Αὐγουστῖνος Καντιώτης: Μνημειώδης ἐγκύκλιος τοῦ Μακαριστοῦ Ἐπισκόπου Φλωρίνης Αὐγουστίνου Καντιώτη, με θεμα:

ΟΙ ΠΑΡΕΚΤΡΟΠΕΣ ΤΩΝ ΑΠΟΚΡΕΩΝ

Τὴν Κυριακὴν 2 Φεβρουαρίου τροχίζει τὸ Τριώδιον. Τί εἶνε Τ ρ ι ώ δ ι ο ν; Τὸ εἴπομεν εἰς τὰ κηρύγματά μας. Τὸ ἐξηγήσαμεν εἰς περυσινήν ἐγκύκλιόν μας. Τὸ ἠκούσατε καὶ εἰς ἐγκύκλιον τῆς Ἱερᾶς Συνόδου, ἡ ὁποία ἀνεγνώσθη ἀπὸ τὸν ἄμβωνά τοῦ ἱεροῦ ναοῦ Ἀμυνταίου κατὰ τὸν κατανυκτικὸν ἐσπερινὸν τῆς Κυριακῆς τῶν Ἀπόκρεων, ὡς καὶ εἰς τοὺς ἄλλους ναούς.
Ἐδῶ τόσον μόνον λέγομεν: Τριώδιον= Μετάνοια καὶ ἁγιασμὸς ψυχῶν καὶ σωμάτων. Τό Τριώδιον εἶνε ἡ ἁγιωτέρα περίοδος τοῦ ἔτους. Ἡ Ἐκκλησία καλεῖ ὅλους τοὺς χριστιανοὺς νὰ προετοιμασθοῦν ψυχικῶς διὰ νὰ ἑορτάσουν ἐπαξίως τὰ σεπτὰ Πάθη τοῦ Κυρίου καὶ τὴν ἔνδοξον αὐτοῦ Ἀνάστασιν.
Μαζί μὲ τὸν Κύριον πρέπει καί ἡμεῖς νὰ σταυρωθῶμεν, νά σταυρώσωμεν δηλαδή, νὰ νεκρώσωμεν τὰ ἁμαρτωλά μας πάθη, ἐὰν θέλωμεν ν᾿ ἀναστηθῶμεν ἐκ τῶν μνημάτων τῆς ἁμαρτίας καὶ νὰ λάμψωμεν ὡς νέοι ἄνθρωποι. Καθημερινὴ ἀνάγνωσις τῆς Ἁγίας Γραφῆς, δάκρυα μετανοίας, σκέψις θανάτου καὶ μελλούσης κρίσεως, προσευχαὶ ὑπὲρ τῶν προσφιλῶν νεκρῶν μας, συχνότερος ἐκκλησιασμός, ἐγκράτεια, νηστεία, πράξεις φιλανθρωπίας, Ἐξομολόγησις, Θεία Κοινωνία, ἰδοὺ τί ζητεῖ τὸ Τριώδιον ἀπὸ τούς χριστιανούς.
Αὐτὰ ὅλα εἶνε μ ε γ α λ ε ι ώ δ η π ρ ά γ μ α τ α, πού φέρουν ἀληθινὴν χαρὰν καὶ εὐτυχίαν εἰς ἐκεῖνον ποὺ τὰ ἐκτελεῖ. Δοκιμάσατε καὶ θὰ ἰδῆτε ποῦ εἶνε ἡ χαρὰ πραγματικῶς. Ἡ Θρησκεία μας εἶνε Θρησκεία χαρὰς καί άγαλλιάσεως.
Ἀλλὰ δυστυχῶς κατὰ τὴν περίοδον τοῦ Τριωδίου ὁ Σατανᾶς προσπαθεῖ νὰ ματαιώση τὸν ἅγιον σκοπὸν τῆς Ἐκκλησίας…
Την συνέχεια της εγκυκλίου του Μητροπολίτου Φλωρίνης Αυγουστινου:

https://ethnegersis.blogspot.com/2023/03/blog-post_51.html

ΣΧΟΛΙΟ ΤΟΥ ΙΑΤΡΟΥ Λυκούργου Νάνη

Ὁ μακαριστὸς ἱεράρχης, ὑπείκων στὴ φωνὴ τῆς ἀρχιερατικῆς του συνειδήσεως καὶ ἑπόμενος τῶν φρικτῶν διαβεβαιώσεων ποὺ ἔδωσε κατὰ τὴν ἱερότατη στιγμὴ τῆς χειροτονίας του, ἀγωνιῶν ἐμπόνως γιὰ τίς καρναβαλικὲς καὶ λοιπὲς ψυχοφθόρες παρεκτροπὲς τῶν ἡμερῶν τῶν Ἀπόκρεων, ποὺ σὲ μεγάλο βαθμὸ μάστιζαν καὶ λυμαίνονταν ἀπὸ ἐτῶν καὶ πολὺ πρὸ τῆς ἐνθρονίσεώς του στὴ μητρόπολη Φλωρίνης τὸ δημόσιο καὶ ἰδιωτικὸ βίο τῶν κατοίκων τῆς ἐπισκοπικῆς του παροικίας (ὅρα ἐπὶ παραδείγματι ὁ καρνάβαλος τοῦ Ἀμυνταίου), ἤδη ἀπὸ τὸν πρῶτο χρόνο τῆς διαποιμάνσεως τοῦ τοπικοῦ ἐκκλησιαστικοῦ πληρώματος, ἀποδύθηκε, κατ᾿ ἀρχήν, σὲ μιὰ εὐλογημένη ἐπιχείρηση διαφωτίσεως τοῦ ποιμνίου του, ἀναφορικὰ μὲ τὴν τεράστια καὶ δυσθεώρητη πνευματικὴ ζημία ποὺ συνεπάγονται γιὰ τὴν πνευματικὴ ζωὴ τῶν χριστιανῶν οἱ ἐν λόγῳ ἀσχημίες καὶ ἀθλιότητες ποὺ ἀποτελοῦν χαρακτηριστικὲς ἐκδηλώσεις παλινδρόμησης καὶ ὀπισθοδρόμησης στὴν ἀρχαία εἰδωλολατρεία, δύο χιλιάδες καὶ πλέον χρόνια μετὰ Χριστόν!

Στὸ πλαίσιο αὐτὸ ἐξαπέλυσε καὶ τὴ συγκεκριμένη ἐγκύκλιο στὴν ὁποία μὲ γλῶσσα ὠμὴ καὶ ἀληθινή, ὁμολογιακὴ καὶ πεπαρρησιασμένη, εὐθέως καὶ ἄνευ περιστροφῶν, ἑπόμενος μεγάλων πατερικῶν μορφῶν τοῦ παρελθόντος (τῶν ὁποίων γενικῶς καὶ εἰδικῶς, τῶν τριῶν ἱεραρχῶν, ποιεῖται μνείαν στὴν ἐγκύκλιο) ποὺ κλέϊσαν τὴν Ὀρθοδοξία, ἀφοῦ κατὰ πρῶτον μᾶς παραθέτει ἐκεῖνα τὰ πνευματικὰ στοιχεῖα καὶ χαρακτηριστικὰ ποὺ συγκροτοῦν τὴν ἀληθινὴ ἔννοια τοῦ Τριωδίου, τὴ σημασία καὶ τὴν ἀξία του καί, ἐν συνεχείᾳ, ἀφοῦ μᾶς ἀναφέρει ὀνομαστικὰ συγκεκριμένες ἐκτροπὲς τῶν Ἀπόκρεων, ἐν τέλει μᾶς ὑπενθυμίζει τὰ ὅσα διαλαμβάνουν οἱ θεῖοι καὶ ἱεροὶ κανόνες τῶν Οἰκουμενικῶν καὶ Τοπικῶν Συνόδων γιὰ τίς προαναφερθεῖσες παρεκτροπὲς καθὼς καὶ τίς πνευματικὲς ποινὲς ποὺ αὐτοὶ προβλέπουν γιὰ ὅσους συμμετέχουν σὲ αὐτές.

Ὀφείλουμε νὰ ὁμολογήσουμε ὅτι τὸ ποίμνιό του, κατὰ πλειοψηφία, πειθάρχησε στὶς πνευματικότατες προτροπὲς τοῦ πνευματικοῦ του πατρός, γεγονὸς ποὺ ἀναδεικνύει τὸ μέγεθος τῆς διαχρονικῆς σπουδαιότητος τῆς διαφωτίσεως – κατηχήσεως τοῦ ποιμνίου ἀπὸ τὴν πλευρὰ τῶν ποιμένων.

