Από βιβλίο «ΜΙΑ ΖΩΝΤΑΝΗ ΙΣΤΟΡΙΑ, ο π. Αυγουστίνος Καντιώτης,
στην Κοζάνη» Νο1, μερος 49,  σελ. 130-133

+EΣTIA+

Χριστιανικόν φυλλάδιον– Κοζάνη, τη 24 Σεπτεμβρίου1944 – αριθμός 16
ΣYΣΣITIOY XPIΣTIANIKHΣ MOPΦΩTIKHΣ ΣXOΛHΣ EPΓAZOMENΩN NEΩN KOZANHΣ
Διευθυντής του φυλλαδίου Aρχιμ. Aυγουστίνος N. Kαντιώτης ιεροκήρυξ

Μια Μεραρχία δυστυχούντων!

8.150 ΠΙΑΤΑ ΚΑΘ’ ΗΜΕΡΑΝ

Εις τας 2 Φεβρουαρίου 1944 η Εστία ήρχισε με 50 πιάτα. Σήμερον έφθασε τα 8.150 πιάτα – μερίδες. Έχει διοργανώσει τα εξής συσσίτια.

1. Συσσίτιον ασθενικών παιδιών ώρα 7,30 π. μ. αριθ. συσσιτούντων 70
2. Συσσίτιον μεσημβρινόν ώραν 11,30 π. μ. Παιδικόν αριθ. συσσιτούντων 1.330
3. Συσσίτιον μεσημβρινόν ώραν 11,30 π. μ. Γερόντων – ασθενών  750
4. Συσσίτιον μεσημβρινόν ώραν 1 μ. μ. Προσφύγων συσσιτούντων  2.700
5. Συσσίτιον απογευματινόν ώραν 4,30 μ. μ. παιδικόν συσσιτούντων  500
6. Συσσίτιον απογευματινόν ώραν 4,30 μ. μ. Προσφύγων συσσιτούντων  2.700
7. Φυλακισμένων (μεσημβρινόν και απογευματινόν) 100
Σύνολον συσσιτούντων 8.150

Η μεγαλυτέρα προς την Εστίαν δωρεά

ΤΟ ΥΠ’ ΑΡΙΘΜΟΝ 1 ΑΚΑΡΠΟΝ ΔΕΝΔΡΟΝ ΤΗΣ ΚΟΖΑΝΗΣ

ΞΕΡΡΙΖΩΘΗΚΕ!

«Πάν δένδρον μή ποιοῦν καρπόν καλόν ἐκκόπτεται καί εἰς πῦρ βάλλεται» (Ἰησοῦς Χριστός). Ξύλα! Καυσόξυλα! Δέν ὑπάρχουν εἰς τήν ἀγορά. Κάθε ξυλαράκι ἔγινε ράβδος χρυσοῦ. Καί αὐτά τά τρόφιμα τοῦ Ἐρυθροῦ Σταυροῦ γίνονται δῶρον ἄδωρον, ἐφ’ ὅσον δια νά ἀγοράσει ἡ πτωχή οἰκογένεια δύο ὀκάδες καυσόξυλα πρέπει νά πωλήσει μιά ὀκά ρεβίθια πού ἐπῇρεν ἀπό τόν Ε.Σ. Τά ξύλα, λοιπόν, ἔγιναν καί αὐτά εἰς τήν πλήρη δυσχερειῶν ζωήν μας πρόβλημα, πρόβλημα δια τάς πτωχάς οἰκογενείας, πρόβλημα κυρίως ὅμως δια τήν Ἑστίαν μας, εἰς τήν ὁποίαν βράζουν καθημερινῶς 12 καζάνια τῶν 600-800 μερίδων. Τά πεινασμένα στομάχια θέλουν τρόφιμα. Ἀλλά καί τά 12 καζάνια θέλουν ξύλα. Θέλουν κάθε ἡμέραν 500-600 ὀκ. ξύλα, ἕνα μῆνα 12.000 ὀκάδες, δηλαδή χρειαζόμεθα ἕνα δάσος, ἀπό τό ὁποῖον μέ ἕνα αὐτοκίνητον τοννάζ 3 τόννων νά μεταφέρωμεν κάθε τρεῖς ἡμέρας ξύλα. Ἡ ἀνάγκη τῶν ξύλων εἶναι μεγίστη, τό δέ πρόβλημα τῶν ξύλων πρός στιγμήν ἐφαίνετο ἄλυτον καί τό κλείσιμον τῆς Ἑστίας βέβαιον, ἐάν ὁ καλός Θεός δέν μᾶς ἐλυπεῖτο, δέν ἐλυπεῖτο τούς πτωχούς μας. Ἀφ’ ἑνός ἕνας ἔρανος εἰς ξύλα, πού εἰς τάς 15 Σεπτεμβρίου ἔγινε εἰς ὅλην τήν πόλιν τῆς Κοζάνης κατόπιν σχετικῆς ὁμιλίας τοῦ ἱεροκήρυκος, ἀπέδωκε περί τάς 5 χιλιάδες καυσόξυλα, ἀφ’ ἑτέρου δέ μιά δωρεά, ἡ μεγαλυτέρα πρός τήν Ἑστίαν δωρεά, πού ἰσοδυναμεῖ 10 χρυσά «κοκκοράκια», ἔρχεται νά ἀνακουφίσει τήν Ἑστίαν καί νά λύσει δια ἕνα τοὐλάχιστον εἰκοσαήμερον τό πρόβλημα τῶν ξύλων. Ποία ἡ δωρεά; Ἄς τήν γράψωμεν, μέ τήν ἐλπίδα ὅτι καί ἄλλοι θά εὑρεθοῦν μιμηταί:

