ΕΘΝΙΚΑ ΕΓΚΛΗΜΑΤΑ

Ἀπόσπασμα ὁμιλίας Μητροπολίτου Φλωρίνης Αὐγουστίνου Ν. Καντιώτου

στον Ι. Ν. Αγ. Παντελεήμονα Ἀθηνῶν, 29.3.1987

——–

————–

«Ἀντιστητε τω διαβολω και φευξεται ἀφ᾽ὑμων»

Σεβασμιώτατοι ἱερᾶρχαι, τίμιον πρεσβυτέριον, λαέ τοῦ Θεοῦ, ἀδελφοί ἐν Χριστῷ, «ἀντίστητε τῷ διαβόλῳ καὶ φεύξεται ἀφ᾽ὑμῶν καὶ ἐκ δευτέρου, ἀντίστητε τῷ διαβόλῳ καὶ φεύξεται ἀφ᾽ὑμῶν», καὶ ἐκ τρίτου, εἰς τιμήν τῆς Ἁγίας καὶ Ὁμοουσίῳ Τριάδος, ἀντίστητε τῷ διαβόλῳ καὶ φεύξεται ἀφ᾽ὑμῶν».
Αὐτό εἶναι τὸ σύνθημα τῆς ἀποψινῆς ὁμιλίας, αὐτό εἶναι τὸ σύνθημα τὸ Ἁγιογραφικόν τῆς ἀποψινῆς ὁμιλίας μας.
Εἶστε ἀρκετά ἔξυπνοι, ἄν καὶ μᾶς θεωροῦν ἐμᾶς τούς ἐθνικούς κουτούς, εἶστε ἀρκετά ἔξυπνοι ὥστε καὶ μόνο ἀπὸ τὸ ρητό αὐτό, νὰ καταλάβετε τὰ πάντα. Ἐν τούτοις ὅμως θὰ τὸ ἀναπτύξωμε.
Ἐμεῖς οἱ γεροντότεροι εἴμεθα γεμάτοι χαρά, διότι θὰ παραδώσωμε τήν σκυτάλη τοῦ λόγου καὶ τῆς παρρησίας εἰς νεωτέρους, οἱ ὁποῖοι ὕψωσαν σύνθημα, τὸ σύνθημα, ζητοῦμε ἐκκλησία ζωντανή, ἐλευθέρα καὶ δυνατή.

Συγκινοῦμαι
…Συγκινοῦμαι ἀδελφοί μου διότι, συγκεντρωθήκαμε ἐδῶ κατόπιν μιᾶς ἐθνικῆς κρίσεως, ἡ ὁποία χθές καὶ προχθές συνεκλόνησε τὸ πανελλήνιον, διότι μπορεῖ νὰ ἔχωμεν τάς διαφοράς μας, ἀλλά εἴμεθα ἡνωμένοι ἐν Χριστῷ Ἰησοῦ ὑπέρ πίστεως καί πατρίδος.

Πῶς ἡ Ἑλλάς κατάντησε νὰ γίνῃ τὸ κλωτσοσκούφι τῶν ἐθνῶν;
Ἀλλά πῶς ἀγαπητοί μου καταντήσαμε ἐδῶ; Πῶς πάνω ἀπὸ τὸ κεφάλι μας, ἔχει κρεμασθεῖ ἡ Δαμόκλειος σπάθη, τοῦ αἱμοβόρου τοῦ προαιωνίου ἐχθροῦ τοῦ γένους μας; Πῶς μετά τὴν λῆξιν τῶν Βαλκανικῶν πολέμων, ὁ ἀρχηγός τοῦ κράτους διεκήρυξε, θὰ κάνωμε τήν Ἑλλάδα σεβαστή εἰς τούς φίλους μας καί φοβεράν εἰς τούς ἐχθρούς μας.
Πῶς ἡ Ἑλλάς κατήντησε νὰ γίνῃ τὸ κλωτσοσκούφι ἐθνῶν ὁλοκλήρων; Πῶς;

Φταῖμε ὅλοι.

