Aπο το βιβλίο Μητροπολίτου Φλωρίνης π. Αυγουστίνου Καντιώτου
«ΟΙ ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΙ ΣΤΟΥΣ ΕΣΧΑΤΟΥΣ ΚΑΙΡΟΥΣ», εκδοση Β΄, 2008, σελ. 148

Δεν θα σωθητε

Ἂς κοινωνᾶτε, ἂς ἐξομολογῆσθε· δὲ θὰ σωθῆτε, ἐὰν δὲν ἀνοίγετε καὶ τὸ στόμα σας γιὰ τὸ Χριστό. Ὁ χριστιανισμὸς ἔφθασε μέχρι σ᾿ ἐμᾶς διὰ τῆς διαδόσεως τοῦ εὐαγγελίου, ἡ ὁποία εἶνε ἱερὰ ὑποχρέωσις παντὸς Χριστιανοῦ. Καὶ εἶνε ψευτοχριστιανὸς αὐτὸς ὁ ὁποῖος δὲν ἀνοίγει τὸ στόμα του νὰ μιλήσῃ γιὰ τὸ Χριστό.

Φωτιζει ο Θεος τους πιστους

Φωτίζει ὁ Θεὸς καὶ τὸν πιὸ ἀγράμματο ἄνθρωπο ν᾿ à­ποστομώνῃ τὸν πιὸ αὐθάδη ἐπιστήμονα. Ἐγὼ δὲ θὰ ξεχάσω στὸ χωριό μου ἕναν παπᾶ ἀγράμματο, ποὺ ἔβαλε στὴ θέσι του ἕναν αὐθάδη φοιτητή.
Ἦρθε ἕνας τελοιόφοιτος φοιτητὴς τῆς ἰατρικῆς στὸ χωριό μου, ἄθεος καὶ ὀπαδὸς τοῦ Δαρβίνου. Ὁ φοιτητὴς ἐκεῖνο τὸν καιρὸ ἦταν πολὺ σπάνιο πρᾶγμα, κομήτης ἦτο.
Ἄ α α! κάνανε καὶ τὸν κοιτάζανε, λέει σπουδαῖα πράγματα! Καὶ αὐτὸς ἔλεγε· Δὲν ὑπάρχει Θεός καὶ τὸ ἕνα καὶ τὸ ἄλλο. Νά λοιπὸν καὶ ἔρχεται ὁ παπᾶς καὶ τοὺς ρωτᾷ·
―Τί συζητᾶτε αὐτοῦ.
―Μᾶς λέει ὅτι δὲν ὑπάρχει Θεός, ἀπήντησαν.
―Κ᾿ ἐσεῖς δὲν τὸν βάζετε στὴ θέσι του; Read more »

Σεβασμιώτατε, άγιε Γόρτυνος, ευλογείτε!
Κατ αρχήν σας ευχαριστώ, διότι σπεύσατε να απαντήσετε στα υπ εμού τεθέντα ερωτήματα.
Είναι γεγονός, ότι η πλειοψηφία των επισκόπων, απόψεις, θέσεις, πράξεις και παραλείψεις των οποίων, καθίστανται αντικείμενα δημόσιας κριτικής από της πλευράς λαικών μελών της Εκκλησίας, δεν μας έχει συνηθίσει σε παρόμοιες πρακτικές. Και επειδή δεν θα πρέπει να περιοριζόμαστε μονάχα στην αρνητική κριτική των ποιμένων αλλά και να εξαίρουμε ορθές πρακτικές από μέρους τους, οφείλουμε να υπομνήσουμε ότι, σχετικώς προσφάτως, και ο μητροπολίτης Λαρίσης Ιερώνυμος, απάντησε σε δημόσια κριτική αγωνιστού και ομολογητού επιστολογράφου, για το θέμα της σχέσεώς του με το Ρόταρυ και τους Ροταριανούς (δεν εξετάζουμε ενταύθα εάν η εν λόγω απάντηση ανέπαυσε το λαό του Θεού).
Θεωρώ πως η εν λόγω επισκοπική πρακτική, αποτελεί εκδήλωση ευαισθησίας από την πλευρά των προαναφερθέντων επισκόπων, απέναντι στην έμπονη κραυγή αγωνίας του ποιμνίου τους.
Επί των τεσσάρων σημείων της προς εμέ απαντήσεώς σας, θα ήθελα να καταθέσω τις ακόλουθες σκέψεις και παρατηρήσεις μου:

1)Γράφετε ότι «
«Ἀπό τόν ἴδιο τόν Πατριάρχη ἄκουσα, τέσσερις ἤ πέντε φορές ὅτι οἱ λαβόντες τήν αὐτοκεφαλία ἀπεκόπησαν ἀπό τό σχίσμα καί ἀνήκουν πλέον στήν ἁγίαν Ὀρθόδοξον Ἐκκλησίαν’.
Το γεγονός ότι ο πατριάρχης Κωνσταντινουπόλεως ισχυρίζεται κάτι τέτοιο, δεν έπεται, κατ ανάγκη, ότι αυτό και ισχύει. Άλλωστε η υποτιθέμενη «μετάνοια» των σχισματικών,που αποτελεί αναγκαία και ικανή συνθήκη προκειμένου να «αποκοπούν από το σχίσμα», θα έπρεπε να εκδηλωθή με την αίτηση συγγνώμης προς την κανονική Εκκλησία, από την οποία και απεκόπησαν και η οποία τους αναθεμάτισε και τους καθήρεσε, τουτέστιν προς το Πατριαρχείο της Μόσχας. Πότε υποβλήθηκε αυτή στο εν λόγω Πατριαρχείο; Απεστάλησαν τα σχετικά έγγραφα; Πού δημοσιεύθηκε; Επελήφθη αυτή της υποθέσεως ως καθ ύλην αρμόδια και τους αποκατέστησε; Όχι!
Ο εμβριθής μελετητής του εν Ουκρανία εκκλησιαστικού προβλήματος, π Αναστάσιος Γκοτσόπουλος, αναφερόμενος στην «αποκατάσταση» των σχισματικών Ουκρανών, σημειώνει τα εξής βαρυσήμαντα: «
α) Δὲν ὑπῆρξε ἔκφραση μετάνοιας ἐκ μέρους τῶν σχισματικῶν, οὔτε κἄν ἔκφραση θλίψης ἢ συγγνώμης γιὰ τὸ ἐπὶ 25 χρόνια σχῖσμα ποὺ ταλαιπώρησε τὴν τοπικὴ Ἐκκλησία τῆς Οὐκρανίας καὶ σκανδάλισε τὸ λαὸ τοῦ Θεοῦ. Read more »

Μνήμη τῆς ἐθνικῆς ἐπετείου
28 Ὀκτωβρίου
Τοῦ Μητροπολίτου Φλωρίνης π. Αὐγουστίνου Καντιώτου

ΟΧΙ ΣΤΗ ΜΟΔΑ

ΣΗΜΕΡΑ, ἀγαπητοί μου, ἡ σκέψι μας, ἡ καρδιά μας, ἡ μνήμη μας, ὅλος ὁ ψυχικός μας κόσμος φτερουγίζει στὸ μέγα γεγονὸς τῆς ἐθνικῆς μας ἱστορίας. Ἐμεῖς, ποὺ τὸ ζήσαμε καὶ τὸ αἰσθανθήκαμε, ὡς αὐτόπται καὶ αὐτήκοοι μάρτυρες ἐκείνου τοῦ θαύματος ἔχουμε ἱερὰ ὑποχρέωσι νὰ τὸ μεταδώσουμε ἀπὸ γενεὰ σὲ γενεά. Δὲν πρέπει νὰ λησμονηθῇ ἡ μνήμη τῶν εὐεργεσιῶν τοῦ Θεοῦ καὶ ἡ εὐγνωμοσύνη πρὸς τοὺς πεσόντας. Διότι τὶς ἡμέρες ἐκεῖνες ἐπάνω στὰ ψηλὰ βουνὰ ἔκλεισαν τὰ μάτια τους τὰ καλύτερα παιδιὰ τῆς Ἑλλάδος, γιὰ νὰ ζῇς σήμερα ἐσύ, παιδί μου, ἐλεύθερος. Τὰ κόκκαλά τους εἶνε φωτεινὰ ὁρόσημα, ποὺ θὰ φωνάζουν· Ἄλτ, ἐδῶ Ἑλλάς!
Ἂς ζωντανέψουμε μπροστὰ στὰ μάτια μας αὐτὴ τὴν ἡμέρα τῆς ἐθνικῆς ἀντιστάσεως λέγοντας λίγα λόγια.

