1) ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΔΙΑΘΡΗΣΚΕΥΤΙΚΟΥΣ ΔΙΑΛΟΓΟΥΣ, 2) ΜΙΑ ΦΑΙΔΡΗ ΜΗΝΥΣΗ
Μαρ 6th, 2010 | 
Filed under: ΜΗΝΥΜ. ΠΑΡΑΛ. ΠΡΟΩΘ.
ΟΙ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΤΕΣ ΚΑΙ ΟΙ ΟΡΘΟΔΟΞΟΙ
ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΔΙΑΘΡΗΣΚΕΙΑΚΟΥΣ ΔΙΑΛΟΓΟΥΣ
Του Παναγιώτη Τελεβάντου
========================
ΘΕΜΑ Α΄
Η αντιπαραβολή δύο κειμένων
1) του οικουμενιστή Καθηγητή Μάριου Μπέγζου, και 2) του κορυφαίου ορθόδοξου θεολόγου π. Θεόδωρου Ζήση μας βοηθούν να αντιπαραβάλουμε τις θέσεις των Οικουμενιστών και των Ορθόδοξων στο διάλογο με τους αλλόθρησκους και μάλιστα με τους οπαδούς του Ισλάμ.
Η σύγκριση των δύο προσεγγίσεων μας οδηγεί στα ακόλουθα συμπεράσματα:
1) Οι θέσεις των Οικουμενιστών είναι άσχετες με την Ορθόδοξη παράδοση.
2) Διέπονται από αντι-ιστορικό πνεύμα. Διαστρέφουν τα ιστορικά γεγονότα με γενικεύσεις που τους διευκολύνουν να εξάγουν αυθαίρετα συμπεράσματα, ώστε να δικαιολογούν τους οικουμενιστικούς προσανατολισμούς τους.
3) Οι Οικουμενιστές μετέρχονται συστηματικά τη συκοφαντία ότι οι παραδοσιακοί πιστοί είναι εναντίον των διαλόγων με τους αιρετικούς και τους αλλόθρησκους ελλείψει επιχειρημάτων.
4) Ερμηνεύουν την αντίρρηση των παραδοσιακών πιστών για συμπροσευχές με τους αιρετικούς και τους αλλόθρησκους και την ένστασή τους για την προβολή της Ορθοδοξίας ως μιας από τις πολλές εκφάνσεις της αλήθειας και ΟΧΙ τη Μία, Αγία, Καθολική και Αποστολική Εκκλησία, ως άρνηση του διαλόγου. Αν ήταν ποτέ δυνατόν να υπάρχει αντίρρηση για την προσπάθεια ιεραποστολής εκ μέρους των Ορθοδόξων όπως την επιχείρησε πάνω από όλους ο κορυφαίος Απόστολος Παύλος. Λες και υπάρχει ορθόδοξος που διαμφισβητεί το ιεραποστολικό έργο του Αποστόλου Παύλου που μετέβη σε όλο σχεδόν τον τότε γνωστό κόσμο για να “καταγγείλει” τον άγνωστο Θεό στους ειδωλολάτρες και τον σταυρωμένο και Αναστάντα Κύριο στις συναγωγές των Ιουδαίων προκινδυνεύοντας καθημερινά ακόμη και τη ζωή του. Το παράδειγμα των Αγίων Αποστόλων ακολούθησαν οι Αγιοι πατέρες, όπως λ.χ. οι Αγιοι Ιωάννης Χρυσόστομος, Ιωάννης Δαμασκηνός, Γρηγόριος Παλαμάς, Κολλυβάδες, Αγιος Κοσμάς ο Αιτωλός και συνεχίζουν τις μέρες μας πολλά ιεραποστολικά κλιμάκια σε όλο τον κόσμο. Και όμως! Οι Οικουμενιστές ελλείψει επειχειρημάτων προβάλλουν πάλιν και πολλάκις το ίδιο συκοφαντικό επιχείρημα ότι δήθεν οι παραδοσιακοί πιστοί έχουν αντίρρηση στη διεξαγωγή διαλόγων αν γίνονται με δογματικά και κανονικά ανεπίληπτο τρόπο. Και όχι όπως τώρα που συνιστούν όχημα ματαιοδοξίας συγκρητισμού και συνεχής παραβίασης των ιερών κανόνων της Εκκλησίας.
5) Οι Οικουμενιστές βλέπουν τους διαλόγους υπό το πρίσμα του νεοεποχίτικου συγκρητισμού και του κοσμικού πνεύματος που διέπει το σύγχρονο κόσμο που αντιλαμβάνεται τη θρησκεία ως μέσο για την επίτευξη συμφιλίωσης και ανοχής μεταξύ των ανθρώπων και όχι ως το Σώμα του Χριστού, το πλήρωμα της Αλήθειας και την κιβωτό της σωτηρίας.
6) Η προσέγγιση του π. Θεόδωρου Ζήση έχει βαθιά ερείσματα στην παράδοση των Αγίων Πατέρων, το βίο και τη διδασκαλία των οποίων ερμηνεύει αυθεντικά.
