AΠΟ ΒΙΒΛΙΟ ΤΟΥ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΟΥ ΦΛΩΡΙΝΗΣ ΑΥΓΟΥΣΤΙΝΟΥ
«ΤΑ ΤΕΣΣΑΡΑ ΧΡΩΜΑΤΑ» (Σελ. 58-60)

Β΄) ΤΟ ΛΕΥΚΟΝ ΧΡΩΜΑ

Τὸ λευκὸν σύμβολον τῆς ἁγνότητος. Ἀλλὰ διὰ τοῦ λευκοῦ χρώματος στην Αγια Γραφη εἰκονίζεται:

3. – Ἡ εἰρήνη. Βρεθηκατε ποτὲ εἰς μάχην, εἰς πόλεμον; Τὰ ἐχθρικὰ στρατεύματα πολεμοῦν. Τὰ ὅπλα κρατοῦν δαιμονιωδῶς. Τὰ τηλεβόλα καὶ ἀεροπλάνα βομβαρδίζουν ἀνηλεῶς. Πυκνὸς καπνὸς καλύπτει τὸ ἔδαφος. Νεκροὶ πίπτουν. Τραυματίαι μεταφέρονται εἰς τὰ μετόπισθεν. Ὀσμὴ πυρίτιδος καὶ αἵματος. Βαρεῖα ἡ ἀτμόσφαιρα. Μελαγχολικαὶ αἱ ὄψεις ὅλων. Ἡ κατάστασις αὕτη συνεχίζεται ἐπὶ ἑβδομάδας, ἐπὶ μῆνας, ἐπὶ ἔτη… Ἀλλὰ μίαν πρωΐαν σάλπιγγες ἠχοῦν. Περιστεραὶ ἵπτανται. Λευκαὶ σημαῖαι ὑψώνονται. Οἱ ἄνθρωποι ἐναγκαλίζονται. Τὸ πῦρ ἔπαυσεν. Ὁ πόλεμος ἐτελείωσεν. Ἡ εἰρήνη, γλυκὺ ὡς ὄνομα, γλυκύτερον ὡς πρᾶγμα ἦλθε καὶ σκορπίζει τὴν χαράν… Οὕτω τὸ λευκὸν ἐμφανιζόμενον εἰς τὸ πεδίον τῆς μάχης συμβολίζει τὴν κατάπαυσιν τοῦ πυρός, τὴν εἰρήνην.