* * *

Σὰν σήμερα τὸ 1940 στὴν Ἀθήνα, στὴν Ἰταλικὴ πρεσβεία, εἶχε δεξίωσι ὁ Ἰταλὸς πρέσβυς. Ἦταν ἐκεῖ μαζεμένοι ὅλοι. Κανείς δὲν περίμενε ὅτι θὰ ἐκραγῇ πόλεμος. Ὅπως τὸ καλοκαίρι, ποὺ ὁ οὐρανὸς εἶνε ὁλοκάθαρος, δὲν περιμένεις κεραυνό, ἔτσι καὶ τὴ νύχτα ἐκείνη, ποὺ διασκέδαζαν ἀδελφωμένοι Ἕλληνες μὲ Ἰταλούς, δὲν φαινόταν τί θ᾿ ἀκολουθήσῃ· ἐν συνεχείᾳ ἐκδηλώθηκε ἡ σύγκρουσις. Ἡ νύχτα, ἡ ὥρα τοῦ σκότους, εἶνε ὥρα τοῦ σατανᾶ. Σῶσε μας, Κύριε, ἀπὸ «πράγματος ἐν σκότει διαπορευομένου» (Ψαλμ. 90,6). Τὰ μεσάνυχτα λοιπὸν ὁ Ἰταλὸς πρέσβυς ἔφυγε ἀπὸ τὴν αθουσα τῆς δεξιώσεως, πῆγε στὸ σπίτι τοῦ τότε πρωθυπουργοῦ τῆς χώρας, χτύπησε καὶ τοῦ ἔδωσε τελεσίγραφο ποὺ ἔγραφε· «Ἑλλάς, παραδόσου ἐντὸς τριῶν ὡρῶν». Καὶ ἡ Ἑλλὰς ἀπήντησε «ΟΧΙ». Ἀπήντησε ἀμέσως μὲ τὸ στόμα τοῦ πρωθυπουργοῦ· ἀπήντησε κατόπιν μὲ τὸ στόμα τοῦ βασιλέως· ἀπήντησε μὲ τὸ στόμα του ὅλος ὁ λαός – καὶ τὰ μικρὰ ἀκόμη παιδιὰ φώναζαν «ΟΧΙ». Καὶ τὸ «ΟΧΙ» ἐκεῖνο τῆς 28ης Ὀκτωβρίου 1940 ἔγινε ἀστραπή, ποὺ κατέπληξε Ἀνατολὴ καὶ Δύσι.
Ἀλλ᾿ ἐκεῖνο τὸ «ὄχι», ἀγαπητοί μου, δὲν εἶνε τὸ μοναδικό. Ἡ ἱστορία τῆς Ἑλλάδος εἶνε ἱστορία συνεχῶν «ὄχι», εἶνε μία συνεχὴς ἀντίστασις ἐναντίον τῶν βαρβάρων. Μπουκέτο ἀπὸ «ὄχι» μποροῦμε νὰ φτειάξουμε. Ἐὰν ἤμουν ποιητής, θὰ ἔκανα ἕνα ποίημα μὲ ὅλα τὰ «ὄχι» ποὺ εἶπε διὰ μέσου τῶν αἰώνων ἡ Ἑλλάς. «Ὄχι» στὸ Μαραθῶνα. «Ὄχι» στὴ Σαλαμῖνα. «Ὄχι» στὶς Θερμοπύλες. «Ὄχι» στὴν Κωνσταντινούπολι πρὸς τὸν Χοσρόη καὶ τοὺς Ἀβάρους. «Ὄχι» στὴν Πύλη τοῦ Ῥωμανοῦ πρὸς τοὺς Τούρκους ἀπὸ τὸν Κωνσταντῖνο Παλαιολόγο. «Ὄχι» κατόπιν στὸ Μεσολόγγι, «ὄχι» στὸ Σούλι, «ὄχι» στὴ Γραβιά, «ὄχι» στὴν Ἀλαμάνα, «ὄχι» στὸ Μανιάκι, «ὄχι» στὴν Κρήτη, «ὄχι» στὴ Μακεδονία, «ὄχι» στὸν Πόντο, «ὄχι» στὴν Κύπρο… Τὸ «ὄχι» ἐπανελήφθη μυριάκις στὰ βουνὰ καὶ τὰ λαγκάδια, καὶ συνεχίζεται… Read more »

Περίοδος Δ΄ – Ἔτος ΚΗ΄
Φλώρινα – ἀριθμ. φύλλου 1705

Τῆς Ἁγίας Σκέπης καὶ ἐθνικὴ ἑορτὴ
28 Ὀκτωβρίου
Τοῦ Μητροπολίτου Φλωρίνης Αὐγουστίνου

Η ΣΗΜΑΣΙΑ ΤΩΝ ΕΘΝΙΚΩΝ ΕΟΡΤΩΝ

Τὰ ἔθνη, ἀγαπητοί μου, ἔχουν ἱστορία. Ὅ­πως ἱστορία ἔχουν καὶ τὰ ἄτομα. Κάθε ἄν­θρωπος γράφει τὴν ἱστορία του πάνω στὴ γῆ. Κλείνει μέσα του θεϊκὲς δυνάμεις, ποὺ ἡ καλλιέργειά τους δημιουργεῖ μιὰ ποικι­λία ἔργων, δημιουργεῖ πολιτισμό. Μικρὸς θε­ὸς ἀναδεικνύεται ὁ ἄνθρωπος ἀναπτύσσον­τας τὸ «κατ᾿ εἰκόνα καὶ καθ᾿ ὁμοίωσιν» (Γέν. 1,26) ποὺ ἔλαβε.
Ἀλλ᾽ ἐὰν ὁ ἄνθρωπος παραμελήσῃ τὴν καλ­λιέργεια τῶν θεϊκῶν στοιχείων του καὶ θάψῃ τὰ τάλαντά του στὸν τάφο τῆς ὀ­κνηρίας καὶ πονηρίας, τότε καταν­τᾷ ἕνα ἁπλὸ βιολογικὸ ὄν, μὲ φυσικὲς μόνο ἀ­νάγκες, ἕνας πεπτικὸς σωλήνας ποὺ ἀκα­τάπαυστα γεμίζει καὶ ἀδειάζει, ἕνα ζῷο ποὺ βόσκει. Ἀλλ᾽ εἶνε δυνατὸν νὰ σβηστῇ τελείως ὁ σπινθήρας τῆς θεϊκῆς του προελεύσεως; Ὅσοι ἄνθρωποι ζοῦν σὰν τὰ κτήνη, μὲ ἔμβλημα τὸ ἐπικούρειο «Φάγωμεν καὶ πίωμεν, αὔ­ριον γὰρ ἀ­ποθνῄσκομεν» (Ἠσ. 22,13. Α´ Κορ. 15,32), αὐτοὶ ποὺ ἔπνιξαν τὸ πνεῦμα στὴν ὕλη, δὲν γράφουν ἱστορία, ἀφοῦ ἱστορία εἶνε ἡ ἐξιστόρησι εὐγενῶν καὶ ὑψηλῶν πράξεων.
Λαοὶ μὲ ἐπικούρεια νοοτροπία, χωρὶς ἀνατάσεις, δὲν γράφουν ἱστορία. Ἡ διάβασί τους δὲν ἀφήνει ἴχνη. Πράξεις ἀξιομνημόνευτες γιὰ τοὺς ἀπογόνους τους δὲν ὑπάρχουν. Σὰν ἀγέλες ἔρ­χονται καὶ παρέρχονται, ἔστω κι ἂν ἡ ζωή τους ἀριθμῇ χιλιετίες. Καμμία λάμψι. Σκοτά­δι καὶ ἔ­ρεβος ἡ ζωή τους. Πνεῦμα σ᾿ αὐτοὺς δὲν ὑπάρχει «διὰ τὸ εἶναι αὐτοὺς σάρκας» (Γέν. 6,3).

* * *

Τὸ δικό μας ἔθνος, ἀγαπητοί μου, δὲν ὑπάγεται σ᾽ αὐτοὺς τοὺς λαούς. Ἀπὸ τὰ ἀρχαῖα χρόνια, διακρίθηκε. Ἀνέπτυξε τέχνες καὶ ἐπιστῆμες, δημιούργησε ἕναν ἰδιαίτερο πολιτισμό, ποὺ σὲ πολλὲς περιπτώσεις ἔγινε πρότυπο γιὰ ἄλλους λαούς. Ἀγωνίστηκε «ὑπὲρ βω­­μῶν καὶ ἑστιῶν». Ἀγωνίστηκε κατὰ τῆς βαρβα­ρότητος, ποὺ ἔτεινε νὰ κατακλύσῃ τὴν ἀνθρω­πότητα. Τὸ μικρὸ τοῦτο ἔθνος κατέπληξε τὸν κόσμο μὲ πράξεις ἀφθάστου μεγαλείου.
Αὐτὸς ποὺ μελετᾷ τὴν ἱστορία μας διακρίνει τὸν δάκτυλο τῆς θείας πρόνοιας, ἡ ὁποία ἀνέ­θεσε στὴν Ἑλλάδα ἐξαιρετικὴ ἀποστολή· νὰ εἶνε φῶς γνώσε­ως καὶ ἐπιστήμης, πρόδρομος τοῦ Χριστιανισμοῦ μεταξὺ τῶν εἰδωλολατρῶν, κήρυκας καὶ ἀπόστολος καὶ ὑπερασπι­στὴς τῆς Χριστιανικῆς πίστεως στὰ ἔθνη, σκεῦ­ος ἐκλογῆς καὶ δεύτερος Ἰσραὴλ στὸν κόσμο. Read more »

«Αμυνα μεχρις εσχατων»:

«100.000 βλήματα μέσα σε δύο ώρες – Πάντες θα αποθάνωσι επί των θέσεών των» – Bίντεο

Είναι 9 Μαρτίου 1941,στο ύψωμα 731, του βουνού Τρεμπεσίνα, στην περιφέρεια του Τεπελενίου, όταν παρουσία του Μπενίτο Μουσολίνι η εαρινή επίθεση των Ιταλών βρίσκεται σε εξέλιξη από την προηγούμενη ημέρα.
«Επί των κατεχομένων θέσεων θα αμυνθώμεν μέχρι εσχάτων. Προμηνύεται λυσσώδης επίθεσις του εχθρού, η οποία οπωσδήποτε θα αποκρουσθή και θα συντριβή. Τότε μόνον θα διέλθη ο εχθρός εκ της τοποθεσίας μας, όταν αποθάνωμεν άπαντες επί των θέσεών μας. Ουδείς θα κινηθή προς τα οπίσω. Πάντες θα αποθάνωσι επί των θέσεών των».

Αυτή τη διαταγή δίνει στους άνδρες του, ο ηρωικός ταγματάρχης Δημήτριος Κασλάς.