Στὸ σημεῖο, ὅμως, αὐτὸ θὰ πρέπει νὰ ἐπισημανθεῖ ὅτι τοὺς πρώτους μῆνες τοῦ ἔτους 1968 (ὁ π. Αὐγουστῖνος ἐνθρονίσθηκε στὴ Φλώρινα στὶς 16/7/1967) ἐξ αἰτίας τῆς σφοδρῆς ἀντιθέσεως καὶ ἀντιδράσεώς του στὶς ἐν θέματι ἀσχημίες καὶ εἰδικὰ στὸν καρνάβαλο τοῦ Ἀμυνταίου ἐκείνου τοῦ ἔτους τὸν ὁποῖο, ἐν τέλει, κατόρθωσε νὰ ματαιώσει (ἄλλη μιὰ ἡρωικὴ σελίδα δράσεως τοῦ ἐπισκόπου μὲ τὴν ὁποία ἴσως ἄλλη φορὰ ἀσχοληθοῦμε) ἔμελλε νὰ διωχθεῖ ἀπὸ τοὺς τότε κρατοῦντες μὲ ἄμεσο καὶ πολὺ ὁρατὸ τὸν κίνδυνο τῆς ἐκθρονίσεώς του πού, θελήματι Θεοῦ, εὐτυχῶς ἀποφεύχθηκε.

Συγκεκριμένα ὁ
τότε Ὑπουργὸς Παιδείας, μὲ ἕνα ἄκρως ἐπαίσχυντο ἔγγραφο, τὸ περιεχόμενο τοῦ ὁποίου παρέπεμπε σὲ σταλινιφασιστικὰ καθεστῶτα καὶ καταστάσεις, ἀνέθετε σὲ τρεῖς πανεπιστημιακοὺς καθηγητὲς Ψυχιατρικῆς νὰ ἐξετάσουν τὸν ἐπίσκοπο καὶ κατόπιν νὰ γνωματεύσουν ἐὰν συνέτρεχαν οὐσιώδεις λόγοι γιὰ τὴν ἀπαλλαγὴ του ἐκ τῶν ἐπισκοπικῶν του καθηκόντων!!!

Μὲ ἄλλα λόγια, ἐπεδίωξαν νὰ τὸν βγάλουν τρελλὸ κατὰ τὸ κοινῶς λεγόμενο…
Ὁ ἡρωικὸς ἐπίσκοπος, σὲ μιὰ κορυφαία πράξη ἀντιδικτατορικῆς ἀντιστάσεως, ἀρνήθηκε νὰ τοὺς δεχθεῖ στὸ ἐπισκοπεῖο καὶ αὐτοὶ ἐπέστρεψαν ἄπρακτοι στὶς ἕδρες τους.

Καί, μεσούσης τῆς δικτατορίας, κάλεσε τὸ λαό, πρῶτα τῆς Φλώρινας (τὴν ἴδια ἡμέρα ποὺ ἦλθαν οἱ ψυχίατροι καὶ ἀφοῦ αὐτοὶ εἶχαν ἀποχωρήσει ἀπὸ τὸ Ἐπισκοπεῖο) καὶ ἀκολούθως τῆς Πτολεμαϊδας (τίς ἑπόμενες ἡμέρες) στοὺς δύο μεγάλους ναούς τους, ἀντιστοίχως, ὅπου ἐξεφώνησε ἐν μέσῳ ἐντόνου συναισθηματικῆς ἐξάρσεως τόσο τοῦ ἰδίου ὅσο καὶ τοῦ πιστοῦ λαοῦ, καὶ ἀψηφῶντας τὸν κίνδυνο διώξεώς του ἀπὸ τίς τοπικὲς ἀρχὲς ὡς ταραξίου, μνημειώδεις λόγους ποὺ διατράνωναν τὴν ἀπόφασή του νὰ μὴν ὑποκύψει, ἀναστέλλοντας τὸν ἔλεγχο ποὺ κατὰ χρέος ἀσκοῦσε, προδίδοντας τίς ἀρχές του καὶ συμβιβαζόμενος μὲ τὴν ἐπικράτηση καὶ ἐμπέδωση τῆς ἠθικῆς καὶ πνευματικῆς ἀποσύνθεσης ποὺ σηματοδοτοῦν οἱ καρναβαλικὲς καὶ οἱ συναφεῖς ἐκτροπές.

