ΒΑΡΘΟΛΟΜΑΙΕ, ΓΥΡΝΑ ΣΤΟ ΣΠΙΤΙ ΣΟΥ
Του συνεργάτου μας Κ.Θ.
Άρχιερέα τής Υφηλίου Βαρθολομαίε
Μέ τό Έλεος καί τήν Χάρη τού Θεού, αλλά καί μέ τίς ευχές τής – επί τή εισόδω είς τήν Αγίαν καί Μεγάλην Τεσσαρακοστήν – εγκυκλίου σου, καταξιώθηκα νά ενισχυθώ διά τής Προσκυνήσεως τού Τιμίου καί Ζωοποιού Σταυρού, γιά τό υπόλοιπον τού υλικο-πνευματικού μου αγώνος. Καί, αμφοτέροις ημίν – καί πάσιν – «εγένετο τό έλεος αυτού εφ’ ημάς, πλήν, καθάπερ ηλπίσαμεν έπ’ αυτώ» είς έκαστος.
Λαβών – εμπλήσας τήν «δαχτυλίθρα» τής πνευματικής υπάρξεώς μου διά τού ελέους Του, καί ακροασάμενος τού Αποστολικού αναγνώσματος (Εβρ.4,14 έως 5,6), όπου σύ αυτός παραλληλίζεσαι πρός Τόν Μέγα Αρχιερέα Ιησούν, πλησιάζω καί, άν είσαι αρχιερεύς «δυνάμενος συμπαθήσαι ταίς ασθενείαις (μου), πεπειραμένος (δέ) κατά πάντα καί όμοιος μέ εμέ ευρίσκεσαι, σύν ταίς αμαρτίαις σου», Μόνου Τού Ιησού συναναστραφέντος πάντας ημάς «χωρίς αμαρτίας», / Αν καί υπέρ εμού κατεστάθης διά τά πρός Τόν Θεόν οφειλήματά (μου), δυνάμενος νά στέκης απέναντί μου ώς πρός «αγνοούντα, πλανώμενον» καί διαρκώς αμαρτάνοντα, αλλά μέ «μετριοπάθειαν», «επεί καί σύ περίκεισαι ασθένειαν», καί, τά: «Η Ημετέρα Μετριότης! .. Αναξιότης! Ταπεινότης! Ελαχιστότης! κ.λ.π., δέν είναι «μπλά-μπλά», αλλά λόγια πού βγαίνουν μέ συναίσθηση, αυτογνωσία, αυτοσυνειδησία καί αυτοέλεγχο. Καί «ούχ εαυτώ σύ έλαβες τήν τιμήν, αλλ΄ εκλήθης υπό Θεού…», καί ότι «δέν αυτεδοξάσθης»(αυτόθι στ.5). Καί ότι «έν ταίς ημέραις τής σαρκός σου (έν όσω ζής), πράγματι προσφέρεις μέ κραυγή καί δάκρυα δεήσεις καί ικεσίας πρός Τόν Μόνον δυνάμενον σώζειν σε έκ θανάτου (πνευματικού). Καί εισακουόμενος από τήν ευλάβειάν (σου)(!);, καίπερ Πατριάρχης, ταπεινούμενος(!) από τά λάθη, σφάλματα, αστοχίες, παρασύρσεις, συγχρωτισμούς, ομιλίες κακές (συναναστροφές) έκνομες, αντιευαγγελικές, αντικανονικές, αντι-Ιεροπαραδοσιακές πλάνες κ.λ.π., έμαθες(!;) τήν υπακοήν. Καί, «κάτω νεύων», παύεις νά είσαι υψαύχην, κομπορρήμων καί αλαζών. Ούτω, ναί. Θά ηλπίζομεν καί θά ηδύναντο νά είναι, όντως, Θεοπειθείς οί ευχές σου. Καί, διδάσκων καί ποδηγετών ημάς, θά εγίνεσω πως «αίτιος τής αιωνίου σωτηρίας μας»(πρβλ. Εβρ.1,10). Μήπως όμως, τώ όντι, «γέγονας – σύ, μή αισθόμενος έκ τών αποτελεσμάτων τών ενεργειών τής υψίστης διακονίας σου – νωθρός τή ακοή, νήπιος, γάλακτος χρείαν έχων καί ού στερεάς τροφής», ότι επαύσω έχειν τά αισθητήρια «γεγυμνασμένα πρός διάκρισιν καλού τε καί κακού»;(Εβρ.5,11-14) Κανονικού καί αντι-Κανονικού; Αληθείας καί Πλάνης; Ορθοδόξου καί Αιρετικού φρονήματος; «Ούκ ακούεις τί σού καταμαρτυρούσιν» Κύριλλος καί Πούτιν-Ρωσία, Δαμιανός Σιναίου, Κάλλιστος Γουέαρ-Αγγλία, Διονύσιος Μακρής, τοσούτος αριθμός Ελλογιμωτάτων Καθηγητών τών ανά τήν Υφήλιον Θεολογικών Σχολών; Τό σύμπαν βοά!! Τοσαύτη άμβλυνσις οράσεως καί βάρυνσις ακοής;! Read more »