ΤΟΥ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΟΥ ΦΛΩΡΙΝΗΣ π. ΑΥΓΟΥΣΤΙΝΟΥ ΚΑΝΤΙΩΤΟΥ
Εδημοσιεύθη στην «Σπίθα» φ. 195, τον Ἰούνιο 1957 καὶ στο βιβλίο
«Ἐθνικὰ προβλήματα», σελ. 289-303

H EΛΛΑΔΑ ΑΝΑΜΕΣΑ ΣΤΑ ΑΛΛΑ ΕΘΝΗ

• «Γνῶτε ἔθνη καὶ ἡττᾶσθε, ἐπακούσατε ἕως ἐσχάτου τῆς γῆς, ἰσχυκότες ἡττᾶσθε· ἐὰν γὰρ πάλιν ἰσχύσητε, πάλιν ἡττηθήσεσθε. Και ἣν ἂν βουλεύσησθε βουλήν, διασκεδάσει Κύριος, καὶ λόγον ὃν ἂν εἴπητε, οὐ μὴ ἐμμείνῃ ἐν ὑμῖν, ὅτι μεθ᾽ ἡμῶν ὁ Θεός» (Ἠσ. 8,9-10)

Ἀπειλὴ παγκόσμιος. Δὲν πέρασαν, ἀγαπητοί μου, ἀκόμα δύο δεκαετίες (Η «Σπίθα» κυκλοφόρησε τὸν Ἰούνιο τοῦ 1957), ἀφ᾽ ὅτου ξέσπασε ὁ δεύτερος παγκόσμιος πόλεμος, ποὺ τόσες συμφορὲς καὶ ἐρείπια σκόρπισε στὸν κόσμο, καὶ νά νέα ἀπειλὴ βαρβαρικῆς καταστροφῆς φοβερώτερη ἀπὸ κάθε ἄλλη, σὰν μαῦρο, σκοτεινό, ἀπαίσιο σύννεφο ἁπλώνεται καθημερινὰ καὶ σκιάζει τὸν ἥλιο. Σὲ περιοχὲς τοῦ Ἀνταρκτικοῦ, τοῦ Βορείου Πόλου, σὲ ἀπομακρυσμένες νησῖδες τῶν μεγάλων ὠκεανῶν, στὶς ἀπέραντες ἐκτάσεις τῆς Σιβηρίας γίνονται πειράματα, δοκιμὲς νέων ὅπλων, νέων βομβῶν τῆς λεγομένης ἀτομικῆς ἐνεργείας. Τὸ σύννεφο, ποὺ προκλήθηκε ἀπὸ τὴν ἔκρηξι τῆς τελευταίας ἀπὸ αὐτὲς τὶς βόμβες, πῆρε σχῆμα τεράστιου μανιταριοῦ, ἀνέβηκε ἀστραπιαῖα σὲ ὕψος 9.000 μέτρων καὶ κατόπιν διασκορπίσθηκε σὰν λεπτότατη στάχτη ῥαδιενεργείας. Κι ὅπου πέφτει ἡ ῥαδιενεργὸς στάχτη ἡ ἀτμόσφαιρα μολύνεται, ἡ θάλασσα δηλητηριάζεται, ἡ χλωρίδα τῆς γῆς μαραίνεται γιὰ νὰ μὴν ἀνθήσῃ πιά, τὰ ζῷα φαρμακώνονται, οἱ ἄνθρωποι καίγονται σὰν νὰ τοὺς χτύπησε κεραυνὸς καί, ἂν ἀκόμη ζήσουν, παθαίνουν ποικίλες ἀλλοιώσεις στὰ λεπτότερα ὄργανα, ἀλλοιώσεις ποὺ μερικὲς ἀπ᾽ αὐτὲς ὑπάρχει κίνδυνος νὰ ἐκδηλωθοῦν κι ἀφοῦ περάσουν δεκαετίες στοὺς ἀπογόνους ἐκείνων ποὺ προσβλήθηκαν. Στάχτη – σάβανο, συμφορὰ ποὺ ξεπερνᾷ κάθε φαντασία!

