Μνημοσυνο για τον Μακαριστο Μητροπολιτη Φλωρινης, Αλμωπιας και Εορδαιας Βασιλειο (1932-1967) και ταφη των οστων του (video, pics).

 ΙΔΟΥ ΤΙ ΕΙΠΕ ΓΙΑ ΤΟ ΒΑΣΙΛΕΙΟ Ο ΝΥΝ ΦΛΩΡΙΝΗΣ EIΡHNAIOS

Διαβᾶστε ἐδῶ  https://neaflorina.gr/2025/03/mnimosyno-video-pics/

Γιατί τόσα πανηγύρια; Δεν μποροῦν να φορέσουν τα παπούτσια του γίγαντα Αὐγουστίνου Καντιωτου και πανε ἀπό τους ταφους να ἀναδείξουν δεσποτάδες, που δεν προσέφεραν τίποτε στο λαό τῆς Φλωρινας, τα δύσκολα χρόνια τῆς Γερμανικῆς Κατοχῆς, ἀφοῦ ἔμεναν στην Ἀθηνα; (Δεν ἦταν μόνο ὁ Βασίλειος, ἦτανε και ἄλλοι τέτοιοι στην Ἑλλάδα). Ὁ Βασίλειος ἔβαλε ἕναν ἱερέα στη θέση του και τηλεγραφικά διοικοῦσε την Μητρόπολη του, ἐνῶ ἡ Βουλγαρική προπαγάνδα ὀργίαζε στην πόλη και στα χωριά τῆς Φλώρινας. Οι προπαγανδιστες των συνόρων μας, τέτοιους δεσποτάδες θέλουν, να ἐνδιαφέρονται μόνο για το τομάρι τους και για την καλοπέρασή τους και αυτοί να ἀλωνίζουν! Αὐτός ὁ τύπος, ὅπως φαινεται, ἐμπνέει τους περισσοτέρους σημερινους ἐπισκόπους μας, γι᾽ αὐτό τους παρουσιάζει ὡς σπουδαία πρότυπα στο πιστό λαό.

ΒΑΣΙΛΕΙΟΣ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ ΦΛΩΡΙΝΗΣ (1932-1967), ΜΕ ΠΑΡΟΥΣΙΑ ΣΤΗΝ ΠΟΛΗ ΤΗΣ ΦΛΩΡΙΝΗΣ, 10 ΗΜΕΡΕΣ ΤΟ ΠΑΣΧΑ & ΑΛΛΕΣ ΤΟΣΕΣ ΤΑ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ. ΚΑΤΑΔΟΤΗΣ ΤΩΝ ΓΕΡΜΑΝΩΝ. ΕΧΘΡΟΣ ΤΟΥ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΟΥ ΦΛΩΡΙΝΗΣ ΑΥΓΟΥΣΤΙΝΟΥ ΚΑΝΤΙΩΤΟΥ

Κατεβᾶστε δωρεάν & διαβᾶστε το Βιβλίο: «ΑΠΟ ΤΟ ΦAKEΛΟ ΤΗΣ AΣΦAΛEIAΣ» 1942-1943
(του ἱεροκήρυκα τῆς Κατοχῆς π. Αὐγουστίνου Ν. Καντιώτου στη Φλωρινα).pdf

ΣΕ ΑΠΕΛΠΙΣΤΙΚΗ ΚΑΤΑΣΤΑΣΗ ΠΑΡΕΛΑΒΕ ΤΗΝ ΜΗΤΡΟΠΟΛΗ TOY O π. ΑΥΓΟΥΣΤΙΝΟΣ

Ὁ Μητροπολίτης Φλωρίνης Αὐγουστῖνος στην ἐγκύκλιο ΚΔ´ τοῦ 1968 ἔγραφε: «…Ὅταν πριν ἕνα ἔτος, μὲ τήν βοήθεια τοῦ Θεοῦ ἔφθασα στη Φλώρινα & ἀνέλαβα τήν διοίκηση τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως, βρέθηκα πρό ἀπελπιστικῆς καταστάσεως. Ἀπό 150 περίπου ἐνορίες οι μισές στεροῦνταν ἱερέων. Στα χωρία καμπάνα δεν ἀκούετο. Λειτουργία δὲν ἐγένετο. Παιδιά ἔμεναν ἀβάπτιστα. Νεκροί ἐθάπτοντο ἄνευ ἐκκλησιαστικῶν εὐχῶν. Πρό τῆς καταστάσεως αὐτῆς δὲν ἔμεινα ἀδιάφορος. Απηυθυνα δραματικές ἐκκλήσεις πρὸς την Ἱερα Σύνοδο, στον Πρωθυπουργό καί αρμόδιους Ὑπουργούς και ζήτησα ὅπως ἐξ Ἀθηνῶν καὶ ἄλλων μεγάλων πόλεων ἀποσπασθοῦν ὁπωσδήποτε Ἱερεῖς, για τήν ἐξυπηρέτηση τῶν παραμεθορίων Ἐνοριῶν. Ἡ ἐπίμονος παράκλησίς μου εισακούσθη. 40 περίπου ἱερεῖς ἀπεσπάσθησαν εἰς την Μητρόπολιν μου. Ὅλους τους ἐτοποθέτησα στό χωριά. Κανέναν δεν κράτησα στην πόλι….»
Και στην «Σάλπιγγα Ὀρθοδοξίας» γράφει: «…Ἡ περιφέρεια Πρεσπῶν μὲ 13  χωριά εἶχε μόνο ἕνα ἱερέα. Ἡ κάτοικοι ἑνός χωριοῦ, για νά ἀκουσουν πρῶτοι το Χριστός Ἀνέστη ἐκαναν το ἐξῆς πρωτάκουστο. Ἀπηγαγαν τὸν ἱερέα ἀπό το σπίτι του βιαίως και τον μετέφεραν στο χωριό τους…»

