Επιστολή Αλεξάνδρου Φιλίππου για π. Αυγουστίνο

Έφυγε ο μεγαλύτερος αγωνιστής της Ορθοδόξου Εκκλησία του 20ου αιώνος, αλλά δεν εσίγησε η φωνή του.

ΜΕΤΑ ΤΩΝ ΑΓΙΩΝ ΑΝΑΠΑΥΣΟΝ ΧΡΙΣΤΕ

ΕΠΙΣΚΟΠΩ ΑΥΓΟΥΣΤΙΝΩ

Είς την κατάπαυσίν σου, Κύριε, όπου πάντες οι άγιοί σου αναπαύονται, ανάπαυσον και την ψυχήν του δούλου σου  Αυγουστίνου αρχιερέως, ότι μόνος υπάρχεις αθάνατος…

Έφυγε ο μεγαλύτερος ορθόδοξος ιεροκήρυκας του 20ου αιώνος· Μακαρία ή οδός του σεπτού μας Γέροντος Αυγουστίνου αρχιερέως.

Έφυγε για το μεγάλο ταξίδι ένας στύλος της Στρατευομένης Ορθοδόξου Εκκλησίας. Τον πνευματικώτατον και πανάριστον Ιεράρχη Αυγουστίνο, Κύριε ανάπαυσον.

Έφυγε ένας μεγάλος ποιμενάρχης στη Θριαμβεύουσα Εκκλησία· Τον ποιμένα τον καλόν Δέσποτα δεώμεθα, Αυγουστίνο τον φιλόθεο, Κύριε ανάπαυσον.

Έφυγε ένας παραγματικός μαχητής και άγιος πατέρας της Ορθοδόξου Εκκλησίας… Έφυγε ένας φλογερός και ακούραστος ιεροκήρυκας του Λόγου του Θεού… Έφυγε ένας…  Έφυγε ένας ανεπανάληπτος Αυγουστίνος… Έφυγε o Μητροπολίτης Φλωρίνης, Πρεσπών και Εορδαίας π. Αυγουστίνος!

Παναγία Δέσποινα Θεοτόκε, πρέσβευε τω Υιώ Σου και Θεό ημών, δια Αυγουστίνο αρχιερέα τω θεόφρονι δούναι την ανάπαυσιν.

Εις μνήμην του επισκόπου Αυγουστίνου, του Γέροντος της καρδιάς μου, γράφω τις παρακάτω σκέψεις:

• Ήρθα και φέτος Γέροντά μου, από την άλλη πλευρά του Ατλαντικού, ήρθα και πάλι κοντά σου, για να σε ‘δω και να πάρω την ευλογία σου. Πρόλαβα και σε είδα στη γη μια ακόμη φορά κι ας ήταν η τελευταία·
  «Τελευταία φορά» κατά τους κοσμικούς όρους, γιατί για μας τους χριστιανούς δεν υπάρχει τελευταία φορά. Κοιμήθηκες, αλλά δεν πέθανες. Θα είσαι πνευματικά πάντα κοντά μας.
  Ασπάσθηκα την δεξιά σου χείρα δύο ακόμη φορές· ΔΟΞΑΖΩ ΚΑΙ ΥΠΕΡΕΥΧΑΡΙΣΤΩ ΤΟΝ ΚΥΡΙΟ!
  Την ημέρα και την ώρα που πετούσα με το αεροπλάνο, για να επιστρέψω με την οικογένειά μου εις την Αμερική, η ψυχή σου πέταξε για την «άνω Ιερουσαλήμ» και μόλις κατέβηκα στη γη, πληροφορήθηκα από τον πνευματικό μου πατέρα· ότι είχες φύγει για το μεγάλο ταξίδι προς την αιώνια πατρίδα, που τόσο πολύ ποθούσε ή ψυχή σου.
  Οδηγώντας έψαλα τα νεκρώσιμα ευλογητάρια… και προσευχόμουν· ΜΕΤΑ ΤΩΝ ΑΓΙΩΝ ΑΝΑΠΑΥΣΟΝ ΧΡΙΣΤΕ ΕΠΙΣΚΟΠΩ ΑΥΓΟΥΣΤΙΝΩ.
  Γέροντά μου, πρέσβευε υπέρ ημών.
  «Τα κυπαρίσια», έλεγες, «μας περιμένουν όλους» και περίμενες το «εξπρές»· αλλά το δικό σου «εξπρές» αργούσε να έλθει, γιατί έτσι ήθελε ο Θεός.
  Σε χρειαζόμασταν άγιε πάτερ, αν και βρισκόσουν σε βαθιά γεράματα είχαμε ανάγκη από την παρουσία σου!  Κάποιο μήνυμα έστελνε ο Θεός, γι’ αυτό αργούσε το εξπρές να σε πάρει.
• «Ο έχων τας εντολάς μου και τηρών αυτάς, εκείνος έστιν ο αγαπών με, ο δε αγαπών με αγαπηθήσεται υπό του πατρός μου, και εγώ αγαπήσω αυτόν και εμφανίσω αυτώ εμαυτόν» (Ιωαν. ιδ΄21)· ΔΟΞΑ ΤΩ ΘΕΩ ΠΑΝΤΩΝ ΕΝΕΚΕΝ!
  Ευλαβικός προσκυνητής προσέρχομαι  Γέροντα μου από μακριά και νοερώς, «με το αεροπλάνο της φαντασίας μου ταξιδεύω στη Φλώρινα στην Ιερά Μονή Αγίου Αυγουστίνου. Γονατίζω στον τάφο σου, ανάβω ένα κεράκι και φιλώ το σταυρό, που φέρει επάνω το πεντακάθαρο όνομά σου. Θέτω βασιλικό στο σταυρό σου και κάθομαι ευλαβικά κοντά σου.
  Στο μυαλό μου έρχεται το απόσπασμα ένος κηρύγματος, που έκανες στην μνήμη των Τριών Ιεραρχών, που τόσο αγαπούσες.
  «Δεν σας ζητώ», έλεγες, «να γίνετε μεγάλοι αστέρες, όπως είναι οι Τρείς Ιεράρχαι, ένα μόνο ζητώ· Να γίνετε ένα μικρό κεράκι στο σχολείο, στο γραφείο, στο σπίτι και στην οικογένειά σας. Παντού και πάντα να είστε ένα μικρό φως. Να καίγεστε εσείς, για να φωτίζονται οι άλλοι γύρω σας». Αυτό δεν είναι και το νόημα του κεριού πού ανάβουμε στην Εκκλησία;  Κάθε φορά πού ανάβω κερί, θυμάμαι τα λόγια σου πάτερ και δέσποτά μου, και προσπαθώ να αναμεταδίδω τα λόγια και τα άγια μηνύματά σου…
  Θέλω να πω πολλά, αλλά δεν μπορώ ν’ απαριθμήσω τα του βίου σου και της αγίας πολιτείας σου.  Η συγκίνησή μου για την κοίμησή σου είναι μεγάλη και ή πένα μου φτωχή για να καταγράψει τα συναισθήματά μου και φοβάμαι ότι θα αδικήσουν την φωτισμένη από την Θεία χάρη Εκκλησιαστική μορφή σου.

Σιωπά σήμερα ο άμβωνας και θρηνεί το δεσποτικό!

