(Από τις σημειώσεις του ἀειμνήστου Παναγιώτου Λόη, ἀπὸ τὴν Πάτρα. Πνευματικὸ παιδί του σεβαστοῦ Μητροπολίτου  π. Αυγουστίνου Καντιώτου).

ΕΝΑ ΣΥΝΘΗΜΑ

«ΠΟΛΕΜΑ ΕΞΥΠΝΑ»

«Ἔχω τώρα να σας συστήσω, ἀγαπητοί μου», εἶπε εἰς κήρυγμά του ὁ π. Αὐγουστῖνος, «ἕνα σύνθημα, το ὁποῖο ἀναφέρεται εἰς την τακτικὴν τοῦ ἀγῶνος.

Τὸ σύνθημα το ἔλαβα ἀπὸ ένα ὡραῖο βιβλίο, το ἔγραψε ἐκλεκτὸς ἐργάτης τοῦ Εὐαγγελίου τῆς ἀδελφότητος «Ζωή>, ὁ Γεώργιος Μελέτης, και φέρει τὸν τίτλο· «Πολέμα  ἔξυπνα». Σᾶς συνιστῶ να το διαβάσετε. Συμφώνως πρὸς τὸ σύνθημα αὐτό, οἱ χριστιανοί πρέπει νὰ εἴμεθα ὄχι ἀνόητοι και ἀσύνετοι εἰς τοὺς ἀγῶνας ἀλλ’ εὐφυεῖς καὶ εὐέλικτοι, πάντοτε δὲ μέσα εἰς τα πλαίσια τῆς νομιμότητος και τῆς κανονικότητος,  κατὰ τὸν ὅρο τοῦ ἀποστόλου Παύλου·

«Ἐὰν δὲ και ἀθλῇ τις, οὐ στεφανοῦται, ἐὰν μὴ νομίμως ἀθλήσῃ»(Β΄ Τιμ. 2,5) Διότι ἐὰν ἕνας ἀθλητὴς δὲν ἀγωνίζεται συμφώνως πρὸς τοὺς κανονισμοὺς τοῦ ἀθλήματός του, ἀλλὰ προσπαθῇ μὲ δόλιον τρόπον μὰ παραγκωνίσῃ καὶ ὑποσκελίσῃ τοὺς συναθλητάς του, ὁ ἀθλητὴς αυτὸς ἐπισημαίνεται ἀπὸ τὸν διαιτητή καὶ ὄχι μόνο δὲν βραβεύεται, ἀλλὰ καὶ ἀποβάλλεται παντελῶς. Θὰ ἐπεθύμουν νὰ εἶχον τὴν εὐκαιρίαν, διὰ νὰ ἐξηγήσω πλατύτερον τὸν λόγον τοῦ Κυρίου «Γίνεσθε φρόνιμοι ὡς οἱ ὄφεις και ἀκέραιοι ὡς αἱ περιστεραί» (Ματθ. 10, 16), συμφώνως πρὸς τὸ ὁποῖον δὲν ἀρκεῖ μόνον νὰ ἔχωμεν τὴν ἀκεραιότητα τῆς περιστερᾶς, ἀλλ’ ἀπαιτεῖται και ἡ φρόνησις τοῦ ὄφεως. Ἀμφότερα ἀναγκαῖα διὰ τὸν ἀγῶνα.

Θὰ ἀναφέρω εἰς τὴν ἀγάπην σας δύο-τρία τοιαῦτα παραδείγματα….

Ἰδου καὶ ἕνα ἀκόμη παράδειγμα εὐφυοῦς τρόπου ἀγῶνος.

Εις κάποια συγκέντρωσιν διαμαρτυρίας των οπαδῶν τοῦ συλλόγου «Μ. Ἀθανάσιος» ἕνας ἐκ τῶν μελῶν τοῦ συλλόγου, ενῷ ἦτο γενναῖος ἀγωνιστὴς καὶ ἐλάμβανε μέρος εἰς ὅλας τὰς διαμαρτυρίας, δὲν ερχόταν ἐν τούτοις φανερα εἰς προστριβὰς μὲ τοὺς ἀντιθέτους. Ὄχι ἐκ δειλίας, ἀλλὰ διότι ἐγνώριζε νὰ πολεμᾶ ἔξυπνα». Ὅταν λοιπὸν ἐπλησίαζε κάποιος ἀστυνομικός, ἐστρέφετο πρὸς τὰ ὀπίσω καὶ ἐφώναζεν ἐπιτιμῶν τάχα τοὺς συναγωνιστάς του· «Μὴ φωνάζετε ρέ…» Μόλις δὲ ὁ κίνδυνος ἀπεμακρύνετο, ἐφώναζε καὶ ὁ ἴδιος δυνατὰ καὶ μαζί μὲ αὐτὸν ἐφώναζον καὶ οἱ ἄλλοι. Δὲν φαίνεται βεβαίως καὶ τόσο ἔντιμο αὐτὸ ἐξ ἐπόψεως ηθικῆς, ἀλλ’ ὡς μέσον ἀκίνδυνον πολέμου ἧτο εὐφυές. Ὁ οὕτω πως πολεμῶν ἦτο ὁ ἀείμνηστος Δημήτριος Μιχαλόπουλος, τραυματίας πολέμου.