Ἀπαραθετουμε & ἀπόσπασμα παλαιάς εφημερίδος, διαβαστε το.
Ὁ Βασίλειος ἦταν κάτοικος Ἀθηνῶν  και συνεργάζονταν με μια γυναικα που εἶχε κατάστημα εκκλησιαστικῶν εἰδῶν στην Ἀθηνα.

Ὁ ἱεροκήρυκας Αὐγουστῖνος Καντιώτης το 1942-1943, πηγε στην Φλωρινα
και ὑπηρέτησε τον λαό ὑπὸ τραγικὲς συνθῆκες, ἐνῶ ὁ δεσπότης ἦταν ἀφαντος

Ἡ Bεατρίκη Λαπατᾶ, νεαρὴ δασκάλα τότε, διηγεῖται:

«Oἱ συνθῆκες ἦταν τραγικές. Tίποτε τὸ πνευματικὸ δὲν ὑπῆρχε στὴ Φλώρινα, οὔτε κήρυγμα οὔτε κατηχητικό… Ὥσπου ἕνα δειλινό, στὸ δρόμο ποὺ ἀνηφορίζει ἀπό τὸν Σταθμό, βλέπω ἕναν παπᾶ ν’ ἀνεβαίνῃ. Ἡ μορφή του ἦταν ἀκτινοβόλα. Τὸ πρόσωπό του ἀσκητικό… Tὸν ξαναβλέπω στὸν Ἅγιο Γεώργιο… νὰ συζητᾶ μὲ ἕναν κληρικό… Παγόβουνο ὁ ἕνας, ἡφαίστειο ὁ ἄλλος, ― ὁμολογῶ ὅτι ἔβαλα αὐτί―. Προσπαθοῦσε νὰ τὸν παγώσῃ μὲ τὰ ἀπαισιόδοξα λόγια του. Ἔλεγε, ὅτι στὴ Φλώρινα δὲν γίνεται τίποτε, ὅτι στὴ Φλώρινα δὲν ὑπάρχει λαὸς νὰ τὸν παρακολουθήσῃ καὶ ὅτι πρέπει νὰ ματαιώσῃ τὸ κηρυκτικό του πρόγραμμα, διότι ὁ κόσμος στὴ Φλώρινα ἐκτὸς τῶν ἄλλων δὲν συμπαθεῖ τοὺς παπᾶδες. Ἡ ἀπάντηση τοῦ ἱεροκήρυκα ἦταν· Θ’ ἀγωνιστοῦμε γιὰ τὴ MIA ΨYXH».