Σὰν ἕνα παιχνιδάκι, σὰν βέλη ποὺ θὰ ἔρριχναν νήπια, χαρακτηρίζονται τὰ παλαιὰ ὅπλα σὲ σύγκρισι μὲ τὰ νέα ὅπλα τοῦ ἀτομικοῦ πολέμου. Οἱ λαοί, ποὺ ἀκοῦνε ἀπὸ μακριὰ καὶ διαβάζουν τὶς φρικτὲς συνέπειες, τοὺς πιάνει φόβος καὶ ἀγωνία, καὶ μὲ ἐκλεκτοὺς ἀντιπροσώπους τους διαμαρτύρονται καὶ ζητοῦν νὰ σταματήσουν τὰ πειράματα, νὰ καταδικαστῇ ὁ πόλεμος, νὰ γίνῃ ἀφοπλισμός· ὁ δὲ Ἰαπωνικὸς λαός, ὁ πρῶτος ποὺ δοκίμασε σὲ δύο πόλεις τὴν καταστροφικὴ μανία τῶν βομβῶν ἀτομικῆς ἐνεργείας, ζωηρότερα ἀπὸ κάθε ἄλλο λαὸ ἐξεδήλωσε πρὸ καιροῦ τὴν ἀγανάκτησί του γιὰ τὰ συνεχιζόμενα πειράματα. Ἑκατομμύρια Ἰάπωνες ἄφησαν τὶς δουλειές τους καὶ βγῆκαν στοὺς δρόμους καὶ τὶς πλατεῖες τῶν μεγάλων πόλεων καὶ συγκρότησαν τεράστια συλλαλητήρια, σὲ ἕνα ἀπ᾽ τὰ ὁποῖα προπορευόταν ἕνας πελώριος λευκὸς σταυρὸς μὲ τὴν ἐπιγραφὴ «Οἱ ὑδρογονικὲς βόμβες νὰ μείνουν γιὰ πάντα ἀχρησιμοποίητες». Καὶ ὅμως, παρ᾽ ὅλες αὐτὲς τὶς διαμαρτυρίες, τὰ πειράματα τοῦ θανάτου, τῆς ὁμαδικῆς αὐτοκτονίας τῶν λαῶν, πολλαπλασιάζονται. 59 βόμβες ῥίχτηκαν μέχρι σήμερα μόνο ἀπὸ τοὺς Ἀγγλο – Ἀμερικανούς. Νέαι ἐκρήξεις βομβῶν ἀκούγον­ται, στόλοι κινοῦνται πρὸς ὅλες τὶς κατευθύνσεις, ὑποβρύχια καὶ θωρηκτὰ περνοῦν τὰ Δαρδανέλλια, ἡ Μεσόγειος ταράζεται ἀπ᾽ τὸ ἕνα ἄκρο μέχρι τὸ ἄλλο. Ἡ Ἀλγερία πυρπολεῖται. Ἡ Αἴγυπτος, τὰ Ἀραβικὰ κράτη, τὸ Ἰσραὴλ ἀνησυχοῦν σοβαρά, ἀπευθύνουν ἐκκλήσεις, ζητοῦν ἐξωτερικὴ βοήθεια, συντάσσουν μυστικὰ σύμφωνα, προσκολλῶνται σὲ ἰσχυρὰ πολιτικὰ συγκροτήματα. Βάσεις ὑποβρυχίων, ἐκτοξεύσεως πυραύλων καὶ ἀεροδρόμια ἐγκαθίστανται μέσα σὲ τεχνητὰ σπήλαια καὶ σήραγγες, ἀπ᾽ ὅπου αὔριο θὰ ἐξορμοῦν σὰν μαῦρα λιον­τάρια τὰ σμήνη τῶν ἀεροπλάνων γιὰ νὰ ῥίχνουν τὶς «φιάλες» τῆς Ἀποκαλύψεως (βλ. 15,7· 16,1-4,8,10,12,17· 17,1· 21,9), γιὰ νὰ σκορπίζουν τὸ θάνατο σὲ ἑκατομμύρια ἀνθρώπους… Καὶ τὰ ἰσχυρὰ κράτη κατασκευάζουν τὶς βάσεις τοῦ θανάτου ὡς ἐπὶ τὸ πλεῖστον πάνω σὲ ξένα ἐδάφη καὶ ἐν ἀγνοίᾳ τῶν λαῶν. Ὡς μία τέτοια βάσι διάλεξαν τελευταῖα καὶ τὴν …Κύπρο. Ὅταν ἀκούστηκε ἡ εἴδησι ὅτι ἡ Κύπρος πρόκειται νὰ χρησιμοποιηθῇ γιὰ τέτοιο σκοπό, καὶ ἔτσι πάνω ἀπ᾽ τὸ μαρτυρικὸ αὐτὸ λαὸ νὰ κρεμαστῇ ἡ δαμόκλειος σπάθη τοῦ ἀτομικοῦ βομβαρδισμοῦ, ὁ Ἄττλη, ὁ πρώην ἀρχηγὸς τοῦ ἐργατικοῦ κόμματος τῆς Ἀγγλίας, στὴν ὁμιλία του στὴ βουλὴ τῶν λόρδων (8 Μαΐου 1957) δήλωσε τὰ ἑξῆς. «Βρίσκω τερατώδη τὴν ἰδέα ποὺ περιλαμβάνεται στὴ Λευκὴ Βίβλο γιὰ ἐγκατάστασι βάσεως κατευθυνομένων βλημάτων στὴν Κύπρο· γιατὶ τὸ νησὶ εἶνε πολὺ μικρὸ καὶ τρωτὸ καὶ κατοικεῖται ἀπὸ λαὸ ὁ ὁποῖος μπορεῖ νὰ σκέπτεται, ὅτι δὲν ἔχει κανένα λόγο νὰ καταστραφῇ τελείως σὰν στόχος, ὅπως μιὰ κατσίκα ποὺ τὴν ἔχουν δεμένη καὶ περιμένει τὴν τίγρι». Κατσίκα δεμένη στὸ σιδερένιο πάσσαλο καὶ οἱ λύκοι ἐλεύθεροι νὰ τὴν καταξεσχίσουν, νά τὸ θέαμα ποὺ παρουσιάζουν οἱ μικροὶ καὶ ἀδύνατοι λαοί.