7) Η ανάλυση του π. Θεόδωρου Ζήση μας προσφέρει τη δυνατότητα να δούμε κάτι άλλο ουσιαστικό. Μας αποκαλύπτει τα κίνητρα και τις επιδιώξεις των ανθρώπων που συμμετέχουν στους διαλόγους, που δεν σχετίζονται με το Χριστό και την Ορθοδοξία. Οχι μόνον επειδή διακρίνονται για το συγκρητιστικό τους φρόνημα και επειδή καταπατούν τους ιερούς κανόνες με τις συμπροσευχές αλλά επειδή, όσοι εκπροσωπούν την Ορθοδοξία στους διαλόγους, προσέρχονται με ταπεινά ελατήρια και ιδιοτελείς επιδιώξεις: Ανάδειξη μετριοτήτων, ευκαιρία ανέλιξης σε θέσεις επισκοπικές και ακαδημαικές, ταξιδάκια αναψυχής, διαμονή σε υπεπολυτελή ξενοδοχεία, ευκαιρία για ψώνια κοκ.
Η παράθεση των κειμένων των δύο ακαδημαικών θεολόγων των κ. Μάριου Μπέγζου και π. Θεόδωρου Ζήση (που δημοσιεύθηκε στην ιστοσελίδα “Θρησκευτικά”) θα βοηθήσει τον αναγνώστη να διαπιστώσει τη διαφορά επιπέδου και προσέγγισης των Οικουμενιστών, αλλά και των παραδοσιακών θεολόγων, και θα βοηθήσει τουλάχιστον τους απροκατάληπτους αναγνώστες να εξαγάγουν αβίαστα όλα τα χρήσιμα συμπεράσματα.
Γράφει ο Νεορθόδοξος Καθηγητής Μάριος Μπέγζος, ανάστημα του διαβόητου οικουμενιστή Ν. Νησιώτη για το διαθρησκειακό διάλογο με το Ισλάμ:
“Μέτρο κρίσεως και συγκρίσεως για όλους εμάς τους συγχρόνους ορθοδόξους θεολόγους στον ισλαμοχριστιανικό διάλογο και γενικότερα σε κάθε είδους διαθρησκειακή διαλογική συνάντηση σήμερα είναι τα παραδείγματα που μας κατέλειπαν οι Πατέρες της Εκκλησίας, σαν τον Ιωάννη Δαμασκηνό και τον Γρηγόριο Παλαμά.
Εάν εκείνοι τόλμησαν το διαθρησκειακό διάλογο, πώς είναι ποτέ δυνατόν να τον αποφύγουμε εμείς σήμερα;
Εάν εκείνοι διεξήγαγαν διαλογικές συζητήσεις υπό την κλαγγή των όπλων σε κατάσταση αιχμαλωσίας των ορθοδόξων λαών και ομηρίας των θεολόγων της εκκλησίας τότε, πώς είναι ποτέ δυνατόν εμείς σήμερα να αποποιηθούμε τον διαθρησκειακό διάλογο ζώντας σε συνθήκες ειρήνης, ασφάλειας και ευημερίας;
Πιστότητα στο πνεύμα των Πατέρων της Εκκλησίας σημαίνει ετοιμότητα γόνιμης μίμησης και δημιουργικής επανάληψης του δικού τους απαράμιλλου παραδείγματος το οποίο ενέχει θέση θεολογικής υποθήκης και μας χρεώνει όλους εμάς τους ορθοδόξους θεολόγους σήμερα να μην παραλείψουμε να διαλεγόμεθα με αλλοθρήσκους, αλλοφύλους και ετεροδόξους καταθέτοντας την ορθόδοξη μαρτυρία ακόμα και υπό τις πλέον δυσμενείς ιστορικές συνθήκες με παρρησία σε πνεύμα κριτικής συμπάθειας.
Ο Γρηγόριος Παλαμάς δεν κάνει απολογία της Ορθοδοξίας ούτε επιχειρεί αντιρρητική ανασκευή του Ισλάμ, αλλά επιδίδεται σε ομολογία της ορθοδόξου πίστεως και προβαίνει σε διάλογο με τους αλλόθρησκους.
Αξίζει να υπογραμμισθεί ο θετικός τόνος του όλου εγχειρήματος και πρέπει να προσεχθεί η απουσία αρνητικής χροιάς. Αντί για την απολογία κατατίθεται ομολογία και μακράν του αντιλόγου προσφέρεται διάλογος. Η μετατόπιση του θεολογικού επικέντρου από την πολεμική απολογία στην ειρηνική ομολογία και η προτίμηση του γόνιμου διαλόγου αντί του άγονου αντιλόγου χαρακτηρίζουν αποφασιστικά και αμετάκλητα την ορθόδοξη παράδοση η οποία «επομένη τοις αγίοις πατράσιν» δεν σχετίζεται ούτε με τον φονταμενταλισμό ούτε με τον φανατισμό.