Θα τολμήσω Γέροντά μου, να ψελλίσω λίγα ακόμη πτωχά λόγια, βγαλμένα από την καρδιά μου· Σιωπά σήμερα ο άμβωνας και θρηνεί τό δεσποτικό! Έφυγε ο θρυλικός Γέροντας, έφυγε ο υπεραιωνόβιος πατέρας Αυγουστίνος! «Ω κόσμε, ντουνιά ψεύτη», δεν θ’ ακούσεις πλέον την φωνή του π. Αυγουστίνου να σ’ ελέγχει, να σε στεναχωρεί, να σ’ ενοχλεί. Δεν θ’ ακούσεις την φωνή εκείνη, που άστραφτε και βροντούσε από του άμβωνος και ως λέων πυρ πνέον κατέκαιε την αμαρτία. Δεν θ’ ακούσεις την φωνή του μικρόσωμου αλλά γενναίου π. Αυγουστίνου ως αστραπή και βροντή να σου απευθύνει τα· «ουκ έξεστί σοι…».
Δεν θ’ ακούσεις την φωνή του αληθινού δεσπότου που σε αγαπούσε και ήθελε την σωτηρία σου. Δεν θα τον ξαναδείς στη γη με το λαμπρό σταυρό στο χέρι,  να κηρύττει την Αλήθεια και μόνο την Αλήθεια·
«Έως θανάτου αγωνίζεσαι περί της αληθείας και Κύριος ο Θεός πολεμήσει υπέρ σου».
Δεν θ’ ακούσεις την φωνή του γενναίου επισκόπου Αυγουστίνου που τήρησε όλες τις εντολές του Θεού και όλα, μα όλα τα καθήκοντα του ιεροκήρυκα, του καλού ποιμένα, του αρχιερέα. Μας τον χάρισε ο Θεός πάνω από 100 χρόνια, για να δίδει την μαρτυρία του στους χαλεπούς καιρούς μας. Η παρουσία του, ήτο παρουσία  του ζηλωτού προφήτου Ηλιού της Παλαιάς Διαθήκης.
– Δοξασμένο το Όνομά σου Κύριε, που χάρισες έναν τέτοιο άνδρα, έναν αληθινό ποιμένα και αρχιερέα  στις δύσκολες μέρες που ζούμε.
-Γεροντά μου, πρέσβευε υπέρ ημών!

Έφυγε, μα δεν σίγησε η φωνή του!

Ποιος θα κράζει σήμερα για να φύγουν οι λύκοι που κατασπαράσει το ποίμνιο του Χριστού; Ποιος θα εκδιώξει τους αιρετικούς και τους αθέους οικουμενιστάς; Ποια φωνή θα τους συντρίψει;
Ποια ορθόδοξη φωνή θα βροντοφωνήσει, το· «ΖΗΤΟΥΜΕΝ ΕΛΕΥΘΕΡΑΝ ΚΑΙ ΖΩΣΑΝ ΕΚΚΛΗΣΙΑΝ» και το· «ΕΞΩ ΚΛΗΡΟΝ ΝΕΟΝ ΚΛΗΡΟΝ». Ποιοι επίσκοποι θα κάνουν την «ΚΑΘΑΡΣΗ ΣΤΗΝ ΕΚΚΛΗΣΙΑ»; Ποιος θα πει στους κακούς αρχιερείς το· «ουκ έξεστί σοι»; Ποια φωνή θα κηρύξει την Αλήθεια με Α κεφαλαίο στους «κουλτουριάρηδες» πού έμαθαν πέντε γράμματα στα πανεπιστήμια της Ευρώπης και χειρίζονται άριστα την διπλωματία του ψεύδους;
-Ποια φωνή θα θερμάνει τους χλιαρούς χριστιανούς, που λένε καλημέρα και στον άγγελο και στον διάβολο;

«Ο Χριστιανισμός γεννήθηκε σ’ ένα σπήλαιο, άνθησε στις κατακόμβες και μαράνθηκε στα μέγαρα», λέει χαρακτηριστικά ο φλογερός επίσκοπος π. Αυγουστίνος σ’ ένα από τα προφορικά κηρύγματά του. Και αλλού λέει· «Τί το όφελος να ονομάζεσαι Φώτιος και η ζωή σου να είναι σκοτάδι; Τί το όφελος να ονομάζεσαι Νικόλαος και να είσαι ηττημένος; Τί το όφελος να ονομάζεσαι Χρυσόστομος και να είσαι βλάσφημος και από το στόμα σου αντί χρυσού να βγαίνουν σκορπιοί, φίδια και ερπετά;!» (ομιλία στην μνήμη του Αγ. Φωτίου).

Ποια φωνή σήμερα θα δροσίσει τις ψυχές μας με το κρυσταλλένιο νερού της Ορθοδόξου πίστεως;
Ποιά φωνή θα πει τα σύκα, σύκα και τη σκάφη, σκάφη;!
Ω ποια φωνή θα κηρύξει τα «εξ’ Αλβανίας διδάγματα»;
Ποια φωνή θα διαμαρτυρηθεί για την τύχη των αδελφών μας στην βυζαντινή και ιστορική Κορυτσά;

