Ελληνική Επανάσταση 1821 – Οι ήρωες και οι καθοριστικές μάχες

Οι ήρωες και οι βιογραφίες τους, οι μάχες και τα ηρωικά γεγονότα που σημάδεψαν τον απελευθερωτικό αγώνα του 1821.

Πηγή: www.sansimera.gr/hubs/elliniki-epanastasi-1821-iroes-mahes
© SanSimera.gr

Ελληνική Επανάσταση 1821 – Οι ήρωες και οι καθοριστικές μάχες

Οι ήρωες και οι βιογραφίες τους, οι μάχες και τα ηρωικά γεγονότα που σημάδεψαν τον απελευθερωτικό αγώνα του 1821.

Πηγή: www.sansimera.gr/hubs/elliniki-epanastasi-1821-iroes-mahes
© SanSimera.gr

4. Χρόνια πολλά για την τρανή διπλή γιορτή της 25ης Μαρτίου

Η Επανάσταση του ΄21 δεν ήταν σαν τους άλλους πολέμους, δηλαδή πόλεμος συμφερόντων, μίσους, εκδικήσεως, πολιτικής και επιρροών ή συμμαχιών. Δεν ήταν ταξική επανάσταση και πάλη των τάξεων. Ήταν απελευθερωτικός αγώνας ενός λαού εναντίον ξένου δυνάστη.

Η Επανάσταση του ΄21 έγινε «για του Χριστού την Πίστη την αγία και της Πατρίδος την ελευθερία». «Πρώτα υπέρ πίστεως και ύστερα υπέρ Πατρίδος», πήραμε τα όπλα. Ήταν ελληνορθόδοξη Επανάσταση.

Η Επανάσταση του ΄21 δεν ήταν ανθρώπινο κατασκεύασμα, αλλά θέλημα Θεού. Όπως λέγει ο Κολοκοτρώνης «σαν βροχή από τον ουρανό έπεσε η επιθυμία της ελευθερίας σε όλους» και «ο Θεός έβαλε την υπογραφή του για την ελευθερία της Ελλάδος και δεν την παίρνει πίσω».

Η Επανάσταση του ΄21 ήταν πνευματική επανάσταση, νίκη του πνεύματος κατά της ύλης. Οι αγωνιστές πίστευαν, νήστευαν, προσκυνούσαν τον Χριστό και την Παναγία, προσεύχονταν, εξομολογούνταν και κοινωνούσαν και μέσα στις Εκκλησιές και στα μοναστήρια από μικρά παιδιά με το κρυφό σχολειό μάθαιναν «τι είχαν, τι έχασαν και τι τους πρέπει» και ορκίζονταν να αποτινάξουν τη σκλαβιά.

Η Επανάσταση του ΄21 ήταν χριστιανική ανάσταση πίστεως και ευσεβείας. Δεν υπήρχαν άθεοι στην Επανάσταση του ΄21. Εμπνέονταν όλοι από τους ήρωες της φυλής μας, τους μάρτυρες της Πίστεως και τους Πατέρες της Εκκλησίας μας και γινόντουσαν και οι ίδιοι θυσία και ολοκαύτωμα για την Πατρίδα και την Εκκλησία.

Η Επανάσταση του ΄21 ήταν εθνική και συνολικά λαϊκή υπόθεση με πρωτοστάτες τον κλήρο και τον λαό. Λέει το δημοτικό τραγούδι: «Χαρά που τόχουν τα βουνά, οι κάμποι περηφάνια…να βλέπουν διάκους με σπαθιά, παπάδες με ντουφέκια, να βλέπουν και το Γερμανό της Πάτρας το Δεσπότη, να ευλογάει τ΄άρματα να φχιέται στους λεβέντες…»

Η Επανάσταση του ΄21 ήταν μαρτυρική υπόθεση. Είχε μέσα της το μαρτυρικό φρόνημα, γιατί οι Τούρκοι ζήταγαν με χίλιους δυό τρόπους από τους υπόδουλους χριστιανούς να αλλαξοπιστήσουν: «Γίνεσαι Τούρκος Διάκο μου την πίστη σου ν΄ αλλάξεις, να προσκυνήσεις στο τζαμί, την εκκλησιά ν΄ αφήσεις;»

Η Επανάσταση του ΄21 ήταν ομολογία Χριστού, διότι όλοι αποκρίνονταν με ένα στόμα: «Πάτε κι εσείς κι η πίστη σας μουρτάτες να χαθείτε, εγώ γραικός γεννήθηκα, γραικός και θα πεθάνω».