Ἐάν κάνουμε κρίσι, ἐάν ἔχουμε τὸ γνῶθι σαὐτόν καὶ ἐξετάσουμε τὸν ἑαυτόν μας, θὰ δοῦμε ὅτι ὅλοι ἔχωμεν τὸ μερίδιον τῆς ἐνοχῆς. Καὶ ὅλοι κάνουμε σφάλματα πολλά, πολιτικά, ἠθικά, κοινωνικά, ποικίλα σφάλματα, πρό παντός δὲ, ἀφήνω τὰ σφάλματα αὐτά καὶ ὁμιλῶ μὲ τὴν γλῶσσαν τῆς Γραφῆς καὶ λέγω ὅτι· Βαρυνώμεθα μὲ φοβερά ἁμαρτήματα, πολύ φοβερά ἁμαρτήματα ἀδελφοί μου. Οἱ τρεῖς παῖδες ἐν μέσῳ τῆς καμίνου ἔλεγον· «ἡμάρτομεν, ἠνομήσαμεν, ἠτακτήσαμεν, παρέβημεν τὰς ἐντολάς σου». Ἔτσι καὶ ἡμεῖς ἐν μέσῳ τῆς καμίνου τοῦ πυρός, ἄς μετανοήσωμεν ὅλοι καὶ ἄς εἴπωμεν· «Ἡμάρτομεν Κύριε, ἡμάρτομεν, πολύ ἡμάρτομεν».
Τὰ ἁμαρτήματα τοῦ λαοῦ μας μέσα στὴν τελευταία εἰκοσαετία (1967-1987)

Δὲν θὰ ἀσχοληθῶ μὲ τὰ ἄλλα σφάλματα τοῦ Ἑλληνικοῦ Ἔθνους τῆς Πατρίδος, εἶναι ἄλλοι ἁρμόδιοι, εἶναι οἰκονομολόγοι, εἶναι πολιτικοί, εἶναι, εἶναι, εἶναι στρατιωτικοί. Ἐγώ θὰ ἐντοπίσω τὸν λόγον, εἰς τὸ πλέον εὐαίσθητον σημεῖον, τὰ ἁμαρτήματα τοῦ λαοῦ μας μέσα στὴν τελευταία εἰκοσαετία. Παρακαλῶ προσέξατε. Θὰ εἶμαι σύντομος καὶ θὰ φθάσωμε στὸ τέλος.

Ἐθνικὰ ἐγκλήματα των πολιτικῶν

Πρῶτον, προειδοποιῶ δὲν θέλω καμίαν ἐκδήλωσι.
Ἔγινα μεν ἐπί δικτατορίας, ἀλλά ἤλεγξα τὴν δικτατορίαν ὅσον κανείς ἄλλος τῶν Ἱεραρχῶν καὶ ἐδιώχθην ὑπ αὐτῆς(*).
Λοιπόν, τὸ ἁμάρτημα αὐτῶν, ποιό εἶναι;
Τὸ σοβαρό ἁμάρτημά των ἦτο ὅτι, ἐνῶ ἐδιεκήρυσσαν «Ἑλλάς,
Ἑλλήνων, Χριστιανῶν», ἐν τούτοις διέπραξαν ἕνα μεγάλο ἔγκλημα.
1967: Ποιό ἔγκλημα; Ἡ Ἐκκλησία μας ἡ ὀρθόδοξος στηρίζεται ἐπάνω σὲ δυό πόδια. Τὸ ἕνα πόδι εἶναι ἡ Ἁγία Γραφή, ἀλλά κοντὰ στὸ πόδι αὐτό ἡ Ὀρθόδοξος Ἐκκλησία στηρίζεται σὲ ἕνα ἄλλο πόδι, καὶ αὐτό τὸ πόδι εἶναι ἡ Ἱερά παράδοσις τὴν ὁποίαν ἐκφράζουν οἱ κανόνες τῆς πίστεώς μας.
Ἔκοψες, ἔβγαλες τούς Κανόνας; Εἶναι σὰν νὰ κόψῃς τὸ πόδι τοῦ ἀνθρώπου. Καὶ ὁμιλήσω ἀκόμη σαφέστερα. Ὁ ἅγιος Νικόδημος ὁ Ἁγιορείτης ὁ ὁποῖος ἔκανε τὴν θαυμασία συλλογήν τῶν Κανόνων, εἶπε ὅτι οἱ Κανόνες εἶναι σὰν τὸ τιμόνι. Καράβι εἶναι ἡ Ἐκκλησία, τιμόνι εἶναι οἱ Ἱεροί Κανόνες, κι᾽ὅπως τὸ καράβι χωρίς τιμόνι παραπλανᾶται μέσα εἰς τούς ὠκεανούς, ἔτσι καὶ ἡ Ἐκκλησία χωρίς Κανόνας, εἶναι πλοῖον τὸ ὁποῖον πελαγοδρομεῖ μέσα εἰς τὸν ὠκεανόν τῶν πλανῶν καὶ τῶν αἱρέσεων.
α) Ἔ λοιπόν, τὸ ἔργον τους ποιό ἤτανε; Κόψανε τούς Κανόνας! Πήρανε γομμολάστιχα τοῦ διαβόλου καὶ σβήσαν τούς Κανόνας μέσα ἀπό τὸ Σύνταγμα τὸ ὁποῖο συνέταξαν. Διεμαρτυρήθην ἐντονώτατα τότε καὶ ἐδιώχθην δι αὐτό τὸ ζήτημα.
Ἕνα ἁμάρτημα ὅτι διέγραψαν τούς Κανόνας μέσα ἀπό τὸ Σύνταγμα τὸ ὁποῖο κατασκεύασαν.
β) Τὸ δεύτερον εἶναι ὅτι, ἀφήρεσαν τὸν σταυρόν ἀπό τὰς σημαίας τῶν σχολείων, τοῦ στρατεύματος καὶ ἀντί σταυροῦ, βάλανε μίαν σφαίραν, σύμβολο μασωνισμοῦ.
Ταῦτα μὲν τὰ ἁμαρτήματα ἐπί δικτατορίας. Ἀπό θρησκευτι-κῆς πλευρᾶς παρακαλῶ ὁμιλῶ.

