Ἀπὸ τὸ βιβλίο: ΤΙ ΘΑ ΜΑΣ ΣΩΣΗ; σελ. 18-23
ΤΟΥ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΟΥ ΦΛΩΡΙΝΗΣ π. ΑΥΓΟΥΣΤΙΝΟΥ ΚΑΝΤΙΩΤΟΥ
7. Το μεγαλυτερο κακο
Κοντὰ σὲ μιὰ συντροφιὰ νέων, ποὺ διασκέδαζε, βρέθηκε κ᾿ ἕνας ἀσπρομάλλης γέρος. Τὴν ὥρα ἐκείνη ποὺ διασκεδάζανε ἔθεσε στοὺς νέους ἕνα πρόβλημα. Τοὺς ρώτησε νὰ τοῦ ποῦν·
-Ποιό εἶνε τὸ πιὸ μεγάλο κακὸ στὸν κόσμο;
Ὁ ἕνας νέος εἶπε· Τὸ μεγαλύτερο κακὸ στὸν κόσμο εἶνε ἡ φτώχεια. Ὁ ἄλλος εἶπε, ὅτι τὸ μεγαλύτερο κακὸ εἶνε ἡ ἀσθένεια. Ὁ ἄλλος νέος ἀπήντησε, ὅτι τὸ μεγαλύτερο κακὸ στὸν κόσμο εἶνε ἡ πυρκαγιά. Ὁ ἄλλος εἶπε, ὅτι τὸ μεγαλύτερο κακὸ εἶνε τὸ ναυάγιο στὸν ὠκεανό. Ὁ ἄλλος νέος ἀπήντησε, ὅτι τὸ μεγαλύτερο κακὸ εἶνε ὁ σεισμός. Ὁ ἄλλος νέος ἀπήντησε, ὅτι εἶνε ὁ ἐμφύλιος πόλεμος, καὶ ὁ ἄλλος εἶπε ὁ παγκόσμιος πόλεμος.
Καὶ ὁ γέρος, ποὺ καθότανε ἐκεῖ στὴ γωνιὰ καὶ ἄκουγε, εἶπε·
Παιδιά μου, κακὰ εἶνε αὐτὰ ὅλα. Κακὸ εἶνε καὶ ἡ φτώχεια, κακὸ εἶνε καὶ ἡ ἀρρώστια, κακὸ εἶνε καὶ ἡ πυρκαγιά, κακὸ εἶνε καὶ τὸ ναυάγιο στοὺς ὠκεανούς, κακὸ εἶνε καὶ ὁ ἐμφύλιος πόλεμος. Κακὰ εἶνε ὅλα αὐτά· ἀλλὰ τὸ πιὸ μεγάλο κακὸ στὸν κόσμο εἶνε ἡ ἁμαρτία!
Ὤ ἡ ἁμαρτία! οἱ ἁμαρτίες μου, οἱ ἁμαρτίες σας, οἱ ἁμαρτίες μας!
Πως να παρομοιασουμε την αμαρτια;
Ἡ ἁμαρτία δὲν εἶνε, ὅπως εἶπαν μερικοί, δημιούργημα τοῦ Θεοῦ – ἄπαγε τῆς βλασφημίας. Ὁ Θεὸς ἐποίησε ὅλα «καλὰ λίαν» (Γέν. 1,31), ὅλα ὡραῖα. Καὶ ὡς κορωνίδα τῆς δημιουργίας ἐποίησε τὸν ἄνθρωπο. Ὁ ἄνθρωπος, τὸ ἀριστούργημα ὅλων τῶν δημιουργημάτων, προικίστηκε μὲ ἐξαίρετα δῶρα. Τὰ σπουδαιότερα ἀπὸ αὐτὰ εἶνε δύο· ὁ νοῦς καὶ ἡ ἐλευθέρα βούλησις. Ἐὰν ἔκανε καλὴ χρῆσι τῶν δώρων αὐτῶν, τότε κοντὰ στὸ «κατ᾿ εἰκόνα» θ᾿ ἀποκτοῦσε τὸ «καθ᾿ ὁμοίωσιν» (ἔ.ἀ. 1,26), θὰ ἀνερχόταν σὲ ὑψηλὲς βαθμῖδες, θὰ ἔφθανε στὴν θέωσι, θὰ ἐθεοῦτο. Ἀλλὰ δυστυχῶς ὁ ἄνθρωπος δὲν ἔκανε καλὴ χρῆσι τῶν δώρων αὐτῶν. Δὲν ὑπήκουσε στὸ Θεό, παρέβη τὸ θέλημά του, ἔπεσε. Κι ἀπὸ τὴν ὥρα τῆς πτώσεως, μέσα στὴν ψυχή του βλάστησε μία νοσηρὰ κατάστασις, ἡ ἁμαρτία, ποὺ δεσπόζει πλέον στὸν κόσμο. Μὲ τὸ πέρασμα τῶν αἰώνων, διὰ τῆς ἐπαναλήψεως καὶ τῆς ἕξεως, ἡ ἁμαρτία γιγαντώθηκε.
