ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ
Οι θέσεις του Π. Σαράντη Σαράντου για την «Κάρτα του Πολίτη» (Το κείμενο της επιστολής του προς τον Μ. Αρχ..Αθηνών και πάσης Ελλάδος Ιερώνυμο)
http://orthodox-watch.blogspot.com/2010/07/blog-post_9271.html
Πρόκειται για ένα κείμενο σοβαρώτατου πνευματικού προβληματισμού πάνω στο μείζονος σωτηριολογικής αλλά και κοινωνικής σημασίας ζήτημα της επιβολής κατοχής και χρήσης της λεγομένης «Κάρτας του Πολίτη».Πριν δοθεί ως επιστολή προς τον Μακαριώτατο Αρχιεπίσκοπο Αθηνών και πάσης Ελλάδος Ιερώνυμο, το κείμενο ετέθη στη κρίση πλείστων Αγιορειτών Πατέρων ώστε με τις παρατηρήσεις τους και τις συμβουλές τους να εμπλουτισθεί με τον απαιτούμενο για τις περιστάσεις συναινετικό τους και ωφέλιμο λόγο.
«διευκολύνει» ὅπως ἰσχυρίζεται, νά μή συγκεντρώνουμε ἀποδείξεις ἀπό τίς διάφορες ἀγορές πού κάνουμε. Ἕνας νέος «μοναδικός κωδικός πελάτη», συνδυασμένος μέ τό ψηφιακό σύστημα ΕΑΝ-13 θά στέλνει τά δεδομένα τῶν ἀγορῶν μας ἠλεκτρονικά στήν ἐφορία μας, γιά νά φορολογηθοῦμε, χωρίς νά εἴμαστε ἀναγκασμένοι νά ζητᾶμε καί νά κουβαλᾶμε ἀποδείξεις στήν ἀρχή τῆς οἰκονομικῆς χρονιᾶς καταθέτοντάς τις μέ τή φορολογική μας δήλωση. Ὅπως ὅμως ἔχει ἀποδειχθεῖ τόσον ὁ τύπος κωδικοποίησης UPC-A, στίς ΗΠΑ καί Καναδᾶ, ὅσο καί ὁ ΕΑΝ-13, στόν ὑπόλοιπο κόσμο, περιέχουν τό δυσώνυμο ἀριθμό 666. Αὐτό ἄλλωστε ἔχει ὁμολογήσει καί ὁ George Laurer κατασκευαστής τοῦ ἤδη παλαιοῦ συστήματος UPC-Α. Στήν κατω��τέρω ἀπεικόνιση κωδικοποίησης ΕΑΝ-13 διακρίνονται ἐμφανῶς καί διά γυμνοῦ ὀφθαλμοῦ οἱ 3 μπάρες, ἀρχή-μέση-τέλος, πού καταχωροῦνται στόν ἠλεκτρονικό ὑπολογιστή ὡς 6-6-6.
Μᾶλλον γιά πολλούς ἀνάμεσά σας αὐτό τό τσίπ εἶναι κάτι ἀσήμαντο ἀλλά πίσω ἀπό αὐτό τό σύστημα πού καταγράφει τούς ἀνθρώπους καί περιέχει ὅλα τά δεδομένα (πληροφορίες) κρύβεται μία ὁλόκληρη δικτατορία, ἕνα δαιμονικό σχέδιο, μέσῳ τοῦ ὁποίου δέχεσαι νά πουλήσεις τήν ψυχή σου στό διάβολο. Ἡ καταγραφή τῶν ἀνθρώπων, ὅπως κάνουμε μέ τά ζῶᾳ, εἶναι τό πρῶτο βῆμα ἀπό τά μέτρα πού παίρνουν γιά νά ἐλέγχουν ἀπόλυτα τόν ἄνθρωπο».(Anavaseis.blogspot.com)
Ποιός κυβερνάει πλέον τήν Ἑλλάδα; Ποιός θεσμοθετεῖ τούς νόμους; Ἄλλοι διακυβερνοῦν… Ἀπεργάζονται οἱ ἐκλεγμένοι ἀντιπρόσωποί μας ὡς δήμιοι τήν καταστροφή, τήν πτώχευση τῆς χώρας μας, πού ὑπῆρξε ἡ ἐνδοξότερη, πολυπολιτισμικότερη καί δημοκρατικότερη χώρα τῆς οἰκουμένης.
α. λόγῳ τῆς ὕπαρξης πολλῶν, ἀκόμα καί ἐντός τῶν κόλπων της, οἱ ὁποῖοι ἀφελῶς ἤ πονηρῶς ἰσχυρίζονται ὅτι, ναί μέν κάποτε ἡ Ἐκκλησία εἶχε ἀντιδράσει, ὅμως τώρα δέν διαφωνεῖ, ἀλλά σιωπηρῶς συμφωνεῖ, ἤ τοῦλάχιστον ἀνέχεται καί οἰκονομεῖ. Δίνουν ἔτσι τήν ἐντύπωση ὅτι ἡ Ἐκκλησία εἶναι σάν τόν «φοῦρνο τοῦ Χότζα» καί ἔχει τή δουλοπρέπεια νά στρέφεται – ἀκόμα καί σέ θέματα πίστεως – ἀνάλογα πρός τίς ἑκάστοτε πιέσεις ἤ ἀνταλλάγματα.β. Λόγῳ τῆς ἀκάθεκτης ὁρμῆς καί βίας τῆς Πολιτείας νά ἐπιβάλει μαζικά ὅ,τι ἀπό τό 1986 (πρβλ. νόμο 1599/1986 τοῦ ὑπουργοῦ Κουτσόγιωργα) ἀναγκαζόταν ἀπό τήν στάση τῆς Ἐκκλησίας νά «παγώνει» καί νά ἀναβάλει, ἐκμεταλλευόμενη τώρα τήν οἰκονομική κρίση ἀλλά καί τή σιγή τῆς Ἐκκλησίας.
Τί θά πῶ στά ὀκτώ σαρκικά μου παιδιά, στά δεκαπέντε ἐγγόνια μου, στούς λοιπούς συγγενεῖς μου, στά πνευματικά μου παιδιά, στούς ἐνορίτες μου, στούς ἀνά τήν πατρίδα μας ἱερεῖς, πρώην μαθητές μου;
Ἄν ἐπώνυμοι καί μή λαϊκοί, εἶναι ἀποφασισμένοι, γιά ὅλους τούς παραπάνω λόγους καί ἐπειδή ἔχουν ἐντονότατο συνειδησιακό πρόβλημα λόγῳ τῆς ἀκεραίας ὀρθοδόξου πίστεώς τους, σέ καμιά περίπτωση νά μή πάρουν τήν ἠλεκτρονική κάρτα τοῦ πολίτη, τότε πῶς εἶναι δυνατόν ἡ ἐλαχιστότητά μου, νά ἀποδεχθεῖ αὐτόν τόν ποταπό δαιμονικό συμβιβασμό;
Δέν εἶναι τεράστια ἡ εὐθύνη μου ὡς πνευματικοῦ πατρός;
Η ευφυής, ορθόδοξη και πατριωτική κίνηση του Αρχιεπίσκοπου Κύπρου να φέρει τον Πάπα στο νησί, έφερε τους πρώτους καρπούς: οι Τουρκοκύπριοι υπολογίζοντες το κύρος του Πάπα, έκλεισαν άλλη μια Εκκλησία στα κατεχόμενα!!!
Λεόντιος Διονυσίου
«Μια εκκλησία σας φτάνει…»
06/07/2010 | Του Άδωνη Παλληκαρίδη, simerini/news/local/283412
Νέα πρόκληση του Αττίλα στο κατεχόμενο Ριζοκάρπασο. Η λεγόμενη αστυνομία του ψευδοκράτους ειδοποίησε την Εκκλησιαστική Επιτροπή και τον οικονόμο Παπαζαχαρία, ότι στο εξής η εκκλησία της Αγίας Τριάδας δεν θα λειτουργείται. «Μια εκκλησία σας φτάνει», είπαν στους εγκλωβισμένους.
Εκφράζονται απ’ όλους φόβοι ότι οι κατακτητές θα σιγήσουν άλλη μια εκκλησία και πολύ πιθανόν να τη μετατρέψουν σε τζαμί ή μουσείο.
http://aktines.blogspot.com/2010/07/blog-post_9352.html
ΔΙΑΓΝΩΣΗ ΤΟΥ ΦΑΙΝΟΜΕΝΟΥ
ΤΗΣ ΣΥΓΧΡΟΝΗΣ ΑΘΕΙΑΣ
Του Παναγιώτη Τελεβάντου
==================
Δεν έχω πρόθεση να μπλέξω τον καλό αναγνώστη με θεολογικούς, φιλοσοφικούς και επιστημονικούς ορισμούς, ούτε να αναφερθώ στις αθειστικές φιλοσοφικές σχολές της ευρωπαικής διανόησης των Φώυερμπαχ, Μαρξ, Φρόυντ, Νίτσε, κτλ., επειδή η αθεία που συναντούμε στις μέρες μας, κατά το πλείστον, στο περιβάλλον μας, δεν είναι αυτής της μορφής.
Θα σας απασχολήσω με το πρόβλημα της αθείας, όπως το έζησα στο χώρο της παιδείας και της κοινωνίας που κινούμαι. Εχω την ισχυρή πεποίθηση ότι μονάχα αυτά που μαθαίνει κάποιος εμπειρικά έχουν κάποια αξία και όχι κάποιες θεωρίες που ανακαλύπτει τις ώρες της μελέτης ή της περισυλλογής του. Οχι ότι η μελέτη ή η περισυλλογή δεν βοηθούν. Η πρώτη έχει τεράστια σημασία επειδή κωδικοποιεί τις εμπειρίες της συνολικής σοφίας των ανθρώπων και καταγράφει τις υψηλής εμβελείας συλλήψεις των ιδιαίτερα προικισμένων ανθρώπων. Οσο για την περισυλλογή είναι κεφαλαιώδους σημασίας διότι στρέφει τον άνθρωπο προς τον εαυτό του για να αξιολογήσει τις εμπειρίες της εξωτερικής του περιπλάνησης.
Ολες οι πιο πάνω όμως αναγκαιότατες διεργασίες συνιστούν τη θεωρητική κάλυψη των πραγμάτων. Είναι τα “in vitro” εργαστηριακά πειράματα, όπως τα αποκαλούν οι γιατροί, τα οποία αν δεν αποδειχθούν αποτελεσματικά “in vivo”, δηλαδή από τη θεραπευτική τους ιδιότητα στους ασθενείς που τα χρησιμοποιούν, δεν είναι σε τελική ανάλυση τα φάρμακα που χρειαζόμαστε.
Για να διαγνώσουμε το φαινόμενο της αθείας θα χρειαστεί να ξεκαθαρίσουμε τις ακόλουθες πέντε έννοιες:
α) Αγνωστικιστής,
β) Αντίθεος,
γ) Δειστής,
δ) Βιταλιστής, και
ε) Α-Θεος.
Ας πάρουμε τους όρους με τη σειρά.
Ο ΑΓΝΩΣΤΙΚΙΣΤΗΣ
____________
α) Ο “Αγνωστικιστής” είναι ψυχρός, ήρεμος και λογικός στην αντιμετώπιση της αθείας του. Δεν έχει εμφανή εμπάθεια κατά του Θεού και ούτε σαρκάζει τα θεία, αλλά απλώς ομολογεί: – Αγνοώ το Θεό. Δεν Τον συνάντησα ποτέ μου, αλλά παρά το γεγονός ότι οργάνωσα τη ζωή μου ως να μην υπάρχει Θεός, αν τυχόν υπάρχει, είμαι ανοικτός και πρόθυμος για τη μεγάλη αυτή στιγμή. Οι γνήσιοι αγνωστικιστές είναι συνήθως μια ελάχιστη μερίδα ανθρώπων, κάτοχοι ευρείας παιδείας, ισορροπημένες προσωπικότητες και άτομα υψηλού δείκτη νοημοσύνης. Η συζήτηση μαζί τους μπορεί να γίνει σε πολύ νηφάλιους τόνους, αλλά η μεταστροφή τους στην πίστη απαιτεί κυριολεκτικά την άμεση και συγκεκριμένη επέμβαση του Θεού.
Ο ΑΝΤΙΘΕΟΣ
______________
β) Ο “Αντίθεος” είναι αυτός που κατά βάθος πιστεύει (τις περισσότερες φορές πιο πολύ από αυτούς που θεωρούμε πιστούς), αλλά ο οποίος έχει μια πολύ λανθασμένη προσέγγιση στο θέμα της πίστης. Ο “Αντίθεος” συνήθως βρίζει, χλευάζει, βλασφημεί, ειρωνεύεται και τσακώνεται με το Θεό, επειδή έχει κάποια προβλήματα μαζί Του, είτε για κάποια προσωπικά, οικογενειακά, είτε άλλης φύσεως θέματα που τον βασανίζουν. Πρόκειται συνήθως για άνθρωπο που δεν δέχεται να σηκώσει το σταυρό που του έδωσε ο Θεός με υπομονή και καρτερία και γι’ αυτό τηρεί απέναντί Του εχθρική στάση και πεισμώνει σαν μικρό παιδί που κάνει αταξίες και τιμωρείται. Ετσι επειδή είναι χολωμένο δεν δέχεται να πάρει λ..χ.. το παγωτό ή τη σοκολάτα που του προσφέρουν οι γονείς του με αποτέλεσμα να αυτοτιμωρείται για το πείσμα που δείχνει.
Χαρακτηριστικό δείγμα “Αντίθεου” αποτελεί ο παγκοσμίου φήμης νεοέλληνας λογοτέχνης Νίκος Καζαντζάκης την πνευματική παθολογία του οποίου θα ήταν ενδιαφέρον να αναλύσουμε σε προσεχές άρθρο.
Ο «ΔΕΙΣΤΗΣ»
_______________
γ) Ο “Δειστής” (η λέξη παράγεται από τη λατινικό όρο deus, που σημαίνει Θεός) είναι αυτός που πιστεύει ότι υπάρχει Θεός δημιουργός του κόσμου, αλλά ο οποίος δεν ζητά από τα πλάσματά Του να Τον λατρεύσουν και να προσαρμόσουν τη ζωή τους σύμφωνα με το θέλημά Του. Πρόκειται δηλαδή για άνθρωπο που δεν πιστεύει με τη θρησκευτική έννοια του όρου, αλλά γι’ αυτόν που έρχεται να απαντήσει με τη φιλοσοφική αρχή του αιτίου – αιτιατού το ερώτημα της δημιουργίας του κόσμου.
Ο «ΒΙΤΑΛΙΣΤΗΣ»
______________
δ) Ο “Βιταλιστής” (ο όρος ετυμολογείται από το Λατινική λέξη vita που σημαίνει ζωή) είναι εκείνος που πιστεύει ότι η ζωή είναι αυτοσκοπός, διότι έχει μέσα της το “τέλος” (στα αρχαία Ελληνικά ο όρος αυτός σημαίνει το σκοπό), για τον οποίο υπάρχει ο άνθρωπος.
Αναφερόμαστε μ’ άλλα λόγια στην “εντελέχεια”, όπως την ονομάζει ο μεγάλος φιλόσοφος της αρχαιότητας Αριστοτέλης. Το “βιταλιστή” τον συναντούμε πολλές φορές με δειστικές αντιλήψεις. (Δεν πρέπει να διαφεύγει της προσοχής μας άλλωστε το ότι για την “εντελέχεια” μίλησε πρώτος ο φιλόσοφος ο οποίος έκανε αναφορά στο “πρώτο κινούν ακίνητο”, δηλαδή ο Αριστοτέλης).
Ο “βιταλιστής” αντιμετωπίζει το θάνατο ως ένα φυσικό γεγονός τον οποίο θεωρεί ως φυσική κατάληξη όλων των ζωντανών οργανισμών και επομένως και της ανθρώπινης ύπαρξης και ως εκ τούτου δεν προσδοκά οποιαδήποτε μορφή ζωής επέκεινα του τάφου. Τέλος,
Ο «Α-ΘΕΟΣ»
____________
ε) Ο “Α – Θεος” (από το “α” το στερητικό και τη λέξη Θεός) είναι αυτός που ζει ως να μην υπάρχει Θεός που προνοεί για τα πλάσματά Του. Ο “Α – Θεος” δεν έχει επίσης καμιά δυσκολία να συμμετέχει στη λατρευτική ζωή της θρησκείας που ανήκει, ούτε να δέχεται θεωρητικά τη δογματική της διδασκαλία. Στην πράξη όμως ζει ως να μην υπάρχει Θεός. Τον επικαλείται μόνο όταν Τον χρειάζεται για να τον βγάλει από τις δύσκολες περιστάσεις της ζωής του. Τον χρησιμοποιεί σαν deus ex machina (από μηχανής Θεό). Μ’ άλλα λόγια ο Θεός του είναι χρήσιμος για να υπηρετεί το ανθρώπινο θέλημα κι όχι ο άνθρωπος το θεικό.