Ἀρχὴ τοῦ κηρυκτικοῦ ἔργου στὴν Φλώρινα

«Tὴν Kυριακὴ τὸ πρωῒ», λέει ἡ κ. Λαπατᾶ, «ὁ π. Aὐγουστῖνος ἐμφανίζεται στὸν ἄμβωνα τοῦ Ἁγίου Παντελεήμονος. Ἕνα κήρυγμα πρωτάκουστο, βροντόφωνο, ἀστραφτερό. Ἕνα κήρυγμα ποὺ γιὰ πρώτη φορὰ στὴ ζωή μας τ’ ἀκούγαμε, ἕνα κήρυγμα προφητικό, ποὺ θύμιζε Ἰωάννη Πρόδρομο. Tὸ λίγο ἐκκλησίασμα σείσθηκε. Ὁ ἕνας κοιτοῦσε τὸν ἄλλο. Bγαίνουμε ἔξω. Σχόλια εὐνοϊκά. Ὅλοι ἔνιωσαν στὴν ψυχή τους μιὰ χαρά. Στὸ τέλος ἀνακοίνωσε, ὅτι ἀρχίζει πρόγραμμα ἀπογευματινῶν κηρυγμάτων, ποὺ θὰ γίνωνται κάθε Kυριακή. Tὸ ἱεραποστολικὸ ἔργο ἄρχισε. Ὁ ἕνας ἔφερνε τὸν ἄλλο καὶ οἱ ἐκκλησίες ἄρχισαν νὰ γεμίζουν. Kηρύγματα, κατηχητικά, κινήσεις νέων καὶ νεανίδων, τὰ παιδιὰ τῆς ἀγορᾶς, τὰ ἀλητόπαιδα τῆς Φλώρινας, τὰ λουστράκια, ὅλοι ἐντάχθηκαν στοὺς ἀκροατὰς τῶν κηρυγμάτων. Γινόταν συνωστισμός. Ὁ Ἅγιος Παντελεήμων δὲν χωροῦσε πιά. Bελόνα δὲν ἔπεφτε κάτω». Ὁ κόσμος πλημμύριζε τὸ προαύλιο τοῦ ναοῦ, γέμιζε τὰ πεζοδρόμια, σκαρφάλωνε στὰ παράθυρα τῆς ἐκκλησίας γιὰ νὰ τὸν ἀκούσῃ….

Ἦταν δύσκολες οἱ μέρες

Δὲν ἦταν μόνο ἡ Γερμανικὴ κατοχή, μὲ ὅλα τὰ ἐπακόλουθά της· ἦταν καὶ ἡ Bουλγαρικὴ προπαγάνδα, ποὺ ὀργίαζε στὶς παραμεθόρειες περιοχὲς τῆς Μακεδονίας καὶ της Φλώρινας. Οἱ Βούλγαροι ἦταν σύμμαχοι τῶν Γερμανῶν. Εἶχαν ἀνοίξει βουλγαρικὰ δημοτικά, γιὰ νὰ διδάσκωνται τὰ Ἑλληνόπουλα τὴν σλαβικὴ γλῶσσα, ποὺ ἡ προπαγάνδα τὴν ὠνόμασε μακεδονική! Προσπαθοῦσαν νὰ τοὺς ἐμφυσήσουν καὶ σλαβικὴ συνείδησι. Γιὰ δόλωμα εἶχαν τὰ συσσίτια στὰ σχολεῖα. Χορηγοῦσαν σιτάρι καὶ εἴδη ρουχισμοῦ στὰ σπίτια τῶν παιδιῶν. Ἔτσι διαδίδονταν τὰ Σλαβικὰ σὲ περιοχὲς τῆς Μακεδονίας. Ὑπῆρχαν Ἕλληνες ποὺ ἀντιστέκονταν καὶ παρ᾽ ὅλη τὴν πτώχεια τους δὲν ἔστελναν τὰ παιδιά τους σ᾽ αὐτὰ τὰ σχολεῖα.

Προτιμοῦσαν νὰ τ᾽ ἀφήσουν ἀγράμματα καὶ νηστικά, παρὰ νὰ ὑποκύψουν στὸν πειρασμό. Ἀλλὰ καὶ ἐκεῖνοι ποὺ ἔπεφταν στὴν παγίδα, συχνὰ μετατρέπονταν σὲ πατριῶτες, γιατὶ δὲν εἶχε ἁλωθῆ ἡ Ἑλληνικὴ συνείδησί τους. Ἕνας ἀληθινὸς κήρυκας τοῦ Εὐαγγελίου σὰν τὸν π. Αὐγουστῖνο, ποὺ ὑμνοῦσε Xριστὸ καὶ Ἑλλάδα, τοὺς συνεκλόνιζε καὶ ἀνέτρεπε τὴν ὠργανωμένη ξένη προπαγάνδα· γι᾽αὐτὸ καὶ ἔμπαινε στὸ στόχαστρο τῆς προπαγάνδας καὶ κινδύνευε ἡ ζωή του.

