«ΜΙΑ ΖΩΝΤΑΝΗ ΙΣΤΟΡΙΑ, ὁ π. Αὐγουστῖνος Καντιώτης
στήν Κοζάνη» –ΑΛΛΗΛΟΓΡΑΦΙΑ-, (μέρος 89, σελ. 226-228)

O AΓΩN ΘΑ ΓΙΝΗ ΣΦOΔPOTEPOΣ

Kάρυστος 16 Ἀπριλίου 1951

Ἀγαπητοί μοι ἀδελφοί ΕΥΘΥΜΙΕ – ΓΕΩΡΓΙΕ,
Ἔλαβα τὰ γράμματά σας καὶ χαίρω χαρὰν μεγάλην διὰ τὴν πρόοδον τοῦ Συλλόγου. Ἔχοντες ὡς θεμέλια τῆς ἐργασίας τὴν πίστιν τὴν ἀκράδαντον, τὴν ταπείνωσιν τὴν εἰλικρινῆ, τὴν γνησίαν ἀγάπην καὶ πρόθυμον ἐξυπηρέτησιν πασχόντων ἀδελφῶν, μὴ φοβηθεῖτε ποτέ, ἔστω καὶ ὅλοι οἱ δαίμονες μαζευθοῦν εἰς τὸ γκαρὰζ καὶ σᾶς ἐπιτεθοῦν. Δὲν θὰ σᾶς διαλύσουν. Τὸ οἰκημα εἰμπορεῖ νὰ τὸ κρημνίσουν καὶ νὰ τὸ κάμουν γιαπί, μὰ αἱ ψυχαὶ ποὺ ἐγνώρισαν τὴν ἐν Χριστῷ φιλίαν δὲν παραδίδονται εἰς κατακτητάς, εἰς τοὺς «κατακυριεύοντας τῶν ἐθνῶν», περὶ ὧν ὁμιλεῖ τὸ Εὐαγγέλιον τῆς Ε΄ Κυριακῆς τῶν Νηστειῶν. Ἡ κίνησίς μας ποὺ μὲ τὴν βοήθειαν τοῦ Κυρίου ἐξαπλώνεται καὶ εἰς ἄλλας πόλεις, ἔχει ἀποστολήν. Δὲν εἴμεθα ἕνας συνηθισμένος σύλλογος. Ἀποτελοῦμεν ζῶσαν διαμαρτυρίαν ἐντὸς τῶν κόλπων τῆς ἐπισήμου Ἐκκλησίας. Ἡμεῖς οἱ ἐλέγχοντες εὐεργετοῦμε αὐτὸν ἀπείρως καὶ ὄχι οἱ κολακεύοντες θεολόγοι καὶ ἱεροκήρυκες, οἱ ὁποῖοι κάμνουν τοῦμπες, ἀρκεῖ νὰ τὰ ἔχουν καλὰ καὶ νὰ μὴ διωχθοῦν. Ὁπωσδήποτε ἀνατέλλει ΝΕΑ ΕΠΟΧΗ.
Προβλέπω, ὅτι ὁ ΑΓΩΝ ἐναντίον σας θὰ προσλάβη ἀκόμη μεγαλυτέραν σφοδρότητα. Ὁ σατανᾶς βάλθηκε νὰ σᾶς διαλύση. Ξεύρουν αὐτοὶ τί εἰμπορεῖ νὰ προκύψη ἀπὸ αὐτὸ τὸ ταπεινὸ γκαράζ. Δὲν ἐνθυμεῖσθε τὸν πόλεμον ποὺ ὑφιστάμεθα τὰς πρώτας ἡμέρας ποὺ ἱδρύθη ἡ Ἑστία; Ἐὰν ὑπεκύπταμεν τότε, ὁ Σατανᾶς θὰ ἐθριάμβευε.
Mας ἐβοήθησεν ὁ Θεὸς καὶ ἐμείναμεν σταθεροί, ἔτσι καὶ τώρα. Ἡνωμένοι μὲ ἄρρηκτον ἀγάπην ἀντισταθῆτε. «Ἀντίστητε τῷ Διαβόλῳ καὶ φεύξεται ἀφ’ ὑμῶν. Ἅμα δη τὴν ὑπομονὴν καὶ τὴν ἐπιμονὴν εἰς τὰ ἔργα τοῦ Κυρίου, θὰ σᾶς ἀφήση.

―Ἡ «Σπίθα» ὅταν ἔρχεται ἀμέσως νὰ τὴν ταχυδρομῆτε καὶ μετὰ νὰ διανέμητε τὰ διὰ τὴν Κοζάνην προοριζόμενα. Αὐτὸ πάντοτε νὰ κάμνετε καὶ μὴ μὲ ἐρωτᾶτε διὰ κάθε ἀποστολήν. Ἐὰν πρόκειται διαφορετικὰ νὰ ἐνεργήσωμεν, θὰ σᾶς γράφω…
―Tώρα τὸ Πάσχα ποὺ θὰ ἔλθη ὁ ἀγαπητὸς Σωτήριος Δρόσος, ἂς ἀναλάβη αὐτὸς τὰ μαθήματα. Πρὸς καιρὸν ὁ ἀγαπητός μας Εὐθύμιος ἂς μὴ φαίνεται. Διότι ἐλύσσαξαν οἱ κῦνες…
\Eλπίζω μετὰ τὸ Πάχα νὰ ἐπισκεφθῶ τὴν Θεσσαλονίκη καὶ ἐκεῖθεν θὰ ἔλθω νὰ σᾶς δω. Εὔχεσθε. Ὁλοψύχως εὔχομαι πᾶσι νὰ διέλθετε μετὰ τῶν προσφιλεστάτων οἰκίων σας ἐν πνευματικῆ χαρᾷ καὶ ἀγαλλίασιν τὰς ἑορτὰς τοῦ Πάσχα μνημονεύοντες καὶ τῶν ἐν Κυρίω κοιμηθέντων ἀδελφῶν καὶ πατέρων ἡμῶν, οἱ ὁποῖοι εὐτυχέστεροι ἡμῶν θ’ ἀκούσουν εἰς τοὺς οὐρανοὺς τὸ ΧΡΙΣΤΟΣ ΑΝΕΣΤΗ. Στρατευομένη καὶ θριαμβεύουσα Ἐκκλησία ἀποτελοῦμεν ΕΝ Σῶμα μὲ κεφαλὴν τὸν ΧΡΙΣΤΟΝ.

Μὲ ἀδελφικὴν ἀγάπην
Αὐγουστῖνος