Οι σημερινοί επικριτές του διαθρησκειακού διαλόγου οφείλουν να αναμετρηθούν με την πατερική κληρονομιά του ισλαμοχριστιανικού διαλόγου της περιωπής ενός Δαμασκηνού και ενός Παλαμά τους οποίους ορθώς και ορθοδόξως ακολουθεί το σεπτό και παλαίφατο κέντρο της Ορθοδοξίας, το Οικουμενικό Πατριαρχείο Κωνσταντινουπόλεως, έχοντας από δεκαετιών την δημιουργική πρωτοβουλία των πάσης φύσεως διαθρησκειακών διαλόγων, διεξάγοντας αυτούς με εντυπωσιακή επιτυχία παρά τις διεθνείς ιστορικές συνθήκες που προβάλλουν προσκόμματα και κωλύματα”.
****************************
Την απάντηση στις οικουμενιστικές θεωρίες δίνει ο κορυφαίος ορθόδοξος θεολόγος π. Θεόδωρος Ζήσης στο άρθρο του «ΔΙΑΘΡΗΣΚΕΙΑΚΕΣ ΣΥΝΑΝΤΗΣΕΙΣ – Άρνησις του Ευαγγελίου και προσβολή των Αγίων Μαρτύρων»:
“Δεν διενοήθη ούτε επεδίωξε ποτέ ο Άγιος Γρηγόριος (Παλαμάς) να οργανώσει διάλογο και συνάντηση με τους Μουσουλμάνους.
Αναγκάσθηκε να συνομιλήσει μαζί τους υπό τραγικές μάλιστα συνθήκες, χωρίς να διστάσει να ομιλήσει υπέρ της αληθείας, με κίνδυνο μάλιστα της ζωής του.
Αξίζει να αντιπαραβάλει κανείς τις συνθήκες κάτω από τις οποίες διεξήγαγε τον διάλογο ο αιχμάλωτος στους Αγαρηνούς αρχιεπίσκοπος Θεσσαλονίκης περιτριγυριζόμενος από αγρίους Μουσουλμάνους, που ήσαν έτοιμοι να κινηθούν εναντίον του, αν έλεγε κάτι προσβλητικό για τον προφήτη και την θρησκεία τους, με την φιέστα της Ασίζης, και τα πολυτελή και άνετα ξενοδοχεία ή ιδρύματα, όπου φιλοξενούνται και σιτίζονται οι διεξάγοντες σήμερα τους διαθρησκειακούς διάλογους.
Η απόλαυση αυτών των παροχών, των διευκολύνσεων, των αναγνωρίσεων της επιστημονικής αξίας και των τιμών, είναι καλό κίνητρο, για να είναι κανείς συνεργάσιμος, διαλλακτικός, «αντικειμενικός», «αμερόληπτος» και όχι απόλυτος και αποκλειστικός.
Μικρών δυνατοτήτων επιστήμονες έχουν ανάγκη προβολής και καταξιώσεως, πλουτισμού των βιογραφικών τους υπομνημάτων, ενώ φιλόδοξοι κληρικοί και θεολόγοι επιδιώκουν περαιτέρω άνοδο και κατάληψη θέσεων στα οικουμενικά συμβούλια και στις επιτροπές.
Ο Άγιος Γρηγόριος Παλαμάς, καταξιωμένος αγωνιστής της Ορθοδοξίας, αφού συνέτριψε τον Βαρλαάμ τον Καλαβρό και αποκάλυψε τις πλάνες του Παπισμού με μια άκρως αντιοικουμενιστική, “φονταμενταλιστική”, θα έλεγαν πολλοί σήμερα, στάση, εξελέγη για τον αρχιεπισκοπικό θρόνο της Θεσσαλονίκης το 1347 «τάξει και νόμω πνευματικής αναβάσεως, ου κλέψας την εξουσίαν, ουδ’ αρπάσας, ουδέ διώξας την τιμήν, αλλ’ υπό της τιμής διωχθείς, ουδ’ ανθρωπίνην χάριν, αλλ’ εκ Θεού και θείαν δεξάμενος», όπως λέγει ο Άγιος Γρηγόριος θεολόγος, για τον Μ. Βασίλειον (Επιτάφιος εις Μ. Βασίλειον 25-27. ΕΠΕ 6, 17 ε.).
Λόγω της αντιδράσεως του κινήματος των Ζηλωτών δεν κατέστη δυνατή η ενθρόνισή του, παρά μόνον μετά από τρία έτη, τον Δεκέμβριο του 1350. Το τριετές αυτό διάστημα, από της εκλογής μέχρι της ενθρονίσεως, διήλθεν εις το Άγιον Όρος και εις την Λήμνον, την οποία επί διετίαν εποίμανε ως τοποτηρητής. Και μετά την ενθρόνισή του όμως και την παλλαϊκή και ενθουσιώδη υποδοχή των Θεσσαλονικέων δεν ήταν αδιατάρακτη η ποιμαντορία του κυρίως λόγω των δυναστικών διενέξεων μεταξύ των δύο αυτοκρατορικών οικογενειών, των Παλαιολόγων και των Καντακουζηνών.
