ΑΙΣΧΟΣ: Το «Βουλευτηριο» της ΝΙΚΗΣ μπλοκαρει καθε βιντεο του Νικου Παπαδοπουλου!

Έκτακτη Ενημέρωση: Η ξαφνική δημοσκοπική άνοδος της ΝΙΚΗΣ. Η εσωκομματική υπόθαλψη και οι αθλιότητες του «Βουλευτηρίου»

Διαβᾶστε ἐδῶ: https://opaidagogos.blogspot.com/2025/03/blog-post_23.html

2. ΜΑΚΡΥΓΙΑΝΝΗΣ: Μην μου πειράζετε την Πίστη…

https://youtu.be/017-EILOXSM?si=cPxsQhE1UW7SLl_s

3. «Ψυχη μου, ψυχη μου, ἀναστα, τι καθευδεις

«Ψυχή μου, ψυχή μου,ἀνάστα, τί καθεύδεις
τό τέλος ἐγγίζει καί μέλλεις θορυβεῖσθαι·
ἀνάνηψον οὖν, ἵνα φείσηταί σου Χριστός ὁ Θεός,
ὁ πανταχοῦ παρών καί τά πάντα πληρῶν».
«Ἀνάστα, ψυχή μου, καὶ ἴδε τὸ φῶς τῆς Αἰωνιότητος»

Κωφίδης Ευάγγελος

Ἀγαπητοί μου ἐν Χριστῷ,

Ἡ φωνὴ τοῦ Ὕμνου, ἡ ὁποία τρέμει σὰν πνοὴ ἀγγελικὴ στὶς ψυχὲς μας, δὲν εἶναι μόνο μία ποιητικὴ ἐπίκληση. Εἶναι κραυγὴ ἐσχάτου καὶ ἀναγκαιοτάτου πολέμου: ὁ πόλεμος τῆς ψυχῆς γιὰ νὰ ξυπνήσει ἀπὸ τὸν ὕπνο τῆς ἀπιστίας, τῆς ἀμελείας, τῆς ἀναισθησίας«Ψυχή μου, ψυχή μου, ἀνάστα, τί καθεύδεις;». Ὁ Κύριος δὲν μᾶς ρωτᾷ γιὰ νὰ μάθει — γιὰ νὰ μᾶς δείξει πὼς ἡ καρδιὰ μας, ποὺ νομίζει πὼς ζεῖ, ἴσως νὰ εἶναι νεκρὴ στὴν ἀγάπη Του. Ὁ ὕπνος ποὺ ἀναφέρει δὲν εἶναι ἡ γαλήνη τοῦ δικαίου, ἀλλὰ ἡ νάρκη τοῦ ἀσυνειδήτου. Κάθε στιγμὴ ποὺ ἡ ψυχὴ ἀποφασίζει νὰ μείνει στοιχειωμένη στὰ σκοτεινὰ τῶν παθῶν της, εἶναι μία στιγμὴ ποὺ ἀπωθεῖ τὸ φῶς τοῦ Παραδείσου.

Καὶ νά! «Τὸ τέλος ἐγγίζει». Ὄχι μόνο τὸ τέλος τῆς ζωῆς μας, ποὺ ἔρχεται σὰν κλέφτης — ἀλλὰ καὶ τὸ Τέλος, τὸ Μεγάλο Σάββατο τῆς Ἱστορίας, ὅταν ὁ Χριστὸς θὰ σταθῇ στὴν ἀχτῖδα τῶν αἰώνων, ὡς Κριτὴς καὶ ὡς Σωτήρ. Ἡ φρίκη τοῦ θορύβου ποὺ «μέλλεις νὰ γεύσῃ», ψυχή μου, δὲν εἶναι τιμωρία ἀπ’ ἔξω, ἀλλὰ ἡ ἔκφανση μίας ἀλήθειας: ἡ ἀλήθεια πὼς «οὐδὲν κρυπτὸν ὃ οὐ φανερὸν γενήσεται» (Λουκ. 8:17). Ὅ,τι ἐσύ, ψυχή, ἔκρυψες στὰ βάθη σου — ὁ πόνος ποὺ παρέδωκες στὴν ἀπογοήτευση, ἡ ἀγάπη ποὺ ἔσβεσες μὲ τὴν ἀπιστία, ἡ εὐκαιρία τῆς μετανοίας ποὺ τὴν ἀπέρριψες — θὰ γίνει φῶς. Ἀλλὰ αὐτὸ τὸ φῶς εἶναι ἤ ἡ φλόγα τῆς καθάρσεως ἢ ἡ ἀκτὶς τῆς δόξας. Ἡ ἐπιλογὴ εἶναι δική σου.