Ο “Α – Θεός” πιστεύει στην ευσπλαχνία αλλά όχι στη δικαιοσύνη του Θεού επειδή του χρειάζεται ένας βολικός Θεός που θα του επιτρέπει να αμαρτάνει ανενόχλητος. Ο “Α-Θεος” φαντάζεται το Θεό σαν ένα καλόβολο, ασπρομάλλη γεροντάκο, ο οποίος, όπως ακριβώς ο παππούς του, δεν του χαλάει κανένα χατίρι.
Γι’ αυτό το λόγο μόλις κάποιο από τα όνειρα, τις επιδιώξεις, την υγεία, την οικονομική και κοινωνική του επιφάνεια την επαγγελματική του σταδιοδρομία ή την οικογενειακή του ευτυχία απειληθούν προστρέχει στο Θεό για να Τον καλέσει να του τα διασφαλίσει.
Ο “Α – Θεος” δεν είναι όμως σε καμιά περίπτωση διατεθειμένος να προσαρμόσει τη ζωή του σύμφωνα με το θεικό θέλημα. Σύμφωνα με τον εύστοχο χαρακτηρισμό του Αγγλικανού επίσκοπου Robinson, φαντάζεται το Θεό “up there” για να κάνει ανενόχλητος “down here” ότι θέλει. Ο Θεός τη δουλειά Του (που συνίσταται στο να υπηρετεί τα πάθη και τις υλικές μας ανάγκες) και εμείς τη δική μας (ότι ο καθένας μας
Ο ΤΕΝΓΚ ΞΙΑΟ ΠΙΝΓΚ ΚΑΙ Η ΧΑΡΗ ΤΟΥ ΘΕΟΥ
Του Παναγιώτη Τελεβάντου
==================
Ο διάδοχος του Μάο Τσε Τουγκ, Τενγκ Ξιάο Πινγκ, διακρινόταν για τον πραγματισμό του. Εμεινε παροιμιώδης η ρήση του “Δεν έχει σημασία αν η γάτα είναι μαύρη ή άσπρη. Εκείνο που μετρά είναι αν πιάνει ποντίκια.” Με αυτό το απόφθεγμα ήθελε να τονίσει ότι ο στόχος μιας χώρας είναι η ανάπτυξη της οικονομίας της. Δεν έχει σημασία, λοιπόν, αν αυτός μπορεί να επιτευχθεί με το σύστημα της ελεύθερης αγοράς ή της ελεγχόμενης οικονομίας.
ΠΩΣ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΖΗΣΕΙ ΚΑΠΟΙΟΣ ΤΗΝ ΕΓΚΡΑΤΕΙΑ:
__________________
Εφερα στο νου μου αυτή τη ρήση του Κινέζου ηγέτη στη συζήτηση που είχα πρόσφατα με αξιόλογο άνθρωπο που μου μετέφερε πληροφορίες για την ηθική υπόσταση κληρικού. Ο συνομιλητής μου, ένας ευφυής άνθρωπος, έχει μια ιδιότυπη σχέση με την Εκκλησία. Ενώ κοσμοθεωριακά φέρεται να απορρίπτει την πίστη, δεν διακατέχεται από αντιεκκλησιαστικό πνεύμα.
Στη συζήτηση, όμως, που είχαμε, στάθηκε με βαθύ σκεπτικισμό στο θέμα της δυνατότητας του ανθρώπου να ζήσει με αγνότητα. “Δεν μπορώ να καταλάβω πώς είναι δυνατόν να μείνει κάποιος μακριά από το σεξ σε όλη του τη ζωή”, με ρώτησε. Του απάντησα ότι με τη χάρη του Θεού η εγκράτεια είναι κατορθωτή.
“Με τη χάρη του Θεού…”, επανέλαβε με ένα τρόπο που εξέφραζε με τον πιο ζωντανό τρόπο το βαθύ σκεπτικισμό του. Ηταν σαν να ήθελε να μου πει. “Τι είναι αυτό; Τρώγεται; Πίνεται; Αγοράζεται; Πουλιέται; Παίζεται στο χρηματιστήριο; Μπορεί κανείς να τη δει; Να την ακούσει; Να την αγγίξει; Να τη λύσει ως αλγεβρική ή τριγωνομετρική εξίσωση; Αποδίδεται με γραφική παράσταση;”
Η ΧΑΡΗ ΤΟΥ ΘΕΟΥ ΩΣ ΕΜΠΕΙΡΙΑ
_____________
Η χάρη του Θεού είναι μια απτή πραγματικότητα στη ζωή της Εκκλησίας.
Οι Αγιοι Προφήτες μιλούν στο λαό του Θεού πάντοτε με την εισαγωγική πρόταση “Τάδε λέγει Κύριος…” Ο Μωυσής είδε στο όρος Σινά τη δόξα του Θεού. Ο πατριάρχης Αβραάμ και οι άλλοι προφήτες της Παλαιάς Διαθήκης συνομιλούσαν με το Θεό με μια προπτωτική αμεσότητα.
Οι Αγιοι Απόστολοι μας μιλούν για τις προσωπικές τους εμπειρίες. Μας διαβεβαιώνουν “γι’ αυτά που άκουσαν, γι’ αυτά που είδαν τα μάτια τους και γι’ αυτά που ψηλάφησαν τα χέρια τους”. Μ’ άλλα λόγια για θέματα για τα οποία έχουν εντελώς προσωπικά βιώματα.
Οι Αγιοι της Εκκλησίας είδαν την άκτιστη δόξα του Θεού και αυτήν καταγράφουν στην ουράνια διδασκαλία τους. Ο Αγιος Σεραφείμ του Σαρώφ, στη συνομιλία του με το Μοτοβίλωφ, μας κληροδότησε μια εύγλωττη μαρτυρία του εμπειρικού χαρακτήρα της ορθόδοξης πνευματικής ζωής.
Η Ορθόδοξη θεολογία είναι εμπειρική. Οχι αποκύημα φαντασίας και στοχασμού. Οι Αγιοι “έπαθαν δεν έμαθαν τα Θεία”.
ΞΕΔΙΨΑ ΚΑΝΕΙΣ ΜΕ ΤΗ ΠΕΡΙΓΡΑΦΗ ΤΟΥ ΝΕΡΟΥ;
__________________
Ο Αγιος Γρηγόριος Νύσσης μας προβληματίζει με το ακόλουθο παράδειγμα. Αν ένας διψασμένος ταξιδιώτης που οδοιπορεί στην έρημο φτάσει σε κάποια όαση και σπεύσει προς την πηγή του νερού για να ξεδιψάσει πλην όμως, αντί να πιει νερό, αρχίζει να περιεργάζεται, να αναλύει και να περιγράφει τις ιδιότητες του νερού, θα σβήσει τη δίψα του;
Αυτό παθαίνουν όσοι περιεργάζονται την πίστη με στοχαστική διάθεση αντί να προπαθούν να αποκτήσουν μια προσωπική πνευματική εμπειρία εφαρμόζοντας στη ζωή τους τις εντολές του Ευαγγελίου. Οσοι προσπαθούν να “μάθουν χωρίς να πάθουν” τα θεία. Οσοι πλησιάζουν το μυστήριο του Θεού με την ψευδαίσθηση ότι στο καλάθι της λογικής μπορεί να χωρέσει η θάλασα. Κι όταν, φυσικά, διαπιστώνουν ότι αυτό είναι αδύνατο καταλήγουν στο αφελές συμπέρασμα ότι δεν υπάρχει Θεός, δεν υπάρχει χάρη Θεού, κτπ.
Η πίστη είναι προσωπική σχέση και συνάντηση με το Θεό. Η νυμφαγωγία της ψυχής του ανθρώπου προς το Χριστό γίνεται κατά κανόνα μέσω ανθρώπων που Τον γνωρίζουν. Οποιος θέλει να γνωρίσει το Χριστό ζει τη ζωή της Εκκλησίας. Εκεί παρέχεται η χάρη του Θεού κατά το βαθμό της ταπείνωσης, της υπακοής, της συμμετοχής στα μυστήρια της Εκκλησίας και του εν γένει πνευματικού αγώνα του ανθρώπου.
ΕΙΝΑΙ ΔΥΝΑΤΗ Η ΕΓΚΡΑΤΕΙΑ ΜΕ ΤΗ ΧΑΡΗ ΤΟΥ ΘΕΟΥ;
_____________
Ας γίνουμε όμως πιο συγκεκριμένοι στο ερώτημα αν είναι δυνατή η εγκράτεια με τη χάρη του Θεού. Ζήτησα πριν δεκαετίες την καθοδήγηση ενός ενάρετου και έμπειρου πνευματικού, του Αρχιμανδρίτη Γεώργιου, Καθηγούμενου της Μονής Γρηγορίου, για να βοηθήσω τα παιδιά του κατηχητικού στον αγώνα τους να ζήσουν με εγκράτεια. – Να τους πεις, μου είπε, να κάνουν υπακοή στον πνευματικό τους, να είναι ταπεινοί και να μην κατακρίνουν κανένα και να διαβάζουν κάθε βράδυ το απόδειπνο με τους “Χαιρετισμούς” της Παναγίας. Δεν θα αργήσουν οι σαρκικές ορμές να κατευνάσουν και να γαληνέψουν. Αν υπάρχουν, όμως, και μερικοί που έχουν υποδουλωθεί για πολλά χρόνια σ’ αυτά τα πάθη ή αν έχουν φύση ιδιαίτερα επιρρεπή σ’ αυτά, ας κάνουν μια μικρή αγρυπνία 4-5 ωρών (που μπορεί να επαναλάβουν όποτε χρειαστεί) στην οποία να λένε με το κομποσχοίνι “Κύριε Ιησού Χριστέ ελέησόν με”, “Κύριε Ιησού Χριστέ θεράπευσέ με” και θα διαπιστώσουν ότι η χάρη του Θεού θα τους επισκιάσει και θα ζήσουν την ευλογία της εγκράτειας.
Πράγματι μετάφερα σε εκατοντάδες έφηβους που τους δίδασκα θρησκευτικά ή τους έκανα κατηχητικό τις οδηγίες του Αγίου Γέροντα και τα αποτελέσματα, σύμφωνα με τη μαρτυρία των ίδιων των παιδιών, υπήρξαν, σχεδόν στην ολότητά τους, κυριολεκτικά εντυπωσιακά.
ΑΝ ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΧΑΡΗ ΠΩΣ Η ΥΠΑΡΧΕΙ ΕΓΚΡΑΤΕΙΑ;
_______________
Πώς είναι δυνατόν η γενετήσια λειτουργία να τιθασεύεται με το ταπεινό φρόνημα και την προσευχή αν δεν υπάρχει η χάρη του Αγίου Θεού;
Αν κάποιοι θεωρούν τις συμβουλές του π. Γεωργίου εξωπραγματικές γιατί δεν τις δοκιμάζουν πριν τις απορρίψουν;
Ο Τενγκ Ξιάο Πινγκ μας συνθλίβει με τον πραγματισμό του. “ – Αν η γάτα πιάνει ποντίκια”, λέει, πάει να πει ότι κάνει καλή δουλειά!
Αφού ζητούν αποδείξεις ας ακούσουν την προτροπή του Ευαγγελίου. “Ερχου και ίδε”.
Προσωπική εμπειρία και γεύση δεν ζητούν;
Αυτήν ακριβώς τους προσφέρει η Ορθόδοξη Εκκλησία!
«Τι να ζητησω απο το Θεο»
(Έκθεση απὸ μαθητή του δημοτικού)
«Θεέ μου, ἀπόψε σοῦ ζητάω κάτι ποὺ τὸ θέλω πάρα πολύ. Θέλω νὰ μὲ κάνεις τηλεόραση! Θέλω νὰ πάρω τὴ θέση τῆς τηλεόρασης ποὺ εἶναι στὸ σπίτι μου. Νὰ ἔχω τὸ δικό μου χῶρο. Νὰ ἔχω τὴν οἰκογένειά μου γύρω ἀπὸ ἐμένα. Νὰ μὲ παίρνουν στὰ σοβαρὰ ὅταν μιλάω. Θέλω νὰ εἶμαι τὸ κέντρο τῆς προσοχῆς καὶ νὰ μὲ ἀκοῦνε οἱ ἄλλοι χωρὶς διακοπὲς ἢ ἐρωτήσεις. Θέλω νὰ ἔχω τὴν ἴδια φροντίδα ποὺ ἔχει ἡ τηλεόραση ὅταν δὲν λειτουργεῖ. Ὅταν εἶμαι τηλεόραση, θἄχω τὴν παρέα τοῦ πατέρα μου ὅταν ἔρχεται σπίτι ἀπὸ τὴ δουλειά, ἀκόμα κι ἂν εἶναι κουρασμένος. Καὶ θέλω τὴ μαμά μου νὰ μὲ θέλει ὅταν εἶναι λυπημένη καὶ στενοχωρημένη, ἀντί νὰ μὲ ἀγνοεῖ… Θέλω τ΄ ἀδέλφια μου νὰ μαλώνουν γιὰ τὸ ποιὸς θὰ περνάει ὧρες μαζί μου. Θέλω νὰ νοιώθω ὅτι ἡ οἰκογένειά μου ἀφήνει τὰ πάντα στὴν ἄκρη, πότε – πότε, μόνο γιὰ νὰ περάσει λίγο χρόνο μὲ μένα. Καὶ τὸ τελευταῖο, κάνε με ἔτσι ὥστε νὰ τοὺς κάνω ὅλους εὐτυχισμένους καὶ χαρούμενους.
Θεέ μου, δε ζητάω πολλά. Θέλω μόνο νὰ γίνω σὰν μιὰ τηλεόραση!»
Τὴ δασκάλα ποὺ τὴν διάβασε (καθὼς βαθμολογοῦσε) τὴν ἔκανε νὰ κλάψει. Ὁ σύζυγός της ποὺ μόλις εἶχε μπεῖ στὸ σπίτι, τὴ ρώτησε: «τὶ συμβαίνει;» Αὐτὴ ἀπάντησε: «Διάβασε αὐτὴ τὴν ἔκθεση, τὴν ἔχει γράψει ἕνας μαθητής μου». Ὁ σύζυγος εἶπε: «Τὸ καημένο τὸ παιδί. Τὶ ἀδιάφοροι γονεῖς εἶναι αὐτοί!» Τότε αὐτὴ τὸν κοίταξε καὶ εἶπε: «Αὐτὴ ἡ ἔκθεση εἶναι τοῦ γιοῦ μας!..»
Η ΑΠΑΡΑΔΕΚΤΗ ΠΡΑΚΤΙΚΗ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΩΝ ΣΤΗΝ ΚΥΠΡΟ
ΓΙΑ ΤΙΣ ΣΧΕΣΕΙΣ ΤΟΥ ΑΝΤΡΟΓΥΝΟΥ
Του Παναγιώτη Τελεβάντου
Θα ήταν πραγματικά παράλειψη αν ολοκληρώναμε την αναίρεση των αστοχων δηλώσεων του κ. Νίκου Νικολαίδη Καθηγητή της Πατρολογίας του Πανεπιστημίου Αθηνών και Διευθυντή των Μητροπόλεων Εκκλησιαστικής Διακονίας των Μητροπόλεων Ταμασού και Κύκκου στην συνέντευξη που έδωσε στο ΡΙΚ 3 αναφορικά με τις διαφορές Ορθοδοξίας και Παπισμού χωρίς να αναφερθούμε στις περι σχέσεων του αντρογύνου απόψεις που εξέθεσε.
ΠΡΟΠΑΓΑΝΔΙΣΤΙΚΗ ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ
ΤΩΝ ΔΙΑΦΟΡΩΝ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑΣ ΚΑΙ ΠΑΠΙΣΜΟΥ
_____________
Είδαμε σε προηγούμενα άρθρα τις ατυχέστατες δηλώσεις του κ. Καθηγητού αναφορικά με την επίσκεψη του Πάπα και τις διαφορές Ορθοδόξων και Παπικών. Η όλη του προπάθεια αποσκοπούσε να δικαιολογήσει την Παπική επίσκεψη και να οριοθετήσει τις διαφορές Ορθοδοξίας και Παπισμού μέ τρόπο ώστε να δίνεται η εντύπωση ότι υπάρχουν μεν διαφορές αλλά δεν είναι πολλές ή μεγάλες και σε κάθε περίπτωση ΟΛΟΙ οι ορθόδοξοι αντιπρόσωποι πηγαίνουν στους διαλόγους για να ομολογήσουν την αλήθεια της Ορθοδοξίας!!! Η παρουσία δηλαδή του κ. Νικολαίδη στην εκπομπή εξυπηρετούσε καθαρά προπαγανδιστικούς σκοπούς. Προηγήθηκε η παρέμβαση στα Κυπριακά ΜΜΕ του γνωστού νεωτεριστή και Οικουμενιστή θεολόγου κ. Ανδρέα Πιστσιλλίδη η οποία, ως εικός, δημιούργησε πολλές και δικαιολογημένες αντιδράσεις. Γι’ αυτό ο κ. Νικολαίδης ανέλαβε να παίξει πιο επιδέξια το ρόλο του κ. Πιτσιλλίδη ως προπαγανδιστή της επίσκεψης του Πάπα.