Η Επανάσταση του ΄21 ήταν εκκλησιαστική και αιματηρή εξέγερση. Η Μάνα Εκκλησία πλήρωσε μεγάλο φόρο αίματος και πνεύματος: είχαμε 11 Πατριάρχες κρεμασμένους ή σφαγμένους, 100 επισκόπους, το ίδιο, 6000 κληρικούς, 2000 Νεομάρτυρες, πλήθος σκοτωμένων Χριστιανών, χαμένων παιδιών, αγοριών και κοριτσιών, με το παιδομάζωμα, στα σκλαβοπάζαρα, στους γενιτσάρους και στα χαρέμια. Όλοι όμως ξεκινούσαν και τέλειωναν τη ζωή τους με την πίστη: κλέφτες, αρματωλοί, Φιλική Εταιρεία, Γρηγόριος ο Ε΄, Διάκος και Παπαφλέσσας…

Η Επανάσταση του ΄21 ήταν μορφωτική αναγέννηση. Μεγάλο ρόλο έπαιξαν και οι διδάσκαλοι του Γένους με πρώτο και κορυφαίο τον Άγιο Κοσμά τον Αιτωλό, που γλύτωσε από τον εξισλαμισμό και την απαιδευσία το γένος των Ελλήνων και προετοίμασε πνευματικά την Επανάσταση.

ΓΙ΄ ΑΥΤΟ ΚΑΙ ΜΕΙΣ ΣΗΜΕΡΑ , ΔΕΝ ΠΡΕΠΕΙ:

Να φοβόμαστε. Ζούμε και για μια αξιοπρέπεια. Αλλοίμονο αν χάσουμε τη λεβεντιά μας και αρχίσουμε να υποχωρούμε και να λέμε «ναί σε όλα» και να ξεπουλάμε την εθνική μας κυριαρχία, την εθνική μας αξιοπρέπεια, την περιουσία του λαού μας και την εδαφική μας ακεραιότητα. Από φόβο μη πεθάνουμε. Οι παλιοί έλεγαν: «καλύτερα ένας τίμιος θάνατος, παρά μια άτιμη και ντροπιασμένη ζωή». Έχουμε και ιδανικά και αρχές, συνείδηση και φόβο Θεού. Αλλοίμονο αν γίνουμε αρνητές της πίστεως και προδότες της πατρίδος για λίγα χρόνια ζωής ακόμη εδώ στη γη.

ΑΛΛΑ ΠΡΕΠΕΙ:
Να εμπνεόμαστε από τους ήρωες και τους μάρτυρες. Να ζούμε και να πεθαίνουμε για τον Χριστό και την Ελλάδα. «Είμαστε απόγονοι μαρτύρων, μέσα μας τρέχει ηρώων αίμα». Βαδίζουμε στα ίχνη τους και μας εμπνέει η θυσία τους. Είναι μπροστάρηδες οι πρόγονοί μας και σήμερα και πάντοτε στον αγώνα μας. «Τα έθνη δεν μετριούνται με το στρέμμα. Με της καρδιάς το πύρωμα μετριούνται και το αίμα». «Θέλει αρετήν και τόλμην η ελευθερία» (Ανδρέας Κάλβος)

Χριστιανική Εστία Λαμίας

==============================================================================

Οι μοναδικοί ήρωες του 1821 που έχουμε κανονική φωτογραφία είναι οι κάτωθι:
1) Ο παππούς που βλέπετε είναι ο γνωστός μπουρλοτιέρης Κωνσταντίνος Κανάρης με τα παράσημα της τότε εποχής (γύρω στα 1877). Αν και γέρος στη φωτογραφία δείτε το ύφος του και την κορμοστασιά του. Μόνο το βλέμμα του να έβλεπαν οι απέναντι….

——————

2) Ο άλλος μεγάλος αγωνιστής του 1821 για τον οποίο έχουμε κανονική φωτογραφία είναι ο γέρος του Μωριά, ο Θεόδωρος Κολοκοτρώνης.
Η κάτωθι φωτογραφία είναι μία και μοναδική και όπως βλέπετε μιλάει από μόνη της. Δεν χρειάζονται σχόλια…

==============================================================================

Στο πρώτο συνημμένο αρχείο βλέπετε τη Γαλλική εφημερίδα LE CONSTITUTIONEL (O ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΙΚΟΣ) με ημερομηνία 6-6-1821 (Παρίσι), που δημοσιεύει την κήρυξη της Ελληνικής Επαναστάσεως στην Αγία Λαύρα, καθώς επίσης και την ομιλία του Παλαιών Πατρών Γερμανού!!!