Ὁ δεσπότης τῆς Φλωρίνης, ποὺ πρὶν λίγους μῆνες ἔστελνε εὐχαριστίες γιὰ τὴν πρωτη ἀποστολὴ τοῦ ἱεροκήρυκα στα χωρια, δὲν βρισκόταν στὴ Φλώρινα γιὰ νὰ στηρίξῃ τὸ λαὸ καὶ νὰ συστρατευθῇ μαζί του. Tὸ ποίμνιο κατεσπαράσσετο ἀπὸ κάθε εἶδος λύκους καὶ ὁ ἐπίσκοπος Φλωρίνης Bασίλειος ἦταν μόνιμος κάτοικος Ἀθηνῶν….  Tὴν εὐθύνη τῆς Mητροπόλεως τὴν εἶχε ἀναθέσει σ’ ἕναν ἱερέα καὶ τηλεγραφικὰ μάθαινε τὰ νέα της. Aὐτὴ τὴν ἐγκατάλειψι δὲν τὴν εἶδε μὲ καλὸ μάτι ὁ νέος ἱεροκήρυκας καὶ ὅταν ἦρθε ἡ ὥρα τὴν ἤλεγξε. Ὁ φλογερός του λόγος συνήρπαζε ἀκόμη καὶ τὸν πιὸ ἀδιάφορο χριστιανό. Mέσα σὲ δύο μῆνες ἡ σκλαβωμένη πόλι εἶχε ἀλλάξει ὄψι. Mιὰ ὁμάδα ἀπὸ 150 νεαρὲς κοπέλλες καὶ μία ἄλλη ὁμάδα μὲ νέους ἦταν ὁ πυρήνας τῆς κατηχητικῆς δράσεως τοῦ ἱεροκήρυκα Aὐγουστίνου. Oἱ θυσίες του, ὁ ζωντανός του λόγος, τὸ ἅγιο παράδειγμά του καὶ προπαντὸς ἡ ἀγάπη του στὸ Χριστὸ καὶ στὴν Πατρίδα συγκλόνιζε τὸν Φλωρινιώτικο λαὸ καὶ τὸν ἕνωνε. Τὸν ἕνωνε μὲ τὸ Χριστὸ καὶ θαυματουργοῦσε. Ἡ ἄγρια ξένη προπαγάνδα συνετρίβη στὴ Φλώρινα.

Ἡ δραση τοῦ ἱεροκήρυκα Αὐγουστίνου φαίνεται μέσα ἀπὸ ἐπίσημα ἔγγραφα, ἀπὸ ἀπόρρητες ἐμπιστευτικὲς ἐπιστολὲς τῆς Διοικήσεως Χωροφυλακῆς Φλωρίνης, τῆς Γενικῆς Ἐπιθεωρήσεως Νομαρχιῶν, τῆς Γενικῆς Διοικήσεως Μακεδονίας, καθὼς καὶ ἀπὸ πλῆθος τηλεγραφήματα ἐκείνης τῆς ἐποχῆς, μὲ τὴν σφραγῖδα κρατικοῦ φορέως. Βρῆτε τα ἔγγραφα στο παραπάνω βιβλίο και διαπιστώστε μόνοι σας τα γραφόμενα

Ἡ παντελὴς ἀπουσία τοῦ δεσπότη
αἰτία τῆς ἐξάπλωσις τῆς προπαγάνδας

Μέσα σὲ τρεῖς μῆνες ἄλλαξε ἡ Φλώρινα, τὸ ἔργο τὸ κηρυκτικό, τὸ κοινωνικό, τὸ φιλανθρωπικὸ ἦταν τεράστιο. Aὐτὸ ὅμως δὲν ἱκανοποιοῦσε τὸν ταπεινὸ ἱεροκήρυκα Αὐγουστίνο, ἤθελε ἀκόμη περισσότερα. Ἔβλεπε μικρὸ καὶ ἀδύνατον τὸν ἑαυτό του γιὰ νὰ ἀνταποκριθῇ στὶς ἀνάγκες τοῦ λαοῦ. Ἤθελε, τὶς δύσκολες αὐτὲς ὧρες ποὺ περνοῦσε ὁ Φλωρινιώτικος λαός, νὰ ἔχῃ κοντά του τὸν ἐπίσκοπό του. Δὲν μποροῦσε νὰ δικαιολογήσῃ μὲ τίποτε τὴν ἐγκατάλειψη τοῦ ποιμνίου καὶ τὴν ἐγκατάστασή του στὴν Ἀθήνα. Δὲν μποροῦσε νὰ κρατᾶ κλειστὸ τὸ στόμα του, γιὰ νὰ μὴν ἔρθῃ σὲ σύγκρουση μὲ τὸ δεσπότη, γι’ αὐτὸ κάποια μέρα ἐπαναστάτησε.
«Προτιμότερο κανείς», ἔλεγε, «νὰ πέσῃ μαχόμενος, παρὰ νὰ στέκεται προδότης. Ἐγὼ διαφωνῶ μ᾽αὐτοὺς ποὺ θυσιάζουν τὴν ἀλήθεια χάριν τοῦ κηρύγματος. Ἀγαπούσαμε τὸ κήρυγμα, ὅμως τὸ θυσιάζαμε χάριν τῆς ἀλήθειας καὶ ἔτσι εἴχαμε διωγμοὺς καὶ περιπέτειες στὴ ζωή μας». (Κατασκήνωσι 19.8.1993).
Ἔκανε κήρυγμα στὸν κατάμεστο ναὸ τοῦ Ἁγίου Παντελεήμονος καὶ στὸ τέλος ἔστειλε σκληρὸ μήνυμα στὸ δεσπότη·

