ΜΙΑ ΖΩΝΤΑΝΗ ΙΣΤΟΡΙΑ Α
(ὁ π. Αὐγουστῖνος Καντιώτης στὴν Κοζάνη)_
(Μερος 4ο), (σελ. 13-15)

Τὸ 1943 πῆρα ἐντολὴ νὰ ἔλθω ὡς ἱεροκήρυξ εἰς τὴν πόλι τῆς Κοζάνης, εἰς ἀντικατάστασιν τοῦ ἀειμνήστου ἐθνομάρτυρος ἱεροκήρυκος Ἰωακεὶμ Λιούλια, τοῦ ὁποίου, ἐπ’ εὐκαιρίᾳ λέγω, θὰ ἔπρεπε νὰ εἶχε στηθῇ προτομὴ εἰς τὴν γενέτειράν του, τὸ χωρίον Κρόκος. Ὁ τότε ἱεράρχης εὑρίσκετο εἰς τὰ ὄρη. Κράτος δὲν ὑπῆρχε. Ἡ πόλις ἐτρομοκρατεῖτο. Ἡ ὕπαιθρος ἐκαίετο ἀπὸ τὶς ὀρδὲς τῶν Οὔννων. Χιλιάδες χωρικῶν κατέφυγον εἰς τὴν πόλιν. Ὁ κίνδυνος διὰ τὴν ἐπιβίωσιν τῆς φυλῆς ἦτο μέγας. Πειναλέος λαὸς περιεφέρετο εἰς τὴν πόλιν.

Ἐστια συσσιτιων

Ἀπὸ τοῦ ἄμβωνος αὐτοῦ τοῦ ναοῦ ὡς ἱεροκήρυξ ἀπηύθυνα δραματικὴν ἔκκλησιν πρὸς τοὺς κατοίκους τῆς πόλεως. Ἔρριψα τe σύνθημα· Kανενας νὰ μὴ ἀποθάνῃ ἐκ πείνης. Ἐὰν θέλετε, εἶπα, νὰ ἔχετε τὴν εὐλογία τοῦ οὐρανοῦ καὶ τὴν προστασία τοῦ ἁγίου Νικολάου, νὰ πᾶτε εἰς τὰ σπίτια σας καὶ ἀπὸ ὅ,τι ἔχετε εἰς τρόφιμα, τὰ μισὰ νὰ τὰ φέρετε εἰς τὸ γκαράζ, ὅπου θὰ ἀρχίσῃ νὰ λειτουργῇ συσσίτιο. Νὰ τὰ φέρετε αὔριο τὸ πρωΐ. Ἡ ἐπομένη ἡμέρα ἦτο μία ἀπὸ τὶς πλέον συγκινητικὲς ἡμέρες τὶς ὁποῖες ἔζησα ὡς ἱεροκήρυκας. Μία μεγάλη οὐρὰ λαοῦ ἐσχηματίσθη ἔξω ἀπὸ τὸ γκαράζ. Καθ’ ἕνας ἔφερε προθύμως τὴν μερίδα τῆς ἀγάπης του. Ἐκλεκτοὶ νέοι μέχρι τῆς δύσεως τοῦ ἡλίου παρελάμβαναν καὶ ἐζύγιζαν τὰ τρόφιμα. Ἔτσι ἄρχισε ἡ Ἑστία τῶν συσσιτίων. Ἐκ τοῦ μηδενός. Μὲ τὴν πρόθυμον προσφορὰν τοῦ λαοῦ, ἡ Ἑστία ἄρχισε, ηὔξανε τὶς μερίδες τοῦ συσσιτίου καὶ ἔφθασε τὶς 8.000 μερίδες. Ἐπισκεφθεὶς τὴν πόλι Ἑλβετὸς ἐκπρόσωπος τοῦ Ἐρυθροῦ Σταυροῦ ἔμεινε κατάπληκτος διὰ τὴν εὐγένεια καὶ τὸν πλοῦτο τῶν αἰσθημάτων τοῦ λαοῦ τῆς Κοζάνης.

Ἡ Κοζάνη ἀπεδεικνύετο ἄξια τῆς χριστιανικῆς της παραδόσεως καὶ ἐδικαίωνε τὸν ἔπαινον, τὸν ὁποῖον ἔπλεξε δι’ αὐτὴν ὁ ἀείμνηστος ἱεράρχης αὐτῆς Φώτιος, ὁ ὁποῖος, προσφωνῶν κατὰ τὴν ἡμέραν τῆς ἀπελευθερώσεως τῆς πόλεως τὸν ἀείμνηστον στρατηλάτην Κωνσταντῖνο, εἶπε· «Ἐφθάσατε, ὑψηλότατε, εἰς Κοζάνη, τὸν καθαρὸν τοῦτο καὶ ἀμιγῆ ἑλληνικὸ παράδεισο τῆς Mακεδονίας».
(Ἅγιος Νικόλαος Κοζάνης 1967)

Τὸ ῥυάκι, ἔγινε ποταμός

Ὁ προφορικὸς λόγος τοῦ π. Αὐγουστίνου, ποὺ ἔβγαινε πύρινος ἀπὸ τὸν ἄμβωνα καὶ τὸ γραπτό του κήρυγμα, «Τὸ Σπίτι τοῦ Φτωχοῦ», ποὺ κυκλοφοροῦσε τότε, παρ’ ὅλη τὴν ἔλλειψι χάρτου καὶ τὸ ἅγιο παράδειγμά του ἦταν οἱ βασικότεροι παράγοντες ποὺ δημιούργησαν αὐτὸ τὸ θαῦμα.
Oἱ τίτλοι τῶν φυλλαδίων τῆς Ἑστίας Συσσιτίων, στὸ πέρασμα τῶν ἐτῶν, ὡς ἀψευδεῖς μάρτυρες ὀμολογοῦν γιὰ τὸ θαῦμα.

ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