Η αντιεπιστημονικη συνδεση των εμπρησμων με την υπερβολικη θερμοκρασια

Τι έγραφε το 1977 ένας δασολόγος στο πρωτοσέλιδο της εφημερίδας «ΕΣΤΙΑ» για την (από τότε!) έξαρση των εμπρησμών

Γράφει ο Κωνσταντίνος Ι. Βαθιώτης
«Πέραν ωρισμένου βαθμού η ξηρασία είναι τοιαύτη, ώστε οιαδήποτε πλέον αύξησις της θερμοκρασίας ουδέν δύναται να προσθέση».
Φέτος έχουν στοχοποιήσει το πανέμορφο Λιτόχωρο¹ και το ψηλότερο βουνό της Ελλάδος μας, τον Όλυμπο².
Γιατί άραγε;
Η φωτιά ξέσπασε τα ξημερώματα της 25ης Αυγούστου 2024, μεταξύ 04.00 και 05.00!»….. (πατηστε τον τιτλο και διαβαστε το αρθρο)

«Οι άνθρωποι θα μεινουν πτωχοι, γιατι δεν θαχουν αγαπη στα δενδρα»

Μία ακόμη επαληθευμένη προφητεία του Αγίου Κοσμά του Αιτωλου

Γράφει ο Κωνσταντίνος Ι. Βαθιώτης

Ο νεομάρτυς Άγιος Κοσμάς ο Αιτωλός (1714-1779), πλην της μεγίστης προσφοράς του στον ελληνισμό και στην ορθοδοξία κατά τα χρόνια της τουρκοκρατίας, είναι γνωστός και για τις 122 προφητείες του, οι οποίες ήσαν εγκατεσπαρμένες σε συναξάρια, βιβλία, εφημερίδες και περιοδικά.

Ο χαρισματικός θεολόγος Νικόλαος Σωτηρόπουλος, καταγόμενος από το Απόκουρο του Νομού Αιτωλοακαρνανίας, όπως και ο Κοσμάς ο Αιτωλός, αποθησαύρισε τις προφητείες του Αγίου. Είναι δημοσιευμένες στον Β΄ Τόμο του αφιερωματικού έργου «Κοσμάς ο Αιτωλός, Προφητείες και διδαχές» (Αθήναι 2011, σελ. 336 επ.), που επιμελήθηκε ο μακαριστός Μητροπολίτης Φλωρίνης Αυγουστίνος Καντιώτης, ο «καλός αλλ’ αυστηρός και ευθαρσής κληρικός, […] δεινός ιεροκήρυκας και θαυμάσιος “στυλίστας” της γραφής», κατά τον χαρακτηρισμό του Σαράντου Καργάκου, ο οποίος προλόγισε το εν λόγω δίτομο έργο….
(πατηστε τον τιτλο και διαβαστε το αρθρο)

Οταν (δεν θα) υπαρχουν τα δεντρα που προσκυνησαν την Παναγια

Δεκαπενταυγουστιάτικες σκέψεις για τον Ανάποδο Κόσμο μας με αφορμή ένα χωρίο από το βιβλίο «Ο αιώνιος άνθρωπος» του G. K. Chesterton

Γράφει ο Κωνσταντίνος Ι. Βαθιώτης

«Ο άνθρωπος είναι εκείνος που βλέπει έναν κόσμο οργανωμένο κατά έναν συγκεκριμένο τρόπο, έναν κόσμο που μοιάζει να υπακούει σε ορισμένους κανόνες, ή έστω σε ορισμένες επαναλήψεις. Ο άνθρωπος είναι αυτός που βλέπει γύρω του μιαν αρχιτεκτονική του φυτικού βασιλείου, η οποία δεν αναπτύσσεται τυχαία, ούτε στα τυφλά, αλλά μοιάζει να οργανώνεται από αόρατα χέρια ακολουθώντας ένα συγκεκριμένο και αυστηρό σχέδιο ή πρότυπο.

Κάθε φυτό, κάθε λουλούδι, ακόμα και η πιο ταπεινή μαργαρίτα του αγρού ή η πικραλίδα, μοιάζει να υπακούει σε έναν σκοπό, ένα λαμπρό και θαυμαστό σκοπό. Στο ίδιο το σχήμα των πραγμάτων φαίνεται να υπάρχει κάτι παραπάνω από την απλή ανάπτυξη, κάτι που μπορούμε να το ονομάσουμε τελικό αίτιο του λουλουδιού. Είναι πραγματικά ένα βασίλειο. Αυτή εδώ η εντύπωση, λανθασμένη ή όχι, πρέπει να επηρέασε βαθύτατα αυτή τη φυλή σκεπτόμενων όντων που διαφεντεύουν τον υλικό κόσμο. Τους επηρέασε τόσο, που στη συντριπτική πλειοψηφία τους σκέφτηκαν, σωστό ή λάθος, πως ολόκληρο το σύμπαν υπακούει όπως το δέντρο, σε ένα σχέδιο, πως έχει έναν τελικό σκοπό και πως είναι και αυτό κάτι σαν βασίλειο.

Όμως, καθώς αυτά τα σκεπτόμενα πλάσματα ακολούθησαν τις σκέψεις τους έως τις έσχατες συνέπειές τους, φάνηκε ότι η έννοια του σχεδίου έφερε μαζί της και μιαν άλλη, πιο συνταρακτική, σχεδόν τρομακτική ιδέα. Εφόσον υπάρχει σχέδιο, σκέφτηκαν, τότε πρέπει κάποιος να το συνέλαβε και να το σχεδίασε.

Κι αυτός ο παράξενος κάποιος, αυτός ο ξένος, πρέπει να είναι συνάμα και φίλος. Ένας μυστηριώδης ευεργέτης που προϋπήρχε των ανθρώπων, που έπλασε τα δάση και τους λόφους για τον άνθρωπο, και έπλασε την ανατολή όπως ένας καλός υπηρέτης ανάβει το τζάκι σαν ξημερώσει για να ζεστάνει το δωμάτιο για τον αφέντη του.

Τα παραπάνω υπέροχα λόγια, μέσα από τα οποία ξεδιπλώνεται το επιχείρημα ότι η πατρότητα του κόσμου τούτου ανήκει στον Αόρατο Φίλο του ανθρώπου, προέρχονται από τον προικισμένο απολογητή του Χριστιανισμού Γκίλμπερτ Τσέστερτον (Gilbert Keith Chesterton, 1874-1936). Τα έγραψε στο υπέροχο βιβλίο του «Ο αιώνιος άνθρωπος» (εκδ. Ιωνάς, μτφ.: Γ. Δ. Ιωαννίδης, Αθήνα 2021, σελ. 424)…

Πατηστε τον τίτλο και διαβαστε το ἄρθρο