«ΜΙΑ ΖΩΝΤΑΝΗ ΙΣΤΟΡΙΑ, ο π. Αυγουστίνος Καντιώτης στην Κοζάνη» Νο1,
μέρος 25, σελ. 60-61, Κοζάνη 2003

OΛOI EIΣ THN EKKΛHΣIA – Kοζάνη, τη 27-11-1943

«Ω ΕΚΚΛΗΣΙΑ! Γλυκειά μας μάννα. Συ χύνεις μέσα στην καρδιά μας χίλιες χρυσές ελπίδες» – (K. Kρυστάλλης)
Xριστιανικόν φυλλάδιον εκδίδεται υπό της I. Mητροπόλεως Kοζάνης και διανέμεται δωρεάν προς χριστιανικόν διαφωτισμόν του λαού. Mελετήστε το όλοι.

ΣYNTAKTHΣ- Aρχιμ. Aυγουστίνος N. Kαντιώτης- Iεροκήρυξ

ΕΧΕΙΣ ΤΙΜΟΝΙ; ΘΑ ΣΩΘΕΙΣ!

Εἶναι νύκτα. Μεσάνυκτα! Κανένα ἀστέρι δέν φέγγει. Ὁ ἄνεμος, πού ἔγινε θύελλα, καταιγίδα, τυφῶνας, μαίνεται εἰς τόν ὠκεανό. Ἕνα μικρό πλοῖο ταξιδεύει. Ὁ πλοίαρχος ἀγρυπνεῖ εἰς τήν γέφυρα. Οἱ ναῦτες βρίσκονται εἰς τίς θέσεις τους. Ὅλοι ἀγωνίζονται γιά νά ἀντιμετωπίσουν τήν θύελλα, μέσα εἰς τήν ὁποία βρέθηκαν χωρίς νά τό θέλουν. Καί τό πλοῖο, ἐπί ὧρες τώρα ἀγωνίζεται ἐναντίων τῶν κυμάτων, ἀντέχει. Τά μηχανήματά του εἶναι ὅλα ἐν τάξει.
Ἀλλ’ αἴφνης – ώ δυστυχία τῶν ἐπιβατῶν! – ἕνα μηχάνημα, τό σπουδαιότερον ἀπ’ ὅλα, τό τιμόνι, σπάει. Καί τό πλοῖον μένει ἀκυβέρνητο. Διότι καί ὁ πιό καλός πλοίαρχος δέν μπορεῖ νά κυβερνήση πλοῖο χωρίς τιμόνι. Τό πλοῖο γίνεται ἕρμαιο τῶν κυμάτων, παρασύρεται ὡς καρυδότσουφλο τῇδε κἀκεῖσε. Τέλους ἀκούεται ἕνας τρομακτικός κρότος, τό πλοῖο προσέκρουσε ἐπάνω εἰς βράχο καί συνετρίβη. Ἔγινε χίλια κομμάτια, πού μερικά θά ἐπιπλέουν ὡς θλιβερά λείψανα τοῦ πρώην μεγαλείου του. Συνετρίβη, διότι ἔσπασε τό σπουδαιότερο τῶν μηχανημάτων του, τό τιμόνι.
Εἰκόνα ὄχι ξένη. Εἰκόνα δική μου καί ἰδική σου, ἀγαπητέ μοῦ ἀναγνῶστα! Μάλιστα! δική μας! Εἰκόνα κάθε ἀνθρώπου, ἔστω καί ἄν μερικοί δέν ταξίδευσαν ποτέ καί δέν ἐγνώρισαν τήν μανία τῆς θαλάσσης. Διότι ἐρωτῶ, ἤ μᾶλλον ἐρώτησαν ἄλλοι πρωτύτερα ἀπό ἐμέ:
-Τί εἶναι ζωή;