1975: Ἔπειτα ἦρθε ἡ μεταπολίτευσις, μᾶς ἦρθε ὁ μέγας, μέγας ἀπό τόν ἀπό τόν Σηκουάνα (* Κ. Καραμαλης)) καὶ μᾶς ἐδημιούργησε νέο Σύνταγμα, τὸ χίλια ἐννιακόσια ἑβδομήντα πέντε, μεταπολίτευσις.
Ποῖον εἶναι τὸ ἁμάρτημά τους;
Τὰ Συντάγματα ὅλα ἀπό τῆς ἀπελευθερώσεως καὶ ἐδῶ, ἔχουν μία μοναδική ἐπιγραφή ἄστρον φωτεινόν πού φωτίζει τὴν Ἑλλάδα μας, ἡ δὲ ἐπιγραφή εἶναι, πουθενὰ δὲν συναντᾶται σὲ κανένα Σύνταγμα, ἔτσι ἀρχίζει τὸ Σύνταγμα.
Εἰς τὸ ὄνομα τοῦ Πατρός καὶ τοῦ Υἱοῦ καὶ τοῦ Ἁγίου Πνεύματος, τῆς Μιᾶς καὶ Ἁγίας καὶ Ἀδιαιρέτου Τριάδος.

Ἔ λοιπόν, ἔκαναν ἀπόπειραν νὰ σβήσουν τὸ πρῶτο ἄρθρο τοῦ Συντάγματος

Διεμαρτυρήθημεν ἐντονώτατα καὶ μόλις καὶ μετά βίας κατωρ-θώθη νὰ μπῇ αὐτό τὸ ἄρθρο μέσα εἰς τό Σύνταγμα, διότι οἱ νεώτεροι ἑλληνες δὲν πιστεύουν πλέον, δὲν πιστεύουν πολ-λοί εἰς τὴν Ἁγίαν Τριάδα. Ὅπως εἶπε ὁ Παπίνης, ὁ συγγρα-φεύς τοῦ βίου τοῦ Χριστοῦ, οἱ ἄνθρωποι σήμερα πιστεύουν σὲ ἄλλη τριάδα, σατανικήν τριάδα, δὲν πιστεύουν εἰς τὴν Τριάδα τοῦ Χριστιανισμοῦ, ἀλλά πιστεύουν εἰς τὴν σατανικήν τριάδα.
Ποιά εἶναι ἡ σατανική τριάδα;
Ὁ ἕνας θεός εἶναι τὰ λεφτά, εἶναι τὰ τριάκοντα ἀργύρια τοῦ Ἰούδα, ὁ δεύτερος θεός εἶναι τὸ σέξ, καὶ ὁ τρίτος θεός εἶναι ἡ μανία διὰ παντός τρόπου νὰ καταλάβουν τὴν ἐξουσίαν.

