τοῦ Μητροπολίτου Φλωρίνης π. Αὐγουστίου καντιώτου
Λένε, ἀγαπητοί μου, ὅτι ἡ δύναμις τοῦ ἀνθρώπου εἶνε τὰ λεφτά. Ἄλλοι πάλι λένε, ὅτι ἡ δύναμί του εἶνε ἡ ἐξυπνάδα, ἢ τὰ ἀξιώματα καὶ οἱ θέσεις, ἢ ἡ τέχνη, ἢ ἡ ἐπιστήμη.
Παραπάνω ἀπ᾽ ὅλα αὐτὰ εἶνε μία ἄλλη δύναμι ποὺ δυστυχῶς τὴ λησμονήσαμε· ἡ πίστι. Αὐτὸ λέει ἡ Γραφὴ στὸ 11ο κεφάλαιο τῆς πρὸς Ἑβραίους Ἐπιστολῆς. Ἐκεῖ ὁ ἀπόστολος Παῦλος, ἐν Πνεύματι ἁγίῳ, ὑμνεῖ ὡς ὑψίστη δύναμι τὴν πίστι· ἡ πίστι, λέει, κάνει θαύματα.
–Θαύματα; θὰ ρωτήσετε. Ναὶ θαύματα, ἀναρίθμητα θαύματα. Ἐπὶ ὧρες καὶ ἡμέρες νὰ μιλᾶμε, δὲν ἐξαντλοῦνται τὰ θαύματά της.
Δὲν ἔχουμε μιὰ θρησκεία ψεύτικη. Ἂν ἦταν ψεύτικη, θὰ συμφωνοῦσα κ᾽ ἐγὼ νὰ τὴ γκρεμίσουμε. Ἀλλὰ δὲν εἶνε ψεύτικη. Ὅλα μπορεῖ νά ᾽νε ψέμα, ἕνα δὲν εἶνε ψέμα· ὁ Κύριος ἡμῶν Ἰησοῦς Χριστὸς καὶ ἡ διδασκαλία του. Ἐκεῖνος τὸ εἶπε· «Ὁ οὐρανὸς καὶ ἡ γῆ παρελεύσονται, οἱ δὲ λόγοι μου οὐ μὴ παρέλθωσι» (Ματθ. 24,35).
Δὲν φτάνει ὁ χρόνος γιὰ νὰ διηγηθῇ κανεὶς τὰ μεγαλεῖα τῆς πίστεώς μας, ὅπως ἀκούσαμε σήμερα· «Ἐπιλείψει γάρ με διηγούμενον ὁ χρόνος περὶ Γεδεών, Βαράκ τε καὶ Σαμψὼν καὶ Ἰεφθάε, Δαυΐδ τε καὶ Σαμουὴλ καὶ τῶν προφητῶν» (Ἑβρ. 11,32). Γι᾽ αὐτό, ἀπ᾽ ὅλα τὰ θαύματα τῆς πίστεώς μας, θὰ σᾶς πῶ ἕνα μόνο θαῦμα. Ποιό δηλαδή; Εἶνε μία παλιὰ ἱστορία (βλ. Ἰησ. Ναυῆ κεφ. 6ο). Read more »
Κυρ. πρὸ Χριστοῦ Γεννήσεως (Ματθ. 1,1-25)
Toῦ Μητροπολίτου Φλωρίνης Αὐγουστίνου Καντιώτου σε pdf
Κυρ. πρὸ Χριστοῦ Γεννήσεως (Ματθ. 1,1-25)
Toῦ Μητροπολίτου Φλωρίνης Αὐγουστίνου Καντιώτου
«…Καὶ ἐκάλεσε τὸ ὄνομα αὐτοῦ Ἰησοῦν» (Ματθ. 1,25)
Τὸ εὐαγγέλιο ποὺ ἀκούσαμε σήμερα, ἀγαπητοί μου, διαφέρει ἀπὸ τὰ εὐαγγέλια ὅλου τοῦ χρόνου. Ὅπως εἴδατε, ἔχει πολλὰ ὀνόματα. Τὰ ὀνόματα εἶνε ἑβραϊκά, ὀνόματα ἀνδρῶν γυναικῶν παιδιῶν, ἀνθρώπων ποὺ ἔζησαν στὰ παλιὰ τὰ χρόνια, προτοῦ νὰ ἔρθῃ ὁ Κύριος ἡμῶν Ἰησοῦς Χριστὸς στὸν κόσμο.
Ὅλοι αὐτοὶ οἱ πρὸ Χριστοῦ ἔζησαν μὲ μιὰ ἐλπίδα· ὅτι θὰ ἔρθῃ ὁ Χριστὸς στὴ γῆ νὰ σώσῃ τὸν κόσμο. Ἄλλοι ἀπ᾿ αὐτοὺς ἦταν βοσκοὶ ποὺ ἔβοσκαν τὰ πρόβατα στὰ λιβάδια καὶ ἔπαιζαν τὴ φλογέρα, ἄλλοι ἦταν γεωργοὶ ποὺ ἔσκαβαν τὴ γῆ, ἄλλοι ἦταν βασιλιᾶδες ἔνδοξοι ποὺ νίκησαν σὲ διαφόρους πολέμους, ἄλλοι ἦταν προφῆτες ποὺ μποροῦσαν νὰ δοῦν τί θὰ συμβῇ ὕστερα ἀπὸ ἑκατὸ – διακόσα χρόνια, κι ἄλλοι ἀπ᾿ αὐτοὺς ἦταν πατριάρχες ὅπως ὁ Ἀβραάμ, ὁ Ἰσαάκ, ὁ Ἰακώβ.
