Ελληνικη Δημοκρατια στο… περιπου!

Πρωτ. Στέφανος Στεφόπουλος

Τι ζούμε Θεέ μου!
Το θέατρο του παραλόγου.
Ή όπως το περιέγραφε κάποτε ο τότε Πρόεδρος της Δημοκρατίας, Κωνσταντίνος Καραμανλής, “ένα απέραντο φρενοκομείο”!
Ούτε οι Άγιοι δεν θα μας προλαβαίνουν πιά.
Δόξα τω Θεώ που Εκείνος ακόμα μακροθυμεί!

Συνέχεια →

Στον δρομο για τον Ψηφιακο Ολοκληρωτισμο

Γράφει ο Δημήτριος Νικ. Δασκαλάκης, Δικηγόρος Αθηνών

Δεν χωρεί αμφιβολία ότι στον 20ό αιώνα αποτυπώθηκε με ιδιαίτερη ευκρίνεια –περισσότερο από οποιονδήποτε άλλον– ο θρίαμβος της ανθρώπινης επιστημονικής γνώσης. Πλήθος ανακαλύψεων, εφευρέσεων και τεχνολογικών εφαρμογών συμπυκνώθηκαν στο πεπερασμένο χρόνο του προηγούμενου αιώνα, μεταβάλλοντας άρδην το τοπίο της προσωπικής, οικονομικής, επαγγελματικής και κοινωνικής ζωής των ανθρώπων…..

Πατηστε τον τίτλο & διαβαστε ὁλόκληρο τὸ ἄρθρο

Σχολιο για την απαραδεκτη σταση των «ποιμενων»

απεναντι στην συλληψη και κρατηση ομολογητη Χριστιανου

Λυκούργος Νάνης, ιατρός

Η σύλληψη και κράτηση του ομολογητή χριστιανού και η μετά ταύτα κραυγαλέα σιωπή των «ποιμένων» αποκαλύπτει την αθλιότητα και αναξιότητα της σύγχρονης εκκλησιαστικής ηγεσίας.

Ούτε μια επισκοπική φωνή διαμαρτυρίας, ούτε μια δήλωση συμπαράστασης στο διωκόμενο μέλος της Εκκλησίας, ούτε μια επίσκεψη στον κρατούμενο πιστό που έδωσε την καλή ομολογία, από την πλευρά της ηγεσίας της Εκκλησίας που έχει καταντήσει ουρά των πολιτικών εξουσιαστών και των νεοταξιτών γενικότερα.

Τους είδαμε αυτές τις ημέρες να συμμετέχουν σε συλλείτουργα – δεσποτικά φεστιβάλ όπως έχουν προσφυώς ονομασθεί εξ αιτίας του τρόπου που γίνονται και λόγω των όσων άτοπων λαμβάνουν χώρα σε αυτά, αλλά τσιμουδιά για το Νεκτάριο και τη δίωξή του.

Τουλάχιστον μια δήλωση συμπαράστασης στο χριστιανό αυτό και μια δήλωση καταδίκης και αποδοκιμασίας της όλης στάσεως των αρχών σε βάρος του δεν μπορούσαν να κάνουν;

Τόση πια δουλοφροσύνη απέναντι στο αντίχριστο Κράτος; Δεν βλέπουν ότι με τα καμώματά τους έχουν πάρει διαζύγιο από τον πιστό λαό;

Δεν τους νοιάζει κάτι τέτοιο; Δεν τους συνέχει; Δεν συγκλονίζεται η ύπαρξή τους; Τόση αναισθησία πια;