Η Παναγία μας να φυλάει την Πατρίδα μας και απ’ εκείνους και από τούτους. Πάντα Ελεύθεροι

ΟNOΜΑΤΑ ΝΕΚΡΩΝ ΗΡΩΩΝ ΤΗΣ ΠΤΟΛΕΜΑΪΔΑΣ

ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΝΑΡΞΗ ΤΟΥ ΠΟΛΕΜΟΥ ΤΟΥ 1940 ΕΩΣ 18/8/1941

Σταύρου Π. Καπλάνογλου

Σε προηγούμενο άρθρο αναφερθήκαμε στις απώλειες που υπήρχαν στην Δυτική Μακεδονία με την έναρξη του πόλεμου στα Αλβανικά βουνά το 1940 που μέχρι την υπογραφή της παύσης των εχθροπραξιών ανήλθε σε 887 νεκρούς Οι προερχόμενοι από τον Νομό Κοζανης οι νεκροί ανήλθαν στους 391 και αναφερθήκαμε ονομαστικά στους 39 νεκρούς ήρωες που καταγόταν από την πόλη της Κοζάνης Σήμερα θα δώσουμε τα ονόματα από τον αντίστοιχο αριθμό των νεκρών ηρώων της Πτολεμαΐδος που ήταν ο ιδιος που έφθασαν στους 39 επίσης. Δεν ήταν βεβαία ο αριθμός ανάλογος με τον πληθυσμό της τότε πόλης μια και ήταν πολύ μικρότερη .αλλά η θυσία αίματος πολύ μεγαλύτερη

Προφανώς οι μάχες του 28ου συντάγματος που κατετάγησαν οι Πτολεμαΐδιοτες ήταν φονικότερες από τις αντίστοιχες του 27ου συντάγματος της Κοζανης

Οι νεκροί της Πτολεμαΐδας είναι 39 όλοι τους στο Αλβανικό μέτωπο

Οι 24 ήταν του 28ου Συντάγματος που είχε κοινή πορεία με το 27ο σύνταγμα μέχρι την απελευθέρωση της Κορυτσάς

Το 28ο στην συνέχεια είχε βαριές απώλειες στις μάχες αφού είχε 449 νεκρούς από τους 1000 στρατιώτες που περιλαμβάνει ένα σύνταγμα.

Αποτέλεσμα αυτού ήταν να διαλυθεί μετά την 15 Φεβρουαρίου, και να συγχωνευτούν σε άλλα συντάγματα οι ελάχιστοι εναπομείναντες ενεργοί οπλίτες.

Αυτό φαίνεται και από τον πίνακα αφού μετά από αυτή την ημερομηνία υπάρχει μόνο 1 νεκρός του 28ου συντάγματος που πέθανε στο νοσοκομείο Αθηνών ,όντας τραυματισμένος σε προηγούμενη μάχη

ΕΠΙΘΕΤΟ -ΟΝΟΜΑ – ΟΝ. ΠΑΤΡΟΣ – ΕΤΩΝ – ΜΟΝΑΔΑ – ΗΜΕΡ. ΘΑΝΑΤΟΥ – ΤΟΠΟΣ ΘΑΝΑΤΟΥ

1 Καλφαδέλης Δημήτριος Θεράποντος 25 ετών X Ομάδα Αναγνωρίσεως 09 Νομ. 1940 Νταλιάπολη

2 Βασιλειάδης Ιωάννης Θεόδωρος 25 ετών 28ο Σύνταγμα Πεζικού 14 Νομ. 1940 Γκολίνα

3 Διευθυντού Χαράλαμπος Παναγιώτης 24 ετών 28ο Σύνταγμα Πεζικού 14 Νομ. 1940 Ύψ. 1421 Read more »

ΣΚΕΠΗ ΤΩΝ ΧΡΙΣΤΙΑΝΩΝ

Τοῦ Μητροπολίτου Φλωρίνης π. Αὐγουστίνου Καντιώτου

Η Παναγία, ἀγαπητοί μου, τῆς ὁποίας τὴν Σκέπη ἑορτάζουμε, εἶνε πρόσωπο ἱ­ερό. Ἀλλ᾿ ὅπως ὁ Υἱός της ἔγινε «σημεῖον ἀντιλεγό­μενον» (Λουκ. 2,34), ἔτσι καὶ ἐκείνη ποὺ τὸν φιλο­ξένησε στοὺς ἁγίους κόλπους της ὡς ἄνθρωπο. Μετὰ τὸν Χριστὸ ἡ Παναγία εἶνε σημεῖον ἀντιλεγόμενον. Ἄλλοι τὴν ὑβρίζουν καπηλικώτατα, τὴ βλα­­σφημοῦν, τὴν περιφρονοῦν· ἄλλοι ὅμως τὴν ἀ­γαποῦν, τὴ σέβονται, τὴν τιμοῦν, τὴν ὑψώ­νουν ὣς τὰ οὐράνια. Οἱ πα­πικοὶ ἔφθασαν ἀκόμη καὶ στὴν αἵρεσι τῆς «Μαριολατρίας», δηλα­δὴ νὰ τὴ λατρεύσουν ὡς θεά, ὅπως ἔκαναν γιὰ ἄλλες γυναῖκες οἱ ἀρ­χαῖοι πρόγονοί μας.
Ἡ Ὀρ­θόδοξος Ἐκ­κλησία ἀπέχει καὶ ἀπ’ τοὺς προτεστάντες ποὺ τὴ θεωροῦν ὡς ἁ­πλῆ γυναῖ­­κα, καὶ ἀπ’ τοὺς φράγκους ποὺ τὴν ἔχουν σχε­δὸν θεοποιήσει μὲ τελετὲς καὶ ἀγάλ­ματα. Οἱ ὀρθόδοξοι ἀκολουθοῦμε τὴ μέση καὶ βασιλι­κὴ ὁδό· τὴν τιμοῦμε ὑπεράνω ὅ­λων τῶν ἀνθρώπων καὶ τῶν ἀγγέλων, ἀλλ’ ὄχι ὡς Θεόν. Ἀπὸ κα­ταβολῆς μέχρι συντελείας τοῦ κόσμου δὲ θὰ γεν­νηθῇ ἄλλο λογικὸ κτίσμα σὰν αὐτήν. Εἶνε ἡ «ἁ­γία ἁγίων μείζων» (Ἀκάθ. ὕμν. Ψ), ὑπερ­ά­νω τῶν ἁγί­ων ἀνδρῶν παλαιᾶς καὶ καινῆς δια­θήκης, ὑπερ­άνω πατριαρχῶν καὶ προφητῶν, ὑ­περάνω τοῦ τι­μίου Προδρόμου, ὑπεράνω πατέ­ρων καὶ μαρτύρων καὶ ὁσίων, ὑπεράνω ―προ­χω­ροῦμε― καὶ ἀγ­­γέλων καὶ ἀρχαγγέλων. Ναί, ἀλ­λὰ Θεὸς δὲν εἶνε. Θεὸς ἕνας εἶνε, ὁ Κύρι­ος ἡ­μῶν Ἰησοῦς Χρι­στός. Ὅπως στὸν οὐρανὸ ―λέ­νε οἱ πατέρες― ὑ­­π­άρχει ἕνας ἥλιος, μία σελήνη καὶ πολλὰ ἄστρα, ἔτσι στὸν πνευματικὸ οὐρανὸ τῆς Ἐκκλησίας ἥλι­­ος πνευματικὸς ἄδυτος εἶνε ὁ Κύριος ἡμῶν Ἰησοῦς Χριστός, σελήνη – πανσέληνος ἡ Παναγία, καὶ ἑκατομμύρια ἄστρα οἱ ἅγιοι. «Οὐρανὸς πολύ­φωτος ἡ ἐκκλησία ἀνεδείχθη…» (κοντ. 13ης Σεπτ.)
Τιμοῦμε λοιπὸν τὴν Παναγία μας. Καὶ λόγῳ τῆς ἰδιαιτέρας σχέσεώς της μὲ τὸν Κύριο ἡ­μῶν Ἰησοῦν Χριστὸν τὴν ἔχουμε μεσίτρια. Ἐ­κείνη προσεύχεται διαρκῶς στὸ Χριστὸ γιὰ τὴ σωτηρία τοῦ κόσμου. Καὶ ἀφοῦ κατὰ τὴ Γραφὴ «πολὺ ἰσχύει δέησις δικαίου ἐνεργουμένη» (Ἰακ. 5, 16), πολὺ περισσότερο «ἰσχύει δέησις μη­τρὸς πρὸς εὐμένειαν Δεσπότου» (Μ. Ἀπόδ.).
Ἡ Παναγία εἶνε ἡ μητέρα τοῦ Θεοῦ, ἡ Θεοτόκος, ἀλλὰ καὶ ἡ μητέρα ὅλων τῶν Χριστι­ανῶν, «ἡ γλυκειά μας μάνα». Γι’ αὐτὸ καθένας, ὅποιος κι ἂν εἶνε καὶ σὲ ὅποια περίστασι κι ἂν βρεθῇ, ἐκείνην φωνάζει.
Ἡ Παναγία εἶνε ζωντανή. Ζῇ καὶ βασιλεύει, καὶ κάνει θαύματα, εἰς πεῖσμα τῶν ἀθέων. Μὲ τὴν ἁγιότητα καὶ τὴν παρρησία της, ἑλκύει τὸ ἔ­λεος τοῦ Θεοῦ. Τὰ θαύματά της εἶνε πολλά. Read more »

Περίοδος Δ΄ – Ἔτος ΛΣΤ΄
Φλώρινα – ἀριθμ. φύλλου 2235

Κυριακὴ Ζ΄ Λουκᾶ (Λουκ. 8,41-56)
27 Ὀκτωβρίου 2019
Του Μητροπολιτου π. Αὐγουστινος Καντιωτου

Απεναντι στο θανατο

«Μὴ κλαίετε· οὐκ ἀπέθανεν, ἀλλὰ καθεύδει» (Λουκ. 8,52)

Ὁ θάνατος, ἀγαπητοί μου, ποὺ πολλὲς φο­ρὲς ἔρχεται στὴ ζωή μας ἀπροειδοποίητα καὶ πέφτει ξα­φνι­κὰ πάνω σ᾽ ἕναν ἢ περισσοτέρους συνανθρώ­πους μας σὰν κεραυνός· ὁ θά­νατος, ποὺ ἁρ­πάζει μέσα ἀπ᾽ τὴν ἀγ­κάλη μας καὶ τὰ πιὸ ἀγαπητὰ πρόσωπα, δημιουργεῖ θλῖψι. Κάθε λογικὸς καὶ φυσιολογικὸς ἄνθρωπος μπροστὰ στὸ θάνατο σταματᾷ, μπροστὰ στὸ φέρετρο συστέλλεται, μπροστὰ σὲ ἕνα τάφο συλλογίζεται μὲ θλῖψι πολλὰ πράγματα.