«Ἀνάνηψον οὖν!». Νά, ἡ θεϊκὴ φαρμακεία: ἡ νήψις. Ὁ ἅγιος Εἱρηναῖος ἔλεγε πὼς «ἡ δόξα τοῦ Θεοῦ εἶναι ὁ ἄνθρωπος ζῶν», ἀλλὰ ὁ ζῶν ἄνθρωπος εἶναι ἐκεῖνος ποὺ ἔχει «νεφροὺς καὶ καρδίαν δεδοκιμασμένην» (Ψαλμ. 25:2). Νήψις σημαίνει νὰ ἔχεις τὸ θάρρος νὰ κοιτάξεις μὲς στὴν καρδιὰ σου χωρὶς νὰ τρέμεις — ὅχι διότι εἶσαι ἁγία, ἀλλὰ διότι ὁ Θεὸς ποὺ σὲ κρίνει εἶναι ὁ ἴδιος ποὺ «πλησίον σου ἐστὶ τὸ στόμα Αὐτοῦ καὶ ἡ καρδία Σου» (Ρωμ. 10:8). Ὁ Χριστὸς δὲν εἶναι ἕνας δικαστὴς μακρινός, ἀλλ’ ὁ Παντοδύναμος ποὺ «πληροῖ τὰ πάντα καὶ ἐν πᾶσι», ἀκόμα καὶ τὰ σπλάχνα τῆς σκοτεινῆς σου νυκτός. Ὅταν ὁ ψαλμῳδὸς ἔλεγε «Καὶ ἐὰν καταβῶ εἰς τὸν ᾍδην, ἐκεῖ εἶσαι» (Ψαλμ. 138:8), δὲν ἐδήλωνε μία ἀφηρημένη παντοδυναμία, ἀλλὰ μία συγκινητικὴ προσωπική παρουσία. Ὁ Χριστὸς στέκεται καὶ στὴν ἄβυσσο τῆς μετάνοιας σου, περιμένοντας νὰ πιάσει τὸ χέρι σου — ἀλλὰ πρέπει νὰ τὸ ἐκτενέις.

Ἡ μετάνοια, λοιπόν, δὲν εἶναι «ἔνοχος φόβος», ἀλλὰ ἐρωτικὴ ἀπάντηση σ’ ἕνα Θεὸ ποὺ «πρὶν ἢ σε πλάσει, ἐγνώρισε», καὶ «πρὶν ἢ σε φανερώσει στὸν κόσμο, ἐξελέξατο». Ὅταν λέμε «ἵνα φείσηταί σου Χριστὸς ὁ Θεός», δὲν παρακαλοῦμε γιὰ μία ψυχρὴ συγχώρεση, ἀλλὰ γιὰ μία θεϊκὴ ἀγκαλιά. Ὁ Ἀπόστολος Παῦλος ἔγραφε: «Ἔνθα δὲ ἐπλεόνασεν ἡ ἁμαρτία, ὑπερεπερίσσευσεν ἡ χάρις» (Ρωμ. 5:20). Ἡ ἁμαρτία σου, ψυχή μου, εἶναι ἡ σκηνὴ ποὺ θὰ ἀναδειχθῇ ἡ δόξα τοῦ Θεοῦ — ἐὰν τραπῇς ἀπὸ τὸν ἐαυτό σου στὸ Πνεῦμα Του. Ὅπως ἡ Παρθένος, ποὺ «ἐσκέπασεν ἡ σκιά τοῦ θανάτου τοὺς ἀπογνώσει», ἀλλὰ ὁ Ἥλιος τῆς Δικαιοσύνης ἀνέτειλε μὲς στὴν κοιλιά της, ἔτσι καὶ ἡ ψυχὴ σου μπορεῖ νὰ γίνει «Θεοτόκος» — νὰ γεννήσει στὸν κόσμο τὸ φῶς τῆς μετανοίας καὶ τῆς ἀγάπης.
Ἀδελφοί μου, ἡ ὥρα εἶναι ἐσχάτη, ἀλλὰ δὲν εἶναι ὀψίμια. Ὁ Χριστὸς εἶναι «ὁ πανταχοῦ παρὼν» — καὶ στὴν εὐχή σου, καὶ στὴν ἀπορία σου, καὶ στὴν πληγή σου ποὺ τὴν κρύβεις. Μὴ φοβηθῇς νὰ ἀναστῇς. Μὴ διστάσῃς νὰ κλάψῃς. Ὅπως ὁ σωφρονιστὴς λῃστὴς στὸ Σταυρό, ποὺ μὲ μία φωνὴ ἔγραψε τὴν ἱστορία τῆς σωτηρίας, ἔτσι καὶ ἐσὺ σήμερα μπορεῖς νὰ φωνάξῃς: «Κύριε, μνήσθητί μου». Καὶ θὰ ἀκούσῃς τὴ φωνή Του, πιο γλυκειὰ ἀπὸ κάθε ἀνατολή: «Σήμερα θὰ εἶσαι μαζί μου στὸν Παράδεισο».

Ἀμήν.

Κωφίδης Ευάγγελος