+ΕΣΤΙΑ+

ΓΡΑΠΤΟ ΚΗΡΥΓΜΑ ΤΟΥ ΙΕΡΟΚΗΡΥΚΑ ΤΗΣ ΚΑΤΟΧΗΣ π. ΑΥΓΟΥΣΤΙΝΟΥ ΚΑΝΤΙΩΤΟΥ

Αριθ. φύλλ. 24, ΟΚΤΩΒΡΙΟΣ 1945

Η ΔΥΝΑΜΙΣ ΤΟΥ ΕΝΟΣ

«Αρκεί είς άνθρωπος ζήλω πεπυρωμένος ολόκληρον διορθώσασθαι δήμον» (Χρυσόστομος)

Αδικαιολόγητος δικαιολογία

«Τι να κάμω; ένας είμαι! Το ρεύμα του κακού είναι ισχυρόν, παρασύρει τα πάντα και τους πάντας. Τι ημπορώ να κάμω. Εδώ χρειάζονται συνεργεία ολόκληρα προς ηθικήν κάθαρσιν της κοινωνίας. Χελιδών μία έαρ ου ποιεί…». Αυτά ακούει τις σήμερον από τα στόματα χλιαρών χριστιανών που και μόρφωσιν έχουν και θέσεις κατέχουν και ικανότητας έχουν δια να δράσουν χριστιανικώς υπέρ της κοινωνίας. Παγόβουνα αυτοί θρησκευτικής αδιαφορίας ζητούν να ρίψουν χιόνι και εις τας ψυχάς εκείνων, εις τας οποίας καίει ένας μικρός σπινθήρ από το πυρ εκείνο της πίστεως και της δραστηριότητος που ήθελε ο Κύριος να πυρπολεί ημέραν και νύκτα τας ψυχάς των οπαδών του.

Οι πιστοί δυνατοί

«Τί να κάμω; Ένας είμαι…». Αλλ’ όλως διάφορον γνώμην είχε ένας μεγάλος πατήρ της Εκκλησίας μας, ο αθάνατος Χρυσόστομος. Ο ιερός αυτός πατήρ επίστευε και εκήρυττε ότι και εν μέσω της μεγαλυτέρας θρησκευτικής αδιαφορίας μία ψυχή, εις την οποίαν κοχλάζει το πυρ της πίστεως εις τον Ιησούν, δύναται να αντισταθεί εις το ρεύμα του κακού, να αγωνισθεί υπέρ της αληθείας, να θραύσει τους σιδηρούς κλοιούς της κακίας, να ελκύσει και άλλας ψυχάς προς τον ουρανόν, και να στήσει την σημαίαν του θριάμβου του Χριστού και εις αυτό ακόμη το ισχυρότερον φρούριον του σατανά. Ο μελετών την πρώτην εις τους Ανδριάντας ομιλίαν του ιερού τούτου διδασκάλου θα δακρύσει και θα καλύψει το πρόσωπόν του από αντροπήν, διότι το πνεύμα εκείνο το μαχητικόν που διέκρινε την αγίαν εκείνην ψυχήν, δεν υπάρχει σήμερον εις τους περισσοτέρους χριστιανούς μας. Οι χριστιανοί, εφώναζεν από τους άμβωνας της Αντιοχείας ο μεγαλύτερος ιεροκήρυξ του Χριστιανισμού, δεν πρέπει να κοιμώνται, καθ’ ην στιγμήν ο σατανάς εργάζεται δια να εκθεμελιώσει την κοινωνίαν. «Οι χριστιανοί σωτήρες είναι της πόλεως και κηδεμόνες και προστάται και διδάσκαλοι». Δεν πρέπει να αδιαφορήσουν απέναντι του κακού που απλώνεται εις την κοινωνίαν. Δεν πρέπει να σιγήσουν. Θα κηρύξουν την αλήθειαν μέχρι θανάτου και θα προτιμήσουν να πέσουν αι κεφαλαί των, ως η κεφαλή του Ιωάννου του Προδρόμου, υπερμαχούντες των δικαιωμάτων του Θεού εν μέσω γενεάς σκολιάς και διεστραμμένης. Μέχρις ενός αγωνισθείτε υπέρ του Χριστού. Και προσθέτω το αθάνατον·«αρκεί είς άνθρωπος ζήλω πεπυρωμένος ολόκληρον διορθώσασθαι δήμον». Δύναται ένας πιστός πυρπολούμενος από θεϊκόν ζήλον να διορθώσει, να σώσει μίαν πόλιν, μίαν κοινωνίαν.

