Κυριακὴ Α΄ Νηστειῶν

ΟΜΙΛΙΑ ΤΟΥ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΟΥ ΦΛΩΡΙΝΗΣ
π. ΑΥΓΟΥΣΤΙΝΟΥ ΚΑΝΤΙΩΤΟΥ

ΤΙ ΕΙΝΑΙ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑ (Α΄)

(ἱερὰ παράδοσις & θεία εὐχαριστία)

Σήμερα ἑορτή, ἀγαπητοί μου· εἶνε μία ἀπὸ τὶς λαμπρότερες ἑορτὲς τῆς Ἐκκλησίας μας, Κυριακὴ τῆς Ὀρθοδοξίας.
Τί εἶνε ἡ Ὀρθοδοξία; Θὰ προσπαθήσω νὰ σᾶς δώσω μιὰ εἰκόνα της.

* * *

1. ΙΕΡΑ ΠΑΡΑΔΟΣΙΣ. Ἂν ὑπάρχῃ μιὰ λέξι ποὺ χαρακτηρίζει τὴν Ἐκκλησία μας, εἶνε ἡ λέξι παράδοσις. Ὀρθοδοξία ἴσον παράδοσις.
Τί θὰ πῇ παράδοσις; Ὑποθέστε, ὅτι ἕνας ἔ­χει ἕνα θησαυρό, ἀπὸ 100 πολύτιμα πε­­τράδια, καὶ τὰ ἐμπιστεύεται σὲ καθένα ἀ­πὸ μᾶς καὶ μᾶς λέει· Πάρτε αὐτὰ τὰ πετράδια καὶ νὰ προσέξτε νὰ τὰ φυλάξετε· θὰ ἔρ­θω πάλι νὰ τὰ παραλάβω· δὲν πρέπει νὰ λεί­πῃ οὔ­τε ἕνα· ἑκατὸ σᾶς ἔδωσα, ἑκατὸ θὰ μοῦ πα­ραδώσετε. Προσέ­­ξτε ἀκό­μη νὰ μὴ ἀντικαταστήσετε ἕνα πραγμα­τικὸ πε­τρά­δι μὲ κάποιο ψεύτικο… Παραβολι­κὸς ὁ λό­γος· θησαυρὸς ἀνεκτίμητος εἶνε ἡ Ὀρθο­δοξία. Πετράδια ποὺ ἀστράφτουν εἶ­νε ἡ διδα­σκαλία της. Καὶ φύλακας, στὸν ὁ­ποῖον ὁ Κύρι­ος ἔχει ἐμπιστευθῆ αὐτὸ τὸ θησαυρό, εἴμαστε ὅλη ἡ Ἐκκλησία, κλῆρος καὶ λαός, καὶ μάλιστα ὁ λαός· αὐτὸς εἶ­νε ὁ φύλακας τῆς Ὀρθοδοξίας. Πρέπει νὰ προσέ­ξουμε τὸ θησαυρό μας. Γι᾿ αὐ­τὸ ὁ ἀπόστολος Παῦλος φωνάζει· «Στήκετε, καὶ κρατεῖ­τε τὰς παραδόσεις τὰς ὁποίας ἐδιδάχθη­τε εἴ­τε διὰ λόγου εἴτε δι᾽ ἐπιστολῆς ἡμῶν» (Β΄ Θεσ. 2,15).
Νὰ φοβούμεθα κρατώντας τὸν πολύτιμο θησαυρό. Ὅπως ἕνα παιδάκι ποὺ ἡ μητέ­ρα τοῦ δίνει ἕνα χρυσὸ νόμισμα κι αὐτὸ τὸ κάνει κομ­πόδεμα, καὶ προσέχει μὴν τὸ χάσῃ, ἔτσι κ᾽ ἐμεῖς αὐτὸ ποὺ μᾶς παρέδωσαν γενεὲς γενεῶν νὰ τὸ κρατήσου­με πολὺ προσεκτικά. Νὰ ἀγρυπνοῦ­με, μήπως μία γενεὰ παραδώσῃ στὴν ἄλλη κάτι λιγώτερο ἀπ᾿ ὅ,τι παρέλαβε. Ἂν ἡ δική μας γενεὰ ἀ­πὸ τὰ 100 πετράδια παραδώσῃ στὴν ἄλ­λη 99, ἡ ἄλλη γενεὰ θὰ παραδώσῃ στὴν ἑπομένη 98, ἡ ἄλλη γενεὰ θὰ παραδώσῃ 97 κ.ο.κ.. Ξέρετε ποῦ θὰ φθάσουμε ἔτσι; Ἀφαιρώντας ἕνα – ἕ­να τὰ πετράδια ἀπ᾿ αὐτὸ τὸ στέμμα τῆς Ὀρ­θοδοξίας, θὰ φθάσουμε σὲ μία γενεὰ μακρι­­νὴ στὴν ὁ­ποία θὰ λεγώμαστε ὀρθόδοξοι ἀλλὰ δὲν θὰ εἴ­μαστε πλέον ὀρθόδοξοι. Νά ἔχουμε ἐπίσης φόβο μήπως κάποια γενεὰ παραδώσῃ στὴν ἄλλη κάτι διαφορετικὸ ἀπ᾽ ὅ,τι παρέλαβε, μήπως γίνῃ νοθεία τοῦ ἀληθινοῦ πνεύμα­τος τοῦ εὐαγγελίου τῆς Ἐκκλησίας μας.
Οἱ ὀρθόδοξοι πιστεύουμε σὲ ὅ,τι παρέλαβαν καὶ δίδαξαν οἱ ἅγιοι πατέρες· ἡ Ἐκκλησία μας εἶνε Ἐκκλησία τῶν πατέρων. Πιστεύουμε σ᾽ αὐτὰ ποὺ οἱ πατέρες παρέλαβαν ἀπὸ τοὺς ἀ­ποστόλους, σ᾿ αὐτὰ ποὺ οἱ ἀπόστολοι παρέλα­βαν ἀπὸ τὸ Χριστό, σ᾽ αὐτὰ ποὺ ὁ Χριστὸς παρέ­λαβε ἀπὸ τὸν οὐράνιο Πατέρα. Ἀ­πὸ ᾽κεῖ ἀρ­χίζει ἡ παράδοσις, ἐκεῖ εἶνε ὁ πρῶ­τος κρίκος. Ὅπως ὁ πολυέλεος –ποὺ ἔχει συμβολισμό– κρέ­μεται ἀ­πὸ μιὰ ἁλυσί­δα, τῆς ὁποί­ας ὁ πρῶτος κρί­κος εἶνε πιασμένος ἐπάνω στὸν τροῦλλο, ἔτσι καὶ ἡ παράδοσις εἶνε μία σειρὰ κρίκων, χρυσῆ ἁ­λυσίδα μὲ πολλοὺς κρίκους. Ὁ πρῶτος κρίκος εἶνε ἡ ἁγία Τριάς, ὁ Υἱὸς τοῦ Θεοῦ, καὶ ἀπὸ ᾽κεῖ κατόπιν κατεβαίνουμε· ἀκολουθοῦν οἱ ἀπόστο­λοι, μετὰ οἱ πατέρες, καὶ προχωρώντας φθάνουμε ἕως ἐ­μᾶς, μέχρι τὴ γενεά μας. Χρειάζεται μεγάλη προσοχὴ νὰ μὴν ἀδυνατίση καὶ νὰ μὴ σπάσῃ κανένας κρίκος, νὰ μὴ γίνῃ ἀλ­λοίωσις τῆς διδασκαλίας ποὺ παραλάβαμε.
Ἡ Ὀρθοδοξία εἴπαμε εἶνε θησαυρός, εἶ­νε χρυσός. Καὶ ἔτσι, σὰν χρυσὸ νόμισμα, κυκλοφορεῖ στὸν κόσμο διὰ μέσου τῶν γενεῶν. Ἀλ­λὰ στὴν ἀγο­ρὰ κοντὰ στὰ γνήσια χρυσᾶ νομίσματα κυκλο­φοροῦν καὶ κίβδηλα, κάλπικα. Ἢ μπορεῖ κάποιοι ἀπατεῶνες μὲ μιὰ λίμα νὰ φθεί­ρουν ἕνα χρυσὸ νόμισμα ἀφαιρώντας κάτι ἐ­λάχιστο ἀ­πὸ τὴν ἀξία του. Γι᾽ αὐτὸ βρέθηκε μη­χά­νημα, μέσα στὸ ὁποῖο ῥίχνουν ὅλα τὰ νομίσμα­τα, κι αὐτὸ κάνει ἔλεγχο· κρατάει ὅσες λίρες εἶνε γνήσιες, καὶ ὅσες ἔχουν καὶ τὴν ἐλάχι­στη φθορὰ τὶς πετάει ἔξω. Ἔτσι καὶ ἡ Ὀρθο­δο­ξία· δοκιμάζει ποιά διδασκαλία ξεφεύγει ἀπὸ τὴν παράδοσι καὶ τὴν ἀπορρίπτει καὶ ποιά εἶνε σύμφωνη καὶ τὴν κρατάει, κατὰ τὸ λόγο τοῦ Παύ­λου «Στήκετε, καὶ κρατεῖτε τὰς παραδόσεις…».