ΠΙΣΤΟΠΟΙΗΤΙΚΟ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑΣ
ΣΤΟΥΣ ΜΕΣΣΗΝΙΑΣ ΚΑΙ ΠΕΡΓΑΜΟΥ
_________________
Δείξαμε με σειρά άρθρων που δημοσιεύσαμε πρόσφατα ότι οι θέσεις του κ. Νικολαίδη υπήρξαν ατυχέστατες και προπαγανδιστικές. Ο καταπέλτης, όμως, εναντίον των θέσεων του κ. Νικολαίδη προσφέρθηκε από τους ίδιους τους Παπικούς οι οποίοι απροκάλυπτα μόλις χθες ομολόγησαν δημόσια ότι ορισμένοι ορθόδοξοι αντιπρόσωποι (Περγάμου Ιωάννης Ζηζιούλας και Μεσσηνίας Χρυσόστομος), όχι μόνον δεν ομολογούν την Ορθοδοξία στους διαλόγους αλλά ορισμένοι από αυτούς είναι οι άνθρωποι μέσω των οποίων προωθούν την εκκλησιολογία της Β΄Βατικάνειας Συνόδου ως πρότυπο για την ένωση Ορθοδοξίας και Παπισμού!!! Ισχυρότερο κόλαφο εναντίον του κίβδηλου πιστοποιητικού Ορθοδοξίας που έσπευσε αυτοβούλως ο κ. Νικολαίδης να δώσει σε ΟΛΟΥΣ τους ορθόδοξους εκπροσώπους στο διάλογο δεν μπορούσε να υπάρξει αφού τόσο κυνικά οι Παπικοί αποκαλύπτουν το ακριβώς αντίθετο από ότι ο ίδιος ισχυρίζεται.
Ο ΜΕΣΣΗΝΙΑΣ ΣΥΝΑΔΕΛΦΟΣ ΤΟΥ κ. ΝΙΚΟΛΑΙΔΗ
_______________
Ας σημειωθεί μάλιστα ότι ο Οικουμενιστής, Νεοβαρλααμίτης και νεωτεριστής Μητροπολίτης Μεσσηνίας κ. Χρυσόστομος τυγχάνει συνάδελφος του κ. Νικολαίδη στη Θεολογική Σχολή Αθηνών και γι’ αυτό είναι αδύνατο να μη γνώριζε τις συγκρητιστικές, νεωτεριστικές, οικουμενιστικές και μειοδοτικές για την αλήθεια της Εκκλησίας απόψεις του Σεβαμότατου. Παρόλα αυτά επειδή ο σκοπός του στην εκπομπή ήταν να συσκοτίσει την αλήθεια και να παραπλανήσει τους πιστούς για να δικαιολογήσει την παπική επίσκεψη δεν δίστασε να δώσει πιστοποιητικό Ορθοδοξίας στο Μεσσηνίας ο οποίος στη Σύνοδο της Ιεραρχίας είπε ότι η “Εκκλησία είναι διαιρεμένη” και ο οποίος πήρε δημόσια τα εύσημα των Παπικών επειδή προωθεί την παπική εκκλησιολογία ως πρότυπο ενώσεως Παπισμού και Ορθοδοξίας!!!
ΑΝΤΟΡΘΟΔΟΞΕΣ ΘΕΣΕΙΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΤΕΚΝΟΓΟΝΙΑ
______________
Πέραν όμως αυτών – και πολλών άλλων – αστοχιών του κ. Νικολαίδη για πολλά θέματα πρέπει να πούμε λίγα λόγια για τις απόψεις του για το θέμα της τεκνογονίας επειδή ισχυρίστηκε ότι το θέμα της πολυτεκνίας και των σχέσεων του αντρογύνου στο γάμο το συζητά ο καθένας με τον πνευματικό του.
Οντως! Πολύ “βολική” απάντηση για να δικαιολογηθεί η αποφυγή τεκνογονίας και να αυτονομηθεί η συζυγική ζωή από το νόμο του Ευαγγελίου! Αλλά μήπως το θέμα της νηστείας δεν το συζητά ο καθένας με τον πνευματικό του; Το ίδιο και της προσευχής που κάνει καθ’ εκάστην! Και της φιλανθρωπίας το ίδιο. Αυτό, όμως, δεν αναιρεί ούτε το “αδιαλείπτως προσεύχεσθε”, ούτε τις νηστείες της Εκκλησίας, ούτε την ανάγκη ο άνθρωπος να μη συνάγει πλούτο “όπου ούτε σης και βρώσις αφανίζει και κλέπται διορύσσουσι και κλέπτουσι”, ούτε τη διδασκαλία της Εκκλησίας ότι οι σαρκικές σχέσεις ευλογούνται στο γάμο με σκοπό την τεκνογονία.
ΕΦΑΡΜΟΓΗ ΤΗΣ ΟΙΚΟΝΟΜΙΑΣ
____________
Ασφαλώς και οι πνευματικοί εφαρμόζουν – και πρέπει να εφαρμόζουν – “οικονομία” στο εξομολογητήριο, αφού ο σκοπός της Εκκλησίας είναι να διαχειρίζεται – να “οικονομεί” – τη σωτηρία των ανθρώπων.
Γι’ αυτό άλλωστε και η συλλογή των Ιερών Κανόνων ονομάζεται “Πηδάλιον”, δηλαδή τιμόνι, για να μπορούν οι πνευματικοί να το στρίβουν δεξιά και αριστερά για να βοηθούν τους πιστούς να αποφεύγουν τους υφάλους και τους σκοπέλους της πνευματικής οδοιπορίας.
Η “οικονομία” όμως δόθηκε για τη σωτηρία. “Οικονομητέον ένθα ου παρανομητέον” μας διδάσκει ο Αγιος Νικόλαος ο Μυστικός. Χρησιμοποιείται ως όπλο για να καθαιρεθούν τα οχυρώματα του Διαβόλου. Οι πνευματικοί “οικονομούν” τον άνθρωπο για να τον βοηθήσουν να φτάσει στο ήθος της Εκκλησίας. Δεν χρησιμοποιούν την “οικονομία” για να κατεβάσουν τους Κανόνες (δηλαδή τα μέτρα) στο επίπεδο του πεπτωκότος ανθρώπου αλλά για να ανεβάσουν τον άνθρωπο στο ύψος του Κανόνα (του μέτρου) που έθεσε ο Θεός και νομολόγησαν οι Αγιοι Πατέρες στις Οικουμενικές συνόδους και στα θεόσοφά τους συγγράμματα.
Η ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΗ ΚΑΘΟΔΗΓΗΣΗ ΣΤΗΝ ΚΥΠΡΟ
ΓΙΑ ΤΟ ΘΕΜΑ ΤΗΣ ΤΕΚΝΟΓΟΝΙΑΣ
______________
Αλλά πέραν της άστοχης θεολογικά απάντησης του κ. Νικολαίδη αναφορικά με το θέμα πρέπει να επισημανθεί ότι στην Κύπρο, δυστυχώς, ως μη όφειλε, την τελευταία περίπου εικοσιπενταετία εφαρμόζεται και κηρύττεται μια αντιευαγγελική πρακτική από πολλούς κληρικούς οι οποίοι αναίρεσαν το νόμο του Θεού και τον αντικατέστησαν με εντάλματα ανθρώπων. Διδάσκουν την απόλυτη ελευθερία στις σχέσεις του αντρογύνου και έχουν την αναισχυντία μάλιστα να επικαλούνται τον “Γέροντα” τους ως αυθεντία που υπέρκειται της πατερικής διδασκαλίας!!!
Η ΕΥΘΥΝΗ ΤΟΥ κ. ΝΙΚΟΛΑΙΔΗ
_______________
Για την αντιευαγγελική αυτή τάση θα αναφερθούμε, συν Θεώ, στο μέλλον. Δεν μπορώ, όμως, να μην επισημάνω την ευθύνη του κ. Νικολαίδη να καλύψει την αντιχριστιανική αυτή διδασκαλία με την πονηρή πρόταση “ο καθένας λύνει το θέμα με τον πνευματικό του” αφού γνωρίζει ότι υπάρχει πολυάριθμη και κατευθυνόμενη πολυμελής ομάδα πνευματικών που διδάσκει τα ακριβώς αντίθετα από ότι ο Χριστός και η Εκκλησία μας παρέδωσε.
Περιπίπτει δηλαδή ο κ. Νικολαίδης στο ίδιο σφάλμα που έπεσε όταν έδωσε πιστοποιητικά ορθοδοξίας στο Μεσσηνίας. Ενώ γνωρίζει ότι εχει λίαν βεβαρυμένο δογματικό μητρώο του έδωσε πιστοποιητικά ορθοδοξίας!!! Ετσι και τώρα! Ενώ γνωρίζει ότι υπάρχει ολόκληρη σχολή πνευματικών στην Κύπρο που διδάσκει αντιχριστιανικές πρακτικές για τις σχέσεις του αντρογύνου, αποσιωπά τη διδασκαλία της Εκκλησίας και παραπέμπει ακολούθως τον καθένα στον πνευματικό που τον αναπαύει έτσι ώστε να υποβοηθήσει τη συνέχιση της αντιευαγγελικής πρακτικής.
ΟΤΑΝ ΟΙ ΠΑΠΙΚΟΙ ΟΜΟΛΟΓΟΥΝ ΜΕ ΚΥΝΙΣΜΟ ΤΟΥΣ ΣΤΟΧΟΥΣ
ΚΑΙ ΑΠΟΚΑΛΥΠΤΟΥΝ ΤΑ ΣΧΕΔΙΑ ΤΟΥΣ…
Του Παναγιώτη Τελεβάντου
Στο πρόσφατο άρθρο του “Από τον Κάσπερ στον Κοχ” ο Νατ Ντα Πόλις, ομολογεί με απίστευτο κυνισμό ότι ο Μητροπολίτης Περγάμου Ιωάννης Ζηζιούλας και ο Μητροπολίτης Μεσσηνίας Χρυσόστομος Σαββάτος είναι οι “άνθρωποί” του Βατικανού στην Ορθόδοξη Εκκλησία.
Είναι τα όργανα του Παπισμού που προσπαθούν να εμπεδώσουν σε ορθόδοξο έδαφος την προδοτική συμφωνία του Μπαλαμάντ που θεωρεί τον Παπισμό και την Ορθοδοξία “αδελφές Εκκλησίες” με έγκυρα μυστήρια.
Ταυτόχρονα το άρθρο μας ξεκαθαρίζει ότι το κοινό κείμενο της μικτής επιτροπής της Ραβέννας, όπως και η προδοτική για την Ορθοδοξία συμφωνία του Μπαλαμάντ, εκφράζουν την εκκλησιολογία της Β΄ Βατικάνειας Συνόδου και στοχεύουν στον εξουνιτισμό των Ορθοδόξων.
Εντούτοις ο μεν Μητροπολίτης Περγάμου Ιωάννης Ζηζιούλας είναι ο “ορθόδοξος” συμπρόεδρος της μικτής επιτροπής Ορθοδόξων και Παπικών και ο Μεσσηνίας Χρυσόστομος Σαββάτος ο εκπρόσωπος της Εκκλησίας της Ελλάδος στο διάλογο με τους Παπικούς!!!
Ελπίζω ότι όλοι να έχουν αντιληφθεί πια την κεφαλαιώδη σημασία:
1.) Της επίσημης καταδίκης της συμφωνίας του Μπαλαμάντ από όλες τις Ορθόδοξες Εκκλησίες.
2.) Την καταδίκη του αιρετικού εκκλησιολογικού κειμένου της Ραβέννας από όλες τις Ορθόδοξες Εκκλησίες.
3.) Την ανάγκη να αξιολογηθεί συνοδικά και να καταδικαστεί ως αίρεση η λεγόμενη “Βαπτισματική θεολογία” του Μητροπολίτη Ιωάννη Ζηζιούλα η οποία προωθεί την εκκλησιολογία της Β΄ Βατικάνειας Συνόδου (αλλά και του Λάμπεθ) σε ορθόδοξο έδαφος.
4.) Την ανάγκη να αντικατασταθούν ΑΜΕΣΩΣ από τους διαλόγους οι μειοδότες σε θέματα πίστεως Μητροπολίτες Περγάμου Ιωάννης και Μεσσηνίας Χρυσόστομος, και
5.) Την ανάγκη να κληθούν οι Μητροπολίτες Περγάμου Ιωάννης και Μεσσηνίας Χρυσόστομος, αλλά και ο Αυστραλίας Στυλιανός να λογοδοτήσουν για τις αιρετικές θεολογικές θέσεις που εκφράζουν με δηλώσεις, ομιλίες, άρθρα και βιβλία τους καθώς και για τη συνομολόγηση προδοτικών συμφωνιών και για την υπογραφή κακόδοξων κοινών κειμένων με τους Παπικούς.
Γραμμα- ποταμoς, ενος πατερα που οδηγειται στη φυλακη για χρεη στο ΤΕΒΕ!
“Θα σας παρακαλούσα να το δημοσιεύσετε και να το προβάλετε όσο περισσότερο μπορείτε. Είναι το γράμμα ενος αδελφικού μου φίλου που σε λιγες μερες θα μπει στην φυλακή… Πάλεψε για πάνω από 10 χρόνια με τον καρκίνο στα οστά και τον κέρδισε, αλλά την κρατική αδικία δεν μπορεί να την κερδίσει και δεν δεχεται ούτε να πληρώσουμε για αυτόν οι φίλοι του. Τουλάχιστον ας γίνει για άλλη μια φορά γνωστό σε τι κράτος ζούμε ποιους τιμωρούν μπας και ξυπνήσουμε.”
Προς τον κ. Υπουργό Δικαιοσύνης, διαφάνειας και ανθρωπίνων δικαιωμάτων
Φέρες 10 Ιουνίου 2010
Κύριε Υπουργέ,
Ονομάζομαι Γιώργος Αποστολόπουλος και ζω, σήμερα, στον Έβρο.
Μέχρι πριν από επτά χρόνια ζούσα στην Κομοτηνή, όπου διατηρούσα και εργαζόμουν σκληρά σ΄αυτή, μια μικρή επιχείρηση παροχής υπηρεσιών ασφαλείας (security) η οποία βούλιαξε το 2003, κάτω από το βάρος μιας άσχημης συγκυρίας προσωπικών λαθών και λανθασμένων επιλογών, μιας άσχημης περιπέτειας με την υγεία μου, ψεύτικων υποσχέσεων εκ μέρους της πολιτείας και νόμων φτιαγμένων έτσι που να μη μ΄αφήσουν ν΄αναπτυχθώ παραπάνω από όσο χρειαζόταν για να μπορώ να πληρώνω τις υποχρεώσεις μου προς το δημόσιο.
Το δημόσιο, που ήθελα δεν ήθελα, το είχα συνεταίρο στην, κατά τα άλλα «ατομική» επιχείρησή μου. Ένας συνεταίρος που μόνο έπαιρνε απ΄το ταμείο, χωρίς ποτέ να δώσει τίποτα, χωρίς ποτέ να δουλέψει δίπλα μου στα ατέλειωτα ξενύχτια των φυλάξεων, χωρίς ποτέ να τρέξει μαζί μου στον ψυχοφάγο αγώνα για την είσπραξη των οφειλόμενων. Δεν επιδοτήθηκα ποτέ, Υπουργέ μου. Ούτε το βοήθημα που δινότανε στους νέους επαγγελματίες πήρα, γιατί, λέει, το επάγγελμά μου δεν ήταν στη λίστα. Όποιος άνοιγε ένα ψιλικατζίδικο για να απασχοληθεί αυτός και η γυναίκα του, το έπαιρνε αυτό το βοήθημα. Εγώ που φύλαξα μια πόλη και τη βιομηχανική της περιοχή δεν πήρα ποτέ τίποτα!
Ήρθατε τότε, οι πολιτικοί, και μου μιλήσατε για ανάπτυξη της Θράκης. Υποσχεθήκατε νόμους που θα φέρνανε επενδύσεις και δουλειά στον τόπο. Και με γελάσατε, κύριε. Δώσατε άπειρα χρήματα σε ψευτοεπενδυτές για να επιχειρήσουν στον τόπο μου. Ήρθανε οι απατεώνες – φίλοι της εκάστοτε κυβέρνησης- και στήσανε εργοστάσια – φαντάσματα για να αναπτύξουνε τάχα την παραμεθόριο περιοχή. Υποσχεθήκανε εκατοντάδες θέσεις εργασίας, συμφωνήσανε μαζί σας να απασχολήσουν ντόπιους άνεργους και στην συνέχεια λειτουργούσανε με έξι – εφτά άτομα προσωπικό κι αυτούς ξένους.
Δεν ελέγξατε ποτέ αν τήρησαν τη συμφωνία οι φίλοι σας. Αντίθετα συνεχίσατε να τους χρηματοδοτείτε. Κι όταν αυτοί τα μάζεψαν κι έφυγαν αφήνοντας πίσω τους κι άλλους άνεργους, εσείς πάλι δεν κάνατε τίποτα. Δώσατε στους ανθρώπους αυτούς χρήματα, που δεν ήταν δικά σας, για να αναπτυχθεί η Θράκη. Κι εκείνοι πήγαν και επένδυσαν τα χρήματα αυτά στις γειτονικές χώρες και βοήθησαν την ανάπτυξή στη Βουλγαρία και τα Σκόπια, αφήνοντας στη Θράκη μόνο χρέη και ακάλυπτες επιταγές, βυθίζοντας μικρομάγαζα σαν το δικό μου. Κάντε μια βόλτα στη ΒΙ.ΠΕ. Κομοτηνής, δείτε τα κουφάρια των ανεκπλήρωτων υποσχέσεων, δικών σας και δικών τους και θα καταλάβετε τι λέω.
Σε μια κίνηση απελπισίας, τότε, πήρα μια στίβα ακάλυπτες επιταγές που με είχανε φορτώσει αυτοί τους οποίους είχατε χρυσοπληρώσει για να με «αναπτύξουν» και πήγα στον Εισαγγελέα της έδρας ζητώντας του βοήθεια. Μου απάντησε πως δεν μπορεί να κάνει τίποτα, επειδή οι οφειλέτες μου ήταν ανώνυμες εταιρείες και πως θα πετούσα τα λεφτά μου αν προσπαθούσα να τους πιέσω να με πληρώσουν. Είχε δίκιο ο άνθρωπος και είναι ο μόνος που μου είπε την αλήθεια. Δεν τον άκουσα. Ξόδεψα εκατομμύρια σε δικηγόρους και κλητήρες, χωρίς ποτέ να πάρω κάτι απ΄τα χρωστούμενα. Σήμερα δεν έχω χρήματα να πληρώσω ένα δικηγόρο να μου παρασταθεί στη δύσκολη στιγμή μου. Το καλύτερο απ΄όλα; Το κράτος – συνεταίρος ήθελε το μερτικό του κι απ΄τα λεφτά που δεν εισπράχτηκαν ποτέ!
Με αδικήσατε Υπουργέ μου της δικαιοσύνης. Δεν φροντίσατε όταν τους δίνατε τα χρήματα, να φτιάξετε και τους κατάλληλους νόμους ώστε με τα χρήματα αυτά να κάνουν πράξεις τις υποσχέσεις. Μου τάξανε ανάπτυξη και μου δώσανε «πέτσινες» επιταγές. Μου τάξατε επιτυχία και μου φέρατε καταστροφή.
Τον καιρό της «δόξας» μου ήμουν απ΄τους αγαπημένους σας. Ένας πετυχημένος ντόπιος επιχειρηματίας, που έδινα δουλειά σε περισσότερο κόσμο απ΄όσο οι Χρυσοεπιχορηγούμενες Α.Ε.- πελάτες μου, πρόεδρος σε τρείς συλλόγους και μέλος του Δ.Σ. άλλων έξι, αγαπητός στην τοπική κοινωνία, απ΄τους πρώτους καλεσμένους στις διάφορες εκδηλώσεις και δεξιώσεις σας. Μέχρι που μου προτείνατε να γίνω δημοτικός σύμβουλος. Πιστεύατε, τότε, πως η παρουσία μου δίπλα σας θα τόνιζε τη λάμψη σας, νομίζατε πως θα μπορούσα να επηρεάσω ψηφοφόρους προς όφελός σας. Εκεί σας γέλασα, μια φορά κι εγώ. Ποτέ δεν είπα σε κανέναν, ούτε στη γυναίκα και τα παιδιά μου, ποιόν να ψηφίσει.
Με χειροκροτούσατε όταν, για χρόνια, με δικά μου έξοδα, επάνδρωνα το πυροφυλάκιο της Νυμφαίας, τη νύχτα, αφού η Πυροσβεστική Υπηρεσία δεν είχε το απαιτούμενο προσωπικό για να το κάνει. Με βραβεύσατε, γιατί ήμουν απ΄τους πρωτεργάτες που έστησαν το παράρτημα της Ελληνικής Ομάδας Διάσωσης στη Ροδόπη. Με αποκαλούσατε ραχοκοκαλιά της οικονομίας τότε. Σήμερα, που δεν έχω να πληρώσω φυσικοθεραπευτή για τον διαλυμένο μου αυχένα, δε με θυμάται κανείς σας.
Ήμουν η καλύτερη παρέα, τότε, όπου βρισκόμουν γινόταν γλέντι.
Σήμερα, οι λίγοι φίλοι που μου απομείνανε, τις λίγες φορές που με επισκέπτονται, μου φέρνουν για δώρο τα αντικαταθλιπτικά μου, που ξέρουν πως δεν έχω τη δυνατότητα να αγοράσω. Το σπίτι μου ήταν πάντοτε γεμάτο κόσμο, τότε. Σήμερα ζω σ΄ένα καλύβι στο Δέλτα του Έβρου, ξεχορταριάζοντας αυλές, σκάβοντας μπαξέδες και ξεναγώντας τους επισκέπτες στο βάλτο για να επιβιώσω. Δεν παραπονιέμαι, πληρώνω τα λάθη μου. Πληρώνω όμως και τα δικά σας λάθη κι αυτό είναι αδικία κύριε Υπουργέ της δικαιοσύνης.
Κι εδώ ήρθατε και με βρήκατε κι εδώ με χειροκροτήσατε, γιατί ήμουν , λέει, ο ακρίτας και ο φύλακας των συνόρων. Και πάλι με γελάσατε. Λίγα χρόνια μετά, θελήσατε –στο όνομα κάποιας τάχα πράσινης ανάπτυξης και για λογαριασμό των συμφερόντων που θέλουνε να φτιάξουν bungalows στο Δέλτα– να με διώξετε κι από δω. Από ακρίτας έγινα καταπατητής απ΄τη μια μέρα στην άλλη!
Έτσι πήγε η ζωή μου, αυτή ήταν η επαφή μου με την πολιτεία και τους πολιτικούς της. Όπου ανταμώσαμε με πιάσατε κορόιδο, όποτε με ζυγώσατε ήταν για να με εκμεταλλευτείτε.
Με κοροϊδέψατε για χρόνια όταν οι δάσκαλοί μου στο σχολειό μου μαθαίνανε πως ο Τούρκος είναι ο εχθρός μου, όταν οι αξιωματικοί μου στο στρατό μου μιλάγανε για τη γενοκτονία των Ελλήνων της Μικρασίας ή με κοροϊδέψατε όταν είπατε πρόπερσι πως οι πρόγονοί μου πέθαναν λόγω συνωστισμού; Ποιο απ΄τα δύο είναι αλήθεια και ποιο ψέμα; Η γιαγιά μου πάντως που πέθανε δείχνοντας προς την Αίνο, μίλαγε για σφαγή.
Με κοροϊδέψατε όταν με κάνατε έφεδρο αξιωματικό, γιατί τάχα ήμουν καλύτερους απ΄τους άλλους. Μου πήρε χρόνια για να καταλάβω ότι απλά μου κλέψατε έξι επί πλέον μήνες απ΄τη ζωή μου και πως με θέλατε μόνο για να κάνω το άχαρο κομμάτι της δουλειάς και για να πληρώσω στο τέλος τα υλικά που είχανε χάσει οι επαγγελματίες του στρατού σας. Κανείς δε θα θυμάται σήμερα εκείνο το τρελό παιδί που το ΄87, χωρίς να του το ζητήσει κανείς, πέρασε νύχτα το ποτάμι, με το κουπί, για να δει αν οι Τούρκοι είχαν φέρει άρματα απέναντι. Κανείς, εκτός ίσως από κείνον τον συνταγματάρχη που με κοίταγε με γουρλωμένα μάτια, όταν του ΄λεγα πως στην άλλη όχθη δεν υπάρχει ψυχή.
Μα την έκφραση του προσώπου του, εγώ δε θα την ξεχάσω ποτέ. Ήταν το παράσημό μου εκείνο το βλέμμα. Κι ήταν καλύτερο απ΄οποιοδήποτε παράσημο θα μπορούσε να μου δώσει κάποιος από σας. Με κοροϊδέψατε όταν κάνατε πως δε βλέπατε τα 4 ένσημα που μου κόλλαγε ο εργοδότης μου, ενώ δούλευα 7 μέρες τη βδομάδα, 12 ώρες τη μέρα, για να μη χάσω τη δουλειά, να θρέψω τα παιδιά μου, να τα μεγαλώσω με αξιοπρέπεια, χωρίς να ζητώ ενίσχυση από γονείς και πεθερικά.
Με κοροϊδέψατε όταν μου τάξατε προκοπή κι ένα καλύτερο μέλλον αν έστηνα τη δική μου επιχείρηση και με εξαπατήσατε λέγοντάς μου πως είναι υποχρεωτικό να ασφαλιστώ, για να μου φυλάξετε τα χρήματα που πιθανόν δεν θα μπορούσα να αποταμιεύσω μόνος μου για την περίθαλψη και τα γεράματά μου. Με ξεγελάσατε όταν μου είπατε πως δεν μ΄αφήνετε να διαλέξω μόνος τον ασφαλιστικό μου φορέα, γιατί ο μόνος αξιόπιστος ήταν αυτός που διαλέξατε εσείς για λογαριασμό μου. Κι ύστερα πήρατε τα χρήματα αυτά και τα παίξατε, τα χάσατε στο τζόγο, στο χρηματιστήριο, στα δομημένα ομόλογα. Και συνεχίζετε να με κοροϊδεύετε κυνηγώντας τους απατεώνες με άσφαιρες επιτροπές και εξεταστικές του τύπου: «όσα κόμματα, τόσα πορίσματα», που δε θα στείλουν ποτέ κανένα κλέφτη στη φυλακή και το ξέρουμε όλοι.
Εγώ όμως θα πάω στη φυλακή Υπουργέ μου. Το δικαστήριο εξέδωσε απόφαση εξάμηνης φυλάκισης μου, επειδή δεν πλήρωσα τις εισφορές μου στο ΤΕΒΕ από το 2006 μέχρι το 2009. Μα η επιχείρησή μου βούλιαξε το 2003. Από τότε είμαι ανασφάλιστος. Τι μου προσέφερε όλα αυτά τα χρόνια το ΤΕΒΕ; (μπορεί εσείς να το λέτε ΟΑΕΕ, αλλά ο λαός σας το λέει ΤΕΒΕ, κύριε, και είναι η πιο σφιχτή θηλιά στο λαιμό του κάθε επαγγελματία).
Τι τους χρωστάω; Γιατί να τους πληρώσω; Τι θα μου προσφέρουν; Το ταμείο το βουλιάξατε εσείς, όχι εγώ. Όλοι πια ξέρουν πως ο μεγαλύτερος οφειλέτης προς τα ταμεία, ο χειρότερος κακοπληρωτής είναι το κράτος. Πήγε κάποιος από σας φυλακή για να πάω κι εγώ;
Γιατί να φυλακιστώ; Μήπως εγώ δεν ήθελα να είμαι ασφαλισμένος; Τα λεφτά μου έχασα. Δεν έκλεψα, δεν εξαπάτησα κανέναν. Μαζί με την επένδυσή μου έχασα και τα καλύτερα χρόνια της ζωής μου. Τόσος κόπος, τόσα όνειρα και τόσο μεράκι πήγαν χαμένα. Έχασα και την αξιοπρέπειά μου. Έγινα «αυτός που φαλίρισε», «αυτός που βάρεσε κανόνι». Επειδή είμαι φτωχός θα με φυλακίσετε; Τι θα κερδίσει το κράτος μ΄εμένα στη φυλακή; Τίποτα, αντίθετα θα επιβαρυνθεί με την διατροφή και την ιατροφαρμακευτική μου περίθαλψη.
Ποιο έγκλημα διέπραξα ώστε να χρειάζομαι σωφρονισμό; Κανένα και το ξέρετε. Ποιος κινδυνεύει από μένα και μου πρέπει εγκλεισμός; Κανείς και το γνωρίζετε. Με κλείνετε μέσα, για να εκβιάσετε εμένα και μέσα από μένα τους δικούς μου ανθρώπους, να σφιχτούν, να βρουν λεφτά, να πληρώσουν για να με βγάλουν. Για να μπορέσετε να συντηρήσετε την απάτη που εσείς λέτε ΟΑΕΕ κι εγώ ΤΕΒΕ, με τους εκατονταπλάσιους απ΄όσους χρειάζεται υπαλλήλους και τις μισές παροχές σε σχέση με τις εισφορές, από οποιαδήποτε ιδιωτική ασφαλιστική εταιρεία.
Για να΄χετε κάπου να διορίζετε τους δικούς σας ανθρώπους, να μαζεύετε τους ψήφους.
Όμως όχι κύριε. Τούτη τη φορά δεν πιάνομαι κορόιδο. Ούτε εγώ ούτε οι δικοί μου έχουμε τα χρήματα, αλλά και να τα΄χα δεν τα΄δινα. Χίλιες φορές κρατούμενος, παρά ξανά κορόιδο. Το χρέος προς την πατρίδα μου το΄καμα. Το χρέος προς το κράτος, την πολιτεία σας –που καμιά σχέση δεν έχει με την πατρίδα μου έτσι πως την καταντήσατε– θα το πληρώσω στο κελί. Δεκάρα δε σας δίνω, γιατί δεν την αξίζετε, γιατί δε δουλέψατε για να την δικαιούστε.
Αλλάξατε πολλοί Υπουργοί δικαιοσύνης όλα αυτά τα χρόνια. Κανείς δεν είχε την τιμιότητα να πει: «αυτός ο νόμος που φυλακίζει νοικοκύρηδες γιατί φτωχύνανε, είναι άδικος, τον καταργώ». Μα αυτή η ανοησία πρέπει επιτέλους να σταματήσει. Ξέρετε Υπουργέ μου ότι σήμερα στη χώρα μας χρειάζεται κανείς περισσότερα χρήματα για να κλείσει μια επιχείρηση από όσα για να την ανοίξει; Ξέρετε άραγε πόσες εκατοντάδες χιλιάδων πολιτών είναι επιχειρηματίες μόνο στα χαρτιά και ψάχνουν μεροκάματο για να΄χουνε να φάνε; Επιχειρηματίες φαντάσματα, φορτωμένοι με νεκρές επιχειρήσεις που το μόνο που προσφέρουν πια είναι ποσοστιαίες μονάδες σε κάποιες κάλπικες στατιστικές. Σας βολεύει να λέτε πως είμαστε χώρα αυτοαπασχολούμενων;
Άνθρωποι σαν και μένα, σήμερα, δεν προσφέρουν τίποτα στην κοινωνία. Όχι γιατί δε θέλουν, αλλά γιατί δεν τους αφήνει το πτώμα που κουβαλούν στη ράχη τους. Γιατί δεν απλοποιείτε τα πράματα; Ίσως αν απαλλαγούμε απ΄το νεκρό βάρος να μπορέσουμε να προσφέρουμε κάτι στο σύνολο. Χρεοκοπημένοι είμαστε, όχι πεθαμένοι. Γιατί μας στερείτε το δικαίωμα της δεύτερης προσπάθειας; Εσείς αν δεν εκλεγείτε με την πρώτη, δε θα ξαναβάλετε υποψηφιότητα την επόμενη τετραετία; Αν δεν πάει καλά το εκλογικό σας ποσοστό, θα πάτε στη φυλακή;
Όλα αυτά βέβαια ισχύουν για μας τους μικρούς. Οι άλλοι οι μεγάλοι, οι φίλοι και σπόνσορες, όσες φορές χρεοκοπούν, άλλες τόσες επιδοτούνται. Κι αυτοί που πήραν τις επιδοτήσεις κι έφυγαν συνεχίζουν τη ζωή τους στη βίλλα τους στην Κούβα ή πάνε και ρίχνουν τη θαλαμηγό τους πάνω στις ξέρες του Αιγαίου. Εγώ ο εχθρός της έννομης τάξης πάω στη φυλακή, επειδή δεν είχα να πληρώσω για την ασφάλειά μου, για το γιατρό του παιδιού μου. Δικαιοσύνη Υπουργέ μου!
Αλλάξανε πολλοί λειτουργοί της Δικαιοσύνης όλον αυτόν τον καιρό. Κανείς δεν είχε τα κότσια να πει: «αυτός ο νόμος που κλείνει σπίτια είναι άτιμος. Δεν τον εφαρμόζω». Και πώς να το κάνετε; Κάτι τέτοιοι νόμοι είναι που γεμίζουν τα δικαστήρια με κατηγορούμενους, που δίνουν δουλειά στους συναδέλφους σας δικηγόρους. Κι αυτής της κυρίας με την παλάντζα, που χετε πάνω απ΄τα κεφάλια σας, δεν της βάλατε το πανί για να μη βλέπει ποιόν δικάζει, το βάλατε για να μη βλέπει ο κόσμος πως της τα΄χετε βγάλει τα μάτια από τη ρίζα. Και μάλλον την κουφάνατε κι όλας. Αλλιώς, δεν μπορεί, κάτι θ΄άκουγε απ΄το κλάμα ενός ολόκληρου λαού.
Ερήμην με δικάσανε, Υπουργέ μου. Δεν με ειδοποιήσανε να πάω στο δικαστήριο. Ίσως για να μην ακούσουνε αυτά που σου γράφω σήμερα. Δεν είναι που δε με βρήκανε, ξέρανε που μένω όταν ήταν να μου κοινοποιήσουν την απόφαση. Αυτή είναι η δικαιοσύνη, αυτή η διαφάνεια κι αυτά τα ανθρώπινα δικαιώματα που υπηρετείτε. Με κοροϊδέψατε όταν μου μιλήσατε για αλλαγή, με εξαπατήσατε όταν μου υποσχεθήκατε επανίδρυση του κράτους. Τίποτα δεν αλλάξατε, τίποτα δεν επανιδρύσατε. Ψέματα μου είπατε. Εκτός τόπου και χρόνου είσαστε όλοι σας. Έχετε χάσει κάθε επαφή με την πραγματικότητα και το λαό σας.