• Έβαζε τ’ αυτί του ο Γέροντας και αφουγκράζονταν τον πόνο και τον αναστεναγμό των αδελφών της Βορείου Ηπείρου τα σκληρά χρόνια του Χότζια. Ονόμαζε τους Βορειοηπειρώτας «μάρτυρες της πίστεως και γνησίους Έλληνες, σαρξ εκ της σαρκός της Ελλαδος και οστούν εκ των οστέων της» και με δάκρυα έστελνε τον χαιρετισμό του την νύκτα της Αναστάσεως από τον ιερό ναό του Αγίου Παντελεήμονος  Φλωρίνης εις την μαρτυρική Βόρειο Ήπειρο: «Μας ακούνε», έλεγε, «οι αδελφοί μας από την Βόρειο Ήπειρο μέσω ραδιοφώνου. Κατεβαίνουν στα μπουτρούμια των σπιτιών τους και ακούνε κρυφά το ΧΡΙΣΤΟΣ ΑΝΕΣΤΗ. Πράγματι αυτό έκαναν οι Έλληνες της Βορείου Ηπείρου και εκείνος το έβλεπε.
  Ποιός ιεράρχης θα οδηγήσει το μικρό ποίμνιο κοντά στον Κύριο και θα κρατήσει ψηλά το λάβαρο της ΟΡΘΟΔΟΞΙΑΣ στους δύσκολους καιρούς που ζούμε; Ποια φωνή θα γίνει στήριγμα των ορθοδόξων χριστιανών του 21ου αιώνος του απατεώνος;

«Τετέλεσται»; ΟΧΙ, ΟΧΙ!

Ο άνθρωπος δεν πεθαίνει, αλλά κοιμάται. «Ο ύπνος είναι ένας μικρός θάνατος και ο θάνατος ένας μεγάλος ύπνος», έτσι έλεγε ο Γέροντας. Αναπαύσου σεβαστέ μας επίσκοπε και πατέρα στην αγκαλιά του Θεού, μετά των αγίων.

Ο ΓΕΡΟΝΤΑΣ ΕΦΥΓΕ, ΜΑ ΔΕΝ ΣΙΓΗΣΕ Η ΦΩΝΗ ΤΟΥ

Ας μη χαίρονται οι άπιστοι και ας μη λυπούνται οι πιστοί, γιατί ο π. Αυγουστίνος έφυγε από την παρούσα ζωή και αναπαύεται στον Κύριο που τόσο αγάπησε, αλλά η φωνή του δεν σιώπησε και ούτε πρόκειται να σιωπήσει·

Τα βιβλία του και τα χιλιάδες κηρύγματά του προφορικά και γραπτά θα διαλαλούν τα μεγαλεία της Ορθοδόξου Πίστεως και θα πυρπολούν τις καρδιές των πιστών.  Υπάρχουν χιλιάδες ομιλίες του σεβαστού ιεράρχου με ολοζώντανη την φωνή του, που οικοδομούν, που παρηγορούν, που οδηγούν σε μετάνοια τους αμαρτωλούς της γης και καλούν τους καλούς αρχιερείς, τους ευσεβείς ιερείς, τους  ορθοδόξους μοναχούς και τον πιστό λαό να αγωνιστεί για την διαφύλαξη της Ορθοδόξου Πίστεως. Ας τον ακούσουμε·

• «Θα μείνω εδώ, [στην Ορθόδοξη γραμμή των αγίων Πατέρων] και ας αδειάσει η αίθουσα. Κι άν σας παρασύρουν πονηρές  γλώσσες και εαν σας παρασύρουν τα εγκόλπια και τα ψέματα· κι αν σας παρασύρουν οι κακοί αρχιερείς, εδώ θα μείνω αγαπητοί· Δεν το κουνάω ρούπι. Εδώ θα μείνω. Με απειλούν οι άγιοι αρχιερείς ότι θα με καθαιρέσουν. Η καθαίρεσις από τοιούτους αρχιερείς είναι για μένα υψίστη προαγωγή. Είμαι έτοιμος για να καθαιρεθώ· Οπουδήποτε να πάω και στα μοναστήρια και στην έρημο και στο Άγιον Όρος, έως ότου το χέρι μου κουνάει, εως ότου η γλώσσα μου λαλάει, έως ότου η καρδιά μου πάλει θα φωνάζω και μέσα από το δεσμωτήριο και μέσα από την φυλακή και μέσα από τα μοναστήρια: Άγιοι αρχιερείς του 20 αιώνος του απατεώνος «ουκ έξεστί σοι», ουκ έξεστί σοι παρανομήν.
  