2. ΘΕΙΑ ΕΥΧΑΡΙΣΤΙΑ. Ἡ Ὀρθοδοξία, ἀγαπητοί μου, θεωρεῖ τὸν λόγο – τὸ κήρυγμα οὐσιῶ­δες στὴ ζωή της· γι᾿ αὐτὸ ἐ­πά­νω στὴν ἁγία τρά­πεζα ὑπάρχει τὸ Εὐαγγέλιο. Τὸ κέντρο ὅμως τοῦ βάρους πέφτει στὴ μυσταγωγία. Εἶνε μυσταγωγικὸς ὁ χαρακτήρας τῆς Ἐκκλησίας. Ἡ καρδιὰ τῆς Ὀρθοδοξίας μας, ποὺ μεταδίδει τὸ αἷμα σὲ ὅλο τὸ σῶμα, εἶνε τὸ ἁγιώτατο καὶ ὑπερφυέστατο μυστήριο, ὁ μυστικὸς δεῖπνος· τὸ σῶμα καὶ τὸ αἷμα τοῦ Χριστοῦ, τὸ «Λάβετε, φάγετε…» – «Πίετε ἐξ αὐτοῦ πάντες…» (Ματθ. 26,26-27. Μᾶρκ. 14,22-23), τὸ ποτήριον τῆς καινῆς διαθήκης (Λουκ. 22,20. Α΄ Κορ. 11,25).
Ἐν ἀντιθέσει μὲ τοὺς προτεστάντες, ποὺ δὲν πιστεύουν στὸ μυστήριο ἀλλὰ θεωροῦν τὰ τελούμενα ὡς σύμβολα καὶ σκιὲς καὶ ἀνάμνησι, κ᾽ ἐν ἀντιθέσει μὲ τοὺς παπικούς, ποὺ δὲν κοινωνοῦν ὅλοι παρὰ μόνο οἱ κληρικοὶ ἀ­πὸ τὸν οἶνο καὶ τὸν ἄρτο, ἡ Ἐκκλησία μας εἶ­νε ἡ μόνη ποὺ κοινωνεῖ ὅλο τὸ λαό της καὶ ἀ­πὸ τὸ σῶμα καὶ ἀπὸ τὸ αἷμα τοῦ Χριστοῦ.
Ἡ θεία λειτουργία εἶνε ὁ πνευματικὸς ἥλιος ποὺ ζωογονεῖ ὁλόκληρη τὴν Ἐκκλησία μας. Γιὰ νὰ τὴν ἐξηγήσουμε θὰ χρειάζονταν πολλὰ κηρύγματα· μιὰ εἰκόνα της ἁπλῶς θὰ δώσω. Ἡ θεία λειτουργία εἶνε μιὰ περίληψις καὶ ἔκ­φρασις τοῦ ὅλου μυστηρίου τῆς θείας οἰκονο­μίας. Ἀρχίζει ἀπὸ τὴ Βηθλεέμ, ἀπὸ τὸ «Δόξα ἐν ὑψίστοις Θεῷ…» (Λουκ. 2,14), καὶ φθάνει μέχρι τὴν Ἀ­νάληψι, μέχρι τὸν οὐρανό, πέρα ἀπὸ τὸν οὐ­ρα­νό. Ἂν προσέξατε, ἀπὸ τὸ «Εὐλογημένη ἡ βα­σιλεία…» μέχρι τὸ «Δι᾿ εὐχῶν τῶν ἁγίων πατέ­ρων…» τρεῖς φορὲς βγαίνει ὁ ἱερεὺς ἀπὸ τὸ ἱ­ερὸ βῆμα. Τὴ μία βγαίνει ὑψώνοντας τὸ Εὐαγ­γέλιο στὴν λεγομένη μικρὰ εἴσοδο. Τί εἶνε ἡ μι­κρὰ εἴσοδος; εἶνε ἡ ἔλευσις τοῦ Χριστοῦ στὸν κόσμο ὡς διδασκάλου· εἰκονίζει τὸ ὅτι ὁ Χριστὸς ἔρχεται στὸν κόσμο ὡς κῆρυξ τῶν αἰωνί­ων ἀληθειῶν. Γι᾿ αὐτὸ λέει «Σοφία· ὀρθοί» καὶ κατόπιν «ἀκούσωμεν τοῦ ἁγίου Εὐαγγελίου». Ἡ δεύτερη φορὰ εἶνε ὅταν ἀνοίγει ἡ θύρα γιὰ τὴν λεγομένη μεγάλη εἴσοδο· τότε ἐξέρχεται ὁ Χριστὸς ὄχι πλέον ὡς διδάσκαλος, ἀλλὰ ὡς ἀρχιερεὺς καὶ ὡς «ὁ Βασιλεὺς τῶν ὅλων». Ἡ μεγάλη εἴσοδος στὴν ὁποία ὁ ἱερεὺς κρατάει τὰ τίμια δῶρα ποὺ θὰ μεταβληθοῦν σὲ σῶμα καὶ αἷμα Χριστοῦ, εἶνε ἡ πορεία πρὸς τὸν Γολγοθᾶ· ἔρχεται ὁ Χριστὸς γιὰ νὰ προσφέρῃ τὴ θυσία ποὺ τώρα τελεῖται ἀναιμάκτως. Καὶ ἡ τρίτη φορὰ εἶνε ὅταν ἔχει τελεσθῆ τὸ μυστήριο καὶ τότε πλέον κρατώντας τὰ ἅγια, τὸ ποτήριο μὲ τὸ σῶμα καὶ τὸ αἷμα τοῦ Χριστοῦ, ἀ­νοίγει τὰ βημόθυρα καὶ λέει· «Μετὰ φόβου Θεοῦ, πίστεως καὶ ἀγάπης προσέλθετε». Ἡ θυσία ἐτελέσθη· δεῦτε πάντες τρυφήσατε, «πάντες ἀπολαύσατε τοῦ συμποσίου τῆς πίστεως» (κατηχ. λόγ. Πάσχα), «Λάβετε, φάγετε…».
Ἡ θεία λειτουργία ἔχει μεγαλοπρέπεια ἀ­φάνταστη. Ἀλλὰ ποιός τὴν αἰσθάνεται; Τὴν ἔ­χουμε συνηθίσει, ὅπως ἔχουμε συνηθίσει καὶ τὸν ἥλιο, καὶ δὲν αἰσθανόμεθα τὸ μυστήριο. Καὶ ἡ συνήθεια καταστρέφει τὸν θαυμασμό. Γιὰ νὰ σᾶς δείξω τί δύναμι ἔχει ἡ θεία λειτουργία, θὰ σᾶς φέρω ἕνα παράδειγμα.
Πρὶν χίλια χρόνια τὸ μεγάλο ἔθνος τῶν ῾Ρώ­σων ζοῦσε στὸ σκοτάδι, ἦταν εἰδωλολάτρες. Τότε ὁ βασιλιᾶς τους Βλαδίμηρος κάλεσε τοὺς ἐπιτελεῖς του καὶ λέει· Θὰ πᾶτε στὰ κέντρα τῶν διαφόρων θρησκειῶν καὶ θὰ δῆτε ποῦ εἶ­νε ἡ καλύτερη θρησκεία. Ἔτσι αὐτὴ ἡ πρεσβεία ἔφθασε καὶ στὴν Κωνσταντινούπολι. Ἦταν Κυ­ριακή. Στὸ ναὸ τῆς Ἁγίας Σορίας λειτουργοῦ­σε ὁ πατριάρχης μὲ ὅλο τὸ ἱερατεῖο, παρίστα­το ὁ αὐτοκράτωρ, ἡ βασίλισσα, οἱ πρίγκιπες καὶ ἀξιωματοῦχοι καὶ λαὸς πολύς. Μπῆκαν μέ­σα οἱ ξένοι, στάθηκαν καὶ ἄκουσαν τὴν ψαλμῳ­δία, εἶδαν τὸ δεσπότη μὲ τὰ ἄμφια καὶ τὸν αὐ­τοκράτορα, εἶδαν τὸ ναὸ μὲ τὸν τροῦλλο καὶ τὸ φῶς νὰ μπαίνῃ ἀπ᾽ τὰ παράθυρα, μὰ πα­ραπάνω ἀπ᾽ ὅλα τοὺς ἔκανε ἐντύπωσι ἡ εὐλάβεια καὶ κατάνυξι ποὺ ἐπικρατοῦσε στὸ ἐκκλη­σίασμα. Ὅταν βγῆκαν ἔξω, αὐτοὶ οἱ βάρβαροι ἦταν πλέον ἄλλοι ἄν­θρωποι. Γύρισαν στὴ ῾Ρω­σία καὶ εἶπαν· Πήγαμε παντοῦ, ἀλλὰ πουθενὰ δὲ βρήκαμε θρησκεία ἀνώτερη ἀπὸ αὐτὴν ποὺ λατρεύεται μέσα στὴν Ἁγια-Σοφιά· αὐτὴ ἡ θρη­σκεία εἶνε ἡ πιὸ ὑπέροχη· ἐκεῖ πραγματι­κὰ λατρεύεται ὁ ἀληθινὸς Θεός. Ἔτσι ὁ Βλαδίμηρος ἀποφάσισε καὶ οἱ ῾Ρῶσοι βαπτίσθηκαν ὀρθόδοξοι. Ἀπὸ μία λειτουργία ποὺ παρακολούθησαν στὸ ναὸ τῆς Ἁγίας Σοφίας! Τέτοια δύναμι ἔχει ἡ θεία λειτουργία.
Τώρα τελευταῖα ἀρχίζουν τὰ λειτουργικά βιβλία μας (Παρακλητική, Μηναῖα, Τριῴδιο κ.λπ.) νὰ τὰ μεταφράζουν στὴν Ἀμερική, στὴν Αὐστραλία, στὴν Ἀφρική. Γιατὶ δὲν ὑπάρχουν ὡραιότερα τραγούδια· δὲν τὰ ἔφτειαξαν ἐπιστήμονες στὰ γραφεῖα μὲ τὸ μυαλό, τὰ ἔφτειαξαν ἀσκηταὶ μὲ τὴν καρδιὰ μέσα σὲ σπήλαια.