Στο δεύτερο συνημμένο αρχείο βλέπετε την αναφορά του Νικηφόρου Βρεττάκου στα Κρυφά Σχολειά (Απόσπασμα από το έργο του «Λειτουργία κάτω από την Ακρόπολη»)

Αγία Λαύρα – 25η Μαρτίου

Μια αδιάσειστη μαρτυρία που αποδεικνύει ότι η επανάσταση άρχισε στην Αγία Λαύρα είναι η μαρτυρία της Γαλλικής εφημερίδας LE CONSTITUTIONNEL (Ο ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΙΚΟΣ), που μπορείτε να δείτε στο πρώτο συνημμένο αρχείο.
Συγκεκριμένα, η εν λόγω εφημερίδα εκδόθηκε στο Παρίσι (6/6/1821) και δημοσιεύει, μαζί με το γεγονός της επαναστάσεως στην Αγία Λαύρα, ολόκληρη την ομιλία του Παλαιών Πατρών Γερμανού.
Δείτε επίσης και πολλές άλλες συγκλoνιστικές ιστορικές μαρτυρίες και ντοκουμέντα (ξένων και Ελλήνων) που αποδεικνύουν την αλήθεια και ευρίσκονται στο συνημμένο αρχείο με τίτλο: ΑΓ. ΛΑΥΡΑ & Π.Π. ΓΕΡΜΑΝΟΣ (μορφή αρχείου .pdf).

Αγία Λαύρα – 25η Μαρτίου,  υπάρχουν και στις παρακάτω διευθύνσεις: 

http://www.youtube.com/watch?v=6mXNzN1upSo&feature=related

http://antibaro.gr/node/1366

Π.Π. Γερμανός και Ελληνική επανάσταση 1821

==============================================================================

«Μιλούν» οι ήρωες του 1821

Για να μη λησμονούμε το 1821
Ιστορικά θέματα. Αι υπέρ πίστεως και πατρίδος ομολογίαι και υποθήκαι των αγωνιστών του 1821…. (20/3/08)

ΥΠΕΡ ΠΙΣΤΕΩΣ ΚΑΙ ΠΑΤΡΙΔΟΣ ΟΜΟΛΟΓΙΕΣ ΚΑΙ ΥΠΟΘΗΚΕΣ ΤΩΝ ΑΓΩΝΙΣΤΩΝ ΤΟΥ 1821

«Είναι θέλημα Θεού. Είναι κοντά μας και βοηθάει, γιατί πολεμάμε για την πίστι μας, για την πατρίδα μας, για τους γέρους γονιούς, για τα αδύνατα παιδιά μας, για την ζωή μας, την λευτεριά μας…Και όταν ο δίκαιος Θεός μας βοηθάει, ποιος εχθρός ημπορεί να μας κάνει καλά…;».

(Θεόδωρος Κολοκοτρώνης)

«Μάχου υπέρ πίστεως και Πατρίδος…Είναι καιρός να αποτινάξωμεν τον αφόρητον ζυγόν, να ελευθερώσωμεν την Πατρίδα, να κρημνίσωμεν από τα νέφη την ημισέληνον, δια να υψώσωμεν το σημείον, δι’ ου πάντοτε νικώμεν, λέγω τον Σταυρόν…».

(Αλέξανδρος Υψηλάντης)

«…Έλληνες ποτέ μην ξεχνάτε το χρέος σε Θεό και σε Πατρίδα! Σ’ αυτά τα δύο σας εξορκίζω ή να νικήσουμε ή να πεθάνουμε κάτω από την Σημαία του Χριστού»

(Γρηγόριος – Δικαίος Παπαφλέσσας)

«Όταν σηκώσαμεν την σημαίαν εναντίον της τυραγνίας ξέραμεν ότι είναι πολλοί αυτείνοι και μαχητικοί κι’ έχουν και κανόνια κι’ όλα τα μέσα. Εμείς ούλα είμαστε αδύνατοι. Όμως ο Θεός φυλάγει και τους αδύνατους, κι’ αν πεθάνωμεν πεθαίνομεν δια την Πατρίδα μας, δια την Θρησκείαν μας και πολεμούμεν όσο μπορούμε εναντίον της τυραγνίας κι’ ο Θεός βοηθός…».