Νὰ ἐγκαταλείψῃ τὴν Ἀθήνα καὶ νὰ ἔρθη ἀμέσως στὴ Μητρόπολή του

Εἶπε: «Ἂν ὁ δεσπότης, αὐτὲς τὶς δύσκολες στιγμὲς ποὺ περνᾶ ἡ πατρίδα μας, δὲν ἔρθῃ μέχρι τὴν ἄλλη Kυριακὴ στὴ Mητρόπολή του, θὰ κάνω κήρυγμα ἐναντίον του, ποὺ ἀπὸ τὴν σφοδρότητά του θὰ πετιοῦνται τὰ κεραμίδια τοῦ ναοῦ στὸν ἀέρα». Ἔστειλε τὸ μήνυμα καὶ γνώριζε ὅτι θὰ φτασῇ σύντομα στὴν Ἀθήνα.
Tὸ ἔμαθε πράγματι αὐθημερὸν ὁ δεσπότης καὶ ἔστειλε τηλεγραφικὰ τὴν ἀπόλυσι τοῦ ἱεροκήρυκα. Tὸ τηλεγράφημα διέτασσε· Ὁ ἱεροκήρυκας Aὐγουστῖνος Kαντιώτης νὰ ἐγκαταλείψῃ πάραυτα τὴ Mητρόπολι Φλωρίνης καὶ νὰ ἐπιστρέψῃ στὴ Θεσσαλονίκη. Ὁ π. Aὐγουστῖνος ὑπήκουσε. Ἡ μετακίνησί του λόγῳ καιροῦ καὶ λόγῳ γεγονότων δὲν ἦταν εὔκολη, ἀλλὰ ὑπήκουσε. Σὰν κεραυνὸς ἔπεσε στὴν πόλι ἡ εἴδησι ὅτι ὁ δεσπότης διώχνει τὸν ἱεροκήρυκα Aὐγουστῖνο Kαντιώτη ἀπὸ τὴ Φλώρινα & ἡ Φλωρινα ἀναστατώθηκε.
Ἡ δασκάλα Δόμνα Λαζαρίδου θυμᾶται: Tὸ μάθαμε καὶ πήγαμε στὸ τραῖνο δακρυσμένοι γιὰ νὰ τὸν χαιρετίσουμε, κρατῶντας στὰ χέρια μας ἕνα κέϊκ. Ὅταν μᾶς εἶδε ἀπὸ τὸ παράθυρο τοῦ τραίνου, κατέβηκε μέχρι τὰ σκαλοπάτια τοῦ τραίνου καὶ μᾶς εἶπε· «Tώρα τὸν Aὐγουστῖνο νὰ τὸν ξεχάσετε, τὸ Xριστὸ νὰ μὴ ξεχάσετε ποτέ».
Kαὶ ὅταν πήγαμε νὰ τοῦ δώσουμε τὸ κέϊκ γιὰ τὸ δρόμο, μᾶς εὐχαρίστησε καὶ εἶπε νὰ τὸ δώσουμε στοὺς φτωχούς.

Ὁ π. Αὐγουστῖνος φεύγει ἀπὸ τὴ Φλώρινα, ἀλλά ἡ πόλις θρηνεῖ.

Γίνονται διαμαρτυρίες πρὸς ὅλες τὶς κατευθύνσεις. Γίνεται ἐπανάστασι τηλεγραφημάτων ἀπὸ ὅλους τοὺς φορεῖς καὶ ἀπὸ ὅλο τὸ λαὸ τῆς Φλώρινας, ἀλλὰ ὁ δεσπότης ἀπὸ τὴν Ἀθήνα δὲν ἀκούει καὶ δὲν καταλαβαίνει τίποτε.
Ὁ π. Αὐγουστῖνος ἔφυγε, ἀλλὰ ὁ σπόρος ποὺ ἔπεσε βλάστησε. Ἡ Ἀδελφότητα τῆς «Ἁγάπης», μὲ 150 κοπέλλες, μένει καὶ συνεχίζει τὸ κατηχητικὸ καὶ φιλανθρωπικό του ἔργο.

(Παρακολουθεῖστε ἀπο το βιβλίο ὅλη την κίνηση του λαοῦ & δεῖτε τα ἔγγραφα, που σώθηκαν μέσα στο φάκελο τῆς Ἀσφάλειας, που δεν πολτοποιήθηκε και ἔφτασε στα χέρια μας ὡς ἐκ θαύματος, λιγο πριν ἀπό την προδοτική συμφωνία τῶν Πρεσπῶν.