Τί θὰ πῇ πατριάρχης; Ἀκοῦμε «ὁ πατριάρχης Ἀβραάμ»· τί θὰ πῇ πατριάρχης; Τότε, τὰ παλιὰ ἐκεῖνα χρόνια, οἱ οἰκογένειες ἦταν πολυμελεῖς. Ἂν πᾷς σήμερα σ᾿ ἕνα σπίτι, βλέπεις δύο τρεῖς τέσσερις ἀνθρώπους· στὰ σπίτια ἐκεῖνα τὰ παλιά, τῆς ἀρχαίας ἐποχῆς, ξέρετε πόσοι ἦταν; Διακόσοι τριακόσοι τετρακόσοι πεντακόσοι!… Γεννοῦσαν παιδιά, καὶ εἶχαν ἐγγόνια καὶ δισέγγονα. Οἱ γενάρχες λοιπόν, οἱ ἀρχηγοὶ τέτοιων μεγάλων οἰκογενειῶν, ὠνομάζονταν πατριάρχες. Καὶ μέχρι σήμερα, μιὰ οἰκογένεια ποὺ ἔχει πολλὰ παιδιὰ λέγεται πατριαρχική. Τέτοιες οἰκογένειες εἶνε σήμερα πολὺ σπάνιες. Μία τέτοια βρῆκα στὴν Πρέσπα. Τώρα ἡ οἰκογένεια ἔχει συνήθως τρία – τέσσερα μέλη, καὶ τελείωσε. Τότε ὅμως τὰ σπίτια ἦταν γεμᾶτα παιδιὰ ἐγγόνια καὶ δισέγγονα, εὐλογία Θεοῦ. Ὅπως σ᾿ ἕνα χωριὸ τῆς περιφερείας μας. Εἶχε πεθάνει ἕνας γέροντας ἐνενήντα χρονῶν καὶ πῆγα στὴν κηδεία. Ἡ ἐκκλησία ἦταν γεμάτη ἀπὸ τὴν οἰκογένειά του. Εἶχε δέκα παιδιά, εἰκοσιπέντε – τριάντα ἐγγόνια, καὶ καμμιὰ πενηνταριὰ δισέγγονα. Αὐτὴ εἶνε ἡ πατριαρχικὴ οἰκογένεια, καὶ σπανίζει πλέον. Read more »
«ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ», σελ. 49, ἐκδ. 1998
Toῦ Μητροπολίτου Φλωρίνης π. Αὐγουστίνου Καντιώτου
Χριστουγεννιάτικο ποίημα ΒΑΣ. ΤΕΡΤΙΠΗ, ἀπό «Ἐνορία» (16/12/1949 ἀρ. φύλ. 87, σελ. 342)
Μιὰ λιτανεία θλιμένοι στρατοκόποι, π᾽ ὅλο κοιτᾶμε πάντα στὴν ἀνατολή
ἕνας μεγάλος ἥλιος νὰ φανεῖ, νὰ χρυσωθοῦν οἱ ἐλπίδες μας κι᾽ οἱ κόποι!…
Μᾶς σύντριψε τοῦ μίσους ἡ κατάρα, γινήκαμε δεσμῶτες στὸ κακό…
προσκυνήσαμε στοῦ πάθους τὸ βωμό, πνιγήκαμε στοῦ χάους τὴν ἀντάρα!…
Μᾶς σπάραξε τὸ ἄγριο ὄρνιο τοῦ θανάτου!… Κατάδικοι στοῦ ἐρέβους τὸ κελλὶ
οὐρλιάξαμε ἀλλοίμονον, ἀλλοί!!! Μὰ νά! ἡ ἱερὴ πηγὴ φωτάει κεῖ κάτου!…
Ἀδέρφια! Στὴ σπηλιὰ τῆς Βηθλεὲμ νὰ στρέψουμε τὸ βλέμμα μας καιρός!
καὶ κάθε πόθος μας θὰ βαφτιστεῖ ἱερὸς καὶ κάθε μιὰ καρδιὰ θὰ γίνει Ἐδέμ!…
Μιὰ λιτανεία εὐτυχισμένοι στρατοκόπο θὲ νὰ κοιτᾶμε στὴν μεγάλη ἀνατολή!…
ποὺ ὁ ῾Ήλιος αἰώνια μόνο ἐκεῖ μεσουρανεῖ κι ὅλο χρυσώνει τ᾽ ἀγαθοῦ τὴν ὄψη!…
L’ÉTOILE DE BETHLÉHEM AUJOURD’HUI
Συζητούν: η Ράνια Γάτου και ο Κυριάκος Κυριαζόπουλος*
ΕΙΣΑΓΩΓΗ:
Τα Χριστούγεννα είναι αναμφισβήτητα γιορτή της Εκκλησίας. Ο κόσμος εκτός Εκκλησίας παίρνει τη γιορτή της Εκκλησίας και της δίνει διαφορετικό περιεχόμενο από εκείνο της Εκκλησίας, δηλ. την εκκοσμικεύει, την κάνει spirit of Christmas. Η Ράνια Γάτου και ο Κυριάκος Κυριαζόπουλος διαλέγονται για το πραγματικό νόημα των Χριστουγέννων και το φανταστικό τους νόημα, και για τη σημασία των Χριστουγέννων στη σύγχρονη εποχή.
