Ἀριθμ. Πρωτ. 115 Ἐν Πειραιεῖ τῇ 31ῃ Ἰανουαρίου 2011

.

Πρός Τόν
Πανιερώτατον
Ἐπίσκοπον Ράσκας ,Πριζρένης
Κοσυφοπεδίου καί Μετοχίων
Κύριον κ. Ἀρτέμιον
(Εmail: monahdamjan@gmail.com)
Εἰς ΣΕΡΒΙΑΝ
«»»»»»»»»»»»»»»»»»»

Πανιερώτατε, Πολυτίμητε καί Πεφιλημένε Ἀδελφέ,

Μετ’ ἀφάτου πόνου, πικρίας καί ὀδύνης ἐδέχθην καί ἀνέγνωσα τά ἀποστελέντα μοι Ὑμέτερα ἔγγραφα, τόσον πρός τήν ΔΙΣ τῆς Σερβικῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας, ὅσον καί πρός τούς ἁπανταχοῦ τῆς γῆς Ὀρθοδόξους Ἱεράρχας, τούς συγκροτούντας μετά τῶν ὑπ’ αὐτούς ποιμνίων τήν Μίαν, Ἁγίαν, Καθολικήν, Ἀποστολικήν, Ἀδιαίρετον, Ἀκαινοτόμητον Ἐκκλησίαν τοῦ Χριστοῦ καί ἐν ταὐτῷ ἀνέγνωσα ἐπισταμένως καί τήν ὑπ’ ἀριθμ. 1410/2010 Ἀπόφασιν τοῦ Στ΄ Ποινικοῦ τμήματος τοῦ Ἀνωτάτου Ἀναιρετικοῦ Δικαστηρίου τῆς Ἑλληνικῆς Δημοκρατίας (Ἀρείου Πάγου) καί πάνυ εὐλαβῶς καί εὐσεβάστως προάγομαι ὅπως ἀναφέρω Ὑμῖν τά κάτωθι:

1. Ἀκραδάντως πιστεύω καί δημοσίᾳ ταπεινῶς διακηρύσσω μέ τήν 20ετή ἐμπειρίαν ἐνασχολήσεως μετά τῆς Ἐκκλησιαστικῆς Δικαιοσύνης ὡς Ἐκκλησιαστικός Ἀνακριτής καί Γραμματεύς τῶν Συνοδικῶν Δικαστηρίων τῆς Ἑλλαδικῆς Ἐκκλησίας, ὅτι ἡ Ὑμετέρα Σεπτή Πανιερότης κατά τούς Θείους καί Ἱερούς Κανόνας τῶν Ἁγίων ἑπτά Οἰκουμενικῶν Συνόδων καί τῶν Τοπικῶν, ἅς ἐκεῖναι ἐκύρωσαν (ΚΕ΄, ΟΔ΄ καί ΟΕ΄ τῶν Ἁγ. Ἀποστόλων, ΣΤ΄ τῆς Β΄ Οἰκουμενικῆς Συνόδου, Θ΄ καί ΙΖ΄ τῆς Δ΄ Οἰκουμενικῆς Συνόδου, ΙΒ΄, ΠΖ΄ καί ϞΣΤ΄ τῆς Καρθαγένης καί Α΄ Κυρίλλου Ἀλεξανδρείας) καί κατά τόν Εὐαγγελικόν Θεῖον Νόμον τυγχάνει ὁ Κανονικός Ἐπίσκοπος τῆς Ἁγιωτάτης Ἐπισκοπῆς Ράσκας, Πριζρένης, Κοσσυφοπεδίου καί Μετοχίων, τῶν καθ’ Ὑμῶν ἐνεργηθέντων ὑπό τῆς Διαρκοῦς Ἱερᾶς Συνόδου ὡς καί τῆς Ἱερᾶς Συνόδου τῆς Ἱεραρχίας τῆς Σερβικῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας δίχα Κανονικοῦ κατηγορητηρίου καί προσάψεως πραγματικῶν περιστατικῶν, Κανονικῶν ἀνακρίσεων καί διερευνήσεως τοῦ κατηγορητηρίου, Κανονικῆς δίκης καί Ἀπολογίας καί ἐνδίκων μέσων καί εἰδικώτερον:

• α. τῆς ἀπό 11/2/2010 Ἀποφάσεως τῆς ΔΙΣ περί τῆς προσωρινῆς ἀπομακρύνσεως Ὑμῶν ἐκ τῆς καθ’ Ὑμᾶς Θεοσώστου δικαιοδοσίας,
• β. τῆς ἀπό 2/5/2010 Ἀποφάσεως τῆς Ἱεραρχίας περί ἐπιβολῆς Ὑμῖν τῆς ποινῆς ἐκπτώσεως Ὑμῶν ἐκ τῆς Ὑμετέρας Κανονικῆς δικαιοδοσίας,
• γ. τῆς ἀπό 18/9/2010 Ἀποφάσεως τῆς ΔΙΣ περί ἐπιβολῆς Ὑμῖν τῆς ποινῆς τῆς ἀορίστου ἀργίας ἀπό πάσης ἱεροπραξίας, καί
• δ. τῆς ἀπό 18/11/2010 Ἀποφάσεως τῆς Ἱεραρχίας περί ἐπιβολῆς Ὑμῖν τῆς ποινῆς τῆς καθαιρέσεως ἐκ τοῦ ὑψηλοῦ τῆς Ἀρχιερωσύνης Ὑπουργήματος καί τῆς ἐπαναφορᾶς Ὑμῶν εἰς τήν τάξιν τῶν Μοναχῶν, παραβιασάντων καταφώρως πᾶσαν ἔννοιαν Κανονικοῦ Δικαίου καί Κανονικῆς δικονομικῆς εὐταξίας καί κανονικῶς πασχόντων ἀκυρότητα μέ ἄμεσον ἀποτέλεσμα αἱ ὡς εἴρηται Ἀποφάσεις νά ἀποβαίνουν ἄκυροι, ἀνεπέρειστοι καί ἀνυπόστατοι καί νά τιτρώσκουν ἀνεπανορθώτως καί βαναύσως τήν Κανονικήν ἀξιοπιστίαν τῶν εἰρημένων Διοικητικῶν καί Δικαστικῶν ὀργάνων τῆς ἁγιωτάτης Ἁγιοσαββαϊτικῆς Ἐκκλησίας τῆς Σερβίας, ὡς καί τήν ἐν ταῖς Αὐτοκεφάλοις Ὀρθοδόξοις Ἐκκλησίαις ἰσχύουσαν Κανονικήν Ἀρχήν τῆς ταυτότητος τῶν ποινῶν.