* * *

Τὴ θλῖψι ὅμως αὐτὴ δὲν τὴν ζοῦν ὅλοι μὲ τὸν ἴδιο τρόπο· ἀλλιῶς τὴν ἀν­τιμετωπίζει ὁ ἄ­πιστος καὶ ἀλλιῶς ὁ πιστός. Ὁ ἄπιστος νικιέται ἀπὸ τὴ θλῖψι, ἐνῷ ὁ πιστὸς νικᾷ τὴ θλῖψι.
⃝ Ὁ ἄπιστος καταβάλλεται, νικιέται, ἀποδι­οργανώνεται ἀπὸ τὴ θλῖψι. Κλαίει ἀ­παρηγόρητα καὶ ὀδύρεται. Πάνω στὸν πόνο ποὺ νιώθει χάνει τὸ ἔλεγχο τοῦ ἑαυτοῦ του, παραφέ­ρεται, ξεφεύγει, παραλογίζεται. Αἰσθάνεται μέσα του πί­εσι, θέλει κάπου νὰ ξεσπάσῃ, καὶ τὰ βάζει μὲ ὅλους· ἐκεῖ τότε συχνὰ ἀσεβεῖ, καταριέται, βλαστη­μάει, καταν­τᾷ μισάνθρωπος, τρελλαίνεται. Κάτω ἀπὸ τὸ βάρος τῆς θλίψεως μαραίνεται ψυχικά, φαρμακώνεται καὶ σωματικά, καὶ τὸ χειρότερο· κάποτε στὸ τέλος δυσ­τυ­χῶς αὐτοκτονεῖ.
Εἶνε ἑπόμενο αὐτό. Ἐφ᾿ ὅσον δὲν πιστεύει στὸ Θεό, στὴν θεία πρόνοια καὶ τὴν ἀθανα­σία τῆς ψυχῆς, ἀφοῦ γι᾽ αὐτὸν ἄλλη ζωὴ δὲν ὑπάρ­χει, νομίζει ὁ ταλαίπωρος ὅτι ὁ ἀποθα­νὼν συγ­γενὴς ἢ φίλος του ἐξαφανίστηκε, μηδενίστηκε πλέ­ον· βλέπει τὸ θάνατο ὡς τὸ ὁ­ριστικὸ καὶ ἀ­μετάκλητο τέρμα τῆς ζωῆς μας, καὶ γι᾽ αὐτὸ τὸν φοβᾶται καὶ τὸν τρέμει. Ταρά­ζεται καὶ ἀ­κούγοντας ἀκόμη τὴ λέξι «θάνατος». Πασχίζει νὰ διώξῃ ἀπὸ τὴ σκέψι του κάθε τι ποὺ θυμίζει θάνατο. Καὶ μπο­ρεῖ νὰ δῇ τότε κανεὶς αὐ­τὸν τὸν ἄνθρωπο, ποὺ δηλώνει ἄπιστος, νὰ ἐκδηλώνῃ μιὰ πίστι σὲ κάτι μεταφυσικό, νὰ θέ­λῃ π.χ. νὰ ἐξορκίσῃ τὸ θάνατο …χτυπών­τας ξύλο! Τί σημαίνουν αὐτά; Σημαίνουν, ὅτι στὴν ψυχὴ καὶ τὴ σκέψι αὐτοῦ τοῦ ἀπίστου βασιλεύει ὁ θάνατος μὲ ὅλα τὰ φόβητρά του, τὶς δεισιδαιμονίες καὶ ἀνόητες προλήψεις.
⃝ Τελείως διαφορετικὴ στάσι ἀπέναν­τι στὸ θάνατο παίρνει ὁ πιστός. Τὸν καιρὸ τοῦ πένθους του γιὰ τὸ θάνατο τῶν γονέων του, τῆς συζύγου του, τοῦ παιδιοῦ του, τοῦ φίλου του, ὁ πιστὸς Χριστιανὸς φανερώνει ἕνα μεγαλεῖο ψυχῆς· ξεδιπλώνει τὴν πίστι του καὶ τὴν ὑψώνει σὰν σημαία θριάμβου κατὰ τοῦ θανάτου. «Πιστεύει» –καὶ τὸ δείχνει– «εἰς ἕ­να Θεόν, Πατέρα παντοκράτορα»· «προσδο­κᾷ» –χωρὶς ἀμφιβολία– «ἀνάστασιν νεκρῶν καὶ ζωὴν τοῦ μέλλοντος αἰῶνος» (Σύμβ. πίστ. 1, 11-12). Read more »

Tοῦ ἁγίου Δημητρίου τοῦ μυροβλήτου
26 Ὀκτωβρίου
Toῦ Μητροπολίτου Φλωρίνης π. Αὐγουστίνου Καντιώτου

Δωστε μου εναν αγιο!

«Ἅγιοι γίνεσθε, ὅτι ἐγὼ ἅγιός εἰμι» (Λευϊτ. 20,7,26 = Α΄ Πέτρ. 1,16)

Εορτὴ σήμερα, ἀγαπητοί μου, ἄντρες γυναῖ­κες καὶ παιδιά. Ἡ ἁγία μας Ἐκκλησία ἔχει κάθε μέρα ἑορτή, κάποιον ἅγιο ἑορτάζει. Τρι­ακόσες ἑξήντα πέντε μέρες ἔχει τὸ ἔτος, τρι­ακόσες ἑξήντα πέντε ἑορτὲς ὑπάρχουν. Καὶ ἄλλοτε μὲν ἑορτάζει ἕνας ἅγιος, ἄλλοτε ἑ­­ορτάζουν δύο, ἄλλοτε τρεῖς, ἄλ­λοτε σαράντα, ἄλ­λοτε ἑκατό, ἄλλοτε χίλιοι, ἄλλοτε δυὸ χιλιάδες – τρεῖς χιλιάδες ἅγιοι τῆς πίστεώς μας. Εἶ­νε δη­λαδὴ ἀμέτρητοι σὰν τὰ ἄστρα τ᾽ οὐρανοῦ.
Μεταξὺ τῶν ἁγίων, σὰν ἀστέρι πρώτου μεγέ­θους, λάμπει στὸ στερέωμα τῆς Ἐκκλησίας μας ὁ σημερινὸς ἅγιος, ὁ ἅγιος Δημήτριος. Ἀλλὰ προτοῦ νὰ ποῦμε γιὰ τὸν ἅγιο Δημήτριο ἂς ἀπαντήσουμε στὸ ἐρώτημα, τί εἶνε ἅγιος; Ἅγιος θὰ πῇ καθαρός, καθα­ρὸς ἀπὸ κάθε μο­λυσμό, μο­λυσμὸ ἁμαρτίας, γιατὶ αὐτή εἶνε ἡ πιὸ μεγάλη ἀκαθαρσία.
Οἱ ἅ­γιοι εἶνε καθαροὶ ἀπὸ ἁμαρτία σὲ σχετι­­κὸ βα­θμό· στὸν ἀπόλυτο βαθμὸ ἕνας μό­νο εἶ­νε καὶ λέ­γεται ἅγιος ἐπὶ τῆς γῆς, ὁ Θεάνθρω­πος Ἰησοῦς Χριστός. «Εἷς ἅγιος, εἷς Κύριος, Ἰ­ησοῦς Χριστός, εἰς δόξαν Θεοῦ Πατρός· ἀ­μήν» (Φιλ. 2,11 καὶ θ. Λειτ.). Αὐτὸς εἶνε ὁ ἀπολύτως Ἅγιος.
Ἅγιοι σὲ σχετικὸ βαθμὸ ἔγιναν ἄν­θρωποι ἀπὸ κάθε τάξι καὶ ἐπάγγελμα, καὶ ἄντρες καὶ γυναῖκες καὶ παιδιά. Ἅγιοι δὲν εἶνε μόνο καλό­γεροι καὶ κληρικοί· κάθε ἄνθρωπος μπορεῖ νὰ γίνῃ ἅγιος. Αὐτὸ εἶνε τὸ θέλημα τοῦ Θεοῦ, καὶ αὐτὸ βλέπουμε στοὺς βίους τῶν ἁγίων. Ἅ­γιοι π.χ. ἦταν βοσκοί, ὅπως ἐκεῖνοι ποὺ ἄ­κουσαν τὴ νύχτα τῆς Γεννήσεως τὸ «Δόξα ἐν ὑψίστοις Θεῷ καὶ ἐπὶ γῆς εἰρήνη…» (Λουκ. 2,14) κι ὅπως ὁ ἅγιος Σπυρίδων· ἅ­γιοι ἦταν γεωργοὶ ὅπως ὁ ἅγιος Τρύφων, ῥάφτες, οἰκοδό­μοι, ἀρτοποιοὶ καὶ τόσοι ἄλλοι ἀπὸ κάθε ἐπάγ­γελμα. Αὐτὸ εἶνε τὸ μεγαλεῖο τοῦ Χριστιανισμοῦ· δέχεται τοὺς ταπεινοὺς τῆς γῆς. Ἔχω γράψει ἕνα βιβλίο «Ἅγιοι ἀπ᾽ ὅλα τὰ ἐπαγγέλματα»· σᾶς συνιστῶ νὰ τὸ διαβάσετε.
Δὲν ὑπάρχει, ἀγαπητοί μου, τάξις ἀπ᾽ τὴν ὁ­­­ποία νὰ μὴν ἀναδείχθηκε κάποιος ἅγιος. Καὶ ἀπόδειξις ὁ σημερινὸς ἅγιος, ὁ ἅγιος Δημήτρι­ος. Τί ἦταν; Δὲν ἦταν παπᾶς οὔτε καλόγερος, δὲν ἔ­ζησε σὲ ἀσκητήρια καὶ σπηλιές, δὲν κρατοῦ­σε κομποσχοίνια. Ἦταν λαϊκός, ζοῦσε μέσα στὴ διεφθαρμένη εἰδωλολατρικὴ κοινωνία τῆς Θεσσαλονίκης ὡς ἀξιωματικὸς τοῦ ῥω­μαϊκοῦ στρατοῦ, καὶ μὲ τὴν ἀνδρεία του εἶχε ἀνεβῆ ὅλους τοὺς βαθμοὺς καὶ εἶχε φθάσει στὸ ἀξίωμα τοῦ χιλιάρχου, εἶχε γίνει δηλα­δὴ στρατηγός. Ἀλλὰ στὴν καρδιά του, χωρὶς νὰ τὸ ξέρουν οἱ ἄλλοι, εἶχε τὸ Χριστό. Ὅταν ὅμως κηρύχθηκε διωγμὸς ἐναντίον τῶν Χριστια­νῶν, τὸν κατήγγειλαν ὅτι εἶνε Χριστιανὸς καὶ συν­ελήφθη. Ὡμολόγησε τὴν πίστι του στὸ Χριστό, τὸν καθαίρεσαν ἀπὸ τὸ ἀξίωμα καὶ τὸν ἔρριξαν δεμένο στὴ φυλακή. Ἐκεῖ ἔμεινε ἕως ὅ­του ἦρθε ἡ εὐλογημένη ὥρα ποὺ μὲ λόγχες μαρτύρησε γιὰ τὸν Κύριο. Αὐτὸς μὲ συντομία εἶνε ὁ βίος τοῦ ἁγίου Δημητρίου, ποὺ καλεῖ κ᾽ ἐμᾶς νὰ τὸν μιμηθοῦμε.
Σήμερα ἂν μᾶς ποῦν, Πιστεύεις στὸ Χριστό; δὲν στοι­χίζει τίποτα νὰ ποῦμε Πιστεύω. Τότε στοίχιζε· ἂν ἔ­λεγες Πιστεύω, μαρτυροῦσες. Read more »