Ο ΔΙΑΛΟΓΟΣ ΤΗΣ ΡΑΝΙΑΣ ΓΑΤΟΥ ΚΑΙ ΤΟΥ ΚΥΡΙΑΚΟΥ ΚΥΡΙΑΖΟΠΟΥΛΟΥ:
Ράνια Γάτου: Περπατώ στη Βηθλεέμ και ατενίζω το Θείο Βρέφος. Αισθάνομαι το δέος της ταπείνωσης του Θεανθρώπου του γεννημένου μέσα σε μια φάτνη από άχυρα. Η υποφαινόμενη γεννήθηκα στην Αθήνα σε ένα δωμάτιο με μεταξωτά σεντόνια… Η γέννηση του Θεανθρώπου είναι το μάθημά μου, το μάθημα της αυτογνωσίας μου. Κυριάκο, ο Θεάνθρωπος, ανθρωπίνως χωρίς καμία βεβαιότητα, και η δική μου η γέννηση με ιατρικό προγραμματισμό! Πόσο ντρέπομαι που δεν έμαθα ακόμη την αφύπνιση που μας χαρίστηκε από την υπερφυή γέννησή του από τον Θεό Πατέρα χωρίς μητέρα στον ουρανό και από την ταπεινή γέννησή Του από την Παναγία Μητέρα Του χωρίς πατέρα στη γη. Ο μικρός Χριστός Θεός και άνθρωπος και η υποφαινόμενη μικρότερη όλων. Γέννηση σημαίνει ερχομός. Σημαίνει είσοδος στην ιστορία του μεγάλου σχεδίου του Θεού. Σημαίνει έξοδος από τη δική μας γνώμη. Δεν είναι σημαντικό πώς ερχόμαστε, αλλά γιατί ερχόμαστε. Συγγνώμη, Θεέ μου, άργησα να Σε καταλάβω, γιατί δεν Σε ξέρω. Γιατί δεν πίστεψα ότι μπορώ να σε γνωρίσω, επειδή άπειρη της αγάπης Σου και άγνωστη στο δικό Σου μεγαλείο. Πόσο μίκρυνε ο Θεός, για να μεγαλώσει ο άνθρωπος. Πόσο μεγάλωσε η ψυχή, για να φωτιστεί το πνεύμα. Κι ο θάνατος νικήθηκε με τη ζωή και με τους ταπεινούς ποιμένες που γνώριζαν τον Θεό, για να τον προσκυνήσουν, καθώς εμείς ειδωλοποιήσαμε την γέννηση του εαυτού μας και της πορείας μας σε έναν δρόμο δικό μας χωρίς Εκείνον. Άραγε ποιά Χριστούγεννα γεννηθήκαμε πραγματικά και τί περιμένουμε να ζήσουμε, τον μύθο του δικού μας ερχομού ή την αλήθεια της δικής Του δόξας;
Κυριάκος Κυριαζόπουλος: Ράνια, δυστυχώς ζούμε τον μύθο του δικού μας ερχομού και όχι την αλήθεια της δικής Του δόξας που απεικονίστηκε στο αστέρι της Βηθλεέμ, όταν Εκείνος, ο Θεός Λόγος, γεννήθηκε ως άνθρωπος στην ταπεινή φάτνη, όταν η Παναγία Μητέρα Του και ο νομικός αλλά όχι φυσικός πατέρας Του Ιωσήφ μετακινήθηκαν στην πόλη καταγωγής του προγόνου τους Δαυϊδ για να απογραφούν σύμφωνα με το νόμο του Αυτοκράτορα της Ρώμης. Το αστέρι εκείνο της Βηθλεέμ, όπως γνωρίζεις, προφητεύθηκε από τον μάγο της Μεσοποταμίας Βαλαάμ, με την έμπνευση την οποία του έδωσε ο Θεός Λόγος πριν γεννηθεί ως άνθρωπος, όταν ο Βαλάκ, ο βασιλιάς της Μωάβ τον κάλεσε στο βασίλειό του για να καταραστεί τους Εβραίους, τους οποίους φοβήθηκε, ενώ αυτοί οδηγούνταν από τον Θεόπτη Μωϋσή στη γη της επαγγελίας μετά τη διάβαση της Ερυθράς Θάλασσας. Το αστέρι εκείνο της Βηθλεέμ οδήγησε τους τρεις, κατά την παράδοση, μάγους, του απογόνους του μάγου Βαλαάμ, από τη Μεσοποταμία στο σπίτι όπου διέμενε η Αγία Οικογένεια, για να του προσφέρουν χρυσό, ως Ουράνιο και Αιώνιο Βασιλιά, λίβανο, ως Θεάνθρωπο, και σμύρνα, ως νεκρό άνθρωπο που δεν θα γνώριζε την αποσύνθεση. Ράνια μου, βρίσκεις κάποια σχέση των τριών μάγων με τους ανθρώπους της σύγχρονης εποχής; Read more »
«ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ», σελ., ἐκδ. 1998
Toῦ Μητροπολίτου Φλωρίνης π. Αὐγουστίνου Καντιώτου
«ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ», σελ. 48, ἐκδ. 1998
Toῦ Μητροπολίτου Φλωρίνης π. Αὐγουστίνου Καντιώτου
‘Απόσπασμα (β)
Του Μητροπολίτου Φλωρίνης π. Αυγουστινου Καντιωτου
Ὅλοι καὶ ὅλα ζητοῦσαν λύτρωσι, καὶ οἱ φωνὲς ἔφταναν ως τὸν οὐρανό. Πόνος καὶ πόθος. Ἡ ἀνθρωπότης πονοῦσε βλέποντας τὰ ἄπειρα θύματα σὲ κάθε γωνιὰ τῆς γῆς, σὲ κάθε ἐκδήλωσι τῆς ζωῆς· ἀλλὰ καὶ ποθοῦσε νὰ βγῇ ἀπ᾽ τὸ λαβύρινθο, νὰ ζήσῃ λυτρωμένη ἀπὸ τοὺς φόβους ἐσωτερικῶν καὶ ἐξωτερικῶν τυραννιῶν.