* * *

Αὐτὴ λοιπὸν εἶνε ἡ Ὀρθοδοξία μας· ἡ ἱερὰ παράδοσις καὶ τὸ θεῖο μυστήριο στὴ θεία λειτουργία. Δὲν τελειώσαμε. Τί εἶνε ἀκόμα ἡ Ὀρ­θοδοξία μας; Θὰ συνεχίσουμε σὺν Θεῷ αὔριο.

(†) ἐπίσκοπος Αὐγουστῖνος

Α΄ μέρος ἀπομαγνητοφωνημένης ὁμιλίας ποὺ ἔγινε στὴν αἴθουσα τοῦ συλλόγου «Τρεῖς Ἱεράρχαι» Ἀθηνῶν τὴν Κυριακὴ 26-2-1961 βράδυ. (ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ)

Η ΑΠΟΣΤΟΛΙΚΗ ΠΕΡΙΚΟΠΗ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ Α` ΝΗΣΤΕΙΩΝ

Προς Εβραίους, κεφ. ΙΑ΄ εδάφια 24-26 και 32-40

24 Πίστει Μωϋσῆς μέγας γενόμενος ἠρνήσατο λέγεσθαι υἱὸς θυγατρὸς Φαραώ, 25 μᾶλλον ἑλόμενος συγκακουχεῖσθαι τῷ λαῷ τοῦ Θεοῦ ἢ πρόσκαιρον ἔχειν ἁμαρτίας ἀπόλαυσιν, 26 μείζονα πλοῦτον ἡγησάμενος τῶν Αἰγύπτου θησαυρῶν τὸν ὀνειδισμὸν τοῦ Χριστοῦ· ἀπέβλεπε γὰρ εἰς τὴν μισθαποδοσίαν.
32 Καὶ τί ἔτι λέγω; Ἐπιλείψει γάρ με διηγούμενον ὁ χρόνος περὶ Γεδεών, Βαράκ τε καὶ Σαμψὼν καὶ ᾿Ιεφθάε, Δαυΐδ τε καὶ Σαμουὴλ καὶ τῶν προφητῶν, 33 οἳ διὰ πίστεως κατηγωνίσαντο βασιλείας, εἰργάσαντο δικαιοσύνην, ἐπέτυχον ἐπαγγελιῶν, ἔφραξαν στόματα λεόντων, 34 ἔσβεσαν δύναμιν πυρός, ἔφυγον στόματα μαχαίρας, ἐνεδυναμώθησαν ἀπὸ ἀσθενείας, ἐγενήθησαν ἰσχυροὶ ἐν πολέμῳ, παρεμβολὰς ἔκλιναν ἀλλοτρίων· 35 ἔλαβον γυναῖκες ἐξ ἀναστάσεως τούς νεκροὺς αὐτῶν· ἄλλοι δὲ ἐτυμπανίσθησαν, οὐ προσδεξάμενοι τὴν ἀπολύτρωσιν, ἵνα κρείττονος ἀναστάσεως τύχωσιν· 36 ἕτεροι δὲ ἐμπαιγμῶν καὶ μαστίγων πεῖραν ἔλαβον, ἔτι δὲ δεσμῶν καὶ φυλακῆς· 37 ἐλιθάσθησαν, ἐπρίσθησαν, ἐπειράσθησαν, ἐν φόνῳ μαχαίρας ἀπέθανον, περιῆλθον ἐν μηλωταῖς, ἐν αἰγείοις δέρμασιν, ὑστερούμενοι, θλιβόμενοι, κακουχούμενοι, 38 ὧν οὐκ ἦν ἄξιος ὁ κόσμος, ἐν ἐρημίαις πλανώμενοι καὶ ὄρεσι καὶ σπηλαίοις καὶ ταῖς ὀπαῖς τῆς γῆς. 39 Καὶ οὗτοι πάντες μαρτυρηθέντες διὰ τῆς πίστεως οὐκ ἐκομίσαντο τὴν ἐπαγγελίαν, 40 τοῦ Θεοῦ περὶ ἡμῶν κρεῖττόν τι προβλεψαμένου, ἵνα μὴ χωρὶς ἡμῶν τελειωθῶσι.

ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΗΣ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑΣ

ΕΡΜΗΝΕΙΑ ΤΗΣ ΑΠΟΣΤΟΛΙΚΗΣ ΠΕΡΙΚΟΠΗΣ ΑΠΟ ΤΟΝ ΙΕΡΟ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟ

Read more »

Του αγίου Πατρός και Διδασκάλου της Εκκλησίας μας, Ιωάννη του Δαμασκηνού

ΛΟΓΟΣ ΑΠΟΛΟΓΗΤΙΚΟΣ
ΠΡΟΣ OΣΟΥΣ ΔΙΑΒΑΛΛΟΥΝ ΤΙΣ ΑΓΙΕΣ ΕΙΚΟΝΕΣ

1. Θα έπρεπε βέβαια εμείς, συναισθανόμενοι πάντοτε την αναξιότητά μας, να σιωπούμε και να εξομολογούμαστε στον Θεό τις αμαρτίες μας, αλλά όταν όλα στον καιρό τους είναι καλά· επειδή όμως βλέπω την Εκκλησία, την οποία ο Θεός έκτισε πάνω στο θεμέλιο των αποστόλων και των προφητών με ακρογωνιαίο λίθο τον Χριστό τον Υιό Του, να βάλλεται, σαν σε θαλάσσια φουρτούνα που υψώνεται με αλλεπάλληλα κύματα, και να ανακατώνεται και να αναταράσσεται από τη βίαιη πνοή των πονηρών πνευμάτων, και τον χιτώνα του Χριστού, τον υφασμένο με τη χάρη του Θεού, Αυτόν που οι απόγονοι των ασεβών θέλουν με αυθάδεια να κομματιάσουν, τον βλέπω να σχίζεται, και το σώμα Του, δηλαδή τον λαό του Θεού και τη θεοπαράδοτη από παλιά διδασκαλία της Εκκλησίας να κατακερματίζεται σε διάφορες δοξασίες, γι’ αυτό θεώρησα πως δεν είναι σωστό να σιωπώ και να δέσω τη γλώσσα μου, φέροντας στη σκέψη μου την απόφαση που απειλεί λέγοντας: «Ἐὰν ὑποστείληται, οὐκ εὐδοκεῖ ἡ ψυχή μου ἐν αὐτῷ· ὁ δὲ δίκαιος ἐκ πίστεώς μου ζήσεται(:εάν κανείς κρύψει κάτι από φόβο και το συγκαλύψει, δεν επαναπαύεται η ψυχή μου σε αυτόν)»[Αββακ.2,4] και «ἐάν ἴδῃς τήν ῥομφαίαν ἐρχομένην και μή ἀναγγείλῃς τῷ ἀδελφῷ σου, ἐκ σοῦ ἐκζητήσω τὸ αἷμα αὐτοῦ (:αν δεις το φονικό μαχαίρι να πλησιάζει και δεν ειδοποιήσεις τον αδελφό σου, θα ζητήσω το αίμα του από σένα)»[Ιεζ. 33,8]. Read more »

Read more »

ΚΥΡΙΑΚΗ Α΄ ΝΗΣΤΕΙΩΝ

Απομαγνητοφωνημένη ομιλία μακαριστού γέροντος Αθανασίου Μυτιληναίου, με θέμα:

«ΜΙΑ ΜΑΤΙΑ ΣΤΟ ΣΥΝΟΔΙΚΟ
ΤΗΣ Ζ΄ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΗΣ ΣΥΝΟΔΟΥ»