Ἀλλὰ κἄτι παρόμοιον συμβαίνει καὶ εἰς τὸν πνευματικὸν κόσμον. Ὁ ἁμαρτωλὸς εὑρίσκεται εἰς ἐμπόλεμον κατάστασιν. Μὲ ποῖον; Μὲ τὸν Θεόν. Δὲν θέλει νὰ ζήσῃ ὑπήκοος κάτω ἀπὸ τὰς πτυχὰς τῆς εἰρηνικῆς σημαίας τοῦ Κυρίου. Προπετὴς καὶ αὐθάδης λέγει καὶ αὐτός: Οὐ θέλω τὸν Ναζωραῖον βασιλεύσαι ἐπʼ ἐμέ (Λουκ. 19, 14). Ἐπαναστατεῖ λοιπὸν κατὰ τοῦ κράτους καὶ τῆς ἐξουσίας Αὐτοῦ, ὡς ἄλλοτε ὁ Ἀβεσσαλώμ κατὰ τοῦ φιλοστόργου πατρός του Βασιλέως Δαβίδ. Σχίζει τὴν σημαίαν τοῦ Παμβασιλέως Χριστοῦ, βλασφημεῖ τὸν Σταυρόν Του, τὸ Πανάγιον Ὄνομά Του καὶ ὑψώνει τὴν ἰδικήν του σημαίαν, ἐπὶ τῆς ὁποίας ὁ Ἑωσφόρος γράφει τὰ ἰδικά του συνθήματα. Κάτω τὸ «Πιστεύω». Κάτω ὁ ἠθικὸς Νόμος. Κάτω ὁ Δεκάλογος. Κάτω τὸ Εὐαγγέλιον. Κάτω ἡ Ἐκκλησία. Κάτω ὁ Χριστὸς καὶ ζήτω τὸ «ἐγώ», τὸ ἀνθρώπινον κτῆνος, ὁ ὑπεράνθρωπος. Καὶ μὲ τοιαῦτα συνθήματα προχωρεῖ. Ἡ ζούγκλα ὠχριᾶ πρὸ τῆς θηριωδίας του. Ὡς ταῦρος μαινόμενος ἐν ὑαλοπωλείῳ, οὕτω καὶ ὁ ἀσεβὴς ἐκτὸς ἑαυτοῦ μαινόμενος, θραύει τὰ πάντα καὶ δημιουργεῖ ἐρείπια. Τίς θὰ τὸν συγκρατήσῃ; Φόβος Θεοῦ ἐν αὐτῷ δὲν ὑπάρχει. Φαίνεται θριαμβεύων. Ἀλλὰ ἔρχεται γρήγορα ἤ ἀργὰ ἡ ὥρα τῆς ἀνταποδόσεως καὶ δέχεται πλήγματα σφοδρά. Διὰ τῆς μάχαιρας ἐκείνης, διὰ τῆς ὁποίας ἔπληττε τοὺς ἄλλους ὁ ἀνάλγητος, διʼ αὐτῆς πλήττεται καὶ αὐτός. Ἀρχίζει νὰ ἡττᾶται. «Φοβερὸν τὸ ἐμπεσεῖν εἰς χεῖρας Θεοῦ ζῶντος» (Ἑβρ. 10, 31). Αἱμόφυρτος ἐκ τῆς ἀνίσου πάλης, συντετριμμένος, ἐγκαταλελειμμένος ὑφʼ ὅλων ἐκείνων, παρὰ τῶν ὁποίων ἤλπιζε βοήθειαν, ἔρχεται εἰς συναίσθησιν καὶ ἐννοεῖ ὁποῖον κολοσσιαῖον σφάλμα διέπραξε ὁ σκώληξ αὐτὸς νὰ ὑψώσῃ κεφαλὴν καὶ νὰ ἐκστρατεύσῃ κατὰ τὴς Θεότητος. Ἐν μέσῳ ἀστραπῶν καὶ βροντῶν τοῦ ἀτομικοῦ καὶ οἰκογενειακοῦ βίου ἀκούει καὶ αὐτὸς τὴν φωνὴν Ἐκείνου! «Σκληρὸν πρὸς κέντρα λακτίζειν». Εἶνε σκληρὸν νὰ δίδῃς γρονθιὲς εἰς τὰ καρφιά. Καὶ μετανοεῖ. Καταβιβάζει τὴν σημαίαν τῆς ἀνταρσίας κατὰ τοῦ Θεοῦ καὶ τῶν Νόμων αὐτοῦ, στήνει τὸν κοντὸν τῆς ἐλπίδος, ὑψώνει λευκὴν σημαίαν, στρέφεται πρὸς τὸν οὐρανὸν καὶ λέγει μὲ λυγμούς: «Ὕψιστε Θεέ! Σὲ ἐπολέμησα ὁ ἄθλιος. Ἠρνήθην τὴν Ὀρθόδοξον πίστιν. Κατεπάτησα τὸν Νόμον Σου. Ἐκήρυξα παντοῦ τὴν ἀπιστίαν. Παρέσυρα καὶ ἄλλες ψυχές. Ἐσκανδάλισα τὸν λαόν. Καὶ ἐνόμιζον, ὅτι θὰ ἠδυνάμην νὰ σβήσω τὸ ὄνομά Σου ἐπὶ τῆς γῆς. Ἀλλὰ παρʼ ὀλίγον νὰ σβεσθῶ ἐγώ. Ἡττημένος, συντετριμμένος ὑποστέλλω τὴν σημαίαν τοῦ ἐγωϊσμοῦ, ἔρχομαι καὶ παραδίδομαι εἰς τὰς χεῖρας Σου, παραδίδομαι ἄνευ ὅρων. Ποίησόν με ὅπως Σὺ θέλεις. Δοῦλος εἰς τὴν αὐλήν Σου μυριάκις ἤ βασιλεὺς καὶ αὐτοκράτωρ μακράν Σου…».

Οὕτω διὰ τῆς μετανοίας ἡ ἔχθρα διαλύεται, αἱ ἁρμονικαὶ σχέσεις μεταξὺ τοῦ Θεοῦ καὶ τοῦ ἀνθρώπου ἀποκαθίστανται, καὶ ἡ εἰρήνη βασιλεύει εἰς τὴν καρδίαν τοῦ μετανοοῦντος. Ἄγγελοι πετοῦν καὶ φέρουν τὸ μήνυμα τῆς συμφιλιώσεως εἰς τὰς πλέον ἀπομεμακρυσμένας γωνίας τοῦ Οὐρανοῦ. Ἡ φωνὴ τοῦ Παύλου τοῦ Ἀποστόλου ἀκούεται καὶ πάλιν: «Δικαιωθέντες οὖν ἐκ πίστεως εἰρήνην ἔχομεν πρὸς τὸν Θεὸν διὰ τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ». Καί: «Εἰ ἐχθροὶ ὄντες κατηλλάγημεν τῷ Θεῷ διὰ τοῦ θανάτου τοῦ Υἱοῦ Αὐτοῦ, πολλῷ μᾶλλον καταλλαγέντες σωθησόμεθα ἐν τῇ ζωῇ αὐτοῦ˙ οὐ μόνον δέ, ἀλλὰ καὶ καυχώμενοι ἐν τῷ Θεῷ διὰ τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ, διʼ οὗ νῦν τὴν καταλλαγὴν ἐλάβομεν» (Ρωμ. 5, 1-11).

Ἀμετανόητοι! Ἕως πότε θὰ εὑρισκόμεθα εἰς ἐμπόλεμον κατάστασιν κατὰ τοῦ θελήματος τοῦ Θεοῦ; Δὲν φοβεῖσθε; Δὲν τρέμετε τὴν ὀργήν Του; Ἕως καιρὸν ἔχετε σᾶς παρακαλοῦμεν καταλλάγητε τῷ Θεῷ. Παύσατε πῦρ. Ὑψώσετε λευκὴν σημαίαν. Καὶ ὁ Κύριος θὰ σᾶς δεχθῇ.