Σε κάποια μεσολαβητική, ειρηνευτική του αποστολή στην Κωνσταντινούπολη τον Μάρτιο του 1354, το πλοίο, που τον μετέφερε από την νήσο Τένεδο αναγκάσθηκε λόγω θαλασσοταραχής, να προσεγγίσει τις ακτές της ευρωπαϊκής ακτής της Καλλίπολης, όπου για πρώτη φορά στην ιστορία είχαν διαπεραιωθή από την ασιατική πλευρά οι Τούρκοι, εκμεταλλευόμενοι τον πανικό και την αποδιοργάνωση, που είχε προκαλέσει ο καταστρεπτικός σεισμός της 2ας Μαρτίου του 1354, χωρίς να προβληθεί καμμία αντίσταση από τα αυτοκρατορικά στρατεύματα.
Εκεί, λοιπόν, συνελήφθη ο Άγιος Γρηγόριος αιχμάλωτος από τους Τούρκους μαζί με την συνοδία του και υπέστη τα πάνδεινα. Ενώ βρίσκεται στα χέρια των Τούρκων, σε επιστολή που στέλνει προς την εαυτού Εκκλησίαν, την Εκκλησία Θεσσαλονίκης, τους χαρακτηρίζει ως «τους πάντων βαρβάρων βαρβαρωτάτους». Εκτιμούσε ότι η αιχμαλωσία του ήταν έργο της Θείας Προνοίας, που απέβλεπε αφ’ ενός μεν να κηρύξει το Ευαγγέλιο προς τους αλλόπιστους Μουσουλμάνους και αφ’ ετέρου να ενισχύσει τους Χριστιανούς ώστε να αποφύγουν τον εξισλαμισμό λόγω των πιέσεων, που ασκούσαν οι Τούρκοι κατακτηταί. Προοδοποιεί εδώ ο Άγιος Γρηγόριος το έργο των μεγάλων Αγίων της Τουρκοκρατίας, του Αγίου Κοσμά του Αιτωλού και των Κολλυβάδων, διαγράφει την οδό της ομολογίας και της παρρησίας στους αναγκαστικούς διαλόγους με τους κατακτητάς, στους αληθινούς διαθρησκειακούς διαλόγους οι οποίοι εγέννησαν στη συνέχεια το πλήθος των Νεομαρτύρων.
Τί γεννούν και τί παράγουν οι σημερινοί διαθρησκειακοί διάλογοι; Ασφαλώς όχι μάρτυρας και απολογητάς, αλλά χλιαρούς και αδιαφόρους περί την πίστιν αποστάτας της Ορθοδοξίας”.
********
ΘΕΜΑ Β΄.
ΦΑΙΔΡΗ ΜΗΝΥΣΗ
ΤΟΥ π. ΒΑΣΙΛΕΙΟΥ ΘΕΡΜΟΥ
Του Παναγιώτη Τελεβάντου
=====================
=====================
Γνώριζα από καιρό ότι τα γραπτά του π. Βασίλειου Θερμού πάσχουν πολλές φορές από έλλειψη σοβαρότητας. Τη μια γράφει παπαδιαμάντιες επιστολές για το “Λενιώ”. Την άλλη περιγράφει ποδοσφαιρικό αγώνα στα αρχαία Ελληνικά. Υστερα αναφέρεται στην καλή του δασκάλα που τον δίδαξε το πρόσφυμα γιωδ και την αιτιατική της αναφοράς και την παράλλη ψυχαναλύει τα εκκλησιαστικά οφφίκια.
ΔΗΜΟΣΙΕΥΣΕ ΤΗ ΜΗΝΥΣΗ ΠΡΙΝ ΜΟΥ ΤΗ ΣΤΕΙΛΕΙ
_____________________
_____________________
Τώρα έπεσε πιο κάτω στου κακού τη σκάλα. Είχε την “καλωσύνη” να μου κοινοποιήσει το περιεχόμενο της μήνυσης που υπέβαλε εναντίον μου στην Ιερά Σύνοδο της Εκκλησίας της Κύπρου…αφού πρώτα την είχε στείλει στο ιστολόγιο “Ιδιωτική οδός” του κ. Παναγιώτη Ανδριόπουλου!!! Δεοντολογία π. Θερμού και γαρ. Στέλλει την επιστολή πρώτα για δημοσίευση στο φίλιο προς αυτόν ιστολόγιο “Ιδιωτική Οδός” (“όμοιος ομοίω αεί πελάζει”) και ύστερα στους παραλήπτες της!!!.
ΠΕΡΙ ΕΥΓΛΩΤΤΙΑΣ ΚΑΙ ΑΜΒΛΥΝΟΙΑΣ
____________________
____________________
Και ως να μη έφθανε αυτό, στη μήνυσή του, καλεί τη Σύνοδο της Εκκλησίας της Κύπρου να ασχοληθεί μαζί μου λόγω της…ευγλωττίας μου! Κύριε ελέησον! Καλωσύνη, βέβαια, του π. Βασίλειου επειδή μου αποδίδει αρετή που δεν έχω. Αλλά δυστυχώς ακόμη και στους επαίνους, που δεν μου αξίζουν, “απέλιπεν” η σοβαρότητα τον π. Βασίλειο. Πώς αυτό; Από τη μια μιλά καθ’ υπερβολή εγκωμιαστικά για την ανύπαρκτη ευγλωττία μου και ύστερα διερωτάται αν είμαι “αμβλύνους”!!! Εχετε ακούσει ποτέ να χαρακτηρίζεται ως αμβλύνους άνθρωπος που διακρίνεται (κατά τον π. Βασίλειο πάντοτε) για ευγλωττία; Ομολογώ ότι πρώτη φορά ακούω τέτοια ανοησία!
