«Χαιρε, το ανθος της αφθαρσιας· χαιρε, το στεφος της εγκρατειας» (Ακαθ. υμν. Ν1)
Περίοδος Δ΄ – Ἔτος ΛΣΤ΄
Φλώρινα – ἀριθμ. φύλλου 2169
Γ΄ Στάσις Χαιρετισμῶν
Του Μητροπολίτου Φλωρίνης π. Αυγουστινου
Ενα ανθος αμαραντο
«Χαῖρε, τὸ ἄνθος τῆς ἀφθαρσίας·
χαῖρε, τὸ στέφος τῆς ἐγκρατείας» (Ἀκάθ. ὕμν. Ν1)
Καὶ πάλι, ἀγαπητοί μου, βρισκόμαστε ἐδῶ, γιὰ νὰ παρακολουθήσουμε τὴν Γ΄ (τρίτη) στάσι τοῦ Ἀκαθίστου ὕμνου. Ὅπως ἔχουμε πεῖ καὶ ἄλλοτε, ὀνομάζεται Ἀκάθιστος ὕμνος, διότι οἱ πρόγονοί μας, οἱ κάτοικοι τῆς Κωνσταντινουπόλεως, ὕστερα ἀπὸ τὴ θαυμαστὴ νίκη ἐναντίον τῶν βαρβάρων, πῆγαν σύσσωμοι στὴν ἐκκλησία καὶ ἐκεῖ ὅλη τὴ νύχτα δὲν κάθησαν καθόλου, ἀλλὰ ὕμνησαν ὄρθιοι τὴν ὑπεραγία Θεοτόκο ὡς ἀρχιστράτηγο καὶ προστάτη τοῦ γένους μας.
Εἶνε ὡραῖος ὁ Ἀκάθιστος ὕμνος. Τὸν ψάλλει ἡ Ἐκκλησία τὶς Παρασκευὲς τῆς Μεγάλης Τεσσαρακοστῆς στοὺς ναούς· ἀλλὰ καὶ στὰ σπίτια πολλοὶ πιστοὶ ἔχουν συνηθίσει νὰ τὸν διαβάζουν κάθε βράδυ προτοῦ νὰ κοιμηθοῦν ὡς προσευχὴ πρὸς τὴν Παναγία. Τώρα, μὲ τὴ βαθμιαία ἀπομάκρυνσι ἀπὸ τὴ γλῶσσα τῶν πατέρων μας, παρουσιάζεται δυσκολία στὴν κατανόησί του γλωσσικῶς, γι᾽ αὐτὸ ἀπὸ ἐτῶν σπουδαῖοι ἐργάται τῆς Ἐκκλησίας συντάσσουν σχετικὰ βοηθήματα. Γνωστὸ εἶνε τὸ ἐγκόλπιο μὲ τίτλο «Ὁ Ἀκάθιστος ὕμνος μετὰ ἑρμηνείας» τοῦ ἀειμνήστου ἀρχιμανδρίτου π. Ἐπιφανίου Θεοδωροπούλου, ὁ ὁποῖος τὸν ἔχει ἀποδώσει σὲ λαϊκὴ γλῶσσα· σᾶς τὸ συνιστῶ.
Ἀπὸ τὰ ἐγκώμια τοῦ Ἀκαθίστου ποὺ ἀκούσαμε ἀπόψε, ἂς ποῦμε λίγα λόγια στὰ δύο πρῶτα «χαῖρε» τοῦ ψηφίου Νῦ, τὰ ὁποῖα λένε·
«Χαῖρε, τὸ ἄνθος τῆς ἀφθαρσίας·
χαῖρε, τὸ στέφος τῆς ἐγκρατείας» (Ἀκάθ. ὕμν. Ν1).
Ἐγκωμιάζει τὴν Παναγία ὡς ἄφθαρτο καὶ ἀμάραντο ἄνθος, καὶ ὡς στεφάνι καὶ ἐπιβράβευσι τῆς ἐγκρατείας καὶ παρθενίας.
* * *
Ἡ Παναγία, ἀγαπητοί μου, ὡς γυναίκα εἶνε μοναδικὴ στὸν κόσμο. Ξεπέρασε ὄχι μόνο ὅλους τοὺς ἀνθρώπους ἀλλὰ καὶ αὐτοὺς τοὺς ἀγγέλους καὶ ἀρχαγγέλους. Read more »