Πῶς νὰ παρομοιάσουμε τὴν ἁμαρτία; Ὁ ἱερὸς Αὐγουστῖνος λέει, ὅτι μοιάζει μὲ ῥεῦμα ποταμοῦ, ποὺ τὸ καλοκαίρι φαίνεται ἥσυχο καὶ τὸ διαβαίνεις εὔκολα, ἀλλὰ τὸ χειμῶνα ὀγκώνεται ξαφνικά, γκρεμίζει γεφύρια, πλημμυρίζει κάμπους, πνίγει ζῷα καὶ ἀνθρώπους, προκαλεῖ φόβο. Μικρὸ τὸ κακὸ ποὺ προξενοῦν οἱ ποταμοὶ μπροστὰ στὸν κατακλυσμὸ τῆς ἁμαρτίας.
Φιλόσοφοι προσπάθησαν ν᾿ ἀνακόψουν τὸ ῥεῦμα τῆς ἁμαρτίας, ὕψωσαν ἀναχώματα· εἶπαν καὶ ἔγραψαν πολλά. Ἀλλ’ ἡ ὁρμὴ τοῦ ῥεύματος τῶν παθῶν ἦταν τόση, ὥστε παρέσυρε τὰ πάντα, ὅπως τὸ κῦμα τὰ παιχνίδια τῶν παιδιῶν στὴν ἀκροθαλασσιά. Πανίσχυρη ἦταν ἡ ἁμαρτία, κι ὁ ἄνθρωπος ἀναστέναζε κάτω ἀπὸ τὸ κράτος της. Ἐκφραστὴς τοῦ πανανθρώπινου πόνου εἶνε στοὺς μὲν ἀρχαίους χρόνους ὁ ἀπόστολος Παῦλος περιγράφει θεοπνεύστως τὸ δρᾶμα κι ἀναστενάζει·«Ταλαίπωρος ἐγὼ ἄνθρωπος·τίς με ῥύσεται ἐκ τοῦ σώματος τοῦ θανάτου τούτου;» (ἔ.ἀ. 7,24). Στοὺς δὲ νεωτέρους χρόνους ὁ ποιητὴς Σαίξπηρ· αὐτὸς στὰ δράματά του δὲν κάνει τίποτε ἄλλο παρὰ νὰ περιγράφῃ τὴν ἐναγώνια πάλη, ποὺ ὁ ἄνθρωπος προσπαθεῖ νὰ κάνῃ ἐναντίον τῆς ἁμαρτίας, καὶ τέλος τὴν ἄδοξη ἧττα του. Εἴτε βασιλιᾶς εἴτε αὐτοκράτωρ εἴτε φιλόσοφος, ὅλοι ὁμολογοῦν τὴ δυναστεία τῆς ἁμαρτίας. «Ἐβασίλευσεν», «ἐπλεόνασεν ἡ ἁμαρτία» (ἔ.ἀ. 5,20-21), ὅπως λέει ὁ ἀπόστολος Παῦλος.
8. Η αμαρτια το επτακεφαλο
θηριο της Αποκαλυψεως
Ἂν θέλετε νὰ δῆτε κάποια εἰκόνα τῆς ἁμαρτίας, ν᾿ ἀνοίξετε τὴν Ἀποκάλυψι. Ἀνοῖξτε στὸ 12ο κεφάλαιο, κ᾿ ἐκεῖ θὰ δῆτε τὴν φοβερὰν εἰκόνα τῆς ἁμαρτίας.
Πῶς εἶνε ἡ ἁμαρτία, πῶς παρουσιάζεται; Read more »