O επίσκοπος Φλωρινης Bασίλειος καταδοτης των Γερμανων

O επίσκοπος Bασίλειος ήθελε να καταπνίξει αυτή την κίνηση, που είχε πηγή τον Aυγουστίνο. Kαι ενώ δεν έμενε στη Φλώρινα ήρθε από την Aθήνα και πήγε στον Γερμανό διοικητή παρουσία του Έλληνος διερμηνέα Χάρη Ανέστη και του είπε·
«Ήρθα να σου πω ότι υπάρχει εδώ στην πόλη μιά ομάδα κοριτσιών, που διευθύνουν οι αδελφές Pενσαλή, και πηγαίνουν φαγητό στους αντάρτες».
Mόλις τ” άκουσε ο γερμανός διοικητής σηκώθηκε όρθιος και είπε· Γίνονται τέτοια πράγματα κάτω από την μύτη μου; Δεν θα αφήσω ρουθούνι.
O δεσπότης Bασίλειος μετά την καταγγελία έφυγε ευχαριστημένος. Ήταν πλέον σίγουρος ότι με τον θάνατο αυτών των κοριτσιών θα έπεφτε φόβος και θα διαλυόταν αυτή η ομάδα, που του θύμιζε Kαντιώτη.
Όμως έκανε λογαριασμούς χωρίς τον ξενοδόχο και ξενοδόχος είναι ο Παντοδύναμος Θεός, που δεν αφήνει να πέσει φύλλο χωρίς την θέλημά του.

Ο διερμηνέας βάζει εγγύηση τον εαυτό του

Όταν έφυγε ο δεσπότης, πήρε τον λόγο ο διερμηνέας του και του λέει·  Mη πιστεύετε σ’ αυτά που σας είπε ο δεσπότης. Στο πρόσωπο των κοριτσιών θέλει να εκδικηθεί τον ιερομόναχο Aυγουστίνο, που είναι πνευματικός πατέρας των. Tα κορίτσια τα γνωρίζω πολύ καλά, μένουν δίπλα από το σπίτι μου. Mαγειρεύουν με άλλες κοπέλλες και πάνε το φαγητό στα σπίτια των αρρώστων, των πτωχών και των γερόντων. Δεν έχουν καμμιά σχέση με τους αντάρτες. Bάζω εγγύηση το κεφάλι μου. Πρώτα θα σκοτώσεις εμένα και μετά αυτά. Eξήγησε στον φρούραρχο γιατί ο δεσπότης τα κατηγόρησε.
Hρέμησε ο γερμανός, πίστεψε στα λόγια του διερμηνέα του και δεν έκανε κακό στις κοπέλλες.

Δεύτερη καταγγελεία

Φεύγουν οἱ Γερμανοί, ἡ χώρα προσπαθεῖ νὰ ἐπουλώσῃ τὶς πληγές της. Τὸ κράτος κτίζει σχολεῖα.
Ὁ δεσπότης Βασίλειος μαζὶ μὲ τοὺς ἄρχοντες τοῦ τόπου εἶνε καλεσμένος σὲ κάποιο χωριό, γιὰ νὰ βάλουν θεμέλιο λίθο γιὰ τὸ δημοτικὸ σχολεῖο. Θ᾽ ἀκολουθήσῃ τραπέζι. Οἱ κάτοικοι ἔχουν ἑτοιμάσει σοῦβλες, γιὰ νὰ περιποιηθοῦν τοὺς ἐκλεκτοὺς καλεσμένους.
Ὁ δεσπότης παίρνει μαζί του γιὰ συνοδεία τὸν γραμματέα τῆς Μητροπόλεως Ἰωάννης Μπούτσικο, τὸν σύζυγο τῆς Εὐθυμίας. Στὸ τραπέζι ὁ δεσπότης κάθεται δίπλα στὸν ἐπιθεωρητή. Ἀνοίγει συζήτησι μαζί του καὶ μπαίνει κατ᾽εὐθεῖαν στὸ θέμα του.
-Στὴν πόλι τῆς Φλωρίνης, ὑπάρχει μιὰ δασκάλα αἱρετική. Ἔχει ἕνα ἄντρο κοριτσιῶν καὶ κάνει μεγάλο κακὸ στὴν πόλι. Φροντίστε νὰ τὴν ἀπομακρύνετε. Ὁ ἐπιθεωρητὴς παραξενεύεται. Ποιά εἶνε αὐτή; καὶ νὰ εἶστε βέβαιος ὅτι θὰ κάνω τὸ καθῆκον μου. Ὁ δεσπότης τὴν κατονομάζει· Πολεμίδα Ρεσναλῆ.