2. Ὡς πασιδήλως ἀπεδείχθη δυνάμει τῆς ὑπ’ ἀριθμ. 1410/2010 Ἀποφάσεως τοῦ Στ΄ Τμήματος τοῦ Ἀνωτάτου Ἀναιρετικοῦ Δικαστηρίου τῆς Ἑλληνικῆς Δημοκρατίας (Ἄρειος Πάγος) ἀφορώσης εἰς τήν ἀπόρριψιν τοῦ ὑπ’ ἀριθμ. Κi.Br 1181/01 Ἐντάλματος συλλήψεως τοῦ Ἀνακριτοῦ τοῦ Ἀνωτέρου Δικαστηρίου τῆς Σερβίας καί ἐκδόσεως τοῦ Πανοσιολ. Ἀρχιμανδρίτου κ. Συμεών Βιλόφσκι, Πρωτοσυγκέλλου τῆς καθ’ Ὑμᾶς Ἱ. Ἐπισκοπῆς ἀντικανονικῶς καί αὐτοῦ καθαιρεθέντος καί ἀφορισθέντος, ἡ Ἁγιοσαββαϊτική Ἐκκλησία τῆς Σερβίας μετά τῆς Σερβικῆς Πολιτείας ὑπείκουσαι εἰς τά κελεύσματα τοῦ δαιμονιώδους Ἀμερικανοσιωνιστικοῦ παράγοντος τοῦ ἐπιβουλευθέντος τήν κοιτίδα τοῦ Ὀρθοδόξου Σερβικοῦ Ἔθνους ἐν Κοσσιφοπεδίῳ καί Μετοχίοις καί μεθοδεύοντος τήν Ἰσλαμοποίησιν τῆς Εὐρώπης διά τήν ἀπομείωσιν τῶν Χριστιανικῶν καταβολῶν αὐτῆς καί τῆς ἰδιοπροσωπείας της, διά τήν ἐπίτευξιν κατά τήν γνώμην του εὐχερεστέρας ἀποδοχῆς τοῦ ἀναμενομένου ὑπ’ αὐτοῦ «Μεσσίου τῆς δόξης» πού ταυτοποιεῖται ἐν τῷ προσώπῳ τοῦ αἰσχίστου Ἀντιχρίστου καί παραδόσαντος αὐτήν εἰς τάς αἱματοβαμμένας χεῖρας τῶν ἰσλαμιστῶν Κοσσοβάρων, πού ἐν 21ῳ αἰ. ὑψώνουν ἐν Εὐρώπῃ τό ψευδές κοσμοείδωλο τοῦ Θεοκρατικοῦ Ἰσλάμ, πού ἀντιφατικῶς διακηρύσσει μέν ὅτι ὁ Ἰησούς Χριστός εἶναι ὁ ἀληθής Μεσσίας καί ὁ Λόγος τοῦ Θεοῦ πού ἐνσαρκώθη ἐκ τοῦ Θεοῦ καί τῆς Ἀειπαρθένου Μαρίας, ἀλλά πού διαστρεβλώνει καί ἐκμηδενίζει τό σωτηριῶδες ἔργον Του, τήν διά τοῦ Σταυροῦ ἄφατον κένωσιν καί τήν διά τῆς Ἀναστάσεως ἔνδοξον συνανάστασιν τοῦ ἀνθρωπίνου προσώπου, μέ τό δέλεαρ τῆς μετοχῆς εἰς τούς Εὐρωατλαντικούς σχηματισμούς καί ὑπό τήν ἀπειλήν τῶν «κατευθυνομένων» Διεθνῶν Δικαστηρίων, ἐχάλκευσαν τήν κακοηθεστάτην καί χυδαίαν κατ’ αὐτοῦ καί κατ’ ἐπέκτασιν καθ’ Ὑμῶν, κατηγορίαν τῆς δῆθεν καταχρήσεως ἐξουσίας καί νοσφίσεως καί ὑπεξαιρέσεως συνολικοῦ ποσοῦ 27.640.125 δηναρίων ἤτοι 349.857 Εὐρώ τῆς ὡς εἴρηται διώξεως καί κατηγορίας ἀποβάσης προσχηματικῆς καί σκοπούσης «γιά νά ἐπιδεινωθεῖ ἡ θέση τοῦ ἐκζητουμένου <π. Σ. Βιλόφσκι> λόγῳ τῶν θρησκευτικῶν καί ἐθνικῶν του φρονημάτων κατά τρόπο καί βαθμόν τέτοιον, ὥστε σέ περίπτωση ἐκδόσεώς του νά κινδυνεύει νά ὑποστεῖ κατάφωρη προσβολή τοῦ δικαιώματός του γιά δίκαιη δίκη στό ἐκζητοῦν Κράτος <Σερβία>» ὡς ἡ προμνησθεῖσα ἀπόφασις τοῦ Ἀρείου Πάγου ἐν τῇ αἰτιολογίᾳ αὐτῆς ἐν σελίδι 8 διαλαμβάνει. Ἐπιπροσθέτως ἡ ἐλλείψει στοιχείων ἀποφυλάκισις ὑπό τῶν Σερβικῶν ἀρχῶν τοῦ φερομένου ὡς δῆθεν συναυτουργοῦ τοῦ Πανοσιολ. Ἀρχιμανδρίτου κ. Συμεών Βιλόφσκι ἐν τῇ δῆθεν ὑπεξαιρέσει καί νοσφίσει τοῦ προμνησθέντος χρηματικοῦ ποσοῦ κ. Predrag Suboticki, ἐργολάβου κατασκευῶν, τόν παρελθόντα Δεκέμβριον, ἀποδεικνύει ἔτι ἐναργέστερον τόν κατά τῆς Ὑμετέρας Σεπτῆς Πανιερότητος καί τοῦ Πανοσιολ. Πρωτοσυγκέλλου Ὑμῶν δόλιον καί ἐγκληματικόν σχεδιασμόν τῶν κατ’ ἐντολήν τῶν ἀντιχρίστων δυνάμεων διωξάντων Ὑμᾶς.

