Ψυχη και Χριστος μας χρειαζονται

  «Τούτο σας λέγω και σας παραγγέλω, καν ο ουρανός να κατεβή κάτω, καν η γη να ανεβή επάνω, καν όλος ο κόσμος να χαλάση, καθώς μέλλει να χαλάση, σήμερον, αύριον, να μη σας μέλλη τι έχει να κάμη ο Θεός. Το κορμί σας ας το καύσουν, ας το τηγανίσουν, τα πράγματά σας ας σας τα πάρουν, μη σας μέλλει, δώσατέ τα δεν είνε ιδικά σας. Ψυχή και Χριστός σας χρειάζονται. Αυτά τα δύο όλος ο κόσμος να πέση, δεν ημπορεί να σας τα πάρη, εκτός και τα δώσετε με το θέλημά σας. Αυτά τα δύο να τα φυλάγετε, να μη τα χάσετε…» AΓΙΟΣ ΚΟΣΜΑΣ ΑΙΤΩΛΟΣ (από βιβλιο Μητροπολίτου Φλωρίνης π. Αυγουστίνου)

Πως θ’ αντιμετωπισουμε τις δυναμεις του σκοτους;

Aπο το βιβλίο του Μητροπολίτου Φλωρίνης π. Αυγουστίνου Καντιώτου
«ΟΙ ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΙ ΣΤΟΥΣ ΕΣΧΑΤΟΥΣ ΚΑΙΡΟΥΣ», εκδοση Β΄, 2008, σελ.95-96

Τι λέει η Αποκάλυψις;

Πουλήστε το πουκάμισό σας και αγοράστε την Αποκάλυψη. Αυτά που είναι γραμμένα, όλα θα γίνουν. Ο ουρανός και τα άστρα θα πέσουν, τα ποτάμια θα ξηρανθούν, θα λειώσει η γη σαν το μολύβι, θα πέσουν θρόνοι και καθεστώτα, αλλά ό,τι λέει η Αποκάλυψις, όλα θα γίνουν. «Ο ουρανός και η γη παρελεύσονται, οι δε λόγοι μου ου μη παρέλθωσι», είπε ο Χριστός.

Αυτά που λέγει η αποκάλυψις, αυτά που είπε ο απόστολος, αυτά που είπε ο άγιος Κοσμάς ο Αιτωλός, γίνονται στις ημέρας μας. Κ’ εμείς τι κάνουμε, αδελφοί μου;

Να ξυπνησουμε

Διάβασα κάποτε για έναν που πήγε πάνω σ’ ένα βουνό. Το βουνό ήταν ο Βεζούβιος κ’ ήταν οι παραμονές της εκρήξεως του ηφαιστείου. Πήγε λοιπόν και κάθησε πάνω στο Βεζούβιο. Εδώ, λέει, ωραία είναι, χορταράκι άφθονο, δέντρα με ωραία σκιά… Έβγαλε την κάπα του, ξάπλωσε κάτω, και πήρε έναν θαυμάσιο ύπνο. Ροχάλιζε επάνω στο χορταράκι. Από κάτω όμως τι έκανε; Δούλευε ο Βεζούβιος. Ποιος θα του το έλεγε; Από κάτω ήτανε κρατήρας. Σε ολίγα λεπτά, ενώ αυτός κοιμόταν και ροχάλιζε, άνοιξε ο κρατήρας, τον πέταξε και η λάβα τον έκανε κάρβουνο.
Κοιμούμεθα, αδέρφια μου! Κοιμούμεθα επιμενίδειον ύπνον, και οι πολιτικοί μας και οι εκκλησιαστικοί μας άρχοντες και οι πάντες, και οι μικροί και οι μεγάλοι, όλων των χρωμάτων, και δεξιοί και αριστεροί και όλων των αποχρώσεων. Οφείλω να το κηρύξω σήμερα και να πω, ότι κοιμούμεθα επάνω σε ένα ηφαίστειο.

Άς γλεντούνε, ας διασκεδάζουν ας χορεύουν ας οργιάζουν το ηφαίστειο λειτουργεί, και μια ημέρα θα εκραγεί. Ουαί και αλλοίμονον σε όλους μας. Θα μας εκτινάξει ο Βεζούβιος της οργής του Θεού εις τα πέρατα του κόσμου. Ουαί τω κόσμω!
Κοιμάσαι λοιπόν; Κοιμάσαι όταν λειτουργάει ο ιερεύς, κοιμάσαι όταν κηρύττει ο ιεροκήρυκας, κοιμάσαι όταν γίνωνται μεγάλα γεγονότα; Θα σαλπίσουν σάλπιγγες Αποκαλύψεως. Και τότε και άρχοντες και αρχόμενοι και μεγάλοι και μικροί θα ξυπνήσουν. Θα είναι όμως πλέον αργά. Θα πάνε στα βουνά και θα λένε, Βουνά, ανοίξατε για να μας κρύψετε από την οργή του Κυρίου.
Είναι ταύτα παραμύθια; Όχι, αδελφοί μου. Είναι γεγονότα, γεγονότα της Αποκαλύψεως. Γεγονότα, τα οποία έρχονται.
Λοιπόν σαλπίζω κ’ εγώ ένας μικρός σαλπιγκτής μέσα στην Εκκλησία του Χριστού μου, σαλπίζω κ’ εγώ και λέγω: Ξυπνάτε, ξυπνάτε!
«Ψυχή μου, ψυχή μου, ανάστα τι καθεύδεις;…», λέει ένα τροπάριο της Εκκλησίας μας. Ξύπνα ψυχή, ξύπνα ψυχή. «Το τέλος εγγίζει και μέλλεις θορυβείσθαι…».
Άς μη κοιμώμεθα, αδελφοί μου, για ν’ ακούσωμε το «Ιδού ο Νυμφίος έρχεται εν τω μέσω της νυκτός…». Άς ξυπνήσωμε και ας γρηγορούμε, για να δοξάζουμε Πατέρα Υιόν και άγιον Πνεύμα εις αιώνας αιώνων, αμήν.

Ν’ ανασυντάξουμε τις δυνάμεις μας εναντίον του κακού

Η Εκκλησία μας σήμερα πολεμείται. Πολεμείται περισσότερο από κάθε άλλη φορά. Και οι Χριστιανοί κοιμούνται. Εγώ, λέει ο ψευτοχριστιανός, πάω στην εκκλησία, κάνω το σταυρό μου, προσκυνώ τις εικόνες ανάβω το κερί μου, ακούω, κοινωνώ, και τίποτα παραπάνω μέχρι εκεί σταματούν, Ενώ τώρα οι δύσκολοι καιροί μας επιβάλλουν, ο Χριστιανός να είναι μαχητικός και να αγωνίζεται για την πίστι του.

Θέλω να είστε έτοιμοι για να δώσετε το παρών εις όλα τα προσκλητήρια εις τα οποία ενδεχομένως – με σάλπιγγα Χριστού – να σας καλέσει ο επίσκοπος.

Σας ερωτώ: Είστε σύμφωνοι; Έχετε διάθεση ν’ αγωνιστήτε;

Τι μπορούμε να πετύχουμε με τον αγώνα;

Η απάντηση στο επόμενο