Ἀπὸ τὸ βιβλίο: ΤΙ ΘΑ ΜΑΣ ΣΩΣΗ; σελ. 56-64
ΤΟΥ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΟΥ ΦΛΩΡΙΝΗΣ π. ΑΥΓΟΥΣΤΙΝΟΥ ΚΑΝΤΙΩΤΟΥ

Ποιος θα σωση την ανθρωποτητα;

Νοσεῖ, λοιπόν, ἡ ἀνθρωπότης· τὸ φωνάζουν καὶ οἱ πέτρες ἀκόμη.
Καὶ τώρα ποῖος θὰ θεραπεύσῃ αὐτὴν τὴν πάσχουσαν ἀνθρωπότητα;
Ἰδού, στὸ κρεβάτι τοῦ ἀσθενοῦς βλέπω ἰατρικὸ συμβούλιο. Ὅπως ὅταν εἶνε πολὺ βαρειὰ ὁ ἀσθενὴς στὰ μεγάλα νοσοκομεῖα συσκέπτονται οἱ ἰατροὶ καὶ ἔχουν ἰατρικὸ συμβούλιο, γιὰ νὰ δοῦν ἂν ὑπάρχῃ τρόπος θεραπείας, κάπως ἔτσι καὶ στὸ κρεβάτι τῆς ἀνθρωπότητος βρίσκονται ἰατροὶ καὶ γίνεται ἰατρικὸ συμβούλιο. Ἰατρικὸ συμβούλιο δὲ ἐννοῶ τοὺς κοινωνιολόγους, ψυχολόγους, φιλοσόφους, κυβερνήτας κρατῶν, οἱ ὁποῖοι συσκέπτονται ἐὰν ὑπάρχῃ θεραπεία στὸν κόσμον καὶ διχάζονται οἱ γνῶμες.

Οἱ ἀπαισιόδοξοι· Δὲν ὑπάρχει θεραπεία…

Ἄλλοι μέν, ἀπαισιόδοξοι, λένε·
―Ὄχι, δὲν ὑπάρχει πλέον θεραπεία στὸν κόσμο. Ἐκεῖ ποὺ ἔφτασε ἡ ἀνθρωπότης, παρ᾿ ὅλα τὰ ἐπιτεύγματα ποὺ ἐσημείωσε στὸν φυσικὸ τομέα, ὁδηγεῖται πρὸς αὐτοκτονίαν. Καὶ ὅπως ἕνας ἀπελπισμένος παίρνει τὸ πιστόλι καὶ τινάζει στὸν ἀέρα τὰ μυαλά του, ἔτσι καὶ ἡ ἀνθρωπότης βρῆκε τεράστιο πιστόλι, βρῆκε τὴν πυρηνικὴ ἐνέργεια, καὶ ὁδηγεῖται πρὸς αὐτοκτονίαν. Ἑκατὸ βόμβες νὰ πέσουν στὸν πλανήτη μας, ὁ πλανήτης καταστρέφεται. Οὔτε ἔντομο, οὔτε πνοὴ ζωῆς θὰ ὑπάρχῃ ἐπὶ τῆς γῆς…
Αὐτοὶ εἶνε οἱ ἰατροὶ ποὺ καταθέτουν τὰ ὅπλα, αὐτοὶ εἶνε οἱ φιλόσοφοι τῆς ἀπαισιοδοξίας.

Οἱ ὑπεραισιόδοξοι· Βαδίζουμε πρὸς πρόοδον!

Ἀλλ᾿ ὑπάρχει καὶ μιὰ ἄλλη μερίδα, ἡ ὁποία εἶνε ὑπεραισιόδοξη. Αὐτοὶ λένε·
―Δὲν πάσχει ἡ ἀνθρωπότης· μὴν ἀκοῦτε τοὺς ἱεροκήρυκες καὶ τοὺς ἀπαισιοδόξους. Ἡ ἀνθρωπότης προχωρεῖ μὲ γοργὸ βῆμα πρὸς μεγάλες ἐξελίξεις. Ἐντὸς ὀλίγου θὰ πλησιάσουμε τὰ ἄστρα τοῦ οὐρανοῦ καὶ θὰ κατοικήσουμε στοὺς ἄλλους πλανῆτες. Μὴν ἀπελπίζεσθε, λένε αὐτοί· ἐμεῖς εἴμεθα αἰσιόδοξοι, ἐμεῖς ἐλπίζουμε…
Καὶ ὅταν τοὺς ἐρωτήσουμε τοὺς ἀξιοτίμους αὐτοὺς ἰατρούς, τοὺς θεραπευτὰς αὐτοὺς τῶν νοσημάτων τῆς ἀνθρωπότητος, Ποιά εἶνε τὰ φάρμακά σας; αὐτοὶ ἔχουν συνταγὰς προχείρους· εἶνε ἐκεῖνα τὰ νεώτερα ποὺ λήγουν εἰς ―ισμός (λ.χ. καπιταλισμός, σοσιαλισμός, κομμουνισμός, κ.τ.λ.). Ἔχουν διαφόρους συνταγάς, ἔχουν διάφορα χάπια. Καὶ νομίζουν οἱ ταλαίπωροι, ὅτι μὲ χάπια θὰ θεραπευθῇ ἡ πάσχουσα ἀνθρωπότης.

Οἱ ἐπαναστάται· τὸ αἱματοκύλισμα

Ἔχουμε λοιπὸν τοὺς ἀπαισιοδόξους, ποὺ λέγουν ὅτι εἶνε ἐγγὺς θανάτου ἡ ἀνθρωπότης. Ἔχουμε τοὺς ἄλλους, οἱ ὁποῖοι λένε ὅτι βαδίζομε πρὸς πρόοδον. Ἔχουμε καὶ μιὰ ἄλλη τρίτη κατηγορία ἀνθρώπων, οἱ ὁποῖοι πιστεύουν, ὅτι ὑπάρχει τρόπος θεραπείας.
―Ἀντὶ νὰ κάθεστε σὰν τὶς γριὲς στὰ παραγώνια ἐν καιρῷ χειμῶνος καὶ νὰ ἐλεεινολογῆτε τὸν ἑαυτό σας καὶ νὰ κλαῖτε, κάνετε κάτι ἄλλο. Δὲν χρειάζονται οὔτε δάκρυα οὔτε μοιρολόγια· χρειάζονται γρόνθοι. Χρειάζεται ἐπανάστασι! λέγουν αὐτοί. Ὅλοι ὁμολογοῦν, ὅτι ἡ ἀνθρωπότης νοσεῖ καὶ ὅτι εἶνε ἐγγὺς θανάτου· καὶ δὲν θεραπεύεται οὔτε μὲ χάπια οὔτε μὲ συνταγὲς οὔτε μὲ σκέψεις ἀπαισιόδοξες. Ἡ ἀνθρωπότης εἶνε ἕνας βαρέως ἀσθενής, ποὺ θέλει χειρουργεῖο. Δὲν θεραπεύεται παθολογικῶς· θεραπεύεται χειρουργικῶς. Πρέπει νὰ μπῇ στὸ χειρουργεῖο…
―Γιὰ ὄνομα τοῦ Θεοῦ, ἀπαντοῦν οἱ ἄλλοι. Ἡ ἀνθρωπότης ὑπέστη χειρουργικὴ ἐπέμβασι μία καὶ δύο φορές (=δύο παγκόσμιοι πόλεμοι). Δὲν ἀντέχει πλέον σὲ τρίτη χειρουργικὴ ἐπέμβασι.
Αὐτοὶ ὅμως ἐπιμένουν καὶ φρονοῦν, ὅτι μὲ τὸ αἷμα, μὲ τὴν ἐπανάστασι, μὲ τὸ αἱματοκύλισμα, θὰ ἔλθῃ ἡ …θεραπεία τῆς ἀνθρωπότητος.