(Στρατηγός Μακρυγιάννης)

«…Ως Χριστιανός ορθόδοξος και υιός της ημετέρας Καθολικής και Αποστολικής Εκκλησίας, ορκίζομαι …να διαμείνω πιστός εις την Θρησκείαν μου και εις την Πατρίδα μου. Ορκίζομαι να χύσω και αυτήν την υστέρα ρανίδα του αίματός μου υπέρ της Θρησκείας και της Πατρίδος μου. Να χύσω το αίμα μου, ίνα νικήσω τους εχθρούς της Θρησκείας μου ή να αποθάνω ως Μάρτυς δια τον Ιησούν Χριστόν…».

(Ο όρκος των Ιερολοχιτών)

«Νέοι, πρέπει να φυλάξετε την πίστη σας και να την στερεώσετε, διότι, όταν επιάσαμε τα άρματα, είπαμε πρώτα υπέρ ΠΙΣΤΕΩΣ και έπειτα υπέρ ΠΑΤΡΙΔΟΣ…»

«Ως μία βροχή έπεσεν εις όλους μας η επιθυμία της ελευθερίας μας, και όλοι, και ο κλήρος μας και οι προεστοί μας και οι καπεταναίοι και οι πεπαιδευμένοι και οι έμποροι, μικροί και μεγάλοι, όλοι εσυμφωνήσαμε εις αυτό το σκοπό και εκάμαμε την Επανάσταση…».

(Θ. Κολοκοτρώνης)

«…Η τυραγνία των Τούρκων – την δοκιμάσαμε τόσα χρόνια – δεν υποφέρονταν πλέον. Και δι’ αυτήνη την τυραγνία, οπού δεν ορίζαμεν ούτε βιόν ούτε τιμή ούτε ζωή (ξέραμεν κι’ ότ’ ήμασταν ολίγοι και χωρίς τα’ αναγκαία του πολέμου) αποφασίσαμεν να σηκώσομεν άρματα εναντίον της τυραγνίας. Είτε θάνατος είτε λευτεριά».

(Ιω. Μακρυγιάννης )

« Ο Έφορος της Ελλάδος Θεός ενέπνευσεν εις τα καρδίας των εχθρών μας άκραν δειλίαν και φόβον. Ελπίζω δε εντός ολίγου, με την βοήθειαν του Τιμίου Σταυρού και των θεοπειθών της πατρίδος ευχών, να σας χαροποιήσω…».

(Ανδρέας Μιαούλης)

«Μία δύναμις με άρπαξε από την λιτανεία πριν φύγουμε από τα Ψαρά για την Χίο. Μία δύναμις θεϊκή με γιγάντωσε…Αυτή η θεία δύναμις μου έδωσε θάρρος δια να φθάσω με το πυρπολικό μου στην Τουρκική Ναυαρχίδα…Οι Τούρκοι ήταν τόσοι ώστε εάν έπτυον επάνω μας θα μας έπνιγαν αναμφιβόλως…Εις το όνομα του Κυρίου φώναξα εκείνη τη στιγμή. Έκανα τον Σταυρό μου και πήδηξα στη βάρκα. Οι φλόγες του πυρπολικού μεταδόθηκαν στην Ναυαρχίδα που τινάχθηκε στον αέρα και παρέσυρε στον θάνατο χιλιάδες Τούρκους…».

(Κωνσταντίνος Κανάρης)

«Έκατσα που εσκαπέτισαν με τα μπαϊράκια τους απεκατέβηκα κάτω. Ήταν μιά εκκλησία εις τον δρόμον, η Παναγία στο Χρυσοβίτσι, και το καθησιό μου ήτο όπου έκλαιγα την Ελλάς…Σίμωσα, έδεσα το άλογό μου σ’ ένα δένδρο, μπήκα μέσα και γονάτισα. Παναγία μου είπα από τα βάθη της καρδιάς μου και τα μάτια μου δάκρυσαν. Παναγία μου βοήθησε και τούτη τη φορά τους Έλληνες να ψυχωθούν. Έκανα το Σταυρό μου, ασπάσθηκα την εικόνα της, βγήκα από το εκκλησάκι, πήδηξα στο άλογό μου και έφυγα. Σε λίγο μπροστά μου ξεπετάγονταν οχτώ αρματωμένοι, ο εξάδελφός μου ο Αντώνης Κολοκοτρώνης και επτά ανήψια του. – Κανείς δεν είναι στην Πιάνα, μου είπε ο Αντώνης. Ούτε στην Αλωνίσταινα. Είναι φευγάτοι. – Ας μη είναι κανείς αποκρίθηκα. Ο τόπος σε λίγο θα γιομίση παλληκάρια…Ο Θεός υπέγραψε την λευτεριά της Ελλάδος και δεν θα πάρη πίσω την υπογραφή του».