Τὸ Σύνταγμα ὁριζε ὁ πρόεδρος Δημοκρατίας
νὰ εἶναι ὀρθόδοξος χριστιανός τὸ ἀφήρεσαν

Ἄλλο ἁμάρτημα, ἐθνικόν ἁμάρτημα τῆς πρώτης κυβερνήσεως μετὰ τὴν μεταπολίτευσιν. Ἀκοῦτε; κομπολόϊ, κομπολόϊ τοῦ διαβόλου, ἄλλο ἁμάρτημα. Εἰς ὅλα τὰ Συντάγματα τῆς Ἑλλάδος, ἀπό συστάσεώς της, ἔλεγε τὸ Σύνταγμα ὅτι· «Ὁ ἀρχηγός τοῦ κράτους, εἴτε Βασιλεύς, εἴτε Πρόεδρος τῆς Δημοκρατίας, ἔπρεπε νὰ εἶναι ἀπαραιτήτως ὀρθόδοξος χριστιανός.
Τῇ αξιώσῃ τοῦ μεγάλου ἐκ Σηκουάνα ἀρχηγοῦ ἔσβησε αὐτό καὶ τὸ νέο Σύνταγμα πού ἰσχύει μέχρι σήμερον τί λέγει; Ὅτι ὁ ἀρχηγός τοῦ κράτους νὰ εἶναι Ἕλληνας, μόνον Ἕλληνας, μόνον Ἕλληνας, δηλαδή; ὅ ἐστί μεθ᾽ἑρμηνευόμενον.
Πρόεδρος τῆς Δημοκρατίας μπορεῖ νὰ γίνῃ καὶ μασῶνος, πρόεδρος τῆς Δημοκρατίας μπορεῖ νὰ γίνῃ καὶ χιλιαστής, πρόεδρος τῆς Δημοκρατίας μπορεῖ νὰ γίνῃ καὶ ἑβραῖος,
Πρόεδρος τῆς Δημοκρατίας ἠμπορεῖ νὰ γίνῃ καὶ γκουροῦ,
Πρόεδρος τῆς Δημοκρατίας μπορεῖ νὰ γίνῃ καὶ φράγκος,
Πρόεδρος τῆς Δημοκρατίας μπορεῖ νὰ γίνῃ καὶ προτεστάντης καὶ χιλιαστής ἀκόμα, μάλιστα. Ἰδού ἡ ἀρχή, νὰ ἡ ἀρχή τοῦ κακοῦ, καὶ ἐμεῖς τότε διεμαρτυρηθήκαμεν ἐντόνως, δι αὐτό τὸ ὁποῖον συνέβη.

Ψήφισαν τὸ αὐτόματο διαζύγιο

Ἄλλο ἁμάρτημα τῆς πρώτης κυβερνήσεως μετά τὴν μεταπο-λίτευσιν. Βλέπετε ὅτι ἀμερολήπτως κρίνω, ζυγαριά πού ζυ-γίζω ὅλα εἶναι τὸ Εὐαγγέλιο. Τί ἄλλο ἔγκλημα διέπραξαν.
Ὅτι, ἐψήφισαν τὸ λεγόμενον αὐτόματον διαζύγιον, δηλαδή ὅ ἐστί μεθ᾽ἑρμηνευόμενον, ἐναντίον τῆς ἐντολῆς τοῦ Κυρίου Ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ ὁ ὁποῖος εἶπε, οὗς ὁ Θεός συνέζευξαι ἄνθρωπος μὴ χωριζέτῳ.
Μερικοί κύριοι πόρνοι, πού ζοῦν μετά παλλακίδων κατέχο-ντες ἀνώτατα ἀξιώματα εἰς τὴν Πατρίδα, αὐτοί ἠξίωσαν νὰ γίνῃ τὸ αὐτόματον διαζύγιον, καὶ τὰ διαζύγια πλέον ἔβγαιναν μὲ μεγάλη εὐκολία, καὶ ἔτσι ξεπληρώθηκε ἡ προφητεία Κοσμᾶ τοῦ Αἰτωλοῦ ὅτι θἄρθουν καιροί, πολύ δυστυχισμένοι καιροί, σατανικοί καιροί πού θὰ ἀλλάζουν οἱ ἄνδρες τὶς γυναῖκες των σὰν τὰ πουκάμισά των, καὶ θὰ ἀλλάσσουν οἱ γυναῖκες τούς ἄνδρες των σὰν τὶς ρόμπες των, ἐκεῖ φθάσαμε. Ἰδού λοιπόν τὰ ἁμαρτήματα αὐτῶν.