Μετατρέψατε το κοινοβούλιο σε μια εισπρακτική Α.Ε. που το μόνο που κάνει είναι να ψάχνει τρόπους και να ψηφίζει νόμους για να πάρει όσο γίνεται περισσότερα χρήματα απ΄τον πολίτη. Οι πολίτες σας αποκαλούν κλέφτες εκεί έξω αλλά μάλλον δεν το ακούτε ή αν το ακούτε δεν φαίνεται να σας απασχολεί. Οι πολίτες δε νοιάζονται αν τα χρήματα που πήρατε ήταν μίζα ή προεκλογική χορηγία. Πως θα διαπραγματευτεί μετεκλογικά ο Υπουργός με τον επιχειρηματία που του ΄δωσε χρήματα προεκλογικά για να γίνει Υπουργός; Ίσως στη δικαιοσύνη να περνούν τέτοια τερτίπια και η διαφορετική ονοματοδότηση του «δώρου» να αθωώνει. Η κοινή γνώμη όμως δεν γελιέται πια. Για τον απλό πολίτη τα πράματα είναι απλά: ή πήρες χρήματα ή δεν πήρες.
Ο κόσμος εδώ έξω έχει σχεδόν πειστεί ότι η μεγαλύτερη περιπέτεια της δημοκρατίας στην Ελλάδα δεν ήταν η χούντα αλλά η μεταπολίτευση. Το δίλλημα πλέον δεν είναι αν θα κυβερνήσει το ένα κόμμα ή το άλλο αλλά αν αυτός που θα μας απαλλάξει από σας θα είναι λοχίας, λόγιος ή επιχειρηματίας. Κι αυτό είναι ντροπή για κάθε δημοκράτη και για κάθε Έλληνα. Ξεφτιλίσατε τη δημοκρατία μέσα στο ναό της, το κοινοβούλιο. Ποιος μπορεί να μου εξηγήσει πως γίνεται σ΄ένα κοινοβούλιο που θέλει να λέγεται δημοκρατικό, να υπάρχουν κομματικές γραμμές; Γιατί ο δημοκρατικά εκλεγμένος βουλευτής πρέπει να ψηφίσει ενάντια στη θέληση των ψηφοφόρων του και της περιοχής που τον εξέλεξε για να προασπίσει τα συμφέροντά της και γιατί αν δεν το κάνει ο αρχηγός τον διώχνει από το κόμμα; Δεν αντιπροσωπεύει εμένα εκεί; Για να στηρίζει τον αρχηγό του τον έστειλα;
Είναι δημοκρατικό να διορίζει ο αρχηγός υπουργούς που δεν έχουν εκλεγεί απ΄το λαό; Αν είναι τι τους θέλουμε τους βουλευτές; Μόνο για να τους πληρώνουμε; Ας ψηφίζουμε έναν αρχηγό, να διαλέγει ποιους θέλει για υπουργούς, να κάνει τα κουμάντα του όπως καταλαβαίνει. Βλέπετε; Μόνοι σας απαξιωθήκατε. Εσείς κάνατε τον κόσμο να πιστέψει πως δεν σας χρειαζόμαστε, πως ο βουλευτής το μόνο που κάνει είναι θεατρινίστικα ξεσπάσματα, άσκοποι λόγοι γεμάτοι βερμπαλισμούς και επίδειξη ρητορικής δεινότητας και στο πηλίκον ουδέν!
Γιατί η υπουργός παιδείας στέλνει το παιδί της σ ένα σχολειό (ΙΒ θαρρώ το λένε) από το οποίο δεν μπορεί να μπεί παρά μόνο σε πανεπιστήμια του εξωτερικού; Δεν της κάνουν τα Ελληνικά; Υπουργός παιδείας είναι, ας τα κάνει καλύτερα. Εμένα όταν οι κόρες μου παίρνανε το πτυχίο τους από τα ΙΕΚ καμάρωνα Και συγχρόνως έκλαιγα που δεν είχα τα λεφτά να τις στείλω κάπου ψηλότερα.
Έτσι όπως κλαίω και σήμερα, στη σκέψη πως το 3,5 χρονών παληκαράκι μου (ένα δώρο που μου΄στειλε ο Θεός στα 47 μου, τότε, να γλυκάνει τη δυστυχία μου, να διώξει απ΄το χέρι μου το όπλο που μέρα με τη μέρα ζύγωνα πιο κοντά στο κεφάλι μου, να μου ξαναδώσει δύναμη και θέληση για ζωή) που είναι κολλημένο πάνω μου σα βδέλλα, θα πρέπει να ζήσει μακρυά μου όσο καιρό θα είμαι κρατούμενος. Για μένα, βλέπετε, δεν είναι τίτλος τιμής να μεγαλώνει το παιδί μου χωρίς πατέρα.
Σήμερα θα τις έστελνα κι εγώ έξω γιατί θα θεωρούσα ντροπή να μάθουν τα παιδιά μου γράμματα στο εκπαιδευτικό σύστημα που έδιωξε τη Χαρά Νικοπούλου απ΄το Μεγάλο Δέρειο.
Αυτά κι άλλα πολλά τέτοια κουβεντιάζει ο λαός σας σήμερα, Υπουργέ μου. Αυτά ρωτάει κι απαντήσεις δεν παίρνει. Δεν ήταν αναρχικοί, ούτε αντιεξουσιαστές που φωνάζανε τις προάλλες να καεί η βουλή. Άνθρωποι σαν εμένα ήτανε και σαν το συχωρεμένο τον πατέρα μου. Άνθρωποι που πιθανόν να μην έχουν ξαναπάει σε συλλαλητήριο ποτέ τους. Και το «να καεί» δεν ήταν μίσος ούτε κακία. Η τελευταία, η απελπισμένη λύση είναι. Όταν δεν αποδίδει κανένα άλλο μέσο, βάζεις φωτιά στο χωράφι για να ξεφορτωθείς τα ζιζάνια. Αυτό σας φώναξε ο κόσμος. Μα ούτε κι αυτό τ΄ακούσατε. Τίποτα δεν ακούτε πια.
Αμπαρωμένοι σ΄ένα δικό σας κόσμο, πολύ μακριά απ΄το δικό μου κι ακόμη μακρύτερα απ΄τον πραγματικό, θωρακισμένοι, κυκλωμένοι από σωματοφύλακες μη σας πειράξει κανείς, από μυαλοφύλακες μη τυχόν κι αλλάξει η σκέψη σας, από ψυχοφύλακες, μήπως αγγίξει κανείς την ψυχή σας και ξεφύγει κάποιο ίχνος ανθρωπιάς, από διορισμένους κόλακες που σας γλύφουν λέγοντας πως ότι κάνετε είναι σωστό και φροντίζουν να μη δείτε ποτέ την πραγματικότητα, απόμακροι κι απρόσιτοι, άτολμοι και άβουλοι εκτελεστές των εντολών που σας δίνουν ξένοι, πειθήνια όργανα μιας θολής παγκόσμιας διακυβέρνησης, στην οποία κάποιοι λίγοι από σας θα είναι κάτι λίγο κι υπόλοιποι, μαζί με μας, απολύτως τίποτα.
Τέλειωσε η εποχή σας κύριε. Μόνοι σας την τελειώσατε. Δεν θα΄χει πιά λαοθάλασσες στις συγκεντρώσεις σας. Ούτε οι «βολεμένοι» θα΄ρχονται πια από φόβο μη τους πάρει κι αυτούς η μπάλα. Ήδη άρχισαν να σας «κράζουν» στο δρόμο. Ο λαός ψάχνει να βρει αλλού τη σωτηρία. Δεν πιστεύουμε πως θα δώσουν τη λύση οι ξενόφερτοι σωτήρες, όσα δανεικά κι αν φέρουν, ούτε οι ξενοσπουδαγμένοι μας πολιτικοί που τά ΄μαθαν όλα εκεί έξω, εκτός απ΄το πώς σκέφτεται και αντιδρά ο λαός που ήρθανε να κυβερνήσουν. Ούτε και στους παλιότερους έχουμε εμπιστοσύνη. Επί 36 χρόνια οι ίδιοι άνθρωποι μας πήγαν απ΄το κακό στο χειρότερο, εξαφάνισαν τον όποιο πλούτο παρήγαγε η χώρα. Τι άλλαξε σήμερα και θα μας πάνε στο καλύτερο;
Και ούτε το: «δεν είμαστε όλοι ίδιοι» περνάει πιά. Αν υπάρχουν καλοί και κακοί στο κοινοβούλιο, τότε τα πράματα είναι απλά. Αν οι καλοί είστε περισσότεροι διώξτε τους κακούς. Αν πάλι είναι οι κακοί περισσότεροι ας σηκωθούν να φύγουν οι καλοί, να ξέρουμε τι μας γίνεται. Μα ούτε το ΄να θα γίνει ούτε τ΄άλλο. Η καρέκλα έχει κόλλα, έτσι δεν είναι; Ή μήπως είναι μέλι;
Έτσι είναι και το ξέρω, κύριε. Και, αντίθετα από σας, τις αποφάσεις μου τις έχω πάρει. Την ερχόμενη βδομάδα θα πάω στον κ. εισαγγελέα της Κομοτηνής για να εκτελέσει την ποινή που μου επέβαλε. Με το κεφάλι ψηλά θα πάω, να πληρώσω για τα λάθη μου, το μεγαλύτερο απ΄τα οποία είναι που πίστεψα σε σας και το νόμο σας και σας άφησα να με ξεγελάσετε τόσες φορές.
Κι αφού ξεχρεώσω ότι χρωστώ στην πολιτεία σας, θα περάσω στην απέναντι πλευρά του ποταμιού, να ζητήσω απ΄τους γειτόνους να με αφήσουν να στήσω εκεί το καλύβι μου. Είναι φιλόξενοι άνθρωποι, δε φαντάζομαι να μου αρνηθούν. Από κει και πέρα, όταν η χώρα που ζώ με πληγώνει, θα πονάει λιγότερο γιατί δεν θα είναι η πατρίδα μου. Δεν φεύγω χωρίς να πληρώσω το λογαριασμό, δεν με λένε Χριστοφοράκο και θέλω τα παιδιά μου να συνεχίσουν να φέρουν το όνομά μου με περηφάνια.
Θα φύγω για να ζήσει ο γιός μου μακριά από σας, μη μάθει πως φερθήκατε στον πατέρα του και γίνει αντιεξουσιαστής για να σας χτυπήσει. Γιατί εξουσία εξασκείτε όχι διακυβέρνηση. Γιατί εξουσιάζετε, δεν διοικείτε. Γιατί η εξουσία είναι βία και βία θα φέρει.
Δεν έγραψα για να ζητήσω χάρη, δε σας την κάνω τέτοια χάρη. Δε θέλω κάποιο ρουσφέτι, θέλησα να μιλήσω στον υπουργό της δικαιοσύνης, για τις αδικίες που, χρόνια τώρα, βασανίζουν τον τόπο μου και τους ανθρώπους του. Δεν έγραψα την ιστορία της ζωής μου, την ιστορία του Θρακιώτη μικρομεσαίου της γενιάς μου σας αφηγήθηκα και την ιστορία του πολιτικού της γενιάς σας έτσι όπως την είδαμε εμείς.Θέλησα να μοιραστώ την πίκρα μου με τον Υπουργό, γιατί είμαι σίγουρος πια πως τα βογγητά του λαού δεν φτάνουν στα υπουργεία και αυτό είναι αδικία κύριε Υπουργέ της δικαιοσύνης.
Γιώργος Κ. Αποστολόπουλος
——————————————————————————–
“ΜΟΝΟ ΜΙΑ ΕΡΩΤΗΣΗ ΣΤΟΝ ΠΑΤΕΡΑ ΠΟΥ ΘΕΛΟΥΝ ΝΑ ΚΛΕΙΣΟΥΝΕ ΦΥΛΑΚΗ ΤΑ ΛΑΜΟΓΙΑ…..ΠΙΑ ΜΕΡΑ ΚΑΙ ΣΕ ΠΙΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΕΙΝΑΙ Η ΔΙΚΗ.
ΘΑ ΚΟΙΤΑΞΕΙ ΠΟΛΛΟΥΣ ΣΤΑ ΜΑΤΙΑ ΑΥΤΟΣ Ο ΔΙΚΑΣΤΗΣ ΠΡΙΝ ΠΑΡΕΙ ΤΗΝ ΑΠΟΦΑΣΗ ΝΑ ΣΕ ΣΤΕΙΛΕΙ ΣΤΗΝ ΦΥΛΑΚΗ ….”
ΑΝΑΓΝΩΣΤΗΣ
αναρτήθηκε στο http://troktiko.blogspot.com/2010/06/blog-post_4559.html
Finis Grecia!
Γέροντα, ακούγεται όλο και συχνότερα το επιχείρημα ότι λόγω της δυσκολίας της ελληνικής γλώσσης, οι μαθητές αφιερώνουν πολύ χρόνο και κόπο για την εκμάθησί της, ενώ θα μπορούσαν να διδάσκωνται τα αγγλικά και άλλες επίκαιρες γνώσεις πιο χρήσιμες για την επιβίωσί τους στην εποχή μας.
– Εάν αρνηθούμε και καταργήσουμε την ελληνική γλώσσα, κόβουμε κάθε γέφυρα με το παρελθόν μας. Αποσπώμεθα από τις ρίζες μας. Μετά από μερικές δεκαετίες θα εμφανιζώμεθα ως ένας λαός νομάδων, που απέκτησε κρατική υπόστασι και εθνική οντότητα το σωτήριον έτος 1976! Ιστορία τριών χιλιάδων χρόνων ελληνισμού, κλασσικού και βυζαντινού, χριστιανικού, διαγράφεται με μία μονοκονδυλιά. Φαντάσου την κοινωνία μας μετά από 20 και 30 χρόνια, που τα παιδιά τα σημερινά θα είναι τότε η ιθύνουσα τάξις της κοινωνίας. Δεν θα μπορούν να διαβάσουν ούτε Παπαρρηγόπουλο.
Όλη η γραμματεία η μέχρι σήμερον γραφείσα, θα είναι για πολτοποίησι. Αι, τί μεγαλύτερη εθνική συμφορά μπορεί να γίνη απ’ αυτό; Η Μικρασιατική; Είναι μικρή μπροστά σ’ αυτό. Η Κυπριακή; Είναι μικρή επίσης. Το ότι μετά από δύο-τρεις γενεές θα εμφανιζώμεθα τελείως αποκομμένοι από το παρελθόν μας. το παρελθόν μας θα είναι ένα ερμητικά κλεισμένο ντουλάπι, το οποίο κανείς δεν θα μπορή ν’ ανοίξη και να πλησίαση. μία γραμματεία τριών χιλιάδων ετών θα είναι απρόσιτη. Αυτό είναι ασύλληπτα χειρότερο!
Μας πήραν την Μικρά Ασία. Εθνική τραγωδία! Ο ελληνισμός όμως, δόξα τω Θεώ, έμεινε. Θα έλεγα ότι και μεγαλούργησε το 1940-41. Καταλήφθηκε ένα μέρος της Κύπρου. Πονάμε βαθύτατα. Μας πνίγει η αδικία. Δεν χάθηκε όμως ο ελληνισμός. Ο ελληνισμός τείνει να χαθή μ’ αυτά που κάνουμε τώρα. Σ’ αυτή την χοάνη, που λέγεται Ε.Ε., σ’ αυτή την πανσπερμία των εθνών, μετά από λίγο θα μας αφομοιώσουν τελείως. Μετά από λίγο θα καθιερώσουν φωνητική ορθογραφία. Και το επόμενο βήμα θα είναι το λατινικό αλφάβητο. Οπότε, όπως έλεγαν και στο Ζάλογγο, θα ισχύση το «έχετε γεια βρυσούλες, λόγγοι, βουνά, ραχούλες». Finis Grecia!
Από το βιβλίο του μακαριστού αρχιμανδρίτου Επιφανίου Θεοδωροπούλου
Χριστώ τω Θεώ παραθώμεθα, έκδ. Ι. Ησυχ. Κεχαριτωμένης Τροιζήνος, 2003, σ. 149-150.
_______
Μόνον Θεωρητικὴ ἢ καὶ Πρακτικὴ πρέπει νὰ εἶναι
ἡ Ἀντιμετώπιση τοῦ Οἰκουμενισμοῦ;
Δι’ εὐχῶν σας, ἐπιθυμοῦμε νὰ θέσουμε ὑπόψιν σας ὡς Ἱεράρχου καὶ Ποιμενάρχου τοὺς κατωτέρω προβληματισμούς μας. Σᾶς ἀπευθύνουμε δὲ τὴν ἐπιστολή μας αὐτὴ δημοσίως καὶ δημοσίως ἀναμένουμε τὴν ἀπάντησή σας, διότι ἡ συζήτηση γιὰ τὰ θέματα τῆς Ὀρθοδόξου Πίστεως καὶ τῆς Ἐκκλησίας μας ἐκτιμοῦμε –καθὼς μάλιστα τὰ πράγματα ἔχουν φτάσει σὲ ὁριακὸ σημεῖο– ὅτι πρέπει νὰ διεξάγεται δημοσίως.
