«ΜΙΑ ΖΩΝΤΑΝΗ ΙΣΤΟΡΙΑ, ὁ π. Αὐγουστῖνος Καντιώτης
στήν Κοζάνη» –ΑΛΛΗΛΟΓΡΑΦΙΑ-, (μέρος 85, σελ. 220-221)

ΜΗ ΧΑΜΗΛΩΣΕΤΕ ΤΑ ΛΑΒΑΡΑ

Κύμη 30 Δεκεμβρίου 1950

Ἀγαπητέ μοι Γιῶργο,
Τί γίνεσθε; Ἐπιθυμῶ συχνοτέρας καὶ λεπτομερεστέρας ἐπιστολάς σας. Τὸ ἔργον τοῦ Συλλόγου τῶν 40 Μαρτύρων δὲν θὰ εἰμπορέση κανεὶς νὰ τὸ διαλύση, παρὰ μόνον σεῖς μὲ τὴν χλιαρότητά σας. Ἀλλὰ εὐτυχῶς δόξα τῷ Θεῷ, σᾶς βλέπω τώρα ὅλους πυρίνους, μὲ ζωηρὸν τὸ ἐνδιαφέρον. Σύνθημά σας. ΖΗΤΟΥΜΕΝ ΕΛΕΥΘΕΡΑΝ ΚΑΙ ΖΩΣΑΝ ΕΚΚΛΗΣΙΑΝ. Νὰ κολλήσετε ἓν φύλλον τῆς «Σπίθας» μέσα εἰς πλαίσιον καὶ ν’ ἀναρτήσητε εἰς τὴν αίθουσαν. Ἕνας εἰς τὴν Καρδίτσα τὸ κόλλησε εἰς τὸν καθρέπτην τοῦ σαλονιοῦ του, διὰ νὰ τὸ βλέπουν καὶ τὸ διαβάζουν ὅλοι οἱ ἐπισκέπται. Ὁ Σύλλογος θὰ ὑπάρχη, ἕως ὅτου ξυπνήσουν οἱ ἀρχιερεῖς καὶ ἀγωνισθοῦν διὰ μίαν τοιαύτην Ἐκκλησίαν. Εἶσθε τὸ ξυπνητήρι τοῦ Ἁγίου Κοζάνης καὶ πρέπει νὰ σᾶς εὐγνωμονῇ διὰ τὸ καλὸν ποὺ τοῦ κάνατε. Μὴ χαμηλώσετε τὰ λάβαρα. Ἔτσι καὶ ὁ λαὸς ὡς κίνημα ζωῆς, μὴ ὑποδουλωμένους, θὰ σᾶς ἐκτιμήσῃ περισσότερον.

Ὁ Σύλλογος ἐξεπήδησε μέσα ἀπὸ ἀδικίας τῶν ἀρχιερέων ἐναντίον ἑνὸς ἱερομονάχου ποὺ θέλησαν νὰ πνίξουν τὴν φωνήν του. Ἀλλὰ δόξα τῷ Θεῷ, ἡ φωνὴ ἐκείνη δὲν ἀπέθανε. Λαλεῖ διὰ τοῦ Γιώργου, τοῦ Ἀστερίου, τοῦ Ἰωάννου… καὶ ἰδίως τοῦ ἀγαπητοῦ μας Εὐθυμίου, τοῦ ὁποίου ἡ ὅλη συμπεριφορὰ κατὰ τελευταῖον τοῦτον καιρὸν πολὺ μὲ εὐχαριστεῖ.
―Δὲν τρέφομεν μίση κατ’ οὐδενός. Αὐτοὶ ὅλοι μᾶς μισοῦν καὶ θέλουν καὶ ἐμὲ καὶ σᾶς ποὺ ἀκολουθεῖτε τὰς ῥιζοσπατικὰς ἀρχάς μας νὰ μᾶς ἐξοντώσουν. Ἀλλὰ δὲν θὰ ἐπιτύχουν τίποτε. Μείνατε γενναῖοι. Καμμίαν συγχώνευσιν δὲν θὰ δεχθῆτε. Μένομεν ―θὰ επητε― ὡς μία διαμαρτυρία διὰ τὰ κακῶς κείμενα… Μένομεν μέσα εἰς τὴν Ἐκκλησίαν τὴν ἐπίσημον καὶ διαμαρτυρόμεθα ἕως ὅτου καὶ ἡ ἐπισκοπὴ δη τὴν ἀθλιότητά της καὶ κλαύσῃ, ὅπως κλαίομεν καὶ ἡμεῖς. ΠPOΣEΞETE τὰς κολακίας των.
Ἔστειλα ἄρθρα διὰ δύο Σπίθας, τὴν (111) θὰ περιμένετε ἀπὸ Ἀθήνα, τὴν ἄλλη (112) θὰ περιμένετε ἀπὸ Λάρισαν…
Κάμετε ὑπομονὴν καὶ θὰ ἰδῆτε ὅτι ὁ Θεὸς δὲν θὰ μᾶς ἀφήση. Σεῖς μόνον νὰ μὴ δειλιάσετε. Ἀλλ’ ἔχετε Ἰ. Μελᾶν ποὺ εἶνε ὅλο πῦρ. Τί γίνεται ὁ Πλιάκης;
Πόσον ἤθελα νὰ ἐρχόμουν πρὸς τὰ ἐπάνω.
―Οἱ Γρεβενιῶτες τί κάνουν; ―Πόσα πικρὰ ποτήρια ἐπίομεν ἐκ μέρους τῶν ἀρχιερέων διὰ τὴν ὑπόθεσιν αὐτήν.
Προσεύχεσθε διαρκῶς, ἰδίως ἡ κα Σουλτάνα.

Μὲ ἀδελφικὴν ἀγάπην
Αὐγουστῖνος