Ψήφισαν το συναινετικό διαζύγιο

1987: Τώρα πᾶμε στήν δευτέρα κυβέρνησι, τὴν σημερινήν κυβέρνησιν. Ὅτι ἐκεῖνοι ἀφήσανε ἀτελές, ὅτι ἐκεῖνοι τὸ ἀφήσανε ἀτελές, εἰς τὰ συρτάρια, τὸ ἔκαναν αὐτοί, τὸ συνεπλήρωσαν αὐτοί, ἤ προχώρησαν περισσότερο. Ἐψήφισαν ὄχι πλέον αὐτόματο διαζύγιο, ἀλλά ἐψήφισαν συναινετικόν διαζύγιο, ὅ ἐστί μὲ τὴν μεγαλυτέραν εὐκολία διαλύονται οἱ γάμοι, καὶ ἡ Ἑλλάς ἔγινε Χόλυγουντ.

Ἔ δυστυχισμένη Πατρίδα, πού περνούσαν ἑκατό χρόνια καὶ διαζύγιον δὲν ὑπῆρχε, δὲν ἔβγαινε διαζύγιο, τώρα τὰ διαζύγια εἶναι μὲ τὸν εὐκολότερον τρόπον.

Ἔβαλαν ἕνα καλικάντζαρο στὴν τηλεόραση, γιὰ νὰ ἀλλάξη τα μυαλά των Ἑλληνων

Τὸ ἄλλο, τὶ ἔκαναν κάτι ἄλλο, ἐπάνω στὰ ἐρτζιανά κύματα, ἐπάνω εἰς τὴν τηλεόρασιν καὶ ραδιόφωνον, ἔβαλλον ἕνα με-γάλον καλλικάντζαρον καὶ μεγάλος καλλικάντζαρος ἤτανε ὁ Βασιλικός, αὐτόν ἔβαλλαν καὶ αὐτός, τὸν βάλανε σκοπίμως.
Καὶ αὐτός μόλις ἀνέλαβε, μόλις ἀνέλαβε τὴν διεύθυνσιν τῆς τηλεοράσεως καὶ ραδιοφώνου, τί εἶπε;
Ὡμίλησε μὲ γλῶσσαν Καζαντζάκη, ὡμίλησε μὲ γλῶσσαν σατανᾶ, ὡμίλησε μὲ γλῶσαν δαιμόνων, μυρίων δαιμόνων.
Τὶ εἶπε; Τώρα μὲ τὸ κουμπί τῆς τηλεοράσεως καὶ ραδιοφώνου, θὰ ἀλλάξω τὰ μυαλά τῶν Ἑλλήνων, θὰ ἀλλάξω τὰ μυαλά τῶν Ἑλλήνων, ἔτσι εἶπε, αὐτή ἦταν ἡ ἀλλαγή καὶ παρά τὶς διαμαρτυρίες τῆς Ἱερᾶς Συνόδου, παρά τὰς διαμαρτυρίας τοῦ εὐσεβοῦς λαοῦ, δύο ὁλόκληρα χρόνια ὁ καλλικάντζαρος ἦταν ἐπάνω στὰ ἐρτζιανά κύματα καὶ διακωμωδοῦσε πᾶν τὸ ἱερόν καὶ πᾶν τὸ ὅσιον.

