ΤΑ ΑΓΙΑ ΧΩΜΑΤΑ ΤΗΣ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΜΑΚΕΔΟΝΙΚΗΣ ΓΗΣ (‘Aποσπασμα ἀπο τον ενθρονιστηριο λογο του Μητροπολιτου Φλωρινης Αὐγουστινου)
ΤΑ ΑΓΙΑ ΧΩΜΑΤΑ ΤΗΣ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΜΑΚΕΔΟΝΙΚΗΣ ΓΗΣ
Ἀπόσπασμα ἀπο τὸν ἐνθρονιστήριο λόγο τοῦ Μητροπολίτου Φλωρίνης Αὐγουστίνου
«…Ἡ συγκίνησις, τὴν ὁποίαν δοκιμάζω, εἶνε μέγιστη. Εἶνε ἐκ τῶν συγκινήσεων ἐκείνων, αἱ ὁποῖαι δὲν εἶνε δυνατὸν νὰ ἐκφρασθοῦν διὰ τῆς γλώσσης. Συγκινοῦμαι, διότι περὶ τὰς δυσμὰς τοῦ βίου μου ἔρχομαι νὰ ὑπηρετήσω ἐκ νέου τὸν ἀκριτικὸν τοῦτον λαὸν, τὸν ὁποῖον πρὸ εἰκοσιπενταετίας εἶχον ὑπηρετήσει ὡς ἱεροκῆρυξ, ἐν ἡμέραις ἐθνικοῦ μαρτυρίου. Συγκινοῦμαι, διότι πατῶ τὰ ἅγια χώματα τῆς Μακεδονικῆς γῆς, τὰ ποτισμένα μὲ τὰ αἵματα μυριάδων ἡρώων καὶ μαρτύρων. Συγκινοῦμαι, διότι ἐδῶ, εἰς τὴν εὐγενῆ χώραν τῶν Μακεδόνων, φαίνονται ἀκόμη τὰ ἴχνη τῆς πορείας τοῦ κορυφαίου ἀποστόλου Παύλου, τοῦ ὁποίου ἡ καρδία ἰδιαιτέραν ἔτρεφε ἀγάπην πρὸς τοὺς Μακεδόνας χριστιανούς, ὡς δεικνύουν αἰ τρεῖς ἐπιστολαί του πρὸς πόλεις τῆς Μακεδονίας. Συγκινοῦμαι, διότι ἐδῶ διακρίνονται καὶ τὰ ἴχνη τῆς πορείας νεωτέρου ἀποστόλου τῆς Ἐκκλησίας, μιμητοῦ τοῦ ἀποστόλου Παύλου, τοῦ ἁγίου Κοσμᾶ τοῦ Αἰτωλοῦ, ὅστις κατʼ ἐπανάληψιν περιώδευσε τὴν περιοχὴν ταύτην, καὶ ἔφθασε μέχρι Σκοπίων, Δυρραχίου καὶ Κρόϊας, κηρύττων τὰ μεγαλεῖα τῆς Ὀρθοδοξίας εἰς ἐπισκοπὴν ὅπου διέλαμψαν κατὰ τοὺς χρόνους τῆς Τουρκοκρατίας Ἱεράρχαι ἀκτινοβολοῦντες ἀπὸ σοφίαν καὶ ἀρετὴν, τῶν ὁποίων τελευταίος ἧτο ὁ ἀπὸ Πελαγωνείας ἀείμνηστος σοφὸς Ἱεράρχης Χρυσόστομος Καβουρίδης. Κωμόπολις δὲ τῆς περιοχῆς σεμνύνεται διὰ τὴν μνήμην μεγάλου ὁμολογητοῦ τῆς Πίστεώς μας, τοῦ πατριάρχου Κωνσταντινουπόλεως Γερμανοῦ. Πῶς νὰ μὴ συγκινοῦμαι πατῶν τὴν ἱερὰν αὐτὴν γῆν, πλήρη ἀναμνήσεων παλαιοτέρας καὶ νεωτέρας ἱστορίας; Πῶς νὰ μὴ συγκινοῦμαι γενόμενος ἐπίσκοπος τῆς Φλωρίνης, ἡ ὁποία φυλάσσει τὰς πύλας τῆς Πατρίδος; Πᾶς λίθος εἰς αὐτὸν τὸν τόπον κράζει φωνῆ μεγάλη. Κωφὸς ὅστις δὲν ἀκούει τὴν κραυγὴν καὶ ἀναίσθητος ὅστις δὲν αἰσθάνεται τὸ ἱερὸν ρίγος….»
«…Καλοῦμαι νὰ ἐκτελέσω τὸ καθῆκον τοῦ ἐπισκόπου εἰς ἐποχὴ ἄκρως τεταραγμένη καὶ ἀνήσυχη, γι᾽αὐτὸ ἡ ψυχή μου δοκιμάζει καὶ κάποιο αἴσθημα τοῦ φόβου. Εἰς ἐποχὴ, κατά την οποία ἡ ἀνθρωπότης διέρχεται κρίσι συνειδήσεως, καὶ κοινωνικοὶ σχηματισμοὶ συντελοῦνται ἐν τῶν κόσμω. Εἰς ἐποχὴν κατά την ὁποία ἔχει ἐφαρμογὴ ἡ προφητεία τοῦ ἀποστόλου Παύλου˙ «Ἐν ταῖς ἐσχάταις ἡμέραις ἐνστήσονται καιροὶ χαλεποί. Ἔσονται γὰρ οἱ ἄνθρωποι φίλαυτοι, φιλάργυροι, ἀλάζονες, ὑπερήφανοι, βλάσφημοι, γονεῦσιν ἀπειθεῖς, ἀχάριστοι, ἀνόσιοι, ἄστοργοι, ἄσποδνοι, διάβολοι, ἀκρατεῖς, ἀνήμεροι, ἀφιλάγαθοι, προδόται, προπετεῖς, τετυφωμένοι, φιλήδονοι μάλλον ἤ φιλόθεοι, ἔχοντες μόρφωσιν εὐσεβείας, τὴν δὲ δύναμιν αὐτῆς ἠρνημένοι». (Β΄ Τιμ. 3, 1-5).
«Ἡ δική μας ἐποχὴ-παρατηρεῖ βαθυστόχαστος σύγχρονος συγγραφεύς-εὐρίσκεται ὑπὸ τὰ σημεῖα μιᾶς φρικώδους αὐξήσεως τοῦ κακοῦ, συνοδευομένης ὑπὸ τῆς ἀρνήσεως τῆς ὑπάρξεως του». Κατακλυσμὸς πλάνης, ἀπιστίας, ἀθεΐας, ἠθικῆς διαφθορᾶς καὶ πνευματικῆς συγχύσεως. Κατακλυσμὸς χειρότερος τοῦ κατακλυσμοῦ τῆς ἐποχῆς τοῦ Νῶε. Κατακλυσμὸς ὁ ὁποῖος κινδυνεύει νὰ καλύψη καὶ τὰς ὑψηλοτέρας κορυφὰς τοῦ καλοῦ. «Ὥσπερ αἰ ἡμέραι Νῶε!…». Τὸ κατακλυσμιαῖον δὲ κῦμα τῆς πλάνης καὶ τῆς κακίας ἐκ τῶν μεγάλων ἀστικῶν κέντρων τοῦ δῆθεν πολιτισμένου κόσμου ἔφθασε καὶ μέχρις ἡμῶν καὶ προσβάλλει ἐπικινδύνως τὸν μέχρι χθὲς ἀδιάφορον ἑλληνικὸν χῶρον. Read more »