3. Πικράν καί ἀλγεινήν ἔκπληξιν ἔχομεν δοκιμάσει ἐν τῇ Ἁγιωτάτῃ Ὀρθοδόξῳ Καθολικῇ Ἐκκλησία ὡς ἁπλά μέλη Αὐτῆς, ἐκ τῆς παρατηρουμένης καί καθ’ ἡμέραν ἐπιδεινουμένης τραγικῆς πορείας τῆς Ἁγιοσαββαϊτικῆς Ἐκκλησίας τῆς Σερβίας, πρός ἥν οἱ πάντες ἀναφερόμεθα κατά τό παρελθόν μετά βαθέος σεβασμοῦ καί ἐμπιστοσύνης, διότι ἐν δυσχειμέροις χρόνοις καί πεισιθανάτοις καιροῖς, ὁ Δομήτωρ τῆς Ἐκκλησίας καί προνοῶν ὑπέρ Αὐτῆς Κύριος Ἰησοῦς Χριστός εἶχεν ἀποστείλει τόν ἄγγελόν του, τόν Ὑμέτερον μέντορα καί ποδηγέτην, τόν βαθυνούστατον θεολόγον καί ἀκραιφνέστατον ἥρωα, τόν οἰκουμενικόν φωστῆρα τῆς Τρισηλίου Θεότητος, τόν ἐν Ἁγίοις ὅσιον καί Θεοφόρον Ἰουστῖνον Πόποβιτς, διά τῶν συγγραφῶν τοῦ ὁποίου ἐπλήγησαν θανασίμως οἱ «τετραπάχυντοι» δαίμονες τοῦ συγκρητιστιστικοῦ Οἰκουμενισμοῦ, Παπισμοῦ καί ἀντιχρίστου Διαφωτισμοῦ. Ἡ διάκρισις τῶν γεγονότων ἐμποιεῖ εἰς ἡμᾶς πάντας πληγήν καί πόνον. Ἀδυνατοῦμεν ἀνθρωπίνως νά κατανοήσωμεν πῶς εἶναι δυνατόν τά ἔκγονα τοῦ ὁσίου Πατρός ἡμῶν Ἰουστίνου καί Ὑμέτεροι κατά πνεῦμα ἀδελφοί, νά προβαίνουν εἰς ἀθέσμους συμπροσευχάς καί συναγελασμούς μετά τῶν ἀμεταμελήτων καί ἀμετανοήτων κακοδόξων καί αἱρετικῶν Παπικῶν σφαγέων, δημίων καί ὀλετήρων τοῦ Ἔθνους των, οἵτινες κατακρεούργησαν κατά τήν φασιστικήν κατοχήν τῆς πατρίδος των, διά τῶν Ρ/Καθολικῶν Κροατῶν Οὐστάσι 800.000 Σέρβους Νεομαρτύρες καί «ἁγιοποίησαν» προσφάτως τόν πνευματικόν καί ἠθικόν αὐτουργόν τῆς ἐγκληματικῆς γενοκτονίας, Ρ/Καθολικόν «Ἀρχιεπίσκοπον» Ζάγκρεμπ Ἀλουΐσιον Στέπινατς. Ἡ παρουσία γνωστῶν Ἀρχιερέων μετά τοῦ μακαριστοῦ Πατριάρχου κυροῦ Παύλου εἰς τήν ψευδήν καί ἀνυπόστατον «λειτουργίαν» τῶν αἱρετικῶν Παπικῶν εἰς τό Ζάγκρεμπ τῆς Κροατίας διά τήν «ἁγιοποίησι» τοῦ εἰρημένου στυγνοῦ ἐγκληματίου καί μετά δαιμόνων αὐλιζομένου ἐν τῇ Κολάσει δέν μπορεῖ νά αἰτιολογηθῇ ἐκ λόγων ἀβροφροσύνης ἤ οἰκουμενιστικῆς ἐμπνεύσεως καί κατευθύνσεως λήθης παρά μόνον ὑπό τῶν ἐν τοῖς ὕπερθεν ἀναφερομένων. Ἐν ταὐτῷ ἡ πρό ὀλίγων ἡμερῶν τήν 27/1/2011 πρόσκλησις καί συμπροσευχή ἐν τῷ Παρεκκλησίῳ τοῦ Ἁγ. Ἰωάννου τοῦ Θεολόγου τῆς Θεολογικῆς Σχολῆς Βελιγραδίου ἐπί παρουσίᾳ τοῦ Μακαριωτάτου Πατριάρχου κ. Εἰρηναίου, τοῦ Ρωμαιοκαθολικοῦ «Ἀρχιεπισκόπου» Βελιγραδίου Stanislav Hocevar καί τοῦ Παπικοῦ Νουντσίου Orlando Antonini καταδεικνύουν ἐναργῶς καί ἐπιρρωνύουν τούς ἀληθεῖς λόγους τῆς Ὑμετέρας ἀντικανονικῆς διώξεως καί ἀθέσμου καταδίκης, διότι ἀναδεικνύεσθε urbi et orbi ἡ παρατεινομένη φωνή τοῦ ὁσίου Ἰουστίνου καί ὁ μόνος τελικῶς ἀληθής μαθητής αὐτοῦ.

4. Δικαίως ἐπικαλεῖσθε τόν ἱερόν Χρυσόστομον καί τό μαρτύριον καί τήν μαρτυρίαν αὐτοῦ διότι ἀναδεικνύεσθε «καί τρόπων μέτοχος καί θρόνων διάδοχος» τῶν ἁγίων Πατέρων καί Ὁμολογητῶν.

Κατασπαζόμενος τήν πάνσεπτον ἡμῶν Δεξιάν καί ἐξαιτούμενος τάς θεοπειθεῖς τῆς Ὑμετέρας Πανιερότητος ἀδελφικάς εὐχάς διατελῶ Ὑμέτερος ἐν Χριστῷ ἀδελφός.