ΚΑΤΑΓΓΕΛΛΟΜΑΙ ΣΤΗ ΣΥΝΟΔΟ ΩΣ ΚΑΚΟΣ ΦΙΛΟΛΟΓΟΣ
_____________________
_____________________
Και το άλλο! Ηκούσθη “εκ του αιώνος” ποτέ να καταγγέλλεται στην Ιερά Σύνοδο πιστός επειδή δεν είναι καλός φιλόλογος; Οχι;! Ε λοιπόν ο π. Βασίλειος το αποτόλμησε. Αντιλαμβάνομαι ότι there is always a first time for everything αλλά ήταν ανάγκη να κάνει ο π. Βασίλειος την αρχή; Δεν τον φτάνουν οι υπόλοιπες καινοτομίες;
ΕΠΕΙΔΗ ΕΙΜΑΙ ΚΑΚΟΣ ΦΙΛΟΛΟΓΟΣ ΕΙΜΑΙ ΚΑΙ ΚΑΚΟΣ ΘΕΟΛΟΓΟΣ
____________________
____________________
Ιδού και ένα άλλο μαργαριτάρι του περιδέραιου της φαιδρότητας της μήνυσης του π. Θερμού. Γράφει συγκεκριμένα: “Αν κάποιος πού ὑπογράφει ὡς φιλόλογος (!) διαπράττει τέτοια χονδροειδῆ σφάλματα, τότε δέν ἐκπλήσσομαι πού ὡς θεολόγος (ὅπως ἐπίσης ὑπογράφει) ἀγνοεῖ τί εἶναι ἡ βαρλααμική αἵρεση ἤ κατηγορεῖ ἀνυπόστατα γιά προτεσταντισμό”. Αντιλαμβάνεστε τι λέγει, καλοί αναγνώστες; Πώς είπατε; Οχι;! Ούτε και εγώ! Επειδή είμαι κακός φιλόλογος, ισχυρίζεται ο π. Θερμός, εξυπακούεται ότι δεν κατανοώ ως θεολόγος την έννοια του όρου βαρλααμισμός!!! (Με άλλα λόγια: Επειδή το πρόβατο έχει τέσσερα πόδια η προβειά του δεν είναι λευκή!) Θα έμενε αυτοστιγμή φαλακρός ο Αριστοτέλης αν άκουε τέτοια λογική αλληλουχία!
ΓΙΑΤΙ ΕΓΙΝΕ Η ΜΗΝΥΣΗ ΣΤΗΝ ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΤΗΣ ΚΥΠΡΟΥ;
________________
________________
Επι της ουσίας τώρα. Αρχίζω από το αυτονόητο. Διαμένω από δεκαεξαετίας στις ΗΠΑ. Ως εικός ανήκω στη δικαιοδοσία της Αρχιεπισκοπής Αμερικής (και κατ’ επέκταση βεβαίως του Οικουμενικού Πατριαρχείου). Ελπίζω να το κατανοεί αυτό ο π. Θερμός. Αν όχι, λυπάμαι. Οση ευγλωττία και αν διαθέτει ένας αμβλύνους δεν μπορεί να του εξηγήσει τόσο περίπλοκα θέματα.
Αλήθεια! Βάσει ποιας λογικής ο π. Βασίλειος με μηνύει στην Ιερά Σύνοδο της Εκκλησίας της Κύπρου και όχι στην Εκκλησία της οποίας είμαι μέλος;
Η μήνυση γίνεται ακόμη περισσότερο φαιδρή νοουμένου, ότι, όπως ο ίδιος αναφέρει, δεν έγραψα μόνον στο Κυπριακό περιοδικό “Ορθόδοξη Μαρτυρία” για τους νεωτερισμούς και τις αιρέσεις που ο ίδιος και οι ομόφρονές του προσπαθούν να επιβάλουν ετσιθελικά στην Εκκλησία. Δημοσίευσα τα ίδια πράγματα, σε πολύ πιο αυστηρό τόνο, σε πολλά έντυπα τηςΕλλάδος καθώς και σε δεκάδες ιστοσελίδες, όπως ο ίδιος ομολογεί.