(Θεόδωρος Κολοκοτρώνης)

«Χωρίς αρετή και πόνο εις την πατρίδα και πίστη εις την θρησκεία τους έθνη δεν υπάρχουν».

«…Κι’ αν είμαστε ολίγοι…παρηγοριώμαστε μ’ έναν τρόπον, ότι η τύχη μας έχει τους Έλληνες πάντοτε ολίγους. Ότι αρχή και τέλος, παλαιόθεν και ως τώρα, όλα τα θερία πολεμούν να μας φάνε και δεν μπορούνε, τρώνε από μας και μένει και μαγιά. Και ολίγοι αποφασίζουν να πεθάνουν, κι΄όταν κάνουν αυτείνη την απόφασιν, λίγες φορές χάνουν και πολλές κερδαίνουν…».

«…Τούτην την πατρίδα την έχομεν όλοι μαζί, και σοφοί κι’ αμαθείς και πλούσιοι και φτωχοί και πολιτικοί και στρατιωτικοί και οι πλέον μικρότεροι άνθρωποι, όσοι αγωνιστήκαμεν, αναλόγως ο καθείς, έχομεν να ζήσωμεν εδώ. Το λοιπόν δουλέψαμεν όλοι μαζί, να την φυλάμε κι’ όλοι μαζί και να μη λέγη ούτε ο δυνατός «εγώ», ούτε ο αδύνατος. Ξέρετε πότε να λέγει ο καθείς «εγώ»; Όταν αγωνιστή μόνος του και φκειάση, ή χαλάση, να λέγη εγώ, όταν όμως αγωνίζονται πολλοί να φκειάνουν, τότε να λένε «εμείς». Είμαστε εις το «εμείς» κι’ όχι εις το «εγώ». Και εις το εξής να μάθωμεν γνώση, αν θέλωμεν να φκειάσωμεν χωριόν, να ζήσωμεν όλοι μαζί….».

(Ιω. Μακρυγιάννης)

«Το Ελληνικόν Έθνος, αφ’ ού υπέκυψεν εις τον βάρβαρον και σκληρότατον ζυγόν της Οθωμανικής τυραννίας, υστερήθη όχι μόνον την ελευθερίαν του, αλλά και παν είδος μαθήσεως…και ήτον ενδεχόμενον να εκλείψη διόλου από το Έθνος η Ελληνική γλώσσα, εάν δεν την διέσωζεν η Εκκλησία προς ήν οφείλεται και κατά τούτο ευγνωμοσύνη».

(Ο Παλαιών Πατρών Γερμανός)

«Μόνον του Ευαγγελίου η διδαχή εμπορεί να σώση την αυτονομίαν του Γένους, όταν μάλιστα κηρύττεται από ποιμένας φίλους της αληθείας και της δικαιοσύνης»

(Αδ. Κοραής)

«…Τούτο παρακαλώ να τους παραγγείλετε να πράττωσιν εις το εξής, παριστάνοντες εις αυτούς, ότι πολεμούν όχι μόνον υπέρ πατρίδος, αλλά και υπέρ πίστεως».

(Αδ. Κοραής προς Γ.Κουντουριώτην, 1824)

«…Μόνη η δικαιοσύνη φέρει την ελευθερίαν, την δύναμιν και την ασφάλειαν. Όπλα χωρίς δικαιωσύνην, γίνονται όπλα ληστών, ζώντων εις καθημερινόν κίνδυνον να στερηθώσι την δύναμιν από άλλους ληστάς, ή και να κολασθώσιν ως λησταί από νόμιμον εξουσίαν. Η ανδρεία χωρίς την δικαιοσύνην είναι ευτελές προτέρημα, η δικαιοσύνη, αν εφυλάσσετο από όλους, ουδέ χρείαν όλως είχε της ανδρείας. Και αυτή του Θεού η παντοδυναμία ήθελ’ είσθε χωρίς όφελος διά τους ανθρώπους, αν δεν ήτον ενωμένη με την άπειρον δικαιοσύνην του…».