Ἡρωικὲς σελίδες γράφτηκαν τότε στὴ μητρόπολη Φλωρίνης!
Σελίδες δόξης τῆς τοπικῆς Ἐκκλησίας ἀνεπανάληπτες!

Σελίδες ποὺ ἀποτελοῦν ἀδιάψευστους μάρτυρες τοῦ τί μπορεῖ νὰ ἐπιτύχει ἕνας ἐπίσκοπος ποὺ δὲν στέργει νὰ συμβιβασθεῖ μὲ τὸν κόσμο καὶ τοὺς κοσμικοὺς ἄρχοντες καὶ ἐπ᾿ οὐδενὶ ὑποστέλλει τὴ σημαία τοῦ ἀγῶνα, στοιχῶν στὰ Παύλεια ρήματα «Μὴ ἀποβάλητε οὖν τὴν παῤῥησίαν ὑμῶν, ἥτις ἔχει μισθαποδοσίαν μεγάλην», πρὸς Ἑβραίους 10,35 καὶ «ἡμεῖς δὲ οὐκ ἐσμὲν ὑποστολῆς εἰς ἀπώλειαν, ἀλλὰ πίστεως εἰς περιποίησιν ψυχῆς», πρὸς Ἑβραίους 10,39.

Καὶ ὁ πιστὸς λαὸς συμπαραστάθηκε, κατὰ τρόπο συγκινητικό, σὲ μεγάλο ποσοστὸ καὶ βαθμό, στὸν ἐπίσκοπό του μὲ κίνδυνο νὰ στοχοποιηθεῖ καὶ αὐτὸς ἀνεπανόρθωτα καὶ νὰ ὑποστεῖ τίς συνέπειες τῆς συγκεκριμένης ἐπιλογῆς του.

Ἀλλά, ὁ μακαριστὸς μητροπολίτης δὲν διέκοψε τοὺς ἀντικαρναβαλικούς του ἀγῶνες μὲ τὴν ὁριστικὴ ματαίωση τοῦ καρναβάλου τοῦ Ἀμυνταίου καὶ τὴν αἰσθητὴ μείωση τοῦ ἀριθμοῦ καὶ τῆς ἔκτασης τῶν καρναβαλικῶν καὶ συναφῶν ἐκδηλώσεων καὶ συνηθειῶν στὴ Φλώρινα καὶ σὲ ὁλόκληρη τὴν ἔκταση τῆς μητροπόλεώς του, γενικότερα.

Τὴν Κυριακὴ τῆς Τυρινῆς τοῦ 1970, ὅταν ἐπίσκοπος τοῦ λεγόμενου Οἰκουμενικοῦ Θρόνου, ὁ τότε Χαλκηδόνος Μελίτων (Χατζής), ἀπὸ τοῦ ἄμβωνος τοῦ καθεδρικοῦ ναοῦ τῶν Ἀθηνῶν ἐξεφώνησε ἕνα ἐπιεικῶς σκανδαλωδέστατο κήρυγμα, ἕνα μᾶλλον θρησκευτικοφιλοσοφικὸ ἰδιοκατασκεύασμα παρὰ θεολογικὴ προσέγγιση τοῦ δαιμονόπνευστου καρναβαλιοῦ, ποὺ οὐσιαστικὰ ἀμνήστευε, τὸν ὑπὸ Οἰκουμενικῶν καὶ Τοπικῶν Συνόδων καταδικαζόμενο Καρνάβαλο, καταφεύγοντας σὲ διάφορες «βαθυνούστατες» καὶ ἐπενδεδυμένες μὲ «ὑπαρξιακὴ» χροιὰ ἀναλύσεις καὶ προσεγγίσεις του, τότε ὁ π. Αὐγουστῖνος αὐθημερὸν ἀπέστειλε ἕνα ἐπίσης μνημειῶδες τηλεγράφημα στὴν τότε ΔΙΣ, τὸ ὁποῖο ἐπεῖχε θέση μηνύσεως σὲ βάρος τοῦ κατασκανδαλίσαντος τίς ὀρθόδοξες συνειδήσεις, Φαναριώτη ἐπισκόπου.