Ἔκαναν τους χιλιαστές προνομιούχους & δεν στρατεύονται

Ἄλλο, τρίτον, ἄλλο ἀντεθνικόν ἔγκλημα, ἄλλο ἐθνικόν ἁμάρτημα τῆς δευτέρας κυβερνήσεως, ἡ ὁποία μεταπολιτευτικῶς ἡ ὁποία μᾶς κυβερνάει ἐξακολουθεῖ ὅτι, ἐνῶ ὅλοι οἱ Ἕλληνες εἴμεθα ὑπόχρεοι καὶ στρατευόμεθα, καὶ τὴν ὥρα αὐτή τὰ παιδιά τῆς Ἑλλάδος εὑρίσκονται εἰς τὸν Ἕβρον καὶ εἰς τὰ νησιά καὶ ἀγωνίζονται ὑπέρ Πίστεως καὶ Πατρίδος, οἱ χιλιασταί γινήκανε προνομιοῦχοι, δὲν στρατεύονται, δὲν στρατεύ-ονται κι᾽ὅταν μὲ μίαν ἐπιτροπήν, μὲ μίαν ἐπιτροπήν Ἀρχιερέων μετέβαινα εἰς τὸν ὑπουργόν τῶν ἐξωτερικῶν κύριον Ἀβέρωφ καὶ διεμαρτυρηθήκαμε, μᾶς εἶπε τὸ θέλει τὸ ΕΟΚ, θέλει ἡ ΕΟΚ, τὸ θέλει ἡ ΕΟΚ, τὸ ζητάει ἡ ΕΟΚ.

Στην ἐκπαίδευση μπῆκε ἡ ἀθεϊα!

Λοιπόν, ἄλλο ἁμάρτημα, ἐθνικό ἁμάρτημα, μέσα στὴν ἐκπαίδευση ἐμπῆκε ἡ ἀθεΐα καὶ ἡ ἀπιστία, μάλιστα. Τὸ τὶ ἔχει λεχθεῖ μέσα στὰ σχολεῖα, εἶναι κάτι ἀφάνταστο, ἀφάνταστο.
Ὑπενθυμίζω μόνον, πρό ἡμερῶν συνήντησα ἕναν διευθυντήν σχολείου, Λυκείου σεβάσμιον, συγγραφέα, ποιητήν εὐλαβήν πιστόν πού διηύθυνε τὸ σχολεῖον, ἀλλά εἶχε τὸ θάρρος νὰ ὁμιλῇ γιὰ τὸ Θεό, εἶχε τὸ θάρρος νὰ ὁμιλῇ γιὰ τὸ Χριστό, εἶχε τὸ θάρρος νὰ ὁμιλῇ γιὰ τόν χριστιανισμό. Τὶ ἔκαναν;
Τοῦ ἀφήρεσαν τὴν διοίκησιν, τριάντα χρόνια ὑπηρεσίας καὶ ἀνέθεσαν, καὶ ἀνέθεσαν τὴν διοίκησιν τοῦ Λυκείου σὲ ἕναν ἄθεον, σὲ ἔναν ἄθεον καὶ αὐτός ὁ ἄθεος, αὐτός παρακαλῶ ὁ ἄθεος εἶναι μαθητής του, μαθητής του, καὶ τώρα ὁ ἄθεος μαθητής κυβερνάει τὸν εὐσεβῆ χριστιανόν τὸν λυκειάρχην.
Τὸ τὶ ἔπραξαν δὲν περιγράφεται.
Τέλος ἕνας ἀμερικανός, πού δὲν ξέρει καλά καλά τὰ ἑλλη-νικά, μᾶς ἦρθε ἀπό τήν Ἀμερικήν καὶ ἔφερε καὶ συνέγραψε σκοπίμως βιβλίον, πού μέσα στὸ βιβλίον λέγει ὅτι, ὁ ἄνθρωπος δὲν κατάγεται ἀπό τὸν Θεὸν, ἀλλά κατάγεται ἀπό τὸν οὐραγκοτάγκον καὶ τὸ βιβλίον αὐτό παρά τάς διαμαρτυρίας τοῦ ἑλληνικοῦ λαοῦ, ἐξακολουθεῖ νὰ κυκλοφορῇ μέσα εἰς τὰ σχολεία τῆς Πατρίδος μας.