Μοναδικὸς ἰατρὸς ὁ Χριστὸς

Τί ἔχομε νὰ ποῦμε ἐμεῖς; Ἐμεῖς, στὸ συνέδριο αὐτὸ τῶν φιλοσόφων καὶ κοινωνιολόγων, λέγομεν· Δὲν συμφωνοῦμε οὔτε μὲ τοὺς ἀπαισιοδόξους, οὔτε μὲ τοὺς ὑπεραισιοδόξους, οὔτε μὲ τοὺς ἐπαναστάτας ἐκείνους, οἱ ὁποῖοι ζητοῦν μὲ αἱματηρὰς ἐπαναστάσεις καὶ ἐμφυλίους σπαραγμοὺς νὰ θεραπεύσουν τὴν ἀνθρωπότητα. Ἐμεῖς δὲν προσκυνοῦμε ἰατροὺς ἐπιγείους.
Ἀποκαλυφθῆτε, κύριοι, ἐνώπιον τοῦ μόνου Ἰατροῦ! Read more »

ΑΛΛΟΙ ΜΕΝ ΛΕΓΟΝΤΑΙ ΑΙΡΕΤΙΚΟΙ,
ΑΛΛΟΙ ΔΕ ΣΧΙΣΜΑΤΙΚΟΙ ΚΑΙ ΑΛΛΟΙ ΠΑΡΑΣΥΝΑΓΩΓΟI

Κανόνες του εν Αγίοις Πατρός ημών Βασιλείου του Μεγάλου ερμηνευόμενοι.
(ΚΑΝΩΝ Α’ Ερμηνεία Πηδαλίου σελ.588-589)

ΠΑΡΑΣΥΝΑΓΩΓΟΙ

«Και παρασυνάγωγοι μεν είναι οι ανυπότακτοι Πρεσβύτεροι και Επίσκοποι εκείνοι, οίτινες με το να έπεσαν εις σφάλματα, καθηρέθησαν μεν από την ιεροσύνην κανονικώς. Μη θέλοντες δε να υποταχθούν εις τους Κανόνας αυθεντικώς, αυτοί εαυτούς εξεδίκησαν και ενήργουν τα της Αρχιερωσύνης και Ιερωσύνης κατ’ιδίαν, μαζή δε με αυτούς συνηκολούθησαν και άλλοι, αποστατήσαντες από την καθολικήν εκκλησίαν.»
«Οι παρασυνάγωγοι λοιπόν ενώνονται πάλιν με την Εκκλησίαν με μόνην αξιόλογον μετάνοιαν και επιστροφήν, και οι εξ’αυτών όντες ιερείς και κληρικοί επιστρέφοντες, εις την αυτήν τάξιν και βαθμόν οπού ήσαν πρότερον, δέχονται (4)».

ΣΧΙΣΜΑΤΙΚΟΙ

«Σχισματικοί δε ονομάζονται εκείνοι οπού διαφέρονται προς την καθολικήν Εκκλησίαν, όχι δια δόγματα Πίστεως ,αλλ’ α δια κάποια ζητήματα εκκλησιαστικά και ευκολοϊάτρευτα».
«…και απλώς όλοι οι Σχισματικοί, ερχόμενοι εις την καθολικήν Εκκλησίαν, να βαπτίζονται, επειδή οι πρώτοι ιερωμένοι των σχισματικών είχον μεν το χάρισμα του να χειροτονούν και του να βαπτίζουν από την Εκκλησίαν. Αφ’ ου δε μίαν φοράν εσχίσθησαν από το όλον σώμα της Εκκλησίας (1),έχασαν αυτό και δεν ημπορούν πλέον να βαπτίσουν άλλους ή να χειροτονήσουν και απλώς να δώσουν χάριν, την οποίαν δια του σχίσματος εστερήθησαν. Όθεν και οι παρ’ αυτών βαπτιζόμενοι λογίζονται ότι από λαϊκούς εβαπτίσθησαν, διό και χρειάζονται να βαπτισθούν…
Οι σχισματικοί εγκρατείται όμως ιδιαίτερον πρέπει να βαπτίζωνται επιστρέφοντες κατά την ακρίβειαν των Κανόνων, και δια τι ίδιον επενόησαν βάπτισμα, παραχαράξαντες την εν τω βάπτισμα παράδοσιν (2),… Read more »

ΤΙ ΚΑΤΟΡΘΩΣΕ Ο ΑΝΑΙΣΘΗΤΟΣ ΠΑΤΡΙΑΡΧΗΣ ΒΑΡΘΟΛΟΜΑΙΟΣ, ΠΟΥ ΕΧΩΣΕ ΤΗΝ ΜΟΥΡΗ ΤΟΥ ΣΤΗΝ ΟΥΚΡΑΝΙΚΗ ΕΚΚΛΗΣΙΑ & ΕΔΩΣΕ ΑΥΤΟΚΕΦΑΛΙΑ

ΣΕ ΑΧΕΙΡΟΤΟΝΗΤΟΥΣ & ΣΧΙΣΜΑΤΙΚΟΥΣ ΤΗΣ ΟΥΚΡΑΝΙΑΣ

Η ζωη μετα τον Τομο Αυτοκεφαλιας

Τετάρτη, 23 Οκτωβρίου 2019

Οι κάτοικοι του χωριού Μνίσιν λένε: «Μας έβαλαν να τσακωνόμαστε άγρια»
Οι πιστοί του χωριού Μνίσιν ισχυρίζονται ότι μετά από την έγκριση του Τόμου Αυτοκεφαλίας η έχθρα απλώθηκε στο χωριό τους. Από τότε που οι σχισματικοί έκαναν κατάληψη του Ναού, αδερφός δε μιλάει σε αδερφό, γείτονας σε γείτονα.
Το τρίτο βίντεο από τη σειρά “Η ζωή μετά τον Τόμο Αυτοκεφαλίας” αναφέρεται στη ζωή της κοινότητας της Ουκρανικής Ορθόδοξης Εκκλησίας στο χωριό Μνίσιν της Περιφέρειας Ρόβνο.
Ο Ναός της Αγίας Σκέπης της Υπεραγίας Θεοτόκου στο χωριό Μνίσιν έχει ιστορία πάνω από 150 χρόνια και θεωρείται μνημείο αρχιτεκτονικής. Ως εκ τούτου, το κράτος υποχρεούται με βάση το νόμο να τον φροντίζει, να τον συντηρεί και να τον επισκευάζει.

Διαβαστε την φοβερη συνέχεια, εδῶ:

http://trelogiannis.blogspot.com/2019/10/blog-post_933.html

Τιποτε δεν μπορει να διαιρεσει την Εκκλησια, οσο η φιλαρχια

(Ἅγιος Ἰωάννης ὁ Χρυσόστομος)

Γράφει ὁ Φώτης Μιχαήλ, ἰατρός

Ἡ λεγόμενη ἁγία καί μεγάλη σύνοδος τῆς Κρήτης ἑτοιμαζόταν ἐδῶ καί πενήντα χρόνια περίπου. Ὁ Ἅγιος Ἰουστῖνος Πόποβιτς ζοῦσε ἀκόμα τότε. Παρακολουθῶντας τίς μεθοδευμένες προετοιμασίες τοῦ ληστρικοῦ Κολυμπαρίου ἔλεγε: Αὐτή ἡ Σύνοδος εἶναι καλύτερα νά μή γίνει. Διότι, ἄν πραγματοποιηθεῖ, μονάχα σχίσματα καί αἱρέσεις θά προκαλέσει.
Πόσο προφητικός ἦταν ὁ λόγος τοῦ Ἁγίου! Δυστυχῶς, ὅπως ἀκριβῶς ὁ Ἅγιος Ἰουστῖνος προέβλεψε, οἱ ἀποφάσεις τῆς ψευδοσυνόδου τῆς Κρήτης ἔγιναν αἰτία ὄχι μονάχα οἱ κάθε λογῆς αἱρέσεις νά ἀναγνωρισθοῦν ὡς ἐκκλησίες, ἀλλά καί νά ὁδηγηθοῦμε σήμερα, μέ ἀφορμή τό ‘’Οὐκρανικό αὐτοκέφαλο’’, σέ πρόκληση σχίσματος στήν Ἐκκλησία.
Ἡ παναίρεση τοῦ οἰκουμενισμοῦ, γιά τίς ἁμαρτίες μας, θριάμβευσε στήν Κρήτη. Οἱ προειδοποιητικές διδαχές γιά τίς ὀλέθριες συνέπειες τῆς παναιρέσεως τοῦ οἰκουμενισμοῦ ἀπό τόν Ἅγιο Ἰουστῖνο Πόποβιτς, τόν Ἄγιο Παΐσιο, τόν ὅσιο γέροντα Ἐφραίμ τόν Κατουνακιώτη, τόν θρυλικό π. Αὐγουστῖνο Καντιώτη, τόν μακαριστό πατέρα Ἀθανάσιο Μυτιληναῖο, δυστυχῶς, στό ἀμαυρό Κολυμπάρι περιφρονήθηκαν ἐντελῶς.
Ἄς μη γελιόμαστε. Ἡ μήτρα, πού λόγῳ τοῦ Οὐκρανικοῦ γέννησε τό σχίσμα, δέν εἶναι ἄλλη ἀπό τήν θεσμοθέτηση τῆς παναιρέσεως τοῦ οἰκουμενισμοῦ, τήν πραγματοποιηθεῖσα στήν ληστρική σύνοδο τοῦ Κολυμπαρίου. Read more »