Ἀκολούθησαν μηνύσεις καὶ ἀπὸ τὴν πλευρὰ ἑτέρων ἐπισκόπων καὶ ἀντιδράσεις ἀπὸ μέρους πανεπιστημιακῶν καθηγητῶν τῆς Θεολογίας (ὁποία ἀντίθεση μὲ τοὺς σημερινοὺς συναδέλφους τους, διακόνους τοῦ οἰκουμενισμοῦ καὶ τῆς ἐκκοσμικεύσεως)…

Πρὸς καταισχύνη μας, τὸ συγκεκριμένο κήρυγμα – σκάνδαλο, ἀναδημοσιεύεται καὶ προβάλλεται ἐλαφρά, προφανῶς, τῇ καρδίᾳ ἀπὸ κάποια θρησκευτικὰ ἱστολόγια (ἀκόμη καὶ ἱερῶν μητροπόλεων) πρὸς μεγίστη πνευματικὴ ζημία τῶν ἀναγνωστῶν καὶ ἐπισκεπτῶν τους, ἀντὶ νὰ τονίζεται ἐμφατικὰ ἡ καταδίκη τοῦ καρνάβαλου ὑπὸ τῶν θείων καὶ ἱερῶν κανόνων καὶ νὰ παρατίθενται οἱ προβλεπόμενες πνευματικὲς ποινὲς ὅσων συμμετέχουν στὰ καρναβαλικὰ δρώμενα.

Καὶ οὐδέποτε ἔπαυσε νὰ στηλιτεύει τὸ διαχρονικὸ αἶσχος τῆς Πάτρας ποὺ καὶ φέτος φόνευσε ψυχὲς ὑπὲρ ὧν Χριστὸς ἀπέθανε!

Κατόπιν ὅλων αὐτῶν, εὐλόγως ἀνακύπτει τὸ ἐρώτημα: ἐὰν ὅλοι οἱ ἐπίσκοποι ἐμιμοῦντο τὴν ὁμολογιακὴ πρακτική τοῦ π. Αὐγουστίνου καὶ ἀντιδροῦσαν σθεναρῶς καὶ ἐπιμόνως στὶς καρναβαλικὲς ἀσχημοσύνες δὲν θὰ εἶχε περισταλεῖ, σὲ κάποιο βαθμό, τὸ κακὸ αὐτό;

Δυστυχῶς, ἡ κυρίαρχη καὶ κατευθυντήρια γραμμὴ δράσεως τῆς πλειοψηφίας τῶν συγχρόνων ποιμένων εἶναι ἡ σιωπή.

Η ΜΟΥΓΚΑ. Τσιμουδιὰ γιὰ τὰ καρναβάλια καὶ τίς συναφεῖς ἀσχημίες καὶ ἀθλιότητες, τὴ στιγμὴ ποὺ ψυχές, ὑπὲρ ὧν Χριστὸς ἀπέθανε, βλάπτονται πνευματικά, κάποιες ἴσως καὶ ἀνεπανόρθωτα.

Τρέμουν, προφανῶς, νὰ καταδικάσουν τὸν ὑπὸ τῆς Ἐκκλησίας καταδικαζόμενο Καρνάβαλο καὶ τίς λοιπὲς ἐκτροπὲς τῶν Ἀπόκρεων προκειμένου νὰ μὴ διασυρθοῦν καὶ «τσαλακωθοῦν» στὰ μάτια τῆς κοινῆς γνώμης, στοχοποιούμενοι κυρίως ἀπὸ τοὺς ἀσεβέστατους δημοσιογράφους, τοὺς ἐκπορνευτὲς τῆς κοινῆς γνώμης, τοὺς προαγωγοὺς τῆς διαφθορᾶς καὶ τῆς διαστροφῆς.

Οὐδεὶς μπορεῖ νὰ λησμονήσῃ τίς ἐλεεινὲς δημοσιογραφικὲς ἐπιθέσεις σὲ βάρος τοῦ π. Αὐγουστίνου ἀπὸ κοσμικόφρονες δημοσιογράφους, ἐξ αἰτίας τῶν ἀντικαρναβαλικῶν ἀγώνων του. Ὁ μακαριστὸς ἐπίσκοπος, φυσικά, δὲν λογάριασε τίς σὲ βάρος του ὕβρεις καὶ λοιδορίες, τίς εἰρωνεῖες, τὴ χλεύη, τὰ σκώμματα καί τὸ διασυρμό, ἐφαρμόζοντας τὰ βιβλικὰ «οἱ ὀνειδισμοὶ τῶν ὀνειδιζόντων σε ἐπέπεσον ἐπ᾿ ἐμέ» καί «ὀνειδισμὸν προσεδόκησεν ἡ ψυχή μου».