• Σας απολύω εν ειρήνη του Ιησού Χριστού του Ναζωραίου, του πτωχού Ναζωραίου ο οποίος Εσταυρώθει για την αλήθεια και την δικαιοσύνη. Σας απολύω με τας ευχάς των αγίων Πατέρων.
  
• Να είστε ατρόμητοι· Ο καθένας από σας να είναι μαχητής, να είναι αγωνιστής. Όσοι είστε να γίνετε ιεροκήρυκες εις τα γραφεία εις τα εργοστάσια, παντού όπου βρίσκεστε να κηρύξετε τις αλήθειες αυτές που ακούσατε…»
  

Ο Γέροντας αγωνιστής επίσκοπος έφυγε, αλλά η φωνή του δεν εσίγησε. Χιλιάδες ομιλίες του κυκλοφορούν σε κασέτες και ακούεται ολοζώντανη η φωνή του. Θα βομβαρδίζονται μ’ αυτές οι προδόται της Ορθοδόξου Πίστεως και της γλυκυτάτης μας Ελλαδος. Θα τις ακούνε είτε θέλουν είτε δεν θέλουν οι Σκοπιανοί και οι ανθέλληνες και θα τρίζουν τα δόντια τους· «Η Μακεδονία ήταν είναι και θα μείνει πάντα Ελληνική».

Η σεβασμία μορφή του Γέροντα αγωνιστού ιεράρχου, που αναπαύεται τώρα κοντά στον Κύριο, ζει και θα ζήσει στις καρδιές των ορθοδόξου χριστιανικού πληρώματος, που θέλει την σωτηρία του. Το αγνό και ορθόδοξο κήρυγμά του θα σαλπίσει σ’ όλα τα μήκη και τα πλάτη του κόσμου ότι:

• «Ορθοδοξία είναι αήττητος. Διότι, η Ορθοδοξία είναι δένδρο, είναι δένδρον το οποίον δεν το εφύτευσε άνθρωπος, είναι δένδρο που το φύτευσεν ο Θεός. Και το δένδρο που εφύτευσε ο Θεός όλοι οι δαίμονες να βγούν από την κόλαση, δεν μπορούν να το ξερριζώσουν. Θα υπάρχει πάντοτε το ευσκιόφυλλον και πολύκαρπον και ευώδες τούτο δένδρο της Ορθοδοξίας. Τέλος, ας μη λησμονώμεν ότι κάτω από την σκιάν του δένδρου αυτού, εκτός του ότι οφείλομεν θρησκευτικήν ευγνωμοσύνην οφείλομεν και εθνικήν ευγνωμοσύνην, διότι κάτω από την σκιάν του δένδρου αυτού της Ορθοδοξίας χρόνια ολόκληρα, σκοτεινά και απαίσια η φυλή μας ανέπνεε. Κάτω από το δένδρον αυτόν και ημείς θα ζήσωμεν αγαπητοί. Σ’ αυτήν εγεννήθημεν, την Ορθοδοξίαν, σ’ αυτήν αναπνέωμεν, σ’ αυτήν ζώμεν και αν παρουσιαστεί ανάγκη.., διότι δεν αποκλείεται, οι χρόνοι κυλούν, οι αιώνες κυλούν μεγάλα γεγονότα θα εξελιχθούν εις τον κόσμο και η Ορθοδοξία θα διωχθεί. Υπάρχουν, δόξα τω Θεώ, και Μεθόδιοι και Ταράσιοι και Ειρήνε και Θεοδώρε· Υπάρχουν και κορίτσα μικρά, υπάρχουν παιδία και γέροντες ασπομάλλιδες, υπάρχει λαός ολόκληρος, οι οποίοι εάν παρουσιασθεί ανάγκη θα γίνει κίνημα υπέρ της αγίας μας Ορθοδοξίας…» (Κυριακή της Ορθοδοξίας 7-3-1971)