[εκφωνήθηκε στην Ιερά Μονή Κομνηνείου Λαρίσης στις 3-3-1996], Β 331

Σήμερα, αγαπητοί μου, πρώτη Κυριακή των Νηστειών, η Εκκλησία μας γιορτάζει την ορθοδοξότητά της. Κατόπιν πολλών κόπων και αγώνων. Γι΄αυτό και την Κυριακή αυτή, την ονόμασε Κυριακή της Ορθοδοξίας. Βέβαια όλαι αι Σύνοδοι συνέβαλαν εις την Ορθοδοξίαν. Όμως κατ’ εξοχήν προβάλλεται η 7η Οικουμενική Σύνοδος, που έλαβε χώρα στη Νίκαια της Μικράς Ασίας, απέναντι από την Κωνσταντινούπολη, το 787, μετά Χριστόν φυσικά, από 24 Σεπτεμβρίου έως 13 Οκτωβρίου.
Το Συναξάριον της ημέρας μάς πληροφορεί: «Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, Κυριακῇ πρώτῃ τῶν Νηστειῶν, ἀνάμνησιν ποιούμεθα τῆς ἀναστηλώσεως τῶν ἁγίων καὶ σεπτῶν Εἰκόνων, γενομένης παρὰ τῶν ἀειμνήστων Αὐτοκρατόρων Κωνσταντινουπόλεως, Μιχαὴλ καὶ τῆς μητρὸς αὐτοῦ Θεοδώρας, ἐπὶ τῆς Πατριαρχείας τοῦ ἁγίου καὶ Ὁμολογητοῦ Μεθοδίου».
Όμως, εκτός του κυρίου θέματος, που ήταν η προσκύνησις ή μη, των αγίων εικόνων, γιατί αυτό ήταν το κύριο θέμα της 7ης Οικουμενικής Συνόδου και μάλιστα της εικόνος του Ιησού Χριστού, διότι εκεί ήταν το επίμαχο θέμα: «Δυνάμεθα να εικονίσουμε το πρόσωπο του Χριστού;» Απάντησις πολύ απλή. Εφόσον έγινε άνθρωπος… Ο Θεός δεν εικονίζεται. Είναι ανεικόνιστος. Αλλά εφόσον ο Υιός έγινε άνθρωπος, εικονίζεται. Read more »

Απο βιβλίο: «ΜΙΑ ΖΩΝΤΑΝΗ ΙΣΤΟΡΙΑ, ο π. Αυγουστίνος
Καντιώτης στην Κοζάνη» Νο1, μέρος 26, σελ. 62-65

Xριστιανικoν φυλλαδιον – Kοζανη, 25 Δεκεμβρίου 1943 ― αριθμ. 4

+H AΓAΠH+

«Tαύτα εντέλλομαι υμίν, ίνα αγαπάτε αλλήλους» (IHΣOYΣ XPIΣTOΣ)

Tο παρόν διανέμεται δωρεάν προς Xριστιανικόν διαφωτισμόν του λαού. Όποιος το παίρνει παρακαλείται: Nα μη το σχίζει, να μη το πετά. Διότι αυτό είναι ασέβεια. Aλλά να το διαβάζει αυτός και η οικογένειά του και να το δίδει κατόπιν και εις άλλους. Έτσι θα ξαπλώνεται η χριστιανική αλήθεια.

ΣYNTAKTHΣ- Aρχιμ. Aυγουστίνος N. Kαντιώτης- Iεροκήρυξ

ΤΑ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ ΤΟΥ 1943

Ἦλθαν καί τά Χριστούγεννα,
ἀλλ’ ἀτυχῶς καί πάλιν
τά Ἔθνη ἐξακολουθοῦν
τήν ἄγριαν τῶν πάλην.

Ἀντί «ΕΙΡΗΝΗ ἐπί γῆς»
νά βασιλεύσ’ ὡς πρέπει,
εἰς μάχας καί εἰς τό κακό
ἡ ἀνθρωπότης ρέπει.

Ποῦνε το «Δόξα τῷ Θεῷ»,
τό «Δόξα ἐν ὑψίστοις»,
πού οἱ ποιμένες ἤκουσαν
στή Βηθλεέμ τές νύχτες;

Πού εἶναι τό φτερούγισμα
ἐκεῖνο τῶν ἀγγέλων,
πού ἔψαλλον τόν ὕμνον των
ἐν,ἕν μέσῳ τῶν ποιμένων;

Οἱ Ἄγγελοι τριγύρω μας
καί πάλιν φτερουγίζουν
κι’ ἀντί «ΕΙΡΗΝΗΣ» βλέπουνε
τά πάντα νά καπνίζουν

Read more »

Ο χαρισματικος «Αγιορειτης» με τη γενειαδα και το καλογερικο ντυσιμο, τελικα ήταν Άγγλος ΚΑΤΑΣΚΟΠΟΣ_

Βλέπετε οι μυστικές υπηρεσίες ξέρουν να επιλέγουν ικανότατα άτομα για να πετυχαίνουν τον σκοπό τους. Ο David Balfour, ως ιερομόναχος Δημήτριος Αγιορείτης. Ο Άγγλος κατάσκοπος που λειτουργούσε στο Κολωνάκι, εξομολογούσε τη βασιλική οικογένεια,έκανε αγιασμούς σε αριστοκρατικά σπίτια και μάθαινε έγκαιρα όλα τα μυστικά… (Πατηστε τον τίτλο και διαβαστε την συνέχεια)

Βιντεο για τον Σαββα το μοναχο

Εστάλη στην ιστοσελίδα μας, από έναν αδελφό το παρακάτω βίντεο.

