ΔΙΩΚΤΕΣ· ΣΕΡΒΟΙ ΑΘΕΟΦΟΒΟΙ ΑΡΧΙΕΡΕΙΣ

«ΕΙ ΕΜΕ ΕΔΙΩΞΑΝ, ΚΑΙ ΥΜΑΣ ΔΙΩΞΟΥΣΙΝ» ( Ιωαν. ιε΄ 20)

Παρηκολούθησα τό μεγάλο ἔργο καί τήν περιπέτεια τῆς ἡρωικῆς δασκάλας τοῦ Μεγάλου Δερείου Χαρᾶς Νικοπούλου καί αἰσθάνομαι τήν ἀνάγκη νά τήν συγχαρῶ κι ἐγώ ἐκ μέρους τῶν ἀνωνύμων Ἑλλήνων γιά τό ὅλο ἔργο της ἀλλά καί νά τῆς γνωρίσω ὅτι στάθηκε πολύ τυχερή γιατί ἡ ἐκδίωξή της ἀπό τή Θράκη δέν συνοδεύθηκε ἀπό κάποιο «κατασκευασμένο» ποινικό ἀδίκημα, ὅπως π.χ. κλοπή χρημάτων ἀπό τό σχολικό ταμεῖο καί ἄλλα χειρότερα μέ σκοπό νά δικαιολογήσουν τήν ἀπομάκρυνσή της ἀπό τή Θράκη. Κι αὐτό γιατί παρακολούθησα τά ὅσα συνέβησαν καί εὑρίσκονται ἐν ἐξελίξει στή Ἐκκλησία τοῦ Κοσόβου (Μητρόπολη Ράσκας-Πριζρένης) –μέ τή ἀνοχή τῶν σερβικῶν ἀρχῶν– θεωρῶ ὅτι ἡ κα Νικοπούλου «φθηνά τή γλίτωσε»!
Γνωρίζουμε ὅλοι τά τῆς δημιουργίας τοῦ κράτους τοῦ Κοσόβου καί τό καθεστώς πού ἐπικρατεῖ σήμερα ἐκεῖ. Τό Κόσοβο (Κοσόβα-Μετόχια), τό λῖκνο τῆς σερβικῆς ἱστορίας, τό «Ἅγιον Ὄρος» τοῦ σερβικοῦ λαοῦ, μέ τά 1300 μοναστήρια καί τίς ἐκκλησίες, ἀπεσπάσθη ἀπό τήν Σερβία, ἀλλά δυστυχῶς γιά τούς ἐμπνευστάς τοῦ σχεδίου ἀνεξαρτητοποιήσεώς του καί γιά τήν σερβική κυβέρνηση –πού ἀπεδέχθη τό γεγονός ὡς τή μόνη λύση γιά νά βρεθεῖ στούς κόλπους τῆς Ε.Ε.– εὑρέθη ὁ ἐπίσκοπος Ἀρτέμιος (Ραντοσάβλιεβιτς), ὁ ποιμήν τοῦ μαρτυρικοῦ Κοσσυφοπεδίου, ὁ ἐθνάρχης τῶν ἐκεῖ  ὀρθοδόξων Σέρβων, που ἀντιστάθηκε στήν ὁλοκλήρωση τῶν σχεδίων γιά τήν δημιουργία ἀνεξάρτητου Κοσσυφοπεδίου ὡς δευτέρου ἀλβανικοῦ κράτους στά Βαλκάνια. Γι᾿ αὐτό καί ἔπρεπε νά ἐξοντωθεῖ ὁ Ἀρτέμιος. Ἀλλά ὁ μικρός τό δέμας ἐπίσκοπος Ἀρτέμιος λατρεύεται ἀπό τό ποίμνιό του καί τίς ἑκατοντάδες τῶν μοναχῶν. Παρά ταῦτα, χωρίς ἐκκλησιαστική δίκη καί ἀπολογία, μέ καταστρατήγηση καί καταπάτηση τῶν Ἱερῶν Κανόνων ἡ Ἱεραρχία τῆς σερβικῆς Ἐκκλησίας –προφανῶς μέ ἄνωθεν ἐντολάς– τόν ἀπομάκρυνε ἀπό τήν Ἐπαρχία του καί τόν ἐκήρυξε ἔκπτωτο ἀπό τόν θρόνο του. Καί φυσικά, ἐπειδή τοῦ ἀπηγορεύθη νά παραμείνει στό Κόσοβο, στήν ἐξορία του στή βόρεια Σερβία τόν ἀκολούθησαν ἑκατοντάδες μοναχοί καί μοναχές πού τόν εἶχαν πνευματικό πατέρα.