Σήμερα βιώνουμε τὸ ἑξῆς περίεργο φαινόμενο στὴν Ἐκκλησία μας: ἐνῶ ἡ Ἱ. Σύνοδος, οἱ Μητροπόλεις, οἱ πνευματικοὶ Πατέρες ἐνημερώνουν τοὺς πιστοὺς γιὰ πολλὰ ἐκκλησιαστικὰ θέματα μέσω τῶν Μ.Μ.Ε, ὅμως, μερικὰ κρίσιμα καὶ θεμελιακὰ ζητήματα Πίστεως, τὰ ὁποῖα στὴν ἐποχὴ τῶν Ἁγίων Πατέρων θὰ ἀποτελοῦσαν τὸ πρῶτο καὶ κύριο θέμα συζητήσεως, οἱ σύγχρονοι Πατέρες τὰ θεωροῦν «ταμπού», τηροῦν σιωπὴ καὶ τὰ ἀποφεύγουν, παρόλο ποὺ παρακαλοῦνται καὶ προκαλοῦνται νὰ πάρουν θέση οὐσιαστική. Ἕνα τέτοιο ζήτημα, εἶναι τὸ θέμα τῆς αἱρέσεως τοῦ Οἰκουμενισμοῦ, ὅπως χαρακτηρίζεται ἀπὸ πολλοὺς ἐγκρίτους θεολόγους καὶ πνευματικοὺς Πατέρες. Εἶναι γνωστὸ δέ, ὅτι ὁ νεοανακηρυχθεὶς Ἅγιος Ἰουστῖνος Πόποβιτς χαρακτήρισε τὸν Οἰκουμενισμό, ὄχι ἁπλῶς αἵρεση, ἀλλὰ παναίρεση.
Βέβαια, θεωρητικά, πολλοὶ Ἐπίσκοποι μιλοῦν γιὰ Οἰκουμενισμό, γιὰ οἰκουμενιστὲς καὶ ἀντι-οἰκουμενιστές. Ἀλλὰ μέχρι ἐκεῖ. Καὶ ἀπὸ τὴ στιγμὴ ποὺ οἱ θεσμικοὶ φορεῖς τῆς ἐπίσημης Ἐκκλησίας ἀποφεύγουν νὰ βάλουν «τὸν δάχτυλον ἐπὶ τὸν τύπον τῶν ἥλων» καὶ νὰ ἐξετάσουν Συνοδικὰ τὴν αἵρεση τοῦ Οἰκουμενισμοῦ, διάφορες ὁμάδες πιστῶν διατυπώνουν τὴν ἀγωνία τους σύμφωνα μὲ τὶς προϋποθέσεις τους, ἐπιτυγχάνοντας ἢ ἀποτυγχάνοντας νὰ ἐκφράσουν τὶς πατερικὲς θέσεις στὸ θέμα. Ὡς ἐκ τούτου, ὑπάρχουν ἀνησυχητικὰ σημάδια ὅτι βαδίζουμε σὲ μία ἀντιπαράθεση καὶ ἀναμέτρηση τοῦ τύπου «εἰκονολάτρες» καὶ «εἰκονομάχοι», «ἡσυχαστὲς» καὶ «ἀντι-ἡσυχαστές», «κολλυβάδες»/νέο-ἡσυχαστὲς καὶ ἀντι-κολλυβάδες.
Ἔχοντας διαπιστώσει τὰ ἀνωτέρω, ἀποφασίσαμε νὰ σᾶς ἀπευθύνουμε τὴν ἐπιστολὴ αὐτὴ μὲ ἀφορμὴ μία ὁμιλία σας, ποὺ ξαναδιαβάσαμε πρόσφατα καὶ εἶχε πραγματοποιηθεῖ τὸ 2004 στὴ Θεσσαλονίκη, σὲ Διορθόδοξο Θεολογικὸ Συνέδριο μὲ θέμα: «Οἰκουμενισμός. Γένεση, Προσδοκίες, Διαψεύσεις» . Στὴν ὁμιλία ἐκείνη, ὅπως καὶ σὲ ἄλλα ἔργα σας, ἐκτίθενται καὶ ἀναλύονται θεολογικὰ κάποιες πτυχὲς τοῦ Οἰκουμενισμοῦ, ἀποφεύγετε ὅμως νὰ δώσετε ἔμφαση καὶ νὰ τονίσετε ὅτι πρόκειται γιὰ μολυσματικὴ αἵρεση, ὅπως ἐπίσης, ἀποφεύγετε ἐπιμελῶς νὰ κατονομάσετε τοὺς ὀπαδούς του καὶ τοὺς ἐκφραστές του, νὰ προτείνετε τὰ ποιμαντικὰ μέτρα ἀντιμετωπίσεώς του καὶ καταδίκης του, ὅπερ καὶ εἶναι τὸ ζητούμενο. Διαβάζουμε στὴν ὁμιλία σας ἐκείνη:
«Γύρω ἀπὸ τὸ θέμα αὐτὸ ὑπάρχουν μερικὲς θεωρίες ποὺ χαρακτηρίζουν τὸ τί εἶναι Οἰκουμενισμός, ὅπως εἶναι … ἡ “θεωρία τῶν κλάδων”, ἡ “βαπτισματικὴ θεολογία”, ἡ θεωρία τῆς “περιεκτικότητας”, ὁ …“διαχριστιανικὸς δογματικὸς συγκρητισμὸς” καὶ ἐπίσης εἶναι καὶ ὁ λεγόμενος “διαθρησκευτικὸς συγκρητισμός».
»Εἶναι φανερὸ ὅτι μὲ τέτοιες θεωρίες ἐπιδιώκεται ἡ δημιουργία μιᾶς Οἰκουμενιστικῆς Ἐκκλησίας καὶ στὴ πραγματικότητα ἐκφράζεται ἕνας δογματικὸς μινιμαλισμὸς καὶ μία σχετικοποίηση τῆς Ὀρθοδόξου Πίστεως καὶ βέβαια ἀναιρεῖται ἡ ἀποκαλυπτικὴ ἀλήθεια τοῦ Χριστοῦ, ποὺ παραμένει στὴν Ὀρθοδόξη Ἐκκλησία καὶ ποὺ εἶναι τὸ ἀληθινὸ Σῶμα τοῦ Χριστοῦ καὶ Κοινωνία Θεώσεως.
»Στὴ συνέχεια… θὰ ἤθελα νὰ παρουσιάσω ἕνα σοβαρὸ σημεῖο, ἤτοι, πῶς βιώνεται χωρὶς νὰ γίνεται ἀντιληπτὸ ἀπὸ τοὺς πολλοὺς στὴν πράξη ὁ Οἰκουμενισμός, μέσα στὴν Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία μὲ μία ἑνιαία θεολογία, κατ’ ἀρχάς, καὶ μὲ μία ἑνιαία ἀσκητική, ἔπειτα, ποὺ στὴ βάση της δὲν εἶναι ὀρθόδοξη, ἡσυχαστική, πατερικὴ ἀλλὰ σχολαστική, νοησιαρχικὴ καὶ ἠθικιστική…
»Ὅταν κάνω λόγο γιὰ Οἰκουμενισμὸ στὴ θεολογία ἐννοῶ ὅτι συγχέονται οἱ δύο αὐτὲς θεολογίες, ἤτοι ἡ Ὀρθόδοξη θεολογία καὶ ἡ ἑτερόδοξη θεολογία, ἀπὸ τὴν ἄποψη ὅτι προϋποθέτουν τὴν ἴδια μεθοδολογία, ἔχουν τὴν ἴδια προοπτικὴ καὶ τὶς ἴδιες ἀρχὲς καὶ διαφέρουν μόνο ὡς πρὸς τὶς παραπομπὲς ποὺ χρησιμοποιοῦνται στὰ θεολογικὰ ἔργα. (…) ἑρμηνεύονται τὰ κείμενα τῶν Ἁγίων Πατέρων μέσα ἀπὸ τὶς ἀναλύσεις τῶν …παπικῶν καὶ προτεσταντῶν καὶ ἀγνοοῦνται τὰ ἑρμηνευτικὰ κριτήρια ποὺ ἔχει ἡ ὀρθόδοξη παράδοση τῆς Ἐκκλησίας μας».
Εἶναι φανερό, Σεβασμιώτατε, ὅτι στὴν ὁμιλία αὐτὴ δίνετε στοιχεῖα γιὰ τὶς αἱρετικὲς θεωρίες ποὺ οἱ Οἰκουμενιστὲς προβάλλουν καὶ προπαγανδίζουν, ζωγραφίζετε μὲ ἐνάργεια τὸ κακὸ ποὺ κάνουν στὸ σῶμα τῆς Ἐκκλησίας, ἀλλὰ δὲν τοὺς κατονομάζετε, ὥστε νὰ τοὺς γνωρίσουν οἱ πιστοί. Χρησιμοποιεῖτε ἀορίστως γιὰ τοὺς διακινοῦντας τὶς αἱρετικὲς αὐτὲς θεωρίες τὶς φράσεις «Μερικοὶ θεολόγοι ἑρμηνεύουν…, Ἄλλοι θεολόγοι μεταφέρουν στὴν Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία…».
Ἐρωτήματα: α) Αὐτοὶ οἱ ὀρθόδοξοι θεολόγοι-ἱερωμένοι εἶναι φορεῖς αἱρέσεως ἢ ἐλεύθεροι διανοητὲς ποὺ ἐκφράζουν τὶς ἰδέες τους; Κι ἂν ἰσχύει τὸ πρῶτο, ποιοί εἶναι αὐτοὶ οἱ «ὀρθόδοξοι» θεολόγοι, δὲν ἔχουν ὄνομα; Εἶναι λαϊκοὶ θεολόγοι ἢ καὶ Ἐπίσκοποι ἢ καὶ Πατριάρχες; Εἶναι δυνατὸν νὰ ἰσχυρισθοῦμε ὅτι δὲν ἔχουμε ὑπαρκτὰ πρόσωπα αἱρετικῶν ποὺ διακινοῦν τὴν αἵρεση τοῦ Οἰκουμενισμοῦ; Μήπως, δηλαδή, συμβαίνει τὸ πρωτοφανὲς στὴν ἐκκλησιαστικὴ ἱστορία: νὰ ὑπάρχει αἵρεση χωρὶς αἱρετικοὺς ποὺ τὴν προπαγανδίζουν ἢ τὴν διδάσκουν δολίως καὶ ἱεροκρυφίως ἤ, τελευταῖα, καὶ ἐμφανῶς;
β) Οἱ Πατέρες τῆς Ἐκκλησίας, ὅταν κάποιοι εἰσήγαγαν καινοτομίες στὴν Ἐκκλησία, ἐφοβοῦντο νὰ τοὺς κατονομάσουν; Πρόσεχαν νὰ μὴ χαλάσουν τὶς καλὲς κοινωνικὲς σχέσεις μαζί τους; Σύμφωνα μὲ δικές σας διαπιστώσεις, χρόνια τώρα ὁ Οἰκουμενισμὸς «βιώνεται» (ἀπὸ τοὺς πιστοὺς) «μέσα στὴν Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία» «χωρὶς νὰ γίνεται ἀντιληπτὸ ἀπὸ τοὺς πολλοὺς στὴν πράξη». Ὡς ἐκ τούτου προκαλεῖ σύγχυση καὶ μεγάλη φθορά. Σὲ τέτοιες περιπτώσεις οἱ Ἅγιοι Πατέρες τί ἔκαναν; Ἄφηναν στὴν «ἀνωνυμία» καὶ στὸ ἀπυρόβλητο τοὺς αἱρετικούς; Δὲν τοὺς κατονόμαζαν; Δὲν προέτρεπαν νὰ γίνονται γνωστὰ τὰ ὀνόματά τους, ὥστε νὰ τοὺς γνωρίζουν οἱ πιστοὶ καὶ νὰ προφυλάσσονται;
Ἐπίσης, ἔχετε διαπιστώσει, Σεβασμιώτατε, καὶ τὸ καταθέτετε στὴν ὁμιλία σας, ὅτι σήμερα ὁ Οἰκουμενισμὸς «βιώνεται χωρὶς νὰ γίνεται ἀντιληπτὸ ἀπὸ τοὺς πολλοὺς στὴν πράξη» . Τοῦτο, ἐμεῖς, τὸ ἑρμηνεύουμε ὡς ἑξῆς: ἐπειδὴ ἡ αἵρεση τοῦ Οἰκουμενισμοῦ δὲν ἔχει ἐλεγχθεῖ, καταγγελθεῖ καὶ καταδικαστεῖ ἀπὸ τοὺς Ἐπισκόπους καὶ τὴν Ἱ. Σύνοδο, ἀλλὰ ἁπλῶς γίνονται μόνον κάποιες ἀναφορὲς γι’ αὐτὸν στὸ θεολογικὸ-θεωρητικὸ ἐπίπεδο, ἀκριβῶς γι’ αὐτό, ἔχει διεισδύσει στὴν ὀρθόδοξη θεολογία καὶ ζωή, σχεδὸν ἀνενόχλητος, ὁ οἰκουμενιστικὸς ἰός, «βιώνεται…ἀπὸ πολλούς» ὀρθοδόξους, ἔχει προκαλέσει σύγχυση ἀκόμα καὶ στοὺς θεσμικοὺς φορεῖς τῆς Ἐκκλησίας, ὥστε, ἂν καὶ ὁμολογοῦν ὅτι ὑπάρχει αἵρεση, δὲν τὴν προσδιορίζουν ἐπακριβῶς, οὔτε τὴν καταδικάζουν, ἂν μή τι ἄλλο, φοβούμενοι τοὺς ὑψηλὰ ἱσταμένους προστάτες της. Ἡ διείσδυση καὶ βίωση μιᾶς αἱρέσεως, τί ἄλλο δημιουργεῖ, ὅμως, ἀπὸ αἱρετικούς;
Στὴ συνέχεια μᾶς ὁμιλεῖτε καὶ γιὰ τὸν ἐπηρεασμὸ ποὺ ἔχει ἐπιφέρει ὁ Οἰκουμενισμὸς σὲ ἕνα ἄλλο πεδίο, αὐτὸ τῆς ὀρθόδοξης ἄσκησης, στὴν πρακτικὴ μορφή της. Παρατηροῦμε, λέτε, ὅτι «μεταφέρεται στὴν παράδοσή μας ἕνας …ἠθικιστικὸς καὶ ἀκτιβιστικὸς μοναχισμὸς μὲ τὴν παραθεώρηση καὶ περιφρόνηση τοῦ ἡσυχαστικοῦ πνεύματος τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας. Αὐτὸ συνιστᾶ ἕναν Οἰκουμενισμὸ στὴν ἄσκηση, μία ἐκκοσμίκευση τῆς …Ἐκκλησίας».
Παρὰ αὐτές τὶς διαπιστώσεις, ὅμως, καμιὰ πρακτικὴ Πατερικὴ ἀντίρροπη μέριμνα δὲν ἔχει ληφθεῖ. Ἂς δοῦμε, ὅμως, καὶ τὴν κατάληξη τῆς ὁμιλίας σας:
«…Σὲ μερικοὺς ὀρθοδόξους θεολόγους παρατηρεῖται ἕνας ἐπηρεασμὸς ἀπὸ ἄλλες παραδόσεις τόσο στὴν θεολογία ὅσο καὶ στὴν ἄσκηση. Καθὼς ἐπίσης καὶ μερικοὶ ὀρθόδοξοι, στὴν πράξη σκέφτονται, θεολογοῦν καὶ πολιτεύονται ὅπως οἱ παπικοὶ καὶ οἱ προτεστάντες. Γι’ αὐτὸ καὶ ὑποστηρίζω ὅτι πρέπει νὰ ἐξετάζουμε καὶ …νὰ ἐρευνήσουμε τὸ θέμα, μήπως διακρινόμαστε ἀπὸ μία “ὀρθόδοξη Οὐνία” καὶ ἕνα “ὀρθόδοξο Προτεσταντισμό”, ὅταν συγχρόνως, εἴμαστε ὀρθόδοξοι …ἀλλ’ ὅμως ἔχουμε ἐγκολπωθεῖ σὲ μερικὰ σημεῖα, τὰ δόγματα καὶ τὶς ἀπόψεις τοῦ Παπισμοῦ καὶ τοῦ Προτεσταντισμοῦ ἢ …τὴ μεθοδολογία θεολογήσεως καὶ τὴ μεθοδολογία τῆς ἀσκήσεως ποὺ κυριαρχοῦν σ’ αὐτὲς τὶς ὁμολογίες. Πρέπει, δηλαδή, νὰ προσέξουμε νὰ μὴν ἀποδειχθοῦμε, ἐμεῖς οἱ ὀρθόδοξοι, οὐνίτες στὴ πράξη ἢ νὰ μὴν ἐκφράζουμε κάποια ἰδιότυπη Προτεσταντικὴ Οὐνία μὲ τὸ νὰ διαφυλάττουμε τὰ ὀρθόδοξα μυστήρια καὶ νὰ συμμετέχουμε ἀλλὰ νὰ ἔχουμε μία Προτεστάντικη θεολογία καὶ ἀσκητική, δηλαδὴ νὰ βιώνουμε τὸν Οἰκουμενισμὸ στὴν πράξη, τόσο στὴ θεολογία ὅσο καὶ στὴν ἄσκηση».