(Αδ, Κοραής προς Οδυσσέα Ανδρούτσον, 1824)

«…Αχ, διά τους οικτιρμούς του Θεού, ο οποίος είναι όλος αγάπη, διά το όνομα της Πατρίδος, η οποία είναι όλη αρετή, ας καθαρίσωμεν την ψυχήν μας, και εις αυτήν την ώραν του κινδύνου, από τον ρύπον της διχονοίας, ας θάψωμεν εις τον τάφον της λησμονησίας τα άγρια και ανόητα πάθη μας, ας πλύνωμεν τας μεμολυσμένας καρδίας εις το ιερόν λουτρόν της αγάπης, ο πατριωτισμός ας λαμπρύνη, εις το εξής τον θολωμένον νουν μας, η ειλικρίνεια ας βασιλεύση εις την καρδίαν μας, η αγάπη κα η σύμπνοια ας προπορεύωνται, ως νεφέλη πυρός, όλων των βουλών μας και όλων των έργων μας».

(Σπ. Τρικούπης)

«Κι’ όσο αγαπώ την πατρίδα μου δεν αγαπώ άλλο τίποτας. Ναρθή ένας να μου ειπή ότι θα πάγη ομπρός η πατρίδα, στρέγομαι να μου βγάλη και τα δυό μου μάτια. Ότι αν είμαι στραβός, και η πατρίδα μου είναι καλά, με θρέφει, αν η πατρίδα μου αχαμνά, δέκα μάτια νάχω, στραβός θανά είμαι. Ότι σ΄αυτείνη θα ζήσω, δεν έχω σκοπό να πάγω αλλού».

(Ιω. Μακρυγιάννης)

«Είναι καιρός…να κρημνίσωμεν από τα νέφη την Ημισέληνον διά να υψώσωμεν το σημείον, δι’ ού πάντοτε νικώμεν, λέγω τον Σταυρόν και ούτω να εκδικήσωμεν την πατρίδα και την ορθόδοξον ημών πίστιναπό την ασεβή των ασεβών καταφρόνησιν»;

(Αλ. Υψηλάντης)

«…Η ημέρα εκείνη, την οποίαν επιθυμούσαν οι πατέρες μας να την ιδούν, έφθασε και ο Νυμφίος έρχεται…Έφθασεν ο καιρός διά να λάμψη πάλιν ο Σταυρός και να λάβη πάλιν η Ελλάς, η δυστυχής Πατρίς μας, την ελευθερίαν της…».

«Ό, τι και αν εκάμαμεν, είτε εγώ, είτε οι συνάδελφοί μου, είτε ως εταίροι, είτε ως αγωνισταί, ήτο έμπνευσις και έργον της Θείας Προνοίας, και ουδέν ηθέλομεν πράξει άνευ της εμπνεύσεως ταύτης».

(Άνθιμος Γαζής)

***

«ΙΔΟΥ ο Θεός μεθ’ ημών, ος επάταξεν έθνη πολλά και απέκτεινε βασιλείς κραταιούς. Ο Παντοκράτωρ Θεός δεν μας αφήνει εις την διάκρισιν του εχθρού. Αλλά είναι σύμμαχός μας, καθώς πολλάκις το είδομεν και άμποτε εις το εξής διά της δυνάμεως του τιμίου και ζωοποιού Σταυρού και διά της ενεργείας και γενναιότητός σας να αφανισθή ο εχθρός εξ ολοκλήρου…».

(Π. Μαυρομιχάλης προς τον Θ.Κολοκοτρώνη)

***

«ΧΩΡΙΣ αρετή και θρησκεία δεν σχηματίζεται κοινωνία, ούτε βασίλειον».

(Στρατηγός Μακρυγιάννης)

***

«Ο Θεός είναι μετά της Ελλάδος και υπέρ της Ελλάδος και αύτη σωθήσεται. Επί ταύτης της πεποιθήσεως αντλώ πάσας μου τας δυνάμεις και πάντας τους πόρους».

(Ι. Καποδίστριας)

«Η Ιστορία και το μέλλον της Ελλάδος στηρίζονται πάνω σε τρεις λέξεις: Θρησκεία, Ελευθερία, Πατρίς».

(Παλαιών Πατρών Γερμανός)

«Εγώ, η φαμίλια μου, τα’ άρματά μου, ό,τι έχω είναι για την Ελλάδα».

(Θεόδωρος Κολοκοτρώνης)

=====================================================================

Απάντηση στους διαστρεβλωτές και αποδομητές της Ελληνικής Ιστορίας (Βερέμη-Ρεπούση) από τον αείμνηστο Ακαδημαϊκό Κωνσταντίνο Δεσποτόπουλο στην εφημερίδα «Η ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ» (28-01-2010).