ΜΕ ΜΗΝΥΕΙ ΚΥΡΙΩΣ ΓΙ’ ΑΥΤΑ ΠΟΥ ΕΓΡΑΨΑ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ
_____________________
_____________________
Προσέξτε το ακόμη πιο φαιδρό! Αναφέρει ότι ο κύριος λόγος της μήνυσης δεν είναι όσα του καταμαρτυρώ για το Νεοβαρλααμισμό και τους νεωτερισμούς που θέλει να εισάξει στην Εκκλησία. Αντιλαμβάνεται πάρα πολύ καλά (οξύνους και γαρ!) ότι ο έλεγχος και η κριτική για κακοδοξίες δεν στοιχειοθετούν αιτία μηνύσεως. Γι’ αυτό καταφεύγει στη συκοφαντία. Ισχυρίζεται ότι εξωθώ δήθεν τους πιστούς να προβούν σε αποτείχιση και σχίσμα. Καταρχήν όλοι γνωρίζουν ότι ουδείς ξιφουλκεί εναντίον της αποτείχισης και κανένας δεν εξορκίζει το σχίσμα περισσότερο από εμένα. Η ουσία του θέματος, όμως είναι ότι με κατηγορεί ότι προωθώ το σχίσμα ΟΧΙ με κείμενα που δημοσίευσα στο Κυπριακό περιοδικό “Ορθόδοξη Μαρτυρία” αλλά για άλλα κείμενα που δημοσίευσα σε περιοδικά και εφημερίδες της Ελλάδας και σε δεκάδες ιστολόγια και για πρόσωπα που είναι στο σύνολόν τους μέλη της Εκκλησίας της Ελλάδος. Επομένως, βάσει ποιας λογικής, καλείται η Εκκλησία της Κύπρου να επιληφθεί του θέματος; Δεν είμαι μέλος της Εκκλησίας τηςΑρχιεπισκοπής Αμερικής; Αν (Θεός φυλάξοι!) είμαι προαγωγός σχίσματος, δηλαδή ένοχος βαρύτατου εκκλησιαστικού παραπτώματος, όπως ισχυρίζεται ο π. Θερμός, δεν πρέπει ο οικείος επίσκοπος, εν προκειμένω οΑρχιεπίσκοπος Δημήτριος και η Επαρχιακή σύνοδος της Εκκλησίας της Αμερικής, να εξετάσουν την καταγγελία;
ΣΥΝΟΨΗ ΤΗΣ ΦΑΙΔΡΟΤΗΤΟΣ ΤΗΣ ΚΑΤΑΓΓΕΛΙΑΣ
_____________________
_____________________
Συνοψίζω τα γεγονότα για να αντιληφθείτε το μέγεθος της φαιδρότητας της μήνυσης: Κληρικός της Εκκλησίας της Ελλάδος απευθύνεται στην Εκκλησία της Κύπρου για να εξετάσει καταγγελίες εναντίον μέλους της Αρχιεπισκοπής Αμερικής επειδή δημοσίευσε σχόλια και άρθρα σε ΜΜΕ που κυκλοφορούν στην Ελλάδα και αφορούν κληρικούς και λαικούς που ανήκουν στην Εκκλησία της Ελλάδος!!! Αραγε βάσει ποιας λογικής με μηνύει στην Ιερά Σύνοδο τηςΕκκλησίας της Κύπρου;
ΤΑ ΚΕΙΜΕΝΑ ΤΗΣ “ΟΡΘΟΔΟΞΗΣ ΜΑΡΤΥΡΙΑΣ”;
______________________
______________________
Θα μου πείτε: “Ωραία! Αλλά τι γίνεται με αυτά που έγραψες στην “Ορθόδοξη Μαρτυρία”; Μα γι’ αυτό ακριβώς η μήνυση του π. Θερμού είναι φαιδρή επειδή αναφέρει ότι ο κύριοςλόγος που με μηνύει είναι ΟΧΙ αυτά που έγραψα στην “Ορθόδοξη Μαρτυρία” αλλά αυτά που έγραψα στον ιστοχώρο και σε Ελλαδικά περιοδικά. Και το άκρον άωτο της φαιδρότητας! Δεν μηνύει μόνον εμένα, αλλά και το περιοδικό “Ορθόδοξη Μαρτυρία” στη Σύνοδο της Εκκλησίας της Κύπρου, επειδή γράφω δήθεν κείμενα υπέρ της αποτείχισης και του σχίσματος σε Ελλαδικά περιοδικά και στον ιστοχώρο!!!
ΠΡΟΤΡΕΠΩ ΣΕ ΑΠΟΤΕΙΧΙΣΗ ΚΑΙ ΣΧΙΣΜΑ;
_________________
_________________
Πέραν της εντελώς αναρμόδιας και κυριολεκτικά φαιδρήςκαταγγελίας που υπέβαλε οφείλω να αναφερθώ στη συκοφαντία ότι προτρέπω τους πιστούς να κάνουν αποτείχιση και να προχωρήσουν σε σχίσμα. Δεν αντιλαμβάνομαι την κακοήθεια και προπαντός τη φαιδρότητα και την ανοησία της συκοφαντίας. Τους τελευταίους έξι μήνες έγραψα περισσότερα από εκατόν σχόλια και άρθρα σε ιστοσελίδες, περιοδικά και εκκλησιαστικές εφημερίδες με τα οποία προσπαθώ εντονότατα να πείσω τους πιστούς να ΜΗΝ προχωρήσουν σε αποτείχιση επειδή θα οδηγήσει σε σχίσμα. Ας σημειωθεί ότι οι συνεχείς παρεμβάσεις μου χαιρετίσθηκαν δημόσια με ανακούφιση από πλείστους όσους αντιτίθενται στην ιδέα της αποτείχισης (πολλώ μάλλον του σχίσματος) και κούμπωσε απέναντί μου όσους προβληματίζονταν ή και προβληματίζονται να προχωρήσουν σε “αποτείχιση”. Ορισμένοι (και μάλιστα όχι τυχαίοι άνθρωποι), αν και συμφωνούν ότι δεν πρέπει να γίνουν αποτειχίσεις και σχίσματα, μου είπαν: “Οτι ήταν να γράψεις το έγραψες. Το μήνυμά σου ελήφθη”. Και όμως! Ακόμη και αυτή την παράκληση, που μου υπεβλήθη (επαναμβάνω όχι από τυχαίους άνθρωπους), αποφάσισα να παραγνωρίσω επειδή ακριβώς τρέμω σύγκορμος ακόμη και στην ιδέα του σχίσματος!