https://www.youtube.com/watch?v=RAiYwK-K8tQ

Δεν γνωρίζω τον Λουκά, πρώτη φορά τον είδα, στο βίντεο, αλλά θεωρήσα πολύ σοβαρή την μαρτυρία του, γιατί από πολυ καιρό και από πολλά γεγονότα είχαμε χάσει την εμπιστοσύνη σε αυτόν τον μοναχό. Αναφέρω δυο, τρία περιστατικά:
1. Απο την πρώτη στιγμή προσπάθησε να διασπάση αυτούς που έκοψαν το μνημόσυνου του πατριάρχου Βαρθολομαιου.
2. Μάλωνε και κατηγοροῦσε ως αιρετικούς, όλους τους ευλαβεῖς ιερεῖς, που έκοβαν το μνημόσυνο του πατριάρχου, μετά το Κολυμπάρι, για προδοσία τῆς Ορθοδόξου πίστεως & αποτειχίστηκαν, γιατί, δῆθεν, δεν κρατοῦσαν ακρίβεια στην αποτειχιση! Μεχρι και τον αγωνιστή όρθόδοξο επίσκοπο π. Αυγουστινο κατηγόρησε.
3. Τα πρώτα χρόνια που έκοψαν κάποιοι ευλαβεῖς ιερεῖς το μνημόσυνο του Βαρθολομαίου μέσω των επισκόπων τους, τον ειδαν να κυκλοφορει με μία αλλη «πρώην» χορεύτρια στα τραπέζια και στις γέφυρες με τατουάζ στο σώμα της, την Ελένη, που εμφανίζονταν σαν την οσια Μαρία την Αιγυπτία & σαν βεντούζα κολλοῦσε σε αποτειχισμένους ιερομονάχους! Στην Πελοπόνησο έφτασε η  χάρι του, με την «πρωην» χορεύτρια & κάποιον ευλαβή ιερομόναχο! Τωρα αυτή κάνει την παλαιοημερολογίτισα! Προσπαθει να βρη μοναστηρι για να γίνη ηγουμένη & να συλλάβη αθώα θυματα.
Αυτά από εμᾶς. Η διακοπή του μνημοσύνου έπρεπε να γίνει από τους ορθοδόξους επισκόπους και απο τους ευλαβεῖς ιερεῖς και από τον πιστό λαό, αλλά, όπως δείχνουν τα πράγματα, έχει και ο σατανάς το σχέδιό του για  να αποτρέψη την διακοπή μνημοσύνου.

Ο πρωην Αμερικανος Πρεσβης αποκαλυπτει τον ρολο του BAΡΘΟΛΟΜΑΙΟΥ στην Ουκρανια

Ότι λάμπει όμως δεν είναι χρυσός και η «σωστή πλευρά της ιστορίας» ξεπλένεται με αίμα, δάκρυα και πόνο και άφθονη προπαγάνδα του καινούργιου αντεστραμμένου κόσμου…
Τον «ζωτικής σημασίας» [γεωπολιτικό] ρόλο του Οικουμενικού Πατριάρχη Βαρθολομαίου και των συν αυτώ στην Ουκρανία, επισήμανε ο πρώην Πρέσβης της Αμερικής στην Ουκρανία και την Ελλάδα, και νυν Αμερικανός υφυπουργός Εξωτερικών αρμόδιος για τους Ενεργειακούς Πόρους, Τζέφρι Πάιατ.

Ο Αμερικανός διπλωμάτης κατά την ομιλία του στην ετήσια διάλεξη για [επιλεκτικά και πολιτικά στοχευμένα] «ανθρώπινα δικαιώματα» και τις [γεωστρατηγικά καθοδηγούμενες] «θρησκευτικές ελευθερίες» που διοργάνωσε το «Saint Andrews Freedom Forum» στις 9 Φεβρουαρίου, ανέφερε σχετικά:

«Έχοντας υπηρετήσει ως πρέσβης των ΗΠΑ εννέα χρόνια στην Ουκρανία και την Ελλάδα, έχω άμεση εικόνα της ηγεσίας του Οικουμενικού Πατριαρχείου και προσωπικά του Οικουμενικού Πατριάρχη κ.κ. Βαρθολομαίου. Η υποστήριξη του Παναγιωτατου για την Ουκρανία ήταν ζωτικής σημασίας». Read more »

«ΜΙΑ ΖΩΝΤΑΝΗ ΙΣΤΟΡΙΑ, ο π. Αυγουστίνος Καντιώτης στην Κοζάνη» Νο1,
μέρος 25, σελ. 60-61, Κοζάνη 2003

OΛOI EIΣ THN EKKΛHΣIA – Kοζάνη, τη 27-11-1943

«Ω ΕΚΚΛΗΣΙΑ! Γλυκειά μας μάννα. Συ χύνεις μέσα στην καρδιά μας χίλιες χρυσές ελπίδες» – (K. Kρυστάλλης)
Xριστιανικόν φυλλάδιον εκδίδεται υπό της I. Mητροπόλεως Kοζάνης και διανέμεται δωρεάν προς χριστιανικόν διαφωτισμόν του λαού. Mελετήστε το όλοι.

ΣYNTAKTHΣ- Aρχιμ. Aυγουστίνος N. Kαντιώτης- Iεροκήρυξ

ΕΧΕΙΣ ΤΙΜΟΝΙ; ΘΑ ΣΩΘΕΙΣ!

