ΥΠΟΚΡΙΣΙΑ!!! ΠΕΝΘΟΣ & ΔΙΑΜΑΡΤΥΡΙΑ ΣΤΑ ΣΥΛΛΑΛΗΤΗΡΙΑ & ΚΑΡΝΑΒΑΛΙΚΕΣ ΕΚΔΗΛΩΣΕΙΣ & ΕΙΔΩΛΟΛΑΤΡΙΚΑ ΓΛΕΤΙΑ ΣΤΗΝ ΣΥΝΕΧΕΙΑ!!!

Μητροπολίτου Φλωρίνης, Πρεσπῶν & Εορδαιας Αυγουστίνος

«Κόσμε, γλέντα, διασκέδαζε, ὀργίαζε, μοίχευε, μάζευε… Ἐπάνω ἀπὸ τὰ κεφάλια μας κρέμεται ἡ σπάθη τοῦ Δαμοκλέους. Ἀπὸ μία κλωστὴ κρέμεται ἡ εἰρήνη· καὶ ἐᾲν αὐτὴ κοπῇ, οὐαί τῷ κόσμῳ.

ΑΦΟΥ ΤΟΥΣ ΒΑΡΑΒΒΑΔΕΣ ΔΙΑΛΕΓΟΥΜΕ
ΑΥΤΟΙ ΘΑ ΜΑΣ ΚΥΒΕΡΝΗΣΟΥΝ

Τὸ πιὸ σπουδαῖο προσὸν τοῦ ἀνθρώπου εἶνε ἡ ἐλευθερία. Ἀφοῦ δὲν θέλει ὁ ἄνθρωπος νὰ τὸν κυβερνᾷ ὁ Χριστός, θὰ τὸν κυβερνήσῃ ὁ ἀντίχριστος. Εἶνε μυστήριο πρᾶγμα· δὲν θέλει ἡ ἀνθρωπότης τὸν Σωτῆρα της, τὸ Χριστό, θέλει τὸ Βαραββᾶ.
Ἐκείνη ἡ Μεγάλη Παρασκευὴ εἶνε ἕνα δρᾶμα συγκλονιστικό. Ὁ καημένος ὁ Πιλᾶτος, ποὺ κρατοῦσε τὸ ῥωμαϊκὸ δίκαιο, «Ἔ», σοῦ λέει, «ποῦ πᾶνε αὐτοί; Τοὺς ἔθρεψε, τοὺς πότισε, τοὺς θεράπευσε, τοὺς ἀνέστησε καὶ νεκρούς. Τέλος πάντων, τόσο σκληροὶ θὰ μείνουν ἀπέναντί του· θὰ τὸν λυπηθοῦν». Γι᾿ αὐτὸ τοὺς παρουσίασε ἕναν κακοῦργο, τὸ Βαραββᾶ, ποὺ τὰ χέρια του ἦταν βουτηγμένα μέσα στὸ αἷμα, καὶ τοὺς εἶπε· ―Ἔχω τὸ Χριστό, ἔχω καὶ τὸ Βαραββᾶ. Ποιόν ἀπὸ τοὺς δύο προτιμᾶτε; ποιόν νὰ ἐλευθερώσω; Φώναξαν ὅλοι· ―Τὸ Βαραββᾶ… Κ᾿ ἐμεῖς τὸ ἴδιο ζητᾶμε. Θέλουμε οἱ Βαραββᾶδες νὰ μᾶς κυβερνήσουν. Κι ἀφοῦ τοὺς Βαραββᾶδες διαλέγουμε, αὐτοί θὰ μᾶς κυβερνοῦν. Τέτοιος εἶνε ὁ κόσμος.

 Λογος για την Πομπη του Καρναβαλιου:

Ένας Θρηνος της Ψυχης και Κραυγη Πιστεως

Αδελφοί και αδελφές ἐν Χριστῷ,
στέκομαι σήμερα ὄχι μόνο ὡς μικρότερο τέκνο τῆς Ἐκκλησίας, ἀλλὰ καὶ ὡς ψυχὴ πονεμένη, βλέποντας τήν ἀντίφαση ποὺ διαβρώνει τήν καρδιά τοῦ κόσμου μας. Πώς νά μήν πικραινόμαστε, ἀναλογιζόμενοι τήν πληγή ποὺ ματώνει τήν ἁγιότητα τῆς ζωῆς μας; Ὁ Κύριος ἡμῶν, σταυρωμένος γιὰ νά μας λυτρώσει ἀπὸ τήν ἁμαρτία, κρέμεται ἐπὶ τοῦ ξύλου, καὶ ἡ ἀγάπη Του ρέει σὰν ποτάμι αἵματος καὶ ὕδατος. Ἀλλά τότε, στήν σκιά τοῦ Σταυροῦ, πῶς τολμοῦμε νά μετατρέπουμε τήν πόλη μας σὲ θέατρο ποὺ χορεύει ὁ ἐχθρός;