Φωνὲς ἀκούγονταν ἀπὸ κάθε γωνιὰ τῆς οἰκουμένης· Ἔρχεται! ἔρχεται ὁ Δυνατός, ὁ Σοφός, ὁ Ἰατρός, ἔρχεται ὁ Λυτρωτής! Καὶ μυστηριωδῶς ὅλοι στρέφονταν πρὸς τὴν Ἀνατολή.
Ἀπὸ ὅλα τὰ ἔθνη –ἐκτὸς τοῦ Ἰουδαϊκοῦ– ἐκεῖνο ποὺ αἰσθανόταν περισσότερο τὴν ἀνάγκη μιᾶς ὑπερφυσικῆς ἐπεμβάσεως γιὰ νὰ σωθῇ ὁ κόσμος, ἦταν ἡ Ἑλλάς. Ἡ πατρίδα μας, ποὺ εἶχε ἀναδείξει τοὺς μεγαλυτέρους φιλοσόφους καὶ ποιητὰς κι ἀνέβηκε στὸν κολοφῶνα τῆς πνευματικῆς ἀναπτύξεως, διαισθάνθηκε ὅτι τὸ κακὸ ποὺ κατέτρωγε τὰ σπλάχνα τῆς ἀνθρωπότητος ἦταν τέτοιο ποὺ δὲν μποροῦσε νὰ θεραπευθῇ μὲ ἀνθρώπινα μόνο μέσα, μὲ ἁπλὲς φιλοσοφικὲς συμβουλές. Αὐτές, ὅσο ὡραῖες κι ἂν εἶνε, μοιάζουν μὲ ἔμπλαστρα ποὺ προσωρινὰ ἀνακουφίζουν τὸν ἄρρωστο, ἐνῷ ἡ ῥίζα τοῦ κακοήθους ἀποστήματος μένει μέσα, κ᾽ ἐκεῖ δουλεύει καὶ ἀπειλεῖ νὰ μολύνῃ τὸ αἷμα καὶ νὰ ἐπιφέρῃ τὸ θάνατο.
Μὲ ἔμπλαστρα δὲν σῴζεται ὁ ἄρρωστος. Ὁ μεγάλος ἄρρωστος, ἡ ἀνθρωπότης, χρειαζόταν «φάρμακα ἡρωικά». Ποιός θὰ τὰ ἔδινε;
Ἡ Ἑλλὰς μὲ τὸ στόμα μεγάλων τέκνων της προφήτευσε, ὅτι θ᾽ ἀνατείλῃ μιὰ χαρμόσυνη ἡμέρα, ποὺ τὸ κακό, ὁ «Τυφών», θὰ συντριβῇ κάτω ἀπὸ τὴ δύναμι τοῦ Ἰσχυροῦ καὶ τότε θὰ σημειωθῇ νέα στροφὴ τῆς ἀνθρωπότητος.
Ἂς ἀναφέρουμε μερικὲς ἐκλάμψεις τοῦ προφητικοῦ πνεύματος τῆς ἀρχαίας Ἑλλάδος, ἡ ὁποία νωρίς χαιρέτισε τὴ γέννησι τοῦ Λυτρωτοῦ· ἂς δοῦμε, σὲ δύο συνέχειες, ὡρισμένους προφῆτες τῆς Ἑλλάδος καὶ τὶς προφητεῖες τους.
Ὁ Σωκράτης ἐθεωρεῖτο ὡς ὁ πάντων ἀνδρῶν σοφώτατος. Read more »
Τοῦ Μητροπολίτου Φλωρίνης π. Αὐγουστίνου Καντιώτου
Ἀπόσπασμ. α
«Καὶ αὐτὸς προσδοκία ἐθνῶν» (Γεν. 49, 10)
Ο ΑΝΘΡΩΠΟΣ, ἀγαπητοί μου, ὁ ἄνθρωπος δὲν ἔμεινεν εἰς τὴν ἀμόλυντη ἀτμόσφαιραν τοῦ Θεοῦ, εἰς τὴν κατάστασιν τῆς ἀθῳότητος καὶ τῆς εὐδαιμονίας ἐκείνης, εἰς τὴν ὁποίαν τὸν εἶχε θέσει ὁ Δημιουργός. Ὁ ἄνθρωπος ἀμάρτησε, ὅπως περιγράφει τὸ πρῶτον βιβλίον τῆς Παλαιᾶς Διαθήκης, ἡ Γένεσις. Κάτι τὸ μυστηριῶδες συνέβη εἰς τὰ βάθη τῆς ὑπάρξεώς του. Τρομερὸς σεισμὸς συνετάραξε τὸ ὅλον οἰκοδόμημα τῆς ἀνθρωπίνης ὑποστάσεως καὶ ἡ κορωνὶς τῆς δημιουργίας κατέπεσεν εἰς ἐρείπια. Ἀπὸ τὰ ἄστρα εἰς τὴν κόπρον.