Παρακαλώ ταπεινά· «όσοι πιστοί», όσοι ωφεληθήκαμε από τον αληθινό κήρυκα του Ευαγγελίου, τον Μητροπολίτη Φλωρίνης π. Αυγουστίνο Καντιώτη ας ψάλουμε, το· Ανάπαυσον Χριστέ ο Θεός τη ψυχή του έξ ημών μεταστάντος Αυγουστίνου αρχιερέως ἐν σκηναῖς δικαίων τάξαι, ἐν κόλποις Ἀβραὰμ ἀναπαύσαι, και μετά δικαίων συναριθμήσαι…». Αυτή η προσευχή θα μας φέρει κοντά στον θρόνο του Θεού, θα μας ενώσει με την θριαμβεύουσα Εκκλησία. Θα νιώσουμε ολοζώντανη την παρουσία του Γέροντος κοντά μας και θα τον κάνει πρεσβευτή στο Θεό και στήριγμα στην ζωή μας.

Ίσως κάποιος να με κατηγορήσει γι’ αυτήν μου την αγάπη και να την θεωρήσει υπερβολική· Ίσως να πει, ότι· «έκανα Θεό τον Αυγουστίνο». Όχι δεν τον κάνω Θεό. Ο π. Αυγουστίνος είναι γνήσιος αντιπρόσωπος του Χριστού, είναι ένας αληθινός ορθόδοξος σύγχρονος πατέρας της Εκκλησίας, και ο απόστολος Παύλος λέει· «Ερωτώμεν δε υμάς, αδελφοί, ειδέναι τους κοπιώντας υμάς και προϊσταμένους υμών εν Κυρίω και νουθετούντας υμάς, και ηγείσθαι αυτούς υπερεκπερισσού εν αγάπη δια το έργον αυτών» (Α΄Θεσ. 5,12). Αυτή την αγάπη που μας συμβολεύει ο απόστολος του Χριστού Παύλος προσπαθώ να έχω, και τίποτε περισσότερο.

• Την φωτογραφία σου Γέροντά μου την έχω τοποθετήσει στο εικονοστάσι του σπιτιού μου. Για μένα ήσουν καί θά είσαι +ο Άγιος Φλωρίνης Αυγουστίνος. ΚΑΛΟ ΠΑΡΑΔΕΙΣΟ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΕ ΜΟΥ ΠΑΤΕΡΑ.  ΘΑ ΣΕ ΕΧΩ ΠΑΝΤΑ ΚΟΝΤΑ ΜΟΥ! Καλή αντάμωση! Καλή ανάσταση κατά την Δευτέραν Παρουσία του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού!

• Μεγάλη ευλογία γιά την Φλώρινα που θα έχει στους κόλπους της το τίμιο λείψανό σου. Αιωνία σου ή μνήμη αξιομακάριστε πατέρα ημών. Το σώμα σου που το προσέφερες θυσία στο βωμό της Αγίας Τριάδος και στον συνάνθρωπο σου είναι διαμάντιι που το σκεπάζει η γη.

• Κλείνω με τα λόγια που πάντα αφιερώνω στις μεταφράσεις των κηρυγμάτων σου:

Με βαθιά αγάπη στην καρδιά μου και πνευματική ευγνωμοσύνη στην ψυχή μου αφιερώνω αυτή μου την επιστολή, στον σεβαστό Γέροντα μου, στον ανίκητο καί παραδειγματικό μαχητή της ΟΡΘΟΔΟΞΙΑΣ, στον φωτισμένο ιεράρχη της του Χριστού Εκκλησίας, στον φλογερό και ακούραστο ιεροκήρυκα του Λόγου του Θεού, στον Επίσκοπο Φλωρίνης, πατέρα Αυγουστίνο…

Αλέξανδρος Π. Φιλίππου

ΣΧΟΛΙΟ

• Φίλου της ιστοσελίδος
• Να μας συγχωρέση, δεν βάζουμε τ’ όνομά του για να τον προστατεύσουμε