Οἱ ἁγιογραφικὰ ἀστοιχείωτοι, ἐκκλησιολογικὰ ἄσχετοι καὶ θεολογικὰ ἀνίδεοι δημοσιογράφοι καὶ τηλεαστέρες τῶν πρωινῶν ὑπονόμων καὶ οἱ λοιπὲς «ἀκτινοβόλες προσωπικότητες» ποὺ «κοσμοῦν» καθημερινὰ τὰ βοθροκάναλα, ξερνῶντας τὰ λύματα τῆς ψυχῆς τους, μὲ ἀφορμὴ τὸν ἔμπονο προβληματισμὸ ποὺ ἐξέφρασε ὁ μητροπολίτης πρώην Καλαβρύτων ἄρχισαν νὰ παραδίδουν καὶ μαθήματα χριστιανισμοῦ καὶ νὰ «θεολογοῦν», ἐπιτιθέμενοι λυσσωδῶς ἐναντίον τοῦ συγκεκριμένου μητροπολίτη, ὁ ὁποῖος, σημειωτέον, δὲν ὑπῆρξε κατηγορηματικὸς στὴ γραπτὴ τοποθέτησή του, ἀλλὰ χρησιμοποίησε τὴ λέξη «μήπως» πρὸ τῆς καταθέσεως τοῦ προβληματισμοῦ του.

Οὔτε αὐτὸ ἔλαβαν ὑπ᾿ ὄψιν οἱ ἀσυγκράτητοι κατήγοροί του!

Καὶ σὰν λυσσῶντες κύνες, σὰν ὕαινες καὶ σὰν γῦπες, ἔσπευσαν νὰ τὸν κατασπαράξουν καὶ νὰ τὸν κανιβαλίσουν! Καὶ νὰ ζητοῦν ὁμοθυμαδὸν τὴν καθαίρεσή του! Μᾶς προέκυψαν καὶ κανονολόγοι τρομάρα μας!

Ποιοί; Ἐκεῖνοι ποὺ ἕνεκα τῆς κραζούσης καὶ βοώσης ἀσεβείας τους εἶναι μυρίων ἀφορισμῶν ἄξιοι! Οἱ ζῶντες ἐκ μισθωμάτων ἀσεβείας τῶν διαφόρων δημοσιογραφικῶν πορνείων!

Ὅσο καὶ νὰ ἀφρίζουν, ὅσο καὶ νὰ λυσσοῦν σὲ βάρος τιμίων ἐργατῶν τοῦ Εὐαγγελίου, ὁ ἀπερίτμητος λόγος τοῦ Θεοῦ ποὺ καυτηριάζει καὶ κολάζει τίς ἐκτροπὲς τῶν Ἀπόκρεων θὰ ἀκούγεται. Καὶ οἱ καλοπροαίρετοι ἐκ τῶν ἀκροατῶν θὰ συμμορφώνονται ἐνῶ οἱ κακοπροαίρετοι ἐξ αὐτῶν θὰ σκληρύνονται καὶ πωρώνονται!

«Ὁ λόγος τοῦ Θεοῦ οὐ, δέδεται», «κύριοι» δημοσιογραφίσκοι καὶ λοιποὶ τηλεαστέρες τῶν τηλεοπτικῶν καὶ λοιπῶν δημοσιογραφικῶν χαμαιτυπείων!

Οἱ ὕβρεις καὶ λοιδορίες σας, οἱ κανιβαλικὲς ἐπιθέσεις σας σὲ βάρος ἐκείνων ποὺ δὲν κρατοῦν τὸ στόμα τους κλειστὸ ἀλλὰ ἀφυπνίζουν καὶ συνεγείρουν πρὸς μετάνοια τὸ λαὸ τοῦ Θεοῦ ἀποτελοῦν γιὰ τοὺς τελευταίους παράσημα καὶ τίτλους τιμῆς!