Ἡ ἀθλιότης τῆς πτώσεως
Ποιός δὲν θὰ θρηνήσῃ τὴν πτῶσιν αὐτὴν τοῦ ἀνθρώπου; ῾Όλος ἠχρειώθη. Ἡ καρδία του ἐμολύνθη. Ἡ θέλησίς του συνετρίβη. Ἡ διάνοιά του συντρίμματα λογικῆς ἀναρίθμητα, σωροὶ σκέψεων, φιλοσοφικῶν συστημάτων, ποὺ ἀλληλοσυγκρούονται καὶ δημιουργοῦν πύργον Βαβέλ. Ὁ ἄνθρωπος, ὅπως λέγει ὁ Πασκάλ, ὁμοιάζει μὲ ἐρείπια ἀνακτόρων, ποὺ καὶ μετὰ τὴν καταστροφὴν ὅμως διατηροῦν γραμμὲς τοῦ παρελθόντος μεγαλείου, τὸ ὁποῖον εἶχαν πρὶν ἐρειπωθοῦν. Φαντασθῆτε πρὸς στιγμὴν τὴν Ἀκρόπολιν τῶν Ἀθηνῶν καταστρεφομένη ὑπὸ σεισμοῦ καὶ μεταβαλλομένην εἰς ἐρείπια, διὰ νὰ συλλάβετε μίαν ἀμυδρὰν ἰδέαν τῆς πτώσεως τοῦ ἀνθρωπίνου γένους.
Ἐπάνω εἰς τὰ ἐρείπια τοῦ ψυχικοῦ του κόσμου ἐκάθησεν ὁ ἄνθρωπος καὶ ἔκλαιεν. Ἔκλαιεν ἐπὶ αἰῶνας καὶ χιλιετηρίδες, καὶ οἱ κραυγὲς καὶ οἱ ἀναστεναγμοὶ τοῦ πεσόντος ἀνθρώπου ἀκούονται δι᾽ ὅλων τῶν σελίδων τοῦ βιβλίου τῆς παγκοσμίου ἱστορίας. Διότι μέσα εἰς τὴν συνείδησίν του διετηρεῖτο ἡ ἰδέα τοῦ ἀρχαίου του μεγαλείου καὶ πρὸς τὴν ἰδέαν αὐτὴν συνέκρινε τὴν ἀθλίαν του κατάστασιν. Ἔβλεπε τὸ χάος, εἰς τὸ ὁποῖον κατέπεσε, καὶ ἐνεθυμεῖτο τὰ ὕψη. Read more »
Tοῦ ἁγίου Ἰγνατίου τοῦ Θεοφόρου
20 Δεκεμβρίου
Toυ Μητροπολιτου Φλωρινης π. Αυγουστίνου Καντιώτου
Σήμερα, ἀγαπητοί μου, ἑορτάζει ἕνας ἅγιος ἄγνωστος δυστυχῶς στοὺς πολλούς. Εἶνε ὁ ἅγιος Ἰγνάτιος ὁ Θεοφόρος ἐπίσκοπος Ἀντιοχείας. Γι᾿ αὐτὸν θὰ σᾶς πῶ λίγες λέξεις.
Ἕνα ἀπὸ τὰ ὡραιότερα ἐπεισόδια τῶν Εὐαγγελίων εἶνε τὸ ἑξῆς. Μιὰ μέρα πλησίασαν τὸ Χριστὸ κάτι φτωχὲς μανάδες μὲ τὰ παιδιά τους στὴν ἀγκαλιά, γιὰ νὰ τὰ εὐλογήσῃ. Οἱ μαθηταὶ τὶς ἔδιωχναν, νὰ μὴν τὸν ἐνοχλοῦν. Ὁ Χριστὸς ὅμως εἶπε· «Ἄφετε τὰ παιδία ἔρχεσθαι πρός με», ἀφῆστε τὰ παιδιὰ νὰ ᾿ρθοῦν σ᾽ ἐμένα (Μᾶρκ. 10,14). Καὶ τὰ πῆρε στὴν ἀγκαλιά του τὰ φτωχὰ παιδιὰ τῶν ψαράδων, τὰ εὐλόγησε καὶ τοὺς εἶπε λόγια πατρικά.
Γιατί τὰ λέω αὐτά; Γιατὶ ἕνα ἀπὸ τὰ παιδιὰ ἐκεῖνα, ποὺ πῆρε τότε στὴν ἀγκαλιά του ὁ Χριστός, ἦταν καὶ ὁ ἅγιος Ἰγνάτιος. Τότε ὁ Κύριος εἶπε· «Ὅστις ταπεινώσῃ ἑαυτὸν ὡς τὸ παιδίον τοῦτο, οὗτός ἐστιν ὁ μείζων ἐν τῇ βασιλείᾳ τῶν οὐρανῶν. καὶ ὃς ἐὰν δέξηται παιδίον τοιοῦτον ἓν ἐπὶ τῷ ὀνόματί μου, ἐμὲ δέχεται»· ὅποιος ταπεινωθῇ σὰν αὐτὸ τὸ παιδί, αὐτὸς εἶνε ὁ ἀνώτερος στὴ βασιλεία τῶν οὐρανῶν· κι ὅποιος δεχθῇ ἕνα τέτοιο παιδὶ στὸ ὄνομά μου, ἐμένα δέχεται (Ματθ. 18,4-5).
