ΤΙ ΚΟΣΤΙΖΕΙ ΣΕ ΧΡΗΜΑ Η ΑΣΩΤΙΑ

Καὶ ἐκεῖ διεσκόρπισε τήν οὐσίαν αὐτοῦ ζῶν ασώτως» (Λουκ. 15,13)

Τοῦ Μητροπολίτου Φλωρίνης Αυγουστίνου

Ὅλοι, ἀγαπητοί μου, ὅσοι ἔχουμε βαπτισθῆ εἰς τὸ ὄνομα τῆς ἁγίας Τριάδος, φέρουμε ὀνόματα χριστιανικά· ἀλλὰ εἴμαστε Χριστιανοί; συμφωνεῖ τὸ πρᾶγμα μὲ τὸ ὄνομα;
Πρέπει νά ᾽ρθῃ ἡ περίοδος τοῦ Τριῳδίου, γιὰ νὰ φανῇ πόσο φίλοι τοῦ Χριστοῦ εἴμαστε. Ἐὰν κάποιος ξένος τὶς ἅγιες αὐτὲς ἡ­μέρες παρακολουθήσῃ τὴ ζωή μας, ὅ,τι λέμε καὶ ὅ,τι κάνουμε, θὰ πῇ· χειρότεροι ἐχθροὶ τοῦ Χριστοῦ δὲν ὑπάρχουν. Ὑπερβάλλω; Μὰ τὸ ἔλεγε ὁ ἱερὸς Χρυσό­στομος στὴν ἐποχή του, καὶ θά ᾽νε ὑπερβο­λὴ νὰ τὸ πῶ ἐγὼ σήμερα; Μὴ ζοῦμε σὲ αὐταπάτη.
Ἕνα βασιλιᾶ στὴν ἀρχαιότητα, ἑνῷ ἦ­ταν ἄ­σχημος, κόλακες ποὺ τὸν περιστοίχιζαν τοῦ ἔ­λεγαν· Δὲν ὑπάρχει ὡραιότερος ἄν­θρωπος. Μὰ κάποιος τολμηρὸς βρῆκε ἕνα καθρέφτη καὶ τὸν ἔβαλε μπροστά του. Καὶ ὁ καθρέφτης δὲν κολακεύει, σὲ δείχνει ὅπως εἶ­σαι. Ὅταν ὁ βασιλιᾶς εἶδε ἐκεῖ τὴν ἀσχήμια του, ταράχτη­κε κ᾽ ἔκανε κομμάτια τὸν καθρέφτη.
Σήμερα λοιπὸν ἔρχεται μπροστὰ σὲ ὅλους μας ἕνας καθρέφτης, ποὺ δείχνει μὲν ὅλη τὴν ἀ­σχήμια μας, ἀλλὰ ἔχει καὶ τὴν ἰδιότητα ἀκόμα καὶ τὸν πιὸ ἄσχημο νὰ τὸν διορθώνῃ, νὰ τὸν κάνῃ ὡ­ραῖο. Καὶ ὁ καθρέφτης αὐτὸς εἶνε τὸ ἱερὸ καὶ ἅγιο Εὐαγγέλιο, ἰδίως δὲ ἡ παραβολὴ τοῦ ἀσώτου (βλ. Λουκ. 15,11-32), ποὺ τὴν χαρακτήρισαν ὡς καρδιὰ τοῦ Εὐαγγελίου.
Τί ἦταν ὁ ἄσωτος;…. Πατηστε τον τίτλο & διαβᾶστε το κήρυγμα

Γυρισε πισω· ἐπεστρεψε ὁ ἄσωτος υioς.

(Ἀποσπάσματα ἀπό κήρυγμα τοῦ Πρωτοπρεσβυτέρου Θεοδώρου Ζήση
, ὁμοτίμου καθηγητοῦ Πατρολογίας τοῦ Α.Π.Θ.)

«Πόσοι μίσθιοι τοῦ πατρός μου περισσεύουσιν ἄρτων, ἐγώ δέ λιμῷ ἀπόλλυμαι!».

Μέ βάση αὐτό τό «μίσθιοι» ὁ Ἅγιος Γρηγόριος ὁ Παλαμᾶς κάνει διάκριση τριῶν κατηγοριῶν χριστιανῶν, τριῶν κατηγοριῶν ἀνθρώπων. Καί λέει ὅτι ὑπάρχουν οἱ δοῦλοι, ὑπάρχουν οἱ μισθωτοί, ὑπάρχουν καί οἱ υἱοί.

… Δοῦλοι εἶναι ἐκεῖνοι, οἱ ὁποῖοι τηροῦν τίς ἐντολές τοῦ Θεοῦ ἀπό φόβο. Φοβοῦνται τήν κόλαση. Ποιός φοβᾶται σήμερα τήν κόλαση; Ὁ Θεός στέλνει μηνύματα, καταστροφές, κατολισθήσεις, πλημμύρες. Δέν φοβᾶται κανένας!

Ἄν ἐφοβοῦντο οἱ ἄνθρωποι, θά ἦταν σέ μιά κατάσταση χριστιανικῆς τελειότητος. Εἶναι μιά βαθμίδα τελειότητος ὁ φόβος τοῦ Θεοῦ. Δέν εἶναι κακό πρᾶγμα ὁ φόβος τοῦ Θεοῦ.

… Ἡ δεύτερη βαθμίδα τελειότητος εἶναι οἱ μίσθιοι, οἱ μισθωτοί. Οἱ μισθωτοί εἶναι ἐκεῖνοι, οἱ ὁποῖοι τηροῦν τίς ἐντολές τοῦ Θεοῦ ἐλπίζοντας σέ ἀνταπόδοση, σέ μισθό, σέ ἀνταμοιβή.

… Καί τρίτη τάξις εἶναι οἱ υἱοί τοῦ Θεοῦ, τά παιδιά τοῦ Θεοῦ, τά ὁποῖα τηροῦν τίς ἐντολές τοῦ Θεοῦ ὄχι ἀπό φόβο, οὔτε ἐλπίζοντες σέ κάποια ἀμοιβή, ἀλλά τηροῦν τίς ἐντολές τοῦ Θεοῦ ἀπό ἀγάπη μόνον πρός τόν Θεό. Ἐπειδή τό εἶπε ὁ Θεός, γι’ αὐτό καί ἐγώ τό τηρῶ ἀπό ἀγάπη καθαρή.

… Ὁ ἄσωτος, λοιπόν, υἱός, ἐδῶ, λέγει: «Πόσοι μίσθιοι τοῦ πατρός μου περισσεύουσιν ἄρτων, ἐγώ δέ λιμῷ ἀπόλλυμαι;». Συγκλονίσθηκε μέ τήν σκέψη αὐτή καί γύρισε πίσω· ἐπέστρεψε ὁ ἄσωτος υἱός. Καί ἐνῷ ἦταν ἀκόμη πολύ μακριά, τόν εἶδε ὁ πατέρας του καί, ὅπως μᾶς περιγράφει τό Εὐαγγέλιο, «ἐπέπεσεν ἐπί τόν τράχηλον αὐτοῦ καί κατεφίλησεν αὐτόν».

————————————-

Ἀπό τό ἔργο τοῦ πατρός Θεοδώρου Ζήση, ὁμοτίμου καθηγητοῦ τοῦ Α.Π.Θ.,  «ΟΜΙΛΙΕΣ στίς Κυριακές καί στίς Ἑορτές τοῦ ἔτους», τόμος Β΄, ἐκδόσεις «Τό Παλίμψηστον», Θεσσαλονίκη Δεκέμβριος 2024.