ΣΕ ΟΛΗ ΜΟΥ ΤΗ ΖΩΗ ΠΟΛΕΜΗΣΑ ΤΑ ΣΧΙΣΜΑΤΑ
______________________
______________________
Επομένως είναι ή δεν είναι κυριολεκτικά φαιδρό να εκτοξεύει εναντίον μου μια τόσο αστήρικτη συκοφαντία ο π. Βασίλειος; Πέρασα τη ζωή μου πολεμώντας τη δημιουργία σχισμάτων. Αρχισα από την εκκλησιαστική κρίση στην Κύπρο όταν προσπάθησα να πείσω τον αείμνηστο Κυρηνείας Κυπριανό να κλείσει το υφιστάμενο τότε σχίσμα. Υστερα στην Αμερική, για να μη συντελέσω στη δημιουργία σχίσματος, έχασα τη δουλειά μου. Ημουν συνεργάτης ομογενειακής εφημερίδας και αντιτάχθηκα με σειρά άρθρων στην προσπάθεια της οργάνωσης GOAL να προχωρήσει σε σχίσμα. Ας σημειωθεί ότι ο εκδότης της εφημερίδας επιθυμούσε τότε διακαώς να παραμείνω στη θέση μου με την προυπόθεση ότι θα έγραφα για ό,τι άλλο ήθελα εκτός από το να αρθρογραφώ εναντίον των επίδοξων σχισματικών. “Κατέστησες σαφή τη θέση σου”, μου είπε: “Μη συνεχίσεις ολόκληρη καμπάνια εναντίον τους”. Παρόλον ότι, κατ’ εκείνην την περίοδο, η δημοσιογραφία ήταν το μόνο μέσον πορισμού που είχα, του εξήγησα ότι η χριστιανική και θεολογική μου συνείδηση δεν μου επιτρέπει να σταματήσω τον έλεγχο εναντίον των επίδοξων σχισματικών. Και υπέβαλα παραίτηση. Και μετά από αυτά κατηγορούμαι ότι προωθώ αποτειχίσεις και σχίσματα; Ειλικρινά! Δεν μπορώ να αντιληφθώ σε τι εξυπηρετεί τον π. Θερμό η εκτόξευση αυτής της συκοφαντίας.
ΘΕΛΕΙ ΝΑ ΜΕ ΑΠΟΘΑΡΡΥΝΕΙ ΝΑ ΓΡΑΦΩ ΓΙΑ ΤΟ ΝΕΟΒΑΡΛΑΑΜΙΣΜΟ
______________________
______________________
Είναι φανερόν ότι η μήνυσή του έγινε για να με αποθαρρύνει να συνεχίσω να πολεμώ τις κακοδοξίες και τους φορείς τους και να με αποτρέψει από το να επιτελέσω το χρέος μου έναντι του Χριστού και της Εκκλησίας Του. Αν αυτή είναι η πρόθεσή του τον διαβεβαιώ ότι, όχι μόνο καταδίκασα εντονότατα τους κληρικούς και λαικούς που εκπορεύουν αιρέσεις, αλλά ότι θα συνεχίσω να κάνω το ίδιο, με όλη την ένταση της φωνής μου (και με την πανθομολογούμενη νηφαλιότητα που διακρίνει τα λόγο μου), μέχρις ότου τερματιστούν αυτές οι ασχημίες ελάχιστων (όπως πολλές φορές έγραψα), αλλά εξαιρετικά επικίνδυνων προσώπων εν οις και ο αιδεσιμολογιότατος π. Βασίλειος.
ΘΛΙΒΟΜΑΙ ΕΠΕΙΔΗ ΓΙΝΟΜΑΙ ΠΡΟΞΕΝΟΣ ΘΛΙΨΕΩΣ
___________________
___________________
Θέλω να διαβεβαιώσω τον π. Βασίλειο ότι ΔΕΝ είναι έστω και κατ’ ελάχιστον πρόθεσή μου να δυσαρεστήσω κανένα. Πολλώ μάλλον σεβαστούς κληρικούς. Αλλά πώς να το κάνουμε; Παρόλη την καλή και ειλικρινή μου διάθεση αναπόφευκτα θα δυσαρεστήσω ορισμένους. Στον πλανήτη μας ζουν επτά δισεκατομμύρια άνθρωποι. Εύκολο είναι να μη δυσαρεστήσουμε ούτε ένα από αυτούς; Οσο και να επιδιώκουμε το αντίθετο κάποιοι θα στενοχωρηθούν με τις θέσεις και την κριτική μας.