Πόσο μεγάλο πρᾶγμα εἶνε νὰ πηγαίνῃ ἡ μάνα τὰ παιδιά της στὸ Χριστό! Ἄλλοτε εἶχαν χαρὰ νὰ βλέπουν τὸ παιδί τους στὸ ἀναλόγιο νὰ λέῃ τὸ «Πάτερ ἡμῶν» καὶ τὸ «Πιστεύω». Τώρα ἄλλαξαν τὰ πράγματα. Ὑπάρχουν γονεῖς ποὺ ἐμποδίζουν τὰ παιδιά τους ν᾿ ἀκοῦνε τὰ λόγια τοῦ Χριστοῦ. Φοβοῦνται μὴ γίνουν καλόγεροι, μὴ μείνουν «καθυστερημένα». Μάνα, ποὺ δὲν ἀφήνει τὸ παιδί της νὰ πάῃ κοντὰ στὸ Χριστό, κάνει τὸ πιὸ μεγάλο ἔγκλημα. Γιατὶ παιδί, ποὺ δὲν γνωρίζει καὶ δὲν ἀγαπάει τὸ Χριστό, εἶνε δυστυχισμένο, ἔστω καὶ ἂν αὔριο γίνῃ ἐπιστήμονας καὶ πάρῃ προῖκες καὶ μάθῃ γλῶσσες.
Ἕνα, λοιπόν, ἀπὸ τὰ παιδιὰ αὐτὰ ποὺ εὐλόγησε ὁ Χριστὸς ἦταν ὁ Ἰγνάτιος, ποὺ μεγάλωσε κοντὰ στοὺς ἀποστόλους. Γνώρισε τὸν Ἰωάννη τὸν Θεολόγο καὶ ἔγινε μαθητής του. Ἀπὸ τοὺς ἀποστόλους χειροτονήθηκε διᾶκος, ἔπειτα παπᾶς, καὶ τέλος ἐπίσκοπος στὴ μεγάλη πόλι τῆς Ἀντιοχείας. Read more »
Ἀπὸ τὸ βιβλίο: ΤΙ ΘΑ ΜΑΣ ΣΩΣΗ; σελ. 249-250
ΤΟΥ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΟΥ ΦΛΩΡΙΝΗΣ π. ΑΥΓΟΥΣΤΙΝΟΥ ΚΑΝΤΙΩΤΟΥ
Tί νὰ κάνουμε γιὰ νὰ σωθοῦμε; Ἡ σωτηρία μας εἶνε εὔκολη.
Δὲν σοῦ λέω νὰ πᾶς σὲ μιὰ σπηλιὰ τοῦ Ἁγίου Ὄρους καὶ νὰ μονάσῃς· δὲν σοῦ λέω νὰ πάρῃς ἕνα κομποσχοίνι, σαν τὴν ἁγία Mαρία τὴν Aἰγυπτία, καὶ νὰ πᾶς στὴν ἔρημο, σὰν ἐκείνη, καὶ νὰ ζήσῃς σκληρὴ ζωή· δὲν σοῦ λέω, ν᾽ ἀφήσῃς τὴ γυναῖκα σου καὶ τὰ παιδιά σου· δὲν σοῦ λέω ν᾽ ἀνεβῇς στὰ βουνά, ὄχι. Nὰ μείνῃς μὲ τὴ γυναῖκα σου καὶ μὲ τὰ παιδιά σου μέσα στὴν κοινωνία καὶ νὰ πιστεύῃς.
Ναί, νὰ πιστεύῃς μπροστὰ σὲ τόσες ἀποδείξεις, ὅτι ὑπάρχει Θεός. Eὔκολος εἶνε ἡ σωτηρία.
Nὰ πιστεύσῃς ὅτι ὁ Xριστὸς κατέβηκε κάτω στὴ γῆ, γιὰ νὰ ἄρῃ τὸ φορτίο τῶν ἁμαρτιῶν. Nὰ πιστεύσῃς ὅτι μιὰ σταλαγματιὰ τοῦ αἵματός του εἶνε ἡ λύτρωσι τῆς ἀνθρωπότητος.
Καὶ μετὰ νὰ πλησιάσῃς μὲ ταπείνωσι, μὲ κατάνυξι, μὲ δάκρυα τὸν Mεγάλο Ἐσταυρωμένο καὶ νὰ πῇς· Ὦ Θεέ μου! νὰ πῇς μιὰ λέξι. Mιὰ λέξι να πῇς καὶ φτάνει. Nὰ πῇς τὸ «Ἥμαρτον». Tὸ «Ἥμαρτον» νὰ πῇ ὁ μικρός, τὸ «Ἥμαρτον» νὰ πῇ καὶ ὁ μεγάλος, τὸ «Ἥμαρτον» νὰ τὸ ποῦμε ὅλοι μας. Nὰ πῇς τὸ «Ἥμαρτον» ὄχι γελώντας καὶ καγχάζοντας· νὰ πῇς τὸ «Ἥμαρτον» μὲ δάκρυα, ὅπως τὸ εἶπε ἡ Mαρία ἡ Aἰγυπτία στὴν ἔρημο.