Ἐπειδή ὅμως εἰς τό ἴδιο «μῆκος κύματος» μέ τόν Ἀρτέμιο ἐκινεῖτο ὁ Ἀρχιμανδρίτης καί Πρωτοσύγκελλος τῆς Μητροπόλεως Συμεών Βιλόφσκι (πού τήν ἴδια περίοδο στό Ἀριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης ἑτοίμαζε τήν διπλωματική του ἐργασία), κατηγορήθη ὅτι δῆθεν καταχράσθη χρήματα πού συνεκεντρώθησαν ἀπό δωρεές καί προορίζονταν γιά ἐπισκευές μονῶν καί ναῶν πού εἶχαν καταστραφεῖ κατά τά πρό ἐτῶν γεγονότα, ἀλλά καί ἀπό τόν πανδαμάτορα χρόνο. Καίτοι ὁ ἐπίσκοπος διαβεβαίωνε πώς ὁ μόνος ἁρμόδιος νά δίνει ἐντολές στόν Ταμία ἦταν αὐτός ὁ ἴδιος ὁ ἐπίσκοπος, κάτι πού ἐπιβεβαίωσε στο δικαστήριο του Βελιγραδίου καί ὁ ταμίας της Μητροπόλεως στήν κατάθεσή του. Ο πρωτοσύγκελλός Συμεών, είπε, δέν εἶχε καμία σχέση μέ τήν οἰκονομική διαχείριση τῆς Μητροπόλεως, ἔτι δέ ὅτι γιά ὅλα τά πραγματοποιημένα ἔργα ὑπάρχουν τά σχετικά δικαιολογητικά δαπανῶν, ὁ Συμεών κατηγορήθηκε ἀπό τόν Τοποτηρητή τῆς Μητροπόλεως Ράσκας καί Πριζρένης ὡς καταχραστής. Στή συνέχεια μέ ἀντικανονική δίκη –καί ἐνῶ γνώριζαν ὅτι ἦτο κρατούμενος καί δέν μποροῦσε νά παραβρεθεῖ στή δίκη– τόν καθήρεσαν, τόν ἀποσχημάτισαν καί τόν ἀφόρισαν γιά τρία χρόνια, κατά παράβαση τῶν Ἱερῶν Κανόνων πού προβλέπουν ὡς μεγίστη ποινή γιά ἕναν κληρικό τήν καθαίρεση. Καί μέ ἔνταλμα τῆς Ἰντερπόλ συνελήφθη στή Θεσσαλονίκη, ἐκρατήθη ἀρχικά στό Ἀστυνομικό Τμῆμα Περαίας καί μετέπειτα στίς φυλακές Διαβατῶν. Ἐκεῖ, ἐπειδή ἠρνήθη νά βγάλει τό «ζωστικό» –τό βασικό ἔνδυμα τοῦ μοναχοῦ– ἐστάλη στήν ἀπομόνωση. Τώρα ὁ Ἀρχιμανδρίτης Συμεών κρατεῖται στίς φυλακές Κορυδαλοῦ, ἐν ἀναμονῇ τῆς ἐκδόσεως ἀποφάσεως ἀπό τόν Ἄρειο Πάγο γιά τήν ὑπόθεση τῆς ἔκδοσής του στή Σερβία. Καί αὐτή ὅλη ἡ σκευωρία γιά νά σιγήσει καί ἡ δεύτερη φωνή τοῦ μαρτυρικοῦ Κοσόβου!
Ἔτσι δέν πρέπει νά παραπονεῖται ἐνδεχομένως γιά τήν ταλαιπωρία της ἡ κ. Νικοπούλου. Ἐδιώχθη καί αὐτή γιά καθαρά πολιτικούς λόγους ὅπως καί ὁ Ἐπίσκοπος Ἀρτέμιος καί ὁ Ἀρχιμανδρίτης Συμεών. Καί αὐτοί διώκονται γιατί φέρνουν προσκόμματα στήν ἐγκαθίδρυση τῆς Νέας Τάξης στή Βαλκανική. Βίοι παράλληλοι.