ΠΑΤΡΙΩΤΙΚΟΣ – ΚΑΛΕΣΜΑ ΓΙΑ ΚΑΤΣΙΦΑ

Σάββατο, 26-10-2019

Το Σάββατο 26 Οκτώβριου 2019 στο τελωνείο της Κακαβιάς και ώρα 10:30 με 11 περίπου το πρωί θα πραγματοποιηθεί Μνημόσυνο και συλλαλητήριο για τον Ήρωα της Βορείου Ηπείρου Κωνσταντίνο Κατσίφα, ο οποίος πριν ένα χρόνο, ανήμερα της επετείου του ΟΧΙ, δολοφονήθηκε από Αλβανούς κατσαπλιάδες.
Διαβάστε ἐδῶ το ἀνκοινωθεν:

Ιστολόγιο Πατριωτικού Ελληνικού Συνδέσμου:www.ellinokratein.blogspot.gr

ΚΟΛΑΚΕΣ! ΣΥΝΕΝΟΧΟΙ ΤΩΝ ΕΓΚΛΗΜΑΤΩΝ ΤΟΥ ΠΑΤΡΙΑΡΧΟΥ ΒΑΡΘΟΛΟΜΑΙΟΥ!!!!

ΣΤΗΡΙΖΟΥΝ ΜΕ ΨΕΥΤΙΚΑ ΛΟΓΙΑ ΚΑΙ ΜΕ ΔΕΚΑΝΙΚΙΑ ΤΙΣ ΠΑΡΑΝΟΜΕΣ ΕΝΕΡΓΕΙΕΣ ΤΟΥ!!!

«Πνευματικός Κτήτορας της Μονής Βατοπαιδίου ο Οικουμενικός Πατριάρχης»!!!

ΒΑΤΟΠΑΙΔΙΝΩΝ ΓΕΛΟΙΟΤΗΤΕΣ ΚΑΙ ΑΜΕΤΡΟΕΠΕΙΑΙ…

Mία ακόμη πτυχή της σύγχρονης, πολύπτυχης εκκλησιαστικής φαιδρότητας και αμετροέπειας.
https://www.romfea.gr/agioritika-nea/32434-pneumatikos-ktitoras-tis-monis-batopaidiou-o-oikoumenikos-patriarxis

Μεγαλη παραπληροφορηση

 για την επίσκεψη του Πατριάρχη στο Άγιον Όρος, παρουσιάζεται στις διάφορες ιστοσελίδες
ότι δήθεν «σύσσωμο το Αγιον Ορος υποδέχθηκε τον Πατριάρχη Βαρθολομαίο».

Η αλήθεια είναι τελείως διαφορετική:
Η Ιερά Κοινότητα των 20 Ιερών Μονών δεν αποδέχθηκε την πρόσκληση της Μονής Ξενοφώντος να παρευρεθεί στο πατριαρχικό συλλείτουργο της Κυριακής, όπου ο Πατριάρχης μνημόνευσε τον Επιφάνιο. Συλλειτούργησαν μόνο 7 ηγούμενοι Μονών (Βατοπεδίου, Χιλιανδαρίου, Διονυσίου, Σιμωνόπετρας, Ιβήρων, Σταυρονικήτα και Παντοκράτορος), παρόλο που η Μονή κάλεσε όλους τους ηγουμένους, σε μια προσπάθεια να φανεί ότι όλο το Άγιον Όρος είναι εδώ.
Στην υποδοχή του Πατριάρχη στις Καρυές απουσίαζαν οι ηγούμενοι των Μονών Καρακάλλου, Ξηροποτάμου, Αγίου Παύλου και Κωνσταμονίτου. Μάλιστα η Μονή Κωνσταμονίτου δεν έστειλε κανένα εκπρόσωπο. Παρόλα αυτά οι ιστοσελίδες γράφουν: «Σύσσωμο το Αγιον Ορος υποδέχθηκε τον Πατριάρχη Βαρθολομαίο – Και οι 20 Μονές παρών». Αντίθετα, παρόντες ήταν 100 αστυνομικοί με εκπαιδευμένα σκυλιά.

Το Ουκρανικο πριν απο εντεκα χρονια

Του Γιώργου Ν. Παπαθανασόπουλου

Προκαλούν θλίψη τα επιχειρήματα που προβάλλουν όσοι έχουν αναλάβει την υποστήριξη της ενεργείας του κ. Βαρθολομαίου στο Ουκρανικό εκκλησιαστικό ζήτημα. Επικαλούνται τα γεγονότα του …988 και του 1589, και δεν εξετάζουν τα όσα συνέβησαν προ ολίγων ετών.
Υποστηρίζουν ότι η Ουκρανία πάντα ήταν στη δικαιοδοσία του Πατριαρχείου (…) , αγνοώντας ότι οι Ουκρανοί είναι οι Ρώσοι ακρίτες, που είχαν την ατυχία δυτικά να γειτονεύουν με την Ρωμαιοκαθολική Πολωνία και ότι χωρίς καμία αντίδραση από το Φανάρι από το 1686 ήταν μέρος της Ρωσικής Εκκλησίας. Επίσης αναφέρουν Ιερούς Κανόνες, που ουδεμία σχέση έχουν με την εκ μέρους του κ. Βαρθολομαίου αναγνώριση των σχισματικών και την με μη κανονική χειροτονία κληρικών της Ουκρανίας….
Οι προπαγανδιστές του Φαναρίου ανατρέχουν σε γεγονότα πριν από 1031 και πριν από 430 χρόνια (!!!) και αγνοούν ή ρίχνουν στη λήθη τα γεγονότα που συνέβησαν το 2008, πριν δηλαδή μόλις έντεκα χρόνια με τον σημερινό Πατριάρχη. Τον Ιούλιο της χρονιάς αυτής εορτάστηκαν στο Κίεβο, πρωτεύουσα της Ουκρανίας, τα 1020 χρόνια από τον εκχριστιανισμό των Ρως. Τα 1000 χρόνια (1988) δεν εορτάστηκαν, διότι ακόμη δεν είχε καταρρεύσει το κομμουνιστικό καθεστώς. Ο πρόεδρος της Ουκρανίας το 2008 Βίκτορ Γιούσενκο (περισσότερο εθνικιστής και δυτικόφιλος από τον Ποροσένκο του 2018) επιχείρησε τότε να αναγνωρισθούν ντε φάκτο οι εθνικιστές σχισματικοί της Ουκρανίας, με την βοήθεια του Πατριάρχου κ. Βαρθολομαίου, ο οποίος προσεκλήθη στο Κίεβο να προστεί των εορτασμών και δέχθηκε την πρόσκληση. Read more »

Τοῦ ἁγίου Ἰακώβου τοῦ ἀδελφοθέου
23 Ὀκτωβρίου
Tοῦ Μητροπολίτου Φλωρίνης π. Αὐγουστίνου

Πικρος θανατος

«Ὑπὲρ τοῦ ῥυσθῆναι ἡμᾶς ἀπὸ πάσης θλίψεως, ὀργῆς, κινδύνου, ἀνάγκης καὶ πικροῦ θανάτου τοῦ Κυρίου δεηθῶμεν» (θ. Λειτ. Ἰακ.)