Nὰ πῇς τὸ «Ἥμαρτον» ποῦ; Mπροστὰ στὶς εἰκόνες; Ὄχι, ἀλλὰ μπροστὰ στὸν πνευματικό, μπροστὰ στὸν ἐξομολόγο. Σ᾽ αὐτὸν νὰ σταθῇς μὲ προσοχὴ καὶ νὰ πῇς «Ἥμαρτον» καὶ ἔκανα αὐτὸ καὶ αὐτὸ καὶ αὐτό. Kαὶ τότε ἄγγελοι καὶ ἀρχάγγελοι θὰ σὲ πάρουν στὰ χέρια καὶ θὰ σὲ ὑψώσουν μέχρι τὰ ἄστρα τοῦ οὐρανοῦ, γιατὶ «χαρὰ γίνεται στὸν οὐρανὸ ἐπὶ ἑνὶ ἁμαρτωλῷ μετανοοῦντι».
Tὸ «Ἥμαρτον» λοιπὸν περιμένουμε. Kαὶ στείλαμε ἐμεῖς ὁ ἐπίσκοπος, ποὺ ἔχω εὐθύνη στὸ Θεὸ καὶ θὰ δώσω λόγο γιὰ κάθε ψυχὴ δική σας, ποὺ εἶστε ἐδῶ καὶ ἀκοῦτε τὸν λόγο τοῦ Θεοῦ. Ἔστειλα πνευματικὸ καὶ χτύπησε τὴν καμπάνα· καὶ ἀπὸ τὶς 4.000, ποὺ ἔχει τὸ Ἀμύνταιο, 300 μόνον ψυχὲς ἐξωμολογήθηκαν. Καὶ αὐτὰ ἦταν παιδιὰ τοῦ Δημοτικοῦ καὶ τοῦ Γυμνασίου. Ἄνδρες οὔτε 20 δὲν ἐξωμολογήθηκαν. Ὦ Θεέ μου! Oἱ ἄλλοι, ὤ οἱ ἄλλοι! Ὦ Θεὲ καὶ Δημιουργὲ τοῦ παντός, φώτισε τὰ πνεύματα, ἐνστάλαξε πνεῦμα μετανοίας μέσα στὴν καρδιά τους. Kαὶ εὔχομαι, ὅσοι εἶστε ἐδῶ, νὰ πᾶτε στὸν πνευματικὸ πατέρα καὶ νὰ πῆτε τὸ «Ἥμαρτον». Θὰ ἀνοίξουν οἱ οὐρανοί, καὶ παράδεισο θὰ αἰσθανθῆτε στὴν καρδιά σας, καὶ χαρὰ καὶ ἀγαλλίασις θὰ ὑπάρχῃ στὸν κόσμο· ἀμήν.
Του Βασιλείου Π. Κερμενιώτη
Απομαγνητοφώνηση της εκπομπής του FLASH TV που διαφήμισε την αίρεση του Οικουμενισμού.
Τον λόγο έχουν οι μητροπολίτες της Βορείου Ελλάδος.
https://www.youtube.com/watch?v=RFcUxOEje1Y
ΤΑ ΚΥΡΙΟΤΕΡΑ ΑΠΟΣΠΑΣΜΑΤΑ:
π. ΑΘΑΝΑΣΙΟΣ Κ.: Η εκπομπή μας σήμερα βρίσκεται στην «αρχόντισσα» της Δυτικής Μακεδονίας την όμορφη Καστοριά και στο ξενοδοχείο «Έναστρον» το οποίο βρίσκεται λίγα μόλις χιλιόμετρα από την πόλη της Καστοριάς. Έχουμε απόψε την τιμή και τη χαρά να φιλοξενούμε στην εκπομπή μας τον αρχιμανδρίτη Αγαθάγγελο Σίσκο του Οικουμενικού Θρόνου, Γραμματέα της «Συνοδικής επιτροπής Διαλόγου» με την Ρωμαιοκαθολική Εκκλησία. Πατέρα Αγαθάγγελε την ευχή σας. Σας καλωσορίζουμε στην εκπομπή μας. Αδράξαμε την ευκαιρία να συνομιλήσουμε για το θέμα του Οικουμενικού διαλόγου.
π. ΑΓΑΘΑΓΓΕΛΟΣ ΣΙΣΚΟΣ: Σας ευχαριστώ πολύ για την τιμή που μου κάνετε να καθίσουμε σήμερα μαζί να πιούμε ένα καφέ και να μοιραστούμε κάποιες ιδέες, να μοιραστούμε κάποιες κοινές αγωνίες οι οποίες δεν απασχολούν μόνο το Οικουμενικό Πατριαρχείο αλλά και την κάθε τοπική εκκλησία και τον κάθε ποιμένα ξεχωριστά. Η συνάντησή μας γίνεται στην γενέτειρά μου, στην Καστοριά, η οποία αποτελεί επαρχία του Οικουμενικού Πατριαρχείου εν Ελλάδι.