Ἡ μοιχεία ἐκτελεῖται δημόσια καὶ μένει ἀτιμώρητη

Ἕνα ἄλλο ἔγκλημα, πῆραν τὴν γομμολάστιχα τοῦ διαβόλου καὶ σβήσανε, τὸ μεγαλύτερον ἔγκλημα, τὸ ἔγκλημα, τὴ μοι-χεία πού ἄλλοτε ἑκατό χρόνια στὴν Ἑλλάδα μοιχεία δὲν ἀκούετο, ἐπροτιμοῦσε ἡ γυναίκα ν’ ἀποθάνῃ, παρά νὰ ἀτι-μάσῃ τὸν ἄνδρα της. Ἀλλά οἱ κυρᾶδες τῶν Ἀθηνῶν οἱ αἶγες, οἱ περιβόητες αἶγες, αὐτές ἐδημιούργησαν καὶ ἔκτοτε πλέον ἡ μοιχεία δημοσίᾳ διατελεῖται καὶ μένει ἀτιμώρητος.
Μάλιστα, αὐτά εἶναι τὰ ἐγκλήματα, τελειώνω τὸ κεφάλαιον αὐτό. Κάποιο συνεργεῖο πιστῶν ἀνθρώπων, ἐκοπίασαν καὶ συνέλεξαν ὅλες αὐτές τὶς ἀνθελληνικές, τὶς ἀντιχριστιανικές, τὶς ἀνορθόδοξες ἐνέργειες τῆς κυβερνήσεως, καὶ εὑρήκανε ἑκατόν εἴκοσι. Νὰ σᾶς τὶς πῶ; Θὰ γίνῃ μεσάνυχτα.
Παρακαλῶ τὸ συνεργεῖον τῆς ἐφημερίδος, τῆς καλῆς ἐφημερίδος Ὀρθόδοξος Τύπος, νὰ ἀνατυπώσῃ σὲ χιλιάδες ἀντίτυπα καὶ νὰ κυκλοφορίσῃ, εἰς ὅλον τὸν ἑλληνικόν λαὸν.

Αὐτὰ τὰ ἁμαρτήματα θὰ μείνουν ἀτιμώρητα;

Καὶ τώρα γεννᾶται τὸ ἐρώτημα. Αὐτά τὰ ἁμαρτήματα πρός τὴν μητέραν Ἐκκλησίαν, πρός τὸν Θεόν, πρός τὸν Ἰησοῦν Χριστόν τὸν Ναζωραῖον, αὐτά θὰ μείνουν ἀτιμώρητα; Ὄχι. Ὑπάρχει, ναὶ ὑπάρχει, εἰς πεῖσμα τῶν δαιμόνων καὶ τῶν ἀθέων, ὑπάρχει ἕνα μάτι πού τά βλέπει ὅλα, ὑπάρχει ἕνα αὐτί πού τ’ ἀκούει ὅλα, ὑπάρχει ἕνα χέρι πού τὰ γράφει ὅλα καὶ ἔτσι τώρα ἦρθε ἡ τιμωρία μας.
Τιμωρία, πότε μὲ πλημμῦρες, πότε μὲ σεισμούς, πότε μὲ ἀκαρπίες, πότε μὲ σεισμό Καλαμάτας, πού ἤτανε προοίμιον καὶ προειδοποίησις, πότε μὲ ἀπειλὲς βαρβάρων, ὅλα αὐτά ἔρχονται εἰς ἡμᾶς, ἐξ αἰτίας τῶν ἁμαρτημάτων μας. Ὅσοι πηγαίνετε στούς Χαιρετισμούς, θὰ ἐνθυμῆσθε ἕνα ὡραῖο τροπάριον πού παρακαλεῖ τὴν Παναγία.
Γιὰ νὰ σοῦ λένε Παναγία λέει τὸ Χαῖρε Παρθένε, σὲ παρακα-λοῦμε, ἀπήλλαξέ μας ἀπό τὸν πειρασμό, ἀπήλλαξέ μας ἀπό βαρβαρικῆς ἁλώσεως καὶ πάσης ἄλλης πληγῆς, ἡ ὁποία ἐπέρχεται εἰς βροτούς διὰ πλῆθος ἁμαρτημάτων.