Μὲ αὐτὲς τὶς ἐκτιμήσεις σας, Σεβασμιώτατε, συμφωνοῦμε κι ἐμεῖς καί, ἐπικαλούμενοι τὴν ποιμαντικὴ πρακτικὴ καὶ θεολογία τῶν Ἁγίων Πατέρων, ἔχουμε καταγγείλει τὶς παραχαράξεις τῆς πίστεως στὸ συγκεκριμένο θέμα (ἀφοῦ αὐτὸ δὲν τὸ κάνουν, χρόνια τώρα, οἱ κατ’ ἐξοχὴν ἁρμόδιοι, οἱ Ποιμένες μας). Ἔχουμε καταγγείλει συγκεκριμένες, ἀναμφισβήτητα λανθασμένες-αἱρετικὲς θέσεις «Ὀρθοδόξων» Ἀρχιερέων, ποὺ καθίστανται αἱρετικὲς ἐκ τοῦ ὅτι ποτὲ δὲν τὶς ἀνακάλεσαν, παρὰ τὸ ὅτι τοὺς ὑπεδείχθη ἡ κακοδοξία. Κι αὐτοὶ τυχαίνει νὰ ἀποτελοῦν τοὺς ἡγέτες τοῦ Οἰκουμενισμοῦ πού, μὲ τὴν ἐξουσία, τὸ κῦρος καὶ τὴν σφραγῖδα τοῦ ὀρθοδόξου, διεξάγουν τὸν «ἀγῶνα» γιὰ μεγαλύτερη διείσδυση τοῦ Οἰκουμενισμοῦ στὶς ὀρθόδοξες χῶρες, βίωσή του ἀπὸ περισσότερους πιστοὺς καὶ ἄρα βαθύτερη ἀλλοίωση τοῦ ἐκκλησιαστικοῦ φρονήματος καὶ «σωστότερη» ἐμπέδωση τῆς αἱρέσεως.
Ἐσεῖς, ὅμως, λόγω σεβασμοῦ ἢ ἄλλων προσωπικῶν ἐκτιμήσεών σας, ὑποστηρίζετε τὴν ὀρθοδοξία τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριάρχου. Δὲν μποροῦμε, Σεβασμιώτατε, νὰ γνωρίζουμε τὶς προθέσεις σας, παρὰ μόνο νὰ συμπεραίνουμε ἐκ τῶν πράξεών σας καὶ τῶν γραπτῶν σας. Σὲ ἕνα, λοιπόν, τελευταῖο βιβλίο σας, συμπεριλάβατε μία ὁμιλία τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριάρχη καὶ ἀποσπάσματα ἄλλων ὁμιλιῶν του, καὶ παρουσιάζετε τὸν κ. Βαρθολομαῖο ὀρθόδοξο ὁμολογητὴ καὶ ἐγγυητὴ τῆς Ὀρθοδοξίας, κι αὐτό, τὴ στιγμὴ ποὺ καταγγέλλεται ἀπὸ θεολόγους καὶ ἱερωμένους «διὰ πολλῶν τεκμηρίων» ἀκριβῶς γιὰ τὸ ἀντίθετο.
Γιὰ τὴν ὁμιλία του μάλιστα αὐτὴ ποὺ ἐξεφωνήθη «ἐνώπιον τοῦ Καρδιναλίου τῶν Παρισίων Jean Marie Lustiger» (ΝΟΕ 1995), γράφετε πὼς εἶναι «σημαντικότατη», ὅτι «εἶναι ὁμολογία πίστεως μὲ εὐπρεπῆ θεολογικὸ λόγο» (Μητροπ. Ναυπάκτου Ἱερόθεου, «Παλαιὰ καὶ Νέα Ρώμη», 2009, σελ. 458). Γιὰ νὰ μὴ μείνει δὲ καμία ἀμφιβολία στοὺς ἀναγνῶστες τοῦ βιβλίου σας γιὰ τὴν ὀρθοδοξία τοῦ Πατριάρχη, παραθέτετε καὶ ἄλλα ἀποσπάσματα ἀπὸ ὁμιλίες του στὸ Ἅγιο Ὄρος (σελ. 462-469), διὰ τῶν ὁποίων κατευθύνετε τὸν ἀναγνώστη νὰ φθάσει στὸ συμπέρασμα ὅτι ὁ πατριάρχης κ. Βαρθολομαῖος εἶναι ὁ φρυκτωρὸς τῆς Ὀρθοδόξου Πίστεως!
Ποιά σκοπιμότητα, ὅμως, ἐξυπηρετεῖ ἡ ἀποσπασματικὴ παρουσίαση μόνο ὀρθοδόξων τμημάτων τῶν πατριαρχικῶν λόγων, τὴν στιγμὴ ποὺ πολλοὶ ἄλλοι λόγοι καὶ ἐνέργειες τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριάρχου ἐναντιώνονται στὴν Ὀρθόδοξη Πίστη καὶ Παράδοση τῆς Ἐκκλησίας, εἰδικὰ μάλιστα κατὰ τὰ τελευταῖα χρόνια; Πράξεις, ποὺ τὸν ἔχουν ἀναδείξει ἡγέτη τοῦ Οἰκουμενισμοῦ καὶ προστάτη τῶν οἰκουμενιζόντων Ἐπισκόπων καὶ θεολόγων; Μήπως, στὴν ἱστορία τῆς Ἐκκλησίας, δὲν ἔχουμε παραδείγματα μεγάλων αἱρετικῶν, ποὺ ἀνεμείγνυαν τὸν ὀρθόδοξο λόγο καὶ τὴν ὀρθόδοξη συμπεριφορὰ μὲ αἱρετικὲς τοποθετήσεις καὶ οἱ ὁποῖοι στὴ συνέχεια ἀναδείχτηκαν σὲ αἱρεσιάρχες; Ὁ ἔπαινος αὐτός, μήπως συντελεῖ στὴ σύγχυση τῶν πιστῶν περὶ τῆς ὁμολογιακῆς ταυτότητος τοῦ Πατριάρχη, ὁ ὁποῖος, κατὰ τὸν καθηγητὴ Ἰ. Κορναράκη (ἀλλὰ καὶ πολλοὺς ἄλλους πνευματικούς μας πατέρες), παρουσιάζει «τρία ὁμολογιακὰ πρόσωπα»; Διαφορετικά, δηλαδή, ὁμιλεῖ σὲ Παπικούς, διαφορετικὰ σὲ Προτεστάντες καὶ διαφορετικὰ σὲ Ὀρθοδόξους. Καὶ ἡ διαπίστωση αὐτὴ δὲν καταδεικνύει τὸ προβατόσχημο πρόσωπο καὶ τὴν ἀντίχριστη μέθοδο τοῦ Οἰκουμενισμοῦ καὶ τῶν ἐκφραστῶν του;
Ἔχουμε καταγγείλει συγκεκριμένα πρόσωπα , ποὺ δροῦν μὲ συγκεκριμένο σχέδιο καὶ τὸ ὑλοποιοῦν μαζὶ μὲ τοὺς αἱρετίζοντες ἱερωμένους καὶ θεολόγους, τοὺς ὁποίους μάλιστα ἔχουν θέσει ὑπὸ τὴν προστασία τους. Εἶναι αὐτοὶ ποὺ ἔχουν προαποφασίσει ἢ ἀποδεχθεῖ τὴν ἕνωση τῶν Ἐκκλησιῶν ὑπὸ τὸν Πάπα, ἔχουν διαπράξει πληθώρα παραβάσεων Ἱερῶν Κανόνων καὶ ἀσεβοῦν πρὸς αὐτούς, ἀμνηστεύουν αἱρετικὲς δοξασίες καὶ πρακτικὲς (ὅπως αὐτὲς ποὺ καὶ ἐσεῖς καταγγέλλετε) καὶ ἀρνοῦνται τὸ καθῆκον τους: δὲν ὑπερασπίζονται τὴν αὐτοσυνειδησία καὶ ἐκκλησιολογικὴ ταυτότητα τῆς Ἐκκλησίας μας (π.χ. ὅταν πρόσφατα ὁ Πάπας χαρακτήρισε τὴν Ἐκκλησία μας ὡς ἐλλειμματική!) καὶ ἐπιτρέπουν ἔτσι νὰ ἐξοικειώνεται καὶ νὰ μολύνεται ὁ πιστὸς ἀπὸ τὴν αἵρεση.
Ὅμως, Σεβασμιώτατε, διαπιστώσαμε –σύμφωνα μὲ τὰ ἀνθρώπινα δεδομένα– ὅτι δὲν ἀρκεῖ νὰ καταδεικνύει κανεὶς τὸ λάθος καὶ τὴν αἵρεση· γιὰ νὰ λάβουν οἱ ἄλλοι σοβαρὰ ὑπόψιν τὶς ἐπισημάνσεις του καὶ νὰ γίνει πιστευτός, πρέπει νὰ ἔχει ἁγιότητα ζωῆς ἢ τίτλους ἀκαδημαϊκοὺς ἢ νὰ ἀνήκει στὸ ὅποιο σύστημα. Κι ἐμεῖς δὲν ἔχουμε τίποτα ἀπ’ αὐτά. Ἐσεῖς, ποὺ ἀντικειμενικὰ τὰ ἔχετε (ὁ Θεὸς ξέρει σὲ ποιόν βαθμό), μήπως εἶναι καιρὸς νὰ χρησιμοποιήσετε τὶς δυνατότητες ποὺ θείᾳ χάριτι σᾶς δίνει ἡ θέση σας, ὥστε νὰ ἀκολουθηθεῖ ἡ Πατερικὴ πρακτική, δηλαδὴ ὄχι μόνο ἡ θεωρητικὴ διαπίστωση τῆς αἱρέσεως τοῦ Οἰκουμενισμοῦ, ἀλλὰ καὶ ἡ ποιμαντικὴ μέριμνα γιὰ τὴν γνωστοποίηση τῶν αἱρετικῶν, τὴν ἐν ἀγάπῃ προσπάθεια νὰ ἀναθεωρήσουν τὶς καινοτόμες θέσεις τους ἢ τὴν καθαίρεση-ἀποπομπή τους ἂν δὲν τὶς ἀποπτύσουν, καὶ ἐν τέλει, τὴν προστασία τῶν πιστῶν ἀπὸ τὴν παναίρεση τοῦ Οἰκουμενισμοῦ;
Αὐτὸ τουλάχιστον συνιστᾶ Μ. Βασίλειος: «Λοιπόν, τὸ μὲν θρασὺ τμῆμα τῆς αἱρέσεως τῶν Ἀρειανῶν [Παπικῶν σήμερα], ὀλίγον μᾶς βλάπτει, διότι ἡ ἀσέβειά των εἶναι φανερὰ εἰς ὅλους. Ὅσοι ὅμως εἶναι ἐνδεδυμένοι μὲ δέρμα προβάτου καὶ ἐμφανίζουν» ἐξωτερικά πραότητα, κυρίως δέ, ἐπειδὴ προέρχονται ἀπὸ τοὺς κόλπους τῆς Ὀρθόδοξης Ἐκκλησίας, αὐτοὶ «εὐκόλως προξενοῦν βλάβην εἰς τοὺς ἁπλουστέρους», καὶ αὐτοί (κατ’ εξοχήν) εἶναι ἐπικίνδυνοι καὶ (ἀφοῦ παραμένουν ἄγνωστοι) εἶναι δύσκολο νὰ «προφυλαχθῆ κανεὶς ἀπὸ αὐτούς. Αὐτοὺς (ἀκριβῶς), ζητοῦμεν ἀπὸ τὴν τελειότητά σας», νὰ γνωστοποιήσετε «δημοσίως εἰς ὅλας τὰς Ἐκκλησίας τῆς Ἀνατολῆς, ὥστε ἂν ὀρθοποδήσουν (εἰς τὴν ἀλήθειαν), νὰ ἀνήκουν εἰλικρινῶς μαζί μας, ἤ, ἐὰν παραμείνουν διεστραμμένοι, νὰ διατηροῦν μεταξύ των μόνον τὴν βλάβην, χωρὶς νὰ δύνανται ἐξ αἰτίας τῆς ἀπροφυλάκτου ἐπικοινωνίας (μαζί των) νὰ μεταδίδουν τὴν ἀσθένειάν των εἰς ὅσους τοὺς πλησιάζουν». Εἶναι λοιπόν, «ἀνάγκη νὰ μνημονεύσετε αὐτοὺς ὀνομαστικῶς… Διότι ὁ ἰδικός μας βεβαίως λόγος φαίνεται εἰς τοὺς πολλοὺς ὕποπτος, ὅτι δῆθεν ἕνεκα μερικῶν προσωπικῶν διαφορῶν προτιμῶμεν νὰ δεικνύωμεν ἀπέναντί των στάσιν μικρόψυχον (καὶ φιλόνικον)» (Μ. Βασιλείου, Τοῖς Δυτικοῖς, ἐπιστ. σξγ΄, Ἅπαντα τῶν Ἑλλήνων Πατέρων, Ἐκδ. «Ὠφελίμου Βιβλίου», μτφρ. π. Μπιλάλη Νικόδημου, σελ. 124-125) .
Θεσσαλονίκη, 30 Ιουνίου 2010, ἑορτὴ τῶν Ἁγίων Ἀποστόλων,
ἧς ὁ Οἶκος τῆς ς’ Ὠδὴς τοῦ Ὄρθρου ἔχει οὕτως:
«Τράνωσόν μου τὴν γλῶτταν Σωτήρ μου, πλάτυνόν μου τὸ στόμα,
καὶ πληρώσας αὐτό, κατάνυξον τὴν καρδίαν μου,
ἵνα οἷς λέγω ἀκολουθήσω, καὶ ἃ διδάσκω, ποιήσω πρῶτος·
πᾶς γὰρ ποιῶν καὶ διδάσκων, φησίν, οὗτος μέγας ἐστίν·
ἐὰν γὰρ λέγω, καὶ μὴ πράττω, ὡς χαλκὸς ἠχῶν λογισθήσομαι.
Διὸ λαλεῖν μοι τὰ δέοντα, καὶ ποιεῖν τὰ συμφέροντα δώρησαι,
ὁ μόνος γινώσκων τὰ ἐγκάρδια».
- Στὰ πορίσματα τοῦ ἐν λόγῳ Συνεδρίου ἐξήσκησε κριτικὴ ὁ τότε Ἀρχιμ. Χρυσόστομος Σαββᾶτος (νῦν Μητροπολίτης Μεσσηνίας), μιλώντας γιὰ «ἐλλειμματικὴ ἐκκλησιολογία» τῶν παραγόντων τοῦ συνεδρίου, πρᾶγμα ποὺ σημαίνει ὅτι, ἤδη ἀπὸ τότε, εἶχε ἐγκολπωθεῖ καὶ ὑποστήριζε οἰκουμενιστικὲς ἰδέες (παρόμοιες μὲ αὐτὲς ποὺ πρόσφατα καταγγέλθηκαν ἀπὸ τὸν Σεβασμιώτατο Μητροπ. Κυθήρων στὴν Ἱ. Σύνοδο), τὶς ὁποῖες ἐσεῖς στὴν ὁμιλία σας καταδικάζατε, ἀφοῦ βρίσκονται στὸν ἀντίποδα τῆς ὀρθόδοξης ἐκκλησιαστικῆς προοπτικῆς, μέσα στὴν ὁποία κινεῖσθε καὶ θεολογεῖτε. Ἔγραφε: «Ἐπιπλέον σήμερα εἶναι προφανὴς καὶ γίνεται συνεχῶς σαφέστερη ἡ διαπίστωση, ὅτι τὰ σημαντικὰ ἐπιτεύγματα τῶν Κοινῶν Θεολογικῶν Κειμένων, τῶν ἀντιστοίχων Διμερῶν Θεολογικῶν Διαλόγων, δὲν βρίσκουν τὴν ἀναμενόμενη θετικὴ ἀπήχηση στὰ μέλη τῆς Ἐκκλησίας, …μὲ συνεπαγόμενα ἀποτελέσματα νὰ ἐκδηλώνεται εἴτε μία ἐπιφύλαξη…, εἴτε μία ἀπόρριψή τους, ἐνέργειες, οἱ ὁποῖες ἀναγκαστικὰ ὁδηγοῦν καὶ στὴ δημιουργία θεολογικῶν μορφωμάτων διαφόρων «Διορθοδόξων Συνεδρίων», μὲ κοινὸ χαρακτηριστικὸ μία ἐλλειμματικὴ ἐκκλησιολογία, ἡ ὁποία ἔχει καὶ τὶς ἀνάλογες ἐκκλησιολογικὲς συνέπειες καὶ προεκτάσεις» («Παρατηρήσεις ἐπὶ τῶν πορισμάτων τοῦ Διορθοδόξου Θεολογικοῦ Συνεδρίου, π. «Ἐκκλησία», Ἔτ. ΠΓ΄, τ. 3ο, Μάρτιος 2006) [Οἱ ὑπογραμμίσεις σ’ αὐτὸ καὶ τὰ παρακάτω κείμενα εἶναι δικές μας].