Πατήστε τον επόμενο σύνδεσμο (link):

Ο αείμνηστος Κ. Δεσποτόπουλος (πρώην Υπουργός Παιδείας) για την «Ιστορική διάρκεια του ελληνικού έθνους»

(Επιστολή του Ακαδημαϊκού Κων/νου Δεσποτόπουλου στην εφημερίδα «Η ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ», 28-01-10)

Κύριε διευθυντά,

Παλλάδιο ηθικό των Ελλήνων της γενεάς μου, η επί αιώνες πολλούς παρουσία του ελληνικού έθνους στην ιστορία της ανθρωπότητας, από τους προ Χριστού χρόνους έως την εποχή μας και με συμβολή μεγαλουργό κάποτε, αμφισβητείται και πάλι, από Έλληνες τώρα μάλιστα, και χαρακτηρίζεται έωλο θεώρημα, γέννημα του ελληνικού ρομαντισμού του ΙΘ΄ αιώνα είτε κατασκεύασμα ιδεολογικό της εκπαιδευτικής πολιτικής του νεοσύστατου κράτους.

Δεν κατονομάζω πρόσωπα, εφόσον αδυνατώ να τα επαινέσω. Δεν ανέχομαι όμως την οικτρή αυτή απάρνηση της ιστορικής αλήθειας, συνοδευμένη, άλλωστε, και από την αξίωση να εισαχθεί στα διδακτικά βιβλία της Ιστορίας. Επικαλούμαι, λοιπόν, τα εξής προς τους διδασκάλους της Ιστορίας ή και προς το Παιδαγωγικό Ινστιτούτο:

1. Ο φιλόσοφος Πλήθων, στον 15ο αιώνα, είχε ζητήσει, πριν από την Αλωση, ο τελευταίος αυτοκράτωρ της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας, Κωνσταντίνος Παλαιολόγος, να ανακηρυχθεί Βασιλεύς των Ελλήνων, ώστε και να συμμορφωθεί προς την ιστορική τότε πραγματικότητα.

2. Ο πρώτος μετά την Άλωση Πατριάρχης Κωνσταντινουπόλεως, απευθυνόμενος στους μοναχούς της Πάτμου, τονίζει προς αυτούς ότι με την περίσωση των ευρισκομένων στη Μονή χειρογράφων της αρχαίας ελληνικής γραμματείας συμβάλλουν στην επιβίωση του υπόδουλου Γένους.

3. Ο Ιανός Λάσκαρις και άλλοι Έλληνες λόγιοι στην Ιταλία, πολύ πριν από τον 19ο αιώνα, όχι μόνο διδάσκουν τα κείμενα των αρχαίων Ελλήνων, αλλά και με αμείωτο ζήλο επιδιώκουν να προκαλέσουν πολεμική επιχείρηση των Δυτικοευρωπαίων για την απελευθέρωση των συγχρόνων τους Ελλήνων.

4. Στον 17ο αιώνα, ο Έλληνας Επίσκοπος Βελιγραδίου έγραφε για τον σύγχρονό του φιλόσοφο Θεόφιλον Κορυδαλλέα ότι δεν υστερεί όχι μόνο των διάσημων τότε φιλοσόφων της Ιταλίας, αλλά και των ημετέρων φιλοσόφων της αρχαίας εποχής.

5. Ο μέγας ζωγράφος Θεοτοκόπουλος, στον 17ο αιώνα, ονομάζεται για τους Ευρωπαίους «Ελ Γκρέκο», ο Ελληνας με όσα ένδοξα υποβάλλει τότε η λέξη αυτή, ενώ και υπενθύμιζε την ύπαρξη του Γένους των Ελλήνων, μεγαλουργού άλλοτε και υπόδουλου τότε.

6. Αλλά και στον 18ο αιώνα, Έλληνες έμποροι και λόγιοι, που ζούσαν και δρούσαν στις ευρωπαϊκές χώρες, ιδιαίτερα στη σημερινή Ρουμανία, διατηρούσαν ακμαίο το ελληνικό φρόνημά τους, μάλιστα ήκμαζαν τότε οι «Αδελφότητες» Ελλήνων στην Ιταλία και σε άλλες χώρες της Ευρώπης.