Το κείμενο του κου Φιλίππου είναι συγλονιστικό. Μας παρουσιάζει τον ΑΛΗΘΙΝΟ π. Αυγουστίνο, τον ασυμβίβαστο, τον αγωνιστικό, τον άνθρωπο που μισούσε τη σιωπή. Δυστυχώς τελευταία κάποιοι, ευτυχώς ελάχιστοι, προσπάθησαν να εκθειάσουν τη ΔΗΘΕΝ σιωπή του π. Αυγουστίνου προκαλώντας τουλάχιστο θυμηδία. Ο πιστός λαός του Θεού νοσταλγεί τις ημέρες που ακουγόταν η βροντώδης φωνή του π. Αυγουστίνου κι έσειε το εκκλησιαστικό, κοινωνικό και εθνικό σύμπαν. Τώρα ο εκκλησιαστικός λόγος στρατοπέδευσε στην κοιλάδα της συμβατικότητας και της γλοιώδους κολακείας. Τα συλλείτουργα έχουν αφαιρέσει κάθε ικμάδα αγωνιστικότητας των ιεραρχών και ο συμβιβασμός προς το πολυειδές κακό αποτελεί την κεντρική κατευθυντήρια γραμμή του επισκοπικού σώματος. Συγχαρητήρια στον κο Φιλίππου για την αποκατάσταση της αληθινής εικόνας του π. Αυγουστίνου που κάποιοι ελάχιστοι την κακοποίησαν και διέστρεψαν.

ΕΚΚΛΗΣΙΑΣΤΙΚΟΣ

Ἕνας θρύλος ἔφυγε
μά ἄφησε τά ἴχνη του
βαθειά μέσα στό χῶμα.
Γυιός μιᾶς γερακίνας μάνας
τό ἕνα τό φτερό εἶχε τοῦ Χριστοῦ
καί τό ἄλλο τῆς Ἑλλάδας,
μέσα στόν κόσμο ἔζησες
μά ἐρημοπούλι ἤσουν
γιατί στήν ἅγια τρέλα σου
δέν εἶχες ἄλλον ἴσον.

Παράταιρη ἡ μορφή σου
μία γκριμάτσα εἰρωνείας
στά τάχα μου καί δῆθεν
αὐτῆς τῆς κοινωνίας.

Μεγάλη η φήμη τῆς πόλεως ἐκείνης
πού γιά ἐπίσκοπό της εἶχε
τόν Αὐγουστίνο τόν Φλωρίνης.
Σήμερα ἡ πόλις τιμᾶ αὐτόν
πού πολύ τήν τίμησε.

Τί ὡραῖα λόγια, τί ὡραῖοι ἐπικήδειοι
λόγια ἀνατρεπτικά, χωρίς καμμία συμβατικότητα
πού ἐμπνεύσθηκαν οἱ ὁμιλητές
ἀπό τήν ὡραία σου προσωπικότητα.

Μία γραφική πινελιά
χτυπᾶ σάν μία χαρακιά
μιᾶς μαυροφόρας γυναικός
τό γοερό τό κλάμα
γιά νά μή μείνη ἄκλαυτος ὁ νεκρός
ἀλλά νά ἐκπληρωθῆ τό εἰωθός.

Στό ταπεινό τό σχῆμα αὐτοῦ τοῦ κοριτσιοῦ
μυστικό ἔδωσαν ραντεβοῦ
ἡ ἐλευθερία καί ἡ δουλεία τοῦ Χριστοῦ
δυό –δυό πᾶνε οἱ ἀρετές
στό στενό τό μονοπάτι
πού ὁδηγεῖ στίς κορυφές.

Νά ποιά εἶναι ἡ πρωτοτυπία
καρπός πνευματικοῦ ἀγώνα
πού οἱ μεγάλοι μας θεολόγοι
ὀνόμασαν ἐπιστροφή στό κατ’εἰκόνα.

Λευκά χερουβείμ πετοῦν ἐδῶ κι ἐκεῖ
μέ τίς ἄκρες τῶν πτερύγων τους
χαϊδεύουν τά ἁγνά μάγουλα τῶν κοριτσιῶν
τά στήθη τῶν παλληκαριῶν
τίς λευκές γενιάδες τῶν σοφῶν.

Ἄκτιστο φῶς στάζει ἀπό τούς κρουνούς τοῦ οὐρανοῦ
ἀσώματοι ἄγγελοι κατέβηκαν
γιά νά ὁδηγήσουν τήν ψυχή τοῦ ἁγίου νεκροῦ
ἐκεῖ ἔνθα πόνος οὐκ ἔστι
ἀλλά ἡ ὠδή τῆς χαρᾶς καί τό Χριστός Ἀνέστη!

ΕΛΕΝΗ ΛΩΡΙΤΟΥ