- Αὐτὴ ἡ διαπίστωση εἶναι γιὰ τὸ 2004. Σήμερα —ποὺ ἀποκαλύφθηκε καὶ τηλεοπτικά, καὶ καθημερινῶς ἀποκαλύπτονται καινούργια στοιχεῖα ἀπὸ τὴν πλημμυρίδα τῶν συμπροσευχῶν, οἱ ὁποῖες γίνονται κατὰ παράβαση τῶν Ἱερῶν Κανόνων ἀπὸ Ἐπισκόπους καὶ Πατριάρχες— μήπως, Σεβασμιώτατε, θὰ ἔπρεπε νὰ ἀντικαταστήσετε τὸ ρῆμα «βιώνεται» ἀπὸ κάποιο ἄλλο περισσότερο ἐμφαντικό;
- Ἰδιαιτέρως μὲ μηνυτήριο ἀναφορά μας στὴν Ἱερὰ Σύνοδο ἔχουμε καταγγείλει τὸν Μεσσηνίας κ. Χρυσόστομο, ὁ ὁποῖος ἐκήρυξε τὴν αἵρεση τῶν κλάδων γυμνῇ τῇ κεφαλῇ ἐν μέσῳ αὐτῆς τούτης τῆς Ἱερᾶς Συνόδου, καταργώντας τὸ ἔνατο ἄρθρο τοῦ Συμβόλου τῆς Πίστεως, χωρὶς νὰ κληθεῖ ἀπὸ τοὺς Συνοδικοὺς νὰ ἀποπτύσει τὴν αἵρεση καὶ νὰ ὁμολογήσει τὴν Ὀρθόδοξη Πίστη ἢ νὰ παραπεμφεῖ στὸ Συνοδικὸ Δικαστήριο πρὸς καθαίρεση!… Εἰς τί ὠφελοῦν, τελικά, οἱ περισπούδαστες θεολογικὲς ἀναλύσεις καὶ περιγραφὲς κατὰ τοῦ Οἰκουμενισμοῦ, ὅταν αὐτὸς ἀπροσχημάτιστα πλέον ἐγκαθίσταται καὶ κυριαρχεῖ σὲ αὐτὴ τούτη τὴν Σύνοδο τῆς Ἱεραρχίας τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος;
- Τοῦτο ἔκανε ὡς ἕνα σημεῖο ἡ «Ὁμολογία Πίστεως κατὰ τοῦ Οἰκουμενισμοῦ» —τὴν ὁποία παροδόξως, ἐν ὄψει τῆς ἀντι-οἰκουμενιστικῆς διδασκαλίας σας, δὲν προσυπογράψατε, οὔτε μᾶς ἀνέπαυσε ἡ αἰτιολόγηση τῆς μὴ ὑπογραφῆς— καὶ στὴν ὁποία μεταξὺ ἄλλων διαβάζουμε: «Ἐφ’ ὅσον οἱ αἱρετικοὶ ἐξακολουθοῦν νὰ παραμένουν στὴν πλάνη, ἀποφεύγουμε τὴν μετ’ αὐτῶν κοινωνία… Οἱ ἱεροὶ κανόνες στὸ σύνολό τους ἀπαγορεύουν … τὶς ἐντὸς τῶν ναῶν συμπροσευχές, ἀλλὰ καὶ τὶς ἁπλὲς συμπροσευχὲς σὲ ἰδιωτικοὺς χώρους… Ἡ αἵρεση τοῦ Οἰκουμενισμοῦ… προσβάλλει τὸ δόγμα τῆς Μιᾶς… Ἐκκλησίας… Ἐπιβάλλεται ἀπὸ Πατριάρχες καὶ ἐπισκόπους νέο δόγμα περὶ Ἐκκλησίας… Σύμφωνα μὲ αὐτὸ καμμία Ἐκκλησία δὲν δικαιοῦται νὰ διεκδικήσει ἀποκλειστικὰ γιὰ τὸν ἑαυτό της τὸν χαρακτῆρα τῆς καθολικῆς καὶ ἀληθινῆς Ἐκκλησίας… Αὐτὴν τὴν παναίρεση ἔχουν ἀποδεχθῆ ἐκ τῶν Ὀρθοδόξων πολλοὶ πατριάρχες, ἀρχιεπίσκοποι… Τὴν διδάσκουν “γυμνῇ τῇ κεφαλῇ”, τὴν ἐφαρμόζουν καὶ τὴν ἐπιβάλλουν στὴν πράξη κοινωνοῦντες παντοιοτρόπως μὲ τοὺς αἱρετικούς, μὲ συμπροσευχές, ἀνταλλαγὲς ἐπισκέψεων, ποιμαντικὲς συνεργασίες, θέτοντας οὐσιαστικῶς ἑαυτοὺς ἐκτὸς Ἐκκλησίας. Ἡ στάση μας ἐκ τῶν συνοδικῶν κανονικῶν ἀποφάσεων καὶ ἐκ τοῦ παραδείγματος τῶν Ἁγίων εἶναι προφανής. Ὁ καθένας πρέπει νὰ ἀναλάβει τὶς εὐθύνες του».
- Τὸ Φανάρι διὰ τοῦ Μητροπολίτη Περγάμου Ἰωάννη καὶ διὰ τῆς Ἐγκυκλίου τοῦ ἰδίου τοῦ Πατριάρχου Βαρθολομαίου τὴν Κυριακὴ τῆς Ὀρθοδοξίας 2010, ἐπενέβη στὰ τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος, ζητώντας τὴν καταδίκη τῶν διακινούντων τὴν «Ὁμολογία Πίστεως κατὰ τοῦ Οἰκουμενισμοῦ», ἡ ὁποία ὀρθοτομοῦσε τὸ λόγον τῆς ἀληθείας. Τώρα, ὅμως, ποὺ ὁ Μητροπολίτης Μεσσηνίας Χρυσόστομος, διακήρυξε «γυμνῇ τῇ κεφαλῇ» αἱρετικὲς θέσεις, ὁ Πατριάρχης Βαρθολομαῖος δὲν …ζήτησε νὰ ἐξετασθεῖ τὸ θέμα ἀπὸ τὴν Ἱερὰ Σύνοδο! Τὶς αἱρετικὲς αὐτὲς θέσεις παρόλο ποὺ κατήγγειλε μὲ Μηνυτήριο Ἀναφορὰ πρὸ τὴν Ἱερὰ Σύνοδος ὁ «Κοσμᾶς Φλαμιάτος» ἀπὸ τὸν Φεβρουάριο τοῦ 2010, ἡ Σύνοδος δὲν ἐπελήφθη τῆς ὑποθέσεως. Ὅμως, τὴν καταγγελία ἐπανέφερε στὴν Ἱ. Σ. Ἱεραρχία τοῦ Ἰουνίου 2010 ὁ Μητροπολίτης Κυθήρων Σεραφείμ, κατανοῶν τὴν σοβαρότητα τῆς ὑποθέσεως,. Καὶ ὅλα αὐτὰ ἔγιναν γνωστὰ στὸ Φανάρι. Καὶ ὁ Πατριάρχης Βαρθολομαῖος, ὄχι μόνο δὲν ζήτησε νὰ ἐξετασθεῖ τὸ θέμα ἀπὸ τὴν Ἱερὰ Σύνοδο (ὅπως ἔκανε προκειμένου περὶ τῆς «Ὁμολογίας…», ἀλλὰ τὴν Κυριακὴ 27 Ἰουνίου 2010, πραγματοποίησε Προσκύνημα στὰ ἱερὰ τῆς Καππαδοκίας (καὶ συλλείτουργο) μετὰ τοῦ Πατριάρχου Ἀλεξανδρείας καὶ τοῦ Ἀρχιεπισκόπου Ἱερωνύμου, ἔχοντας δίπλα του τὸν Μητροπολίτη Μεσσηνίας Χρυσόστομο! Καὶ μιὰ τελευταῖα εἴδηση, γιὰ νὰ φανεῖ ἡ ταυτότητα σκέψεων καὶ ἐνεργειῶν Πάπα καὶ Πατριάρχη (καὶ ἀσφαλῶς τοῦ Μεσσηνίας): Χθές, ὁ Πάπας Βενέδικτος, «απευθυνόμενος προς την Αντιπροσωπεία του Οικουμενικού Πατριαρχείου που βρίσκεται στο Βατικανό για τον εορτασμό της μνήμης του Αποστόλου Πέτρου, δεν παρέλειψε να αναφερθεί (ἐγκωμιαστικά) στην πατριαρχική εγκύκλιο για την Κυριακή της Ορθοδοξίας, με την οποία ο Πατριάρχης Βαρθολομαίος εξαπέλυσε τη γνωστή οικουμενιστική του επίθεση εναντίον των παραδοσιακών ορθοδόξων πιστών» (http://thriskeftika.blogspot.com/2010/06/blog-post_7821.html).
Ὁ Πρόεδρος Λαυρέντιος Ντετζιόρτζιο
Ὁ Γραµµατέας Παναγιώτης Σηµάτης
Ο ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ ΠΑΡΟΝΑΞΙΑΣ ΚΑΛΛΙΝΙΚΟΣ
ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΠΟΚΑΤΑΣΤΑΣΗ ΤΟΥ ΑΤΤΙΚΗΣ ΝΙΚΟΔΗΜΟΥ
Του Παναγιώτη Τελεβάντου
====================
Ολοι αναμένουν την απάντηση του Μητροπολίτη Αττικής και Μεγαρίδος κ. Νικόδημου αναφορικά με όσα έγραψε ο κ. Ζερβός στον Ορθόδοξο Τύπο ότι υπήρχε μυστική συμφωνία μεταξύ Αρχιεπισκόπου Ιερωνύμου και του Σεβασμιότατου Αττικής για τη διευθέτηση του θέματος. Το άρθρο μάλιστα άφηνε σαφέστατα ανοικτό το ενδεχόμενο ο παράσπονδος της συμφωνίας να είναι ο Σεβασμιότατος Αττικής. Είναι σαφές ότι ουδείς πλην του Σεβασμιότατου δεν μπορεί να επιβεβαιώσει ή να διαψεύσει την είδηση.
Στο μεταξύ πληροφορηθήκαμε με ιδιαίτερη χαρά ότι ο Μητροπολίτης Παροναξίας Καλλίνικος όχι μόνον υπέγραψε το αίτημα για άρση της ακοινωνησίας του Σεβασμιότατου Αττικής που κυκλοφόρησε προ μηνών ο Μητροπολίτης Πειραιώς αλλά και όταν το υπέγραφε ξεκαθάρισε ότι το υπογράφει με την προυπόθεση ότι η άρση θα οδηγήσει σε αποκατάσταση του Σεβασμιότατου στο Θρόνο του.
Στη Σύνοδο μάλιστα της Ιεραρχίας “μεγάλη τη φωνή” διεμαρτυρήθη επειδή η ψηφοφορία γινόταν για την άρση του επιτιμίου της ακοινωνησίας και όχι για την αποκατάσταση στο Θρόνο του. Οταν μάλιστα Μητροπολίτης της Ιεραρχίας του είπε τι θέλεις και μιλάς εσύ που είσαι νέος ιεράρχης του απάντησε ότι αφού οι παλαιοί επίσκοποι σιωπούν μιλάμε εμείς οι νεώτεροι.
Και όχι μόνον αυτό. Συνεπής προς τις αρχές του, ως επίσης και άλλοι Επίσκοποι, δεν παρέστη στην Χειροτονία και ενθρόνιση του Μητροπολίτη Κηφισίας κ. Κυρίλλου, παρόλο ότι συνεδέετο μαζί του για πολλά χρόνια καθότι εργάζονταν και οι δύο στα γραφεία της Συνόδου, επειδή εξελέγη σε Μητρόπολη που αποτελούσε τμήμα της επισκοπής του Μητροπολίτη Αττικής Νικοδήμου.
Εκφράζουμε ιδιαίτερη και ειλικρινή χαρά γιατί ο Αγιος Παρανοξίας τηρεί την κατά Θεόν γραμμή και έναντι του Οικουμενισμού και έναντι της κανονικής τάξεως στην Εκκλησία.
Ανδρεία υπήρξε επίσης και σύννομη με τους ιερούς κανόνες η στάση του Μητροπολίτη Νέας Σμύρνης Συμεών στη Σύνοδο της Ιεραρχίας αναφορικά με την αποκατάσταση του Αγίου Αττικής όπως και η στάση του Μητροπολίτη Κυθήρων Σεραφείμ.
Θλιβόμαστε ειλικρινά επειδή ελάχιστοι επίσκοποι είχαν το ανάστημα και το θάρρος να ζητήσουν την άρση της αδικίας που έγινε σε βάρος ενός αδιάβλητου Μητροπολίτη ο οποίος, όπως και οι υπόλοιποι έντεκα συνεπίσκοποί του, εξεδιώχθησαν παρά πάσαν έννοια ηθικής και δικαίου και ενώ σωρεία δικαστικών αποφάσεων δικαίωσε την προσφυγή τους για αποκατάσταση στο θρόνο τους.
Είναι πραγματικά θλιβερό ότι για 36 χρόνια τρεις Αρχιεπίσκοποι όχι μόνον δεν έλυσαν αλλά περιέπλεξαν τη λύση του προβλήματος. Και κάνει ιδιαίτερα αλγεινή εντύπωση το ότι τόσοι αρχιερείς της Εκκλησίας της Ελλάδος δείχνουν αυτή την αναλγησία για την εμπέδωση της κανονικής τάξης.
___________
ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΠΟΚΑΤΑΣΤΑΣΗ ΤΟΥ ΑΤΤΙΚΗΣ ΝΙΚΟΔΗΜΟΥ
Στο μεταξύ πληροφορηθήκαμε με ιδιαίτερη χαρά ότι ο Μητροπολίτης Παροναξίας Καλλίνικος όχι μόνον υπέγραψε το αίτημα για άρση της ακοινωνησίας του Σεβασμιότατου Αττικής που κυκλοφόρησε προ μηνών ο Μητροπολίτης Πειραιώς αλλά και όταν το υπέγραφε ξεκαθάρισε ότι το υπογράφει με την προυπόθεση ότι η άρση θα οδηγήσει σε αποκατάσταση του Σεβασμιότατου στο Θρόνο του.
Στη Σύνοδο μάλιστα της Ιεραρχίας “μεγάλη τη φωνή” διεμαρτυρήθη επειδή η ψηφοφορία γινόταν για την άρση του επιτιμίου της ακοινωνησίας και όχι για την αποκατάσταση στο Θρόνο του. Οταν μάλιστα Μητροπολίτης της Ιεραρχίας του είπε τι θέλεις και μιλάς εσύ που είσαι νέος ιεράρχης του απάντησε ότι αφού οι παλαιοί επίσκοποι σιωπούν μιλάμε εμείς οι νεώτεροι.
Και όχι μόνον αυτό. Συνεπής προς τις αρχές του, ως επίσης και άλλοι Επίσκοποι, δεν παρέστη στην Χειροτονία και ενθρόνιση του Μητροπολίτη Κηφισίας κ. Κυρίλλου, παρόλο ότι συνεδέετο μαζί του για πολλά χρόνια καθότι εργάζονταν και οι δύο στα γραφεία της Συνόδου, επειδή εξελέγη σε Μητρόπολη που αποτελούσε τμήμα της επισκοπής του Μητροπολίτη Αττικής Νικοδήμου.
Εκφράζουμε ιδιαίτερη και ειλικρινή χαρά γιατί ο Αγιος Παρανοξίας τηρεί την κατά Θεόν γραμμή και έναντι του Οικουμενισμού και έναντι της κανονικής τάξεως στην Εκκλησία.
Ανδρεία υπήρξε επίσης και σύννομη με τους ιερούς κανόνες η στάση του Μητροπολίτη Νέας Σμύρνης Συμεών στη Σύνοδο της Ιεραρχίας αναφορικά με την αποκατάσταση του Αγίου Αττικής όπως και η στάση του Μητροπολίτη Κυθήρων Σεραφείμ.
Θλιβόμαστε ειλικρινά επειδή ελάχιστοι επίσκοποι είχαν το ανάστημα και το θάρρος να ζητήσουν την άρση της αδικίας που έγινε σε βάρος ενός αδιάβλητου Μητροπολίτη ο οποίος, όπως και οι υπόλοιποι έντεκα συνεπίσκοποί του, εξεδιώχθησαν παρά πάσαν έννοια ηθικής και δικαίου και ενώ σωρεία δικαστικών αποφάσεων δικαίωσε την προσφυγή τους για αποκατάσταση στο θρόνο τους.
Είναι πραγματικά θλιβερό ότι για 36 χρόνια τρεις Αρχιεπίσκοποι όχι μόνον δεν έλυσαν αλλά περιέπλεξαν τη λύση του προβλήματος. Και κάνει ιδιαίτερα αλγεινή εντύπωση το ότι τόσοι αρχιερείς της Εκκλησίας της Ελλάδος δείχνουν αυτή την αναλγησία για την εμπέδωση της κανονικής τάξης.