-Θάλασσα, ὠκεανός, μαῦρος πόντος, ἀπαντοῦν οἱ φιλόσοφοι καί οἱ ποιηταί, ἀπαντᾶ προπαντός ἡ καθημερινή πεῖρα τῆς ζωῆς.
Δέν βλέπεις; δέν ἀκούεις; δέν πάσχεις σύ ὁ ἴδιος; Δυστυχήματα μικρά καί μεγάλα, ἀτομικά, οἰκογενειακά, παγκόσμια, πανανθρώπινα, τό ἕνα κατόπιν τοῦ ἄλλου, ἔρχονται μέ μανία, ὁρμοῦν πολλές φορές σάν κύματα πελώρια νά συντρίψουν τήν ζωή μας.
Εἰς τίς περιστάσεις αὐτές πολλοί τά χάνουν. Ἀπελπίζονται, φθάνουν μέχρι αὐτοκτονίας. Εἶναι οἱ ἄνθρωποι πού δέν ἀνεκάλυψαν ἀκόμη, πού πρέπει νά προσανατολισθεῖ τό πλοῖον τῆς ζωῆς των. Δέν ἐγνώρισαν, ποῖος ὁ ἀληθινός σκοπός γιά τόν ὁποῖο ἦρθαν στήν ζωή. Δέν θέλησαν ποτέ νά ἀκούσουν τήν φωνή τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ, φωνή ἀπείρου ἀγάπης πρός τόν ἄνθρωπο. Δέν ἤνοιξαν ποτέ τήν ἁγία Γραφή, γιά νά μελετήσουν ἐκεῖ τά ἀθάνατα λόγια. Γιατί ὁ νόμος τοῦ Θεοῦ, ἡ ἁγία Γραφή, αὐτή εἶναι τό τιμόνι τῆς ζωῆς.

Ναί, τιμόνι εἶναι ὁ νόμος τοῦ Θεοῦ, τό Εὐαγγέλιο τοῦ Χριστοῦ μας. Αὐτό καί μόνο μπορεῖ νά ρυθμίσει καί νά λύσει ὅλα τά προβλήματα πού ἀφοροῦν στήν εὐτυχία τῶν ἀνθρώπων. Αὐτή εἶναι ἡ γνώμη καί τῶν σοφῶν. Ὁ μέν Ἐμμανουήλ Κάντιος, ἕνας ἀπό τούς μεγάλους φιλοσόφους, εἶπε: Τό μεγαλύτερο εὐεργέτημα πρός τό ἀνθρώπινο γένος εἶναι ἡ ἁγία Γραφή. Ὅλα τά βιβλία τοῦ κόσμου τά ὁποῖα ἐμελέτησα δέν μοῦ ἔδωσαν τήν παρηγοριά, τήν ὁποία μοῦ ἔδωσαν οἱ λόγοι τῆς Βίβλου, «Ἐάν καί πορευθῶ ἐν,ἕν μέσῳ σκιᾶς θανάτου, οὐ,οὗ φοβηθήσομαι κακά, ὅτι Σύ μετ’ ἐμοῦ εἰ,εἶ». (Ψαλμ. 23,4). Ὁ δέ Θ. Ντοστογιέφσκυ, λογοτέχνης παγκοσμίου φήμης, ἔγραψε: «Σοῦ συνιστῶ νά διαβάσεις ὁλόκληρη τήν ἁγία Γραφή, καί θά βρεῖς, ὅτι ὁλόκληρη ἡ ἀνθρωπότητα οὔτε ἔχει οὔτε μπορεῖ ν’ ἀποκτήσει ἄλλο βιβλίο ἐξ ἴσου πολύτιμο».
Ἀγαπητέ μου φίλε, ὅποιος καί ἐάν εἶσαι! Ἄκουσε τήν φωνή τῆς ἀλήθειας. Ἀγόρασε μία ἁγία Γραφή. Μελέτησε τήν. Καί σήμερα καί αὔριο καί πάντοτε νά τήν μελετᾶς. Τρέξε, ὅπου ἀκούεται τό κήρυγμα τοῦ θείου λόγου, ὁ ὁποῖος ἑρμηνεύει τόν νόμον τοῦ Θεοῦ. Ἔτσι θά καταλάβεις πρός τά ποῦ κατευθύνεσαι εἰς τόν κόσμον αὐτόν. Θά ἀντικρύζεις μέ ψυχραιμία τίς θλίψεις καί θά ἐλπίζεις ὅτι κάποτε θά ρίξεις τήν ἄγκυραν σοῦ εἰς τό λιμάνι τῆς εὐτυχίας. Θά ζεῖς μέ τό αἴσθημα ὅτι ὑπεράνω σοῦ εἶναι τό παντοδύναμο χέρι τοῦ Θεοῦ πού κάμνει θαύματα, τά μεγαλύτερα θαύματα στόν κόσμο τοῦτο.
Γι’ αὐτό σέ ἠρώτησα εἰς τήν ἀρχή καί σέ ἐρωτῶ τώρα πάλιν εἰς τό τέλος: «Ἔχεις τιμόνι; Θά σωθεῖς!

ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