Ἑορτή, ἀγαπητοί μου, ἑορτὴ τοῦ ἁγίου Ἰακώβου. Ἀλλ᾿ ἐὰν ἀνοίξουμε τὰ βιβλία τῆς Ἐκκλησίας μας, τὸ Ὡρολόγιο καὶ τὰ Μηναῖα, θὰ δοῦμε, ὅτι τὸ ὄνομα Ἰάκωβος τὸ ἔχουν πολ­λοί. Πόσοι νομίζετε; Δεκαοκτὼ Ἰάκωβοι εἶνε! Ἄλλοι εἶνε ἐπίσκοποι, ἄλλοι ἀσκηταί, ἄλλοι μάρτυρες, ἄλλοι νεομάρτυρες, ἄλλοι ποιμένες, ἄλλοι κήρυκες τοῦ εὐαγγελίου, ἄλλοι ἱεραπόστολοι. Κάθε Ἰάκωβος εἶνε κ᾿ ἕνα ἀστέρι, ποὺ σελαγίζει στὸν οὐρανὸ τῆς Ἐκκλησί­ας μας. Μεταξὺ αὐτῶν ἕνα ἀπὸ τὰ πιὸ λαμ­πρὰ ἀστέρια εἶνε ὁ ἅγιος ποὺ ἑορτάζουμε σήμερα καὶ ὁ ὁποῖος πρὸς διάκρισιν ἀπὸ τοὺς ἄλ­λους ὀνομάζεται Ἰάκωβος ὁ ἀδελφόθεος.
Ἀκούγοντας κανεὶς τὴ λέξι «ἀδελφόθεος» μπορεῖ νὰ σκανδαλισθῇ καὶ νὰ πῇ· πῶς λέγεται «ἀδελφόθεος»; εἶνε ἀδελφὸς τοῦ Θεοῦ, τοῦ Θεανθρώπου Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ κα­τὰ σάρκα; Ὄχι βέβαια. Αὐτὸ εἶνε βλασφημία ἀκόμη καὶ νὰ τὸ σκεφτοῦμε· διότι ὁ Κύριος ἡ­μῶν Ἰησοῦς Χριστὸς γεννήθηκε, ὅπως γνωρί­ζουμε, ὑπερφυσικῶς, ἐκ Πνεύματος ἁγίου καὶ ἀπὸ τὰ πάναγνα αἵματα τῆς ὑπεραγίας Θεοτόκου. Καὶ ἡ Θεοτόκος, ἡ Παναγία μας, εἶνε παρθένος. Παρθένος πρὸ τοῦ τόκου, προτοῦ νὰ γεννήσῃ· παρθένος κατὰ τὸν τόκον, ὅταν γεννοῦσε· παρθένος καὶ μετὰ τὸν τόκον, με­τὰ τὴ γέννησι. Αὐτὸ εἶνε ἕνα ἀπὸ τὰ μυστήρια τῆς ἁγίας μας Ἐκκλησίας. Οἱ πατέρες λένε, ὅτι ὅπως ὁ ἥλιος περνάει τὸ τζάμι καὶ φωτίζει τὸ δωμάτιο ἀλλὰ τὸ τζάμι δὲν σπάει, ἔτσι καὶ τὸ Πνεῦμα τὸ ἅγιο πέρασε ἀπὸ τὸ πάναγνο σῶμα τῆς ὑπεραγίας Θεοτόκου, τὸ ὁποῖο ἦταν κρύσταλλος ἁγνότητος, καὶ δὲν ἔφερε καμμία ζημία στὴν παρθενία της. Παρθένος, ἐ­παναλαμβάνω, πρὸ τοῦ τόκου, κατὰ τὸν τόκον, καὶ μετὰ τὸν τόκον, δηλαδὴ ἀειπάρθενος. Αὐτὸ σημαίνει, ὅτι ἀπὸ τὴν ἡμέρα τῆς γεννήσεώς της μέχρι τὴν ἡμέρα τῆς ἁγίας κοιμήσεώς της ὑπῆρξε παρθένος. Μοναδικὸ ὑπόδειγμα καὶ πρότυπο παρθενικῆς ζωῆς. Αὐτὸ κηρύττει ἡ Ἐκκλησία μας, ἡ ὁποία ἐγκωμιάζει τὴν Θεοτόκο Μαρία, στηλιτεύει δὲ καὶ ἀφορί­ζει ὅλους τοὺς αἱρετικοὺς ποὺ δὲν παραδέχονται τὴν ἀειπαρθενία της.
Τότε γιατί ὁ Ἰάκωβος ὀνομάζεται «ἀδελφό­θεος»; Ὀνομάζεται ἀδελφόθεος, διότι κατὰ τὴν παράδοσι τῆς Ἐκκλησίας μας ὁ δίκαιος Ἰ­ωσήφ, ὁ μνηστὴρ τῆς ὑπεραγίας Θεοτόκου, ἀ­πὸ προηγούμενο γάμο εἶχε ἀποκτήσει τέσσε­ρα ἀγόρια, καὶ ἕνα ἀπὸ αὐτὰ εἶνε ὁ Ἰάκωβος. Καὶ ἐπειδὴ κατὰ τὸ Μωσαϊκὸ νόμο ὁ ἀρραβω­νιαστικὸς ἐθεωρεῖτο ἄνδρας τῆς μνηστευμένης, γι᾿ αὐτὸ ὁ υἱός του Ἰάκωβος, ὡς ἀδελφὸς κατὰ τὸ νόμο τοῦ Θεανθρώπου Ἰησοῦ Χριστοῦ, ὀνομάζεται καταχρηστικῶς «ἀδελφόθεος».

* * *

Ὁ ἅγιος Ἰάκωβος ἦταν εὐγενὴς ὕπαρξις. Εἶ­χε μεγάλη ἀγάπη στὸ Θεό. Ἔφτασε σὲ μεγά­λα ὕψη ἀρετῆς. Ἦταν ἄνθρωπος τῆς ἀδιαλεί­πτου προσευχῆς, ὅπως λέει ὁ ἀπόστολος Παῦ­λος (βλ. Α΄ Θεσ. 5,17). Ἀπὸ τὶς πολλὲς γονυκλισίες τὰ γόνατά του εἶχαν κάνει κάλους, ὅπως τῆς καμήλας ποὺ διαρκῶς γονατίζει γιὰ νὰ τὴ φορτώνουν. Read more »

ΓIA THN OPΘOΔOΞIA KAI THN EΛΛAΔA

Kάτω Πεύκη Aττικής 3 Iουλίου 1985

Aκρίτα Γέροντα Αυγουστίνε,

Tο Iωβηλαίο σας το πληροφορήθηκα κατόπιν εορτής, από την «Σπίθα». Θα ερχόμουν. Έμαθα όμως ότι χιλιάδες πιστοί έφτασαν εκεί πάνω, στην Φλώρινα, που εκάλυψαν τις ελλείψεις. Σας εύχομαι, λοιπόν, μακροημέρευση και υγεία. Διαγράψατε μακρινή, δημιουργική, αλλά μαρτυρική πορεία ενός μεγάλου ιεραποστόλου και εθναποστόλου. Mέγα έργο επιτελέσατε και επιτελείτε, έργο πνευματικό, γι’ αυτό και βαθειά ριζωμένο στη γη και στη ψυχή των Eλλήνων. Eργαστήκατε και ζήσατε κοντά στο λαό σε εποχές δύσκολες για το έθνος μας. Άλλοι καπηλεύονται και εξαργυρώνουν ακριβά τις εποχές αυτές και την δήθεν προσφορά τους. Δεν αποτελεί τούτο έκπληξη καθότι…ελληνικό. Διωχθήκατε ένεκεν του λαού και πολλά, πικρότατα ποτήρια ήπιατε. Kαι μπορεί το τελευταίο να μη το ήπιατε ακόμα(*). Σεις είμαι βέβαιος, ότι το περιμένετε πάντοτε. Mάθατε πιά. Συνηθίσατε. Για την Oρθοδοξία και την Eλλάδα, το γνωρίζω, ότι δεν θα το αρνηθείτε ποτέ. Γιατί είσθε στόφα μάρτυρος. Σας προσκυνώ και επικαλούμαι την ευλογία σας.

K. Σαρδέλης
Δημοσιογράφος

• —————-
  (*) Ὁ λόγος αὐτος τοῦ διακεκριμένου δημοσιογράφου, λές και ἦταν προφητικός. Τα πικρότερa ποτήρια τα ήπιε ὁ π. Αὐγουστινος στα γεράμματά του, από τὰ «δῆθεν πνευματικά το τέκνα, που ήθελαν να ἀρπάξουν το δεσποτικό ἀξίωμα.
  http://www.augoustinos-kantiotis.gr/?p=25004

Μια παρατηρηση στο παρακατω κειμενο

Μή παραξενευεστε για το αἰρετικο συλλειτουργο και για την παρουσία τοῦ Νέας Κρηνης και Καλαμαριας Ιουστινο Μπαρδακα σ᾽ αὐτό. Μετά την εισήγησή του για το αυτοκέφαλο της Ψευτοεκκλησίας κέρδισε ἕνα ταξιδάκι στη Γαλλία. Το καλοκαιρι πηγε για 20 μέρες στο Βόσπορο. Ζῆ συνεχως με τραπεζωματα, ἐκδρομες, γιορτές και πανηγυρια! Δεν χαλοῦν αὐτοί την ζαχαρένια τους για την Ορθόδοξη Εκκλησία τῆς Οὐκρανίας. Ὁ Γέροντας Μητροπολίτης Φλωρίνης π. Αὐγουστῖνος Καντιώτης, που πιέζονταν, με αἰσχρό τρόπο, 5 χρόνια, να παραιτηθῆ, για να γίνουν αὐτοὶ ἐπίσκοποι και να ἀποκαντιωποιήσουν την Μητρόπολη·

(Διαβᾶστε ἐδῶ: http://www.augoustinos-kantiotis.gr/?p=25004) ἔλεγε:

 «Τα δάκρυα τοῦ ἐπισκόπου, δεν θα τους βγοῦν σε καλό». Φυσικό ἀκόλουθο τῆς πορείας τους εἶναι τα ἔργα τους.

ΑΝΟΙΧΤΗ ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΠΡΟΣ ΤΟΝ ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΛΑΟ

ΣΧΕΤΙΚΑ ΜΕ ΤΟΝ ΑΡΧΙΕΠΙΣΚΟΠΟ ΙΕΡΩΝΥΜΟ ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΣΥΝ ΑΥΤΩ ΓΙΑ ΤΟ ΟΥΚΡΑΝΙΚΟ

Ιερή αγανάκτηση συνέχει τις καρδιές ημών των Ελλήνων Ορθοδόξων μετά από τη μνημόνευση του σχισματικού Ουκρανίας Επιφανίου όχι μόνο από τον Πατριάρχη Βαρθολομαίο, αλλά και από όλους τους συλλειτουργούντας Αρχιερείς, από τον Αρχιεπίσκοπο Ιερώνυμο έως και τον Νέας Κρήνης και Καλαμαριάς Ιουστίνο, στο Πολυαρχιερατικό συλλείτουργο της 19ης Οκτωβρίου 2019 που τελέστηκε στον Ιερό Ναό της Παναγίας Αχειροποιήτου Θεσσαλονίκης.
Ιερή αγανάκτηση συνέχει τις καρδιές μας για έναν επιπλέον λόγο. Από τους Ιερείς, τους Μοναχούς και τους Λαϊκούς που ήταν παρόντες στον Ιερό Ναό της Παναγίας Αχειροποιήτου Θεσσαλονίκης κατά την ιερή ώρα της Θείας Λειτουργίας δεν ακούστηκε ούτε ένα «αίσχος»! Αυτό μας λυπεί ακόμη περισσότερο – ως λαϊκά μέλη της Μίας Αγίας Ορθόδοξης Εκκλησίας της Ελλάδος της Μητροπόλεως Φλωρίνης – διότι η οργή του Θεού δεν χτυπάει μόνο την ασέβεια των Αρχιερέων αλλά και την δήθεν ευσέβεια του λαού, δηλαδή των Κληρικών και των Λαϊκών που κοινωνούν με «ακοινώνητους». Read more »