Ἡ πομπή τοῦ καρναβαλιοῦ, ἀδελφοί μου, δέν εἶναι ἁπλῶς ἕνα «ἀθώο ἔθιμο». Εἶναι μία σατανικὴ προκλητικότητα ποὺ καταπατεῖ τήν ἁγιότητα τῆς δημιουργίας. Ὁ Άπόστολος Παῦλος μᾶς προείπε: «Μή συγκατατίθεσθε τῷ αἰῶνι τούτῳ» (Ρωμ. 12:2). Ἀλλά πῶς ἀποκρίνομαι σήμερα ὁ Χριστιανός; Μὲ μάσκες ποὺ κρύβουν τό πρόσωπο ποὺ ὁ Θεὸς ἔπλασε κατ’ εἰκόνα Του; Μὲ βωμολοχίες ποὺ προσβάλλουν τήν ἀξιοπρέπεια τῆς ζωῆς; Ὅταν ἡ Πάτρα, ἡ πόλη τοῦ Ἁγίου Ἀνδρέου, πρωτοστατεῖ σέ αὐτή τήν τραγωδία, πῶς δέν θα θρηνήσουμε γιὰ τήν πτώση τῶν ἁγίων τόπων;
Ἡ Ἐκκλησία, μὲ τόν 62ο Κανόνα τῆς Πενθέκτης Συνόδου, καταδικάζει ἀνεπιφύλακτα τίς «παγανιστικὲς πομπές» καί τίς «ἀισχρότητες» ποὺ δοξάζουν τήν φθορά. Τό Τριώδιο ἀνοίγει μία πύλη εἰς τήν καρδιά μας: καλεῖται νά μετανοήσουμε, νά ἑτοιμαστοῦμε γιὰ τόν Σταυρό καί τήν Ἀνάσταση. Ἀλλά ἐκεῖ ποὺ θά πρέπει νά ἀκούγονται ψαλμοί μετάνοιας, ἀντηχοῦν γέλια ἀπὸ βεβήλους χορούς. Πῶς νά μήν ἐκλαύσουμε, ἀδελφοί μου; Ὁ Χριστὸς κράζει: «Μετανοεῖτε! ἤγγικε γὰρ ἡ βασιλεία τῶν οὐρανῶν!» (Ματθ. 4:17), ἐνῶ ὁ κόσμος χορεύει στήν σκιά τοῦ θανάτου.
Καί νά θυμηθοῦμε τί ὑποσχεθήκαμε στό Βάπτισμα! «Ἀποτάσσομαι τῷ Σατανᾷ, καί πᾶσι τοῖς ἔργοις αὐτοῦ, καί πάσῃ τῇ λατρείᾳ αὐτοῦ, καί πάσῃ τῇ πομπῇ αὐτοῦ!». Νά, ἡ θυσία τῆς πίστεως! Ἀλλά σήμερα, μέ τήν συμμετοχή μας σέ αὐτές τίς «ἑορτές», δέν ἐπαναλαμβάνουμε τήν ἀρνήση τοῦ Πέτρου; Δέν προσκυνοῦμε, μὲ τήν σιωπή μας, τόν χρυσό μόσχο τοῦ παγανισμοῦ;
Δυστυχῶς, καί μερικοί ἱερεῖς, ἀκόμα καί «πνευματικοί», ἐπιδεικνύουν ἐλαστικότητα σέ αὐτο τον πνευματικό μαρασμῷ. Ἀλλά ἡ ἀλήθεια δέν εἶναι ἐλαστική. Ὁ Χριστὸς δέν ἦρθε γιὰ νά συμβιβαστεῖ μὲ τήν ἁμαρτία, ἀλλὰ νά τήν νικήσει. Ὅσες πόλεις δέν διοργανώνουν καρναβαλικές ἐκδηλώσεις, πρέπει νά καυχῶνται! Διότι δέν μολύνουν τήν ἀτμόσφαιρά τους μὲ τίς αἰσχρότητες τοῦ καρναβαλιοῦ. Δέν ἐκδιώκουν τήν Χάριν τοῦ Ἁγίου Τριαδικοῦ Θεοῦ, ποὺ προστατεύει τούς πιστούς.
Ἀδελφοί μου, ἡ πίστη δέν εἶναι θεωρία. Εἶναι αἷμα, δάκρυα, καί ἀγώνας. Ὁ Σταυρός δείχνει τό τίμιον τίμιον (ανυπέρβλητη τιμή). Ἡ πομπή τοῦ Σατανᾶ δείχνει τήν ἁμαρτία γυμνή. Ἐπιλέξτε σήμερα τί θά λατρέψετε: τόν Θεὸ ποὺ σᾶς ἀγάπησε μέχρι θανάτου, ἢ τόν διάβολο ποὺ σᾶς προσκαλεῖ σέ μίαν πανήγυρι χωρίς αὐγή;
Ἡ Ἐκκλησία κλαίει, ἀλλὰ καί ελπίζει. Ὅπως ὁ Ἀπόστολος Παῦλος ἔκραζε: «Σήκω, συ που κοιμάσαι τον ύπνον της αμαρτίας, και πετάξου ορθός ανάμεσα από τους νεκρούς της αμαρτίας και θα σε φωτίση ο Χριστός!» (Εφεσ. 5:14). Ἀποτάξου τώρα, στήν σιωπή τῆς προσευχῆς, σέ ὅ,τι σέ αποσπά ἀπὸ τόν Σωτήρα. Μή ντραπείς νά φωνάξεις: «Ἀποτάσσομαι!».
Ὁ Θεὸς δέν ἐγκαταλείπει τούς δικούς Του. Ἀλλά θυμήσου: Ἡ Μέρα τῆς Κρίσεως ἔρχεται. Καί τότε, θά ζητήσει λόγο γιὰ κάθε στιγμή ποὺ ἐδόξασες τόν ἐχθρό, ἀντί νά δοξάσεις αὐτόν ποὺ σέ δόξασε μέ τόν Σταυρό Του.

Στὴν ἀγάπη τοῦ Χριστοῦ,
Ἡ ψυχή σας.

«Κύριε Ἰησοῦ Χριστέ, Υἱέ τοῦ Θεοῦ, ἐλέησόν ἡμᾶς τούς ἁμαρτωλούς. Ἀμήν.»

Κωφίδης Ευάγγελος