π. ΑΘΑΝΑΣΙΟΣ Κ.: Θα ήθελα να ξεκινήσουμε τη συζήτησή μας με το τι ονομάζουμε Οικουμενικό διάλογο. Read more »
Μικρὸ ἀπόσπασμα ὁμιλίας τοῦ Μητροπολίτου Φλωρίνης π. Αὐγουστίνου Καντιώτου. Ἀθήνα στὶς 15-1-1989, στὴν αἴθουσα ὁδ. Ζωοδ. Πηγῆς 44, μὲ θέμα: «Ψευδοχριστιανοί»
«…Δοκιμάζει ἡ Φλώρινά μας ἕνα νέον κίνδυνον· και αὐτὸς εἶνε τὸ λεγόμενο «Μακεδονικὸ ζήτημα» ποὺ τὸ προβάλλουν σήμερα οἱ λεγόμενοι Φιλοσκοπιανοί, αὐτοὶ ποὺ κέντρον ἔχουν τὰ Σκόπια, καὶ ὡς ἀράχνη ἔχουν ξαπλώσει τὴν προπαγάνδα τους παντοῦ… Έχουν σύνθημα· «Νὰ φύγουν οἱ ῞Ελληνες ἀπὸ τὴ Μακεδονία»…
Δυστυχισμένη πατρίδα, ποῦ κατήντησες! Τὸ μισὸ Αἰγαῖο τὸ ζητοῦν οἱ Τοῦρκοι· τὴν Κύπρο – τὰ δύο τρίτα (2/3) τὰ κατέχουν πάλι οἱ Τοῦρκοι, ὁ ᾿Αττίλας ὁ φοβερός· τὴν Βόρειο ῎Ηπειρο – δὲν ἐννοεῖ νὰ κάνῃ βῆμα πρὸς τὰ ἐμπρὸς ὁ κατακτητής, ὁ βάρβαρος καὶ ἄπιστος κατακτητής. Ταλαίπωρος πατρίδα ῾Ελλάς… «Διεμερίσαντο τὰ ἱμάτιά» σου, «καὶ ἐπὶ τὸν ἱματισμόν» σου «ἔβαλον κλῆρον» (᾿Ιωάν. 19,24). Μεγάλες ἡμέρες, κρίσιμες ἡμέρες θὰ παρέλθῃ τὸ ἔθνος μας, λόγῳ τῶν ἁμαρτιῶν μας…»
https://odysseiatv.blogspot.gr/2017/12/30112006.html
ΑΡΧΙΜ. ΠΑΪΣΙΟΥ ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΥ ΗΓΟΥΜΕΝΟΥ ΤΗΣ ΙΕΡΑΣ
ΜΟΝΗΣ ΑΓΙΟΥ ΓΡΗΓΟΡΙΟΥ ΤΟΥ ΠΑΛΑΜΑ ΦΙΛΩΤΑ
Κάθε εορτή έχει την Χάρη της και βιώνεται στον βαθμό που ο χριστιανός είναι δεκτικός αυτής της Χάριτος κρατώντας την κοινωνία του με τον αληθινό Θεό δια της Πίστεως εν τη Εκκλησία. Η Χάρις όμως για να βιωθεί χρειάζονται ορισμένες προϋποθέσεις. Έτσι, σε πρακτική βάση, πέρα από την πίστη, την κοινωνία μας με τον Θεό δια των μυστηρίων και κυρίως την έμπρακτη εφαρμογή των εντολών, και κατ’ εξοχήν την αγάπη προς τους πάσχοντες, για νιώσουμε το ξένο και παράδοξο Μυστήριο της Θείας Ενανθρωπήσεως με την Γέννηση του Σωτήρος Χριστού είναι αναγκαίο να σωπάσουν οι άτακτες γύρω αλλά και μέσα μας φωνές, καθώς και ο πολύς θόρυβος των εκκοσμικευμένων καταναλωτικών Χριστουγέννων, η εξουθενωτική διάχυση με τις χωρίς μέτρο προετοιμασίες, και οι επαχθείς, χωρίς διάκριση, πολλές, τυπικές επισκέψεις, όλη αυτή η παραζάλη που δεν μας αφήνει τελικά ήρεμα να χαρούμε. Οπωσδήποτε, μια εορτή τόσο μεγάλη έχει έναν χαρμόσυνο χαρακτήρα, όμως καθίσταται ύβρις εμείς να ξεφαντώνουμε την ώρα που υπάρχουν αδελφοί μας που στερούνται τα αναγκαία αλλά και αυτή την στέγη. Γι’ αυτό ας ξεφαντώσουμε με μέτρο και ας νιώσουμε αυτά τα Χριστούγεννα διαφορετικά από τις άλλες χρονιές εστιάζοντας στην εσωτερική περισσότερο ζωή και στην οικογενειακή θαλπωρή όσο εξαρτάται από εμάς και υπάρχουν οι προϋποθέσεις. Read more »
(Μητροπολίτου Φλωρίνης Αὐγουστίνου Ν. Καντιώτου, «Ἀπάντησις εἰς ἀρθρογράφον – Ε΄ ― Τὰ ὅπλα του συνετρίβησαν…», περιοδ. «Χριστιανικὴ Σπίθα», ἀρ. φύλ. 362/Νοέμβριος 1973, σελ.5).
Με τη βοήθεια του Θεού πραγματοποιήθηκε με απόλυτη επιτυχία την περασμένη Τετάρτη 13/12/2017, η εκδήλωση της «Σύναξης Ορθοδόξων Κρητών» στην Θεσσαλονίκη.
H εκδήλωση ξεκίνησε με την προβολή αποσπασμάτων από 5 βίντεο με αποκαλυπτικά ΝΤΟΚΟΥΜΕΝΤΑ με Οικουμενιστικές προκλήσεις (συμπροσευχές Πάπα Βαρθολομαίου στο Φανάρι, χειροφιλήματα «Ορθοδόξων» ρασοφόρων στον Πάπα κλπ):
Βίντεο 1ο: Τὴν συνέχεια στὸ ἰστολόγιο