Οἱ ἰδιοκτῆται του παρά τό γήπεδον τῆς πόλεως γηραιοῦ πλατάνου παρουσιάσθησαν εἰς τήν Ἑστίαν καί ἐδήλωσαν, ὅτι προσφέρουν δωρεά ὅλον τό δένδρον, δια νά γίνει καυσόξυλα τοῦ φτωχοκόσμου. Αὐτή εἶναι ἡ μεγαλυτέρα πρός τήν Ἑστίαν δωρεάν, ἡ ὁποία ἔγινε μέχρι σήμερον. Εὖγε εἰς τούς εὐγενεῖς δωρητάς. Μέ τήν δωρεάν θά ἀνάψουν τεράστιον πολυέλαιον εἰς τήν εἰκόνα τοῦ Ἐσταυρωμένου, τοῦ μοναδικοῦ φίλου τῶν πτωχῶν. Ἔτσι τό ὑπ’ ἀριθ. 1 ἄκαρπον δένδρον ξερριζώθηκε. Ὕστερον ἀπό ζωήν 200 καί πλέον ἐτῶν ἀπέθανε – σκληρός ὁ θάνατος, ἄς κλαίει δι’ αὐτόν ἡ μοῦσα τοῦ Παπασχάλη. Ἀπέθανε ὅμως, δια νά ζήσουν οἱ πτωχοί. Ὅσοι ἔχουν τέτοια παρόμοια ἄκαρπα δένδρα, ἄς δηλώσουν εἰς τήν Ἑστίαν, δια νά τά ἔχωμεν ὑπ’ ὄψιν, ὅσοι δέ δέν ἔχουν δένδρα, ἀλλά ἔχουν εἰς τά σεντούκια των θαμμένα χρυσά «κοκκοράκια», μέ τά ὁποῖα ἠμποροῦμε νά ἀγοράσωμεν πλατάνια ὁλόκληρα, ἄς τά δώσουν εἰς τήν ἐλεημοσύνην, ἔστω καί τήν τελευταίαν ὥραν, διότι ἄλλως, ἐάν συνεχίσουν τήν ἴδιαν σκληρότητα ἀπέναντι τῶν συνανθρώπων των, τότε σύμφωνα ὄχι μέ τά ἰδικά μου λόγια, ἀλλά μέ τά λόγια τοῦ Θεανθρώπου, θά ὁμοιάσουν μέ τά ἄκαρπα δένδρα. Περί δέ τῶν τοιούτων εἶπεν ὁ Κύριος: «Πᾶν δένδρον μή ποιοῦν καρπόν καλόν ἐκκόπτεται καί εἰς πύρ βάλλεται».