ΤΟ ΑΝΤΙΔΟΤΟ ΤΗΣ ΣΤΕΝΑΧΩΡΙΑΣ
________________
________________
Υπάρχει πάντως το αντίδοτο για τη στεναχώρια του π. Βασίλειου και των ομοφρόνων του. Ας αποκηρύξουν τις αιρέσεις, νεωτερισμούς και βλασφημίες κατά των Αγίων και της Ιεράς Παράδοσης που εκστομίζουν και αμέσως η κριτική μου εναντίον τους θα τερματιστεί. Πάραυτα και αμελλητί. Και όχι μόνον θα σταματήσει αλλά θα τους επαινέσω, εκ μέσης καρδίας, δημόσια για τη μεταμέλεια που θα δείξουν. Δεν είχα, ούτε ήταν ποτέ δυνατόν να έχω, προσωπικές διαφορές με τον αιδεσιμολογιότατο. Ούτε κατ’ όψιν άλλωστε τον γνωρίζω. Μόλις πρόσφατα είδα φωτογραφίες του στο διαδίχτυο. Ο μόνος λόγος που του άσκησα – και υπόσχομαι να συνεχίσω να του ασκώ και στο μέλλον δριμύτατη κριτική- (με το άκρως νηφάλιο πάντοτε ύφος μου) είναι επειδή κηρύσσει αιρέσεις, ατιμάζει το Βυζάντιο, θέλει να διορθώσει τους Αγίους, υποστηρίζει λειτουργικούς νεωτερισμούς και άλλα άνομα ων ουκ έστιν αριθμός. Γι’ αυτό το λόγο και μόνον δεν άσκησα κριτική στον π. Βασίλειο ή σε οιονδήποτε άλλο Νεοβαρλααμίτη. Ή οι Νεοβαρλααμίτες θα σταματήσουν να κηρύσσουν ετεροδιδασκαλίες ή θα δέχονται κριτική και έλεγχο. Δριμύτατη μάλιστα. Με τη γνωστή μου άκρα νηφαλιότητα φυσικά. Είναι ενδεχόμενο να διερωτηθείτε πώς γίνεται μια κριτική να είναι δριμύτατη και νηφάλια. Α! Δεν είμαι εγώ για να απαντώ περίπλοκα ερωτήματα. Αμβλύνους και γαρ! Απευθυνθείτε στον π. Βασίλειο για να σας τα ερμηνεύσει. Εδώ τους Αγίους της Εκκλησίας και τα εκκλησιαστικά οφφίκια περνά από ψυχανάλυση! Εγώ θα τη γλύτωνα;
ΕΠΙΛΟΓΟΣ
____________
____________
Και για να τελειώσω σε σοβαρό τόνο: Μου έστειλε ο π. Βασίλειος επιστολή με την οποία ουσιαστικά διαμφισβητούσε την ύπαρξη ή το δόκιμο του όρου Νεοβαρλααμισμός και αρνήθηκε ότι εκπροσωπεί κακόδοξη θεολογία. Του απάντησα ότι ευχαρίστως δέχομαι την πρόσκληση και πρόκληση για συνοδική αξιολόγηση του Νεοβαρλααμισμού και παρέπεμψα στους κορυφαίους θεολόγους (Ιουστίνο Πόποβιτς, Επιφάνιο Θεοδωρόπουλο, π. Παίσιο, π. Ενώχ Αγιορείτη, π. Θεόδωρο Ζήση, π. Σαράντη Σαράντο, π. Σωφρόνιο Ζαχάρωφ και πολλούς άλλους) που καταμαρτυρούν ότι είναι απαράδεκτοι οι νεωτερισμοί που εισηγούνται ο π. Βασίλειος και οι ομόφρονες του. Μόλις αντελήφθη ότι η οποιαδήποτε καταγγελία εναντίον μου θα προσέκρουε στη θεολογία των πιο πάνω κορυφαίων προσώπων ανέκρουσε πρύμναν και μου έκανε μήνυση στην Εκκλησία της Κύπρου ότι δήθεν προωθώ σχίσμα με άρθρα και σχόλια που δημοσιεύω σε εφημερίδες και περιοδικά που εκδίδονται στην Ελλάδα και στον ιστοχώρο. Είναι φανερόν ότι μετά από αυτή την κυριολεκτικά φαιδρή προσέγγιση του π. Θερμού δεν υπάρχει περιθώριο σοβαρής ανάλυσης του θέματος.
Ενα είναι το σίγουρο: ΔΕΝ πρόκειται να κάνω το χατήρι των Νεοβαρλααμιτών και να σιωπήσω.
Add A Comment
You must be logged in to post a comment.