ΜΙΑ ΖΩΝΤΑΝΗ ΙΣΤΟΡΙΑ Α
(ὁ π. Αὐγουστῖνος Καντιώτης στὴν Κοζάνη)_
(Μερος 13ο), (σελ. 36-36)

Ἀνθρωπινη ἀδυναμια

_+_

Ἡ ἱστορία ἐπαναλαμβάνεται. Αὐτὸ ποὺ ἔγινε στὸν Ἀρχηγὸ τῆς Πίστεως μας, τὸν Κύριο ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστό, ἔγινε καὶ στὸν π. Αὐγουστῖνο. Ἦρθε στιγμὴ ποὺ καὶ οἱ συνεργάτες του φοβήθηκαν καὶ ἀπέσεισαν τὶς εὐθύνες ἀπὸ πάνω τους. Μὲ κάποιο ἐλαφρὴ παράπονο τὸ θυμᾶται ὁ Γέροντας καὶ λέει·
«Kάποια στιγμή, μ’ ἐγκατέλειψαν ὅλοι.
―Mὴ κάνεις τέτοια κηρύγματα, ποὺ ἐνοχλοῦνται οἱ Γερμανοί, μοῦ εἶπαν, γιατὶ κινδυνεύουμε ὅλοι. Kαὶ ἐμεῖς ἔχουμε οἱκογένειες καὶ παιδιά.
―Kαλὰ τοὺς εἶπα, ἀφοῦ ἔτσι θέτετε τὸ θέμα· Θὰ κάνουμε ἕνα χαρτί, ποὺ θὰ λέη· Γιὰ ὅτι λέει ὁ ἱεροκήρυκας, εἶνε ὑπεύθυνος ὁ ­ἴδιος καὶ νὰ τὸ ὑπογράψετε, γιὰ νὰ ἀπαλαχθῆτε ἀπὸ ὁποιαδήποτε εὐθύνη. Κάναμε τὸ χαρτί καὶ τὸ ὑπέγραψαν ὅλοι, πλὴν τοῦ Παφίλη.
Ἐκεῖνο τὸν καιρὸ οἱ κομουνισταὶ εἶχαν ἕνα δυνατὸ ἀρθρογράφο καὶ γιὰ νὰ μὴ συλληφθῆ, ἔλεγαν στοὺς ἐργατικούς· Ποιός θέλει νὰ βάλλη τὸ ὄνομά του, κάτω ἀπὸ τὸ ἄρθρο, καὶ νὰ ἀναλάβῃ τὴν εὐθύνη; 100 χέρια σηκώνονταν, γιὰ ἐκεῖνον. Μετὰ ἀπὸ κάθε ἄρθρο συλλαμβάναν τὸν ἐργάτη, ποὺ ἔφερε τὸ ὄνομά του καὶ τὸν ρωτοῦσαν ―ξέραν αὐτοὶ ὅτι δὲν εἶνε δικό του― Ἀφοῦ ἐσὺ εἶσαι ἀγράμματος, τοῦ λέγαν, πῶς ἔγραψες τέτοιο ἄρθρο; Καὶ ἐκεῖνος ἀπαντοῦσε· Mὲ προσβάλης κ. δικαστά, δικό μου εἶνε τὸ ἄρθρο καὶ τὸν ἔριχναν στὴν φυλακή. Μὲ αὐτὸν τὸν τρόπο ἔμενε ἀσύλλυπτος ὁ ἀρθρογράφος καὶ συνέχιζε τὸ ἔργο του.

Oἱ πλουσιοι της Κοζανης

Οἱ πλούσιοι τῆς Κοζάνης δὲν ἔδιναν τίποτε, ὁ φτωχὸς λαὸς μᾶς συμπαραστάθηκε. Tοὺς ἤλεγξα τότε καὶ γι’ αὐτὸ μὲ μισοῦσαν. Τοὺς εἶπα· «Kρατᾶτε τὰ χρήματά σας καὶ δὲν δίνετε τίποτε στοὺς πτωχούς; Ἔννοια σας, θὰ σᾶς τὰ φᾶνε ἄλλοι».
Kαὶ πράγματι, ὅταν ἄλλαξε ἡ κατάστασι καὶ κατέβηκαν ἀπὸ τὰ βουνά, μὲ τὸν καπετὰν Μάρκο, ἔστειλαν μήνυμα σὲ κάποιους πλουσίους ἀπὸ τὴν πόλι καὶ τοὺς εἶπαν· «Ἂν μέχρι τὸ βράδυ δὲν φέρετε τὰ χρήματα ποὺ σᾶς ὡρίσαμε, θὰ σᾶς κοντύνουμε μιὰ πιθαμή. Φοβήθηκαν οἱ πλούσιοι καὶ ἔδωσαν ὅ,τι τοὺς ζητοῦσαν. Τὰ συγκεντρῶσαν κατόπιν αὐτοί καὶ μὲ κάλεσαν·
«Ἔλα», μοῦ λένε, «Aὐγουστῖνε, νὰ δῇς πόσα κοκοράκια (λῖρες) ἐμεῖς μαζέψαμε, ἐνῶ ἐσὺ μὲ τὸ Εὐαγγέλιο μάζεψες μόνο δύο».
―«Nαί», τοὺς ἀπαντῶ, «μάζεψα μόνον δύο, ἀλλὰ ὑπάρχει μιὰ μεγάλη διαφορά. Ἐγὼ τὰ μάζεψα μὲ ἐλευθερία, ἐνῶ ἐσεῖς τὰ μαζέψατε μὲ τὴν βία».

ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