7. Ο Διονύσιος Σολωμός, στον Ύμνον εις την Ελευθερίαν, γραμμένον πριν να υπάρξει ακόμη ελληνικό ανεξάρτητο κράτος, όχι λοιπόν ως φερέφωνο της εκπαιδευτικής πολιτικής του, αναφέρεται σε «περασμένα μεγαλεία» και χαρακτηρίζει «σαν πρώτα αντρειωμένη» την ελευθερία, δηλαδή εμπνέεται από την ιστορική διάρκεια του ελληνικού έθνους.

8. Ο φιλελληνισμός, το υπέροχο αυτό κίνημα των ηθικά αισθαντικών Ευρωπαίων και Αμερικανών, εξηγείται μόνο από την πεποίθησή των ότι ένα μεγαλουργό στους αρχαίους χρόνους έθνος έχει εξεγερθεί για την απόσειση της επί αιώνες δουλείας του.

9. Εκφραστικότατο είναι και ό,τι διακήρυξε ο ραδιοσταθμός της Μόσχας τον Νοέμβριο του 1940: Οι Έλληνες στην Πίνδο έγραψαν νέον Μαραθώνα. Και ο ρωσικός φιλελληνισμός υπάρχει έντονος ήδη από τον δέκατο όγδοο αιώνα.

10. Δεν πρέπει να παραγνωρίζεται η συγκινητική αντοχή του ελληνικού φρονήματος συμπαγών ελληνικών πληθυσμών υπό εξουσία τουρκική επί αιώνες σε περιοχές των εσχατιών της Μικράς Ασίας και ιδιαίτερα του Πόντου, όπου η τοπική ελληνική γλώσσα διατήρησε χαρακτηριστικά στοιχεία της αρχαίας ελληνικής πολύ έκδηλα.

Η διαχρονική συνέχεια του ελληνικού έθνους, λοιπόν, είναι διάτορα μαρτυρημένη από την ιστορική πραγματικότητα και δεν είναι απλώς εφεύρημα του «ελληνικού ρομαντισμού του 19ου αιώνα», προς ιδεολογική στήριξη «εθνικών επεκτατισμών», όπως επιπόλαια γράφεται σε πρόσφατο δημοσίευμα. Στον 19ο αιώνα συζητήθηκε απλώς η «διαχρονική συνέχεια του ελληνικού έθνους» με αφορμή την αμφισβήτησή της από μη Έλληνες. Πριν δεν συζητούσαν γι’ αυτήν, καθώς δεν συζητεί κανείς για τα δεδομένα και αυτονόητα.

Οι πολέμιοι της ιστορικής αλήθειας για την αδιάκοπη επί αιώνες πολλούς ύπαρξη του ελληνικού έθνους δεν επιτρέπεται να συγχέουν τη λεγόμενη συχνά «προγονοπληξία» με τη νηφάλια επίγνωση από τους σημερινούς Έλληνες των αρχαιότατων εθνικών τίτλων τους, εμπνευστική μάλλον προς εθνική αξιοπρέπεια ή και υποκινητική σε προσπάθεια για ιστορική μεγαλουργία.

Στους αρχαίους Έλληνες διάχυτη κατά Ηρόδοτον ήταν η πίστη ότι «απεκρίθη εκ παλαιτέρου του βαρβάρου έθνεος το ελληνικόν, εόν και δεξιώτερον και ηλιθίου ευηθείης απηλλαγμένον μάλλον». Η πίστη αυτή όμως δεν τους εμπόδισε να μεγαλουργήσουν.

Κωνσταντίνος Δεσποτόπουλος – Ακαδημαϊκός – πρώην υπουργός Παιδείας

Δείτε και το επόμενο εκπληκτικό 5λεπτο video:

Κωνσταντίνος Δεσποτόπουλος (ακαδημαϊκός): Η ηθική αυτοθυσία του Πατριάρχη Γρηγορίου Ε’ το 1821

Δεσποτόπουλος: η ηθική αυτοθυσία του Πατριάρχη το 1821

Προβολή στη διεύθυνση www….

Προεπισκόπηση από Yahoo

=====================================================================

Ο αείμνηστος Σαράντος Καργάκος (ιστορικός-συγγραφέας) και ο Δημήτρης Νατσιός (Δάσκαλος-Κιλκίς) κονιορτοποιούν τους σύγχρονους εθνομηδενιστές, αποκαλύπτοντας την αλήθεια για το 1821. Πατήστε τους επόμενους συνδέσμους (links):

Σαράντος Καργάκος – 1821 ΟΛΗ Η ΑΛΗΘΕΙΑ ΠΟΥ ΚΡΥΒΟΥΝ (1o μέρος)