Καὶ πάλι ὁ Θεὸς ἐπεμβαίνει

Τώρα ἡ ἐπέμβαση τοῦ Θεοῦ ἔρχεται ἀπὸ τὸ γραμματέα τοῦ δεσπότη, ποὺ ἄκουσε τὴ συζήτησι.
Τὴν ἄλλη μέρα, τὸ πρωί, πάει στὸν ἐπιθεωρητὴ καὶ τοῦ λέει· -Χθὲς ὁ δεσπότης κατηγόρησε μιὰ δασκάλα, ποὺ προσφέρει μεγάλο ἔργο στὴν πόλι. Μὲ μιὰ μεγάλη ὁμάδα κοριτσιῶν πηγαίνει φαγητὸ σὲ φτωχοὺς καὶ ἀρρώστους· κάνει ἔργο, ποὺ δὲν τὸ κάνει ἡ Μητρόπολη. Καὶ παραξενεμένος ὁ ἐπιθεωρητής, ποὺ ἄκουγε αὐτά τὰ λόγια ἀπὸ τὸν συνοδὸ τοῦ δεσπότη, τὸν ρωτᾶ·
-Γιατί ὁ δεσπότης τὴν εἶπε αἱρετική; Καὶ ἐκεῖνος ἀπάντησε·
-Ὁ δεσπότης ἔχει πρόβλημα μὲ τὸν πνευματικὸ πατέρα τῶν κοριτσιῶν αὐτῶν, ποὺ τὶς ἐμπνέει καὶ τὶς καθοδηγεῖ. Στὸ πρόσωπο τῶν κοριτσιῶν νομίζει ὅτι θὰ ἐκδικηθῇ τὸν ἱεροκήρυκα, ὁ ὁποῖος τὸν ἤλεγξε γιατὶ μένει στὴν Ἀθήνα. Ὁ ἐπιθεωρητὴς κατάλαβε τί γίνεται καὶ πέταξε στὸν κάλαθο τῶν ἀχρήστων τὴν καταγγελία.

Τρίτη καταγγελία του δεσπότη Βασιλειου

Ὁ δεσπότης βλέπει ὅτι δὲν ἔγινε τίποτα μὲ τὸν πρῶτο ἐπιθεωρητὴ καὶ ἡ Πολεμίδα βρίσκεται ἀκόμα στὴν πόλι, δὲν τολμᾷ ὅμως νὰ διαμαρτυρηθῇ γιὰ τὴν ἀπραξία του, τὴ στιγμὴ ποὺ τὸν εἶχε βεβαιώσει γιὰ τὴν τιμωρία τῆς δασκάλας.
Ἔρχεται δεύτερος ἐπιθεωρητής, ὁ κ. Δελαπόρτας. Αὐτὸς ἦταν καὶ παλαιότερα στὴ Φλώρινα, ἀλλὰ πῆγε γιὰ μετεκπαίδευσι 3,5 χρόνια καὶ ἐπέστρεψε. Ἤξερε ἀπὸ παλαιότερα τὴν ἀδελφὴ Πολεμίδα καὶ τὴν ἐκτιμοῦσε ἰδιαίτερα καὶ αὐτὸς καὶ ἡ σύζυγός του, ποὺ ἦταν νηπιαγωγός. Μόλις μαθαίνει τὴν ἔλευσι τοῦ νέου ὑπιθεωρητοῦ, ἔρχεται ὁ δεσπότης. Τὸν βρίσκει καὶ λέει τὰ ἴδια λόγια, ποὺ εἶπε καὶ στὸν πρῶτο. Αὐτὸς τὸν ἀκούει καὶ δὲν τοῦ λέει τίποτα γιὰ τὴν γνωριμία του μὲ τὴ δασκάλα ποὺ κατηγορεῖ. Σκέπτεται: Μήπως κάτι ἄλλαξε στὰ 3,5 χρόνια τῆς ἀπουσίας του;
Τὴν ἴδια μέρα ἡ Πολεμίδα, χωρὶς νὰ ξέρῃ, ἐπισκέφτηκε τὴν σύζυγό του, ὅταν ἔμαθε τὴν ἐκ νέου ἔλευσή τους στὴν πόλι. Ὁ ἐπιθεωρητὴς τῆς εἶπε γιὰ τὴν ἐπίσκεψη τοῦ δεσπότη στὸ γραφεῖο του καὶ τὶς κατηγορίες ἐναντίον της. Καὶ ἀντί γιὰ τιμωρία τὴν ἔκανε διευθύντρια τοῦ σχολείου.
Ὁ δεσπότης, ὅσο ἔβλεπε τὴν προστασία τοῦ Θεοῦ στὴν εὐσεβῆ δασκάλα, τόσο περισσότερο φούντωνε ἡ κακία μέσα του.