Ζηλευτοί χριστιανοί

Ω! πόσην δύναμιν εγκλείουν τα στήθη ενός πιστού οπαδού του Κυρίου που βαδίζει επάνω εις τα ίχνη του εσταυρωμένου λυτρωτού. Η επίδρασίς του εις την κοινωνίαν θα είναι τεραστία. Θ’ ακτινοβολεί θείον φως μέσα εις τα σύγχρονα σκότη. Όταν προ πεντηκονταετίας περίπου ένας νεώτερος ιεραπόστολος, ο αείμνηστος πατήρ Ευσέβιος Ματθόπουλος, διέσχιζε την Θεσσαλικήν πεδιάδα σπείρων τον ατίμητον σπόρον του Ευαγγελίου, μία ζωηρά, έκδηλος αφύπνισης των ψυχών εσημειούτο εις τας πόλεις Λαρίσης και Βόλου. Θεσσαλική δε εφημερίς, αναγράφουσα τα θαυμάσια αποτελέσματα της ιεραποστολής εκείνης, έκλειε το άρθρον της με το ρητόν τούτο του ι. Χρυσοστόμου. Αλλά μήπως και το λαμπρόν εν Αθήναις θρησκευτικόν περιοδικόν «Τρεις Ιεράρχαι» δεν είναι μία άλλη έμπρακτος απόδειξις της δυνάμεως ενός ατόμου; Ο διευθυντής του περιοδικού τούτου δεν υπήρξε πλούσιος, επιστήμων, επίσκοπος. Υπάρχει χριστιανός πιστεύων ότι δια του Ευαγγελίου θ’ αναγεννηθεί η ελληνική κοινωνία. Και καρπός του ζηλευτού τούτου χριστιανού υπάρχει το ανωτέρω περιοδικόν, το οποίον επί μία τριακονταετίαν διαχύνει το φως του Ευαγγελίου εις ολόκληρον την πατρίδα μας. Ιδού τι έπραξε ο ζήλος ενός! Και εάν το επέτρεπεν ο χώρος του φυλλαδίου θ’ ανέφερον εκ της περιοδείας μου ως ιεροκήρυκος συγκινητικά παραδείγματα ζηλευτών χριστιανών, οι οποίοι απομεμονωμένοι εις διάφορα σημεία της υπαίθρου εργάζονται ακαμάτως δια την επέκτασιν της βασιλείας του Χριστού επί της γης.

Τολμηροί δια τον Χριστόν

Ψυχαί ευλαβείς. Προς σας, οπουδήποτε και αν της Ελλάδος μας κατοικείτε, προς σας στρέφω τον λόγον. Μη σας φοβίζει το σημερινόν σκότος που είναι απλωμένον επάνω εις την χώραν μας και εις την ανθρωπότητα ολόκληρον. Τοιούτον σκότος και ακόμη χειρότερον εκάλυπτε άλλοτε τον πλανήτην μας. Το διέλυσεν ο Χριστός με μία φούχτα οπαδών του που έκλειον εις τα στήθη των την δημιουργόν δύναμιν της πίστεως. Τοιούτους μαχητάς ζητεί και σήμερον ο Χριστός. Ο καθείς εις το απέραντον μέτωπον της πίστεως κατά της απιστίας ας καταλάβει μίαν θέσιν και ας αγωνισθεί υπέρ της χριστιανικής ιδεολογίας, η οποία εφαρμοζομένη δύναται αύτη και μόνη να σώσει τον κόσμον εκ βεβαίας καταστροφής. Άλλως αδρανούντες και κοιμώμενοι θα είμεθα υπεύθυνοι δια την σημερινήν των κοινωνιών εξαθλίωσιν. Διότι και ο ελάχιστος χριστιανός δύναται να πράξει πολλά, θείω έρωτι πυρπολούμενος. Το μαρτυρεί η εκκλησιαστική ιστορία είκοσι αιώνων. Το επιβεβαιούν αρκετά σύγχρονα παραδείγματα.

Αγαπητοί αναγνώσται χριστιανοί της Ελλάδος. Δια την εξάπλωσιν της χριστιανικής μας ιδεολογίας πρέπει να έχωμεν «πλατιά σχέδια και υψηλές βλέψεις». Μέχρις ενός αγωνισθώμεν υπέρ του Χριστού. Σύνθημά μας κατά την κρισιμωτάτην ταύτην καμπήν της ανθρωπότητος ας είναι ό,τι συχνά έλεγε ο μέγας εξερευνητής και χριστιανός Livigston «Διά τον Χριστόν τολμώ το παν».

+Επίσκοπος Αυγουστίνος