ΤΟ ΚΑΡΝΑΒΑΛΙ
Αποσπάσματα της ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΗΣ ΣΠΙΘΑΣ
Του Μητροπολίτου Φλωρίνης π. Αυγουστίνου
Ἔφθασαν, φίλοι ἀναγνῶσται, ἔφθασαν αἱ προφητευμέναι ἡμέραι, κατὰ τὶς ὁποῖες οἱ ἄνθρωποι θὰ εὔχονται νὰ μὴ ἔχουν οὔτε μάτια, οὔτε αὐτιά, γιὰ νὰ μὴ βλέπουν καὶ νὰ μὴ ἀκούουν τὰ φρικτὰ θεάματα καὶ ἀκροάσματα, τοὺς ἐξωφρενισμοὺς ἑνὸς κόσμου ποὺ ἀποστάτησε ἀπὸ τὸν Κύριο καὶ συνεχῶς καταρρέει, βυθιζόμενος στὸν πολιτισμὸ τῶν Σοδόμων καὶ Γομόρρων…
Ἦτο ἐποχὴ ποὺ ὁ ἀληθινὸς Θεὸς ἦτο ἄγνωστος. Ὑπῆρχε βωμός στὴν Ἀθήνα «τῶ ἀγνώστω Θεῶ». Στὸ σκοτάδι βρισκόταν ἡ ἀνθρωπότης. Μεσάνυχτα εἶχεν ὁ κόσμος. Εἴδωλα παντοῦ. Τρομακτικὴ ἄγνοια ἐπικρατοῦσε. Δεισιδαιμονία, εἰδωλολατρεία ἐβασίλευε. Τὰ πάντα, καὶ τὰ ρυπαρότερα τῶν ζώων καὶ τὰ εὐτελέστερα τῶν ἀντικειμένων, τὰ πάντα εἶχον θεοποιηθῆ. Καὶ αὐτὰ τὰ πάθη τοῦ ἀνθρώπου ἐθεοποιήθηκαν. Ἡ μέθη εἶχε Θεὸν τὸν Βάκχον. Ἡ κλοπὴ τὸν Ἑρμῆν. Ἡ ἀκολασία τὴν Ἀφροδίτην. Ἡ μοιχεία τὸν Δία. Ἡ ἀγρία ἐκδίκησις τὸν Ἄρην… Φαντασθῆτε! Οἱ Θεοὶ προστάται τῆς κακίας, τῆς ἀνηθικότητος. Καὶ ἀνάλογος πρὸς τὴν ἠθικὴν τῶν θεῶν, βεβαίως ἦτο καὶ ἡ λατρεία, ἡ ὁποία ἀπεδίδετο εἰς τοὺς θεοὺς απὸ τοὺς ἀρχαίους. Κατὰ τὴν ἡμέραν π.χ., κατὰ τὴν ὁποίαν ἑώρταζεν ὁ Βάκχος, κατὰ τὴν ἑορτὴν τῶν Βακχείων, οἱ ἑορτασταὶ ἔκαμνον πομπήν, ξεκινοῦσαν ἀπὸ τὸν Ναὸν τοῦ Βάκχου φοροῦσαν προσωπίδας, κρατοῦσαν αἰσχρὰ σύμβολα, ἀναμιγνύονταν ἄνδρες καὶ γυναίκες, ἐκραύγαζον, ἐβωμολόχουν, τραγουδοῦσαν τὰ πλέον ἀηδῆ ἀσματα, διήρχοντο τὰς ὁδοὺς καὶ τὶς πλατείας, περιέπαιζον τοὺς διαβάτας, ἐχόρευαν, μεθούσαν, ἐκυλίοντο εἰς τοὺς δρόμους, ἀσχημονοῦσαν, … ἔπραττον καὶ ἔλεγον κατὰ τὴν ἑορτὴν τοῦ θεοῦ των «ὅσα αἰσχρὸν ἐστὶ καὶ λέγειν»….