Θὰ σᾶς πω τώρα καὶ ἕνα παράδειγμα ἀφελοῦς ἀγωνιστοῦ. Οὖτος ὁ «ἤρως» μας μετέβη καὶ συνήντησε τὸν διευθυντὴν ἐφημερίδος, ὁ ὁποῖος λόγῳ τοῦ χειμαρρώδους καλάμου του προσεφωνεῖτο τότε «Ποταμός». Τὴν περίοδον ἐκείνην ὁ διευθυντὴς αὐτὸς ἐδημοσίευε φωτογραφίας γυμνῶν νεανίδων ἀπὸ τὰ καλλιστεῖα τῶν Ἀθηνῶν, οἱ δὲ ἐφημεριδοπώλαι ἔσειον τὰς ἐφημερίδας και ἐφώναζον· «Κορίτσια μιὰ δραχμή!» (μίαν δραχμὴν εἶχον τότε αἱ ἐφημερίδες).

Καὶ ἠγόραζεν ὁ κόσμος τὴν ἐφημερίδα κατὰ χιλιάδες, διὰ νὰ ἴδουν γυμνά. Μετέβη, λοιπόν, ὁ ἐν λόγῳ συνεργάτης μας εἰς τὸν διευθυντὴν  ἐκεῖνον μὲ πρόθεσιν «νὰ τὸν διαφωτίσῃ» καὶ παύσῃ τὴν δημοσίευσιν γυμνῶν. Ἐκεῖνος, πονηρός, διὰ νὰ τὸν ἐκμαιεύσῃ, προσεποιήθη ὅτι ἀναθεωρεῖ τὴν τακτικὴν τῆς δημοσιεύσεως γυμνῶν καὶ τῆς διενεργείας καλλιστείων, ἐπιθυμεῖ δὲ νὰ γίνῃ καὶ οπαδός(!) τοῦ συλλόγου «Μ. Ἀθανάσιος». Καὶ ὁ συνεργάτης μας, ἀφοῦ ἀνεκοίνωσεν εἰς τὸν δημοσιογράφον τὰ μυστικὰ τοῦ ἀγῶνος κατὰ τῶν καλλιστείων, ἔρχεται περιχαρὴς καὶ σταυροκοπούμενος ὡς ἐὰν εἶχε γίνει θαῦμα μοῦ λέγει· «Ἐκερδίσαμεν ἕνα σημαίνοντα ὁπαδόν, τὸν δημοσιογράφον…» Μοῦ διηγήθη δὲ τὰ καθέκαστα. Ὅταν τὸν ἤκουσα, ἐσηκώθην ὄρθιος καὶ πλήρης ἀγανακτήσεως διὰ τὴν ἀφέλειαν του εἶπον· «Κρῖμα· τὰ μυστικὰ τοῦ ἀγῶνος προδόθηκαν!». Πράγματι τὴν ἄλλην ἡμέραν τὸ πρωϊ μὲ μεγάλα γράμματα εἰς τὴν πρώτην σελίδα ἡ «Απογευματινὴ» ἔγραφε· «Καντιώτης ἀναρχικός, ἀντάρτης, κομμουνιστής…». Εἶχον δὲ τοιαύτην ἐπίπτωσιν οἱ πηχιαῖοι ἐκεῖνοι τίτλοι, ὥστε μετ’ ολίγας ἡμέρας τὸ ἀκροατήριον μας περιωρίσθη εἰς 5-10 ἄτομα!

Ἄς πολεμῶμεν, λοιπόν, εὐφυῶς, γινόμενοι «φρόνιμοι ὡς οἱ όφεις καὶ ἀκέραιοι ὡς αἱ περιστεραί…».

(Μητροπολίτου Φλωρίνης Αὐγουστίνου Ν. Καντιώτου, «Σημεῖα τῶν καιρῶν- Τακτικὴ ἀγῶνος», περιοδικό «Χριστιανικὴ Σπίθα», ἀρ. Φυλ. 463 Νοέμ. – Δεκεμ. 1988, σελ. 3,4).