Εἶναι νύκτα. Μεσάνυκτα! Κανένα ἀστέρι δέν φέγγει. Ὁ ἄνεμος, πού ἔγινε θύελλα, καταιγίδα, τυφῶνας, μαίνεται εἰς τόν ὠκεανό. Ἕνα μικρό πλοῖο ταξιδεύει. Ὁ πλοίαρχος ἀγρυπνεῖ εἰς τήν γέφυρα. Οἱ ναῦτες βρίσκονται εἰς τίς θέσεις τους. Ὅλοι ἀγωνίζονται γιά νά ἀντιμετωπίσουν τήν θύελλα, μέσα εἰς τήν ὁποία βρέθηκαν χωρίς νά τό θέλουν. Καί τό πλοῖο, ἐπί ὧρες τώρα ἀγωνίζεται ἐναντίων τῶν κυμάτων, ἀντέχει. Τά μηχανήματά του εἶναι ὅλα ἐν τάξει.
Ἀλλ’ αἴφνης – ώ δυστυχία τῶν ἐπιβατῶν! – ἕνα μηχάνημα, τό σπουδαιότερον ἀπ’ ὅλα, τό τιμόνι, σπάει. Καί τό πλοῖον μένει ἀκυβέρνητο. Διότι καί ὁ πιό καλός πλοίαρχος δέν μπορεῖ νά κυβερνήση πλοῖο χωρίς τιμόνι. Τό πλοῖο γίνεται ἕρμαιο τῶν κυμάτων, παρασύρεται ὡς καρυδότσουφλο τῇδε κἀκεῖσε. Τέλους ἀκούεται ἕνας τρομακτικός κρότος, τό πλοῖο προσέκρουσε ἐπάνω εἰς βράχο καί συνετρίβη. Ἔγινε χίλια κομμάτια, πού μερικά θά ἐπιπλέουν ὡς θλιβερά λείψανα τοῦ πρώην μεγαλείου του. Συνετρίβη, διότι ἔσπασε τό σπουδαιότερο τῶν μηχανημάτων του, τό τιμόνι.
Εἰκόνα ὄχι ξένη. Εἰκόνα δική μου καί ἰδική σου, ἀγαπητέ μοῦ ἀναγνῶστα! Μάλιστα! δική μας! Εἰκόνα κάθε ἀνθρώπου, ἔστω καί ἄν μερικοί δέν ταξίδευσαν ποτέ καί δέν ἐγνώρισαν τήν μανία τῆς θαλάσσης. Διότι ἐρωτῶ, ἤ μᾶλλον ἐρώτησαν ἄλλοι πρωτύτερα ἀπό ἐμέ:
-Τί εἶναι ζωή; Read more »

«Ου δυνασθε ποτηριον Κυριου πινειν και ποτηριον δαιμονιων».

Τοῦ Γεώργιου Φλώρου

«Ποία δε συμφωνία μπορεί να γίνει μεταξύ του Χριστού και του σατανά;» (Β’Κορινθ. ΣΤ’15)
Το δύσκολο σε εμάς είναι να ξετρυπώσουμε τα όργανα του σατανά που παρουσιάζονται ως ευεργέτες και «ενδιαφέρονται σφόδρα για το καλό μας», γι’ αυτόν τον λόγο, σκοτώνουν το σώμα και την ψυχή μας.
Ας προσέχουμε επομένως γιατί οι δυνάμεις που ενεργούν είναι μόνο δύο, του Αγαθού και του πονηρού.
Αν «πέσουμε» λόγω απροσεξίας μπορεί να μην υπάρξει δυνατότητα επιστροφής, γι’ αυτό ΓΡΗΓΟΡΟΥΜΕ και ΠΡΟΣΕΥΧΟΜΑΣΤΕ!!
Για τη συνέχεια εδῶ: https://www.triklopodia.gr/%ce%b3%ce%b5%cf%8e%cf%81%ce%b3%ce%b9%ce%bf%cf%82-%cf%86%ce%bb%cf%8e%cf%81%ce%bf9%ce%bf%ce%bd/

Αγιος Λουκας Κριμαιας – Επιστημη και Θρησκεια

Τοῦ Μυργιώτη Παναγιώτη
Κατά καιρούς ακούμε και διαβάζουμε από ανθρώπους που θέλουν να εμφανίζονται ,δήθεν ,προοδευτικοί ότι υπάρχει χάσκα μέγα ανάμεσα στην επιστήμη και στη θρησκεία δηλαδή στην ορθοδοξία. Την απάντηση δίδει το κείμενο του Αγίου Λουκά Αρχιεπισκόπου Κριμαίας που ακολουθεί.

Πατῆστε τον τίτλο και διαβᾶστε το αρθρο

ΟΡΘΟΔΟΞΙΑ: Η ανοθευτος πιστις»
(και η βεβαιοτης (σωτηριας) που την συνοδευει)

Τοῦ ΝΙΚ. Ε. ΣΑΚΑΛΑΚΗ

Το «ΣΥΝΟΔΙΚΟΝ», που διαβάζουμε την Κυριακή της Ορθοδοξίας, λειτουργεί εποικοδομητικά, ως εποπτική και συνθετική θεώρηση της Ιστορίας της Εκκλησίας, ως επικαιρότητα μόνο στις γρηγορούσες – άγρυπνες συνειδήσεις (εκ των Ορθοδόξων).
Όσοι έχουν αγκιστρωθεί με πάθος ή αδιαφορία στην άμεση πραγματικότητα της εκκοσμικευμένης – οικουμενιστικής εποχής, δεν αντιλαμβάνονται (δυστυχώς) την θεολογική – εκκλησιολογική δύναμή του. Απλά το αρχειοθετούν στα ράφια του ιστορικού παρελθόντος, γι’ αυτό και δεν αντιδρούν, σήμερα, στις πυκνές εκκλησιολογικές εκτροπές των οικουμενιστών Επισκόπων – Πατριαρχών.
Στην εισαγωγή του «ΣΥΝΟΔΙΚΟΥ», διαβάζουμε:
«Εποφειλομένη προς Θεόν ετήσιος ευχαριστία, καθ’ ήν ημέραν απελάβομεν την του Θεού Εκκλησίαν συν αποδείξει των της ευσεβείας δογμάτων και καταστροφή των της κακίας δυσσεβημάτων». Read more »