Δια τό πρωϊνόν συσσίτιον τῶν ἀσθενικῶν παιδιῶν

Μιά ΣΥΓΚΙΝΗΤΙΚΗ ΠΡΟΣΦΟΡΑ ΕΝΟΣ ΜΙΚΡΟΥ

Ἕνας μικρός ἡλικίας 10 ἐτῶν, εἶχε ἕνα ἀρνάκι. Τό ἀγαποῦσε πολύ. Τό βοσκοῦσε κάθε μέρα. Ἀλλά κάποτε, ἕνα πρωΐ, ἐπεσκέφθη τήν Ἑστίαν τήν ὥραν πού 70 χλωμά ἀσθενικά παιδάκια ἔπαιρναν τό πρωϊνόν συσσίτιον (ἕνα ρόφημα, μιά φέτα ψωμί μέ βούτυρον καί μέλι). Ἤκουσε τόν ἱεροκήρυκα πού ἔλεγεν εἰς τά παιδιά, ὅτι ὁ καλός Θεός θά μᾶς στείλει καί ἕνα ἀρνάκι, δια νά φᾶνε καί τά πτωχά παιδιά κρέας. Ὁ μικρός συγκινήθηκε, ἐπῆγε εἰς τό σπίτι, παρακάλεσε τούς γονεῖς δια νά προσφέρει τό ἀρνάκι εἰς τήν Ἑστίαν, καί τήν περασμένην Τρίτην τά παιδιά ἐκάθησαν εἰς ἕνα πασχαλινό τραπέζι. Εἶχαν κρέας μέ πατάτες καί σταφύλλια. Ὁ μικρός πού προσέφερε τό ἀρνάκι ὀνομάζεται Αρἱστομένης Τσοπουρίδης, μαθητής Ἐ΄ τάξεως Δημοτικοῦ Σχολείου. Ἐπίσης, ὑπέρ τοῦ συσσιτίου τῶν παιδιῶν προσέφερον 1) Ὁ κ. Δημ. Τζάκας 70 ὀκάδες φακές, 2) Δίς Καίτη Χατζημανώλη 20 ἐκ. 3) Ἀνώνυμος 60 ἐκ. 4) Ἀνώνυμος 20 ἐκ. 5) κ. Παρασκευάς Βαλταδῶρος 10 ὀκ. σταφύλια 6) κ. Μάρκος Ζάβαλης 10 ὀκάδες καί 7) κ. Γ. Παφίλης 20 ὀκάδες σταφύλια. Ὁ δέ Χαρίσιος Γκατζόφλιας ἐδήλωσεν, ὅτι θά προσφέρει ἕνα ἀρνάκι, ὁ δέ κ. Νομάρχης Χαρίσιος Γκοβεδάρος θά προσφέρει ἕνα βόδι.

ΔΩΡΕΑΙ ΥΠΕΡ ΤΗΣ ΕΣΤΙΑΣ

Ὑπέρ τῆς Ἑστίας εἰς εἶδος προσέφερον: 1) Χρῆστος Βαλταδῶρος 50 ὀκάδες φακές, 2) Ἰωάννης Σιάπαντας 15,5 ὀκάδες ἁλάτι, 3) Ἀναστασία Χατζηδημητρίου 5 ὀκάδες σιτάρι, 4) Ἀνώνυμος 50 ὀκάδες σίτου, καί 5) Ἀθ. Χασάπης 30 ὀκ. ἀλεύρι. Ἐπίσης οἱ κ. κ. Κ. Γκατζόφλιας καί Τάσιος Γάθης προσέφερον ἀπό ἕνα καζάνι.

ΔΙΑ ΤΟ ΓΑΛΑ ΤΩΝ ΑΣΘΕΝΩΝ

Δημοσιεύομεν τά τελευταῖα ὀνόματα ἐκείνων, οἱ ὁποῖοι μιάν φοράν τήν ἑβδομάδα προσφέρουν τό γάλα ὑπέρ τῶν ἀσθενῶν. Τσαμπούρης Χαρίσιος, Ζήγρας Δημήτριος, Ἰορδανίδης, Δραγατσίκας Ἀθανάσιος, Χαλβατζής Νικόλαος, Μάνος Ἐμμανουήλ, Ἀγραφιώτης Ἠλίας, Κατσέλας Παναγιώτης, Νταλίπης, Πάτσιος Δημήτριος, Δαραβάζος Λάζαρος, Τριανταφύλλου Χαρίσιος, Καραγκούλας Νικόλαος, Βαμβακάς Ἠλίας, Τζιάτζιος Κών/τίνος, Γεωργάκας Δημήτριος, Μήλιος Δημήτριος, Ματιάκης Πάνος, Κατσέλας Ρούσσης, Πλακοπίτης Ζήσης, Μιχαηλίδης Κών/τίνος, Τσιώρας Νικόλαος, Ἀλεξανδρης Μηνάς, Κουρσάνος. Μιά πτωχή χήρα τῆς Κοζάνης ἔχασεν ἕνα χρυσό δακτυλίδι: Ὅποιος τό εὗρε, παρακαλεῖται νά τό παραδώσει εἰς τήν Ἑστίαν. Ἡ χήρα ἐδήλωσεν, ὅτι ἐάν εὑρεθῆ, θά τό προσφέρει δωρεά εἰς τήν Ἑστίαν.