Καὶ ἐμεῖς τί κάναμε; Ἀντισταθήκαμε;

Ἀντισταθήκαμε κλῆρος καὶ λαός; Πρέπει νὰ ἀπαντήσωμεν ὅτι, πλήν ὀλίγων ἐξαιρέσεων, ὁ ἑλληνικός λαός ἔμεινε ἀπαθής μπροστὰ σ᾽αὐτή τὴν λαίλαπα τῆς ἀθεΐας καὶ ἀπιστίας καὶ δὲν ἐφήρμοσε τὸ ρητόν, ἀντίστητε τῷ διαβόλῳ καὶ φεύξεται ἀφ᾽ἡμῶν. Ἔτσι προχωρούσανε, προχωρούσανε, προχωρούσανε, προχωρούσανε, προχωρούσανε καὶ δημιουργήθη ἡ ἐντύπωσις ὅτι, ποιό κοιμισμένος λαός στὸν κόσμον, δὲν ὑπάρχει ἀπό τὸν Ἑλληνικόν λαόν.
Κι᾽ὅταν ἕνας ἰσχυρός παράγων τοῦ κόμματος, ἕνας παράγων μετέβη στὸ ἐξωτερικόν καὶ τὸν ἠρώτησαν, πρό δύο ἐτῶν.
Πῶς τὰ πᾶτε μὲ τὴν ἐκκλησίαν; Πῶς τὰ πᾶτε;
Ἀναιδέστατε κάγχασε, μὲ τὴν Ἐκκλησίαν τῆς Ἑλλάδος λέει;
Θαυμάσια πᾶμε, θαύμασε. Ξέρεις γιὰ μᾶς τί εἶναι Ἐκκλησία τῆς Ἑλλάδος; Εἶναι ἕνα σακκούλι πού τὸ ἀνοίγωμεν καὶ παίρνουμε ὅτι θέλομεν.

Τώρα θέλουν νὰ πάρουν τὴν ἐλευθερία μας

Καὶ πήρανε, καὶ πήρανε, καὶ πήρανε καὶ μὲ τὴ θρασύτητα αὐτή προχώρησαν. Καὶ βάζουν τό βρωμερό τους χέρι μέσα εἰς τὸ σακκούλι αὐτό καὶ τώρα θέλουν νὰ ἁρπάξουν ὄχι χαλίκια πλέον, ὄχι κτήματα, θέλουν νὰ ἁρπάξουν τὸ διαμάντι, τὸ δὲ διαμάντι εἶναι ἡ λευτεριά μας.
Δὲν γίνεται ὁ λόγος πλέον γιὰ κτήματα, γίνεται γιὰ τὴ λευτεριά, τὰ δὲ ἄνθη τῆς ἐλευθερίας εἶναι δῶρα τοῦ Θεοῦ, πού φυτρώνουν στὰ σπλάχνα τοῦ εὐγενικοῦ Ἑλληνικοῦ λαοῦ καὶ τήν λευτεριά μας δὲν θὰ τὴν δώσωμε.
Μπῆκαν καὶ κατέλαβαν ὅλα τὰ ὀχυρά, ἕνα ὀχυρό ζητοῦν νὰ τὸ καταλάβουν, ἄν πέση καὶ τὸ ὀχυρό αὐτό, ἔπεσε ἡ Ἑλλάς, καὶ τὸ μόνο ὀχυρό πού στέκεται μέσα εἰς αὐτήν τὴν σαπίλα καὶ διαφθορά εἶναι ἡ Ἁγία Ἐκκλησία μας. Δὲν θὰ πέσῃ, δὲν θὰ πέσῃ, δὲν θὰ πέσῃ, δὲν θὰ πέσῃ.

Σᾶς παρακαλῶ, ἐν ὀνόματι τοῦ Χριστοῦ. Κατεβῆτε στοὺς δρόμους και διαμαρτυρηθῆτε

Εἶστε ἐδῶ 15.000 μὲ 20.000; Σᾶς παρακαλῶ ἐν ὀνόματι Ἰησοῦ τοῦ Ναζωραίου τοῦ Ἐσταυρωμένου Θεοῦ, νὰ γίνεται 200.000, 300.000, 500.000, 1.000.000, νὰ πλημμυρήσωμε τούς δρόμους μας.
Ἰδιαιτέρως παρακαλῶ τὶς γυναῖκες τὶς ἡρωΐδες, ὅπως οἱ αἷ-γες εἴχαν θρασύτητα νὰ περικυκλώσουν τὸ κοινοβούλιον καὶ ζητοῦσαν τὴν κατάργηση τῆς μοιχείας, ἐσεῖς αἱ χριστιανές Ἑλληνίδες νὰ μαζευθῆτε ἀπ᾽ἔξω ἀπό τὴ Βουλή καὶ νὰ διαμαρτυρηθῆτε