Τὴν συνέχεια:
http://www.augoustinos-kantiotis.gr/?p=45644#more-45644
14 Τυρρηνοί :
ΑΠΟΚΡΙΕΣ ΣΤΗΝ ΔΥΤΙΚΗ ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ
Η ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΤΗΣ ΔΙΟΝΥΣΙΑΚΗΣ ΛΑΤΡΕΙΑΣ & Η ΣΧΕΣΗ
ΤΗΣ ΑΔΕΛΦΟΚΤΟΝΙΑΣ ΤΩΝ ΚΑΒΕΙΡΩΝ ΜΕ ΤΗΝ ΔΙΑΔΟΣΗ ΤΗΣ ΣΤΗΝ ΤΥΡΡΗΝΙΑ
Σταυρος Π. Καπλάνογλου
Από τότε που θυμάμαι τον εαυτό μου, όλες οι πληροφορίες που έφταναν, συνέδεαν τις γιορτές της αποκριάς στην Κοζάνη και όχι μόνον, με την Διονυσιακή λατρεία της αρχαιότητος και πάντοτε, έντονη ήταν η αντίδραση της Εκκλησίας στην πραγματοποίηση των διάφορων εκδηλώσεων .
Έτσι, ξεκινώντας την αναζήτηση του Θρησκευτικού πιστευω των Τυρρηνών αναζητήσαμε τους θεούς και τις εκδηλώσεις που θα μπορούσαν να συνδέσουν το τότε με το σήμερα.
Διαπιστώσαμε ότι για δυο τουλάχιστον θεούς, τη Θεά Κυβέλη [Ρέα] και τον Διόνυσο, αλλά και σε δυο, κατ΄άλλους, τρεις, σχετικά, αγνώστους θεούς, τους Κάβειρους να υπάρχουν παραπλήσιες εκδηλώσεις αλλά και ευρήματα λατρείας.
Κοινά η λατρεία της φωτιάς και το άναμμα της, κοινοί οι χοροί γύρω από αυτούς, και η αθυροστομία, που έχει σχέση με την γενετήσια πράξη,κοινός ο στόχος η ευγονία, η γονιμότητα ανθρώπων, ζωών και φυτών. Ακόμη βρεθηκαν αρχαιολογικές ενδείξεις για ύπαρξη ιερού στην Άνω Κώμη του Διονύσου και τις Κυβέλης στην Ποντοκώμη, στο Βελβενδό και ανάγλυφα και αγαλματίδια στο Δρέπανο τον Άγιο Δημήτριο, στην Ξηρολίμνη Αλλά εκείνο το οποίο συνηγορεί για την λατρεία των 3 μικρών θεών των Καβείρων, είναι το πνεύμα της λατρείας τους στις σημερινές εκδηλώσεις που είναι έντονο καιδιάχυτο.
Οι θεοί αυτοί συνδεόταν άμεσα με τους προαναφερόμενους θεούς. Κάτι τέτοιο φυσικά είδαμε και σε άλλες περιοχές στην Ελλάδα αλλά, εκείνο που ξεχωρίζει στη Δυτ. Μακεδονία είναι η έντονη σύνδεση με την παράδοση. Κυρίως στις απόκριες και όχι κοσμοπολίτικος τρόπος εορτασμού της τύπου Βραζιλιάνικου καρνάβαλου της Πάτρας και άλλων περιοχών.
Ξεκινώντας για σήμερα η αναζήτηση της σύνδεσης των Τυρρηνών και των σημερινών κατοίκων της Δ.Μακεδονίας και σαν συνέχεια της προηγούμενης δημοσίευσης που αναφερθήκαμε στον γεννήτορα των Καβείρων, τον Καδμήλο τον Ερμή εκ Τυρρηνίας θα σταθούμε σε ένα στοίχο του Κλημάτων του Αλεξανδρινού που εζησε τον 2ο αιώνα μ.Χ στο έργο του ο Προτρεπτικός ΙΙ,19, 1.3.4
Ο Κλήμης ο Αλεξανδρεύς ή Κλήμης ο Αλεξανδρινός Δίδαξε ως δάσκαλος στην Αλεξάνδρεια αφού πρώτα μεταστράφηκε στον Χριστιανισμό θεωρείται ένας από τους μεγαλύτερους εκκλησιαστικούς Πατέρες. Read more »