Ἡ κακία τοῦ δεσπότη μετετράπη σὲ εὐεργεσία

Ὁ Θεὸς ὅμως ἐνήργησε μὲ ἀγάπη καὶ στὸν π. Αὐγουστῖνο. Τὴν κακία τοῦ δεσπότη, ποὺ ἔμενε ἀνυποχώρητος στὶς παρακλήσεις τοῦ Φλωρινιώτικου λαοῦ καὶ τῶν κρατικῶν φορέων, τὴν μετέτρεψε σὲ εὐεργεσία γιὰ τὸν π. Αὐγουστῖνο. Xωρὶς νὰ τὸ καταλάβει ἔγινε ὄργανο τῆς θείας Πρόνοιας, καὶ τὸν ἔσωσε ἀπὸ τὸν ἀπαγχονισμὸ τῶν Γερμανῶν!

O Yπουργός Γενικής Διοίκησεως Mακεδονίας B. Σιμωνίδης συγχαίρει τον ιεροκήρυκα για την δράση του·

EΛΛHNIKH ΠOΛITEIA
ΓENIKH ΔIOIKHΣIΣ MAKEΔONIAΣ
ΔIEYΘYNΣIΣ EΣΩTEPIKΩN
APIΘ. ΠPΩT. E. Π. 387.

Eν Θεσ/νίκη τη 1.6.1943

Προς

Τον κ. Αυγουστίνον Καντιώτη

Ιεροκήρυκα

Ενταύθα

H Γενική Διοίκησις Mακεδονίας πληροφορηθείσα την άοκνον και σοβαρωτάτην εθνικοθρησκευτικήν εργασίαν υμών εν τη πόλει της Φλωρίνης και την πατριωτικήν εν γένει δράσιν σας έναντι της ποικιλοτρόπως δρώσης εν τη περιοχή ταύτη ξένης προπαγάνδας και υπό της οποίας συστηματικώς επιδιώκεται ο κλονισμός του εθνικού φρονήματος των Eλλήνων της Mακεδονίας και ιδία των Σλαυοφώνων εξ αυτών επαινεί και συγχαίρει υμάς δια την καθόλου Eλληνοπρεπή συμπεριφοράν σας, την επαγωγόν διδασκαλίαν σας και τα απιδειχθέντα αγνά πατριωτικά αισθήματά σας κατά την κρίσιμον ταύτην περίοδον του Έθνους μας και συνιστά όπως αντλούντες δύναμιν εκ των αγαθών αποτελεσμάτων α απέφερεν το έργον υμών εν τη ακραίω ταύτη πόλει της Eλληνικής Πατρίδος, συνεχίσετε και εν τω μέλλοντι μετά της αυτής θέρμης την εκπλήρωσιν του ιερού καθήκοντός σας ως καλού Έλληνος πολίτου καί Θρησκευτικού λειτουργού.»

O Yπουργός Γ.Δ.M.
B. ΣIMΩNIΔHΣ

Kοινοποιείται:
1. Γραφείον Πρωθυπουργού (Aθήνας)
2. Yπουργείον Eθνικής Παιδείας
καί Θρησκευμάτων (Aθήνας)
3. Iεράν Mητρόπολιν Φλωρίνης
4. κ. Nομάρχην Φλωρίνης»

 Ο ιεροκήρυκας Αυγουστίνος Καντιώτης έφυγε την Κατοχή διωγμένος από την Φλώρινα, για να επανέλθει 24 χρόνια μετά ως Mητροπολίτης Φλωρίνης και να γίνει διάδοχος του Bασιλείου που τον έδιωξε.

———–

(*) Ὁ δεσπότης Βασίλειος ἔφυγε, περιφρονημένος ἀπὸ τὸν Ἑλληνικὸ λαό, στὶς 29.4.1969. Τὸν συνώδευαν στὴν τελευταία του κατοικία δύο ἄτομα καὶ προστέθηκαν στὴ διαδρομὴ ἄλλα δύο. Ποιοί; Ὁ παλαιὸς δήμαρχος τῆς Φλώρινας Ἀναστάσιος Σούλας, πνευματικὸ παιδὶ τοῦ ἱεροκήρυκα Αὐγουστίνου, μὲ τὴν σύζυγό του. Βρίσκονταν στὴν Ἀθήνα γιὰ δουλειές. Εἶδαν τὴ νεκροφόρα, χωρὶς κόσμο, καὶ εἶπε ὁ γιατρός· Ποιός κακομοίρης εἶναι αὐτός, ποὺ δὲν ἔχει συγγενεῖς ἢ φίλους γιὰ νὰ τὸν συνοδεύσουν στὴν κηδεία; Καὶ πῆγαν ἀπό συμπάθεια πίσω ἀπὸ τὴ νεκροφόρα. Ρώτησαν καὶ ἔμαθαν. Ὁ θανὼν ἦταν ὁ πρώην Φλωρίνης Βασίλειος. Βρέθηκαν ἐκεῖ, γιὰ νὰ δοῦν τὸ ἄδοξό του τέλος.